Πέθανε ο γλύπτης Βασίλης Δωρόπουλος – Έφτιαξε το άγαλμα στην πλατεία Κλαυθμώνος

Πέθανε ο γλύπτης Βασίλης Δωρόπουλος – Έφτιαξε το άγαλμα στην πλατεία Κλαυθμώνος

Δευτέρα, 22/09/2025 - 18:44

Πέθανε σε ηλικία 83 ετών την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου, ο σπουδαίος και διεθνώς αναγνωρισμένος γλύπτης, Βασίλης Δωρόπουλος, τα έργα του οποίου «κοσμούν» μερικές από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης, όπως την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και το Παρίσι.

Ο Βασίλης Δωρόπουλος, μεταξύ άλλων, επιμελήθηκε του Μνημείου «Εθνικής Συμφιλίωσης» στην πλατεία Κλαυθμώνος στο κέντρο της Αθήνας, ενώ είχε φτιάξει και γλυπτό για τον Γρηγόρη Λαμπράκη.

Ποιος ήταν ο Βασίλης Δωρόπουλος

Ήταν μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Παρισίων και του Συλλόγου Παρισίων, μέλος του ΕΕΤΕ (Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος) και του Συλλόγου Γλυπτών Ελλάδος. Το ΔΣ του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος/ΕΕΤΕ εκφράζει τη λύπη του για τον θάνατο του γλύπτη και τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους οικείους του.

Ο Βασίλης Δωρόπουλος γεννήθηκε το 1942 στη Μεσοποταμία Καστοριάς. Σπούδασε στην Ecole National Superieure des Beaux-Arts του Παρισιού, το 1966 στο ατελιέ ζωγραφικής του Μ. Tondu και στη γλυπτική του Etienne Martin Collamarini et Cesar απ’ όπου αποφοίτησε το 1972.

Οι κυριότερες ατομικές εκθέσεις είναι η αναδρομική έκθεση ζωγραφικής-γλυπτικής στη δημοτική βιβλιοθήκη Καστοριάς το 1967, στη Galerie Syllogi 1978, Galerie Μετώπη 1996, Galerie des Beaux-Arts 1968 και Mουσείο Nicolas Poussin Les Andelys 1985, αναδρομική έκθεση στην l’ UNESCO Παρίσι 1993, Στη Μνήμη της Μητέρας μου, αναδρομική έκθεση γλυπτικής και ζωγραφικής υπό την αιγίδα της ελληνικής πρεσβείας, Ελληνικό σπίτι Παρίσι 2006.

Οι κυριότερες ομαδικές εκθέσεις είναι: Πανελλήνιες από το 1971 ως και το 1987, Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης Σύγχρονη Ελληνική Γλυπτική Ε.Ε.Τ.Ε., 1997, «Ολυμπία 95» Υπαίθρια Έκθεση του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας 1995, Grand Palais 1969, Formes Humaines Biennale des sculptures contemporaines, Orangerie des jardins du Luxembourg, Paris, Institut de France, Academie des Beaux arts, διαγωνισμός γλυπτικής πορτραίτου «Paul Louis Weiler» 1974, κ.ά.

Ο Βασίλης Δωρόπουλος τιμήθηκε επίσης με πολλά βραβεία και διακρίσεις όπως: Salon des artistes Francais, Grand Palais 1969, Βραβείο portrait Paul Louis Weiller της Γαλλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών 1974, Grand prix Humanitaire de France, medaille d’argent, diplome et ruban 1977, Prix Susse, 8eme biennale des Formes Humaines (Musee Rodin) 1978, Βραβείο Νέων Καλλιτεχνών της εταιρείας Καλών Τεχνών, Παρίσι 1978, Βραβείο Rubens, Παρίσι 1981, Χρυσός φοίνικας Τεχνοκριτικών, Παρίσι 1982, Μνημείο Γ. Λαμπράκη, Θεσσαλονίκη 1985, Μνημείο στην Εθνική Αντίσταση, Κορυδαλλός 1986, Μνημείο Εθνικής Συμφιλίωσης, Αθήνα 1989, Βραβείο Lions Club (Salon Άνοιξη, Villeneuve la Garenne) 1990, Βραβείο Lions Club της 0000044660 Αθήνας για την «υπηρεσία στην τέχνη» 1998.

Έλαβε μέρος στα διεθνή συμπόσια γλυπτικής στην Carrara Iταλίας, στο Tokamachi Ιαπωνίας και στη Δράμα Ελλάδας.

Φιλοτέχνησε επίσης μετάλλια και γλυπτά για το νομισματοκοπείο του Παρισιού.

Κολομβία: Πέθανε ο Φερνάντο Μποτέρο

Παρασκευή, 15/09/2023 - 19:39

έθανε ο Φερνάντο Μποτέρο, Κολομβιανός ζωγράφος και γλύπτης, ανακοίνωσε σήμερα ο πρόεδρος της Κολομβίας, Γουστάβο Πέτρο.

"Πέθανε ο Φερνάντο Μποτέρο, ο ζωγράφος των παραδόσεων και των ατελειών μας, ο ζωγράφος των αρετών μας", τόνισε ο Κολομβιανός πρόεδρος με ανάρτησή του στην πλατφόρμα Χ.

Δεν έδωσε λεπτομέρειες για την τοποθεσία του θανάτου του.

Ο Φερνάντο Μποτέρο, γεννημένος το 1932 στο Μεντεγίν, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα.

Φερνάντο Μποτέρο, Η Αρπαγή της Ευρώπης

Η τέχνη του Φερνάντο Μποτέρο

Ο Φερνάντο Μποτέρο, γεννημένος το 1932 στο Μεντεγίν, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα.

Έγινε ιδιαιτέρως γνωστός για το προσωπικό του ύφος που ονομάζεται «Μποτερίσμο» και το οποίο απεικονίζει ανθρώπους και αντικείμενα σε παραμορφωμένες και ευμεγέθεις διαστάσεις. 

Η πρώτη του ατομική έκθεση οργανώθηκε με μεγάλη επιτυχία το 1952, στη γκαλερί του Leo Matiz, στην πόλη της Μπογκοτά στην Κολομβία. 

Το έργο του Μποτέρο περιλαμβάνει προσωπογραφίες (συνήθως ομαδικές), τοπία και αναπαραστάσεις νεκρής φύσης ή καθημερινών σκηνών, προσηλωμένο στην παραστατική ζωγραφική και κατά βάση ανθρωποκεντρικό. Ωστόσο, το έργο του απέχει από τον ρεαλισμό, αποδίδοντας την πραγματικότητα μέσα από ογκώδεις διαστάσεις των αντικειμένων και ευτραφείς ανθρώπινες μορφές. 

 

Οι μορφές αυτές αποτέλεσαν βασικό στοιχείο του ιδιαίτερου και άμεσα αναγνωρίσιμου ύφους του, μαζί με την καθαρότητα στην απόδοση των μορφών που παραπέμπει στην αναγεννησιακή τέχνη. 

Όσον αφορά τα γλυπτά του, αυτά είναι εμπνευσμένα από αρκετές διαφορετικές πηγές, με κυρίαρχες επιρροές από την πρώιμη αιγυπτιακή τέχνη και τα ανθρωπόμορφα αγγεία και γλυπτά των προκολομβιανών πολιτισμών. Χαρακτηρίζονται συχνά από τις γιγαντιαίες διαστάσεις τους και βασίζονται κυρίως στο μονόχρωμο μπρούντζο, που αποτελούσε αγαπημένο υλικό του Μποτέρο.

Υπερμεγέθη γλυπτά του Μποτέρο εκτέθηκαν δημόσια, για πρώτη φορά, στο Καστέλο Μπελβεντέρε της Φλωρεντίας, το 1991, και αμέσως μετά στο καζίνο του Μόντε Κάρλο και στα Ηλύσια Πεδία του Παρισιού.