Πρόγραμμα Παραστάσεων
2025-2026

 

Μετά από μια εξαιρετικά επιτυχημένη χρονιά, το θέατρο Επί Κολωνώ επανέρχεται ακόμα πιο δυναμικό παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα δυνατών καλλιτεχνικών υπογραφών!

Την αυλαία της περιόδου 2025-2026 θα ανοίξει στις 9 Οκτωβρίου η «Linda» της Penelope Skinner, η παράσταση της Ομάδας Νάμα σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, που κατά την πρώτη της παρουσίαση σε μια sold out σεζόν, απέσπασε τα θερμά σχόλια κοινού και κριτικών. Η Linda φορά και πάλι τα ψηλά της τακούνια και ανεβαίνει ανανεωμένη και ακόμα πιο καίρια και αιχμηρή επί σκηνής. Στον ομώνυμο ρόλο, η Μυρτώ Αλικάκη. Πρωταγωνιστούν επίσης οι ηθοποιοί: Άλκης Κούρκουλος (επί οθόνης), Μιχάλης Μαρκάτης, Χριστίνα Μαριάνου/Νεφέλη Κουρή, Ηρώ Πεκτέση, Γιώργος Σαββίδης, Μαριέλα Δουμπού.

Στις 21 Οκτωβρίου το Επί Κολωνώ παρουσιάζει την παράσταση «Άσπρο-Μαύρο» (“The Sunset Limited”), του Αμερικανού, σπουδαίου και τιμημένου με Βραβείο Πούλιτζερ Μυθοπλασίας, συγγραφέα Cormac McCarthy. Τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο οποίος συμπρωταγωνιστεί με τον Ζερόμ Καλούτα.

Αυτή η χρονιά όμως θα είναι ξεχωριστή και για τους μικρούς μας φίλους, καθώς από αρχές Οκτωβρίου επαναλειτουργεί η Παιδική Σκηνή του Επί Κολωνώ με στόχο να αποτελέσει ένα σημείο συνάντησης ποιοτικού θεάτρου για γονείς και παιδιά!

Η έναρξη της Παιδικής Σκηνής σηματοδοτείται από δύο ιδιαίτερες παραστάσεις για παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας: «Μ’ ένα κόκκινο σκουφί» (πρεμιέρα 11/10), διαδραστική παράσταση από το αγαπημένο θέατρο Κούκλας Κοκού-Μουκλό, με ευρηματική αφήγηση, εμπνευσμένη από το κλασικό παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας, που υπόσχεται στους μικρούς θεατές ένα μαγικό θεατρικό ταξίδι με πυξίδα τη χαρά. «Μια αγκαλιά κι ένα φιλί κι ένα κουτό κουτί», μουσική παράσταση-παιχνίδι από το Θέατρο του Παπουτσιού Πάνω στο Δέντρο (πρεμιέρα: 12/10). Με αφορμή το ομότιτλο βιβλίο της, η Βαλεντίνα Παπαδημητράκη οδηγεί τα παιδιά σ' ένα ταξίδι στον απέραντο χώρο της φαντασίας και της μουσικής με τη συνδρομή της «μαγικής» φλογέρας του μουσικού Χρυσόστομου Καλογριδάκη.

Τον Μάιο και τον Ιούνιο τη σκυτάλη παίρνουν οι δύο καθιερωμένες πλέον διοργανώσεις του Επί Κολωνώ με στόχο την υποστήριξη ανεξάρτητων καλλιτεχνών του σύγχρονου θεάτρου: Το 3^ο ΜΠΙΖΖΖ θα μας δώσει την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τις τέσσερις παραστάσεις που ξεχώρισαν στο OFF-OFF ATHENS 2025, ενώ το OFF-OFF ATHENS 2026 θα είναι προ των πυλών για να μας καλωσορίσει στην 16^η χρονιά του θεσμού!

Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Επί Κολωνώ ολοκληρώνεται με τις θερινές κινηματογραφικές προβολές στην πανέμορφη αυλή του θεάτρου κατά τους μήνες Ιούλιο και Σεπτέμβριο. Μία πρωτοβουλία που αγκαλιάστηκε από το κοινό με θέρμη και ενθουσιασμό αυτό το καλοκαίρι, θα επανέλθει την επόμενη χρονιά με ακόμα πιο δυνατές κινηματογραφικές συγκινήσεις!

 

Μια υπέροχη καλλιτεχνική σεζόν, για μικρούς και μεγάλους, ξεκινά…!
Ανυπομονούμε να ξαναβρεθούμε σε ένα από τα ομορφότερα θέατρα της πόλης!

 

Καλλιτεχνικό Πρόγραμμα 2025-2026

 

«Linda»

της Penelope Skinner
από την Ομάδα Νάμα σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη 

 

Παίζουν οι ηθοποιοί:
Μυρτώ Αλικάκη, Άλκης Κούρκουλος (επί οθόνης), Μιχάλης Μαρκάτης, Χριστίνα Μαριάνου/Νεφέλη Κουρή, Ηρώ Πεκτέση,
Γιώργος Σαββίδης, Μαριέλα Δουμπού

Από 9 Οκτωβρίου

Η Ομάδα Νάμα, μετά τα συνεχόμενα sold out και τη θερμή ανταπόκριση κοινού και κριτικών, ανακοινώνει τη συνέχιση της παράστασης Linda της Penelope Skinner σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, για δεύτερη χρονιά και με ανανεωμένο καστ, στο θέατρο Επί Κολωνώ από τις 9 Οκτωβρίου. Στο ρόλο της Linda η Μυρτώ Αλικάκη.

Η «Linda» πρωτοπαρουσιάστηκε το 2015 στο Royal Court Theater του Λονδίνου και απέσπασε το βραβείο Berwin Lee ενώ επιλέχθηκε και ως υποψήφια για το βραβείο Susan Smith Black burn. Η παράσταση επαναλήφθηκε με επιτυχία στη Νέα Υόρκη και σε πολλές άλλες θεατρικές σκηνές της Ευρώπης και της Αμερικής.

Λίγα λόγια για το έργο:

«Βραβευμένη για τις δράσεις μου στην επιχείρηση χωρίς καν να έχω βγάλει πανεπιστήμιο. Μητέρα δύο παιδιών. Με έναν υπέροχο σύζυγο. Που ξέρω να αλλάζω λάστιχο, που έχω δικό μου σπίτι, που όλοι θαυμάζουν την μαγειρική μου και που μπορώ να φοράω το ίδιο νούμερο ρούχα όπως πριν από 15 χρόνια. Τα κατάφερα. Έφτασα πλέον στην κορυφή!».

Λόγια της Λίντα Γουάιλντ, μίας πετυχημένης γυναίκας, που πιστεύει ότι έχει κατακτήσει την κορυφή και ότι αυτή θα της ανήκει στο διηνεκές. Κι όμως το έργο της Skinner δεν αποτελεί ένα success story. Πρόκειται για την ιστορία της εκκωφαντικής πτώσης μιας σύγχρονης τραγικής ηρωίδας.

Η Skinner με γραφή αιχμηρή, με σατιρικό βρετανικό χιούμορ και με μια πλοκή με χαρακτηριστικά θρίλερ, δεν εστιάζει μόνο στις δυσκολίες μίας γυναίκας να πετύχει και να επιβιώσει. Στις δυσκολίες δηλαδή που ορθώνουν ο σεξισμός, τα ταμπού της ηλικίας, της ομορφιάς, της οικονομικής ανεξαρτησίας. Συνέθεσε ένα έργο που αφορά όλους όσοι προσπαθούν να ανταποκριθούν στις κοινωνικές επιταγές και να βρουν την «ευτυχία» μέσα σε μια αμείλικτη πραγματικότητα. Ένα σύμπαν όπου οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται σαν εξαρτήματα μιας απάνθρωπης παραγωγικής διαδικασίας και όπου θα αντικατασταθούν όταν αρχίσουν να «παλιώνουν». Είναι μια κραυγή αγωνίας για τους ανθρώπους που μεγαλώνοντας γίνονται αόρατοι, χάνουν τη δύναμη της φωνής τους και συνειδητοποιούν τον χαμένο χρόνο αλλά και τη ματαιότητα της διαδρομής τους.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η Penelope Skinner (1978), μία από τις πιο ενδιαφέρουσες φωνές της βρετανικής δραματουργίας που έχει χαρακτηριστεί από τον Τύπο ως η πιο σημαντική φεμινίστρια συγγραφέας της γενιάς της, έγινε γνωστή με το έργο της Fucked που παρουσιάστηκε το 2008 στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου. Στη συνέχεια τα έργα της γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στις σκηνές του Λονδίνου και του εξωτερικού ενώ το 2011 τιμήθηκε με το βραβείο Evening Standard Award για τον πιο υποσχόμενο συγγραφέα. Είναι επίσης διακεκριμένη σεναριογράφος.

Συντελεστές:
Μετάφραση: Γιώργος Χατζηνικολάου
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά, συνεργάτης σκηνοθεσίας: Γιώργος Χατζηνικολάου
Κοστούμια: Μαρία Αναματερού
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική & Sound design: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Βοηθοί σκηνοθέτιδος: Ελένη Μελιγκάρη, Βάλια Ιωαννίδου, Ελωρίς Αλπανίδου
Βοηθός ενδυματολόγου: Ελεωνόρα Κατσού
Σχεδιασμός οπτικής ταυτότητας: Ιωάννης Κ. Τσίγκας
Τρέιλερ παράστασης: Πάτροκλος Σκαφίδας
Social Media: LOOX MEDIA
Υπεύθυνοι επικοινωνίας παράστασης: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Εκτέλεση παραγωγής: Μαρία Φιλοπούλου
Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Μυρτώ Αλικάκη, Άλκης Κούρκουλος (επί οθόνης), Μιχάλης Μαρκάτης, Νεφέλη Κουρή/Χριστίνα Μαριάνου, Ηρώ Πεκτέση, Γιώργος Σαββίδης, Μαριέλα Δουμπού

Trailer: https://youtu.be/O2ZcVtyg2d8

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Πρεμιέρα: Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2025

Ημέρες Παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή στις 21:15, Σάββατο στις 18:15 & στις 21:15 & Κυριακή στις 18:15

Ηλεκτρονική Προπώληση:
https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/linda-2os-xronos

Η παράσταση «Linda» πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού

 

«Άσπρο-Μαύρο»

(The Sunset Limited)
του Cormac McCarthy
σε μετάφραση και σκηνοθεσία Αντώνη Καφετζόπουλου

 

Παίζουν οι ηθοποιοί:
Αντώνης Καφετζόπουλος, Ζερόμ Καλούτα

Από 21 Οκτωβρίου

Από τον Οκτώβριο, το θέατρο Επί Κολωνώ παρουσιάζει την παράσταση «Άσπρο-Μαύρο» (“The Sunset Limited”) του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα Cormac McCarthy.

Τη μετάφραση και σκηνοθεσία υπογράφει ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο οποίος συμπρωταγωνιστεί με τον Ζερόμ Καλούτα σε μια σπαρακτική σύγκρουση δύο αντιδιαμετρικών κόσμων — πίστης και απόγνωσης, φωτός και σκότους. Ένα έργο λόγου και εσωτερικής έντασης, μια υπαρξιακή μονομαχία για το τι αξίζει να κρατήσει έναν άνθρωπο στη ζωή.

Λίγα λόγια για το έργο:

Με επίκεντρο τη φορτισμένη συνομιλία ανάμεσα σε δύο άνδρες –έναν βαθιά πιστό πρώην κατάδικο και έναν καθηγητή πανεπιστημίου που βρίσκεται στο χείλος της αυτοκτονίας- το «Άσπρο-Μαύρο» είναι ένα έργο-πρόκληση για τον ηθοποιό και τον θεατή. Με χαρακτηριστικό υποδόριο χιούμορ, πυκνό λόγο και διανοητική ένταση, το έργο ξεδιπλώνει τον υπαρξιακό διάλογο δύο σχολών σκέψης που αναμετρώνται με το απόλυτο.

Η σκηνοθετική ματιά του Αντώνη Καφετζόπουλου και η συμπρωταγωνιστική παρουσία του Ζερόμ Καλούτα προσφέρουν μια νέα ανάγνωση σε αυτό το σπάνιο θεατρικό κείμενο, γεφυρώνοντας την αμερικανική υπαρξιακή λογοτεχνία με τη σύγχρονη ελληνική θεατρική σκηνή.

Λίγα λόγια για τoν συγγραφέα:

Ο Cormac McCarthy (1933–2023) θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους Αμερικανούς λογοτέχνες, γνωστός για το λιτό, δωρικό ύφος του και τα έργα του που εξερευνούν την ανθρώπινη βία, την ερημιά και την ύπαρξη. Έχει τιμηθεί με το Pulitzer Prize for Fiction (2007) για το μυθιστόρημα The Road, ενώ η διασκευή του No Country for Old Men (Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους) σε σενάριο για τον κινηματογράφο από τους αδελφούς Κοέν, απέσπασε τέσσερα Όσκαρ (2008), μεταξύ αυτών και Καλύτερης Ταινίας και Διασκευασμένου Σεναρίου.

Πρόσφατα, οι New York Times κατέταξαν το No Country for Old Men στην 6^η θέση της λίστας με τις 100 σπουδαιότερες ταινίες των τελευταίων 25 ετών (Ιούνιος 2025).

 

Σημείωμα του σκηνοθέτη

Η γνωριμία μου με τον Κόρμακ ΜακΚάρθι είναι σχετικά πρόσφατη και έχει όλα τα χαρακτηριστικά του κεραυνοβόλου έρωτα. Σαν να ξαναείδα τον Μέλβιλ και το Φόκνερ στον εικοστό πρώτο αιώνα. Και ταυτόχρονα ένοιωσα μεγάλη ιδεολογική, θα έλεγα, φιλοσοφική ταύτιση. Ακόμα, η θεματολογία, η ελλειπτικότητα του λόγου και ο λυρικός κυνισμός που τον διακρίνει κάνει το ύφος του συναρπαστικό. Τόσο από άποψη περιεχόμενου όσο και ως προς τη μορφή. Όταν ανακάλυψα ότι έχει γράψει και δύο θεατρικά έργα, αποφάσισα ότι θα με ευχαριστούσε πολύ να ασχοληθώ.

Το sunset limited είναι μια ιστορία –τραγική όπως και να το κάνεις- όπου συγκρούονται δύο διαμετρικά αντίθετες προσεγγίσεις για την ανθρώπινη ιδιότητα. Η μία υποστηρίζει μέσω του καθηγητή White ότι εμείς, η ανθρωπότητα, ως είδος γεννημένο απο την πολυπλοκότητα της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη, έχουμε τελειώσει. Ο Θεός που επινοήσαμε είναι αδιάφορος για την οδύνη και τη δυστυχία που βιώνουμε ατομικά και ομαδικά. Ή ίσως, ακόμα και να είναι η ίδια η ενσάρκωση του Κακού. Η άλλη άποψη εκφράζεται από τον κ. Black, ο οποίος πιστεύει ακράδαντα, ειλικρινά, αγνά και αδιαπραγμάτευτα στην καλοσύνη που εκπορεύεται από το Θείο.

Η σύγκρουση είναι μετωπική και η πόλωση απόλυτη. Άσπρο-Μαύρο. Όπως είναι τα χρώματα του δέρματος των δύο πρωταγωνιστών. Και το διακύβευμα ύψιστης σημασίας: η ζωή του καθηγητή.

Όμως η φιλοσοφημένη ιδιοσυγκρασία και η φυσική ευφυΐα του κ.Black, κάνει τη διαμάχη απολαυστική για το θεατή και παρασύρει τον ψυχρό, ορθολογιστή και καταθλιπτικό καθηγητή White σε διαλόγους που λάμπουν από πνευματικότητα και βάθος.

Το εγχείρημα έχει αναμενόμενα δυσκολίες. Κατ’ αρχάς μεταφραστικές. Είναι αδύνατο δυστυχώς να αποδοθεί η προφορικότητα του αφροαμερικάνου Black. Δεν έχουμε κάτι αντίστοιχο στις παραλλαγές της δικής μας γλώσσας. Η διάλεκτος που μιλάει, είναι τα αγγλικά που αναγκάστηκαν να μάθουν οι σκλάβοι πρόγονοί του όταν έφτασαν δια της βίας από την Αφρική στα βαμβακοχώραφα του αμερικανικού Νότου. Επέλεξα μια ελαφρά πιο «λαϊκή» εκφραστικότητα για τον Μαύρο σε αντίθεση με την συγκρατημένα περίτεχνη γλώσσα του Λευκού καθηγητή.

Η μεγαλύτερη πρόκληση φυσικά, είναι η “υλοποίηση” ενός απόλυτα διαλογικού θεατρικού κειμένου σε κάτι ελκυστικό στη θεατρική σκηνή. Το Έβερεστ του σκηνοθέτη. Όμως, το υποδόριο χιούμορ και ο σαρκασμός που κυριαρχούν σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της αναμέτρησης των δυο χαρακτήρων, τα πειράγματα και η ειρωνεία οδηγούν πιστεύω σε υψηλή απόλαυση. Μέσα στην αμείλικτη σκληρότητα που αποπνέει το θέμα. Και πάντα, η δυσκολότερη αναμέτρηση στη θεατρική πράξη είναι η προσπάθεια που κάνουμε ‘εμείς’ επάνω στη σκηνή, με την ενδόμυχη προσδοκία του θεατή να ‘εξαπατηθεί’ ώστε να πιστέψει –έστω για κλάσματα δευτερολέπτου- ότι σε ένα παράλληλο σύμπαν τα πρόσωπα και οι καταστάσεις που παρακολουθεί είναι όντως ‘πραγματικά’.

Συντελεστές:
Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Αντώνης Καφετζόπουλος
Σκηνικά: Γιώργος Χατζηνικολάου
Κοστούμια: Μαρία Αναματερού
Φωτιστής: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Οπτική επικοινωνία και ταυτότητα: Λουκάς Ζιάρας, LOOX MEDIA
Social Media: LOOX MEDIA
Υπεύθυνοι επικοινωνίας παράστασης: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Εκτέλεση παραγωγής: Μαρία Φιλοπούλου
Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού

Παίζουν οι ηθοποιοί: Αντώνης Καφετζόπουλος, Ζερόμ Καλούτα

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Πρεμιέρα: Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2025

Ημέρες Παραστάσεων: Δευτέρα στις 21:00, Τρίτη στις 21:00, Τετάρτη στις 19:30 & Κυριακή στις 21:15

Ηλεκτρονική Προπώληση:
https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/aspro-mauro/

 

 

Το θέατρο Επί Κολωνώ εγκαινιάζει την Παιδική Σκηνή του με δύο τρυφερές παραστάσεις για μικρά και πολύ μικρά παιδιά

Τη φετινή θεατρική περίοδο, το θέατρο Επί Κολωνώ ανοίγει την αγκαλιά του στους μικρούς θεατές και επανασυστήνει την Παιδική Σκηνή του, φιλοδοξώντας να προσφέρει ποιοτικές και ουσιαστικές θεατρικές εμπειρίες σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας.

Σε έναν παραμυθένιο, φυσικά διαμορφωμένο χώρο – τον καταπράσινο κήπο του θεάτρου, σε ένα σπιτάκι με κεραμοσκεπή, μικροί και μεγάλοι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν δύο ξεχωριστές παραστάσεις τσέπης: σύντομες, ευέλικτες, γεμάτες χιούμορ, τρυφερότητα και θεατρική μαγεία, ειδικά σχεδιασμένες για να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον των μικρών παιδιών.

Οι παραστάσεις είναι κατάλληλες για παιδιά από 2 έως 8 ετών και πραγματοποιούνται σε έναν χώρο προσαρμοσμένο στις ανάγκες των μικρών θεατών: φιλικό, ασφαλή και με οικειότητα, ώστε κάθε παιδί να νιώθει άνετα και ελεύθερα να παρακολουθήσει, να εκφραστεί, να γελάσει, να συμμετάσχει.

Με την Παιδική Σκηνή, το θέατρο Επί Κολωνώ φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα σταθερό σημείο αναφοράς για το θέατρο για παιδιά στην Αθήνα – έναν χώρο πολιτισμού που σέβεται και εμπνέει τα παιδιά, και παράλληλα προσφέρει στους γονείς και τους εκπαιδευτικούς μια ουσιαστική επιλογή ψυχαγωγίας.

Η έναρξη της Παιδικής Σκηνής σηματοδοτείται από δύο ιδιαίτερες παραστάσεις: 

 

 

«Μ’ ένα κόκκινο σκουφί»
διαδραστική παράσταση από το θέατρο Κούκλας Κοκού-Μουκλό

από 11 Οκτωβρίου

 

 

-Γιατί δεν βλέπω τίποτα;

-Γιατί είμαστε κλεισμένοι στην ντουλάπα.

-Και όλοι αυτοί που φαίνονται από την κλειδαρότρυπα;

-Είναι τα παιδιά.

-Μας βλέπουν;

-Όχι, μόνο μας ακούν.

-Μας ακούν;

-Έλα, ας βγούμε έξω, μας περιμένουν.

-Και δεν μένουμε εδώ μέσα να παίξουμε μόνοι μας;

-Πού, εδώ στα σκοτεινά;

-Δεν θα είναι πια σκοτεινά. Βρήκα εδώ ένα φως, θα το ανάψω.

 

Το αγαπημένο Θέατρο Κούκλας Κοκού-Μουκλό δημιουργεί μια διαδραστική παράσταση με ευρηματική αφήγηση, εμπνευσμένη από το κλασικό παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας. Ένας σκηνικός μικρόκοσμος, ένα απρόσμενο παιχνίδι με την κλίμακα και κούκλες άμεσου χειρισμού υπόσχονται στους μικρούς θεατές ένα μαγικό θεατρικό ταξίδι με πυξίδα τη χαρά, γεμάτο φαντασία, χρώμα και μουσική, που καλεί τα παιδιά να ανακαλύψουν τη δύναμη της περιέργειας, της γενναιότητας και της φαντασίας.

 

Συντελεστές:
Ιδέα: Βάσω Γιαρένη, Κωσταντής Μιζάρας
Κείμενο: Βάσω Γιαρένη
Σκηνοθετική επιμέλεια: Βαλεντίνα Παπαδημητράκη
Κούκλες – Σκηνικά: Βάσω Γιαρένη, Ηρώ Θεοδώρου
Κοστούμια: Κική Μαραβέλια
Μουσική: Γιώργος Χρυσικός

Παίζουν: Έυη Καρρά, Στέλλα Μαγγανά

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Πρεμιέρα: 11 Οκτωβρίου 2025

Ημέρες Παραστάσεων: Κάθε Σάββατο στις 16:00. Διάρκεια: 60 λεπτά

Ηλικίες: από 4 ετών

Εισιτήρια: Γενική είσοδος 10€, Γκρουπ άνω 6 ατόμων 8€

Ηλεκτρονική Προπώληση:
https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/children/m-ena-kokkino-skoufi

 

«Μια αγκαλιά κι ένα φιλί κι ένα κουτό κουτί»
Μουσική παράσταση-παιχνίδι από το Θέατρο του Παπουτσιού Πάνω στο Δέντρο

Από 12 Οκτωβρίου

 

 

-Έχω εδώ ένα κουτί κι έχει μέσα κατιτί. Μάντεψε τι έχει μέσα το κουτί.

-Έχει... μια ακρογιαλιά με βότσαλα χρωματιστά.

-Όχι, δεν χωράει σ’ ένα κουτί μια ακρογιαλιά.

-Έχει… ένα αστέρι λαμπερό, έναν γαλαξία κι ουρανό.

-Ούτε, ούτε αυτά χωράνε.

Ένα κουτί. Ένα κουτό κουτί. Ένα κουτί που χωράει τα πάντα. Ένας χώρος για παιχνίδι και όνειρο, ένας πολύχρωμος τόπος για το απρόσμενο και το παράδοξο, για ανείπωτες σκέψεις και ανορθόδοξες ιδέες, χωρίς όρια, χωρίς λογική. Όλα χωρούν σ’ ένα κουτό κουτί!

Με αφορμή το ομότιτλο βιβλίο της η Βαλεντίνα Παπαδημητράκη οδηγεί τα παιδιά σ’ ένα ταξίδι στον απέραντο χώρο της φαντασίας. Με πλοηγό ένα κουτό κουτί παίζουμε κινητικά παιχνίδια, παιχνίδια αισθήσεων και παρατήρησης, σκαρώνουμε ιστορίες και στιχάκια, τραγουδάμε αγαπημένα τραγούδια.

Η παράσταση είναι εξ ολοκλήρου διαδραστική. Με λίγες μόνο λέξεις, πολλή μουσική, άπλετη τρυφερότητα και χιούμορ αγκαλιάζει με ζεστασιά μικρούς και μεγάλους για να υπενθυμίσει την ομορφιά της απλότητας και της άμεσης, ζωντανής επικοινωνίας.

Το βιβλίο “Μια αγκαλιά κι ένα φιλί κι ένα κουτό κουτί” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο σε εικονογράφηση Μαρίνας Δημοπούλου. [Χρυσή λίστα ELNIPLEX, Βραχείες Λίστες Κρατικών Βραβείων Παιδικού Βιβλίου – 2021]

 

Συντελεστές:
Κείμενο, σκηνοθετική επιμέλεια: Βαλεντίνα Παπαδημητράκη
Εικαστική επιμέλεια: Βάσω Γιαρένη
Κατασκευή και ζωγραφική σκηνικού: Γιώργος Χατζάκης
Φωτογραφίες, video: Βασίλης Καραδάτκος
Γραφιστικά: Γιώργος Χατζάκης

Το τραγούδι “Κι αν το κουτί είναι κουτό” μελοποίησε ο Λεωνίδας Μαριδάκης.

Παίζουν:

Φλογέρα, κιθάρα, τραγούδι: Χρυσόστομος Καλογριδάκης

Διάδραση με τα παιδιά, τραγούδι: Βαλεντίνα Παπαδημητράκη

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Πρεμιέρα: 12 Οκτωβρίου 2025. Κάθε Κυριακή στις 11:30. Διάρκεια: 40’ + 10’ εργαστήρι

Ηλικίες: από 2 – 6 ετών

Εισιτήρια: Γενική είσοδος 10€, Γκρουπ άνω 6 ατόμων 8€

Προπώληση εισιτηρίων:
https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/children/mia-agkalia-ki-ena-fili-ki-ena-kouto-kouti

 

Μάιος

3^οΜΠΙΖΖΖ

Οι 4 παραστάσεις που ξεχώρισαν στο OFF-OFF ATHENS THEATRE FESTIVAL 2025, ανεβαίνουν και πάλι επί σκηνής!

«Οι Μπλανς»

«Πειραιώς 12»

«Σε περιμένουμε καιρό»

«Tender»

 

«Οι Μπλανς»
από τη θεατρική ομάδα Επί Εκατό

 

Λίγα λόγια για το έργο

Δύο γυναίκες συνθέτουν το χαρακτήρα της Μπλανς Ντιμπουά, παίζοντας με τα όρια πραγματικότητας και παραίσθησης. Η Μπλανς Ντιμπουά βρίσκεται στο δωμάτιο του ψυχιατρείου, όπως προμηνύεται από το έργο Λεωφορείον ο Πόθος. Περιμένει από στιγμή σε στιγμή να εμφανιστεί εκείνος ο άντρας που φαντάζει στα μάτια της ως μία ευκαιρία να λάμψει στο φως. Η αναμονή γίνεται όλο και πιο βασανιστική. Η Μπλανς συμβιώνει με το κομμάτι εκείνο του εαυτού της που την κρατάει στο σκοτάδι, εγκλωβίζεται στο παρελθόν της και αναβιώνει τις στιγμές που τη σημάδεψαν. Καταλήγει να ζει την κάθε μέρα σε λούπα. Δύο γυναίκες συνθέτουν το χαρακτήρα της ηρωίδας, παίζοντας με τα όρια πραγματικότητας και παραίσθησης.

Συντελεστές
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Θεατρική ομάδα Επί Εκατό
Μουσικός επί σκηνής: Κώστας Κασιδάκης
Ερμηνεύουν: Μαρκέλλα Μαλαγάρη, Ελπίδα Μπαρούτα

Διάρκεια παράστασης: 50 λεπτά

 

«Πειραιώς 12»
από τη θεατρική ομάδα: Chaotica

 

 

Λίγα λόγια για το έργο

Μια ιστορία, που εκτυλίσσεται σε ένα νυχτερινό κέντρο. Τέσσερις γυναίκες, που έρχονται αντιμέτωπες με τα λάθη και τα πάθη ενός άντρα και καλούνται να πληρώσουν για αυτά χωρίς να γνωρίζουν γιατί και πώς. Επειδή είναι γυναίκες. Τις πιέζει ο χρόνος. Αντιμέτωπες με εκβιασμούς, απειλές και όσα επιστρέφουν χωρίς καμία προειδοποίηση. Αυτή η ιστορία είναι καθαρά ανθρώπινη. Η εξουσία εδώ χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης στις γυναίκες αυτές, που αντιστέκονται με την υπομονή, την αγάπη και την αξιοπρέπεια τους. Για πόσα πράγματα στη γη μπορείς να πουλήσεις αυτούς που αγαπάς; Μια γρήγορη, αποτελεσματική ιστορία για τα παιχνίδια εξουσίας, την έμφυλη βία, τα νταραβέρια, τις παράνομες δουλειές, τη νύχτα, την καταπίεση και τον εγκλωβισμό. Πού είναι η διέξοδος; Μπορείς να αφήσεις πίσω όλη σου τη ζωή σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου;

Συντελεστές
Θεατρική ομάδα: Chaotica
Κείμενο: Αλεξάνδρα Λιώλιου
Σκηνοθεσία: Μαριτίνα Κουτσοχιώνη
Συνεργάτες Σκηνοθεσίας: Βασίλης Σταματάκης, Τάσος Κωλέτσης
Δραματουργία: Ομάδα Chaotica
Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Ιερονίκη Πιπεράκη
Φωτισμοί: Μαίρη Νταλαμάγκα
Μουσική σύνθεση και Επιμέλεια: Βίκη Καπετανοπούλου, Αλέξης Δημουλέας
Κίνηση: Άρτεμη Μπούταλη
Βοηθός σκηνοθέτη: Αριάδνη Τζουρμανά
Σχεδιασμός αφίσας: Ζώης Α. Χιονίδης
Φωτογραφίες – Trailer: Λυδία Πάτρα

Ερμηνεύουν: Αλεξάνδρα Λιώλιου, Άρτεμη Μπούταλη, Ελένη Λυκούδη, Αριάδνη Τζουρμανά, Αντώνης Καραστεργίου, Σπύρος Σιγκέρης

Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά

«Σε περιμένουμε καιρό»
από τη θεατρική ομάδα act 0

 

 

Λίγα λόγια για το έργο

Μια τάξη σχολείου κατηγορείται για την αποχώρηση ενός ακόμη δασκάλου. Μια τάξη που έχουν συνηθίσει να την κατηγορούν. Μια τάξη που τη διώχνουν από το σύστημα, γιατί δεν ταιριάζει σε αυτό. Επτά μαθητές αναγκάζονται να αναλάβουν την ευθύνη της διδασκαλίας, να δημιουργήσουν το δικό τους σύστημα. Μέσα από ένα παιχνίδι γίνονται οι ίδιοι δάσκαλοι των εαυτών τους. Έτσι μια ανορθόδοξη διδακτέα ύλη ξεπηδά σε μια αίθουσα σχολείου. Επτά μαθήματα που διαμορφώνονται από τις προσωπικές τους εμπειρίες και το περιβάλλον στο οποίο ζουν. Μια τάξη που είναι ζωντανή, σπάει πλάκα, ίσως και κάνα θρανίο, έχει όρεξη και όνειρα.

Συντελεστές
Συγγραφέας: Ομάδα Act 0
Σκηνοθεσία: Νίκη Χρυσοφάκη, Βίκτωρας Νασιούλας
Δραματουργία: Αφροδίτη Σαραντέα
Σκηνογραφία – Ενδυματολογία – Φωτισμοί – Μουσική σύνθεση και Επιμέλεια –Σχεδιασμός αφίσας: Ομάδα Act 0
Κίνηση: Εύα Καρακαξά 
Φωτογραφίες: Άρτεμις Κυβέλου

Πρωταγωνιστούν: Χρυσάνθη Μαρκέτου, Βάσω Παγιοπούλου, Μαριάννα Παπαευθυμίου, Αφροδίτη Σαραντέα, Χρήστος Τζον Μούσλλι, Κωνσταντίνος Καραγεώργος, Αργύρης Βογιάρης 

 

 

«Tender»
από τη Μαρία Μέντζα

 

 

Λίγα λόγια για το έργο

Ταξιδέψτε στον κόσμο του Ντάφι, ενός τρυφερού αλλά θαρραλέου κλόουν, και ακολουθήστε τον στην περιπέτειά του στην ψηφιακή εποχή. Ο ήρωάς μας μεταμορφώνεται σε influencer των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και καλείται να εξερευνήσει τα όρια μεταξύ της διαδικτυακής ψευδαίσθησης και της απτής πραγματικότητας. Θα διαλέξει ο Ντάφι τον δρόμο της τεχνητής λάμψης ή θα παραμείνει πιστός στην αυθεντικότητά του; Συνδεδεμένοι αλλά και μόνοι. Με χιούμορ και ευαισθησία, η παράσταση Tender σας προσκαλεί να αναλογιστείτε την αξία της αληθινής επαφής στις μέρες μας.

Συντελεστές
Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Κείμενο: Μαρία Μέντζα
Επιμέλεια κίνησης: Ραλλού Σάββα
Μουσική σύνθεση: Andrea Salani, Oulcan
Ενδυματολογία: Ελευθερία Τσακίρη
Φωτογραφίες: Γρηγόρης Μέντζας
Σκηνοθεσία, παραγωγή, μοντάζ βίντεο: Γεράσιμος Καραχάλιος, Πάνος
Καραμανώλης

Ερμηνεύουν: Μαρία Μέντζα 

 

16^ο OFF-OFF ATHENS THEATRE FESTIVAL

 

Για 16^η χρονιά το OFF-OFF ATHENS THEATRE FESTIVAL θα μας παρουσιάσει τη δουλειά ανεξάρτητων καλλιτεχνών και ομάδων δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε νέες φωνές να ακουστούν και να επικοινωνήσουν τα μηνύματα και την αισθητική τους σε ένα ευρύ κοινό. Από το 2008 το Φεστιβάλ προσφέρει αυτή την ευκαιρία αλληλεπίδρασης σε καλλιτέχνες και κοινό ανοίγοντας έτσι ένα παράθυρο στη νέα και ελπιδοφόρα καλλιτεχνική σκηνή.

Για τρεις περίπου εβδομάδες το θέατρο Επί Κολωνώ μετατρέπεται σε μια κυψέλη δημιουργίας χωρίς κανόνες, ανοιχτή σε κάθε είδους προτάσεις και είδη παραστατικών τεχνών.

Με τον χαρακτήρα ενός showcase ανοιχτού στο κοινό, το OFF-OFF ATHENS THEATRE FESTIVAL προσκαλεί τους συμμετέχοντες να πειραματιστούν ελεύθερα, να κάνουν τις προτάσεις τους χωρίς το άγχος της παραγωγής, του χώρου, του ταμείου και της διάκρισης. Παραστάσεις για ένα ανήσυχο κοινό σε ένα πολυσυλλεκτικό φεστιβάλ που απευθύνεται σε όλους και είναι ανοιχτό σε θέατρο, χορό, σωματικό θέατρο, τσίρκο, καμπαρέ, μιούζικαλ, μουσικό θέατρο ή ό,τι άλλο. Οι παραστάσεις που θα διακριθούν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ θα ενταχθούν – εφόσον το επιθυμούν – στον καλλιτεχνικό προγραμματισμό. 

 

Ιούλιος & Σεπτέμβριος

Επί Κολωνώ-Θερινό Σινεμά

 

Σε συνέχεια της εξαιρετικά θερμής ανταπόκρισης του κοινού στη νέα πρόταση των θερινών κινηματογραφικών προβολών, το Επί Κολωνώ με χαρά θα υποδεχτεί στην όμορφη αυλή του και πάλι τους φίλους του σινεμά και το επόμενο καλοκαίρι! Έτσι λοιπόν, τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο του 2026, θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ταινίες που άφησαν έντονο το αποτύπωμά τους, σκηνοθεσίες που βραβεύτηκαν, ερμηνείες που έμειναν χαραγμένες στη μνήμη.

Κάτω από τον ίσκιο του πλάτανου, με τα αρώματα γιασεμιού και το στήσιμο μιας πολυμορφικής οθόνης θα ανοίξει για 2^η χρονιά ένα θερινό σινεμά φτιαγμένο από ανθρώπους του θεάτρου, για σινεφίλ θεατές, που αναζητούν ποιοτικές προβολές ανεξάρτητου κινηματογράφου, σε ένα περιβάλλον αυθεντικό και δημιουργικό.

Το πρόγραμμα του Επί Κολωνώ μπορείτε να το βρείτε και στο ανανεωμένο websiteτου θεάτρου: www.epikolono.gr

Social media:
epi_kolono
@epikolono.gr

• Τι περιελάμβανε το υπόμνημα που παρέδωσαν οι συγγενείς των θυμάτων στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
• Πότε τον συνάντησαν, τι πληροφορίες του έδωσαν και ποιες είναι οι απαντήσεις που ακόμα αναμένουν-Τι τους είπε ο πρωθυπουργός.
• Τα σκοτεινά σημεία της υπόθεσης πληθαίνουν όπως και οι σοβαρές καταγγελίες των συγγενών για επιχείρηση συγκάλυψης των τεράστιων ευθυνών.
• Μιλά στους Data Journalists η μητέρα της Εύης Ανδρεαδάκη που σκοτώθηκε στη Λιβύη.

Του Πάρι Καρβουνόπουλου

Δύο χρόνια συμπληρώνονται από την αποστολή-φιάσκο στη Λιβύη (17 Σεπτεμβρίου 2023), που είχε αποτέλεσμα το θάνατο 5 ανθρώπων, τριών στρατιωτικών και δύο πολιτών. Οι αποκαλύψεις των Data Journalists αυτά τα δύο χρόνια επιβεβαιώνουν όσους υποστηρίζουν ότι η αποστολή στη Λιβύη «είναι τα Τέμπη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων».

Από τα «10 θανάσιμα ερωτήματα για την αποστολή στη Λιβύη»

που θέσαμε τρεις ημέρες μετά από την τραγωδία, συνεχίσαμε τον Ιανουάριο, με το  «Ντοκουμέντο: Όλη η αλήθεια για την αποστολή θανάτου στη Λιβύη»

και καταλήξαμε τον Μάρτιο με το δημοσίευμα

«Αποκάλυψη: «Με απόφαση Μητσοτάκη η αποστολή θανάτου στη Λιβύη».

Όπως αποδεικνύεται, ο πρωθυπουργός όχι μόνο διέταξε την αποστολή, αλλά και μετά από την τραγική κατάληξη που είχε, ενημερώθηκε λεπτομερέστατα για τις θανάσιμες παραλείψεις που έγιναν. Όχι από εκείνους που υποτίθεται σχεδίασαν την αποστολή και θα είχαν λόγους να του αποκρύψουν γεγονότα και στοιχεία, αλλά από τους συγγενείς των θυμάτων, τους οποίους συνάντησε στο Μέγαρο Μαξίμου.

Η συνάντηση έγινε στο τέλος Οκτωβρίου και οι συγγενείς των θυμάτων του παρέδωσαν ένα λεπτομερές υπόμνημα με 8 καίρια ερωτήματα. Στο υπόμνημα περιλαμβάνονταν ακόμη και χάρτες που αποδείκνυαν το βαθμό επικινδυνότητας της αποστολής, ο οποίος σε συνδυασμό με την ασύλληπτη προχειρότητα στη σχεδίαση της αποστολής, οδήγησαν στον θάνατο πέντε ανθρώπους, προκαλώντας τη μεγαλύτερη τραγωδία των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε περίοδο ειρήνης.

Το υπόμνημα

Οι συγγενείς των θυμάτων στο υπόμνημα που παρέδωσαν στον ίδιο τον πρωθυπουργό αναφέρουν:

Ήταν 17 Σεπτεμβρίου όταν το Υπουργείο Εξωτερικών και το  Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας έκαναν γνωστό μέσω ανακοινώσεων την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη, στην πόλη Ντέρνα, ως έμπρακτη αλληλεγγύη της χώρας μας προς τον δοκιμαζόμενο λαό της Λιβύης μετά τις καταστροφές από την κακοκαιρία Daniel.

Μια αποστολή που όπως δηλώθηκε από κυβερνητικούς παράγοντες, ήταν «επιβεβλημένη» διπλωματικά, δεδομένης της προσπάθειας της Ελλάδας να δημιουργήσει γέφυρες με τη Λιβύη, αλλά και της ισχυρής παρουσίας της Τουρκίας στη χώρα.

Μια αποστολή όμως που, εκ του αποτελέσματος δεν σχεδιάστηκε όπως θα έπρεπε και που κατέληξε σε τραγωδία με τον θάνατο πέντε μελών της, τριών στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και δύο αδελφών που συμμετείχαν εθελοντικά ως μεταφραστές και τον σοβαρό τραυματισμό των υπολοίπων μελών της.

Την τραγωδία επέτεινε ακόμα περισσότερο το χάος στην επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης, που πυροδότησε ακόμη και σενάρια περί υποτιθέμενης τρομοκρατικής επίθεσης, τα οποία δεν έχουν κλείσει ακόμα με πειστικό και κατηγορηματικό τρόπο με κατάλληλες εκθέσεις διερεύνησης του ατυχήματος.

Αν και ο υπουργός Υγείας της Λιβύης είχε ήδη εκφράσει από το απόγευμα της Κυριακής τα θερμά του συλλυπητήρια, ο Έλληνας πρόξενος που είχε την ευθύνη της αποστολής, δεν κατάφερε να αντλήσει τις απαιτούμενες πληροφορίες, από το «υποτιθέμενο» συντονιστικό κέντρο όπου ευρίσκετο.

«Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,

Δυστυχώς, αν και το νομοθετικό πλαίσιο προβλέπει και καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο εκτελείται η διοίκηση, ο έλεγχος και η επιχειρησιακή σχεδίαση για την εξασφάλιση της αποστολής και την ελαχιστοποίηση του κινδύνου αυτής στις Ένοπλες Δυνάμεις σε κάθε φάση της σχεδίασης, εκτιμούμε ότι το ΥΠΕΘΑ και συγκεκριμένα το ΓΕΕΘΑ, δεν έλαβαν στο στάδιο της επιχειρησιακή σχεδίασης, τα απαιτούμενα εκείνα μέτρα, τα οποία προβλέπονται από τον Νόμο και τις κανονιστικές πράξεις, προκειμένου να αποφευχθεί η περίπτωση ατυχήματος σε μια εμπόλεμη χώρα που είναι γνωστό, από μια πρόχειρη διερεύνηση, ότι υφίσταται οι παρακάτω κίνδυνοι».

Σ’ αυτό το σημείο του υπομνήματος υπάρχουν τέσσερις χάρτες τους οποίους μπορεί να «διαβάσει» ακόμη κι ένας απλός πολίτης, για να καταλάβει τους κινδύνους μιας αποστολής στη Λιβύη».

Στη συνέχεια οι συγγενείς στο υπόμνημα τους θέτουν στον πρωθυπουργό οκτώ ερωτήματα:

«Έχοντας μερόνυχτα να κοιμηθούμε από την ημέρα που συνέβη το τραγικό αυτό γεγονός, τις οικογένειες μας βασανίζουν τα παρακάτω αναπάντητα ερωτήματα:

• Μια αποστολή τέτοιου είδους δεν θα έπρεπε να ήταν σε εθελοντική βάση; Πότε και από ποιους ενημερώθηκαν/διατάχθηκαν τα στελέχη της αποστολής για τη συμμετοχή τους σε αυτήν; Ελήφθησαν υπόψη οι οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις κοινές ανθρωπιστικές αρχές και ορθές πρακτικές, κατά την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας;
• Αρχικά υπήρξε η ενημέρωση και γνωστοποιήθηκε στα μέλη της αποστολής την Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2023, ότι το αεροδρόμιο στο οποίο θα προσγειωνόταν το C-130 με την ελληνική αποστολή, ήταν το Τομπρούκ , το οποίο την επόμενη ημέρα (Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου) άλλαξε στο Αλ-Μπάιντα και την Κυριακή το πρωί ο προρισμός άλλαξε και το αεροσκάφος προσγειώθηκε στη Βεγγάζη στις 11:39 ώρα Ελλάδος την ίδια ημέρα. Η κόρη μας το διαπίστωσεε όταν προσγειώθηκε στη Βεγγάζη όπου και έστειλε sms  στον σύζυγό της ότι «τελικά προσγειωθήκαμε στη Βεγγάζη». Όλες αυτές οι αλλαγές εκτιμούμε ότι αποδεικνύουν την μη ορθή οργάνωση της αποστολής. Το δυστύχημα συνέβη στις 15:30, στο 85ο χιλιόμετρο της διαδρομής από τη Βεγγάζη προς την Ντέρνα κάτι που δεν θα γινότανεάν δεν άλλαζε το αεροδρόμιο. Ποιος ήταν ο αρχικός σχεδιασμός, ποιος έδωσε την εντολή να αλλάξει, πότε άλλαξε, αν άλλαξε; Ποιους σκοπούς εξυπηρετούσε η αλλαγή;
• Ποιοι φορείς μελέτησαν τα δεδομένα και τους ενδεχόμενους κινδύνους της αποστολής, σε τι ανάλυση ρίσκου/ εκτίμηση επικινδυνότητας κατέληξαν και ποια μέτρα ασφαλείας που εισηγήθηκαν, σε σχέση με την ανωτέρων ανάλυση ρίσκου της αποστολής;
• Ποια δεδομένα και ποιες πληροφορίες είχε στη διάθεσή της η Ομάδα Σχεδίασης και ποιες πληροφορίες ζητήθηκαν για την υλοποίηση του επιχειρησιακού σχεδιασμού της αποστολής, από ποιους φορείς;
• Ποιος ήταν ο τελικός υπογράφων που έλαβε γνώση και έδωσε έγκριση για την εκτέλεση της αποστολής;
• Ποιες αποφάσεις ελήφθησαν, ποιοι και πότε τις έλαβαν και ποιοι τις υλοποίησαν;
• Το διατιθέμενο προσωπικό ήταν νοσηλεύτριες/τες, γιατροί και με λοιπές παραϊατρικές ειδικότητες. Υφίσταται το ερώτημα εάν αυτό το προσωπικό είχε τις δυνατότητες και τα μέσα να ανταποκριθείσε μια αποστολή υψηλού ρίσκου; Είχαν σαφείς οδηγίες- εκπαίδευση για την περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης; Πως θα έπρεπε να αντιδράσουν;
• Για ποιους λόγους δεν λειτούργησαν οι επικοινωνίες; Ποιο ήταν, εάν υφίστατο, τοσχέδιο των επικοινωνιών;»

Και το υπόμνημα προς τον κ. Μητσοτάκη, καταλήγει:

«Το ΓΕΕΘΑ, το οποίο οργάνωσε και αποφάσισε να διαθέσει προσωπικό του να συμμετάσχει σε αυτήν την αποστολή θεωρούμε ότι, είχε καταστρώσει ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ και είχε προβλέψει αυτούς τους κινδύνους. Εν ολίγοις ποιος ήταν ο επιχειρησιακός σχεδιασμός της αποστολής;

Δυστυχώς εκ του αποτελέσματος επιβεβαιώθηκε η προαίσθηση της αγαπημένης μας Εύης για τον κίνδυνο της ζωής της, όταν της ανακοινώθηκε η αποστολή και επαληθεύτηκε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.

Αξιότιμε κ.πρωθυπουργέ

Επειδή η τραγωδία στη Λιβύη, με τους πέντε νεκρούς και το αλαλούμ που επικράτησε με τα αρμόδια υπουργεία να μην ξέρουν τι γίνεται και να δίνουν λάθος πληροφορίες, έχει εξοργίσει όλους τους Έλληνες, αλλά κυρίως τους άμεσα εμπλεκόμενους, τις οικογένειες των θυμάτων και των τραυματιών.

Θα θέλαμε θερμά να σας παρακαλέσουμε, εις μνήμη των αδικοχαμένων παιδιών μας:

Να λάβετε όλα τα απαραίτητα μέτρα για να διαλευκανθεί η υπόθεση με τις απαραίτητες Διοικητικές Εξετάσεις, σαν να ήταν δικά σας παιδιά που συμμετείχαν στην αποστολή.

Να ληφθεί μέριμνα ώστε να μην συμβεί ξανά στο μέλλον ανάλογο συμβάν και να θρηνήσουμε ως κράτος, αλλά και ως οικογένειες, άλλα θύματα από πιθανές αστοχίες και παραλείψεις στην εκτέλεση μιας αποστολής».

Συγκάλυψη

Ο πρωθυπουργός είχε διαβεβαιώσει τους συγγενείς ότι θα αναλάμβανε προσωπικά την υπόθεση της διαλεύκανσης. Δύο χρόνια μετά οι συγγενείς των θυμάτων βρίσκονται αντιμέτωποι με μια προσπάθεια συγκάλυψης, ανάλογης αυτής των Τεμπών. Οι εμπλεκόμενοι με την «σχεδίαση» της αποστολής όχι μόνο δεν είχαν συνέπειες, αλλά επιβραβεύτηκαν. Χαρακτηριστικότερες οι περιπτώσεις του τότε Α/ΓΕΕΘΑ Κ.Φλώρου και του νυν Α/ΓΕΕΘΑ Δ.Χούπη. Αποστρατεύθηκε ως Επίτιμος και σήμερα εμφανίζεται ως σχολιαστής στον Antenna. Ο Αντιστράτηγος Δημ. Χούπης ήταν επικεφαλής της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου που είχε την ευθύνη της αποστολής και την είχε αποχαιρετήσει λέγοντας στα μέλη της ότι «δεν ξέρουμε που πάμε και γιατί πάμε», έγινε Α/ΓΕΕΘΑ, διαδεχόμενος τον Κ.Φλώρο.

Η αποστολή θανάτου στη Λιβύη είναι σαν να μην έγινε ποτέ.

Αυτά τα δύο χρόνια κάθε προσπάθεια των συγγενών των θυμάτων να αναδείξουν το θέμα προσκρούει σε ένα αδιαπέραστο τοίχο σιωπής και συγκάλυψης, όπως καταγγέλει η Χρυσούλα Ανδρεαδάκη, μητέρα της Εύης Ανδρεαδάκη που σκοτώθηκε στη Λιβύη.

Η Χρυσούλα Ανδρεαδάκη, δύο χρόνια μετά από την τραγωδία στη Λιβύη παλεύει μόνη για να υπάρξει δικαίωση για τους 5 νεκρούς της Λιβύης. Αυτή η μοναξιά σε συνδυασμό με το τι έχει να αντιμετωπίσει την οδηγεί σε μια δήλωση που προκαλεί σκέψεις.

Σε ό,τι αφορά τις ευθύνες του ΥΠΕΞ, η υπόθεση της Λιβύης έχει ήδη μπει στο αρχείο. Όπως όλα δείχνουν το ίδιο επιχειρείται και για τις τεράστιες ευθύνες του ΓΕΕΘΑ.

Ο Κώστας Γάκης σκηνοθετεί τη νέα ταινία μικρού μήκους «10 λεπτά»
με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Κωνσταντίνου

 

 

Μετά από έναν πολύ επιτυχημένο θεατρικό χειμώνα γεμάτο ένταση, συγκινήσεις και sold out παραστάσεις, ο Κώστας Γάκης κάνει το επόμενο δημιουργικό του βήμα στον κινηματογράφο. 
Σκηνοθετεί τη δεύτερη μικρού μήκους ταινία του με τίτλο "10 λεπτά", μια ιστορία που βασίζεται στο ομότιτλο μονόπρακτο του Δημήτρη Γραμμένου. Το σενάριο συνυπογράφεται από τον ίδιο, τον Γιώργο Παπασταμούλο και τον Κώστα Γάκη. Πρωταγωνιστούν ο Γιώργος Κωνσταντίνου και η Νατάσα Φαίη Κοσμίδου. Η παραγωγή είναι της Belle Arte Lamia.

Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν σε κεντρικές οδούς της πόλης της Λαμίας τον Απρίλιο του 2025 και όλη η δράση εκτυλίσσεται στο εσωτερικό ενός, εν κινήσει, αστικού λεωφορείου.

Η προηγούμενη μικρού μήκους ταινία του Κώστα Γάκη – και πάλι σε παραγωγή της Belle Arte Lamia – με τίτλο “Satonella” έχει ήδη καταγράψει μια επιτυχημένη πορεία σε κινηματογραφικά φεστιβάλ, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.

 

Περίληψη της ταινίας:

Στη μικρού μήκους ταινία "10 λεπτά", μια νεαρή γυναίκα προσπαθεί να φτάσει εγκαίρως σε μια σημαντική για εκείνη οντισιόν, όταν η έλλειψη εισιτηρίου και τα 10 λεπτά που της λείπουν την φέρνουν αντιμέτωπη με έναν αυστηρό και σχολαστικό ελεγκτή εισιτηρίων. Η  αγωνιώδης προσπάθειά της να καλύψει το ποσό των δέκα λεπτών προκαλεί μια σειρά από τραγελαφικές στιγμές, όπου οι αντιφάσεις και η τυπολατρία του ελεγκτή συγκρούονται με την απελπισία της γυναίκας.

Καθώς η ιστορία κορυφώνεται, η αφήγηση παίρνει μια μεταφυσική τροπή, οδηγώντας την πρωταγωνίστρια σε ένα παράδοξο και ονειρικό φινάλε, όπου η λογική αρχίζει να διαλύεται και η πραγματικότητα αποκτά μια σουρεαλιστική διάσταση.

 

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος, Ευάγγελος Μπαλατσούκας

 

Trailer ''10 ΛΕΠΤΑ'': ΕΔΩ

 

Διαβάστε το σκηνοθετικό σημείωμα του Κώστα Γάκη για την ταινία “10 λεπτά”:

"Δέκα Λεπτά" – Μια τρυφερή κωμωδία μικρού μήκους με μεταφυσικές αποχρώσεις
ή αλλιώς μια ιστορία μετα-ποίησης

 

Επιθυμία μου με την ταινία “Δέκα λεπτά” ήταν να δημιουργήσω  μια σύντομη αλλά ουσιαστική κινηματογραφική εμπειρία, που να ισορροπεί με χάρη ανάμεσα στο γέλιο, τη συγκίνηση και τον μαγικό ρεαλισμό. Σε αυτό το ταξίδι είχα τη σπάνια τύχη να έχω στο πλευρό μου δύο υπέροχους ηθοποιούς: τον αξεπέραστο, σπάνιας ευαισθησίας, Γιώργο Κωνσταντίνου στον ρόλο του αυστηρού και σχολαστικού εισπράκτορα και τη δυναμική και εξαιρετικά λεπτών αποχρώσεων νέα ηθοποιό  Νατάσα - Φαίη Κοσμίδου, ως μια νεαρή, ονειροπόλα γυναίκα χωρίς εισιτήριο – αλλά με έντονη επιθυμία να σπάσει τα δεσμά της καθημερινότητας.

Στο ομότιτλο μονόπρακτο του Δημήτρη Γραμμένου που αποτέλεσε τη βάση για το σενάριο της ταινίας μας ο ελεγκτής εκπροσωπεί την παλαιά γενιά η οποία καταπιέζει την νεότερη και δεν την αφήνει να αναπνεύσει (βλέπε: I can't breath), και με αφορμή τα δέκα λεπτά που της λείπουν στέκεται ως ένας συμπαγής τοίχος που απαγορεύει την πραγματοποίηση των ονείρων της. Αυτή η βάση με ενδιέφερε πάρα πολύ γιατί αυτή την εποχή πολλοί νέοι (και αρκετοί όχι τόσο νέοι) άνθρωποι και καλλιτέχνες στην Ελλάδα βρίσκουν τοίχο από την προηγούμενη γενιά που έχει κάτσει φαρδιά - πλατιά στους θώκους, βρίσκει την εξουσία σχεδόν εχθρική απέναντι στους νέους καλλιτέχνες και ενώ παράλληλα συμπιέζεται και από μικρά κατεστημένα υμετέρων που λυμαίνονται τα πάντα.

Στις συνομιλίες μου με τον Γιώργο Παπασταμούλο θελήσαμε σε αυτή την εντελώς ξεκάθαρη και εξόχως πολιτική σεναριακή βάση να προσθέσουμε μια έξτρα νότα ονείρου, σουρεαλισμού καθώς και ένα αναπάντεχο σχεδόν μεταφυσικό φινάλε.

Η νεαρή γυναίκα λοιπόν η οποία στην αρχική ιστορία κατευθύνεται σε ακρόαση για έναν ρόλο σε θεατρικό έργο και έχει προετοιμάσει μια σκηνή της Μπλανς Ντι Μπουά από το “Λεωφορείον ο Πόθος” φαίνεται να έχει μπει και σε μια άλλη διάσταση που φανερώνεται σταδιακά μέσα στην ταινία. Τα δέκα λεπτά που της υπολείπονται μετατρέπονται σε συμβολικά διόδια για μια περιπέτεια εντός του λεωφορείου αλλά και πολύ πέρα και πάνω από αυτό. Έτσι δημιουργείται μια περιπέτεια που κινείται στο χώρο ενός μυστηριακού μαγικού ρεαλισμού και φλερτάρει με ένα ιδιαιτέρως σουρεαλιστικό στοιχείο ενώ κάπου κάπου ίσως αγγίζει και το μεταφυσικό.

Έτσι με την σεναριακή αυτή μετα-ποίηση που (σαν άτακτα παιδιά που κάνουν ζαβολιά) προκαλέσαμε με τον Παπασταμούλο στην ιστορία του Γραμμένου αυτό που τελικά γεννιέται είναι μια ριζική ταυτοτική μεταβολή, μια τελετουργία μετάβασης εντός κινουμένου λεωφορείου κατά την οποία η νεαρή γυναίκα δεν είναι μόνο μια νεαρή γυναίκα και ο ελεγκτής δεν είναι μόνο ένας ελεγκτής.

Καθώς η κουβέντα της νεαρής γυναίκας με τον ελεγκτή εκτυλίσσεται ρεαλιστικά, με ένα υποδόριο χιούμορ, και εντός του πλαισίου μιας σχέσης master - slave,  σταδιακά σε μια λογική κινηματογραφικού «πινγκ-πονγκ», ξεκινούν να παρεμβάλλονται πλάνα που ξεφεύγουν από το ρεαλιστικό πλαίσιο και προμηνύουν ένα μη αναμενόμενο φινάλε. Το λεωφορείο μεταμορφώνεται: φωτίζεται αλλόκοτα, οι επιβάτες εξαφανίζονται και η κοπέλα, ντυμένη πια ως Μπλανς, ζωντανεύει τη σκηνή της με έναν απροσδόκητο, σχεδόν ποιητικό τρόπο. Η ερμηνεία της μπλέκεται με τη ροή του διαλόγου της με τον ελεγκτή, δημιουργώντας μια γοητευτική σύγκλιση θεάτρου και ζωής, φαντασίας και πραγματικότητας.

Κάπως έτσι η ταινία "Δέκα Λεπτά" μετατρέπεται τελικά σε κάτι πολύ παραπάνω από μια απλή διαδρομή. Είναι ένα ταξίδι στο μεταίχμιο του ορατού και του αοράτου, μια διαλεκτική σχέση τέχνης και ζωής, μια αναμέτρηση με τους ρόλους που παίζουμε καθημερινά, ένα χάσμα γενεών που γεφυρώνεται με τον πιο άρρητο τρόπο, μια ποιητική απόδραση από την πραγματικότητα που μας θυμίζει πως μερικές φορές η πιο αυθεντική έκφραση του εαυτού μας ξεπηδά από το απρόβλεπτο.

Ο ελεγκτής και η νεαρή γυναίκα μοιάζουν να προέρχονται από δύο διαφορετικούς πλανήτες: εκείνος πιστός στους κανόνες, εκείνη απρόβλεπτη, γεμάτη ζωή. Η σύγκρουση των δύο χαρακτήρων μέσα σε στο λεωφορείο μεταμορφώνεται τελικά σε σύνδεση, σε ταξίδι αυτογνωσίας γεμάτο αποκαλύψεις.

Η ταινία "Δέκα Λεπτά" τελικά  είναι μια μικρή, ποιητική στάση έξω από την  καθημερινότητα, που μας θυμίζει πως καμιά φορά, το πιο σημαντικό ταξίδι είναι αυτό που δεν είχαμε προγραμματίσει.

Ως “την πιο σοβαρή επίθεση που έχει γίνει μέχρι σήμερα σε υποδομή της Δανίας” χαρακτήρισε την εισβολή drones στον εναέριο χώρο της χώρας, η πρωθυπουργός, Μέτε Φρεντέρικσεν.

Τα σενάρια για την προέλευση των drones “φουντώνουν” με τη Φρεντέρικσεν, το ΝΑΤΟ αλλά και εκπρόσωπο της ΕΕ να μην αποκλείουν εμπλοκή της Ρωσίας, κατηγορίες που η Μόσχα απορρίπτει ως αβάσιμες.

Οι δανικές υπηρεσίες πληροφοριών έκαναν λόγο για “σημαντική απειλή δολιοφθοράς”. “Ενδεχομένως δεν θα μας επιτεθούν, αλλά μας ασκούν πίεση για να δουν πώς αντιδράμε», δήλωσε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο διευθυντής επιχειρήσεων των υπηρεσιών πληροφοριών (PET) Φλέμινγκ Ντρέγιερ.

Τα σενάρια για την προέλευση των drones και η Ρωσία

Η αστυνομία ερευνά πολλά σενάρια για την προέλευση των drones, περιλαμβανομένου του ενδεχομένου να εξαπολύθηκαν από πλοία, δήλωσε ο αστυνομικός διευθυντής Γενς Γέσπερσεν.

Η πρωθυπουργός της Δανίας, ερωτηθείσα από δημοσιογράφους αν το περιστατικό θα μπορούσε να συνδέεται με τη Ρωσία, δεν το απέκλεισε.

«Δεν μπορώ να αποκλείσω ότι είναι η Ρωσία από πίσω. Έχουμε δει drones πάνω από την Πολωνία, έχουμε δει δραστηριότητα στη Ρουμανία, έχουμε δει παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Εσθονίας, έχουμε δει επιθέσεις χάκερ σε ευρωπαϊκά αεροδρόμια το Σαββατοκύριακο.

Τώρα έχουμε drones στη Δανία, και φαίνεται ότι υπήρξαν και στο Όσλο. Επομένως, μπορώ μόνο να πω ότι, κατά την άποψή μου, πρόκειται για σοβαρή επίθεση σε κρίσιμες υποδομές της Δανίας» είπε χαρακτηριστικά η Φρεντέρικσεν,

Σύμφωνα με τον Guardian, που επικαλείται το τοπικό μέσο DR, η Φρεντέρικσεν πρόσθεσε ότι η πρόθεση (της Ρωσίας) θα μπορούσε να ήταν «να διαταραχθεί η κατάσταση και να δημιουργηθεί αναστάτωση, ανησυχία· να δουν πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν και να δοκιμάσουν τα όριά μας».

Κατά την ενημέρωση Τύπου, η εκπρόσωπος της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Ανίτα Χίπερ, σχολίασε ότι τα περιστατικά με drones σε Δανία και Νορβηγία ταιριάζουν με το μοτίβο των «αμελών» ενεργειών της Ρωσίας.

«Έχουμε γνώση του περιστατικού και είμαστε σε πλήρη αλληλεγγύη με τη Δανία και τη Νορβηγία, τους συγχαίρουμε ήδη για την ταχεία αντίδραση και πρέπει να περιμένουμε το τελικό αποτέλεσμα των ερευνών. Αλλά ό,τι έχουμε δει τις τελευταίες εβδομάδες δείχνει προς τη Ρωσία όσον αφορά τις ανεύθυνες ενέργειες της σε τουλάχιστον τρία κράτη μέλη – πρώτα στην Πολωνία, έπειτα στη Ρουμανία και πιο πρόσφατα στην Εσθονία.

Αυτό που έχουμε δει από τη Ρωσία είναι ότι δεν έχουν “κατά λάθος” παραβιάσει τον εναέριο χώρο των κρατών μελών της ΕΕ, αλλά ότι πρόκειται για σκόπιμη παραβίαση του ευρωπαϊκού εναέριου χώρου και εδώ βλέπουμε ένα σαφές μοτίβο.

Η Ρωσία δοκιμάζει τα σύνορα της Ευρώπης, ερευνά την αποφασιστικότητά μας και υπονομεύει την ασφάλειά μας» τόνισε η Χίπερ.

«Πρέπει ακόμα να περιμένουμε το τελικό αποτέλεσμα της έρευνας, οπότε δεν θα το προδικάσουμε , αλλά έχουμε δει ένα σαφές μοτίβο όσον αφορά την εκτόξευση drones που παραβιάζουν τον εναέριο χώρο μας, και αυτό δείχνει προς τη Ρωσία» πρόσθεσε.

ΝΑΤΟ: Οι ενέργειες της Ρωσίας «θέτουν σε κίνδυνο ζωές»

Το ΝΑΤΟ δήλωσε ότι «καταδικάζει με σφοδρότητα» την «επικίνδυνη» παραβίαση του εναέριου χώρου της Εσθονίας από τη Ρωσία την περασμένη εβδομάδα, η οποία, όπως τόνισε, ήταν «μέρος ενός ευρύτερου μοτίβου όλο και πιο ανεύθυνων ρωσικών ενεργειών», ενώ άφησε ανοιχτό παράθυρο για εμπλοκή της Μόσχας στο χθεσινοβραδινό περιστατικό.

«Αυτή είναι η δεύτερη φορά σε δύο εβδομάδες που το Συμβούλιο Βόρειας Ατλαντικού συνεδριάζει σύμφωνα με το Άρθρο 4» ανέφερε, με την πρώτη σύνοδο να πραγματοποιείται μετά την ευρεία παραβίαση του εναέριου χώρου της Πολωνίας από ρωσικά drones.

Πρόσθεσε ότι «αρκετοί άλλοι σύμμαχοι – συμπεριλαμβανομένων της Φινλανδίας, της Λετονίας, της Λιθουανίας, της Νορβηγίας και της Ρουμανίας – έχουν επίσης πρόσφατα βιώσει παραβιάσεις του εναέριου χώρου τους από τη Ρωσία».

«Η Ρωσία φέρει πλήρη ευθύνη για αυτές τις ενέργειες, οι οποίες είναι κλιμακούμενες, κινδυνεύουν να προκαλέσουν λανθασμένη εκτίμηση και θέτουν σε κίνδυνο ζωές. Πρέπει να σταματήσουν» σημειώνεται στην αυστηρή δήλωση.

Η συμμαχία τόνισε ότι θα «ενισχύσει τις ικανότητές μας και θα ενδυναμώσει τη στάση αποτροπής και άμυνάς μας, περιλαμβανομένων αποτελεσματικών συστημάτων αεροπορικής άμυνας.»

«Η Ρωσία δεν πρέπει να αμφιβάλλει: Το ΝΑΤΟ και οι Σύμμαχοι θα χρησιμοποιήσουν, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, όλα τα απαραίτητα στρατιωτικά και μη στρατιωτικά εργαλεία για να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και να αποτρέψουμε όλες τις απειλές από όλες τις κατευθύνσεις. Θα συνεχίσουμε να απαντούμε με τον τρόπο, το χρόνο και τον τομέα που επιλέγουμε εμείς. Η δέσμευσή μας για το Άρθρο 5 είναι ακλόνητη. Οι σύμμαχοι δεν θα πτοηθούν από αυτές και άλλες ανεύθυνες πράξεις της Ρωσίας από τις διαρκείς δεσμεύσεις τους να στηρίξουν την Ουκρανία, της οποίας η ασφάλεια συμβάλλει στη δική μας, στην άσκηση του εγγενούς δικαιώματός της για αυτοάμυνα κατά του βίαιου και αδικαιολόγητου πολέμου επιθετικότητας της Ρωσίας» καταλήγει η δήλωση του ΝΑΤΟ.

Νορβηγία: Η Ρωσία παραβίασε τον νορβηγικό εναέριο χώρο τρεις φορές φέτος

Σε δήλωση που εκδόθηκε μετά τη συνάντηση του ΝΑΤΟ, η νορβηγική κυβέρνηση καταδίκασε την παραβίαση του εναέριου χώρου της Εσθονίας από τη Ρωσία την περασμένη εβδομάδα και αποκάλυψε ότι η Ρωσία έχει παραβιάσει τον νορβηγικό εναέριο χώρο τρεις φορές κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού φέτος.

«Τα περιστατικά στη Νορβηγία είναι μικρότερης έκτασης σε σχέση με τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Εσθονίας, της Πολωνίας και της Ρουμανίας. Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται για περιστατικά που τα θεωρούμε πολύ σοβαρά», δήλωσε ο Νορβηγός πρωθυπουργός, Γιόνας Γκάρ Στόρε.

Πρόσθεσε ότι δύο περιστατικά συνέβησαν στη θάλασσα βορειοανατολικά του Βάρντο τον Απρίλιο και τον Αύγουστο, και το τρίτο σε ακατοίκητη περιοχή κατά μήκος της χερσαίας μεθορίου στην Ανατολική Φινλανδία τον Ιούλιο.

Οι παραβιάσεις των συνόρων — που αφορούσαν αεροσκάφη SU-24, SU-33 και L410 Turbolet — διήρκεσαν από ένα έως τέσσερα λεπτά, είπε, σημειώνοντας ότι η Νορβηγία δεν μπορούσε να προσδιορίσει αν ήταν σκόπιμες ή «λόγω λαθών πλοήγησης».

Ρ«Ανεξαρτήτως του λόγου, αυτό δεν είναι αποδεκτό και το έχουμε καταστήσει σαφές στις ρωσικές αρχές», ανέφερε ο Στόρε.

“Αβάσιμες κατηγορίες” λέει η Μόσχα

Η Ρωσία υποστήριξε ότι δεν έχει ανάμιξη στις πτήσεις drones πάνω από το αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης, που μπλόκαραν χθες, Δευτέρα, για τέσσερις ώρες την αεροπορική κυκλοφορία.

«Κάθε φορά, ακούμε αβάσιμες κατηγορίες», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ στη διάρκεια της καθημερινής ενημέρωσης των δημοσιογράφων.

«Σκυλίσια ζωή»

της Μάρτα Μπουτσάκα

Σκηνοθεσία: Αννέτα Παπαθανασίου

Μαύρη κωμωδία

Από 20 Σεπτεμβρίου

Παρασκευή | Σάββατο | Κυριακή

Θέατρο Eliart

 

Η Αννέτα Παπαθανασίου μετά από την πετυχημένη παράσταση «Τα 39 Σκαλοπάτια» που ανέβασε στο θέατρο Eliart σκηνοθετεί τώρα την μαύρη κωμωδία της Καταλανής Μάρτα Μπουτσάκα, «Σκυλίσια Ζωή», με θέμα τον έρωτα, την οικογένεια, τις σχέσεις και τον θάνατο.

Δύο αδέρφια, ο Αντώνης και η Στέλλα έρχονται αντιμέτωποι με σοβαρές αποφάσεις που πρέπει να πάρουν για τη ζωή τους, για τις απιστίες, τα διαζύγια, τις αρρώστιες, τις φοβίες, τους έρωτες, την οικογένεια, τη μητέρα, την αγάπη, τον θάνατο. Το έργο πραγματεύεται με ευαισθησία και χιούμορ, την ζωή και τον θάνατο καθώς και το πόσο μπορούμε ή πρέπει να αποφασίζουμε για αυτά.

11 σκηνές με γρήγορες εναλλαγές και ανατροπές περιγράφουν την καθημερινότητα δύο αδερφών, την σχέση τους με την οικογένεια και την αδυναμία αποδοχής του θανάτου. Η συγγραφέας Μάρτα Μπουτσάκα χειρίζεται το δύσκολο θέμα της ευθανασίας, με εξαιρετικό τρόπο, με συγκίνηση, χιούμορ και αρκετή δόση τρέλας.

Θα σκότωνες κάποιον που αγαπάς; Αναρωτιέται.

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Συγγραφέας: Μάρτα Μπουτσάκα

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ

Σκηνοθεσία: Αννέτα Παπαθανασίου

Ηθοποιοί: Γιώργος Τσαπόγας, Εύη Γιαννακοπούλου

Σκηνικά – Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα

Κίνηση: Βρισηίδα Σολωμού

Μουσική – Μουσική επιμέλεια: Μαρία Χριστίνα Κριθαρά

Δημιουργία Βίντεο προβολών: Βικτώρια Βελλοπούλου

Φωτισμοί: Θανάσης Ρουμελιώτης

Φωτογραφίες: Λεωνίδας Παπαδόπουλος – Γιώργος Κρίκος

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble

Παραγωγή: Θεατρική Εταιρία Ορίζοντας

 

INFO

Θέατρο Eliart

Λ. Κωνσταντινουπόλεως 127, Αθήνα

Τηλ. 210 377677

 

Από 20 Σεπτεμβρίου

Παρασκευή, στις 21:15 | Σάββατο, στις 18:15 & 21:15

Κυριακή, στις 18:15

Διάρκεια: 80’

 

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

Στο ταμείο του Θεάτρου

Στο More.com: Σκυλίσια Ζωή | Εισιτήρια εδώ!

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ, 12 ευρώ για φοιτητές και ανέργους

 

«Γιάφκα» με συσκευές «ικανές να προκαλέσουν διακοπή λειτουργίας στο δίκτυο κινητής τηλεφωνίας» εντοπίστηκε κοντά στο κτίριο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, όπως αποκαλύπτουν οι Times. 

Σύμφωνα με το δημοσίευμα «οι μυστικές υπηρεσίες εντόπισαν περισσότερες από 100.000 κάρτες SIM και 300 διακομιστές που θα μπορούσαν να θέσουν εκτός λειτουργίας δίκτυα κινητής τηλεφωνίας ή να χρησιμοποιηθούν για παρακολουθήσεις».

Το δίκτυο «ήταν ικανό να στέλνει ανώνυμα 30 εκατομμύρια SMS ανά λεπτό». Πάντως, δεν έχει διασαφηνιστεί εάν το εν λόγω δίκτυο είχε ως στόχο τη Διάσκεψη του ΟΗΕ, σύμφωνα με τα όσα δήλωσαν ανώνυμες πηγές των μυστικών υπηρεσιών στις ΗΠΑ.

Πρόκειται για μία Διάσκεψη στην οποία συμμετέχουν 100 ηγέτες.  Η κλίμακα του εξοπλισμού που ανακαλύφθηκε υποδηλώνει ότι το δίκτυο θα μπορούσε να αποτελεί μέρος της επιχείρησης παρακολούθησης μιας χώρας, σύμφωνα με τους ειδικούς.

Η αρχική ανάλυση των δεδομένων σε ορισμένες από τις κάρτες SIM έχει εντοπίσει συνδέσεις με τουλάχιστον μία χώρα , καθώς και συνδέσεις με εγκληματίες που είναι ήδη γνωστοί στις αμερικανικές αρχές, συμπεριλαμβανομένων μελών καρτέλ, σύμφωνα με όσα δήλωσαν αξιωματούχοι της Μυστικής Υπηρεσίας σε δημοσιογράφους τη Δευτέρα, σε τηλεφωνική συνέντευξη πριν από την ανακοίνωση της Τρίτης.

«Θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για τον εντοπισμό των υπευθύνων και των προθέσεών τους, συμπεριλαμβανομένου του εάν ο στόχος τους ήταν να διαταράξουν τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και τις επικοινωνίες της κυβέρνησης και του προσωπικού έκτακτης ανάγκης κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης των παγκόσμιων ηγετών στη Νέα Υόρκη και τα περίχωρά της», δήλωσε ο Ματ ΜακΚουλ, επικεφαλής πράκτορας του γραφείου της Μυστικής Υπηρεσίας στη Νέα Υόρκη, σε βιντεοσκοπημένη δήλωση.

Οι ερευνητές εντόπισαν τις κάρτες SIM και τους servers τον Αύγουστο σε διάφορες τοποθεσίες σε ακτίνα περίπου 40 χιλιομέτρων από την έδρα των Ηνωμένων Εθνών. Η ανακάλυψη αυτή ακολούθησε μια έρευνα που διήρκεσε μήνες σχετικά με αυτό που η υπηρεσία περιέγραψε ως ανώνυμες «τηλεφωνικές απειλές» που έγιναν σε τρεις υψηλόβαθμους αξιωματούχους της αμερικανικής κυβέρνησης την άνοιξη — έναν αξιωματούχο της Μυστικής Υπηρεσίας και δύο που εργάζονται στον Λευκό Οίκο, σύμφωνα με έναν από τους αξιωματούχους. Η υπηρεσία δεν έδωσε λεπτομέρειες σχετικά με τις απειλές που έγιναν στους τρεις αξιωματούχους, αλλά ο ΜακΚούλ περιέγραψε ορισμένες από αυτές ως «ψευδείς κλήσεις».

Οι ερευνητές έχουν εξετάσει τα δεδομένα των καρτών SIM που ανήκαν στο δίκτυο, συμπεριλαμβανομένων των κλήσεων, των μηνυμάτων κειμένου και του ιστορικού περιήγησης.  Η υπηρεσία μοιράστηκε φωτογραφίες από τον τόπο του εγκλήματος με διακομιστές με κεραίες και κάρτες SIM. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι διακομιστές που περιείχαν τις κάρτες SIM βρισκόταν σε ράφια από το δάπεδο μέχρι την οροφή.

Ο Άντονι Φεράντε, επικεφαλής του τμήματος κυβερνοασφάλειας της FTI, δήλωσε ότι η επιχείρηση φαινόταν να είναι πολύπλοκη και δαπανηρή. «Η διαίσθησή μου είναι ότι πρόκειται για κατασκοπεία». Εκτός από την παρεμβολή του δικτύου κινητής τηλεφωνίας, είπε, ένας τόσο μεγάλος όγκος εξοπλισμού κοντά στα Ηνωμένα Έθνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για υποκλοπές.

Ο Τζέιμς Λιούις, ερευνητής στον τομέα της κυβερνοασφάλειας στο Κέντρο Ανάλυσης Ευρωπαϊκής Πολιτικής στην Ουάσινγκτον, δήλωσε ότι μόνο λίγες χώρες θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν μια τέτοια επιχείρηση, μεταξύ των οποίων η Ρωσία, η Κίνα και το Ισραήλ.

Εκτός από την Μυστική Υπηρεσία, διεξάγουν έρευνες το Αστυνομικό Τμήμα της Νέας Υόρκης, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, η Υπηρεσία Εσωτερικής Ασφάλειας και το γραφείο του διευθυντή της CIA.

«Η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι δεν θα βρούμε και άλλες συσκευές σε άλλες πόλεις». Παράλληλα, πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν επίσης  80 γραμμάρια κοκαΐνης, παράνομα πυροβόλα όπλα, υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα.

Το Νησί των Σκλάβων
του Πιερ ντε Μαριβώ σε σκηνοθεσία-διασκευή: Μάρω Λεσιώτη

? H.ug (Human Underground) - Μελιταίων 14, Άνω Πετράλωνα
? Από Τετάρτη 24/9 και κάθε Τετάρτη έως Τετάρτη 29/10

---

Η Παράσταση

Το έργο του Μαριβώ “Το Νησί των Σκλάβων” (1725) συναντά ξανά το σήμερα, 300 χρόνια μετά την πρώτη του παρουσίαση, για να θέσει τα ίδια καίρια ερωτήματα: τι πραγματικά σημαίνει εξουσία, τι πραγματικά σημαίνει ελευθερία, πόσο εύκολα μπορούμε να αλλάξουμε ρόλους και τι σημαίνει αυτό για εμάς τα ίδια τα άτομα.

Η διαχρονική κωμωδία του Μαριβώ γίνεται σύγχρονο σχόλιο για τις καλυμμένες (ή και όχι) μορφές καταπίεσης του σήμερα: ταξικά προνόμια, κοινωνική αδικία, έμφυλες ανισότητες. Οι θεατές καλούνται να κοιταχτούν μέσα σε έναν καθρέφτη που δεν χαρίζεται, και να αναρωτηθούν: αν ήμασταν στη θέση του άλλου -μέσα στο ίδιο σύστημα- τι θα κάναμε;

Αξιοποιώντας τη δύναμη του ίδιου του κειμένου που επιβάλλει την αλλαγή ρόλων μέσα σε ένα παιχνίδι, αλλά και της σκηνοθεσίας μέσα από καθρέφτες, ανατροπές και συνεχόμενες εναλλαγές των ηθοποιών μέσα σε ρόλους, το κοινό μεταφέρεται σε ένα φανταστικό νησί όπου οι κοινωνικές ιεραρχίες ανατρέπονται: οι δούλοι γίνονται αφέντες και οι αφέντες “μαθητεύουν” στην ανθρωπιά (;).

Οι πέντε ρόλοι του έργου ζωντανεύουν από τρεις ηθοποιούς, με τις δύο από αυτές να βρίσκονται σε μια διαρκή, πυρετώδη εναλλαγή χαρακτήρων. Οι υπηρέτες γίνονται αφέντες, αλλά μέσα στο «έργο μέσα στο έργο» και οι ίδιες οι ηθοποιοί μεταμορφώνονται αδιάκοπα, καθώς η καθεμία ερμηνεύει δύο ρόλους διαφορετικού φύλου, αποκαλύπτοντας έτσι τη ρευστότητα της ταυτότητας και την αυθαιρεσία των κοινωνικών ρόλων.

---

Γιατί τώρα

Ζούμε σε μια διπολική εποχή: από τη μια, γνωρίζουμε περισσότερα από ποτέ για την κοινωνική αδικία και την ταξική πάλη· από την άλλη, με τις καθημερινές μας επιλογές, όλα τα άτομα ανεξαιρέτως συντηρούμε -συχνά άθελά μας- το ίδιο σύστημα που τις γεννά. Η παρούσα διασκευή του έργου “Το Νησί των Σκλάβων” μάς τοποθετεί μπροστά στον καθρέφτη αυτής της αντίφασης, καλώντας μας να αναρωτηθούμε πού τοποθετούμε οι ίδιοι τον εαυτό μας. Ταυτόχρονα, απέναντι σε μια θεατρική σκηνή που συχνά εγκλωβίζεται σε μια ατέρμονη σοβαροφάνεια· προτείνεται μια άλλη στάση: να πάρουμε τη δουλειά και τον κόσμο στα σοβαρά, αλλά όχι τους εαυτούς μας.

 

---

? H.ug (Human Underground) - Μελιταίων 14, Άνω Πετράλωνα
? Από Τετάρτη 24/9 και κάθε Τετάρτη έως Τετάρτη 29/10
? Τιμές εισιτηρίων 

Κανονικό: 12€

Μειωμένο: 8€

Ατέλεια (ΣΕΗ, Δραματικές Σχολές): 5€ (διαθέσιμο μόνο στο ταμείο του θεάτρου)

Δες λιγότερα

Συντελεστές

Σκηνοθεσία - Διασκευή: Μάρω Λεσιώτη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Νικολέτα Δογορίτη

Βοηθός Παραγωγής: Ειρήνη Τσοχαντάρη
Μετάφραση: Λογιάνθη Μεταξινού
Σκηνικά: Ομάδα Ελεύθερης Βούλησης

Κοστούμια: Γεωργία Ρηγάκου 

Μουσική, Φωτισμοί: Μάρω Λεσιώτη
Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά): Λουκία Καλέμου, Ευρυδίκη Κερκύρα, Μάρω Λεσιώτη
Φωτογραφίες: Κατερίνα Αρβανίτη

 

ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ

Η μετατροπή του δολοφονημένου Τσάρλι Κερκ σε «μάρτυρα» για την αμερικανική και την ευρωπαϊκή Δεξιά ακολουθεί, έστω και σαν καρικατούρα, τα βήματα που χάραξε ο Γκέμπελς για την ηρωοποίηση ενός δολοφονημένου φαιοχίτωνα. Όσοι ακολούθησαν αυτό το πολιτικό μονοπάτι θα πρέπει να αναρωτηθούν τι θα έκαναν το 1930.

Στον τρίτο κύκλο της συγκλονιστικής σειράς Babylon Berlin, που εκτυλίσσεται στα τελευταία χρόνια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, δολοφονείται ο Χορστ Κέσλερ. Για το διεθνές κοινό η σκηνή είναι μάλλον αδιάφορη. Κάθε Γερμανός όμως γνωρίζει ότι το σενάριο αναφέρεται στην αληθινή ιστορία του Χορστ Βέσελ, φαιοχίτωνα των παραστρατιωτικών ταγμάτων εφόδου (SA) του ναζιστικού κόμματος, ο οποίος μετατράπηκε στο απόλυτο προπαγανδιστικό εργαλείο του Γκέμπελς.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 ο Γκέμπελς αναζητούσε εναγωνίως ένα μέλος του ναζιστικού κόμματος το οποίο θα δολοφονούνταν από μέλη αντίπαλου κόμματος (κατά προτίμηση του κομμουνιστικού KPD), ώστε να το εξυψώσει σε «μάρτυρα» του ναζισμού. Προς στιγμήν πίστεψε ότι τα κατάφερε όταν ανακαλύφθηκε το πτώμα ενός μέλους των SA, του Χανς-Γκέοργκ Κουτεμέγερ, σε ένα κανάλι του Βερολίνου – και μάλιστα αμέσως μετά το τέλος μιας ομιλίας του Χίτλερ. Το σενάριο του Γκέμπελς όμως, ότι ο Κουτεμέγερ δολοφονήθηκε από τους κομμουνιστές, κατέρρευσε με πάταγο όταν έγινε γνωστό ότι αυτοκτόνησε.

Αντίθετα η δολοφονία του Βέσελ ταίριαζε γάντι στις προπαγανδιστικές ανάγκες του. Ο 23χρονος ναζί πυροβολήθηκε, σχεδόν εξ επαφής στο πρόσωπο, από ένα μέλος του κομμουνιστικού κόμματος, τον Άλμπρεχτ Χόχλερ, και επέζησε για μερικές εβδομάδες – όσο χρειαζόταν ο Γκέμπελς για να στήσει το προφίλ του μάρτυρα. Το KPD υποστήριζε τότε –όπως επιβεβαιώνουν σήμερα και αρκετοί ιστορικοί– ότι η δολοφονία δεν είχε ιδεολογικά χαρακτηριστικά, αλλά ήταν ένα είδος ξεκαθαρίσματος λογαριασμών για μια ιερόδουλη. Αυτή η «λεπτομέρεια» όμως, δεν στάθηκε εμπόδιο στα σχέδια του Γκέμπελς.

Χαράσσοντας τον δρόμο που ακολουθεί σήμερα ο Ντόναλντ Τραμπ για τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ, ο μετρ της ναζιστικής προπαγάνδας κήρυξε πολυήμερο πένθος και επέβαλε σε όλα τα στελέχη του κόμματος να αναφέρονται διαρκώς στο όνομα του Βέσελ. Στην κηδεία του, εκτός από τον Γκέμπελς, παραβρέθηκε ο Γκέρινγκ και όλες οι δυνάμεις των ταγμάτων εφόδου – γεγονός όμως που δεν εμπόδισε κάποιον κομμουνιστή να γράψει με μπογιά κάτω από τη μύτη τους το σύνθημα «τελευταίο Χάιλ Χίτλερ για ένα νταβατζή».

Παρεμπιπτόντως, ένας ύμνος για τα SA που είχε γράψει ο Βέσελ μετονομάστηκε σε Horst-Wessel-Lied (το τραγούδι του Χορστ Βέσελ), και μετά την επικράτηση του Χίτλερ θεωρούνταν ο «δεύτερος εθνικός ύμνος της Γερμανίας». Το τραγούδι ακούγεται ακόμα και σήμερα από τους απανταχού νεοναζιστές με τελευταίο παράδειγμα τη Χρυσή Αυγή που το έπαιζε με ελληνικούς στίχους στα «συσσίτια μόνο για Έλληνες».

Η πραγματική επιτυχία του Γκέμπελς όμως (που επαναλαμβάνεται για κάθε φασίστα μάρτυρα) είναι ότι αντέστρεψε την αφήγηση παρουσιάζοντας ένα μέλος παραστρατιωτικής ομάδας σαν «φιλήσυχο» θύμα του κομμουνισμού. Η Χρυσή Αυγή, λόγου χάρη, επένδυσε το 2013 στη δολοφονία των Καπελώνη και Φουντούλη από την πρωτοεμφανιζόμενη (και πρακτικά ανύπαρκτη) οργάνωση Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις. Ήταν η εποχή που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου υποσχόταν ότι «οι δολοφόνοι θα αντιμετωπιστούν αμείλικτα από τη δημοκρατία»(;), η κυβέρνηση προσέφερε ένα εκατομμύριο ευρώ για τη σύλληψη των δραστών, ενώ εκπρόσωποι του ακραίου Κέντρου, όπως ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, δήλωναν ότι «είμαστε όλοι χρυσαυγίτες».

Η περίπτωση της μετατροπής του Τσάρλι Κερκ σε μάρτυρα δεν διαφέρει στη βασική σύλληψή της, παρά το γεγονός ότι ο αντισημίτης, φασίστας ινφλουένσερ δεν συμμετείχε βέβαια σε τάγματα εφόδου, αν και προωθούσε ακραίες μορφές συστημικής βίας. Ο Τραμπ πρόσφερε το αεροσκάφος του αντιπροέδρου για τη μεταφορά της σορού του, ενώ οι σημαίες στις ΗΠΑ κυμάτιζαν μεσίστιες. Το γεγονός μάλιστα ότι ο Αμερικανός πρόεδρος είχε λιγότερα στοιχεία και από τον Γκέμπελς για να προσδώσει ιδεολογικά κίνητρα στη δολοφονία, δεν τον εμπόδισε να τη μετατρέψει σε κομβικό σημείο της ολομέτωπης επίθεσης στην Αριστερά: τα αντιφασιστικά κινήματα θα αντιμετωπίζονται πλέον σαν τρομοκρατικές οργανώσεις, ενώ δημοσιογράφοι και πανεπιστημιακοί καλούνται να σταθούν προσοχή εάν δεν θέλουν να ζήσουν στην ανεργία – εάν όχι στη φυλακή.

Όπως σημείωνε πρόσφατα ο Κρις Χέτζες, ο βραβευμένος με Πούλιτζερ συγγραφέας του βιβλίου «Αμερικανικός Φασισμός», αυτή η επίθεση στη δημοκρατία πραγματοποιήθηκε σε τρία στάδια: «Πρώτον, είδαμε όσους διαμαρτυρήθηκαν για τη γενοκτονία στη Γάζα να δέχονται επιθέσεις ως αντισημίτες, αν και ένα σημαντικό ποσοστό, 20%-30%, ήταν πιθανώς Εβραίοι… Στη συνέχεια, είδαμε τους εργάτες χωρίς χαρτιά να στοχοποιούνται και να δαιμονοποιούνται ως εγκληματίες από τους φαιοχίτωνες του Τραμπ – δηλαδή την υπηρεσία μετανάστευσης ICE που λειτουργεί πλέον σαν παρακρατική ομάδα… Στο τελευταίο στάδιο βλέπουμε τη ριζοσπαστική Αριστερά να δαιμονοποιείται, ώστε να κατασταλούν άτομα και οργανώσεις που διαφωνούν με την ταχεία εδραίωση του αστυνομικού και αυταρχικού κράτους» στις ΗΠΑ.

Θα μπορούσε όμως η στάση του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου να είναι διαφορετική μετά τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ; Αρκετοί θυμήθηκαν τις τελευταίες ημέρες ότι πριν από σχεδόν έξι δεκαετίες δολοφονήθηκε στις ΗΠΑ ο νεοναζιστής Τζορτζ Λίνκολν Ρόκγουελ, οι θεωρίες του οποίου για την ανωτερότητα της λευκής φυλής σήμερα κυριαρχούν στην αμερικανική Άκρα Δεξιά. Όπως και ο Κερκ, ο Ρόκγουελ έκανε περιοδείες σε πανεπιστήμια σαν υπερασπιστής της «ελευθερίας του λόγου». Μετά τη δολοφονία του, όμως, ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον διέταξε να μην υπάρξει καμία κυβερνητική ανακοίνωση, γεγονός το οποίο σεβάστηκαν και οι πιο συντηρητικοί πολιτικοί του αμερικανικού Νότου.

Ακροδεξιοί μάρτυρες δεν δημιουργήθηκαν ποτέ χωρίς τη στήριξη του πολιτικού κατεστημένου.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Πέθανε σε ηλικία 83 ετών την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου, ο σπουδαίος και διεθνώς αναγνωρισμένος γλύπτης, Βασίλης Δωρόπουλος, τα έργα του οποίου «κοσμούν» μερικές από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης, όπως την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και το Παρίσι.

Ο Βασίλης Δωρόπουλος, μεταξύ άλλων, επιμελήθηκε του Μνημείου «Εθνικής Συμφιλίωσης» στην πλατεία Κλαυθμώνος στο κέντρο της Αθήνας, ενώ είχε φτιάξει και γλυπτό για τον Γρηγόρη Λαμπράκη.

Ποιος ήταν ο Βασίλης Δωρόπουλος

Ήταν μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Παρισίων και του Συλλόγου Παρισίων, μέλος του ΕΕΤΕ (Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος) και του Συλλόγου Γλυπτών Ελλάδος. Το ΔΣ του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος/ΕΕΤΕ εκφράζει τη λύπη του για τον θάνατο του γλύπτη και τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους οικείους του.

Ο Βασίλης Δωρόπουλος γεννήθηκε το 1942 στη Μεσοποταμία Καστοριάς. Σπούδασε στην Ecole National Superieure des Beaux-Arts του Παρισιού, το 1966 στο ατελιέ ζωγραφικής του Μ. Tondu και στη γλυπτική του Etienne Martin Collamarini et Cesar απ’ όπου αποφοίτησε το 1972.

Οι κυριότερες ατομικές εκθέσεις είναι η αναδρομική έκθεση ζωγραφικής-γλυπτικής στη δημοτική βιβλιοθήκη Καστοριάς το 1967, στη Galerie Syllogi 1978, Galerie Μετώπη 1996, Galerie des Beaux-Arts 1968 και Mουσείο Nicolas Poussin Les Andelys 1985, αναδρομική έκθεση στην l’ UNESCO Παρίσι 1993, Στη Μνήμη της Μητέρας μου, αναδρομική έκθεση γλυπτικής και ζωγραφικής υπό την αιγίδα της ελληνικής πρεσβείας, Ελληνικό σπίτι Παρίσι 2006.

Οι κυριότερες ομαδικές εκθέσεις είναι: Πανελλήνιες από το 1971 ως και το 1987, Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης Σύγχρονη Ελληνική Γλυπτική Ε.Ε.Τ.Ε., 1997, «Ολυμπία 95» Υπαίθρια Έκθεση του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας 1995, Grand Palais 1969, Formes Humaines Biennale des sculptures contemporaines, Orangerie des jardins du Luxembourg, Paris, Institut de France, Academie des Beaux arts, διαγωνισμός γλυπτικής πορτραίτου «Paul Louis Weiler» 1974, κ.ά.

Ο Βασίλης Δωρόπουλος τιμήθηκε επίσης με πολλά βραβεία και διακρίσεις όπως: Salon des artistes Francais, Grand Palais 1969, Βραβείο portrait Paul Louis Weiller της Γαλλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών 1974, Grand prix Humanitaire de France, medaille d’argent, diplome et ruban 1977, Prix Susse, 8eme biennale des Formes Humaines (Musee Rodin) 1978, Βραβείο Νέων Καλλιτεχνών της εταιρείας Καλών Τεχνών, Παρίσι 1978, Βραβείο Rubens, Παρίσι 1981, Χρυσός φοίνικας Τεχνοκριτικών, Παρίσι 1982, Μνημείο Γ. Λαμπράκη, Θεσσαλονίκη 1985, Μνημείο στην Εθνική Αντίσταση, Κορυδαλλός 1986, Μνημείο Εθνικής Συμφιλίωσης, Αθήνα 1989, Βραβείο Lions Club (Salon Άνοιξη, Villeneuve la Garenne) 1990, Βραβείο Lions Club της 0000044660 Αθήνας για την «υπηρεσία στην τέχνη» 1998.

Έλαβε μέρος στα διεθνή συμπόσια γλυπτικής στην Carrara Iταλίας, στο Tokamachi Ιαπωνίας και στη Δράμα Ελλάδας.

Φιλοτέχνησε επίσης μετάλλια και γλυπτά για το νομισματοκοπείο του Παρισιού.

Ένα αποτρόπαιο έγκλημα κακοποίησης ζώων στην Αγία Μαρίνα Λάρισας καταλήγει σε βαρύτατη διοικητική κύρωση – Το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε το υψηλό πρόστιμο παρά τις ενστάσεις του δράστη.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας έβαλε τέλος στη δικαστική διαμάχη ενός 66χρονου από την Αγία Μαρίνα Λάρισας, ο οποίος το 2013 σκότωσε με τσάπα οκτώ νεογέννητα κουτάβια της σκυλίτσας του και τα πέταξε μέσα σε σακούλα σε ξεροπόταμο. Ένα μόνο από τα κουτάβια κατάφερε να επιζήσει, χάρη στην παρέμβαση γειτόνισσας που κατήγγειλε το περιστατικό σε φιλοζωική οργάνωση και στην αστυνομία.

Ο άνδρας συνελήφθη την επόμενη ημέρα και οδηγήθηκε στο Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας, το οποίο τον καταδίκασε σε φυλάκιση 18 μηνών με αναστολή και χρηματική ποινή 5.000 ευρώ. Σε δεύτερο βαθμό η ποινή μειώθηκε σε 5 μήνες φυλάκισης με αναστολή, ενώ η χρηματική ποινή ακυρώθηκε.

Παράλληλα, ο Δήμος Λάρισας, εφαρμόζοντας τον νόμο 4039/2012 για την προστασία των ζώων, επέβαλε διοικητικό πρόστιμο ύψους 270.000 ευρώ – 30.000 ευρώ για κάθε νεκρό κουτάβι και 30.000 ευρώ για το ένα που κακοποιήθηκε αλλά σώθηκε.

Ο 66χρονος προσέφυγε κατά της απόφασης, ισχυριζόμενος ότι τιμωρείται δύο φορές για την ίδια πράξη, παραβιάζοντας την αρχή ne bis in idem, και ζητώντας μείωση του ποσού ως δυσανάλογου. Ωστόσο, τόσο το Διοικητικό Πρωτοδικείο όσο και το Διοικητικό Εφετείο απέρριψαν τις προσφυγές του, ενώ το ΣτΕ επικύρωσε οριστικά την επιβολή του προστίμου.

Στην απόφασή του, το ανώτατο δικαστήριο έκρινε ότι η ποινική και η διοικητική διαδικασία έχουν διαφορετική φύση και σκοπό, και ως εκ τούτου δεν παραβιάζεται η αρχή της μη διπλής τιμωρίας. Παράλληλα, χαρακτήρισε το πρόστιμο αναλογικό, επισημαίνοντας τη σκληρότητα της πράξης, τον τρόπο που εκτελέστηκε η θανάτωση, τον πόνο που προκάλεσε και το γεγονός ότι τα ζώα ήταν ανυπεράσπιστα.

Η υπόθεση αποτελεί μία από τις σπάνιες περιπτώσεις στην Ελλάδα όπου επιβλήθηκε και τελεσιδίκησε τόσο υψηλό διοικητικό πρόστιμο για κακοποίηση ζώων, αναδεικνύοντας την αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου και τη σημασία της εφαρμογής του στην πράξη.