Girls & Boys
του Dennis Kelly
Πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα

ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ 
 

Παράταση Παραστάσεων
Από Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 

Κάθε Κυριακή στις 19:00 στο Θέατρο 104
(Ευμολπιδών 41, Γκάζι, πλησίον μετρό «Κεραμεικός»)

«Αλλά θέλετε να μάθετε ποιο είναι το πραγματικό θέμα; Θα σας πω εγώ ποιο είναι το πραγματικό θέμα. Το πραγματικό θέμα είναι η εξουσία».

Το έργο του βραβευμένου με Tony συγγραφέα Dennis Kelly («Ορφανά», «Ματίλντα – Το μιούζικαλ»), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση – σκηνοθεσία Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου, με πρωταγωνίστρια τη Δώρα Παρδάλη, στο Θέατρο 104.
Μετά τη συγκινητική αποδοχή κοινού και κριτικών, η παράσταση «Girls & Boys» επιστρέφει​ για τέταρτη χρονιά και για λίγες μόνο παραστάσεις κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 19:00 στο Θέατρο 104.
Μία γυναίκα γνωρίζει τυχαία τον μέλλοντα σύζυγό της σ’ ένα αεροδρόμιο. Ένας έντονος, παθιασμένος, τρελός έρωτας. Σύντομα αρχίζουν να φτιάχνουν την κοινή τους ζωή. Αγοράζουν σπίτι, χτίζουν καριέρες, κάνουν παιδιά – μία συνηθισμένη οικογένεια. Μέχρι που εκείνος αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τη δουλειά του, ενώ εκείνη απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση. Οι ισορροπίες ανατρέπονται. Τα πάντα αλλάζουν, παίρνοντας μία απροσδόκητη και εφιαλτική τροπή…
«Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή που άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα μεταξύ μας – θυμάμαι ότι βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση ξαφνικά».
To «Girls & Boys» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία Lyndsey Turner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με BAFTA Carey Mulligan, σοκάροντας το κοινό και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Ένας συνταρακτικός μονόλογος για τη βία, την εξουσία, τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στη σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία.

Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:
«Δεν έχω υπάρξει ποτέ βίαιος, αλλά μόνο επειδή δεν ήμουν καλός σε αυτό. Δεν υπήρξα ποτέ ο σκληρός τύπος, αλλά πιθανώς να υπάρχει κάπου μέσα μου ένα κομμάτι που να επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον. Μην με παρεξηγείτε. Δεν φαντασιώνομαι πάνω στη βία, στην πραγματικότητα με αρρωσταίνει. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία πλευρά μου, σε ένα παράλληλο σύμπαν, που την ευχαριστιέται. Πολλοί άντρες το κάνουν. Υπάρχει κάτι στους άντρες που τους ωθεί στη βία και η ανατροφή και η επίγνωση είναι τα αντίδοτα. Οι άνδρες χρειάζονται την αρρενωπότητα και οι γυναίκες τη θηλυκότητα. Αλλά υπάρχουν άνδρες εκεί έξω για τους οποίους η επιβεβαίωση του ανδρισμού τους συνεπάγεται την αδυναμία τους να χάσουν ή να λυγίσουν, παρά μόνο να σπάσουν ολοκληρωτικά. Εκείνος ήταν ένας από αυτούς τους άνδρες, με μία ωρολογιακή βόμβα που περίμενε να εκραγεί μέσα του».
Απόσπασμα από συνέντευξη του Dennis Kelly στην εφημερίδα “The Guardian”

Σημείωμα σκηνοθέτιδας:
«Η οπτική της δικής μας παράστασης και η κύρια προτεραιότητά μας είναι να ειπωθεί αυτή η ιστορία, στην Ελλάδα, τώρα. Όλο αυτόν τον καιρό, που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, επιχειρήσεις - η μία μετά την άλλη - κλείνουν, και οι άνδρες συχνά δεν μπορούν πια να προσφέρουν οικονομικά στο σπίτι και την οικογένεια. Σ’ αυτές τις
συνθήκες αμέτρητα ζευγάρια έρχονται αντιμέτωπα με μια σκληρή πραγματικότητα: αδυνατούν να διαχειριστούν αλλαγές στο ενδοοικογενειακό τους περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές στην εισοδηματική τους ισορροπία. Οι ρόλοι του αρσενικού και θηλυκού ορίζονται και εξυπηρετούνται, σχεδόν ασυνείδητα, από ετεροπροσδιορισμούς, παλαιικούς νόμους κι έναν συντηρητισμό, που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχει ξεπεραστεί. Όχι, στην ουσία του όμως. Συναισθηματικά ανώριμοι και θεμελιωδώς ανασφαλείς, φέρονται σαν «κορίτσια και αγόρια», με συνέπειες τέτοιες, που η παράβλεψή τους ισοδυναμεί με σιωπηρή συναίνεση σε έγκλημα».
Άννα-Μαρία Στεφαδούρου

Συντελεστές:
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Φωτογραφίες: Μαρία Μακράκη, Χριστίνα Δενδρινού 
Trailer: Έλενα Κώτση
Προβολή - Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη 

Πρωταγωνιστεί η  Δώρα Παρδάλη

Πληροφορίες Παράστασης 
Ημέρες & ώρες παραστάσεων:  Κυριακή στις 19:00

Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 12€
Μειωμένο: 10€
 
Διάρκεια παράστασης  90 λεπτά
 
Προπώληση εισιτηρίων
Viva.gr:  
https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-104/girls-and-boys-tou-dennis-kelly/?fbclid=IwAR2w0yxcONPdNmX56_1l9Aa1IYuRLOzPSNNywzmUzNerduendEpPpiyUpjs

Θέατρο 104 (Black Box)
Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, (Μετρό Κεραμεικός) 
T. 210 3455.020 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | 
https://www.facebook.com/theatre104/ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/Girls-and-Boys-101474127877379/?ref=br_rs

 
Έγραψαν για την παράσταση:
Όσοι αγαπούν τον συγγραφέα Ντένις Κέλι ή έχουν δει «τα Ορφανά», αξίζει να δουν το νέο του έργο «Girls and boys», στο θέατρο 104, στο Γκάζι. Είναι έργο «ωμό», με δυο χαρακτήρες, μια ηθοποιό και το κοινό, και το λέω αυτό γιατί είναι ένα έργο λεπτής ισορροπίας και αν μείνεις σαν θεατής απέξω, το παιχνίδι χάθηκε. Είναι μια ιστορία για δυο ανθρώπους που αγαπιούνται, οικοδομούν μια ζωή, μια οικογένεια και αυτή αρχίζει να θρυμματίζεται μέχρι να καταστραφεί με τον πιο άγριο τρόπο.
Είναι ένα έργο για τη λεηλασία της ζωής και τη στιγμή που δε μπορείς να καταλάβεις τον τρόπο με τον οποίο όλα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Μας αφορά αυτό το έργο και είναι κάτι που βλέπουμε συχνά, ειδικά τα τελευταία χρόνια- τις σχέσεις μέσα σε ένα οικονομικό πλαίσιο που καταρρέει να βουλιάζουν και να διαλύονται. Και την αδυναμία αυτής της διαχείρισης να μετατρέπεται σε εκτρωματική βία, σε παλιούς ρόλους και συντηρητικά μοντέλα, αξεπέραστα. Είναι η πρώτη σκηνοθεσία της Άννα-Μαρία Στεφαδούρου και αυτό τον πολύ δύσκολο και ευαίσθητο ρόλο υποδύεται η Δώρα Παρδάλη. Το τόλμησαν και νομίζω τα κατάφεραν πολύ καλά. Είναι ένα έργο που σε κάνει να ανησυχείς και είναι ωραίο να συμβαίνει αυτό.
Αργυρώ Μποζώνη, elculture.gr

Η Δώρα Παρδάλη, εκφραστική, με πειστική μιμική στις σκηνές με τα -αόρατα στο θεατή- παιδιά, καταφέρνει, με τη βοήθεια, σίγουρα, και της σκηνοθεσίας, το βασικότερο: να κατεβάσει το κείμενο στην πλατεία και να κρατήσει το κοινό -το δυσκολότερο σε ένα μονόλογο-, με το ενδιαφέρον του να αυξάνεται βαθμιαία μέχρι το σοκαριστικό φινάλε.
Γιώργος Σαρηγιάννης, Το Τέταρτο Κουδούνι

Η μεταφράστρια και σκηνοθέτιδα Άννα-Μαρία Στεφαδούρου πετυχαίνει αυτό το μικρό θαύμα, να «πιάσει» το δύσκολο έργο από τις άκρες και να «ξηλώσει» την επικαιρική μορφή του δίχως να το πληγώσει. Για να ανασύρει ακέραιο το de profundis του, ως γραφή και ως παράσταση. Η ερμηνεύτρια Δώρα Παρδάλη ανταποκρίνεται, δίνει και δίνεται στο έργο ολοκληρωτικά, βυθίζεται στον σκοτεινό πυρήνα του και αναδύεται πάλι με λάμψη. Σε ένα ρεσιτάλ μεταμορφώσεων, με ευαισθησία, συνέπεια, ευγένεια. Μπράβο της!
Λέανδρος Πολενάκης, Η Αυγή 

Σε αυτήν τη «µοχθηρή» συγγραφική γραµµή του Αγγλου δραµατουργού, όπου όλα είναι καλυµµένα πίσω από µικρές ιστορίες-σκηνές οικογενειακής ευτυχίας µέχρι να φτάσουµε στη φρικώδη κατάληξή της, η Αννα-Μαρία Στεφαδούρου επένδυσε εύστοχα στην αµεσότητα του λόγου και του χαρακτήρα για να καθοδηγήσει τη ∆ώρα Παρδάλη στις µεγάλες συναισθηµατικές διακυµάνσεις που απαιτεί ο ρόλος.
Κώστας Ζήσης, Documento 

Αυτό που διακρίνει το έργο και το κάνει σκηνικά συναρπαστικό δεν είναι απλώς το θέμα του, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το εξελίσσει.
Τόνια Καράογλου, Αθηνόραμα 

Η ερμηνεύτρια Δώρα Παρδάλη ξεκινάει ως μίμος / άνθρωπος ορχήστρα τον επί σκηνής μονόλογό της, και μετατρέπεται σιγά σιγά το one woman show σε υπαρξιακό δράμα υψηλής δομικής συνοχής και μεγίστης αισθητικής συνεκτικότητας.
Δρ. Κωνσταντίνος Μπόυρας, Periou 

Σημαντική είναι και η εικονοποιία που διακρίνεται από το κυρίαρχο γνώρισμά της, την εναλλαγή, τη σφοδρότητα, αλλά και την ποικιλομορφία της. Η Δώρα Παρδάλη, υπηρετεί με τόλμη και ζήλο αυτήν την εικονοποιία, και έτσι αποδεικνύει, πλην των άλλων, το πολυδιάστατο του ταλέντου της.
Ζωή Τόλη, enetpress

Η Δώρα Παρδάλη ερμηνεύει τη γυναίκα που μας λέει την ιστορία της και μας ταράζει! Αληθινά, βαθιά, ουσιαστικά. Η σκηνοθέτιδα ήθελε, προφανώς, η ηρωίδα της να μιλήσει στο κοινό κρατώντας την ψυχραιμία και τον βουβό πόνο της. Και αυτό έκανε!
Αλέξανδρος Στεργιόπουλος, Gazetta 

Η μετάφραση της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου αποδίδει ένα κείμενο ζωντανό, με λόγο σύγχρονο και πηγαίο, ενώ η σκηνοθετική της ματιά υπηρετεί την ένταση μιας νεανικής αφήγησης αλλά και το σοκ της τελικής ανατροπής.
Λουκία Σουγιά, θέατρο.gr

Με τη Δώρα Παρδάλη να ξεδιπλώνει το ταλέντο της χωρίς υπερβολές και ιδιαίτερες εξάρσεις, με τη συγκίνηση και το πόνο να διαδέχονται την αυστηρή καταγραφή των γεγονότων από έναν αυτόπτη μάρτυρα.
Κακλαμάνη Αθηνά, toperiodiko.gr

Η σκηνοθεσία της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου μας προσέφερε μια σπάνια και ουσιαστική θεατρική εμπειρία. Αγκάλιασε με αγάπη και τεράστιο ενδιαφέρον ένα έργο με απίστευτα σημαντικές προεκτάσεις για τα θέματα τα οποία πραγματεύεται, δημιουργώντας μια σπουδαία παράσταση με ρυθμό και συναίσθημα.
Νίκη Ράπτη, theathinai.com

Η σκηνοθέτης, υπογράφει και τη μετάφραση του κειμένου, μια μετάφραση που πραγματικά «μιλάει» στα αυτιά του θεατή, του προκαλεί το γέλιο, του φέρνει ανάγλυφα τα συναισθήματα και τις καταστάσεις.
Νάγια Παπαπάνου, boemradio.gr

Η παράσταση έχει αμεσότητα (το περιορισμένο του χώρου άλλωστε βοηθά σε αυτό), αλλά δεν έχει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση αν απευθύνεται σε ευθεία γραμμή στον θεατή, ή θέλει να τον κάνει συμμέτοχο του σκεπτικού της μέσω ενός αυτοψυχογραφήματος.
Onlytheater.gr

Η νεαρή ηθοποιός είναι εμφανές ότι ζει την κάθε φράση, πάλλεται με την κάθε λέξη, νιώσαμε μαζί της κάθε ανάσα, κάθε εσωτερικό κραδασμό.
Μαρινέλλα Φρουζάκη, theatromania.gr

Η Δώρα Παρδάλη μας καθήλωσε από την πρώτη στιγμή. Ενσάρκωσε τόσο ζωντανά τον χαρακτήρα της γυναίκας που από λούζερ στέκεται στα πόδια της, και τον έρωτά της για τον αποφασιστικό, ντούερ (δεν τους λένε στα τέντεξ αυτούς τους τύπους που τα καταφέρνουν όλα;) που όμως μετά γίνεται αυτός λούζερ και τότε εκρήγνυται ένας καταπιεσμένος βίαιος άνθρωπος.
Γιάννης Καφάτος, viewtag.gr

 Η Δώρα Παρδάλη καταφέρνει, παρόλο που είναι μόνη της στη σκηνή, να ζωντανέψει στα μάτια του θεατή, με συχνές αναδρομές και τον σύζυγό της, αλλά κυρίως τα παιδιά της, τη Leanne και τον Danny, καθώς και τις αντιπαραβαλλόμενες προσωπικότητες τους. Είναι μια εξαιρετικά εκφραστική ηθοποιός, η οποία καταφέρνει να επικοινωνήσει το κείμενο με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, δείχνοντας το εύρος του υποκριτικού της ταλέντου.
Ελεάνα Χατζοπούλου,sinwebradio.gr

O μονόλογος που παρακολούθησα ήταν το χαστούκι που χρειαζόμουν.
Ζωή Δημητρίου, provocateur.gr

Η αυτοχειριζόμενη ΒΙΟΜΕ καλεί τους πολίτες να σταθούν στο πλευρό της και να συμμετέχουν στην ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης τη Κυριακή, αφού καταγγέλει μέσω ανακοίνωσης  ότι πωλήθηκε στα «μουλωχτά» σε fund οικόπεδο πάνω στο οποίο βρίσκεται το εργοστάσιο.

Αφού τονίζουν τον κίνδυνο στο οποίο βρίσκεται η ΒΙΟΜΕ περισσότερο από ποτέ, μέσω της ανακοίνωσης  θυμίζουν ότι στα δέκα περίπου χρόνια του μοναδικού αυτού εγχειρήματος τα έβαλαν «με Θεούς και Δαίμονες. Μας επιτέθηκαν τα ΜΑΤ, μας έκοψαν το ρεύμα εργολάβοι της ΔΕΗ, μας έβγαλε στο σφυρί η δικαστική εξουσία. Αλλά αντισταθήκαμε και αντέξαμε. Το ίδιο θα κάνουμε και τώρα».

«Το χρωστάμε στους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που βρεθήκαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια… Που ήρθατε στο εργοστάσιο, που τιμήσατε τη δουλειά μας αποκτώντας τα προϊόντα των κόπων μας. Που φωνάξατε μαζί μας στις διαδηλώσεις. Που σιγοτραγουδήσατε σε κάποια συναυλία στο κατειλημμένο εργοστάσιο. Που σταθήκαμε ώμο με ώμο απέναντι απ’ την αστυνομία» σημειώνεται στο κείμενο.

Καλεί λοιπόν την Κυριακή 5/2 στις 12:00 στο εργοστάσιο σε ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης για να οργανωθούν τα επόμενα βήματα.

Θέλουν να σκοτώσουν τη ΒΙΟΜΕ. Μην τους αφήσεις
Όλη η ανακοίνωση έχει ως εξής

Σήμερα είμαστε στη δυσάρεστη θέση να σας ενημερώσουμε ότι η ΒΙΟΜΕ κινδυνεύει όσο ποτέ. Η δικαστική εξουσία και το κεφάλαιο ξεπούλησαν στα μουλωχτά το οικόπεδο πάνω στο οποίο βρίσκεται το εργοστάσιο σε ένα φαντ.

Εμείς οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε να παράγουμε στο εργοστάσιο, ακόμα και αν το κεφάλαιο και το κράτος μας στείλουνε τα ματ. Αλλά και να μας βγάλουν εμείς θα ξαναμπούμε. Γιατί αυτό το μέρος είναι η ζωή μας και γιατί το χρωστάμε σε εσάς. Το χρωστάμε στους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που βρεθήκαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια.

Που ήρθατε στο εργοστάσιο, που τιμήσατε τη δουλειά μας αποκτώντας τα προϊόντα των κόπων μας. Που φωνάξατε μαζί μας στις διαδηλώσεις. Που σιγοτραγουδήσατε σε κάποια συναυλία στο κατειλημμένο εργοστάσιο. Που σταθήκαμε ώμο με ώμο απέναντι απ’ την αστυνομία.

Το μοναδικό εργοστάσιο της χώρας που λειτουργεί χωρίς αφεντικά, το μοναδικό εργοστάσιο που πληρώνονται όλοι το ίδιο, το μοναδικό εργοστάσιο που απελευθερώθηκε από τον καπιταλιστή και αποδόθηκε στην κοινωνία, κινδυνεύει. Και ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει είσαι εσύ.

Σε αυτά τα 10 χρόνια τα βάλαμε με Θεούς και Δαίμονες. Μας επιτέθηκαν τα ΜΑΤ, μας έκοψαν το ρεύμα εργολάβοι της ΔΕΗ, μας έβγαλε στο σφυρί η δικαστική εξουσία. Αλλά αντισταθήκαμε και αντέξαμε. Το ίδιο θα κάνουμε και τώρα. Όμως όσο ακλόνητη κι αν είναι η θέλησή μας η πραγματική μας δύναμη δεν είναι αυτή. Η πραγματική μας δύναμη είσαι εσύ που διαβάζεις αυτές τις λέξεις.

Έχουμε ελάχιστο καιρό ακόμα, για να τους μπλοκάρουμε. Και θα το κάνουμε. Κάθε δράση μετράει. Κάθε συζήτηση για τη ΒΙΟΜΕ, κάθε αφίσα, κάθε σύνθημα σε τοίχο, κάθε μοτοπορεία, κάθε συναυλία αλληλεγγύης, κάθε μικροφωνική, κάθε μικρή και μεγάλη συγκέντρωση σε όλη την Ελλάδα. Κάθε παρέμβαση σε ΜΜΕ.

Κάθε ψήφισμα σωματείου και κάθε υπογραφή. Και όλα αυτά σα ρυάκια να οδηγήσουν σε ένα μεγάλο ποτάμι κόσμου που θα διαδηλώσει στους δρόμους. Οι νόμοι του κεφαλαίου είναι πανίσχυροι. Αλλά ο νόμος του οργισμένου λαού, μπορεί να τους διαλύσει.

Σας καλούμε την Κυριακή 5/2 στις 12:00 στο εργοστάσιο σε ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης για να οργανώσουμε τα επόμενα βήματα. 

Με αφορμή τη συμπλήρωση τριών δεκαετιών ζωής, τα ΑΣΚΙ διοργανώνουν ένα πολυμορφικό Φεστιβάλ Ιστορίας στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, Πάρκο Ελευθερίας (πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ) στην Αθήνα, από τις 9 έως τις 19 Φεβρουαρίου 2023. Στη διάρκεια των 11 ημερών του Φεστιβάλ θα πραγματοποιούνται καθημερινά εκδηλώσεις, με ελεύθερη είσοδο: θεματικές συζητήσεις, εργαστήρια, προβολές ντοκιμαντέρ, ιστορικοί περίπατοι.

Πρόγραμμα εκδηλώσεων

Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου | Ωράριο έκθεσης: 18:00-22:00

19:00 Εγκαίνια

Παρασκευή, 10 Φεβρουαρίου | Ωράριο έκθεσης: 11:00-21:00

17:00 Ξενάγηση στην έκθεση

19:00 Μεταπολίτευση: όσα δεν γνωρίζουμε και θέλουμε να μάθουμε
Συζητούν οι ιστορικοί: Έφη Αβδελά (Παν. Κρήτης), Πολυμέρης Βόγλης (Παν. Θεσσαλίας), Έφη Γαζή (Παν. Πελοποννήσου), Αντώνης Λιάκος (ΕΚΠΑ)

Σάββατο, 11 Φεβρουαρίου | Ωράριο έκθεσης: 10:00-19:00

12:00 Ξενάγηση στην έκθεση

17:00 Κοιτώντας τις φωτογραφίες των γονιών μου: 30 χρόνια αλβανικής μετανάστευσης
Συζητούν: Σπύρος Στάβερης (φωτογράφος), Πάτυ Βαρδάμη (θεωρητικός κριτικών σπουδών και τέχνης), Κωστής Καρπόζηλος (ΑΣΚΙ), Ιλιρίντα Μουσαράι (συντονίστρια Αρχείου Αλβανικής Μετανάστευσης, ΑΣΚΙ), Μαρλένο Νίκα (καλλιτέχνης-ακτιβιστής), Άννα Νίνη (δημοσιογράφος), Ερβίν Σέχου (κοινωνικός επιστήμονας-ακτιβιστής)

Η εκδήλωση υποστηρίζεται από την Πρωτοβουλία για τις Δημόσιες Ανθρωπιστικές Επιστήμες Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (SNFPHI) στο Πανεπιστήμιο Columbia και θα μεταδοθεί ζωντανά στο facebook των ΑΣΚΙ

Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου | Ωράριο έκθεσης: 10:00-15:00

12:00 Δημιούργησε το δικό σου τεκμήριο. Εργαστήριο μεταξοτυπίας με την ομάδα Λούπες

12:00 Ιστορικός Περίπατος: Από τον Τρούμαν στον Βενιζέλο, διαμάχες και προσδοκίες για τον δημόσιο χώρο στην Αθήνα του Ψυχρού Πολέμου

Συντονισμός: Ελένη Κούκη (ιστορικός, ΕΑΠ-ΑΣΚΙ), Πηνελόπη Πετσίνη (δρ. τεχνών και ανθρωπιστικών επιστημών)

Σημείο συνάντησης: Άγαλμα Τρούμαν (Λεωφ. Βασιλέως Κωνσταντίνου 42)

Δευτέρα, 13 Φεβρουαρίου | Η έκθεση θα παραμείνει κλειστή

12:00 Ξενάγηση στο Μουσείο Πολιτικών Εξορίστων Άη Στράτη (Αγ. Ασωμάτων 31)

Κρατήσεις θέσεων στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. και στο τηλ. 210-3213488

16:00 Ιστορικός Περίπατος: Φοιτητές στην πόλη: διαδρομές του φοιτητικού κινήματος

Συντονισμός: Αγγελική Χριστοδούλου (ιστορικός, ΑΣΚΙ)

Σημείο συνάντησης: Προπύλαια (Πανεπιστημίου 30)

Τρίτη, 14 Φεβρουαρίου | Ωράριο έκθεσης: 11:00-19:00

12:00 Ξενάγηση στην έκθεση

17:00 Μεταπολίτευση, Λογοτεχνία και Αριστερά

Συζητούν: Κώστας Καραβίδας (φιλόλογος, Παν. Ιωαννίνων), Γιάννης Παπαθεοδώρου (φιλόλογος, Παν. Πατρών), Άννα-Μαρία Σιχάνη (ερευνήτρια ψηφιακών ανθρωπιστικών επιστημών, University of London), Βαγγέλης Χατζηβασιλείου (κριτικός λογοτεχνίας)

Τετάρτη, 15 Φεβρουαρίου | Ωράριο έκθεσης: 11:00-19:00

11:00 Ημερίδα: Αρχεία σε συνθήκες μετάβασης

1) Αρχεία σε πανδημία: μια συζήτηση για την εμπειρία του lockdown στους αρχειακούς φορείς

Συζητούν: Μαρία Βλασσοπούλου (Μπενάκειος Βιβλιοθήκη/Βιβλιοθήκη της Βουλής), Άντα Κάπολα – Πολίνα Ιορδανίδου (ΑΣΚΙ), Ελένη Μπενέκη (Ελληνική Αρχειακή Εταιρεία), Σοφία Μπόρα (ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ), Αμαλία Παππά (ΓΑΚ), Ζήσιμος Συνοδινός (ΑΣΚΙ/ΕΜΙΑΝ)

2) Αρχεία σε ψηφία: μια συζήτηση για την παραγωγή, οργάνωση και διαχείριση των ψηφιακών αρχείων

Συζητούν: Αγιάτη Μπενάρδου (DARIAH-ERIC), Χρήστος Παπαθεοδώρου (ΕΚΠΑ), Στάθης Παυλόπουλος (ΑΣΚΙ), Γιάννης Στογιαννίδης (Παν. Δ. Αττικής), Χρήστος Χρυσανθόπουλος (ΕΙΕ-Αρχείων Τάξις)- Άννα-Μαρία Σιχάνη (University of London)

17:00 Προσφυγικές Ιστορίες και Αριστερά. Παρουσίαση του νέου τεύχους του π. Αρχειοτάξιο

Το τεύχος παρουσιάζουν: Όλγα Λαφαζάνη (κοινωνική γεωγράφος, ΕΙΕ), Πόπη Πολέμη (ιστορικός, ΑΣΚΙ), Δημήτρης Χριστόπουλος (πολιτειολόγος, Πάντειο Πανεπιστήμιο)

Πέμπτη, 16 Φεβρουαρίου | Ωράριο έκθεσης: 11.00-21:00

12:00 Ξενάγηση στην έκθεση

Προβολές ντοκιμαντέρ

17:00 Μια μεγάλη περιπέτεια: η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης (2021, 1ω 14λ)

19:00 Η σιωπή των Άλλων (El silencio de otros, Ισπανία, 2018, 1ω 36λ)

Ευχαριστούμε τον Τηλεοπτικό Σταθμό της Βουλής των Ελλήνων για την παραχώρηση

Εισαγωγή-σχολιασμός: Μάνος Αυγερίδης (ιστορικός, ΑΣΚΙ)

Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου | Ωράριο έκθεσης: 11:00-21:00

12:00 Ξενάγηση στην έκθεση

19:00 Αναζητώντας τα υποκείμενα στο αρχείο. Νέες προσεγγίσεις στην ιστορία από τα κάτω

Συζητούν: Ντίνα Βαΐου (ομ. καθηγήτρια, ΕΜΠ), Δήμητρα Βασιλειάδου (ιστορικός, Παν. Αιγαίου), Κωστής Γκοτσίνας (ιστορικός, ΕΙΕ), Δήμητρα Λαμπροπούλου (ιστορικός, ΕΚΠΑ), Άννα Ματθαίου (ιστορικός, Παν. Θεσσαλίας)

Σάββατο, 18 Φεβρουαρίου | Ωράριο έκθεσης: 10:00-19:00

12:00 Μνήμες βασανιστηρίων. Μια σκοτεινή ιστορία δίχως σύνορα

Ξενάγηση και συζήτηση στο Μουσείο Αντιδικτατορικής Δημοκρατικής Αντίστασης (Δεινοκράτους 72). Συζητούν: Θανάσης Γάλλος (ιστορικός, ΑΣΚΙ), Νίκος Μανιός (γενικός γραμματέας ΔΣ ΣΦΕΑ), Κλειώ Παπαπαντολέων (νομικός), Παναγιώτης Σωπάκης-Βαλαλάκης (Πρόεδρος ΔΣ Ελληνικού Τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας), Γιάννης Φελέκης (συνδικαλιστής-εκδότης)

17:00 Η ιστορία αλλού. Μια συζήτηση για τις πολλαπλές αναγνώσεις του παρελθόντος με αφορμή τα 10 χρόνια της Ιστορίας στο Κόκκινο

Συζητούν: Θανάσης Πέτρου (δημιουργός κόμικς), Δανάη Σιώζιου (εκπαιδευτικός-ποιήτρια), Βαγγέλης Καραμανωλάκης (ιστορικός, ΕΚΠΑ-ΑΣΚΙ), Εύα Στεφανή (σκηνοθέτης), Νίκος Χατζόπουλος (ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής, καθηγητής υποκριτικής)

Η συζήτηση θα μεταδοθεί ζωντανά στο facebook των ΑΣΚΙ

Κυριακή, 19 Φεβρουαρίου | Ωράριο έκθεσης: 10:00-15:00

12:00 Δημιούργησε το δικό σου τεκμήριο. Εργαστήριο μεταξοτυπίας με την ομάδα Λούπες

12:00 Ιστορικός Περίπατος: Στα χνάρια της Queer Αθήνας

Συντονισμός: Βάγια Γεωργαλή – Hella Tsaconas (Queer Athens)

Σημείο συνάντησης: Πεδίο του Άρεως (Άγαλμα Αθηνάς)

Η είσοδος στην έκθεση και η συμμετοχή σε όλες τις εκδηλώσεις του φεστιβάλ είναι δωρεάν.
 

Την δημόσια οργή και την παγκόσμια κατακραυγή προκαλούν φωτογραφίες που εικονίζουν αποστεωμένο έναν φυλακισμένο Ιρανό γιατρό που κάνει απεργία πείνας, για να υποστηρίξει τις διαδηλώσεις κατά της υποχρέωσης των γυναικών στο Ιράν να φορούν χιτζάμπ, οι οποίες έχουν κάνει τον γύρο του διαδικτύου.

Ο 53χρονος Φαρχάντ Μεϊσαμί, ο οποίος βρίσκεται από το 2018 στη φυλακή επειδή υποστήριξε ακτιβίστριες που διαμαρτύρονταν κατά της υποχρεωτικής χρήσης του χιτζάμπ, άρχισε την απεργία πείνας του στις 7 Οκτωβρίου για να διαμαρτυρηθεί για τους πρόσφατους φόνους διαδηλωτών από την κυβέρνηση, δήλωσε ο δικηγόρος του.

Η ιρανική δικαιοσύνη στηρίζει πως οι φωτογραφίες που κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χρονολογούνται πριν από τέσσερα χρόνια, όταν ο Μεϊσαμί είχε πράγματι πραγματοποιήσει απεργία πείνας, αφού αρνείται πως η απεργία πείνας του ξεκίνησε τώρα.

Ως απόδειξη, το ημιεπίσημο ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων Young Journalists Club (YJC) ανήρτησε αυτή που υποστηρίζει πως είναι η πιο πρόσφατη φωτογραφία του Μεϊσαμί, στην οποία δεν φαίνεται απισχνασμένος και εικονίζεται να κάθεται στο πάτωμα του κελιού του έχοντας δίπλα του μια σακούλα που μοιάζει με σακούλα με τσιπς.

Το Reuters δεν μπόρεσε να επιβεβαιώσει πότε είχαν τραβηχτεί οι φωτογραφίες.

«Η ζωή του πελάτη μου Φαρχάντ Μεϊσαμί βρίσκεται σε κίνδυνο», έγραψε στο Twitter ο δικηγόρος Μοχαμάντ Μογιμί. «Άρχισε απεργία για να διαμαρτυρηθεί για τους πρόσφατους κυβερνητικούς φόνους στους δρόμους». Πρόσθεσε πως ο Μεϊσαμί έχει χάσει 52 κιλά.

Ο Μεϊσαμί εικονίζεται σε φωτογραφίες να είναι κουλουριασμένος πάνω σε κάτι που μοιάζει με κρεβάτι νοσοκομείου. Σε μια άλλη είναι όρθιος με τα πλευρά του να προεξέχουν.

«Σοκαριστικές εικόνες του δρος Φαρχάντ Μεϊσαμί, ενός γενναίου υποστηρικτή των δικαιωμάτων των γυναικών που κάνει απεργία πείνας στη φυλακή», έγραψε στο Twitter ο Ρόμπερτ Μάλεϊ, ο ειδικός απεσταλμένος της Ουάσινγκτον για το Ιράν.

«Το ιρανικό καθεστώς αρνήθηκε αδίκως σ’ αυτόν και σε χιλιάδες άλλους πολιτικούς κρατουμένους τα δικαιώματά τους και την ελευθερία τους. Τώρα απειλεί αδίκως τη ζωή του», πρόσθεσε.

Σε επιστολή που δημοσιοποιήθηκε από την υπηρεσία στα περσικά του BBC, ο Μεϊσαμί διατύπωνε τρία αιτήματα: να τερματισθούν οι εκτελέσεις, να απελευθερωθούν οι πολιτικοί κρατούμενοι και να τερματισθεί η παρενόχληση των γυναικών που βασίζεται στην υποχρέωσή τους να φορούν το χιτζάμπ.

«Θα συνεχίσω την αδύνατη αποστολή μου με την ελπίδα ότι θα γίνει δυνατή αργότερα με συλλογική προσπάθεια», έγραψε.

“Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΜΑΝΤΕΟΥΣ” του Μηνά Βιντιάδη.
Σκηνοθεσία  Βάνα Πεφάνη.
Ηθοποιοί      Πέμη Ζούνη
                       Έλιο-Φοίβος Μπέικο.
Στο πιάνο     ο Διονύσης Μαλλούχος.

Ποιος θα μπορούσε να μας γνωρίσει τον Βόλφανγκ Αμαντέους Μότσαρτ καλύτερα από την αδελφή του;

Η Πέμη Ζούνη μεταμορφώνεται σε  Νάνερλ Μότσαρτ, στο καινούργιο θεατρικό έργο του Μηνά Βιντιάδη, με τις σκηνοθετικές οδηγίες της Βάνας Πεφάνη. Πρεμιέρα Σάββατο 4 Μαρτίου και όλα τα Σάββατα του Μαρτίου, στη Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

«Δεξιοτέχνης, ταλέντο, διάνοια, παιδί θαύμα». Με αυτές τις λέξεις υμνούσαν στη δεκαετία του 1760 ένα μέλος της οικογένειας των Μότσαρτ. Όχι τον Βόλφγκανγκ Αμαντέους, αλλά την αδελφή του Νάνερλ Μότσαρτ. Έχει αποδειχτεί ότι πάνω στις δικές της παρτιτούρες έμαθε μουσική ένας από τους κορυφαίους μουσουργούς,  τη στιγμή που και η ίδια θεωρούνταν μια από τις καλύτερες πιανίστριες της Ευρώπης. Μαζί όργωσαν ολόκληρη την Ευρώπη και γνώρισαν την αποθέωση ως «παιδιά θαύματα». Μέχρι τη χρονιά που η Νάρνελ έκλεισε τα δεκαοκτώ της χρόνια. Σύμφωνα με τα ήθη της εποχής ήταν πλέον σε ηλικία γάμου. Έτσι αυτή η σπουδαία μουσικός πέρασε στο περιθώριο...

Τα παιδικά τους χρόνια, η ανέλιξη τους, η προσωπική ιστορία της Νάνερλ Μότσαρτ και η σχέση της  με τον πατέρα και τον διάσημο αδελφό της,  η εξέλιξη βήμα βήμα ενός μύθου, θα παρασταθούν σ’ έναν αρμονικό συνδυασμό Θεάτρου και Μουσικής. Μια ιστορία για τις απραγματοποίητες επιθυμίες, τις αδελφικές σχέσεις, για το «ταλέντο» και την καλλιτεχνική υπεροψία, για τον έρωτα και τη μοναξιά. Μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία, άγνωστη στο ευρύ κοινό, που αφορά όλους τους ανθρώπους, από την εφηβεία έως την τρίτη ηλικία.

Μια παράσταση με τις υπέροχες μελωδίες του Μότσαρτ  να μας χαϊδεύουν την ψυχή...

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΜΗΝΑΣ ΒΙΝΤΙΑΔΗΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ: ΒΑΝΑ ΠΕΦΑΝΗ
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΣ: ΝΤΕΠΥ ΠΑΓΚΑ
ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΥΝΤΖΕΡΗΣ
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΛΩΤΣΟΤΗΡΑΣ
ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΗΧΟΙ: ORESTIS
ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΙΑ: ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ: ΝΤΑΙΖΗ ΛΕΜΠΕΣΗ
VIDEO ART: ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΒΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΤΑ ΕΦΡΕΜΙΔΟΥ
HAIRDESIGN: ΚΩΝ/ΝΟΣ ΣΑΒΒΑΚΗΣ

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ: 4,11 και 18 ΜΑΡΤΙΟΥ στις 18.00 και στις 21.00
Τιμές Εισιτηρίων €16.00, €12.00 (φοιτητικό, μαθητικό, ανέργων) / 18:00
€18.00, €14.00 (φοιτητικό, μαθητικό, ανέργων) / 21:00
Προπώληση: https://www.ticketservices.gr/event/o-aderfos-mou-o-amanteous/ Ticket Services
- Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39
- Τηλεφωνικά: 2107234567
- Online: www.ticketservices.gr
Η παράσταση Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΜΑΝΤΕΟΥΣ   πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού

Οι αντιδράσεις των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών κατά της ατομικής αξιολόγησης είχαν προδικαστεί από τη στιγμή που η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας είχε ανακοινώσει την έναρξή της. Χθες ήλθε η επίσημη οριστικοποίησή τους. Η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ αποφάσισαν επανάληψη της απεργίας-αποχής που είχαν κηρύξει και για την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων. Την ίδια στιγμή, η κυβερνητική παράταξη των δασκάλων και των νηπιαγωγών επικρίνει την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως ότι νοσταλγεί τον «επιθεωρητισμό». Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με την απόφαση του υπουργείου Παιδείας, η ατομική αξιολόγηση θα ξεκινήσει άμεσα από τους εκπαιδευτικούς που διορίστηκαν προ διετίας και, καθώς ολοκληρώνεται η διετία, πρέπει να αξιολογηθούν για να μονιμοποιηθούν.

Ειδικότερα, χθες το διοικητικό συμβούλιο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ) αποφάσισε μεταξύ άλλων την κήρυξη 24ωρης απεργίας την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου, με την πραγματοποίηση πανεκπαιδευτικών συλλαλητηρίων σε όλη τη χώρα. Ανάλογη απόφαση αναμένεται να λάβει η ΟΛΜΕ. Επίσης, η ΔΟΕ αποφάσισε κινητοποιήσεις από τις 6/2 με αιχμή το ζήτημα της άμεσης μονιμοποίησης των δόκιμων εκπαιδευτικών, ενώ το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ σκοπεύει να προσφύγει δικαστικά, στην περίπτωση που οποιαδήποτε Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης προχωρήσει σε ανάκληση των διαπιστωτικών πράξεων μονιμοποίησης των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών.

Συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα ετοιμάζουν οι εκπαιδευτικοί – κατά και η ΔΑΚΕ.

Την ίδια στιγμή, η κυβερνητική ΔΑΚΕ χρησιμοποιεί οξεία γλώσσα κατά της υπουργού. Συγκεκριμένα, σχολιάζοντας τη δήλωσή της ότι «για πρώτη φορά μετά από 41 χρόνια, ξεκινά οριζοντίως η ατομική αξιολόγηση εκπαιδευτικών, ένα κομβικό εργαλείο βελτίωσης των εκπαιδευτικών μας, των εφοδίων που προσφέρουμε στα παιδιά μας, της εκπαίδευσης συνολικά», η ΔΑΚΕ αναφέρει ότι «το να νοσταλγείς, όπως τεκμαίρεται, τον “επιθεωρητισμό” που τόσα δεινά προξένησε στην εκπαίδευση είναι τουλάχιστον ατυχές». Και προσθέτει: «Η πεισματική άρνηση για διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα στην κατεύθυνση της αναζήτησης των βέλτιστων τρόπων στήριξης και ενίσχυσης του εκπαιδευτικού έργου οδήγησε στους νόμους 4692/20 και 4823/21 που προκρίνουν την ενίσχυση της ατομικότητας και ενδυνάμωση της δικαιοδοσίας των μονοπρόσωπων οργάνων αφυδατώνοντας το σχολείο από τις συλλογικές, δημοκρατικές και παιδαγωγικές του λειτουργίες».

Παράλληλα, η συνδικαλιστική παράταξη αναφέρει για την κ. Κεραμέως ότι «τώρα, με μια κίνηση προεκλογικού εντυπωσιασμού ότι, δήθεν, τήρησε τις προεκλογικές δεσμεύσεις του 2019, επιβάλλει “αξιολόγηση” των εκπαιδευτικών με αντιεπιστημονικές μεθόδους και στοχεύσεις, στο… “παρά πέντε” πριν τις εκλογές, βυθίζοντας ακόμη περισσότερο τις σχολικές μονάδες στη ζοφερή, γραφειοκρατική, αντιπαιδαγωγική καθημερινότητα που διαμορφώνει με τις τραγικές αποφάσεις της».

Ολοένα και πυκνώνουν οι αντιδράσεις στον χώρο του Πολιτισμού ενάντια στην κυβερνητική απαξίωση. Καλλιτέχνες κλιμακώνουν τον αγώνα τους με νέες κινητοποιήσεις ζητώντας την απόσυρση του Προεδρικού Διατάγματος που εξισώνει τα πτυχία των καλλιτεχνικών σχολών με απολυτήρια Λυκείο.

Η Τάνια Τσανακλίδου μιλώντας χθες στην εκπομπή Kontra 24 και την δημοσιογράφο Αναστασία Γιάμαλη, απέδωσε την κυβερνητική αυτή κίνηση στο γεγονός ότι η εξουσία θέλει τους καλλιτέχνες να λειτουργούν ως διασκεδαστές.

Ειδικότερα, η ίδια, αφού ανέγνωσε την συγκλονιστική ανάρτηση του Αλκίνοου Ιωαννίδη, δήλωσε:

«Κατανοώ γιατί μισούν τόσο τον πολιτισμό και γιατί κρατάνε την Παιδεία σε τόσο χαμηλό επίπεδο. Καμία εξουσία δεν θέλει να έχει εκλεπτυσμένα πνεύματα και μορφωμένους ανθρώπους σαν οπαδούς της… Θέλουν να λειτουργούμε ως διασκεδαστές, όχι σαν πνευματικοί άνθρωποι που μπορούμε να ρίξουμε φως στην ψυχή ενός ανθρώπου, να παρηγορήσουμε την θλίψη του, να τον εμπνεύσουμε σε κάτι ανώτερο από αυτό που ζούμε, από αυτήν την μιζέρια που ζούμε…

Το πιο συγκινητικό από τις κινητοποιήσεις ήταν τα παιδιά των μουσικών σχολείων, των δραματικών σχολών που γέμισαν το Σύνταγμα με ομορφιά. Για αυτά τα παιδιά πρέπει να κάνουμε τον αγώνα μας (…).

Αυτή η Κυβέρνηση θέλει να ξεπουλήσει τα πάντα, θέλει να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα και να έχει έναν πολιτισμό ελεγχόμενο που τον χειρίζονται και τον χρησιμοποιούν κατά βούληση.

Καμία κυβέρνηση δεν έδωσε στον Πολιτισμό και στην Παιδεία το ποσοστό που της αναλογούσε σαν σπουδαιότητα».

«Ο Έλληνας βάτραχος»

ένας μονόλογος του Δημήτρη Ποταμίτη

μια παράσταση μετά την καταστροφή, 
μια παράσταση για τη ζωή, για τις αξίες του ανθρώπου, για την αναγέννηση
 
με την Αννίτα Κούλη

σε σκηνοθεσία Αυγουστίνου Ρεμούνδου

Από τις 20 Φεβρουαρίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15 

Το έργο
Μετά από μια βιβλική καταστροφή, μια γυναίκα μισολιπόθυμη, ξυπνάει, μεταξύ λάσπης και σκουπιδιών και συνειδητοποιεί ότι βρίσκεται πάνω στα μάρμαρα της στέγης του Παρθενώνα. Ο βράχος της Ακρόπολης, μετά τον κατακλυσμό, έχει μετατραπεί σε νησί αφού ολόκληρη η Ελλάδα έχει πια βυθιστεί. Δίπλα της, απομεινάρια ενός πολιτισμού που χάθηκε. Όλα δείχνουν πως μόνο αυτή έχει επιζήσει. Αναζητώντας στους λαβύρινθους του μυαλού της, τη στιγμή της καταστροφής, αναρωτιέται αν ο κύκνος με το όνομα Αίσωπος, την έκρυψε στα φτερά του μαζί με τον μύθο του και την έσωσε… Βρίσκει έναν βάτραχο, τον ονομάζει Διογένη, τον διορίζει φίλο της και κάθε μέρα, μέσα από ένα μύθο, του μαθαίνει όλη την νεότερη Μυθολογία των Ελλήνων. Έτσι αρχίζει ένα ταξίδι με δέκα αλληγορικούς μύθους, ψάχνοντας να καταλάβει και η ίδια τους λόγους που οδήγησαν ολόκληρη τη χώρα στο βυθό. 

Η παράσταση είναι ένα λυρικό ταξίδι αυτογνωσίας – αυτοκριτικής, που με όχημα την Ελληνική Μυθολογία, καταγράφει την άνοδο και την πτώση των ανθρώπων, την εξιλέωση και την αναβίωση. Την αναγέννηση. 

Σημείωμα του σκηνοθέτη
Διαβάζοντας τον «Έλληνα Βάτραχο», διέκρινα αμέσως ένα κείμενο διαχρονικό, προφητικό, που ενώ γράφεται στη δεκαετία του ΄90 - ουσιαστικά σε μια περίοδο ανάπτυξης της χώρας – μιλά για μια Ελλάδα που χάνεται μέσα στην καταναλωτική ευτέλεια και στη σαχλαμάρα του θεάματος. Όπως το σατυρικό δράμα αντλεί τη θεματολογία του μέσα από την Ελληνική μυθολογία, έτσι και ο Δημήτρης Ποταμίτης, σαν τον Αριστοφάνη, μέσα από τους μύθους του παρελθόντος, προβλέπει το μέλλον. Διανύει την περίοδο από τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους μέχρι και τη δεκαετία του ’90 που γράφτηκε το κείμενο. Βλέπει τον Έλληνα της κρίσης, τον Έλληνα της πανδημίας, τον «Έλληνα βάτραχο». Διορατικός και σαρκαστικός, υπενθυμίζει στην ελληνική κοινωνία τις ανεπάρκειες και τα τραύματά της και ψάχνει τρόπους για την αναγέννηση της Ελλάδας. Μέσα από μία γραφή, λυρική, συμβολική αλλά πάνω από όλα σατυρική και με πολύ χιούμορ, ο Δημήτρης Ποταμίτης μας χαρίζει ένα κλασικό έργο. 

Μπαίνοντας βαθιά μέσα στο έργο και με μεγάλη προσοχή, προτίμησα να προσθέσω κάποια ελάχιστα στοιχεία – λέξεις – που γεφυρώνουν την περίοδο από το 1995 έως σήμερα, που εκ των πραγμάτων λείπουν από τον μονόλογο.  Προσπαθώντας να κρατήσω το ύφος που υιοθετούσε ο Ποταμίτης στις παραστάσεις του, δημιούργησα μια παράσταση με κύρια στοιχεία το παιχνίδι, τη σάτιρα, την παρωδία και την γκροτέσκα καρικατούρα. Αφαίρεσα καταγγελτικά στοιχεία που σκοτείνιαζαν το έργο, έτσι ώστε η παράσταση να ακροβατεί μεταξύ γελοίου και σοβαρού, λαϊκής παράδοσης και κλασικού δράματος, Καραγκιόζη και καρτούν. 
Η μουσική παίζει κυρίαρχο ρόλο. Πρωτότυπες συνθέσεις, στίχοι από τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν» καθώς και δημοτικά τραγούδια που διασκεύασε με μία ιδιαίτερη και σύγχρονη ματιά ο Νικόλας Καρίμαλης (Razastarr), συνδέουν το παρελθόν με το παρόν. 
Τέλος, επέλεξα ο κεντρικός ήρωας Χ να παιχτεί από γυναίκα, αφού μια μητρική παρουσία συμβολικά σηματοδοτεί την έννοια της αναγέννησης.

Η παράσταση είναι φόρος τιμής στον θεατράνθρωπο Δημήτρη Ποταμίτη.

Αυγουστίνος Ρεμούνδος

                                           
Σημείωμα του συγγραφέα
«Θεωρώ χρήσιμο για την πληρέστερη κατανόηση των αιτιών που οδήγησαν στη συγγραφή τούτου του έργου, αλλά και για πιο σαφή αποκωδικοποίηση της παραβολής που αποτελεί, τις πιο κάτω διευκρινήσεις:
Ο μοναδικός επιζήσας νεοέλλην από μια «επιστημονικής φαντασίας» καταστροφή ξυπνά την επόμενη μέρα επί των ερειπίων. Τρελός με μια αυτόνομη, δική του λογική, προσεγγίζει τη νεοελληνική πραγματικότητα και τα αίτια της καταστροφής, κατασκευάζοντας προσωπικούς μύθους από υλικά ιστορίας, μνήμες συλλογικές και προσωπικές.
Στο έργο, το πολιτικό γίνεται βαθιά προσωπικό, και το προσωπικό καθορίζει το πολιτικό γίγνεσθαι, επιβεβαιώνοντας ευθύνες και συνενοχές του καθενός μας. Τελικά το έργο δεν είναι παρά μια σημειολογική σπουδή πάνω στην ιθαγενή περιπέτεια.
Ο τρόπος μυθοπλασίας του ήρωα είναι παραληρηματικός, όχι μόνο λόγω της φαινομενικής τρέλας του, αλλά γιατί τα πάντα είναι άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους σαν κρίκοι μιας αλυσίδας, σαν κόμποι σε ηλεκτροφόρα καλώδια, που σε όποιο σημείο της αν τα ενώσεις, θα παράγουν σπίθα. Η λογική διαδοχή εδώ δεν έχει καμιά σημασία. Αντίθετα μπορεί να υπεραπλούστευε και να εγκεφαλοποιούσε τα υλικά ενός οικοδομήματος, που στηρίζει την κατασκευή του στην χημεία και όχι στα μαθηματικά. Γιατί, αν νοσεί ο νεοελληνικός μας βίος, η νόσος του είναι αποτέλεσμα βίαιων, ετερόκλητων και τυχάρπαστων χημικών προσμίξεων, κι όχι λογικών ή μαθηματικών εκτιμήσεων και υπολογισμών.
Τέλος θα ήθελα να δηλώσω ότι δεν έχω άλλο στο νου μου «πάρεξ ελευθερία και γλώσσα», δηλαδή Ελλάδα. Κι αν είμαι κάποτε πικρός, είμαι από αγάπη. Η αυτοκριτική, μόνο αν είναι βασανιστική μπορεί να είναι ωφέλιμη. Άλλωστε ο χειρότερος εχθρός του πατριωτισμού, δεν είναι ο σοβινισμός;»

                                Δημήτρης Ποταμίτης 

Συντελεστές:

Κείμενο: Δημήτρης Ποταμίτης
Σκηνοθεσία/ Διασκευή: Αυγουστίνος Ρεμούνδος
Ερμηνεία: Αννίτα Κούλη
Μουσική: Νικόλας Καρίμαλης (Razastarr)
Σκηνικά/ Κοστούμια: Τόνια Αβδελοπούλου
Χορογραφία: Μάτα Μάρρα
Σχεδιασμός Φωτισμού/ Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιέλενα Γκάγκιτς
Φωτογραφίες: Δέσποινα Κλούβα/ Στέφανος Κυριακόπουλος
Video trailer: Νικήτας Χάσκας
Σχεδιασμός αφίσας/ flyer: Κατερίνα Σεμερτζόγλου
Επικοινωνία/ Προώθηση παράστασης: Νταίζη Λεμπέση
Παραγωγή: ΜΑΝΤΑΜ ΣΑΡΔΑΜ/ VAULT THEATRE PLUS

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ: Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2023

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 70 λεπτά χωρίς διάλειμμα 

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: Γενική είσοδος: 12 ευρώ. 
Μειωμένο: 10 ευρώ
Facebook page: 
https://www.facebook.com/ellinasvatrahos 
Instagram: o_ellinas_vatraxos 
https://instagram.com/o_ellinas_vatraxos?igshid=ZDdkNTZiNTM=
      
Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS
https://vaulttheatre.gr
Facebook Page: 

http://www.facebook.com/VAULTTheatreGr1
Instagram : vault.theatre.plus (https://www.instagram.com/vault.theatre.plus/?hl=el)
Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός
Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8' περίπου με τα πόδια)
Πληροφορίες-κρατήσεις: 213 0356472 / 6949534889
Προπώληση viva.gr : https://www.viva.gr/tickets/theater/o-ellinas-batraxos/
(για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 - 14:00 και 17:00 - 21:00)
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.