Το κατέγραψαν πριν από λίγες μέρες 238 οργανώσεις απευθυνόμενες στην ΓΣ του ΟΗΕ: Κάθε 4 δευτερόλεπτα πεθαίνει στον πλανήτη ένας άνθρωπος από την πείνα. Από την πείνα…

Πάμε τώρα στην άλλη μεριά της ιστορίας. Την… “σωστή”:

• Το 2008, προ κρίσης δηλαδή, οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη, κατά τη «λίστα Forbes», αριθμούσαν τους 793 και η συνολική περιουσία τους ανερχόταν στα 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2011 οι δισεκατομμυριούχοι ανήλθαν στους 1.216 και η περιουσία τους ανήλθε στα 4,5 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2013 ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων ανέβηκε στους 1.645 και η περιουσία τους ανήλθε στα 6,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2015 ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων ανέβηκε στους 1.826 και η περιουσία τους στα 7,05 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2017 ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων ανέβηκε στους 2.043 και η περιουσία τους ανήλθε στα 7,7 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2019 ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων ανέβηκε στους 2.153 και η περιουσία τους ανήλθε στα 8,7 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2022 στην ετήσια δημοσίευσή του για τις μεγαλύτερες περιουσίες στον κόσμο το Forbes εντόπισε 2.668 δισεκατομμυριούχους σε όλο τον κόσμο με συνολική περιουσία 12,7 τρις δολάρια.

    Αυτό που προκύπτει από τα προηγούμενα είναι ότι στον κόσμο τους, στον κόσμο των κεφαλαιοκρατών, των πολυεθνικών, των μονοπωλίων, των τραπεζιτών, από τη στιγμή που ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική καπιταλιστική κρίση, μετά από δυο χρόνια πανδημίας και υγειονομικής κρίσης  και εν μέσω πολέμου στην Ουκρανία με τραγικές (και) οικονομικές συνέπειες, συμβαίνουν τα εξής:

    α) Την ίδια περίοδο κατά την οποία το βιοτικό επίπεδο δισεκατομμυρίων ανθρώπων έπεσε στα Τάρταρα, ο αριθμός μιας χούφτας δισεκατομμυριούχων Κροίσων υπερτριπλασιάστηκε…

    β) Την ίδια περίοδο που το μέγεθος και η «ποιότητα» της φτώχειας που ταλανίζει δισεκατομμύρια ανθρώπους του πλανήτη πήραν απροσδιόριστες διαστάσεις, το μέγεθος της περιουσίας των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη… πενταπλασιάστηκε και από 2,4 τρισ. δολάρια ανήλθε στα 12,7 τρισ. δολάρια…

    γ) Στις ΗΠΑ, όπου ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με συσσίτια ανήλθε στα 50 εκατομμύρια και που οι φάκελοι κατασχέσεων και οι πλειστηριασμοί κατοικιών μόνο μέχρι το 2010 ξεπέρασαν τα 10 εκατομμύρια, οι δισεκατομμυριούχοι από 359 που ήταν το 2008 ανήλθαν στους 735…

    δ) Στην Ευρώπη των μνημονίων και της λιτότητας, εδώ που οι άνεργοι ξεπερνούν τα 30 εκατομμύρια και από το 2008 έχουν αυξηθεί κατά 10 εκατομμύρια, οι δισεκατομμυριούχοι – την ίδια περίοδο – από 196 έφτασαν τους 598 (δηλαδή για κάθε έναν νέο δισεκατομμυριούχο αντιστοιχούν 25.000 νέοι άνεργοι) και τα πλούτη τους στον πρώτο χρόνο της πανδημίας αυξήθηκαν κατά 1 τρις…

    ε) Στον κόσμο της κοινωνικής θηριωδίας, μέσα στα χρόνια της κρίσης, στα χέρια αυτών των 2.668 «Κροίσων» του διεθνούς επιχειρηματικού «τζετ σετ» και της «φιλανθρωπίας» συγκεντρώθηκαν τόσα πλούτη που

• ισούνται σχεδόν με το ΑΕΠ όλης της Ευρωζώνης
• είναι περίπου 20 φορές περισσότερα από τις ετήσιες εξοπλιστικές δαπάνες των ΗΠΑ.
• ξεπερνούν ολόκληρο το ΑΕΠ της Ιαπωνίας και της Ινδίας μαζί,
• ξεπερνούν τα ΑΕΠ της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας μαζί,
• ξεπερνούν τα ΑΕΠ της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Βρετανίας και της Ισπανίας μαζί,
• ξεπερνούν εφτά φορές το ΑΕΠ της Αυστραλίας, έξι φορές του Καναδά, πάνω από το μισό του ΑΕΠ της Κίνας των 1,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων,
• ξεπερνούν κατά πέντε φορές το άθροισμα των ΑΕΠ των 65 χωρών που συγκροτούν μια ολόκληρη Ηπειρο, την Αφρική, των 1,3 δισεκατομμυρίων κατοίκων.

Κάτι ακόμα: Συγκρίνοντας με το 1987 όταν εγκαινιάστηκε η λίστα Forbes, ο αριθμός των μεγιστάνων έχει αυξηθεί κατά 19 φορές. Σύμφωνα με το Forbes, η αξία της περιουσίας που κρατούν στα χέρια τους έχει αυξηθεί κατά 42 φορές σε ονομαστικές τιμές και κατά 16 φορές μετά την προσαρμογή στον πληθωρισμό. Ο μέσος πλούτος των δισεκατομμυριούχων αυξάνεται, δε, κατά 77 δις δολάρια κατ’ έτος (πηγη: https://eclass.uniwa.gr – Κροίσοι στην κρίση).

Σημειώστε: Το 2022 που καταμετρήθηκαν οι 2.668 «Κροίσοι» με περιουσία 12,7 τρις

• είναι ακόμα μια χρονιά που 15.000 παιδιά κάτω των 5 ετών συνεχίζουν να πεθαίνουν κάθε μέρα (κάθε μέρα…) λόγω της φτώχειας και έλλειψης στοιχειώδους ιατρικής φροντίδας,
• είναι ακόμα μια χρονιά που δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συνεχίζουν να εκτοπίζονται κάθε μέρα από τον τόπο τους εξαιτίας του πολέμου, των διώξεων και της ανέχειας, με τους μετανάστες να ξεπερνούν πλέον παγκοσμίως τα 300 εκατομμύρια,
• είναι ακόμα μια χρονιά που στις ουρές της ανεργίας πετάγονται εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι. Πάνω από 250 εκατομμύρια υπολογίζονταν στην αρχή του έτους οι ολοκληρωτικά άνεργοι στον κόσμο,
• είναι ακόμα μια χρονιά που η ακραία φτώχεια (την υπολογίζουν στο 1,9 δολάρια την ημέρα….) «κατάπιε» 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους.

Αν κάποιοι νομίζουν ότι αυτά… “δεν μας αφορούν”, παραθέτουμε τα στοιχεία που αφορούν ειδικά στην Ελλάδα:

Τα εισοδήματα του 1% των πλουσίων του ελληνικού πληθυσμού σταθερά ξεπερνάνε τα εισοδήματα του φτωχότερου 50% του ενήλικου πληθυσμού που κατρακύλησαν από το 12% στο 6%. Μετά την είσοδο στη ζώνη του ευρώ (2002) η ανισότητα αυξήθηκε ραγδαία. Ειδικά μετά τις παρεμβάσεις των κυβερνήσεων και των ΔΝΤ – τρόικας από το 2009 έχουμε δραματική μείωση της ιδιοκτησίας στο φτωχότερο 50% του πληθυσμού και την απότομη αύξηση στο πλουσιότερο 1%. Μέσα σε 13 χρόνια η ιδιοκτησία των φτωχότερων σημείωσε δραματική μείωση φτάνοντας σε αρνητικές τιμές ενώ παράλληλα αυξήθηκε η ήδη μεγάλη ιδιοκτησία του πλουσιότερου 1% (Πηγη: ο.π – Στοιχεία από την ιστοσελίδα World Inequality Database https://wid.world/country/greece/ )

Για τα παραπάνω, τα οποία συμβαίνουν σε έναν κόσμο όπου το οικονομικό και πολιτικό καθεστώς που τον διέπει λέγεται ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, υπάρχουν δυο ερμηνείες.

ΠΡΩΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ 

    Όλα αυτά μπορεί να είναι δυσάρεστα, αλλά είναι «λογικά». Η συνύπαρξη της απόλυτης ένδειας με την ξετσιπωσιά της χλιδής είναι φαινόμενο διαχρονικό και ως εκ τούτου «αναπόφευκτο» και «αμετάλλακτο». Οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι χωρίζονται, από τη μια μεριά, στους «άξιους», στους «ικανούς», στους “άριστους” και στους «καπάτσους» που τα κατάφεραν στη ζωή (και που τυχαίνει αυτοί να είναι λίγοι). Από την άλλη μεριά, έχουμε τους πολλούς, τα δισεκατομμύρια δηλαδή των ανθρώπων, που λόγω «ανικανότητας», «αναξιότητας» ή εν πάση περιπτώσει λόγω «ατυχίας», δεν «προκόψανε». Οι πρώτοι, οι λίγοι, κερδίζουν. Κερδιζουν και όταν υπάρχει ανάπτυξη, αλλά και όταν υπάρχει κρίση. Οι δεύτεροι, οι πολλοί, χάνουν. Χάνουν και όταν υπάρχει ανάπτυξη και, φυσικά, όταν υπάρχει κρίση.

    Συνεπώς, κατά τους θιασώτες της πρώτης ερμηνείας, μπορεί να μην είναι ευχάριστο, αλλά – τί να κάνουμε; – είναι «λογικό», είναι «ρεαλιστικό» μόλις 5 άνθρωποι στην κορυφή της λίστας Forbes να διαθέτουν πλούτη που ξεπερνούν κατά 2 φορές ολόκληρο το ΑΕΠ της Ελλάδας των 10 εκατομμυρίων ψυχών…

    Δεν είναι ευχάριστο, αλλά – τί να κάνουμε; – είναι «λογικό» είναι «ρεαλιστικό» μόλις μια οικογένεια, η οικογένεια των πολυκαταστημάτων Walmatt στις ΗΠΑ, να κατέχει τόσο πλούτο όσο διαθέτουν αθροιστικά τα 100 εκατομμύρια των φτωχότερων Αμερικανών!

    Δεν είναι ευχάριστο, αλλά – τί να κάνουμε; – είναι «λογικό», είναι «ρεαλιστικό» το 2018 να έχει καταμετρηθεί ότι 42 υπερδισεκατομμυριούχοι κατείχαν όσα το 50% του πληθυσμού της Γης και όπως τονιζόταν στην επικαιροποιημένη έκθεση της Oxfam «τo 82% του παγκόσμιου πλούτου πήγε το 2017 στο 1% της οικονομικής ελίτ» την ίδια ώρα που το φτωχότερο μισό του κόσμου δεν είδε καμία αύξηση στο μερίδιό του

    Εν κατακλείδι: Δεν είναι ευχάριστο, αλλά – τί να κάνουμε; – είναι «μοιραίο», οι φτωχοί να γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι…

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

    Τίποτα από αυτά δεν είναι «λογικό» και «ρεαλιστικό». Καθόλου «λογικό» δεν είναι το 95% των κερδών που παράχθηκαν από το 2009 μέχρι το 2012 στις ΗΠΑ να έχουν καταλήξει (κατά τον Στίγκλιτς) στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού, ούτε ότι από αυτό το 95% των κερδών που πήγε στο 1% των πολύ πλούσιων στην πραγματικότητα (κατά τον Κρούγκμαν) «περισσότερο από το 60% (να) έχει πάει στο κορυφαίο 0,1%»!

    Καθόλου «λογικό» δεν είναι οι 2.668 δισεκατομμυριούχοι της υφηλίου να διαθέτουν περισσότερα χρήματα από ό,τι το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού, ούτε η περιουσία του 1%, των πλουσιότερων πολιτών του κόσμου να «αντιστοιχεί σε ποσό υπερδιπλάσιο του αθροιστικού πλούτου» των 6,9 δισεκατομμυρίων λιγότερο πλούσιων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο (έκθεση Oxfam, Ιανουάριος 2020).

    Αυτός ο κοινωνικός δαρβινισμός, δεν είναι προιόν της «λογικής» αλλά αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης και των ταξικών ανισοτήτων. Η απανθρωπιά της φτώχειας, ο πόνος της ανέχειας, η δυστυχία της ανημπόριας, από τη μια, και ο αμύθητος πλούτος από την άλλη, δεν προκύπτουν σαν «φυσικός» ή «θεικός» νόμος αλλά έχουν ως μήτρα εκδήλωσής τους την αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, δηλαδή την κατίσχυση του κεφαλαιοκράτη – καπιταλιστή πάνω στον προλετάριο – εργαζόμενο, την οικοδόμηση μιας κοινωνίας με βάση τον κανόνα της μετατροπής του ανθρώπου σε εμπόρευμα. Ένα εμπόρευμα που, όποτε το επιθυμούν και με τους όρους που το επιθυμούν, τα αφεντικά το πωλούν και το αγοράζουν φορώντας του τη σιδερένια μπάλα της μισθωτής σκλαβιάς ή το στοιβάζουν στον εφεδρικό στρατό της ανεργίας αποδίδοντάς του την «ελευθερία» της ανέχειας.

    Εν ολίγοις: Δεν είναι ούτε «λογικό», ούτε «ρεαλιστικό» η κοινωνία να χωρίζεται σε μια χούφτα «ιδιοκτήτες», από τη μια, και σε έναν ωκεανό πληβείων, από την άλλη, που η μόνη τους ιδιοκτησία είναι το σαρκίο τους και το σαρκίο των παιδιών τους και που το μόνο τους «δικαίωμα» είναι να προσφέρουν το σαρκίο τους στον «αφέντη» – εκμεταλλευτή τους.

«Πόσοι φτωχοί παράγουν έναν πλούσιο;»

    Έχουμε μπροστά μας μια πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία οι Κροίσοι του πλανήτη, σε συνθήκες κρίσης, πολλαπλασιάζουν τα μυθώδη πλούτη τους την ώρα που δισεκατομμύρια άνθρωποι καταστρέφονται.

    Την πραγματικότητα αυτή, ο Πορτογάλος ποιητής Αλμέιντα Γκαρέτ, ήδη από τον 18ο αιώνα, την περιέγραψε έτσι: «Κι εγώ ρωτώ τους οικονομολόγους, τους πολιτικούς, τους ηθικολόγους: υπολόγισαν ποτέ τον αριθμό των ατόμων που υποχρεωτικά καταδικάζονται σε αθλιότητα, σε άνιση εργασία, σε εξαχρείωση, σε αφροσύνη, σε διεφθαρμένη άγνοια, σε ανίκητη δυστυχία, σε απόλυτη ένδεια, για να παραχθεί ένας πλούσιος;».

    Ε, λοιπόν, τίποτα από όλα αυτά που συνιστούν τη γύρω μας πραγματικότητα της βαρβαρότητας δεν είναι «λογικά». Οχι! Παρά την μεγαλοφυία του, εδώ ο Χέγκελ έκανε λάθος: Το πραγματικό δεν είναι και λογικό, όπως ισχυριζόταν. Που πάει να πει: Τίποτα από αυτά που συνθέτουν την πραγματικότητα της απανθρωπιάς δεν είναι «καλώς καμωμένο».

    Τίποτα «θεϊκό» ή «φυσικό» δεν επιβάλλει την «αναπόφευκτη» διαιώνιση αυτής της βαρβαρότητας. Δεν είναι «λογικό», ούτε «μοιραίο», ούτε «αναπόφευκτο» οι άνθρωποι να συνεχίσουν να χωρίζονται σε εκείνους που αγοράζουν ανθρώπους και στους άλλους που πωλούνται σε άλλους ανθρώπους.

    Τίποτα σε αυτή την πραγματικότητα που λέει ότι ένας Κροίσος θα έχει εισόδημα πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα (!) και ταυτόχρονα 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα «ζουν» με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα, δεν είναι προιόν και αποτέλεσμα της «λογικής». Αυτό είναι ο ορισμός της ταξικής παραφροσύνης.

Και φυσικά το συμπέρασμα είναι… ελαφρώς διαφορετικό από το “ή θα προσαρμοστείτε ή θα πεθάνετε” που λέει ο κύριος υπουργός. Το συμπέρασμα είναι ότι ακριβώς η “προσαρμογή” της ανθρωπότητας σε αυτό το σφαγείο, η αποδοχή αυτής της ζούγκλας, η ανοχή απέναντι σε αυτή την κανιβαλική κοινωνική ανισότητα, ισοδυναμεί και επιφέρει με μαθηματική ακρίβεια την συντριβή, τον εξανδραποδισμό, τον θάνατο…

***

    Θα μας επιτραπεί, λοιπόν, να μην είμαστε τόσο απαισιόδοξοι ώστε να υποταχτούμε στους κήρυκες της πρώτης ερμηνείας. Να υποταχτούμε, δηλαδή, σε μια «λογική» που αν ίσχυε τότε θα έπρεπε οι δούλοι να ήταν ακόμα δούλοι, οι δουλοπάροικοι να ήταν ακόμα δουλοπάροικοι, οι κολίγοι να ήταν ακόμα κολίγοι.

    Θα μας επιτραπεί σε ό,τι το σύστημα της εκμετάλλευσης βαφτίζει «λογικό» εμείς να βλέπουμε το παράλογο, εκείνο που και πρέπει και μπορεί να ανατραπεί. Η’ μήπως το «λογικό» είναι να διατηρηθεί ένα καθεστώς που κάθε 4 δευτερόλεπτα, όταν μια χούφτα Κροίσοι αυξάνουν τα δισεκατομμυριά τους, ένας άνθρωπος να πεθαίνει από την πείνα; Από την πείνα…

    Θα μας επιτραπεί στο «ρεαλισμό» ενός συστήματος που όσο μεγαλώνει η δυστυχία δισεκατομμυρίων ανθρώπων τόσο αυξάνεται η περιουσία μιας χούφτας δισεκατομμυριούχων, εμείς να βλέπουμε ως μόνη ρεαλιστική προοπτική ανθρώπινης επιβίωσης και αξιοπρέπειας την ανατροπή αυτού του συστήματος – φυλακή.

    Το μόνο Λογικό που υπάρχει απέναντι σε αυτή την «κανονικότητα» της ταξικής παραφροσύνης και του κοινωνικού κανιβαλισμού, στην οποία «το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά στάζοντας αίμα απ’ όλους τους πόρους» (Καρλ Μαρξ «Κεφάλαιο», τόμος Α’, σελίδα 785), είναι η συντριβή της.

    Είναι η οικοδόμηση μιας άλλης πραγματικότητας. Μιας άλλης κοινωνίας. Χωρίς δεσμά και χωρίς αλυσίδες. Που ο πλούτος των λίγων δεν θα γίνεται πακτωλός που θα προκύπτει από την φτώχεια των πολλών, αλλά που ο πλούτος από τη δουλειά, τη δημιουργικότητα, τα ταλέντα, τις ικανότητες των πολλών θα ακυρώνει και θα καταργεί τη φτώχεια όλων!

    Μπορεί να συμβεί ή μήπως «δεν υπάρχει εναλλακτική»; Είναι ρεαλιστικό να υπάρξει τέτοια κοινωνία όπου ο πλούτος θα είναι μέτρο όχι της ιδιοτέλειας αλλά της συλλογικής εξύψωσης; Που δεν θα έχει ως προυπόθεση την μαζική φτώχεια, αλλά θα συνιστά προσδιοριστικό της κοινωνικής ευημερίας;

    Ο Μπαλζάκ δεν ήταν… κομμουνιστής, γεννήθηκε πολύ πριν από τον Μάρξ και τον Λένιν, ήταν αριστοκράτης και συντηρητικός, δεν άκουσε ποτέ τον Καζαντζίδη να τραγουδάει «Με τον ιδρώτα του φτωχού πώς βγαίνουνε τα πλούτη», αλλά το είχε αντιληφθεί περίφημα: «Οταν η μάζα των φτωχών γίνει πιο ισχυρή από τη μάζα των πλουσίων, η κοινωνία – έλεγε – θα χτιστεί σε άλλη βάση».

Πηγή: imerodromos.gr

Όσο περισσότερο μεγαλώνει η καθημερινή μας τριβή με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και μας γίνεται απαραίτητο να τους χρησιμοποιούμε για όλο και περισσότερες καθημερινές ανάγκες τόσο θα αυξάνονται και οι ηλεκτρονικές απάτες. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι μέσα στους τελευταίους 8 μήνες έχουν καταγράφει 4.018 υποθέσεις.

Ο Διευθυντής Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, Βασίλης Παπακώστας, παρουσίασε, μιλώντας στο OPEN και στο «Τώρα Μαζί» τις τρεις πιο συνηθισμένες ηλεκτρονικές απάτες αλλά και το τι πρέπει να κάνουμε ώστε  προστατευτούμε από αυτές. 

Οι τρεις πιο συνηθισμένες απάτες είναι:

• Email από τράπεζα
• Οι αγγελίες διαδικτύου για αγορά αντικειμένου
• Οι επενδυτικές απάτες

Για να προστατευτούμε συνέστησε:

• Να μην αποκαλύπτουμε τους προσωπικούς μας κωδικούς μέσω email η τηλεφώνου
• Να προσέχουμε τα μηνύματα που λαμβάνουμε για λάθη
• Να είμαστε προσεχτικοί σε αγγελίες
• Να είμαστε προσεχτικοί σε περίπτωση που πρέπει να πάρουμε χρήματα ή να δώσουμε

«Κάθε χρόνο παρατηρείται αύξηση 21,7% στο κυβερνοέγκλημα. Τα ποσοστά που καταγράφονται φέτος είναι τα διπλάσια. Η αυξητική τάση αυτή σημειώνεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτο οφείλεται στην ολοένα αυξανόμενη χρήση των υπολογιστών αλλά και συσκευών ακόμα και από ανθρώπους που δεν έχουν ιδιαίτερη εξοικείωση», ανέφερε ο κ. Παπακώστας στο Open. «Στόχος είναι να αλιεύσουν τους κωδικούς πρόσβασης, τα στοιχεία και να αρπάξουν χρηματικό ποσό», πρόσθεσε.

Όσον αφορά τον τρόπο που «χτυπούν» οι δράστες είπε: «Τελευταία καλούν στο αυτοματοποιημένο μήνυμα στην αγγλική γλώσσα το οποίο αναφέρει ότι σε αναζητούν οι ξένες Αρχές. Στους ηλικιωμένους παίρνουν τους κωδικούς με χειραγώγηση».

ΘέατροΔΙΑΝΑ

Ιπποκράτους 7, Αθήνα 106 79

Τηλέφωνο: 2103626596

«ΤΟ ΠΑΡΤΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ»

ΜΙΑ SOLO PERFORMANCE ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΡΑΝΤΟΥ ΣΕ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΚΕΙΜΕΝΟ

ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΚΑΜΒΑ

ΤΩΝ ΝΤΑΝΚΑΝ ΜΑΚΜΙΛΑΝ ΚΑΙ ΤΖΟΝΥΝΤΟΝΑΧΟΥ

EVERY BRILLIANT THING

ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΜΕΛΩΔΙΚΑ ΟΙ STRING DEMONS
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΑΝΕΣΤΗΣ ΑΖΑΣ

Η ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ

https://www.viva.gr/tickets/theater/to-party-tis-zois-mou/

Ενιαία τιμή προπώλησης για τον πρώτο μήνα 15 €

Προγραμματισμένη Πρεμιέρα 4 Νοεμβρίου

Μια  συναρπαστική ιστορία μνήμης και “αμνησίας”… πλάθει η Ελένη Ράντου, ένα γλυκόπικρο Πάρτυ ζωής, σηματοδοτώντας την μετά πανδημία επιστροφή της στο Θέατρο Διάνα, ο Ανέστης Αζάς, μετά τον εμπνευσμένο Μπακλαβά του, σκηνοθετεί…  και οι String Demons, Κωνσταντίνος και Λυδία Μπουντούνη, συνοδεύουν μελωδικά, και όχι μόνο, ζωντανά επί σκηνής.

Η Ελένη Ράντου σε μια soloperformance ξετυλίγει με χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια πενήντα χρόνια «τραυμάτων» της ηρωίδας της, με φόντο τα τραύματα της σύγχρονης Ελλάδας,αναζητώντας 5.000 λόγους  που τη ζωή αξίζει να τη ζήσεις. Μια απελπισμένη κραυγή ελπίδας στην μετα-covid εποχή μας, μια τρυφερή εξομολόγηση, σε μια άκρως αληθινή ιστορία….

Η παράσταση, που αναμένεται με πολύ ενδιαφέρον, έρχεται στο Θέατρο Διάνα αυτό το χειμώνα με προγραμματισμένη πρεμιέρα 4 Νοέμβρη.

Συντελεστές:

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΛΕΝΗ ΡΑΝΤΟΥ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΑΝΕΣΤΗΣ ΑΖΑΣ
ΣΚΗΝΙΚΑ: ΜΑΓΙΟΥ ΤΡΙΚΕΡΙΩΤΗ

ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΣ: ΚΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΚΙΝΗΣΗ: ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΓΥΡΑ
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΘΑΝΑΣΟΥΛΑ
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΗΤΙΔΗΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ:  ΚΕΡΑΣΙΑ ΤΣΙΑΜΑΣΦΥΡΗ
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ ΔΡΑΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΑΛΑΙΟΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ:  ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΟΛΑΚΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:  ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΓΕΤΟΥΣΑΚΗΣ
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: DREAM PRODUCTIONS

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
ΤΕΤΑΡΤΗ         20:00
ΠΕΜΠΤΗ         20:00

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ     21:00
ΣΑΒΒΑΤΟ         21:00
ΚΥΡΙΑΚΗ          19:30

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/to-party-tis-zois-mou/

Ενιαία τιμή προπώλησης για τον πρώτο μήνα 15 €

Συγκινητικές στιγμές για τον Ρότζερ Φέντερερ στην «O2 Arena» του Λονδίνου. Ο συγκινημένος Ελβετός ολοκλήρωσε την συγκλονιστική καριέρα του, κάνοντας το… χώρο του τένις να δακρύσει. Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του ο κορυφαίος τενίστας, όπως και ο συμπαίκτης του στο διπλό του Laver Cup, Ράφα Ναδάλ.

Επιμέλεια: Παντελής Οικονόμου, γενικός Ιατρός.

Πριν λίγες μέρες, πάνω από 400 γιατροί, επιστήμονες και επαγγελματίες από περισσότερες από 34 χώρες κήρυξαν μία διεθνή υγειονομική κρίση λόγω των “ασθενειών και των θανάτων που συνδέονται με τα εμβόλια του COVID-19″ (1)  

Εμείς οι γιατροί και επιστήμονες από όλα τα μέρη του κόσμου, διακηρύσσουμε ότι υπάρχει παγκόσμια υγειονομική κρίση που συσχετίζεται με τη χορήγηση σκευασμάτων γνωστών ως “εμβόλια COVID-19”. 

Στις μέρες μας είμαστε μάρτυρες μιας υπερβάλλουσας θνησιμότητας σε χώρες όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού έχει λάβει τα λεγόμενα “εμβόλια COVID-19”. Μέχρι σήμερα αυτή η υπερβάλλουσα θνησιμότητα δεν έχει ούτε επαρκώς διερευνηθεί ούτε μελετηθεί από εθνικούς ή διεθνείς υγειονομικούς οργανισμούς. 

Ο μεγάλος αριθμός ξαφνικών θανάτων σε πρωτύτερα υγιή νεαρά άτομα που εμβολιάστηκαν με αυτά τα “εμβόλια”, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικός, όπως είναι και τα συχνά περιστατικά αποβολών και περιγεννητικών θανάτων που δεν έχουν διερευνηθεί. 

Ένας μεγάλος αριθμός ανεπιθύμητων παρενεργειών, συμπεριλαμβανομένων νοσηλειών, μόνιμων αναπηριών, και θανάτων που σχετίζονται με τα λεγόμενα “εμβόλια COVID-19”, έχουν επισήμως καταγραφεί. 

Ο καταγεγραμμένος αριθμός τους δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία των εμβολιασμών. 

Εξετάζοντας τις έγγραφες αναφορές στο σύστημα καταγραφής παρενεργειών εμβολίων του Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ (VAERS), του Βρετανικού Συστήματος Κίτρινης Κάρτας, του Αυστραλιανού Συστήματος Παρακολούθησης Ανεπιθύμητων Παρενεργειών, του Ευρωπαϊκού Συστήματος Φαρμακοεπαγρύπνισης (Eudravigilance) και της Βάσης Δεδομένων Επαγρύπνισης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (VigiAccess Database), μέχρι σήμερα έχουν αναφερθεί περισσότερα από 11 εκατομμύρια καταχωρήσεις ανεπιθύμητων παρενεργειών και περισσότεροι από 70.000 θάνατοι οι οποίοι συσχετίζονται με ενέσεις των σκευασμάτων που είναι γνωστά ως “εμβόλια COVID-19”. 

Γνωρίζουμε όμως ότι αυτά τα νούμερα αντιπροσωπεύουν περίπου μόνο το 1% έως 10% του συνόλου των πραγματικών περιστατικών. 

Επομένως θεωρούμε πως αντιμετωπίζουμε μια σοβαρή παγκόσμια υγειονομική κρίση, που πρέπει να γίνει αποδεκτή και αντιμετωπιστεί ως κρίσιμης σημασίας από όλα τα κράτη, συστήματα υγείας και το υγειονομικό προσωπικό ανά τον κόσμο. 

Συνεπώς τα ακόλουθα μέτρα πρέπει να ληφθούν επειγόντως: 

1.Παγκόσμια ‘παύση’ των εθνικών εκστρατειών εμβολιασμού με τα σκευάσματα που είναι γνωστά ως “εμβόλια COVID-19”. 

2.Διερεύνηση όλων των ξαφνικών θανάτων ανθρώπων που ήταν υγιείς πριν από τον εμβολιασμό τους. 

3.Εφαρμογή προγραμμάτων πρώιμης ανίχνευσης καρδιοαγγειακών περιστατικών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ξαφνικούς θανάτους, όπως τεστ D-dimer και Τροπονίνης, σε όλους όσους είχαν εμβολιαστεί με τα σκευάσματα που είναι γνωστά ως “εμβόλια COVID-19”, καθώς και πρώιμης ανίχνευσης σοβαρών καρκινωμάτων. 

4.Εφαρμογή προγραμμάτων επιστημονικής έρευνας και θεραπείας για τα θύματα ανεπιθύμητων παρενεργειών μετά τη λήψη των λεγομένων “εμβολίων COVID-19”, εκ μέρους ανεξαρτήτων ερευνητικών ομάδων χωρίς δεσμούς με φαρμακευτικές εταιρείες ούτε καμία σύγκρουση συμφερόντων.  

5.Διενέργεια ανάλυσης της σύνθεσης περιεχομένου των φιαλιδίων με τα σκευάσματα Pfizer, Moderna, AstraZeneca, Janssen, Sinovac, Sputnik V και οποιαδήποτε άλλα σκευάσματα που είναι γνωστά ως “εμβόλια COVID-19”εκ μέρους ανεξαρτήτων ερευνητικών ομάδων χωρίς δεσμούς με φαρμακευτικές εταιρείες ούτε καμία σύγκρουση συμφερόντων. 

6.Εκπόνηση μελετών πάνω στις αλληλοεπιδράσεις μεταξύ των διαφόρων συστατικών των αποκαλούμενων “εμβολίων COVID-19” και των μοριακών, κυτταρικών και βιολογικών επιδράσεων τους. 

7.Εφαρμογή προγραμμάτων ψυχολογικής βοήθειας και αποζημίωσης για κάθε πρόσωπο που ανέπτυξε νόσημα ή αναπηρία ως συνέπεια των αποκαλούμενων “εμβολίων COVID-19”. 

8.Εφαρμογή και προώθηση προγραμμάτων ψυχολογικής βοήθειας και αποζημίωσης για τους συγγενείς προσώπων που πέθαναν ως αποτέλεσμα του εμβολιασμού τους με το σκεύασμα που είναι γνωστό ως “εμβόλιο COVID-19”. 

Συνεπώς διακηρύσσουμε πως βρισκόμαστε ενώπιον μιας παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης, πρωτοφανούς στην ιστορία της Ιατρικής, λόγω του μεγάλου αριθμού των νοσημάτων και θανάτων που συνδέονται με τα “εμβόλια εναντίον του COVID-19. Επομένως απαιτούμε από τις ρυθμιστικές αρχές που επιβλέπουν την ασφάλεια των φαρμάκων, καθώς και τις υγειονομικές αρχές σε όλες τις χώρες, μαζί με διεθνείς οργανισμούς όπως ΠΟΥ, PHO, EMA, FDA, UK-MHRA ή NIH να ανταποκριθούν στην παρούσα Διακήρυξη και να πράξουν σύμφωνα με τα παραπάνω οκτώ μέτρα που απαιτεί η Διακήρυξη.     

Η παρούσα Διακήρυξη αποτελεί κοινή πρωτοβουλία πολλών επαγγελματιών στο χώρο της Υγείας που έχουν αγωνιστεί γι αυτόν το Σκοπό. Καλούμε όλους τους γιατρούς, επιστήμονες, επαγγελματίες και πολίτες που συμφωνούν, να προσυπογράψουν αυτό το κείμενο ώστε να ασκηθεί πίεση στους εμπλεκόμενους φορείς για να προαχθεί περισσότερη διαφάνεια στην υγειονομική πολιτική κάθε χώρας”.  

Ο Αμερικανός πρόεδρος Joe Biden κήρυξε το τέλος της πανδημίας, δημιουργώντας πανικό σε όσους έχουν επενδύσει στην πανδημία (2). Ακόμα και ο ΠΟΥ βλέπει το τέλος της πανδημίας, αλλά δυστυχώς επιμένει ακόμα στους εμβολιασμούς (3). Ήδη αρκετές χώρες έχουν καταργήσει την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών, αλλά η Δανία πρωτοστατεί: από τις 10 Σεπτεμβρίου καταργήθηκαν τα εναπομείναντα περιοριστικά μέτρα καθώς ο κορονοϊός “δεν αποτελεί πλέον μία κρίσιμη απειλή για την κοινωνία μας” (4), ενώ από τις 13 Σεπτεμβρίου προτείνεται ο εμβολιασμός μόνο σε όσους είναι άνω των 50 ετών ή έχουν υποκείμενα νοσήματα (5).  Ο Διευθυντής του Εθνικού Συμβουλίου Υγείας Søren Brostrøm, παραδέχτηκε δημόσια ότι “ήταν λάθος να εμβολιάσουμε παιδιά” (6) . Επίσης σημείωσε ότι “οι εμβολιασμοί δεν είχαν προταθεί κυρίως για τα ίδια τα παιδιά, αλλά για να εξασφαλιστεί ο έλεγχος της πανδημίας” (7). Δηλαδή έκαναν πειραματόζωα τα παιδιά, για να προστατέψουν τον παππού (που είχε κάνει ήδη, αν το είχε επιλέξει, το εμβόλιο, για να προστατέψει τον εαυτό του) και για να ελέγξουν έναν ιό που μεταλλασσόταν συνεχώς. Φυσικά απέτυχαν και εξέθεσαν και εκθέτουν τα παιδιά (και τους ενήλικες φυσικά) σε έναν τεράστιο βραχυπρόθεσμο γνωστό κίνδυνο και κυρίως μακροπρόθεσμο άγνωστο κίνδυνο. 9 ειδικοί από μεγάλα πανεπιστήμια (John Hopkins, Harvard, Oxford) σε μελέτη που δημοσίευσαν, αποκάλεσαν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό στα κολέγια των ΗΠΑ, ηθικά μη δικαιολογημένο (“ανήθικο”), αφού τα εμβόλια, για κάθε νοσηλεία που αποτρέπουν, μπορούν να προκαλέσουν από 18 μέχρι και 98 σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως οι μυοκαρδίτιδες, κάνοντάς τα πολύ πιο επικίνδυνα από τον ίδιο τον ιό. Χρειάζεται να εμβολιαστούν 22.000-30.000 νέοι άνθρωποι για να αποτραπεί ΜΙΑ νοσηλεία ( 8 ). 

Είναι μία από τις εκατοντάδες μελέτες, που έχουν δημοσιευτεί και αναδεικνύουν τις παρενέργειες των εμβολίων, η σοβαρότερη των οποίων είναι βεβαίως ο θάνατος, κάτι που φαίνεται πλέον και από τα στατιστικά στοιχεία που βγαίνουν στη δημοσιότητα και όχι μόνο από τις ανακοινώσεις των ΜΜΕ για τους ξαφνικούς θανάτους , ιδίως σε νέους ανθρώπους. Σε όλο τον κόσμο, διαπιστώνεται μία αύξηση της θνησιμότητας, όπως στα στοιχεία Αγγλίας και Ουαλίας με 10-13% περισσότερους θανάτους από τον μέσο όρο της τελευταίας πενταετίας (9) με τους μισούς να μην μπορούν να εξηγηθούν (10). Ανάλογο ποσοστό, 13,5%, ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος τύπου της στατιστικής υπηρεσίας της Αυστραλίας για το 2022 κατά τη διάρκεια όλων των μηνών.  Φυσικά για αυτούς τους θανάτους, και σύμφωνα με τα συστημικά ΜΜΕ, τα μόνα που δεν ευθύνονται είναι τα “εμβόλια” (11)……..  

O παραλογισμός σε ότι έχει σχέση με τον COVID-19 τελειώνει, όπως τελειώνει ο ίδιος ο COVID: ο ιός έχει αποδυναμωθεί, σχεδόν όλος ο πληθυσμός έχει έρθει σε επαφή με τον ιό και εφαρμόζονται επί πολύ καιρό αποτελεσματικές θεραπείες, παλιές δοκιμασμένες και καινούργιες. Φαίνεται ότι η ιστορία του COVID μας έχει κουράσει όλους και δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο, δυστυχώς για όσους ποντάρουν στον φόβο και τον τρόμο, ευτυχώς για την συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας……. 

1.                http://medicalcrisisdeclaration.com/el/home-greek/ 

2.                https://www.news247.gr/kosmos/koronoios-mpainten-kiryxe-telos-pandimias-ipa-para-400-nekroys-tin-imera.9763572.html 

3.                https://www.news247.gr/ygeia/o-poy-vlepei-to-telos-tis-pandimias.9758546.html 

4.                https://www.news247.gr/kosmos/dania-telos-sta-perioristika-metra-apo-10-septemvrioy-o-koronoios-den-apotelei-pia-apeili-gia-emas.9337441.html 

5.                https://www.sst.dk/en/English/Corona-eng/Vaccination-against-COVID-19 

6.                https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/P-9-2022-002605_EN.html 

7.                https://nypost.com/2022/07/14/us-agencies-arent-following-the-science-on-covid/ 

8.                https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=4206070 

9.                https://www.ons.gov.uk/peoplepopulationandcommunity/birthsdeathsandmarriages/deaths/bulletins/monthlymortalityanalysisenglandandwales/july2022  

10.             https://www.theguardian.com/commentisfree/2022/sep/13/whats-behind-the-mystery-of-thousands-of-excess-deaths-this-summer 

11.             https://www.dailymail.co.uk/news/article-11133519/Undertakers-kept-busy-abnormally-high-numbers-Aussies-dying-not-just-Covid.html 

www.eyewideopen.org

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ

του Αργύρη Χιόνη

Ομάδα APUS

Θέατρο Χώρος
(Πραβίου 6-8, Βοτανικός)

Πρεμιέρα: Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2022, στις 21.00

Παραστάσεις: κάθε Τετάρτη και Πέμπτη, στις 21.00
(έως 10/11)

Ηλεκτρονική Προπώληση:
https://www.ticketservices.gr/event/to-minima-theatro-xoros/?lang=el

 Τί μένει από τον άνθρωπο αν του πάρεις την αρχή και το τέλος;

Η Θεατρική Ομάδα APUS επιστρέφει με την τραγελαφική φάρσα του Αργύρη Χιόνη «Το Μήνυμα» σε σκηνοθεσία Ανθής Φουντά για ένα νέο κύκλο 8 παραστάσεων.

Άραγε φέτος θα θυμηθούν το Μήνυμα; Εσείς τί λέτε να έγραφε;

Μετά από μια επιτυχημένη σειρά παραστάσεων στο Ανοιχτό Θέατρο Γκράβας (Ιούλιος 2021), το Θέατρο Φούρνος (Οκτώβριος 2022) και το Θέατρο Χώρος (Μάιος 2022), «Το Μήνυμα» του Αργύρη Χιόνη θα παρουσιάζεται από τις 19 Οκτωβρίου και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.00 στο Θέατρο Χώρος (Πραβίου 6-8, Βοτανικός).

Ερμηνεύουν οι Αντώνης Κυριακάκης και Γιώργος Πατεράκης.

Λίγα λόγια για το έργο και την παράσταση

«Εκείνοι» τους έδωσαν ένα μήνυμα να το μεταφέρουν σε «Εκείνον». Τους είπαν να τραβήξουν ίσια, όμως έχουν χαθεί και δεν μπορούν να θυμηθούν το μήνυμα. Είναι δύο αγγελιαφόροι χωρίς αγγελία. Δύο αγγελιαφόροι χωρίς όνομα. Είναι ο Α και ο Β και έχουν ξεχάσει από πού ξεκίνησαν και πού πηγαίνουν. Περπατούν για εβδομάδες, μήνες, χρόνια ή και αιώνες φτιάχνοντας διαρκώς νέα μηνύματα, τα οποία διαρκώς ξεχνούν. Θα μπορέσουν να θυμηθούν το μήνυμα;

Το έργο είναι ένα από τα τρία και μοναδικά θεατρικά κείμενα που έγραψε ο Αργύρης Χιόνης την περίοδο 1971-1973. Σύμφωνα με τον ίδιο, έμπνευση για το «Μήνυμα» αποτέλεσε το έργο του Franco Sacchetti, Ιταλού συγγραφέα της Αναγέννησης, στο οποίο εντόπισε πρώιμα ψήγματα του θεάτρου του παραλόγου και ειδικότερα ομοιότητες με το έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό», του Μπέκετ.

Μια υπαρξιακή φάρσα με σαφείς επιρροές από το θέατρο του παραλόγου. Μια ευρηματική και βαθιά ανθρώπινη παράσταση που χωρά ολόκληρη στα αυστηρά όρια ενός σκηνικού που μοιάζει βγαλμένο από ξύλινο παιχνίδι - γρίφο.

"Αν είχα χρόνο, θα ήμουν άλλο πράγμα" - Αγγελιαφόρος B

Τι είναι τέλος πάντων ένας αγγελιαφόρος χωρίς το μήνυμά του;

Σκηνοθετικό Σημείωμα:

"Είναι σαν αυτό, που δεν μπορείς να σταματήσεις να κάνεις κάτι, χωρίς να ξέρεις ακριβώς γιατί στο καλό το κάνεις. Καλύτερα να κάνεις κάτι χωρίς να ξέρεις γιατί, παρά να σταματήσεις να κάνεις κάτι. Ε; Ποιοί θα ήμασταν αν δεν κάναμε κάτι; Καλύτερα να είμαστε εγκλωβισμένοι σε αυτό που ξέρουμε και εμπιστευόμαστε, παρά να κινδυνέψουμε να μην είμαστε. Έτσι δημιουργούμε τις κινήσεις που μας περιφράσσουν, τις φράσεις που λέμε ξανά και ξανά, το ταξίδι μας. Ένα ταξίδι που δεν θυμόμαστε πότε άρχισε και δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει. Ένα ταξίδι μέσα σε ένα κουτί. Πάντα σε κίνηση, αλλά πάντα μέσα στο κουτί. Σαν την ιστορία με το παιχνίδι αστροναύτη - ναι, τον Buzz Lightyear - που μέσα στο κουτί νόμιζε πως έχει διανύσει γαλαξίες, για να μάθει κάποτε πως δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα. Στο "Μήνυμα" του Αργύρη Χιόνη, ο Α και ο Β δεν είναι άνθρωποι με σάρκα και οστά, είναι δύο σκίτσα, φτιαγμένα τραγελαφικά για να μπορούν να αντέχουν το πέρασμα μέσα από ένα ατελείωτο ακίνητο ταξίδι."

Ανθή Φουντά

Συντελεστές:

Κείμενο: Αργύρης Χιόνης

Δραματουργική επεξεργασία: Oμάδα APUS
(Ανθή Φουντά, Αντώνης Κυριακάκης, Γιώργος Πατεράκης)

Σκηνοθεσία: Ανθή Φουντά

Επιμέλεια Κίνησης: Ευθύμης Χρήστου

Σκηνικά: Σταμάτης Λεόντιος, Κυριάκος Κουτσερινάκης

Κοστούμια: Functional Clothing Lab

Ερμηνεύουν: Αντώνης Κυριακάκης, Γιώργος Πατεράκης

Φωτογραφίες: Δημήτρης Κυριακάκης

Trailer: Apus

Αφίσα: exidas.com

Επικοινωνία: Cont Act (Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας)

Παραγωγή: Νaif AMKE

Social Media:

Facebook

Instagram 

Facebook Event 

 Δείτε το trailer:
https://www.youtube.com/watch?v=sL0rIofs3xk

 Info:

Τοποθεσία: Θέατρο Χώρος, Πραβίου 6-8, Βοτανικός

Ημερομηνία: Πρεμιέρα: 19 Οκτωβρίου 2022, ώρα έναρξης: 21.00. Παραστάσεις: Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.00. Έως 10/11. 75' (χωρίς διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: 12 €, Μειωμένο: 8 €
(Φοιτητικό, Ανέργων, ΑΜΕΑ, άνω των 65)

Προπώληση:
TICKETSERVICES

Τηλ.: 210 7234567

Online: https://www.ticketservices.gr/event/to-minima-theatro-xoros/?lang=el

Ο Κενυάτης δρομέας Ελιούντ Κιπτσόγκε, πραγματοποίησε μία εκπληκτική εμφάνιση στον Μαραθώνιο του Βερολίνου και τερμάτισε σε 2:01:09, 30 ολόκληρα δευτερόλεπτα νωρίτερα από την δεύτερη, πια, κορυφαία επίδοση.

Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί πως η προηγούμενη κορυφαία επίδοση είχε σημειωθεί από τον ίδιο αθλητή και μάλιστα στην ίδια πόλη, πριν από 4 χρόνια (2ω01:39).

Ο δρομέας το πρώτο μισό της κούρσας, το διένυσε σε 59 λεπτά και 51 δευτερόλεπτα, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για τη συγκλονιστική του κούρσα.

Ο Κιπτσόγκε είναι δύο φορές Χρυσός Ολυμπιονίκης στον Μαραθώνιο, το 2016 στο Ρίο ντε Τζανέριο και το 2021 στο Τόκιο. Παράλληλα, έχει κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο στα 5.000 μέτρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008, αλλά και το χάλκινο τέσσερα χρόνια νωρίτερα στην Αθήνα.

Άνοιξε η προπώληση για τον Ντον Ζουάν του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Διαμαντή που στις 21 Οκτωβρίου επιστρέφει με αφορμή τα 400 χρόνια από τη γέννηση του εμβληματικού Γάλλου δραματουργού και ηθοποιού. Η sold out επιτυχία της σεζόν που μας πέρασε, με πρωταγωνιστές τους Όμηρο Πουλάκη, Μάνια Παπαδημητρίου και Δανάη Παπουτσή, έχοντας κερδίσει κοινό και κριτικούς έρχεται για 2η σεζόν στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Σημείο.

ΘΕΑΤΡΟ ΣΗΜΕΙΟ

Κεντρική Σκηνή

Μολιέρος

ΝΤΟΝ ΖΟΥΑΝ

Σκηνοθεσία Αλέξανδρος Διαμαντής

2η Σεζόν

«Va! Pour l'amour de l'Humanité» | «Εμπρός! Από αγάπη για την Ανθρωπότητα»

-Ντον Ζουάν. Πράξη Γ’. Σκηνή 2.

video trailer: Μολιέρος ΝΤΟΝ ΖΟΥΑΝ - ΘΕΑΤΡΟ ΣΗΜΕΙΟ - YouTube

Ο Ντον Ζουάν, το κορυφαίο έργο του Μολιέρου, επιστρέφει στη θεατρική σκηνή. Ανεβαίνει σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Διαμαντή με τρεις βιρτουόζους ηθοποιούς, τον Όμηρο Πουλάκη, τη Μάνια Παπαδημητρίου και τη Δανάη Παπουτσή να ερμηνεύουν όλους τους ρόλους του κειμένου, το οποίο ακούγεται στην ιστορική μετάφραση του Παντελή Πρεβελάκη. 

Ο Ντον Ζουάν φτάνει στις ακτές της Σικελίας συνοδευόμενος από τον υπηρέτη του, Σγκαναρέλ, ένα δίδυμο παρόμοιο του Δον Κιχώτη με τον Σάντσο Πάντσα. Εκεί τους προλαβαίνει η Ντόνια Ελβίρα, η γυναίκα που ο Ντον Ζουάν ερωτεύτηκε και έκλεψε από το μοναστήρι που βρισκόταν, για να την εγκαταλείψει στη συνέχεια όταν το πάθος του είχε πια σβήσει. Η Ελβίρα τυχαίνει ψυχρής υποδοχής. Πληγωμένη, ορκίζεται εκδίκηση.

Ο Ντον Ζουάν αδιαφορώντας προχωρά με ακατάβλητο θάρρος σε νέες περιπέτειες· μπλέκει σ’ έρωτες και σε καυγάδες, ζει τη ζωή στο έπακρο, κηρύττοντας ταυτόχρονα επικίνδυνες ιδέες: δεν υπάρχει ούτε Θεός ούτε διάβολος, υπάρχει μόνο ο κόσμος που βλέπουμε και ο ορθός λόγος. Ζούμε μια ζωή, ας τη ζήσουμε λοιπόν καλά, υπόλογοι μόνο στον εαυτό μας, αδιαφορώντας για τη θεία ή την ανθρώπινη δικαιοσύνη.

Ο Ντον Ζουάν, μέσα από μια σειρά επεισοδίων, κωμικών και δραματικών, έρχεται αντιμέτωπος με όλες τις όψεις της ανθρώπινης ζωής, επιμένοντας με ζήλο στις απόψεις του, προκαλώντας τον έρωτα των γυναικών, την οργή των αντρών και το διαρκή σκανδαλισμό του Σγκαναρέλ, προσωποποίησης αυτού που λέμε «μέσο άνθρωπο», ρόλου που στο πρώτο ανέβασμα του έργου ερμηνεύτηκε από τον ίδιο το Μολιέρο. Η Ελβίρα επανέρχεται· αυτή τη φορά ικετεύει τον Ντον Ζουάν να μεταμεληθεί, να σταματήσει να προκαλεί τη μοίρα του και να αλλάξει ζωή. Εκείνος παραμένει αμετανόητος.

Ο Ντον Ζουάν κάποτε φτάνει, σε μια από τις πιο γνωστές σκηνές ύβρεως στο παγκόσμιο ρεπερτόριο, να καλέσει σε δείπνο το ταφικό άγαλμα του Ταξίαρχου, ενός έντιμου κι ευγενούς ανθρώπου που δολοφόνησε ο ίδιος. Το άγαλμα ζωντανεύει και δέχεται την πρόσκληση, συναντιέται με τον Ντον Ζουάν κι όταν αυτός αρνείται για ακόμα μια φορά ν’ αποκηρύξει τη ζωή, τις απόψεις και τις πράξεις του, αυτό, ενεργώντας ως εκπρόσωπος του Θεού, τον καταδικάζει σ’ αιώνια τιμωρία.

Ο Ντον Ζουάν, ο Άμλετ και ο Φάουστ, ο Οδυσσέας, ο Οιδίπους και η Μήδεια, η συλλογή Σι Τζινγκ, οι Χίλιες και μία νύχτες, ο μύθος του Κουετζαλκοάτλ και η Μαχαμπαράτα μαζί με ορισμένες ακόμα παραδόσεις, ιστορίες και μορφές, συγκροτούν την παγκόσμια κοινή μνήμη. Σε δύσκολους καιρούς, όπως σήμερα, οι μύθοι αυτοί λειτουργούν ως Κιβωτός, διατηρώντας και προχωρώντας το ανθρώπινο πνεύμα, επιβεβαιώνοντας πως δεν χάθηκαν τα πάντα, πως υπάρχει ακόμα ελπίδα και πως θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε εκ νέου όλα όσα χάσαμε. Αυτή είναι η αξία των μεγάλων κειμένων, η παρηγοριά τους, και γι’ αυτό είναι καλό να επανερχόμαστε σ’ αυτά κάθε τόσο.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Μετάφραση: Παντελής Πρεβελάκης

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Διαμαντής

Σκηνικά - Κοστούμια: Λέα Κούση

Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύα Πουλή

Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης

Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης

Ερμηνείες:

Όμηρος Πουλάκης: Ντον Ζουάν

Μάνια Παπαδημητρίου: Σγκαναρέλ, Πιερρό, Ματουρίν, Ντον Αλόνσο

Δανάη Παπουτσή: Ντόνια Ελβίρα, Γκουσμάνος, Σαρλότ, Λαραμέ, Ζητιάνος, Ντον Κάρλος, Ντιμάνς, Φάντασμα

Για την παράσταση έγραψαν

‘’Μια καθόλα αξιομνημόνευτη παράσταση στο «Σημείο», ένα βήμα εμπρός συνολικά στο θέατρό μας.’’

Η Εφημερίδα των Συντακτών,  Γρηγόρης Ιωαννίδης

‘’ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ. Μην την χάσετε. Θα προβληματιστείτε για το κύλισμα, συνήθως αιματοκύλισμα, των εποχών.’’

https://konstantinosbouras.gr,  Κωνσταντίνος Μπούρας

‘’Πρόκειται για μια παράσταση χειροποίητη, ειλικρινή και καυστική, με εξαιρετικές ερμηνείες.’’

Enetpress, Ζωή Τόλη

‘’Δυναμικές ερμηνείες και ευρηματική σκηνοθεσία από τον Αλέξανδρο Διαμαντή. Οι τρεις ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό σε μία απαιτητική παράσταση που προσεγγίζει την εκδοχή του Δον Ζουάν του Μολιέρου. Μια από τις πιο ωμές προσεγγίσεις του ήρωα που υπερβαίνει τα όρια και καταργεί κάθε σύμβαση, κοινωνική ή θρησκευτική.’’

ATHINA984.GR, Nάνσυ Αγγελοπούλου

Παραστάσεις: Παρασκευή και Σάββατο 20.30, Κυριακή 19.30

Προπώληση https://www.viva.gr/tickets/theater/nton-zouan/

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Βίντεο - φωτογραφίες: Γιώργος Δαγαλάκης 

Μεγάλη συγκέντρωση στο Πάρκο Ελευθερίας στην Αθήνα πραγματοποιούν  οι υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας με σύνθημα «Ως Εδώ». Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης θα παραβρεθούν και θα απευθύνουν ομιλία μεταξύ άλλων και ο γνωστός ιατρός - ερευνητής Sucharit Bhakdi και ο δικηγόρος Reiner Füllmich.

Δείτε live εικόνα: 

Οι υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας με τη συμμετοχή συναδέλφων 30 νοσοκομείων/ δομών υγείας Αττικής και του ΕΚΑΒ Αθηνών ανοίγουν ένα νέο κύκλο δράσεων.

Ο Sucharit Bhakdi υπήρξε από την αρχή σφοδρότατος επικριτής της πολιτικής των υγειονομικών μέτρων για τον περιορισμό της COVID-19 και έχει επιδοθεί εδώ και πολλούς μήνες σε μια καμπάνια ενημέρωσης αναφορικά με τη φύση και το μηχανισμό δράσης των ενέσιμων σκευασμάτων έναντι SARS-COV-2 τα οποία επιβλήθηκαν στον παγκόσμιο πληθυσμό με πρακτικές χιτλεροναζιστικού τύπου.

O Reiner Füllmich έχει εντρυφήσει μεταξύ άλλων στο ιατρικό και φαρμακευτικό δίκαιο και έχει διδάξει ως καθηγητής και λέκτορας σε πανεπιστήμια της Γερμανίας και της Εσθονίας. Με την επιβολή των υγειονομικών μέτρων στην Ευρώπη πρωτοστάτησε σε μια πρωτοβουλία με την συμμετοχή ερευνητικής επιτροπής για τον κορωνοϊό προκειμένου να κινηθεί νομική διαδικασία διερεύνησης της αξιοπιστίας των PCR Test, η μαζική χρήση των οποίων συνέβαλε καθοριστικά στην επιβολή των περιοριστικών μέτρων παγκοσμίως. Έκτοτε παρουσιάζει πλούσια ακτιβιστικού και νομικού τύπου δράση.

Δείτε φωτογραφίες από τη συγκέντρωση:

Πηγή: zougla.gr