ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Αγία Παρασκευή 03/11/2021

Το απάνθρωπο καθεστώς στην Ειδική Οικονομική Ζώνη της COSCO.

Το θανατηφόρο δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή ενός εργαζόμενου στο λιμάνι του Πειραιά αναδεικνύει τις τεράστιες ευθύνες της εταιρείας, με τις πλάτες όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια. Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η μεγάλη επένδυση στον Πειραιά υπάγεται στο ιδιότυπο καθεστώς "Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης" (ΕΟΖ) που έχει εγκαθιδρύσει η κινέζικη Cosco στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας μας. Πρόκειται δηλαδή για κράτος εν κράτει, όπου χαίρει οικονομικής, διοικητικής εργασιακής και φορολογικής ασυλίας.

Οι ΕΟΖ είναι χώροι όπου εκχωρείται η εθνική κυριαρχία ενός λαού υπέρ των ιδιωτών επενδυτών. Είναι χώροι όπου κυριαρχεί η ανομία, το έγκλημα και η άγρια εκμετάλλευση της εργασίας, κυρίως των μεταναστών. Οι ΕΟΖ είναι οι «μαύρες τρύπες» της παγκόσμιας οικονομίας όπου με όρους πλήρους αδιαφάνειας και σε συνθήκες ανομίας κινούνται μαύρες επενδύσεις, μαύρα κεφάλαια, εμπορεύματα και εργασία, που καμιά πολιτισμένη κοινωνία δεν θα αποδεχόταν.

Πάνω σε αυτό το αντιδραστικό, ουσιαστικά αποικιοκρατικό καθεστώς οικοδομείται η συνεχής επιχειρηματική επέκταση και γιγάντωση της Cosco στον Πειραιά. Μεγάλη είναι η ευθύνη της κυβέρνησης και του Υπουργού Εργασίας, οι οποίοι το μόνο που κάνουν είναι να διαφημίζουν νυχθημερόν τις "εμβληματικές επενδύσεις" της COSCO να δίνουν "γη και ύδωρ" για να αυξάνονται και να μεγεθύνονται τα κέρδη των ξένων και εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων.

Ειδικά ο υπουργός Εργασίας, είναι ο ίδιος που ως υπουργός Ανάπτυξης στην κυβέρνηση Σαμαρά το 2012, θεσμοθέτησε τις ΕΟΖ στο πλαίσιο των μνημονιακών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και τις επιβαλλόμενες πολιτικές της τρόικας και της ΕΕ. Το νέο εργατικό έγκλημα φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα να εντείνουν τον αγώνα τους για τη λήψη άμεσων ουσιαστικών και αποτελεσματικών μέτρων για την ασφάλεια και την υγιεινή στους χώρους δουλειάς και τον ουσιαστικό ρόλο των συνδικάτων στην τήρηση και εφαρμογή όλων των μέτρων για την προστασία της εργασίας και της ζωής των εργαζομένων.

Ακόμα να αναδείξουν ότι οι ΕΟΖ και οι επενδύσεις τύπου Cosco, δεν προσφέρουν κανένα όφελος για την χώρα και το λαό της όταν αυτές γίνονται υπό καθεστώς φορολογικής, εργασιακής και διοικητικής ασυλίας. Σε τι συνεισφέρει μια επένδυση όταν δεν πληρώνει φόρους, ούτε καν ΦΠΑ, απασχολεί και αμοίβει εργαζόμενους με όρους χειρότερους από τα ελάχιστα που προβλέπει η εθνική νομοθεσία και μπορεί ελεύθερα να εξάγει τα κέρδη της στο εξωτερικό; Για όλα αυτά: Να γίνει δεκτή η δίκαιη απαίτηση των εργαζομένων για μόνιμη σταθερή εργασία με πλήρη και κατοχυρωμένα δικαιώματα.

H ΠΟΣΠΕΡΤ στηρίζει τις κινητοποιήσεις που έχει εξαγγείλει η ΕΝΕΔΕΠ, με νέα 48ωρη απεργία, την Παρασκευή 5/11 και το Σάββατο 6/11 για τη λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων ασφαλείας στο χώρο δουλειάς για τη ζωή τους και για να μη θρηνήσουν άλλον συνάδελφό τους.

Θα είμαστε αλληλέγγυοι σε οποιαδήποτε κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων για να επιστρέψει το λιμάνι του Πειραιά σε ευνομούμενο εργασιακό και διοικητικό καθεστώς αλλά και την ανάγκη επιστροφής του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας σε δημόσιου χαρακτήρα επένδυσης.

Ποια είναι η τρίτη χώρα στον κόσμο ως προς τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα – του βασικού αερίου ρύπου που ευθύνεται για την κλιματική αλλαγή – μετά την Κίνα και τις ΗΠΑ; Η απάντηση είναι η αποψίλωση των τροπικών δασών.

Η φαινομενικά παράδοξη αυτή φράση έρχεται να υπογραμμίσει πόσο μεγάλη είναι η επίπτωση της συνεχούς αποψίλωσης των τροπικών δασών στο περιβάλλον. Γιατί ισοδυναμεί ουσιαστικά με την προσθήκη στην ατμόσφαιρα του διοξειδίου του άνθρακα που κανονικά θα απορροφούσαν τα δάση.

Η σημασία των δασών

Η σημασία των δασών στο περιβάλλον είναι τεράστια. Και δεν περιορίζεται στο ότι είναι απλώς ένας από τους βασικούς μηχανισμούς απορρόφησης διοξειδίου του άνθρακα, στοιχείο που επίσης σημαίνει ότι τα δάση θα είναι εξαιρετικά κρίσιμα όταν καταφέρουμε να μηδενίσουμε τις εκπομπές άνθρακα γιατί θα συμβάλλουν στη σταδιακή απορρόφηση των μεγάλων συσσωρευμένων όγκων διοξειδίου του άνθρακα από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης.

Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ η μείωση των τροπικών δασών ευθύνεται σήμερα για το 8% των παγκοσμίων εκπομπών αερίων που προκαλούν την κλιματική αλλαγή, μπορούν να αποτελέσουν το 23%, ως προς την έννοια των άμεσων μέτρων που απαιτούνται μέχρι το 2030, καθώς η θετική τους επίπτωση μπορεί να αφορά μέχρι τότε έως και 7,1 γιγατόνους διοξειδίου του άνθρακα, δηλαδή το άθροισμα των εκπομπών διοξειδίου άνθρακα της Ρωσίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ιαπωνίας το 2014.

Ή για να δώσουμε ένα άλλο μέτρο σύγκρισης: τα 4,2 εκατομμύρια εκτάρια τροπικών δασών που χάθηκαν ανάμεσα στο 2019 και το 2020, μια έκταση συγκρίσιμη με αυτή της Ολλανδίας, σημαίνουν ότι χάθηκε η δυνατότητα απορρόφησης διοξειδίου άνθρακα που θα αναλογούσε στις ετήσιες εκπομπές 570 εκατομμυρίων αυτοκινήτων, αριθμού υπερδιπλάσιου των αυτοκινήτων που κινούνται στους αμερικανικούς δρόμους.

Τα δάση επίσης είναι ένα από τα φυσικά μέσα που έχουμε για την αντιμετώπιση της ίδιας της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη. Κάθε 100 λίτρα νερού στη διαπνοή ενός δέντρου, ισοδυναμούν με δύο κλιματιστικά που δουλεύουν για μία μέσα (που θα απαιτούσαν για το ίδιο αποτέλεσμα δροσιάς 70 κιλοβατώρες ηλεκτρικής ενέργειας).

Από την άλλη, η αποψίλωση των δασών μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση των τοπικών θερμοκρασιών κατά έναν βαθμό Κελσίου  στους τροπικούς και στις εύκρατες ζώνες και να αυξήσει την ημερήσια διακύμανση θερμοκρασίας κατά σχεδόν 2 βαθμούς Κελσίου στους τροπικούς και κατά 2,85 βαθμούς στην εύκρατη ζώνη.

Γιατί επιταχύνεται η αποψίλωση των δασών

Η μείωση του όγκου των δασών είναι μια χαρακτηριστική πλευρά ενός στρεβλού παγκόσμιου μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης.

Αυτή τη στιγμή υπάρχει μεγάλη ζήτηση για ορισμένα αγροτικά προϊόντα που είναι κομβικά για τη βιομηχανία. Αυτά είναι η σόγια, το φοινικέλαιο, το κακάο και ο καφές.

Μόνο που για να παραχθούν αυτά τα προϊόντα μεγάλες εκτάσεις των τροπικών δασών μετατρέπονται σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Σε αυτό βοήθησε τόσο η παγκόσμια ζήτηση όσο και το γεγονός ότι κυβερνήσεις το είδαν ως μοχλό ανάπτυξης και προσέφεραν σημαντικές επιδοτήσεις στην παραγωγή τέτοιων προϊόντων.

Στην ίδια κατεύθυνση και η μεγάλη ζήτηση για βιοκαύσιμα που επίσης σε χώρες όπως η Βραζιλία θεωρήθηκε ότι μπορούσε να απαντηθεί με την μετατροπή τμήματος του τροπικού δάσους του Αμαζονίου σε εκτάσεις καλλιεργούμενες για βιοκαύσιμα.

Επιπλέον, κάθε βήμα προς την «αξιοποίηση» των δασών με αυτόν τρόπο, όπως είναι π.χ. η κατασκευή δρόμων για την κίνηση μεγάλων οχημάτων επίσης καταλήγει στο να μειώνεται ακόμη περισσότερο η συνολική δασική κάλυψη.

Παράλληλα, εξακολουθεί να υπάρχει εντατική υλοτόμηση, με όρους που την καθιστούν μη βιώσιμη. Μάλιστα, ακόμη και τα προϊόντα παράνομης υλοτόμησης καταλήγουν στις μεγάλες αγορές των ΗΠΑ και της ΕΕ, με αποτέλεσμα να συντηρείται  ο φαύλος κύκλος. Σε ορισμένα μέρη υπάρχει ακόμη και μεγάλη χρήση των δέντρων ως καύσιμης ύλης για τη θέρμανση. Παράλληλα, οι μεγάλες δασικές πυρκαγιές, που έχουν γίνει πιο συχνές εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, επίσης μειώνουν τις δασικές εκτάσεις.

Όλα αυτά διαμορφώνουν όχι μόνο μια τεράστια απειλή για το περιβάλλον και την επιβίωση του πλανήτη, αλλά πλήττουν καίρια τις κοινότητες που για μεγάλο διάστημα συνυπάρχουν αρμονικά με το δάσος.

Οι πρωταθλητές της καταστροφής των δασών

Η χώρα στην οποία καταγράφεται η μεγαλύτερη μείωση των δασών κάθε χρόνο, είναι αυτή που έχει στην έκτασή τους και μεγάλο μέρος ενός από τα σημαντικότερα τροπικά δάση: η Βραζιλία.

Στη Βραζιλία η καταστροφή συμβαίνει με δύο τρόπους, είτε μέσα από τη μετατροπή δασών σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις με συστηματικό τρόπο, είτε μέσα από τεράστιες δασικές πυρκαγιές που σε μεγάλο βαθμό είναι αποτέλεσμα ακριβώς της αποψίλωσης των δασών (π.χ. όταν καίγονται οι παρακείμενες αγροτικές εκτάσεις για να προετοιμαστούν για τον επόμενο κύκλο καλλιέργειας).

Αλλά και σε άλλα σημεία της Νότιας Αμερικής τα πράγματα δεν πάνε ιδιαίτερα καλά. Οι μεγάλες πυρκαγιές τα προηγούμενα χρόνια στη Βολιβία, που αφετηρία είχαν προσπάθεια να μετατραπούν δάση σε καλλιεργήσιμη έκταση οδήγησαν σε μεγάλες απώλειες δασών. Η συμφωνία ειρήνης ανάμεσα στην κυβέρνηση της Κολομβίας και το αντάρτικο FARC είχε ως αποτέλεσμα ένα «κενό εξουσίας» σε δασικές περιοχές που αύξησε την αποψίλωση.

Υποχώρηση της αποψίλωσης φάνηκε να καταγράφουν τα τελευταία χρόνια χώρες όπως η Ινδονησία και η Μαλαισία, αν και τα προηγούμενα η αποψίλωση ήταν πολύ μεγάλη. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι η Μαλαισία έχει χάσει σχεδόν το ένα πέμπτο των πρωτογενών δασών της από το 2001 και σχεδόν το ένα τρίτο από τη δεκαετία του 1970.

Σε άλλες περιπτώσεις η καταστροφή των δασών οφείλεται περισσότερο στον τρόπο που μικροκαλλιεργητές προσπαθούν να αυξήσουν την καλλιεργήσιμη έκτασή τους και αυξήσουν το εισόδημά τους αλλά και για να καλύψουν ενεργειακές ανάγκες. Αυτό για παράδειγμα συμβαίνει στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, όπου χάθηκαν το 2020 490.000 εκτάρια δασών

Οι αποφάσεις στην COP26

Σε συμβολικό επίπεδο η απόφαση περισσότερων από 100 ηγετών, που εκπροσωπούν τις χώρες όπου βρίσκεται πάνω από το 85% των δασών του πλανήτη, να υπογράψουν μια διακήρυξη για το τέλος της αποψίλωσης των δασών έως το 2030, αναμφίβολα έχει σημασία.

Βεβαίως η διακήρυξη δεν περιλαμβάνει κάποια συγκεκριμένα πρακτικά βήματα για το πώς θα υλοποιηθεί και την ίδια στιγμή, όπως και με ανάλογες διεθνείς διακηρύξεις, έχει το πρόβλημα ότι περιλαμβάνει μια μεταβατική περίοδο που με τους σημερινούς ρυθμούς θα σημαίνει πολύ μεγάλες απώλειες δασών.

Παράλληλα, υπάρχει το πραγματικό πρόβλημα της ειλικρίνειας των ηγετών που υπογράφουν τις σχετικές διακηρύξεις. Αρκεί να σκεφτούμε ότι ο αρνητής της κλιματικής αλλαγής και ένθερμος υποστηρικτής των συμφερόντων που επιβουλεύονται το δάσος του Αμαζονίου πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐρ Μπολσονάρο περιλαμβάνεται στους υπογράφοντες της σχετική διακήρυξη.

Αντίστοιχα, οι πόροι που δεσμεύτηκαν για την αντιμετώπιση του προβλήματος, το οποίο δεν αφορά απλώς την προστασία των δασών αλλά και την αναζήτηση εναλλακτικών αναπτυξιακών προοπτικών ώστε να μην φαντάζει το δάσος ως πλουτοπαραγωγική πηγή, είναι επίσης μάλλον συμβολικοί.

Δώδεκα κυβερνήσεις δεσμεύτηκαν να προσφέρουν συνολικά 12 δισεκατομμύρια δολάρια σε αναπτυξιακή βοήθεια ανάμεσα στο 2021 και το 2025 και πέντε κυβερνήσεις και 17 φιλανθρωπικές οργανώσεις δεσμεύτηκαν να δώσουν 1,7 δισεκατομμύρια δολάρια (παρότι ο στόχος ήταν τα 2 δισεκατομμύρια) για την υποστήριξη των ιθαγενών πληθυσμών σε δασικές περιοχές.

Ούτως ή άλλως οι δεσμεύσεις βοήθειας προς τον αναπτυσσόμενο κόσμο για τη συμβολή στη αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι κάπως συμβολικές. Ο πρόεδρος Μπάιντεν για παράδειγμα παρουσίασε τη δέσμευση να δίνουν οι ΗΠΑ τρία δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο από το 2024 και μετά στις αναπτυσσόμενες χώρες, ως τη μεγαλύτερη δέσμευση των ΗΠΑ στον περιορισμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στις πιο ευάλωτες χώρες. Μόνο που το ποσό αυτό είναι πολύ χαμηλό, εάν αναλογιστούμε ότι μόνο οι ίδιες οι ΗΠΑ ξοδεύουν κάθε χρόνο υπερπολλαπλάσια ποσά για να αντιμετωπίζουν τις ίδιες επιπτώσεις στο δικό τους έδαφος: η αρμόδια ομοσπονδιακή αρχή πολιτικής προστασίας, η FEMA ξόδεψε μόνο τους περασμένους 12 μήνες και χωρίς να είναι πολύ ισχυρές οι φετινές τροπικές θύελλες, 50,2 δισεκατομμύρια δολάρια ή 3 δισεκατομμύρια κάθε 22 μέρες.

Πηγή: in.gr

Στον απόηχο της κακοποιητικής και εκφοβιστικής συμπεριφοράς του Τάσιου Ξιάρχο, φαίνεται πως μηδενίζεται η ανοχή της κοινωνίας σε τέτοιο είδους στάσεις.

Ένας από τους επιδραστικούς ψυχολόγους και ψυχοθεραπευτές του 20ού αιώνα, ο Αμερικανός δρ ‘Ααρον Μπεκ, «πατέρας» της γνωστικής-συμπεριφορικής θεραπείας, που αποτέλεσε το αντίπαλο δέος στη φροϋδική ψυχανάλυση, πέθανε σε ηλικία 100 ετών στο σπίτι του στη Φιλαδέλφεια.

Το έργο του Μπεκ έφερε μια πραγματική επανάσταση στη διάγνωση και θεραπεία της κατάθλιψης, του άγχους, των φοβιών, των κρίσεων πανικού, της βουλιμίας, του εθισμού σε ουσίες, της αϋπνίας, της ιδεοψυχαναγκαστικής και άλλων ψυχικών διαταραχών, συνεχίζοντας μέχρι σήμερα να ασκεί μεγάλη επιρροή. Η ανακοίνωση του θανάτου του, έγινε από το Ινστιτούτο Μπεκ για τη Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία, το οποίο είχε ιδρύσει ο ίδιος μαζί με την κόρη του δρα Τζούντιθ Μπεκ, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και τη «Γκάρντιαν».

• Όπως δήλωσε η Μπεκ, «ο πατέρας μου υπήρξε ένα εκπληκτικός άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στο να βοηθά τους άλλους, συνεχίζοντας να εργάζεται μέχρι το θάνατο του. Ενέπνευσε μαθητές, γιατρούς και ερευνητές επί αρκετές γενιές με το πάθος και την πρωτοποριακή δουλειά του».

Ο Μπεκ είχε εκπαιδευθεί στη φροϋδική ψυχανάλυση

Ο Μπεκ ανέπτυξε ως νεαρός ψυχίατρος (που προηγουμένως είχε εκπαιδευθεί στη φροϋδική ψυχανάλυση) το πεδίο της γνωστικής-συμπεριφορικής ψυχοθεραπείας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια στη δεκαετία του 1960, ωθώντας τους ασθενείς να εστιάζουν πλέον στις στρεβλώσεις του τρόπου της καθημερινής σκέψης τους, στις αυτόματες αρνητικές σκέψεις τους, παρά στις απωθημένες συγκρούσεις της παιδικής ηλικίας τους, όπως έκαναν οι φροϋδικοί ψυχαναλυτές. Ο γνωστικός θεραπευτής επιχειρεί έκτοτε να μεταβάλει τον αυτο-μειωτικό εσωτερικό μονόλογο του ασθενούς, με βάση το αντι-φροϋδικό ρητό «υπάρχουν στην επιφάνεια πολλά περισσότερα από αυτά που βλέπει το μάτι».

Ο Μπεκ ανακάλυψε πειραματικά ότι είναι δυνατό να βελτιωθεί η ψυχική υγεία των ασθενών αν αναγνωρίσουν τα λανθασμένα αυτοματοποιημένα πρότυπα της σκέψης τους (του τύπου «είμαι πάντα μια σκέτη αποτυχία σε ό,τι κάνω» ή «δεν αρέσω σε κανέναν») και σκεφτούν πλέον με πιο λογικό και θετικό τρόπο, μειώνοντας έτσι το άγχος ή τον φόβο τους. π.χ. για τους άλλους γύρω τους. Μεταξύ άλλων, υποστήριξε ότι η κατάθλιψη δεν προκαλείτο από έναν απωθημένο μαζοχισμό, όπως πίστευε ο Φρόιντ, αλλά κυρίως από την χαμηλή αυτοεκτίμηση και τη συνεχή αυτοκριτική.

Προσέγγιση εστιασμένη στο σήμερα

Το έργο του Μπεκ, μαζί με εκείνο ενός άλλου επιδραστικού ψυχολόγου, του ‘Αλμπερτ Έλις που δούλευε ανεξάρτητα, δημιούργησε τελικά τον κορμό της γνωστικής-συμπεριφορικής θεραπείας. Ήταν μια πραγματιστική προσέγγιση εστιασμένη στο σήμερα και όχι στο παρελθόν, που δημιούργησε σκεπτικισμό ιδίως στους ψυχοθεραπευτές της παράδοσης του Φρόιντ και του Γιουνγκ, οι οποίοι θεωρούσαν δεδομένη την ανάγκη να «σκαλίσουν» τα βαθύ υποσυνείδητο ή και το ασυνείδητο του ασθενούς, γι’ αυτό αντιμετώπισαν τη θεραπεία του Μπεκ ως επιφανειακή και αναποτελεσματική.

Όμως ο Μπεκ και οι μαθητές του παρουσίασαν δεδομένα που έδειχναν ότι η νέα θεραπεία έφερνε αποτελέσματα, έτσι στην πορεία η μέθοδος τους κέρδισε έδαφος και καθιερώθηκε στην ψυχιατρική και ψυχολογία. Στην αρχή ο Μπεκ ίδρυσε το δικό του επιστημονικό περιοδικό «Cognitive Therapy and Research» για να παρουσιάσει τις μελέτες του, αλλά σταδιακά η νέα θεραπεία έγινε ευρύτερα αποδεκτή διεθνώς ως πιο επιστημονική από την ψυχανάλυση, αν μη τι άλλο επειδή φάνηκε να έχει ταχύτερα και πιο μετρήσιμα αποτελέσματα.

Όπως δήλωσε ο ψυχολόγος Στίβεν Χόλον του Πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ, «ο δρ Μπεκ πήρε εκατό χρόνια δόγματος, βρήκε ότι αυτό δεν στέκει και εφηύρε στη θέση του κάτι σύντομο, αλλά διαρκές και αποτελεσματικό, στην ουσία σώζοντας την ψυχοθεραπεία από τον εαυτό της».

Οι συναντήσεις με τον Δαλάι Λάμα

Ο – γιός ρωσο-εβραίων μεταναστών στις ΗΠΑ – Μπεκ υπήρξε απόφοιτος του Πανεπιστημίου Μπράουν του Ρόουντ ‘Αιλαντ και στη συνέχεια σπούδασε Ιατρική στο Γιέηλ. Είχε επηρεαστεί, μεταξύ άλλων, από τη Γερμανο-Αμερικανίδα ψυχαναλύτρια Κάρεν Χόρνεϊ και τον ψυχολόγο ‘Αλμπερτ Έλις. Έγραψε μόνος του ή μαζί με άλλους 22 βιβλία και περισσότερα από 500 επιστημονικά άρθρα, ενώ τιμήθηκε και με πολλά ιατρικά βραβεία (Albert Lasker, Heinz, Sarnat κ.α.). Το περιοδικό «American Psychologist» των Αμερικανών ψυχολόγων τον χαρακτήρισε ένας από τους δέκα πιο επιδραστικούς ψυχοθεραπευτές που έχουν υπάρξει.

Ενδεικτικό του ανοικτού πνεύματος του ήταν ότι στη δεκαετία του 2000 είχε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συζητήσεις με τον Δαλάι Λάμα, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η γνωστική-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία και ο βουδισμός έχουν πολλά κοινά σημεία, κυρίως στον τρόπο που δίνουν προτεραιότητα στην ανάγκη αλλαγής του νου μέσω αυτοπαρατήρησης.

Ο Μπεκ αφήνει πίσω του την επί περισσότερα από 70 χρόνια σύζυγο του Φίλις Μπεκ, πρώην ανώτερη δικαστή, τέσσερα παιδιά, δέκα εγγόνια και δέκα δισέγγονα.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Ο Κωνσταντίνος Βρεττός παρακολούθησε την διαδικτυακή σφαγή στον Τάσο Ξιαρχό και αναρωτιέται αν θα βγει κάτι ουσιαστικό από αυτήν, όπως το να ξορκίσουμε τον Ξιαρχό που κρύβουμε μέσα μας.

Ο Τάσος Ξιαρχό, του οποίου το όνομα και την ιδιότητα δεν γνώριζα (και πιστεύω δεν είμαι ο μόνος) μέχρι χθες, κατάφερε να ξεπεράσει τον Μπαλάσκα στην κούρσα για το πιο χυδαίο πρόσωπο της εβδομάδας και πλέον κοντραρίζεται στα ίσια με τον Πορτοσάλτε. Ο τελευταίος μάλιστα έχει πάρει τόσες πολλές φορές το βραβείο που θα μπορούσε η λέξη χυδαιότητα να είναι συνώνυμο του.

Πάμε, λοιπόν,  στον έτερο διαγωνιζόμενο της εβδομάδας.

Τάσος Ξιαρχό, λοιπόν. Ένας μπερδεμένος τύπος, χαμένος σε βαθύ σκοτάδι, που έβγαλε σήμερα τον χειρότερο εαυτό πολλών ανθρώπων. Ένας από τους τύπους που περνάς ανάμεσα τους και νιώθεις το επικριτικό του βλέμμα να σε κοζάρει.

«Μπορείτε να με κάψετε στο Σύνταγμα» ανέφερε στην τραγική απόπειρα του να απολογηθεί και νομίζω πως αρκετός κόσμος θα μπορούσε όντως να τον βλέπει να φλέγεται. Και είναι και αυτό πρόβλημα.

Το να εύχεσαι κατάρες και να μιλάς για θανάτους, δεν είναι η λύση. Η έκφραση «ένα σκουπίδι λιγότερο» στην είδηση ότι αποπειράται να αυτοκτονήσει, είναι επίσης πρόβλημα.

Ο συγκεκριμένος τύπος επέλεξε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, που περισσότερο μοιάζει με δεσμώτης στην περίφημη αλληγορία του Πλάτωνα. Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει και καθόλου ούτε αν θα βγει από την σπηλιά του, ούτε αν θα δει το φως.

Με ενδιαφέρουν οι καθηγητές που σήμερα στο σχολείο μίλησαν στα παιδιά για την διαφορετικότητα.

Με ενδιαφέρουν τα παιδιά που δεν θα πουν στον φίλο τους «μην λες μαλακίες» στα χονδροφοβικά σχόλια του, αλλά θα φροντίσουν να του δείξουν τον δρόμο.

Με ενδιαφέρουν οι γονείς που θα προλάβουν αυτές τις συμπεριφορές και θα έχουν τα βλέμματα πάνω από τα παιδιά.

Ο Ξιαρχό δεν είχε αυτό το βλέμμα από πάνω του. Αν υπήρχε, τα ίδια μάτια χθες θα κοίταγαν αλλιώς την κοπέλα με το ριγέ.

Δεν φοβάμαι τον Ξιαρχό.

Φοβάμαι τον αντίστοιχο που έχουμε μέσα μας.

Η σημερινή κουβέντα γύρω από αυτό το θέμα μου θύμισε ένα βασικό κομμάτι. Να σκοτώνω κάθε μέρα τον Ξιαρχό που μπορεί να υπάρχει μέσα μου. Και όταν μπορώ, να βοηθάω και τον δίπλα να το κάνει.

Τον Ξιαρχό σε μια εβδομάδα δεν θα τον θυμάται κανείς. Ας ξεχαστεί. Τον εαυτό μας οφείλουμε να προσέξουμε.

Όπως έχει πει και ο σπουδαίος Νίκος Καζαντζάκης: «Αγάπα τον άνθρωπο, γιατί είσαι εσύ»

ΥΓ: Το ριγέ είναι και γαμώ.

Ο ΕΟΦ (Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων), με επίσημη ανακοίνωσή του, γνωστοποιεί την απόφασή του να απαγορεύσει την διακίνηση και διάθεση συγκεκριμένης μάρκας αντισηπτικών προϊόντων.

Την αδυναμία να εργαστεί λόγω φλεγμονής στους τραχηλικούς λεμφαδένες, έντονου οιδήματος και κόπωσης που εμφάνισε μετά τον εμβολιασμό της, με το εμβόλιο της Pfizer, περιγράφει η νοσηλεύτρια του Νοσοκομείου Βόλου, Κατερίνα Βλαχοδήμου στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο.

Η κα Βλαχοδήμου ξεκινώντας ανέφερε πως είχε υποβληθεί σε μία χειρουργική επέμβαση πριν τον εμβολιασμό της, όμως υπογραμμίζει ότι τα πρώτα συμπτώματα εμφανίστηκαν μετά την πρώτη δόση του εμβολίου, η οποία έγινε στις 28 Ιουλίου.

Η κα Βλαχοδήμου προσθέτει ότι τα προβλήματα που εμφάνισε μετά τον εμβολιασμό, της έχουν δημιουργήσει και οικονομική δυσπραγία, γιατί η ίδια δεν μπορεί να εργαστεί, αλλά και γιατί, ο σύζυγός της παίρνει μία πενιχρή σύνταξη αναπηρίας μετά από τα ΚΕΠΑ.

Ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς αποκάλυψε την πραγματική αιτία για την παραίτηση του πρωθυπουργού Ζόραν Ζάεφ προχθές Κυριακή μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των τοπικών εκλογών στη Βόρεια Μακεδονία.

«Προσωπική απογοήτευση»

Ο πρόεδρος της Σερβίας εκτίμησε πως η παραίτηση του Ζόραν Ζάεφ δεν ήταν μόνο συνέπεια του δυσμενούς αποτελέσματος που πέτυχε το κόμμα του στις τοπικές εκλογές, αλλά και προσωπική απογοήτευσή του από τις διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ).

«Είπαν ότι εάν υπογράψει τη Συμφωνία των Πρεσπών, η Βόρεια Μακεδονία θα έχει συνομιλίες με την ΕΕ, αλλά αυτό δεν συνέβη», δήλωσε ο Βούτσιτς στη σερβική Pink TV από τη Γλασκώβη, όπου συμμετείχε στη σύνοδο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή.

Δηλώσεις Βούτσιτς στη σερβική τηλεόραση

Ο Ζάεφ δεχόταν συνεχείς και σκληρές επιθέσεις από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης VMRO-DPMNE, το οποίο τον κατηγορούσε για «προδοσία» λόγω της Συμφωνίας των Πρεσπών.

«Ως προδότη»

Την προηγούμενη Παρασκευή, μάλιστα, δύο ημέρες πριν την παραίτησή του, ο Ζάεφ κλήθηκε για μια ακόμα φορά να απαντήσει στις επικρίσεις της αντιπολίτευσης, λέγοντας πως είναι «ο μεγαλύτερος πατριώτης» που κατάφερε πράγματα για τα οποία υπήρχε άρνηση παλαιότερα.

«Λόγω της Συμφωνίας των Πρεσπών, της Συμφωνίας με τη Βουλγαρία και επειδή έχουμε εκπληρώσει πλήρως το Πλαίσιο της Οχρίδας, προσπαθούν να με παρουσιάσουν ως προδότη, αλλά θεωρώ τον εαυτό μου τον μεγαλύτερο πατριώτη, γιατί η μακεδονική γλώσσα και η μακεδονική ταυτότητα δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ πριν και καθιερώθηκαν σε διεθνές επίπεδο» ανέφερε.

Υπενθύμισε ότι πριν το 2017 η χώρα είχε την ονομασία «FYROM» για όλο τον κόσμο και ότι τα δημοσιεύματα χρησιμοποιούσαν τους όρους «ο λαός της» και «η γλώσσα του», αλλά σήμερα είμαστε «Μακεδόνες με μακεδονική γλώσσα», τόνισε.

«Θεωρώ τον εαυτό μου τον μεγαλύτερο πατριώτη» είχε πει ο Ζόραν Ζάεφ πριν παραιτηθεί (φωτογραφία αρχείου AP/Boris Grdanoski)

Ερωτήματα για τα «Ανοιχτά Βαλκάνια»

Ο Βούτσιτς ανέφερε ότι μετά την παραίτηση Ζάεφ παραμένουν πολλά ερωτήματα για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα το επόμενο διάστημα, αν δηλαδή θα γίνουν νέες εκλογές ή θα παραμείνει η σημερινή πλειοψηφία, αν θα αλλάξει η στάση απέναντι στη Βουλγαρία και αν θα επιδεινωθούν οι πολιτικές συνθήκες στη Βόρεια Μακεδονία.

Στο μεταξύ, το σερβικό πρακτορείο ειδήσεων Tanjug ανέφερε ότι το γραφείο του παραιτηθέντος πρωθυπουργού Ζόραν Ζάεφ ανακοίνωσε πως δεν θα ταξιδέψει στο Βελιγράδι, αλλά θα στείλει άλλον πολιτικό εκπρόσωπο στη συνάντηση πρωτοβουλίας των «Ανοιχτών Βαλκανίων».

Ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς, σύμφωνα με την τελευταία ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διερωτάται αν θα πρέπει να ακυρώσει τη συνάντηση για τα «Ανοιχτά Βαλκάνια» που είχε προγραμματιστεί για τις 3 και 4 Νοεμβρίου στο Βελιγράδι, λόγω των πολιτικών εξελίξεων στη Βόρεια Μακεδονία.

Εντονες αντιρρήσεις Αχμέτι

Ο επικεφαλής του μεγαλύτερου αλβανικού κόμματος DUI, Αλί Αχμέτι, το οποίο συγκυβερνά, έχει συνομιλήσει δύο φορές με τον πρωθυπουργό και ηγέτη του SDSM, Ζόραν Ζάεφ, λέγοντάς του ότι δεν συμφωνεί με την παραίτησή του.

Σε δήλωσή του στον τηλεοπτικό σταθμό TV21 της Βόρειας Μακεδονίας, ο Αχμέτι επισημαίνει ότι είχε έντονη συνομιλία με τον Ζάεφ και του είπε πως στα μεγάλα πράγματα, όπως είναι η παραίτηση, δεν μπορούν να συμβιβαστούν.

«Χθες είχαμε μια πολύ έντονη συνομιλία με τον Ζάεφ, ότι δεν συμφωνώ με μια τέτοια κίνηση, με την παραίτησή του από το κόμμα και τη θέση του πρωθυπουργού» δήλωσε ο Αχμέτι.

Τόνισα τις ισχυρές θέσεις του DUI: Κερδίσαμε τις γενικές εκλογές πριν 1 χρόνο και μας δόθηκε εντολή να καθοδηγήσουμε τις πολιτικές του κράτους.

Στιγμιότυπο από παλαιότερη συνάντηση Αχμέτι – Ζάεφ (φωτογραφία από balkaneu.com)

Σήμερα (σ.σ.: χθες) λοιπόν μίλησα ξανά με τον Ζάεφ, του είπα ότι δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε σε μεγάλα πράγματα, δηλαδή, να αποσυρθεί.

«Βιαστική και αβάσιμη»

«Ας εξετάσει το κόμμα του αυτήν την απόφαση, που κατά τη γνώμη μου είναι βιαστική και αβάσιμη», είπε ο Αχμέτι στην TV21.

Στο μεταξύ, ο Ζάεφ συναντήθηκε στο κτίριο της κυβέρνησης με τους εταίρους του κυβερνητικού συνασπισμού, τους οποίους κάλεσε μετά την παραίτησή του προχθές το βράδυ.

Πριν τη συνάντηση, οι μικρότεροι εταίροι του κυβερνητικού συνασπισμού (DOM, LDP, DPA και NSDP) δήλωσαν ότι στηρίζουν την κυβερνητική πλειοψηφία και δεν επιθυμούν πρόωρες εκλογές.

Πηγή: echedoros-a.gr, Pink TV, sitel, TV21, Tanjug

Σε όλο τον κόσμο τουλάχιστον 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι έχουν διαταραχή της κοντινής ή της μακρινής τους όρασης, η οποία θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί ή να διορθωθεί. Η διαταραχή αυτή προσβάλλει άτομα όλων των ηλικιών, αλλά η πλειονότητα των πασχόντων είναι άνω των 50 ετών. 

Απόστολος Αποστόλου  Καθηγητής φιλοσοφίας.