Νέα ανακοίνωση σχετικά με την υπαγωγή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών -μαζί με την ΕΜΥ– στο υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας που είχε προαναγγείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, από το βήμα της ΔΕΘ, εξέδωσε ο διευθυντής και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, Μανώλης Πλειώνης, απαριθμώντας τους λόγους για τους οποίους διαφωνούν με κάτι τέτοιο.
Ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά πως μία ενδεχόμενη υπαγωγή θα ήταν εξαιρετικά επιζήμια έως και καταστροφική για το Εθνικό Αστεροσκοπείο, τονίζοντας μάλιστα πως δεν έχει ενημερωθεί επισήμως σχετικά, αλλά ούτε και ζητήθηκε να εισφέρει στη διαμόρφωση των σχετικών διατάξεων του σχεδίου νόμου ώστε επισήμως να παρουσιάσει τις απόψεις του ΕΑΑ.
Ολόκληρη η ανακοίνωση του διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών
Η ιστορική ευθύνη που αναλαμβάνει η εκάστοτε Διοίκηση του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (Ε.Α.Α.), του πρώτου Ερευνητικού Κέντρου (Ε.Κ.) της χώρας, ορόσημου του εκσυγχρονισμού του νεότερου Ελληνικού Κράτους, είναι να παραδώσει στην επόμενη Διοίκηση και στην επόμενη γενιά Ελλήνων επιστημόνων ένα εύρωστο και πρωτοπόρο Ε.Κ., καλύτερο από αυτό που παρέλαβε και με σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης.
Η παρούσα διοίκηση εργάστηκε τα τελευταία 7 χρόνια με κόπο και επιμονή, μαζί με το ερευνητικό, επιστημονικό, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό του Φορέα, ώστε να αναπτύξει περαιτέρω την ερευνητική αριστεία (όπως διαπιστώνεται, ανάμεσα σε άλλα, και από την πρόσφατη αξιολόγηση του Παν/μιου Stanford των ΗΠΑ σύμφωνα με την οποία πέντε ερευνητές του ΕΑΑ συγκαταλέγονται στο 2% των πιο επιδραστικών επιστημόνων παγκοσμίως), να αναπτύξει και να σχεδιάσει μεγάλες ερευνητικές υποδομές (όπως πχ. PANGEA, NOA-AEGIS), να πρωτοστατήσει από Ευρωπαϊκής πλευράς σε διεθνή πειράματα (όπως πχ. αυτό της διαστημικής αποστολής Psyche της NASA), να συντονίσει Εμβληματικές Εθνικές πρωτοβουλίες (όπως πχ. το Εθνικό Δίκτυο για την Κλιματική αλλαγή -CLIMPACT) και να καταστήσει το Ε.Α.Α. σημείο αναφοράς στις επιστήμες που θεραπεύει σε Ευρωπαϊκό και Διεθνές επίπεδο.
Υπό το βάρος αυτής της ιστορικής ευθύνης και σε συνέχεια των δηλώσεων του Πρωθυπουργού της Ελλάδος, κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά τη συνέντευξή του στο πλαίσιο της 87ης ΔΕΘ αλλά και του σχεδίου νόμου που ανακοινώθηκε στα ΜΜΕ και σύμφωνα με το οποίο θα υπαχθεί το Ε.Α.Α., το αρχαιότερο Ερευνητικό Κέντρο – ορόσημο – του Εθνικού Ερευνητικού Ιστού, στο Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας (Υ.Κ.Κ.Π.Π.) παραθέτω τους βασικούς και ουσιώδεις λόγους για τους οποίους η εν λόγω νομοθετική πρωτοβουλία, ανεξάρτητα από τις όποιες προθέσεις, θα είναι από εξαιρετικά επιζήμια έως και καταστροφική για το Ε.Α.Α. (ανάλογα με την έκταση της υπαγωγής).
Είναι διαχρονικά γνωστό ότι όσο δύσκολο είναι να τεθεί σε πορεία ανάπτυξης, στην Ελληνική πραγματικότητα, ένας Δημόσιος Φορέας, πόσο μάλλον ένα Ερευνητικό Κέντρο, άλλο τόσο εύκολα μπορεί να του ανακοπεί η δυναμική με αδόκιμες ενέργειες.
Αναφέρω ότι δεν έχω επισήμως ενημερωθεί, ούτε μου ζητήθηκε να εισφέρω στη διαμόρφωση των σχετικών διατάξεων του σχεδίου νόμου ώστε επισήμως να μπορέσω να παρουσιάσω τις απόψεις του Ε.Α.Α. και ως εκ τούτου αναγκάζομαι να προβώ σε δημόσια ανακοίνωση ώστε να ληφθούν, το δυνατόν, υπόψιν τα κάτωθι ξεκάθαρα επιχειρήματα κατά της υπαγωγής του Ε.Α.Α. στο Υ.Κ.Κ.Π.Π. πριν την κατάθεση του τελικού σχεδίου νόμου.
Η Κύρια Αποστολή του Ε.Α.Α. δεν σχετίζεται με το Υ.Κ.Κ.Π.Π.:
Το Ε.Α.Α. είναι Ερευνητικός Φορέας του Δημοσίου Τομέα με κύρια αποστολή, όπως ορίζεται και στον Οργανισμό του (πδ. 82/2022), την εκπόνηση βασικής και εφαρμοσμένης έρευνας ‒αποτελεί δε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) και ως εκ τούτου χαίρει της ιδιαίτερης συνταγματικής προστασίας του άρθρου 16 παρ. 1 Συντ. που κατοχυρώνει την ελευθερία της επιστήμης και της έρευνας˙ διέπεται δε από τον νόμο της έρευνας Ν.4310/2014 και από τους νόμους Ν.4957/2022 και Ν.5019/2023 όσον αφορά στην υλοποίηση χρηματοδοτούμενων ερευνητικών προγραμμάτων. Φυσικό επακόλουθο είναι η αναγκαιότητα ως Ερευνητικό Κέντρο να υπάγεται (όπως αυτό ισχύει και για όλα τα εθνικά ερευνητικά ιδρύματα) στην καθ’ύλην αρμόδια Γενική Γραμματεία Έρευνας και Καινοτομίας (Γ.Γ.Ε.Κ.) του Υπουργείου Ανάπτυξης που κατέχει την απαραίτητη τεχνογνωσία σε θέματα διαχείρισης της έρευνας και καινοτομίας αλλά και λειτουργίας του ιδιαίτερου περιβάλλοντος των Ερευνητικών Κέντρων και του προσωπικού τους, που είναι τελείως διαφορετική από κάθε άλλη διαχείριση δημοσιοϋπαλληλικού προσωπικού και συμβασιούχων στο δημόσιο τομέα, ώστε να είναι αποδοτική η καθημερινή λειτουργία και οι οργανωτικές διαδικασίες που απαιτούνται για την υλοποίηση της αποστολής των Ερευνητικών Κέντρων.
Η υλοποίηση της κύριας αποστολής του Ε.Α.Α. απαιτεί το ελεύθερο ακαδημαϊκό περιβάλλον, όπως αυτό διασφαλίζεται εδώ και δεκαετίες στην ελληνική έννομη τάξη αλλά και όπως προκρίνει και απαιτεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί Περιοχή Προτεραιότητας την ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Χώρου Έρευνας (ERA – European Research Area) με προστασία της ελευθερίας της επιστημονικής έρευνας, σύμφωνα και με τη διακήρυξη της Βόννης (European Research Area Policy Agenda – 2022/2024, έκδοση Ευρωπαϊκής Επιτροπής, https://research-and-innovation.ec.europa.eu/…/ec_rtd…).
Επιπλέον, φετινή μελέτη του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου αναφέρει εμφατικά ότι η βασική Ευρωπαϊκή αξία της ακαδημαϊκής ελευθερίας είναι απαραίτητη για την αποστολή της ανώτατης παιδείας και της έρευνας (State of play of academic freedom in EU Member States, EPRS 2023, https://www.europarl.europa.eu/…/EPRS_STU(2023)740231…).
Οι συντριπτικά περισσότερες (~85%) επιστημονικές δραστηριότητες και θεματικές που θεραπεύει το Ε.Α.Α. δεν αφορούν στο Υ.Κ.Κ.Π.Π.:
Παρόλο που το Ε.Α.Α. έχει ερευνητικές δράσεις σχετικές με ανθρωπογενείς ή φυσικές καταστροφές, ορισμένες εκ των οποίων καταλήγουν στην ανάπτυξη καινοτόμων επιστημονικών εργαλείων ή και υπηρεσιών που αφορούν στο Υ.Κ.Κ.Π.Π., οι συντριπτικά περισσότερες ερευνητικές/επιστημονικές κατευθύνσεις του Ε.Α.Α., όπως για παράδειγμα Κοσμολογία, Αστροφυσική, Αστρονομία, Πλανητική Φυσική, Ηλιακή Φυσική, Μαγνητόσφαιρα, Ιονόσφαιρα, Τηλεπισκόπηση, Ατμοσφαιρική Φυσική και Χημεία, Γεωφυσική, Ενέργεια, κα, δεν αφορούν στο Υ.Κ.Κ.Π.Π.. Οι δραστηριότητες του Ε.Α.Α. που είναι συναφείς με τα αντικείμενα του Υ.Κ.Κ.Π.Π. δεν υπερβαίνουν το 15% των συνολικών δραστηριοτήτων του, ενώ το μόνιμο ερευνητικό και επιστημονικό προσωπικό που ασχολείται και με αυτές τις δραστηριότητες δεν υπερβαίνει το ~10-15% του συνολικού επιστημονικού προσωπικού του Φορέα.
Η απαραίτητη συνεργασία και συμπόρευση του Υ.Κ.Κ.Π.Π. και του Ε.Α.Α. δεν απαιτεί υπαγωγή:
Είναι εξαιρετικά κρίσιμο το ερώτημα ποιον ακριβώς στόχο θα εξυπηρετήσει η υπαγωγή του Ε.Α.Α. στο Υ.Κ.Κ.Π.Π. και με ποιον ακριβώς τρόπο θα επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Επειδή δεν έχουν απαντηθεί αυτά τα ερώτηματα από την πολιτική ηγεσία, τίθεται το επόμενο ερώτημα˙ γιατί επιλέχθηκε η υπαγωγή όταν υπάρχουν τόσοι άλλοι τρόποι συνεργασίας, που όμως στην προκειμένη περίπτωση δεν δοκιμάστηκαν παρόλες τις επισταμένες προσπάθειες της παρούσας διοίκησης του Ε.Α.Α. Είναι γνωστό ότι η συνεργασία μεταξύ Ερευνητικών Κέντρων και Δημόσιων ή ιδιωτικών Φορέων, Υπουργείων, της Περιφερειακής ή Τοπικής αυτοδιοίκησης υλοποιείται πάγια και διαχρονικά, εδώ και δεκαετίες, μέσω Μνημονίων Συνεργασίας ή/και αναλυτικών Προγραμματικών Συμβάσεων (πχ., το Ε.Α.Α. ήδη συνεργάζεται μέσω προγραμματικών συμφωνιών με το Υπ. Ψηφιακής Διακυβέρνησης, με την Περιφέρεια Αττικής, κα.). Επιπλέον, υπάρχει το απαραίτητο νομικό πλαίσιο για στενή συνεργασία που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σχετικά (πχ. άρθρο 41 του Ν.4662/2020 και άρθρο 25 του Κλιματικού Νόμου 4936/2022).
Αχαρτογράφητα τα αποτελέσματα της πρωτοφανούς θεσμικής αλλαγής για υπαγωγή ενός Ερευνητικού Κέντρου σε ένα άσχετο προς την Επιστημονική Έρευνα Υπουργείο:
Η παντελής έλλειψη από το Υ.Κ.Κ.Π.Π. της αναγκαίας τεχνογνωσίας αλλά και της αρμοδιότητας στην υποστήριξη της ερευνητικής διαδικασίας, στη θεσμική λειτουργία Ερευνητικών Κέντρων, που μόνο η Γ.Γ.Ε.Κ. κατέχει, σε συνδυασμό και με την γνωστή και βεβαιωμένη μέσω εμπειρίας αδυναμία προσαρμογής της Ελληνικής δημόσιας διοίκησης σε σημαντικές και απότομες αλλαγές, θα προκαλέσει πολύ μεγάλη θεσμική αναστάτωση και δυσλειτουργίες στο Ε.Α.Α. που βρίσκεται σε μια φάση «εκθετικής» ανάπτυξης, με πρωτόγνωρες διεθνείς επιστημονικές συνεργασίες (πχ., με ΝΑSΑ, ESA, κλπ), συμμετοχές σε παγκόσμια μοναδικά πειράματα, με Πανευρωπαϊκές πρωτιές και με διεθνή βραβεία. Η θεσμική και λειτουργική αναστάτωση αλλά και η αδυναμία να υποστηριχτεί η επιστημονική και ερευνητική δραστηριότητα του Ε.Α.Α. από το εποπτεύον νέο Υπουργείο, λόγω παντελούς έλλειψης σχετικής εμπειρίας, θα θέσει σε κίνδυνο, μεταξύ άλλων, τις ήδη ειλημμένες δεσμεύσεις του Ε.Α.Α. προς δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και διεθνείς οργανισμούς όπως η NASA και η ESA.
Πρωτοφανής η απόσπαση ενός Ερευνητικού Κέντρου από τη Γ.Γ.Ε.Κ.:
Δεν έχει ποτέ αποσπαστεί από τον Ερευνητικό Ιστό της χώρας και την εποπτεία της ΓΓΕΚ ένα Ε.Κ. (του άρθρου 13Α/ Ν.4310/2014) πόσο δε μάλλον το ιστορικά 1ο Ε.Κ. της νεότερης Ελλάδας. Όποια μεταβολή έχει συντελεστεί στο Εποπτεύον Υπουργείο έχει γίνει συνολικά για όλα τα Ερευνητικά Κέντρα μαζί με την ΓΓΕΚ (πχ., έχει γίνει επανειλημμένως αλλαγή εποπτεύοντος Υπουργείου από το Υπ. Παιδείας στο Υπ.Ανάπτυξης και το αντίστροφο αλλά με ταυτόχρονη μεταφορά ολόκληρου του Εθνικού Ερευνητικού ιστού της χώρας και της ΓΓΕΚ και όχι μεμονωμένων Ερευνητικών Κέντρων). Απόσπαση από την Γ.Γ.Ε.Κ. και μεταγωγή σε άλλο Υπουργείο έχει γίνει μόνο για το ΕΔΥΤΕ, που όμως είναι Τεχνολογικός Φορέας και όχι Ε.Κ., και ως εκ τούτου έχει εντελώς διαφορετική αποστολή και λειτουργία. Μάλιστα η υπαγωγή του έγινε στο Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης με το οποίο έχει απόλυτη συνάφεια. Το Ε.Α.Α. είναι το πρώτο ερευνητικό κέντρο της Ελλάδας με ιστορία 181 ετών που συνυφαίνεται με την ίδια την ιστορία του νεότερου Ελληνικού Κράτους, και η απόσπαση του από τον Εθνικό Ερευνητικό Ιστό και από το αρμόδιο για την έρευνα Υπουργείο και Γενική Γραμματεία θα αποτελούσε γεγονός με ιδιαίτερα αρνητικό πρόσημο, σε θεσμικό, ιστορικό, ακόμα και σε σημειολογικό επίπεδο
Βασική αρχή χρηστής δημόσιας διοίκησης είναι να μην επιβάλλονται δραστικές αλλαγές σε θεσμούς/φορείς/νομικά πρόσωπα που βρίσκονται σε πορεία ανάπτυξης:
Είναι τεκμηριωμένο ότι πρέπει να αποφεύγονται αμφίβολης αποτελεσματικότητας δραστικές αλλαγές, με άγνωστο τελικό πρόσημο, σε ένα θεσμό ή ένα νομικό πρόσωπο όταν ήδη λειτουργεί αναπτυξιακά και αποδοτικά, γιατί είναι σχεδόν βέβαιο (και έχει αποδειχτεί πολλάκις στην πράξη) ότι το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό. Όταν δε πρόκειται για ιστορικό θεσμό, αναγνωρισμένο πανελλαδικά και διεθνώς, όπως το Ε.Α.Α. η ευθύνη για μια τέτοια εξέλιξη είναι δραματικά μεγάλη και ιστορικών διαστάσεων. Πέραν αυτού, ορίζεται ρητά στον Ν. 4622/2019 περί επιτελικού κράτους κλπ., ότι η Κεντρική Δημόσια Διοίκηση οφείλει να λειτουργεί βάσει των αρχών της καλής διακυβέρνησης και της χρηστής διοίκησης, συμπεριλαμβανομένης της αρχής της διαφάνειας και της λογοδοσίας.
Αποτελεί μοναδική “πρωτοτυπία” σε Ευρωπαϊκό επίπεδο:
Όλα τα Αστεροσκοπεία της Ευρώπης εποπτεύονται από τα καθ’ύλην αρμόδια Υπουργεία (Ανώτατης Εκπαίδευσης, Έρευνας, Τεχνολογίας ή και Επιχειρηματικότητας – ανάλογο με το Υπ. Ανάπτυξης), είτε άμεσα (όπου τα Αστεροσκοπεία είναι ανεξάρτητοι οργανισμοί), είτε έμμεσα (όπου τα αστεροσκοπεία ανήκουν σε Παν/μιακες ή κεντρικές ερευνητικές δομές). Μερικά παραδείγματα παρουσιάζονται στον κάτωθι πίνακα.
Η Ελληνική Επιστημονική κοινότητα διαφωνεί με την αλλαγή του εποπτεύοντος Υπουργείου:
Με την υπαγωγή του Ε.Α.Α. στο Υ.Κ.Κ.Π.Π διαφωνούν με έγγραφες δηλώσεις τους ή με επιστολές προς την Πολιτική ηγεσία ή και με άρθρα τους στον ημερήσιο τύπο,
το ΔΣ του Ε.Α.Α.,
το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας, Τεχνολογίας και Καινοτομίας (Ε.Σ.Ε.ΤΕ.Κ.),
η Σύνοδος Προέδρων Ερευνητικών Κέντρων,
Ακαδημαϊκοί,
η Ένωση Ελλήνων Ερευνητών (Ε.Ε.Ε.),
η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Ερευνητικά Κέντρα,
Σύλλογος Ερευνητών και Εργαζομένων του Ε.Α.Α. και άλλων Ερευνητικών Κέντρων.
Τι είπε ο Μητσοτάκης για Αστεροσκοπείο και ΕΜΥ στη ΔΕΘ
Υπενθυμίζεται ότι κατά τη συνέντευξη Τύπου του την Κυριακή (17/9) στην 87η ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός ερωτηθείς αν έγιναν λάθη από τον κρατικό μηχανισμό κατά τη διάρκεια της κακοκαιρίας Daniel, τόνισε ότι μία από τις πρωτοβουλίες της επόμενης ημέρας θα είναι η μεταφορά της ΕΜΥ και του Αστεροσκοπείου στην Πολιτική Προστασία.
«Ποτέ δεν είπα ότι δεν έγιναν λάθη στη διαχείριση του καλοκαιριού. Δεν είναι η ώρα να μιλήσω για αυτά. Θα μιλήσω για το τι πρέπει να κάνουμε καλύτερα, για να γίνουμε πιο αποτελεσματική. Στην περίπτωση των πλημμυρών δεν αισθάνομαι ότι έχουμε εντάξει στην Πολιτική Προστασία τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας. Πρώτες πρωτοβουλίες είναι η μεταφορά της ΕΜΥ και του Αστεροσκοπείου στην Πολιτική Προστασία», είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός.
Και δημιούργησε έναν κήπο στην Εδέμ προς την Ανατολή.
Ανατολικά της Εδέμ… Αμερική 1900.
Μια γυναίκα, η Κάθυ, βρίσκεται βαριά κακοποιημένη στην πόρτα του Αδάμ Τρασκ.
Ο άνδρας την ερωτεύεται. Η γυναίκα μένει έγκυος.
Ένας παράδεισος προετοιμάζεται. Όμως τίποτα δεν κρατάει για πάντα...
17 χρόνια μετά, οι δίδυμοι, Κάλεμπ και Ααρών, ενώ πιστεύουν ότι η μητέρα τους πέθανε στη γέννα, έρχονται αντιμέτωποι με την πιο σκληρή αλήθεια. Όλα βγαίνουν στο φως. Και τότε οι ήρωες αναγκάζονται να αναζητήσουν τον δρόμο για την δική τους Εδέμ.
Το εμβληματικό έργο του John Steinbeck επιστρέφει στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, μετά την περσινή επιτυχία, σε μια παράσταση γεμάτη μυστήριο και συνεχείς ανατροπές.
Ο συγγραφέας, αντλώντας έμπνευση από την Βίβλο και την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», πλάθει τους πιο γοητευτικούς του χαρακτήρες, ενώ εξετάζει σε βάθος διαχρονικά θέματα όπως το αιώνιο ερώτημα «Τι είναι καλό και τι κακό», την αναζήτηση της ευτυχίας, το ανεξήγητο της αγάπης και τις συνέπειες της απουσίας της.
Έχουν πλέον συμπληρωθεί οκτώ μήνες από το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, όπου έχασαν τη ζωή τους 57 άνθρωποι, ωστόσο οι πολυτραυματίες επιζώντες έχουν να αντιμετωπίσουν και μια σειρά προβλημάτων που σίγουρα δεν περίμεναν.
Εκτός του 21χρονου, μοναδικού επιζώντα από το πρώτο βαγόνι, που τόσους μήνες μετά παραμένει διασωληνωμένος με πολλαπλά τραύματα στη ΜΕΘ του Γ.Ν. Βόλου δίνοντας μάχη για να συνεχίσει να ζει, οι υπόλοιποι άνθρωποι που επέζησαν με σοβαρά τραύματα από το δυστύχημα στα Τέμπη παλεύουν με τις διαδικασίες και τη μέριμνα που δεν έλαβε ποτέ το κράτος για να τους διευκολύνει να επανέλθουν.
Το θέμα είχε θίξει μια από τις πολυτραυματίες των Τεμπών την περασμένη εβδομάδα, όμως φαίνεται πως κάθε άλλο παρά η μοναδική περίπτωση είναι.
Το NEWS 24/7 ήρθε σε επικοινωνία με ορισμένους από τους νέους ανθρώπους που βρίσκονταν στην αμαξοστοιχία Intercity62 της Hellenic Train, οι οποίοι περιέγραψαν πως έχουν αφεθεί απολύτως μόνοι τους στη διαδικασία να επανέλθουν από τα τραύματά τους, αναγκαζόμενοι να πληρώνουν με δικά τους χρήματα που σε κάποιες περιπτώσεις μετριούνται σε χιλιάδες ευρώ, τις θεραπείες και το ιατρικό υλικό που χρειάζονται.
Για τους πολυτραυματίες και τα άτομα που νοσηλεύτηκαν σε ΜΕΘ η κατάσταση είναι δραματική. Οι ανάγκες τους είναι καθημερινές και οι περισσότεροι, όπως εξηγούν, δεν έχουν δει ακόμη ούτε ένα ευρώ στους λογαριασμούς τους, 8 μήνες μετά για θεραπείες που έχουν ήδη κάνει.
Στις 3 Απριλίου 2023 ψηφίστηκε στη Βουλή ο νόμος 5039 με τα μέτρα στήριξης «των συγγενών των θυμάτων και των πληγέντων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος της 28ης Φεβρουαρίου 2023», τα οποία όμως δεν εφαρμόζονται για τους πληγέντες σύμφωνα με τις ανάγκες τους.
Σύμφωνα με το άρθρο 62 «ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. καλύπτει πλήρως τις δαπάνες νοσηλείας και αποκατάστασης των τραυματιών του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών της 28ης Φεβρουαρίου 2023, σε υλικά και υπηρεσίες, σε όλες τις δομές Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, καθώς και τα έξοδα μετάβασής τους σε δομές αποκατάστασης του εξωτερικού, χωρίς οποιαδήποτε συμμετοχή αυτών». Όμως στην πραγματικότητα οι πολυτραυματίες καλούνται να πληρώσουν προκαταβολικά τα πάντα και να περιμένουν μετά από μήνες να τους επιστραφούν τα χρήματα.
Ιατρικό υλικό χιλιάδων ευρώ το πληρώνουν από την τσέπη τους
Πρακτικά, το κράτος έχει ζητήσει από τους επιζώντες να έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώνουν χιλιάδες ευρώ από χρήματα που δεν έχουν και να περιμένουν πότε θα τους επιστραφούν. Η εναλλακτική τους είναι να μην λάβουν το απαραίτητο ιατρικό υλικό.
Τη φωτογραφία που δημοσιεύει το NEWS 24/7 την τράβηξε ένα από τα άτομα που επέζησαν του δυστυχήματος. Εκεί περιλαμβάνονται οι αποδείξεις από έναν μόνο μήνα κατά τον οποίο ο συγκεκριμένος πολυτραυματίας χρειάστηκε να αγοράσει ιατρικό υλικό. Το κόστος των συγκεκριμένων αποδείξεων είναι πάνω από 2.000 ευρώ και έχει καλυφθεί με χρήματα του πολυτραυματία που μέχρι σήμερα δεν του έχουν επιστραφεί.
Αποδείξεις αγοράς ιατρικού υλικού από θύμα του δυστυχήματος των Τεμπτών, για διάστημα ενός μήνα
Τι απαιτεί η διαδικασία; Οι πολυτραυματίες καλούνται να κάνουν μια γραφειοκρατική δουλειά που μάλλον δεν τους αναλογεί. Κάθε σελίδα στη φωτογραφία περιέχει έξι διαφορετικές φωτοτυπίες πληρωμένων αποδείξεων (με όλη τη λεπτομέρεια του κάθε φαρμάκου στην πίσω σελίδα και καρφιτσωμένη την κάθε γνωμάτευση), οι οποίες πρέπει να κατατεθούν για να επιστραφούν τα χρήματα. Παρότι όμως οι συγκεκριμένες φωτοτυπίες έχουν κατατεθεί εδώ και μήνες σύμφωνα με τον πολυτραυματία που μίλησε στο NEWS 24/7, τα χρήματα δεν έχουν κατατεθεί μέχρι την ημέρα που δημοσιεύεται το ρεπορτάζ.
Τα χρήματα φυσικά δίνονται από τις οικογένειες των πολυτραυματιών, χωρίς να είναι αυτονόητο πως έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν αυτά τα ποσά αναμένοντας να τα πάρουν πίσω κάποια στιγμή στο μέλλον. Στις περιπτώσεις όπως τα σοβαρά εγκαύματα για παράδειγμα, ακόμη και οι κρέμες που απαιτούνται για την επούλωση έχουν μεγάλο κόστος. Ουσιαστικά αυτό που ζητούν οι επιζώντες της τραγωδίας, είναι η διαδικασία κάλυψης των δαπανών νοσηλείας να γίνεται αυτόματα με το ΑΜΚΑ τους.
Επιπροσθέτως, οι πολυτραυματίες εξηγούν στο NEWS 24/7 πως αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με τις επιτροπές των ΚΕ.Π.Α. (Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας). Το άρθρο 57.1 του νόμου που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση για τη στήριξη των πληγέντων, προβλέπει τη χορήγηση σύνταξης «σε όσους υπέστησαν μόνιμη αναπηρία ποσοστού πενήντα τοις εκατό (50%) και άνω λόγω του σιδηροδρομικού δυστυχήματος της 28ης Φεβρουαρίου 2023», ωστόσο οι επιτροπές χορηγούν μόνο γνωματεύσεις για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Με άλλα λόγια, φαίνεται πως θα χρειαστεί μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμη μέχρι να μπορεί να γνωματευτεί το ποσοστό της μόνιμης αναπηρίας που προβλέπει το άρθρο. Έτσι, ορισμένοι από αυτούς, σήμερα, αναγκάζονται να ψάξουν για δουλειά προκειμένου να ανταπεξέλθουν οικονομικά.
Όπως προκύπτει, παρά τα όσα είχαν εξαγγελθεί από την κυβέρνηση, τα μέτρα είναι προβληματικά ως προς την εφαρμογή τους και το μόνο που προκαλούν είναι περαιτέρω σωματική και ψυχολογική ταλαιπωρία σε όσους επιβάτες κατάφεραν να επιβιώσουν τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου. Οκτώ μήνες αργότερα, οι επιζώντες, εκτός από την προσπάθεια να ξεπεράσουν τα τραύματά τους, έχουν να αντιμετωπίσουν μόνοι τους έναν κυκεώνα γραφειοκρατικών διαδικασιών με τον οποίο ουδείς ασχολήθηκε για να τους διευκολύνει.
O “ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ” ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΔΙΠΛΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ PLAYTIME!
Για δεύτερη χρονιά, και μετά από sold out παραστάσεις τον Οκτώβριο, το πιο διάσημο παραμύθι όλων των εποχών ζωντανεύει στο Θέατρο Αθήναιον και μας μαθαίνει… πως μόνο με την καρδιά βλέπει κανείς αληθινά!
"Και κάπως έτσι, το ταξίδι τώρα ξεκινά
ο μικρός μας πρίγκιπας ξεκίνησε να φύγει
γι' άλλους πλανήτες πέταξε μακριά
Με ένα τριαντάφυλλο στην σκέψη του ν' ανήκει"
“Ο Μικρός Πρίγκιπας”
του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ
19 Νοεμβρίου 2023
Στο Κινηματοθέατρο Αθήναιον (Βασ.Όλγας 35, Θεσσαλονίκη)
Ώρες έναρξης: 11.15 και 12.30
Τιμή Εισιτηρίου: 7 ευρώ
Προπώληση Εισιτηρίων: https://www.more.com/theater/children/o-mikros-prigkipas-by-playtime/
Πληροφορίες Εκδήλωσης: https://fb.me/e/1u5UhIUba
Η παράσταση ταξιδεύει και φιλοξενεί σχολεία καθ’όλη τη διάρκεια της χρονιάς
Στον χώρο του θεάτρου θα πωλείται το παραμύθι και συλλεκτικά αντικείμενα με την αυθεντική εικονογράφηση του Μικρού Πρίγκιπα σε συνεργασία με το Nakas Book Store.
Τηλ.Επικοινωνίας - Πληροφορίες: 6944173330
Κατάλληλο για παιδιά 4+
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Άγγελος Κουρέπης
Χορογραφίες: Λευτέρης Κωνσταντίνου
Διασκευή κειμένου: Έμμα Χαραλαμπίδου
Επιμέλεια διασκευής: Δέσποινα Γιαννακοπούλου
Μουσική: Γιώργος Μαγαλιός
Στίχοι τραγουδιών: Άγγελος Κουρέπης, Λευτέρης Κωνσταντίνου
Ενδυματολογική επιμέλεια: Μαρία Βόγλη
Σκηνογραφικές κατασκευές: Κώστας Χατζηκαλλινικίδης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Δέσποινα Γιαννακοπούλου, Κλαίρη Καραπιδάκη
Οργάνωση παραγωγής: Άγγελος Κουρέπης
Εκτέλεση παραγωγής: Δέσποινα Γιαννακοπούλου
Υπεύθυνοι επικοινωνίας: Άγγελος Κουρέπης, Δέσποινα Γιαννακοπούλου
Παραγωγή: Playtime Productions
Επί σκηνής οι:
Αγγελική Κοτσιαλή, Οδυσσέας Πιλάτος, Κωνσταντίνος Τερζόγλου
Υπόθεση
Την σπουδαία ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα, μας την αφηγείται ο πιλότος, που μετά από την πτώση του στην έρημο, γνωρίζει ένα παράξενο μικρό αγόρι και αμέσως αποκτά έναν σπουδαίο φίλο. Εκεί, ο μικρός πρίγκιπας του αφηγείται όλο του το ταξίδι: από τον δικό του πλανήτη και το τριαντάφυλλο του έως την άφιξή του στη Γη, όπου γνωρίζει τους ανθρώπους και τις περίεργες συνήθεις τους. Μέσα από τις περιπέτειες του, γνώρισε πολλά πλάσματα αυτού του σύμπαντος, έκανε φίλους και μοιράστηκε όμορφες στιγμές, καταλήγοντας πως… “μόνο με την καρδιά βλέπει κανείς αληθινά”.
Λίγα λόγια για την παράσταση
Η ομάδα θεάτρου της Playtime ταξιδεύει για δεύτερη χρονιά σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας με τον Μικρό Πρίγκιπα που είναι έτοιμος να συναντήσει μικρούς και μεγάλους και να τους μαγέψει με τις ιστορίες του. Το πιο γνωστό παραμύθι όλων των εποχών, 80 χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση, ξετυλίγεται από τρεις καλλιτέχνες που παίζουν, χορεύουν και τραγουδούν ζωντανά επί σκηνής!
Όλοι οι αγαπημένοι ήρωες, μαζί με τις περιπέτειες του μικρού πρίγκιπα στο μεγάλο του ταξίδι σας περιμένουν να τις ανακαλύψετε μέσα από μία παράσταση που συνδυάζει αρμονικά τις τρεις διαφορετικές τέχνες (χορό, τραγούδι, θέατρο) για να ξετυλίξει τα υπέροχα νοήματα που κρύβει το παραμύθι του Εξυπερύ !
Περισσότερα από τα μισά νοικοκυριά θα λάβουν τον ερχόμενο χειμώνα επιδότηση θέρμανσης, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ύστερα από την απόφαση για επέκταση της ενίσχυσης στα νοικοκυριά που θερμαίνονται με ηλεκτρική ενέργεια
Οι ενισχύσεις που προβλέπονται σήμερα περιλαμβάνουν το επίδομα θέρμανσης με δικαιούχους 1,2 εκατ. νοικοκυριά για το οποίο επίκειται η έναρξη υποβολής αιτήσεων, το επίδομα ηλεκτρικής ενέργειας που θα ισχύσει από 1.1.2024 για άλλους 1,2 εκατ. ωφελούμενους, τα Κοινωνικά Οικιακά Τιμολόγια (ΚΟΤ) που ίσχυαν ήδη και το νέο ΚΟΤ για πολύτεκνους που θεσπίζεται τώρα.
Ειδικότερα:
-Το επίδομα θέρμανσης περιόδου 2023 – 2024 χορηγείται σε φυσικά πρόσωπα για την κατανάλωση πετρελαίου θέρμανσης, φωτιστικού πετρελαίου, φυσικού αερίου, υγραερίου, καυσόξυλων, και βιομάζας ή θερμικής ενέργειας μέσω τηλεθέρμανσης. Τα κριτήρια είναι:
Το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα πρέπει να ανέρχεται έως τα 16.000Euro για μονομελές νοικοκυριό και 24.000Euro για το ζευγάρι συν 5.000Euro για κάθε παιδί. Για τη μονογονεϊκή οικογένεια το όριο είναι 29.000Euro, συν 5.000Euro για κάθε παιδί μετά το πρώτο. Για πρώτη φορά φέτος τίθεται ως κριτήριο τα συνολικά ακαθάριστα έσοδα του νοικοκυριού από επιχειρηματική δραστηριότητα να μην υπερβαίνουν το ποσό των 80.000Euro, με σκοπό την καλύτερη στόχευση των δικαιούχων. Η αξία της ακίνητης περιουσίας (όπως υπολογίζεται για τον προσδιορισμό του ΕΝΦΙΑ), δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 200.000Euro για τους άγαμους, τους υπόχρεους σε κατάσταση χηρείας ή εν διαστάσει και τις 300.000Euro για τους έγγαμους ή μέρη συμφώνου συμβίωσης και τις μονογονεϊκές οικογένειες.
Για τον υπολογισμό του επιδόματος λαμβάνονται υπόψη μια σειρά από παράγοντες, όπως η δριμύτητα του κλίματος κάθε περιοχής και η απαιτούμενη κατανάλωση ενέργειας για τη θέρμανση ενός κτιρίου.
Το επίδομα που θα λάβει κάθε δικαιούχος δεν μπορεί να είναι μικρότερο των 100Euro, ούτε να υπερβαίνει τα 800Euro. Το ανώτατο ποσό αυξάνεται μέχρι το ποσό των 1.000Euro για οικισμούς με αυξημένες ενεργειακές ανάγκες. Μόνο ένα είδος καυσίμου δύναται να επιδοτηθεί ανά δικαιούχο και για αγορές τουλάχιστον διπλάσιας αξίας των επιδοτούμενων ειδών καυσίμων θέρμανσης.
Η έναρξη των αιτήσεων αναμένεται εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου του Νοεμβρίου. Εφόσον η αίτηση υποβληθεί από τους δυνητικούς δικαιούχους έως την 8η Δεκεμβρίου 2023, τότε θα λάβουν ως προκαταβολή το ποσό του επιδόματος που τους είχε καταβληθεί κατά την περυσινή περίοδο 2022-2023 και το ήμισυ του ποσού αν είχαν λάβει αυξημένο επίδομα θέρμανσης λόγω της μετάβασής τους από το φυσικό αέριο σε πετρέλαιο.
-Επίδομα για θέρμανση με ηλεκτρική ενέργεια:
Θα εφαρμοστεί για τις καταναλώσεις από 1-1-2024 (μέχρι τότε εξακολουθούν να ισχύουν οι οριζόντιες επιδοτήσεις στην κατανάλωση ρεύματος) έως 31-3-2024 με τα ίδια κριτήρια που ισχύουν για το επίδομα θέρμανσης. Οι αιτήσεις θα υποβάλλονται επίσης στην πλατφόρμα myθέρμανση της ΑΑΔΕ ενώ η επιδότηση θα καταβάλλεται μέσω των λογαριασμών ρεύματος.
Οι ωφελούμενοι εκτιμώνται σε 1,2 εκατ. και το ύψος της επιδότησης κλιμακώνεται από 45 έως 480 ευρώ το τρίμηνο, με βάση και πάλι το σύστημα υπολογισμού των θερμικών αναγκών που εφαρμόζεται στην επιδότηση του πετρελαίου.
–Τιμολόγιο πολυτέκνων: Προβλέπεται έκπτωση 100Euro/MWh στη χρέωση που σημαίνει για μια μέση κατανάλωση, ετήσια έκπτωση της τάξης των 500 Ευρώ για καταναλώσεις έως 2000 κιλοβατώρες το τετράμηνο για οικογένεια με 4 τέκνα συν 200 κιλοβατώρες για κάθε τέκνο με ανώτατο όριο 4000 κιλοβατώρες. Η επιδότηση αυξάνεται σε 120 ευρώ ανά μεγαβατώρα σε περίπτωση επίτευξης στόχου εξοικονόμησης. Επιπλέον οι πολύτεκνοι απαλλάσσονται από τις χρεώσεις δικτύων εντός των ορίων κατανάλωσης και ΥΚΩ. Τα εισοδηματικά κριτήρια είναι διευρυμένα 50.000 ευρώ για οικογένεια με 4 παιδιά συν 2.500 ευρώ για κάθε επιπλέον τέκνο με όριο τις 70.000 και χωρίς περιουσιακό κριτήριο ώστε να εντάσσονται περίπου το 95 % των πολυτέκνων.
–Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο Α: υπάγονται όσοι πληρούν τα κριτήρια λήψης Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης (ακίνητη περιουσία έως 90.000 ευρώ για το μονοπρόσωπο νοικοκυριό, συν 15.000 ευρώ για κάθε πρόσθετο μέλος και έως 150.000 ευρώ), εισόδημα 1200-3000 ευρώ. Η επιδότηση είναι 7,5 σεντς ανά κιλοβατώρα, με όρια κατανάλωσης ανάλογα με το μέγεθος του νοικοκυριού.
– Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο Β: υπάγονται νοικοκυριά με ακίνητη περιουσία έως 120.000 ευρώ για το μονοπρόσωπο νοικοκυριό, συν 15.000 ευρώ για κάθε πρόσθετο μέλος και έως 180.000 ευρώ και εισόδημα 9.000-27.000 ευρώ ανάλογα με το πλήθος των μελών. Για κάθε επιπλέον ενήλικο μέλος προστίθενται 4.500 ευρώ και για κάθε επιπλέον ανήλικο μέλος 2.250 ευρώ, μέχρι 31.500 ευρώ ανεξαρτήτως του αριθμού των μελών του νοικοκυριού. Σε αυτήν την περίπτωση η έκπτωση είναι 4,5 λεπτά ανά κιλοβατώρα.
Ακολουθούν παραδείγματα επιδοτήσεων για ενεργειακά ευάλωτα νοικοκυριά που θα δικαιούνται για πρώτη φορά από 1.1.2024 επιδότηση για θέρμανση με ηλεκτρική ενέργεια:
-Έγγαμη με ένα εξαρτώμενο τέκνο, με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα Euro28.500, ακαθάριστα έσοδα από επιχειρηματική δραστηριότητα ύψους Euro79.500 και με ακίνητη περιουσία με αντικειμενική αξία ύψους Euro299.500. Η κύρια κατοικία της είναι στην περιοχή της Κοζάνης, που συγκαταλέγεται στους οικισμούς με δριμύ ψύχος κατά τους χειμερινούς μήνες. Η συνολική αξία των λογαριασμών ηλεκτρικής ενέργειας για την περίοδο κατανάλωσης από 1.1.2024 έως 31.3.2024 ανέρχεται σε Euro800 και η επιδότηση είναι 302,40 ευρώ.
-Πολύτεκνη οικογένεια με 4 εξαρτώμενα τέκνα, με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα 25.000 ευρώ, και ακίνητη περιουσία αξίας 170.000 χιλ. ευρώ, συνεπώς εντάσσεται στο ΚΟΤ Β. Η τετραμηνιαία κατανάλωση της ανέρχεται σε 2.000 kWh. Με το τιμολόγιο ΚΟΤ Β λαμβάνει έκπτωση 90 ευρώ ανά τετράμηνο για τις 2.000 kWh κατανάλωσης, άρα ετησίως λαμβάνει κατ’ ανώτατο 270 ευρώ. Με το νέο τιμολόγιο ΚΟΤ Γ, που θεσμοθετείται ειδικά για τους πολύτεκνους, δικαιούται επιδότηση 200 ευρώ (100 Euro/ MWh) για τις 2.000 kWh κατανάλωσης του τετραμήνου. Συνεπώς ετησίως, πλέον θα λαμβάνει 600 ευρώ, ενώ σε περίπτωση που επιτύχει και το στόχο εξοικονόμησης, η συνολική έκπτωση μπορεί να ανέλθει έως και 720 ευρώ ετησίως.
-Πολύτεκνη οικογένεια με 4 εξαρτώμενα τέκνα, με οικογενειακό εισόδημα 40.000 ευρώ, και ακίνητη περιουσία αξίας 200.000 ευρώ, δεν εντάσσεται σε καμία κατηγορία ΚΟΤ μέχρι σήμερα, επομένως δεν λαμβάνει καμία έκπτωση για την τετραμηνιαία κατανάλωση που ανέρχεται σε 2.000 kWh. Στο νέο ΚΟΤ Γ, δεν υπάρχουν περιουσιακά κριτήρια ενώ τα εισοδηματικά κριτήρια είναι αυξημένα συγκριτικά με το υφιστάμενο ΚΟΤ, και εκκινούν από τις 50.000 ευρώ για πολύτεκνη οικογένεια με 4 εξαρτώμενα μέλη. Συνεπώς, η οικογένεια είναι δικαιούχος του τιμολογίου ΚΟΤ Γ και δικαιούται επιδότηση 200 ευρώ (100 Euro/ MWh) για τις 2.000 kWh της τετραμηνιαίας κατανάλωσης. Έτσι, θα λαμβάνει 600 ευρώ ετησίως, ενώ σε περίπτωση που επιτύχει και τον στόχο εξοικονόμησης του νέου τιμολογίου, η επιδότηση μπορεί να ανέλθει έως και 720 ευρώ ετησίως.
Το βιβλίο είναι μια συλλογή των ανεπίδοτων ερωτικών επιστολών ενός νέου, που έρχονται να αποκαταστήσουν τον ρομαντισμό, την ευγένεια, τον θαυμασμό και την αγάπη εκεί που η εποχή μας άφησε μόνον χυδαιότητα και καμένη γη. Επιστολές που θα μπορούσαν να θεωρηθούν και μια βαθιά αντιπολίτευση στο ρεύμα της εποχής και την ευτέλεια που επιφυλάσσει, αλλά και με την οποία περικλείει την υπόθεση ενός επονομαζόμενου έρωτα, που έχει αποκοπεί οριστικά από οτιδήποτε όμορφο και ευγενικό, υποβιβάζοντας τον ίδιο τον συμμετέχοντα σε ένα ούτε λίγο ούτε πολύ σχεδόν καταναλωτικό προϊόν. Όμως από ότι φαίνεται δεν έχουν χαθεί όλα, ούτε είναι και τόσο δύσκολο να ζήσει και να ερωτευτεί κανείς αλλιώς…
Την επιλογή να πληρώνουν μηνιαία συνδρομή θα προσφέρει στους πολίτες της ΕΕ η Meta προκειμένου να χρησιμοποιούν το Facebook και το Instagram χωρίς διαφημίσεις. Όπως ξεκαθαρίζει, οι χρήστες θα μπορούν εναλλακτικά να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν αυτές τις υπηρεσίες δωρεάν και να βλέπουν διαφημίσεις που είναι σχετικές με αυτούς.
Όπως σημειώνει η Meta στην ανακοίνωσή της, προχώρησε στην παραπάνω κίνηση σε συμμόρφωση με τους εξελισσόμενους ευρωπαϊκούς κανονισμούς. “Τον Νοέμβριο, θα προσφέρουμε στα άτομα που χρησιμοποιούν το Facebook ή το Instagram και κατοικούν σε αυτές τις περιοχές την επιλογή να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν αυτές τις εξατομικευμένες υπηρεσίες δωρεάν με διαφημίσεις ή να εγγραφούν για να σταματήσουν να βλέπουν διαφημίσεις” σημειώνει η Meta και επισημαίνει πως “όσο οι χρήστες είναι εγγεγραμμένοι, οι πληροφορίες τους δεν θα χρησιμοποιηθούν για διαφημίσεις”.
Για τις τιμές, είπε ότι η αγορά του θα κοστίζει 9,99 €/μήνα για web ή 12,99 €/μήνα για iOS και Android. Ανεξάρτητα από το πού θα αγοραστεί, η συνδρομή θα ισχύει για όλους τους συνδεδεμένους λογαριασμούς Facebook και Instagram στο Κέντρο λογαριασμών ενός χρήστη. Όπως συμβαίνει με πολλές διαδικτυακές συνδρομές, οι τιμές iOS και Android λαμβάνουν υπόψη τις χρεώσεις που χρεώνουν η Apple και η Google μέσω των αντίστοιχων πολιτικών αγορών.
Ο Ed Far επιστρέφει στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο Upstage, Παρασκευή 10 Νοεμβρίου στις 22:30
Μετά την επιτυχημένη επιστροφή του στις ζωντανές εμφανίσεις, ο Ed Far κι οι Liquid Luck είναι έτοιμοι για ένα ακόμη υπέροχο μουσικό ταξίδι.
Μοιράζονται μαζί μας τις πρόσφατες μουσικές τους δημιουργίες, με νέα τραγούδια και επερχόμενες κυκλοφορίες και συνεργασίες.
Ο Ed Far και οι Liquid Luck σας περιμένουν για ένα βράδυ με πολύ κέφι με τραγούδια από τα 80s μέχρι και σήμερα.
Οκτώβριος 2023: Ένας τρομακτικός στρατός κατοχής εξοπλισμένος με την τελευταία λέξη της πολεμικής τεχνολογίας πολιορκεί ένα ανοιχτό στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο οποίο είναι φυλακισμένες δύο και πλέον εκατομμύρια ψυχές, αφού τους έχει κόψει ηλεκτρισμό, υδροδότηση και τροφοδοσία (για επικοινωνίες ας μη μιλήσουμε καν)· τους ειδοποιεί να φύγουν, ενώ έχει κλείσει και βομβαρδίζει όλες τις εξόδους· κανονιοβολεί ανελέητα μιαν απάνθρωπα στριμωγμένη μάζα αμάχων με θύματα που ανέρχονται ήδη σε χιλιάδες, χρησιμοποιεί απαγορευμένες βόμβες φωσφόρου, πλήττει νοσοκομεία και κοινοποιεί απερίφραστα την απόφαση μαζικής εξόντωσης…
Υπό άλλες συνθήκες θα μιλούσαμε για «εθνοκάθαρση» ή «γενοκτονία», όρους που έχουν υιοθετηθεί από το Διεθνές Δίκαιο, στο οποίο ορκίζεται πίστη ο δυτικός κόσμος και των οποίων οι ορισμοί πληρούνται από τις πράξεις τού ισραηλινού κράτους τούτη τη στιγμή. Όμως η συλλογική «Δύση» βρίσκει φυσιολογικό να διακηρύσσει την ίδια αυτή στιγμή σε όλους τους δυνατούς τόνους την αλληλεγγύη της προς το ισραηλινό κράτος, να αναρτά ισραηλινές σημαίες στα κοινοβούλια και στα δημόσια κτίριά της και να διώκει ακόμη και ποινικά όσους διαδηλώνουν υπέρ της κατακρεουργούμενης Παλαιστίνης ή με οποιονδήποτε τρόπο εκφράζουν δημόσια την υποστήριξή τους σε αυτήν. Ταυτόχρονα, επιμένει ότι εκπροσωπεί τον πολιτισμό της δημοκρατίας και των πολιτικών δικαιωμάτων απέναντι σε «αυταρχικά καθεστώτα» και «τρομοκρατικές ομάδες» – χαρακτηρισμοί που η επίκλησή τους και μόνο αρκεί προφανώς για να εξαιρέσει από την ανθρώπινη ιδιότητα όσους τους φέρουν, άρα και από την εφαρμογή στην περίπτωσή τους των επιταγών της δημοκρατίας ή του πολιτισμού.
Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Ζήλος. Εικόνα από την πορεία αλληλεγγύης προς τους Παλαιστινίους στην Αθήνα
Ας πούμε προς στιγμήν σχιζοφρενική αυτή τη στάση (παρότι δεν έχει το ελαφρυντικό της ψυχονοητικής διαταραχής). Αν ρωτήσουμε πώς συμβιβάζεται η αυτοεικόνα που εξακολουθεί να φιλοτεχνεί ο ευρωαμερικανικός κόσμος με την κτηνωδία την οποία χειροκροτεί, μας απαντούν: «Ναι, αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψιν τι είχε προηγηθεί· το Ισραήλ δέχθηκε μια φρικτή επίθεση από θηριώδεις τρομοκράτες που σφαγιάζουν αμάχους και μωρά παιδιά, βιάζουν αθώα κορίτσια και θέλουν να επιβάλουν μιαν αποκρουστική θεοκρατία που είναι προσβολή για τις αξίες μας».
Μπορούμε να συζητήσουμε επί μακρόν (και θα συζητήσουμε) τι από αυτά αληθεύει. Αν όμως θέσουμε το ίδιο ερώτημα, τι είχε προηγηθεί και σε τι αυτές οι πραγματικές ή φανταστικές πράξεις των «τρομοκρατών» απαντούν, μας αποκρίνονται: «Δεν υπάρχει συμψηφισμός στη βαρβαρότητα, κάθε πράξη πρέπει να κρίνεται αυτοτελώς, το έγκλημα είναι έγκλημα υπό οιεσδήποτε συνθήκες και σαν τέτοιο πρέπει να κρίνεται και να καταδικάζεται». Αν τότε αντιτείνουμε ότι, εν τοιαύτη περιπτώσει, το πολλαπλάσιο έγκλημα που διαπράττει αυτή τη στιγμή το Ισραήλ πρέπει να κριθεί αυτοτελώς σαν πράξη ανήκουστης βαρβαρότητας, η οποία δεν επιδέχεται δικαιολογίες ούτε συγχώρηση με κανένα κριτήριο είτε ανθρωπιάς είτε διεθνούς δικαίου, η ανταπάντηση είναι: «Ναι, αλλά το Ισραήλ βρίσκεται σε υπαρξιακό κίνδυνο και έχει το δικαίωμα της αυτοάμυνας». Αν, ακολουθώντας και πάλι τη λογική τους, πούμε ότι ένας ολόκληρος ανυπεράσπιστος λαός βρίσκεται σε πολύ πιο κυριολεκτικό υπαρξιακό κίνδυνο, ενόψει επισήμως διακηρυγμένης γενοκτονίας, και έχει εξίσου δικαίωμα αυτοάμυνας, θα ξαναπούν ότι σημασία έχουν οι μεμονωμένες πράξεις του κ.ο.κ.
Εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες έχει διαπράξει πολλές η Δύση της λογικής και των φώτων, αλλά σήμερα ζούμε τη φρικιαστικότερη όλων: τον εμπρησμό κάθε υπολείμματος λογικής συνοχής και συνέπειας, ανατίναξη της ίδιας της σκέψης και της έλλογης κρίσης, βόμβα κυριολεκτικά στον πυρήνα της ανθρώπινης φύσης και της ανθρώπινης υπόστασης. Παρακολουθούσα τις προάλλες μια ειδησεογραφική εκπομπή στον «Kρήτη TV». Όταν ο παρουσιαστής Γ. Σαχίνης ρώτησε κάποιον καλεσμένο του «στρατηγικό αναλυτή» (από αυτούς που φυτρώνουν σαν μανιτάρια στα ειδησεογραφικά πρακτορεία και φαίνεται ότι επανδρώνουν παχυλά αμειβόμενες θέσεις σε διάφορα διεθνή ή ευρωπαϊκά ινστιτούτα) πώς κρίνει τις δηλώσεις της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ότι οι βομβαρδισμοί υποδομών ύδρευσης και ηλεκτρισμού από τους Ρώσους στην Ουκρανία είναι κατάφωρη πράξη τρομοκρατίας και έγκλημα πολέμου (παρέθεσε μάλιστα ένα βιντεοσκοπημένο απόσπασμα από την ομιλία της δυσώνυμης κας φον ντερ Λάιεν) ενώ στη Λωρίδα της Γάζας προσφάτως η ίδια τα βρήκε όλα «καλώς καμωμένα», ο ερωτώμενος απάντησε… πόσο επικίνδυνο πράγμα είναι η εξάπλωση του ισλαμικού φονταμενταλισμού μέσα από τις μεταναστευτικές ροές μουσουλμάνων στην Ευρώπη!1 Σαν να λέμε, εξοντώστε τους στο λίκνο τους για να μη διαταράξουν την ευμάρεια και την ασφάλειά μας.
Του Vasco Gargalo, Πορτογαλία
Για όποιον επιχειρηματολογεί με αυτόν τον τρόπο, είναι ανώφελη οποιαδήποτε ανασύσταση της ιστορικής αλληλουχίας που θα μπορούσε να εξηγήσει στοιχειωδώς τα τρέχοντα γεγονότα. Δεν μπορούμε ωστόσο να μην επιμείνουμε στον μεθοδευμένο παραλογισμό του επιτελικά ενορχηστρωμένου δημόσιου λόγου. Οι απανταχού υποστηρικτές του Ισραήλ διαλαλούν ότι πρέπει όλοι να το υπερασπίσουμε γιατί δέχεται έναν βρόμικο πόλεμο – όχι βέβαια από τον «παλαιστινιακό λαό», στον οποίον πάντα αποδίδουμε έναν εθιμοτυπικό σεβασμό, αλλά από μια «τρομοκρατική οργάνωση»: τη Χαμάς. Μας λένε επίσης ότι πρόκειται για τυφλωμένους φανατικούς, «ισλαμοφασίστες», και διόλου μια νόμιμη πολιτική ηγεσία, όπως ήταν η PLO στα χρόνια του Γιάσερ Αραφάτ. Μπορούμε επίσης να συζητήσουμε (και θα συζητήσουμε) τί είναι και τί δεν είναι η Χαμάς· θα συζητήσουμε επίσης τι θα πει «πόλεμος» και τι «τρομοκρατία». Το ερώτημα όμως που τίθεται αμέσως είναι: υπάρχει αυτή τη στιγμή αναγνωρισμένη «πολιτική ηγεσία», συνέχεια μάλιστα της PLO, στη Δυτική Όχθη υπό τον Μαχμούντ Αμπάς, με τον οποίον οι Ισραηλινοί έχουν άριστες σχέσεις· αν όχι με τη Χαμάς, γιατί δεν συνομιλούν τότε μαζί του για την πραγματική επίλυση του προβλήματος;
Είτε οι Ισραηλινοί κατά βάθος αναγνωρίζουν ότι η ηγεσία του Αμπάς είναι βαθύτατα απαξιωμένη στα μάτια της πλειονότητας του παλαιστινιακού πληθυσμού, σε αντίθεση με τη Χαμάς, είτε δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να λυθεί το πρόβλημα. Το δεύτερο είναι το πιο βέβαιο. Εάν όμως, όπως υποκρίνονται, πίστευαν ότι ο παλαιστινιακός λαός δεν υποστηρίζει αληθινά τη Χαμάς, αλλά είναι και ο ίδιος «θύμα» της, πώς δικαιολογείται μια συλλογική τιμωρία τέτοιων διαστάσεων ενός λαού κατά τη δική τους αξίωση αμέτοχου, για τα εγκλήματα μιας «μη αντιπροσωπευτικής» μειοψηφίας του; Και γιατί ταπεινώνουν όσο πιο επιδεικτικά μπορούν οδηγώντας σε απαξίωση την «επίσημη» Παλαιστινιακή Αρχή που, όπως λένε ότι πιστεύουν, θα ήταν ο μόνος «λογικός» συνομιλητής; Και γιατί ο Αραφάτ και η PLO, που σήμερα μνημονεύονται δήθεν με συμπάθεια σε ρητορική αντιδιαστολή προς τη Χαμάς, τον καιρό που ηγούνταν πραγματικά της παλαιστινιακής αντίστασης χαρακτηρίζονταν με τον ίδιον τρόπο ως «τρομοκράτες», σύρονταν σε μια σειρά συμφωνίες ήττας, όπως του Όσλο το 1993-95 και του Καμπ Ντέιβιντ το 2000, οι οποίες και πάλι ανατινάζονταν από τους ίδιους εκείνους, οι οποίοι είχαν επιβάλει τους όρους τους, με στόχο την τελική εξουθένωσή τους – και τελικά δολοφόνησαν τον Αραφάτ ύστερα από δίχρονη πολιορκία του σε κατ’ οίκον εγκλεισμό στη Ραμάλα, το 2004 από έναν άλλον εγκληματία πολέμου στην ισραηλινή ηγεσία, τον Αριέλ Σαρόν;
Αν οι ΗΠΑ έφεραν στα πολεμικά ήθη του εικοστού αιώνα τη συλλογική εξολόθρευση αμάχων, το Ισραήλ τελειοποίησε τους μηχανισμούς τύφλωσης της λογικής που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του σύγχρονου πολέμου: όχι πολέμου στον στίβο της στρατιωτικής αναμέτρησης, αλλά στον πεδίο της συνείδησης των ανθρώπων, με υπερόπλο τους τερατώδεις μηχανισμούς δημοσιότητας που λειτουργούν σαν αληθινό εργοστάσιο «κατασκευής πραγματικότητας» – και με ταυτόχρονη χρήση μιας άγριας καζουιστικής που αδρανοποιεί τις λειτουργίες έλλογης κρίσης επί αυτής της «πραγματικότητας». Πώς αυτό το εργοστάσιο λειτουργεί το είδαμε μόλις χθες στον πόλεμο της Ουκρανίας, και προχθές στο παγκόσμιο πείραμα υγειονομικής καταστολής που παρέλυσε τη ζωή και τη σκέψη μιας γιγάντιας μερίδας του κόσμου καταλύοντας ακόμη και μακρόχρονα εδραιωμένους πολιτικοϊδεολογικούς διαχωρισμούς. Και στην Ελλάδα το πλήγμα αυτό υπήρξε συντριπτικό. Περιττεύει να πούμε οτιδήποτε εδώ για τις πολιτικές ηγεσίες αυτής της χώρας και τους ελεγχόμενους από τις ίδιες διαύλους δημοσιότητας, για τους οποίους ακόμη και ο χαρακτηρισμός «πόρνες» κινδυνεύει να προσβάλει τον ιδιόμορφο κλάδο των εργαζόμενων γυναικών που χρησιμεύει εκτός των άλλων ως τακτικός αποδέκτης του έμφυλου ρατσισμού μας. Μιλάω κυρίως για την πνευματική αποκτήνωση του λεγόμενου «λαού», ο οποίος μοιάζει να έχει ξεχάσει όσα πριν από 20-30 χρόνια ήταν αυτονόητα σε αυτή τη χώρα: αποκτήνωση που καθρεφτίζεται αντιπροσωπευτικά στους δημόσιους λόγους των διανοουμένων του, των πανεπιστημιακών του δασκάλων, διπλωματών, νυν ή πρώην στρατιωτικών και κάθε λογής «ειδημόνων» ασφαλείας (του εσωτερικού ή του εξωτερικού).
Πώς γίνεται, δηλαδή, διανοητές που δεν είναι διόλου αφελείς2 να καταπίνουν (ή να προσποιούνται πως καταπίνουν) το φτηνό μελόδραμα τρόμου που τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης αναμετέδωσαν απευθείας από ισραηλινές πηγές σχετικά με την «ανείπωτη βαρβαρότητα της Χαμάς» στην επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, για να το αναιρέσουν με αυτογελοιοποιητικό τρόπο κομμάτι-κομμάτι αργότερα3 (και ενώ ο τηλεοπτικός οχετός συνεχίζει να το αντιλαλεί σαν νευρομηχανικό τικ), χωρίς κάποια δεύτερη σκέψη και χωρίς να περιμένουν λίγες ημέρες όπως απαιτεί η στοιχειωδέστερη διανοητική επιφύλαξη σ’ έναν τέτοιον πόλεμο της πληροφορίας; Πώς γίνεται πρώην πρέσβεις με αποδεδειγμένη δημοκρατική ευαισθησία να ζητούν αστυνομικά μέτρα εις βάρος των παλαιστινιακών κοινοτήτων που ζουν στην Ελλάδα, και να προτρέπουν «να στηρίξουμε το Ισραήλ»4 όταν ξέρουν καλύτερα από τον καθένα (και το λένε οι ίδιοι απερίφραστα) πόσο ζωτικούς δεσμούς κόβουν οι ελληνικές κυβερνήσεις με τους πιο αξιόπιστους δυνητικούς τους συμμάχους στον αραβικό και τον ευρασιατικό κόσμο, και πόσο ολέθρια δένονται έτσι στο άρμα των «προστατών»-καταστροφέων τους που είναι έτοιμο να τους πάρει μαζί του στον δικό του καταποντισμό;
Πώς γίνεται «προοδευτικές» πολιτικές δυνάμεις5 (εξαιρέσει, προς τιμήν του επίσης, του ΚΚΕ) να μην τολμούν να ψελλίσουν όσα ούτε ο ίδιος ο ΟΗΕ δεν είχε ταμπού να δηλώσει, ότι η βίαιη μετακίνηση πληθυσμών είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, και να ξαναπαίζουν το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», σαν να μην ξέρουν ότι την τελευταία δεκαετία μόνο (βάσει στοιχείων του ΟΗΕ) έχουν σκοτωθεί 6.400 Παλαιστίνιοι έναντι 307 Ισραηλινών (από τους οποίους οι 177 στρατιώτες), έχουν τραυματιστεί δε κάπου 152.000 Παλαιστίνιοι (ένα μεγάλο ποσοστό των οποίων έχει λιντσαριστεί από οπλισμένους εποίκους) έναντι 6.307 Ισραηλινών· ότι καθημερινά έποικοι πυροβολούν και δολοφονούν εν ψυχρώ και αδιακρίτως άοπλους Παλαιστινίους, ένα μεγάλο μέρος των οποίων είναι παιδιά, εκδιώκουν ανθρώπους από τα σπίτια και τα χωριά τους στη Δυτική Όχθη, ξεριζώνουν τα ελαιόδεντρά τους και ρίχνουν τσιμέντο στα πηγάδια τους· ότι γυναίκες κάθε ηλικίας ραπίζονται δημοσίως και εξευτελίζονται από Ισραηλινούς στρατιώτες, ότι τεμένη και άλλοι ιεροί τόποι βεβηλώνονται επιδεικτικά· ότι κάπου 6.000 Παλαιστίνιοι βρίσκονται στις ισραηλινές φυλακές, οι περισσότεροι χωρίς δίκη, ενώ οι εξωδικαστικές εκτελέσεις (δολοφονίες στην πραγματικότητα) στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας είναι διαβόητη πρακτική του επίσημου κράτους· ότι προπαντός και κυρίως (για να μην μπω και εγώ στο παιχνίδι της δακρύβρεχτης περιπτωσιολογίας) το Ισραήλ είναι ένα κατοχικό κράτος, ένοπλος βραχίονας των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή, που ποδοπατάει προκλητικά από τη στιγμή της ίδρυσής του όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, το οποίο δεν έχει δεχτεί να εκχωρήσει Σύνταγμα (για να έχει απεριόριστη ευχέρεια ελιγμών ανάμεσα στο θρησκευτικό και το εθνοτικό στοιχείο) ούτε και να δώσει ποτέ σαφή σύνορα στον ΟΗΕ (διότι η διαρκής εδαφική επέκταση είναι διακηρυγμένη γραμμή της ηγεσίας του, επί «αριστερών» όσο και «δεξιών» κυβερνήσεων); Και, τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο, ότι δεν αντιπροσωπεύει το σύνολο του εβραϊκού πληθυσμού στην οικουμένη, μια μεγάλη μερίδα του οποίου, κυρίως στο εξωτερικό, όχι μόνο ασκεί σκληρή κριτική στις πολιτικές του, αλλά ακόμη και αμφισβητεί ευθέως τη νομιμότητα της ύπαρξής του;
Οι δυνάμεις που ασκούν ιδεολογική κατοχή στην Ελλάδα ιδίως την τελευταία δεκαπενταετία της πτώσης της έχουν επαναφέρει το δόγμα τού «Ανήκομεν εις την Δύσιν» στην πιο άκριτη μορφή του, που ούτε στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου δεν ακολουθήθηκε τόσο τυφλά, και όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα έχει θεωρήσει καθήκον του να ευθυγραμμιστεί. Το νομιμοποιητικό ιδεολόγημα αυτής της «στρατηγικής» αξιοποιεί ένα ανορθολογικό ανακλαστικό αντιτουρκισμού ή τουρκοφοβίας που διαπνέει το εθνικό ασυνείδητο, και πάνω του ακριβώς οικοδομεί την έωλη συλλογιστική: η Τουρκία είναι ο προαιώνιος εχθρός μας, η Τουρκία υποστηρίζει τη Χαμάς και είναι εχθρός του Ισραήλ, προφανώς ο εχθρός τού εχθρού μας είναι φίλος μας, άρα το εθνικό συμφέρον επιτάσσει τη συμμαχία με το Ισραήλ. Και αυτή η παιδαριώδης συλλογιστική περικλείνει μια υπόρρητη προπαραδοχή, που βγαίνει απευθείας από τις σελίδες του Huntington αλλά κλείνει μάτι στις πιο αδιαπέραστες από τη συνείδηση πτυχές του ευρωπαϊκού ψυχισμού: από ’δώ ο χριστιανικός πολιτισμός (εμείς και η «πολιτισμένη» Δύση), από ’κεί οι φανατικοί και οπισθοδρομικοί Μουσουλμάνοι (αυτοί, οι εχθροί του πολιτισμού μας).
Μένει κανείς αποσβολωμένος από τον πρωτογονισμό μιας τέτοιας σκέψης. Δεν θα συζητήσω το μέγεθος της ηλιθιότητας του να σκέφτεται κάποιος με θρησκευτικούς όρους τις πολιτικές σχέσεις και αντιπαλότητες στον σύγχρονο κόσμο, αλλά θα μείνω στα πιο πρόδηλα πραγματολογικά δεδομένα. Γιατί η Τουρκία είναι εχθρός του Ισραήλ και της Δύσης; Η Τουρκία είναι μια κανονική χώρα του ΝΑΤΟ που κρίνεται μάλιστα ως πολύτιμο μέλος της συμμαχίας λόγω ακριβώς των διφορούμενων σχέσεών της με τον αραβικό κόσμο, αφενός, και με τη Ρωσία αφετέρου – άρα μπορεί να χρησιμεύει ως δίαυλος επικοινωνίας και διαπραγματεύσεων. Ιστορικά, απέναντι στον αραβικό κόσμο υπήρξε κατακτητική δύναμη και, όσο και αν η ίδια προβάλλει ρητορικά την ισλαμική ταυτότητα με πρόθεση να ηγεμονεύσει ιδεολογικά στον αραβομουσουλμανικό κόσμο, αντιμετωπίζεται πάντα με καχυποψία, εάν όχι ανταγωνιστικά, τόσο από το Ιράν όσο και από τους Άραβες. Ταυτόχρονα, είχε και έχει άριστες σχέσεις με το Ισραήλ, όχι μόνο διπλωματικές ή εμπορικές, αλλά και στρατιωτικές με την πιο σκληρή έννοια του όρου: από κοινού με το Ισραήλ και τους Αμερικανούς πολέμησε (και ακόμα πολεμά) για να καταστρέψει τη Συρία του Άσαντ, στο πλαίσιο του οποίου πολέμου στήριξε (από κοινού με το Ισραήλ και τους Αμερικανούς) το αληθινό ισλαμοφασιστικό μόρφωμα του ISIS· από κοινού με το Ισραήλ, έστω και με διαφορετική απόβλεψη, συνέδραμε (και ακόμα συντρέχει) το Αζερμπαϊτζάν στην εθνοκάθαρση των Αρμενίων του Αρτσάχ, ενώ ταυτόχρονα, σε ένα ρεσιτάλ διγλωσσίας που συναγωνίζεται μόνο τη Δύση, καταγγέλλει το Ισραήλ για τις ίδιες ακριβώς πρακτικές που η ίδια ασκεί στους κουρδικούς πληθυσμούς εντός και πέριξ των συνόρων της· και αν όντως διατηρεί (από κοινού με το Κατάρ) σχέσεις με παλαιστινιακές οργανώσεις αντίστασης, όπως η Χαμάς, διόλου αυτό δεν την καθιστά αυτομάτως εχθρό του Ισραήλ: τις χρειάζεται ακριβώς σαν διαπραγματευτικό εργαλείο στις σχέσεις της μαζί του, πράγμα που το Ισραήλ δείχνει να κατανοεί – και ακόμα περισσότερο οι Αμερικανοί: όχι μόνο οι σχέσεις αυτές, με όλη την άσφαιρη ρητορική που τις συνοδεύει, δεν στρέφουν εναντίον της Τουρκίας το ΝΑΤΟ και τη Δύση, όπως μόνο ανεμοκέφαλοι Έλληνες αναλυτές θα περίμεναν, αλλά τουναντίον αυξάνουν απεριόριστα τη διπλωματική της αξία στους δυτικούς σχεδιασμούς για έλεγχο της Μέσης Ανατολής.
Η Χαμάς έχει όντως δεχθεί (και δέχεται) βοήθεια και στήριξη από την Τουρκία και το Κατάρ, αλλά δεν θεωρεί καμία από τις χώρες αυτές βασικό σύμμαχό της διότι τουλάχιστον δεν είναι αφελής: έχει επίγνωση του ρόλου που παίζει η Τουρκία (και ως έναν βαθμό το Κατάρ) που μόλις εκθέσαμε. Και το ίδιο ισχύει για τις σχέσεις της Χαμάς με τις άλλες αραβικές κυβερνήσεις, ιδίως του Περσικού Κόλπου, των οποίων η σκληρά πραγματιστική πολιτική δεν τις καθιστά ασφαλή σύμμαχο για κανέναν. Η μόνη αξιόπιστη στήριξή της είναι το Ιράν και το ευρύτερο «τόξο της αντίστασης», αν το πούμε έτσι, που έχει ως προμαχώνα σιιτικές πολιτοφυλακές από το Ιράκ και την Υεμένη μέχρι τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου – και σε μεγαλύτερο βάθος, ασφαλώς, τη σφυρηλατούμενη συμμαχία Ρωσίας και Κίνας που είναι αποφασισμένη, με οποιαδήποτε περαιτέρω κίνητρα, να τερματίσει οριστικά τον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό έλεγχο της Δύσης. Όποιος επιμένει να σκέφτεται με θρησκευτικούς όρους είναι αδύνατον να καταλάβει πώς η σουνιτική Χαμάς συμμαχεί με τη σιιτική Χεζμπολάχ και το Ιράν ενάντια στον σουνιτικό ISIS (διότι αυτοί είναι που πολέμησαν το «ισλαμοφασισμό», ο οποίος ποτέ δεν απείλησε το Ισραήλ, ενώ δέχθηκε ποικιλότροπη στήριξη από αυτό ενόσω μαχόταν τη νόμιμη συριακή κυβέρνηση), ή πώς το ισλαμικό Ιράν στηρίζει με κάθε τρόπο τούς Χριστιανούς Αρμενίους, οι οποίοι απεναντίας προδίδονται από τη χριστιανική Δύση, στο δόλωμα της οποία υπέκυψαν μοιραία για να έχουν την ίδια μοίρα που είχαν όλοι όσοι εξέλαβαν ποτέ ως προστάτη τις ΗΠΑ… Ούτε βέβαια πώς η «μουσουλμανική» Τουρκία, που έχει ασφαλώς τα δικά της νεο-αυτοκρατορικά σχέδια ανεξάρτητα από τη Δύση, το Ισραήλ ή τη Ρωσία, παραμένει ο δεύτερος πολυτιμότερος σύμμαχος της «χριστιανικής» Δύσης στη Μέση Ανατολή ύστερα από το ίδιο το Ισραήλ (ιδίως μετά την αποσκίρτηση της Σαουδικής Αραβίας), ή πώς το ιουδαϊκό Ισραήλ υλοποιεί με σύγχρονους όρους την παλαιά ευρωπαϊκή βλέψη της δημιουργίας σταυροφορικών κρατών στην Ανατολική Μεσόγειο – του κτηνωδέστερου από τα χριστιανικά εγχειρήματα που ένα μεγάλο μέρος της βίας του εισέπραξαν ακριβώς οι εβραϊκοί πληθυσμοί της Ευρώπης.
Ενόψει αυτής της πολύπλοκης πραγματικότητας, η πολιτική της Ελλάδας (και λέω σκοπίμως «της Ελλάδας» διότι δεν είναι πολιτική μόνο της σάπιας κυβέρνησής της) δεν είναι απλώς ηλίθια, είναι κυριολεκτικά εγκληματική. Μέτρο της ηλιθιότητάς της είναι ότι, σκεπτόμενη το «Ισλάμ» σαν μια ενιαία και αδιαφοροποίητη οντότητα, κυρώνει και αναπαράγει την τουρκική προπαγάνδα η οποία, μολονότι γνωρίζει την αναλήθειά της όσο και όλοι οι άλλοι Μουσουλμάνοι, υπερπροβάλλει αυτή την ιδεολογική κατασκευή σαν εργαλείο για την επιζητούμενη ηγεμονία της στον αραβομουσουλμανικό κόσμο. Μέτρο της εγκληματικότητάς της είναι οι θανάσιμοι κίνδυνοι στους οποίους εκθέτει, αν όχι αμέσως τον ίδιο τον εαυτό της, προπαντός τους ελληνικούς ή ελληνόφωνους πληθυσμούς της διασποράς και ιδίως της Κύπρου. Όπως όταν της ζητήθηκε να καταδικάσει την υποτιθέμενη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αντί να θέσει ως απόλυτη προϋπόθεση την προηγούμενη καταδίκη της τουρκικής εισβολής και στρατιωτικής κατοχής στη Βόρεια Κύπρο (που στο κάτω-κάτω πληροί πολύ πιο αδιαμφισβήτητα τους όρους «εισβολή» και «κατοχή») έσπευσε με αηδιαστική δουλοπρέπεια να γίνει το περιττό εργαλείο των κυρίων της, έτσι και τώρα, αντί να στηρίξει με χαλύβδινη επιμονή τις αποφάσεις του ΟΗΕ για την Παλαιστίνη όπως ακριβώς (οφείλει να) διεκδικεί την εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ για την Κύπρο, συστρατεύεται με τους υπονομευτές της διεθνούς νομιμότητας μη μπορώντας να αντιληφθεί ότι, όσο δεν συμφέρει το Ισραήλ μια ουσιαστική καταδίκη της κατοχής από διεθνείς οργανισμούς, τόσο δεν συμφέρει και την Τουρκία για τους ίδιους λόγους – πράγμα που από μόνο του εγγυάται τη συνεχόμενη σιωπηρή αλληλοστήριξη των δύο σοβαρότερων υποϊμπεριαλιστικών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή, παρά τους αναπόφευκτους ανταγωνισμούς τους.
Εύλογα, όσους συσπειρώνονται γύρω από αυτό το αξιοθρήνητο σκεπτικό συμφέρει να μιλούν όχι για αντίσταση στην κατοχή αλλά για «πόλεμο με την ισλαμιστική Χαμάς». Ούτε η Χαμάς είναι όμως ακριβώς «ισλαμιστική» με την έννοια που έχουν στο μυαλό τους, ούτε νομιμοποιούνται να εναλλάσσουν τους όρους «τρομοκρατία» και «πόλεμος» αδιακρίτως και όπως κάθε φορά τούς εξυπηρετεί. Σύμφωνα με την εδραιωμένη ορολογία, πόλεμος είναι δυνατός μόνο μεταξύ κρατών· η κατάχρηση του όρου «τρομοκρατία» από την προπαγάνδα των κρατούντων στηρίζεται ακριβώς σε αυτόν τον ορισμό, που επιτρέπει να χρησιμοποιείται ο όρος διασταλτικά ποινικοποιώντας οιαδήποτε πράξη αντίσταση από μη κρατικούς φορείς: εθνοτικές διεκδικήσεις, ταξικά ή κοινωνικά κινήματα, υποτελείς ομάδες ή πληθυσμούς… Όμως όταν μιλάς για πόλεμο («δίκαιο», «αμυντικό», «ολοκληρωτικό» ή ό,τι άλλο εξυπηρετεί τις ρητορικές ανάγκες της στιγμής) είναι σαν να αποδίδεις κρατικό status στον αντίπαλο, πράγμα που την ίδια στιγμή το Ισραήλ αρνείται να αναγνωρίσει στην παλαιστινιακή αντίσταση, κάτι το οποίο ταυτόχρονα θα το δέσμευε να τηρεί ένα δίκαιο του πολέμου. Πάλι η ίδια στρατηγική της σύγχυσης των σημασιών, από έναν ανέντιμο παίκτη που χειραγωγεί τους κανόνες του παιχνιδιού ανάλογα με το κυμαινόμενο συμφέρον του.
Όπως και αν ορίζει τον εαυτό της η Χαμάς, η αξιοθαύμαστη επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα που έδειξε στα πρόσφατα γεγονότα οφείλεται μόνο στο ότι έγινε η αιχμή της αντίστασης ολόκληρου του παλαιστινιακού λαού, και αυτό είναι που τρέμουν να αναγνωρίσουν όλοι. Η Χαμάς έχει πράγματι ισλαμιστικές καταβολές αλλά δεν είναι τζιχαντιστική οργάνωση τύπου ISIS· τα σημερινά της χαρακτηριστικά, η ορολογία και η στρατηγική της είναι ενός κινήματος εθνικοαπελευθερωτικού τύπου, ρόλο στον οποίον έχει επί της ουσίας διαδεχθεί την ανταγωνιστική της PLO. Και αυτό είναι ένα άλλο «μυστήριο» για την αυτιστική σκέψη των δυτικών αναλυτών. Όταν στη δεκαετία τού ’60 και του ’70 οι ίδιες οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους ενίσχυαν παντού νεοσυντηρητικά ή θρησκευτικά φονταμενταλιστικά κινήματα για να αποδυναμώσουν σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά ρεύματα στο αραβομουσουλμανικό κόσμο (πράγμα που όντως πέτυχαν), δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι το δημιούργημά τους θα ξέφευγε από τα χέρια τους και θα γινόταν η προσεχής απειλή για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς τους. Είναι αυτό που συνέβη με τους Ταλιμπάν ή την αλ Κάιντα, κι έχει επαναληφθεί σε αναρίθμητους μικρότερους κύκλους που δεν είναι της στιγμής να εξιστορήσουμε εδώ.6 Πολύ συχνά μάλιστα είδαμε τους ίδιους ανθρώπους να μεταμορφώνονται από αριστεροί φενταγίν σε ισλαμιστές μουτζαχεντίν, διότι το αίτημα των ανθρώπων για ισότητα και αυτοδιάθεση είναι οιονεί φυσικό φαινόμενο, που δεν καταστέλλεται: όταν φράξεις τη κοίτη του ποταμού, τα νερά του θα βρουν άλλον δρόμο.
Η Χαμάς δημιουργήθηκε το 1987, στην τεταμένη ατμόσφαιρα της πρώτης Ιντιφάντα, όταν Ισραηλινοί στρατιώτες έσπαζαν τα χέρια μικρών παιδιών που πετούσαν πέτρες. Έχει μια τεθλασμένη καταγωγή από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους μέσω της Μουτζάμα αλ-ισλαμίγια, που δημιουργήθηκε γύρω στο 1980 σαν προνοιακός οργανισμός αρχικά και στηρίχτηκε πράγματι από το Ισραήλ για τους λόγους που προαναφέραμε. Ακόμα και μετά τη ανάληψη ένοπλης δράσης εκ μέρους της με τη δημιουργία στρατιωτικού της σκέλους (των Ταξιαρχιών αλ-Κάσαμ), το Ισραήλ συνέχισε να την ανέχεται ή και να τη στηρίζει έμμεσα σαν αντίβαρο στην PLO ελπίζοντας να διασπάσει την παλαιστινιακή αντίσταση -πράγμα που σε κάποιον βαθμό πέτυχε στη δεκαετία του ’90 και λίγο αργότερα όταν όντως υπήρξαν αιματηρές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις δύο κυριότερες μερίδες της αντίστασης (που βεβαίως δεν ήταν οι μόνες). Αφότου όμως το Ισραήλ εξουδετέρωσε την PLO σέρνοντάς την σε συμφωνίες-παρωδία και δολοφονώντας μεθοδευμένα την ηγεσία της, μέχρι τον ίδιον τον Αραφάτ, η Χαμάς σήκωσε το κύριο βάρος του αγώνα ενάντια στην κατοχή, με ορόσημο τη δεύτερη Ιντιφάντα του 2000, πράγμα που οδήγησε στη συντριπτική της εκλογική νίκη το 2006 στα εδάφη της Γάζας – και η αντίδραση του Ισραήλ ήταν να μετατρέψει την περιοχή σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Η Χαμάς είχε ήδη κηρυχτεί «τρομοκρατική οργάνωση» και ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός του σιωνιστικού κράτους, το οποίο απέναντι στις απεγνωσμένες ενέργειες των βομβιστών αυτοκτονίας της εφάρμοσε τη γνώριμη τακτική του: δολοφονίες ηγετικών της στελεχών, προφυλακίσεις και βασανιστήρια πραγματικών ή υποτιθέμενων μελών της, επαναλαμβανόμενη υποβολή του άμαχου πληθυσμού της Γάζας σε λουτρά αίματος… Ωστόσο, από το 2004 η Χαμάς είχε προσφέρει δεκαετή «ανακωχή» με αντάλλαγμα τη δημιουργία ενός βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους και απόσυρση του Ισραήλ από εδάφη που είχε καταλάβει στον Πόλεμο των Έξι Ημερών (αίτημα συμβατό με τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ) αποδεχόμενη έτσι σιωπηρώς το δικαίωμα ύπαρξης ενός ισραηλινού κράτους. Η ανακωχή έληξε με μια νέα «κήρυξη πολέμου» το 2017, όταν η ηγεσία Τραμπ προέβη στην προκλητική πράξη να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του ισραηλινού κράτους.
Οι μαχητές της Χαμάς δεν είναι βέβαια τα αιμοσταγή τέρατα που θέλει να παρουσιάζει ο δυτικός Τύπος, αλλά χρησιμοποιούν όντως βίαιες μεθόδους που έξω από τις ειδικές ιστορικές περιστάσεις δύσκολα θα ήταν υποστηρίξιμες. Τι θα πει όμως «έξω από τις ειδικές ιστορικές περιστάσεις»; Η συμπαιγνία του Ισραήλ με όλον τον δυτικό κόσμο εις βάρος τους έχει στερήσει τους Παλαιστίνους από οιοδήποτε άλλο μέσον αυτοάμυνας πέρα από την απελπισμένη βία, το έσχατο καταφύγιο όλων των καταπιεσμένων και εξεγερμένων του κόσμου· και αν ένας καταπιεστής με τερατωδώς υπέρτερη ισχύ διεκδικεί νομιμότητα των πράξεών του στο όνομα της «αυτοάμυνας», βάσει ποιας λογικής στερεί την ίδια αξίωση νομιμότητας σε ανάλογες πράξεις, συντριπτικά μικρότερης κλίμακας, εκ μέρους του καταπιεσμένου;7 Και αν ένα φορμαλιστικό, δηλαδή ανιστορικό, ηθικό επιχείρημα λέει ότι κάθε μεμονωμένη πράξη έχει ένα καθορισμένο βάρος και δεν συμψηφίζεται ούτε αθροίζεται, ας μας πει με τί μέτρο αποτιμάται η ηθική ευθύνη. Την απάντηση έχει δώσει προ πολλού ένας Εβραίος διανοητής του εικοστού αιώνα, ο Χανς Γιόνας, στη βαθιά ρήση του «η ευθύνη είναι παραπληρωματική της ισχύος». Πράγμα που σημαίνει, για όποιον αρνείται να οδηγήσει τη σκέψη του ως τις λογικές της συνέπειες: επί όμοιων πράξεων και ανεξαρτήτως ποσοτικού υπολογισμού τους, η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά τον ισχυρότερο.
Η τρομερά επιτυχημένη ενέργεια της 7ης Οκτωβρίου από την παλαιστινιακή αντίσταση μετέδωσε ένα αληθινό ηλεκτροσόκ στο ήδη κλονισμένο παγκόσμιο σύστημα. Πέρα από τους θανάσιμους κινδύνους που εγκυμονεί αυτό για ολόκληρη την οικουμένη, μια συζήτηση εύλογη στην οποία ωστόσο δεν σκοπεύω να μπω εδώ, αξίζει προς ώρας να εκτιμήσουμε τί κέρδισε η Παλαιστίνη και τι είδους μαθήματα μας δίνει.
Πρώτον, αποσόβησε τη ρυμούλκηση των πλουσιότερων αραβικών χωρών στο ιμπεριαλιστικό άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ μέσω των λεγόμενων «Συμφωνιών του Αβραάμ»: ένα δόλιο σχέδιο που ακύρωνε όλες τις συμφωνίες του ΟΗΕ και στην πράξη έδινε χρήματα στους Παλαιστινίους για να παραιτηθούν από κάθε άλλο δικαίωμα ή αυτονομία. Η επιτυχία του θα εξαφάνιζε οριστικά το παλαιστινιακό ζήτημα από τη διεθνή ατζέντα και θα παγίωνε ένα status για παλαιστινιακό λαό συγκρίσιμο με το καθεστώς σταβλισμένου ζώου (προσχέδιου εκείνου που κάποιοι ονειρεύονται ίσως για τη συντριπτική πλειονότητα της ανθρωπότητας).
Δεύτερον, επιτάχυνε κατά ένα αποφασιστικό βήμα τη διαφαινόμενη πτώση του πλέγματος των δυνάμεων που αυτή τη στιγμή συνιστούν τη μεγαλύτερη απειλή για την ειρήνη και την ασφάλεια του πλανήτη (των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. και των δορυφόρων τους) ισχυροποιώντας το διογκούμενο παγκόσμιο μπλοκ που είναι αποφασισμένο να θέσει όρια στη μονοπώληση της στρατιωτικής και οικονομικής δύναμης εκ μέρους της τυχοδιωκτικής και αδίστακτης κεφαλαιοκρατικής μητρόπολης. Δεν είναι ασφαλώς ένα αντικαπιταλιστικό μπλοκ, αλλά δίνει την μόνη προς στιγμήν εφικτή δυνατότητα στην ανθρωπότητα να αναπνεύσει.
Τρίτον, προσφέρει ένα μοναδικό μάθημα στους ηττημένους και καταπτοημένους λαούς του κόσμου ότι η ωμή ισχύς δεν είναι ανίκητη· ότι ο ατέρμονος αγώνας της ανθρωπότητας για ισότητα και ελευθερία μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους μέσα από τις ρωγμές της ολοκληρωτικής συσσωμάτωσης καπιταλισμού και τεχνοεπιστήμης, που το ένα της πρόσωπο είναι ο διαρκής πόλεμος, το άλλο η χειραγώγηση, ο ασφυκτικός έλεγχος των συνειδήσεων και ο βιοπολιτικός προγραμματισμός μέχρι εξαλείψεως της ανθρώπινης φύσης. Αυτά τα «ζώα» της εβραιοφασιστικής ρητορικής, που «αποφάσισαν να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα για μιαν αχτίδα ελευθερίας» (τα λόγια είναι πάλι του Giddeon Levy), στέλνουν σε όλους μας ρίγη συγκίνησης και αναπτερώνουν την τσαλακωμένη ελπίδα ότι το ανθρώπινο ζώο δεν θα γίνει ποτέ μηχανή, ούτε θα της μοιάσει.
3. Για λίγα παραπάνω στοιχεία σχετικά με τα επίμαχα γεγονότα, και περισσότερα για τους σύγχρονους μηχανισμούς προπαγάνδας και ιδίως εκείνους του Ισραήλ, βλ. το άρθρο «Πώς λειτουργεί ο μηχανισμός προπαγάνδας του Ισραήλ μετά τη σφαγή στο νοσοκομείο» που αναρτήθηκε στις 17/10/23 στο Info-War: https://info-war.gr/pos-leitoyrgei-o-michanismos-propagan/ (μόνο που ο συγγραφέας του «ξέχασε» να εφαρμόσει αυτά που γνωρίζει στην περίπτωση της πανδημικής τρομοκρατίας τής παρελθούσας τριετίας, όταν έγινε ο ίδιος εξάρτημα των μηχανισμών που καταγγέλλει).
5. Αν βέβαια μιλάμε για τον προσφάτως αγορασμένο από τους Αμερικανούς ΣΥΡΙΖΑ, το νέο ύφος πολιτικής δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Για ένα συμβάν επί της διακυβερνήσεώς του που συνιστά εύγλωττο πολιτικό μήνυμα, βλ. την αποκαλυπτική συνέντευξη του Βαγγέλη Πισσία, από τους συντονιστές του εγχειρήματος «Ένα Καράβι για τη Γάζα», στον e-roi (17/10/23): https://www.youtube.com/watch?v=NRlTzp7HB08&ab_channel=%CE%95%CE%A0%CE, ιδίως 24.45΄-27.30΄.
6. Περισσότερα σχετικά με τη φύση και την ιστορία τού «φονταμενταλισμού», και τη μεγάλη γεωστρατηγική σκακιέρα σε ό,τι αφορά τον αραβομουσουλμανικό κόσμο από την αποαποικιοποίηση μέχρι τις ημέρες μας, βλ. στο Φώτης Τερζάκης, Ανορθολογισμός, φονταμενταλισμός και θρησκευτική αναβίωση: τα χρώματα της σκακιέρας, δίγλωσση έκδοση (Ελληνικά Γράμματα: Αθήνα 1998) [γ΄ συμπληρωμένη έκδ. Εκδόσεις των Συναδέλφων: Αθήνα 2017]).
7. Απέναντι στην αηδιαστική φιλοϊσραηλινή ρητορεία της Δύσης που απείλησε να μας πνίξει αυτές τις ημέρες, και στις φασιστικές πρακτικές με τις οποίες οι δυτικές κυβερνήσεις της «δημοκρατίας και των δικαιωμάτων» αντιμετώπισαν το διογκούμενο κίνημα συμπαράστασης στον παλαιστινιακό λαό μέσα στις ίδιες τις χώρες τους, ήταν ανακούφιση ν’ ακούμε έναν γενναίο ισραηλινό δημοσιογράφο, τον Gideon Levy, να δηλώνει ότι «οι Παλαιστίνιοι είναι εγκαταλελειμμένοι απ’ όλους εδώ και καιρό, και δεν τους έχει απομείνει κανένας άλλος τρόπος δράσης»: https://www.youtube.com/watch?v=9_OLTRcYMYc&ab_channel=KontraChannel.
Ολοκληρώνεται ο κύκλος των παραστάσεων για τα “Ορφανά”, ένα από τα πιο πολυπαιγμένα και πιο αγαπημένα αριστουργήματα της σύγχρονης ευρωπαϊκής δραματουργίας, σε σκηνοθεσία και -νέα- μετάφραση του Κωνσταντίνου Μάρκελλου, η οποία τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεατρικής Μετάφρασης Eurodram 2023.
Οι τελευταίες 4 παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν έως τις 12 Νοεμβρίου, Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή 20.00.
Παίζουν η Ελένη Στεργίου, ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος και ο μικρός Κωνσταντίνος Σπανός
Αγωνία, σασπένς, υποδόριο χιούμορ και αλλεπάλληλες ανατροπές που κόβουν την ανάσα, συνθέτουν την καθηλωτική πλοκή μιας παράστασης λεπτών αποχρώσεων και υψηλών εσωτερικών εντάσεων: Σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά του Λονδίνου, η Έλεν και ο Ντάννυ ετοιμάζονται να δειπνήσουν γιορτάζοντας την είδηση ότι η Έλεν είναι έγκυος για δεύτερη φορά. Τι θα συμβεί, όμως, όταν ο μονάκριβος αδελφός της Έλεν, Λίαμ, θα εισβάλλει στο διαμέρισμα του ζευγαριού με ρούχα βουτηγμένα στο αίμα; Κρυμμένα μυστικά και απωθημένα χρόνων θα ξυπνήσουν μια σειρά συγκρούσεων στους κόλπους μιας κατά τα άλλα φιλήσυχης οικογένειας. Με το πέρας της βραδιάς κανένα πρόσωπο δεν θα είναι το ίδιο, καμία σχέση δεν θα έχει μείνει αδιατάρακτη. Ματαιώσεις, πράξεις ανομολόγητες και αποφασιστικές αρνήσεις θα έχουν τραγικές επιπτώσεις στις ζωές όλων.
Το βάθος του κοινωνικού προβληματισμού και το εύρος των συνδηλώσεων που γεννούν στον θεατή τα “Ορφανά” επιτρέπουν σ’ αυτό το αριστουργηματικό δραματικό κείμενο του Ντένις Κέλι να παραμένει, σχεδόν 15 χρόνια μετά την συγγραφή του, τραγικά επίκαιρο. Με φόντο τις δυσλειτουργικές ενδοοικογενειακές σχέσεις, το έργο κρύβει στον πυρήνα του έναν πολυδιάστατο κριτικό στοχασμό απέναντι στις έννοιες "ασφάλεια", "προστασία", "συνείδηση", "αποδοχή του διαφορετικού", “τοξικοί οικογενειακοί δεσμοί” και “κοινωνική ευθύνη”, ενώ αποδεικνύεται διαχρονικό έδαφος γόνιμου επαναπροσδιορισμού της Βίας ως έννοιας κι ως φαινομένου, ασκώντας δριμεία και εύστοχη κοινωνική κριτική ειδικότερα απέναντι σε εγκλήματα ρατσιστικού μίσους.
Το πολυδιάστατο δραματουργικό πλέγμα των Ορφανών μοιάζει να στήνει έναν αμείλικτο καθρέφτη απέναντι στο πρόσωπο της κοινωνίας και να της θέτει δύσκολα ερωτήματα. «Εσύ, μέχρι πού θα έφτανες για να προστατεύσεις την οικογένειά σου;»
