Χρήστος Ι. Κολοβός

Δρ Μηχανικός Μεταλλείων – Μεταλλουργός Μηχανικός ΕΜΠ

τ. Διευθυντής Κλάδου Μεταλλευτικών Μελετών & Έργων ΔΕΗ ΑΕ/Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας

«δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα!

προσμένουμε, ἴσως, κάποιο θάμα!»

Οι πιο πάνω στίχοι του Κώστα Βάρναλη γράφτηκαν ακριβώς πριν έναν αιώνα, ταιριάζουν όμως απόλυτα στα όσα ζούμε με το θέατρο του παράλογου, που εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο παίζεται στις αγορές ηλεκτρισμού. Οι «μοιραίοι» είναι ασφαλώς τόσο η Ελληνική όσο κι οι λοιπές κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ, που εξάρτησαν την ηλεκτροπαραγωγή απ’ τον εφοδιασμό με Ρωσικό φυσικό αέριο, κυρίως μέσω των δίδυμων αγωγών Nord Stream I & II. 140-150 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αερίου εισήγαγε κάθε χρόνο η ΕΕ απ’ τη Ρωσία και τα 110 απ’ αυτά θα περνούσαν απ’ τους συγκεκριμένους αγωγούς. Η τροφοδοσία της ΕΕ αντί να περνούσε κυρίως από την Ουκρανία, θα περνούσε εφεξής από τη Γερμανία. Μάταια οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ζητούσαν απ’ την ΕΕ να βάλει εμπόδια στο Γερμανικό μονοπώλιο διανομής φυσικού αερίου.

Τώρα πια δεν θα περνά ούτε απ’ την Ουκρανία ούτε απ’ τη Γερμανία και το φάσμα ανεπαρκούς εφοδιασμού με ηλεκτρισμό και φυσικό αέριο προβάλει όλο και πιο απειλητικό για τον ερχόμενο χειμώνα.

Εγκλωβισμένοι στην ηλίθια ενεργειακή πολιτική, της άρον-άρον «απανθρακοποίησης» της ηλεκτροπαραγωγής, στην Ελλάδα έτρεξαν να κάνουν απολιγνιτοποίηση τον Αύγουστο 2021, όταν η Γερμανία είπε 2038 κι η Πολωνία 2049! Τώρα όλες οι χώρες της ΕΕ, μαζί και η Ελλάδα, τρέχουν να βρουν υγροποιημένο φυσικό αέριο πριν πιάσουν τα κρύα κι ανάψουν οι θερμάνσεις κατοικιών. 

Η υπερβάλλουσα ζήτηση φυσικού αερίου σε συνθήκες έλλειψης προσφοράς του έχει οδηγήσει την τιμή του στη στρατόσφαιρα. Οι «μοιραίοι» κατάφεραν να δημιουργήσουν όχι μόνο θέμα ασφάλειας εφοδιασμού, αλλά και θέμα τιμής του φυσικού αερίου, του ηλεκτρισμού, ακόμα και του λιθάνθρακα, αφού όλοι όσοι δεν βρίσκουν πια φυσικό αέριο στρέφονται στο λιθάνθρακα. Όλα τα παραμύθια περί του «κακού» CO2 ξαφνικά σταμάτησαν να «παίζουν» στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και ο Πολωνός πρωθυπουργός δήλωσε στις 9/9/22 στο Der Spiegel πως η Γερμανική ενεργειακή πολιτική κατέρρευσε σε ερείπια, έχοντας προκαλέσει τρομακτική ζημιά στην Ευρώπη.

Στις 5/9/2022 ο Υπουργός Οικονομικών μας είπε πως μέχρι τέλος του έτους η κυβέρνηση θα ξοδέψει πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ για τη δήθεν «επιδότηση» των λογαριασμών ηλεκτρισμού. Επειδή λεφτόδεντρα προφανώς δεν υπάρχουν, αυτά είναι χρήματα που πληρώνουμε οι φορολογούμενοι, αλλά τα χρήματα ΔΕΝ επιστρέφουν σε μας, πηγαίνουν κυρίως στους 5-6 «παρόχους» ηλεκτρισμού, για να μη χρεοκοπήσουν. 

Με εξασφαλισμένη την κάλυψη των όποιων «εξόδων» τους με δημόσιο χρήμα, οι «πάροχοι» όχι μόνο δεν έχουν κίνητρο να κατεβάσουν τις τιμές, αλλά, αντίθετα, έχουν κάθε κίνητρο ν’ ανεβάσουν τις τιμές! Κατόπιν αυτής της πολιτικής, μόνο οργή μπορεί να νιώθει κανείς βλέποντας στις 30/8/2022 τη χονδρική τιμή του ρεύματος να φθάνει στο Ελληνικό Χρηματιστήριο Ενέργειας ακόμα και στα 936,33€/MWh, ενώ στις 31/8/2022 η μέση τιμή ημέρας έφθασε στα 697,41€/MWh. Για τον απλό λόγο πως έχουν συνδέσει την τιμή του ρεύματος με την τιμή του φυσικού αερίου! Πληρώνουμε όλο και περισσότερα για εισαγωγή Ρωσικού αερίου για παραγωγή ηλεκτρισμού, χρηματοδοτώντας έμμεσα τον πόλεμο στην Ουκρανία! Διαβάζουμε μάλιστα πως τις επόμενες ημέρες θα πάρουμε και υγροποιημένο φυσικό αέριο απ’ τη Ρωσία!

Το χειρότερο είναι πως η κολοσσιαία αυτή διασπάθιση των χρημάτων των φορολογουμένων δεν αντιμετωπίζει στο παραμικρό τις αιτίες που οδήγησαν την ηλεκτροπαραγωγή στα βράχια. Ως πολίτες έχουμε κάθε δικαίωμα να ρωτάμε «πού πάνε τα λεφτά μας;» Με τα ίδια χρήματα η κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει αγοράσει ξανά ολόκληρη τη ΔΕΗ, αλλά και άλλους «παρόχους» και να ελέγξει πλήρως τις τιμές. Δεν το έκανε και τώρα λέει παλαβομάρες περί «εξοικονόμησης» ενέργειας απ’ τους καταναλωτές, την ίδια στιγμή που επιδοτεί την αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων! Και δεν δίνει καν το παραμικρό κίνητρο για να μπουν ακόμα περισσότεροι ηλιακοί θερμοσίφωνες και συστήματα ηλιακής θέρμανσης, που είναι όλα ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ κατασκευής. Αλλά δίνει κίνητρα για αντικατάσταση κλιματιστικών, που είναι όλα ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΑ.

Δεν δίνει επίσης κανένα κίνητρο για να βάλουμε όσο γίνεται περισσότερα φωτοβολταϊκά (φ/β) στις στέγες. Μελέτη του Ερευνητικού Κέντρου της ΕΕ έδειξε το 2019 πως μόνο απ’ τις στέγες μπορούμε να πάρουμε 1/3 των ετήσιων αναγκών σε ηλεκτρισμό. Αλλά το νέο πρόγραμμα για φ/β στις στέγες, που ξεκίνησε μόλις το Μάρτιο 2022, μετά τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, είναι εντελώς ασύμφορο για τους καταναλωτές κι έχει στεφθεί από παταγώδη αποτυχία. Στη ΔΕΘ ακούσαμε νέα παραμύθια για «280 χιλιάδες νέα φ/β στις στέγες»: σε ποιο δίκτυο θα μπουν αυτά τα φ/β, αφού το δίκτυο χαμηλής τάσης είναι αυτό που έστησε πριν δεκαετίες η 100% ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΕΗ και επενδύσεις δεν γίνονται;

Για να καταλαβαίνουμε πόσα είναι τα πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι πλήρως αντίστοιχο ποσό με το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης (ΕΠΑ). Πρόκειται για το ολοκληρωμένο σύστημα για τον σχεδιασμό, τη διαχείριση, την παρακολούθηση και τον έλεγχο των παρεμβάσεων που χρηματοδοτούνται από τους εθνικούς πόρους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ). Οι προγραμματικές περίοδοι του ΕΠΑ έχουν πενταετή διάρκεια και η έναρξη της πρώτης προγραμματικής περιόδου ξεκίνησε την 1/7/2021, με σταδιακή ενεργοποίηση των επιμέρους προγραμμάτων του έως την 31/12/2021. Αυτή λοιπόν η ατμομηχανή της Ελληνικής Οικονομίας, έχει συνολικό προϋπολογισμό, για ολόκληρη την πενταετία κι όχι για μόνο ένα χρόνο, ακριβώς 10 δισεκατομμύρια ευρώ!

Επί μια δεκαετία, απ’ τη χρεοκοπία του 2010 και μετά, οι κυβερνήσεις δεν βρήκαν ποτέ, όχι 10 δισεκατομμύρια, αλλά έστω λίγα χρήματα 

• για να αποτρέψουν τη μετανάστευση των νέων στην αναζήτηση για καλύτερο μέλλον μακριά απ’ την Ελλάδα. 
• για να στηρίξουν τις νέες οικογένειες και ν’ αντιμετωπίσουν την υπογεννητικότητα, που μαστίζει για χρόνια την Ελλάδα. 
• για να στηρίξουν την υγεία και να μην έχουμε το 2022 αύξηση θανάτων 15,42% σε σχέση με το μέσο όρο της εξαετίας 2016-2021. Και ουδείς ενδιαφέρεται να μας πει γιατί έχουμε αυξημένη θνησιμότητα!
• για να στηρίξουν την παιδεία. Άναυδοι ακούσαμε το Σάββατο 10/9/2022 την Υφυπουργό Παιδείας να λέει πως πρέπει να ερημώσει η Γαύδος και να πάνε τα παιδιά της σχολείο στα Σφακιά, για να «κοινωνικοποιηθούν»! Λες και το Γαύδος-Σφακιά είναι κάτι σαν το Κηφισιά-Μαρούσι! Με την ίδια, εντελώς παράλογη, «λογική» έχει ερημώσει τα προηγούμενα χρόνια όλη η ύπαιθρος!
• για να στηρίξουν τους νεοδιοριζόμενους εκπαιδευτικούς που κοιμούνται σε αντίσκηνα και παραλίες στις Κυκλάδες, επειδή ο μισθός δεν φθάνει να πληρώσουν το ενοίκιο.

Αυτό είναι το πραγματικό κόστος των δήθεν «επιδοτήσεων» στο ρεύμα: η διάλυση της κοινωνίας για χάρη των 5-6 «παρόχων» ηλεκτρισμού. Κι επειδή ο πανάκριβος ηλεκτρισμός οφείλεται αποκλειστικά στο πολιτικό κατασκεύασμα της δήθεν «κλιματικής κρίσης», ξέρουμε πια επακριβώς ποιοι και επέλεξαν και προκαλούν τη διάλυση του κοινωνικού ιστού της χώρας.

Με ευχές δεν βάφονται αυγά και δυστυχώς δεν ακούμε απ’ το πολιτικό μας σύστημα προτάσεις άρσης του αδιεξόδου, στο οποίο μας έχει οδηγήσει η επιλογή τους να καίμε όλο και περισσότερο ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΟ φυσικό αέριο. Πολλοί Έλληνες επιστήμονες της ενέργειας τα έχουμε πει εδώ και χρόνια: πότε επιτέλους οι πολιτικοί θ’ ακούσουν την επιστήμη;

Πηγή: militaire.gr

«Η Μητέρα του Σκύλου»
του Παύλου Μάτεσι

Σκηνοθεσία Χριστίνα Ματθαίου

Πρεμιέρα Δευτέρα 28 Νοεμβρίου
Θέατρο Ιλίσια

Στο ρόλο της Ραραού η Μαρία Καβογιάννη

Το βραβευμένο και πολυμεταφρασμένο μυθιστόρημα «Η Μητέρα του Σκύλου» του Παύλου Μάτεσι, σε σκηνοθεσία Χριστίνας Ματθαίου και διασκευή Θεοδώρας Καπράλου από 28 Νοεμβρίου στο Θέατρο Ιλίσια.
Το θεατρικό αριστούργημα συγκαταλέγεται στα 1001 βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας που πρέπει να έχει διαβάσει κάποιος μέχρι το τέλος της ζωής του.
 
 «Πατρίδα μου ήταν ένα κοριτσάκι ονόματι Ρουμπίνα.(...)
Και τότε αμέσως κατάλαβα γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν σέβας και φιλία προς το χώμα,
και επιθυμία για γη: επειδή η γη είναι φτιαγμένη από τάφους (...)
έτσι είναι η ζωή: γεμάτη θανάτους (...)
Ξεχνάω και να λυπηθώ. Αυτό, λιγάκι με μελαγχολεί. Που ξεβάφουνε οι λύπες μου. Τι να κάνουμε...»

Εικόνες μνήμης φτιαγμένες από χώμα και κομφετί.
Μια γυναίκα μας μιλάει για τη ζωή της. Μια ζωή που έζησε, φαντάστηκε ή θέλησε να ζήσει. Πίσω της σαν σκιά η εικόνα του πολέμου και οι άνθρωποι που πέρασαν από δίπλα της χωρίς να καταφέρουν να την ακούσουν ή να συνδεθούν μαζί της.  Η ιστορία της έρχεται άλλοτε σαν εύθυμο τραγούδι και άλλοτε σαν κραυγή. Θέλει να την ακούσουν και να την θυμούνται. Με λόγο συνειρμικό και σχεδόν παραληρηματικό, ακροβατώντας ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία φέρνει στο φως το τραύμα της, τραύμα που αδυνατεί να επουλώσει και να θυμηθεί την εμπειρία που το προκάλεσε.

Η μητέρα της. Μια γυναίκα που τιμωρείται άδικα και μετατρέπει μόνη της την τιμωρία σε ισόβια. Επιλέγει την σιωπή. Η στιγμή της τιμωρίας κατακερματίζει τις ταυτότητες των δύο ηρωίδων. Τις αλλάζει για πάντα.  Η Ραραού ενδύεται το προσωπείο πίσω από το οποίο θα ζήσει όλη της τη ζωή και η μητέρα της, η Ασημίνα, γίνεται “ Η μητέρα του σκύλου”. Η εξιστόρηση της ζωής αυτής και της μητέρας της είναι μια απόπειρα να παραμείνει δίπλα της το απόν.

Είναι η στιγμή της να λάμψει. Όχι μόνο να πει την ιστορία της αλλά και να την παίξει. Να γίνει για λίγο πρωταγωνίστρια. Απαιτεί τον πρώτο ρόλο στο έργο και την δόξα, μα δόξα της είναι η θυσία. Τα όνειρά της, κατασκευασμένα από ύλη ζωής, δημιουργούν χώρους μετάλλαξης και αλλαγής. Σαν μαγικά κατώφλια ανάμεσα στον κόσμο και την φαντασία της ηρωίδας. Σε μια κυκλική πορεία ξανά προς το χώμα.
Δεν ζητάει να την πιστέψουμε παρά μόνο να την συμπονέσουμε. Απλώς και μόνο “δυο στιγμές παρέα”.

Παίζουν οι ηθοποιοί:
Μαρία Καβογιάννη, Άννα Καλαϊτζίδου, Σύρμω Κεκέ, Γιάννης Λεάκος, Ειρήνη Μπούνταλη , Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Μελίνα Βαμπούλα, Θεοδώρα Γεωργακοπούλου

Συντελεστές
Κείμενο : Παύλος Μάτεσις
Σκηνοθεσία : Χριστίνα Ματθαίου 
Διασκευή - Ελεύθερη Απόδοση: Θεοδώρα Καπράλου 
Σκηνικά : Θάλεια Μέλισσα 
Κοστούμια : Βασιλική Σύρμα
Μουσική : Φώτης Σιώτας 
Κίνηση : Σεσίλ Μικρούτσικου
Φώτα :  Λευτέρης Παυλόπουλος 
Βοηθός Σκηνοθέτη : Μαρία  Ελένη Σκαρώνη
Φωτογραφίες: Αναστασία Γιαννάκη
Βίντεο promo: Θωμάς Παλυβός
 
Info
«Η Μητέρα του Σκύλου»
Πρεμιέρα 28 Νοεμβρίου

Θέατρο Ιλίσια
Διεύθυνση : Παπαδιαμαντοπούλου 4
 

Aγγελική  Παπαζάνη  εκπαιδευτικος

Έχουμε διερωτηθεί τι γίνεται όταν για ένα κράτος οι άνθρωποι δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια βιολογική οντότητα; Όταν η Ζωή δεν είναι ούτε κυριολεκτικά ζωώδης ούτε πραγματικά ανθρώπινη (Agaben, 2021:155);

Όσοι επέζησαν από το Ολοκαύτωμα αποκάλυψαν πώς είναι να αναπνέει κάποιος χωρίς να ζει.

«Απ’ το νοσοκομείο ανέβαιναν τα μακριά καρότσια του κρεματορίου φορτωμένα με τους πεθαμένους της νύχτας. Στα δεξιά του κατηφορικού δρόμου ήταν σωροί τ’ α αποκαΐδια  που είχαν αδειάσει τ’ αυτοκίνητα. Τ’  αποκαΐδια ήταν καλύτερο υλικό για επίστρωση δρόμων απ’ το ψιλό χαλίκι. Ειδικά τώρα που θ’ αρχίζαν οι βροχές. Δε λασπώνει τ’ αποκαΐδι. Όπως και να το  κάνουμε,  ο άνθρωπος είναι πάντα το καλύτερο υλικό. Σχεδόν αναντικατάστατο (Μαουτχάουζεν, 2020:94)».

Ο άνθρωπος στο στρατόπεδο όπου βρέθηκε κρατούμενος ο Ι. Καμπανέλλης ήταν ένα «υλικό». Το ίδιο ίσχυε και για όλα τα στρατόπεδα των Ναζί που «φιλοξένησαν» χιλιάδες αθώες ψυχές οι οποίες θυσιάστηκαν χωρίς να το θέλουν στο βωμό της μισαλλοδοξίας, της τρέλας, της καθαρής φυλής ,του …γενικότερου καλού και της δημόσιας υγείας.

Και ενώ όλα αυτά φαντάζουν μακρινά σε εμάς που σε κάθε επέτειο ενώνουμε τις φωνές μας κατά του φασισμού που δεν λογαριάζει την ανθρώπινη ύπαρξη και δεν  προστατεύει την ανθρώπινη αξία , όπως (όφειλαν να κάνουν) οι αστικές δημοκρατίες , οι υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις που προέκυψαν από την ιερά σύμπραξη εξουσίας και ιατρικού κατεστημένου δημιουργεί -αν μη τι άλλο- μια ανασφάλεια. Ένα ρίγος, μια υποψία ότι τα τέρατα που τόσες δεκαετίες βρίσκονταν σε χειμερία νάρκη έχουν ξυπνήσει ζητώντας το μερίδιό τους από όσα ο Κώδικας της Νυρεμβέργης τους έχει στερήσει.

Ο κώδικας αυτός ήταν η Ταφόπλακα όλων των φρικαλεοτήτων που έγιναν από τους γιατρούς κατ’ εντολήν του Γ’ Ράιχ. Ήταν το φρένο που μπήκε επίσημα στις διαθέσεις όσων θεωρούσαν ότι οι άνθρωποι είναι αμελητέες μονάδες που μπορούν να εξολοθρευτούν . Ήταν εκείνο το σύνολο αρχών που αποτέλεσε τη γέφυρα που ένωσε τον όρκο του Ιπποκράτη με τα ανθρώπινα δικαιώματα και ενδυνάμωσε ηθικά την Ιατρική άσκηση προστατεύοντας τον ασθενή.

Σήμερα πάρα ποτέ ο συγκεκριμένος κώδικας, που ορίζει ως απαραίτητη προϋπόθεση για την διεκπεραίωση κάθε ιατρικής έρευνας την ενημερωμένη συναίνεση και αποτέλεσε τη βάση για τις συνθήκες που προστατεύουν υγιείς και ασθενείς από τις αδηφάγες διαθέσεις που εμφανίζονται συχνά πυκνά, πρέπει να έλθει πάλι στο προσκήνιο.  Σήμερα στην εποχή των παρεκκλίσεων το βλέμμα  μας  είναι στραμμένο στους ανθρώπους εκείνους που εκβιάστηκαν με την επιβίωσή τους προκειμένου να  προχωρήσουν σε μια ιατρική πράξη την οποία δεν επιθυμούσαν.   Είναι στραμμένο σε όσους εκβιάζονται καθημερινά, σε όσους ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, σε αυτούς που στοχοποιήθηκαν ως εχθροί του κοινωνικού συνόλου , που λοιδορήθηκαν, που σταυρώθηκαν σαν τον Χριστό, που οδηγήθηκαν στην πυρά σαν τις μάγισσες του Μεσαίωνα…

75 χρόνια μετά οι δικλείδες ασφαλείας που μας άφησε ο Β παγκόσμιος πόλεμος είναι πιο αναγκαίες από ποτέ.  Τα διαχρονικά και απαρασάλευτα κείμενα που προήγαγαν την ηθική άσκηση της Ιατρικής Τέχνης έχουν μπει στην άκρη. Υπεύθυνοι; Όλοι εκείνοι που πίστεψαν ότι μπορεί να ασκηθεί Ιατρική χωρίς Ελευθερία, όλοι εκείνοι που αντάλλαξαν την ιδιότητα του πολίτη με αυτή του υπηκόου συμμετέχοντας σε ένα τρελό γαϊτανάκι , σε μια φρενίτιδα άνευ προηγουμένου που αποδεικνύει για άλλη μια φορά  ότι ο άνθρωπος είναι θηρίο , που υπό τον φόβο του θανάτου βγάζει στην επιφάνεια τον χειρότερο εαυτό του. Από αυτό το θηρίο ποιος κώδικας, άραγε, μπορεί να μας προστατεύσει;

Στο πένθος βυθίστηκε ο καλλιτεχνικός χώρος από την απώλεια της σπουδαίας Ειρήνης Παππά που έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη, αφήνοντάς σπουδαία παρακαταθήκη τις ερμηνείες της.

Γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1929 στο Χιλιομόδι Κορινθίας ως Ειρήνη Λελέκου. Οι περισσότερες αναφορές δείχνουν (λανθασμένα) ως ημερομηνία γέννησης τις 3 Σεπτέμβρη του 1926. Σύμφωνα με το δημοτολόγιο και τους εκλογικούς καταλόγους η σωστή ημερομηνία είναι 3 Σεπτεμβρίου 1929.

Γεννήθηκε σε οικογένεια δασκάλων, όπως ο παππούς της, οι γονείς της και η θεία της που την επηρέασαν στη μόρφωσή της. Η μητέρα της Ελένη Λελέκου, από το γένος Πρεβεζάνου, ήταν δασκάλα, από την οποία είχε ακούσει πολλά παραμύθια και ιστορίες. Ο πατέρας της Σταύρος Λελέκος ήταν καθηγητής κλασικού δράματος, υπήρξε διευθυντής στο σχολείο του Σοφικού Κορινθίας και την έμαθε να διαβάζει αρχαίους Έλληνες. Οι γονείς της είχαν τέσσερα κορίτσια. Αδελφές της είναι η Ευαγγελία Λελέκου-Μανθοπούλου (1925-), ιατρός ακτινολόγος, πρώην διευθύντρια του νοσοκομείου Άγιος Σάββας και η λογοτέχνιδα και ποιήτρια Δέσποινα Λελέκου-Τατάκη (1926- 2009). Ο προπάππος της Σταύρος Λελέκος, γύρω στα τέλη του 19ου αιώνα, έγραψε το πρώτο συντακτικό της ελληνικής γλώσσας (1881), όπως και άλλα βιβλία για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Οι γονείς της είχαν αντιρρήσεις όταν στην εφηβεία της τους είπε ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός.

Ανιψιός της είναι ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Μανούσος Μανουσάκης, γιός τής αδελφής της Δέσποινας. Επίσης ανιψιός της είναι και ο ηθοποιός Αίαντας Μανθόπουλος, γιος της αδελφής της Ευαγγελίας.

Το 1947 παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Άλκη Παππά (1922-2018), με τον οποίο χώρισαν το 1951, αλλά διατήρησε μέχρι και σήμερα το επίθετό του. Η ίδια προτιμούσε να γράφει το επίθετο με ένα «π», δηλαδή «Παπά» (όπως στα αγγλικά «Irene Papas»). Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες ο γάμος τους διήρκεσε από το 1943 έως το 1947.

Η ίδια είχε αποκαλύψει το 2004 στην ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, μετά τον θάνατο του Μάρλον Μπράντο, ότι υπήρξε μεταξύ τους μια μακρά και «μυστική αγάπη». Η ίδια είχε πει ότι είχαν συναντηθεί το 1954 στη Ρώμη. Όπως είπε τον εκτιμούσε πολύ, ήταν το «μεγάλο πάθος της ζωής της» και συναντήθηκαν για τελευταία φορά το 1999 στην Αθήνα.

Ραδιοφωνική παραγωγός

Ξεκίνησε από την ηλικία των 15 ετών ως ραδιοφωνική παραγωγός, τραγουδίστρια και χορεύτρια σε διάφορες εκδηλώσεις. Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, που τότε ονομαζόταν Εθνική Σχολή Κλασικού Θεάτρου με σπουδαίους δασκάλους όπως τους Γιώργο Γληνό, Νικόλαο Παρασκευά, Λουκά Καρυντινό, Πέλο Κατσέλη, Δημήτρη Ροντήρη, κλπ.

Κινηματογράφος και θέατρο

Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1948, στην επιθεώρηση των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου Άνθρωποι… Άνθρωποι, στη Λυρική Σκηνή, με τους σημαντικότερους ηθοποιούς της εποχής. Στην αυτοβιογραφία του ο Αλέκος Σακελλάριος, γράφει ότι την πρωτοείδε στο Σύνταγμα. Λόγω της εμφάνισής της, της ένδυσης και του περπατήματος της του έμοιαζε σαν «ζωντανή Καρυάτιδα». Την παρουσίασε στον Φίνο και έπαιξε στην πρώτη της ταινία το 1948, που ήταν οι Χαμένοι άγγελοι του Νίκου Τσιφόρου.

Το 1951 έγινε γνωστή διεθνώς με την κοινωνική δραματική ταινία Νεκρή Πολιτεία της Φίνος Φιλμ, στον Μυστρά, που προβλήθηκε, αντιπροσωπεύοντας την Ελλάδα, στο Φεστιβάλ των Καννών, του σκηνοθέτη Φρίξου Ηλιάδη και συμπρωταγωνιστή τον Γιώργο Φούντα (ο οποίος εμφανίζεται για πρώτη φορά στον κινηματογράφο) και διαδραματίζεται στον Μυστρά. Τρεις από τις ταινίες στις οποίες η Ειρήνη Παππά πρωταγωνίστησε προτάθηκαν για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, με την γαλλόφωνη Ζ του Κώστα Γαβρά να το κατακτά, ενώ υποψήφιες υπήρξαν επίσης και δύο ελληνικές ταινίες, μεταφορές στην μεγάλη οθόνη αρχαίων τραγωδιών, η Ηλέκτρα και η Ιφιγένεια.

Η Ειρήνη Παππά συμμετείχε σε πολλές χολιγουντιανές παραγωγές, ενώ πρωταγωνίστησε και στο θέατρο Μπρόντγουεϊ το 1967.

Το 1979 στο Ηρώδειο, όταν ήταν να παιχτεί το Αντώνιος και Κλεοπάτρα, βρέθηκε σε διαμάχη με τον Δημήτρη Χορν που είχε εκφραστεί απαξιωτικά εναντίον της.

Διακρίσεις

Στην Ελλάδα δεν έχει αναγνωριστεί τόσο, όσο διεθνώς. Τιμήθηκε με το Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο το 1995.

Το 2008, η Ιταλία την τίμησε με το «Βραβείο Ρώμη» στο αρχαίο θέατρο της «Όστια Αντίκα». Τότε όταν παρέλαβε το βραβείο είχε πει: «Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω, μπορώ μόνο να πω ότι η Αθήνα θα είναι πάντα η μητέρα μου, αλλά η Ρώμη, παράλληλα, είναι δεύτερη μητέρα μου, από ξεκάθαρη επιλογή μου». Στην Ιταλία συνεργάστηκε με πολλούς Ιταλούς σκηνοθέτες και οι Ιταλοί την αγάπησαν, λέγοντας Bella Greca και Irene Nostra (δηλ. «η δικιά μας Ειρήνη»). Στην Ιταλία κατέφυγε τα χρόνια της χούντας, δεδομένου ότι ήταν υποστηρίκτρια του κομμουνισμού.

Η Πορτογαλία έδειξε την εκτίμησή της με την υποστήριξη στο θέατρο που ίδρυσε εκεί για να παίζονται αρχαίες τραγωδίες. Γι’ αυτό το θέατρο η Ειρήνη Παππά διέμενε στην Πορτογαλία τα τελευταία ενεργά χρόνια της.

Το 2000 τιμήθηκε με τον τίτλο «Γυναίκα της Ευρώπης» και το 2009 με τον Χρυσό Λέοντα Μπιενάλε του Θεάτρου της Βενετίας, από τα χέρια του σκηνοθέτη Μαουρίτσιο Σκαπάρο.

Τα τελευταία χρόνια είχε τιμηθεί και με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο Τορ Βεργκάτα της Ρώμης στην Ιταλία. Συνολικά έλαβε περισσότερες από 24 τιμητικές διακρίσεις και βραβεία.

Πολιτική

Μεταπολιτευτικά είχε ασχοληθεί και με την πολιτική. Ήταν μέλος του ΚΚΕ, αλλά θαύμαζε την προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου.

Έρευνα ξεκίνησε την Τρίτη η πορτογαλική δικαιοσύνη σχετικά με την υπόθεση των απόρρητων εγγράφων που είχε στείλει το ΝΑΤΟ στην Πορτογαλία και τα οποία εντοπίστηκαν προς πώληση στο διαδίκτυο, έπειτα από μια κυβερνοεπίθεση που είχε στόχο το γενικό επιτελείο των ενόπλων δυνάμεων της χώρας.

«Επιβεβαιώνουμε την έναρξη έρευνας που θα καθοδηγείται από την εισαγγελία του Κεντρικού Τμήματος Έρευνας και Ποινικής Δράσης (DCIAP)», δήλωσε συγκεκριμένα εκπρόσωπος της εισαγγελίας στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Η αντίδραση της πορτογαλικής δικαιοσύνης ήρθε μετά τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν την Πέμπτη από την εφημερίδα Diario de Noticias, σύμφωνα με την οποία, εκατοντάδες απόρρητα έγγραφα που είχε στείλει το ΝΑΤΟ στην Πορτογαλία εντοπίστηκαν προς πώληση στο dark web.

Πάντα σύμφωνα με την Diario de Noticias, το περιστατικό έγινε αντιληπτό από τις αμερικανικές υπηρεσίες Πληροφοριών, οι οποίες ενημέρωσαν σχετικά τις πορτογαλικές αρχές τον Αύγουστο μέσω της αμερικανικής πρεσβείας στη Λισαβόνα.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών ο σπουδαίος ηθοποιός Κώστας Καζάκος. Τους τρεις τελευταίους μήνες ο Κώστας Καζάκος νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός όπου είχε εισαχθεί με κορωνοϊό, εξαιτίας του οποίου επιβαρύνθηκαν σημαντικά τα χρόνια αναπνευστικά προβλήματα που αντιμετώπιζε. Η κατάστασή του κρίθηκε εξαρχής σοβαρή και επιδεινωνόταν με το πέρασμα του χρόνου. 

Σημειώνεται ότι τον περασμένο Απρίλιο ο Κώστας Καζάκος αποχώρησε από την παράσταση όπου επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει και αντικαταστάθηκε από άλλον ηθοποιό. Η παράσταση ήταν τα «Ματωμένα Χώματα» της Διδώς Σωτηρίου.

Ο Κώστας Καζάκος γεννήθηκε το 1935 στον Πύργο Ηλείας. Στα 18 του, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει παιδαγωγικά ωστόσο η αριστερή κληρονομιά του πατέρα του έγινε λόγος αρνητικής αντιμετώπισής του από το πανεπιστήμιο. Του ζητούσαν χαρτί κοινωνικών φρονημάτων και επειδή δεν το είχε, δεν του επέτρεψαν την εγγραφή του στη σχολή. Έτσι, άλλαξε αποφάσισε να αλλάξει σταδιοδρομία και φοίτησε στην Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου (1953-1956) και στην Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (1954-1957).

Υπήρξε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, γενικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Ελεύθερου Θεάτρου και Πρόεδρος της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης. Παράλληλα ήταν ιδρυτικό μέλος του Ελληνοαραβικού Συνδέσμου και μέλος της Επιτροπής Αδείας Άσκησης του Επαγγέλματος του Ηθοποιού.

Τιμήθηκε με τον «Χρυσό Απόλλωνα», βραβείο ηθοποιού Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών το 1967, και Α΄ Χρυσό Βραβείο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1973 για την αρτιότερη θεατρική παραγωγή («Λυσιστράτη»). Ακόμη τιμήθηκε ακόμα με το Βραβείο της Ένωσης Θεατρικών Συγγραφέων και Κριτικών για το σύνολο της προσφοράς του. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007 και του Οκτωβρίου 2009 εκλέχθηκε βουλευτής με το ΚΚΕ, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
 

Από το 1968 μέχρι το 1992 υπήρξε παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη Καρέζη, με την οποία απέκτησε τον γιο τους, τον επίσης ηθοποιό Κωνσταντίνο Καζάκο (γενν. 1969). Το 1997 παντρεύτηκε με την ηθοποιό Τζένη Κόλλια. Μαζί απέκτησαν  τέσσερα παιδιά: τον Αλέξανδρο (γενν. 1997), την Άρτεμι-Γεωργία (γενν. 1998), την Ηλέκτρα (γενν. 2002) και τη Μάγια (γενν. 2008). Η Άρτεμις-Γεωργία έχασε τη ζωή της στις 25 Ιουνίου 1999, σε ηλικία 8 μηνών και μία εβδομάδα μετά την βάπτισή της, πάσχοντας από μία σπάνια ασθένεια.

Η πρώτη εμφάνιση στο θεατρικό σανίδι

Ο Κώστας Καζάκος ήταν ένα από τα μεγάλα ταλέντα που πέρασαν το κατώφλι του Θεάτρου Τέχνης. Η πρώτη του εμφάνιση στο θεατρικό σανίδι έγινε το 1957 στο έργο του Μπρεχτ «Ο κύκλος με την κιμωλία».

Τα επόμενα χρόνια έπαιξε σημαντικούς ρόλους σε σπουδαία έργα συγγραφέων όπως ο Ιάκωβος Καμπανέλλης («Η αυλή των θαυμάτων»), ο Άρθουρ Μίλερ («Ψηλά απ’ τη γέφυρα»), ο Κάρλο Γκολντόνι («Λοκαντιέρα»), ο Ζαν-Πολ Σαρτρ («Νεκροί χωρίς τάφο»), ο Τενεσί Ουίλιαμς («Γυάλινος Κόσμος»), αλλά και σε έργα του Σοφοκλή («Αντιγόνη») και του Αριστοφάνη («Όρνιθες») στο Θέατρο Τέχνης και στους θιάσους της Κυρίας Κατερίνας, του Αλέκου Αλεξανδράκη, της Άννας Συνοδινού και της Έλλης Λαμπέτη.

Το 1956 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο κινηματογραφικό πανί και συγκεκριμένα στην σατιρική ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου «Η αρπαγή της Περσεφόνης», σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. 
 

Τα επόμενα χρόνια πρωταγωνίστησε στις ταινίες «Το μπλόκο» του Άδωνι Κύρου (1965), «Το παρελθόν μίας γυναίκας» (1968) του Γιάννη Δαλιανίδη, «Η λεωφόρος του μίσους» (1968) του Νίκου Φώσκολου, «Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα» (1969) του ίδιου σκηνοθέτη, «Κονσέρτο για πολυβόλα» (1967) και «Μια γυναίκα στην Αντίσταση» (1970) του Ντίνου Δημόπουλου,  «Λυσιστράτη» (1972) του Γιώργου Ζερβουλάκου, «Ιφιγένεια» (1977) του Μιχάλη Κακογιάννη, «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» (1980) του Νίκου Τζήμα, «Ο δραπέτης» (1991) του Λευτέρη Ξανθόπουλου και άλλες.

Ταινία  σταθμός το «Κονσέρτο για πολυβόλα»

Η ταινία-σταθμός στη ζωή του – και τεράστια επιτυχία της εποχής – ήταν το πολεμικό δράμα του Ντίνου Δημόπουλου σε σενάριο Νίκου Φώσκολου «Κοντσέρτο για πολυβόλα» (1967), όπου στα γυρίσματα γνώρισε, ερωτεύτηκε και τελικά παντρεύτηκε την συμπρωταγωνίστρια του Τζένη Καρέζη, με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον γνωστό ηθοποιό Κωνσταντίνο Καζάκο.

Μέχρι το θάνατο της σπουδαίας ηθοποιού το 1992 θα είναι ένα από τα δύο καλλιτεχνικά ζευγάρια που θα δεσπόζουν στο εγχώριο σταρ-σίστεμ (το άλλο ήταν το ζευγάρι Βουγιουκλάκη - Παπαμιχαήλ).

Κώστας Καζάκος και Τζένη Καρέζη πρωταγωνιστούν στο «Κονσέρτο για πολυβόλα» το 1967 / Πηγή: Finos Films

Η πρώτη εμφάνιση Καζάκου - Καρέζη ως θιασάρχες έγινε το 1968 με το ιστορικό έργο του Γεώργιου Ρούσσου «Θεοδώρα η μεγάλη». Η συγκεκριμένη παράσταση όπως επίσης και η θρυλική παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» αποτέλεσαν από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους.

Ο Κώστας Καζάκος σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Εν Ονόματι του Νόμου» (1970) - Δίπλα του η Μαίρη Χρονοπούλου Πηγή: Finos Films

Η σύλληψη από τη χούντα

Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 22 Ιουνίου 1973 στο θέατρο «Αθήναιον» της οδού Πατησίων, που βρισκόταν απέναντι από το Πολυτεχνείο. Ο κόσμος αμέσως το αγκάλιασε και το αγάπησε. Το έργο έγινε σύμβολο του αγώνα κατά της χούντας.

Η αλληγορία του κατόρθωσε έξυπνα να διαφύγει της λογοκρισίας, δίνοντας αποφασιστικά χτυπήματα κατά της δικτατορίας. Ανάμεσα στον κόσμο υπήρχαν και «εκπρόσωποι» του στρατιωτικού καθεστώτος, που κατέγραφαν και ενημέρωναν τους προϊσταμένους τους για τις αντιδράσεις των θεατών.

Μάλιστα τον Οκτώβριο του 1973 η χούντα διέκοψε βίαια το έργο και συνέλαβε τον Κώστα Καζάκο και την Τζένη Καρέζη.  Έναν μήνα αργότερα και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου συνελήφθησαν εκ νέου. 
 

Παρά τις δύο συλλήψεις ο Κώστας Καζάκος και η Τζένη Καρέζη δεν κάμφθηκαν και ανέβασαν εκ νέου το «Μεγάλο μας τσίρκο», με ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία.  Μόλις έγινε η Μεταπολίτευση, το έργο ξανανέβηκε με την προσθήκη των σκηνών που εíχαν λογοκριθεí κι ενός τραγουδιού («Το Προσκύνημα») στο φινάλε της παράστασης, για να τιμήσει τους νεκρούς του Πολυτεχνείου.

Άλλες κοινές του ζευγαριού που ξεχώρισαν ήταν οι παραστάσεις των έργων «Κυρία δεν με μέλλει» του Βικτοριέν Σαρντού (1970), «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» (1982) του Έντουαρντ Άλμπι σε σκηνοθεσία του Ζιλ Ντασέν και «Διαμάντια και μπλουζ» (1990) της Λούλας Αναγνωστάκη, που ήταν και η τελευταία κοινή τους εμφάνιση.

Στην τηλεόραση πρωτόπαιξε με την Τζένη Καρέζη το 1973 στη σειρά «Μαρίνα Αυγέρη», σε σενάριο της Καρέζη, το οποίο υπέ­γραφε με το ψευδώνυμο Παυλίνα Μπόταση, κι έπειτα στις σειρές «Η μεγάλη περιπέτεια» (1976) και «Μαύρη χρυσαλλίδα» (1990) -και οι δύο με την Τζένη Καρέζη- και «Ο μεγάλος ξεσηκωμός» (1977) στο ρόλο του Οδυσσέα Ανδρούτσου.

Μετά το θάνατο της Τζένης Καρέζη, ο Κώστας Καζάκος πρωταγωνίστησε κυρίως σε θεατρικές παραστάσεις, όπως «Ο θάνατος του εμποράκου» (1993) του Άρθουρ Μίλερ και «Η όπερα της πεντάρας» (1993) του Μπέρτολτ Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν, «Αντιγόνη» (1995) του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη, «Βασιλιάς Λιρ» (1996) του Σέξπιρ, «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ (1997), κ.ά. Το 2004 συμμετείχε στο σίριαλ του Mega «Βέρα στο δεξί», από τις μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες της εποχής εκείνης.

Το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα παρουσιάζει την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου στις 7.30μμ στη Λαμπηδόνα το ντοκιμαντέρ «Βόρεια Εύβοια – ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ Μέρος 2ο: Πάρτυ Συνεργειών».

Το 2ο μέρος του ντοκιμαντέρ διερευνά μέσα από αναλύσεις, μαρτυρίες και ντοκουμέντα, «Γιατί» κάηκαν δάση, χωριά, ζώα και καλλιέργειες στη Βόρεια Εύβοια τον Αύγουστο του 2021, καθώς και από πότε ήταν έτοιμος ο σχεδιασμός αυτός.

Το 1ο μέρος, που πραγματεύεται "Πώς" κάηκε η Βόρεια Εύβοια σύμφωνα με τις μαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής, είναι ελεύθερα διαθέσιμο εδώ:
(https://www.youtube.com/watch?v=JLJT7dpqyHs&t=824s)

Το Σχέδιο είναι μια ανεξάρτητη δημιουργία της Νέλλη Ψαρρού και του Ιωάννη Λαζάρου.

Περισσότερα στο: tosxedio.com

Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συντελεστές του ντοκιμαντέρ.

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου, 19.30
Λαμπηδόνα
Άλσος Αγ. Τριάδας, Βύρωνας
Είσοδος ελεύθερη
Κ.Π.Κ.Β.

Το TPP σταχυολόγησε τα βασικά σημεία της ομιλίας του νέου πρέσβη της Κούβας, Αραμίς Φουέντε Ερνάντες, στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Χοσέ Μαρτί» - Αλληλεγγύη στην Κούβα, εν όψει της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών με θέμα την ανάγκη τερματισμού του εμπορικού, οικονομικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού που έχουν επιβάλει οι Ηνωμένες Πολιτείες.

του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 10 Σεπτέμβρη, στο προαύλιο του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών, όπου δεκάδες αλληλέγγυοι με τον κουβανικό λαό απαίτησαν να παύσει ο 60χρονος αποκλεισμός της Κούβας.

Τι είναι αποκλεισμός και σε τι συνίσταται;

Ο Κουβανός πρέσβης ξεκίνησε την παρέμβασή του, ξεκαθαρίζοντας πως «ο αποκλεισμός είναι η πιο παρατεταμένη και απάνθρωπη πράξη οικονομικού πολέμου που έχει ποτέ διαπραχθεί εναντίον οποιουδήποτε έθνους», ενώ συνιστά μαζική, κατάφωρη και συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάθε Κουβανού και Κουβανής, παραβίαση του διεθνούς δικαίου και της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών», η οποία «χαρακτηρίζεται ως πράξη γενοκτονίας, σύμφωνα με τη Συνθήκη του 1948 για την πρόληψη του εγκλήματος της γενοκτονίας».

Εξήγησε πως ο αποκλεισμός, ο οποίος επιβάλλεται ήδη εδώ και πάνω από 60 χρόνια, αφού ο Πρόεδρος Κένεντι υπέγραψε το πρώτο σχετικό διάταγμα στις 3 Φεβρουαρίου 1962, «επιδιώκει να επιβάλει στην Κούβα ένα ξένο πολιτικό σύστημα, και είναι το κύριο εμπόδιο που ορθώνεται στην ανάπτυξη της χώρας».

Σημείωσε πως ο ακριβέστερος ορισμός των πραγματικών στόχων της πολιτικής αυτής κατά της Κούβας βρίσκεται στο υπόμνημα του Υφυπουργού Εξωτερικών, Λέστερ Ντι Μάλορι, της 6ης Απριλίου 1960, σύμφωνα με το οποίο «στόχος είναι να προκαλέσει απογοήτευση και αποθάρρυνση μέσω της οικονομικής δυσαρέσκειας και των ελλείψεων (…) να αποδυναμώσει την οικονομική ζωή στερώντας από την Κούβα χρήματα και προμήθειες προκειμένου να μειώσει τους ονομαστικούς και πραγματικούς μισθούς, να προκαλέσει πείνα, απελπισία και την ανατροπή της κυβέρνησης».

Γιατί έχει εξωεδαφικό χαρακτήρα

Ο Αραμίς Φουέντε Ερνάντες εξηγεί πως ο αποκλεισμός «έχει εξωεδαφικό χαρακτήρα, διότι μέσω πιέσεων, εκβιασμών και κυρώσεων, επιδιώκει να απομονώσει την Κούβα», καθώς «παρεμποδίζει τις τραπεζικές και χρηματοοικονομικές συναλλαγές και πράξεις, περιορίζει και επιδιώκει με κάθε μέσο να αποτρέψει τις ξένες επενδύσεις και να στερήσει άλλες πηγές εισοδήματος από τη χώρα».

Ως εκ τούτου, «τα μονομερή μέτρα καταναγκασμού που περιλαμβάνει υπονομεύουν άμεσα την κυριαρχία, την ισότητα και την πολιτική ανεξαρτησία των κρατών», αφού «δεν επιδιώκει μόνο να απομονώσει την Κούβα, αλλά και να τιμωρήσει εκείνους που δημιουργούν οικονομικούς, εμπορικούς και χρηματοπιστωτικούς δεσμούς με τη χώρα».

Ο αποκλεισμός είναι παράνομος και ανήθικος – Θέση της διεθνούς κοινότητας και η ψηφοφορία στον ΟΗΕ

«Oι ανθρώπινες ζημίες από τον αποκλεισμό είναι ανυπολόγιστες και αυξάνονται διαρκώς» προσθέτει ο Κουβανός πρέσβης, αναφέροντας πως «ήδη σχεδόν το 80% των Κουβανών γεννήθηκαν κάτω από αυτές τις συνθήκες». Όπως εξήγησε «δεν μπορεί πραγματικά να μετρηθεί με χρηματικούς όρους το πόσο έχουν υποφέρει οι κουβανικές οικογένειες, αφού «δεν υπάρχει ούτε μία κουβανική οικογένεια ή τομέας στη χώρα που να μην υφίσταται τις επιπτώσεις του: στην υγεία, την εκπαίδευση, τα τρόφιμα, τις υπηρεσίες, τις τιμές των προϊόντων, τους μισθούς και τις συντάξεις.

Ο πρέσβης αναφέρθηκε στην τελευταία έκθεση που υποβλήθηκε στα Ηνωμένα Έθνη, όπου «διευκρινίζεται ότι, σε τρέχουσες τιμές, οι ζημιές που συσσωρεύτηκαν κατά τη διάρκεια των έξι δεκαετιών που εφαρμόζεται αυτή η πολιτική ανέρχονται σε 150 δισ., 410,8 εκατομμύρια δολάρια». «Λαμβάνοντας υπόψη την υποτίμηση του δολαρίου έναντι της αξίας του χρυσού στη διεθνή αγορά, ο αποκλεισμός προκάλεσε μετρήσιμες ζημιές άνω του ενός τρισεκατομμυρίου, 326 δισ., 432 εκατομμυρίων δολαρίων», συμπεραίνει.

Ο κ. Φουέντε Ερνάντες τόνισε ότι «αυτή η πολιτική οικονομικής πολιορκίας προκαλεί τη σχεδόν ομόφωνη και καθολική απόρριψη», αφού «εκτός από τη συντριπτική υποστήριξη του σχετικού ψηφίσματος [κατά του αποκλεισμού] που εγκρίνει η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών κάθε χρόνο, υπάρχουν συνεχείς καταγγελίες και ενέργειες καταγγελίας από άτομα, οργανισμούς και θεσμούς σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών».

Ποιοι βρίσκονται πίσω από τον αποκλεισμό

Σύμφωνα με τον πρέσβη, πίσω από τον αποκλεισμό βρίσκονται «οι Κουβανοί αντεπαναστάτες που εδράζουν στη Φλόριντα, οι οποίοι ενεργούν σε συνεργασία με πολιτικούς αυτής της χώρας, των ΗΠΑ, και οι οποίοι έχουν μετατρέψει τον αποκλεισμό σε ιδιωτική επιχείρηση γεμίζοντας τις τσέπες τους με δολάρια και ζώντας από την αντικουβανική πολιτική». Όπως αναφέρει «πρόκειται για ομάδες που έχουν απαγάγει την εξωτερική πολιτική αυτής της χώρας έναντι της Κούβας και κραυγάζουν υπέρ μιας στρατιωτικής επέμβασης».

Ο πρέσβης της Κούβας αναφέρθηκε στο νόμο Χελμς Μπάρτον, με τον οποίο «η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής έχει ενισχύσει σκόπιμα και ευκαιριακά τον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό». Σε αυτή την κατεύθυνση, «ο νόμος Helms Burton ψηφίστηκε το 1996, ο οποίος περιόρισε τις εξουσίες του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών να λάβει την απόφαση για την άρση του αποκλεισμού και έδωσε αυτή την εξουσία μόνο στο Κογκρέσο».

«Ωστόσο, ο Πρόεδρος διατηρεί πολλές δυνατότητες, εναλλακτικές λύσεις, και περιθώρια δράσης προκειμένου να τροποποιήσει ή να εξαλείψει πολλά από τα μέτρα που τον απαρτίζουν» σημείωσε. Υπενθυμίζουμε πως ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν έγινε δέκτης επιστολής προσωπικοτήτων, που τον καλούσαν να τερματίσει τον οικονομικό αποκλεισμό της Κούβας, ενώ μαίνεται η πυρκαγιά, που ξέσπασε στις 5 Αυγούστου στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του Ματάνσας. Ωστόσο, η κυβέρνηση Μπάιντεν ανανέωσε το Σάββατο το «Νόμο του Εμπορίου με τον Εχθρό», ένα νόμο του 1917 που διατηρεί το οικονομικό αποκλεισμό του νησιού

Η στάση του κουβανικού λαού και διεθνής αλληλεγγύη

Ο Αραμίς Φουέντε Ερνάντες επιβεβαιώνει πως ο λαός της Κούβας «αντιστέκεται και επαναβεβαιώνει τη δέσμευσή του να υπερασπιστεί και να συνεχίσει να τελειοποιεί το μοντέλο μας της σοσιαλιστικής δημοκρατίας, που βασίζεται στην άσκηση της εξουσίας από τον λαό και για τον λαό», ενώ «επικυρώνει τη σταθερή του αποφασιστικότητα να είμαστε πιστοί στις πεποιθήσεις που τροφοδότησαν την Επανάσταση».

Στο εξωτερικό «έχουν δημιουργηθεί εκατοντάδες επιτροπές διεθνούς αλληλεγγύης προς την Κούβα, οι οποίες εκφράζουν και απαιτούν την άρση του αποκλεισμού», σημείωσε ο πρέσβης, ο οποίος ευχαρίστησε «όλους τους φίλους στην Ελλάδα και σε πολλά μέρη του κόσμου που στέκονται αλληλέγγυοι στον αγώνα του ηρωικού λαού της Κούβας, καταδικάζουν τον εγκληματικό αποκλεισμό και απαιτούν την άμεση άρση του». «Η Κούβα δεν είναι μόνη της και η φωνή της θα συνεχίσει να ακούγεται δυνατά και καθαρά καταγγέλλοντας τον αποκλεισμό και αγωνιζόμενη για όλους τους δίκαιους σκοπούς», τόνισε, ενώ θέλοντας να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, παρέδωσε τιμητική διάκριση, την οποία παρέλαβε ο Αλέκος Χαλβατζής, εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής του Συλλόγου «Χοσέ Μαρτί» – Αλληλεγγύη στην Κούβα,.

«Οι επιθέσεις κατά της Κούβας και η αποδυνάμωση του περιφερειακού και παγκόσμιου αποτυπώματός της έχει έναν σαφή σκοπό: να καταστρέψει ένα ηθικό και ιδεολογικό στήριγμα για όσους αγωνίζονται για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ανεξαρτησία και την περιφερειακή ολοκλήρωση», κατέληξε, σημειώνοντας πως «η αλληλεγγύη με τη χώρα μας σήμερα είναι ένα τραγούδι, ένας ύμνος, στην ελευθερία του αύριο». Έκλεισε την παρέμβασή του, αναφέροντας πως «σήμερα μπορούμε να θυμηθούμε τον Μαρτό όταν το 1894 τόνιζε: Όποιος ξεσηκώνεται σήμερα με την Κούβα, ξεσηκώνεται για πάντα».

Πηγή: thepressproject.gr

Έντονες αντιδράσεις προκάλεσε η δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών Στέλιου Πέτσα για την ενεργειακή κρίση σε συνέντευξή του στην εκπομπή “Καλημέρα Ελλάδα” του Γ. Παπαδάκη.

Συγκεκριμένα, απαντώντας σε ερώτηση για τα χιλιάδες νοικοκυριά που έκαναν την κοστοβόρα μετάβαση από το πετρέλαιο στο φυσικό αέριο, ο κ. Πέτσας είπε πως «είναι λαϊκισμός όταν αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα. Έχει αυξηθεί 1200% η τιμή του φυσικού αερίου».

Παράλληλα, ερωτηθείς για το αν εξετάζεται κάποιο μέτρο για τα νοικοκυριά αυτά, ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών απάντησε χαρακτηριστικά:

«Το βασικό ζητούμενο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να δείχνουμε προσαρμογή. Όποιος αρνείται να προσαρμοστεί, δυστυχώς πεθαίνει».

«Οι πολίτες θα πεθάνουν κύριε Πέτσα. Τι προσαρμογή, θα πεθάνουμε από το κρύο; Είναι λίγο κυνικό αυτό που λέτε», του απάντησε ο Γιώργος Καραμέρος.

«Η πορεία όλων μας, εξαρτάται από την προσαρμoγή μας σε δύσκολες συνθήκες. Όταν πέφτουν βόμβες στην γειτονιά μας πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Εμείς συνεχίζουμε να στηρίζουμε νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Αν υπάρχει φθηνότερο καύσιμο, να μεταφερθούμε σε αυτό. Δεν υπάρχει εγκλωβισμός κάποιου. Υπάρχει η δυνατότητα να μεταφερθεί κάπου; Εμείς είμαστε εδώ να το επιδοτήσουμε», είπε στη συνέχεια ο Στέλιος Πέτσας.

Δείτε το σχετικό απόσπασμα:

Πέτσας: Αποσπασματική προβολή που διαστρεβλώνει την αλήθεια

Η δήλωση του Αναπληρωτή Υπουργού Εσωτερικών προκάλεσε την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΚΚΕ με τον Στέλιο Πέτσα λίγο αργότερα να κάνει λόγο για «αποσπασματική προβολή μιας φράσης που διαστρεβλώνει την αλήθεια».

«Αναφερόμουν στην προσαρμοστικότητα του ανθρώπου ιστορικά, ενώ στο σήμερα, στην προσαρμοστικότητα όλων μας για να αντιμετωπίσουμε τεράστιες προκλήσεις όπως η πανδημία, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση» ανέφερε επίσης στην ανάρτησή του στο Twitter ο Στέλιος Πέτσας.

Μήνυμα στον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι πλησιάζει η ώρα της κάλπης και ότι εκεί θα διαπιστώσει τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ίδιος προσωπικά ότι δεν μπορεί  να τους κοροϊδεύει, στέλνουν οι συνταξιούχοι.

Όπως εξηγεί, επίσημα,  σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα, 1 εκατ. συνταξιούχοι – αυτοί που έχουν την «ατυχία» όπως αναφέρει να έχουν υψηλή προσωπική διαφορά – δεν θα λάβουν αυξήσεις στις συντάξεις τους με το νέο έτος. «Είναι οι συνταξιούχοι, οι εξαθλιωμένοι, που για άλλη μια χρονιά, την δωδέκατη συνεχόμενη, θα διαπιστώσουν ότι οι συντάξεις τους έμειναν στα ίδια, πετσοκομμένα επίπεδα, μετά τις σφαγιαστικές περικοπές της μνημονιακής περιόδου. Μόνο που ειδικά φέτος, με την ακρίβεια στις τιμές των προϊόντων να καλπάζει, οι συνταξιούχοι αδημονούσαν για κάτι καλύτερο. Περίμεναν να δουν πραγματικές αυξήσεις, καθώς τις έχουν ανάγκη. Αλλά μάταια…» επισημαίνουν, σημειώνοντας ότι «ο φετινός χειμώνας  αναμένεται να είναι ο χειρότερος που έχει  ζήσει η χώρα εδώ και δεκαετίες και οι συνταξιούχοι θα πρέπει να τον αντιμετωπίσουν με τις ίδιες αποδοχές».

Με βάση τα επίσημα στοιχεία Αυγούστου, που έχει στην διάθεσή του το υπουργείο Εργασίας, εισόδημα μεγαλύτερο από 1.000 ευρώ το μήνα έχουν 906.376 συνταξιούχοι, με τη συντριπτική πλειονότητα αυτών, να λαμβάνει ποσά έως 1.200 ευρώ σε μηνιαία βάση. Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί περίπου στο 35% του συνόλου των συνταξιούχων της χώρας. «Άρα, σε αυτούς τους συνταξιούχους, ο κ. Μητσοτάκης υποσχέθηκε αυξήσεις με την κατάργηση της ειδικής εισφοράς, οι οποίες θα κυμαίνονται από 1,83 ευρώ έως και 11 ευρώ το μήνα!» τονίζει.

Το ΕΝΔΙΣΥ υπενθυμίζει ότι έχει επανειλημμένα ζητήσει πραγματικές και ουσιαστικές αυξήσεις για το σύνολο των συνταξιούχων της χώρας.  «Χωρίς εξαιρέσεις. Χωρίς προαπαιτούμενα. Χωρίς κοροϊδία» υπογραμμίζει. «Την κοροϊδία την έζησε ο συνταξιούχος για άλλη μια φορά “στο πετσί του” με το κουτουρού μοίρασμα των δήθεν αναδρομικών της απόφασης του ΣτΕ, αλλά και της υπερφορολόγησής τους έως και 52%. Και φυσικά για τα αναδρομικά δώρων και  μνημονιακών κρατήσεων, ούτε κουβέντα ο πρωθυπουργός της χώρας!» συμπληρώνει.

«Το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων είχε προετοιμάσει τους συνταξιούχους ότι από αυτή την κυβέρνηση και από αυτόν τον πρωθυπουργό δεν πρέπει να ελπίζουν σε καλύτερες μέρες. Ας κάνουν υπομονή, ας σφίξουν τα δόντια να βγει ο χειμώνας. Η απάντησή τους θα δοθεί όταν πρέπει. Η ώρα της κάλπης πλησιάζει. Εκεί, θα διαπιστώσει η Κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης,  ότι δεν μπορεί  να τους κοροϊδεύει. Όλα στην ώρα τους…» καταλήγει το ΕΝΔΙΣΥ.

(Φωτογραφία αρχείου)