Στο εξής, για ορισμένες κατηγορίες συμπολιτών μας, το δικαίωμα να ελέγχουν το σώμα τους, εννοώντας να συναινούν πάντοτε ελεύθερα και ύστερα από κατάλληλη εξατομικευμένη και πλήρη πληροφόρηση σε ιατρικές πράξεις που τους αφορούν, θα σημαίνει τον κίνδυνο να στερηθούν τα προς το ζην, έως ότου «πεισθούν». Αυτή είναι η ουσία της περίφημης «τροπολογίας για την υποχρεωτικότητα».

Δεν είναι της ώρας να ασκήσει κανείς κριτική για το ότι ένας τόσο σοβαρός περιορισμός της προσωπικής αυτονομίας περνά με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο από τη Βουλή. Θυμάμαι απλώς σε συνέδριο για την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος που διοργάνωσε ο Ομιλος Μάνεση, την ομιλία του σημερινού υπουργού Επικρατείας που εμφατικά δήλωνε ότι «θύμωνε» με αυτή τη -συνηθισμένη στον κοινοβουλευτισμό «a la greca»- πρακτική. Ας είναι όμως…

Εκείνο που επείγει να εξετάσει κανείς είναι το ίδιο το περιεχόμενο της τροπολογίας και η συμβατότητά του με το Σύνταγμα. Χρειάζεται όμως, προηγουμένως, να επισημάνουμε ορισμένα χρήσιμα δεδομένα.

1. Η ρύθμιση αυτή θεωρήθηκε ότι ακολουθεί τη Σύσταση της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής και Τεχνοηθικής προς την οποία είχε απευθύνει σχετικό ερώτημα η κυβέρνηση. Κατά τη Σύσταση, η τυχόν πρόβλεψη υποχρεωτικότητας α) διακρινόταν από τον καταναγκασμό των πολιτών, δηλαδή από την «τιμωρία» όποιου δεν συμμορφώνεται (που θεωρήθηκε ηθικά και νομικά απαράδεκτη) και β) αποτελεί το έσχατο μέτρο, υπό την προϋπόθεση ότι η ενημέρωση των συγκεκριμένων κατηγοριών πολιτών και τυχόν κίνητρα δεν αποδίδουν το αναμενόμενο.

Και οι δύο αυτές προϋποθέσεις παραβλέφθηκαν. Αφενός μεν, η πρόβλεψη αναγκαστικής θέσης ενός εργαζόμενου που αρνείται σε άδεια άνευ αποδοχών, προφανώς ισοδυναμεί με καταναγκασμό του, καθώς τον εξοντώνει βιοτικά. Αφετέρου δε, η «ενημέρωση» των πολιτών δεν εξειδικεύτηκε ποτέ στις συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων ούτε υπήρξαν κίνητρα σχεδιασμένα ειδικά γι’ αυτές, όπως τόνιζε η Σύσταση. Η κρατική ενημέρωση εν γένει ακολουθεί ταυτολογικές φόρμες του τύπου «τα συγκεκριμένα εμβόλια είναι ένα θαύμα της επιστήμης (!)» ή «τα εμβόλια είναι η μόνη λύση», σαν να απευθύνεται σε μικρά παιδιά που χρειάζονται νουθεσίες ή σε βαριεστημένους καταναλωτές κοινών gadgets ή προϊόντων fast food. Εύλογα ερωτήματα για την κατάσταση στο Ισραήλ (όπου το «τείχος ανοσίας» δεν απέδωσε) ή τις ανακοινώσεις δύο εταιρειών για νέες δοκιμές σχετικά με τη μετάλλαξη «Δέλτα» (άρα την παραδοχή ότι τα τωρινά εμβόλια δεν αρκούν για να την καλύψουν), απλώς αποσιωπώνται, ενώ θα έπρεπε να απαντηθούν πειστικά με πρωτοβουλία της ίδιας της πολιτείας.

Το συμπέρασμα: δεν εξαντλήθηκαν στο ελάχιστο οι επιλογές πριν από την καθιέρωση υποχρεωτικότητας, όπως όριζε η Σύσταση. Από εκεί και πέρα όμως, αρχίζουν τα προβλήματα και με το Σύνταγμα.

2. Πρώτο πρόβλημα, η τήρηση της αρχής της αναλογικότητας, που, ως γνωστόν, αποτελεί όρο για τη συνταγματικότητα οποιουδήποτε περιορισμού θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως αυτού της σωματικής ακεραιότητας (άρθ. 25 του Συντάγματος). Η αρχή της αναλογικότητας επιτάσσει, αφενός, τα μέσα που επιστρατεύονται να είναι πρόσφορα για την εξυπηρέτηση του σκοπού που επιδιώκεται από το κράτος και, αφετέρου, μεταξύ περισσότερων πρόσφορων μέσων να προτιμώνται τα ηπιότερα.

Ποιος είναι εδώ ο σκοπός; Μα, η αποφυγή διάδοσης του ιού, ώστε να προστατευθεί η δημόσια υγεία. Αποτελούν τα συγκεκριμένα εμβόλια πρόσφορο μέσο για την επίτευξη του σκοπού αυτού; Εν μέρει, ναι, καθώς μειώνουν το ιικό φορτίο του εμβολιασμένου, χωρίς όμως να αποκλείουν εντελώς τη μετάδοση από εκείνον σε άλλους. Κυρίως, όμως, είναι λιγότερο αποτελεσματικά από άλλα μέσα που όντως αποτρέπουν τη διάδοση του ιού και έχουμε στη διάθεσή μας από καιρό, όπως τα τεστ κάθε είδους. Τα τεστ, εκτός αυτού, είναι και ηπιότερο μέσο περιορισμού της σωματικής ακεραιότητας από τα εμβόλια. Από κάθε άποψη εφαρμογής της αναλογικότητας, επομένως, πρέπει να προτιμηθούν. Υπό την έννοια αυτή, η υποχρέωση εμβολιασμού των συγκεκριμένων κατηγοριών εργαζομένων είναι αντισυνταγματική, αν θεωρηθεί αποκλειστικό μέσον για την αποτροπή της μετάδοσης του ιού: η απαίτηση επίδειξης αρνητικού τεστ (οποιουδήποτε εγκεκριμένου είδους) είναι όχι απλώς αναγκαία αλλά και ικανή συνθήκη τήρησης της αρχής της αναλογικότητας.

3. Δεύτερο θέμα, ο έλεγχος των εργοδοτών στον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα. Αν σκοπός εδώ είναι η επίτευξη του επιδιωκόμενου ποσοστού εμβολιασμένων για το πολυπόθητο «τείχος ανοσίας» (έστω με τις ρωγμές που συνεπάγεται η μετάλλαξη «Δέλτα» και όσες ακολουθήσουν…), τότε αντικείμενο του ελέγχου αυτών των υπευθύνων είναι το «πόσοι» και όχι «ποιοι» εργαζόμενοι έχουν εμβολιασθεί. Ο εμβολιασμός αποτελεί ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο, ας μην το ξεχνάμε, εν προκειμένω δε οι ταυτότητες των εμβολιασμένων υπερβαίνουν τον σκοπό της συλλογής. Οι προϊστάμενοι και εργοδότες, επομένως, σε ενδεχόμενο έλεγχο των οργάνων της πολιτικής προστασίας, είναι υποχρεωμένοι να αναφέρουν μόνον αριθμό εμβολιασμένων και τίποτε άλλο. Οποιαδήποτε ταυτοποίηση εργαζομένου στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας είναι παράνομη, με βάση τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων (και την εκεί προβλεπόμενη «αρχή της ελαχιστοποίησης», η οποία δεν αναιρείται με τυχόν επίκληση εξαιρέσεων «δημόσιου συμφέροντος»). Τα όργανα της πολιτικής προστασίας θα αρκεστούν αναγκαστικά στην υπεύθυνη δήλωση του εργοδότη, αν δεν θέλουν να βρεθούν, εκείνα πια, μπροστά σε δυσάρεστες νομικές ευθύνες.

4. Το καίριο όμως πρόβλημα συνταγματικότητας της τροπολογίας είναι η συνέπεια της άρνησης εμβολιασμού, που μπορεί να σημαίνει την άδεια ή αναστολή καθηκόντων άνευ αποδοχών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Οσο και αν αυτή η συνέπεια δεν ισοδυναμεί με απόλυση του εργαζομένου, πάντως οδηγεί στην πράξη στο ίδιο αποτέλεσμα: ότι ο ίδιος δεν θα μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του (και ίσως τα μέλη της οικογένειάς του), επειδή δεν «συμμορφώνεται» με την απαίτηση της πολιτείας.

Μια δημοκρατική πολιτεία δεν επιτρέπεται να οδηγεί σε τέτοιο αδιέξοδο οποιονδήποτε πολίτη ή κάτοικό της, για έναν λόγο: διότι η αξίωσή της να εκπληρώνει ο καθένας το χρέος της εθνικής και κοινωνικής αλληλεγγύης (άρθ. 25 Σ) -στην οποία αναφέρθηκε εμφατικά ο πρωθυπουργός και μαζί του συμφώνησε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας- προϋποθέτει (και δεν συνεπάγεται!) τον απόλυτο σεβασμό, από την πλευρά της, της αξίας του -κάθε- συγκεκριμένου ανθρώπου. Το κράτος -και η κοινωνία- πάντοτε έπονται και ποτέ δεν προηγούνται του καθενός από εμάς (άνδρα ή γυναίκας, έγχρωμου ή λευκού, πλούσιου ή φτωχού, ενήλικου ή ανήλικου, θρησκευόμενου ή άθεου, πολίτη ή μετανάστη, δεξιού ή αριστερού, υγειονομικού ή μη κ.ο.κ.) στην ιεράρχηση των αξιών μιας δημοκρατικής πολιτείας (βλ. ρητά τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Βιοιατρική). Κανείς δεν επιτρέπεται να εργαλειοποιείται για το συμφέρον (πραγματικό ή εικαζόμενο) των πολλών. Τέτοια μορφή εργαλειοποίησης, όμως, είναι η εκβιαστική στέρηση των μέσων επιβίωσης από οποιονδήποτε επιμένει να ασκεί μια κατοχυρωμένη ελευθερία του, ιδίως την ελευθερία να ελέγχει το σώμα του.

Η έννοια αυτή της ανθρώπινης αξίας υπάρχει ιστορικά όχι μόνο στο Σύνταγμά μας αλλά και σε όλα τα διεθνή κείμενα για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, με πιο πρόσφατη τη Συνθήκη των Δικαιωμάτων της Ε.Ε. Η συγκεκριμένη συνέπεια που περιλαμβάνει η τροπολογία, παραβιάζει ευθέως αυτά τα κείμενα.

Δύο καταληκτικά σχόλια.

1. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, όπως τονίζει διαρκώς η συντριπτική πλειονότητα της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας, ακόμη μάλιστα και ο ΠΟΥ, η επιλογή της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών είναι λάθος.

Ας το πούμε άλλη μια φορά, ότι η δημόσια υγεία απαιτεί ενημέρωση, πειθώ, επενδύσεις από την πολιτεία και συνειδητή συστράτευση των πολιτών. Τα «φιρμάνια» κάθε είδους δημιουργούν στρατόπεδα και αντιπαραθέσεις. Στην Ελλάδα, ποτέ δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα «αντιεμβολιαστών» -όπως το ξέρουμε σε χώρες της Β. και Δ. Ευρώπης. Αποφασίσαμε να αποκτήσουμε τώρα;

2. Οι συνταγματολόγοι ασχολούνται επιστημονικά με ένα αντικείμενο που δυνάμει καλύπτει κάθε πτυχή της προσωπικής ζωής και της κοινωνικής συμβίωσης. Αυτό προκαλεί μοιραία τον πειρασμό της οίησης του «παντογνώστη». Δεν πρέπει όμως να ξεχνούν ποτέ τις «πρώτες αρχές» του Συντάγματος. Αν χρειασθεί να κρίνουν ακόμη και δικαστικές αποφάσεις με αυτές, πρέπει να έχουν το θάρρος να το κάνουν, ειδικά σε δύσκολες εποχές. Αλλιώς, «ο βασιλιάς είναι γυμνός»…

* Συνταγματολόγος, επιστημονικός συνεργάτης της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής και εμπειρογνώμων της Ε.Ε. Διδάσκει Βιοδίκαιο και Βιοηθική στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδας και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

ygeionomikoi.gr

anastoxasmoi.gr

Στο έργο της κατάσβεσης επιχειρούν 60 πυροσβέστες με 20 οχήματα, ενώ ρίψεις νερού πραγματοποιούν 4 ελικόπτερα και 4 αεροσκάφη.

Η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας ενεργοποίησε τον αριθμό έκτακτης ανάγκης 112 καλώντας όσους βρίσκονται στην περιοχή Βαρυμπόμπης και Κρυονερίου  να κλείσουν τα παράθυρα και να είναι σε ετοιμότητα.

Το μέτωπο δυσχεραίνει περαιτέρω την κατάσταση στο σύστημα ηλεκτροδότησης και έχει προκαλέσει προς το παρόν βυθίσεις τάσης που γίνονται αντιληπτές στην Αττική.

Εκτός λειτουργίας τέθηκε το κύκλωμα υπερυψηλής τάσης (400 κιλοβόλτ) Αχαρνών-Αγίου Στεφάνου, ενώ οι υπεύθυνοι του ΑΔΜΗΕ βρίσκονται σε συνεννόηση με την πολιτική προστασία προκειμένου οι εγκαταστάσεις και τα δίκτυα να προστατευθούν από τις φλόγες.

Σημειώνεται ότι ο δρόμος προς τη Βαρυμπόμπη από τη γέφυρα της Εθνικής Οδού στο ύψος της Νέας Ερυθραίας είναι κλειστός για την κυκλοφορία των οχημάτων.

Η εφαρμογή και τα χρήματα δεν έχουν καμία σχέση με τον εμβολιασμό κατά του κορονοϊού.

Όταν η γαλλική κυβέρνηση εγκαινίασε μια εφαρμογή για smartphones που δίνει 300 ευρώ σε κάθε 18χρονο στη χώρα για πολιτιστικές αγορές, όπως βιβλία και μουσική, ή εισιτήρια για εκθέσεις και παραστάσεις, η τάση των περισσότερων νέων δεν ήταν να αγοράσουν τα καλύτερα έργα του Προυστ ή να σταθούν στην ουρά για να δουν τον Μολιέρο. Αντιθέτως, οι έφηβοι στη Γαλλία συνέρρεαν στα manga.

«Είναι μια πολύ καλή πρωτοβουλία», δήλωσε η Juliette Sega, η οποία ζει σε μια μικρή πόλη στη νοτιοανατολική Γαλλία και χρησιμοποίησε 40 ευρώ για να αγοράσει ιαπωνικά κόμικς και το «The Maze Runner», ένα δυστοπικό μυθιστόρημα. «Είμαι συνεχής καταναλώτρια μυθιστορημάτων και μάνγκα και αυτό με βοηθά να τα πληρώσω».

Από αυτόν τον μήνα, τα βιβλία αντιπροσώπευαν περισσότερο από το 75% όλων των αγορών που πραγματοποιήθηκαν μέσω της εφαρμογής από τότε που ξεκίνησε τη λειτουργία της σε εθνικό επίπεδο τον Μάιο, και περίπου τα δύο τρίτα αυτών των βιβλίων ήταν manga, σύμφωνα με τον οργανισμό που διαχειρίζεται την εφαρμογή, που ονομάζεται Cultural Pass. Η εφαρμογή και τα χρήματα δεν έχουν καμία σχέση με τον εμβολιασμό κατά του κορονοϊού.

Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης έγραψαν για μια «έξαρση Manga», που τροφοδοτείται από την κάρτα αυτή. Πρόκειται βέβαια για παρατηρήσεις που ήρθαν μέσα από έναν ελαφρώς παραμορφωμένο φακό, καθώς η εφαρμογή έφτασε ακριβώς τη στιγμή που τα θέατρα, οι κινηματογράφοι και τα μουσικά φεστιβάλ, βγαίνοντας από τους περιορισμούς που σχετίζονται με την πανδημία, είχαν λιγότερα να προσφέρουν. Και τα manga ήταν ήδη εξαιρετικά δημοφιλή στη Γαλλία.

Αλλά η εστίαση στα κόμικς αποκαλύπτει μια λεπτή σύγκρουση στην καρδιά του σχεδιασμού του Culture Pass, μεταξύ της σχεδόν απόλυτης ελευθερίας που δίνει στους νεαρούς χρήστες, ακόμη και για την αγορά των μέσων που ήδη αγαπούν, και του στόχου των δημιουργών της να καθοδηγήσουν τους χρήστες σε λιγότερο γνωστές και πιο διανοητικές τέχνες.

Όλοι οι Γάλλοι 18 ετών μπορούν να ενεργοποιήσουν το πάσο και να ξοδέψουν 300 ευρώ, για μέγιστο διάστημα δύο ετών στην εφαρμογή, στην οποία περισσότερες από 8.000 εταιρείες και ιδρύματα έχουν συμπεριλάβει τις προσφορές τους. Οι έφηβοι μπορούν να αγοράσουν φυσικά αντικείμενα σε βιβλιοπωλεία, δισκοπωλεία και καταστήματα τέχνης ή οργάνων. Μπορούν να αγοράσουν εισιτήρια για κινηματογραφικές προβολές, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες ή μουσεία. Και μπορούν να εγγραφούν σε μαθήματα χορού, ζωγραφικής ή σχεδίου.

Ο Noël Corbin, αξιωματούχος του Υπουργείου Πολιτισμού που επιβλέπει το έργο, δήλωσε ότι το πάσο δίνει στους νέους ενήλικες στη Γαλλία έναν τρόπο να αναζητούν κοντινές πολιτιστικές προσφορές (η εφαρμογή διαθέτει λειτουργία γεωγραφικού εντοπισμού) και τους ενθαρρύνει να απολαύσουν αυτό που «χορταίνει» την καρδιά τους.

Αλλά χρησιμοποιεί επίσης κίνητρα για να ωθήσει τους εφήβους προς νέες και πιο δύσκολες μορφές τέχνης, είπε, ένα είδος παρέμβασης για να «οδηγήσει τους νέους να ανακαλύψουν τα πεδία δυνατοτήτων που υπάρχουν στην πολιτιστική ζωή».

Αυτά περιλαμβάνουν λίστες με συστάσεις που επιμελούνται τα μέλη του προσωπικού του Culture Pass και δημοφιλείς καλλιτέχνες και διασημότητες, καθώς και πρόσβαση σε VIP εκδηλώσεις, όπως μια συναυλία που μεταδίδεται ζωντανά στο Μουσείο Soulages στη νότια Γαλλία και μια ματιά στα παρασκήνια του θεατρικού φεστιβάλ της Αβινιόν.

Ο Jean-Michel Tobelem, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris 1 Panthéon-Sorbonne, ο οποίος ειδικεύεται στα οικονομικά του πολιτισμού, δήλωσε ότι πρόκειται για μια αξιέπαινη προσπάθεια, η οποία όμως θα ωφελήσει σε μεγάλο βαθμό τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.

«Δεν χρειάζεται να πιέζετε τους νέους να πάνε να δουν την τελευταία ταινία της Marvel», είπε. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με την ποπ μουσική ή τα μπλοκμπάστερ, τόνισε, αναγνωρίζοντας ότι “μπορείτε να εισέλθετε στην κορεατική κουλτούρα μέσω της K-Pop και στη συνέχεια να ανακαλύψετε ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κινηματογράφος, μια λογοτεχνία, ζωγράφοι και συνθέτες που τη συνοδεύουν».

Πρόκειται για μια έρευνα που επικαλέστηκε σε πρόσφατη συνέντευξη του και ο διακεκριμένος ιολόγος και επιδημιολόγος, Δρ. Sucharit Bhakdi, o οποίος είχε τονίσει χαρακτηριστικά πως σύμφωνα με 3 αμερικανικές μελέτες και μια νορβηγική ο Covid-19 δεν είναι νέος ιός. 

O διδάκτωρ Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνος Αρβανίτης, ανέλυσε την έρευνα και έδωσε τη δική του εξήγηση. 

Ο Κ.Αρβανίτης τονίζει σε ανάρτηση του: «Μια πρόσφατη μελέτη που δεν προσέχθηκε όσο έπρεπε. Δείχνει ότι έχουμε ανοσία στον "νέο" κορωνοϊό, επειδή προφανώς δεν είναι καθόλου νέος». 

Αναλυτικά όσα αναφέρει 

Η μελέτη

Χορηγήθηκαν οι 2 δόσεις mRNA για τον SARS-Cov-2 σε 4 εργαζόμενους στο χώρο της υγείας, που ΔΕΝ είχαν ποτέ νοσήσει από Covid.

Στους τρεις εξεταζόμενους, η 2η δόση χορηγήθηκε την 28η μέρα μετά την πρώτη δόση, ενώ στον τέταρτο χορηγήθηκε την 21η μέρα μετά την πρώτη δόση.

Εγινε μέτρηση της αύξησης των ειδικών αντισωμάτων εναντίον της πρωτεϊνικής ακίδας (S-protein) που παράγεται από τα κύτταρα, μετά από εντολή του mRNA.

Οι μετρήσεις συνεχίστηκαν μέχρι και 100 και πλέον μέρες μετά την 2η δόση.

Ελέγχθηκαν οι ποσότητες 2 ανοσοσφαιρινών (αντισωμάτων) στο αίμα: της IgG και της IgA.

1)  IgG 

Μετά την χορήγηση της 1ης δόσης παρατηρήθηκε απότομη αύξηση της IgG, που έφτασε σε ένα σταθεροποιημένο επίπεδο κάπου μεταξύ 18-21 μέρες μετά την 1η δόση.
Μετά την χορήγηση της 2ης δόσης τα επίπεδα της IgG αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο, φτάνοντας το μέγιστο 7 μέρες αργότερα. Μετά άρχισαν να μειώνονται πολύ αργά, έτσι ώστε ακόμη και 100 μέρες μετά την 2η δόση τα επίπεδά της διατηρούντο πάνω από το 58% της μέγιστης τιμής. 

2) IgA

Μετά την χορήγηση της 1ης δόσης παρατηρήθηκε επίσης απότομη αύξηση της IgA, αλλά σύντομα άρχισε να πέφτει απότομα, ώστε μεταξύ των δύο δόσεων έπεσε στο 50%.
Μετά την χορήγηση της 2ης δόσης τα επίπεδα της IgΑ αυξήθηκαν πάλι σύντομα, φτάνοντας το μέγιστο 7 μέρες αργότερα. Μετά άρχισαν να μειώνονται πολύ γρήγορα, έτσι ώστε 100 μέρες μετά την 2η δόση τα επίπεδά της διατηρούντο μόλις στο 18% της μέγιστης τιμής. 

Η ερμηνεία του Κ.Αρβανίτη

Εισαγωγή

Οι συνηθέστερες ανοσοσφαιρίνες (αντισώματα) είναι τρεις και ονομάζονται: IgM, IgG, IgA

(Υπάρχουν και άλλες δύο, οι  IgD και IgE, αλλά δεν θα ασχοληθούμε, γιατί είναι άσχετες με το θέμα μας.)

IgM: Είναι η πρώτη αντίδραση του ανοσοποιητικού μας, σε μία νέα μόλυνση, σε έναν νέο βλαπτικό παράγοντα, με τον οποίο ερχόμαστε πρώτη φορά σε επαφή. 
Παρέχουν βραχυπρόθεσμη άμυνα, αφού ανεβαίνουν από τις πρώτες μέρες και μένουν ανεβασμένες για βδομάδες, ώσπου να αρχίσουν να ανεβαίνουν οι IgG.

IgG: Είναι η κύρια γραμμή άμυνας του οργανισμού, αφού αποτελούν το 75% περίπου του συνόλου των αντισωμάτων. Παράγονται πολύ αργότερα από τις IgM, μετά από μερικές βδομάδες, αυξάνουν ως το μέγιστο και μετά σταθεροποιούνται για πολύ καιρο. Εδώ ανήκουν κυρίως τα αντισώματα ΜΝΗΜΗΣ. Δηλαδή σε επόμενη προσβολή από έναν παράγοντα που τον έχουμε αντιμετωπίσει στο παρελθόν, αυτές αυξάνονται ταχύτατα, γιατί το ανοσοποιητικό μας διατηρεί "αρχείο" τον βλαπτικών παραγόντων που έχει ήδη αντιμετωπίσει και έτσι επιστρατεύει άμεσα τις ειδικές για αυτόν IgG για να τον πολεμήσει. 

IgA: Αποτελούν περίπου το 15% των αντισωμάτων μας. Είναι επίσης αντισώματα ΜΝΗΜΗΣ. Ο ρόλος τους είναι η προστασία των βλεννογόνων μας, (πνευμονικό, κολπικό κλπ) γιατί βγαίνουν στα υγρά του σώματος (σάλιο, δάκρυα, βλέννες, γαστρικό υγρό κλπ). 

Τι σπουδαίο μας έδειξε αυτή η μελέτη 

Αν κοιτάξουμε τα διαγράμματα θα δούμε ότι τόσο η IgG όσο και η IgA αυξήθηκαν ΑΜΕΣΩΣ και χωρίς να έχει προηγηθεί αύξηση των IgM, που βλέπει κανείς αν είναι η ΠΡΩΤΗ επαφή με έναν καινούργιο βλαπτικό παράγοντα!

Δηλαδή η απόκριση που βλέπουμε στα διαγράμματα είναι απόκριση ΜΝΗΜΗΣ και όχι απόκριση ΠΡΩΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ!

Άρα, οι άνθρωποι αυτοί, αν και δεν είχαν περάσει ποτέ Covid, το ανοσοποιητικό τους είχε ΑΡΧΕΙΟ αντισωμάτων για την πρωτεϊνική ακίδα του SARS-Cov-2 και άρχισε άμεσα να ανεβάζει IgG και IgA.

Συμπέρασμα 

Ο SARS-Cov-2 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΟΣ ΙΟΣ.

«Είναι γνώριμος ιός για το ανοσοποιητικό σύστημα των περισσοτέρων ανθρώπων!

Για αυτό και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ήδη φυσική ανοσία και τον περνούν είτε χωρίς καθόλου συμπτώματα, είτε με πολύ ήπια συμπτώματα και μόνο οι ηλικιωμένοι που έχουν

ΚΑΙ βαριά υποκείμενα νοσήματα και εξασθενημένο ανοσοποιητικό, ταλαιπωρούνται από αυτόν και ένας μικρός αριθμός από αυτούς αποδημεί.

Αυτά είναι και καλά και κακά μαντάτα 

Τα καλά νέα: 

- Ο ιός είναι παλιός, έχουμε ζήσει χρόνια μαζί του.
- Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων έχουμε ήδη φυσική ανοσία.
- Δεν χρειαζόμαστε τα ύποπτα και επικίνδυνα ζουμιά, που κακώς ονομάστηκαν "εμβόλια", γιατί δεν προκαλούν ανοσία, αφού ήδη την έχουμε, απλά την "κινητοποιούν", αλλά αυτό θα το έκανε και ο ίδιος ο ιός, αν τον κολλούσαμε.

Μάλιστα θα το έκανε πιο ήπια, γιατί θα έμενε στον βλεννογόνο της μύτης, πλην της σπάνιας περίπτωσης που θα κατέβαινε στον πνεύμονα και θα έκανε πνευμονία.

Αντίθετα, με τα mRNA στέλνουμε το βλαπτικό κομμάτι του SARS-Cov-2 σε όλο το σώμα, προκαλώντας γενικευμένη ΝΟΣΗΣΗ και όχι εμβολιασμό.

Ευτυχώς που (όπως έδειξε αυτή η μελέτη) οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ήδη ανοσολογική μνήμη, αρκετά ικανή να αντιμετωπίσουν την επίθεση από τα mRNA.

Τα κακά νέα:

- Ενα και μοναδικό. Η "πανδημία" ΔΕΝ είναι ιατρικό πρόβλημα, αλλά πολιτικό...

Υπάρχει βέβαια και ιατρικό θέμα, αλλά είναι δευτερεύον και έχει επισκιαστεί εντελώς από πολιτικές επιδιώξεις και τεράστια οικονομικά συμφέροντα.

Οπότε η μάχες θα κερδηθούν (ή θα χαθούν) στο πολιτικό πεδίο. Η σωστή Ιατρική έχει δείξει τον δρόμο, αλλά αγνοείται σκόπιμα και όχι από άγνοια ή αφέλεια.

Οι επίορκοι γιατροί, που έβαλαν πλάτη σε όλη αυτήν την απάτη των Big Pharma εις βάρος του λαού, δεν είναι ούτε αφελείς, ούτε αδιάβαστοι...», γράφει χαρακτηριστικά σε δημοσίευση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Κ.Αρβανίτης. 

Ο 31χρονος γυμναστής ήταν εξαιρετικός πάνω στους κρίκους, ωστόσο ένα μικρό βήμα στην έξοδο ήταν εκείνο που του στέρησε να ανέβει σε κάποιο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.

Φυσικά, πρόκειται για μία τεράστια επιτυχία αν αναλογιστούμε τι έχει τραβήξει τα τελευταία τρία χρόνια ο Λευτέρης Πετρούνιας. Ο 31χρονος γυμναστής έκανε επέμβαση στον αριστερό ώμο, έδωσε μάχη με το χρόνο και τελικά πήρε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες σχεδόν ένα μήνα πριν από το Τόκιο 2020.

Στον τελικό οι δύο Κινέζοι ήταν εκείνοι που ανέβηκαν στο πρώτο και στο δεύτερο σκαλί του βάθρου. Ο Γιανγκ Λιου ήταν εκείνος που κατέκτησε το χρυσό με 15.500, ενώ ο Χάο Γιόου βαθμολογήθηκε με 15.300.

Η κατάταξη του τελικού

1. Γιανγκ Λιου (Κίνα) 15.500
2. Χάο Γιόου (Κίνα) 15.300
3. Λευτέρης Πετρούνιας 15.200
4. Σαμίρ Αΐτ Σαΐντ (Γαλλία) 14.900
5. Ιμπραΐμ Τσολάκ (Τουρκία) 14.866
6. Ντενίς Αμπλιαζίν (Ρωσία) 14.833
7. Αντέμ Ασίλ (Τουρκία) 14.600
8. Αρτούρ Ζανέτι (Βραζιλία) 14.133

Στον διαδικτυακό τόπο "Voices of the Victims” («Φωνές των Θυμάτων») οι χρήστες έχουν τη δυνατότητα να διαβάσουν το χειρόγραφο γράμμα ή να το ακούσουν σε γερμανικά, αγγλικά και ρομ. Επιστήμονες από πολλές ευρωπαϊκές χώρες συγκέντρωσαν, υπό τον συντονισμό της ιστορικού Καρόλα Φινγκς, γράμματα και μαρτυρίες διωχθέντων της μειονότητας από συνολικά 20 χώρες.

Το ιδιαίτερο στοιχείο της ιστοσελίδας είναι ότι φιλοξενεί μαρτυρίες όχι θυτών, αλλά των ίδιων των Ρομά, δηλώνει στην DW η Καρόλα Φινγκς από το τμήμα έρευνας Ρομ στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Τα κείμενα γράφτηκαν είτε κατά της διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, είτε λίγο μετά το τέλος του, όταν επιζώντες ή συγγενείς θυμάτων κατέθεταν στη δικαιοσύνη για τα εγκλήματα κατά της μειονότητας σε μια προσπάθεια να δικαστούν οι υπαίτιοι.

Άουσβιτς-Μπιρκενάου: Δολοφονία γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων

Ό,τι απέμεινε από το στρατόπεδο Μπιρκενάου

Όπως τα παιδιά της Μαργκαρέτε Μπάμπεργκερ έτσι και οι περισσότεροι έγκλειστοι πέθαναν από πείνα, ασθένειες και βία. Σύμφωνα με την ιστορικό, την νύχτα της 2ας προς την 3η Αυγούστου η εξόντωση των Ρομά «έφθασε στο αποκορύφωμά» της. Τα SS αποφάσισαν να διαλύσουν το τμήμα των Ρομά στο Άουσβιτς-Μπιρκενάου και εξόντωσαν 4.300 ανθρώπους που ούρλιαζαν και εκλιπαρούσαν. Αρκετές δεκαετίες αργότερα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θέσπισε τις 2 Αυγούστου ως Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ρομά.

Μια νύχτα με φεγγάρι του 1944 έχασε τη ζωή της στους θαλάμους αερίων η κόρη της Ζίλι Σμιντ, η τετράχρονη Γκρέτελ. Μαζί της θανατώθηκαν ο παππούς, η γιαγιά, η θεία και όλα τα αδέλφια της.

Όπως και οι υπόλοιποι κρατούμενοι ικανοί να εργαστούν η Ζίλι Σμιτ είχε μεταφερθεί λίγο νωρίτερα για δουλειά σε άλλο σημείο του αχανούς στρατοπέδου. Όταν επέστρεψε και έτρεξε να αγκαλιάσει τους δικούς της, ο γιατρός του στρατοπέδου και μέλος των SS Γιόζεφ Μένγκελε την χαστούκισε και την έστειλε πίσω στο τραίνο: «Μου έσωσε τη ζωή, αλλά δεν μου έκανε χάρη», έλεγε αργότερα μετά η Ζίλι Σμιντ.

Από το ορφανοτροφείο στο Άουσβιτς

Επιστολή της Φ. Κουρτς για τη μεταφορά των παιδιών της στο Άουσβιτς

Οι ναζί πήραν από την Φρανσίσκα Κουρτς τα τέσσερα παιδιά της και τα έβαλαν σε ορφανοτροφείο της καθολικής εκκλησίας από όπου και αναχώρησαν προς άγνωστη κατεύθυνση. Το 1946 η μητέρα πληροφορήθηκε από την αστυνομία ότι τα παιδιά βρίσκονται στο Άουσβιτς. Όταν ρώτησε «μα τι θέλουν ακόμα από τα παιδιά μου;» της απάντησαν κοφτά: «εξόντωση».

Από τα συνολικά 39 παιδιά Ρομά στο ορφανοτροφείο Άγιος Ιωσήφ επέζησαν μόλις τέσσερα. Η Καθολική Εκκλησία δεν τα προστάτεψε. Σε αντίθεση, λέει η Καρόλα Φινγκς, υπάρχουν περιπτώσεις στην υπό γερμανικό έλεγχο Γιουγκοσλαβία ή τα υπό γερμανική κατοχή εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης, στις οποίες μουσουλμανικές κοινότητες διέσωσαν Ρομά από μια μεταφορά στα στρατόπεδα εξόντωσης.

Για πολλές δεκαετίες οι Γερμανοί αρνούνταν τη γενοκτονία. Μεταπολεμικά θύτες εξακολουθούσαν να καταγράφουν στις εγκληματολογικές υπηρεσίες τους Ρομά με ρατσιστικά κριτήρια που ορίστηκαν από τους ναζί.

Η ιστορικός Καρόλα Φινγκς ήταν μέλος της Ανεξάρτητης Επιτροπής Αντι-αθιγγανισμού. Εκτός από την αναγνώριση της γενοκτονίας από το γερμανικό κράτος το 1982, πιστεύει ότι θα πρέπει να καταβληθούν αποζημιώσεις. Και μάλιστα όχι μόνο στη Γερμανία: «Αυτό αφορά Ρομά που έζησαν κυρίως στην ανατολική Ευρώπη και αποκλείστηκαν μετά τον πόλεμο από κάθε είδους αποζημίωση».

Αντρέα Γκρούναου

Πηγή: dw.com