Ο Αντώνης Ανδρουλάκης επιστρέφει δισκογραφικά με το νέο τραγούδι του “Στης Σκέψης Το Αμπάρι”, σε μουσική και στίχους Γιάννη Μπάκου.

Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στο Studio Praxis, υπό την ενορχήστρωση, ηχοληψία και μίξη του μοναδικού Κώστα Παρίση.
Στη σύνθεση συμμετέχουν κιθάρες, μπάσο, ιρλανδέζικο μπουζούκι, ακορντεόν και τύμπανα, προσδίδοντας έναν ιδιαίτερο ήχο και χρώμα στο κομμάτι.

Οι στίχοι του τραγουδιού αποπνέουν μια ποιητική ατμόσφαιρα, ξεδιπλώνοντας εικόνες από τη φύση και τις εσωτερικές αναζητήσεις του ανθρώπου, ενώ η μελωδία τους κρατάει το ακροατήριο σε ένα ταξίδι συναισθημάτων και μνημείων.

Μέσα από το τραγούδι, ο Αντώνης μας καλεί να ανακαλύψουμε τα πανάρχαια σημάδια που φωτίζουν την πορεία μας και να απολαύσουμε τις γεύσεις και τις μυρωδιές που φέρνει η ξενιτιά.
“Στης Σκέψης Το Αμπάρι” είναι μια μουσική εμπειρία που υπόσχεται να μαγέψει και να συγκινήσει το κοινό…
 

Έπαιξαν οι μουσικοί:
Κιθάρες, μπάσο, Ιρλανδικό μπουζούκι: Κώστας Παρίσσης
Ακορντεόν: Ντίνος Χατζηιορδάνου
Τύμπανα: Μανώλης Τόμπρος

Νέα έρευνα αποκαλύπτει ανησυχητικά επίπεδα τοξικών χημικών PFAS, γνωστά ως “παντοτινά χημικά”, σε διάφορες μάρκες προφυλακτικών και λιπαντικών.

Η δοκιμή, που πραγματοποιήθηκε από το καταναλωτικό μπλογκ Mamavation, έρχεται τη στιγμή που οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το ανθρώπινο δέρμα απορροφά αυτά τα χημικά σε πολύ υψηλότερα επίπεδα από ό,τι είχε προηγουμένως θεωρηθεί.

Το δέρμα του πέους και του κόλπου είναι λεπτό και τα όργανα έχουν υψηλό επίπεδο αιμοφόρων αγγείων, καθιστώντας τα ιδιαίτερα επικίνδυνα για την έκθεση σε PFAS, γράφει η Λίντα Μπίρνμπαουμ, επιστημονική σύμβουλος του Mamavation που είχε προηγουμένως διευθύνει το πρόγραμμα τοξικολογίας της Υπηρεσίας Περιβαλλοντικής Προστασίας (EPA).

«Ο κόλπος και το πέος είναι εξαιρετικά αγγειακές περιοχές και η δερματική έκθεση σε αυτές τις περιοχές είναι συχνά υψηλότερη από άλλα μέρη του σώματος», δήλωσε η Μπίρνμπαουμ.

Τι είναι τα “παντοτινά χημικά”

Όπως μεταδίδει ο Guardian, τα PFAS είναι μια κατηγορία περίπου 15.000 χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται συχνά για να κάνουν τα προϊόντα ανθεκτικά στο νερό, τους λεκέδες και τη θερμότητα.

Ονομάζονται “παντοτινά χημικά” επειδή δεν αποσυντίθενται φυσικά και συνδέονται με καρκίνο, προβλήματα στο ήπαρ, ζητήματα του θυρεοειδούς, γενετικές ανωμαλίες, νεφρικές ασθένειες, μειωμένη ανοσία και άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας.

Τα PFAS θεωρούνται επίσης αναπαραγωγικές τοξικές ουσίες και ενδοκρινικοί “ταραξίες” που συνδέονται με χαμηλό βάρος γέννησης, μειωμένο αριθμό σπερματοζωαρίων, υπέρταση που προκαλείται από την εγκυμοσύνη, υπογονιμότητα και μικρότερη διάρκεια θηλασμού.

Τα χημικά πιθανόν χρησιμοποιούνται στα προφυλακτικά για να βοηθούν το λάτεξ να απωθεί την υγρασία και τα υγρά.

«Είναι βέβαιο ότι ο γυναικείος αναπαραγωγικός σωλήνας θα μολυνθεί από ορισμένα από τα χημικά στα προφυλακτικά», δήλωσε η Τερέζα Χάιντς, ερευνήτρια του Green Science Policy Institute, στην έκθεση.

Η δοκιμή, που πραγματοποιήθηκε από εργαστήριο πιστοποιημένο από την Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA) και ανατέθηκε από το Mamavation, έλεγξε την παρουσία φθορίου, ενός δείκτη των PFAS, σε 29 προϊόντα αναπαραγωγικής υγείας.

Βρέθηκε στα προφυλακτικά Trojan Ultra Thin για υψηλή ευαισθησία και σε σχεδόν διπλάσιο επίπεδο στα προφυλακτικά Union Standard Ultra Thin Lubricated Male Latex. Μεταξύ των λιπαντικών ήταν το K-Y Jelly Classic Water-Based Personal Lubricant, το Lola Tingling Mint Pleasure Gel για άμεση διέγερση και πολλά άλλα.

Τα PFAS χρησιμοποιούνται σε χιλιάδες καταναλωτικά προϊόντα από ρούχα μέχρι καλλυντικά και συσκευασίες τροφίμων, αλλά λίγες ρυθμίσεις υπάρχουν σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Ωστόσο, η πίεση από καταναλωτικές οργανώσεις και κάποιες πολιτειακές απαγορεύσεις συγκεκριμένων χρήσεων ασκούν πίεση στη βιομηχανία να σταματήσει τη χρήση των χημικών.

«Επειδή τα προφυλακτικά εκθέτουν τις πιο ευαίσθητες περιοχές του ανθρώπινου σώματος τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες, θα συνιστούσα έντονα στη βιομηχανία να αναγνωρίσει και να αφαιρέσει αυτά τα χημικά άμεσα», έγραψε η Μπίρνμπαουμ.

ΒΙΚΥ ΛΕΑΝΔΡΟΣ

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ

Η αποχαιρετιστήρια συναυλία

ΗΡΩΔΕΙΟ

6 Σεπτεμβρίου 2024

Η παγκοσμίου φήμης Ελληνίδα καλλιτέχνης - φαινόμενο, Βίκυ Λέανδρος, μεγάλη νικήτρια της 72^ης Eurovision, με πάνω από 55 εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων σε περισσότερες από 50 χώρες, τραγουδώντας σε 7 και πλέον γλώσσες και γεμίζοντας ασταμάτητα, όλα αυτά τα χρόνια, τα πιο διάσημα θέατρα του κόσμου με τις sold-out συναυλίες της, ολοκληρώνει στην Αθήνα, φέτος τον Σεπτέμβριο, την πλούσια καριέρα της που απαριθμεί σχεδόν 6 δεκαετίες.

Η Βίκυ Λέανδρος έφτασε στον προορισμό των ονείρων της, για αυτό και αποφάσισε να δημιουργήσει αυτή την παγκόσμια αποχαιρετιστήρια περιοδεία, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη από την άνοιξη του 2023, με σκοπό να ολοκληρωθεί σε λίγες μέρες στο Ηρώδειο, στους πρόποδες της Ακρόπολης, κάτω από τον έναστρο αττικό ουρανό.

Στις 6 Σεπτεμβρίου, η παγκόσμια Ελληνίδα θα ανέβει στη σκηνή για τελευταία φορά με ένα πολύ πλούσιο και προσωπικό μουσικό πρόγραμμα, με όλες τις μεγάλες της επιτυχίες, σε μια εντυπωσιακή μουσική παραγωγή.

Η Βίκυ Λέανδρος θα χαρίσει στο ελληνικό κοινό μια αξέχαστη βραδιά ερμηνεύοντας τραγούδια των μεγαλύτερων συνθετών του κόσμου με τους οποίους έχει συνεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια, όπως οι Michel Legrand, Jaques Brel, Μίκης Θεοδωράκης, Charles Aznavour, Mort Chuman και Μάνος Χατζιδάκις.

Η γυναίκα με την αλάνθαστη φωνή αποχαιρετά τη μεγάλη σκηνή.

Μια συναυλία - φόρος τιμής σε μια σπουδαία Ελληνίδα.

Μια μοναδική ευκαιρία για το ελληνικό κοινό να ζήσει από κοντά το μαγικό φινάλε μια μυθικής πορείας.

Προμηθευτείτε έγκαιρα τα εισιτήριά σας στο https://www.ticketservices.gr/event/vicky-leandros-herodeion. 

Την απελπισία τους διηγούνται οι αγρότες της νότιας Σικελίας εξαιτίας της λειψυδρίας που πλήττει τις καλλιέργειες και την κτηνοτροφία. Ο Λορέντσο Σαφέρι αναγκάστηκε πρόσφατα να οδηγήσει το κοπάδι αγελάδων του στο σφαγείο, καθώς δεν είχε τη δυνατότητα να εξασφαλίσει τον ανεφοδιασμό του αγροκτήματός του με νερό. «Είναι αποκαρδιωτικό. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο», λέει. Τμήματα της νότιας Ιταλίας και άλλες περιοχές της μεσογειακής λεκάνης, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, βιώνουν τη χειρότερη ανομβρία των τελευταίων δεκαετιών, που επιδεινώνεται από τους αλλεπάλληλους καύσωνες – επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

Οι τεχνητές υδατοδεξαμενές, που εξασφάλιζαν το πότισμα των κοπαδιών, έχουν όλες ξεραθεί. Η φετινή σοδειά καλαμποκιού ήταν περιορισμένη και έδωσε μικρό και καχεκτικό καρπό. Η λίμνη Πιργούσα στην κεντρική Σικελία, μέρος εθνικού δρυμού, μοιάζει τώρα με χλωμό, ξερό κρατήρα.

Την ίδια στιγμή, η περιοχή ελπίζει να ενισχυθεί οικονομικά από τον καλοκαιρινό τουρισμό, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο το δίκτυο ύδρευσης και τα υδάτινα αποθέματα. «Αναγκαστήκαμε να θυσιάσουμε την αγροτική παραγωγή, αλλά πρέπει να περιορίσουμε τη ζημιά στον τουρισμό, καθώς αυτό θα ήταν ακόμη χειρότερο», λέει ο Σαλβατόρε Κοτσίνα, επικεφαλής της υπηρεσίας πολιτικής προστασίας της νήσου.

Ο Κοτσίνα προσθέτει ότι οι καλλιέργειες συνεχίζουν να καταναλώνουν το μεγαλύτερο ποσοστό νερού στη Σικελία, με τον πληθυσμό και τα εκατομμύρια τουρίστες να ευθύνονται για ελάχιστο ποσοστό. Οι Αρχές έχουν ανακοινώσει ότι θα δίνουν προτεραιότητα σε νοσοκομεία, επιχειρήσεις πρώτης ανάγκης, όπως εργοστάσια παραγωγής νοσοκομειακού οξυγόνου, στους ευάλωτους πολίτες, αλλά και σε ξενοδοχεία. «Οι τουρίστες δεν θα καταλάβουν τίποτα», λέει η Ελβίρα Αμάτα, υπεύθυνη τουριστικής προβολής της Σικελίας.

Στο Αγκριτζέντο, αρχαίο Ακράγαντα, που δεσπόζει πάνω από κοιλάδα γεμάτη ελληνικούς ναούς, οι Αρχές έχουν περιορίσει την παροχή νερού. Κάποιες κατοικίες στα περίχωρα της κωμόπολης έχουν να τροφοδοτηθούν με νερό εδώ και εβδομάδες. Η λειψυδρία υποχρέωσε κάποιους ιδιοκτήτες μικρών τουριστικών καταλυμάτων να μειώσουν τους πελάτες τους ή ακόμη και να τους κατευθύνουν σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, λέει ο Φραντσέσκο Πικαρέλα, πρόεδρος της τοπικής ένωσης ξενοδόχων. Αυτό που ενόχλησε πιο πολύ τον Πικαρέλα, όμως, ήταν τα ρεπορτάζ στον Τύπο για δήθεν «φυγή επισκεπτών» εξαιτίας της λειψυδρίας.

«Μετά τα ρεπορτάζ, οι κρατήσεις μειώθηκαν κατακόρυφα», λέει. Η περιφέρεια αντέδρασε άμεσα, καλώντας την κυβέρνηση της Ρώμης να προστατεύσει την απειλούμενη τουριστική σεζόν.

Ο δήμαρχος του Αγκριτζέντο, Φραντσέσκο Μιτσίκε, επισημαίνει ότι οι Αρχές ευνοούν το κέντρο της πόλης στην υδροδότηση, όπου συγκεντρώνονται τα μικρά καταλύματα, τροφοδοτώντας τις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες με βυτιοφόρα. «Δεν μπορώ να ζητάω από πελάτες πεντάστερων ξενοδοχείων να περιορίζουν τα ντους τους», λέει ο διευθυντής του Verdura Resort, Ιζιντόρο ντι Φράνκο, καθισμένος σε υπαίθριο μπαρ καταπράσινου γηπέδου γκολφ.

Ο Ντι Φράνκο λέει ότι το ξενοδοχείο του περιορίζει την κατανάλωση νερού και ανακυκλώνει χάρη σε βιολογικό καθαρισμό τα λύματα, αξιοποιώντας τα νερά αυτά ως ποτιστικά. Η περιφέρεια της Σικελίας προετοιμάζει διαφημιστική εκστρατεία προκειμένου να αντιμετωπίσει την κινδυνολογία γύρω από τη λειψυδρία. Οι Σικελοί επιμένουν ότι η νότια Σικελία δεν είναι μόνο έτοιμη να υποδεχθεί τουρίστες, αλλά και ότι η οικονομία της περιοχής τούς χρειάζεται επειγόντως. «Αν χάσουμε και τον τουρισμό θα πεθάνουμε», λέει η Σίντσια Ζερμπίνι, τοπική εκπρόσωπος του μεγαλύτερου αγροτικού συνδικάτου της χώρας, Coldiretti. Πολλοί αγρότες έχουν ήδη βουλιάξει στην απελπισία. Ενας από αυτούς διηγούνταν ότι πολλές από τις κατσίκες του υπέκυψαν αφού ήπιαν λασπωμένο νερό, που πέτρωσε στο στομάχι τους.

Στη βορειοανατολική Σαρδηνία, η τοπική λίμνη βρίσκεται στο ένα τρίτο της χωρητικότητάς της. Τοπικός αξιωματούχος, που κλήθηκε να επιλέξει μεταξύ τουρισμού και γεωργίας, αποφάσισε να διακόψει εντελώς την παροχή νερού στους αγρότες. «Αποφασίσαμε να θυσιάσουμε τη γεωργία», είπε ο Τζιανκάρλο Ντιονίζι, νομάρχης του νομού Νουόρο της Σαρδηνίας. «Αν οι τουρίστες δεν μπορούν να κάνουν ντους, αυτό θα μαθευτεί και θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στις κρατήσεις», λέει ο Ντιονίζι. Στην Καταλωνία, η λειψυδρία και η διαχείριση των λιγοστών υδάτινων πόρων οδήγησε στη δημιουργία κινήματος, που απαιτεί από τον γιγάντιο ξενοδοχειακό τομέα να αναλάβει τις ευθύνες του για τη χρόνια κακοδιαχείριση του νερού.

Πηγή:  THE NEW YORK TIMES

Στην αποκάλυψη ότι το τελικό στάδιο στο σχηματισμό του ευρωπαϊκού γονιδιώματος εξακολουθεί να είναι παρόν σε πολλούς σημερινούς Ευρωπαίους, οδήγησε η υψηλής ανάλυσης εξέταση των γονιδιωμάτων ατόμων που ήταν θαμμένα σε έναν συλλογικό τάφο 4.500 ετών στο Μπρεβιάντ λε Πουάντ, κοντά στη γαλλική πόλη Τρουά.

Το ανθρώπινο γονιδίωμα είναι το σύνολο των γενετικών πληροφοριών που μεταφέρονται από το DNA μας, και αντικατοπτρίζει εν μέρει την ιστορία των προγόνων μας. Το γονιδίωμα των σημερινών Ευρωπαίων αναπτύχθηκε σε μια περίοδο μεγαλύτερη των 40.000 ετών, ως αποτέλεσμα των διαφόρων μεταναστεύσεων και της συνακόλουθης ανάμειξης των πληθυσμών.

Όπως αναφέρεται λεπτομερώς σε άρθρο στο περιοδικό Science Advances, το οποίο αναδημοσιεύει το Conversation, το γονιδίωμα αποτελείται έτσι από την πολύπλοκη κληρονομικότητα των μικρών πληθυσμών των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών που κατέλαβαν την Ευρώπη μέχρι την άφιξη, πριν από περίπου 8.000 χρόνια, των πληθυσμών από την Ανατολία και την περιοχή του Αιγαίου, που κατάγονται από τους ανθρώπους που επινόησαν τη γεωργία και εξημέρωσαν τα ζώα στην Εύφορη Ημισέληνο.

Η τελευταία είναι μία περιοχή με σχήμα ημισελήνου στη Μέση Ανατολή, που εκτείνεται στο σύγχρονο Ιράκ, τη Συρία, τον Λίβανο, το Ισραήλ, την Παλαιστίνη, την Ιορδανία, την Αίγυπτο, μαζί με τη νοτιοανατολική περιοχή της Τουρκίας και τις δυτικές περιφέρειες του Ιράν. Ορισμένοι περιλαμβάνουν επίσης την Κύπρο.

Αυτοί οι αγρότες της Νεολιθικής Εποχής, διασταυρώνονταν γονιδιακά με τους τοπικούς κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες και συνέβαλαν σε ένα πολύ σημαντικό μέρος του γονιδιώματος πολλών από τους σημερινούς Ευρωπαίους.

Στο τέλος της Νεολιθικής Εποχής, 5.000 με 4.000 χρόνια πριν, νομαδικοί πληθυσμοί από τις στέπες του Πόντου μετανάστευσαν στην Ευρώπη και συνέβαλαν το τρίτο από τα κύρια γονιδιωματικά συστατικά που εξακολουθεί να βρίσκεται στο γονιδίωμα των Ευρωπαίων κατά τις επόμενες χιλιετίες, μέχρι σήμερα.

Αν και πλέον η αποκρυπτογράφηση -γνωστή και ως αλληλουχία- αυτής της γενετικής πληροφορίας είναι μια διαδικασία ρουτίνας, η συγκεκριμένη προσέγγιση παραμένει δύσκολη για τα γονιδιώματα των ατόμων που έζησαν στο παρελθόν, καθώς το μόνο που έχει απομείνει από αυτούς είναι μερικοί κατακερματισμένοι σκελετοί.

Μερικά τμήματα αυτών των σκελετών μπορεί να περιέχουν ίχνη συντηρημένου DNA, αλλά είναι μοιρασμένα και αραιά, κάτι που καθιστά πρόκληση για την ανάλυσή τους. Η ομάδα ερευνητών στο Ινστιτούτο Jacques Monod ανέλαβε την πρόκληση αυτή και βελτιστοποίησε τις μεθόδους της, ώστε ν’ αποδώσει αξιόπιστα αποτελέσματα.

Αυτό επέτρεψε στους επιστήμονες ν’ αναλύσουν τα αρχαία γονιδιώματα χρησιμοποιώντας πιο προηγμένες μεθόδους.

Οι αναλύσεις για τα γονιδιώματα 7 ατόμων

Σε συνδυασμό με αναλύσεις της μορφολογίας των οστών που έγιναν από ανθρωπολόγους του Inrap, αποκαλύφθηκε ότι ο τάφος περιείχε:

– Μια γυναίκα που ήταν πάνω από 60 χρονών κατά τον χρόνο του θανάτου της

– Τον γιο της, έναν ενήλικο άνδρα, ηλικίας περίπου 20-39 ετών

– Τον εγγονό της, ηλικίας περίπου 4-8 ετών

– Την μητέρα του εγγονού, ηλικίας 20-39 ετών

– Μία νεαρή γυναίκα ηλικίας 20-39 ετών

– Ένα νεογέννητο

– Ένα παιδί ηλικίας μεταξύ 6-10 ετών.

Τι έδειξε η ανάλυση

Τα τελευταία τρία άτομα δεν σχετίζονταν με τα άλλα στον τάφο και το τελευταίο παιδί δεν είχε καμία σχέση με τα άλλα. Οι πατέρες του ενήλικου άνδρα, του νεογέννητου μωρού και του άλλου παιδιού δεν ήταν παρόντες. Μπορεί, επομένως, να υποτεθεί ότι δεν πρόκειται για τον τάφο μιας βιολογικής οικογένειας.

Από την άλλη πλευρά, όλα τα θηλυκά κουβαλούσαν ένα κληρονομικό στοιχείο, χαρακτηριστικό των πληθυσμών της νότιας Γαλλίας και της νοτιοδυτικής Ευρώπης, και αυτή η κοινή καταγωγή, έξω από τα όρια του τάφου θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί θάφτηκαν μαζί.

Επιπλέον, το γονιδίωμα του ενήλικα άνδρα διαχωρίστηκε μεταξύ των γαλλικών νεολιθικών καταβολών της μητέρας του και από τον πατέρα του, το γονιδίωμα των νομαδικών λαών της στέπας, βόρεια της Μαύρης Θάλασσας. Αυτοί οι νομάδες μετανάστευσαν στην κεντρική Ευρώπη περίπου 5.000 χρόνια στο παρελθόν, και ενσωματώθηκαν με τους τοπικούς νεολιθικούς πληθυσμούς πριν συνεχίσουν τη μετανάστευση τους προς τα ανατολικά, βόρεια και βορειοδυτικά της Ευρώπης.

Μέσα στα επτά άτομα που είναι θαμμένα στον τάφο, παρατηρείται σχεδόν σε «πραγματικό χρόνο» η εισαγωγή του γονιδιώματος των νομάδων της στέπας στον νεολιθικό πληθυσμό της περιοχής.

Η εξαιρετική αυτή κατάσταση, η οποία δεν είχε περιγραφεί προηγουμένως, επέτρεψε στους επιστήμονες να ανακατασκευάσουν το τμήμα του γονιδιώματος του ενήλικα ανθρώπου που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του, ο οποίος απουσίαζε από τον τάφο και, ως εκ τούτου, δεν μπορούσε να αναλυθεί άμεσα.

Οι ερευνητές είχαν προηγουμένως λάβει ένα παρόμοιο αποτέλεσμα για έναν άλλο άνθρωπο με καταγωγή από τη στέπα, ο οποίος τάφηκε στην κοιλάδα Έιν. Αυτοί οι δύο άνδρες θα μπορούσαν επομένως να ανήκουν στον ίδιο πληθυσμό.

Της Εύας Νικολαΐδου

«Μάνο, το αίμα μας είναι ουρανός», του είχε γράψει ο Νικηφόρος Βρεττάκος.

Ο Μάνος Κατράκης μέσα στο θεατρικό πλανητικό σύστημα ήταν γιγάντιος σαν γαλαξίας, λαμπερός σαν τον ήλιο, φωτεινός σαν τα άστρα. Το έργο του τεράστιο σε όγκο και ποιότητα, άλλοτε ήρεμο και άλλοτε άγριο σαν τα τοπία και τα φαράγγια του Κισσάμου της Κρήτης, όπου γεννήθηκε. Αγέρωχος πάντα σαν το βενετσιάνικο κάστρο, το στολίδι στο Καστέλι, την πόλη του.

Θαλασσόλυκος της ζωής. Αγαπούσε πάντα τη θάλασσα και ήθελε να χάνεται στην απεραντοσύνη της. Ολα αυτά ήταν οι πόθοι του, τα όνειρά του. Ομως, έγραψε την ιστορία του στο θέατρο, με καθαρό φως, χωρίς φωτοσκιάσεις και ασυμμετρίες. Είχε τη μεγάλη ικανότητα να ερμηνεύει με ακρίβεια το μέγεθος του ρόλου. Σαν να είχε μέσα του τους χρυσούς αριθμούς του Πυθαγόρα, που πρέπει να αποδόσεις με λεπτομέρεια το παραμικρό. Ο Μάνος Κατράκης, όμως, πρόσθετε και την ελεύθερη έκφραση.

Δεν παρακολούθησα ποτέ μόνο μία φορά τις παραστάσεις του. Αυτή ήταν η μεγάλη αρετή του. Ενώ έπαιζε με απλό, άνετο τρόπο σπουδαία έργα, δεν ερμήνευε τίποτα μηχανικά. Ηταν σε κάθε έργο διαφορετικός. Αυτό οφειλόταν στην ολοκληρωμένη καλλιτεχνική του δύναμη, στην πλούσια ψυχοσύνθεσή του, στην ικανότητά του να συνομιλεί με τον θεατή. Εβλεπες πάνω του μια θεία χάρη, να τον ανεβάζει ψηλά σαν αερόστατο στις βουνοκορφές του θεάτρου, έτοιμος να πετάξει σαν αετός στα βουνά του Κισσάμου.

Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, προσεγγίζοντας τον υποκριτικό του κώδικα, τον περιγράφει σε διάφορα έργα, τονίζοντας πως χρησιμοποιούσε όλα τα εργαλεία του σώματός του για να ερμηνεύσει τους ρόλους του:

Το στήθος του Προμηθέα

«Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», θερινή περίοδος 1956, θέατρο στο Πεδίον του Αρεως (αρχείο «Elite»)

«Πρώτα είδα τον Κατράκη, παιδί, στους Δελφούς να παίζει Προμηθέα σε κείνη την παράσταση του Καρζή σαν ήθελε να τιμήσει τα 25 χρόνια των Σικελιανών. Ελπίζω πως δεν θα φανεί παράξενο να πω ότι θυμάμαι μόνο το στήθος του. Δεν είναι η παιδική φαντασία που περιόρισε τη μνήμη σ' αυτό το καίριο σημείο του υποκριτικού σώματος. Τώρα ξέρω, και θα με καταλάβουν περισσότερο οι άξιοι ηθοποιοί, πως το κλειδί στον ρόλο του Προμηθέα είναι το στήθος του Τιτάνα. Ο Κατράκης είχε συλλάβει με το ένστικτο και με την πρόσφατη αιματηρή του πείρα πως ο τιμωρούμενος ή ο βασανιζόμενος πρέπει να ανακαλύψει στο δοκιμαζόμενο σώμα του ένα σημείο έσχατης αντοχής, ένα καταφύγιο επιβίωσης κι έναν αλτήρα ελπίδας. Το κέντρο βάρους της υπάρξεως. Ο Κατράκης βρήκε (οι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν ψάχνουν, βρίσκουν) πως το σημείο του Προμηθέα είναι το στήθος του. Μ' αυτό το εργαλείο έπαιξε τον ρόλο. Το θυμάμαι αυτό το περήφανο στήθος να πάλλεται, να οργίζεται, να καραδοκεί, να ελπίζει, να φτύνει, να στοχάζεται, να αδημονεί και να οραματίζεται. Αυτό μιλούσε...

Το δεύτερο ήταν τα χέρια του... Τα χέρια του είχαν ιδεολογία. Αεικίνητα, γαμψά, αρπακτικά. Ψαχούλευαν συνεχώς τα έπιπλα για να βεβαιωθούν πως είναι εκεί, δικά του. Τα χέρια του Κατράκη αφηγούνταν την ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από την ιστορία του ανθρώπινου χεριού...».

Η πλάτη του Μίσκιν

«Το τρίτο ήταν οι πλάτες του. Έπαιζε στο Ρεξ τον "Ηλίθιο" του Ντοστογιέφσκι, στη διασκευή του Σκουλούδη... Κυριαρχούσε στην απέραντη σκηνή η πλάτη του Κατράκη (Μίσκιν). Καθόταν σιωπηλός, κοντά στη σκάλα, με την πλάτη γυρισμένη στο κοινό. Κυριαρχούσε με την απουσία του...».

Τα μάτια του Δον Κιχώτη

«Ένα άλλο σήμα του Κατράκη μού δόθηκε στον "Δον Κιχώτη". Ήταν τα μάτια του. Πυρετικά και θλιμμένα. Πονετικά και ταυτόχρονα αγέρωχα. Πονηρά και αφοπλιστικά αθώα. Κολασμένα και παρθενικά... Τα μάτια του Κατράκη - Δον Κιχώτη κλαίγανε μαζί και γελούσαν, θρηνούσαν τη θλιβερή πραγματικότητα ενός κόσμου χωρίς όραμα και πίστη, και υμνούσαν τη ανατολή ενός κόσμου που ανέβαινε γεμάτος όνειρο, πίστη, αθωότητα και αγάπη».

«Οι Προστάτες»

«Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη», θερινή περίοδος 1982, Ηρώδειο (αρχείο Ηνωμένων Φωτορεπόρτερ)

Εκτός όμως από το θέατρο, παραμένουν θησαυροί και οι ταινίες του: «Συνοικία το Ονειρο», «Τα κόκκινα φανάρια», «Ταξίδι στα Κύθηρα», «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» και πλήθος άλλων. Τον Μάνο Κατράκη τον θαύμασα ιδιαίτερα στην ταινία του Τάσιου «Οι Προστάτες», όπου υποδύεται τη ζωή του ζωγράφου Παρθένη. Να βλέπεις με ανεπανάληπτο τρόπο τον Μάνο Κατράκη να διδάσκει στη Σχολή Καλών Τεχνών. Σ' αυτήν ο Παρθένης είχε δημιουργήσει ένα σύστημα διδασκαλίας πρωτοποριακό, επαναστατικό, προσαρμοσμένο στην έμπνευση και στη χαρά της δημιουργίας. Ολες αυτές τις ιδέες προσπαθούσε να τις διδάξει, όμως συνάντησε αντιδράσεις.

Ο Μάνος Κατράκης σ' αυτήν την ταινία ένιωσε τόσο βαθιά τον χαρακτήρα και τη ζωή του ζωγράφου, που το μετέδιδε απευθείας στον θεατή με τόσο αληθινό τρόπο ώστε νόμιζες ότι είχες μπροστά σου τον ίδιο τον Παρθένη. «Φυλακίσατε την Τέχνη», τους έλεγε. Ενώ, απευθυνόμενος στην κόρη του, της είπε: «Πρέπει να βρούμε τη χαμένη μας ανθρωπιά, και ανθρωπιά θα πει ελευθερία».

Συνομιλώντας με την Λίντα Αλμα

22 χρόνια έζησαν μαζί, αχώριστα, γαλήνια, με τρυφερότητα και αγάπη. Συνάντησα την Λίντα Αλμα λίγο καιρό μετά τον θάνατό του, το 1984. Είχα ήδη αρχίσει τη σειρά συνεντεύξεων «Γυναίκες δίπλα σε σημαντικούς άντρες». Μέσα στα πρώτα ονόματα ήταν και το δικό της. Στο σπίτι τους με υποδέχτηκε με ζεστασιά και εγκαρδιότητα. Κάθε γωνιά και μια ανάμνηση. Κάθε στιγμή και μια θύμηση. Μου χάρισε και δύο φωτογραφίες, που δεν τις έχω δει πουθενά δημοσιευμένες και έρχονται στο φως σήμερα.

Ψάχνοντας για να μου δείξει τα ενθύμια, τις φωτογραφίες τους, τα δημοσιεύματα για τη ζωή του, μου αφηγήθηκε: «Ο Μάνος έζησε εποχές επαναστατικές, έλαβε μέρος σε κοινωνικούς αγώνες ως πατριώτης, με αγωνιστικό ηρωισμό. Δεν δέχτηκε επιδράσεις μόνο από το οικογενειακό του περιβάλλον, αλλά και από το πολιτικό σύστημα που πίστευε. Μου έλεγε ότι ο κομμουνισμός είναι αγώνας».

Χειρόγραφο του Νικηφόρου Βρεττάκου αφιερωμένο στον Μάνο Κατράκη (αρχείο ΕΛΘ, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά)

-- Συζητούσατε για την εποχή που ήταν εξόριστος, φυλακισμένος;

Λίντα Αλμα: Βέβαια. Πέρασε από Μακρόνησο, Ικαρία, Αη Στράτη. Του ζήτησαν να υπογράψει δήλωση. Αρνιόταν συνέχεια. Εκεί μου είχε πει ότι ολοκλήρωσε την ιδεολογία του. Πίστεψε περισσότερο στον κομμουνισμό. Μου έλεγε μάλιστα ότι «το ΚΚΕ είναι ένα». Είχε στεναχωρηθεί τότε με τη διάσπαση. «Δεν είναι ούτε του Εσωτερικού ούτε του Εξωτερικού. Είναι ένα». Με μόχθο, αγώνες, εξορίες, κακουχίες, απογοητεύσεις, ο Μάνος είχε πάντα σίγουρα βήματα. Γι' αυτό άνοιξε και δρόμους που προκαλούν θαυμασμό και δέος.

Στους απελευθερωτικούς αγώνες που πήρε μέρος είχε σαν όπλο του την Τέχνη. Παρόλο που απολύθηκε, βασανίστηκε, ταλαιπωρήθηκε για να υπογράψει δηλώσεις μετάνοιας. Τον στήριζε βέβαια και η μητέρα του, Ειρήνη, που τον μεγάλωσε με πολλές στερήσεις. Πάντα θυμόταν έναν διάλογο μεταξύ τους:

- Τι είναι, Μανόλη;

- Θες να 'ρθω στο σπίτι, μάνα; Θέλεις; Θέλεις;

- Πώς θα 'ρθεις;

- Ε... Θα υπογράψω και θα 'ρθω...

- Ιντα θα υπογράψεις;

- Δήλωση.

- Ιντα 'ναι η δήλωση;

- Οτι δεν είμαι αυτό που είμαι.

- Και δεν είσαι;

- Είμαι.

- Μην υπογράψεις, κερατά... μην υπογράψεις...

-- Υπάρχει κάτι που να τον πίκρανε στον χώρο του θεάτρου;

Λ. Α.: Σ' αυτόν τον χώρο πάντα υπάρχουν συμπάθειες και αντιπάθειες. Ο καθένας προσπαθεί για την προβολή του. Τον στεναχώρησε που ενώ ήταν ο πρώτος Ελληνας ηθοποιός που τιμήθηκε με διεθνές βραβείο, το 1961 στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο για την ερμηνεία του στην «Αντιγόνη», δεν το ανέφεραν, δεν το πρόβαλαν πουθενά.

-- Πόσο δύσκολη είναι η ζωή με μια τέτοια προσωπικότητα;

Λ. Α.: Είναι δύσκολο και σημαντικό. Πρέπει να προσαρμόζεσαι στη ζωή του. Στις ιδιομορφίες του. Ο χαρακτήρας, η ζωή μου, πραγματικά άλλαξε από τον καιρό που γνώρισα τον Μάνο. Κατάφερα να βρω τον σωστό δρόμο δίπλα του. Σε εντυπωσίαζε η απλότητα, η αποφασιστικότητα, η εντιμότητά του.

Ο Μάνος Κατράκης με την Λίντα Αλμα

Η Λίντα Αλμα

-- Σας ένιωθε στήριγμα στη ζωή του;

Λ. Α.: Η αγάπη μου και μόνο τον εμψύχωνε. Τον βοήθησα με την αφοσίωσή μου. Εκείνος όμως είχε μια σιγουριά, συναίσθημα που του έδινε δύναμη να συνεχίζει. Επαιρνε, φυσικά, κουράγιο και από το δικό μου ενδιαφέρον. Τον συμπαραστεκόμουν σε όλες τις δυσκολίες του. Δεν είχαμε πολύ μεγάλες διαφορές. Πιστεύαμε τα ίδια πράγματα και τα αγαπούσαμε.

-- Ήταν μοναχικός;

Λ. Α.: Προτιμούσε τη μοναξιά, την απομόνωση, παρά τις πολλές συναναστροφές.

-- Σας ενθάρρυνε στο δικό σας επάγγελμα;

Λ. Α.: Παραδεχόταν την αξία μου. Στην εμφάνισή μου ήθελε να μη βάφομαι πολύ ή να μην πιάνω ψηλά τα μαλλιά μου. Κι εγώ πέρασα τρομερά δύσκολα χρόνια, όταν συνεργαζόμουν με τον Γιάννη Φλερύ, 25 χρόνια. Έκανα και διεθνή καριέρα, όταν γνώρισα την Εντίθ Πιάφ, με την οποία συνεργαστήκαμε επί 5 χρόνια.

-- Τι γνώμη έχετε για τους νέους;

Λ. Α.: Έχουν ταλέντο, αλλά βιάζονται. Τους λείπει η υπομονή. Για να γίνουν ονόματα που θα κερδίσουν χρήματα. Ο Μάνος ενώ ήταν από μόνος του ένας ολόκληρος θίασος, ενδιαφερόταν μόνο για την πνευματική προσφορά και όχι τόσο για την οικονομική. Έζησα 22 χρόνια δίπλα σ' αυτήν την τεράστια προσωπικότητα και μετά τον θάνατό του νιώθω τη ζωή μου άδεια.

«Σε χαιρετώ, δεν σε αποχαιρετώ, αθάνατε αδερφέ μου, σύντροφέ μας»

Από την εξορία: Κατράκης, Ρίτσος, Κέτσης (αρχείο ΕΛΘ, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά)

Ο Γιάννης Ρίτσος χαιρέτησε τον Μάνο Κατράκη:

«Μάνο μου, σύντεκνέ μου, αδέρφι μου, ρωμιέ κρητίκαρε, λυράρη και χορευταρά κι αγωνιστή αγονάτιστε, σύντροφέ μας, αισχυλικέ Προμηθέα, σαιξπηρικέ Ληρ, πώς να σε πω; Πώς να σε τραγουδήσω παληκάρι μου; Που μέσα στο λαρύγγι μου στριμώχτηκαν ο μέγας βόγγος κεραυνός κι ο πυκνωμένος θαυμασμός για σένα πληγωμένο μου λιοντάρι, κυνηγημένο απ' τα κακά σκυλιά με πάντα ολόρθο κι άτρωτο το χαιτοφόρο σου κεφάλι, πώς να σε τραγουδήσω εσένα πρωτοξάδερφε του Ψηλορείτη, αχ, κείνη η κρητικιά τεράστια χέρα σου, που κράταγε πάντα ψηλά το φλάμπουρο της Επανάστασης, πώς ήξερε απαλά και να χαϊδεύει ανθρώπους, ζώα, πουλιά και γιασεμιά, πώς ήξερε, στο Μακρονήσι, σε απαγορευμένους χώρους, να μαζεύει χόρτο χορταράκι να ετοιμάζεις δείπνο ταπεινό για τους ανήμπορους, τους πικραμένους που δεν είχαν τη δική σου αντρειά, μεγάλε εσύ και στα μικρά και στα μεγάλα, σε χαιρετώ, δεν σε αποχαιρετώ, αθάνατε αδερφέ μου, σύντροφέ μας Μάνο».

Ο Οδυσσέας Ελύτης στο μνημόσυνο των δύο χρόνων από τον θάνατο του Μάνου Κατράκη:

«Η ωχρή μορφή του Μάνου Κατράκη, χαραγμένη με επιμονή και με κόπο πάνω στο μέταλλο της νεοελληνικής πραγματικότητας, εξακολουθεί να αντιστέκεται στις αλλοιώσεις του χρόνου και να ακτινοβολεί όλο ήθος. Η καθαρότητα της φωνής του. Δεν έχω ακούσει ποτέ πιο ωραία ελληνικά. Οι λέξεις βγαίνουν απ' τα χείλη του λαμπερές και στρογγυλές, μ' ένα περίγραμμα φωτεινό, όπως τα βότσαλα κάποιου παρθένου γιαλού. Σαν ποιητής θέλω, για τη μεγάλη προσφορά που έκανε ο έξοχος αυτός καλλιτέχνης σ' όλο το μάκρος της ζωής του προς τον ζωντανό νεοελληνικό λόγο, να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ».

(Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου»)

Εγκληματική ενέργεια στο πλαίσιο οργανωμένου εγκλήματος είναι κατά την εισαγγελέα η δολοφονία του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ.

Με την έναρξη κιόλας της αγόρευσης της εισηγήθηκε την ενοχή και των δύο κατηγορουμένων που δικάζονται ως συναυτουργοί του εγκλήματος.

Γεμάτο το δικαστήριο

Το εισαγγελικό κατηγορώ διατυπώθηκε μέσα σε μια από γεμάτη κόσμο αίθουσα.

Η εισαγγελέας ξεκίνησε, όπως είπε και η ίδια, την αγόρευση της από τέλος. Και απευθυνόμενη στους δικαστές και τους ενόρκους, οι οποίοι εντός της εβδομάδας αναμένεται να εκδώσουν την απόφαση τους είπε από την πρώτη κιόλας αποστροφή του λόγου της:

«Οι κατηγορούμενοι τέλεσαν την πράξη της ανθρωποκτονίας. Δεν είναι μια απλή ανθρωποκτονία, αλλά τελέστηκε στο πλαίσιο οργανωμένου εγκλήματος. Οι κατηγορούμενοι τέλεσαν την πράξη κατά συναυτουργια», είπε χαρακτηριστικά και στη συνέχεια ξεκίνησε να ξετυλίγει το κουβάρι των πραγματικών περιστατικων.

Η εισαγγελέας αναφερόμενη στη δημοσιογραφική ιδιότητα του θύματος επισήμανε ότι: «Mε τα τελευταία του άρθρα φαίνεται είχε σκοπό να κάνει κάποιες αποκαλύψεις. Ισως αυτό να κρύβει και το κίνητρο της δολοφονίας γιατί δεν υπάρχει κάτι άλλο. Ηταν αστυνομικός συντάκτης και υπήρχε ο φόβος ότι αυτά που θα αποκάλυπτε θα ενοχλήσουν».

Στην αγόρευση της η εισαγγελέας αναφέρθηκε στα στοιχεία εκείνα που θεμελιώνουν κατά την κρίση της την ενοχή των κατηγορουμένων και απέρριψε τους υπερασπιστικους ισχυρισμούς των κατηγορουμένων.

Ποιος πυροβόλησε

Στο δια ταύτα της πρότασης της κατέληξε λέγοντας πως αυτός που πυροβόλησε ήταν ο 41χρονος μικρότερος αδελφός, ενώ ο 49χρονος ήταν ο άμεσος συνεργός του.

Και εισηγήθηκε την ενοχή του μικρότερου αδελφού για ανθρωποκτονία από πρόθεση και του μεγαλύτερου για συνέργεια στην αξιόποινη πράξη.

Η διαδικασία θα συνεχιστεί με τις αγορεύσεις των δικηγόρων των δύο πλευρών.

Πηγή: in.gr

Πάντα ψάχνουμε ένα μέρος, ανθρώπινο, αληθινό, για να πάμε να ονειρευτούμε, να τραγουδήσουμε, να θαυμάσουμε, να ξυπνήσουμε τα αισθήματα μας. Η Γιάννα Βασιλείου μας δείχνει τον δρόμο και μας καλεί την Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Δήμου Παλαιού Φαλήρου «Φαληρικά 2024», στη σκηνή της παραλίας του Μπάτη.

Κρατώντας μαζί της τις πολύτιμες αναμνήσεις από τις περασμένες συναυλιακές συνεργασίες της με καταξιωμένους καλλιτέχνες, όπως μεταξύ άλλων ο Κώστας Χατζής, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Κώστας Μακεδόνας και ο Δημήτρης Μπάσης αλλά και την πρόσφατη δισκογραφική συνεργασία της με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, μας φέρνει κοντά στα τραγούδια που αγαπάμε αληθινά, μέσα από τη δική της σύγχρονη ματιά, με πολλές μουσικές εκπλήξεις και “μπερδέματα”.

Έχοντας δίπλα της εφτά κορυφαίους μουσικούς η Γιάννα Βασιλείου θα παρουσιάσει ένα αμιγώς ελληνικό πρόγραμμα με αγαπημένα διαχρονικά τραγούδια “ευγενώς λαϊκά” και όχι μόνο. Από το «Το 'πες» του Χρήστου Νικολόπουλου και το «Βενζινάδικο» του Goran Bregovic έως τα «Χάρτινα» του Τάκη Σούκα και το παραδοσιακό «Θα σπάσω κούπες».

Εκτός από τις νέες δημοφιλείς επιτυχίες της «Παραλίγο» (Μιχάλη Χατζηγιάννη – Ελένης Γιαννατσούλια), «Ο Κόσμος Όλος» (Κώστα Λογοθετίδη (Εκείνος & Εκείνος) - Ελένης Γιαννατσούλια) και «Όποιος Θέλει Βρίσκει Χρόνο» (Γιώργου Κακοσαίου - Ελένης Γιαννατσούλια) θα ακούσουμε και τα προηγούμενα δικά της τραγούδια που έχουμε αγαπήσει όπως τα "Έλα μάτια μου", “Θέλει ο Έρωτας Αέρα” και “Λόγια Αγάπης”.

Τις ενορχηστρώσεις και την επιμέλεια προγράμματος υπογράφει ο Κώστας Παλάκας. Παίζουν οι μουσικοί Άκης Κατσουπάκης (πιάνο), Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος (μπάσο), Φοίβος Άνθης (τύμπανα), Βασίλης Κατσαμπέλας (κρουστά), Δημήτρης Διαμαντάκος (κιθάρες), Βαχάν Γκαλστιάν (πνευστά) και Δημήτρης Σαββαΐδης (μπουζούκι).

Φαληρικά 2024

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου

Παραλία του Μπάτη, Παλαιό Φάληρο

Ώρα έναρξης 20.30

Είσοδος ελεύθερη

Δωρεάν μουσικο-κινηματογραφική παράσταση στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ρεματιάς 2024

Μοναδικοί τραγουδιστές της Ρεμπέτικης σχολής και ένα σπουδαίο επιτελείο μουσικών η Κατερίνα Τσιρίδου, ο Σωτήρης Παπατραγιάννης, ο Γιώργος Τοσικιάν, ο Νίκος Πρωτόπαπας, ο Δήμος Βουγιούκας, ο Γιάννης Χαραλαμπάκης, ο Τάσος Κακλαμάνης μαζί με τις ιδιαίτερες αφηγηματικές ερμηνείες του Γιάννη Τσιαντή και συνοδεία κινηματογραφικού οπτικού υλικού “Video Documentary Clips”, παρουσιάζουν ένα μουσικό θεατρικό οδοιπορικό από τα προπολεμικά σκόρπια δίστιχα στο αστικό λαϊκό τραγούδι, έτσι όπως γεννήθηκε και χαράχτηκε μέσα στο περιθώριο του κοινωνικού ιστού, τις φυλακές, τους τεκέδες, τα πορνεία και όπως διαμορφώθηκε και γαλουχήθηκε μέσα από τον πόνο των απόκληρων, των ξενιτεμένων, των προσφύγων και των εκτελεσμένων αγωνιστών.

Μια παράσταση βασισμένη στα ομώνυμα Βιβλία & CD, που σε ταξιδεύουν σε παραμερισμένες σελίδες ιστορίας από το μυθικό μουσικό υπόκοσμο των τεκέδων και των χαμαιτυπείων έως στις θυσιαστικές μάχες των προσφυγικών γειτονιών.

Δωρεάν έκθεση ζωγραφικής στην γκαλερί Έρση

H Γκαλερί Έρση παρουσιάζει την έκθεση ζωγραφικής της Σίγκριντ Νασούφη,”Ένα Ταξίδι στο Μπουλιάγκα”. “Τον Μάρτιο του 2022, ο πατέρας μου, ο αγαπημένος σύζυγος της Σίγκριντ, απεβίωσε. Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος εκείνης της χρονιάς κρατώντας της συντροφιά. Τον Σεπτέμβριο, ξεκινήσαμε ένα εκτεταμένο ταξίδι στο Μπουλιάγκα ντι Τρασκουέρα—ένα μαγευτικό μέρος που διατηρείται ζωντανό και ανθίζει, χάρη στους υπέροχους φίλους μου, τον Αντόνιο και τη Σου.

Το Μπουλιάγκα ντι Τρασκουέρα είναι ιδανικό για κάποιον που αναζητά ένα είδος επαναφοράς, και ήμουν πεπεισμένος ότι θα έκανε πολύ καλό στη Σίγκριντ. Περάσαμε υπέροχα. Μετά την επιστροφή στην Αθήνα, αποφασίσαμε ότι ένας πίνακας εμπνευσμένος από τον χρόνο μας στο Μπουλιάγκα θα ήταν το πιο κατάλληλο ευχαριστήριο δώρο για τους ευγενικούς μας οικοδεσπότες. Αρχικά, αυτό το σχέδιο περιλάμβανε μόνο έναν πίνακα, αλλά ο ενθουσιασμός της Σίγκριντ το μετέτρεψε σε μια σειρά από δώδεκα έργα, δημιουργημένα κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο χρόνων.”

Δωρεάν είσοδος στην περιοδική έκθεση: Shinrin-yoku/ 森林浴 / Forest bathing Κολυμπώντας στο Δάσος

Η νέα έκθεση σύγχρονης τέχνης του PCAI σε συνεργασία με τον Βοτανικό Κήπο Ι. & Α. Ν. Διομήδους

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Lynn Hershman Leeson, Éric Baudelaire*, Aiko Ohno, Asako Masunouchi, Νικομάχη Καρακωστάνογλου, Maria Antelman, Raffaela Naldi Rossano, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Γιώργος Δρίβας, Δημήτρης Ιωάννου, VASKOS (Βασίλης Νούλας & Κώστας Τζημούλης), Εύα Στεφανή*, Μιχάλης Afolayan, Campus Novel, Maria F. Dolores & Σοφία Ντώνα. Επιμέλεια: Κίκα Κυριακάκου.

Η ιαπωνική φράση Shinrin-yoku 森林浴 αποδίδεται στα ελληνικά ως “κολυμπώντας στο δάσος” (forest bathing): ένας ενδεικτικός αλλά όχι ευρέως διαδεδομένος όρος που επινοήθηκε το 1982 από τον Tomohide Akiyama, τότε υπουργό Γεωργίας, Δασών και Αλιείας της Ιαπωνίας. Η συγκεκριμένη έννοια παραπέμπει στην πανάρχαια συνήθεια να περνά κανείς χρόνο κοντά στη φύση, ανάμεσα σε δέντρα και άγρια φυτά, απορροφημένος από τη χλωρίδα και την πανίδα που τον περιβάλλει, χωρίς να αποσπάται από τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας και τις ηλεκτρονικές συσκευές.

Η μεγάλη έκθεση με δωρεάν είσοδο «1974 & 1944: Η Αθήνα γιορτάζει την ελευθερία της»

H μεγάλη ιστορική έκθεση «1974 & 1944: Η Αθήνα γιορτάζει την ελευθερία της» άνοιξε τις πύλες της για το κοινό, με ελεύθερη είσοδο, στο Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων.

Σε σχεδιασμό και υλοποίηση από την Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων σε συνεργασία με τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και το Ιστορικό Αρχείο του Δήμου Αθηναίων, η έκθεση φιλοξενείται σε έναν χώρο ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας, στην καρδιά της Αθήνας. Το Κέντρο Τεχνών του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) στο Πάρκο Ελευθερίας, εντάσσεται στον μνημειακό χώρο των παλιών κρατητηρίων του Διοικητηρίου της ΕΑΤ – ΕΣΑ και πλέον αποτελεί έναν σπουδαίο χώρο πολιτισμού, μια εστία ελεύθερου λόγου, δημιουργίας και πολιτιστικής αναγέννησης.

Μεταφέροντας μηνύματα αισιοδοξίας, η έκθεση επικεντρώνεται στα συναισθήματα της χαράς και της ελπίδας που γέννησαν στους Αθηναίους οι δύο αυτές σπουδαίες στιγμές για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία, ενώ παράλληλα αποτελεί το επίκεντρο του πλούσιου προγράμματος των επετειακών εκδηλώσεων που διοργανώνει ο Δήμος Αθηναίων σε όλη την πόλη μέχρι και τον Νοέμβριο.

Δερματικές παθήσεις: Πώς τις επηρεάζει το καλοκαίρι

Αυτή την εποχή, λόγω της υπεριώδους ακτινοβολίας, υπάρχουν δερματικές παθήσεις που βελτιώνονται και άλλες που επιδεινώνονται με την έκθεση στον ήλιο.

«Για παράδειγμα, η ακμή  (από την οποία πάσχουν πολλοί νέοι και όχι μόνο) καλυτερεύει, αφού η υπεριώδης ακτινοβολία απομακρύνει τα φλεγμονώδη κύτταρα και βελτιώνεται η εξωτερική εμφάνιση του ατόμου, συνεπώς και η διάθεση του», αναφέρει ο κ. Κωνσταντίνος Μηλεούνης Διευθυντής Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος στο Metropolitan Hospital και συνεχίζει:

«Η ψωρίαση είναι μια νόσος από την οποία πάσχουν εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας. Πρόκειται για μια γενοδερματοπάθεια, κατά την οποία κύτταρα της επιδερμίδας πολλαπλασιάζονται πάρα πολύ γρήγορα και αντί να φτάσουν στην κερατίνη σ’ έναν μήνα φτάνουν, σε δυο-τρεις μέρες, δεν απολεπίζονται και δημιουργείται η χαρακτηριστική πλάκα με το λέπι.

Μια θεραπευτική επιλογή για την ψωρίαση είναι τα φωτόλουτρα, όπου ο πάσχων μπαίνει σε μια ειδική καμπίνα, φορά ειδικά γυαλιά και δέχεται την ευεργετική δράση της υπεριώδους ακτινοβολίας. Μάλιστα, αντί να πάει σε μονάδες παροχής συγκεκριμένων υπηρεσιών υγείας, μπορεί να πάει στην παραλία και να κάνει θεραπεία διασκεδάζοντας.
Η έκθεση, ωστόσο, πρέπει να είναι σταδιακή και λελογισμένη για να αποφευχθεί το έγκαυμα, ενώ ασφαλώς συνιστάται η χρήση αντηλιακού, ιδιαίτερα στο πρόσωπο.

Υπάρχουν όμως και νοσήματα που επιδεινώνονται κατά την καλοκαιρινή περίοδο. Το πιο γνωστό είναι ο λύκος, ένα αυτοάνοσο νόσημα, ο οποίος μπορεί να επιδεινωθεί το καλοκαίρι και γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή στην έκθεση στον ήλιο. Επίσης, ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται να επιδείξουν όσοι λαμβάνουν αντικαρκινική θεραπεία, είτε χημειοθεραπεία, είτε ανοσολογική θεραπεία. Και στα δύο είδη θεραπειών υπάρχουν φάρμακα που όταν τα λαμβάνει κάποιος φωτοευαισθητοποιείται, κοκκινίζει και έχει φαγούρα. Άρα όσοι κάνουν αντικαρκινική θεραπεία, καλό είναι να προτιμούν σκιερά μέρη, φορώντας μακρύ πουκάμισο και αντηλιακό.

Ακόμα, όσοι έχουν λεύκη χρειάζεται να δείχνουν ιδιαίτερη μέριμνα το καλοκαίρι, αφού οι αμελανωτικές περιοχές είναι απροστάτευτες και καίγονται εύκολα. Αντίθετα, οι υγιείς περιοχές μαυρίζουν εύκολα, αυξάνεται η χρωματική αντίθεση και το χρωματικό καμουφλάζ που κάνουμε συχνά δεν σημαίνει ότι παρέχει και αντηλιακή προστασία. Άρα, κάποιος που πάσχει από λεύκη, πρέπει να δείχνει ξεχωριστή μέριμνα απέναντι στον ήλιο» ενημερώνει ο ειδικός.

Ως προς τα τσιμπήματα των τσιμπουριών, τι μπορούμε να κάνουμε και ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές;

Τα τσιμπήματα των τσιμπουριών είναι ένα συχνό πρόβλημα το καλοκαίρι. Πρόκειται για μικρά παράσιτα, τα οποία το καλοκαίρι έχουν αυξημένη κινητικότητα. Παράλληλα, εμείς φοράμε πιο ελαφριά ρούχα, άρα υπάρχει εύκολη πρόσβαση στο δέρμα μας.

«Πολύ συχνά, όταν εμείς βλέπουμε ένα έντομο πάνω στο δέρμα μας με μια βεβιασμένη κίνηση διώχνουμε. Αν αυτό τυγχάνει να είναι τσιμπούρι μπορεί να το διώξουμε, αλλά το καλά καθηλωμένο κεφάλι συνήθως μένει μέσα στο δέρμα και προκαλεί αντίδραση. Δημιουργείται ένα σπυράκι ή μια βλατίδα ενοχλητική, κνησμώδης που μπορεί να μας ταλαιπωρήσει για μήνες. Σ’ αυτήν την περίπτωση πρέπει να γίνει χειρουργική αφαίρεση. Αν είχαμε καταλάβει εξαρχής ότι είναι τσιμπούρι, θα μπορούσαμε είτε με μια πολύ λεπτή λαβίδα να βγάλουμε το κεφάλι, είτε με ένα λεπιδάκι να εκριζώσουμε το κεφάλι, ίσως και λίγο μέρος από το δέρμα μας.

Ένα ακόμη πρόβλημα που δημιουργούν τα τσιμπήματα των τσιμπουριών είναι οι μεταδιδόμενες νόσοι και συγκεκριμένα για την χώρα μας η νόσος του Lyme. Άρα ένα μήνα μετά το τσίμπημα οφείλουμε να κάνουμε εξέταση αντισωμάτων για Borelia Burgdorferi και εάν είναι θετική θα χρειαστεί να πάρουμε αντιβίωση για την αντιμετώπιση του μικροβίου» εξηγεί ο κ. Μηλεούνης.

Για ποιο λόγο, αν και η χώρα μας χαρακτηρίζεται από έντονη ηλιοφάνεια, έχουμε έλλειψη βιταμίνης D, και τι μπορούμε να κάνουμε;

Πηγή παραγωγής της βιταμίνης D είναι η υπεριώδης ακτινοβολία στην οποία εκτίθεται το δέρμα μας και η λήψη τροφών που την περιέχουν.
«Στην Ελλάδα στηριζόμαστε κυρίως στον ήλιο για την παραγωγή της βιταμίνης D και δυστυχώς, παραλείπουμε την πρόσληψή της από τη διατροφή. Ως προς τις τροφές, η βιταμίνη D κατά κύριο λόγο υπάρχει στα λιπαρά ψάρια, όπως είναι η ρέγκα, η σαρδέλα, το σκουμπρί και ο σολομός. Ασφαλώς, αν έχουμε έλλειψη βιταμίνης D θα πάρουμε διατροφικό συμπλήρωμα και θα προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τη διατροφή μας. Εν γένει, λοιπόν, χρειάζεται σταδιακή και λελογισμένη έκθεση στον ήλιο, σε συνδυασμό με σωστή διατροφή» καταλήγει ο κ. Μηλεούνης. 

*Για την αντιμετώπιση όλων αυτών των δερματικών παθήσεων και πολλών ακόμα το Τμήμα Δερματολογίας – Αφροδισιολογίας του Metropolitan Hospital  είναι άριστα εκπαιδευμένο, έχοντας ως στόχο τη διάγνωση και τη θεραπεία των δερματικών και αφροδίσιων νόσων των εξωτερικών και νοσηλευόμενων ασθενών.
Πιο αναλυτικά, η διάγνωση επιτυγχάνεται με την κλινική εξέταση, τη δερματοσκόπηση, τη λήψη τεμαχιδίου δέρματος για ιστολογική εξέταση, μέσω της βοήθειας άλλων τμημάτων του Metropolitan, π.χ. ανίχνευση και ταυτοποίηση HPV ή απλού έρπητα στο τμήμα Μοριακής Βιολογίας, καθώς και με την καλλιέργεια ρινισμάτων όνυχος για την διάγνωση ονυχομυκητίασης.
Παράλληλα, η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική ή επεμβατική. Επεμβατικά γίνεται με καταστροφή βλαβών με τη βοήθεια κρυοθεραπείας ή διαθερμοπηξίας, αλλά και με χειρουργική αφαίρεση βλαβών.