Νέα στοιχεία για τους αριθμούς των θανάτων και των παρενεργειών από τα τέσσερα εμβόλια για τον κορωνοϊό φέρνει στο φως της δημοσιότητας η βάση δεδομένων της ΕΕ EudraVigilance και δίνει στη δημοσιότητα το vaccineimpact.com. Τα στοιχεία αφορούν τις 27 χώρες της ΕΕ και μόνο.

Ο Αύγουστος του 2021 θα μείνει για πάντα χαραγμένος στη συλλογική μνήμη αυτής της χώρας. Σύμφωνα με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, 950.000 στρέμματα έχουν ήδη μετατραπεί σε στάχτη και η συγκεκριμένη εκτίμηση ενδέχεται να μεταβληθεί τις επόμενες εβδομάδες, καθώς ο κίνδυνος πυρκαγιών θα παραμείνει μαζί μας εξαιτίας των ακραίων θερμοκρασιών του καλοκαιριού σε συνδυασμό με τους ανέμους. Οι φωτιές δεν έχουν σβήσει ακόμα, ενώ πολλοί συμπολίτες μας έχουν εκτοπιστεί, έχουν χάσει το σπίτι, τα χωράφια, το εισόδημά τους και χιλιάδες ζώα έχουν χάσει τη ζωή τους με τραγικό τρόπο. Πρόκειται για εθνική τραγωδία με μακροχρόνιες συνέπειες στη φύση και τους ανθρώπους. Η θλίψη και η οργή των πολιτών είναι μεγάλη και απολύτως δικαιολογημένη. Την ίδια στιγμή, διακινούνται σε συζητήσεις online και offline -ακόμη και από τα χείλη αρμοδίων- διάφορες προτάσεις ή/και “κατηγορώ” τα οποία είτε δεν ευσταθούν είτε αγγίζουν τη σφαίρα του φαντασιακού. Παρακάτω θα βρείτε πόση δόση αλήθειας εμπεριέχουν και ποιες είναι οι πραγματικές επιλογές που έχουμε.

Μύθος: Πρέπει να ξεκινήσει δενδροφύτευση αμέσως

Πραγματικότητα: Παρόλη τη λαχτάρα μας να βοηθήσουμε, η τεχνητή αναδάσωση μπορεί να είναι από ανώφελη έως και επικίνδυνη για την ανάκαμψη του δάσους. Το δάσος είναι ένα πολύ πιο πλούσιο και περίπλοκο οικοσύστημα από απλώς το σύνολο των δέντρων του. Είναι τα αγριολούλουδα, οι θάμνοι, το χώμα και οι μικροοργανισμοί του, τα ζώα, τα πουλιά. Αν μπούμε στο δάσος και αρχίσουμε να φυτεύουμε χωρίς να ξέρουμε, πατώντας σε λάθος σημεία την ώρα που η φύση προσπαθεί να αναγεννηθεί, μπορεί να προκαλέσουμε σημαντική βλάβη. Το ίδιο ισχύει αν φυτέψουμε δενδρύλλια τα οποία ίσως έχουν αρρώστιες, ή δεν είναι κατάλληλα για την εκάστοτε περιοχή ή δεν υπάρχει τρόπος να βρουν νερό και προστασία. Άρα, δεν παίρνουμε μέρος σε καμία τέτοια βιαστική κίνηση! 

Συχνά, το καλύτερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι απλώς να αφήσουμε το δάσος στην ησυχία του να ανακάμψει από μόνο του με φυσικό τρόπο, αρκεί βέβαια να μην δεχτεί άλλα πλήγματα από ανθρώπινες δραστηριότητες. Σε κάθε περίπτωση, η προστασία των καμένων εκτάσεων και οι όποιες παρεμβάσεις πρέπει να εξεταστούν με διαφάνεια από ειδικούς και να γίνουν κατά περίπτωση, μόνο αν και εφόσον συστήσουν εκείνοι. 

Να το πούμε διαφορετικά. Η τραγική κατάσταση οφείλεται στο γεγονός πως σχεδόν κανένας πολιτικός δεν έχει ακούσει τη συμβουλή των ειδικών για θέματα κλιματικής αλλαγής και προστασίας της φύσης. Λαμβάνουν κάποια σπασμωδικά μέτρα μόνο μετά από την τραγωδία. Να μην διαιωνίσουμε τα λάθη τους! Η πρώτη μας υποχρέωση είναι να απαιτήσουμε δασικούς χάρτες και διεύρυνση του σχεδιασμού πρόληψης και αντιμετώπισης. Πρέπει να διερευνηθούν και να διορθωθούν τα όποια λάθη ώστε να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για το επόμενο ακραίο φαινόμενο το οποίο δυστυχώς θα έρθει αναμφίβολα, λόγω κλιματικής κρίσης. 

Μύθος: Να βγάλουμε τα πεύκα και να βάλουμε άλλα δέντρα

Πραγματικότητα: Δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε ένα είδος χωρίς να προκαλέσουμε σοβαρές βλάβες σε ολόκληρο το οικοσύστημα, με κίνδυνο μέχρι και την ολική κατάρρευσή του. Όπως προαναφέρθηκε, το δάσος είναι πολύ πλούσιο και σύνθετο οικοσύστημα το οποίο συντηρεί διάφορα είδη χλωρίδας και πανίδας που αλληλοεξαρτώνται το ένα από το άλλο. Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως κάτι τέτοιο θα είχε την παραμικρή αξία στην ανάπλαση του πράσινου που χάθηκε εντός ορισμένων οικισμών, θα χρειαστεί μελέτη πριν τεθεί σε κίνδυνο ολόκληρη η ευαίσθητη περιοχή από την εισαγωγή ξενικών και ακατάλληλων ειδών. 

Μύθος: Οι φωτιές μπήκαν από εμπρηστές

Πραγματικότητα: Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις να έχει πράγματι συμβεί κάτι τέτοιο και θα απαντηθεί αν γίνει συστηματική, ενδελεχής έρευνα. Γνωρίζουμε ωστόσο ότι η πλειονότητα των πυρκαγιών οφείλεται σε ανθρώπινη αμέλεια και όχι σε δόλο (π.χ. από σπινθήρες από μετασχηματιστές της ΔΕΗ, από κάψιμο κλαδιών, πεταμένα αποτσίγαρα, κά). Ένα 10% περίπου των πυρκαγιών οφείλεται και σε φυσικά αίτια, όπως συνέβαινε και συμβαίνει στην περιοχή της Μεσογείου εδώ και χιλιάδες χρόνια. 

Όμως, όποιος κι αν είναι ο λόγος που άρχισε μια φωτιά -από τυχαίο γεγονός μέχρι εγκληματική ενέργεια- τα βήματα πρόληψης και αντιμετώπισης οφείλουν να είναι τα ίδια. Το τελευταίο πράσινο της χώρας είναι απολύτως απροστάτευτο, χωρίς σχέδιο πρόληψης, χωρίς σχέδιο περιορισμού της ζημιάς για όποιο λόγο κι αν προκλήθηκε. Δεν έχουν καν ολοκληρωθεί οι δασικοί χάρτες εν έτει 2021. Ταυτόχρονα, η κλιματική αλλαγή επιδεινώνει την κατάσταση με έντονες ξηρασίες, καύσωνες, πλημμύρες. Τα δάση μας είναι το ίδιο ανυπεράσπιστα απέναντι στα φυσικά αίτια, την αμέλεια και τον δόλο. Άρα, πρώτο και βασικό μέλημα της κυβέρνησης είναι η προστασία τους από κάθε είδους κίνδυνο. Σε αυτό το σημείο, δηλαδή την πρόληψη και την προστασία ΟΛΟ τον χρόνο και όχι μόνο τις μέρες που ανεβαίνει ο υδράργυρος, πρέπει να συμπεριληφθεί στον σχεδιασμό η τοπική κοινωνία. Οι ντόπιοι γνωρίζουν την περιοχή τους και τις ιδιαιτερότητες της. Μπορούν και πρέπει να είναι σύμμαχοι σε κάθε βήμα. 

Mύθος: Τα δάση κάηκαν για να μπουν ανεμογεννήτριες

Πραγματικότητα: Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνουν, διότι η εγκατάστασή τους επιτρέπεται και σε δασικές και σε αναδασωτέες εκτάσεις, επομένως δεν υπάρχει κανένα κίνητρο. Ειδικά για τις περιπτώσεις των αιολικών σε αναδασωτέες εκτάσεις, ενώ επιτρέπονται από το θεσμικό πλαίσιο, έχουν ακόμα πιο αυξημένο βαθμό αδειοδοτικής δυσκολίας. Με λίγα λόγια η φωτιά όχι μόνο δεν διευκολύνει αλλά δυσκολεύει την υλοποίηση του έργου. Η περίφημη Απόφαση 2499/2012 ΣτΕ (Ολομ.), για την οποία γίνεται λόγος σε πολλές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν αλλάζει τίποτα από τα παραπάνω: ένα έργο ΑΠΕ επιτρέπεται σε αναδασωτέα έκταση εφόσον ισχύουν οι ίδιες προϋποθέσεις με τη δασική έκταση (πριν καεί) και μάλιστα με αυξημένες ευθύνες για την προστασία της αναδασωτέας έκτασης από τον επενδυτή. 

Αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω σε αυτόν τον μύθο με τα αιολικά και τις πυρκαγιές. Έχουμε να κάνουμε με ένα μύθο ο οποίος αντικατοπτρίζει την -ως ένα βαθμό δικαιολογημένη- ανησυχία αρκετών Ελλήνων απέναντι στα αιολικά. 

Εν συντομία, στις περισσότερες περιπτώσεις η μέθοδος σχεδιασμού ήταν και είναι προβληματική. Το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τις ΑΠΕ δεν έχει επικαιροποιηθεί, ενώ ακόμα δεν έχει εκπονηθεί το σύνολο των περιβαλλοντικών μελετών στις προστατευόμενες περιοχές από τις οποίες θα προκύψουν τα σχετικά Προεδρικά Διατάγματα για τον χαρακτηρισμό τους και τα Σχέδια Διαχείρισης. Εν ολίγοις, δεν γνωρίζουμε με σαφήνεια τι επιτρέπεται και πού. Αυτό ισχύει για όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες και όχι μόνο για τα αιολικά. Επιπλέον, η ανάπτυξη των ΑΠΕ δεν προωθείται με συμμετοχικό τρόπο, δηλαδή με τον απαραίτητο διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες αλλά και με ουσιαστικά κίνητρα συμμετοχής. 

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, οι τοπικές κοινωνίες αισθάνονται περιθωριοποιημένες, οι ερωτήσεις τους δεν απαντώνται, η σωστή και συστηματική ενημέρωση είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Αυτό πρέπει να αλλάξει και να εκδημοκρατιστεί η διαδικασία. 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με αυτόν τον μύθο είναι ότι αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από την ουσία του προβλήματος των πυρκαγιών (κλιματική αλλαγή, πρόληψη, δασοπροστασία, εκτός σχεδίου δόμηση). Η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης είναι ζήτημα επιβίωσης για εμάς, τα παιδιά μας και τον τόπο μας. Η εγκατάσταση αιολικών είναι ένα απαραίτητο τμήμα της συνολικής λύσης (μαζί με εξοικονόμηση ενέργειας, άλλες ΑΠΕ και αποθήκευση ενέργειας). Πρόκειται για μια εξαιρετικά δύσκολη άσκηση την οποία πρέπει να κάνουμε, έχοντας σαν εφόδιο τα επιστημονικά δεδομένα και την συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών σε κάθε βήμα αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης. 

Τέλος, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την θλιβερή πραγματικότητα της χώρας μας, η οποία ιστορικά αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τα δασικά οικοσυστήματα, την εκτός σχεδίου δόμηση και διάφορες άλλες συνοδευτικές ελληνικές πατέντες, όπως τις “οικιστικές πυκνώσεις” εντός δασικών εκτάσεων. Όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται πεισματικά να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με αποτελεσματικό τρόπο. Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο θα πρέπει να το δούμε και να το αντιμετωπίσουμε. Στο τρίπτυχο “πολιτικοί – τοπική αυτοδιοίκηση – κοινωνία” πρέπει να αλλάξουμε όλοι ριζικά τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα δάση, ο καθένας από την θέση του και μέσα από τον δικό του ρόλο.

Μύθος: Οι πολιτικοί φταίνε για όλα

Πραγματικότητα: Στην Ελλάδα του 2021 πολλοί πολιτικοί δεν αναφέρουν καν τον όρο “κλιματική αλλαγή”. Ζουν και πολιτεύονται σαν να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν τους αφορά, δεν τους απασχολεί. Όσοι αναφέρονται στην κλιματική αλλαγή, ειδικά τα εκάστοτε κυβερνητικά στελέχη τις μέρες μιας μεγάλης καταστροφής όπως πυρκαγιές και πλημμύρες, το κάνουν για να δικαιολογήσουν την απραξία τους. Το ίδιο έκανε και πάλι στο πρόσφατο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός, στις 9 Αυγούστου. Αναφέρθηκε στην κλιματική κρίση αλλά δεν ανακοίνωσε ούτε ένα μέτρο ανάσχεσής της. Αξίζει να πούμε πως λίγες ώρες πριν το διάγγελμα είχε ανακοινωθεί η τελευταία έκθεση του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή, η οποία επιβεβαιώνει πως η κατάσταση είναι δυσοίωνη και χρειάζονται επειγόντως μέτρα περιορισμού των εκπομπών άνθρακα.

Ορισμένοι πολιτικοί έχουν προχωρήσει και σε κάτι ακόμα χειρότερο από τις ανούσιες αναφορές. Έχουν προωθήσει και υπερψηφίσει περιβαλλοντοκτόνους νόμους ή έχουν συμβάλλει στη δημιουργία του προβλήματος με τραγικές καθυστερήσεις, παζάρια και ημίμετρα. Σήμερα το σύστημα της δασοπροστασίας είναι όχι μόνο αποδυναμωμένο αλλά και παροχημένης αντίληψης η οποία δεν αντικατοπτρίζει τα νέα δεδομένα της κλιματικής κρίσης. Απαιτείται ενίσχυση με περισσότερα κονδύλια και έμφαση στην πρόληψη (π.χ. διαχείριση δασών, αφαίρεση της καύσιμης ύλης, κ.ά.), στην ενημέρωση και την ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας. Αντίστοιχη αλλαγή πλεύσης επιβάλλεται στην παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας, όπως και σε άλλες δραστηριότητες (για παράδειγμα, μετακινήσεις και αγροδιατροφικό μοντέλο).

Ταυτόχρονα, πρέπει να δώσουμε όλοι μια υπόσχεση στον εαυτό μας και να την κρατήσουμε για πάντα. Σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση, τοπική, εθνική ή ευρωπαϊκή, θα απαιτήσουμε σχέδιο και μέτρα από τους πολιτικούς της αρεσκείας μας. Είναι πια σαφές πως η αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών και η προστασία της φύσης έχουν επίπτωση στη ζωή μας, την υγεία μας, τα σπίτια μας, την απασχόληση, την παραγωγή τροφής, την οικονομία, την ίδια μας την επιβίωση. Οι απαραίτητες δράσεις ξεκινούν από τους Δήμους και την εθνική κυβέρνηση φτάνοντας μέχρι τα ευρωπαϊκά όργανα. Αν θέλουν την ψήφο μας, θα ασχοληθούν με το πρόβλημα, θα εξηγήσουν το πλάνο τους και θα αξιολογηθούν αυστηρά από εμάς. 

Μύθος: Φταίει η κλιματική αλλαγή, δεν γινόταν τίποτα καλύτερο

Πραγματικότητα: Αγαπημένη δικαιολογία όποιου βρίσκεται σε θέση εξουσίας την ώρα της καταστροφής, ενώ ξέρει πως “χάζευε” όσο υπήρχε ακόμα χρόνος. Η κλιματική αλλαγή κάνει τα πάντα πιο δύσκολα και αυτό το έχει επιβεβαιώσει η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα εδώ και πολλά χρόνια. Με απλά λόγια, όσο περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου προσθέτουμε στην ατμόσφαιρα, τόσο εντονότερη γίνεται η κλιματική κρίση. Αν οι πολιτικοί είχαν ακούσει τους επιστήμονες θα είχαν αντιμετωπίσει το πρόβλημα εγκαίρως, δεν θα χρειαζόταν να αναρωτιόμαστε πως θα μοιάζει η ζωή μας από εδώ και πέρα. Παρόλα αυτά, βεβαίως και υπάρχουν πολλά που μπορούν και πρέπει να γίνουν, ακόμα και τώρα. Όποιος ισχυριστεί το αντίθετο λέει ψέματα. 

Απαιτείται τιτάνια προσπάθεια, πάντα διαφανής και δημοκρατική, για την αντιμετώπιση των αιτίων και την προστασία των οικοσυστημάτων από τα οποία εξαρτόμαστε απόλυτα. Χαρακτηριστικά, οι βασικοί άξονες πάνω στους οποίους οφείλει να κινηθεί η κυβέρνηση αμέσως, είναι η παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας μακριά από την εξάρτηση ορυκτών καυσίμων επειγόντως, η εγκατάλειψη κάθε πλάνου για εξορύξεις πετρελαίου και αερίου στη χώρα μας, μείωση της κατανάλωσης κρέατος και περιορισμός της εντατικής γεωργίας και κτηνοτροφίας και στήριξη της εκτατικής κτηνοτροφίας η οποία μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην ορθότερη διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων, αλλαγή στα συστήματα μεταφοράς, επένδυση στο πράσινο εντός αστικών ιστών, προστασία της βιοποικιλότητας σε ξηρά και θάλασσα, δασικοί χάρτες, δασοπροστασία όλο το χρόνο με πόρους, εκπαίδευση, κατάλληλο προσωπικό και τη συνδρομή των τοπικών κοινωνιών. 

Μύθος: Ας περάσει αυτό το καλοκαίρι και βλέπουμε

Πραγματικότητα: Δεν υπάρχει περιθώριο. Η πρόσφατη ανακοίνωση της Έκθεσης του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (9 Αυγούστου) επιβεβαιώνει το εφιαλτικό σκηνικό το οποίο ήδη έχουμε αρχίσει να βιώνουμε και το οποίο θα επιδεινωθεί ραγδαία αν δεν αλλάξουμε αμέσως. 

Η επόμενη κρίσιμη στιγμή στη χώρα μας, ειδικά για τις περιοχές που έχουν πληγεί, είναι οι πρώτες βροχοπτώσεις. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο ενώ οι ριζικές αλλαγές στην αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων πρέπει να σχεδιαστούν και να χρηματοδοτηθούν το συντομότερο δυνατό. Το Ταμείο Ανάκαμψης είναι ένα μόνο από τα χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Αν δεν προβλέπονται ήδη οι απαραίτητες δράσεις, εχουμε εξαιρετικά καλούς λόγους για να προχωρήσουμε στις απαραίτητες αλλαγές. 

Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι που έχασαν σπίτια και εισοδήματα δεν μπορούν να περιμένουν. Η άμεση συμπαράσταση και αλληλεγγύη των πρώτων δύσκολων ημερών θα χρειαστεί και σε βάθος χρόνου. Τόσο για συμβολικούς, όσο και για ουσιαστικούς λόγους, τα κτίρια που θα ανακατασκευαστούν θα χρειαστούν τα απαραίτητα κίνητρα (και αντικίνητρα) ώστε να μετατραπούν σε κτίρια σχεδόν μηδενικών εκπομπών.

Οι Ταλιμπάν έχουν επιταχύνει τον αμείλικτο ρυθμό της επέλασής τους στο Αφγανιστάν: οι αντάρτες κατέκτησαν, την Πέμπτη 12 Αυγούστου, την Κανταχάρ, στο νότο και τη Χεράτ, στα δυτικά, τη δεύτερη και την τρίτη μεγαλύτερη πόλη στη χώρα αντίστοιχα. Την Παρασκευή κατέλαβαν τη Λασκάρ Γκα, πρωτεύουσα της επαρχίας Χελμάντ που βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της χώρας. Οι πτώσεις της μίας μετά την άλλη αυτών των μεγάλων πόλεων συνιστούν μια καταστροφική οπισθοδρόμηση για το καθεστώς της Καμπούλ, λίγες ημέρες πριν από την ολική αποχώρηση των Αμερικανών, που έχει προγραμματιστεί για τις 31 Αυγούστου. Τώρα μόνο τρεις μεγάλες πόλεις της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας, της Καμπούλ, ελέγχονται από την κυβέρνηση του Αφγανού προέδρου Ασράφ Γκάνι.

Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας, οι Ταλιμπάν συνέχισαν την αστραπιαία επίθεσή τους, καταλαμβάνοντας την μια σημαντική επαρχιακή πρωτεύουσα μετά την άλλη σε όλη τη χώρα. Είναι τώρα σε θέση να καταλάβουν την Καμπούλ, όπου η αμερικανική κυβέρνηση προετοιμάζεται για εκκένωση των προξενικών υπαλλήλων της και των ντόπιων συμμάχων της. Με την πτώση της Κανταχάρ, της Χεράτ και της Λάσκαρ Γκα, οι «μαθητές της θρησκείας» ελέγχουν τώρα δεκαπέντε από τις τριαντατέσσερις περιφερειακές πρωτεύουσες. Ολόκληρο το νότιο Αφγανιστάν είναι στα χέρια τους.

Στο Βορρά, το οποίο ήταν το κέντρο της αντι-Ταλιμπάν αντίστασης πριν από την πτώση του καθεστώτος τους το 2001, μετά την αμερικανική επέμβαση, σχεδόν όλα τα εδάφη βρίσκονται επίσης στα χέρια των επιτιθέμενων. Η συσσώρευση αυτών των γρήγορων στρατιωτικών νικών είχε ως αποτέλεσμα την αποθάρρυνση των αφγανικών δυνάμεων ασφαλείας, οι οποίες μερικές φορές παραδόθηκαν χωρίς μάχη ή έφυγαν. Κούραση, έλλειψη προμηθειών καθώς και κακή διαχείριση είναι μεταξύ των παραγόντων που εξηγούν την πτώση αυτών των πόλεων, πιστεύουν πηγές κοντά στις μυστικές υπηρεσίες. Η Χεράτ, που είναι ένα σημαντικό πολιτιστικό και οικονομικό κέντρο, βρίσκεται 150 χιλιόμετρα από το Ιράν. Την υπερασπίζονται τις τελευταίες δύο εβδομάδες ο αφγανικός στρατός και οι πολιτοφυλακές του Ισμαήλ Χαν, χαρισματική φιγούρα της αντισοβιετικής «τζιχάντ» τη δεκαετία του 1980. Οι στρατιώτες κατάφεραν αρχικά να αποκρούσουν την επίθεση, αλλά, την Πέμπτη, η κατάσταση άλλαξε: βίντεο δείχνουν μαχητές των Ταλιμπάν να πορεύονται, με τα όπλα στο χέρι, γύρω από το ιστορικό παλάτι της πόλης. Ως συνήθως, φτάνοντας στην πόλη, οι αντάρτες απελευθέρωσαν τους κρατούμενους από τη φυλακή.

 Ταχεία υποβάθμιση

Για τους Ταλιμπάν, η κατάληψη του Κανταχάρ, την ίδια μέρα με τη Χεράτ, είναι μια εξαιρετικά συμβολική νίκη: αυτή η πόλη ήταν, τη δεκαετία του 1990, το ιστορικό λίκνο του κινήματός τους. Είναι επίσης σημαντικό οικονομικό κέντρο. Όπως και στη Χεράτ, οι νικητές απελευθέρωσαν τους κρατούμενους εκεί, κι εκείνοι εντάχθηκαν αμέσως στις τάξεις της εξέγερσης. Οι Ταλιμπάν είχαν κατακτήσει τη Γκάζνι την Πέμπτη, την πρωτεύουσα μιας ομώνυμης επαρχίας και στρατηγικής πόλης, που βρίσκεται περίπου 150 χιλιόμετρα νότια της Καμπούλ. Ο κυβερνήτης, Μοχάμεντ Νταούντ Λαγκμάνι, φέρεται να παρέδωσε ο ίδιος την εξουσία στους Ταλιμπάν πριν φύγει για την Καμπούλ: ένα βίντεο, που δημοσιεύτηκε στο Διαδίκτυο, δείχνει ότι συνοδεύεται από τους αντάρτες. Αυτή η «ύποπτη» παράδοση, αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων με άγνωστους όρους μεταξύ του κυβερνήτη και των κατακτητών, προκάλεσε την οργή ορισμένων χρηστών του Διαδικτύου. Ο πρώην αξιωματούχος συνελήφθη λίγες ώρες αργότερα από την κεντρική κυβέρνηση.

Εκτός από την Καμπούλ, μόνο δύο μεγάλες επαρχιακές πρωτεύουσες, η Μαζάρ-ε Τσαρίφ (βόρεια) και η Τζαλαλαμπάντ (ανατολικά), εξακολουθούν να αντιστέκονται. Αλλά και εκεί, τα κυβερνητικά στρατεύματα δέχονται πιέσεις από τους Ταλιμπάν που περιβάλλουν τις πόλεις. Αντιμέτωποι με τη ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε ότι θα επαναπατρίσει άγνωστο αριθμό από τους 1.400 Αμερικανούς που βρίσκονταν στην πρεσβεία της Καμπούλ. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών Νεντ Πράις, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν σύντομα μόνο μια «βασική διπλωματική παρουσία» στην αφγανική πρωτεύουσα, χωρίς να δώσουν περισσότερες λεπτομέρειες για τον αριθμό των Αμερικανών που θα παραμείνουν στη θέση τους.

 Τεχνική και υλικοτεχνική υποστήριξη από τους Αμερικανούς

Το Πεντάγωνο, από την πλευρά του, ανακοίνωσε το σχέδιό του για πιθανή εκκένωση της πρεσβείας και των Αμερικανών πολιτών στην Καμπούλ. Υπάρχουν ακόμη 650 Αμερικανοί πεζοναύτες στο Αφγανιστάν, αλλά ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Τζον Κέρμπι ανακοίνωσε ότι 3.000 στρατιώτες θα σταλούν στο αεροδρόμιο της Καμπούλ και 1.000 στο Κατάρ για τεχνική και υλικοτεχνική υποστήριξη. Μεταξύ 3.500 και 4.000 αμερικανικών δυνάμεων θα αναπτυχθούν επίσης ως εφεδρεία στο Κουβέιτ. Αυτή η απόφαση κινδυνεύει να προκαλέσει σύγχυση καθώς, σύμφωνα με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ των Ταλιμπάν και των Ηνωμένων Πολιτειών, τον Φεβρουάριο του 2020, τα αμερικανικά στρατεύματα πρέπει να εγκαταλείψουν τη χώρα πριν από τις 31 Αυγούστου. Σε αντάλλαγμα, οι Ταλιμπάν είχαν δεσμευτεί να αποτρέψουν κάθε τρομοκρατική ενέργεια από τα εδάφη που ελέγχουν. Σύμφωνα με τους New York Times , οι διαπραγματευτές των ΗΠΑ ζητούν επίσης διαβεβαιώσεις από τους Ταλιμπάν ότι δεν θα επιτεθούν στην αμερικανική πρεσβεία. Από την πλευρά του, το Ηνωμένο Βασίλειο ανακοίνωσε την πρόθεσή του να στείλει και εκείνο 600 στρατιώτες για να βοηθήσει τους πολίτες του να εγκαταλείψουν τη χώρα.

 Η κυβερνητική στρατηγική απέτυχε

Οι τελευταίες συνομιλίες μεταξύ του καθεστώτος της Καμπούλ και των Ταλιμπάν – που διήρκεσαν τρεις ημέρες – ολοκληρώθηκαν επίσης την Πέμπτη, στη Ντόχα, χωρίς σημαντικά αποτελέσματα. Στο τέλος της συνάντησης, ο διαπραγματευτής της αφγανικής κυβέρνησης Αμπντουλάχ Αμπντουλάχ ζήτησε έκτακτη συνάντηση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για το Αφγανιστάν. «Η κρίση στο Αφγανιστάν απειλεί την παγκόσμια ασφάλεια και, για να την αναλύσουμε, πρέπει να οργανώσουμε μια συνάντηση», είπε.

Με την πτώση της Κανταχάρ, της Χεράτ και της Λασκάρ Γκα, η στρατηγική της κυβέρνησης να επικεντρωθεί στην υπεράσπιση των μεγάλων πόλεων σε βάρος των μικρότερων πόλεων απέτυχε. «Αυτή η στρατηγική θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο για λίγες ημέρες», δήλωσε πρώην υψηλόβαθμος αξιωματούχος εξοικειωμένος με θέματα ασφάλειας . «Οι πολιτοφυλακές [κυβερνητικές] που συνδέονται με τους διάφορους πολέμαρχους, και οι κυβερνητικές δυνάμεις ασφαλείας πρέπει να αρχίσουν να συνεργάζονται. Διαφορετικά, η κατάρρευση ολόκληρης της χώρας είναι πολύ πιθανή. Η συνοδεία του Ασράφ Γκανί έχει τακτικό όραμα και όχι στρατηγικό. Επιπλέον, η δυσπιστία μεταξύ του προέδρου, αφενός, και των πρώην πολέμαρχων και των εθνικών ηγετών, αφετέρου, είναι πολύ αισθητή». Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η στρατηγική των Ταλιμπάν δεν είναι να επιτεθούν γρήγορα στην Καμπούλ, αλλά να την περιβάλλουν και να στερήσουν από τους κατοίκους τρόφιμα και ηλεκτρικό ρεύμα. «Ο στόχος των Ταλιμπάν είναι να ξεσηκωθεί ο πληθυσμός ενάντια στην κεντρική κυβέρνηση», εξηγεί. «Μια εσωτερική διαφορά δεν μπορεί να ελεγχθεί από το κράτος. Σε αυτή την περίπτωση, οι Ταλιμπάν μπορούν να φτάσουν στην πόλη χωρίς αντίσταση και να εμφανιστούν ως οι μεγάλοι απελευθερωτές».

 Πηγή: Le Monde

Διαστάσεις παίρνει η υπόθεση με τον θανάσιμο τραυματισμό σκύλου σε ταράτσα στο Γαλάτσι από πυρά αστυνομικού - Ποια η εκδοχή της ΕΛΑΣ και ποια του ιδιοκτήτη του πίτμπουλ - Η συγκινητική ανάρτηση στο Facebook

Ηνόσος COVID-19 αποτελεί μια πολυσυστηματική λοίμωξη παρόλο που τα κύρια συμπτώματά της αφορούν το αναπνευστικό σύστημα. Νευρολογικές και νευροψυχιατρικές εκδηλώσεις μπορεί να παρατηρούνται ακόμα και μετά την ίαση της οξείας φάσης της λοίμωξης, ως μέρος των μακροχρόνιων επιπτώσεων της COVID-19 (long COVID). Οι ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, Γιάννης Ντάνασης, Πάνος Μαλανδράκης και Θάνος Δημόπουλος (πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα αποτελέσματα της σχετικής μελέτης των Arne Soraas και συνεργατών που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό JAMA Network Open (JAMA Netw Open. 2021;4(7):e2118717.).

Στη μελέτη συμμετείχαν 13.001 ενήλικες στη Νορβηγία οι οποίοι έλαβαν ηλεκτρονική πρόσκληση για συμμετοχή στη μελέτη. Συνολικά στάλθηκαν έως και 3 ηλεκτρονικές προσκλήσεις σε 53.168 άτομα. Το ποσοστό συμμετοχής ανήλθε στο 24%. Προσκλήθηκαν όλοι οι Νορβηγοί που είχαν υποβληθεί σε διαγνωστικό έλεγχο για SARS-CoV-2 μεταξύ 1ης Φεβρουαρίου και 15ης Απριλίου 2020. Το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα όλοι όσοι είχαν υποβληθεί σε έλεγχο ήταν συμπτωματικοί. Το κύριο καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν τα προβλήματα μνήμης που δήλωσαν οι συμμετέχοντες στη μελέτη, 8 μήνες μετά την πάροδο της COVID-19. Από τους συμμετέχοντες, οι 439 (37%) είχαν θετικό έλεγχο για SARS-CoV-2, οι 7.978 (25,7%) είχαν αρνητικό έλεγχο για SARS-CoV-2 και οι 4.229 (21,1%) δεν είχαν διαθέσιμο αποτέλεσμα από διαγνωστικό έλεγχο για SARS-CoV-2.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Του Ανδρέα Κοσιάρη

Ένας περιέργως χαμογελαστός Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε στη συνέντευξη τύπου προς τους δημοσιογράφους, επιχειρώντας να επιρρίψει πλήρως τις ευθύνες για την καταστροφή από τις πυρκαγιές στην κλιματική κρίση και μιλώντας για «επίθεση της φύσης».

Σε μία σχεδόν δίωρη διαδικασία, ο Πρωθυπουργός εξέθεσε πλήρως το επικοινωνιακό σχέδιο της κυβέρνησης στις στάχτες των εκατοντάδων χιλιάδων καμμένων στρεμμάτων, προσπαθώντας να πείσει ότι τα μέσα πυρόσβεσης ήταν ταυτόχρονα επαρκή αλλά και «χρειάζονται περισσότερα», πως «υπήρχε σχέδιο» αλλά και ταυτόχρονα πως «θα μάθουμε από τα λάθη μας», ενώ μίλησε και για «εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στην προσπάθεια» αποκατάστασης των δασών.

Πατώντας συχνά σε δύο βάρκες, ο Κ. Μητσοτάκης επέμεινε στην ορθότητα των μαζικών προληπτικών εκκενώσεων και στο μήνυμα «όταν δίνεται εντολή εκκένωσης να υπακούτε», ευχαριστώντας ταυτόχρονα τους κατοίκους που έμειναν στα χωριά τους και τα προστάτευσαν.

Παραδέχτηκε εμμέσως πλην σαφώς πως η Εύβοια και η Ηλεία (και άλλες περιοχές) αφέθηκαν στην τύχη τους έπειτα από την αναζωπύρωση των πυρκαγιών στην Αθήνα, ενώ ταυτόχρονα δικαιολόγησε την έλλειψη εναέριων μέσων -τα οποία ειρήσθω εν παρόδω «δεν είναι πανάκεια», όπως είπε- στις περιοχές αυτές, λέγοντας πως αυτά «ήταν εκεί, αλλά έψαχναν κενό να επιχειρήσουν».

Κάλυψε πλήρως τους υφισταμένους του, τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας Νίκο Χαρδαλιά και τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, λέγοντας πως οι ευθύνες δεν είναι μόνο προσωπικές αλλά «πολλών ειδών», πως θα αποδοθούν «την κατάλληλη στιγμή» και πως η μασημένη συγγνώμη του στο προ ημερών διάγγελμα ήταν «μια προωθητική ενέργεια, μια αφετηρία για να μην επαναληφθεί αυτή η εμπειρία». Ζήτησε από τους πολίτες να κρίνουν την κυβέρνηση από τα αποτελέσματά της, μιλώντας προφανώς για κάποια μελλοντικά αποτελέσματα και αγνοώντας τα αποτελέσματα που ήδη αυτοί βλέπουν.

Συγκεκριμένα για τον Μ. Χρυσοχοΐδη, ο Κ. Μητσοτάκης φάνηκε να δικαιολογεί την πρωτοφανή για το ύφος και το περιεχόμενό της χθεσινή ανακοίνωση του υπουργείου για «τη μάνικα στο χέρι». «Ο υπ. Προστασίας του Πολίτη πρέπει να είναι “παρών” στο πεδίο. Προτιμώ έναν τέτοιο υπουργό παρά να είναι εξαφανισμένος», είπε ο Πρωθυπουργός, που λίγο νωρίτερα είχε δηλώσει ουσιαστικά το αντίθετο, λέγοντας πως «το επιτελικό κράτος συντονίζει, δε σβήνει φωτιές με τη μάνικα».

Γενικώς, η συνέντευξη τύπου αποτέλεσε μία λεπτομερή άσκηση επικοινωνιακής διαχείρισης. Στις περισσότερες ερωτήσεις των δημοσιογράφων, ο Πρωθυπουργός έβρισκε «όλως τυχαίως» γραμμένη μπροστά του την απάντηση, με το χαμόγελό του να κόβεται μόνο μία φορά, όταν ρωτήθηκε για τις αναβαθμίσεις στελεχών της Αστυνομίας και τη Πυροσβεστικής που είχαν καίριο ρόλο στην πυρκαγιά στο Μάτι, χωρίς να δίνει ουσιαστική απάντηση.

Το κυβερνητικό αφήγημα βασίζεται ξεκάθαρα στις «συγκρίσεις νεκρών». Το αποτέλεσμα επιβεβαιώνει και εκείνη τη φευγαλέα παλαιότερη δήλωση του Κ. Μητσοτάκη, όταν έλεγε πως τον ενδιαφέρει «η επικοινωνία και όχι η ουσία». Στις «ευνοϊκές συγκρίσεις» βασίστηκε ξεκάθαρα και το όποιο «σχέδιο» διέθετε η κυβέρνηση, σχέδιο που αφορούσε κατά συντριπτική πλειοψηφία τις προληπτικές εκκενώσεις και σε πολύ μικρό βαθμό την πρόληψη και την κατάσβεση.

Του Κώστα Φασσέα, Ομότιμος Καθηγητής του Γ. Π. Α., καθηγητής στο Τμήμα Γεωπονικής Βιοτεχνολογίας του  Γεωπονικού Πανεπιστημίου της Αθήνας,

Στη χώρα μας υπάρχουν πολύ αξιόλογοι και διεθνώς αναγνωρισμένοι επιστήμονες, με πολλές δημοσιεύσεις στο διεθνή επιστημονικό τύπο, σε θέματα οικολογίας και βλάστησης σε σχέση με τη φωτιά. Υπάρχουν κλάδοι της επιστήμης της οικολογίας γνωστές ως Οικολογία της φωτιάς (Fire ecology), Μεταπυρική οικολογία (Post-fire ecology ή πιο σωστά Oecology) και κλάδοι της Συστηματικής Βοτανικής, όπως Διαδοχή των ειδών (Species succession).

Δεν έχω ακούσει κανέναν να έχει προσκληθεί να συμμετάσχει σε καμιά επιτροπή που σχετίζεται με τη βλάστηση (αστική και περιαστική) ή το τι πρέπει να γίνει μετά από μια φωτιά. Μέρος των δικών μου δημοσιεύσεων αχολείται με τις ανατομικές και φυσιολογικές ιδιομορφίες των φυτών του Μεσογειακού οικοσυστήματος.

Ο πρώτος δάσκαλος που μας τσίγκλησε για να ασχοληθούμε με αυτό το θέμα ήταν Νίκος Μάργαρης, νομίζω ο πρώτος Καθηγητής Οικολογίας σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο που όμως δεν θέλαν να τον ακούσουν. Από αυτόν ξεκίνησαν κάποτε τα συνθήματα “Προστατέψτε το καμένο δάσος”, “όχι στις δενδροφυτεύσεις των φυσικών δασών” και πολλά άλλα που όμως στους πολιτικούς δεν άρεσαν καθόλου. Θυμάμαι τις εκδρομές στη φύση για να μελετήσουμε, ακριβώς, αυτό το περιβάλλον στη χώρα μας. Δυστυχώς έφυγε νωρίς ενώ τα τελευταία χρόνια της καριέρας του και της ζωής του ήταν ο Διευθυντής του National Geographic στην Ελλάδα.

Με αυτά που έχω μάθει είναι ότι, αυτή είναι η φύση του Μεσογειακού οικοσυστήματος με κυρίαρχο είδος το πεύκο που έχει χρόνο ζωής περίπου 80-100 χρόνια ανάλογα με την περιοχή. όταν το πευκοδάσος γεράσει είναι πολύ εύφλεκτό ενώ στον κύριο κορμό του και στα μεγάλα κλαδιά έχουν σχηματιστεί κουφάλες (ο λόγος που σπάγανε τα κλαδιά από το βάρος του χιονιού, τον φετινό χειμώνα).

Οι φωτιές που μαίνονται τώρα είναι αποτέλεσμα της προστασίας από τη φωτιά μεγάλων πεύκων, μερικά από τα οποία είναι μεγαλύτερα από 150 χρόνων, όπως αυτά του κτήματος Τατοίου.

Η άναρχη επέκταση της Αθήνας στα περιαστικά δάση της Αθήνας είχε σαν αποτέλεσμα να καθυστερήσει κατά πολύ να καεί το δάσος.Θα μου πείτε τι γίνεται με την επαρχία. Εκεί λόγω της, κατά πολύ, ελάττωσης των αγροτικών εργασιών αλλά και της μη συντήρησης του πευκοδάσους από τους ρετσινάδες, καρβουνιάρηδες, μελισσοπαραγωγούς κλπ. Η φωτιά στο πευκοδάσος είναι ένα φυσικό, περιοδικό, φαινόμενο ενώ η φωτιά ευνοεί τη διατήρησή του.

Όταν το πεύκο καίγεται το καλοκαίρι, στις κουκουνάρες υπάρχουν εκατομμύρια ώριμα σπέρματα που προστατεύονται από τη φωτιά και στη συνέχεια εκσφενδονίζονται και με τις πρώτες βροχές φυτρώνουν. Ένα πευκοδάσος, αν το προστατεύσουμε, θα ξαναδημιουργηθεί σε 15-20 χρόνια.Το έλατο είναι διαφορετικό γιατί τα σπέρματά του ωριμάζουν τον Οκτώβρη. Πάλι όμως και το ελατοδάσος θα ξαναδημιουργηθεί σε περίπου 30 χρόνια.

Ο χειρότερος εχθρός του καμένου φυσικού δάσους είναι οι “πανιγυριτζήδηκες” δενδροφυτεύσεις. Επομένως προστασία του καμένου δάσους από βόσκηση, περίπατους σε αυτό και η απαγόρευση οχημάτων {μηχανές και εκτός δρόμου αυτοκίνητα},επειδή τα νεαρά φυτά είναι μικροσκοπικά και μόνο ένα έμπειρο μάτι μπορεί να τα δει.

Πηγή: agropublic.gr

Κάθε χρόνο, εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο βιώνουν κάποιου είδους έγκαυμα. Οι τραυματισμοί που προκαλούνται από φωτιές εξακολουθούν να αποτελούν την πλειονότητα των εγκαυμάτων και σύμφωνα με στατιστικές, οι ηλικιωμένοι είναι η πληθυσμιακή ομάδα με τις περισσότερες πιθανότητες να υποστούν θερμικό έγκαυμα τέτοιους είδους. Το 37% αυτών είναι σοβαρά και σε ορισμένες περιπτώσεις σε βαθμό που απειλούν την ίδια τη ζωή. Κάθε χρόνο υποκύπτουν στα τραύματά τους χιλιάδες συνάνθρωποί μας, ενώ άλλοι παραμένουν σε νοσοκομεία για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να θεραπευτούν.