Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Μητράκης, χορευτής του Μπαλέτου, εμφανίστηκε πριν την αρχή της παράστασης, τυλιγμένος με μια σημαία της Ουκρανίας, λέγοντας τα εξής:

«Καλησπέρα σας. Ονομάζομαι Γιάννης Μητράκης και είμαι χορευτής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Ο πατέρας μου είναι Έλληνας και η μητέρα μου Ουκρανή. Εδώ και δέκα μέρες η χώρα της μητέρας και των παππούδων μου βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, μετά την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων. Εκ μέρους όλων των εργαζομένων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής θα ήθελα να σας πω ότι η αποψινή παράσταση αφιερώνεται στην Ουκρανία και τους κατοίκους της, οι οποίοι ζουν δραματικές στιγμές. Ας γίνει η τέχνη και ο πολιτισμός η φωνή όλων μας για την άμεση λήξη αυτού του πολέμου». Στη συνέχεια κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του πολέμου στην Ουκρανία.

Ωστόσο, κάποιοι από τους συμμετέχοντες στην παράσταση, διαφώνησαν με αυτή την κίνηση, λέγοντας πως η θέση που εξέφρασε ο χορευτής δεν τους εκπροσωπεί όλους, διαμαρτυρόμενοι ότι δεν ερωτήθηκαν ποτέ από τη διεύθυνση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για αυτή την κίνηση. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, δημοσιοποίησαν τη διαφωνία τους αμέσως μετά το διάλειμμα.

Στην αίθουσα επικράτησε αναταραχή με άλλους θεατές να γιουχάρουν τους διαμαρτυρόμενους και άλλους να υποστηρίζουν την κίνηση διαμαρτυρίας των εργαζομένων.

Η ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

«ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ  για την παρέμβασή μας στην παράσταση του Οθέλλου

Στην παράσταση «Otello» το Σάββατο 5 Μαρτίου, η καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου προέβη σε μια κίνηση που δημιούργησε αντιδράσεις στην πλειοψηφία των εργαζομένων.
Αποφάσισε να διαβάσει μια ανακοίνωση στο κοινό, σχετική με τον πόλεμο στην Ουκρανία, μέσω ενός συναδέλφου, λέγοντας ότι εκφράζει και τους εργαζομένους της ΕΛΣ, χωρίς όμως να έχουμε ερωτηθεί αν συμφωνούμε με το περιεχόμενό της αλλά ούτε και με τον τρόπο που θα την παρουσίαζε στο κοινό (έχοντας τον συνάδελφο να κρατάει την Ουκρανική σημαία).

Μετά απ’ αυτή την κίνηση θεωρήσαμε υποχρέωσή μας μετά το τέλος του διαλείμματος να ενημερώσουμε το κοινό με την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Εκφράζουμε την αντίθεσή μας στην κίνηση που έκανε η διοίκηση, χωρίς να ερωτηθούμε για ένα τόσο σοβαρό θέμα, να βγάλει μια ανακοίνωση που δείχνει μια μονομέρεια με το θέμα του πολέμου που γίνεται στην Ουκρανία.  Εμείς δεν τασσόμαστε με καμία πλευρά του πολέμου. Η τέχνη πρέπει να ενώνει τους ανθρώπους. Είμαστε υπέρ της ειρήνης. Να σταματήσει τώρα ο πόλεμος. Είμαστε αλληλέγγυοι με τον Ουκρανικό λαό και τους λαούς της περιοχής. Δεν αποδεχόμαστε την κυβερνητική προπαγάνδα για να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του κόσμου η εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο. Λέμε τώρα να σταματήσει ο πόλεμος».

Στις αντιδράσεις του κοινού (θετικές και αρνητικές), παρενέβη ο σολίστ Αντονένκο ο οποίος είπε προς εμάς «ότι δε θέλει η τέχνη να μπλέκεται με την πολιτική» και προς το κοινό «Είμαι Ουκρανός, έχω συγγενείς στην Ουκρανία αλλά ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι εδώ και 8 χρόνια»

Για όσους λένε διάφορα στα social media και προσπαθούν να διαμορφώσουν αρνητικό κλίμα για την παρέμβασή μας, έχουμε να πούμε ότι:

Η διοίκηση, διαλέγοντας μεριά, χρησιμοποίησε τον πόνο και την αγωνία του συναδέλφου για τους συγγενείς του στην Ουκρανία για να συνεχίσει την προσπάθεια της κυβέρνησης – που είδαμε και πρόσφατα στο Δήμο Αθηναίων όπου ζητήθηκε εκτός προγράμματος να παιχτεί ο Ουκρανικός Ύμνος – να νομιμοποιηθεί στην συνείδηση του Ελληνικού λαού η συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας και στους Νατοϊκούς σχεδιασμούς.

Δεν έχουμε δει όμως να δείχνει την ίδια ευαισθησία εδώ και 8 χρόνια γι’ αυτά που συμβαίνουν στην Ουκρανία, ούτε παλαιότερα για την επίθεση στη Συρία, στο Ιράκ κ.α

Έχει μεγάλη ευθύνη όταν συντάσσεται με τις επιλογές του Υπουργείου, της κυβέρνησης και της ΕΕ όπου στοχοποιούνται Ρώσοι καλλιτέχνες και έργα Ρώσων συνθετών.

Χρόνια τώρα στο θέατρο συνυπάρχουμε αρμονικά με συναδέλφους Ρώσους, Ουκρανούς, Μολδαβούς κ.α Δε θα αφήσουμε σε καμιά διοίκηση και σε καμία κυβέρνηση να μας χωρίσει. Δεν τασσόμαστε με καμία πολεμική πλευρά, με καμία πολεμική προπαγάνδα μέσω του πολιτισμού.

Εμείς θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τις θέσεις μας. Λέμε:

• Η τέχνη πρέπει να παίρνει θέση, αλλά υπέρ των λαών και όχι να μπαίνει στην μέση ως σάκος του μποξ για τα συμφέροντα των λίγων.
• Η τέχνη πρέπει να ενώνει τους ανθρώπους και όχι να τους διχάζει.
• Δε διαλέγουμε σημαία, αλλά λαούς.
• Να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Απεμπλοκή τώρα της Ελλάδας και όλων των άλλων Νατοϊκών χωρών από τον πόλεμο της Ουκρανίας.

Για το Δ.Σ. του Σ.Ε.Ε.Λ.Σ.

Ο Πρόεδρος Νεκτάριος Σαμαρτζής

Η  Γενική Γραμματέας Αθηνά Βρούβα».

Ρεσιτάλ έδωσε και χθες στη βουλή ο κύριος Πλεύρης με τις στερεότυπες πλέον δηλώσεις/ εισηγήσεις του αναφορικά με το μέλλον των υγειονομικών, που κρατώντας Θερμοπύλες, αντιστέκονται στη διάλυση και την ιδιωτικοποίηση του εθνικού συστήματος υγείας.

Ας σταθούμε σε συγκεκριμένα σημεία των δηλώσεων που χρίζουν από μέρους μας μια πιο αναλυτική επεξεργασία:
 
–  Θέμα δικής μας επιλογής η απομάκρυνσή μας από το ΕΣΥ, κατά τον υπουργό, ο οποίος επιδίδεται τελευταία με ιδιαίτερη ευχαρίστηση στη χρήση της λέξης “ριψάσπιδες”.
“Ρίψασπις”, κύριε υπουργέ είναι αυτός που ενάντια στις εντολές των ανωτέρων του, λιποψυχώντας, εγκαταλείπει άτακτα το πεδίο της μάχης, αφήνοντας τα όπλα του κατάχαμα και εκτεθειμένους τους συναγωνιστές του.

Τι σχέση έχουν με αυτόν τον χαρακτηρισμό, υγειονομικοί υπάλληλοι οι οποίοι επί 18 μήνες έδιναν τη μάχη στην πρώτη γραμμή, με πλήρη ένδεια υλικοτεχνικής υποδομής, σε ένα σύστημα υγείας, το οποίο ουδέποτε ενισχύθηκε ως θα όφειλε στη φάση αυτή, αλλά αντιθέτως με πλήρη κυβερνητική πρόθεση αφέθηκε να καταρρεύσει;

Τι σχέση έχουν με αυτόν τον χαρακτηρισμό, υγειονομικοί υπάλληλοι, οι οποίοι χωρίς να μπει στο τραπέζι της αντιπαράθεσης και να ζυγιστεί ο επιστημονικός τους λόγος, εν μέσω πανδημίας και χωρίς να ερωτηθούν, τέθηκαν εκτός πεδίου μάχης, με απόφαση των κυβερνώντων;

Όχι κύριε υπουργέ. Η απόφαση και η επιλογή να μείνουν εκτεθειμένοι οι συνάδελφοί μας, τους οποίους μέχρι σήμερα μεταχειρίζεστε ως κοινά υποζύγια σε μία μάχη εντελώς άνιση γι αυτούς, χτυπώντας τους φιλικά στην πλάτη και μπουκώνοντάς τους με φιλοφρονήσεις περί αλτρουισμού και περί άριστης επίδειξης ατομικής υπευθυνότητας, η επιλογή αυτή ήταν της κυβέρνησης του Μητσοτάκη και όχι δική μας.

Εκτός αυτού, η προσπάθεια επιβολής κλίματος διχαστικού εντός των νοσοκομείων σε αυτή τη φάση, όπου και τα επίσημα συνδικαλιστικά μας όργανα καταγγέλλουν πλέον απερίφραστα το κυβερνητικό σχέδιο διάλυσης του ΕΣΥ, σας προσθέτει μια νότα γραφικότητας. Σας συμβουλεύουμε να αλλάξετε τακτική.

–  Ο κύριος υπουργός έμαθε άλλον έναν όρο τον οποίο έσπευσε να συμπεριλάβει στα λεκτικά του εργαλεία εντυπωσιασμού: Θα τον ενημερώσουμε ότι ο όρος “lege artis” για έναν υπηρέτη υγείας σημαίνει ότι ο υπηρέτης της υγείας ενεργεί βάσει των κανόνων της ιατρικής(νοσηλευτικής) τέχνης.

Τους κανόνες αυτούς κύριε Πλεύρη, τους καθορίζουν γνώσεις θεμελιωμένες στους αιώνες, οι οποίες υπόκεινται συνεχώς σε επεξεργασία και τελειοποίηση, διδάσκονται και κατοχυρώνονται σε σχολές και πανεπιστήμια καθώς και μέσα από πολυετή εμπειρία στο εκάστοτε πεδίο της δράσης.

Τους κανόνες αυτούς ΔΕΝ τους θεσπίζει μια κυβέρνηση τεχνοκρατών εν μία νυκτί, παραποιώντας ορισμούς και σπέρνοντας σύγχυση και παραπληροφόρηση, αντιβαίνοντας στην κοινή επιστημονική λογική.

Και αν όσα λέμε δεν πείθουν, τότε δεν έχετε παρά να μετρήσετε τους νεκρούς ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ που προέκυψαν από την πολιτική σας της “εξυγίανσης” του ΕΣΥ.
Η φράση εξάλλου: “η πολιτεία ΘΕΛΕΙ, αυτοί που παρέχουν υπηρεσίες υγείας να σέβονται την επιστήμη και να μην λειτουργούν με αντιεπιστημονικές μεθόδους”, αναδεικνύει περίτρανα ότι η επίκληση της επιστήμης δεν είναι παρά προσχηματική. Αυτό που πραγματικά μετράει δεν είναι η επιστημονική αλήθεια, αλλά αυτό που ΘΕΛΕΙ, αυτό που επιβάλλει η κυβέρνηση.
Αν τους αφήνεις να μιλάνε αρκετή ώρα, την αλήθεια την αποκαθιστούν από μόνοι τους…

– Άλλη μια φράση του υπουργού θα θέλαμε να παραθέσουμε αυτούσια:

“Αυτός λοιπόν που αρνείται να λειτουργήσει σύμφωνα με τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, ασχέτως πανδημίας, είναι κατά της επιστήμης που καλείται να υπηρετήσει στο ΕΣΥ.”
Εδώ παρατηρούμε τα εξής:

1) δεν είναι η πρώτη φορά που ο κύριος υπουργός καθώς και άλλοι, αφήνουν υπονοούμενα ότι η καθυπόταξη των εκφραστών της ελεύθερης επιστημονικής άποψης ΔΕΝ θα είναι ένα θέμα χρονικά περιορισμένο στην πανδημία, αλλά θα επιβληθεί δια παντός και “ασχέτως πανδημίας”.

2) συχνά επίσης τονίζει ο κύριος υπουργός, εμμέσως πλην σαφώς, ότι το σχέδιο αυτό καθυπόταξης αφορά ειδικά το ΕΣΥ.
 
Κλείνουμε  το παρόν δελτίο απευθύνοντας μια ερώτηση προς τον κύριο υπουργό:

Αυτούς τους έρμους τους επικουρικούς που ορκίζεται ότι θα μονιμοποιήσει προσφέροντάς τους τις θέσεις μας, ξεχνώντας ότι οι τελευταίοι ούτως ή άλλως καλύπτανε εσαεί πάγιες ανάγκες του συστήματος, αλήθεια τι περιμένει και δεν τους μονιμοποιεί;
Μπορεί να μας εξηγήσει ο κύριος υπουργός γιατί, αφού ισχυρίζεται ότι θα τους μονιμοποιήσει, αποφασίστηκε για άλλη μια φορά η παράταση των συμβάσεων των επικουρικών έως το τέλος του χρόνου, διαιωνίζοντας το καθεστώς της ομηρίας τους;
 
Καλούμε τον κύριο υπουργό να πάρει θέση σε όσα παραθέτουμε και παρόλο που μας έχει αποκλείσει από το διάλογο, εμείς δεν του στερήσαμε ποτέ τη δυνατότητα και πάντα τον καλούμε μέσα από τα δελτία τύπου μας, να δώσει τις απαραίτητες διευκρινήσεις στο θολό τοπίο των εισηγήσεών του, οι οποίες εισηγήσεις, καθώς κόπτεται και διαρρηγνύει επιμόνως τα ιμάτιά του, είναι αποκλειστικά δικές του και κανενός άλλου.
 
Όποτε είστε έτοιμος λοιπόν, αξιότιμε κύριε υπουργέ...
 
 
                    
Μετά ειλικρινούς και αποκλειστικής τιμής 

Οι υγειονομικοί υπάλληλοι κατά της υποχρεωτικότητας 
Δίκτυο 38 νοσοκομείων / δομών υγείας και ΕΚΑΒ Αθήνας

Υγειονομικοί κατά της Υποχρεωτικότητας
Δίκτυο 38 Νοσοκομείων/Δομών Υγείας Αττικής και ΕΚΑΒ Αθηνών
 

Σκίτσο του Γιάννη Δερμεντζόγλου

Πηγή: tvxs.gr

WOR: Cecillia {ABOUT TOWERS - NEW ENERGY FOR OLD BELGIAN MUSIC, ARC 2021}  

Μια εξαιρετική Βέλγικη μπάντα, μας ξεναγεί στην παλιά μουσική της ευρύτερης περιοχής που ήκμασε από τον 14ο αιώνα και μετά, με την χαρακτηριστική ονομασία carillon. Στη βάση της λαϊκή μουσική με θρησκευτική  προέλευση και χρήση εκτελούνταν από τους κωδωνοκρούστες της εποχής. Με σαξόφωνο, βιολί, μαντολίνο, μπάντζο, bagpipes, ακκορντεόν, κιθάρα και μπάσο τα πέντε μέλη του συγκροτήματος των Wor προσθέτουν τη δική τους πινελιά, φέρνοντας την χορευτική παράδοση στην εποχή μας με καβαλιέρους ενίοτε τη τζαζ και την κλασσική μουσική. 

Επιλογή - κείμενο - επιμέλεια : Μιχάλης Πολυχρόνης

Όλα τα κομμάτια της στήλης ''ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ'' ακούγονται κάθε Τρίτη στην εκπομπή ''ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΤΩΝ ΗΧΩΝ'' 15.00-17.00μμ στον διαδικτυακό αέρα της ΕΡΤΟΠΕΝ, www.ertopen.com 

Η επαναφορά της θανατικής ποινής για τους υπαιτίους της πανδημικής τραγωδίας είναι επιβεβλημένη ,όχι τόσο επειδή  οι κυβερνώντες επιδιώκουν τη φυσική μας εξόντωση - των μη εμβολιασμένων υγειονομικών - αλλά γιατί οι χιλιάδες ψυχές Ελλήνων που χάθηκαν από την αδιαφορία τους ζητούν δικαίωση .

Η απώλεια 25000 συμπατριωτών μας από SARS-CoV-2 και άλλων τόσων μη καταγεγραμμένων  παράπλευρων θανάτων - λόγω σκόπιμης κατάρρευσης του ΕΣΥ αλλά και παρενεργειών του εμβολίου - θα δικαιολογούσε την απαίτηση για άμεση επαναφορά της εσχάτης των ποινών ,αποκλειστικά και μόνο για τους υπεύθυνους της τραγωδίας αυτής !

Θυμίζουμε πως η κατάργηση της θανατικής ποινής  έγινε ,έχοντας ο νομοθέτης κατά νου τόσο την πιθανότητα της μεταμέλειας των ενόχων όσο και αυτήν της δικαστικής πλάνης και της άδικης απώλειας  ανθρώπινων ζωών.

Στην περίπτωση όμως  της πανδημίας ,οι ένοχοι του πρωτοφανούς θανατικού  είναι γνωστοί τοις πάσι ,η δε πιθανότητα μεταμέλειας τους καθίσταται μηδενική καθώς οι καταστροφικές πρακτικές που μετέρχονται ,παραμένουν εξαρχής του λοιμού αναλλοίωτες.

Αναλογιζόμενοι δε την προκλητική συμπεριφορά των «ειδικών»,που όχι μόνο δεν προοιωνίζεται την μεταμέλεια τους ,τουναντίον καταδεικνύει ότι οι παράφρονες αυτοί απολαμβάνουν τα ειδεχθή εγκλήματα τους , η επαναφορά της θανατικής ποινής φαντάζει επιτακτικότερη από ποτέ !

Οι πολιτικοί μας ταγοί αλλά και γραφικοί συνεργάτες τους ,περιοδεύοντας στα φιλόξενα κανάλια του συστήματος, συνεχίζουν να τρομοκρατούν και να χλευάζουν αυτούς που δεν ακολουθούν τις παράλογες  πρακτικές τους ,υποσχόμενοι μάλιστα να μοιράσουν χρηματικές ποινές και περαιτέρω εξαθλίωση στον ήδη χειμαζόμενο Έλληνα πολίτη .

Εκεί όμως που η λογική παραδίδεται ,είναι απέναντι στη χυδαία επίθεση έναντι των υγειονομικών σε αναστολή ,των ανθρώπων δηλαδή που έδωσαν τα πάντα κατά τη διάρκεια της πανδημίας και αντί ευγνωμοσύνης εισέπραξαν αχαριστία και κατατρεγμό .

Γιατί άραγε το καθεστώς έχει εξαπολύσει ένα πραγματικό προγκρόμ εναντίον τους? Γιατί οι άνθρωποι αυτοί είναι οι μόνοι εν δυνάμει μάρτυρες των εγκλημάτων τους,έτοιμοι να τους οδηγήσουν στις αίθουσες των δικαστηρίων.

Κλείνοντας ,θα θέλαμε να ενημερώσουμε τους ιθύνοντες ότι ο αγώνας μας θα συνεχιστεί  μέχρις εσχάτων και δικαίωση μας θα θεωρηθεί ,οχι απλά η επιστροφή μας στους χώρους εργασίας ,αλλα και η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων !

Ευχόμαστε η Ελληνική Δικαιοσύνη  να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ,για να αποδώσει τα Καίσαρος Καισαρι και τα του Θεού τω Θεώ .

Υ.Γ 
Με αφορμή και τις πρόσφατες απειλές Πλεύρη για επικείμενη απόλυση μας ,κλείνουμε με μια φράση του Σωκράτη :
«Οι μεν  βροντές τρομάζουν τα παιδιά οι δε απειλές τους ανόητους».

Βασιλείου Σωτήρης 
Νεφρολόγος 
Διευθυντής Μονάδας Τεχνητού Νεφρού 
Γ.Ν.Έδεσσας 
 

 
Η επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη 1998-2022. Η Εικόνα ανακτήθηκε από το άρθρο του Gerardo Femina «Ο ρόλος του ΝΑΤΟ, της Ευρώπης και των Αόρατων στη σύγκρουση στην Ουκρανία»

Οι εντάσεις στην Ουκρανία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και ορισμένων συμμάχων τους, από την μία πλευρά, και της Ρωσικής Ομοσπονδίας, από την άλλη, αναπτύσσονται μέσα σε ένα πολύ σύνθετο πλαίσιο, όπου διάφοροι παράγοντες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Υπάρχουν τα ζητήματα της ενεργειακής κρίσης και της σημασίας του ρωσικού αερίου για την Ευρώπη, της διαίρεσης της Ευρώπης σε Ανατολή και Δύση, της κρίσης στον αγγλοσαξωνικό κόσμο – στην Αγγλία μετά το Brexit και ειδικά στις ΗΠΑ, όπου υπάρχει ένας αέρας σχεδόν εμφυλίου πολέμου.
Αλλά ας δούμε ποιο είναι ίσως το κεντρικό σημείο: Η Ρωσία έχει δηλώσει ότι δεν έχει πρόθεση να καταλάβει την Ουκρανία, αλλά επιθυμεί εγγυήσεις ότι το ΝΑΤΟ δεν θα διευρυνθεί, κάτι στο οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες απάντησαν αρνητικά.

Η επέκταση του ΝΑΤΟ

Αλλά ας δούμε εν συντομία πώς προέκυψε αυτή η κατάσταση. Στις 4 Απριλίου 1949 ιδρύθηκε το ΝΑΤΟ με σκοπό την υπεράσπιση του Δυτικού κόσμου από την απειλή της Σοβιετικής Ένωσης και των κρατών-δορυφόρων της. Ως απάντηση, ιδρύθηκε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας το 1955. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, δεν αναλήφθηκε καμία συγκεκριμένη στρατιωτική δράση από τα μέλη της Συμμαχίας. Το 1990, προκειμένου να ξεπεραστεί η σοβιετική αντίθεση στη γερμανική επανένωση, ο Γερμανός Καγκελάριος Κολ διαβεβαίωσε τον Γκορμπατσόφ
ότι «το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί για να συμπεριλάβει τα σημερινά εδάφη της Ανατολικής Γερμανίας». Ο υπουργός Εξωτερικών Γκένσερ απέστειλε μήνυμα στον Έντβαρντ Σεβαρντνάτζε: «Για μας είναι ένα σταθερό σημείο ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς ανατολάς». Παρόμοιες διαβεβαιώσεις δόθηκαν προφορικά και από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μπέικερ. Ο τότε Αμερικανός πρέσβης στη
Μόσχα, Τζακ Μάτλοκ, επιβεβαίωσε ότι η Μόσχα είχε λάβει «σαφή δέσμευση» σε αυτό το σημείο. Έτσι η Γερμανία επανενώθηκε και τον Ιούλιο του 1991 το Σύμφωνο της Βαρσοβίας διαλύθηκε στην Πράγα. Αλλά το ΝΑΤΟ όχι, παρόλο που ο ιστορικός εχθρός δεν υπήρχε πλέον. Αντιθέτως, ξεκίνησαν οι πρώτες στρατιωτικές επεμβάσεις, πρώτα στην πρώην Γιουγκοσλαβία και στη συνέχεια στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη και το 2015 με στρατιωτικές ασκήσεις στην Ανατολική Ευρώπη στα σύνορα με τη Ρωσία.

Σημείο καμπής ήταν το 1999, όταν ορίστηκε ένα νέο «στρατηγικό σχέδιο» στη συνεδρίαση της Ουάσιγκτον, μετατρέποντας το αρχικό σύμφωνο άμυνας σε μια ευρύτερη στρατιωτική συμφωνία, συμπεριλαμβάνοντας την προληπτική δράση. Και κυρίως, κατά παράβαση των συμφωνιών του 1990, η Δημοκρατία της Τσεχίας, η Πολωνία και η Ουγγαρία εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ και αργότερα άλλες χώρες, ενσωματώνοντας σχεδόν όλα τα πρώην κράτη-δορυφόρους της Σοβιετικής Ένωσης. Σήμερα, το ΝΑΤΟ έχει 30 κράτη μέλη, σε σύγκριση με τα 16 το 1998.

Σε αυτό το σημείο, είναι σαφές ότι ο ισχυρισμός ότι η Ρωσία ακολουθεί μια επιθετική πολιτική, ότι για επεκτατικούς λόγους μεταφέρει στρατεύματα στα ουκρανικά σύνορα, είναι απλώς ένα αφήγημα που αποσκοπεί στην δικαιολόγηση ενός σχεδίου και μιας πρόθεσης που οι ΗΠΑ είχαν κατά νου από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Από την άλλη πλευρά, αν η Ρωσία επρόκειτο να συνάψει στρατιωτική συμμαχία με τις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής και στη συνέχεια ήθελε να την επεκτείνει μέχρι το Μεξικό, συμπεριλαμβάνοντας τη δημιουργία στρατιωτικών
βάσεων με πυρηνικά όπλα, ποια θα ήταν η αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών;  Ίσως ένας πυρηνικός πόλεμος να είχε ήδη ξεσπάσει. Από αυτήν την άποψη, η Ρωσία ανταποκρίθηκε τις τελευταίες δεκαετίες λογικά σε πολλές προκλήσεις και απέφυγε τις ένοπλες συγκρούσεις με κάθε δυνατό τρόπο.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Ευρώπη ακολουθεί πεισματικά την πολιτική των ΗΠΑ, ενάντια στα δικά της συμφέροντα. Η Ρωσία δεν είναι μόνο σημαντική για το φυσικό αέριο, είναι επίσης μια βασική αγορά για την Ευρώπη. Μια πραγματική συνεργασία μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας, στο πλαίσιο μιας ευρασιατικής περιοχής, θα αντιπροσώπευε ευημερία και μεγάλη πρόοδο, όχι μόνο οικονομική. Αλλά αυτό ακριβώς δεν μπορούν να επιτρέψουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και έτσι συνεχίζουν να προωθούν τον διχασμό στην Ευρώπη, όχι μόνο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αλλά και εντός των ίδιων των
δυτικών χωρών. Δεν θέλουν να δεχτούν ότι ο κόσμος έχει γίνει πολυπολικός και ότι η παγκόσμια αυτοκρατορία τους είναι πλέον εντελώς σε παρακμή. Αν η Ευρώπη θέλει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πρόοδο και την ειρήνη, πρέπει να έχει μια κοινή εξωτερική πολιτική που θα είναι ανεξάρτητη από την αναχρονιστική ιμπεριαλιστική μανία των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως καθίσταται σαφές στη δήλωση Μια Ευρώπη για την Ειρήνη .

Σήμερα, η Ευρώπη πρέπει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την εξεύρεση διπλωματικής λύσης στη σύγκρουση στην Ουκρανία: Η Ρωσία πρέπει να αποσύρει τα στρατεύματά της από τα σύνορα, αλλά πρέπει να διασφαλιστεί η μη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Μπορούν οι ευρωπαίοι πολιτικοί, χαμένοι στις εκλογές και τα κομματικά συμφέροντα, να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ιστορίας; Κατανοούν τις καταστροφικές συνέπειες ενός πολέμου μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων; Αντιλαμβάνονται ότι διακυβεύεται το μέλλον της ανθρωπότητας; Ίσως οι διπλωματικές προσπάθειες της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας να καταφέρουν σήμερα να αποφύγουν προσωρινά την κλιμάκωση της σύγκρουσης, αλλά αυτό δεν θα αλλάξει την καταστροφική κατεύθυνση των γεγονότων.
Είναι καιρός για τους λαούς, τους απλούς ανθρώπους, τους Αόρατους, εκείνους που δεν συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις και δεν εμφανίζονται σε εκπομπές να ακουστεί η φωνή τους κατά του πολέμου και υπέρ της ειρήνης. Ήρθε η ώρα να βγούμε στους δρόμους! Αλλά ακόμα και μια μικρή χειρονομία προς αυτήν την κατεύθυνση είναι σημαντική για να δώσουμε σε εμάς και στα παιδιά μας ένα μέλλον, ένα ανθρώπινο μέλλον όπου θα μπορούμε επιτέλους να γελάμε με τις δυστυχίες που αναγκαζόμαστε να βιώσουμε σήμερα.

Μετάφραση από τα αγγλικά: Pressenza Athens

Gerardo Femina
Former president of the Community for Human Development in Italy, engaged in social, political and cultural activity. For 20 years he has lived in Prague, where he was among the promoters of the campaign "Europe for Peace" and the protest against the so-called Missile Shield, that the United States wanted to install in the Czech Republic. He writes about politics and social matters. In recent years he has dedicated himself to the construction of the Park of Study and Reflection in the Czech Republic.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Πώς ο Kίσινγκερ το 2014 είχε προφητεύσει αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία

Κώστας Αργυρός 25 Φεβρουαρίου, 2022, https://politicus.gr ,

Το 2014 με αφορμή την κρίση της Κριμαίας η μεγάλη «αλεπού» της αμερικανικής διπλωματίας, ο Χένρι Κίσινγκερ τασσόταν κατά της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, απέτρεπε σαφώς τους Δυτικούς από ένα τέτοιο βήμα και ουσιαστικά προέβλεπε ποια θα είναι η απάντηση της Ρωσίας του Πούτιν αν το κάνουν.

Υπενθυμίζοντας ότι ο ίδιος έχει δει τέσσερεις πολέμους στη ζωή του, προειδοποιούσε ότι το πρόβλημα με τους πολέμους είναι πώς τελειώνουν και όχι πώς ξεκινούν, συνήθως δηλαδή με «μεγάλο ενθουσιασμό και δημόσια υποστήριξη». Χαρακτήριζε λανθασμένο στη σύλληψη του το ερώτημα αν η Ουκρανία θα πρέπει να ενταχθεί στην Ανατολή ή στη Δύση επιμένοντας ότι «αν η Ουκρανία θέλει να
επιβιώσει και να ευδοκιμήσει, δεν πρέπει να είναι το φυλάκιο της μιας πλευράς ενάντια στην άλλη – θα πρέπει να λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ τους».

Αναφερόμενος στη Ρωσία έγραφε:

«Η Ρωσία πρέπει να αποδεχθεί ότι η προσπάθεια να εξαναγκάσει την Ουκρανία σε καθεστώς δορυφόρου, και έτσι να μετακινήσει ξανά τα σύνορα της Ρωσίας, θα καταδίκαζε τη Μόσχα να επαναλάβει την ιστορία της των αυτοεκπληρούμενων κύκλων αμοιβαίων πιέσεων με την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Δύση πρέπει να καταλάβει ότι, για τη Ρωσία, η Ουκρανία δεν μπορεί ποτέ να είναι απλώς μια ξένη χώρα. Η ρωσική ιστορία ξεκίνησε σε αυτό που ονομαζόταν Κιέβο-Ρωσία. Η ρωσική θρησκεία διαδόθηκε από εκεί. Η Ουκρανία ήταν μέρος της Ρωσίας για αιώνες και οι ιστορίες τους ήταν αλληλένδετες πριν από τότε. Μερικές από τις πιο σημαντικές μάχες για τη ρωσική ελευθερία, ξεκινώντας με τη Μάχη της Πολτάβα το 1709, έγιναν σε ουκρανικό έδαφος. Ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας – το μέσο προβολής ισχύος της Ρωσίας στη Μεσόγειο – βασίζεται με μακροχρόνια μίσθωση στη Σεβαστούπολη, στην Κριμαία. Ακόμη και διάσημοι αντιφρονούντες όπως ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν και ο
Γιόζεφ Μπρότσκυ επέμειναν ότι η Ουκρανία ήταν αναπόσπαστο μέρος της ρωσικής ιστορίας και, μάλιστα, της Ρωσίας».

Συνέχιζε σημειώνοντας ότι «Η εξωτερική πολιτική είναι η τέχνη του καθορισμού προτεραιοτήτων. Οι Ουκρανοί είναι το καθοριστικό στοιχείο. Ζουν σε μια χώρα με πολύπλοκη ιστορία και πολυγλωσσική σύνθεση. Το δυτικό τμήμα ενσωματώθηκε στη Σοβιετική Ένωση το 1939, όταν ο Στάλιν και ο Χίτλερ μοίρασαν τα λάφυρα. Η Κριμαία, το 60% του πληθυσμού της οποίας είναι Ρώσοι, έγινε μέρος της
Ουκρανίας μόλις το 1954, όταν ο Νικίτα Χρουστσόφ, Ουκρανός στην καταγωγή, την απένειμε ως μέρος του εορτασμού των 300 χρόνων από τη ρωσική συμφωνία με τους Κοζάκους. Η Δύση είναι σε μεγάλο βαθμό καθολική. Η ανατολή σε μεγάλο βαθμό Ρώσοι Ορθόδοξοι. Η Δύση μιλάει Ουκρανικά. η ανατολή μιλάει κυρίως ρωσικά. Οποιαδήποτε προσπάθεια από τη μία πτέρυγα της Ουκρανίας να κυριαρχήσει στην άλλη — όπως ήταν το πρότυπο — θα οδηγούσε τελικά σε εμφύλιο πόλεμο ή σε διάλυση».

Προφητική στην κυριολεξία ήταν η παρατήρησή του ότι:
«Το να αντιμετωπίζεται η Ουκρανία ως μέρος μιας αντιπαράθεσης Ανατολής-Δύσης θα εξάλειφε για δεκαετίες κάθε προοπτική να φέρει τη Ρωσία και τη Δύση —ιδιαίτερα τη Ρωσία και την Ευρώπη— σε ένα συνεργατικό διεθνές σύστημα».

Η συμβουλή του προς την τότε αμερικανική ηγεσία, με δεδομένο τον εσωτερικό διχασμό της χώρας ήταν ξεκάθαρη: «Μια σοφή πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Ουκρανίας θα αναζητούσε έναν τρόπο για τα δύο μέρη της χώρας να συνεργαστούν μεταξύ τους. Πρέπει να επιδιώξουμε τη συμφιλίωση, όχι την κυριαρχία μιας παράταξης».

Κυριολεκτικά προφητική ήταν η εκτίμησή του για τη στάση της Ρωσίας και την αντιμετώπιση του Πούτιν από τη Δύση: «Η Ρωσία δεν θα ήταν σε θέση να επιβάλει μια στρατιωτική λύση χωρίς να απομονωθεί σε μια εποχή που πολλά από τα σύνορά της είναι ήδη επισφαλή. Για τη Δύση, η δαιμονοποίηση του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι πολιτική. Είναι άλλοθι για την απουσία τέτοιας. Ο Πούτιν θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι, όποια κι αν είναι τα παράπονά του, μια πολιτική στρατιωτικών επιβολών θα προκαλούσε έναν άλλο Ψυχρό Πόλεμο. Από την πλευρά τους, οι Ηνωμένες
Πολιτείες πρέπει να αποφύγουν να αντιμετωπίζουν τη Ρωσία ως παρεκκλίνουσα που θέλουν να τη διδάξουν κανόνες συμπεριφοράς που έχουν θεσπιστεί από την Ουάσιγκτον».

Και τελικά ο Κίσινγκερ παρουσίαζε την «ιδέα του» για ένα αποτέλεσμα συμβατό με τις αξίες και τα συμφέροντα ασφάλειας όλων των πλευρών:

1. Η Ουκρανία πρέπει να έχει το δικαίωμα να επιλέγει ελεύθερα τις οικονομικές και πολιτικές ενώσεις της, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης.

2. Η Ουκρανία δεν πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, μια θέση που πήρα πριν από επτά χρόνια, όταν εμφανίστηκε για τελευταία φορά.

3. Η Ουκρανία θα πρέπει να είναι ελεύθερη να δημιουργήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση συμβατή με την εκφρασμένη βούληση του λαού της. Οι σοφοί Ουκρανοί ηγέτες θα επέλεγαν τότε μια πολιτική συμφιλίωσης μεταξύ των διαφόρων περιοχών της χώρας τους. Σε διεθνές επίπεδο, θα πρέπει να ακολουθούν μια στάση παρόμοια με αυτή της Φινλανδίας. Αυτό το έθνος δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τη σκληρή ανεξαρτησία του και συνεργάζεται με τη Δύση στους περισσότερους τομείς, αλλά αποφεύγει προσεκτικά τη θεσμική εχθρότητα προς τη Ρωσία.

4. Είναι ασυμβίβαστο με τους κανόνες της υπάρχουσας παγκόσμιας τάξης η Ρωσία να προσαρτήσει την Κριμαία. Ωστόσο, θα πρέπει να είναι δυνατό να τεθεί η σχέση της Κριμαίας με την Ουκρανία σε λιγότερο προβληματική βάση. Για τον σκοπό αυτό, η Ρωσία θα αναγνωρίσει την κυριαρχία της Ουκρανίας στην Κριμαία. Η Ουκρανία θα πρέπει να ενισχύσει την αυτονομία της Κριμαίας στις εκλογές που θα πραγματοποιηθούν παρουσία διεθνών παρατηρητών. Η διαδικασία θα περιλαμβάνει την άρση τυχόν ασαφειών, σχετικά με το καθεστώς του στόλου της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη».

«Αυτά είναι αρχές, όχι συνταγές» παραδεχόταν ο Κίσινγκερ. Ηξερε ότι όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν εύκολα αποδεκτά αλλά εξηγούσε ότι δεν μπορεί να υπάρξει «η απόλυτη ικανοποίηση αλλά η ισορροπημένη δυσαρέσκεια. Εάν δεν επιτευχθεί κάποια λύση που βασίζεται σε αυτά ή σε συγκρίσιμα στοιχεία, η στροφή προς την αντιπαράθεση θα επιταχυνθεί. Η ώρα για αυτό θα έρθει αρκετά σύντομα». Η προφητεία του πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ επιβεβαιώθηκε οκτώ χρόνια αργότερα με τον πιο μακάβριο τρόπο.

Πηγή: skidon

Karavan Sarai : Longing in the stars (ft. Tabeah) {2021}

Πανάρχαιες παραδόσεις από την Αίγυπτο και την Ινδία ενορχηστρωμένες με σύγχρονα ηλεκτρικά μέσα επιλέγουν οι Karavan Sarai να γεφυρώσουν στο 20λεπτο κομμάτι που αντανακλά και όλο τον μυστικισμό και την θεραπευτική δύναμη της μουσικής. Υπεύθυνος, ο Narayan Sijan από την Καλιφόρνια. 

Επιλογή - κείμενο - επιμέλεια : Μιχάλης Πολυχρόνης

Όλα τα κομμάτια της στήλης ''ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ'' ακούγονται κάθε Τρίτη στην εκπομπή ''ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΤΩΝ ΗΧΩΝ'' 15.00-17.00μμ στον διαδικτυακό αέρα της ΕΡΤΟΠΕΝ, www.ertopen.com 

Στο 13,3% διαμορφώθηκε το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα τον Ιανουάριο (από 13% το Δεκέμβριο του 2021), έναντι 6,8% στην ευρωζώνη και 6,2% στην ΕΕ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Τον Ιανουάριο του 2022, το εποχικά προσαρμοσμένο ποσοστό ανεργίας στη ζώνη του ευρώ ήταν 6,8%, από 7% τον Δεκέμβριο του 2021 και από 8,3% τον Ιανουάριο του 2021. Το ποσοστό ανεργίας στην ΕΕ ήταν 6,2%, από 6,3% τον Δεκέμβριο του 2021 και από 7,5% τον Ιανουάριο του 2021.

Η Eurostat εκτιμά ότι 13,346 εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες στην ΕΕ, εκ των οποίων 11,225 εκατομμύρια στη ζώνη του ευρώ, ήταν άνεργοι τον Ιανουάριο του 2022.

Τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην ΕΕ καταγράφουν τον Ιανουάριο, η Ελλάδα (13,3%), η Ισπανία (12,7%) και η Ιταλία (8,8%). Τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας καταγράφουν η Πολωνία (2,8%) και η Γερμανία (3,1%).

Σε ό,τι αφορά την ανεργία των νέων (κάτω των 25 ετών) το ποσοστό ανεργίας τον Ιανουάριο ήταν 14% στην ΕΕ και 13,9% στη ζώνη του ευρώ.

Στην Ελλάδα το ποσοστό ανεργίας των νέων αυξήθηκε στο 31,4% τον Ιανουάριο, από 28,7% το Δεκέμβριο του 2021. Μετά την Ελλάδα, το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας των νέων στην ΕΕ, καταγράφει η Ισπανία με 29.4%

Στην Ελλάδα το ποσοστό ανεργίας τον Ιανουάριο του 2022 ήταν 10,4% για τους άνδρες και 16,8% για τις γυναίκες.

Τουλάχιστον 1.368.864 εκατομμύρια πρόσφυγες έχουν περάσει ήδη τα σύνορα της Ουκρανίας, μετά την εισβολή της Ρωσίας πριν δέκα μέρες, σύμφωνα με την σημερινή τελευταία καταμέτρηση του ΟΗΕ.

Ο επικεφαλής της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR), Φιλίπο Γκράντι, ανέφερε σήμερα πως ο αριθμός μπορεί να αυξηθεί στα 1,5 εκατ. μόνο μέχρι το τέλος του σαββατοκύριακου. «Αυτή είναι η ταχύτερα εξελισσόμενη προσφυγική κρίση που έχουμε δει στην Ευρώπη από το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου» δήλωσε τηλεφωνικά στο Reuters προσθέτοντας πως οι περισσότεροι πρόσφυγες κατά την παρούσα χρονική στιγμή, βρίσκουν φίλους, μέλη των οικογενειών τους, αλλά και άλλα συνδεδεμένα μαζί τους πρόσωπα, τα οποία ζουν ήδη στην Ευρώπη. Ωστόσο, προειδοποίησε ότι μελλοντικά κύματα προσφύγων, θα είναι περισσότερο πολύπλοκα.

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι ενδέχεται να επιθυμούν να εγκαταλείψουν τη χώρα για να γλιτώσουν από τον πόλεμο. Πριν από αυτόν, η Ουκρανία κατοικούνταν από περισσότερους από 37 εκατομμύρια ανθρώπους στα εδάφη που ελέγχει το Κίεβο και δεν περιλαμβάνουν την Κριμαία, που προσαρτήθηκε από τη Ρωσία ή τις περιοχές υπό τον έλεγχο των αυτονομιστών.

Στην Ελλάδα έχουν φτάσει συνολικά 3.155 άνθρωποι από τους οποίους οι 906 είναι ανήλικοι, σύμφωνα με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη που αναφέρει ότι χθες εισήλθαν στην χώρα 451 πρόσφυγες (147 ανήλικοι) από την Ουκρανία και πιο συγκεκριμένα 283 από τον Προμαχώνα, 21 από Ευζώνους και 12 από τα υπόλοιπα χερσαία σύνορα 12. Στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» αφίχθησαν  86 και στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» 49. 

Οι κύριες χώρες υποδοχής

Οι περισσότεροι εκτοπισμένοι έφτασαν στην ανατολική Πολωνία, τη Σλοβακία και την Ουγγαρία και τη βόρεια Ρουμανία. Σύμφωνα με το Reuters: 

• Η Πολωνία έχει δεχτεί σχεδόν 800.000 Ουκρανούς πρόσφυγες από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στις 24 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με τον αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών της χώρας. Περισσότεροι από 106.000 έφτασαν τις τελευταίες 24 ώρες, ο υψηλότερος αριθμός από την εισβολή.  
• Σχεδόν 200.000 έχουν καταφύγει στη Ρουμανία. Η κυβέρνηση αναμένεται να εγκρίνει διάταγμα για τη χρήση ενός ταμείου ασφαλείας για τη χρηματοδότηση του κόστους στέγασης κατά μέσο όρο 70.000 ατόμων την ημέρα για 30 ημέρες. Η Ρουμανία ζητά επίσης βοήθεια από την ΕΕ.  
• Ο υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας δήλωσε ότι 140.000 άνθρωποι έχουν περάσει στην Ουγγαρία.
• Περίπου 20.000 Ουκρανοί έχουν εισέλθει στη Βουλγαρία, ανακοίνωσε η συνοριακή αστυνομία. 

Ακολουθούν 20 εικόνες τραβηγμένες μόνο σε μία μέρα, τη χθεσινή. Άνθρωποι κάθε ηλικίας πήραν το δρόμο της προσφυγιάς ζώντας ασύλληπτες καταστάσεις, χωρίς να γνωρίζουν τι θα κάνουν από δω και πέρα.