Την είδηση του θανάτου του του στιχουργού Πάνου Ηλιόπουλου, δημοσιοποίησε με ανάρτησή της στα social media η δημοσιογράφος, Ελένη Κουρτίδου, γράφοντας ένα συγκινητικό μήνυμα.

«Αγαπούσε τον Παύλο Σιδηρόπουλο, τον Στέλιο Βαμβακάρη, τον Louisiana Red, τον Δημήτρη Πουλικάκο, την ελληνική ροκ σκηνή, το ρεμπέτικο, τα μπλουζ, τις μουσικές του κόσμου, την τζαζ. «Από τα παζάρια της Ανατολής ως τα πολυκαταστήματα της Δύσης» και από το «Jazz Club» μέχρι την «Πόρτα που ανοίγει», οι εκπομπές του στον 9,58 fm ΕΡΤ3 ήταν από τις καλύτερες μουσικές εκπομπές της ελληνικής ραδιοφωνίας.

Δεν ήταν μόνο ένας μουσικός παραγωγός ο Πάνος Ηλιόπουλος, που κάποτε υπέγραφε, με αυτοσαρκαστικό χιούμορ, τους στίχους του ως Κάτος Σεληνόπουλος. Ήταν ένας «Ρομαντικός Παραβάτης».

Έφυγε σήμερα τα ξημερώματα από τη ζωή, στα 69 του χρόνια. Τον αποχαιρετάω έχοντας στα χέρια ένα από τα χειροποίητα κομπολογάκια του που μου χάρισε και ακούγοντας τη «φαντασία στην εξουσία», με τους δικούς του στίχους για κατευόδιο εκεί που πάει: «Οι μπαγλαμάδες να παίζουν Ντύλαν / κι ο Πίτερ Γκάμπριελ διπλοπενιές / ο Τομ Γουέιτς με τα κλαρίνα / και τα νταούλια να παίζουν Γιες!».

Η Συντονιστική Επιτροπή της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος,, αποφάσισε μεταξύ άλλων διοργάνωση συγκέντρωσης διαμαρτυρίας των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των Δικηγορικών Συλλόγων της Χώρας, για την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και την κυβερνητική αδιαφορία, τηΔευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2022 και ώρα 13.00΄, έξω από το Υπουργείο Εργασίας (Σταδίου 25, Αθήνα).

Η συνεδρίαση έγινε εκτάκτως στις 30/11/2022, μέσω τηλεδιάσκεψης,

Σύμφωνα με την ανακοίνωση στη συνεδρίαση αποφασίστηκε:

1. Η έκτακτη σύγκληση της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2022, προκειμένου να συζητήσει τα επείγοντα θέματα του κλάδου και να πάρει σχετικές αποφάσεις.

2. Η διοργάνωση συγκέντρωσης διαμαρτυρίας μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των Δικηγορικών Συλλόγων της Χώρας, για την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και την κυβερνητική αδιαφορία, τη Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2022 και ώρα 13.00΄, έξω από το Υπουργείο Εργασίας (Σταδίου 25, Αθήνα).

Καλούνται τα μέλη των Δ.Σ. των Δικηγορικών Συλλόγων της Χώρας να συμμετάσχουν μαζικά στη συγκέντρωση για να στείλουμε σθεναρά το μήνυμά μας στον Υπουργό.

Αναλυτικά:

«Οι δικηγόροι, βιώνουμε μια ιδιαίτερα δυσχερή επαγγελματική και οικονομική πραγματικότητα, ως αποτέλεσμα της 10ετούς μνημονιακής πολιτικής και των συνεπειών της πανδημίας, που συρρικνώνουν δραστικά τη δικηγορική ύλη και τις αμοιβές μας. Η κατάσταση είναι δραματική και ιδίως για τους πιο αδύναμους δικηγόρους» τονίζουν.

Μεγάλο μέρος αυτών αδυνατεί να καλύψει τις τρέχουσες βασικές του επαγγελματικές υποχρεώσεις αλλά και τις βιοτικές του ανάγκες. Ο κίνδυνος πλήρους εξαθλίωσης του κλάδου είναι ορατός με δυσμενείς συνέπειες στην λειτουργία της Δικαιοσύνης και στην ίδια τη Δημοκρατία, της οποίας η Δικαιοσύνη αποτελεί βασικό πυλώνα. Η αξιοπρεπής διαβίωση των δικηγόρων, συλλειτουργών της Δικαιοσύνης και υπερασπιστών των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αποτελεί προϋπόθεση για την ανεξαρτησία τους και την ορθή επιτέλεση του λειτουργήματός τους»

Σε καμία έμπρακτη στήριξη των δικηγόρων προχώρησε, κάτι που έπραξε για άλλους επαγγελματίες. Κανένα από τα βασικά οικονομικά, φορολογικά και ασφαλιστικά αιτήματα του κλάδου δεν αποδέχθηκε (κατάργηση άλλως μείωση ΦΠΑ στις δικαστηριακές υπηρεσίες, κατάργηση τέλους επιτηδεύματος, την άμεση εκκαθάριση αμοιβών νομικής βοήθειας, κλπ)» σημειώνουν οι δικηγόροι.

Ακόμη δε και εκείνα, για τα οποία είχε μνημονιακή υποχρέωση, όπως η επέκταση του ορίου απαλλαγής από το καθεστώς ΦΠΑ για εισοδήματα μέχρι 25.000 ευρώ. Και σαν να μην έφθανε αυτό, η Κυβέρνηση προχωρεί από 1-1-2023 σε αύξηση των εισφορών των δικηγόρων προς τον ΕΦΚΑ σε ποσοστό 10%, που επιβαρύνουν την ήδη δυσχερή θέση τους, αφού λειτουργούν προσθετικά και «πολλαπλασιαστικά στο ήδη αυξανόμενο διαρκώς κόστος λειτουργικών δαπανών, δανεισμού και διαβίωσης».

Πηγή: rosa.gr

 
Τραυματικά βιώνει τα Δεκεμβριανά στην προσωπική του ζωή και ο κορυφαίος συγγραφέας και δημοσιογράφος Γρηγόρης Ξενόπουλος, που στις 16 Δεκεμβρίου του δίνουν ένα λεπτό να φύγει από το σπίτι του, που βρίσκεται στο επίκεντρο των συγκρούσεων, για ν’ ανατινάξουν με δυναμίτη το απέναντι κτίριο. Συνεχίζει ο ίδιος :“Όταν ελευθερώθηκαν επιτέλους οι δρόμοι και μπορέσαμε να κυκλοφορήσουμε, από το πολύπαθο σπίτι της οδού Ευριπίδου δεν είχε μείνει παρά το …οικόπεδο. Το είχαν λεηλατήσει – οι επαναστάτες ;άλλοι κακοποιοί και άρπαγες ;Δεν ξέρω!- και του είχαν βάλει φωτιά !Έτσι χάθηκαν τα πάντα χωρίς να σωθεί ούτε ένα κουρέλι, ούτε ένα χαρτάκι !Ρούχα, χαλιά, στρώματα τα έκλεψαν. Μεγάλα έπιπλα, βιβλία, χειρόγραφα– άχρηστα για τους κλέφτες- έγιναν στάχτη. Έμεινα χωρίς τίποτε-άστεγος, άπορος, γυμνός- με ότι φορούσα την ώρα της φυγής μου, πού ύστερα είδα πόσο ήταν τραγική !” Έκτοτε, στα συνεχή μπλόκα της εποχής, ο ηλικιωμένος Ξενόπουλος, ελλείψει ταυτότητας επιδεικνύει τα βιβλία του για να τον αναγνωρίσουν...

 
Ίδια με του Ξενόπουλου είναι και η τύχη του αρχείου του Γιάννη Ρίτσου, που καίγεται στο σπίτι του στην Καισαριανή μαζί με τα πρώτα θεατρικά του έργα καθώς και το 1.000 σελίδων πεζό  “Στους πρόποδες της σιωπής” που δεν φτάνει ποτέ στα βιβλιοπωλεία.
 
Άλλη σημαντική ενεργή στα γεγονότα καλλιτεχνική παρέα της εποχής, είναι αυτή των Μάνου Χατζιδάκι, Βασίλη Ρώτα, Τίτου Πατρίκιου, Ελένης Γκύκαντζη- Αρβελέρ, Άννας Συνοδινού και Ιάννη Ξενάκη. Ο τελευταίος χάνει την όραση στο ένα μάτι, όταν βρετανικό τανκ βομβαρδίζει κτίριο στην οδό Διδότου 47 στα Εξάρχεια, που βρίσκεται μαζί με δύο συναγωνιστές -μέλη του λόχου Μπάυρον- οι οποίοι χάνουν τη ζωή τους. Αφηγείται ο ίδιος :“Ακούσαμε τους όλμους να πέφτουν. Κάποια έκρηξη πρέπει να μας βρήκε. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι σκοτώθηκαν επί τόπου. Τα μυαλά του κοριτσιού είχαν πεταχτεί στον τοίχο. Έχασα τις αισθήσεις μου. Σε λίγο με μετέφεραν με μίαν άσπρη σημαία σε μια άλλη πολυκατοικία, όπου υπήρχαν κάτι πρώτες βοήθειες. Τους άκουσα να λένε: Θα ζήσει μόνο λίγες ώρες, τουλάχιστον ας πεθάνει ήσυχος. Και μου έκαναν ενέσεις για να μην πονάω. Ούτε τίποτε το αντισηπτικό, ούτε πρώτες βοήθειες. Όμως, δεν πέθανα”.

 
Η Ελένη Γλύκατζη -Αρβελέρ είναι αχτιδάρχης της νεολαίας του ΕΛΑΣ έχοντας στην καθοδήγησή της όλη την Ανατολική Αττική  :“Κατά τύχη γλίτωσα, είχα αφήσει την τσάντα μου σε ένα περβάζι ενός παραθύρου και όταν πήγα να την πάρω ήταν τρυπημένη από σφαίρα. Οι ελεύθεροι σκοπευτές και από εδώ και από εκεί έριχναν και όποιον πιάσει η σφαίρα”. Ολοκληρώνει την αναφορά στα γεγονότα αναφέροντας ένα περιστατικό που συνοψίζει σε λίγες λέξεις τι προηγήθηκε και τι ακολούθησε των Δεκεμβριανών :“Ήμουν στη Μεγάλη Βρετάνια και βγαίνει ένας Εγγλέζος αξιωματικός. Στη Βουλή ήταν οι αστυνομικοί. Τον έπιασα και του είπα ότι οι ίδιοι ήταν και με τους Γερμανούς και με εσάς. Και μου είπε ναι το ξέρω και έφυγε”...

Οι αρχές στο Ιράν ζήτησαν χθες Σάββατο από τη δικαιοσύνη και το κοινοβούλιο να αναθεωρήσουν νόμο του 1983 για την υποχρεωτική χρήση της μαντίλας προκειμένου να
βρεθεί μια διέξοδος στο κίνημα διαμαρτυρίας που έχει ξεσπάσει εδώ και περισσότερους από δύο μήνες στη χώρα.

Το Ιράν είναι αντιμέτωπο με καθημερινές διαδηλώσεις μετά τον θάνατο στις 16 Σεπτεμβρίου της Μαχσά Αμινί, μιας Κούρδισσας 22 ετών τρεις ημέρες μετά τη σύλληψή της από την αστυνομία ηθών επειδή δεν φορούσε σωστά τη μαντίλα της.

Έκτοτε οι Ιρανές έχουν βγει στους δρόμους και κάποιες έβγαλαν ή έκαψαν τη μαντίλα τους δημοσίως.

Χθες Σάββατο ο γενικός εισαγγελέας του Ιράν Μοχαμάντ Τζαφάρ Μονταζερί δήλωσε ότι «το κοινοβούλιο και οι δικαστικές αρχές εργάζονται» στο θέμα την υποχρεωτικότητας της μαντίλας, χωρίς να διευκρινίσει αν ενδέχεται να τροποποιηθεί η νομοθεσία.

Το θέμα αυτό είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στο Ιράν με δύο αντίθετα στρατόπεδα να αντιπαρατίθενται: αυτό των συντηρητικών που επιμένουν στον νόμο του 1983 και αυτό των προοδευτικών που επιθυμούν να μπορούν οι γυναίκες να επιλέγουν αν θα φορούν ή όχι τη μαντίλα.

Η μαντίλα έγινε υποχρεωτική στο Ιράν τέσσερα χρόνια μετά την ισλαμική επανάσταση του 1979. Η αστυνομία ηθών δημιουργήθηκε ώστε «να διαδώσει την κουλτούρα της σεμνότητας και της χρήσης μαντίλας».

Σύμφωνα με τον νόμο του 1983, οι γυναίκες στο Ιράν – ντόπιες και αλλοδαπές--, ανεξαρτήτως θρησκείας, θα πρέπει να φορούν δημοσίως μαντίλα και φαρδιά ρούχα.

Η έκθεση με σπάνια έργα της χριστιανικής τέχνης με τίτλο «Άγιοι Βρακοφόροι και Φουστανελάδες» παρουσιάζεται από τις 22 Οκτωβρίου έως τις 31 Δεκεμβρίου στο Μουσείο Χριστιανικής Τέχνης «Αγία Αικατερίνη Σιναϊτών» στο Ηράκλειο Κρήτης.

Για πρώτη φορά, το κοινό θα μπορέσει να δει συγκεντρωμένες εικόνες που απεικονίζουν Νεομάρτυρες της ελληνικής Εκκλησίας με παραδοσιακές φορεσιές, βράκες και φουστανέλες και να παρακολουθήσει την εξέλιξη της εικονογραφίας των Νεομαρτύρων από τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια (δεκαετία 1830) μέχρι σήμερα.

Τα έργα συλλέχθηκαν κυρίως από ναούς της Κρήτης αλλά και από την υπόλοιπη Ελλάδα και εκτίθενται στον μοναδικής ομορφιάς χώρο του Μουσείου, που στεγάζεται στον παλαιό ναό της Αγίας Αικατερίνης, χτισμένο ήδη από τον 13ο αιώνα στην αρχική του μορφή.

Η έκθεση «Άγιοι Βρακοφόροι και Φουστανελάδες. Εικόνες Νεομαρτύρων από την Κρήτη και άλλες περιοχές» έχει ταυτόχρονα εικαστικό, θρησκευτικό, εθνικό και κοινωνικό περιεχόμενο και ενδιαφέρον και φανερώνει την πολλαπλή σημασία του ενδύματος στη χριστιανική τέχνη.

Η ορθόδοξη αγιογραφία αποτύπωσε και διέσωσε μέσα από την ενδυμασία πληροφορίες από την καθημερινότητα της κάθε εποχής, παρέχοντας πολύτιμο λαογραφικό και ιστορικό υλικό.

Στα έργα της έκθεσης ωστόσο, ο ρόλος της ενδυμασίας έχει μία ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα, καθώς πολλά από αυτά ζωγραφίστηκαν σε δύσκολες εποχές και σε περιοχές που δεν είχαν ακόμη ενσωματωθεί στο ελληνικό κράτος (19ος- αρχές 20ού αιώνα).

Η ιστορική περίοδος κατά την οποία φιλοτεχνήθηκαν οι παλαιότερες αγιογραφίες της έκθεσης συμπίπτει με την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό. Έτσι, όταν οι πλανόδιοι ζωγράφοι της Ηπείρου άρχισαν να ντύνουν τους νέους αγίους στις εικόνες τους με φουστανέλες, και οι Κρητικοί να απεικονίζουν τους δικούς τους με βράκες το ελληνικό κράτος είχε μόλις γεννηθεί.

Οι τοπικές ενδυμασίες κυριαρχούσαν σε ολόκληρο σχεδόν τον ελληνικό χώρο και οι Νεομάρτυρες απεικονίζονταν στις εικόνες ακριβώς όπως ήταν στην επίγεια ζωή τους,. Οι εικόνες αυτές βρίσκονται επομένως σε άμεση συνομιλία με την κοινωνία και την εποχή κατά την οποία φιλοτεχνήθηκαν.

Όπως λέει η επιμελήτρια της έκθεσης, Δρ. Έφη Ψιλάκη «Η εισαγωγή των τοπικών ενδυμασιών στις εικόνες των Νεομαρτύρων αποτέλεσε σημαντική τομή στην εξέλιξη της θρησκευτικής ζωγραφικής κατά την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας και ιδιαίτερα κατά τον 19ο αιώνα.

Αυτοδίδακτοι λαϊκοί καλλιτέχνες τολμούν στα δύσκολα αυτά χρόνια να απεικονίσουν τις σεπτές μορφές των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους για τη χριστιανική πίστη και την πατρίδα με τις καθημερινές φορεσιές τους και να δημιουργήσουν νέους εικονογραφικούς τύπους αλλά και νέα ηθικά πρότυπα. Η εντυπωσιακή αυτή έμπνευση αποτέλεσε αφετηρία σημαντικών εξελίξεων στον εκκλησιαστικό και στον κοινωνικό χώρο και εξέπεμψε πολλαπλά μηνύματα.

Άγιος δεν ήταν πια μόνον εκείνος που είχε μαρτυρήσει σε κάποια μακρινή εποχή, όπως είναι τα χρόνια των διωγμών, άγιος μπορούσε να είναι ο συντοπίτης, ο άνθρωπος που κινούνταν στον ίδιο χώρο με τον πιστό και, μάλιστα, κατά τον ίδιο χρόνο. Ήταν εκείνος που είχε τις ίδιες αγωνίες, την ίδια πίστη, εκείνος που ντυνόταν με την ίδια φορεσιά».

Στην έκθεση θα δούμε 46 συνολικά αγιογραφίες από την Ελλάδα, τη Μικρά Ασία και τον Πόντο. Ανάμεσά τους ο φημισμένος Άγιος Γεώργιος Φουστανελάς από τα Ιωάννινα, ο Βρακοφόρος Άγιος Μανώλης των Σφακίων, οι Τέσσερις Νεομάρτυρες του Ρεθύμνου του Ιωάννη Φραγκόπουλου, οι φουστανελάδες Άγιοι της Σαμοθράκης, η Αγία Αργυρή της Προύσας και πολλές ακόμα μοναδικής ομορφιάς και σπανιότητας αγιογραφίες. Το παλαιότερο έργο της έκθεσης χρονολογείται από το 1836 ενώ τα νεότερα φτάνουν μέχρι τις μέρες μας.

Το Μουσείο Αγίας Αικατερίνης Ηρακλείου

Το Μουσείο Χριστιανικής Τέχνης «Αγία Αικατερίνη Σιναϊτών» είναι ένα εντυπωσιακό μουσείο καθώς, μέσα από έργα σπάνιας ομορφιάς, αποτυπώνει τις καλλιτεχνικές τάσεις και τις εξελίξεις που οδήγησαν στο θαύμα της Κρητικής Αναγέννησης του 16ου και του 17ου αιώνα και της «Κρητικής Αγιογραφικής Σχολής».

Μία σχολή που γνωρίζουμε μέσα από σπουδαίους δημιουργούς όπως ο Μιχαήλ Δαμασκηνός και ο Άγγελος Ακοτάντος, έργα των οποίων φυλάσσονται στο Μουσείο, ή ακόμη και ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος που ξεκίνησε ως αγιογράφος από τον Χάνδακα (σημερινό Ηράκλειο).

Ο παλαιός ναός της Αγίας Αικατερίνης, στον οποίο και στεγάζεται το Μουσείο, χτίστηκε αρχικά τον 13ο αιώνα και πήρε τη σημερινή του μορφή τον 16ο αιώνα, κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας. Υπήρξε καθολικό ενός μεγάλου μοναστηριού που εκείνα τα χρόνια υπαγόταν στην Αγία Αικατερίνη του Σινά.

Από την αρχή υπήρξε κέντρο γραμμάτων, τεχνών και παιδείας καθώς στις εγκαταστάσεις του λειτουργούσε σχολή με δασκάλους καταξιωμένους λόγιους της εποχής. Αποτέλεσε επίκεντρο μιας σπουδαίας πνευματικής και καλλιτεχνικής κίνησης που παρατηρήθηκε στη βενετοκρατούμενη Κρήτη και συνδέθηκε με όλες σχεδόν τις σπουδαίες μορφές λογίων και ζωγράφων του 15ου, του 16ου και του 17ου αιώνα.

Εκείνα τα χρόνια το σημερινό Ηράκλειο ήταν αναμφισβήτητα μια πόλη ζωγράφων. Μόνο κατά την περίοδο 1453-1526 εργάζονταν περισσότεροι από 120 ζωγράφοι στην πόλη και τα έργα τους εξάγονταν ακόμη και στην ιταλική χερσόνησο.

Άλλοι 350 ζωγράφοι μαρτυρούνται κατά την υπόλοιπη περίοδο της Βενετοκρατίας (έως το 1669). Η συμβολή της Αγίας Αικατερίνης σε αυτήν την εντυπωσιακή καλλιτεχνική κίνηση, που γέννησε Δαμασκηνούς και Θεοτοκόπουλους, υπήρξε ασφαλώς καθοριστική.

Με την κατάκτηση της Κρήτης από τους Οθωμανούς, ο ναός μετατράπηκε σε τζαμί, το οποίο και λειτουργούσε ως το 1922. Το μουσείο λειτουργεί από το 1967 και στεγάζει τη μεγαλύτερη έκθεση Βυζαντινών Εικόνων στην Κρήτη. Ανάμεσα στα έργα που μπορεί να δει κανείς είναι και έξι αριστουργήματα του Μιχαήλ Δαμασκηνού.

Μία ευρύτατη συλλογή που καλύπτει μια μακρά περίοδο πολλαπλών εξελίξεων στον ελληνικό ορθόδοξο κόσμο -από τον 14ο έως και τον 19ο- και περιλαμβάνει, εκτός από σπάνιες εικόνες, έργα ξυλογλυπικής, λιθογλυπτικής, μεταλλοτεχνίας, χρυσοκεντητικής, νομίσματα (που φτάνουν στους ελληνιστικούς χρόνους), χειρόγραφα και παλαίτυπα.

Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Κρήτης, της Περιφέρειας Κρήτης. Η δράση «Φεστιβάλ Κρήτης» πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Ο ιδρυτής του WikiLeaks Τζούλιαν Ασάνζ, αντιμετωπίζει 17 κατηγορίες για κατασκοπεία στις ΗΠΑ και μια κατηγορία για κατάχρηση υπολογιστή λόγω της δημοσίευσης χιλιάδων απόρρητων στρατιωτικών και διπλωματικών εγγράφων, τα οποία διέρρευσε η πληροφοριοδότης Τσέλσι Μάνινγκ. Οι κατηγορίες εις βάρος του προβλέπουν ως μέγιστη ποινή φυλάκισης τα 175 έτη. Ο 51 χρόνος, υπέβαλε έφεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), όπως επιβεβαίωσε το δικαστήριο την Παρασκευή.

Σύμφωνα Reuters, με το η Βρετανία έδωσε το πράσινο φως για την έκδοση του, αλλά ο ίδιος έχει ασκήσει έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου, με την πρώτη ακρόαση να αναμένεται στις αρχές του επόμενου έτους. Η νομική του ομάδα έχει επίσης κινήσει διαδικασία κατά της Βρετανίας στο ΕΔΔΑ, το οποίο θα μπορούσε ενδεχομένως να διατάξει την παρεμπόδιση της έκδοσης.

“Επιβεβαιώνουμε ότι έχει παραληφθεί αίτηση”, ανέφερε ανακοίνωση του δικαστηρίου.

Η Στέλλα Ασάνζ, η σύζυγός του, δήλωσε ότι ελπίζει ότι δεν θα χρειαστεί το ΕΔΑΔ να εξετάσει την υπόθεση και ότι θα μπορούσε να επιλυθεί στη Βρετανία. Αν η υπόθεση οδηγηθεί στο ΕΔΑΔ, είπε ότι “θα ήταν μια θλιβερή μέρα και μια μεγάλη απογοήτευση”. Ο αδελφός του Ασάνζ, Γκάμπριελ Σίπτον, δήλωσε στο Reuters νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ότι πιστεύει πως οι αμερικανικές αρχές θα ήθελαν να αποφύγουν την παραπομπή της υπόθεσης στο ΕΔΑΔ, καθώς τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης και το κοινό είναι πιο συμπαθή στην υπόθεσή του από ό,τι στη Βρετανία ή τις Ηνωμένες Πολιτείες. “Φαντάζομαι ότι οι ΗΠΑ θέλουν να το αποφύγουν αυτό… να προσπαθήσουν να εκδώσουν έναν εκδότη από την Ευρώπη για τη δημοσίευση αμερικανικών πολεμικών αποκαλύψεων, όταν οι ΗΠΑ ζητούν από την Ευρώπη να κάνει κάθε είδους θυσίες για τον πόλεμο στην Ουκρανία”, δήλωσε ο Σίπτον.

Τον Ιανουάριο του 2021, ένας Βρετανός δικαστής έκρινε ότι ο γεννημένος στην Αυστραλία Ασάνζ δεν πρέπει να εκδοθεί, λέγοντας ότι η ψυχική του υγεία σήμαινε ότι θα κινδύνευε να αυτοκτονήσει αν καταδικαζόταν και κρατούνταν σε φυλακή υψίστης ασφαλείας. Η απόφαση αυτή ανατράπηκε μετά από έφεση των αμερικανικών αρχών, οι οποίες έδωσαν ένα πακέτο διαβεβαιώσεων, συμπεριλαμβανομένης της υπόσχεσης ότι θα μπορούσε να μεταφερθεί στην Αυστραλία για να εκτίσει οποιαδήποτε ποινή.

Η έκδοση επικυρώθηκε στη συνέχεια τον Ιούνιο από τον τότε Βρετανό υπουργό Εσωτερικών, αφού η κυβέρνηση δήλωσε ότι τα δικαστήρια είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν θα ήταν άδικη ή κατάχρηση διαδικασίας και ότι θα του επιφυλάσσονταν η κατάλληλη μεταχείριση.

Το WikiLeaks έγινε για πρώτη φορά γνωστό το 2010, όταν έδωσε στη δημοσιότητα εκατοντάδες χιλιάδες απόρρητα διαβαθμισμένα αρχεία και διπλωματικά τηλεγραφήματα, στο πλαίσιο της μεγαλύτερης παραβίασης ασφαλείας του είδους της στην ιστορία του αμερικανικού στρατού.

Αμερικανοί εισαγγελείς και δυτικοί αξιωματούχοι ασφαλείας θεωρούν τον Ασάνζ απερίσκεπτο εχθρό του κράτους, οι ενέργειες του οποίου έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή πρακτόρων που κατονομάζονται στο υλικό που διέρρευσε.

Οι υποστηρικτές του Ασάνζ λένε ότι είναι ένας ήρωας κατά του κατεστημένου που έχει πέσει θύμα επειδή αποκάλυψε τα αμερικανικά αδικήματα στις συγκρούσεις στο Αφγανιστάν και το Ιράκ και ότι η δίωξή του αποτελεί μια πολιτικά υποκινούμενη επίθεση κατά της δημοσιογραφίας και της ελευθερίας του λόγου.

Πέρασε επτά χρόνια κρυμμένος στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο για να αποφύγει την έκδοση του στη Σουηδία, όπου καταζητείτο για ανάκριση σχετικά με μια έρευνα για σεξουαλική επίθεση, η οποία αργότερα αποσύρθηκε.

Ωστόσο, σύρθηκε έξω και φυλακίστηκε το 2019 για παραβίαση των όρων εγγύησης και έκτοτε κρατείται στη φυλακή του Λονδίνου, ενώ η υπόθεση έκδοσής του εκδικάζεται.

Η υπόθεση κέρδισε δημοσιότητα αυτή την εβδομάδα, καθώς μεγάλα μέσα ενημέρωσης που είχαν αρχικά συνεργαστεί με τον Ασάνζ για το υλικό που διέρρευσε, έγραψαν ανοιχτή επιστολή στην οποία αναφέρουν ότι η δίωξή του πρέπει να τερματιστεί.

Εν τω μεταξύ, ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Άντονι Αλμπάνες δήλωσε ότι έθεσε το θέμα της απελευθέρωσης του Ασάνζ σε αξιωματούχους των ΗΠΑ, λέγοντας ότι το θέμα πρέπει να κλείσει.

Ο Νίκος Μπελαβίλας, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Πειραιάς για Ολους», υποστηρίζει ότι η δημοτική αρχή επαναφέρει το θέμα της μετατροπής του θερινού σινεμά σε δημοτικό πάρκινγκ.

Το παλιό θερινό σινεμά «Φαντάζιο» στην οδό Αφεντούλη στον Πειραιά πρέπει να διασωθεί και η λύση είναι μία, να περάσει στον Δήμο Πειραιά, να αποκατασταθεί και να επαναλειτουργήσει ως χώρος πολιτισμού και εκδηλώσεων του σχολείου (1ο Γυμνάσιο-Λύκειο Πειραιά) και της συνοικίας.

Αυτό τονίζει ο Νίκος Μπελαβίλας, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Πειραιάς για Ολους», και υποστηρίζει ότι στις προθέσεις της δημοτικής αρχής είναι να γίνει το διατηρητέο «Σινέ Φαντάζιο» δημοτικό πάρκινγκ, όπως ανακοίνωσε μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Κανάλι Ενα 90,4» ο πρόεδρος της Α’ Δημοτικής Κοινότητας, Νικήτας Γκόλφης.

Με αφορμή τις συγκεκριμένες δηλώσεις, ο Νίκος Μπελαβίλας υπενθύμισε ότι το καλοκαίρι του 2005 μια μεγάλη ομάδα πολιτών σταμάτησε τις μπουλντόζες την ώρα που κατεδάφιζαν τον διατηρητέο κινηματογράφο. Από τότε, ο Δήμος Πειραιά και ο –σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις– ιδιοκτήτης του χώρου, ο Ναός Αγίου Σπυρίδωνα, αντί να τον αποκαταστήσουν, τον εγκατέλειψαν και τον άφησαν να εξελιχθεί σε εστία ρύπανσης καταμεσής στην πόλη, δίπλα στο 1ο Γυμνάσιο-Λύκειο. Το υπουργείο Πολιτισμού είχε παρέμβει ζητώντας ευθύνες για τις καταστροφές, ενώ το ΣτΕ απέρριψε δύο φορές τις προσφυγές της Εκκλησίας εναντίον της κήρυξης του κινηματογράφου σε διατηρητέο. «Τώρα επιχειρούν ξανά να ξεφορτωθούν το μεσοπολεμικό σινεμά, το παλιό σύμβολο της γειτονιάς της Φρεαττύδας και του Βρυώνη, χρησιμοποιώντας ίδια τεχνάσματα» αναφέρει.

Σε ενημερωτικό σημείωμά του για το «Φαντάζιο» ο «Πειραιάς για Ολους» κάνει λόγο για «δράμα» καθώς, αντί το σινεμά να περάσει στον δήμο, να επαναλειτουργήσει και να αποτελέσει χώρο εκτόνωσης και εκδηλώσεων του γειτονικού 1ου Γυμνασίου και Γενικού Λυκείου, εγκαταλείφθηκε από τις δημοτικές αρχές Αγραπίδη, Φασούλα, Μιχαλολιάκου αλλά και από τη σημερινή, και έγινε σκουπιδότοπος.

Υπενθυμίζει το δελτίο Τύπου (9/9/2005) το οποίο υπέγραφε η «Επιτροπή Πολιτών για τη σωτηρία του “Σινέ Φαντάζιο”» με τίτλο «Κόλαφος για όσους επιχείρησαν να κατεδαφίσουν το Σινέ Φαντάζιο στον Πειραιά», στο οποίο αναφερόταν ότι ο τότε υφυπουργός Πολιτισμού Π. Τατούλης στις 8 Αυγούστου 2005, απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή Γιάννη Δραγασάκη, είχε τονίσει ότι το «Σινέ Φαντάζιο» έχει κηρυχτεί διατηρητέο μνημείο και ιστορικός τόπος, που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο του και ότι η απόφαση αυτή του ΥΠΠΟ δεν έχει ανακληθεί.

Ο υφυπουργός ενημέρωνε, επίσης, ότι ο Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνα είχε προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ακύρωση της απόφασης, αλλά το ΣτΕ απέρριψε την προσφυγή. Παράλληλα η Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων Αττικής με έγγραφό της προειδοποιούσε τους υπευθύνους των καταστροφών για τις προβλεπόμενες ποινικές κυρώσεις και ζητούσε να ενημερωθεί για το πώς και από ποιόν έγιναν οι εργασίες, με αποτέλεσμα την καταστροφή του τοίχου του μνημείου, των δαπέδων και την εκθεμελίωση του κτιρίου της εισόδου.

Πηγή: efsyn.gr

Σοσιαλιστές και Podemos βρίσκονται στα πρόθυρα σοβαρότατης ρήξης λόγω της διαφωνίας τους σε νομοσχέδιο που αφορά τα τρανς άτομα και ιδίως τους εφήβους 14-16 ετών: θα μπορούν να αυτοπροσδιορίζουν το φύλο τους ελεύθερα ή μόνο κατόπιν δικαστικής απόφασης;

Θεωρητικά, τα θέματα δικαιωματισμού θα ήταν τα πιο «εύκολα» για μια προοδευτική κυβέρνηση συνασπισμού, συγκριτικά τουλάχιστον με την οικονομία. Αυτό όμως δεν φαίνεται να ισχύει στην περίπτωση της κυβέρνησης Σοσιαλιστών και Podemos στην Ισπανία, όπου νόμοι που αφορούν τη σεξουαλική ελευθερία ή νομοσχέδια προς ψήφιση, όπως οι σχετικοί με τα διεμφυλικά άτομα, τη σωματεμπορία ή την οικογένεια, έχουν γίνει αντικείμενο έντονων, ενίοτε, διαξιφισμών ανάμεσα στις δύο κυβερνητικές συνιστώσες.

Η αρχή έγινε πριν από περίπου δύο εβδομάδες με τον νόμο κατά της σεξουαλικής βίας, γνωστό ως «μόνο το ναι σημαίνει ναι». Η κυβέρνηση άρχισε να δέχεται επίθεση από τη Δεξιά όταν έγινε γνωστό ότι μειώθηκαν οι ποινές ορισμένων σεξουαλικών παραβατών οι οποίοι πάτησαν πάνω στον νέο νόμο. Η παρέμβαση του πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ υπέρ του νόμου έβαλε, προσώρας τουλάχιστον, τέλος σε μια μίνι ενδοκυβερνητική διαμάχη, καθώς ορισμένα κυβερνητικά στελέχη από το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) έθεσαν το ερώτημα μήπως είναι αναγκαίες κάποιες μεταρρυθμίσεις, κάτι στο οποίο διαφωνούσε κάθετα η εκ του Podemos υπουργός Ισότητας Ιρένε Μοντέρο. Με αφορμή όμως το νομοσχέδιο για τους διεμφυλικούς έχουν βγει κανονικά τα μαχαίρια.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ήταν να υποβληθεί προς συζήτηση στη Βουλή αυτή την εβδομάδα. Ομως, έχει προκύψει εμπλοκή καθώς το PSOE ζητά ορισμένες τροποποιήσεις τις οποίες αρνείται το Podemos. Στο επίκεντρο της διαμάχης βρίσκεται το κομμάτι που αφορά τον αυτοπροσδιορισμό του φύλου για εφήβους 14-16 ετών. Το αρχικό κείμενο, το οποίο είχε εγκριθεί από το υπουργικό συμβούλιο, προέβλεπε ότι η αλλαγή φύλου μπορεί να γίνει με απλή δήλωση στο ληξιαρχείο και με τη σύμφωνη γνώμη των γονέων ή των νόμιμων κηδεμόνων. Οι Σοσιαλιστές όμως τώρα ζητούν η αλλαγή να γίνεται κατόπιν δικαστικής απόφασης, με το επιχείρημα της καλύτερης νομικής θωράκισης του νομοσχεδίου. Σε αυτό αντιδρούν έντονα οι οργανώσεις των ΛΟΑΤΚΙ, που απειλούν με κινητοποιήσεις, αλλά και η αρμόδια υπουργός Ιρένε Μοντέρο.

Οι Σοσιαλιστές επιχειρούν να υποβαθμίσουν τη διαμάχη, αποδίδοντας αυτές τις κόντρες στη «νομοθετική φρενίτιδα». Η κυβερνητική εκπρόσωπος Ισαμπέλ Ροδρίγκεθ σε συνέντευξη Τύπου εξήρε τα επιτεύγματα της κυβέρνησης συνασπισμού, όπως η πρόσφατη έγκριση του προϋπολογισμού του 2023, η μείωση στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος και στα εισιτήρια των ΜΜΜ ή η αναπροσαρμογή των συντάξεων, και πρόσθεσε πως η κυβέρνηση αυτή θα ολοκληρώσει τη θητεία της η οποία κανονικά λήγει προς το τέλος του 2023.

Ηταν μια έμμεση απάντηση σε σενάρια που κυκλοφορούν στον Τύπο και εντός του Podemos σύμφωνα με τα οποία ο πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ εξετάζει το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές, ίσως πριν από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές τον Μάιο του 2023, εφόσον δει ευνοϊκότερο κλίμα στα γκάλοπ. Προς το παρόν, το δεξιό Λαϊκό Κόμμα έρχεται πρώτο στην πρόθεση ψήφου, αλλά με πτωτικές τάσεις και χωρίς τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης με το ακροδεξιό Vox. Kάτι τέτοιο υπονοούσε και ο Πάμπλο Ετσενίκε, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Podemos, όταν τις προάλλες παραδέχτηκε τα ενδοκυβερνητικά προβλήματα αποδίδοντάς τα στο «γενικότερο πολιτικό πλαίσιο» κι εκφράζοντας την ανησυχία του για τη στάση των Σοσιαλιστών.

Πίσω από αυτή την κόντρα, σύμφωνα με ορισμένες αναλύσεις, κρύβεται το διακύβευμα των επόμενων εκλογών, ενόψει των οποίων και τα δύο κόμματα προσπαθούν να φτιάξουν μια διακριτή ταυτότητα. «Σε σχέση με τον εκλογικό ορίζοντα και την υπόλοιπη κοινοβουλευτική θητεία», έγραφε η αριστερή ιστοσελίδα Publico, επικαλούμενη πηγές του PSOE, «δεν αρνούνται ότι ίσως συνεχίσουν να υπάρχουν διαφοροποιήσεις, καθώς αυτό είναι κάτι αναπόφευκτο. Κι ότι όσο περισσότερο πλησιάζει το ραντεβού με την κάλπη τόσο πιο αισθητές θα γίνονται (...) Προς το παρόν όμως, “πρέπει να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για να ολοκληρώσουμε τα νομοσχέδια που απομένουν”».

Πηγή: efsyn.gr