Στο πλαίσιο της πρώτης διανομής δικαιωμάτων από Δημόσιο Δανεισμό, που αφορούν τα έτη 2023 και 2024, συγκεντρώθηκαν από τον ΟΣΔΕΛ (Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Έργων του Λόγου) πλήρη στοιχεία δανεισμών από 85 αντιπροσωπευτικές δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες.

Σύμφωνα με τα δεδομένα αυτά, οι επιλογές δανεισμού αποκαλύπτουν ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με τα είδη βιβλίων που προτιμήθηκαν για τα έτη αυτά. Παράλληλα, αναδεικνύουν ποια βιβλία δανείστηκαν περισσότερο, σε ποιους εκδοτικούς οίκους ανήκουν, ποιοι Έλληνες μεταφραστές, ποιες Ελληνίδες μεταφράστριες καθώς και ποιοι Έλληνες/Ελληνίδες και ξένοι συγγραφείς και εικονογράφοι βρίσκονται πίσω από τη δημιουργία των έργων που κέρδισαν το ενδιαφέρον του κοινού.

Συγκεκριμένα, το 43,1% των δανεισμών δείχνει την προτίμηση στα βιβλία μυθοπλασίας για ενήλικες, ενώ ακολουθούν με μικρότερα ποσοστά τα υπόλοιπα είδη βιβλίων: το 20,4% των δανεισμών ανήκει σε βιβλία μυθοπλασίας για παιδιά, το 15% σε παιδικά εικονογραφημένα βιβλία, και με σημαντική απόσταση ακολουθούν τα επιστημονικά βιβλία με 7,8% και τα βιβλία γενικών γνώσεων για παιδιά με 5,8%.

Η λίστα με τα 50 πρώτα βιβλία που δανείστηκε το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, είναι η εξής:

Βιβλία	Συγγραφέας	Εκδόσεις
Η σφραγίδα	Λένα Μαντά	Ψυχογιός
Τιρκουάζ	Ρένα Ρώσση - Ζαΐρη	Ψυχογιός
Οι τρεις άσοι	Λένα Μαντά	Ψυχογιός
Ταξίδι στη Βενετία	Λένα Μαντά	Ψυχογιός
Αλμύρα. Η ευτυχία αλλιώς	Ρένα Ρώσση - Ζαΐρη	Ψυχογιός
Το πράσινο φόρεμα	Λένα Μαντά	Ψυχογιός
Κάτω απ' τη μηλιά	Μαρία Τζιρίτα	Ψυχογιός
Ροδανθός	Σόφη Θεοδωρίδου	Ψυχογιός
Η γιατρίνα	Πασχαλία Τραυλού	Διόπτρα
Άγραφος νόμος	Σόφη Θεοδωρίδου	Ψυχογιός
Το λουλούδι του πάγου	Μαρία Τζιρίτα	Ψυχογιός
Γράμμα από χρυσό (χρυσό εξώφυλλο)	Λένα Μαντά	Ψυχογιός
Μια υπόθεση για τον ντετέκτιβ Κλουζ: Βρόμικα κόλπα στο γήπεδο	Jürgen Banscherus	Μεταίχμιο
Η αγαπημένη των θεών	Ρένα Ρώσση - Ζαΐρη	Ψυχογιός
Ολίβια	Ρένα Ρώσση - Ζαΐρη	Ψυχογιός
Νυφικό από πορφύρα	Σοφία Βόικου	Ψυχογιός
Σε βαθιά νερά	Γιώργος Πολυράκης	Ψυχογιός
Μια συγγνώμη για το τέλος	Λένα Μαντά	Ψυχογιός
Λίγες και μία νύχτες	Ισίδωρος Ζουργός	Πατάκη
Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι	Λένα Μαντά	Ψυχογιός
Γινάτι. Ο σοφός της λίμνης	Γιάννης Καλπούζος	Ψυχογιός
Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου	Γιάννης Καλπούζος	Ψυχογιός
Μαργκώ	Άννα Ν. Γαλανού	Διόπτρα
Η εκδίκηση των αγγέλων	Λένα Μαντά	Ψυχογιός
Αγάπη – δηλητήριο	Ρένα Ρώσση - Ζαΐρη	Ψυχογιός
Για ένα τανγκό στη Σμύρνη	Γιώτα Ν. Γουβέλη	Διόπτρα
Ευτυχία θα πει...	Μαρία Τζιρίτα	Ψυχογιός
Ψίθυροι του βαρδάρη	Σοφία Βόικου	Ψυχογιός
Τη μέρα που σε γνώρισα	Λένα Μαντά	Εκδ. Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Μια υπόθεση για τον ντετέκτιβ Κλουζ: Η συνωμοσία της τσίχλας	Banscherus, Jürgen	Μεταίχμιο
Όσο αντέχει η ψυχή	Λένα Μαντά	Ψυχογιός
Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 1	Jeff Kinney	Ψυχογιός
Τα πέντε κλειδιά	Λένα Μαντά	Ψυχογιός
Τα τρία μικρά λυκάκια	Ευγένιος Τριβιζάς	Μίνωας
Το παιχνίδι του νάνου	Χρυσηίδα – Χρύσα Δημουλίδου	Ψυχογιός
Μια υπόθεση για τον ντετέκτιβ Κλουζ: Το φάντασμα του σχολείου	Jürgen Banscherus	Μεταίχμιο
Έρωτας σαν βροχή	Λένα Μαντά	Ψυχογιός
Σέρρα. Η ψυχή του Πόντου	Γιάννης Καλπούζος	Ψυχογιός
Στη σκιά της πεταλούδας	Ισίδωρος Ζουργός	Πατάκη
Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 3	Jeff Kinney	Ψυχογιός
Το προξενιό της Ιουλίας	Γιώργος Σ. Πολίτης	Ψυχογιός
Μια υπόθεση για τον ντετέκτιβ Κλουζ: Το μυστήριο του τσίρκου	Jürgen Banscherus	Μεταίχμιο
Πικρό γάλα	Μένιος Σακελλαρόπουλος	Ψυχογιός
Το κορίτσι της ντροπής	Σοφία Βόικου	Ψυχογιός
Η νύχτα της αλήθειας	Σπύρος Πετρουλάκης	Μίνωας
Η σιωπηλή ασθενής	Alex Michaelides	Διόπτρα
Οι κύκνοι το φθινόπωρο	Φανή Πανταζή	Ψυχογιός
Ο Γερμανός γιατρός	Σόφη Θεοδωρίδου	Ψυχογιός
Έρωτας πόλεμος	Καίτη Οικονόμου	Ψυχογιός
Η άλλη πλευρά του νομίσματος	Λένα Μαντά	Ψυχογιός

 

Η κατάταξη των δέκα Ελλήνων και Ελληνίδων συγγραφέων με τη μεγαλύτερη συχνότητα δανεισμού ακολουθεί, με τον Ευγένιο Τριβιζά στην κορυφή, του οποίου η απήχηση παραμένει αμείωτη. Ο μεγάλος αριθμός των βιβλίων του και η διαχρονική του σχέση με τους αναγνώστες εξηγούν την πρωτιά του στη λίστα. Μαζί με τον Ευγένιο Τριβιζά βρίσκονται οι παρακάτω:

 Ευγένιος Τριβιζάς

 Λένα Μαντά

 Ρένα Ρώσση – Ζαΐρη

 Χρυσηίδα – Χρύσα Δημουλίδου

 Μαρία Τζιρίτα

 Γιώργος Πολυράκης

 Σόφη Θεοδωρίδου

 Φίλιππος Μανδηλαράς

 Πασχαλία Τραυλού

 Αντώνης Παπαθεοδούλου

Οι δέκα πρώτοι/πρώτες Έλληνες και Ελληνίδες εικονογράφοι, των οποίων τα έργα συνόδευσαν πολλά από τα βιβλία για παιδιά και νέους που προτιμήθηκαν, βάσει συχνότητας δανεισμού, είναι οι εξής:

 Ναταλία Καπατσούλια

 Ίρις Σαμαρτζή

 Λήδα Βαρβαρούση

 Βαγγέλης Ελευθερίου

 Νίκος Μαρουλάκης

 Ντανιέλα Σταματιάδη

 Κατερίνα Βερούτσου

 Σοφία Ζαραμπούκα

 Ελίζα Βαβούρη

 Νικόλας Ανδρικόπουλος

Από τα δεδομένα που αντλήθηκαν, δε θα μπορούσαν να λείπουν και τα στοιχεία για τους Έλληνες μεταφραστές και τις Ελληνίδες μεταφράστριες. Η κατάταξη των δέκα πρώτων αναλυτικά:

 Μαρία Αγγελίδου

 Φίλιππος Μανδηλαράς

 Μάρω Ταυρή

 Πετρούλα Γαβριηλίδου

 Ρένα Ρώσση – Ζαΐρη

 Αντώνης Παπαθεοδούλου

 Βίκυ Λιανού

 Βασιλική Κοκκίνου

 Ευγενία Κολυδά

 Χαρά Γιαννακοπούλου

Με βάση τους δανεισμούς που πραγματοποιήθηκαν, προέκυψε επίσης μια ενδιαφέρουσα αποτύπωση εκδοτικών οίκων. Οι πρώτες δέκα εκδοτικές επιχειρήσεις είναι:

 Ψυχογιός

 Μεταίχμιο

 Πατάκη

 Διόπτρα

 Παπαδόπουλος

 Καστανιώτη

 Μίνωας

 Ίκαρος

 Οίκος Α. Α. Λιβάνη

 Κέδρος

Από τα μεταφρασμένα βιβλία τη μεγαλύτερη δημοφιλία εμφανίζουν τίτλοι για παιδιά και νέους. Οι δέκα ξένοι συγγραφείς με τους περισσότερους δανεισμούς είναι:

 Jürgen Banscherus

 Elisabetta -Maria Dami

 Jeff Kinney

 Roger Hargreaves

 Daisy Meadows

 Orianne Lallemand

 Renée – Rachel Russell

 Jo Nesbø

 Axel Scheffler

 Julia Donaldson

Οι δέκα ξένοι εικονογράφοι με τους περισσότερους δανεισμούς, είναι:

 Axel Scheffler

 Roger Hargreaves

 Georgie Ripper

 Éléonore Thuillier

 Jeff Kinney

 Benji Davies

 Ingo Siegner

 David McKee

 Oliver Jeffers

 Λίζα Χενς

 

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η πλειονότητα των βιβλίων που καταγράφονται, ακόμη και μέσα στα 50 πρώτα σε αναγνωσιμότητα, ανήκουν σε εκδόσεις άνω της πενταετίας (από το 2007 έως το 2020), ενώ εντοπίζονται ακόμη και τίτλοι από τη δεκαετία του ’90 (από το 1993 έως το 1999). Το γεγονός αυτό καταδεικνύει την έλλειψη νέων τίτλων στις συλλογές των βιβλιοθηκών, η οποία είναι απόρροια των περιορισμένων οικονομικών πόρων τους και της υποχρηματοδότησής τους από το κράτος.

Επισημαίνεται πως ο ΟΣΔΕΛ, μετά από πολυετείς προσπάθειες για την υλοποίηση του θεσμού του δημόσιου δανεισμού στη χώρα μας, θα διανείμει φέτος για πρώτη φορά δικαιώματα για τους δανεισμούς από δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες των ετών 2023 και 2024 - περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ: https://www.osdel.gr/el/news/6161-kya-301025

 

osdel.gr: Θεμιστοκλέους 73, Αθήνα 106 83, τηλ. 210 3849 100, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

 

 

 

Άννα Τζόλα-Γούλα

Μόνο αυτή γλύτωσε

Και άλλες ιστορίες

Εκδόσεις ΘΕΡΜΑΪΚΟΣ, 2025

Επιμέλεια: Σοφία Τριανταφύλλου

Σελ.: 112

Τιμή: 7.80€

 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός το βιβλίο της Άννας Τζόλα-Γούλα με τίτλο «Μόνο αυτή γλύτωσε». Πρόκειται για μία συλλογή διηγημάτων που φωτίζει διαφορετικές κάθε φορά ιστορίες γυναικών αποκαλύπτοντας έναν κόσμο εσωτερικό, γεμάτο θραύσματα από ανεκπλήρωτους έρωτες, χαμένα όνειρα και μικρές καθημερινές ήττες. Οι ηρωίδες της παλεύουν με τη θλίψη, τη μοναξιά, την απογοήτευση, μα και με τη δύναμη που κρύβεται μέσα τους∙ τη δύναμη της ελπίδας, της κατανόησης και της αλληλεγγύης. Με ευαισθησία και λυρική γραφή, η συγγραφέας σκιαγραφεί πορτρέτα γυναικών που, παρά τις πληγές τους, εξακολουθούν να αναζητούν το φως, είτε καταφέρνουν να φτάσουν εν τέλει σε αυτό είτε όχι. Δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες.

 

Κείμενο από το οπισθόφυλλο

Δεν οφείλει πια σε κανέναν τίποτε, αλλά και δεν περιμένει τίποτε. Όλα τα γοητευτικά που κάποτε ονειρεύτηκε και δεν τα έζησε κι όσα λίγα πρόλαβε να δει στη σύντομη νεανική ζωή, έχουν τελειώσει. Δεν μένουν περιθώρια. Δεν έχει regrets. Ίσως γιατί ξέρει πια ότι αυτό ήταν, δεν μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό, κάτι καλύτερο. Ίσως να ήταν και χειρότερα. Ποιος ξέρει! Πού και πού μόνο την πιάνουν οι σκέψεις για τα παλιά και τότε η ψυχή μαυρίζει για τη ζωή που χάθηκε...

 

Βιογραφικό Συγγραφέα

Η Άννα Τζόλα-Γούλα γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Humanities και Δημόσιες Σχέσεις στην Αγγλία. Για έξι χρόνια παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, ως ακροάτρια. Παρακολούθησε επίσης σεμινάρια δημιουργικής γραφής του ΕΚΕΒΙ για το διήγημα και το μυθιστόρημα. Για πολλά χρόνια απασχολήθηκε στον χώρο των Δημοσίων Σχέσεων στην Ελλάδα και την Αγγλία. Ασχολείται με τη συγγραφή διηγημάτων και ποιημάτων και το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί τη δεύτερη συλλογή διηγημάτων της.

 

Ρίνα Μπαρζιλάι-Ρεβάχ

Στο «χαμένο τρένο»

Ολοκαύτωμα | Η μαρτυρία της Ρίνας Μπαρζιλάι - Ρεβάχ

Εκδόσεις IANOS, 2025

Έρευνα - Επιμέλεια: Γιάννης Θ. Κεσσόπουλος

Επιμέλεια κειμένων: Νατάσα Κάντζα

Σελίδες: 136

Τιμή: 9.99€

 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS το βιβλίο της Ρίνας Μπαρζιλάι-Ρεβάχ με τίτλο Στο «χαμένο τρένο» - Ολοκαύτωμα | Η μαρτυρία της Ρίνας Μπαρζιλάι-Ρεβάχ, σε έρευνα και επιμέλεια του Γιάννη Θ. Κεσσόπουλου. Η ειλικρινής και άμεση αφήγηση της Ρίνας, που βίωσε τον εκτοπισμό στο ναζιστικό στρατόπεδο στην ηλικία των 4 ετών, συνιστά ένα συγκλονιστικό τεκμήριο για το Ολοκαύτωμα. Η έκδοση συνοδεύεται από φωτογραφικό υλικό και επεξηγηματικές σημειώσεις που εντάσσουν την προσωπική μαρτυρία στο ευρύτερο πλαίσιο του ελληνικού και ευρωπαϊκού Ολοκαυτώματος. Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο μπορείτε να δείτε εδώ.

 

Από το οπισθόφυλλο

«Δεν έχω νούμερο στο χέρι, αλλά είναι σημαδεμένη ισόβια η ύπαρξή μου».

Μόλις συμπλήρωσε τα 4 της χρόνια, η Ρίνα βρέθηκε εκτοπισμένη στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν-Μπέλσεν.

Κάθε άνθρωπος και μια ξεχωριστή ιστορία. Μέσα από την αφήγηση της Ρίνας αναδύονται όλες οι πτυχές της μαρτυρίας ενός παιδιού που γλίτωσε από το Ολοκαύτωμα (“child survivor”): η μνήμη, ο ψυχισμός, το βίωμα στη διάρκεια του εγκλεισμού, στην απελευθέρωση αλλά και στην επιστροφή στη Θεσσαλονίκη.

Ένα αφήγημα για όλα τα παιδιά του κόσμου. Μια ιστορία για την περιπέτεια των Ελλήνων Εβραίων στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τις συνέπειές της. Ένα ίχνος τοπιογραφίας της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης. Μια αφορμή για να εστιάσουμε ξανά στην ουσία του ανθρωπισμού, σε μια εποχή μεγάλου κινδύνου για την απώλειά του.

 

Βιογραφικά 

Της συγγραφέως

Η Ρίνα Μπαρζιλάι - Ρεβάχ γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Με καταγωγή από σεφαραδίτικη οικογένεια, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο βίωσε το Ολοκαύτωμα, καθώς η ίδια και όλα τα μέλη της οικογένειάς της εκτοπίστηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν. Απόφοιτη των Εκπαιδευτηρίων Θηλέων Αγλαΐας Ν. Σχινά, μιλά αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και λαντίνο. Ο σύζυγός της, Ίζη Ρεβάχ, διετέλεσε επί 35 χρόνια γενικός πρόξενος της Ισπανίας στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία χρόνια μιλά για το βίωμα του Ολοκαυτώματος σε μαθητές, προσκεκλημένη από σχολεία της Θεσσαλονίκης και της χώρας.

 

Του Γιάννη Θ. Κεσσόπουλου

Ο Γιάννης Θ. Κεσσόπουλος γεννήθηκε στις Σέρρες (1970). Σπούδασε νομικά στο ΑΠΘ. Ασχολήθηκε με το πολιτιστικό και το πολιτικό ρεπορτάζ. Από το 1998 συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά. Έχει εργαστεί στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση και στην Επικοινωνία. Είναι δημιουργός τηλεοπτικών ντοκιμαντέρ, μεταξύ άλλων της σειράς «Ανθρώπων Ιστορίες» της TV100. Έχει διατελέσει διευθυντής στην εφημερίδα Μακεδονία (2005-2006), διευθυντής στην εφημερίδα Karfitsa (2010-2011) και γενικός διευθυντής στα Δημοτικά ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης (TV100, FM100, FM100.1) (2020-2023). Από το 2014 έως το 2022 διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Κατοίκων Συ

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS η συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Με το βλέμμα σ’ έναν στίχο». Μέσα από τον Διαγωνισμό Διηγήματος της Αλυσίδας Πολιτισμού IANOS, ο οποίος διεξάγεται για όγδοη συνεχή χρονιά, δόθηκε η ευκαιρία σε σύγχρονους λογοτέχνες να μοιραστούν τις ιστορίες τους, οι οποίες γεννήθηκαν με αφορμή έναν στίχο. Στίχοι από ποιήματα, στίχοι από τραγούδια, ακόμη και ανέκδοτοι στίχοι, στάθηκαν πηγή έμπνευσης για τους συγγραφείς αυτών των διηγημάτων, αποδεικνύοντας την άμεση αλληλεπίδραση της Τέχνης του Λόγου. Τα μέλη της κριτικής επιτροπής, Ευτυχία Γιαννάκη, Τέσυ Μπάιλα και Κωνσταντίνος Μπούρας, ξεχώρισαν τα 52 καλύτερα διηγήματα και τα παραδίδουν στο αναγνωστικό κοινό, μέσα από αυτήν τη συλλογική έκδοση. 

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ.

Λίγα λόγια από τον πρόλογο

Το φετινό θέμα του διαγωνισμού λειτούργησε με διττό τρόπο: αφενός ως μια άτυπη αλλά απολύτως αντιπροσωπευτική αποτίμηση των στίχων –μελοποιημένων ή μη– που επιδρούν και αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στη συλλογική μνήμη και συνείδηση· αφετέρου, ως απόδειξη πως ορισμένοι στίχοι αποκτούν σχεδόν γνωμικό χαρακτήρα και, επαναλαμβανόμενοι, λειτουργούν ως εσωτερικά σημεία αναφοράς – κάπως σαν ανατολίτικα mantra, που μπορούν να οδηγούν το θυμικό των ανθρώπων σε νέες εμπειρίες.

Μέσα από την προσεκτική μελέτη των υποβληθέντων διηγημάτων, αναδεικνύεται μια θεματολογία που κινείται γύρω από τα διαχρονικά, αρχετυπικά ποιητικά μοτίβα: απώλεια-χωρισμός-θάνατος, πληγή-τραύμα-ενοχή, μνησικακία-εκδίκηση, δικαιοσύνη-ανταπόδοση, διαταραχή-εξισορρόπηση, φθόνος-υπέρβαση, πόλεμος-ειρήνη, έρωτας-μοναξιά, αγάπη-μίσος, αστοχία-συγχώρεση, αμαρτία-άφεση, τρικυμία-γαλήνη, κόπος-ανάπαυση, μνήμη-λήθη, ανάμνηση-θύμηση, εμπειρία-απειρία, ελπίδα-απογοήτευση. Μέσα από αυτές τις αντιθέσεις εξυφαίνεται, εν τέλει, η πολύπλευρη ανθρώπινη ύπαρξη, η οποία βρίσκει τρόπο να εκφραστεί λογοτεχνικά, καταθέτοντας συναισθήματα, προβληματισμούς και διαχρονικούς στοχασμούς.

Anna Musewald
Παγιδευμένοι στις παρυφές του χρόνου
Σελίδες: 538, Τιμή: 19.20 ευρώ
ISBN: 978-960-626-895-3
Εκδόσεις Πηγή

 

Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πηγή το νέο μυθιστόρημα της Άννας Μούζεβαλντ «Παγιδευμένοι στις παρυφές του χρόνου». Μια περιπέτεια μυστηρίου και φαντασίας για ένα φρικτό μυστικό, μια τελευταία ελπίδα και ένα χαμένο βιβλίο που θα ανατρέψει τα πάντα.

Ένα παλιό κάστρο. Ένα μυστικό βιβλίο. Μια κοπέλα με τη μνήμη μιας άλλης εποχής. Τι θα συνέβαινε αν ξυπνούσες μια μέρα και η ζωή που θυμόσουν δεν ήταν ποτέ δική σου; Η Έμμα ζει και εργάζεται ως βοηθός κουζίνας στο θρυλικό κάστρο του Νοϊσβανστάιν: έναν τόπο γεμάτο ιστορία, αυστηρούς κανόνες και σκιές που δεν ανήκουν μόνο στο παρελθόν. Η ζωή της κυλά σε αυστηρούς ρυθμούς και η καθημερινότητά της είναι προβλέψιμη. Ώσπου φτάνει ο Πάουλ, ένας μυστηριώδης επισκέπτης με ένα παλιό βιβλίο κι ένα βλέμμα που μοιάζει να τη γνωρίζει από πάντα. Από εκείνη τη στιγμή, η πραγματικότητα αρχίζει να μετατοπίζεται σ’ έναν κόσμο που υπάρχει «εκτός χρόνου», σ’ έναν κόσμο όπου το όνειρο αγγίζει την πραγματικότητα και η μνήμη μπορεί να είναι πιο επικίνδυνη από τη λήθη. Η Έμμα ακούει ψιθύρους που δεν υπάρχουν, θυμάται πράγματα που δεν έζησε ποτέ, και ο χρόνος -ή αυτό που ξέραμε ως χρόνο- παύει να έχει σημασία. Τι κρύβει το βιβλίο; Ποιος πραγματικά είναι ο Πάουλ; Και πόσα κομμάτια της αλήθειας μπορεί να αντέξει κάποιος που την είχε ξεχάσει;. Ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα φαντασίας, ένα ταξίδι αυτογνωσίας, μεταφυσικής και εσωτερικής αναζήτησης, μέσα σε κόσμους παράλληλους, σε μυστικά καλά θαμμένα και ερωτήματα που δεν έχουν εύκολες απαντήσεις, όπου το παρελθόν δεν έχει ακόμη ειπωθεί και το μέλλον περιμένει να γραφτεί.

Δείτε το book trailer: https://www.youtube.com/watch?v=hyrJkD4PrfI

 

Βιογραφικό
Η Anna Musewald (Άννα Μούζεβαλντ) γεννήθηκε στην Ελλάδα αλλά από το 1998 ζει μόνιμα με την οικογένειά της στο Μόναχο της Γερμανίας. Εργάζεται σαν οικονομικός και φορολογικός σύμβουλος, αλλά τον ελεύθερο χρόνο της τον αφιερώνει στο φανταστικό κόσμο των βιβλίων είτε διαβάζοντας τις ιστορίες που έχουν φανταστεί άλλοι, είτε γράφοντας η ίδια τις ιστορίες που θα της άρεσε να διαβάσουν οι άλλοι. Ξεκίνησε να γράφει ιστορίες για παιδιά. Στην Ελλάδα έχουν εκδοθεί: «Στην αναζήτηση της χαμένης ομορφιάς» (εκδ. Πατάκη, 2003), «Ο φύλακας της Ερμίν» (εκδ. Κέδρος, 2008), «Τα πράσινα και κίτρινα πιόνια» (εκδ. Πηγή, 2024). Τα τελευταία χρόνια έχει γράψει αρκετές ιστορίες για ενήλικες, αλλά ποτέ δεν έφυγε από τον κόσμο του φανταστικού.

 

Εκδόσεις Πηγή
Μαλέας 11, 54634 Θεσσαλονίκη, Τηλ. 2311 272803
pigi.gr, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΜΑΝΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ

Μόλις ανακοινώθηκε από τον εκδοτικό οίκο ότι η πρώτη έκδοση των 33.000 αντιτύπων της «Ιθάκης» εξαντλήθηκε μέσα σε λίγες ώρες. Πρόκειται για μια εμπορική επίδοση που, με τις τρέχουσες τιμές αγοράς, μεταφράζεται σε έσοδα που ακουμπούν το ένα εκατομμύριο ευρώ μέσα στην πρώτη ημέρα κυκλοφορίας.

Στο σημείο αυτό ωστόσο, και για να μιλάμε με στοιχειώδη σοβαρότητα σε μια χώρα όπου όλοι εμφανίζουν τον εαυτό τους ως διακονούμενο της αλήθειας και της διαφάνειας, θα είχε ενδιαφέρον ο εκδότης να δημοσιοποιήσει —όχι προφορικά, αλλά με τα σχετικά παραστατικά— τα τιμολόγια του τυπογραφείου, τις πραγματικές εκτυπωτικές δαπάνες, το κόστος παραγωγής και τη δομή του οικονομικού μοντέλου που στηρίζει μια τέτοια «πρωτοφανή» επιτυχία.

Η οικονομική διάσταση ενός πολιτικού βιβλίου δεν είναι ουδέτερη. Είναι μέρος της αφήγησης, της εξουσίας και της ίδιας της κατασκευής του μύθου που επιχειρεί να επιβληθεί στο δημόσιο χώρο.

Πάμε λοιπόν…

******

Το πρώτο, και καθόλου αμελητέο, σοβαρό πρόβλημα που συναντά κανείς ολοκληρώνοντας την ανάγνωση της «Ιθάκης» είναι η εκκωφαντική απουσία ενός ευρετηρίου ονομάτων. Δεν πρόκειται για λεπτομέρεια τυπογραφικής φιλολογίας ούτε για παράλειψη βιβλιογραφικού savoir-faire.

Είναι το υλικό σύμπτωμα ενός βιβλίου που δεν θέλει να είναι πραγματικό αρχείο.

Η έλλειψη ευρετηρίου δεν δείχνει απλώς αμέλεια. Εκφράζει μια βαθύτερη πρόθεση: την άρνηση του συγγραφέα να εκτεθεί στη διασταύρωση, στη σύγκριση, στη διαφάνεια των αναφορών του. Το ευρετήριο είναι, στη βιβλιοεπιστήμη, ο τόπος όπου ο αναγνώστης μπορεί να ανασυντάξει τη δομή της αφήγησης παρά την εκούσια σειρά του συγγραφέα.

Με άλλα λόγια, είναι η στιγμή που το κείμενο χάνει το μονοπώλιο πάνω στο νόημα. Εδώ, η απουσία του ευρετηρίου λειτουργεί ως κλείδωμα: ως ένας ακόμα τρόπος να παραμείνει το βιβλίο ένας αδιαφανής θόλος, όπου τα πρόσωπα εμφανίζονται και εξαφανίζονται με τον ρυθμό που επιβάλλει ο αφηγητής και όχι η ιστορικότητα της περιόδου.

Αυτό το δομικό χαρακτηριστικό προϊδεάζει για όσα ακολουθούν στις 726 σελίδες, τις οποίες ολοκλήρωσα με αίσθηση διαρκούς πνιγμού και αυξανόμενης δυσπιστίας. Διότι όσο προχωρά η αφήγηση, τόσο γίνεται σαφές ότι η «Ιθάκη» δεν είναι αποτέλεσμα της ανάγκης να αποδοθεί η πραγματικότητα, αλλά ενός επίμονου σχεδίου να διασωθεί η εικόνα του συγγραφέα.

Το βιβλίο οργανώνεται γύρω από μία μυστικιστική σχεδόν επιτελεστικότητα: την ιδέα ότι ο πρώην πρωθυπουργός υπήρξε το θύμα μιας ακατάληπτης γεωπολιτικής δίνης, ότι κάθε του επιλογή υπήρξε μονόδρομος, ότι κάθε στρατηγική, ακόμη και η πιο καταστροφική, ήταν προϊόν εξωτερικών πιέσεων και όχι εσωτερικής απόφασης.

Οι περιγραφές των ακραίων συνθηκών —οι συναντήσεις με Μέρκελ, Ολάντ, Ομπάμα, Πούτιν, οι διαπραγματεύσεις που εκτυλίσσονται σαν να είναι θέατρο πολέμου, οι αρτηριακές πιέσεις της Ευρωζώνης— χρησιμοποιούνται όχι ως τρόπος να φωτιστεί η ιστορική πολυπλοκότητα, αλλά ως μηχανισμός αποσυλλογής της ευθύνης.

Το μοτίβο είναι παντού το ίδιο: ο συγγραφέας τοποθετεί το σκηνικό έτσι ώστε το ίδιο το βάρος της ιστορίας να δικαιολογεί, σχεδόν να προκαθορίζει, τις επιλογές του. Το δημοψήφισμα του 2015, οι κωλοτούμπες της επόμενης μέρας, το τρίτο μνημόνιο —τα συναντά κανείς όχι ως πολιτικές αποφάσεις που ελήφθησαν, αλλά ως ιστορικά «συμβάντα» που επέπεσαν πάνω στον Τσίπρα σαν φυσικά φαινόμενα.

Δεν υπάρχει πουθενά η οριακή αναγνώριση ότι μία κυβέρνηση έχει πάντοτε περισσότερα από ένα μονοπάτια.

Υπάρχει μόνο η απόπειρα να πεισθεί ο αναγνώστης ότι υπήρχε ένα και μόνο μονοπάτι, και αυτό ήταν το μονοπάτι που επέλεξε ο συγγραφέας.

Όταν δε η αφήγηση αγγίζει το πεδίο της «υποκειμενικότητας», η κατάσταση χειροτερεύει. Στη θεωρία, η προσωπική ματιά θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ειλικρινής παραδοχή των ορίων της αφήγησης.

Στην πράξη, η υποκειμενικότητα στη «Ιθάκη» χρησιμοποιείται ως προληπτική συγχωρητική ευχή. Ο συγγραφέας λέει εξαρχής «αυτή είναι η δική μου οπτική», αλλά αυτή η δήλωση λειτουργεί όχι ως κριτική επίγνωση, αλλά ως ασπίδα για όσα δεν θα ειπωθούν ποτέ.

Σημαντικά επεισόδια προσπερνιούνται πνιχτά. Άβολες στιγμές της διακυβέρνησης πετιούνται στο περιθώριο με μια φράση. Ζητήματα ηθικής τάξης —αυτά που όρισαν το πώς είδε η κοινωνία εκείνη την εξουσία— παρουσιάζονται σχεδόν σαν φευγαλέες λεπτομέρειες. Λες και η πολιτική μνήμη μπορεί να περάσει στο ντούκου.

Οι παρεμβάσεις που παρουσιάζονται ως «αυτοκριτική» δεν είναι αυτοκριτική, είναι λογοτεχνικά διακοσμητικές παρενθέσεις. Μικρές, προσεκτικά επιλεγμένες παραδοχές —η Novartis, οι τηλεοπτικές άδειες, η επιλογή του Παππά μετά την καταδίκη, η υποτίμηση του παράγοντα Βαρουφάκη— χρησιμοποιούνται ως μάρτυρες «ωριμότητας», χωρίς όμως να αγγίξουν ποτέ τον πυρήνα του προβλήματος: τη βαθιά, στρατηγική μετάπτωση ενός κόμματος που υποσχέθηκε ρήξη και παρέδωσε ένα τρίτο μνημόνιο.

Δεν υπάρχει στο βιβλίο ούτε μία παράγραφος που να αναλύει πραγματικά πώς συνέβη η μετάλλαξη.

Δεν υπάρχει ούτε μια φράση που να εξηγεί την απότομη εγκατάλειψη του αντιμνημονιακού προτάγματος. Η αυτοκριτική λειτουργεί ως ψιμύθιο – όχι ως κάτοπτρο.

Το κεφάλαιο των προσώπων είναι ακόμη πιο αποκαλυπτικό, όχι για όσα λέγονται, αλλά για όσα δεν λέγονται. Οι συνεργάτες και οι πρώην σύμμαχοι λειτουργούν ως προσωπεία στη μονολογική σκηνή που έχει στήσει ο συγγραφέας. Ορισμένοι στοχοποιούνται με τρόπο σχεδόν εκδικητικό —ο Λαφαζάνης και η Κωνσταντοπούλου αντιμετωπίζονται μέσα από φίλτρα που αγγίζουν το πολιτικό απαξιωτικό δελτίο— ενώ άλλοι, όπως ο Καμμένος, ο Τσακαλώτος ή οι τωρινοί πρωταγωνιστές του ευρύτερου χώρου, εμφανίζονται σε βαθμό που θα έκανε έναν εξωτερικό αναγνώστη να υποθέσει ότι σχεδόν δεν υπήρξαν.

Σαν να υπήρχε πάντα ένας και μόνος ρυθμιστής της ιστορίας και όλοι οι άλλοι ήταν περιφερειακός φωτισμός. Η ισοπέδωση των προσώπων και των ρόλων τους δεν είναι τυχαία. Είναι τρόπος να ανασυνταχθεί, να «καθαριστεί» η ιστορική εικόνα.

Ωστόσο, το πραγματικό κέντρο βάρους της «Ιθάκης» είναι το τελευταίο της στρώμα: η απόπειρα να εμφανιστεί ως βιβλίο παρακαταθήκης, ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί προσεκτικά διαχειρισμένο προοίμιο πολιτικής επανεμφάνισης.

Δεν διαβάζουμε ένα έργο απολογισμού.

Διαβάζουμε ένα έργο προεξόφλησης.

Ένα βιβλίο που φιλοδοξεί να προλάβει τις επόμενες πολιτικές εξελίξεις, κατασκευάζοντας μια αφήγηση που θα επιτρέπει στον συγγραφέα να επιστρέψει χωρίς τις αλυσίδες των αποτυχιών που στο συλλογικό φαντασιακό τον συνοδεύουν.

Μιλώντας για «Πυξίδα» στο τέλος, το βιβλίο υπόσχεται ένα μέλλον χωρίς όμως να το περιγράφει, χωρίς να το αναλαμβάνει, χωρίς να το εξειδικεύει. Είναι μια φόρμουλα προεκλογικής διαθεσιμότητας χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.

Και τούτο είναι το βαθύτερο πρόβλημα της «Ιθάκης». Όχι ότι επιχειρεί να ξαναγράψει την ιστορία —όλοι οι πολιτικοί το κάνουν. Αλλά ότι το κάνει με τρόπο που αποσιωπά συστηματικά τις φωνές της κοινωνίας, δηλαδή των ανθρώπων που βίωσαν το κόστος των επιλογών.

Οι αδύναμοι, οι εργαζόμενοι, οι νέοι, αυτοί που πλήρωσαν το τότε και πληρώνουν το τώρα, εμφανίζονται στο βιβλίο μόνο ως αφηρημένη κατηγορία.

Δεν υπάρχει πραγματική, σαρκική, πολιτική σύλληψη της καθημερινότητας.

Δεν υπάρχει η στοιχειώδης αναμέτρηση με τη σημερινή συνθήκη: ακρίβεια, εξάντληση, κοινωνική κόπωση.

Το βιβλίο κλείνει πριν καν ανοίξει το παρόν.

Ολοκληρώνοντας, λοιπόν, την ανάγνωση αυτών των 726 σελίδων, το συμπέρασμα είναι αμείλικτο: η «Ιθάκη» δεν είναι ο τόπος της επιστροφής στην αλήθεια, αλλά ο τόπος της επιστροφής στην αυτοδικαίωση.

Και η απουσία ευρετηρίου στο τέλος μοιάζει, εκ του αποτελέσματος, όχι ως παράλειψη, αλλά ως ειρωνική μεταφορά: δεν υπάρχουν καταλογογραφημένα πρόσωπα, επειδή το μόνο πρόσωπο που δικαιούται να μείνει αλώβητο, μη-ελέγξιμο, μη-αντιπαραβαλλόμενο, είναι ο ίδιος ο συγγραφέας.

Κι αυτή η επιλογή, όσο κι αν ντύνεται με ρητορικές περί ιστορικής μαρτυρίας, δεν είναι τίποτε άλλο από μια επίπονα επιμελημένη προσπάθεια να ξεφύγει ο ίδιος από την κρίση του χρόνου —και ταυτόχρονα να προετοιμάσει ένα νέο πολιτικό πέρασμα, ξανά «εν λευκώ», ξανά χωρίς ευρετήριο.

Καλημέρα!!!

Πηγή: facebook

ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΕΡΑΙΟΥΔΑΚΗΣ

Το βράδυ της Δευτέρας 10 Νοεμβρίου, στο Old Billingsgate του Λονδίνου, το φετινό βραβείο Booker απονεμήθηκε στον Ντέιβιντ Σολόι (David Szalay) για το μυθιστόρημά του Flesh («Σάρκα»). Eνα βιβλίο για το σώμα, την εξουσία, την ανδρική ταυτότητα και την κοινωνική άνοδο, μια ιστορία που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο.

Ο πρόεδρος της επιτροπής, Ρόντι Ντόιλ, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Οι κριτές επέστρεφαν ξανά και ξανά σε αυτό το βιβλίο εξαιτίας της μοναδικότητάς του. Δεν είχαμε διαβάσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Είναι, με πολλούς τρόπους, ένα σκοτεινό βιβλίο, αλλά ταυτόχρονα απολαυστικό. Εξερευνά τι σημαίνει να είσαι ζωντανός –μέσα σε ένα σώμα– και να είσαι άνθρωπος. Είναι ένα βαθύ, πρωτότυπο και πανέμορφα γραμμένο έργο που μένει μέσα σου πολύ καιρό μετά το τέλος του». Τα υπόλοιπα μέλη ήταν η Νιγηριανή συγγραφέας Αγιόμπαμι Αντεμπάγιο, η σταρ του Χόλιγουντ Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, η οποία είναι επίσης, παραγωγός και εκδότρια, ο συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας Κρις Πάουερ και η Ράιλι Ριντ, η οποία στο παρελθόν είχε βρεθεί ως υποψήφια σε μακρά λίστα για το βραβείο.

Η ελληνική μετάφραση θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ψυχογιός σε μετάφραση της Βάσιας Τζανακάρη τον Μάρτιο του 2026, ενώ περσινή νικήτρια ήταν η Βρετανίδα Σαμάνθα Χάρβεϊ, η οποία απέσπασε το βραβείο για το Orbital, ένα μυθιστόρημα που παρακολουθεί έξι αστροναύτες σε διαστημικό σταθμό.

 

video

Από την Ουγγαρία στο Λονδίνο

Το Flesh, έκτο μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Σολόι, ακολουθεί τη ζωή του Ίστβαν (Istvan), ο οποίος μεγαλώνει στην Ουγγαρία, σε μια εποχή φτώχειας και πολιτικών αλλαγών. Από τα πρώτα κιόλας κεφάλαια, καταλαβαίνουμε πως δεν είναι ένας άνθρωπος που «κυνηγά» κάτι. Ζει περισσότερο παρατηρώντας, παρά πράττοντας.

Η ιστορία τον ακολουθεί από τα εφηβικά του χρόνια σ' ένα συγκρότημα εργατικών κατοικιών, έως τη μετανάστευσή του στο Λονδίνο. Εκεί, προσπαθεί να φτιάξει μια καλύτερη ζωή, όμως σύντομα αντιλαμβάνεται πως ο πλούτος και η επιτυχία δεν φέρνουν ουσιαστική αλλαγή. Όπου κι αν βρίσκεται, νιώθει ξένος — στους τόπους, στις σχέσεις, ακόμα και στο ίδιο του το σώμα.

Ο συγγραφέας αφηγείται αυτή τη διαδρομή χωρίς δραματισμούς και χωρίς «λογοτεχνικές» εξάρσεις. Με ψυχραιμία, σχεδόν με αποστασιοποίηση. Αυτή η επιλογή κάνει το βιβλίο να μοιάζει πιο αληθινό. Ο Ίστβαν είναι ένας απλός άνθρωπος που προσπαθεί να σταθεί μέσα σ' έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνει.

Ο τίτλος Flesh («Σάρκα») δεν είναι τυχαίος

Το βιβλίο μιλά για τον άνθρωπο όχι μέσα από τα συναισθήματα ή τις σκέψεις του, αλλά μέσα από το σώμα του. Ο ήρωας βιώνει τη ζωή με φυσικό τρόπο — με επιθυμία, κόπωση, πόνο, ανάγκη. Η ύπαρξή του δεν είναι πνευματική, είναι υλική.

Ο Ντέιβιντ Σολόι δεν χρησιμοποιεί πολλά λόγια, αλλά αφήνει τα γεγονότα να δείχνουν όσα δεν λέγονται. Όταν ο Ίστβαν δεν μπορεί να εκφράσει όσα νιώθει, το σώμα του «μιλά» στη θέση του. Οι πράξεις του γίνονται το μοναδικό μέσο επικοινωνίας. Μέσα από αυτή τη σιωπή, το βιβλίο αποκτά μια ένταση σχεδόν συγκλονιστική.

Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί κριτικοί μίλησαν για το Flesh ως «μια μελέτη πάνω στην απάθεια». Ο Ίστβαν δεν αντιδρά έντονα σε τίποτα, και όμως η ζωή του είναι γεμάτη μικρές τραγωδίες. Ο Ντέιβιντ Σολόι δείχνει ότι η παθητικότητα μπορεί να είναι κι αυτή μια μορφή μοίρας.

 

Ένας Ευρωπαίος χωρίς πατρίδα

Πέρα από την προσωπική ιστορία, το Flesh μιλά και για την ευρωπαϊκή εμπειρία του ξεριζωμού. Ο Ίστβαν, όπως πολλοί άνθρωποι από την Ανατολική Ευρώπη, αναζητά ένα καλύτερο μέλλον στη Δύση. Όμως η Δύση που βρίσκει δεν είναι ούτε πιο ανθρώπινη ούτε πιο ζωντανή. Είναι ένας κόσμος πλούσιος, αλλά ψυχρός.

Στο Λονδίνο, ο ήρωας εργάζεται για μια εύπορη οικογένεια, ζει σ' έναν κόσμο που δεν του ανήκει και προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι ανήκει κάπου. Δεν τα καταφέρνει ποτέ. Ο Ντέιβιντ Σολόι, χωρίς να καταφεύγει σε κοινωνικά συνθήματα, δείχνει την κοινή μοναξιά πλούσιων και φτωχών. Η αποξένωση δεν κάνει διακρίσεις.

Το Flesh είναι γραμμένο σε απλή, καθαρή γλώσσα. Ο συγγραφέας αποφεύγει τις περιγραφές που κουράζουν ή τις ψυχολογικές αναλύσεις που εξηγούν τα πάντα. Οι φράσεις του είναι σύντομες, ο ρυθμός ήρεμος. Το αποτέλεσμα είναι ένα πυκνό, ρεαλιστικό κείμενο που διαβάζεται αβίαστα, αλλά αφήνει πίσω του έντονο αποτύπωμα.

Αυτή η απλότητα είναι και η μεγαλύτερη δύναμή του. Ο Ντέιβιντ Σολόι δεν «πείθει» τον αναγνώστη με μεγάλα νοήματα, αλλά τον συγκινεί με το αυτονόητο. Όπως είχε φανεί και σε προηγούμενο βιβλίο του, «All That Man Is» (υποψήφιο για Booker το 2016), ο ίδιος ενδιαφέρεται για τη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου. Το Flesh είναι σαν συνέχεια εκείνου του έργου, πιο ώριμη και πιο εσωτερική.

Για τον Έλληνα αναγνώστη

Για το ελληνικό κοινό, το Flesh έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Ίστβαν θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άνθρωπος που φεύγει από τον τόπο του ψάχνοντας μια καλύτερη ζωή. Θα μπορούσε να είναι ένας μετανάστης, ένας εργάτης, ένας υπάλληλος, κάποιος που προσπαθεί να σταθεί όρθιος μέσα σε μια πραγματικότητα που δεν του δίνει χρόνο να σκεφτεί.

Η εμπειρία του «ξένου» είναι κοινή. Και ο Ντέιβιντ Σολόι καταφέρνει να τη δείξει χωρίς διδακτισμό, μόνο με απλές εικόνες. Εναν άνθρωπο που οδηγεί σιωπηλά, που δουλεύει, που παρατηρεί τους άλλους, που δεν ξέρει πώς να εκφράσει όσα νιώθει. Το Flesh δεν είναι ένα εύκολο ή «ευχάριστο» βιβλίο. Είναι όμως ειλικρινές. Και αυτή η ειλικρίνεια το κάνει να ξεχωρίζει.

Πηγή: ethnos.gr

Σπύρος Αραβανής "Ζεστά Ποτά" Eνα βιβλίο για το θρυλικό άλμπουμ και την εποχή του Πρόλογος: Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας

Τα Ζεστά Ποτά, το ντεμπούτο άλμπουμ των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα, κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1985. Σαράντα χρόνια μετά, μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου αναβιώνει η ιστορία του δίσκου που άλλαξε το ελληνικό τραγούδι, και μαζί της αναγεννάται μια ολόκληρη εποχή. Είναι ο δίσκος που περιέχει τα «Ρίτα Ριτάκι», «Μια βραδιά στο Λούκι», «Φάνης», «Προσωπικές οπτασίες», «Υπόγειο», «Για ένα κομμάτι ψωμί», «Γέλα πουλί μου», «Παίξε βραχνή μου φυσαρμόνικα», «Τις Κυριακές από παιδί τις σιχαινόμουνα», «Κορίτσια της συγγνώμης». Ένα σύνολο τραγουδιών που καθιέρωσαν με μεγάλη εμπορική απήχηση και καθολική αποδοχή την ευαίσθητη τραγουδοποιοία των Κατσιμιχαίων και έδειξαν κατόπιν τον δρόμο της μουσικής έκφρασης σε εκατοντάδες δημιουργούς.  Το βιβλίο του Σπύρου Αραβανή καταγράφει το κλίμα της εποχής που κυκλοφόρησε, συνομιλεί με τους πρωταγωνιστές, παρουσιάζει δημοσιεύματα και κριτικές και πολύτιμα στοιχεία για τον δίσκο την παραγωγή του οποίου είχε αναλάβει ο Μανώλης Ρασούλης.  «Είμαι χαρούμενος και περήφανος που επιτέλους βγαίνουν τα τραγούδια του Χάρη και του Πάνου, μετά από τόσα χρόνια αντιξοοτήτων και αρνήσεων. […] Η καλλιτεχνική οντότητα του Χάρη και του Πάνου είναι αυθεντικότατη, φύσει και θέσει, και τα τραγούδια τους κινούνται ολοταχώς προς τη χρυσή τομή του νεοελληνικού τραγουδιού, και είναι τόσο ανθρώπινα, που τα αισθάνομαι σαν ζεστά ποτά, μέσα σε μια ύπουλα παγωμένη νύχτα του χειμώνα. Δεν είναι απλώς ελληνικά τραγούδια. Είναι ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ που φανερώνουν ελληνικές υπάρξεις που χύνονται στη γλυκύτητα του τραγουδιού της ανθρώπινης φυλής […] ». Από το σημείωμα του Μανώλη Ρασούλη που συνόδευε τα Ζεστά Ποτά.  Ο Σπύρος Αραβανής εργάζεται ως φιλόλογος και είναι διδάκτορας Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης με πολύχρονη θητεία ως μουσικός συντάκτης και συγγραφέας βιβλίων σχετικών με το ελληνικό τραγούδι. Διευθύνει την Επιθεώρηση Ποιητικής Τέχνης Ποιείν (www.poiein.gr) και έχει συγγράψει έξι λογοτεχνικά βιβλία και μελετήματα για τη μουσική, καθώς και την αυτοβιογραφική αφήγηση του Μάνου Ελευθερίου, Μαλαματένια λόγια. Το βιβλίο εντάσσεται στην ενδιαφέρουσα εκδοτική σειρά "33⅓" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οξύ, με τις ιστορίες θρυλικών άλμπουμ της ελληνικής δισκογραφίας.  Σελίδες: 176 Εκδόσεις Οξύ Χορηγός επικοινωνίας:

Σπύρος Αραβανής

ΖΕΣΤΑ ΠΟΤΑ

Τα Ζεστά Ποτά, το ντεμπούτο άλμπουμ των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα, κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1985. Σαράντα χρόνια μετά, μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου αναβιώνει η ιστορία του δίσκου που άλλαξε το ελληνικό τραγούδι, και μαζί της αναγεννάται μια ολόκληρη εποχή.

11.90 €

Ανδρέας Μποννάτος
Σκοτεινή Ντίβα - Ιστορίες παγκόσμιας προδοσίας

Εκδόσεις Τεύθις

 

Κυκλοφόρησε το συνταρακτικό, τρίτομο έργο του Ανδρέα Μποννάτου «Σκοτεινή ντίβα - Ιστορίες παγκόσμιας προδοσίας», που φωτίζει, με διαφορετικό τρόπο, τη θρυλική ζωή της Μαρίας Κάλλας και παρουσιάζει νέα, συγκλονιστικά στοιχεία, ανατρέποντας πλήρως την εικόνα που είχαμε για σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής αλλά και διεθνούς ιστορίας.
Ο συγγραφέας Ανδρέας Μποννάτος (είναι ο γνωστός δημοσιογράφος Ανδρέας Γ. Χριστοδουλάκης), μας αποκαλύπτει πλήθος μυστικών, καλά φυλαγμένων στα συρτάρια των κυβερνήσεων, των μυστικών υπηρεσιών αλλά και πανίσχυρων προσωπικοτήτων που αφορούν φαινομενικά ετερόκλιτα γεγονότα και απασχόλησαν την παγκόσμια κοινή γνώμη επί δεκαετίες. Γεγονότα καθοριστικά για την πολιτική πορεία της Ελλάδας, ίντριγκες, συνωμοσίες αλλά και δολοφονίες, που συγκλόνισαν τον κόσμο και οι οποίες πέρασαν μπροστά από τα μάτια όλων ως τυχαία γεγονότα.
Η αφορμή και το επίκεντρο (αλλά όχι και το σύνολο) της έρευνας είναι η κρυφή ζωή της μεγάλης Ντίβας Μαρίας Κάλλας και η σχέση της με τον Αριστοτέλη Ωνάση. Από την ενδελεχή όμως αναζήτηση της αλήθειας προκύπτουν αποκαλύψεις για πολλές προσωπικότητες και συμβάντων, αφού η Κάλλας και ο Ωνάσης σχετίζονταν με την ελίτ της εποχής και είχαν πληροφορίες που κανένας άλλος εκτός των παγκόσμιων ηγετών δεν μπορούσε να έχει.
Ο Ανδρέας Μποννάτος κατονομάζει όλα τα πρόσωπα που του μίλησαν, έχοντας πρωτογενή γνώση των γεγονότων, προς επίρρωση των αποκλειστικών πληροφοριών. Αποκαλύπτει εν ολίγοις τις πηγές του και αυτό είναι ένα ακόμη συγκλονιστικό στοιχείο της αφήγησης.
Το τρίτομο έργο, το οποίο ο συγγραφέας χαρακτηρίζει ως «χρονολόγιο μυθιστορίας», αφηγείται ιστορίες προδοσίας, προσωπικής αλλά και παγκόσμιας. Αυτό συμβαίνει επειδή ο κινητήριος μοχλός της ιστορίας δεν είναι ούτε ο έρωτας, ούτε το χρήμα, ούτε η εξουσία: είναι ο φθόνος και η ζήλεια, δηλαδή τα βασικά συστατικά του ανθρώπινου χαρακτήρα, που φέρνουν πάντα την προδοσία.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ, «ΤΡΟΜΕΡΕΣ» ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Η έκδοση απαντά σε καταιγιστικά ερωτήματα:
Ποιος ήταν ο μεγάλος έρωτας στη ζωή της Μαρίας Κάλλας αφού δεν ήταν ο Ωνάσης; Υπήρξε μεγάλος έρωτας στη ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση, εφόσον την Κάλλας την ξεπέρασε μάλλον γρήγορα;
Ποια ήταν η σχέση των δυο τους με το ίδιο φύλο; Γιατί πρόδωσαν ο ένας τον άλλο; Ποιο ήταν το αληθινό τέλος της ζωής της Κάλλας το 1977 αφού δεν πέθανε από μια «τυπική καρδιακή προσβολή»;

«Ντένις-Η Σκιά», ο πράκτορας που προέβλεψε με ακρίβεια τη δολοφονία του Προέδρου Κένεντι
Ποιος ήταν στα αλήθεια ο «Ντέννις-Η Σκιά», ο διάσημος πράκτορας που αποκάλυψε σε Μαρία και Αριστοτέλη, πάνω στη θαλαμηγό «Χριστίνα», την επερχόμενη δολοφονία του Τζον Κένεντι, πέντε μήνες νωρίτερα από τον Νοέμβριο του 1963;
Ποιος ήταν ο βιολογικός πατέρας της Μαρίας αφού αποδεδειγμένα δεν ήταν ο Γεώργιος Καλογερόπουλος;
Στη σύγχρονη μεταπολεμική ιστορία, ο στενός φίλος της Κάλλας και «εξ απορρήτων» του Ωνάση και του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο καθηγητής Ιωάννης Γεωργάκης, αποκαλύπτει ποιοι οδήγησαν την Ελλάδα στον καταστρεπτικό Εμφύλιο 1946-49 ενώ γνώριζαν από πριν πως η Ελλάδα είχε «καταχωρηθεί» στο Δυτικό Στρατόπεδο μετά τη συνάντηση Τσώρτσιλ-Στάλιν στη Μόσχα τον Οκτώβριο του 1944, τέσσερις μήνες πριν τη Συμφωνία της Γιάλτας.

Κωνσταντίνος Καραμανλής, Παύλος και Φρειδερίκη: όλη η αλήθεια
Αλλά και ποια ήταν η μία και μοναδική γυναίκα που πραγματικά ερωτεύθηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, πολύ πριν το γάμο του με την Αμαλία Μεγαπάνου;
Ποιος κανόνισε να φύγει άρον-άρον από την Ελλάδα ο Καραμανλής, το 1963, για να μη δολοφονηθεί από τους ανθρώπους του Παλατιού, όπως ήταν σίγουρος ο ίδιος;
Ποια ήταν η συγκλονιστική αλήθεια που αποκάλυψε ο γιατρός του Παλατιού Θωμάς Δοξιάδης, για τους πολύ κοντινούς θανάτους του Βασιλιά Παύλου και του Αυλάρχη Λεβίδη;

Η αλήθεια για τη δολοφονία της Άνν Ντόροθι Τσάπμαν
Ποιοι ήταν οι δύο δολοφόνοι της Αγγλίδας δημοσιογράφου Άνν Ντόροθι Τσάπμαν επί Χούντας στην Ελλάδα; Τι γνώριζε και την έβγαλαν από τη μέση; Τι πολύτιμο πήραν από τα πράγματά της;
Ποιος έδωσε εντολή στον δικτάτορα Δημήτριο Ιωαννίδη να ανατρέψει και να δολοφονήσει τον Μακάριο προκαλώντας, τη μεγάλη προδοσία της Κύπρου, το 1974;

Το μοιραίο τηλεφώνημα του δικτάτορα Ιωαννίδη το 1974
Σε ποιον τηλεφώνησε ο δικτάτορας Ιωαννίδης μόλις τον απέπεμψαν οι Στρατηγοί για να φέρουν πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα, μετά την εισβολή των Τούρκων στη Μεγαλόνησο;
Τι απέγιναν τα μυστικά αρχεία της ΕΣΑ που εμπιστεύθηκε ο Αλέξανδρος Παναγούλης στην Οριάνα Φαλάτσι και ποιος ο πραγματικός, ιντριγκαδόρικος ρόλος της τελευταίας; Ήταν δολοφονία ο θάνατος του Παναγούλη;

Ο περιβόητος πληροφοριοδότης «Φώντας» για τη 17Ν

Ποιος ήταν ο περιβόητος «Φώντας» που έδωσε (και σε ποιον) πολύτιμες πληροφορίες για τη δομή και τη δράση της τρομοκρατικής οργάνωσης 17Ν, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, που όμως δεν αξιοποιήθηκαν εγκαίρως με αποτέλεσμα να καθυστερήσει σχεδόν 10 χρόνια ο εντοπισμός και η εξάρθρωσή της; Έπρεπε να φτάσουμε στο 2002 για να αξιοποιηθούν από τον τότε Υπουργό Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και τις υπηρεσίες της ΕΛΑΣ οι πληροφορίες, για να ξετυλιχτεί το κουβάρι…

Οι αποκαλύψεις του Advocate
Αλλά και ένας άλλος, μυθιστορηματικός χαρακτήρας του βιβλίου, ο Advocate (τον συνθέτουν πέντε διαφορετικά υπαρκτά πρόσωπα, που έζησαν από πολύ κοντά την Κάλλας αλλά και τον Ωνάση), μας αποκαλύπτει ποιος Έλληνας στρατιωτικός δολοφόνησε με δολιοφθορά στο αεροπλάνο, τον Αλέξανδρο Αρ. Ωνάση το 1973 και γιατί το έκανε.
Πώς επηρέασε τη ζωή της Μαρίας, ο πανίσχυρος Σταύρος Νιάρχος, που παντρεύτηκε την Ευγενία Λιβανού και κατόπιν την αδελφή της Τίνα, πρώην κυρία Ωνάση;

Ο Μπράιαν Τζόουνς των Rolling Stones που δολοφονήθηκε άγρια στην πισίνα του και η Πριγκίπισσα Μαργαρίτα, αδελφή της Ελισάβετ
Ποια ήταν η σχέση του Νιάρχου με την Πριγκίπισσα Μαργαρίτα της Αγγλίας, αδελφή της Βασίλισσας Ελισάβετ και πώς αποκαλούσε ο Σταύρος τον «Έλληνα» βασιλικό σύζυγο Φίλιππο της Αγγλίας;
Πώς συνδέονται τα οργιώδη πάρτι της Πριγκίπισσας Μαργαρίτας με τον θάνατο-δολοφονία του εραστή της, Μπράιαν Τζόουνς των Rolling Stones;

Μαρία Κάλλας, Εύα Περόν, Μέριλιν Μονρόε: η συγκλονιστική αποκάλυψη
Τι ακολούθησε όταν η Μαρία συναντήθηκε κατ’ ιδίαν με την Εύα Περόν το 1949 και με τη Μέριλιν Μονρόε το 1962;
Τι ήθελαν από τη ζωή της η Μάρλεν Ντίντριχ, η Γκρέτα Γκάρμπο, η Μαρί Ελέν ντε Ρότσιλντ, η Ντόρα Μάαρ («μούσα» του Πικάσο) αλλά και η Εντίθ Πιάφ;

Το άκρως απόρρητο «Σχέδιο Μεσαπηλιώτης» και ποιος δολοφόνησε «αθόρυβα» τον Ιωάννη Μεταξά
Γιατί η Μαρία δεν συγχώρησε ποτέ τη μητέρα της Ευαγγελία-Λίτσα Καλογεροπούλου; Γιατί δεν πήγε στην κηδεία του φερόμενου ως πατέρα της Γεώργιου Καλογερόπουλου; Πώς την εκδικήθηκε η αδελφή της Υακίνθη-Τζάκι, που ήταν ένα μοιραίο πρόσωπο για την Κάλλας;
Τι ακριβώς ήταν το απόρρητο «Σχέδιο Μεσαπηλιώτης» το 1940-41, που οδήγησε στην αθόρυβη δολοφονία του Ιωάννη Μεταξά και από ποιον στενό συνεργάτη του;

Ο Ρόμπερτ Κένεντι, ο αδελφός του Έντουαρντ και ο δικηγόρος Ρόι Κον, μετέπειτα πολιτικός μέντορας του Ντόναλντ Τραμπ
Τη σφραγίδα τους στη «Σκοτεινή Ντίβα - Ιστορίες παγκόσμιας προδοσίας» βάζουν με τη παρουσία τους ο υποψήφιος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόμπερτ Κένεντι, που αντιπαθούσε τον Ωνάση και αντιδίκησε μαζί του, ο αδελφός του Έντουαρντ, που υπέγραψε δεσμευτικό συμβόλαιο με τον Αριστοτέλη και ο πανίσχυρος Αρχηγός του FBI Τζον Έντγκαρ Χούβερ.
Τι είπε ο διάσημος δικηγόρος του Ωνάση, ο Ρόι Κον (μετέπειτα πολιτικός μέντορας του Ντόναλντ Τραμπ) όταν κατάφερε και τον «έριξε στα μαλακά» με τις δίκες που είχε στις ΗΠΑ ο Έλληνας κροίσος;
Πώς συνδέονται όλα με το φιλόδοξο «Σχέδιο Conquistador» και την «Omega Airlines» του Ωνάση στις ΗΠΑ, που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ;

Μονακό, θανατηφόρες ίντριγκες και η πραγματική φιλία με την Πριγκίπισσα Γκρέις
Αναδύεται ακόμη, η τεράστια και πολύχρονη επιρροή που είχε στη ζωή της Κάλλας η αγαπημένη δασκάλα και θερμή ερωμένη της Ελβίρα ντε Χιντάλγκο...
Ποιο μεγάλο μυστικό αποκάλυψε στη Μαρία, η καλή της φίλη Πριγκίπισσα Γκρέις του Μονακό; Γιατί η αληθινή και ανυστερόβουλη φιλία τους κράτησε μέχρι τον θάνατο της Μαρίας;
Μετά από ποια σκοτεινή και θανατηφόρα ίντριγκα αναγκάστηκε ο Ωνάσης να εγκαταλείψει το Καζίνο του Μονακό, το 1966-67; Ποιος ήταν ο ρόλος της Μασονικής Στοάς P2 και του αρχηγού της, του διαβόητου Λίτσιο Τζέλλι και του αμφιλεγόμενου Τζούλιο Αντρεότι, μετέπειτα τρεις φορές Πρωθυπουργού της Ιταλίας, τον οποίο ο Ωνάσης αποκαλούσε «διαβολικό καμπούρη»;

Όλα αυτά τα ερωτήματα, βρίσκουν απάντηση μέσα από εκτενείς προσωπικές αφηγήσεις προς τον συγγραφέα, σημαντικών προσώπων που έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στα γεγονότα.
Οι απαντήσεις που ρίχνουν άπλετο φως σε όλα αυτά τα σκοτεινά σημεία της ιστορίας, γράφτηκαν μετά από 14 χρόνια ερευνητικής δημοσιογραφίας.

 

Βιογραφικό
Ο συγγραφέας Ανδρέας Μποννάτος (Ανδρέας Γ. Χριστοδουλάκης) είναι γνωστός δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στον Πειραιά όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε στην Αθήνα και έλαβε εκεί το πανεπιστημιακό του πτυχίο. Εργάστηκε στην εφημερίδα Το Βήμα, στον τηλεοπτικό σταθμό Mega Channel, στον ραδιοφωνικό σταθμό Flash και στην Ελληνική Ραδιοφωνία. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

 

Κεντρική διάθεση Τσιγαρίδας Α.Ε.
Αθήνα: 212 2224400, Θεσσαλονίκη: 2310 968660, tsigaridasbooks.gr, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.