Θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο της χώρας μας, καθώς σύμφωνα με την ανάρτηση που έκανε ο Σπύρος Μπιμπίλας μέσα από τον λογαριασμό του στο facebook, ο ηθοποιός, στιχουργός και συγγραφέας Κώστας Μπιλίρης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών.

«Ακόμα μια απώλεια για την καλλιτεχνική μας οικογένεια.. Όπως μας πληροφόρησε ο ανηψιός του έφυγε από την ζωή στα 83 του ο Κώστας Μπιλίρης , ένας σεμνός ηθοποιός του θεάτρου , που εμφανίστηκε και στα πρώτα μεγάλα σήριαλ της ελληνικής τηλεόρασης , με πολλές συμμετοχές σε σειρές της ραδιοφωνίας, δάσκαλος υποκριτικής, στιχουργός πολλών επιτυχιών και συγγραφέας.. Γεννήθηκε στην Λαμία 15-1-1940..Καλο σου ταξίδι αγαπημένε μας συνάδελφε» έγραψε στην ανάρτησή του ο Σπύρος Μπιμπίλας.

Δεν έχουν τέλος τα προβλήματα στον σιδηρόδρομο και η ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού. Το πρωί της Δευτέρας η αμαξοστοιχία 51, η οποία εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη - Αθήνα και είναι το γνωστό ETR 470 ακινητοποιήθηκε κοντά στο σταθμό των Θερμών εξαιτίας τεχνικού προβλήματος.

Στο τρένο επιβαίνουν 190 επιβάτες. Με άλλη μηχανή που έφτασε στο σημειο της ακινητοποίησης, η αμαξοστοιχία θα κατυθυνθεί προς Λιανοκλάδι και από εκεί, όπως ανακοίνωσε η Hellenic Train οι επιβάτες θα συνεχίσουν στον προορισμό τους με λεωφορεία.

Να σημειωθεί πως το τελευταίο διάστημα έχουν πληθύνει πάλι τα προβλήματα μηχανικών βλαβών στο τροχαίο υλικό με συχνές ακινητοποιήσεις αμαξοστοιχιών, ενώ φαίνεται πως και το συγκεκριμένο τρένο δεν είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζει προβλήματα παρά το γεγονός ότι εδώ και περίπου 18 μήνες έχουν γίνει αλλαγές στη διοικητική πυραμίδα της τεχνικής διεύθυνσης της εταιρίας, όπου επικεφαλής είναι πλέον Ιταλός. 

O συνθέτης Δημήτρης Μαραμής για μία ακόμα φορά αναμετριέται μουσικά
με τη ζύμωση της παράδοσης και της ιστορίας και παρουσιάζει σε πρώτη
πανελλήνια εκτέλεση το Σάββατο 5 Αυγούστου στο Κεφαλόβρυσο
Καρπενησίου,  στο πλαίσιο των Μποτσάρειων 2023, το νέο μουσικό του έργο
«ΔΕΙΛΙΝΟ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΦΩΣ» με τους Θοδωρή Βουτσικάκη, Λεωνίδα
Κακούρη, το κουιντέτο χάλκινων πνευστών Melos Brass, το Βασίλη
Παναγιωτόπουλο στα κρουστά, το συνθέτη στο πιάνο και είκοσι εθελοντές
Καρπενησιώτες που συμμετέχουν στην αναπαράσταση της μάχης του
Κεφαλόβρυσου και του θανάτου του Μάρκου Μπότσαρη.

Το έργο «ΔΕΙΛΙΝΟ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΦΩΣ» έχει ως έμπνευση την απαράμιλλη
αυτοθυσία του πιο διεθνή ήρωα της παλιγγενεσίας του 1821, του Μάρκου
Μπότσαρη και αποτελεί το κορυφαίο δρώμενο των Μποτσάρειων, για την
επέτειο των 200 χρόνων από το θάνατο του στη μάχη του Κεφαλόβρυσου στο
Καρπενήσι.

Το έργο βασίζεται στη δημοτική ποίηση. Η δύναμη του λόγου της προφορικής
παράδοσης, της δημοτικής ποίησης, αναγεννιέται μέσα από τη σύγχρονη
μελοποίηση του συνθέτη, έχοντας ως θέμα τον ήρωα του οποίου ο θάνατος
πυροδότησε μια τεράστια παραγωγή στη λογοτεχνία, τη ζωγραφική και κάθε
μορφή τέχνης, τόσο από Έλληνες όσο και από Ευρωπαίους φιλέλληνες
δημιουργούς αλλά και από τον ανώνυμο λαό της λαϊκής ποίησης.

Πρόκληση αποτελεί η συμμετοχή είκοσι εθελοντών, απλών βιοπαλαιστών από
το Καρπενήσι, που συμμετέχουν για την αναπαράσταση της μάχης και του
θανάτου του Μπότσαρη, δομημένης κινησιολογικά πάνω στο μουσικό έργο
μέσα στο φυσικό και ιστορικό σκηνικό του Κεφαλόβρυσου.

Στην αναπαράσταση της μάχης του Κεφαλόβρυσου σε
κινησιολογία Κωνσταντίνου Γεράρδου και σχεδιασμό φωτισμών Μαρίας
Αθανασοπούλου, θα συμμετέχουν μέλη από: τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καρπενησίου, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ενορίας Ευρυτάνων Αγίων «Ο
Μάρκος Μπότσαρης», τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Παναγίας»
Καρπενησίου και εθελοντές του τόπου.

Την όλη εκδήλωση συνδιοργανώνουν: ο Δήμος Καρπενησίου, η Περιφέρεια
Στερεάς Ελλάδας, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ενορίας Ευρυτάνων Αγίων «Ο
Μάρκος Μπότσαρης», η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Στερεάς Ελλάδας, η
Ένωση Ευρυτάνων Αμερικής «Το Βελούχι» και η Ιερά Μητρόπολη
Καρπενησίου.

Ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Ευρυτανίας κ. Αριστείδης Τασιός σημειώνει:
«Οι φετινές επετειακές εκδηλώσεις για τα Μποτσάρεια, τα οποία έχουν
καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια ως η κορωνίδα των καλοκαιρινών
εκδηλώσεων του Δήμου Καρπενησίου, για πρώτη φορά περιλαμβάνουν ένα
πρωτότυπο μουσικό δρώμενο για τον Μάρκο Μπότσαρη, τον πιο διεθνώς
αναγνωρισμένο ήρωα της επανάστασης του 1821, το οποίο θα συνδέει το χθες
με το σήμερα, αναδεικνύοντας την ιστορία της περιοχής, τιμώντας την
ιστορική μνήμη και το παρελθόν, μεταφέροντας διδάγματα στο παρόν και το
κυριότερο δημιουργώντας προοπτική για το μέλλον».

Ο Δήμαρχος Καρπενησίου / Πρόεδρος ΠΕΔ Στερεάς Ελλάδας Νίκος
Σουλιώτης σημειώνει: «Το 2023 αποτελεί για το Καρπενήσι ένα έτος σταθμό,
καθώς σηματοδοτεί τη συμπλήρωση των 200 χρόνων από το θάνατο του
Μάρκου Μπότσαρη στο Κεφαλόβρυσο. Με αυτή την εμβληματική επέτειο,
γιορτάζουμε  τη συλλογική μνήμη αυτού του τόπου και τιμούμε το σπουδαίο
ήρωα που ενέπνευσε τη διεθνή κοινότητα. 
Έχοντας ανακηρύξει την επετειακή αυτή χρονιά ως «Έτος Μάρκου
Μπότσαρη», επιλέξαμε να τον τιμήσουμε με έναν μοναδικό τρόπο μέσα από
τις εκδηλώσεις «Μποτσάρεια». 
Για πρώτη φορά θα παρουσιαστεί ένα μοναδικό μουσικό δρώμενο αφιερωμένο
στον εθνικό μας ήρωα, ο οποίος ως σύμβολο πολεμικής αρετής και
συνειδησιακής έξαρσης, ξεφεύγει από το όρια του χρόνου αποκαλύπτοντας το
διαχρονικό ορίζοντα των ελληνικών προτύπων που αποτέλεσαν σημεία
αναφοράς για τους ανθρώπους της τέχνης. Ένα έργο τέχνης θα είναι και αυτό
που θα παρουσιαστεί στα «Μποτσάρεια» από τον σπουδαίο συνθέτη Δημήτρη
Μαραμή, με συγκινησιακή δύναμη, διαχρονικότητα και έμπνευση για το αύριο
και τις νέες γενιές».

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σύλληψη - Σύνθεση: Δημήτρη Μαραμής 
Τραγουδιστής: Θοδωρής Βουτσικάκης 

Ηθοποιός: Λεωνίδας Κακούρης
Μουσικό σύνολο: Melos Brass 
Κρουστά: Βασίλης Παναγιωτόπουλος
Συμμετέχουν είκοσι εθελοντές Καρπενησιώτες

Κινησιολογία: Κωνσταντίνος Γεράρδος
Φωτισμοί: Μαρία Αθανασοπούλου

Συντονίστρια: Ελένη Σιαξαμπάνη
Ενδυματολογική μελέτη: Γιάννης Δημητρίου
Ηχολήπτης: Δημήτρης Μπουρμπούλης

Ο διαγωνισμός ομορφιάς «Μις Ιταλία», φέτος, απαγόρευσε τη συμμετοχή σε διεμφυλικές γυναίκες. Δεκάδες τρανς αποφάσισαν να δώσουν τη δική τους απάντηση σε αυτή την άδικη απόφαση και δήλωσαν μαζικά συμμετοχή με στόχο να αποκαλύψουν την υποκρισία.

Σύμφωνα με τους τρανς ακτιβιστές, αυτό που θέλουν είναι να δείξουν πόσο «γελοία τρανσοφοβική» είναι η στάση του διαγωνισμού. Η Πατρίτσια Μιριλιάνι, επικεφαλής των καλλιστείων, είχε δηλώσει στα μέσα Ιουλίου πως «ο διαγωνισμός μου, εξαρχής περιελάμβανε στους κανονισμούς του ότι κάποια πρέπει να είναι γυναίκα εκ γενετής για να λάβει μέρος», όπως γράφει το Insider.

Η τοποθέτησή της, μετά και την ανάδειξη ως Μις Ολλανδία του πρώτου τρανς μοντέλου Rikkie Valerie Kolle, προκάλεσαν αντιδράσεις στην τρανς κοινότητα -ειδικά τη στιγμή που ο διαγωνισμός Μις Ιταλία είναι ανήκει στην «οικογένεια» του Μις Υφήλιος, ιδιοκτησίας της Anne Jakkaphong Jakrajutatip, μίας τρανς επιχειρηματία.

Ο τρανς ακτιβιστής Φεντερίκο Μπαρμπαρόσα, ανέφερε πως τα σχόλια της Μιριλιάνι, αποδεικνύουν ότι υπάρχουν τάσεις διάκρισης εις βάρος των ατόμων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στην Ιταλία.

«Ο διαγωνισμός Μις Ιταλία είναι ένα ακόμα παράδειγμα του ότι η Ιταλία δεν θέλει να συμβαδίσει με την εποχή και οι θέσεις τους είναι τόσο γελοίες που καταφέραμε να στήσουμε μία εθνική καμπάνια με χαμόγελο στα πρόσωπά μας», είπε χαρακτηριστικά.

ΑΙΣΧΥΛΟΥ «ΠΕΡΣΕΣ»
Σάββατο 5 Αυγούστου, ώρα: 21.00

Ρωμαϊκό Ωδείο Νικόπολης, Πρέβεζα

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος

Παίζουν οι ηθοποιοί: 
Ρόζυ Μονάκη, Έβελυν Ασουάντ, Μπάμπης Αλεφάντης, Άννα Μαρκά Μπονισέλ, Έλλη Ιγγλίζ, Ντίνος Παπαγεωργίου

Ηλεκτρονική Προπώληση:
https://www.ticketservices.gr/event/omada-simeio-miden-perses-tou-aisxylou/?lang=el

Η Ομάδα Σημείο Μηδέν και ο σκηνοθέτης Σάββας Στρούμπος παρουσιάζουν – για 2η χρονιά – την τραγωδία του Αισχύλου «Πέρσες» σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα. Η παράσταση που ξεχώρισε κατά την 1η παρουσίασή της και γνώρισε, σε όλους τους σταθμούς της, τη θερμή ανταπόκριση του κοινού, θα παρουσιαστεί το Σάββατο 5 Αυγούστου στο Ρωμαϊκό Ωδείο Νικόπολης στην Πρέβεζα. 
Αξίζει να σημειωθεί πως οι Πέρσες θα ταξιδέψουν και στην Αυστρία όπου θα παρουσιαστούν το Σάββατο 19 Αυγούστου στο Art Carnuntum στο πλαίσιο του Welttheater Festival. 
Για την παράσταση πραγματοποιήθηκε πολύμηνο εργαστήριο εστιασμένο στην αρχαία τραγωδία σύμφωνα με τον τρόπο δουλειάς και προετοιμασίας της Ομάδας Σημείο Μηδέν και του σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπου. 

Λίγα λόγια για τους «Πέρσες» του Αισχύλου (472 π.Χ). 
Πρόκειται για την πρώτη τραγωδία που αντλεί τη θεματολογία της από ιστορικά γεγονότα (και μάλιστα μόνο κατά οκτώ χρόνια προγενέστερα από την παρουσίασή της στο κοινό) καθώς πραγματεύεται την οδύνη των Περσών όταν πληροφορούνται για τη συντριπτική ήττα τους στη Σαλαμίνα μάχη στην οποία είχε λάβει μέρος ο ίδιος ο συγγραφέας. Συχνά αναφερόμενη ως «αντιπολεμική» η τραγωδία του Αισχύλου «Πέρσες» στέκεται κριτικά απέναντι σε κάθε είδους υπεροψία και επεκτατισμό σεβόμενη τον θρήνο των ηττημένων και αποδοκιμάζοντας την αλαζονεία των νικητών.

Σκηνοθετικό σημείωμα
ΓΙΑ ΤΟΥΣ «ΠΕΡΣΕΣ» ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ
Από το τέλος της Ιστορίας στο τοπίο της Νέμεσης
Οι «ΠΕΡΣΕΣ» παίζονται μέσα στο τοπίο της Νέμεσης (στιγμή της θεϊκής οργής και εκδίκησης). Τα προηγούμενα στάδια του φοβερού τρίπτυχου της αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας Ύβρη (βίαιη, αυθάδης και αλαζονική στάση) και Άτη (θόλωμα, τύφλωση του νου) έχουν ήδη προηγηθεί, εφόσον βρισκόμαστε, επί της ουσίας, στην αρχή του οδυνηρού τέλους της Περσικής αυτοκρατορίας. Στην προσπάθειά τους να επεξεργαστούν το αίσθημα του τρόμου που τους κατακλύζει, οι Πέρσες καταλαμβάνονται από την παραφορά της υπεροπλίας τους. Από την τερατώδη τάση τους για ολοένα και περισσότερη δύναμη, πλούτο, εξουσία, από τον αλόγιστο επεκτατισμό τους, όπως και από τη μανία να πολεμούν αδιάκοπα, ώσπου να κατακτήσουν τα επιθυμητά εδάφη, θεωρώντας παράπλευρες απώλειες τους όποιους νεκρούς, τις όποιες καταστροφές επιφέρει η στάση τους. 

Με την έναρξη, λοιπόν, του έργου βρισκόμαστε στο τοπίο της Νέμεσης. Η Τίση (τιμωρία και συντριβή) επέρχεται. Αγωνία και φόβος. Νέα δεν έρχονται από πουθενά, ωστόσο όλοι αισθάνονται την καταστροφή που έχει συντελεστεί στο πεδίο της μάχης, για την ακρίβεια στο θαλάσσιο ανθρωποσφαγείο της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, χωρίς κανείς να τολμά να το παραδεχτεί. Οι Πέρσες αρνούνται πεισματικά να βγάλουν τα συμπεράσματα από τις πολύνεκρες μάχες της προηγούμενης περιόδου. 

Ο Αισχύλος δεν γελοιοποιεί τους εχθρούς της Αθήνας, την ίδια στιγμή, η κριτική του είναι απολύτως αμείλικτη, κυρίως σε ότι αφορά τη θέλησή τους για εξουσία και πλούτο, την ιμπεριαλιστική τους αμετροέπεια. Εξορύσσει την τραγική ύλη από το αδιέξοδο των Περσών μέσα στο τοπίο της Νέμεσης. Όσο αρνούνται να λειτουργήσουν αναστοχαστικά και αυτοκριτικά, να αμφισβητήσουν ριζικά την ανθρωποφαγική τους στάση και να δουν πώς θα αντιμετωπίσουν την επερχόμενη καταστροφή, ο μόνος δρόμος που τους απομένει είναι ο άγριος και άνευ όρων και ορίων θρήνος. Η θρηνητική αγριότητα των Περσών συνδέεται με την κριτική στάση του ποιητή απέναντι στη στάση τους. Η σύνδεση των δύο αυτών διαστάσεων φωτίζει την τραγική κλίμακα της τραγωδίας των Περσών. Εκστατικός θρήνος και κριτική στάση έχουν κοινή ρίζα, κι αυτό γιατί χρειάζεται να καταδειχθεί όσο πιο καθαρά η τρομερή πτώση των πάλαι ποτέ πανίσχυρων εξουσιαστών και αλαζόνων Περσών.

Αν ο Αισχύλος σάρκαζε ή γελοιοποιούσε τους Πέρσες δεν θα ήταν παρά μια ποιητική και πολιτική μικρότητα από μέρους του. Ο Αθηναίος τραγικός δεν θα μπορούσε να βαδίσει σε τέτοια μονοπάτια. Αντιθέτως. Μέσα από τη στάση των Περσών – στάση βαθιάς συνειδησιακής και πολιτικής τυφλότητας – με τα τραγικά της αποτελέσματα, φωτογραφίζει την εξελισσόμενη ιμπεριαλιστική αλαζονεία των ίδιων των Αθηναίων, οι οποίοι, με πρόσχημα τις δημοκρατικές τους αρχές, επιδίδονται στην ίδια αδηφάγα πολιτική με τους χειρότερους εχθρούς τους. Μάλιστα, γίνεται τόσο σκληρός με τους συμπατριώτες του, ώστε να τους παρομοιάζει κριτικά με τους Πέρσες, οκτώ μόλις χρόνια μετά την ναυμαχία της Σαλαμίνας (Η τραγωδία γράφεται και παίζεται το 472 πΧ, η ναυμαχία της Σαλαμίνας χρονολογείται στο 480πΧ). Ο Αισχύλος βλέπει το επερχόμενο τέλος της Αθηναϊκής δημοκρατίας (Η ήττα της Αθήνας από τη Σπάρτη χρονολογείται το 404πΧ, όπου και τελειώνει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος) και προειδοποιεί, τονίζοντας τις δημοκρατικές αξίες οι οποίες τείνουν να ξεχαστούν λόγω της ιμπεριαλιστικής αλαζονείας. 

Ο Αισχύλος μέσα από τους Πέρσες δείχνει τους Αθηναίους, κι έτσι δημιουργεί ένα ποιητικό φίλτρο κριτικής στάσης για να εκφράσει την πολιτική, κοινωνική και υπαρξιακή του αγωνία σε ότι αφορά την ίδια τη δημοκρατία. Ας πράξουμε αναλόγως. Στους «Πέρσες» αντικατοπτρίζεται η κάθε αλαζονική, αιμοδιψής κι επεκτατική εξουσία. Πόσο κοντά μας είναι το εκτυφλωτικό αφήγημα περί «τέλους της Ιστορίας». Πόση αλαζονική υπεροψία των υποτιθέμενων νικητών, πόση επεκτατική μανία, πόσος κενός αγριανθρωπισμός. Ο χρόνος του τώρα μας βρίσκει σε ένα αντίστοιχο τοπίο Νέμεσης. Όμως, για πόσο ακόμα θα συνεχίζεται η τραγωδία της χειμαζόμενης ανθρωπότητας;

Η παράσταση της Ομάδας Σημείο Μηδέν θα είναι το αποτέλεσμα πολύμηνου εργαστηρίου πάνω στην αρχαία τραγωδία. Βάση της ερευνητικής διαδικασίας αποτελεί η μέθοδος ψυχοφυσικής εκπαίδευσης ηθοποιών του Θ.Τερζόπουλου. Στην παράσταση συμμετέχουν έξι ηθοποιοί. Όλοι αποτελούν τον χορό, μέσα από τον οποίο αναδύονται τα πρόσωπα του έργου. 
Σάββας Στρούμπος

Συντελεστές

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος
Σκηνικά, κοστούμια: Κατερίνα Παπαγεωργίου
Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης
Ηχοτοπίο: Ζήσης Σέγκλιας 
Δραματολόγος: Μαρία Σικιτάνο
Κατασκευή κοστουμιών: Ελένη Χασιώτη
Μακιγιάζ: Βιργινία Τσιχλάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Σπύρος Μπέτσης
Φωτογραφίες παράστασης: Δημήτρης Μαόφης
Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας

Διανομή (με σειρά εμφάνισης):
Κορυφαία Χορού: Ρόζυ Μονάκη
Άτοσσα: Έβελυν Ασουάντ
Αγγελιαφόρος: Μπάμπης Αλεφάντης, Άννα Μαρκά Μπονισέλ
Δαρείος: Έλλη Ιγγλίζ
Ξέρξης: Ντίνος Παπαγεωργίου
Χορός: Η ομάδα

Έγραψαν για την παράσταση

«Το πιο σημαντικό επίτευγμα της σκηνοθετικής προσέγγισης του Σάββα Στρούμπου είναι ότι κατάφερε –με συνοδοιπόρο την ποιητική αλλά άμεση μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα– να ακουστεί στο κοινό ατόφιος ο λόγος του ποιητή, εμφανίζοντας παράλληλα μια πιο ψυχαναλυτική προσέγγιση στον πόνο της απώλειας των ηττημένων –«θυμός έσωθεν»-αλλά και στην αδυσώπητη δίψα για εξουσία των κατακτητών». Γιώτα Δημητριάδη | Viewtag.gr

«Πρόκειται για μία αξιόλογη δουλειά συνόλου, με έξι ισάξιους ερμηνευτές σε μια ποιητική ανάπλαση του υλικού μέσα από τις φωνές και τα σώματά τους. Η καλλιτεχνική ομάδα -αποτελούμενη από την Ρόζυ Μονάκη, την Έβελυν Ασουάντ, τον Μπάμπη Αλεφάντη, την Άννα Μαρκά Μπονισέλ, την Έλλη Ιγγλίζ και τον Ντίνο Παπαγεωργίου- λειτουργεί υποδειγματικά με στοχοπροσήλωση, άρτια τεχνική σώματος φωνής αναπνοής, πειθαρχία, κοινό όραμα, πολύ ταλέντο. Στο υπέροχο ηχητικό σύμπαν, του Ζήση Σέγκλια, τα κορμιά τους πάλλονται συθέμελα και οι φωνές τους είναι το ηχείο του λόγου, χωρίς «ψείρες» και χειλόφωνα. Λιτή η σκηνογραφία και ενδεικτικά τα κοστούμια της Κατερίνας Παπαγεωργίου.  Άρτιες οι φωτοσκιάσεις του Κώστα Μπεθάνη. Αδιαμφισβήτα, πρόκειται για δείγμα γραφής ενός σκηνοθέτη με άποψη και εκφραστικό κύρος. Μια σπουδή στην έννοια της συντριβής κι ένας ύμνος στη δικαιοσύνη μέσα από την πνευματική διαδρομή μιας αξιέπαινης ομάδας». [Ντίνα Καρρά | Onlytheater.gr]

«Μία εξαιρετική θεατρική παράσταση , προσεγμένη, αυτοτελώς δομημένη, με πληθωρικές ερμηνείες, τέλεια σκηνική οικονομία και εμπνευσμένη σκηνοθετική γεωμετρία» . Ελένη Χρύση | Enetpress.gr

«Το αντιπολεμικό μήνυμα που προβάλλεται στο κείμενο του Αισχύλου και αποτυπώνει η Ομάδα Σημείο Μηδέν μέσα από το τοπίο της Νέμεσης –της θεϊκής οργής και εκδίκησης– είναι διαχρονικό και πιο επίκαιρο από ποτέ». Διονυσία Σταμούλη | Πριν

«Καταπληκτικές οι ερμηνείες σε αυτό το θέατρο συνόλου […] Το αποτέλεσμα άριστο θεατρικά, εκφραστικά, εικαστικά, χοροτεχνικά! Οι ερμηνείες πολύ δουλεμένες, το ίδιο και καθαρή σκηνοθετική ματιά». Μαρία Μαρή | In2life.gr 

«Οι ηθοποιοί της ομάδας ερμηνεύουν ρόλους με διαρκή οίστρο και σωματική, φωνητική ένταση και, ταυτόχρονα, είναι μέλη του Χορού. Είναι όλοι τους εξοπλισμένοι στο έπακρον με την τεχνική του σωματικού θέατρου και αποδίδουν εξίσου εντυπωσιακά τη σκηνοθετική οδηγία, ώστε το κοινό παρακολουθεί καθηλωμένο τα δρώμενα». | Cityportal.gr

«Από τα επιβλητικά κοστούμια μέχρι την καλά κουρδισμένη ομάδα που δένει αρμονικά συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον, καθιστά αυτή την παράσταση ένα μικρό διαμαντάκι. Η σκηνοθεσία του Σάββα Στρούμπου δίνει την δυνατότητα στον θεατή να μείνει προσηλωμένος και το έργο να γίνει εύκολο κατανοητό σε αυτόν. Ένα επιχείρημα δύσκολα αλλά συνάμα εντυπωσιακό καθώς απλώνεται απλόχερα στον θεατή όλες οι συναισθηματικές διακυμάνσεις της ήττας αλλά και ο αντίποδας της νίκης». Αλεξία Βλάρα | Openmind

«Μια παράσταση σπουδή «στην πολιτική, κοινωνική και υπαρξιακή αγωνία, αναφορικά με την ίδια τη δημοκρατία». Μια παράσταση κραυγή και θρήνος, όπου γίνεται σαφές ότι η Ύβρη, η  Άτη, η Νέμεση και η Τίση, αποτελούν την νομοτελειακή Μοίρα του Σύμπαντος». [Έλενα Χατζοπούλου | Sinwebradio]

Επόμενοι σταθμοί περιοδείας:
Αυστρία  - Art Carnuntum στο πλαίσιο του Welttheater Festival: Σάββατο 19 Αυγούστου
Θεσσαλονίκη – Θέατρο Δάσους στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Δάσους: Τρίτη 29 Αυγούστου 

Περισσότερες πληροφορίες για την ομάδα, κριτικές των παραστάσεων, συνεντεύξεις και φωτογραφικό υλικό μπορείτε να βρείτε στη σελίδα http://simeiomiden.gr/ 
Facebook: Ομάδα Σημείο Μηδέν (@omadasimeiomiden)
Instagram: Ομάδα Σημείο Μηδέν (@zeropointtheater)

Info:
Ημερομηνία:
Σάββατο 5 Αυγούστου 2023, στις 21.00
Πληροφορίες-Κρατήσεις:
Τηλ.: 210-3225207, http://simeiomiden.gr/
Ηλεκτρονική Προπώληση: 
https://www.ticketservices.gr/event/omada-simeio-miden-perses-tou-aisxylou/?lang=el 
Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό: 15€ 
Μειωμένο: 10€
Το μειωμένο εισιτήριο αφορά φοιτητές, ανέργους ΟΑΕΔ, ΑμεΑ, συνοδούς ΑμεΑ, άνω των 65, ΟΛΜΕ-ΔΟΕ
 

Ένα νέο εμβόλιο που βάζει στο στόχαστρο τα εγκεφαλικά κύτταρα με φλεγμονή, τα οποία σχετίζονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ, μπορεί να αποτελέσει κλειδί για τη δυνητική πρόληψη ή την τροποποίηση της πορείας της νόσου, σύμφωνα με προκαταρκτική έρευνα που παρουσιάστηκε στο συνέδριο για τις βασικές καρδιαγγειακές επιστήμες της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας, που φιλοξενείται στη Βοστόνη.

Η έρευνα

Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Juntendo στο Τόκιο της Ιαπωνίας ανέπτυξαν ένα εμβόλιο που βελτίωσε σε ποντίκια διάφορες ασθένειες σχετιζόμενες με την ηλικία, συμπεριλαμβανομένης της αθηροσκλήρωσης και του διαβήτη τύπου 2. Με βάση τα ευρήματα των μελετών τους, οι ερευνητές δοκίμασαν αυτό το εμβόλιο και σε ποντίκια για τη θεραπεία της νόσου Αλτσχάιμερ.

Το εμβόλιο μείωσε σημαντικά τις εναποθέσεις αμυλοειδούς στον εγκεφαλικό ιστό που βρίσκεται στην περιοχή του εγκεφαλικού φλοιού, η οποία είναι υπεύθυνη για την επεξεργασία της γλώσσας, την προσοχή και την επίλυση προβλημάτων. Επίσης, μετά το εμβόλιο μειώθηκαν διάφοροι φλεγμονώδεις βιοδείκτες της νόσου Αλτσχάιμερ, γεγονός που σημαίνει ότι η φλεγμονή στον εγκέφαλο βελτιώθηκε. Μια δοκιμασία συμπεριφοράς στα ποντίκια αποκάλυψε επιπλέον ότι εκείνα που έλαβαν το εμβόλιο ανταποκρίνονταν σημαντικά καλύτερα στο περιβάλλον τους και είχαν την τάση να συμπεριφέρονται όπως τα φυσιολογικά υγιή ποντίκια σε σχέση με εκείνα που έλαβαν εμβόλιο placebo.

«Η νόσος Αλτσχάιμερ αντιπροσωπεύει πλέον το 50-70% των ασθενών με άνοια παγκοσμίως. Η δοκιμή του νέου εμβολίου της μελέτης μας σε ποντίκια δείχνει ένα πιθανό τρόπο πρόληψης ή τροποποίησης της νόσου. Η μελλοντική πρόκληση θα είναι η επίτευξη παρόμοιων αποτελεσμάτων στους ανθρώπους», δηλώνει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και μεταδιδακτορικός συνεργάτης στο Τμήμα Καρδιαγγειακής Βιολογίας και Ιατρικής του Πανεπιστημίου Juntendo, Τσιέν- Λουν Χσιάο.

Ο ίδιος προσθέτει ότι «αν το εμβόλιο αποδειχθεί επιτυχές στους ανθρώπους θα είναι ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός για την καθυστέρηση της εξέλιξης της νόσου ή ακόμα και την πρόληψη αυτής της νόσου».

Σύμφωνα με στοιχεία της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας, περίπου 3,7 εκατομμύρια Αμερικανοί ηλικίας 30 ετών και άνω είχαν νόσο Αλτσχάιμερ το 2017 και ο αριθμός αυτός προβλέπεται να αυξηθεί σε 9,3 εκατομμύρια έως το 2060.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

«ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ»
του Σταμάτη Πακάκη

Από την Τετάρτη 11 Οκτώβρη και κάθε Τετάρτη 
για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων
στο θέατρο Faust
(Καλαμιώτου 11 & Αθηναΐδος 12)

Ο σκηνοθέτης και κειμενογράφος Σταμάτης Πακάκης επιστρέφει από την Τετάρτη 11  Οκτωβρίου στο θέατρο Faust, με τη νέα του μουσικοθεατρική κωμωδία «ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ».

Όλα μπορούν να συμβούν σε μια Τελενοβέλα: φτώχεια, έρωτες, ίντριγκες, πάθη, δολοφονίες, μάγια, σφετερισμοί, εκβιασμοί, γάμοι, απάτες, χωρισμοί, τροχαία ατυχήματα, πυρκαγιές, κληρονομιές... ‘Eτσι κι εμείς επηρεασμένοι από τις μεξικάνικες τελενοβέλες των 90's φτιάξαμε τη δική μας μουσικοθεατρική Τελενοβέλα. Εσύ έβλεπες μεξικάνικες τελενοβέλες; Αν ναι, σίγουρα θα βρεις τις αναφορές μας... αν όχι, μετά την παράστασή μας θα είναι σα να τις έχεις δει όλες!!!

Σημείωση Σκηνοθέτη-Κειμενογράφου Σταμάτη Πακάκη: 
Ανέκαθεν αγαπούσα τις τελενοβέλες! Θυμάμαι στην εφηβεία μου να τρέχω σπίτι μετά το σχολείο για να τις παρακολουθήσω. Η πρώτη που είδα ήταν η Μαριμάρ και μέχρι σήμερα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Τότε μου φαινόντουσαν τόσο υπερβολικές και μη πραγματικές οι ιστορίες τους μέχρι που μεγάλωσα και άρχισα να παρατηρώ αληθινές συμπεριφορές συνανθρώπων μου και να μαθαίνω κρυφές ιστορίες γνωστών μου αλλά και αγνώστων μέσα από τα ΜΜΕ, δυστυχώς με αφορμή άσχημα γεγονότα. Έπιανα τον εαυτό μου να συσχετίζει την ελληνική ταξική πραγματικότητα και τις λαϊκές παραδόσεις μας, με αυτές που έβλεπα στις μεξικάνικες τελενοβέλες. Μεγάλη σπουδή της κοινωνίας μας ήταν για εμένα η μελέτη για τη συγγραφή του προηγούμενου έργου μου, της κοινωνικής κωμωδίας «550» που όλα διαδραματίζονταν σ’ ένα αστικό λεωφορείο της Αθήνας, το 550, με ήρωες καθημερινούς ανθρώπους. Η πρώτη σκέψη να γράψω μια δική μου τελενοβέλα παντρεύοντας όσες τελενοβέλες έχω παρακολουθήσει μου γεννήθηκε μέσα στην πρώτη καραντίνα που είχα χρόνο και τις ξαναείδα από την αρχή. Η ιδέα ενισχύθηκε κι έτσι αποφάσισα να την πραγματοποιήσω με εκλεκτούς συνοδοιπόρους. Στόχος μου είναι όποιος παρακολουθήσει την παράστασή μας να περάσει όμορφα κατά τη διάρκειά της μέσα από την κωμωδία χαρακτήρων και καταστάσεων, αλλά και να δεχτεί ερεθίσματα προβληματισμού για την ανθρώπινη κοινωνία και τα διαχρονικά προβλήματά της. Οι λάτρεις του είδους θα βρουν γνώριμα μοτίβα και οι υπόλοιποι μετά την παράσταση, θα είναι σα να έχουν δει όλες τις μεξικάνικες τελενοβέλες σε μία, κυρίως των 90's.

Συντελεστές Παράστασης: 
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Σταμάτης Πακάκης 
Χορογραφίες: Εύη Τσακλάνου 
Σκηνικά-Κοστούμια: Δανάη Σταματίου 
Φωτογραφίες-Βίντεο: Διονύσης Μελογιαννίδης 
Logo: Στυλιανός Σκιαδάς 
Στίχοι τραγουδιών: Κωνσταντίνα Χρίστου 
Mua: Κατερίνα Πεφτίτση 
Βοηθός Παραγωγής: Φένια Σταύρου 
Παραγωγή: Pink Unicorn Productions
Επικοινωνία παράστασης: Αντώνης Κοκολάκης

*Το ομότιτλο τραγούδι ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ υπογράφει η Μάρω Μαρκέλλου. 

Παίζουν, με αλφαβητική σειρά, οι ηθοποιοί: Κωνσταντίνα Δαούτη, Σπύρος Ζουπάνος, Τερέζα Καζιτόρη, Σταμάτης Πακάκης, Φανή Παλιούρα, Μαρία Σωτηριάδου, Άρης-Ηλίας Τοπάλογλου

Ημέρα και ώρα παράστασης: 
Κάθε Τετάρτη στις 20:30, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Πρεμιέρα: 11 Οκτωβρίου 2023
Διάρκεια παράστασης: 85’
 

Ευάγγελος Κωνσταντέλος

Έχει περάσει περίπου ένας μήνας από τις εκλογές και το μόνο που ακούγεται σχεδόν παντού είναι, πως για τον αναμενόμενο κατήφορο της χώρας, ευθύνεται το 40,56% που ψήφισε την ΝΔ. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κατακλυστεί με σχόλια και αναρτήσεις λοιδορώντας, χλευάζοντας, ειρηνεύοντας και κακολογώντας έναν λαό και μια κοινωνία για την … κακή δήθεν επιλογή, να παραδώσει για ακόμη μία φορά την εξουσία σε μια ανάλγητη και επικίνδυνη κυβέρνηση.

Μια τέτοια αντίδραση βέβαια οφείλεται στα στελέχη της ΝΔ και στους «αδικημένους» δημοσιογράφους, οι οποίοι απαιτούν από την κοινωνία να σωπάσει σε οτιδήποτε κακό συμβαίνει, καθώς το αποτέλεσμα της κάλπης αποτελεί από μόνο του ένα επιχείρημα υποταγής στη βούληση της πλειοψηφίας. Όμως τα πράγματα ίσως είναι εντελώς διαφορετικά και δεν αφορούν ούτε τις εκλογές ούτε την βούληση της κοινωνίας.

Κανένας λαός δεν επιλέγει εκούσια την καταστροφή του και καμία κοινωνία δεν επιλέγει την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Ομολογουμένως, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην Ελλάδα –όπως και σε άλλα παρακμιακά και οπισθοδρομικά κράτη διαδραματίζουν εδώ και δεκαετίες έναν χυδαίο και εντελώς αντικοινωνικό ρόλο. Αυτό όμως δεν είναι ούτε καινούργιο ούτε αφορά μόνο την ενημέρωση.

Διαφθορά και παρακμή υπάρχουν σε όλους τους θεσμούς και μάλιστα είναι διαδεδομένες πρακτικές, ανεξάρτητα ποια κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία. Ευθύνεται σε αυτό η πλειοψηφία της κοινωνίας; Φυσικά και όχι. Η ευθύνη βαραίνει κυρίως τους διαχειριστές της εξουσίας, κάθε εξουσίας. Βαραίνει το κράτος και τα πολιτικά κόμματα. Επομένως κάθε κριτική που απευθύνεται σε μια διαλογή –και όχι επιλογή– που καλείται ο κόσμος να κάνει κάθε τέσσερα χρόνια, δεν επηρεάζει την σταθερά που διαμορφώνει ένα διεφθαρμένο κράτος. Η σταθερά είναι εκεί για να αναγνωρίζουμε και να διαπιστώνουμε απλά το βαθμό της παρακμής του.

Έτσι ο κόσμος έχει να διαλέξει ανάμεσα στο κακό και στο μη χειρότερο. Ποτέ δεν είχε την πραγματική επιλογή για το καλύτερο. Ο κόσμος ποτέ δεν είχε την πολιτική επιλογή για κάτι ουσιαστικό που θα βελτίωνε τη ζωή του και θα αναβάθμιζε τον πολιτισμό του. Ό,τι κατάφερε το κατάφερε επειδή οι επιλογές που είχε να κάνει αφορούσαν την καθημερινή ζωή και τις ανάγκες της, παρά τα εμπόδια που είχε να αντιμετωπίσει μέσα σε τέτοιο αφιλόξενο και εχθρικό κράτος.

Έτσι φτάνουμε στο πιο δυνατό επιχείρημα, που καταδεικνύει την έλλειψη επιλογής των πολιτών και θυματοποίηση ολόκληρης της κοινωνίας. Η πλειοψηφία του κόσμου δεν μπορεί να σκεφτεί την ύπαρξή της εκτός και πέρα από τους εξαναγκασμούς και την τυραννία τέτοιου κράτους. Ποια είναι λοιπόν η επιλογή που μπορεί να κάνει; Φταίει που δεν γίνεται μάρτυρας, να αγιάσει και να καταθέτουν οι αριστεροί ιδεολόγοι του Κολωνακίου υποκριτικά στεφάνια τιμής στην πεσούσα κοινωνία;

Τι καλό είχε να επιλέξει ο κόσμος στις εκλογές και δεν το επέλεξε;
Αυτό που είχε να διαλέξει λοιπόν ήταν ανάμεσα:
– Σε μια νεοφιλελεύθερη και αυταρχική ΝΔ, που την στήριζαν και την στηρίζουν τα
ΜΜΕ και τα παρασιτικά οικονομικά συμφέροντα.
– Σε έναν Σύριζα, που μεθοδικά και απροκάλυπτα επιδίωκε να ενταχθεί στο σύστημα,
ώστε να καλύψει τα ψυχολογικά κενά και τα συμπλέγματα των μεγαλοστελεχών
του.

– Σε ένα διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ, που βρισκόταν υπό την ομηρία του Κυριάκου
Μητσοτάκη.
– Σε ένα ΚΚΕ, που συμμετέχει στις εκλογές όχι για να κυβερνήσει αλλά για να
μετρήσει δυνάμεις.
– Και τέλος, στα ακροδεξιά απομεινάρια της οικονομικής κρίσης.

Φταίει ο λαός λοιπόν. Φταίνε οι λαοί της Ευρώπης, που κινούνται προς τα δεξιά και όχι η αριστερά που παρέδωσε ξανά τα «όπλα» και τον λαό στον λαϊκισμό. Φταίει ο λαός, που δεν καταλαβαίνει τις ασυναρτησίες και τις κούφιες μεγαλοστομίες των δήθεν αριστερών κομμάτων και όχι η αριστερά καριέρας που απώλεσε την επαναστατική της ρίζα.

Φταίει ο κόσμος, που την προηγούμενη περίοδο έβλεπε το ΚΚΕ να κάνει αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση και την αντιπολίτευση να κάνει δημόσιες σχέσεις και να ικετεύει συνεργασίες με τα κόμματα που διέλυσαν την κοινωνία. Φταίει ο κόσμος, που ακόμη και τώρα που έχει γίνει η χώρα κάρβουνο η αριστερά παρακαλά τον Μητσοτάκη να δείξει λίγο οίκτο και να μην είναι τόσο ανάλγητος και καταστροφικός (να είναι τόσο όσο να κρατά στον αναπνευστήρα την αριστερά).

Φταίει το 40,56% που ψήφισε το κακό, φταίει και το 59.44% που ψήφισε το μη χειρότερο. Και μη χειρότερα… Πέρα λοιπόν και από αυτές τις σύντομες διαπιστώσεις δεν έχει κανένα νόημα να προτείνει κανείς λύσεις σε μια δήθεν αριστερά που σταθερά κιοτεύει και αρνείται την οποιαδήποτε ευθύνη. Έτσι κι αλλιώς η αριστεροσύνη της εδώ και δεκαετίες εξαντλείται στις δοξοσοφίες και στα σπαράγματα αριστερών διανοητών.

Τίποτα καινούργιο. Ο Σύριζα θα συνεχίσει την μέτρια πολιτική ζωή που απολάμβανε πριν η ιστορική αναγκαιότητα τον ανεβάσει στην εξουσία και το ΚΚΕ θα κυνηγά οτιδήποτε αριστερό δεν ελέγχει. Τι νόημα υπάρχει να προτείνει κανείς αριστερή δράση σε αριστερούς καριέρας; Αυτό όμως που έχει σημασία να ειπωθεί, είναι πως όταν έρθει εκείνη η νομοτελειακή «στιγμή» που το σύστημα θα αλλάξει, η κοινωνία θα την ακολουθήσει από επιλογή και όχι από ανάγκη.

Θα ακολουθήσει τη «στιγμή» που θα ενσαρκώνει αυτό που η κοινωνία επιθυμεί και όχι τις «φαεινές» υπερφίαλες ιδέες τσέπης. Θα ακολουθήσει εκείνη τη «στιγμή» που θα είναι αποφασισμένη να πράξει αυτό που πρέπει και όχι την μετριότητα τύπου … κάνουμε ό,τι μπορούμε. Ο Σύριζα και το ΚΚΕ απέτυχαν παταγωδώς να είναι αυτή η «στιγμή» ήδη από την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Απέτυχαν και παρέδωσαν την κοινωνία στο έλεος του Μητσοτάκη, καθώς πρώτοι εκείνοι αναγνώρισαν και συνεχίζουν να αναγνωρίζουν τον ίδιο και την κανονικότητά του.

ΥΓ: Σε ένα παράλληλο σύμπαν η αριστερά θα είχε παραιτηθεί ήδη από την περίοδο της πανδημίας, θα ήταν με τον κόσμο στον δρόμο μέχρι να κυνηγηθεί κάθε παρασιτική δύναμη που εξευτελίζει και κακοποιεί την κοινωνία. Αντ’ αυτού επέλεξε την συναλλαγή με ό,τι παρακμιακό ανέδειξε η πολιτική ιστορία της Ελλάδας.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr και του ertopen.com

Πηγή: koutipandoras.gr

«Οι ανθρώπινες δραστηριότητες στην Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων ανιχνεύονται από την Παλαιολιθική ήδη εποχή, χρονολογικά ως 30.000 χρόνια πριν από το παρόν, κατά τη Μέση Παλαιολιθική περίοδο. Κατά τη Νεολιθική εποχή, που χαρακτηρίζεται από τον νέο τρόπο οργάνωσης της οικονομίας με τη μόνιμη εγκατάσταση, την καλλιέργεια της γης και την άσκηση της κτηνοτροφίας, οι άνθρωποι βασίζονται κυρίως στην παραγωγή της τροφής, αντί της συλλογής καρπών και της θήρας και από τη χρήση νέου τύπου λίθινων εργαλείων». Αυτά τονίζει στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Λεωνίδας Π. Χατζηαγγελάκης, αρχαιολόγος, επί τιμή Έφορος Αρχαιοτήτων ΥΠΠΟ Α στο πλαίσιο σχετικής μελέτης.

Η πεδιάδα της Θεσσαλίας υπήρξε πόλος έλξης για τους πρώτους γεωργούς και κτηνοτρόφους. Αυτό αποδεικνύεται, όπως εξηγεί, από τον μεγάλο αριθμό νεολιθικών θέσεων τις «Μαγούλες» που σχηματίζονται από τη συνεχή και για μεγάλη χρονική περίοδο κατοίκηση, επειδή οι κάτοικοι τους δεν μετακινούνται αλλά επαναχρησιμοποιούν τον ίδιο χώρο.

Το νεολιθικό διαιτολόγιο περιελάμβανε δημητριακά (κριθάρι, σιτάρι, κεχρί και ρόβι), όσπρια (φακή, λαθούρι, μπιζέλι και λινάρι), φρούτα (σύκα νωπά ή αποξηραμένα και σταφύλια), άγριους καρπούς, χόρτα. Σε ανασκαφικές έρευνες σε προϊστορικούς οικισμούς, έχουν βρεθεί απανθρακωμένοι τέτοιοι καρποί. Το μαγείρεμα του φαγητού γινόταν στο σπίτι, επάνω σε εστίες ή σε φούρνους. Τα δημητριακά καταναλώνονταν και ωμά ή τα έψηναν στη φωτιά. Η κτηνοτροφία βασιζόταν κυρίως στα αιγοπρόβατα, καθώς οστά αυτών αποκαλύπτονται σε όλους τους νεολιθικούς οικισμούς, μαζί με οστά βοοειδών, χοίρων και άλλων ζώων, όπως ελαφιού, σκύλου. Τα ζώα εκτρέφονταν για το κρέας, το γάλα, το μαλλί και το δέρμα τους, αλλά και για προϊόντα που δεν εντοπίζονται αρχαιολογικά, όπως την κοπριά που τη χρησιμοποιούσαν ως λίπασμα για τα χωράφια, τα έντερα και τα νεύρα, που τα χρησιμοποιούσαν ως σχοινιά και χορδές.

Η αλιεία προσέφερε ένα συμπλήρωμα διατροφής με πολλά θρεπτικά συστατικά. Τεκμηριώνεται και σε οικισμούς στο εσωτερικό της Θεσσαλίας, που απείχαν πολύ από τη θάλασσα, με την παρουσία εργαλείων, όπως αγκίστρια, καμάκια από οστά ψαριών, λίθινα βαρίδια για τα δίχτυα. Στις πολλές περιπτώσεις, επικουρική ήταν και η συνδρομή του κυνηγιού. Στις καθημερινές δραστηριότητες συγκαταλέγονταν η υφαντική και η καλαθοπλεκτική.

Οι πρώτες ύλες για την κατασκευή των λίθινων λαξευμένων εργαλείων ήταν ο πυριτόλιθος, χρώματος σοκολατί από την Πίνδο. Τα οστέινα εργαλεία, όπως προκύπτει από τα ίδια στοιχεία, κατασκευάζονταν από τα μακριά οστά των ζώων. Κατάλληλα για εργαλεία ήταν και τα κέρατα από βόδια και ελάφια. Η κεραμική εμφανίζεται στον ελλαδικό χώρο σχεδόν με την έναρξη της νεολιθικής περιόδου. H κατασκευή αγγείων, πόσης, βρώσης ή αποθηκευτικού χαρακτήρα ξεκινά ως οικιακή παραγωγή και εξελίσσεται σε προϊόν εξειδικευμένων αγγειοπλαστών. Οι διακοσμημένες κατηγορίες της λεπτής κεραμικής είχαν ευρύτατη διάδοση, ενώ η υποκατηγορία «γκρίζο σε γκρίζο» παράγονταν αποκλειστικά στη ΒΔ Θεσσαλία (π.χ. Πλατιά Μαγούλα Ζάρκου). Στην Πλατιά Μαγούλα Ζάρκου μέσα στην ανασκαφική τομή της Νεολιθικής εποχής, αποκαλύφθηκε ένα πήλινο ομοίωμα οικίας με ειδώλια μέσα σ’ αυτή ως προσφορά, προκειμένου να διασφαλισθεί η ευημερία της οικίας και των ενοίκων (Εκτίθεται σήμερα στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας).

Στον προϊστορικό οικισμό της Πλατιάς Μαγούλας Ζάρκου, η ανασκαφική έρευνα που διενεργήθηκε από τον Κων-νο Γαλλή, έδειξε πως κατοικήθηκε από το τέλος τουλάχιστον της Αρχαιότερης Νεολιθικής.

Στο νεκροταφείο, σε απόσταση 250 μ. βόρεια του οικισμού, βρέθηκαν ταφές καύσεων μέσα σε τεφροδόχα αγγεία που ήταν όρθια ή ανεστραμμένα, κάποιες δε φορές σκεπασμένα με ένα άλλο αγγείο. Από τις παρατηρήσεις του ερευνητή της ανασκαφής της Πλατιάς Μαγούλας Ζάρκου, φαίνεται πως ο προϊστορικός οικισμός βρισκόταν στην παρυφή μιας κοιλάδας με έντονη κλίση προς τα νότια, προς τον Πηνειό, που σήμερα έχει επιχωθεί. Πιθανώς η κοιλάδα αυτή, τονίζει ο κ. Χατζηαγγελάκης, πλημμύριζε κατά διαστήματα δημιουργώντας έτσι έδαφος κατάλληλο για καλλιέργεια. Ίσως και άλλοι οικισμοί να είχαν δημιουργηθεί σε επίκαιρες θέσεις κοντά στον ποταμό, οι οποίοι έχουν καλυφθεί πια από τις προσχώσεις του Πηνειού.

Στην κτηματική περιοχή του Δήμου Φαρκαδώνας, εκτός από την Πλατιά Μαγούλα Ζάρκου, έχουν καταγραφεί προϊστορικοί οικισμοί – μαγούλες, όπως η Μαγούλα Γριζάνου, η Μαγούλα Τσαϊρια, σε κοινοτική έκταση νότια της Φαρκαδόνας, η Μαγούλα Κουτσάκη, η θέση «Άγιος Βασίλειος», η θέση «Άγιοι Ταξιάρχες», στο Κεραμίδι και αλλού. Κατά τις εργασίες διαπλάτυνσης της Ε. Ο. Λάρισας – Τρικάλων, στο τμήμα Φαρκαδόνας – Μεγαλοχωρίου, αποκαλύφθηκαν αρχαιολογικά ευρήματα, όπως στη θέση «Ασβεσταριά», με πολλά τμήματα οικοδομημάτων με τοίχους κατασκευασμένους από αργούς λίθους, κιβωτιόσχημοι τάφοι και πληθώρα μικρών κινητών ευρημάτων και κεραμικής, που χρονολογούνται στη Μέση και Ύστερη Εποχή του Χαλκού. Η συνέχιση της ανασκαφικής έρευνας είναι σημαντική, καθώς στην εν λόγω θέση τοποθετείται η ομηρική «Οιχαλία». Ο Στράβων αναφέρει «…την δε Οιχαλίαν πόλιν Ευρύτου λεγομένην εν τε τοις τόποις τούτοις ιστορούσι και εν Ευβοία και εν Αρκαδία».

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Στη θάλασσα βρέθηκε ένας αδύναμος γύπας στην Κρήτη, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει επιχείρηση για τη διάσωσή του.

Το ζώο εντόπισαν λουόμενοι στην απόκρημνη παραλία Γούδουρα και ειδοποίησαν φιλοζωική που δραστηριοποιείται στην περιοχή.
Αρχικά, έγιναν προσπάθειες να τον πιάσουν τον ενώ ακόμα πετούσε, αλλά δεν κατέστη εφικτό, με συνέπεια μετά από λίγο να βρεθεί στη θάλασσα.

Τελικά, τρία μέλη της φιλοζωικής βούτηξαν στο νερό, τον έπιασαν και τον μετέφεραν με προσοχή στη στεριά, όπου τον ξέπλυναν με γλυκό νερό και του χορηγήθηκε ισοτονικό διάλυμα.

Το όρνιο θα φιλοξενηθεί μέχρι να δυναμώσει από τη φιλοζωική, ενώ του έδωσαν το όνομα Μαθιός.