Για πόνους στο στήθος, σπασμούς, προβλήματα αναπνοής, εγκεφαλικά και καρδιακά επεισόδια, ψυχιατρικά περιστατικά και απόπειρες αυτοκτονίας, τραυματισμοί, εγκαύματα, ηλεκτροπληξία...
Περισσότερες από 1.400 φορές έχουν κληθεί ασθενοφόρα στις αποθήκες της Amazon στη Βρετανία, τα τελευταία πέντε χρόνια, όπως αποκάλυψε ο Observer.
Τα κέντρα της Amazon στο Ντάνφερμλαϊν και το Μπρίστολ είχαν τις περισσότερες κλήσεις ασθενοφόρων στη Βρετανία, με 161 και 125 σε όλη την περίοδο αντίστοιχα. Το 1/3 των μηνυμάτων από την υπηρεσία ασθενοφόρων της Σκωτίας στον ιστότοπο της Amazon στο Ντάνφερμλάιν αφορούσε πόνους στο στήθος, ενώ καταγράφηκαν άλλα μηνύματα για σπασμούς, εγκεφαλικά επεισόδια και προβλήματα αναπνοής.
Τα ασθενοφόρα έχουν κληθεί στην Amazon του Μάνσφιλντ 84 φορές από το 2019. Περισσότερο από το 70% αυτών των κλήσεων αφορούσαν τους πιο σοβαρούς τύπους περιστατικών – που ονομάζονται κατηγορία 1 και 2, που συχνά μπορεί να σχετίζονται με απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις όπως καρδιακές προσβολές ή εγκεφαλικά.
Απόπειρες αυτοκτονίας ή άλλα σοβαρά ψυχιατρικά περιστατικά καταγράφηκαν σε κέντρα της Amazon στο Μπόλτον, στο Τσέστερφιλντ, στο Μάνσφιλντ, στο Ράγκλεϊ, στο Λονδίνο και σε πολλά άλλα.
Περιστατικά που σχετίζονται με εγκυμοσύνες ή αποβολές για εργαζόμενες σε βάρδιες καταγράφηκαν επίσης σε διάφορες τοποθεσίες, όπως και τραυματισμοί καθώς και ύποπτα καρδιακά επεισόδια. Άλλα περιστατικά περιλάμβαναν εργαζόμενους που εκτέθηκαν σε οξέα και επικίνδυνα αέρια, υπέστησαν ηλεκτροπληξία ή σοβαρά εγκαύματα σε σημαντικό μέρος του σώματός τους.
Ενώ οι πληροφορίες αφορούσαν περισσότερους από 30 χώρους εργασίας της Amazon, οι υπηρεσίες ασθενοφόρων δεν κατέγραψαν πλήρη δεδομένα για σημαντικό αριθμό των εν λόγω τοποθεσιών, πράγμα που σημαίνει ότι τα στοιχεία είναι πιθανό να είναι υποεκτιμημένα.
ο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών καθιέρωσε από το καλοκαίρι του 2022 τον θεσμό «Καλοκαίρι της Κωμωδίας», αφιερώνοντας κάθε χρόνο μία από τις καλοκαιρινές του θεατρικές παραγωγές σε επιφανείς συγγραφείς της Κωμωδίας.
Για το 2024 η καλοκαιρινή παραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών φέρνει στο κοινό την απόλυτη κωμωδία του αρχαίου θεάτρου, την «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη ο οποίος θεωρείται αδιαμφισβήτητα ο «παππούς» της κωμωδίας.
Το έργο που επιλέξαμε και προτείνουμε για φέτος το καλοκαίρι υπόσχεται αξέχαστες στιγμές θεάματος και γέλιου.
Το «Καλοκαίρι της Κωμωδίας» του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών συναντά τον «παππού» Αριστοφάνη:
Η Λυσιστράτη του Αριστοφάνη είναι ένα αντιπολεμικό έργο γεμάτο χιούμορ, σάτιρα και κοινωνική κριτική που σχολιάζει με εύστροφο και διεισδυτικό τρόπο τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, λειτουργώντας προφητικά ως προς την ανάγκη υποστήριξης του κοινωνικού ρόλου των γυναικών και της πολύτιμης συμμετοχής τους στο κοινωνικό βίο – οπτική που σήμερα αποτελεί κεντρικό αίτημα του Παγκόσμιου Πολιτισμού έτσι ώστε οι γυναίκες να αποκτήσουν όλα τα δικαιώματα και τις ευθύνες που αναλογούν στους ενεργούς πολίτες μιας σύγχρονης κοινωνίας.
Ο Αριστοφάνης ευφυώς δίνει το «κλειδί» της Πολιτείας στις γυναίκες και εμπιστεύεται στα χέρια τους και στις δράσεις τους την επίτευξη του μέγιστου αγαθού μιας κοινωνίας που είναι η ειρήνη. Ο πόλεμος για τον Αριστοφάνη είναι μια αντρική υπόθεση. Οι γυναίκες ως μάνες αλλά και ως σύντροφοι των ανδρών που χάνονται στα παιδία των μαχών αγωνίζονται στο Αριστοφανικό αριστούργημα να επαναφέρουν την ειρήνη χρησιμοποιώντας κάθε όπλο και κάθε τρόπο, και εδώ αρχίζει η αριστουργηματική κωμική προσέγγιση του μεγάλου συγγραφέα.
Πρωταγωνιστεί η γνωστή και αγαπητή στο κοινό ηθοποιός Ελευθερία Ρήγου καθώς και οι εξαιρετικοί ηθοποιοί, γνωστοί για την ποιότητα της προσφοράς τους στα θεατρικά δρώμενα του τόπου μας, αλλά και στο ευρύτερο θεατρικό τοπίο της χώρας μας, Γιώργος Καρύδας, Αστέριος Πολυχρονίδης, Αστερόπη Χαριτίδου και Χριστίνα Αναγνώστου.
Σκηνοθετεί η καταξιωμένη ηθοποιός – σκηνοθέτης με μακρά και δημιουργική διαδρομή στον χώρο του θεάτρου και σταθερή συνεργάτης του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος Εύη Σαρμή.
Την μουσική επιμέλεια της παράστασης υπογράφει ο συνθέτης και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών Γιώργος Ανδρέου.
Το κείμενο της Λυσιστράτης θα παρασταθεί σε προσαρμογή από την διακεκριμένη φιλόλογο Ισιδώρα Μάλαμα.
Η παράσταση θα περιοδεύσει στον Νομό Σερρών καθώς και σε Φεστιβάλ και θεατρικές συναντήσεις σε άλλες περιοχές της χώρας μας.
Σημείωμα Σκηνοθέτριας:
Λένε οι σοφοί… δεν χάνεις τίποτα με την ειρήνη. Μπορείς όμως να τα χάσεις όλα με τον πόλεμο.
Λένε… τους ανθρώπους που ζουν ειρηνικά, δεν τους ξυπνούν οι σάλπιγγες, αλλά τα κοκόρια.
Λένε… θέλεις ειρήνη; Φτιάξε αγάπη!
Επίσης λένε…Omnia vincit amor (ο έρωτας νικάει τα πάντα).
Ένας Περιοδεύων Θίασος Θεατρίνων, ένα μπουλούκι έρχεται στον τόπο σας για να σας αφηγηθεί, να τραγουδήσει και να χορέψει την ιστορία της Λυσιστράτης.
Μιας γυναίκας που κατάφερε με την βοήθεια των άλλων γυναικών, να σταματήσει… έναν Πόλεμο.
Η εμβληματική κωμωδία του Αριστοφάνη, με αντιπολεμικό χαρακτήρα έρχεται με κέφι και μπρίο να μας θυμίσει πως… δεν υπήρξε ποτέ καλός Πόλεμος και κακή Ειρήνη.
Την Κυριακή 01 Σεπτεμβρίου στις 12 το μεσημέρι, ημέρα της μεγάλης συγκέντρωσης διαμαρτυρίας στη Κωνσταντινούπολη, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Νέμεσις θα επιδώσει στη Τουρκική Πρεσβεία Επιστολή – Αίτημα Κατάργησης του μεσαιωνικού νόμου Ερντογάν για την μαζική θανάτωση άστεγων ζώων.
Ο νόμος, που ψηφίστηκε στα τέλη Ιουλίου, και τον οποίο έφερε το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προβλέπει στην απομάκρυνση των σκύλων από τους δρόμους και την τοποθέτησή τους σε καταφύγια. Ωστόσο, με βάση τον ίδιο νόμο κάθε σκύλος που παρουσιάζει επιθετική συμπεριφορά ή έχει μη θεραπεύσιμες ασθένειες θα θανατώνεται.
Μετά την ψήφιση του νέου νόμου, εικόνες σφαγής αδέσποτων σκύλων στην Τουρκία κάνουν τον γύρο του διαδικτύου, έχοντας προκαλέσει διεθνείς αντιδράσεις. Μάλιστα πρόσφατα βρέθηκε μια τεράστια τάφρος γεμάτη με πτώματα σκύλων κοντά στο καταφύγιο ζώων στην περιοχή Αλτιντάγ, το οποίο διαχειρίζεται το Κόμμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η έκθεση σύγχρονης τέχνης «Τ’ αυτιά μας στο τσιμέντο» θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του φεστιβάλ “Διαδρομές στη Μάρπησσα 2024”.
Στο κείμενό της «Ο οικοφεμινισμός ως διατομική οικολογία» η φιλόσοφος Chiara Bottici μιλά για την ανάγκη να επανεξετάσουμε την αντίληψη της φύσης ως έναν απλό πάροχο «πρώτης ύλης» που πρέπει να υποταχθεί στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, αλλά και τον ίδιο τον διαχωρισμό μεταξύ «έμβιας» και «άβιας ύλης», εστιάζοντας στη διατομική ιδέα ότι «όλα τα όντα είναι, ως έναν βαθμό, έμψυχα: υπ’ αυτό το πρίσμα, το περιβάλλον δεν μπορεί να εκληφθεί ως κάτι εξωτερικό, ως κάτι που βρίσκεται εκεί έξω, αλλά ως αναπόσπαστο στοιχείο του είναι μας, ως κάτι εδώ μέσα. (…) «το περιβάλλον είμαστε εμείς». Εξού και η οικοφεμινιστική πρόταση να μετακινηθούμε από την έννοια της «αειφόρου ανάπτυξης» σε εκείνη της «προοπτικής επιβίωσης». Μπορούμε να αντιστρέψουμε την εμπεδωμένη καπιταλιστική ιεραρχία άνδρας, γυναίκα, ζώο, φυτό;
Με αναφορά στο φετινό θέμα του φεστιβάλ «Διαδρομές στη Μάρπησσα» «Αέρας, γη, νερό, φωτιά! Στοιχεία αχάλαστα» (από τη συλλογή Πατρίδες του Κωστή Παλαμά) που εστιάζει στα στοιχεία της φύσης, η εικαστική έκθεση «Τ’ αυτιά μας στο τσιμέντο» (από στίχο του ποιήματος «Ουεκουβού Μαπού» της Βαλέρια Μούσιο από την Αργεντινή, μτφ. Σπύρος Πρατίλας, περ. Τεφλόν τεύχος 30) ξεκινά από το όψιμο ενδιαφέρον για την πέρα-από-τον-άνθρωπο ζωή σκύβοντας να ακούσει τα φυτά, τα ζώα αλλά και τα «άψυχα» όντα του τοπίου του νησιού και τις ιστορίες που έχουν να διηγηθούν για το σήμερα και το χθες.
Σε μια εποχή που η solastalgia (το στρες για το μέλλον του πλανήτη) γίνεται πιο έντονη, και στον Ισημερινό ή τη Νέα Ζηλανδία ιθαγενείς κοινότητες πετυχαίνουν να αναγνωρίζονται ποταμοί ως νομικά πρόσωπα και να αντιμετωπίζονται ως έμβια όντα, οι καλεσμένες/οι εικαστικοί που δούλεψαν στο (ή με το) νησί στρέφουν το ενδιαφέρον τους στο φυσικό περιβάλλον και στο αν μπορούμε από τη συζήτηση για την αξιοποίηση του να περάσουμε στη σύναψη μιας σχέσης μαζί του.
Μέσα από το έργο καλλιτέχνιδων/ών που στοχάζονται πάνω στις αλλαγές στο φυσικό περιβάλλον και τις αθέατες ιστορίες πίσω από αυτές, και στον απόηχο του αντίκτυπου που είχε η Κίνηση των Πολιτών της Πάρου για την ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές, η έκθεση διερωτάται αν οι αλληλοσυγκρουόμενες διεθνείς και εθνικές αφηγήσεις περί βιωσιμότητας στην εποχή της κλιματικής αλλαγής μπορούν να διασταυρωθούν με την τοπική εμπειρία στην κατεύθυνση της διεκδίκησης της δημοκρατίας όλης της ζωής. Είναι οι πέτρες, τα ρέματα και οι ξερολιθιές έμψυχα όντα; Τι μπορεί να μας μάθουν ή και να μας ξεμάθουν τα κύματα, οι μέλισσες, τα ψάρια-ξενιστές, οι πρακτικές ενός κέντρου φροντίδας πληγωμένων άγριων ζώων στην Πάρο;
Λαμβάνοντας υπόψη τις παρανοήσεις σχετικά με την ερήμωση του ορεινού τοπίου και τις προκλήσεις που θέτει η ανάπτυξη αλλά και η νοσταλγική εθνοκεντρική προσέγγιση της παράδοσης, η έκθεση έρχεται, μέσα από νέα ως επί το πλείστον έργα που προκύπτουν μέσα από ερευνητική διαδικασία, επιτόπια και μη, να προσθέσει νέες «εγγραφές» σε ένα υπό κατασκευή, νομαδικό αρχείο πρακτικών και έργων τέχνης. Ένα αρχείο που, με αφετηρία τη Μάρπησσα και τις «Διαδρομές», επί σειρά ετών χτίζει μια εναλλακτική αφήγηση, γεφυρώνοντας το παρελθόν της Πάρου (και ευρύτερα της αγροτικής και νησιωτικής Ελλάδας) με προβληματικές και διακυβεύματα του σήμερα και του αύριο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο αρχαιολόγος Φαίδων Μουδόπουλος – Αθανασίου «η παράδοση δεν είναι μια έννοια στατική, όπως επίσης πολλές φορές η έννοια της προόδου είναι πιο αμφίσημη από ότι περιγράφεται από τα κυρίαρχα αφηγήματα. Τί κρατάμε από ένα παρελθόν που κύριες μορφές έκφρασης ήταν η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες για ένα μέλλον που διαφαίνεται πιο ατομοκεντρικό από ποτέ;».
Αρκετές/οι από τις/ους εικαστικούς που ταξίδεψαν φέτος στην Πάρο λίγο πριν την αρχή της σεζόν γύρισαν με μεσογειακή κατάθλιψη, παρατηρώντας τη συρρίκνωση του φυσικού τοπίου και την επεκτατική ανθρώπινη παρουσία και τον τρόπο που επηρεάζει τα μη ανθρώπινα όντα. Είναι το νερό που χρησιμοποιείται για το πλύσιμο των ενοικιαζόμενων αυτοκινήτων λιγότερο από αυτό που καταναλώνεται για τις πισίνες; Τι μπορούν να μας πουν για την αποικιοκρατία και τον εθνικισμό σήμερα τα ψάρια- εισβολείς από άλλες θάλασσες που οι περιβαλλοντικές οργανώσεις μας καλούν να μάθουμε να τρώμε για να μην εξαφανίσουν τα τοπικά είδη; Πόσο Παριανός είναι ο γαύρος, γιατί το ψάρι και ο ξένος την τρίτη μέρα βρωμάνε, όπως λέει και μια Παριανή παροιμία, και τι γεύση έχει το χωροκατακτητικό λεοντόψαρο όταν σερβιριστεί με το κατάλληλο εθνικό-γαστρονομικό αφήγημα; Τι αποκαλύπτει για τις οικοσυστημικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στο νησί μια κάθοδος από την ψηλότερη κορυφή της Πάρου, όπου δεσπόζουν οι κεραίες που εξυπηρετούν τις επικοινωνίες, μέχρι τη θάλασσα; Τι σκεφτόμαστε για το θηλυκό τοπίο του παρόντος παρατηρώντας τα κύματα σε ένα βίντεο-πλάνο, ή βλέποντάς τα να ξεβράζουν στην ακτή μια μέδουσα από λάστιχο; Και τι για την εργασία και το τοπίο καθώς βλέπουμε το μπετόν να ρέει από τα χέρια των εργατών στο πλέγμα μιας οικοδομής πλάι στο δημιούργημα της εργασίας ενός μελισσιού;
Με το Dreams made of wax, they melt at sunrise η Αθηνά Κουμπαρούλη μέσα από μία μικρής κλίμακας γλυπτική εγκατάσταση και βίντεο, διερευνά το πώς η άναρχη δόμηση συρρικνώνει τον φυσικό χώρο και τις οντότητες που κατοικούν σε αυτόν. Διερωτώμενη τι χρειάζεται σήμερα περισσότερο για να επιβιώσει, παρατηρεί το τοπίο που μεταμορφώνεται ή εξαφανίζεται σιγά σιγά κάτω από όγκους τσιμέντου, συνδέοντάς το με το κερί μέλισσας, η ευπρόσβλητη υλικότητα του οποίου αναπόφευκτα λιώνει και καταρρέει κάτω από τον καυτό ήλιο.
Στο σπονδυλωτό βίντεο-δοκίμιο κανένα ίχνος αρχής, καμία προοπτική τέλους των Phantom Investigations (Ινώ Βαρβαρίτη και Γιάννης Δελαγραμμάτικας) αποσπάσματα σκέψεων, αρχειακές αναφορές και σημειώσεις πεδίου δημιουργούν ένα σχήμα ποιητικής και επιστημικής ερμηνείας με αφορμή την τοπολογία και την πολιτισμική συγκυρία της Πάρου. Το αφηγηματικό μοτίβο του έργου υιοθετεί συμβολικά την τροπικότητα μιας, σταδιακά, καθοδικής μετάβασης από την ψηλότερη κορυφή της Πάρου που βρίσκεται το εκκλησάκι των Αγίων Πάντων ως τη θάλασσα. Το συνολικό εγχείρημα είναι αποτέλεσμα διασταυρούμενων αφηγήσεων προσωπικού, γεωλογικού και ανθρωπολογικού ενδιαφέροντος.
Στην εγκατάσταση Alien species served with local purities των Πέγκυς Ζάλη και Παναγιώτη Λιανού, τρία μυθο-κριτικά κείμενα με τη μορφή μαγειρικών συνταγών και μια σειρά από γλυπτά μαγνητάκια παρουσιάζονται στο έρημο αρχοντικό Γαβαλά στη Μάρπησσα που περιμένει εδώ και καιρό την επόμενη μέρα του. Το έργο κάνει αναφορά στα ξενικά είδη από μακρινές περιοχές που αποικίζουν τα νερά της Μεσογείου, και διαταράσσουν την ισορροπία τόσο του τοπικού οικοσυστήματος όσο και των ανθρώπινων δραστηριοτήτων συνιστώντας απειλή, διότι ανταγωνίζονται τα ενδημικά είδη. Παράλληλα αναφέρεται στα χρηματοδοτικά προγράμματα που έχουν ως στόχο να προωθήσουν την κατανάλωση των ειδών αυτών με τη συνεργασία σεφ και περιβαλλοντικών οργανώσεων. Εδώ τα ξενικά είδη σερβίρονται με τοπικά “αγνά” προϊόντα προτείνοντας συνταγές που αξιοποιούν συστατικά όπως ο υπερτουρισμός, η προσφυγική κρίση, η άνοδος του εθνικισμού και η αποικιοκρατία.
Η Κατερίνα Κομιανού παρουσιάζει δύο βίντεο, ένα παλιότερο κι ένα που φτιάχτηκε για την έκθεση. Στο βίντεο-αφήγημα Μέδουσα μια οντότητα πάλλεται στην όχθη. Δεν ξέρουμε αν είναι ζωντανή, νεκρή, αν έχει φύλο. Είναι «μία μέδουσα, φτιαγμένη από μαύρες πλεξούδες (…) Τα κύματα τη χτυπούσαν, σαν ένα γυναικείο κορμί». Για την Κομιανού «δεν είμαστε το θηλυκό τοπίο του παρελθόντος». Όταν έρχεται αντιμέτωπη με τις επιπτώσεις του παρελθόντος αρνείται «να τις ενισχύσει επαναλαμβάνοντάς τες, να τους προσδώσει το αμετάκλητο, το αντίστοιχο της μοίρας, να μπερδέψει το βιολογικό και το πολιτισμικό, γιατί πλέον το μέλλον δεν πρέπει να καθορίζεται από το παρελθόν». Στο νέο της βίντεο uneasy love affair το βίντεο ενός κύματος της Πάρου που βρήκε online κινηματογραφείται εκ νέου με αναλογικές βιντεοκάμερες διερευνώντας το πώς καταστρέφεται μια δοσμένη εικόνα, πώς φτιάχνεται μια πιο φτωχή αλλά όχι λιγότερο αληθινή. Μια μελέτη πάνω στη ρευστότητα, τη δυαδικότητα και το πέρασμα του χρόνου, και μια μορφή αντίστασης στις επιβολές της σύγχρονης καπιταλιστικής συνθήκης.
Συνομιλώντας με τη θεματική του φετινού φεστιβάλ Διαδρομές στη Μάρπησσα «Αέρας, γη, νερό, φωτιά! Στοιχεία αχάλαστα» οι εικαστικοί που συμμετέχουν στην έκθεση ξανακοιτάζουν το φυσικό τοπίο καθώς μετατρέπεται όλο και πιο εντατικά σε εκμεταλλεύσιμες μονάδες. Με επίκεντρο ένα κυκλαδίτικο νησί – πρωταθλητή στις οικοδομικές άδειες και ενώ νέα φαντάσματα όπως η μαφία του τουρισμού έρχονται να προστεθούν στις συνέπειες της κλιματικής κρίσης και της τουριστικής ανάπτυξης όπως η λειψυδρία, τα έργα της έκθεσης μας κάνουν να αναρωτιόμαστε πόσο αχάλαστα είναι τελικά σήμερα τα στοιχεία της φύσης, αν εξακολουθεί να υπάρχει εναλλακτική, πόσο αγνή μπορεί να είναι αυτή και τι κάνουμε γι αυτό.
Θεωρώντας, τέλος, ότι τόσο οι ίδιες οι Διαδρομές στη Μάρπησσα αλλά και τα έργα, οι συζητήσεις, οι ζυμώσεις που έχουν προκύψει μέσα από αυτές αποτελούν ένα αρχείο πρακτικών του πως μπορούμε να φανταστούμε διαφορετικά τη νησιωτικότητα, και δεδομένου ότι αντίστοιχα αρχεία δημιουργούνται ολοένα και πιο εντατικά την τελευταία δεκαετία σε διαφορετικά νησιά η φετινή έκθεση πλαισιώνεται από τη συζήτηση «Νησιωτικότητα. Μια συζήτηση για τις εικαστικές δράσεις στα ελληνικά νησιά» που ξεκινά από την ομώνυμη έρευνα της ιστορικού τέχνης και επιμελήτριας Εβίτας Τσοκάντα στην οποία συμμετέχουν παραγωγοί, επιμελητές και καλλιτέχνες που συμμετέχουν σε διαφορετικά καλλιτεχνικά εγχειρήματα (Πάκυ Βλασσοπούλου, εικαστικός, Ιορδάνης Κερενίδης, συνιδρυτής Phenomenon, Ανάφη, Άκης Κόκκινος, επιμελητής και ιδρυτής DEO Projects, Χίος, Δέσποινα Ζευκιλή, κριτικός τέχνης και επιμελήτρια σύγχρονης τέχνης Διαδρομές στη Μάρπησσα, Πάρος).
Συμμετέχουν: Πέγκυ Ζάλη και Παναγιώτης Λιανός, Κατερίνα Κομιανού, Αθηνά Κουμπαρούλη, Phantom investigations (Ινώ Βαρβαρίτη και Γιάννης Δελαγραμμάτικας).
Επιμέλεια: Δέσποινα Ζευκιλή
Σχεδόν 10.000 κυρώσεις σε εργοδότες επιβλήθηκαν το πρώτο επτάμηνο του 2024 μετά από ελέγχους της Ανεξάρτητης Αρχής Επιθεώρησης Εργασίας, όπως προκύπτει από τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, από τον Ιανουάριο έως τον Ιούλιο του 2024. Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 44.893 έλεγχοι, επιβλήθηκαν 9.946 κυρώσεις, ενώ το συνολικό ποσό των προστίμων ανήλθε σε 26.639.275 ευρώ.
Σύμφωνα με πηγές από την Επιθεώρηση Εργασία, ο συνολικός αριθμός των ελέγχων την τρέχουσα χρονιά πρόκειται να ξεπεράσει την αρχική στοχοθεσία για 67.700 ελέγχους, αλλά και το περσινό ρεκόρ σε ετήσια βάση των 73.579 ελέγχων. Όπως εκτιμούν, με τον ρυθμό που διενεργούνται οι έλεγχοι, μπορούν να υπερβούν τους 76.000.
Ειδικότερα, στο πρώτο επτάμηνο του 2024, η Επιθεώρηση Εργασιακών Σχέσεων διενήργησε 24.511 ελέγχους (7.024 επιβαλλόμενες κυρώσεις), 16.032 έλεγχοι έγιναν από την Επιθεώρηση Υγείας & Ασφάλειας, που επέβαλε 2.306 κυρώσεις, ενώ 4.350 ελέγχους πραγματοποίησαν οι Ειδικοί Επιθεωρητές, οι οποίοι επέβαλαν 616 κυρώσεις.
Να σημειωθεί πάντως ότι και αυτοί οι έλεγχοι αποδεικνύονται ανεπαρκείς καθώς ήδη μετράμε δεκάδες νεκρούς εν ώρα εργασίας στους χώρους δουλειάς, ενώ και η εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας όπως πολλές φορές έχει καταγγελθεί από φορείς εργαζομένων δεν επαρκεί για να αποκαλυφθούν τα τρικ των εργοδοτών για να καταπατούν τα εργασιακά δικαιώματα.
Επιθεώρηση Εργασίας: Τα είδη των παραβάσεων
Όσον αφορά στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, τα είδη παραβάσεων που διαπιστώθηκαν συχνότερα από τον Ιανουάριο έως τον Ιούλιο του 2024 είναι η μη τήρηση της υποχρέωσης του εργοδότη να αναρτά σε εμφανές σημείο στην επιχείρηση τους πίνακες προσωπικού (αριθμός παραβάσεων: 2.007), 1.129 παραβάσεις σχετικά με την Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας, η αδήλωτη εργασία (αριθμός παραβάσεων: 717), η μη καταβολή δεδουλευμένων, επιδομάτων εορτών και λοιπών αποδοχών (αριθμός παραβάσεων: 620), η άρνηση εισόδου και πρόσβασης, παροχής στοιχείων ή πληροφοριών ή παροχής ανακριβών στοιχείων (αριθμός παραβάσεων: 565) κτλ.
Οι έλεγχοι αφορούν την πρόληψη και την αντιμετώπιση της παραβατικότητας τόσο στον τομέα της υγείας και ασφάλειας στην εργασία όσο και στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, περιλαμβανομένης της καταπολέμησης της αδήλωτης εργασίας, σε όλους τους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας, με κύρια προτεραιότητα σε επιχειρήσεις και κλάδους με υψηλό δείκτη κινδύνου παραβατικότητας, σε επιχειρήσεις που δεν έχουν ελεγχθεί την τελευταία τριετία και σε όσες έχουν ελεγχθεί και βρέθηκαν παραβατικές, με σκοπό τον έλεγχο συμμόρφωσης, σε επιχειρήσεις που λειτουργούν σε εποχιακή βάση, σε κλάδους στους οποίους απασχολούνται αποσπασμένοι εργαζόμενοι ή εργαζόμενοι πολίτες τρίτων χωρών, σε επιχειρήσεις στις οποίες εφαρμόζεται ή θα εφαρμοστεί το σύστημα Ψηφιακής Κάρτας Εργασίας και σε κατασκευές-τεχνικά έργα.
Τo έργο «Infinite Accumulation» είναι το μεγαλύτερο γλυπτό της Γιαγιόι Κουσάμα σε δημόσιο χώρο με μήκος 100,5 μέτρα, ύψος 10,5 μέτρα και πλάτος 12 μέτρα. Για το μνημειώδες έργο – το οποίο ήταν ανάθεση από τον φορέα Transport for London (TfL), αρμόδιο για τη λειτουργία του συστήματος μέσων μαζικής μεταφοράς, τη British Land, εταιρεία ανάπτυξης ακινήτων και επενδύσεων στο Ηνωμένο Βασίλειο και το διοικητικό όργανο του ιστορικού κέντρου του Λονδίνου, City of London Corporation.
Το γλυπτό αποτελείται από μια σειρά από ελικοειδείς αψίδες διακοσμημένες με ασημένιες μπάλες με καθρέφτες που θυμίζουν τη χαρακτηριστική χρήση πουά από την Κουσάμα, καθώς και το ευρέως διάσημο Narcissus Garden (Ο Κήπος του Νάρκισσου) που παρουσίασε το 1966.
Η Κουσάμα εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη από την Ιαπωνία το 1958 και προσέγγισε αμέσως εμπόρους και καλλιτέχνες για να προωθήσει τα έργα της. Ο Λούτσιο Φοντάνα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην υλοποίηση του Narcissus Garden. Αν και η Κουσάμα δεν προσκλήθηκε επίσημα να εκθέσει στη 33η Μπιενάλε της Βενετίας, σύμφωνα με την αυτοβιογραφία της, έλαβε την ηθική και οικονομική υποστήριξη από τον Λούτσιο Φοντάνα και την άδεια από τον πρόεδρο της Επιτροπής της Μπιενάλε να παρουσιάσει 1.500 πλαστικές ασημένιες σφαίρες με εξωτερικό περίβλημα από καθρέφτη στο γκαζόν έξω από το περίπτερο της Ιταλίας. Ο τίτλος Narcissus Garden παραπέμπει σε έναν ανθρωπογενή κήπο, αναγνωρίζοντας τον εγγενή ναρκισσισμό στην επιθυμία του θεατή να δει τον εαυτό του να αντανακλάται μέσα του.
«Η Κουσάμα είναι μία από τις κορυφαίες καλλιτέχνιδες στον κόσμο και το γλυπτό της είναι το τελευταίο έργο μιας εξαιρετικής σειράς παραγγελιών σύγχρονης τέχνης για τη γραμμή Elizabeth. Οι τέχνες αποτελούν ζωτικό μέρος της επιτυχίας του Λονδίνου, βοηθώντας να μεταμορφώσουμε τους χώρους μας και να συνδέσουμε τις κοινότητές μας καθώς χτίζουμε μία καλύτερη πόλη για όλους» ανέφερε η Τζάστιν Σίμονς αντιδήμαρχος αρμόδια για τον πολιτισμό και τις δημιουργικές τέχνες.
Σαν χθες, 17 Αυγούστου του 1950 εκδόθηκε το ΦΕΚ του ποινικού κώδικα που αποποινικοποίησε την ομοφυλοφιλία μεταξύ ανδρών στην Ελλάδα, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ την 1/1/1951, όπως αναφέρει το Πρίσμα – Ένωση για τα ΛΟΑΤΚΙ+ Δικαιώματα (prismalgbt.gr), με αφορμή την επέτειο 74 χρόνων μετά την έκδοση του ΦΕΚ.
Όπως αναφέρει το Πρίσμα – Ένωση για τα ΛΟΑΤΚΙ+ Δικαιώματα, ο ποινικός κώδικας αυτός, για πρώτη φορά από την ίδρυση του σύγχρονου Ελληνικού κράτους, δεν ποινικοποιούσε την “παρά φύση ασέλγεια” μεταξύ ανδρών. Τον νόμο εισηγήθηκε ο Θεμιστοκλής Τσάτσος, τότε Υπουργός Δικαιοσύνης της βραχύβιας, μετεμφυλιακής, δεύτερης Κυβέρνησης Πλαστήρα. Με πολλαπλές τροποποιήσεις ο Ποινικός Κώδικας του 1951 ίσχυε μέχρι και το 2019.
Πριν τον Ποινικό Κώδικα του 1951, η “παρά φύσιν ασέλγεια” ποινικοποιούνταν με το Άρθρο 282 του Ποινικού Νόμου του 1835. Σύμφωνα με αυτό, “Ο ένοχος της παρά φύσιν ασελγείας, αν δεν επισύρη εις εαυτόν μεγαλυτέραν ποινήν κατά το άρθρ. 274, τιμωρείται με φυλάκισιν τουλάχιστον ενός έτους, και υποβάλλεται εις αστυνομικήν επιτήρησην”.
Ενδεικτικό είναι πως η αστυνομική επιτήρηση που προέβλεπε ως ποινή ο νόμος του 1835 δεν είχε χρονικό όριο.
Ο Ποινικός Κώδικας του 1951, παρότι αποποινικοποίησε την ομοφυλοφιλία, συντήρησε μια φοβική στάση θέτοντας ξεχωριστό ηλικιακό όριο συναίνεσης στο σεξ μεταξύ ανδρών. Ενώ η ηλικία συναίνεσης για σεξ για όλα τα άτομα ήταν τα 15 έτη, το Άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα του 1951, όπως κυρώθηκε στην δημοτική το 1985 προέβλεπε πως:
1. Η παρά φύση ασέλγεια μεταξύ αρρένων που τελέστηκε:
α) με κατάχρηση μιας σχέσης εξάρτησης που στηρίζεται σε οποιαδήποτε υπηρεσία
β) από ενήλικο με αποπλάνηση προσώπου νεότερου από δεκαεπτά ετών ή από κερδοσκοπία τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.
2. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και όποιος ασκεί την ασέλγεια της παραγράφου 1 κατ’ επάγγελμα.
Η κατάργηση του Άρθρου 347 του Ποινικού Κώδικα του 1951, του άρθρου “απομεινάρι” της ποινικοποίησης της ομοφυλοφιλίας, αποτέλεσε μία από τις σημαντικότερες διεκδικήσεις του σύγχρονου ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος.
Το Mπαλέτο της Εθνικής Όπερας της Οδησσού έρχεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με την παράσταση «Η Μπαγιαντέρα».
Βρισκόμαστε στην Ινδία. Η ιέρεια και χορεύτρια του ναού Νικίγια ερωτεύεται τον ευγενή πολεμιστή Σόλορ, με τον οποίο ανταλλάσσουν όρκους αιώνιας αγάπης. Όταν ο μαχαραγιάς και η κόρη του Γκαμζάτι το ανακαλύπτουν, κρυφές επιθυμίες και πάθη ανασύρονται στην επιφάνεια, πυροδοτώντας δολοφονικές ίντριγκες.
Η Μπαγιαντέρα, σε μουσική του Λούντβιχ Μίνκους, είναι μια ιστορία για την αιώνια αγάπη, το μίσος, το θάνατο και εν τέλει τη μοίρα. Εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια, και η εμβληματική σκηνή «Το βασίλειο των σκιών», φωτίζουν την τραγική ιστορία της ιέρειας και του γενναίου πολεμιστή, ως την τελική τους λύτρωση.
Η παράσταση προτείνεται για παιδιά από πέντε ετών.
«Η Μπαγιαντέρα» Μπαλέτο σε τρεις πράξεις
ΜΟΥΣΙΚΗ Léon Minkus
ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ Marius Petipa
ΔΙΑΣΚΕΥΗ Sergiy Dotsenko, Yanina Kyselova
ΛΙΜΠΡΕΤΟ Marius Petipa
ΔΙΑΣΚΕΥΗ Sergiy Dotsenko, Yanina Kyselova
ΣΚΗΝΙΚΑ Νatalia Bevzenko-Zinkina
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ Νatalia Bevzenko-Zinkina
Με τους Κορυφαίους, τους Σολίστ και το Corps de Ballet του Μπαλέτου τηςΕθνικής Όπερας της Οδησσού
Ταυτότητα Εκδήλωσης
Ημερομηνία:
Από: 25/09/2024 Εως: 30/09/2024
Τετάρτη έως Παρασκευή & Δευτέρα, 20:00
Τοποθεσία:
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Αίθουσα Α. Τριάντη, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Αθήνα
Ιρανική ομάδα χρησιμοποίησε το ChatGPT για τη δημιουργία περιεχομένου που προοριζόταν να επηρεάσει τις επικείμενες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, γνωστοποίησε την Παρασκευή (16/08) η εταιρεία τεχνητής νοημοσύνης OpenAI, ανακοινώνοντας ότι έκλεισε τους λογαριασμούς της ομάδας.
Έρευνα της εταιρείας, έδειξε ότι μια ιρανική ομάδα χρησιμοποίησε το ChatGPT για τη δημιουργία άρθρων μεγάλης μορφής και μικρότερων σχολίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία επικεντρωνόταν σε θέματα όπως ο πόλεμος στη Γάζα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες και οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές.
Ορισμένα από αυτά τα άρθρα και σχόλια εμφανίστηκαν σε ιστότοπους, οι οποίοι σύμφωνα με την Microsoft, χρησιμοποιήθηκαν από το Ιράν για τη δημοσίευση ψευδών ειδήσεων που είχαν σκοπό να ενισχύσουν την πολιτική πόλωση στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η εταιρεία εντόπισε 12 λογαριασμούς στην πλατφόρμα X (πρώην Twitter) και έναν στο Instagram και ενημέρωσε σχετικά τις δυο εταιρείες κοινωνικών μέσων. Ωστόσο, η OpenAI είπε ότι το εν λόγω περιεχόμενο δεν φαίνεται να είχε ιδιαίτερη απήχηση. Οι λογαριασμοί αυτοί δεν έχουν πλέον πρόσβαση στις υπηρεσίες της OpenAI.
«Αν και δεν φαίνεται να έχει απήχηση, είναι μια σημαντική υπενθύμιση ότι πρέπει να παραμείνουμε σε εγρήγορση, αλλά να παραμείνουμε ήρεμοι» δήλωσε ο Μπεν Νίμο, κύριος ερευνητής στην ομάδα πληροφοριών και ερευνών της OpenAI.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα της Washington Post, η έκθεση της OpenAI προσθέτει στις πρόσφατες αποδείξεις των προσπαθειών του Ιράν να επηρεάσει τις εκλογές των ΗΠΑ, όπως περιγράφεται λεπτομερώς σε αναφορές της Microsoft και της Google.
Καθώς δισεκατομμύρια άνθρωποι ψηφίζουν στις εκλογές σε όλο τον κόσμο φέτος, υποστηρικτές της δημοκρατίας, πολιτικοί και ερευνητές της τεχνητής νοημοσύνης έχουν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με την ικανότητα της εν λόγω τεχνολογίας να διευκολύνει τη δημιουργία προπαγάνδας. Μέχρι στιγμής, οι αρχές δεν έχουν αναφέρει περαιτέρω στοιχεία ότι ξένες κυβερνήσεις καταφέρνουν να επηρεάσουν τους Αμερικανούς ψηφοφόρους.
Μια συναυλία με έργα του Μάνου Χατζιδάκι θα παρουσιαστεί στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη.
Α’ ΜΕΡΟΣ: «ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ»
Ο ΑΠΡΟΟΠΤΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΙΑΣ «ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ» ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
«Σαν γνήσιος στρατηγός το ’65 θέλησα να κάνω στην Ελλάδα μια επανάσταση. Αντί για τανκ, πήρα ένα παιδί – έφηβο μελαχρινό και όμορφο από την παιδική χορωδία των ανακτόρων και του είπα να τραγουδήσει. Μου λέει: «για να τραγουδήσω χρειάζομαι καινούργιους μύθους». – Πολύ σωστά, σκέφθηκα. Και με τον Γκάτσο αρχίσαμε να κατασκευάζουμε μύθους τον έναν μετά τον άλλο, με κοπέλες που ‘χαναν τα κλειδιά από τη Θήβα, με Ιρλανδούς και Ιουδαίους που ‘ψαχναν στην έρημο για γάμους και χαρά, μ’ ευαίσθητους ληστές στην τελευταία τους στιγμή, με ένα παιδί που σφάζει φίλους κι αδελφούς γιατί ποτέ κανείς δεν του’ δώσε την σημασία την πρέπουσα, με τον Ορέστη που έγινε πουλί στο δάσος για να ξεφύγει από τη μοίρα του, μ’ ένα παιδί που έμοιαζε του Χριστού κι άλλα πολλά. Κι ο ένας μύθος έμπαινε πάνω στον άλλο κι έγιναν τόσοι πολλοί και τόσοι δυνατοί που τρόμαξε το παιδί, τρόμαξε ο κόσμος, τρόμαξε και η εταιρία που θα έβγαζε τον δίσκο. Όλοι τρομάξανε εκτός από τον Γκάτσο κι εμένα που εξακολουθήσαμε με περισσότερο πάθος την κατασκευή και σύνθεση των μύθων, ξεχνώντας εντελώς την επανάσταση που είχα προγραμματίσει». -Μάνος Χατζιδάκις
Β’ ΜΕΡΟΣ: 19 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΙΑΣ «ΑΛΛΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ»
Μια ενότητα ανεξαρτήτων τραγουδιών μιας «άλλης μυθολογίας» του συνθέτη, με χάρτινα φεγγαράκια που φωτίζουν παιδιά κάτω στον κάμπο, μεθυσμένα κορίτσια, οδοιπόρους, νεαρούς πρίγκιπες που νόμιζαν πως θ’ αλλάξουν τον κόσμο και μια παρεξήγηση που δεν ξέρουμε αν δόθηκε εξήγηση ακόμη.
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Χατζιδάκις
Παραγωγή: Panik Live Productions
Ταυτότητα Εκδήλωσης
Ημερομηνία:
08/10/2024 / 21:00
Τοποθεσία:
Ωδείο Ηρώδου Αττικού, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Αθήνα
