Επιμέλεια: Μιχάλης Πολυχρόνης

      ''Καθυστερημένη πράξη δικαιοσύνης'' χαρακτήρισε ο Γερμανός Υπουργός Δικαιοσύνης Heiko Maas, την ψήφιση από το κοινοβούλιο και μάλιστα με ομοφωνία για την ακύρωση της ποινής για περίπου 50000 ατόμων που διώχθηκαν για ομοφυλοφιλικές πράξεις στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μέτρο δίνει επίσης αποζημίωση σε περίπου 5000 απ' αυτούς που ακόμη ζουν. Καθένας τους θα λάβει 3000 ευρώ (3350 δολ) και επιπλέον 1500 ευρώ για κάθε έτος που πέρασε στη φυλακή.
      Το σεξ μεταξύ ανδρών ήταν παράνομο στη Γερμανία ως και τα τελευταία χρόνια του 20ού αιώνα, σύμφωνα με το άρθρο 175 του Γερμανικού ποινικού κώδικα. Η διάταξη τροποποιήθηκε αρκετές φορές όλ' αυτά τα χρόνια (από το 1871) κι έγινε πιό αυστηρή στη ναζιστική περίοδο όταν και εφαρμόστηκε πιό αυστηρά. Σε αντίθεση όμως με πολλές άλλες ναζιστικές πρακτικές, αυτή η αυστηρή απαγόρευση διατηρήθηκε στη Γερμανία αρκετές δεκαετίες μετά τη λήξη του πολέμου.
      ''Ήταν ένας πάρα πολύ μακρύς αγώνας για την αποκατάσταση των ομοφυλόφιλων που καταδικάστηκαν σ' αυτό το δημοκρατικό - όχι μόνο το εθνικο-σοσιαλιστικό - γερμανικό κράτος'' δήλωσε ο Alex Hochrein, μέλος της Γερμανικής Gay & Lesbian Ομοσπονδίας. O Volker Beck, μέλος του κοινοβουλίου και παλαιός υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, χαρακτήρισε την ψηφοφορία ως "ιστορικό, μεγάλο βήμα'' για την αναγνώριση και την διόρθωση των λαθών του παρελθόντος.
      Ο αρχηγός των S.S Heinrich Himmler χρησιμοποίησε εκτενώς την παράγραφο 175 για να συλλάβει και να φυλακίσει τους ομοφυλόφιλους. Αλλά και στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια η Δυτική Γερμανία εκδίωξε περίπου 100.000 άνδρες για τον ίδιο λόγο, οι μισοί απ' τους οποίους καταδικάστηκαν. Μία τροπολογία του 1969 αποποινικοποίσε τις περισσότερες σεξουαλικές πράξεις μεταξύ συναινούντων ενηλίκων, αλλά εξακολουθούσαν να υπάρχουν αρκετές χιλιάδες καταδίκες σε ισχύ μέχρι την οριστική κατάργηση του άρθρου 175 το 1994.
      Οι gay ακτιβιστές εξέφρασαν την ικανοποίησή τους, αλλά δήλωσαν ότι τα ποσά των αποζημιώσεων ήταν πολύ μικρά. Αντιτάχθηκαν επίσης και σε μια τροπολογία της τελευταίας στιγμής που προτάθηκε από την συντηρητική Χριστιανοδημοκρατική Ένωση, περιορίζοντας την αποζημίωση σε άνδρες που είχαν σχέσεις με άτομα άνω των 16 και όχι των 14 ετών, την νόμιμη δηλαδή ηλικία συγκατάθεσης στη Γερμανία. Η λεσβιακή - ομοφυλοφιλική ομοσπονδία θα ασκήσει επίσης έφεση στο γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο υποστηρίζοντας ότι το όριο ηλικίας ισοδυναμεί με άνιση μεταχείριση ομοφυλόφιλων και ετερογυλόφιλων και ότι τα ποσά αποζημίωσης είναι ανεπαρκή.
      ''Αυτό είναι ένα πρώτο ιστορικό βήμα'' δήλωσε η Evelyne Paradis, εκτελεστική διευθύντρια της ILGA - EUROPE η οποία υποστηρίζει τα δικαιώματα ομοφυλόφιλων και τρανσέξουαλ. ''Οι καταδίκες είχαν τόσο τεράστιο αντίκτυπο στις ζωές αυτών των ανδρών, στην κοινωνική τους ένταξη, στην κατάλληλη απασχόλησή τους, που ελπίζουμε ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει περαιτέρω την αποζημίωση'' δήλωσε επίσης.
      Ο Marcel de Groot, διευθυντής του Συμβουλευτικού Κέντρου για τους gay στο Βερολίνο, δήλωσε ότι πολλοί από τους καταδικασμένους άνδρες έχουν πεθάνει ή έχουν επιλέξει να αποκρύψουν αυτό το κεφάλαιο της ζωής τους. Αλλά άλλοι είναι ''πολλοί χαρούμενοι που μπορούν να ζήσουν το τελευταίο μέρος της ζωής τους με αυτήν την αποκατάσταση''.
      Η Ann Kathrin Sost της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Καταπολέμησης των Διακρίσεων δήλωσε ότι η κύρια ανησυχία των ανδρών είναι η απάλλειψη του στίγματος από τα ονόματά τους. ''Μιλήσαμε με πολλούς απ' αυτους και σχεδόν όλοι τους είπαν: Δεν μας νοιάζουν τα χρήματα, φροντίζουμε για την αξιοπρέπειά μας και θέλουμε οι καταδίκες να ανατραπούν''
      Σε συνέντευξή του το 2013 ο Klaus Born ο οποίος φυλακίστηκε στη δεκαετία του 1960 όταν η αστυνομία τον συνέλαβε με έναν άλλον άνδρα περιέγραψε την καταδίκη ως ηθική προσβολή και "νόμιμο'' στίγμα!
      Η Βρεττανία προχώρησε σε παρόμοιο βήμα τον Ιανουάριο του 2017 για δεκάδες χιλιάδες άνδρες που καταδικάστηκαν βάσει νόμων που απαγόρευαν τις ομοφυλοφιλικές πράξεις που έκτοτε έχουν καταργηθεί. Η νέα αυτή πολιτική ονομάστηκε Alan Touring προς τιμήν του μαθηματικού και ''χακερ'' του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που είχε καταδικαστεί το 1952 και ευνουχίστηκε με χημικό τρόπο για σεξουαλικές σχέσεις με άλλον άνδρα!
                                       
                                                                                                                                      ΠΗΓΗ: New York Times

     Ρεκόρ 65,6 εκατ. ανθρώπων που είτε είναι πρόσφυγες, είτε αιτούμενοι ασύλου, είτε εσωτερικοί πρόσφυγες σ' όλο το κόσμο ανακοίνωσε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHCR) στην ετήσια έκθεσή της με θέμα τις Παγκόσμιες Τάσεις που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα ενόψει της 20ής Ιουνίου, Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων.
     Σύμφωνα με την έκθεση ο εκτιμώμενος αριθμός για το τέλος του 2016 είναι αυξημένος κατά 300.000 έναντι εκείνου του 2015, αλλά αυτή η αύξηση είναι μικρότερη του 2014-15 όταν ο αντίστοιχος αριθμός ήταν αυξημένος κατά 5 εκατ.
     Ωστόσο ο Ύπατος Αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τους πρόσφυγες Filippo Grandi δηλώνει απογοητευμένος για την αποτυχία της διεθνούς διπλωματίας: "Ο κόσμος φαίνεται να αδυνατεί να κάνει ειρήνη" δηλώνει και συνεχίζει: "Έτσι θα δείτε παλιές συγκρούσεις να παραμένουν και νέες να ξεσπούν αλλά και οι δύο να παράγουν εκτοπισθέντες.... Η αναγκαστική εκτόπιση είναι ένα σημάδι για πολέμους που δεν τελειώνουν ποτέ".
     Το 2016 περίπου 340.000 κάτοικοι εγκατέλειψαν λόγω της συνεχιζόμενης βίας το Νότιο Σουδάν για την γειτονική Ουγκάντα, αριθμός μεγαλύτερος από οποιαδήποτε άλλη χώρα, ακόμα και από τους 200.000 που εκτιμάται ότι έχουν εγκαταλέιψει την Συρία. 36 ώρες μετά τη διέλευση των συνόρων από μια απλή ξύλινη γέφυρα, οι πρόσφυγες λαμβάνουν ένα μικρό οικόπεδο και τα υλικά που χρειάζονται για να αρχίσουν να καλλιεργούν το δικό τους φαγητό. Πριν από ένα χρόνο το χωριό Bidi Bidi ήταν ακριβώς αυτό, αλλά τώρα είναι ένας από τους μεγαλύτερους προσφυγικούς οικισμούς στον κόσμο, όπου σε 250 τετρ. χιλιόμετρα κατοικούν πάνω από 250.000 άνθρωποι! Ο ΟΗΕ δηλώνει ότι αυτό το ρεκόρ θα ενθαρρύνει τις πλούσιες χώρες να ξανασκεφτούν, όχι μόνο να δεχτούν περισσότερους πρόσφυγες αλλά να επενδύσουν στην προώθηση της ειρήνης και την ανασυγκρότηση.
     Ο κ. Grandi προειδοποίησε επίσης για το βάρος που καλούνται να επωμισθούν πολλά από τα φτωχότερα κράτη του κόσμου καθώς το 84% των εκτοπισθέντων στον κόσμο ζουν σε τέτοιες χώρες. "Πώς μπορώ να ζητήσω από χώρες με πολύ λιγότερους πόρους στην Αφρική, την Μέση Ανατολή ή την Ασία να δεχτούν εκατομμύρια πρόσφυγες εάν οι πλουσιότερες αρνούνται να το πράξουν;" λέει ο κ. Grandi.
     Ιδού μερικά από τα ανατριχιαστικά στοιχεία της έκθεσης:
     Από τα 65,6 εκατ. εκτοπισθέντες σ' όλο τον κόσμο οι:
     22,5 εκ. είναι πρόσφυγες
     40,3 εκ. εκτοπισθέντες στην ίδια τους τη χώρα
     2,8 εκ. αναζητούν άσυλο
     Οι πρόσφυγες προέρχονται:
     Αφγανιστάν: 2,5 εκ
     Νότιο Σουδάν: 1,4 εκ
     Συρία: 5,5 εκ
     Χώρες με το μεγαλύτερο αριθμό φιλοξενούντων προσφύγων:
     Τουρκία: 2,9 εκ
     Πακιστάν: 1,4 εκ
     Λίβανος: 1 εκ
     Ιράν: 979.400
     Ουγκάντα: 940.000
     Αιθιοπία: 791.000
     'Αλλοι 6,3 εκ. Σύριοι εκτοπίζονται μέσα στη χώρα τους ενώ σε αριθμό ακολουθούν το Ιράκ και η Κολομβία.
     Ένας στους 113 ανθρώπους στον κόσμο είναι εκτοπισμένος.
     Ασυνόδευτα παιδιά, κυρίως από το Αφγανιστάν και τη Συρία, έκαναν 750.000 αιτήσεις σε 70 χώρες το 2016.
     Περίπου 189.300 πρόσφυγες έγιναν δεκτοί για επανεγκατάσταση σε 37 χώρες.
     Περίπου 552.000 πρόσφυγες επέστρεψαν στις χώρες καταγωγής τους, υπερδιπλάσιοι σε σχέση με το 2015. Οι περισσότεροι επέστρεψαν στο Αφγανιστάν.
     Σε 10 εκατ. περίπου υπολογίζονται οι απάτριδες. 

                                                                                                                                                                                         Επιμέλεια: Μιχάλης Πολυχρόνης
                                                                                                                                                                                   Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, GUARDIAN
     

      Του Μιχάλη Πολυχρόνη

      Έχουν περάσει 45 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη του Apollo και μόλις τα τελευταία έχει αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον για τον δορυφόρο της Γης και την επανάληψη αποστολής επανδρωμένου διαστημικού σκάφους, αυτή τη φορά όχι μόνο για επιστημονικούς σκοπούς. Εκτός από την NASA, ιδιωτικές εταιρείες έχουν εκπονήσει προγράμματα και δρομολογήσει χρονοδιαγράμματα για παρόμοιες αποστολές αυτή τη φορά όμως με πλήρωμα πολίτες που πληρώνουν αδρά για ένα ταξίδι αναψυχής σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι.
      Η SpaceX είναι η φιλόδοξη εταιρεία του Elon Musk που σχεδιάζει να στείλει ένα ανώνυμο, μέχρι στιγμής, ζευγάρι τουριστών σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι γύρω στα τέλη του 2018. Ο κ. Musk έκανε αυτή την ανακοίνωση στις 27 Φεβρουαρίου σε τηλεφωνική συνέντευξη τύπου. Οι δύο τυχεροί, που δεν είναι αστέρες του Χόλυγουντ, θα περάσουν μια ολόκληρη εβδομάδα μέσα στις Dragon2 κάψουλες της SpaceX. Το διαστημικό σκάφος πρόκειται να είναι αυτοματοποιημένο και οι συγκεκριμένοι τολμηροί επιβάτες θα εκπαιδευτούν για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Αν και δεν έχει διαρρεύσει το χρηματικό ποσό που θα πληρώσουν λέγεται ότι ''θα είναι λίγο περισσότερο από το κόστος μιας επανδρωμένης αποστολής σ' έναν διαστημικό σταθμό γύρω από τη Γη''. 'Αλλωστε το ίδιο το Falcon Heavy, ο πύραυλος δηλ. που θα μεταφέρει τη κάψουλα έχει τιμή καταλόγου γώρω στα 90 εκατ. δολλάρια.
      Και κάπου εδώ ξεκινούν οι ενστάσεις και οι προβληματισμοί γύρω από το φιλόδοξο αυτό εγχείρημα, με τη NASA να εγείρει αρκετές επιφυλάξεις. Ενώ το ταξίδι φαίνεται να είναι μέσα στις τεχνικές δυνατότητες της SpaceX, παρατηρητές του κλάδου αναρωτιούνται αν η εταιρεία θα τηρήσει το χρονοδιάγραμμα. ''Οι ημερομηνίες δεν είναι το ισχυρό χαρτί του SpaceX'' δηλώνει η Maria Lynne Dittmar, εκτελεστικός διευθυντής του Συνασπισμού για την Εξερεύνηση του Διαστήματος. Και η κάψουλα και ο προωθητικός πύραυλος είναι χρόνια πίσω από τα χρονοδιαγραμματά τους. Η SpaceX είχε υποσχεθεί επίσης ρομποτική προσεδάφιση στον Άρη αλλά το πρόγραμμα έχει πάει πίσω δύο ολόκληρα χρόνια. Εξάλλου, συνεχίζει η ίδια, τα αυτόνομα συστήματα δεν είναι αλάθητα.
      Επτά ''τουρίστες'' μέχρι στιγμής έχουν πληρώσει δεκάδες εκατομμύρια για να πετάξουν με τους ρώσικους Soyuz προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ο οποίος βρίσκεται 200 μίλια πάνω από την επιφάνεια της Γης. Εδώ όμως μιλάμε για ένα ταξίδι 300.000 - 400.000 μιλίων. Μετά το 1972 δεν υπάρχει ανάλογη επανδρωμένη πτήση εκτός αυτών στον Διεθνή Σταθμό. Όμως η NASA εργάζεται πάνω σ' έναν πύραυλο, τον Space Launch System και την κάψουλα Orion που θα είναι ικανή να μεταφέρει αστροναύτες στο βαθύ διάστημα και πάλι. Αλλά η πρώτη μη επανδρωμένη εκτόξευση έχει προγραμματιστεί στα τέλη του 2018 όπως κι αυτή του Musk.
      Στην ουσία η SpaceX και η NASA δεν είναι εντελώς αυτόνομες η μία της άλλης. Η SpaceX έχει σύμβαση για να μεταφέρει αστροναύτες στο Διεθνή Σταθμό χρησιμοποιώντας την Dragon2 με τον πύραυλο Falcon9 αλλά κι αυτό το πρόγραμμα παρουσιάζει καθυστερήσεις. Η NASA έχει χρηματοδοτήσει μεγάλο μέρος του προγράμματος της SpaceX και ο Musk δηλώνει ότι εκείνη έχει προτεραιότητα. Αν η NASA θέλει να στείλει με τον Falcon Heavy τους αστροναύτες στο φεγγάρι η SpaceX θα συμμορφωθεί, αλλά ο συγκεκριμένος πύραυλος δεν έχει περάσει από τις αυστηρές αξιολογήσεις της NASA για να είναι ασφαλής για τους αστροναύτες.
      Τελικά όλοι περιμένουν ποιά θα είναι η στρατηγική του νέου Προέδρου Τραμπ για το Διάστημα αν και ο ίδιος έχει αφήσει υπόνοιες ότι στηρίζει την εμπορική εκμετάλλευση τέτοιων εγχειρημάτων. 

Tου Μιχάλη Πολυχρόνη

      Η συνέντευξη τύπου έλαβε χώρα στις 8 το απόγευμα (ώρα Ελλάδος). Είχε προηγηθεί αρκετή διαφήμιση το προηγούμενο διάστημα για μια εξαιρετικά σημαντική ανακοίνωση της Αμερικάνικης Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) και ίσως το σημερινό απόγευμα μείνει ιστορικό στην επιστήμη του Διαστήματος. Ένα νέο ηλιακό σύστημα δεν είναι κάτι καινούριο στην ανάλογη εξερεύνηση. Όμως ποτέ δεν βρέθηκε η ανθρωπότητα μέχρι τώρα τόσο κοντά στην πιθανή ύπαρξη βιώσιμου περιβάλλοντος έξω από την Γη μας. Ίσως λοιπόν ο Trappist-1, το νέο άστρο να περιέχει πλανήτες που να είναι ''αδέλφια'' της Γης.
     Το νέο λοιπόν άστρο βρίσκεται μόλις 39 έτη φωτός μακριά από τη Γη και περιλαμβάνει επτά πλανήτες που έχουν μέγεθος που πλησιάζει αυτό της Γης. Οι έξι εσωτερικοί βρίσκονται σε μιά εύκρατη ζώνη όπου οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από 0 - 100C! Απ' αυτούς πιστεύεται ότι τρεις θα μπορούσαν να έχουν ωκεανούς, αυξάνοντας την πιθανότητα ύπαρξης ζωής. Το ρομποτικό τηλεσκόπιο του John Moores University του Λίβερπουλ έπαιξε σημαντικό ρόλο σ' αυτήν την ανακάλυψη αφού βοήθησε να εντοπιστούν οι πλανήτες καθώς περνούσαν μπροστά από το άστρο τους. Το τηλεσκόπιο είναι εγκατεστημένο στην La Palma των Καναρίων Νήσων.
     Το άστρο Trappist-1 είναι ένας αρκετά ψυχρός ερυθρός νάνος με μέγεθος το 8% του ήλιου μας και λίγο μεγαλύτερο του πλανήτη Δία, ενώ η φωτεινότητά του είναι μόλις το 0,05% της φωτεινότητας του Ήλιου. Η NASA θεωρεί ότι το εν λόγω σύστημα εξωπλανητών θα αποτελέσει τον κύριο στόχο του υπό κατασκευή νέου διαστημικού τηλεσκοπίου της ''Τζέημς Γουέμπ''. Οι πλανήτες διαγράφουν μια πλήρη τροχιά γύρω από τον ''Ήλιο'' τους (η διάρκεια του έτους τους) σε μιάμιση ως 13 γήϊνες μέρες. Αν και βρίσκονται πιό κοντά στο άστρο τους απ' ότι η Γη στον Ήλιο, δεν ψήνονται απ' αυτό επειδή το Trappist-1 είναι ένα πολύ πιό ψυχρό άστρο, άρα εκπέμπει λιγότερη ακτινοβολία.
     Ένας νέος στόχος για την εξερεύνηση του Διαστήματος μόλις μπήκε σε ''τροχιά''!
     Εδώ και το πανοραμικό βίντεο της NASA για να περιηγειθήτε τους νέους ''αδελφούς'' πλανήτες της Γης: https://www.youtube.com/watch?v=o2MgG6KhO1E

Του Μιχάλη Πολυχρόνη

     Ένα σπάνιο κινηματογραφικό ντοκουμέντο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα στα αρχεία του Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου στο Παρίσι ενδέχεται να δείχνει για πρώτη φορά σε κινούμενη εικόνα τον κολοσσό των γαλλικών (και όχι μόνο) Γραμμάτων Μαρσέλ Προυστ (1871-1922). Το φιλμ διαρκεί μόλις 1:11 δευτερόλεπτα και γυρίστηκε στις 14 Νοεμβρίου 1904 όταν ο συγγραφέας του "Aναζητώντας Τον Χαμένο Χρόνο" ήταν 33 ετών. Πρόκειται για την έξοδό του από έναν γάμο της υψηλής κοινωνίας της εποχής φιλικού ζευγαριού  και ο Προυστ εμφανίζεται στο 37΄'! Το απόσπασμα αναρτήθηκε την Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2017 στην ιστοσελίδα του γαλλικού περιοδικού Le Point. "Θα είναι η πρώτη ανακάλυψη μιας ταινίας με τον λογοτέχνη'' δήλωσε ο Jean Pierre Sirois - Trahan, καθηγητής του Πανεπιστημίου Laval του Κεμπέκ, ο οποίος παρουσίασε τα ευρήματά του στο λογοτεχνικό περιοδικό La Revue d' Etudes Proustiennes που ειδικεύεται στον Προυστ. Ο Sirois - Trahan, ειδικός του κινηματογράφου, αφού ασχολήθηκε σχολαστικά με τις λίστες γάμου της εποχής εκείνης, εντόπισε το όνομα του συγγραφέα σε μία απ' αυτές και κατόπιν έψαξε στα Εθνικά Κινηματογραφικά Αρχεία της Γαλλίας αν υπάρχει σχετική κινηματογράφιση του γεγονότος. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ο Προυστ, αντίθετα με το ενδυματολογικό πρωτόκολλο της εποχής όσον αφορά στις γαμήλιες τελετές, φοράει ένα γκρι παλτό και μαύρο χαμηλό καπέλο θέλοντας να αναδείξει ''μια καλλιτεχνική στάση η οποία τον ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους'' υπογραμμίζει ο ερευνητής!
    Ολο το φιλμ εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=51COHIgjbYU

Του Μιχάλη Πολυχρόνη

         Δεύτερο βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό φωτορεπορτάζ "Ημέρες Ιαπωνίας 2017" κέρδισε ο Σύρος φωτορεπόρτερ Ameer Alhalbi για μιά σειρά φωτογραφιών που έβγαλε στο Χαλέπι από τον Απρίλιο ως τον Νοέμβριο του 2016 που απεικονίζουν στρατιωτικούς, νοσοκόμους των Ηνωμένων Εθνών και απλούς πολίτες που διασώζουν εγκλωβισμένους στα βομβαρδισμένα ή υπό κατάρρευση κτίρια μετά από αεροπορικές επιδρομές. Το ίδιο άλμπουμ του χάρισε και το βραβείο στην κατηγορία Sport News - Storiew στα World Press Photo βραβεία.
         Μόλις 21 ετών, ο Alhalbi ξεκίνησε τη καριέρα του το 2013 για τοπικά μέσα ενημέρωσης καθώς και για τον ιταλικό οργανισμό NurPhoto. Από τον Φεβρουάριο του 2016 καλύπτει τη συριακή σύγκρουση για το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων περιγράφοντας τη φρίκη της καθημερινής ζωής με τους εναέριους βομβαρδισμούς.
         "Ειλικρινά πιστεύω ότι ο πόλεμος στην Συρία δε θα τελειώσει ποτέ" λέει σε συνέντευξή του ο ίδιος και συνεχίζει: ''Ο βομβαρδισμός δεν έχει αφήσει κανένα ίχνος από την πλούσια πολιτιστική ζωή που άνθισε στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας πριν τον πόλεμο. Τώρα είναι μία από τις πιό επικίνδυνες πόλεις στον κόσμο.... Όπως όλοι οι άλλοι, έχω κι εγώ επηρρεαστεί από την κατάσταση. Τον Απρίλιο του 2012 τραυματίστηκα από δύο σφαίρες όπως και ο πατέρας και ο ξάδερφός μου. Πολλοί από τους φίλους μου έχουν περάσει στην Τουρκία και από εκεί στην Γερμανία. Το 2015 σκέφτηκα κι εγώ να φύγω, αλλά τελικά εγκατέλειψα την ιδέα, έμεινα και συνέχισα να δουλεύω. Θέλω να δείξω στον υπόλοιπο κόσμο τα δεινά αυτού του πολέμου''. 
         Οι φωτογραφίες του Ameer είναι ιδιαίτερα σκληρές αλλά σκληρή είναι και η πραγματικότητα σε κάθε πόλεμο. Μπορείτε να δείτε περισσότερες στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://correspondent.afp.com/ameer-alhalbi

      του Μιχάλη Πολυχρόνη
                            "Η τέχνη είναι καημός και λύτρωση γι' αυτόν που ταυτίζεται
                            είναι ένας συνεχής διάλογος με το υλικό
                            που οι άλλοι, αν έχουν ανοικτά τα μάτια της ψυχής
                            ακούνε κανένα ψίθυρο"

         Άλλος ένας αθόρυβος αλλά τόσο σημαντικός 'Ελληνας καλλιτέχνης δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας. Ο Γιάννης Μανιατάκος, ο μακροβιότερος διευθυντής του Προπαρασκευαστικού Επαγγελματικού Σχολείου Καλών Τεχνών Τήνου, καθηγητής, γλύπτης και ζωγράφος από το 1967 ως σήμερα συνδύασε τη ζωγραφική και την γλυπτική με την αγάπη του για τη θάλασσα και τον ήλιο της Τήνου. Τον συναντούσες εκατοντάδες ώρες στο βυθό να ζωγραφίζει τα υποβρύχια τοπία του Αιγαίου ή κάτω απ΄τον ήλιο να πλάθει τα αγάλματά του. "Την γλυπτική την θεωρώ ανθρωποκεντρική και έφηβη. Το γυμνό ανθρώπινο σώμα είναι ό,τι πολυπλοκότερο υπάρχει για τον καλλιτέχνη, γιατί πέραν του αυστηρού σχεδίου της αμφίπλευρης ισοτιμίας της φύσης, είναι και το ξεχωριστό πνεύμα του κάθε ανθρώπου που πρέπει να ερμηνευτεί εικαστικά πάνω στην ύλη, που δεν είναι η σάρκα" παρατηρούσε ο ίδιος.
         Ο Γιάννης Μανιατάκος γεννήθηκε στο Φλωμοχώρι της Μάνης στις 24 Δεκεμβρίου 1935. Σπούδασε γλυπτική με κρατική υποτροφία στην Α.Σ.Κ.Τ. Το 1971 διορίστηκε Διευθυντής του Προπαρασκευαστικού Επαγγελματικού Σχολείου Καλών Τεχνών Τήνου στον Πύργο και παρέμεινε εκεί ως το 2001 που συνταξιοδοτήθηκε. "Καθόμουν σε ένα βράχο ακι ζωγράφιζα το πώς κινείται το νερό, φύσηξε αέρας κι έπεσε το τελάρο μέσα στη θάλασσα. Είδα πως δεν έπαθε τίποτα κι ότι το λάδι πιάνει μέσα στο νερό. Τότε λοιπόν, μιλάμε για το 1967, ήταν η πρώτη σπίθα που με έκανε να το πάρω απόφαση. Από τότε βουτάω και ζωγραφίζω μέσα στο νερό..... Μέσα στο βυθό κάθομαι από δύο μέχρι επτά ώρες.... Στον βυθό ζωγραφίζω πάντα με εγρήγορση γιατί αποτελεί έναν ξένο κόσμο. Ναι, προήλθαμε από εκεί αλλά πλέον δεν είμαστε φτιαγμένοι για να ζούμε μέσα σ΄αυτόν. Υπάρχει λοιπόν ο φόβος του αγνώστου και δεν υπάρχει ούτε ένας πίνακας που να μην αποτυπώνει με κάποιο τρόπο τον ενδόμυχο αυτόν φόβο. Έμαθα ότι ο φόβος αυτός ονομάζεται Λεβιάθαν....'' έλεγε σε μια πρόσφατη συνέντευξή του. Άγαλμά του τού φιλοσόφου Δ. Φαληρέα κοσμεί την είσοδο της Νέας Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο.
         Η κηδεία του θα γίνει στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος στο Φλωμοχώρι της Μάνης, το Σάββατο 18.2.2017 στις 13:00μμ

Του Μιχάλη Πολυχρόνη