Γεράσιμος Λιβιτσάνος

Aυτή την εβδομάδα (ίσως και σήμερα) αναμένεται να κατατεθεί σε δημόσια διαβούλευση – σύμφωνα με δήλωση του Άδωνι Γεωργιάδη- το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που θεσμοθετεί την … 16ωρη απασχόληση, αλλά και τους εργαζόμενους «υπό δοκιμή». Ένα νομοθέτημα που ήδη έχει προκαλέσει τις σφοδρές αντιδράσεις της αντιπολίτευσης αλλά και των συνδικάτων.

Μεθόδευση

Διακηρυγμένος στόχος του υπουργού Εργασίας είναι το νομοσχέδιο να ψηφιστεί το αργότερο στις αρχές του Σεπτεμβρίου. Ως εκ τούτου οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες της επεξεργασίας του θα «τρέξουν» μέσα στον Αύγουστο. Είναι προφανές πως η κυβέρνηση επιλέγει την συγκεκριμένη χρονική περίοδο για την προώθηση ενός τέτοιου νομοσχεδίου προκειμένου να εκμεταλλευθεί την θερινή ραστώνη που περιορίζει την δυνατότητα κοινωνικών αντιδράσεων. Όπως επίσης και την δυναμική του πρόσφατου εκλογικού αποτελέσματος που σε συνδυασμό με την ρευστότητα που επικρατεί στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης μοιάζουν ως την πλέον ευνοϊκή συγκυρία.

Αξίζει να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση ουδέποτε είχε ανακοινωθεί – πόσο μάλλον να προβληθεί - προεκλογικά από την Νέα Δημοκρατία η οποία όπως όλα δείχνουν έχει αλλάξει τον νομοθετικό της σχεδιασμό επιλέγοντας τις πλέον «αιχμηρές» πρωτοβουλίες της να τις προωθήσει τους επόμενους μήνες. Να θυμίσουμε πάντως πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανάλογη τακτική είχε ακολουθήσει και το 2019, αφού μετά την εκλογική της νίκη τον Ιούλιο, είχε ψηφίσει στην Βουλή με την μορφή δύο τροπολογιών την κατάργηση της αιτιολογημένης απόλυσης όπως και την ισχύουσα περιοριστική νομοθεσία για τους εργολαβικούς εργαζόμενους.

Εξυπακούεται ότι η διαδικασία διαβούλευσης στα μέσα του Αυγούστου έχει περισσότερο …τυπικό χαρακτήρα, αφού είναι προφανές ότι ελάχιστοι θα ενημερωθούν για το περιεχόμενο και τις διατάξεις τους. Πάντως τη ερχόμενη Τρίτη έχει ήδη προαναγγελθεί κινητοποίηση διαμαρτυρίας σωματείων έξω από το υπουργείο Εργασίας.

Οι επίμαχες διατάξεις

Αν και οι λεπτομερείς διατάξεις του νομοσχεδίου δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστές, το «πνεύμα» του έχει ήδη ξεκαθαριστεί από τις δημόσιες δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, Άδωνι Γεωργιάδη. Μιλώντας σε εκπομπή του ΣΚΑΙ ανέφερε ότι με τις διατάξεις του νέου νόμου «μπορεί κάποιος να δουλεύει δύο 8ωρα σε δύο διαφορετικούς εργοδότες και αυτό είναι απολύτως νόμιμο, δηλωμένο και στα εισοδήματά του». Σχολιάζοντας μάλιστα ότι η 16ωρη εργασία είναι …ελεύθερη επιλογή του εργαζόμενου, αφού ανέφερε πως «αν το επιθυμεί ναι, δική του είναι η απόφαση, όχι δική μου, από δω και μπρος θα του το επιτρέπουμε, σήμερα δεν επιτρέπεται».

Πάντως μετά την κατακραυγή και τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης που προκάλεσαν οι δηλώσεις αυτές ο Άδωνις Γεωργιάδης έσπευσε να διευκρινίσει πως «δεν σταματά να εφαρμόζεται το ΠΔ88/1999 περί των ελαχίστων περιόδων ανάπαυσης που αποτελεί υπερεθνικό δίκαιο και όπου εκεί ορίζεται ρητώς ότι για κάθε περίοδο 24 ωρών η ελάχιστη ανάπαυση δεν μπορεί να είναι κατώτερη των 11 συνεχών ωρών, το οποίο συνεχίζει να ισχύει για κάθε εργοδότη στον οποίο εργάζεται ο εργαζόμενος».

Μία δήλωση που σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί τον «μεσαωνικό» χαρακτήρα του νομοθετήματος. Ιδίως από την στιγμή που το νομοθέτημα μπορεί να αξιοποιηθεί ποικιλότροπα σε περιπτώσεις επιχειρησιακών ομίλων με θυγατρικές και συνεργαζόμενες επιχειρήσεις . Επίσης οι έλεγχοι της αγοράς εργασίας δεν αποτελούν πλέον πεδίο αρμοδιότητας του υπουργείου Εργασίας μια και το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας έχει μετατραπεί σε ανεξάρτητη αρχή.

Θολό είναι το τοπίο σχετικά με τον νέο θεσμό του «εργαζόμενου υπό δοκιμή». Σύμφωνα με τον Άδωνι Γεωργιάδη «θεσπίζουμε επίσης την περίοδο του δόκιμου εργαζομένου. Ένας εργαζόμενος εντός 6 μηνών, εργάτης σε μία επιχείρηση, μπορεί να λύεται η σύμβασή του αυτομάτως και αζημίως, σε μία περίοδο 6 μηνών". Αυτό ενώ ήδη με την υφιστάμενη νομοθεσία το δικαίωμα αποζημίωσης απόλυσης θεσμοθετείται μετά τους 12 μήνες συνεχούς απασχόλησης στον ίδιο εργοδότη.

Οπότε εύλογα κανείς μπορεί να υποθέσει ότι – σύμφωνα με το «φιλικό προς τους επενδυτές» πνεύμα του νομοσχεδίου – κατά πάσα πιθανότητα ο χρόνος για τον οποίο ο εργαζόμενος δεν δικαιούται αποζημίωση πρακτικά αυξάνεται στους 18 μήνες. Παράλληλα στο ίδιο νομοσχέδιο αναμένονται να περιληφθούν κίνητρα για την εφαρμογής της περίφημης ηλεκτρονικής κάρτας για το ωράριο των εργαζομένων καθώς και διατάξεις για πιο αυστηρά πρόστιμα στις περιπτώσεις αδήλωτης εργασίας.

Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι η εν λόγω γενικευμένη παρέμβαση στα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων είναι η δεύτερη που πραγματοποιεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Έχει προηγηθεί το νομοσχέδιο του πρώην υπουργού Εργασίας, Κωστή Χατζηδάκη που ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 2021 και είχε ως βασική μέριμνα την κατάργηση του 8ωρου και την δυνατότητα εργασίας έως 11 ώρες την ημέρα, την διευκόλυνση των απολύσεων, διατάξεις περιορισμού του απεργιακού δικαιώματος όπως και την ενίσχυση των ατομικών συμβάσεων.

Πηγή: news247.gr

Κατέληξε ο 67χρονος μελισσοκόμος που νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο Γεννηματάς, μετά από σοβαρά εγκαύματα που υπέστη όταν πήγε να σώσει τα μελίσσια του από τη φωτιά που ξέσπασε στις 26 Ιουλίου στην Κάτω Τιθορέα, στη Φθιώτιδα.

Το LamiaReport ανέφερε ότι κατά την προσπάθεια να σώσει τα μελίσσια άρπαξε φωτιά η μπλούζα του με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρά και πολλαπλά εγκαύματα.

Αρχικά είχε διακομιστεί στο Γενικό Νοσοκομείο της Λαμίας όπου και διασωληνώθηκε.

Στη συνέχεια, λόγω της σοβαρότητας των εγκαυμάτων, διακομίστηκε στο Γενικό Κρατικό στην Αθήνα, όπου νοσηλευόταν στη ΜΕΘ.

Το Τραγούδι της Φάλαινας- Νo More Harveys» της Chantal Bilodeau σε σκηνοθεσία Μαρίας Ξανθοπουλίδου, με τη Μαρία Πρωτόπαππα, παρουσιάζεται στις 29 και 30 Αυγούστου, στο Αρχαίο Θέατρο Πυθαγορείου (Σάμος), στο πλαίσιο του προγράμματος 2023 του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του υπουργείου Πολιτισμού. Στη σκηνή μαζί με την αγαπημένη ηθοποιό ο Θοδωρής Οικονόμου που συνθέτει τη μουσική-οδηγό γι’ αυτό το «ταξίδι».

Μία γυναίκα αποφασίζει να αφήσει τον κακοποιητικό της σύζυγο και να μεταναστεύσει στο Bορρά, ώστε να ξαναβρεθεί με τις δύο πιο γενναίες φίλες της. Στο ταξίδι της τη συνοδεύουν η προσωπική βοηθός τεχνητής νοημοσύνης Alexa και η σκέψη μιας φάλαινας, της οποίας η εξελικτική πορεία 50 εκατομμυρίων ετών εμπνέει την ηρωίδα να ανασυνταχθεί και να συνεχίσει στο δρόμο της. 

«Το Τραγούδι της Φάλαινας» παρουσιάζει έναν κόσμο που μαστίζεται από στρεβλό πολιτικό σύστημα, κοινωνικές αδικίες και τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης καθώς και τον αγώνα του ανθρώπου να φτάσει σε έναν προορισμό, όπου οι συνθήκες θα ευνοήσουν την επιβίωσή του. «Κι αν δε φτάσουμε εμείς, θα φτάσει η επόμενη γενιά ή μία από τις επόμενες».

Τα πρωτοποριακά έργα της βραβευμένης συγγραφέα, Chantal Bilodeau, έχουν ως θεματικό άξονα την κλιματική κρίση. Έχουν παρουσιαστεί σε 12 χώρες και μεταφραστεί σε τρεις γλώσσες. Είναι συνιδρύτρια του οργανισμού Climate Change Theatre Action στη Νέα Υόρκη.

Συντελεστές

Πρωτότυπο έργο: Chantal Bilodeau
Μετάφραση- Σκηνοθεσία: Μαρία Ξανθοπουλίδου
Εικαστική εγκατάσταση: Νατάσσα Πουλαντζά, Δημήτρης Μεράντζας
Κοστούμια από βιώσιμα υλικά: Soffa Factory
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Κίνηση: Μαριέλα Νέστορα

Αφηγήτρια: Μαρία Πρωτόπαππα
Μουσικός επί σκηνής: Θοδωρής Οικονόμου
Βοηθός Τεχνητής Νοημοσύνης: Alexa
Συμμετέχει ο Νίκος Βαρδάκας

Το «Τραγούδι της Φάλαινας» τραγουδά η voice soloist performer Άννα Παγκάλου

Επιστημονικoί συνεργάτες: Νίκος Βαρδάκας, Κωνσταντίνα Κωστούλα
Υπεύθυνη Επικοινωνίας, επιστημονική συνεργάτις: Τζένη Ιωάννου
Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Καβαλλάρη 
Εκτέλεση Παραγωγής: Kart Productions
Γραφιστικά- Αφίσα: Γιάννης Σταματόπουλος

Παράλληλα, διοργανώνεται εκπαιδευτικό εργαστήριο για παιδιά 8-14 ετών από την οργάνωση Ghost Diving Greece. Στο δεύτερο μέρος του εργαστηρίου, η Μαριέλα Νέστορα θα επιμεληθεί κινητικές και χορευτικές δραστηριότητες, δημιουργώντας εικόνες και εμπειρίες που σχετίζονται με το θαλάσσιο περιβάλλον. Το εργαστήριο θα πραγματοποιηθεί στις 11π.μ. στο Νέο Δημαρχιακό Μέγαρο Πυθαγορείου, στις 30/8. Για να δηλώσετε ενδιαφέρον για το εργαστήριο καλείτε: 6974992349

Φορείς που συμμετέχουν: Ghost Diving Greece, Eναλεία, Φεστιβάλ Άνδρου ΑΜΚΕ
Υποστηρικτής: Δήμος Παλλήνης, Δίοπας

Η παραγωγή πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος 2023 του θεσμού  «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού.

Πληροφορίες
  

• Όλες οι εκδηλώσεις προσφέρονται δωρεάν από το Υπουργείο Πολιτισμού.
• H προκράτηση θέσης είναι υποχρεωτική.
• Καταβάλλεται μόνο το αντίτιμο εισόδου του αρχαιολογικού χώρου, όπου υπάρχει.
• Αναλυτικές πληροφορίες και προκρατήσεις: digitalculture.gov.gr, nationalopera.gr

Την ώρα που στη χώρα μας το σκάνδαλο των υποκλοπών «θάβεται» συστηματικά, στην Ιρλανδία η «αμαρτωλή» εταιρεία βρίσκεται μπροστά σε εξονυχιστικό έλεγχο.

Σύμφωνα με την εφημερίδα The Journal οι επιτροπή δικαιοσύνης του κοινοβουλίου της χώρας διέταξε να διερευνηθούν οι δραστηριότητες του ιρλανδικού βραχίονα της εταιρείας που εμπορεύεται το κατασκοπευτικό λογισμικό.

Η κίνηση αυτή έρχεται μετά τις κυρώσεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην Intellexa και τις θυγατρικές της εταιρείες για κατασκευή, εμπορία και χρήση του Predator.

Η εφημερίδα αναφέρει ότι στο μικροσκόπιο θα βρεθεί η παρουσία της Intellexa limited στη χώρα, αλλά και ο ρόλος της στη συνολική λειτουργία της Intellexa Group.

Η συγκεκριμένη θυγατρική εδρεύει στην Ιρλανδία για περισσότερα από τρία χρόνια και πρόσφατα συμπεριλήφθηκε στη «μαύρη λίστα» του υπουργείου Εμπορίου των ΗΠΑ χαρακτηριζόμενη ως κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική της χώρας. Η απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης απαγορεύει σε αμερικανικές οντότητες να έχουν οποιαδήποτε συναλλαγή με τις Intellexa, Cytrox και τις θυγατρικές τους.

Στην The Journal μίλησε ο Ιρλανδός ευρωβουλευτής Μπάρι Άντριους σημειώνοντας ότι «οι ΗΠΑ ενήργησαν πολύ γρήγορα και υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το γιατί δεν περιορίζουμε τις αλληλεπιδράσεις με τέτοιες εταιρείες».

Μετά τις εξελίξεις αυτές η λογιστική εταιρεία Moore που έλεγχε τα βιβλία της Intellexa Limited ανακοίνωσε ότι σταματά τη συνεργασία μαζί της χωρίς να κάνει κάποιο σχόλιο περαιτέρω, ωστόσο εκπρόσωπος του ιρλανδικού υπουργείου Επιχειρήσεων, Εμπορίου και Απασχόλησης υποστήριξε ότι  ότι η εταιρεία Intellexa δεν διεξάγει «ουσιώδεις» επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Ιρλανδία.

Υπενθυμίζεται ότι οι αμερικανικές αρχές κατέγραψαν τον όμιλο Intellexa ως εγγεγραμμένο στην Ελλάδα, όμως  οι έρευνες έδειξαν ότι έχει παρουσία και σε Ελβετία, Κύπρο, Βρετανικές Παρθένες Νήσους, ενώ υπάρχει σύνδεση και με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της εφημερίδας ένας σημαντικός όγκος των επιχειρήσεων της εταιρείας που ίδρυσε ο Ταλ Ντίλιαν είναι στη Μέση Ανατολή.  

Οι χρηματοοικονομικοί λογαριασμοί της Intellexa στην Ιρλανδία για το 2021 δείχνουν ότι το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του ομίλου προήλθε από πωλήσεις στη Μέση Ανατολή. Συνολικά από τις πωλήσεις ύψους 34,3 εκατ. ευρώ της εταιρείας το 2021, τα 29,5 εκατ. ευρώ αφορούσαν σε πωλήσεις στη Μέση Ανατολή. Οι πωλήσεις στην Ευρώπη για το 2021 ανήλθαν σε 2,2 εκατ. ευρώ, έναντι 4,2 εκατ. ευρώ το 2020.

Δύο νέες καλλιτέχνιδες, από τη Γαλλία και την Ελλάδα, προσκάλεσε φέτος ο οργανισμός HYam (Ηydra for Artists of the Mediterranean) να εκθέσουν τα έργα τους. Πρόκειται για την Eva Medin και τη Στεφανία Στρούζα που συμμετέχουν στην έκθεση «Loin sur la Terre (Μακριά στη Γη)». Από το Σάββατο 5 Αυγούστου (8:30 μ.μ. τα εγκαίνιά της) ξεκινά το εικαστικό ταξίδι για τους επισκέπτες του Ιστορικού Αρχείου και Μουσείου της Ύδρας και διαρκεί μέχρι τις 31 Αυγούστου 2023.

Όπως επισημαίνει η ιδρύτρια του HYam, Pauline Simons, «Η Eva Medin και η Στεφανία Στρούζα κάνουν ρωγμές, η κάθε μία με τον τρόπο της, σε έναν μύθο που είναι ριζωμένος εδώ και χιλιετίες στο συλλογικό φαντασιακό: αυτόν της πρωτόγονης ταυτότητας.»

Το Ιστορικό Αρχείο της Ύδρας, θεματοφύλακας του νησιού

Ιδρύθηκε το 1918 σε ένα κτίριο που κτίσθηκε με έξοδα του εφοπλιστή και ευεργέτη της Ύδρας, Γκίκα Ν. Κουλούρα. Σε ιδανική θέση στο λιμάνι, στο σημείο άφιξης των πλοίων, ανάμεσα στο λιμεναρχείο και στη Ναυτική Ακαδημία, το Ιστορικό Αρχείο και Μουσείο της Ύδρας είναι ο αδιάλειπτος μάρτυρας όλης της ιστορίας του νησιού.

Το Μουσείο δίνει προτεραιότητα στον 18ο και στον 19ο αιώνα μέσω εντυπωσιακών συλλογών, παλιά κοστούμια, ξίφη, σπαθιά, αντίγραφα πλοίων, ιστορικά αναμνηστικά, πορτρέτα προσωπικοτήτων ή στρατιωτικών, φωτίζουν την περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα κατά την οποία το νησί διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο. Πρόκειται για 18.000 έγγραφα αρχείου που εκτίθενται στο Μουσείο, καθώς και μια βιβλιοθήκη 9.000 τίτλων που υποστηρίζει τη δυναμική του.

Η Ύδρα υπήρξε ένας στρατηγικός τόπος εκκίνησης του ελληνικού στόλου, εγνωσμένης της ισχύος των πλοιοκτητών της. Ένας από τους σημαντικότερους ήρωες της Επανάστασης, ο Ναύαρχος Μιαούλης που εορτάζεται κάθε χρόνο στις αρχές του καλοκαιριού στα Μιαούλεια έχει συνδέσει το όνομά του με το Μουσείο, καθώς ένα από τα χαρακτηριστικότερα εκθέματά του είναι η ταριχευμένη του καρδιά που διατηρείται σε μία ασημένια λήκυθο. Το σημερινό κτίριο που χτίστηκε τη δεκαετία του ΄70 πάνω στα σχέδια του προηγούμενου κτιρίου δένει τέλεια με το υπόλοιπο αρχιτεκτονικό περιβάλλον.

Από τη νέα του λειτουργία, το 1996, χάρη στην Διευθύντρια του Ντίνα Αδαμοπούλου που ανέπτυξε τις επιστημονικές δραστηριότητες, το Μουσείο εναλλάσσει τις θεματικές εκθέσεις, κλασικές ή σύγχρονες, συνέδρια, ειδικά αφιερώματα, καθώς και υπαίθριες συναυλίες που πραγματοποιούνται στην περίφημη ταράτσα.

Στήριξη των καλλιτεχνών της Μεσογείου

Ο οργανισμός HYam (Hydra for Artists of the Mediterranean) δημιουργήθηκε το 2014 από τη δημοσιογράφο Pauline Simons, με στόχο να στηρίξει ανερχόμενους καλλιτέχνες από τις χώρες της Μεσογείου και να τους βοηθήσει να αποκτήσουν τα έργα τους μεγαλύτερη ορατότητα στη διεθνή σκηνή.

Γι’ αυτόν τον σκοπό, ο HYam υλοποίησε διάφορες πρωτοβουλίες και συμπληρωματικά events στην Ύδρα και στο Παρίσι, όπως εκθέσεις, παραγωγές, συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης, και καλλιτεχνικές εστίες (residencies). Το 2021 ο οργανισμός αναθεώρησε τον τρόπο διοργάνωσης των εκδηλώσεων του, με τη συμμετοχή όχι πλέον ενός, αλλά πολλών καλλιτεχνών, με σκοπό να εντείνει τη στήριξη του και επικεντρώθηκε σε εκθέσεις που ήταν αφιερωμένες σε γυναίκες καλλιτέχνιδες παρουσιασμένες σε ιστορικά τοπόσημα του νησιού.

Πηγή φωτογραφιών: Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας

Έξι μήνες κλείνουν σήμερα από τους καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία, που προκάλεσαν μια ανείπωτη τραγωδία.

Σύμφωνα με την Υπηρεσία Διαχείρισης Καταστροφών (AFAD), οι νεκροί στην Τουρκία λόγω των σεισμών ανέρχονται μέχρι στιγμής σε 44.218.

Σήμερα οι άνθρωποι που βρίσκονται στις πληγείσες περιοχές, εκτός του ότι προσπαθούν να κλείσουν τις πληγές τους, τις σωματικές και τις ψυχικές, βρίσκονται αντιμέτωποι και με έναν ακόμη μεγάλο κίνδυνο.

Αμίαντος, πτώματα ανθρώπων και ζώων στους τεράστιους σωρούς από μπάζα

Τεράστια βουνά από μπάζα, τόσο μεγάλα που έχουν τη δική τους τοπογραφία, απειλούν τους κατοίκους των περιοχών, όπως μεταφέρει ο Guardian.

«Ο σωρός αποτελεί απειλή. Περιέχει αμίαντο και υπάρχουν ακόμα κομμάτια από πτώματα εκεί μέσα», λέει ο Yilmaz Can, ιδιοκτήτης ενός εστιατορίου με σούπες, σκουπίζοντας το μέτωπό του, απογοητευμένος που δεν μπορεί να ανοίξει τα παράθυρά του μέσα στην υγρασία του καλοκαιριού.

Οι κάτοικοι του καταυλισμού εμπορευματοκιβωτίων, μόλις λίγα μέτρα από το σωρό των ερειπίων, λένε ότι έχουν σταματήσει να βγαίνουν έξω τα βράδια. Ειδικά την ώρα που καταφθάνουν επιπλέον μηχανήματα για να κοσκινίσουν τα συντρίμμια, η σκόνη κατακλύζει τους καταυλισμούς,  φέρνοντας μαζί της μολύνσεις των ματιών και δυσκολίες στην αναπνοή.

Το Samandağ είναι ένα από τα τουλάχιστον 18 σημεία όπου οι αρχές έχουν πετάξει μπάζα σε όλη την επαρχία Χατάι, μετά τους δύο ισχυρούς σεισμούς. 

Έξι μήνες μετά την καταστροφή, οι κάτοικοι του Χατάι πρέπει τώρα να αντιμετωπίσουν τα επακόλουθα – και τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του καθαρισμού στο περιβάλλον και τη δημόσια υγεία. Οι άνθρωποι που υποστηρίζονται από δικηγόρους και ακτιβιστές έχουν εμπλακεί τώρα σε έναν πικρό αγώνα με τις τοπικές αρχές που επιτρέπουν στις ιδιωτικές εταιρείες να αδειάζουν  μπάζα σε ποτάμια, σε καταφύγια άγριας ζωής και σε κατοικημένες περιοχές.

«Οι κάτοικοι της περιοχής θα αντιμετωπίσουν πολύ σοβαρά προβλήματα δημόσιας υγείας τα επόμενα χρόνια»

«Θέλουμε οι αρχές να κάνουν το σωστό. Αν όχι, θέλουμε να καταλάβουν ότι θα υπάρξουν συνέπειες», λένε.

Οι φόβοι του Can για τον αμίαντο, που είναι καρκινογόνος, δεν είναι υπερβολικοί. Πριν από δύο μήνες, μια ομάδα από το Επιμελητήριο Μηχανικών Περιβάλλοντος της Τουρκίας (CMO) ανέλυσε οκτώ δείγματα από χωματερές σε όλο το Χατάι, συμπεριλαμβανομένου του σωρού στο Samandağ, και βρήκε στοιχεία αμιάντου σε όλα.

Οι εταιρείες που διαλύουν τα μπάζα και διαχωρίζουν τα υλικά υποχρεούνται να ψεκάζουν νερό για να σταματήσουν την εξάπλωση της σκόνης. 

Αλλά τέτοιες προφυλάξεις είναι σπάνια ορατές στο Χατάι. Η CMO συμβουλεύει όσους ζουν κοντά στις χωματερές να φορούν μάσκες, προειδοποιώντας ότι «οι κάτοικοι της περιοχής θα αντιμετωπίσουν πολύ σοβαρά προβλήματα δημόσιας υγείας τα επόμενα χρόνια λόγω των κακών πρακτικών στη διαχείριση των αποβλήτων, ενώ ταυτόχρονα θα υπάρξει ρύπανση και οικολογική καταστροφή».

Ο σεισμός δημιούργησε 210 εκατ. τόνους ερειπίων

Ο δικηγόρος Ecevit Alkan πρέπει να φωνάξει για να ακουστεί πάνω από τον θόρυβο των φορτηγών που φέρνουν περισσότερα μπάζα στον σωρό στο Samandağ.

«Επέλεξαν τοποθεσίες κοντά σε δρόμους για να διευκολύνουν τις εταιρείες», λέει. «Εκεί πέρα υπάρχει ένα σχολείο, ένα που χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή. Τα μπάζα περιέχουν ό,τι μπορείτε να φανταστείτε: πετρέλαιο, ιατρικά απόβλητα, κομμάτια σωμάτων, νεκρά κατοικίδια ζώα. Ό,τι θα μπορούσε να υπάρχει σε ένα σπίτι έχει γκρεμιστεί και έχει μεταφερθεί εδώ».

Ο Alkan επικρίνει το γεγονός ότι οι τοπικές αρχές έδωσαν προτεραιότητα στην ταχύτητα έναντι της ασφάλειας στον καθαρισμό, τονίζοντας ότι η σωστή διαχείριση των καταστροφών θα έπρεπε να σημαίνει και την επιλογή των χώρων για τις χωματερές πριν από τον σεισμό. «Αρχικά, οι αρχές μας είπαν ότι αυτός ήταν ένας προσωρινός χώρος για τα μπάζα και ότι μετά από λίγο θα τα μετέφεραν κάπου αλλού. Αλλά δεν φαίνεται να τα μεταφέρουν πουθενά. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν συνέπειες για τα ψέματα», λέει. 

Οι αρχικές εκτιμήσεις του ΟΗΕ έδειξαν ότι οι σεισμοί δημιούργησαν έως και 210 εκατ. τόνους ερειπίων, ενώ Τούρκοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι τουλάχιστον 200.000 κτίρια καταστράφηκαν. Το Χατάι, μια εύφορη επαρχία με ελαιώνες και πορτοκαλεώνες μεταξύ των βουνών Νουρ και της Μεσογείου, επλήγη σοβαρά, γεγονός που επιδεινώθηκε από έναν τρίτο σεισμό 6,4 βαθμών στα μέσα Φεβρουαρίου.

Οι διαμαρτυρίες αντιμετωπίστηκαν με… σπρέι πιπεριού

Οι κάτοικοι της επαρχίας θεωρούν εδώ και καιρό ότι παραμελούνται από την κεντρική κυβέρνηση στην Άγκυρα.

Τώρα φοβούνται ότι οι αρχές έχουν θέσει τους ανθρώπους σε κίνδυνο με τον καθαρισμό. Η τοποθεσία του προσωρινού καταυλισμού για τους εκτοπισμένους στο Samandağ επιλέχθηκε τον Απρίλιο, δύο μήνες αφότου άρχισε να αναπτύσσεται η χωματερή.

«Οι αρχές δεν έχουν καθαρίσει ούτε τη μισή καταστροφή στο Samandağ. Ο φόβος μας είναι ότι ο σωρός θα μεγαλώσει – πού θα πετάξουν όλα τα μπάζα, πού θα χωρέσουν;» αναρωτιέται ο Alkan, ο οποίος προσθέτει ότι όταν οι άνθρωποι πραγματοποίησαν διαμαρτυρίες κατά της χωματερής, οι δυνάμεις ασφαλείας τις διέλυαν βίαια, μεταξύ άλλων και με σπρέι πιπεριού.

«Η παρανομία είναι τεράστια, κανείς δεν αναγνωρίζει τα δικαιώματα κανενός».

Οι φόβοι των γιατρών

Ο δήμαρχος του Χατάι, Lütfü Savaş, κατηγορεί την υπηρεσία διαχείρισης καταστροφών της Τουρκίας, Afad, για τις τοποθεσίες των χωματερών, οι οποίες, όπως λέει, επιλέχθηκαν τις ημέρες αμέσως μετά τους σεισμούς. Η έλλειψη προσοχής κατά το χειρισμό των τοξικών μπάζων και η δημιουργία σκόνης που καταπλάκωσε τις κοινότητες ήταν, λέει, συνέπεια της προσπάθειας των εργαζομένων να «δουλέψουν γρήγορα και να βγάλουν χρήματα».

Ο Savaş, γιατρός, λέει ότι γνωρίζει και ανησυχεί για το περιεχόμενο των συντριμμιών, ιδίως για τα επιβλαβή μικροσωματίδια και τον αμίαντο.

«Πρόκειται για ένα εξαιρετικά πολύπλοκο ζήτημα. Από τη μία πλευρά, οι άνθρωποι θέλουν να επανέλθουν στις ράγες και πρέπει να απαλλαγούμε γρήγορα από τα κατεστραμμένα κτίρια. Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχει ιδανικό μέρος για την απόρριψη των συντριμμιών. Όμως τα μπάζα θα πρέπει να απομακρυνθούν με μεγαλύτερη προσοχή, με λιγότερη ζημιά στο περιβάλλον και στους ζωντανούς», λέει. 

Ο Alkan, μαζί με άλλους δικηγόρους από τον δικηγορικό σύλλογο του Χατάι, μηχανικούς περιβάλλοντος και τον τουρκικό ιατρικό σύλλογο, κατέθεσε αγωγή κατά της κυβέρνησης του Χατάι, απαιτώντας την άμεση διακοπή της απόρριψης μπάζων σε κατοικημένες περιοχές, υγροτόπους, ελαιώνες και κοντά σε καταυλισμούς για εκτοπισμένους. Η αγωγή επισημαίνει ότι η χωματερή στο Samandağ περιέχει αμίαντο, βαρέα μέταλλα, λύματα και ιατρικά απόβλητα και ότι ο χώρος έχει επεκταθεί πολύ πέρα από τα όρια που έχουν συμφωνηθεί από τις αρχές.

«Η αγωγή είναι ένα σημείωμα στην ιστορία», λέει ο Αλκάν. «Όταν έρθει η ώρα που οι άνθρωποι θα διαγνωστούν με ασθένειες που σχετίζονται με τον αμίαντο, θα δουν τι καταθέσαμε στο δικαστήριο», συμπληρώνει.

«Μας περιμένει ένας μεγαλύτερος κίνδυνος από τον σεισμό»

Η Fehmiye Miçoğulları, ιδιοκτήτρια ενός ψαροταβέρνας με παράθυρα από τη μία πλευρά που βλέπουν στη Μεσόγειο και από την άλλη στα ερείπια, λέει ότι είδε τα πουλιά που επέστρεφαν στον υγρότοπο να μειώνονται σε αριθμό. Όταν ο άνεμος φυσάει τη σκόνη από τη χωματερή προς το εστιατόριό της, η ίδια, μαζί με το προσωπικό και τους πελάτες της, αναγκάζονται τακτικά να φύγουν, λέει.

«Οι άνθρωποι παθαίνουν αλλεργικές αντιδράσεις, τα μάτια τους κοκκινίζουν και έχουν φαγούρα», λέει. «Αυτού του είδους τα προβλήματα υγείας θα επιδεινωθούν και οι άνθρωποι δεν έχουν επίγνωση του κινδύνου. Μας περιμένει ένας μεγαλύτερος κίνδυνος από τον σεισμό».

Πηγή: in.gr

Ο συγγραφέας Ζιλ Περό, ο οποίος συμμετείχε πολύ ενεργά τα χρόνια του 1970 στον αγώνα για την κατάργηση της θανατικής ποινής στη Γαλλία και αργότερα, τα χρόνια του 1990, έγραψε βιβλίο-καταπέλτη για τον βασιλιά του Μαρόκου, τον Χασάν Β΄, πέθανε χθες Πέμπτη σε ηλικία 92 ετών, γνωστοποίησε το οικογενειακό περιβάλλον του.

Το 1978, η κυκλοφορία του βιβλίου-έρευνας «Το κόκκινο πουλόβερ» (Le Pull-over rouge) πολλαπλασίασε τις αμφιβολίες για την ενοχή άνδρα που είχε οδηγηθεί στην γκιλοτίνα δυο χρόνια νωρίτερα, μετά την καταδίκη του για τη δολοφονία μικρού κοριτσιού, προκάλεσε πολεμική και την καταδίκη του για δυσφήμιση δυο χρόνια αργότερα.

Η ποινή του θανάτου καταργήθηκε στη Γαλλία το 1981, όμως τα αιτήματα να υπάρξει αναψηλάφηση της δίκης του Κριστιάν Ρανουτσί ουδέποτε ευοδώθηκαν.

Η έρευνα για την υπόθεση ώστε να υπάρξει νέα ποινική διαδικασία «δεν είναι σπριντ, είναι μαραθώνιος», δήλωνε ο κ. Περό στο Γαλλικό Πρακτορείο το 2006. Ήλπιζε ακόμη πως μια μέρα θα ξανάνοιγε η υπόθεση.

Ο Ζιλ Περό ήταν επίσης συγγραφέας του πολύκροτου στη Γαλλία βιβλίου «Ο φίλος μας ο βασιλιάς» (Notre ami le roi) που κυκλοφόρησε το 1990 και παρουσίαζε τον απολογισμό των 30 χρόνων της μοναρχίας του Χασάν Β΄ στο Μαρόκο. Το έργο του έθετε ερωτήματα για τη συνέργεια κάποιων γαλλικών ελίτ.

«Τα βιβλία του Ζιλ Περό σημάδεψαν τη γενιά μου. Υπάρχει ένα πριν κι ένα μετά το ‘Ο φίλος μας ο βασιλιάς’», σχολίασε ο Πιερ Ασκί, δημοσιογράφος και πρόεδρος της μη κυβερνητικής οργάνωσης Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (Reporters sans Frontières, RSF).
 

Ο συγγραφέας έγραψε το 2014 τον πρόλογο εξαιρετικά επικριτικού βιβλίου για τον σημερινό βασιλιά του Μαρόκου, γιο του Χασάν Β΄, το οποίο έγραψε μαροκινός άλλοτε συνεργάτης του Γαλλικού Πρακτορείου, ο Όμαρ Μπρούξι. Το βιβλίο, με τίτλο «Ο Μοχάμεντ Στ΄ πίσω από τις μάσκες» (Mohammed VI derrière les masques) είχε υπότιτλο «Ο γιος του φίλου μας», που παρέπεμπε ακριβώς στο βιβλίο του Ζιλ Περό.

Ο δημοσιογράφος-ερευνητής Εντουί Πλενέλ εξήρε μέσω X (του πρώην Twitter) τον «φοβερό αφηγητή» και «στρατευμένο» λογοτέχνη.

Ο Ζακ Πεϊρόλ, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, είχε αρχίσει καριέρα δικηγόρου, προτού πάρει άλλη ατραπό, καταλήγοντας τη δημοσιογραφία και κατόπιν τη λογοτεχνία. Με το ψευδώνυμό του, υπέγραψε το 1969 επιτυχημένο κατασκοπευτικό μυθιστόρημα, το «Φάκελος 51» (Le Dossier 51), που μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Έκκληση σε όποιον μπορεί με κάποιο τρόπο να βοηθήσει, κάνουν φιλόζωοι οι οποίοι φροντίζουν έναν τράγο που βρέθηκε με σπασμένη σπονδυλική στήλη, στα Χανιά.

Άνθρωποι που προσπαθούν να ανακουφίσουν τον πόνο του τον φιλοξενούν σπίτι τους και γνωρίζοντας ότι θα μείνει παράλυτος, προσπαθούν να ενημερώσουν και να ενημερωθούν, για να ανακουφίσουν το ζώο από τους πόνους.

Στη σχετική ανάρτηση που έκαναν αναφέρουν: «Γυρίσαμε απ' τα Χανιά κ το κτηνιατρείο της κ. Σαριδάκη η οποία τον δέχτηκε κ αυτή είναι η ακτινογραφία του τραγούλη... Είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση του και μόνο σε χέρια έμπειρα κ δυνατά θα μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς χωρίς να κάνει αλλά προβλήματα λόγω της ξαπλωτής στάσης στην οποία βρίσκεται... Στα γόνατα του έχουμε φτιάξει επιγονατίδες από γάζα για να μην κάνει πληγές μια κ στηρίζεται σ' αυτά κ τον βάλαμε πάνω σε μαξιλάρα αφράτη για να είναι πιο μαλακά ακόμα... Έχει κ κάποιες κατακλύσεις αλλά ακόμα δεν είναι σοβαρές... Όποιος έχει κάποια ιδέα για κάποια φάρμα ή ομάδα ανθρώπων που έχουν την ικανότητα, τη δυνατότητα κ το χώρο ώστε να ζήσει όσο καλύτερα γίνεται αυτό το δύσμοιρο ζωντανό ας γράψει στα σχόλια... Η άλλη λύση είναι η ευθανασία.... Τρώει ο καημένος όμως με όρεξη κ προσπαθεί όσο μπορεί κ αυτός.. Κρίμα είναι να μη βρεθεί κάποιος και να υποφέρει...».

πηγή: ekriti

Άρθρο – φωτιά για τις εργασιακές συνθήκες στην Ελλάδα και ειδικά στα τουριστικά νησιά, εν μέσω καύσωνα, δημοσιεύει η βρετανική εφημερίδα The Guardian, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ήταν κόλαση, αλλά ο εργοδότης είπε, πρέπει να δουλέψεις – Πεθαίνοντας από τη ζέστη στην Ελλάδα».

Περιγράφοντας τις προσωπικές ιστορίες εργαζόμενων στα ελληνικά νησιά, η βρετανική εφημερίδα δεν παραλείπει να αναφερθεί και στις πρόσφατες εκλογές, σημειώνοντας ωστόσο πως «επί Μητσοτάκη, η Ελλάδα έχει κατηγορηθεί ότι καθυστερεί να μετριάσει τις προκλήσεις της κλιματικής κρίσης και οι οικονομικοί εμπειρογνώμονες προειδοποιούν ότι η αδράνεια της κυβέρνησης γίνεται γρήγορα οικονομική – όχι μόνο υγειονομική – κρίση, ιδιαίτερα για την τουριστική βιομηχανία».

Την ίδια στιγμή, είτε με καύσωνα είτε… άνευ, το άρθρο του Guardian φέρνει στο νου και τις νέες εξαγγελίες του Άδωνι Γεωργιάδη περί του «δικαιώματος» των εργαζόμενων σε δύο οχτάωρα εργασίας, ο οποίος, παρά τις διευκρινήσεις του μετά τον σάλο που προκλήθηκε, δεν έπεισε κόμματα και συνδικάτα, τα οποία προειδοποιούν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδιώκει να γυρίσει τη χώρα στον «εργασιακό Μεσαίωνα» και ετοιμάζουν κινητοποιήσεις.

Μεταξύ βιοπορισμού και φυσικής επιβίωσης

Ο Ανδρέας Μάλλης σκύβει πάνω από τον καπνό, με τον ιδρώτα να σκάει από το μέτωπό του και να τρέχει στη μύτη του. Ο 57χρονος φυσά στη χόβολη μιας φωτιάς και γυρίζει προσεκτικά λωρίδες καλαμαριών σε μια σχάρα που μετέφερε από το σκάφος του στην ακτή στον μεσημεριανό ήλιο, την πιο καυτή μέρα του πιο ζεστού καλοκαιριού που έχει δει η Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια.

Μια ομάδα τουριστών που ο Μάλλης τοποθέτησε σε ένα χαλί κάτω από ένα μεγάλο δέντρο συζητούν για τις πυρκαγιές που καταστρέφουν τα ελληνικά νησιά, καθώς περιμένουν το γεύμα τους. Στη Ρόδο, την Εύβοια και την Κέρκυρα, χιλιάδες τουρίστες απομακρύνθηκαν, με δάση να έχουν καταστραφεί και ξενοδοχεία να έχουν καεί.

Πηγή: The Guardian

Στη Μήλο δεν υπήρξαν πυρκαγιές, αλλά οι τουρίστες και οι ηπειρώτες, που συνήθως απολαμβάνουν χαμηλότερες θερμοκρασίες εδώ τους καλοκαιρινούς μήνες, αρχίζουν να αισθάνονται τις επιπτώσεις της ζέστης ρεκόρ.

Αυτός ο Ιούλιος ήταν ο πιο ζεστός μήνας που έχει καταγραφεί ποτέ, πριν από τον πιο… καυτό μας Ιούνιο. Η νότια Μεσόγειος, από τη Μαδρίτη μέχρι την Ελλάδα, κατέγραψε θερμοκρασίες μεταξύ 35 και 48 βαθμούς Κελσίου κατά τη διάρκεια ενός δεκαπενθήμερου καύσωνα.

Το καλοκαίρι, οι Έλληνες της ηπειρωτικής χώρας συρρέουν συνήθως σε νησιά όπως η Μήλος, όπου ο άνεμος από τη θάλασσα τους κρατά δροσερούς. Αλλά στους 40 βαθμούς, τα αεράκια του νησιού γίνονται πίδακες ζεστού αέρα.

Ο ιδιωτικός τομέας «δεν καταλαβαίνει» από κυβερνητικά μέτρα

Στις 11 Ιουλίου, η ελληνική κυβέρνηση εξέδωσε έκτακτα μέτρα, όπως το κλείσιμο μεγάλων τουριστικών τοποθεσιών και προέτρεψε τους ανθρώπους να μείνουν σε εσωτερικούς χώρους και να αποφεύγουν τον ήλιο ή τη βαριά χειρωνακτική εργασία.

Για τον Ανδρέα Μάλλη, όμως, και τουλάχιστον άλλους 900.000 Έλληνες, που βασίζονται στην εποχική τουριστική βιομηχανία για να επιβιώσουν, αυτό δεν αποτελεί επιλογή, τονίζει ο Guardian.

Ο Ιούνιος ήταν ασυνήθιστα ήσυχος για το Mallis’s Perseas Tours και έχασε μέρες δουλειάς τον Ιούλιο επειδή φυσούσε πολύ. Μπορεί να είναι η πιο ζεστή μέρα του χρόνου, αλλά εννέα πελάτες έχουν πληρώσει για μια περιήγηση με σκάφος με ένα γεύμα μπάρμπεκιου και δεν έχει την πολυτέλεια να πει «όχι».

«Όταν γυρίζω σπίτι, είναι περασμένα μεσάνυχτα. Είναι τόσο ζεστό, δεν έχω την ενέργεια να καθαρίσω τα πιάτα. Απλώς πηγαίνω στην εκκλησία, τρώω λίγο και κοιμάμαι. Αλλά όχι, δεν θα σκεφτόμουν ποτέ να μείνω στο σπίτι. Αν το έκανα, θα έπρεπε να πουλήσω το σκάφος».

Η θερμική κρίση έφερε μαζί της μια νέα ανισότητα. Οι άνθρωποι, που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εργάζονται σε εξωτερικούς χώρους σε αφόρητες συνθήκες, επιλέγουν μεταξύ του βιοπορισμού και της φυσικής τους επιβίωσης. 

Πεθαίνουν από θερμοπληξία

Στην κορύφωση του καύσωνα στις 20 Ιουλίου, ένας 46χρονος άνδρας που παρέδιδε φαγητό με ποδήλατο πέθανε από θερμοπληξία στην Εύβοια. Το περασμένο καλοκαίρι, περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι σε όλη την Ευρώπη πέθαναν από ασθένειες που σχετίζονται με τη ζέστη.

Η Ruseva Zormitse είναι νοσηλεύτρια σε νοσοκομείο στην Ύδρα εδώ και 22 χρόνια. Μόλις δύο ώρες από την Αθήνα με πλοίο, χωρίς το όφελος της κυκλαδίτικης αύρας στη Μήλο, είναι ένα από τα πιο ζεστά νησιά και αγαπημένο μεταξύ των μποέμ Βρετανών τουριστών από τη δεκαετία του 1960. Την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου, η Zormitse εισήγαγε τρία άτομα με θερμοπληξία σε μία μέρα.

«Έρχονται με συμπτώματα όπως ζάλη, πονοκέφαλο, έμετο», λέει. «Πρόκειται κυρίως για ανθρώπους που έχουν βγει στις βάρκες, κάτω από τον ήλιο όλη μέρα. Η ζέστη είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για άτομα που λαμβάνουν φάρμακα για να μειώσουν την αρτηριακή τους πίεση, επειδή αυτά τα φάρμακα είναι διουρητικά. Συνήθως είναι τουρίστες – οι Έλληνες ξέρουν τι να κάνουν στη ζέστη. Αλλά αν εργάζονται στον τουρισμό, ακόμη και οι σκληραγωγημένοι Έλληνες είναι ευάλωτοι».

«Ιδιαίτερα οι σουβλατζήδες, που στέκονται μπροστά σε αυτή τη ζέστη για να μαγειρεύουν όλη μέρα. Επίσης οι άνθρωποι που εργάζονται στην παραλία. Τι μπορούν να κάνουν; Η κυβέρνηση έχει νόμο, για να σας εμποδίσει να εργάζεστε έξω όταν έχει πολλή ζέστη, αλλά όλοι θέλουν χρήματα. Αν εργάζεσαι στον ιδιωτικό τομέα, κανείς δεν προστατεύεται. Αυτή είναι η αλήθεια», λέει η νοσηλεύτρια στον Guardian.

Όταν προσεγγίζονται από τα αφεντικά τους, οι υπάλληλοι σε beach bar και ξαπλώστρες θα παραδεχτούν ότι ο καιρός είναι πιο ζεστός από το συνηθισμένο, αλλά… ανεκτός, με αρκετό νερό και σκιά.

«Δυστυχώς, πρέπει να δουλέψετε», μας είπε ο εργοδότης

Σε μια πολυτελή παραλία θέρετρο, ωστόσο, όπου ένα διεθνές πλήθος κοιτάζει από τις ξαπλώστρες του στην Πελοπόννησο, ένας 43χρονος σερβιτόρος από την Αθήνα είναι πιο ειλικρινής, αλλά μόνο υπό τον όρο της ανωνυμίας.

«Την περασμένη εβδομάδα ήταν κόλαση. Πληρωνόμαστε 5 ευρώ την ώρα, εργαζόμαστε 11 ή 12 ώρες την ημέρα και δεν έχουμε ρεπό. Αρρώστησα την περασμένη εβδομάδα στον ήλιο. Έπαθα θερμοπληξία, το ίδιο και ο συνάδελφός μου στην άλλη άκρη της παραλίας. Ο ιδιοκτήτης ήρθε και μας έφερε μερικά αναψυκτικά και είπε, ‘δυστυχώς, πρέπει να δουλέψετε’», λέει. 

«Εξακολουθώ να έχω πονοκεφάλους και κράμπες στο στομάχι – συμπτώματα θερμοπληξίας – αλλά κανείς δεν με πειράζει. Η κυβέρνηση δεν θα μας βοηθήσει, είναι… πολύ δεξιά. Έχουν προσλάβει μόνο περισσότερους αστυνομικούς, όχι τους πυροσβέστες που χρειαζόμαστε. Οι πυροσβέστες μάς είπαν ότι η χώρα θα καεί και τώρα κοιτάξτε – καίγεται», καταγγέλλει.

Αυτό το καλοκαίρι, παρά τις εκτεταμένες επικρίσεις και τη δημόσια οργή για την αποτυχία του να υιοθετήσει πολιτικές για την αντιμετώπιση των καταστροφών που σχετίζονται με τη ζέστη, «το – υπέρ των επιχειρήσεων – δεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, υπό τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, επανεξελέγη με σημαντική πλειοψηφία», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο άρθρο.

«Δεν θέλω να πεθάνω, γιατί κάποιος ήθελε ένα σουβλάκι»

Πίσω στη Μήλο, ένα δημοφιλές σουβλατζίδικο κοντά στο κεντρικό λιμάνι των φέρι είναι ανεπαρκές. Ο Ihab, 42, ένας Αιγύπτιος σεφ, εργάζεται για την έκτη καλοκαιρινή του σεζόν στη Μήλο. Η ώρα είναι 18:30 και η θερμοκρασία έξω είναι 36 βαθμούς. Η ζέστη από τις φλόγες σε κάνει να νιώθεις 10 βαθμούς παραπάνω. Δεν υπάρχει κλιματισμός.

«Είμαι εδώ για έξι μήνες και δεν παίρνω ούτε μια μέρα άδεια», λέει. «Αυτή είναι η τουριστική περίοδος στην Ελλάδα – δεν σου επιτρέπει να ξεκουραστείς. Δουλεύω 13 ώρες την ημέρα. Δεν έχω φάει από το πρωί, μόνο χυμό, νερό και καφέ. Δεν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι για να δουλέψουν εδώ. Ένα τέτοιο μέρος χρειάζεται τρία ή τέσσερα άτομα. Είμαστε μόνο δύο», αναφέρει, δείχνοντας τον συνάδελφό του από το Μπαγκλαντές, του οποίου το μπλουζάκι είναι μούσκεμα από τον ιδρώτα. 

Ο Ihab εργαζόταν στις χώρες του Κόλπου, όπου οι θερμοκρασίες ξεπερνούν τακτικά τους 43 βαθμούς. Περιγράφει ένα σύστημα εκεί όπου είναι παράνομο για οποιονδήποτε – όχι μόνο για κρατικούς υπαλλήλους – να εργάζονται σε ανοιχτούς χώρους μεταξύ 12.30 και 3 το μεσημέρι.

«Λειτουργεί τέλεια, αλλά η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη για ένα τέτοιο σύστημα. Δεν είμαι πια χαρούμενος εδώ», λέει ο Ihab. «Την περασμένη εβδομάδα, ο φίλος μου έπαθε εγκεφαλικό ενώ δούλευε σε άλλο σουβλατζίδικο. Αγχώθηκε πολύ και έπεσε κάτω. Δεν θέλω να μου συμβεί αυτό. Δεν θέλω να πεθάνω, γιατί κάποιος ήθελε ένα σουβλάκι…».

Οι λάτρεις της ηλεκτρονικής μουσικής γνωρίζουν ίσως καλύτερα τον καθολικό ναό της Παναγίας της Φάτιμα στην πόλη Χάρλοου στην Αγγλία. Το αντιπροσωπευτικό του μοντερνισμού κτίριο έχει φωτογραφηθεί για το εξώφυλλο του άλμπουμ των Chemical Brothers του 1998 «Gonna Work It Out».

Η εκκλησία εντάχθηκε πλέον στη λίστα προστατευόμενων κτιρίων και τοποθεσιών της Αγγλίας που διαχειρίζεται ο οργανισμός Historic England (Ιστορική Αγγλία). Χτίστηκε το 1960 και έχει «μοντέρνο στυλ, εντυπωσιακό κωδωνοστάσιο και εντυπωσιακά βιτρό».

Ο ναός ήταν ήδη καταχωρημένος στη λίστα με τα προστατευόμενα κτίρια στη βαθμίδα II και τώρα πλέον είναι στη βαθμίδα ΙΙ* που αντανακλά την ιστορική και αρχιτεκτονική του σημασία», αναφέρει το BBC.

Η εκκλησία σχεδιάστηκε τη δεκαετία του 1950 από τον Τζέραλντ Γκόλεν, ο οποίος συνεργαζόταν με τον αρχιτέκτονα Φρέντερικ Γκίμπερντ, σχεδιάζοντας εργοστάσια για τις βιομηχανικές περιοχές του Χάρλοου.

Ο Ντάνκαν Γουίλσον, διευθύνων σύμβουλος του οργανισμού Historic England δήλωσε: «Η εκπληκτική εκκλησία δημιουργήθηκε ως μέρος της νέας πόλης του Χάρλοου, προσφέροντας ένα λαμπρότερο και καλύτερο μέλλον στα μεταπολεμικά χρόνια και από τότε βρίσκεται στην καρδιά της κοινότητας».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ