Αντιπαραθέσεις αλλά και έναρξη έρευνας ποινικής φύσης από τη γενική εισαγγελία της Βραζιλίας για φερόμενο εγκωμιασμό του ναζισμού προκάλεσε τοποθέτηση ενός διάσημου YouTuber της χώρας υπέρ της δημιουργίας βραζιλιάνικου ναζιστικού κόμματος κατά τη διάρκεια πολύ δημοφιλούς προγράμματος που παρουσίαζε.

«Νομίζω πως θα έπρεπε να υπάρχει ένα ναζιστικό κόμμα αναγνωρισμένο από τον νόμο», είπε ο Μπρούνου Αγιούμπ κατά τη διάρκεια συνέντευξής του με βουλευτές για την εκπομπή του Flow Podcast, η οποία συγκαταλέγεται στις πιο δημοφιλείς στη Βραζιλία, με 3,6 εκατ. συνδρομητές στο YouTube και άλλο ένα εκατομμύριο στην πλατφόρμα Twitch.

Έκρινε ακόμη κατά τη διάρκεια της εκπομπής ότι «η ριζοσπαστική αριστερά έχει πολύ περισσότερο χώρο από τη ριζοσπαστική δεξιά, και οι δύο θα έπρεπε να έχουν χώρο», επιχειρηματολογώντας υπέρ της ίδρυσης βραζιλιάνικου ναζιστικού κόμματος.

«Αν κάποιος θέλει να είναι εναντίον των Εβραίων, θεωρώ πως έχει δικαίωμα να είναι», πρόσθεσε ο παρουσιαστής, ο οποίος κατόπιν ζήτησε συγγνώμη και υποστήριξε ότι δεν ήταν «εντελώς νηφάλιος» όταν έκανε αυτή την τοποθέτηση.

Το βίντεο της εκπομπής αποσύρθηκε από τους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης και η εταιρεία παραγωγής Estudio Flow ανακοίνωσε χθες με δελτίο Τύπου πως απέλυσε τον παρουσιαστή.

Ισραηλιτικές οργανώσεις, θεσμοί και πολιτικές προσωπικότητες καταδίκασαν τις δηλώσεις αυτές.

«Ο λόγος μίσους και η υπεράσπιση του λόγου μίσους έχουν φρικτές συνέπειες για την ανθρωπότητα και ο ναζισμός είναι η μεγαλύτερη ιστορική απόδειξη», ήταν η αντίδραση της Ισραηλιτικής Συνομοσπονδίας της Βραζιλίας (CONIB).

«Όχι, η υπεράσπιση του ναζισμού δεν είναι ελευθερία της έκφρασης», συνόψισε μέσω Twitter η πρεσβεία της Γερμανίας στη Βραζιλία. Η υπεράσπιση του ναζισμού «είναι έλλειψη σεβασμού στη μνήμη των θυμάτων και των επιζώντων του καθεστώτος αυτού και σημαίνει πως αγνοείς τις φρικαλεότητες που προκάλεσε», πρόσθεσε.

Η γενική εισαγγελία ανακοίνωσε ότι θα αναλύσει «το περιεχόμενο των δηλώσεων» στο πλαίσιο έρευνας για το «φερόμενο αδίκημα του εγκωμιασμού του ναζισμού».

Κεντρώος βουλευτής, ο Κιμ Καταγκίρι (του κόμματος Podemos), παρών κατά τη διάρκεια της εκπομπής, αντιμετωπίζει επίσης έρευνα της εισαγγελίας, διότι υποστήριξε πως «η Γερμανία διέπραξε σφάλμα ποινικοποιώντας το ναζιστικό κόμμα».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Times of Israel

«Ολέθριο λάθος που αφήσαμε στην τύχη της ανθρωπότητας στα χέρια ανθρώπων που ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος»!

«Το να αφήσουμε την διάθεση των εμβολίων στα χέρια μεγάλων φαρμακευτικών, αποδείχτηκε τεράστιο σφάλμα»!

Αυτός είναι ο τίτλος άρθρου του Guardian, το οποίο προκαλεί ήδη αναταράξεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το άρθρο υπογράφεται από τον Nick Dearden, επικεφαλής του Global Justice Now, του οργανισμό που ασχολείται με θέματα απονομής δικαιοσύνης παγκοσμίως, ανάπτυξης και ανισοτήτων.

Το άρθρο χρησιμοποιεί πολύ σκληρή ρητορική αναφορικά με την συμπεριφορά των φαρμακευτικών, αλλά ειδικά της Pfizer και του Μπουρλά, αφήνοντας σαφέστατες αιχμές, πίσω από την πρωτοφανή κερδοσκοπία πάνω στην παραγωγή και την διάθεση των εμβολίων, την οποία μάλιστα τεκμηριώνει με στοιχεία.

«Ο Covid το κατέστησε σαφές: Εταιρείες όπως η Pfizer, υπό την πίεση των μετόχων, ενδιαφέρονται πραγματικά μόνο για τα τεράστια κέρδη τους».

Η Pfizer είχε μια «εξαιρετικά καλή πανδημία». Σε αντίθεση με την υπόλοιπη ανθρωπότητα.

Σήμερα ανακοίνωσε ότι το εμβόλιο της για τον Covid-19 της απέφερε 37 δισεκατομμύρια δολάρια το 2021, καθιστώντας το, το πιο προσοδοφόρο φάρμακο στην ιστορία!

Πακτωλός χρημάτων για μια εταιρεία που ήταν μέχρι πρόσφατα η λιγότερο αξιόπιστη εταιρεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς ο Covid-19 έδωσε στη Pfizer την ευκαιρία να διαπράξει ένα «πραξικόπημα δημοσίων σχέσεων».

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ μάλιστα, αναφέρθηκε στον διευθύνοντα σύμβουλο της Pfizer, Άλμπερτ Μπούρλα, ως «καλό φίλο» και αυτός ο σπουδαίος άνδρας στάθμευσε το τζετ του δίπλα σε αυτό του Μπόρις Τζόνσον στην περσινή σύνοδο κορυφής της G7 στην Κορνουάλη.

Εμβολιαστικό απαρτχάιντ

Η παγκόσμια κυκλοφορία των εμβολίων έχει δημιουργήσει επίπεδα ανισότητας τόσο μεγάλα που πολλοί μιλούν για «εμβολιαστικό απαρτχάιντ». Φαρμακευτικές εταιρείες όπως η Pfizer έχουν πρωτοστατήσει σε αυτήν την ανισορροπία, θέτοντας τους όρους με τους οποίους πωλούν τα εμβόλια και αποφασίζοντας σε ποιον θα δοθεί προτεραιότητα. Τελικά, η πολιτική τους καθορίζει το ποιος λαμβάνει και ποιος δεν λαμβάνει εμβόλια.

Από την αρχή, η Pfizer ήταν ξεκάθαρη ότι ήθελε να βγάλει πολλά χρήματα από τον Covid. Η εταιρεία ισχυρίζεται ότι το εμβόλιο της κοστίζει λίγο λιγότερο από 5 λίρες ανά δόση για την παραγωγή. Άλλοι όμως ισχυρίζονται ότι είναι πολύ φθηνότερο. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η εταιρεία πουλάει τις δόσεις με τεράστιο κέρδος – η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου πλήρωσε 18 £ τη δόση για την πρώτη της παραγγελία και 22 £ για την πιο πρόσφατη αγορά της. Αυτό σημαίνει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο έχει καταβάλει τουλάχιστον 2 δισεκατομμυρίων λιρών – έξι φορές το κόστος της αύξησης των μισθών που συμφώνησε η κυβέρνηση να δώσει στους νοσηλευτές πέρυσι, μόνο για να καλύψει την συγκεκριμένη υπερτιμολόγηση της εταιρείας!

Κάποια δημοσιεύματα υποστήριζαν ότι η εταιρεία αρχικά προσπάθησε να προσφέρει το εμβόλιο στην κυβέρνηση των ΗΠΑ για το εξωφρενικό ποσό των 100 δολαρίων ανά δόση. Ο Tom Frieden, πρώην διευθυντής των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ, κατηγόρησε την εταιρεία για «κερδοσκοπία που ισοδυναμεί με πολεμοκαπηλεία».

Η Pfizer έχει πουλήσει τη συντριπτική πλειονότητα των δόσεων της στις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο – μια στρατηγική που σίγουρα θα διατηρήσει τα κέρδη της σε υψηλά επίπεδα. Αν κοιτάξετε την παγκόσμια διανομή της, η Pfizer πουλά ένα μικρό ποσοστό των εμβολίων της σε χώρες χαμηλού εισοδήματος. Τον περασμένο Οκτώβριο, η Pfizer είχε πουλήσει μόλις το 1,3% του εφοδιασμού της στην Covax, τον διεθνή οργανισμό που ιδρύθηκε για να προσπαθήσει να εξασφαλίσει δικαιότερη πρόσβαση σε εμβόλια.

Η Pfizer δεν πουλούσε πολλές δόσεις σε φτωχότερες χώρες, αλλά ούτε θα τους επέτρεπε να παράγουν μόνοι τους το εμβόλιο που σώζει ζωές, μέσω αδειοδότησης ή κοινής χρήσης διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Το σημείο αυτό του άρθρου, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ελλάδα.

Ακόμα και όταν ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας απαίτησε την κοινοποίηση της πατέντας, ο επικεφαλής της Pfizer πέρασε στην αντεπίθεση, χλευάζοντας την συγκεκριμένη πρόταση ως «ανοησία» – και λέγοντας ότι ήταν «επικίνδυνο» να μοιράζεται κανείς την πνευματική ιδιοκτησία των εταιρειών. Έχει υποστηριχθεί ότι 100 εργοστάσια και εργαστήρια σε όλο τον κόσμο θα μπορούσαν να έχουν αναπτύξει εμβόλια, αλλά δεν μπόρεσαν να το κάνουν επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε πατέντες όπως αυτές που κατέχει η Pfizer.

Προσέξτε τώρα την απάντηση που έδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην αντίστοιχη πρόταση του Αλέξη Τσίπρα από το βήμα της Βουλής. Ακριβώς, ο ίδιος χλευασμός που χρησιμοποίησε ο Μπουρλά κατά του παγκόσμιου οργανισμού υγείας. Με μία σημαντική διαφορά. Ο πρόεδρος της Pfizer, είχε λόγο να «χλευάσει», γιατί κερδίζει εκατομμύρια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γιατί χλεύασε την πρόταση; Από ανοησία; Ή κάτι χειρότερο;

Υπάρχουν πολλοί που θα υποστηρίξουν ότι, ενώ οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες συμπεριφέρονται αδίστακτα, εμείς πρέπει να αποδεχτούμε αυτή την συμπεριφορά επειδή η υπηρεσία που παρέχουν – η εφεύρεση φαρμάκων που σώζουν ζωές – είναι τόσο σημαντική. Αυτό όμως δεν ισχύει. Εταιρείες όπως η Pfizer συμπεριφέρονται περισσότερο ως hedge funds, αγοράζοντας άλλες εταιρείες και την πνευματική ιδιοκτησία τους, παρά ως παραδοσιακές εταιρείες ιατρικής έρευνας.

Αλήθεια επίσης είναι ότι η ανακάλυψη του εμβολίου ήταν έργο εκτεταμένης δημόσιας δαπάνης, πανεπιστημιακής έρευνας και επίτευγμα μιας πολύ μικρότερης εταιρείας, της γερμανικής BioNTech. Όπως παρατήρησε επικριτικά ένας πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος των ΗΠΑ, το γεγονός ότι το ονομάζουμε εμβόλιο «Pfizer» είναι «το μεγαλύτερο πραξικόπημα μάρκετινγκ στην ιστορία των αμερικανικών φαρμακευτικών προϊόντων»!

Το άρθρο καταλήγει ως εξής

Εταιρείες όπως η Pfizer δεν θα έπρεπε ποτέ να είχαν τεθεί επικεφαλής μιας παγκόσμιας ανάπτυξης εμβολιασμού, γιατί ήταν αναπόφευκτο να λάβουν αποφάσεις ζωής και θανάτου με βάση το βραχυπρόθεσμο συμφέρον των μετόχων τους. Πρέπει να διαλύσουμε τα μονοπώλια που έχουν δώσει τέτοια ισχύ σε αυτά τα χρηματοοικονομικά θηρία και αντ’ αυτού να επενδύσουμε σε ένα νέο δίκτυο ερευνητικών ιδρυμάτων και ιατρικών εργοστασίων σε όλο τον κόσμο που μπορούν πραγματικά να εξυπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον!

Η Επιτροπή Ανταγωνισμού επέβαλε πρόστιμα 304.000 ευρώ στις εταιρείες κέτερινγκ ΠΟΤ & ΠΑΝ, ΤΖΑΝΕΤΟΣ, ΣΑΛΑΣ, και ΠΛΕΙΑΔΕΣ, οι οποίες παρείχαν υπηρεσίες σίτισης σε δομές φιλοξενίας προσφύγων. Οι εταιρείες παραδέχθηκαν τη συμμετοχή τους σε «οριζόντια καρτελική σύμπραξη».

• Αναλυτικά η σημερινή ανακοίνωση της Επιτροπής Ανταγωνισμού αναφέρει τα εξής:

Η ολομέλεια της Επιτροπής Ανταγωνισμού (ΕΑ) με την υπ’ αριθ. 767/2022 ομόφωνη απόφασή της, κατά την απλοποιημένη διαδικασία Διευθέτησης Διαφορών του άρθρου 25α του ν. 3959/2011 και σύμφωνα με την υπ’ αριθ. 720/2020 απόφασή της, αποδέχθηκε τις σχετικές προτάσεις Διευθέτησης Διαφοράς που υπέβαλαν οι εταιρείες (α) «ΠΟΤ ΚΑΙ ΠΑΝ ΦΟΥΝΤΣΕΡΒΙΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΓΕΥΜΑΤΩΝ» (εφεξής ΠΟΤ & ΠΑΝ), (β) «ΤΖΑΝΕΤΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» (εφεξής ΤΖΑΝΕΤΟΣ), (γ) «SALAS INTER. GROUP ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» (εφεξής ΣΑΛΑΣ) και (δ) «Γ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ – Π. ΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΣΙΤΙΣΗΣ – ΕΣΤΙΑΣΗΣ – ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ – CATERING ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ» (εφεξής ΠΛΕΙΑΔΕΣ).

Η Απόφαση εκδόθηκε κατά την ως άνω απλοποιημένη διαδικασία, κατόπιν σχετικής εκδήλωσης ενδιαφέροντος εκ μέρους των εταιρειών για την υπαγωγή τους στη διαδικασία και συνακόλουθης οριστικής δήλωσης περί αποδοχής της παράβασης που διαπιστώθηκε.

Για ασέβεια προς τους νεκρούς κάνει λόγο ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ και καλεί το υπουργείο Υγείας να είναι πιο ταπεινό

Τη στιγμή που οι νεκροί από κορωνοϊό στη χώρα μας αγγίζουν τριψήφιο αριθμό καθημερινά, με δεκάδες διασωληνωμένους, όπως καταγγέλλει η ΠΟΕΔΗΝ, να βρίσκονται εκτός ΜΕΘ, το υπουργείο Υγείας γύρισε ένα προπαδανδιστικό βίντεο που ωραιοποιεί την κατάσταση. «Η πραγματικότητα σε αριθμούς» είναι ο τίτλος του βίντεο, το οποίο καταλήγει με τη φράση «τα ψέματα τελείωσαν».

Για «ασέβεια προς τους νεκρούς» και «διαστρέβλωση της τραγικής πραγματικότητας» που επικρατεί στα νοσοκομεία όλης της χώρας εν μέσω πανδημίας, κάνει λόγο ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος.

Συγκεκριμένα όπως αναφέρει ο κ. Γιαννάκος την ώρα που καθημερινά χάνουν τη ζωή τους 100 περίπου άνθρωποι από κορωνοϊό, «το υπουργείο Υγείας θα έπρεπε να είναι πιο ταπεινό για την κατάσταση των ΜΕΘ και να μην βγάζει διαφημιστικά σποτ που ωραιοποιούν την κατάσταση, όταν μάλιστα χάνονται αρκετοί διασωληνωμένοι ασθενείς εκτός ΜΕΘ, ασθενείς που βρήκαν ΜΕΘ μετά από πολλές ημέρες νοσηλείας σε κοινό θάλαμο, διασωληνωμένοι σε κοινούς θαλάμους που “βαπτίσθηκαν” ΜΕΘ και αρκετοί λόγω της υποστελέχωσης των ΜΕΘ».

«Στο σποτ του υπουργείου δεν διαπιστώνει κανείς ούτε ίχνος αυτοκριτικής, διόρθωσης της κατάστασης. Οι ΜΕΘ δεν είναι πολυτέλεια. Σώζουν ζωές» υπογραμμίζει ο ίδιος σχολιάζοντας ότι «το προσωπικό “γονάτισε”. Δουλεύουμε με 10.000 λιγότερο προσωπικό από πέρυσι το χειμώνα συν τη κούραση. Συνταξιοδοτήσεις, αναστολές εργασίας, νοσήσεις προσωπικού. Και μιλάνε για ενίσχυση».

Παράλληλα, ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ σημειώνει ότι ο αριθμός των νεκρών από κορωνοϊό που αγγίζει το 75% εκτός κανονικών ΜΕΘ αναδεικνύει το μείζον πρόβλημα, και συμπληρώνει «τα νοσοκομειακά μικρόβια θερίζουν διασωληνωμένους ασθενείς εκτός ΜΕΘ. Ένα σύστημα που με βάσει τα νοσοκομειακά κρεβάτια θα έπρεπε να διαθέτει 3.000 κλίνες ΜΕΘ, διαθέτει με βάσει το πληροφοριακό σύστημα 1.100. Στη πραγματικότητα όμως πλήρως εξοπλισμένες και στελεχωμένες 750».

«Για παράδειγμα στις κλίνες ΜΕΘ που λειτουργούν το υπουργείο Υγείας προσθέτει 12 κλίνες στη “Παμακάριστο” που είναι ΜΑΦ χωρίς να υπηρετεί ούτε ένας εντατικολόγος», καταγγέλλει ο Μ. Γιανάκος, επισημαίνοντας ότι οι αρμόδιοι παίζουν με τους αριθμούς.

Όπως αναφέρει ο ίδιος, με βάσει το πληροφοριακό σύστημα του υπουργείου Υγείας σήμερα υπάρχουν 12 κενές κλίνες ΜΕΘ στο «Σωτηρία», 6 στον «Ευαγγελισμό», 13 στο ΚΑΤ, 2 στο «Αγία Όλγα», 2 στο «Ιπποκράτειο».

«Γιατί λοιπόν αφού έχουμε κενά κρεβάτια υπάρχουν διασωληνωμένοι και νέοι σε ηλικία ασθενείς με κορωνοϊό πάνω από 5 ημέρες σε απλούς θαλάμους», διερωτάται ο κ. Γιαννάκος προσθέτοντας ότι «βρίσκονται σε κοινούς θαλάμους πάνω από πέντε ημέρες και πολλοί χάνουν τη ζωή τους».

Παράλληλα, ο ίδιος σημειώνει ότι στο νοσοκομείο της Νίκαιας σήμερα βρίσκονται 10 διασωληνωμένοι ασθενείς σε θαλάμους, οι περισσότεροι άνω των πέντε ημερών. «Πολλοί εξ αυτών νέοι άνθρωποι. Το νοσοκομείο ως γνωστόν δεν διαθέτει ΜΕΘ κορωνοϊου. Στο “Γεννηματάς” είναι 5 διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ. Εδώ, όπως λέει, τους τρώει η επιλογή ασθενών με ηλικιακά κριτήρια. Είναι πάνω από 80 ετών και το σύστημα δεν τους θεωρεί επιλέξιμους για ΜΕΘ στη πλειοψηφία τους. Επίσης και το «Γεννηματάς» δεν διαθέτει ΜΕΘ κορωνοϊού, σημειώνει ο Μ. Γιαννάκος προσθέτοντας ότι «επίσης, υπάρχουν 2 διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ στο “Σισμανόγλειο”, 2 στο “Θριάσιο”».

Την άμεση αποκατάσταση των τρομερών ελλείψεων που δυσκολεύουν τη διεξαγωγή του μαθήματος ζητούν οι εκπαιδευτικοί του 9^ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Αθηνών μέσα από ανοιχτή επιστολή. Όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά, από το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς δεν έχουν καθόλου αναλώσιμα υλικά, όπως χαρτόνια, κόλλες, μαρκαδόρους, πλαστελίνες κλπ.

Μέσα από την ανοιχτή επιστολή τους οι εκπαιδευτικοί και το Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό του 9^ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Αθηνών εκφράζουν την έντονη δυσαρέσκειά τους και τον προβληματισμό τους σε ό,τι αφορά στην επάρκεια σε γραφική ύλη, καθώς και σε παιδαγωγικό και εποπτικό υλικό που είναι απαραίτητα για τη σωστή διεξαγωγή του μαθήματος. Αυτό που ζητούν οι εκπαιδευτικοί είναι η άμεση χρηματοδότηση του σχολείου, προκειμένου να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών.

Στο σχολείο φοιτούν 33 μαθητές με Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή (Αυτισμός), νοητική υστέρηση και σύνδρομο Down. Τα οικονομικά του σχολείου έχουν συρρικνωθεί τόσο, ώστε από την αρχή της σχολικής χρονιάς παρατηρείται παντελής έλλειψη σε αναλώσιμα σχολικά υλικά, όπως χαρτόνια, κόλλες, μαρκαδόρους, πλαστελίνες κλπ. Επιπλέον ελλείψεις σε υλικό κατάλληλο για τις ανάγκες ενός ειδικού σχολείου, αλλά και ηλεκτρονικό εξοπλισμό δυσκολεύουν την ποιότητα του μαθήματος, πράγμα που επιθυμούν να βελτιώσουν.

Επίσης, στη δημόσια αυτή διαμαρτυρία σημειώνουν πως «κατόπιν αιτήματος που καταθέσαμε στη σχολική επιτροπή μας ανακοινώθηκε μόλις πριν από λίγες ημέρες (κι ενώ το σχολείο μας λειτουργεί χωρίς τα απαραίτητα χρήματα ούτε για αναλώσιμα εδώ και 5 μήνες!), ότι μας δίνονται από τη σχολική επιτροπή 300 ευρώ!!! Τα χρήματα αυτά όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες του σχολείου μας και δεν ανταποκρίνονται στο ελάχιστο στις ελλείψεις που αντιμετωπίζουμε οι εκπαιδευτικοί και το εκπαιδευτικό προσωπικό».

Η επιστολή των εκπαιδευτικών:

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΟΥ 9ου ΕΙΔΙΚΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

Είμαστε εκπαιδευτικοί και ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό από το 9ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Αθηνών. Στο σχολείο μας φοιτούν 33 μαθητές με Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή (Αυτισμός), νοητική υστέρηση και σύνδρομο Down. Η φετινή χρονιά μας βρήκε χαρούμενους, που επιστρέφουμε πάλι στο σχολείο μας υγιείς, και γεμάτους όρεξη για την εκπαιδευτική διαδικασία. Κι ενώ όλοι μας ήμασταν αποφασισμένοι να αντιπαρέλθουμε με την όρεξή μας και την δουλειά μας τις δυσκολίες  που έχει φέρει η πανδημία, ήρθαμε αντιμέτωποι με μία σειρά από ελλείψεις στο σχολείο μας, ελλείψεις τις οποίες γνωρίζαμε ήδη, αλλά που έγιναν ακόμα πιο έντονες την φετινή χρονιά.

Συγκεκριμένα τα οικονομικά του σχολείου έχουν συρρικνωθεί τόσο, ώστε από την αρχή της σχολικής χρονιάς να μην έχουμε καθόλου αναλώσιμα σχολικά υλικά (χαρτόνια, κόλλες, μαρκαδόρους, πλαστελίνες κλπ.). Η δυσκολία αυτή έρχεται να προστεθεί στην απουσία παιδαγωγικού υλικού κατάλληλου για τις ανάγκες ενός ειδικού σχολείου (παζλ, ενσφηνώματα, καρτέλες ανάγνωσης, μαγνητικοί πίνακες, επιτραπέζια παιχνίδια κλπ), καθώς ό,τι εκπαιδευτικό υλικό υπάρχει στο σχολείο έχει αγοραστεί πριν πολλά χρόνια και είναι φθαρμένο και πεπαλαιωμένο. Έχουμε μεγάλες ελλείψεις σε ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι λίγοι και παλιοί, δεν έχουμε cd-player, δεν έχουμε έγχρωμο εκτυπωτή, δεν υπάρχει φωτογραφική μηχανή ή βιντεοκάμερα. Χαρακτηριστικό είναι ότι για να καταφέρουμε να πάρουμε μέρος πριν από δύο χρόνια στο μαθητικό φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Σερρών, όπου το σχολείο μας βραβεύτηκε με Ειδική Μνεία, χρειάστηκε να χρησιμοποιηθεί ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός των εκπαιδευτικών.

Όπως είναι κατανοητό ένα ειδικό σχολείο διαφέρει από τις γενικές δομές εκπαίδευσης. Οι ιδιαίτερες ικανότητες και ανάγκες των παιδιών μας, καθιστούν αναγκαία την προσαρμογή της εκπαιδευτικής διαδικασίας και τη χρήση εναλλακτικών μεθόδων, όπως είναι η βιωματική μάθηση, η εποπτικότητα, το παιχνίδι. Στο Ειδικό Σχολείο δεν μπορεί να γίνει ευρεία χρήση των σχολικών εγχειριδίων. Στο Ειδικό Σχολείο ο εκπαιδευτικός ή το Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό δεν μπορεί να διδάσκει στα παιδιά μονολογώντας. Στο Ειδικό σχολείο είναι ζήτημα πρώτιστης σημασίας, οι μαθητές μας να έχουν χαρτόνια, κόλλες, πλαστελίνες ώστε να μπορούν να αλληλεπιδρούν με τα υλικά. Στο Ειδικό Σχολείο είναι απαραίτητο οι μαθητές μας να έχουν εικόνες, φωτογραφίες, οθόνες, ώστε να μπορούν να κατανοούν αυτό που μαθαίνουν. Στο Ειδικό Σχολείο χρειαζόμαστε παιχνίδια, μουσική και βιβλία ώστε οι μαθητές να μπορέσουν να εξελιχθούν παίζοντας και δημιουργώντας. 

Όση όρεξη κι αν έχουμε, όση αγάπη κι αν τρέφουμε για τα παιδιά μας δεν φτάνουν για να τους διδάξουμε αυτά που πρέπει. Χρειάζεται κάτι παραπάνω... Στο Ειδικό Σχολείο στον 21ο αιώνα δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για την μεγαλοψυχία εκπαιδευτικών και γονέων. Χρειαζόμαστε τα όπλα ώστε να δώσουμε στους μαθητές μας αυτό που τους αξίζει. Και τα όπλα αυτά είναι τα υλικά, οι υποδομές, ο εξοπλισμός που θα καταστήσει εφικτή την εκπαιδευτική διαδικασία.

Κατόπιν αιτήματος που καταθέσαμε στη σχολική επιτροπή μας ανακοινώθηκε μόλις πριν από λίγες ημέρες (κι ενώ το σχολείο μας λειτουργεί χωρίς τα απαραίτητα χρήματα ούτε για αναλώσιμα εδώ και 5 μήνες!), ότι μας δίνονται από τη σχολική επιτροπή 300 ευρώ!!! Τα χρήματα αυτά όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες του σχολείου μας και δεν ανταποκρίνονται στο ελάχιστο στις ελλείψεις που αντιμετωπίζουμε οι εκπαιδευτικοί και το εκπαιδευτικό προσωπικό. Μέσα από αυτήν την επιστολή αιτούμαστε το αυτονόητο, να μας δοθεί άμεσα χρηματική ενίσχυση ώστε να καλύψουμε τις ανάγκες μας σε γραφική ύλη, σε παιδαγωγικό και εποπτικό υλικό. Αιτούμαστε τη χρηματοδότηση του σχολείου μας, ώστε να μπορέσουμε εμείς και οι μαθητές μας να αναπνεύσουμε ξανά. Διεκδικούμε ένα δημόσιο ειδικό σχολείο που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας και να συμβαδίζει με τις επιστημονικές εξελίξεις της εποχής μας.

Εκπαιδευτικοί και Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό του 9ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Αθηνών

Σε δολοφονία αποδίδουν οι Αιγυπτιακές αρχές τον θάνατο του Έλληνα δημοσιογράφου στο Κάιρο. Ο Νίκος Κάτσικας γεννημένος το 1966 εργαζόταν ως ανταποκριτής του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων στην Αίγυπτο και συνεργαζόταν με την ΕΡΤ επί σειρά ετών.

Η σορός του εντοπίστηκε σπίτι του, καθώς δεν είχε δώσει σημεία ζωής για μέρες. Η αστυνομία διαπίστωσε ότι πρόκειται για δολοφονία και σε συνεργασία με την Εισαγγελία επίσπευσαν τις έρευνες για την αποκάλυψη των συνθηκών του εγκλήματος. Σύμφωνα με πληροφορίες της Αl-Ahram συνέλαβαν έναν διανομέα εστιατορίου που γνώριζε το θύμα. Όπως αναφέρει η εφημερίδα της Αιγύπτου οι αρχές εκτιμούν ότι το κίνητρο είναι ληστεία.

Ενεργό μέλος της ελληνικής κοινότητας στην Αίγυπτο, ο Κατσικάς ίδρυσε την εφημερίδα Φως στο Κάιρο και εξέδιδε τη μηνιαία έκδοση του Αλεξανδρινού Ταχυδρόμου στην Αλεξάνδρεια, ενώ ήταν και αντιπρόεδρος του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου.

«Το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Καΐρου αποχαιρετά με θλίψη τον δημοσιογράφο Νικόλαο Κάτσικα, έναν άνθρωπο που αγαπούσε τη δουλειά του, τους Αιγυπτιώτες Έλληνες και την Αίγυπτο», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο οργανισμός.

Για τον θάνατο του Νίκου Κάτσικα είχε εκδώσει ανακοίνωση του ελληνικό ΥΠΕΞ που ανέφερε ακόμα ότι οι αρμόδιες Προξενικές μας αρχές βρίσκονται σε συνεχή επαφή με τις αρμόδιες Αιγυπτιακές αρχές. 

Η πρώην πρόεδρος του ΟΑΕΔ και Καθηγήτρια Οικονομικών της Εργασίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Μαρία Καραμεσίνη αναλύει το νέο εργασιακό νόμο της Ισπανίας ο οποίος συνιστά τομή και ρήξη με τα νεοφιλελεύθερα προτάγματα

Για την ισπανική κυβέρνηση και ιδιαίτερα την υπουργό Εργασίας Γιολάντα Ντίαθ η επαναφορά της χώρας σε εργασιακή κανονικότητα μέσα από τη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων με σύγχρονο και προοδευτικό τρόπο συνιστούσε προτεραιότητα. Λίγοι πίστευαν ότι μπορούσε να καταφέρει. Ωστόσο, εδώ και λίγα 24ώρα ο νέος νόμος που ρυθμίζει τις σχέσεις εργασίας στην ισπανική επικράτεια είναι πραγματικότητα και συνιστά, σύμφωνα με τους ειδικούς, τομή, τόσο για τη χώρα όσο και την Ευρώπη.

Μετά από δεκαετίες νεοφιλελεύθερης επέλασης, σπάει ο κανόνας της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative), γκρεμίζονται οι διαδικασίες της επισφάλειας και οι εργαζόμενοι αποκτούν και πάλι διευρυμένα δικαιώματα που ταιριάζουν στις απαιτήσεις του 21ου αιώνα και προσαρμόζονται στο σύγχρονο τρόπο ζωής. Παράλληλα, μαζί με τη γενναία αύξηση του κατώτατου μισθού (συνολικά 31% τα τελευταία χρόνια) ενισχύονται και τα εισοδήματα των Ισπανών εργαζόμενων.

Η πρώην πρόεδρος του ΟΑΕΔ, Μαρία Καραμεσίνη ανέλαβε το δύσκολο έργο να αναλύσει για τους αναγνώστες του NEWS 24/7 τις κυριότερες πτυχές και τις σημαντικότερες προβλέψεις του νέου ισπανικού νόμου, ο οποίος φυσικά βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή με τον τρόπο που νομοθετεί για την εργασία η ελληνική κυβέρνηση τα τελευταία 2,5 χρόνια.

Πώς αξιολογείτε τον νέο εργασιακό νόμο στην Ισπανία;

Ο νέος νόμος της κυβέρνησης σοσιαλιστών-Ποδέμος αποτελεί σταθμό, σημείο καμπής για τις εργασιακές σχέσεις στην Ισπανία. Κι αυτό διότι επιδιώκει να αντιστρέψει μια μακροχρόνια τάση 40 ετών διαρκούς απορρύθμισης της ισπανικής αγοράς εργασίας, η οποία κορυφώθηκε την περίοδο 2010-2012 και έχει οδηγήσει σε ακραία επισφάλεια τους εργαζόμενους της χώρας.

Ποια ήταν η κατάσταση στην ισπανική αγορά εργασίας; Γιατί χρειάστηκε να νομοθετήσει σε προοδευτικό άξονα η κυβέρνηση;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Ισπανία ήταν η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που υιοθέτησε το μοντέλο της επισφαλούς εργασίας, ήδη από τη δεκαετία του 1980, κατά τη διάρκεια της οποίας, με συνεχείς νομοθετικές παρεμβάσεις των κυβερνήσεων του σοσιαλιστή Φελίπε Γκονθάλεθ, δόθηκε στους εργοδότες πλήρης ελευθερία χρήσης των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, καταργώντας τους ισχύοντες περιορισμούς. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, το 40% των μισθωτών της χώρας εργαζόταν με σύμβαση ορισμένου χρόνου, πράγμα αδιανόητο για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ, την ίδια στιγμή, το ποσοστό ανεργίας είχε φτάσει στο 24% και στους νέους στο 45%. Συνοπτικά, η Ισπανία είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία κυριολεκτικά πήρε σάρκα και οστά η έννοια του πρεκαριάτου, εφόσον για πάρα πολύ μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού, κυρίως αλλά όχι μόνο για τους νέους, οι περίοδοι ανεργίας και προσωρινής εργασίας διαρκώς εναλλάσσονταν.

Τις δεκαετίες του 1990 και 2000 σημειώθηκαν περαιτέρω κρατικές παρεμβάσεις, πάντα προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης απελευθέρωσης της χρήσης των ελαστικών μορφών απασχόλησης, θεσμοθετήθηκαν οι εταιρείες προσωρινής εργασίας - δανεισμού προσωπικού, αναπτύχθηκαν οι συμβάσεις έργου και ανεξάρτητων υπηρεσιών, τα γνωστά μας μπλοκάκια κ.ο.κ. Η κρίση του 2008 έστρεψε τις πρωτοβουλίες απορρύθμισης της αγοράς εργασίας σε άλλη κατεύθυνση. Την τριετία 2010-2012, οι νόμοι των κυβερνήσεων Θαπατέρο και Ραχόι περιόρισαν δραστικά την προστασία των μισθωτών από τις απολύσεις, ενώ ο νόμος Ραχόι του 2012 όρισε ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερτερούν των κλαδικών ως προς τον καθορισμό των μισθών και κατάργησε τη μετενέργεια των τελευταίων μετά τη λήξη τους.

Το παραπάνω θεσμικό πλαίσιο διατηρήθηκε μέχρι και σήμερα, μέχρι δηλαδή να ψηφιστεί ο νέος εργασιακός νόμος από την ισπανική βουλή. Ο νέος νόμος των Σάντσεθ-Ντίαθ επιδιώκει να αντιστρέψει την τάση απορρύθμισης των πολλών τελευταίων δεκαετιών και χρόνων, εδραιώνοντας νέα δικαιώματα για τους εργαζόμενους. Σημειωτέον ότι, το 2021, το 27% των μισθωτών στην Ισπανία εργάζονταν με σύμβαση ορισμένου χρόνου, ενώ το 1/3 των νέων συμβάσεων εργασίας που συνάπτονταν στην επικράτεια αφορούσαν χρονικό διάστημα μικρότερο της μίας εβδομάδας, για να γλιτώνουν οι εργοδότες την αποζημίωση του Σαββατοκύριακου!

Τι αλλάζει τώρα με το νόμο Σάντσεθ-Ντίαθ;

Πρώτα από όλα ο νόμος επανέφερε την υπερίσχυση των κλαδικών συμβάσεων έναντι των επιχειρησιακών ως προς τον καθορισμό των μισθών, σε περίπτωση μεταξύ τους συρροής και ευνοϊκότερης ρύθμισης από την κλαδική. Ακόμα, έκανε αόριστης διάρκειας τη μετενέργεια των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, εξέλιξη που σημαίνει ότι όταν ολοκληρωθεί η διάρκεια μίας κλαδικής σύμβασης και εφόσον δεν ανανεωθεί παρατείνεται η ισχύς της επ’ αόριστο. Δεν υπάρχει, άρα, απώλεια δικαιωμάτων από τη στιγμή που λήγει μία σύμβαση. Να αναφέρουμε εδώ ότι τα ισπανικά συνδικάτα παραμένουν δυνατά, άρα οι κλαδικές συλλογικές διαπραγματεύσεις θα αναζωογονηθούν. Το 73% των μισθωτών στην Ισπανία καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ενώ στην Ελλάδα περίπου 15%.

Η επισφάλεια στην εργασία πώς ακριβώς αντιμετωπίζεται;

Με το νέο νόμο κάποιος εργοδότης θα μπορεί πλέον να συνάπτει συμβάσεις ορισμένου χρόνου μόνο για αντικειμενικούς λόγους που οφείλει να δικαιολογεί με βάση προβλέψιμες ή απρόβλεπτες αυξήσεις της παραγωγής ή την ανάγκη αναπλήρωσης εργαζόμενου ο οποίος πρόκειται να επιστρέψει στη θέση του. Οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου θα έχουν πλέον μέγιστη διάρκεια τριών ή έξι μηνών, με δυνατότητα ανανέωσης για άλλους έξι μήνες σε περίπτωση που προβλέπεται από τη συλλογική κλαδική σύμβαση, ενώ οι εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που έχουν απασχοληθεί συνολικά 18 μήνες, όχι απαραίτητα συνεχόμενα, σε διάστημα 24 μηνών, υπογράφουν αυτόματα σύμβαση αορίστου χρόνου.

Ακόμα, η εποχική δραστηριότητα της επιχείρησης θα πρέπει να δηλώνεται στους εκπροσώπους των εργαζομένων στο τέλος του κάθε έτους. Η εποχική εργασία έτσι μπαίνει στον προγραμματισμό της επιχείρησης και στη διαβούλευση με το προσωπικό. Εισάγεται επίσης η «ασυνεχής σύμβαση αορίστου χρόνου» που έχει να κάνει με την εποχική εργασία η οποία επαναλαμβάνεται σε τομείς και κλάδους όπου οι εργαζόμενοι επαναπροσλαμβάνονται ή αφορά εργαζόμενους σε επιχειρήσεις προσωρινής εργασίας.

Οι επιχειρήσεις με εποχική δραστηριότητα προσλαμβάνουν εργαζόμενους που δεσμεύονται να επαναπροσλάβουν. Από εκεί και πέρα, καταργήθηκαν οι συμβάσεις έργου και παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών, τα μπλοκάκια όπως τα ξέρουμε στην Ελλάδα, ενώ όλοι οι εργολάβοι υποχρεούνται να τηρούν τους όρους των κλαδικών συμβάσεων εργασίας που ισχύουν στην επιχείρηση που προσφέρουν εργασία. Τέλος, ο νόμος προβλέπει μία ενιαία σύμβαση μαθητείας και πρακτικής άσκησης διάρκειας 3 έως 24 μηνών, η οποία βάζει τάξη στο σχετικό χάος που υπήρχε προηγουμένως.

Πώς θα καταφέρει η ισπανική κυβέρνηση να διασφαλίσει ότι ο νόμος αυτός θα εφαρμοστεί στην πράξη από τις ισπανικές επιχειρήσεις, από το ισπανικό κεφάλαιο;

Το νομοθέτημα είναι προϊόν εννεάμηνων διαπραγματεύσεων μεταξύ των μεγάλων συνδικάτων της Ισπανίας και των εργοδοτικών οργανώσεων της χώρας. Στην αρχή από τη συμφωνία προέκυψε το βασιλικό διάταγμα της 28ης Δεκεμβρίου του 2021, το οποίο κυρώθηκε από τη ισπανική βουλή ως νόμος για να έχει μεγαλύτερη ισχύ. Ταυτόχρονα, με τον εν λόγω νόμο ενισχύεται η επιθεώρηση εργασίας.

Συμφωνείτε ότι έπαιξε σαφή ρόλο η πολιτική βούληση της κυβέρνησης να νομοθετήσει κατ' αυτόν τον τρόπο;

Σαφώς και έπαιξε ρόλο. Καταρχήν η μεταρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων αποτελούσε προαπαιτούμενο της εκταμίευσης της πρώτης δόσης της Ισπανίας από το Ταμείο Ανάκαμψης και η κυβέρνηση άσκησε πίεση σε εργοδοτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Ως προς το περιεχόμενο, οι Unidas Podemos, ώθησαν και στήριξαν τις μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις CCOO και UGT, που κατάφεραν να οδηγήσουν τους εργοδότες σε συγκεκριμένες παραχωρήσεις και στη συμφωνία της 28ης Δεκεμβρίου. Στη συνέχεια η φιλοσοσιαλιστική UGT άσκησε μεγάλη πίεση στον Σάντσεθ προκειμένου να πεισθεί για την ανάγκη η συμφωνία να κυρωθεί με νόμο, που έχει μεγαλύτερη ισχύ από το βασιλικό διάταγμα.

Η έκβαση αποτελεί νίκη της Αριστεράς και των συνδικάτων. Και είναι νίκη-σταθμός, γιατί είναι ένα πρώτο βήμα αντιστροφής της κατάστασης εργασιακής επισφάλειας που είχε δημιουργηθεί στην ισπανική αγορά εργασίας τα τελευταία 40 χρόνια.

φωτο: [Ο Πρωθυπουργός της Ισπανίας Πέδρο Σάντσεθ και η Υπουργός Εργασίας Γιολάντα Ντίαθ  AP]

Πηγή: left.gr

Τάσος Σαραντής

Σήμα κινδύνου για τους υγροτόπους του πλανήτη, που φιλοξενούν το 40% όλων των ειδών ζώων και φυτών και αποθηκεύουν διπλάσιο διοξείδιο του άνθρακα από τα δάση. ● Απειλή και για 10 μεγάλες υγροτοπικές περιοχές στην Ελλάδα.

Μπορεί η Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων που γιορταζόταν στις 2 Φεβρουαρίου να πέρασε σχεδόν απαρατήρητη -ίσως επειδή οι Παγκόσμιες Ημέρες έχουν αποκτήσει εθιμοτυπικό χαρακτήρα–, εντούτοις οι υγρότοποι έχουν ιδιαίτερη σημασία καθώς αποτελούν πολύτιμο καταφύγιο για χιλιάδες οργανισμούς με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι υγρότοποι θεωρούνται ως μια φυσική λύση για την παγκόσμια απειλή της κλιματικής αλλαγής.

Απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα, βοηθούν στην επιβράδυνση της ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας και στη μείωση της ρύπανσης και, ως εκ τούτου, αναφέρονται συχνά ως «νεφρά της Γης».

Συγκεκριμένα, οι τυρφώνες από μόνοι τους αποθηκεύουν διπλάσιο διοξείδιο του άνθρακα από όλα τα δάση του πλανήτη μαζί. Ωστόσο, όταν αποστραγγίζονται και καταστρέφονται, εκπέμπουν τεράστιες ποσότητες άνθρακα, αναφέρει το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών.

Επιπλέον, παρέχουν ένα προστατευτικό μέσο έναντι των επιπτώσεων των πλημμυρών, της ξηρασίας, των τυφώνων και των τσουνάμι. Και παρόλο που καλύπτουν μόνο το 6%, περίπου, της επιφάνειας της Γης, το 40% όλων των ειδών φυτών και ζώων ζουν ή αναπαράγονται σε υγροτόπους. Από την άλλη, το ρύζι που καλλιεργείται στους ορυζώνες αποτελεί βασική διατροφή 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Οι υγρότοποι είναι οικοσυστήματα όπου το νερό είναι ο πρωταρχικός παράγοντας που ελέγχει το περιβάλλον και τη σχετική φυτική και ζωική ζωή. Ενας ευρύς ορισμός περιλαμβάνει τόσο τα γλυκά ύδατα όσο και θαλάσσια και παράκτια οικοσυστήματα, όπως λίμνες και ποτάμια, υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες, βάλτους και έλη, υγρά λιβάδια, τυρφώνες, οάσεις, εκβολές ποταμών, δέλτα και παλιρροϊκά οικοσυστήματα, μαγκρόβια και άλλες παράκτιες περιοχές και ανθρωπογενείς τοποθεσίες, όπως λιμνούλες, ορυζώνες, δεξαμενές και αλυκές. «Αν και υπάρχουν σε όλες τις περιοχές του πλανήτη, περίπου το 30% των υγροτόπων βρίσκονται στη Βόρεια Αμερική. Η Ασία και η Βόρεια Αμερική μαζί έχουν πάνω από το 60% της επιφάνειας των υγροτόπων του πλανήτη.

Κρίσιμα οικοσυστήματα

Οι υγρότοποι είναι κρίσιμοι για τους ανθρώπους και τη φύση, δεδομένης της εγγενούς αξίας αυτών των οικοσυστημάτων και των πλεονεκτημάτων και των υπηρεσιών τους, συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλοντικών, κλιματικών, οικολογικών, κοινωνικών, οικονομικών, επιστημονικών, εκπαιδευτικών, πολιτιστικών, ψυχαγωγικών και αισθητικών, ενώ συμβάλλουν στη βιώσιμη ανάπτυξη και την ανθρώπινη ευημερία.

Περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εξαρτώνται από αυτούς για τα προς το ζην, αριθμός που ισοδυναμεί με περίπου έναν στους οκτώ ανθρώπους στη Γη.

Ωστόσο, οι υγρότοποι είναι από τα οικοσυστήματα με τα υψηλότερα ποσοστά παρακμής, απώλειας και υποβάθμισης. Εξαφανίζονται τρεις φορές πιο γρήγορα από τα δάση και είναι το «πιο απειλούμενο οικοσύστημα της Γης». Σε μόλις 50 χρόνια -από το 1970- το 35% των υγροτόπων του κόσμου έχει χαθεί.

Οι απειλές που οδηγούν σε απώλεια υγροτόπων περιλαμβάνουν την αποστράγγιση για τη γεωργία και τις κατασκευές, τη ρύπανση, την υπεραλίευση και την υπερεκμετάλλευση των πόρων, τα χωροκατακτητικά είδη και την κλιματική αλλαγή. Η Μεσόγειος έχει χάσει το 50% των φυσικών υγροτόπων της από το 1970.

Στην Ελλάδα δέκα μεγάλες υγροτοπικές περιοχές της χώρας περιλαμβάνονται στον Κατάλογο των Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας (υγρότοποι Συνθήκης Ραμσάρ), με τη συντριπτική πλειονότητα αυτών να βρίσκεται στον Βορρά. Κι όμως, παρά τη μεγάλη τους αξία, απειλούνται και εξακολουθούν να υποφέρουν από πλήθος σοβαρών προβλημάτων.

Και, δυστυχώς, από αυτή τη «μοίρα» δεν εξαιρείται σχεδόν κανείς: ακόμα και σε μεγάλους υγρότοπους διεθνούς σημασίας, που είναι ενταγμένοι στον κατάλογο της Συνθήκης Ραμσάρ, καθώς και στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000, έχουν διαπιστωθεί πολλά και σοβαρά περιστατικά λαθροθηρίας, όπως στο Κοτύχι και στη Στροφυλιά -όπου η «εμπόλεμη» κατάσταση που επικρατεί από τους κυνηγούς κάθε άλλο παρά προστατευόμενη περιοχή θυμίζει- αλλά και στον Αμβρακικό και στις εκβολές του Αξιού, επισημαίνει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, που συμπλήρωσε 40 χρόνια αδιάλειπτης δράσης για την προστασία και ανάδειξη των ελληνικών υγροτόπων.

Περιστατικά λαθροθηρίας όμως αποτελούν «καθημερινότητα» και για πολλούς άλλους, μικρότερους υγρότοπους, όπως η λιμνοθάλασσα Κορισσίων στην Κέρκυρα, όπου πριν από λίγες μέρες είχαμε ένα περιστατικό θανάτωσης φλαμίνγκο. Ωστόσο, η σοβαρότερη και μη αναστρέψιμη απειλή για τα υγροτοπικά οικοσυστήματα είναι η υποβάθμιση και καταστροφή των ενδιαιτημάτων, ιδίως στους μικρούς υγροτόπους.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των υγροτόπων της Περαίας, κοντά στη Θεσσαλονίκη, όπου σχεδιάζεται η δημιουργία «Βιομηχανικού - Τεχνολογικού Πάρκου» εντός της υγροτοπικής περιοχής, γεγονός που θα σημάνει την ολοκληρωτική της εξαφάνιση. Ανάλογο κίνδυνο αντιμετωπίζει και ο Natura 2000 υγρότοπος της Βραυρώνας στην Αττική, στις εκβολές του ποταμού Ερασίνου, λόγω των σχεδιαζόμενων αντιπλημμυρικών έργων που αγνοούν πλήρως την οικολογική αξία της περιοχής.

«Η Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων δεν αποτελεί μια ημέρα γιορτής αλλά μία ακόμα ημέρα ανησυχίας και επαγρύπνησης, όπως κάθε χρόνο, όπως όλον τον χρόνο. Και είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι κάθε υγρότοπος μετράει! Οι μικροί υγρότοποι είναι εξίσου σημαντικοί με έναν υγρότοπο διεθνούς προστασίας, γιατί είναι πολύτιμοι σταθμοί ξεκούρασης και ανεφοδιασμού για χιλιάδες μεταναστευτικά πουλιά αλλά και δεκάδες άλλα είδη οργανισμών που βρίσκουν σε αυτούς το μοναδικό τους καταφύγιο. Ακόμα και το πιο μικρό υγροτοπάκι μπορεί να αποβεί σωτήριο για έναν κουρασμένο φτερωτό μετανάστη, αλλά και μια “όαση” φύσης για εμάς τους ίδιους», αναφέρει η Ορνιθολογική Εταιρεία.

Πηγή: efsyn.gr

Ένα επεισόδιο του Σπήλιου Λιβανού με τον Πέτρο Δούκα στις 2 Φεβρουαρίου ήταν η αφορμή για να τον αποπέμψει από το υπουργικό συμβούλιο ο πρωθυπουργός

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επικοινώνησε με τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Σπήλιο Λιβανό και του ζήτησε εξηγήσεις για την αντίδρασή του στην απαράδεκτη αναφορά του Δημάρχου Σπάρτης κ. Δούκα για τις φονικές πυρκαγιές της Ηλείας το 2007.

Δεν αρμόζει η αντίδρασή του σε υπουργό

Ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης παραδέχθηκε ότι θα έπρεπε να έχει αντιδράσει διαφορετικά και έθεσε την παραίτησή του στη διάθεση του Πρωθυπουργού. Η παραίτηση του κ. Λιβανού έγινε αποδεκτή από τον Πρωθυπουργό. Ο νέος Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων θα ανακοινωθεί τις επόμενες ώρες.

Όπως εξηγούν κυβερνητικές πηγές μόλις έγιναν γνωστες οι δηλώσεις του κ. Λιβανού, ο πρωθυπουργός επικοινώνησε με τον κ. Λιβανό και του κατέστησε σαφές ότι η αντίδραση στις αναφορές του Πέτρου Δούκα δεν αρμόζει στον αξιακό κώδικα της κυβέρνησης και η αντίδραση έπρεπε να ήταν διαφορετική κάτι που ο υπουργός το δέχτηκε και υπέβαλε την παραίτησή του.

Οι ίδιες πηγές σημειώνουν ότι παρα τη φιλία που τους συνδέει τέτοιες συμπεριφορές δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές.

Αξέχαστα χρόνια

Τι συνέβη;

Σε σύσκεψη στις 2 Φεβρουαρίου στη Σπάρτη για τις αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ στους πληγέντες από τον παγετό, παρουσία του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Σπήλιου Λιβανού, ο Πέτρος Δούκας εμφανίζεται απίστευτα κυνικός, καυχιέται για τα κατορθώματα του ίδιου και της κυβέρνησης Καραμανλή στις φονικές πυρκαγιές του 2007 και δίνει μαθήματα στον υπουργό.

«Όπως θυμάσαι είχαμε πάει στην Ηλεία στις φωτιές τότε, έτσι πήραμε τις εκλογές το 2007. Είχαμε κατέβει κάτω με τσάντες και αποζημιώναμε» ακούγεται να λέει προκλητικά ο Πέτρος Δούκας, σε βίντεο – που ήταν σε ζωντανή μετάδοση μέσω Facebook από την ιστοσελίδα lakones.

«Έχουν μείνει αξέχαστα τα χρόνια αυτά…» υπερθεματίζει κάποιος από τη σύσκεψη.

«Κυριολεκτικά γυρίσαμε το παιχνίδι. Εκεί που πέφταμε με 15%, θα καταστρεφόμασταν, πήγαμε εκεί και με δύο κινήσεις γύρισε όλο το παιχνίδι» συνεχίζει ο νυν δήμαρχος Σπάρτης.

Εποποιΐα

«Αυτό πρέπει να το απαντήσουμε. Από τότε έχετε μείνει στην ιστορία με αυτά τα οποία κάνατε εκεί …και υπολειπόμεθα ό,τι και να κάνουμε μετά από αυτή την εποποιΐα» απαντά ο Σπήλιος Λιβανός. Και η στιχομυθία ολοκληρώνεται με τα τρανταχτά γέλια όσων συμμετείχαν στη σύσκεψη.

Για την ιστορία, στις πυρκαγιές του 2007 ο νομός Ηλείας είχε θρηνήσει 49 νεκρούς -συνολικά οι νεκροί ήταν 84- και είχε καταστραφεί. Το 2021, ο νομός ξανακάηκε, χωρίς ευτυχώς αυτή τη φορά θύματα, από μια φωτιά που έπρεπε να είχε σταματήσει άμεσα μετά την εκδήλωσή της στην Αρχαία Ολυμπία. Αντίθετα, έφτασε να κάψει και τη γειτονική Γορτυνία μετά από μία εβδομάδα.

Του Jack Kelly

Βρισκόμαστε σε μια εποχή παγκόσμιας αναγέννησης για τους εργαζόμενους, καθώς η στενότητα της αγοράς εργασίας έχει ''συσφίξει'' τις επιλογές των εργοδοτών. Πρέπει πλέον να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να προσελκύσουν, να προσλάβουν και να διατηρήσουν τους εργαζόμενους. Επιχειρήσεις προσφέρουν δωρεάν δίδακτρα κολεγίου και απομακρυσμένες, υβριδικές και ευέλικτες μορφές εργασίας. Προσέχουν τώρα επίσης την ψυχική υγεία και τη συναισθηματική ευημερία των εργαζομένων και ενδιαφέρονται να βοηθήσουν τους ανθρώπους να αποφύγουν την εξουθένωση.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι άνθρωποι εργάζονται περισσότερες ώρες από ποτέ άλλοτε. Αυτό ήταν αποτέλεσμα του εγκλωβισμού σε εσωτερικούς χώρους χωρίς πολλά άλλα να κάνουν, και της πίεσης να παράγεις ή να κινδυνεύεις να χάσεις τη δουλειά σου, ειδικά τον πρώτο ενάμιση χρόνο της πανδημίας.

Οι κλήσεις, τα μηνύματα, τα email, τα μηνύματα Slack και τα αιτήματα Zoom αναμενόταν -από τους εργοδότες- να απαντηθούν, είτε αυτό γινόταν το βράδυ είτε τα Σαββατοκύριακα. Αυτό επιβάρυνε σε μεγάλο βαθμό τον εργαζόμενο. Ήταν ένα σενάριο που δεν μπορούσε να φέρει μια επιθυμητή κατάληξη. Αν ο εργαζόμενος δεν ανταποκρινόταν γρήγορα, μπορεί να υπήρχε κάποιο τίμημα. Το να απαντάει κανείς όλες τις ώρες στο αφεντικό του μπορούσε να οδηγήσει σε υπερβολικό άγχος και επαγγελματική εξουθένωση.

Σε μια προσπάθεια να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής των εργαζομένων στο Βέλγιο, η ευρωπαϊκή χώρα ανακοίνωσε ότι χιλιάδες ομοσπονδιακοί δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα χρειάζεται πλέον να απαντούν σε κλήσεις ή μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από τα αφεντικά τους εκτός ωραρίου εργασίας. Περίπου 65.000 δημόσιοι υπάλληλοι κέρδισαν "το δικαίωμα να αποσυνδεθούν", με την ελπίδα να οδηγήσουν σε μια καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. 

Με τον νέο κανόνα που τέθηκε σε ισχύ, οι ομοσπονδιακοί δημόσιοι υπάλληλοι δεν μπορούν να επικοινωνούν εκτός του καθιερωμένου ωραρίου εργασίας. Ωστόσο, υπάρχει η κατανόηση ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, "εξαιρετικές και απρόβλεπτες περιστάσεις απαιτούν δράση που δεν μπορεί να περιμένει μέχρι την επόμενη εργάσιμη περίοδο". Ο κανόνας διασφαλίζει επίσης ότι οι υπάλληλοι δεν θα τιμωρούνται ή θα αντιμετωπίζονται διαφορετικά εάν δεν απαντούν στην αλληλογραφία εκτός των καθιερωμένων ωρών εργασίας.  

Η Petra De Sutter, υπουργός δημόσιας διοίκησης του Βελγίου, αναφέρθηκε στο άγχος και την επαγγελματική εξουθένωση ως την "πραγματική ασθένεια του σήμερα". Η De Sutter πρόσθεσε ότι το δικαίωμα αποσύνδεσης καταπολεμά το "υπερβολικό εργασιακό στρες και την επαγγελματική εξουθένωση" μεταξύ των ομοσπονδιακών δημοσίων υπαλλήλων. Σε σχέση με το δικαίωμα στην αποσύνδεση, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Βελγίου εξετάζει επίσης μια πρόταση για την καθιέρωση μιας τετραήμερης εβδομάδας εργασίας 38 έως 40 ωρών για το προσωπικό πλήρους απασχόλησης. 

Ομοίως με το Βέλγιο, η Πορτογαλία ψήφισε προηγουμένως τον πορτογαλικό εργατικό κώδικα που ορίζει ότι "οι εργοδότες έχουν την υποχρέωση να μην επικοινωνούν με τους εργαζομένους κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπαυσής τους, εκτός από περιπτώσεις ανωτέρας βίας". Η πολιτική αυτή ισχύει τόσο για τους εργαζόμενους γραφείου όσο και για τους εργαζόμενους εξ αποστάσεως. Εάν ένας διευθυντής παραβιάσει αυτή την πολιτική, μπορεί να αντιμετωπίσει πρόστιμο, καθώς θεωρείται "σοβαρό αδίκημα για τους εργοδότες να παραβιάζουν την ιδιωτική ζωή των εργαζομένων τους". 

Η Ευρώπη είναι πολύ πιο μπροστά από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτά τα θέματα. Το 2016, η Γαλλία εισήγαγε το δικαίωμα στην αποσύνδεση. Στη συνέχεια, η Ιταλία ακολούθησε το παράδειγμά της το 2017 και η Ισπανία ένα χρόνο αργότερα. Η Ιρλανδία εφάρμοσε το δικαίωμα όλων των εργαζομένων να αποσυνδέονται το 2021.