Ο Αμπιγιέρ

του Ρόναλντ Χάργουντ

Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης

Πρεμιέρα 22 Δεκεμβρίου

Θέατρο «Τζένη Καρέζη»

Ο «Αμπιγιέρ» του Ρόναλντ Χάργουντ, ένα από τα σημαντικότερα θεατρικά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, έρχεται από τις 22 Δεκεμβρίου στη σκηνή του θεάτρου «Τζένη Καρέζη», σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη. 

Στη σκιά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πίσω από τις ιστορίες των παρασκηνίων ενός ετοιμόρροπου θεάτρου της αγγλικής επαρχίας, η ακλόνητη σχέση ενός μεγάλου ηθοποιού (Σερ) με τον αμπιγιέρ του (Νόρμαν) και των υπόλοιπων μελών του θιάσου, δημιουργούν ένα παιχνίδι ανάμεσα σε εξουσιαστή και εξουσιαζόμενο.

Το κλασικό έργο ο «Αμπιγιέρ» του Ρόναλντ Χάργουντ, μέσα από τον μικρόκοσμο των συντελεστών-ηθοποιών ενός θιάσου, έρχεται αντιμέτωπο με τα μεγάλα και διαχρονικά προβλήματα όλων των ανθρώπινων σχέσεων. 

Ο αιώνιος φόβος της μοναξιάς, η ανάγκη μας για αφοσίωση, πίστη και αυταπάρνηση στον άλλον, δημιουργούν μοιραία σχέσεις αλληλεξάρτησης. 

Η ισορροπία όμως έρχεται πάντοτε με την αναπόφευκτη σύγκρουση ζωής και θανάτου.

Σε μια εποχή που η κοινωνία μεταβάλλεται και ο ρόλος μας μέσα σε αυτήν αμφισβητείται, συγκρούεται και επαναδιαπραγματεύεται, η Τέχνη μπορεί και μας δείχνει το δρόμο, να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε και τελικά να παρέμβουμε με καταλυτικό τρόπο στην πραγματικότητα. 

«Γιατί μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πως την πραγματικότητα να αλλάξουμε…»

Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης στο ρόλο του Σερ και ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης στον ρόλο του πιστού Νόρμαν συναντώνται στην σκηνή του θεάτρου «Τζένη Καρέζη», πλαισιωμένοι από έναν εξαιρετικό θίασο (Τζένη Κόλλια, Μάρω Παπαδοπούλου, Απόστολος Πελεκάνος, Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Άγγελος Νεράντζης).

Συντελεστές

Συγγραφέας: Ρόναλντ Χάργουντ

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας

Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης

Σκηνικά - Κοστούμια: Κέννυ Μακλέλαν

Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας

Μουσική - Σχεδιασμός ήχων: Κώστας Γάκης

Βοηθοί σκηνοθέτη: Κατερίνα Σπάρταλη, Νατάσα - Φαίη Κοσμίδου 

Βοηθός σκηνογράφου: Καλύδημη Μούρτζη

Φωτογραφίες: Μάνος Γεωργίου

Video: Μιχάλης Μαυρομούστακος

Creative Team at Visual Arts & Graphics: CReatures CReative Studio

Μακιγιάζ: Παύλος Κατσιμίχας

Social Media: Μάριος Ζδράγκας, Κάλλη Μαυρογένη 

Επικοινωνία - προβολή παράστασης: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble, Ελένη Λιλή

Παίζουν οι ηθοποιοί: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Τζένη Κόλλια, Μάρω Παπαδοπούλου, Απόστολος Πελεκάνος, Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Άγγελος Νεράντζης

Πληροφορίες

Θέατρο «Τζένη Καρέζη»: Ακαδημίας 3, 106 71 Αθήνα, τηλ.: 2103636144, 2103644921

Hμέρες & Ώρες Παραστάσεων:

Τετάρτη: 19:00, Πέμπτη & Παρασκευή: 21:00, Σάββατο: 18:00 & 21:00, Κυριακή 18:00

Διάρκεια: 1 ώρα και 40 λεπτά

Προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theater/o-ampigier/

Τιμές εισιτηρίων:

Α’ ζώνη  25€ / Μειωμένο: 21€

Β’ ζώνη 21€ / Μειωμένο: 17€

Γ’ ζώνη 17€ / Μειωμένο: 14€

Ώρες και μέρες ταμείου: 

Καθημερινά 11:00 - 14:00 και 17:00 - 22:00

Τηλ.: 2103636144, 2103644921

https://theatrotzenikarezi.gr/

www.facebook.com/TzeniKareziTheater 

www.instagram.com/tzeni_karezi_theatre

ΗΠΑ και Ιράν θα βρεθούν αντιμέτωπες για την τελευταία αγωνιστική των ομίλων του Μουντιάλ σε ένα ματς που εκτός από βαθμολογικό ενδιαφέρον έχει και εξωαγωνιστικές προεκτάσεις, λόγω των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες.

Η έχθρα των δύο χωρών έφτασε και στη συνέντευξη Τύπου όταν ένας Ιρανός δημοσιογράφος επιτέθηκε στον Τάιλερ Άνταμς επειδή ο ποδοσφαιριστής πρόφερε λανθασμένα το όνομα του Ιράν, ενώ στη συνέχεια τον ρώτησε πώς αισθάνεται που εκπροσωπεί μία χώρα με τόσες πολλές διακρίσεις εις βάρος μαύρων ανθρώπων.

 Αμερικάνος διεθνής ψύχραιμα ζήτησε συγνώμη για το λάθος και μετέπειτα απάντησε:

«Υπάρχουν διακρίσεις όπου και να πας. Ένα πράγμα που έμαθα, ειδικά στα χρόνια μου στο εξωτερικό που έπρεπε να ταιριάζω σε κουλτούρες είναι πως στις ΗΠΑ κάνουμε πρόοδο κάθε μέρα. Μεγάλωσα σε μία λευκή οικογένεια με προφανώς Αφροαμερικανικές καταβολές.

Έτσι πήρα πράγματα από διαφορετικές κουλτούρες και ήταν πιο εύκολο να τις καταλάβω. Δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να το κάνουν και φυσικά χρειάζεται χρόνο σε κάποιους να το καταλάβουν.

Μέσα από την εκπαίδευση, η οποία είναι πολύ σημαντική. Όπως εσύ με δίδαξες πώς προφέρεται σωστά το όνομα της χώρας σου. Είναι μία εξελικτική διαδικασία».

Φελίτσε και Λίλυ
Ένας άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους

της Ελένης Καρασαββίδου

Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου

Ερμηνεύουν: 
Δήμητρα Βαμβακάρη, Δήμητρα Σύρου, Έλενα Τυρέα

VAULT Theatre Plus/Πολυχώρος Vault
(Μελενίκου 26, Γκάζι-Βοτανικός)

2ος Κύκλος Παραστάσεων
Πρεμιέρα: Τετάρτη 30 Νοεμβρίου, στις 21.15

Παραστάσεις: Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15

«Οι βόμβες βόμβες και η ρούμπα ρούμπα»

Μετά τις sold out παραστάσεις, το 2020, το υποψήφιο για το βραβείο Δραματουργίας Κάρολου Κουν, έργο της Ελένης Καρασαββίδου «Φελίτσε και Λίλυ: Ένας άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους» επιστρέφει στον Πολυχώρο Vault από τις 30 Νοεμβρίου, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη, για λίγες παραστάσεις.
Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Κατερίνα Πολυχρονοπούλου και ερμηνεύουν (αλφαβητικά) η Δήμητρα Βαμβακάρη, η Δήμητρα Σύρου και η Έλενα Τυρέα.

Λίγα λόγια για το έργο
Βερολίνο 1942. Δυο γυναίκες συναντιούνται. Μια Εβραία και μια Γερμανίδα, παντρεμένη με αξιωματικό των Ναζί. Έχει τέσσερα αγόρια. Έχει τιμηθεί από τον Φύρερ γιατί έφερε στη ζωή τέσσερεις μελλοντικούς στρατιώτες. «Που θα μάθουν να σκοτώνουν χωρίς πρόβλημα, αγόρια στην ηλικία τους».
Δυο γυναίκες συναντιούνται και μια μεγάλη αγάπη γεννιέται. Σ’ ένα Βερολίνο όπου έξω έπεφταν οι βόμβες βροχή και μέσα οι άνθρωποι χόρευαν και ερωτεύονταν απελπισμένα. «Οι βόμβες βόμβες και η ρούμπα ρούμπα». Μνήμες, επιστολές, ανατροπές στη σκιά του φασισμού που εξαφανίζει ανθρώπινες ζωές, στο όνομα του «πολιτισμού». 
Όλη η ζωή της Γερμανίδας Ναζί, της Λίλυ, οι 18 μήνες που έζησε με την Εβραία Φελίτσε. Και συνεχίζει να ζει μαζί της όλη την υπόλοιπη ζωή της. Με τις αναμνήσεις της, τις ενοχές της, στην αέναη προσπάθεια να κατανοήσει αυτό το τεράστιο και αναπάντητο "γιατί;" Γιατί κάποιοι αποφασίζουν για τις ζωές μας; Γιατί μας επιβάλλουν πώς και με ποιους θα συνυπάρξουμε; Ποιος έχει ορίσει πώς θα ζουν οι γυναίκες, οι φυλές, όλοι όσοι έχουν άλλες επιλογές ζωής, οι διαφορετικοί; Και ποιος βάζει μέτρο σύγκρισης για διαρκή ρατσιστικό διαχωρισμό; Ποιος και γιατί αποφασίζει για το μέλλον των παιδιών, των χωρών, των πολιτισμών; 
Μια παράσταση που ξυπνά συναισθήματα και γεννά σκέψεις, με αφορμή μια αληθινή ιστορία αγάπης που γεννιέται σε ένα τραυματικό ιστορικό πλαίσιο… την ιστορία της Φελίτσε και της Λίλυ.

Σκηνοθετικό Σημείωμα: 
Μια Γερμανίδα παντρεμένη με αξιωματικό των Ναζί και μια Εβραία συναντιούνται στο Βερολίνο του 1942 και μια μεγάλη αγάπη γεννιέται στη σκιά του ναζισμού και μιας πόλης που βομβαρδίζεται στο όνομα του «πολιτισμού και της τάξης». Σε μια σκοτεινή εποχή, όπου Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι, διαφορετικοί, άνθρωποι με αναπηρία δολοφονούνταν, περιουσίες καταστρέφονταν, παιδιά σκοτώνονταν γιατί είχαν την ατυχία να γεννηθούν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, σ’ αυτό τον τόπο.
Μια αληθινή ιστορία που ενέπνευσε την Ελένη Καρασαββίδου, ερευνώντας την μέσα από το βιβλίο της Erica Fischer, την ταινία Aimee and Jaguar αλλά και την επικίνδυνη άνοδο της ναζιστικής απειλής και των ρατσιστικών επιθέσεων παγκοσμίως. Επιθέσεις εναντίον γυναικών, ομοφυλόφιλων, ανθρώπων με αναπηρία, ανθρώπων με κάθε είδους ιδιαιτερότητα. Η άρρωστη μανία για εξουσία και κέρδος κάποιων, διαμορφώνει συνειδήσεις εκπαιδεύοντας ανθρώπους να σκοτώνουν συνανθρώπους τους, να ασκούν κάθε μορφής βία χωρίς να σκέφτονται πως αύριο θα έρθει και η δική τους σειρά. Διαστρεβλώνουν την αλήθεια φανατίζοντας, χειραγωγώντας. Ένας «θαυμαστός καινούριος κόσμος», που αποφασίζει ποιος θα επιζήσει και ποιος όχι, ποια χώρα θα επιβιώσει και ποια θα ισοπεδωθεί, ποια κουλτούρα και ποια γλώσσα θα επικρατήσουν. Ένας παραλογισμός χωρίς τέλος. Που ακόμα και σήμερα, γιορτάζουμε θλιβερές επετείους και δημιουργούμε αλλού, σε άλλα σημεία του πλανήτη που καταστρέφουμε, άλλες οδυνηρές επετείους.
Και η ιστορία συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο η παιδεία, η ιστορία, τα ΜΜΕ, κατευθύνουν συνειδήσεις και διαπράττουν εγκλήματα καθημερινά, από την κλιματική αλλαγή, τους πυρηνικούς εξοπλισμούς, την καταστροφή ιστορικών πολιτισμών και άρα της συλλογικής μνήμης, τις μαζικές καταστροφές χωρών και τη δολοφονία παιδιών. 
Μια παράσταση αγάπης, μνήμης, ενοχής.
Κατερίνα Πολυχρονοπούλου

Συντελεστές:
Κείμενο: Ελένη Καρασαββίδου
Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου
Σκηνικά-Κοστούμια: Αγγελίνα Παγώνη
Μουσική-Σχεδιασμός ήχου: Μαρία Βουμβάκη
Χορογραφίες – Κινησιολογία: Αναστασία Γεωργαλά
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάνθη Κολιάκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Φωτογραφίες: Αγγελίνα Παγώνη
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Παραγωγή: ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ – VAULT

Ερμηνεύουν: (αλφαβητικά)
Δήμητρα Βαμβακάρη
Δήμητρα Σύρου
Έλενα Τυρέα

Έγραψαν για την παράσταση:
«Με το έργο της Ελένης Καρασαββίδη να είναι μια γερή γροθιά στο στομάχι, επιστρέφουμε στην Τραγωδία μέσα από ένα δρόμο διαφορετικό από εκείνον που ακολούθησε η Δύση, της μιμικής ανα-παράστασης, φτιάχνοντας έτσι το σύγχρονο αστικό δράμα. […] Η σκηνοθεσία της έμπειρης Κατερίνας Πολυχρονοπούλου στο θέατρο Vault (χορογραφίες-κινησιολογία της Αναστασίας Γεωργαλά), που υπογράφει επίσης τη δραματουργική επεξεργασία, διέκρινε τα τρία επίπεδα του έργου, το πολιτικό, το ερωτικό, το θεατρικό, τονίζοντας ιδιαίτερα το τελευταίο, και τα έδωσε διαπλεγμένα, τηρώντας πάντα την κρίσιμη απόσταση αναπνοής μεταξύ τους. Με συνδετικό στοιχείο το πάθος, για την ελευθερία, την τέχνη και, κυρίως, τον έρωτα... […] Οι τρεις νέες ηθοποιοί δίνουν δόκιμα και διακριτά κάθε μία τον δίδυμο ρόλο της. Η Δήμητρα Σύρου προσεγγίζει “δωρικά” την ηλικιωμένη Λίλυ και το ανεστραμμένο είδωλό της στον θεατρικό καθρέφτη. Η Δήμητρα Βαμβακάρη σμιλεύει “λυδικά”, από φως και σκότος, τη νεαρή σάρκινη Λίλυ. Και η Έλενα Τυρέα πλάθει με χώμα και ουρανό “αιολικά” τη Φελίτσε και τη “σκιά” της». [Λέανδρος Πολενάκης, Η Αυγή]
«Η Δήμητρα Σύρου, αποδίδει με μια σταθερότητα  την εικόνα της ηλικιωμένης Λίλυς και της μνήμης που μένει ανεξίτηλη, μαζί και τα συναισθήματα. Η Έλενα Τυρέα στο ρόλο της Φελίτσε, τόσο γυναίκα. Τόσο μυστηριώδης και ερωτεύσιμη από τη Λίλυ, ένα πλάσμα – πόθος, ενσαρκώνει το πάθος για να δραπετεύσουν και οι δύο από τη ναζιστική δύνη. Η Δήμητρα Βαμβακάρη στο ρόλο της Λίλυ, έρχεται σταδιακά στην ωριμότητα την κοινωνική, την πολιτική και συναισθηματική.Μια παράσταση με εκπληκτική ατμόσφαιρα, λεπτή και μελετημένη σκηνοθεσία της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου και με εξαιρετικές ερμηνείες». [Μαρία Μαρή | Theatromania.gr]
«Πρόκειται για μια παράσταση που κυριολεκτικά καθηλώνει. Η σκηνοθεσία της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου, το κείμενο της Ελένης Καρασσαβίδου, οι ερμηνείες,τα φινετσάτα ρούχα, η μουσική, ο φωτισμός, οι αέρινες χορογραφίες, όλα μαζί και το καθένα ξέχωρα, μεταφέρουν το θεατή στην καρδιά της λαίλαπας του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου μα και στην ψυχή όσων είχαν υποστεί το αποτρόπαιο πρόσωπο του». [Μαίρη Μαθιουδάκη | Pastafloramag.gr]

«Η σκηνοθέτης, Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, φέρνει, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, τους θεατές μέσα στην ατμόσφαιρα της εποχής. Η Έλενα Τυρέα, στον ρόλο της Felice, της διπλά διωκόμενης, Εβραίας και ομοφυλόφιλης, σαγηνεύει με την υποκριτική της δεινότητα. Η Δήμητρα Βαμβακάρη, ως Lilly, ερμηνεύει επιτυχώς τον απαιτητικό ρόλο της μητέρας, της συζύγου Ναζί αξιωματικού και της ερωμένης πολλών άλλων. Και η εξαιρετική Δήμητρα Σύρου, ερμηνεύει τον ρόλο της Lilly, σε μεγάλη ηλικία, όπου μέσα από την ανάγνωση της ερωτικής αλληλογραφίας τους, εξελίσσει τη σχέση τους, από την ελπιδοφόρα αρχή μέχρι το οδυνηρό τέλος».[Έλενα Χατζοπούλου | SinRadio]
«Ένα εκπληκτικό πακέτο σε ένα όμορφο και ζεστό χώρο. Αλήθειες όπως πρέπει να λέγονται. Απλά, λιτά απέριττα. Εκπληκτικά. Μην το χάσετε». [Νάσος Κονίτσας | Νoizy.gr]
«Η σκηνοθεσία αναδεικνύει με τρυφερότητα και ευαισθησία τα δυνατά αισθήματα των δύο γυναικών. Ποιητική σκηνοθεσία, δουλεμένη με λεπτότητα και ευρηματικότητα». [Βίβιαν Μητσάκου | theaterproject365.wordpress.com]
«Επί σκηνής, θα δείτε τρεις υπέροχες ηθοποιούς που με έκαναν να σκεφτώ ότι τελικά, υπάρχει μέτρο λογαριασμού της θεατρικής εμπειρίας. Τουλάχιστον σε αυτή την παράσταση φαίνεται ο πλούτος των εμπειριών τους και το πόσο σταθερά πατούν πάνω στη σκηνή. Πόσο βέβαιες είναι γι’ αυτό που κάνουν και πόσο αποτελεσματικές […] Η σκηνοθέτιδα, Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, ενδέχεται να μην χρειάζεται συστάσεις στο Αθηναϊκό κοινό. Δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ. Ενδεικτικά θα αναφέρω τα Ποιος ανακάλυψε την Αμερική; Το χαμόγελο της Μόνα Λίζα, Αχ Γιάννη μ΄!, Ποιος ήταν ο κύριος, ΜπΑΤσος κ.α. Πάντα αεικίνητη και πάντα ευρηματική. Ανιχνεύει και αφουγκράζεται. Μεταλαμπαδεύει και καλλιεργεί. Παραμένει εργάτρια της δραματικής τέχνης με πίστη και αφοσίωση που δε γίνεται να παραβλέψεις. Και σε αυτή την παράσταση θα δώσει τον καλύτερο εαυτό της. Θα κρατήσει υπέροχα τις ισορροπίες, θα δείξει όλες τις αποχρώσεις, ανάγλυφα και έντεχνα». [Τζένη Κουκίδου | Koukidaki.gr]  

Info:
Τοποθεσία: Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS, Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός. Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8′ περίπου με τα πόδια)
Ημερομηνία: Πρεμιέρα: Τετάρτη 30 Νοεμβρίου στις 21.15. Παραστάσεις: Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15. Διάρκεια: 75′ (χωρίς διάλειμμα)
Πληροφορίες: Τηλ.: 213 0356472 / 6949534889
(για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 – 14:00 και 17:00 – 21:00)
Τιμές εισιτηρίων: 14 ευρώ, 10 ευρώ (Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμΕΑ / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας - ΟΑΕΔ), 5 ευρώ (Ατέλειες) 
Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr
https://www.viva.gr/tickets/theater/felitse-kai-lily/ 
 

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Προσωπικού Επιχειρήσεων Ραδιοφωνίας-Τηλεόρασης (ΠΟΣΠΕΡΤ) σε ανακοίνωση που εξέδωσε καταγγέλλει την συνεχώς αυξανόμενη υποβάθμιση των συνθηκών εργασίας και του παραγόμενου προϊόντος στην κρατική ραδιοτηλεόραση.

Όπως αναφέρει στην ανακοίνωση της η ΠΟΣΠΕΡΤ απευθυνόμενη στους εργαζομένους: «Μετά την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, τα προβλήματα δεν ελαχιστοποιήθηκαν και δεν απολαμβάνουμε τον ομαλό εργασιακό βίο. Η πλήρωση κενών οργανικών θέσεων πάγιων και διαρκών αναγκών, ο δημόσιος χαρακτήρας της εταιρείας η πλουραλιστική και ελεύθερη ενημέρωση, η αντικειμενική κάλυψη των γεγονότων είναι ακόμα ζητούμενο»

Οι ζωτικότερες λειτουργίες της εταιρείας μετατρέπονται από την Διοίκηση σε είδος πολυτελείας, παίρνοντας τον χαρακτήρα της ελάχιστης αξιοποίησης, μέχρι τελικής εξαφανίσεως, σε βάρος πάντα του δημόσιου συμφέροντος, αλλά και της μέγιστης δυνατής εκμετάλλευσης σε βάρος των εργαζομένων και των απόμαχων της δουλειάς. Πάντα προς όφελος ημετέρων, φίλων και κουμπάρων, προς όφελος τελικά της σπατάλης του κοινωνικού πλούτου σε ιδιωτικά, εγχώρια και ξένα συμφέροντα»

Πιο συγκεκριμένα:

• Η πολιτική υποχρεωτικής, αναγκαστικής συνταξιοδότησης-απόλυσης όσων συναδέλφων θεμελιώνουν συνταξιοδοτικά δικαιώματα αποδεικνύει την αναλγησία αφ’ ενός της Διοίκησης και αφ’ ετέρου τον αντιανθρωπισμό της νομοθετικής εξουσίας. Συνάδελφοι με 15-20 χρόνια εργασίας που έχουν συμπληρώσει 67 χρόνια ηλικίας, αναγκάζονται να πεταχτούν στον δρόμο με σύνταξη πείνας και μεγάλη διάρκεια απονομής της σύνταξης λόγω και διαδοχικής ασφάλισης. Η Διοίκηση προβάλει ως επιχείρημα την ενημέρωση μόλις 2 μηνών στους συγκεκριμένους συναδέλφους, κρίνοντας αυθαίρετα τον χρόνο αυτόν ικανό, προκειμένου οι μέλλοντες συνταξιούχοι να συνηθίσουν την καταδίκη στην ανέχεια που τους επιβάλουν.
• Σε πλήρη αθέτηση της συμφωνίας με την Ομοσπονδία του Μπάσκετ (ΕΣΑΚΕ) και τις προδιαγραφές καλύψεων των αγώνων Basket League, η Διοίκηση πραγματοποιεί τις μεταδόσεις χωρίς σκηνοθέτη, διευθυντή παραγωγής και δημοσιογράφο από το στούντιο της ΕΡΤ. Η πρακτική αυτή στο όνομα της «οικονομίας», δρομολογεί την ολική κατάργηση των εκτός έδρας μετακινήσεων, υποβαθμίζει την ποιότητα του παραγόμενου έργου, αποδομεί την ζωτική λειτουργία της ΕΡΤ, απαξιώνει δομές και εργαζόμενους, εκμεταλλεύεται το υστέρημα των πολιτών που αντί να ενισχύουν την δημόσια λειτουργία, καταλήγουν να τροφοδοτούν το κέρδος ιδιωτικών εταιρειών και τα συμφέροντα λίγων.
• Η εφαρμογή ως κύρια χρήση, μονομελών συνεργείων εξωτερικών μεταδόσεων από το μητρώο, για την κάλυψη ειδησεογραφικών αναγκών, ελαχιστοποιεί τις ήδη λιγοστές υπάρχουσες θέσεις εργασίας, και χρησιμοποιεί έναν μόνο εργαζόμενο τεχνικό, ταυτόχρονα ως εικονολήπτη, ηχολήπτη, υπεύθυνο της μετάδοσης του οπτικοακουστικού υλικού και οδηγό. Η συγκεκριμένη εντατικοποίηση της εργασίας γίνεται βέβαια για τον «εξορθολογισμό του κόστους λειτουργίας της εταιρείας», σε βάρος του εργαζόμενου, της ίδιας της ΕΡΤ και ποτέ σε βάρος των ιδιωτών που εκμεταλλεύονται τόσο την εργασία των συνάδελφων στον ιδιωτικό τομέα, όσο και την ποιότητα του δημόσιου αγαθού της ενημέρωσης.
• Η κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων των Μουσικών Συνόλων, από τους συνάδελφους που υπηρετούν εδώ και 9 χρόνια τις θέσεις αυτές με ελαστικές σχέσεις εργασίας και αποτελούν αδιαμφισβήτητα πάγιες και διαρκείς ανάγκες, πετιέται στα σκουπίδια. Η Διοίκηση κάνει χάρη στον Πολιτισμό που επαίρεται πως στηρίζει, με το να καταδικάζει τους εργαζόμενους σε σχέσεις εξάρτησης και ομηρίας με μισθούς πείνας, οδηγώντας τα Μουσικά Σύνολα σε πλατφόρμες βιτρίνας πολιτισμού, εξυπηρέτησης αποκλειστικά των αναγκών του Κράτους και των δημοσίων σχέσεων, πέρα και έξω από τις πραγματικές ανάγκες παιδείας, εκπαίδευσης, επιμόρφωσης και στήριξης της πολιτισμικής ανάπτυξης του τόπου.

«Αγαπητοί συνάδελφοι/ισσες.

Τι φταίει για όλα αυτά και για όσα άλλα χειρότερα δρομολογούνται να γίνουν πίσω από τις ανάγκες μας; Ποια είναι τελικά η πηγή της απαξίωσης, αποδόμησης, της διάλυσης εργασιακών σχέσεων, της κατάργησης του δημόσιου συμφέροντος, της ομαλής και εύρυθμης κοινωνικής και οικονομικής ζωής, της διάλυσης της ΕΡΤ; Είναι μόνο ο ένας ή ο άλλος κλάδος που η κακιά Διοίκηση ως κυβερνητικός εντολοδόχος προτάσσει τον οικονομικό εξορθολογισμό; Και πως μπορεί να επικαλούνται οικονομικό εξορθολογισμό, όταν την ίδια στιγμή στο όνομα του κοινωνικού ανταποδοτικού τέλους υπέρ της ΕΡΤ, δαπανούνται χιλιάδες ευρώ, ακόμα κι εκατομμύρια σε μεικτές κι εξωτερικές παραγωγές υποβαθμισμένης ποιότητας, εισάγοντας έμμεσα το καθεστώς ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα), μέχρι της ολικής ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών;

Η ΠΟΣΠΕΡΤ καταγγέλλει και καταδικάζει την εντολοδόχο Διοίκηση της ΕΡΤ, για όλες τις πολιτικές και πρακτικές που εφαρμόζει πάντα ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων, ενάντια στο δημόσιο συμφέρον, ενάντια στον απλό πολίτη.»

100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή

ΕΚΘΕΣΗ «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ: Τεκμήρια και μνήμες».

ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ

Η συμπλήρωση το 2022 των 100 χρόνων απο τη Μικρασιατική καταστροφή αποτελεί για το Βόλο, την πόλη που υποδέχθηκε  τον μεγαλύτερο αριθμό μικρασιατών προσφύγων στη Θεσσαλία και την Κεντρική Ελλάδα, ένα κομβικό ιστορικό ορόσημο.

Με αφορμή αυτή τη σημαντικό επέτειο το Μουσείο της Πόλης του Βόλου διοργανώνει, από 16 Δεκεμβρίου 2022 έως 26 Μαρτίου 2023,  μεγάλη περιοδική έκθεση με τίτλο «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ: Τεκμήρια και μνήμες».

Η έκθεση, μέσα από την παρουσίαση αυθεντικών τεκμηρίων και προφορικών μαρτυρίων επιτυγχάνει να αναδείξει τις ποικίλες πτυχές της περιπέτειας του μικρασιατικού ελληνισμού, αλλά και να συλλέξει και διασώσει  ό,τι έχει ακόμη μείνει από την άυλη και υλική πολιτιστική κληρονομιά της πρώτης γενιάς προσφύγων.

Τα αυθεντικά τεκμήρια από τη ζωή στη Μικρά Ασία και προφορικές μαρτυρίες προσφύγων πρώτης και δεύτερης γενιάς που συγκεντρώθηκαν και παρουσιάζονται είναι το αποτέλεσμα μιας κοπιώδους έρευνας που περιλάμβανε στοχευμένες επαφές για τη συγκέντρωση τεκμηρίων που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες από την πατρίδα, όπως:

 φωτογραφίες,  ρούχα, αξεσουάρ, στρωσίδια, κεντήματα, εικόνες, ευαγγέλια, κοσμήματα, φυλαχτά, τάματα, είδη καθημερινής χρήσης, πιστοποιητικά ταυτοπροσωπίας, επαγγελματικά εργαλεία, παιχνίδια, διακοσμητικά αντικείμενα, νομίσματα - χαρτονομίσματα, μικροέπιπλα.

Παράλληλα, έγινε συγκέντρωση προφορικών μαρτυριών από τους πρόσφυγες των επόμενων γενιών σχετικές με την οικογένειά τους, τις μνήμες που έχουν παραδοθεί από γενιά σε γενιά για την ιστορία της οικογένειας, την καθημερινή ζωή στον τόπο καταγωγής τους, καθώς και το ταξίδι προς τον Βόλο και την εγκατάσταση στη νέα πατρίδα.

Δεκάδες πρόσφυγες 3^ης και 4^ης γενιάς παραχώρησαν κομμάτια δαντέλας, τμήματα από παλιές ενδυμασίες, φωτογραφίες, στέφανα του γάμου στη γυάλινη θήκη τους, εικόνες, εργαλεία, χάλκινα σκεύη, όλα μικρά, ευτελή τα περισσότερα, σωσμένα με χίλιες δυσκολίες που φυλάσσονται από τους απογόνους των προσφύγων ως πολύτιμοι θησαυροί.

Τα ταπεινά και πολύτιμα τεκμήρια της προσφυγικής ζωής στο Βόλο συνοδεύεουν μοναδικές και συγκινητικές ιστορίες για το παλιό σπίτι, τις δουλειές, τις συνήθειες και τα έθιμα, τον πόλεμο  και το χωρισμό, τις μάχες και τις απώλειες, την άφιξη στη νέα πατρίδα, στέγη, τη δουλειά, τους νέους γείτονες.

Ολα εκείνα που  μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και γίνονται οι γέφυρες με τις οποίες διάβηκε κάθε προσφυγική οικογένειας εδώ κι έναν αιώνα.

Η έκθεση πλαισιώνεται από πολυσέλιδο (128σελίδες) καταλόγο με φωτογραφίες των αντικειμένων που έφεραν οι πρόσφυγες από την πατρίδα τους, αλλά και συνεντεύξεις των απογόνων τους, που τα διέσωσαν και τα παραχώρησαν για τις ανάγκες της έκθεσης. Παρουσιάζεται έτσι, για πρώτη φορά σε έντυπη μορφή, ένα σημαντικό σύνολο με εικόνες πολλών και διαφορετικών αντικειμένων, πέραν των θρησκευτικών εικόνων- από τη μικρασιατική πατρίδα συνοδευόμενο από μαρτυρίες – μνήμες για τη ζωή εκεί και το ταξίδι τους στη νέα πατρίδα.

INFO: ΕΚΘΕΣΗ «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ: Τεκμήρια και μνήμες».

Μουσείο της Πόλης του Βόλου (Φερών 17),

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Κυριακή 10.30 - 13.30 και απογεύματα Τετάρτη &  Παρασκευή 18.00 - 21.00. Δευτέρα κλειστό.

Τηλ. 2421029878, mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., site: http://www.vmoc.gr/

Μικρασιάτες πρόσφυγες στο Βόλο /Σύντομη ιστορική τεκμηρίωση

Ο Βόλος υπήρξε η πόλη που υποδέχθηκε τον μεγαλύτερο αριθμό μικρασιατών προσφύγων στη Θεσσαλία και την Κεντρική Ελλάδα γενικότερα. Σε τρεις βασικούς οικιστικούς πυρήνες στις παρυφές της πόλης, στους συνοικισμούς Ιωλκού, Παλιού Λιμεναρχείου και Νέας Ιωνίας, εγκαταστάθηκαν περίπου 14.000 πρόσφυγες. Πάνω από το 80% των προσφύγων ήταν μικρασιάτες, πολλοί από τους οποίους προωθήθηκαν εκεί μετά από μικρή ενδιάμεση παραμονή στα νησιά του βορείου Αιγαίου, στον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη.

Οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία έφτασαν στην περιοχή σε τρεις φάσεις: Το 1921 ήρθαν 5.300 πρόσφυγες από τη Γιάλοβα, τη Νικομήδεια και την ευρύτερη περιοχή της Προποντίδας. Αρκετοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Αλμυρού και ψηλά στην οδό Ιωλκού στο Βόλο. Το 1922, χρονιά της μικρασιατικής καταστροφής, φτάνουν περίπου 12.000 πρόσφυγες.

Το 1924, μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης, οπότε αποφασίζεται η ανταλλαγή των πληθυσμών ανάλογα με το θρήσκευμά τους, εισρέουν στην πόλη 4.022 πρόσφυγες από το εσωτερικό της Μικράς Ασίας (Λυδία, Πισιδία, Πόντο και Καππαδοκία), ενώ αναχωρούν για την Τουρκία οι τελευταίοι μουσουλμάνοι (περίπου 700), που κατοικούσαν στην περιοχή των Παλιών και στα «Γύφτικα», τη γειτονιά κοντά στο Σιδηροδρομικό Σταθμό. Το 1928 απογράφηκαν στη Μαγνησία 13.411 πρόσφυγες, με την αναλογία προσφύγων σε 1.000 κατοίκους να φτάνει τους 212,01.

Στον Βόλο εγκαταστάθηκαν συνολικά 11.945 πρόσφυγες. Το Δημοτικό Συμβούλιο σε συζήτησή του για τον αριθμό των προσφύγων που μπορεί να φιλοξενήσει η πόλη, αποφαίνεται ότι μπορεί έως 6.000 με βάση τον γενικό πληθυσμό, που τότε υπολογιζόταν σε λίγο παραπάνω από 30.000 κατοίκους.

Μικρασιάτες πρόσφυγες στο Βόλο

Μαρτυρίες προσφύγων

l  Ο Παναγιώτης Κατσιρέλος έφτασε μικρό παιδί στο Βόλο και με το πλούσιο συγγραφικό του έργο  καταξιώθηκε ως λογοτέχνης των κατατρεγμένων μικρασιατών στη νέα τους πατρίδα. Ο ίδιος έγραψε:

“Όσοι Ρωμιοί γλίτωσαν […], έφτασαν πρόσφυγες κι έπεφταν στην ποδιά της φτωχής πονεμένης μάνας Ελλάδας, να κλάψουν την τρομάρα τους, το ρημαγδιό τους, τον ορφανεμό τους, τη γύμνια τους, την πείνα τους. Έκλαψαν, έκλαψαν και σπάραξαν. Το δάκρυ καυτό αυλάκωνε τα μάγουλά τους ποτάμι αστέρευτο, ώσπου να μαλακώσει τη θλίψη, να γλυκάνει τον καημό, να δώσει την ηρεμία στην ψυχή. Έπειτα, οι ζωντανοί ετούτοι άνθρωποι, έσφιξαν την καρδιά να παλαίψουν την ανάγκη. Και μάτωσαν και κόπιασαν κι ο ιδρώτας αλμυρός τους τύφλωνε τα μάτια. Ξερίζωσαν τ' αγκάθια εδώ στον Ξηρόκαμπο, μάζεψαν τα κοτρόνια που κατέβαζε από τα πανάρχαια χρόνια ο χείμαρρος Ξεριάς, ο πρώτος Άναυρος του Ιάσονα, έσκα­ψαν τη σκληρή γη του στέρφου τόπου. Και να το θαύμα! Στα τέλη του φθινοπώρου του 1924 φάνηκαν στημένα τα πρώτα «σπίτια» της καινούργιας πατρίδας τους με πισσόχαρτο για στέγη, που οι πρό­σφυγες μέσα από τα χωρίς παντζούρια παράθυρά τους, κοίταζαν τον ελληνικό ουρανό, μ' ελπίδα για τη ζωή. Τα είπανε «ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟ”

Κατσιρέλος Παναγιώτης, Ο προσφυγικός "συνοικισμός": το χρονικό της ίδρυσης στο Βόλο της σημερινής Νέας Ιωνίας, Βόλος 1994, σελ.19

l  Στις 20 Σεπτεμβρίου 1922 στην εφημερίδα «Θεσσαλία» δημοσιεύεται συγκλονιστικό άρθρο του Τάκη Οικονομάκη με τον τίτλο «Το μαύρο κύμα»:

«Την φθινοπωρινήν ηρεμίαν του λιμένος μας ήλθε χθες να ταράξη ένα μεγάλο μαύρο κύμα, κύμα συμφοράς. Εμπήκε μέσα και εξέσπασεν ύστερα εις την παραλίαν από όπου εξεχύθη εις όλην την πόλιν. Και ένα αίσθημα υπερτάτης φρίκης, απεριγράπτου συγκινήσεως, αλλά και οργής τρομεράς συνεκλόνισε τους πάντας.

Το μαύρον αυτό κύμα μάς το απέστειλεν η αντίπερα του Αιγαίου ακτή. Απετελείτο από τα τραγικά θύματα της φρικτής μικρασιατικής συμφοράς, από τα θλιβερά αυτά ναυάγια του ασιατικού Ελληνισμού, τα οποία η θάλασσα εξέβρασε και εις την παραλίαν μας. Υπέρ τους δέκα χιλιάδας πρόσφυγας έφθασαν χθες έως εδώ, αφού εν τω μεταξύ έχουν πλημμυρίση όλα τα νησιά και όλοι οι πλησιέστεροι και κυριώτεροι αιγαιοπελαγικοί λιμένες. Και είναι αυτή η πρώτη φουρνιά που περνάει. Θα την ακολουθήσουν και άλλες, ώστε υπολογίζεται, ότι περί τους πενήντα χιλιάδες πρόσφυγες θα περάσουν από τον λιμένα μας διά να ζητήσουν εις την Θεσσαλίαν καταφύγιον. Το θέαμα των θλιβερών αυτών θυμάτων της φρικτής καταστροφής εσπάραζε την ψυχήν του καθενός. Απεβιβάζοντο και εσταυροκοπούντο, απεβιβάζοντο και εφιλούσαν το χώμα, απεβιβάζοντο και άλλοι έκλαιαν, άλλοι χαμογελούσαν με την εντύπωσιν ότι ετελείωσαν τα απερίγραπτα μαρτύριά των που κατά τον τελευταίον μήνα εδοκίμασαν»

• Η Αϊδινλή Μαρία θυμάται: «Η γιαγιά η Κωνσταντία έλεγε στον άνδρα μου και εγγονό της Παναγιώτη, ότι, όταν τους επιτέθηκαν οι Τούρκοι να τους σκοτώσουν, ο άνδρας της ο Σταύρος, πέταξε κάτω τις λίρες που είχε και οι Τούρκοι τις μάζευαν κι έτσι έφυγαν και γλύτωσαν»

• Η Βαΐτση – Παπαδοπούλου περιγράφει: «Ο πατέρας μου έλεγε χαρακτηριστικά, πως με τους γείτονες Τούρκους είχαν τόσο καλές σχέσεις, που όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, αγρίεψαν κι είχε δοθεί η εντολή να ετοιμαστούν και να φύγουν, πολλοί από τους γείτονες επέμεναν να παραμείνουν και υπόσχονταν ότι θα τους προστατέψουν. Και ο μεν πατέρας του είχε δελεαστεί από όλο αυτό, ίσως αφέλεια, άγνοια κινδύνου, δεν ξέρω»

 Η Γουργούτη – Μπουρτζή Καλλιόπη λέει: «Ξέρουμε για τον Γιώργο τον Γουργούτη, τον παππού μου, που ήταν στη Σμύρνη, ότι έκανε εννέα παιδιά και ζήσαν εφτά. Ο πατέρας μου πήγαινε στο αγγλικό σχολείο, τον λέγανε Αλέκο και το σπίτι που ζούσαν ήταν δυο γωνίες πάνω από κάποιο θέατρο στη Σμύρνη, κοντά στο λιμάνι. Όταν έγινε η καταστροφή στη Σμύρνη, ο διωγμός, φαίνεται ότι ο παππούς πρόλαβε, πήρε ένα καΐκι και ήρθε στην Ελλάδα»

• Ο Δημάκης Ελευθέριος θυμάται:

«Χωρίς παρατσούκλι δεν μπορούσες να βρεις κανέναν στο Εγγλεζονήσι. Το παρατσούκλι της οικογένειας της γυναίκας μου, που ήταν κι αυτοί απ’ το Εγγλεζονήσι και είχαν επώνυμο Κωνσταντίνου, ήταν «Μπουγάδες». Υπήρχε στο νησί τότε κάποιος Κρέμερ με μεγάλη δύναμη, αρχηγός, πλούσιος, διοικούσε σχεδόν όλο το νησί. Ο παππούς ο Νικόλας Αγνουσιώτης ήταν πολύ ανοιχτός άνθρωπος, δεν είχε καταφέρει τίποτε, αλλά έκανε παιδιά τα οποία γίνανε και εφοπλιστές, της μητέρας μου τ΄ αδέλφια.

Πώς βγήκε το παρατσούκλι. Ο Εγγλέζος ο Κρέμερ είχε λεφτά και μοίραζε. Ο παππούς μου ο Νικόλας, παρόλο που ήταν φτωχός, όποτε πήγαινε στη Σμύρνη έπαιρνε καραμέλες για τα παιδάκια και τα μοίραζε. Μια φορά που έγινε αυτό τού ’παν «Ε, ρε Νικόλα πώς μοιράζεις τα δώρα, σαν να είσαι ο Κρέμερ!». Και έμεινε το παρατσούκλι και τον έλεγαν «Κράμερη» κι η κόρη του «Κραμερίνα».

• Ο Θεραπιώτης Νικόλαος καταθέτει:

«Η γιαγιά μου η Δροσιά και ο παππούς ο Θεράποντας. Ο παππούς βρέθηκε στα Αμελέ Ταμπουρού ( Amele Taburları (τουρκ.) -  τάγματα εργασίας) και δεν ξαναγύρισε ποτέ. (συγκίνηση) Η γιαγιά με τα ορφανά δεν πορεύθηκαν προς τον Ελλαδικό χώρο, αλλά προς την ενδοχώρα της Τουρκίας. Εκεί βέβαια ήταν η καταστροφή τους γιατί όλοι πέθαναν καθ’ οδόν, από αρρώστιες, πείνα, δυστυχία και δίψα γιατί τους οδηγούσαν σε μέρη μη καλλιεργήσιμα, χωρίς νερό και τροφή με αποτέλεσμα τον θάνατο. Ο πατέρας μου κι ο θείος μου, που ήταν οι μεγαλύτεροι, σώθηκαν»

• Η Καφριτσοπούλου - Ευσταθίου Μαρία αφηγείται:

Όταν ήρθε η αποφράς ημέρα της ανταλλαγής, να φύγουν για την άγνωστη πατρίδα, πίστεψαν πως δεν θα ήταν για πάντα και αφήσαν τα σπίτια τους όπως ακριβώς ήταν. Μάζεψαν ότι είχαν να μαζέψουν και μπορούσε να μαζευτεί και ξεκίνησαν. Και όπως έλεγε και ο μπαμπάς μου «άφησαν τα Άγια χώματα» -και τό ’λεγε αυτό μέχρι και που πέθανε- άφησαν τις περιουσίες και τις ψυχές τους και τις καρδιές τους εκεί που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και ξεκίνησαν το ταξίδι με το καράβι, που δεν ήξεραν πού θα τους άφηνε, στο άγνωστο.

• Μαυροειδή - Μελαχροινού Μαρία  λέει: «Άναβε το καντήλι και πάντα η γιαγιά, η μητέρα της Έλλης, την οποία και αυτή τη λέγανε Αικατερίνη Λουκίδου, πάντα περίμενε. Όταν ακουγόταν, ότι κάποιοι είχαν έλθει από τον Ερυθρό Σταυρό πάντα περίμενε να έρθει ο άντρας της. Όπως και η γιαγιά μου στη Θεσσαλονίκη. Η μία περίμενε τον παππού τον Τάσο και άλλη περίμενε τον παππού τον Αντώνη. Όλη τους τη ζωή περίμεναν να γυρίσουν οι παππούδες»

Αντιμέτωπη με ογκώδεις διαδηλώσεις σε πολλές περιοχές της βρίσκεται η Κίνα, καθώς αμφισβητείται όχι μόνον η πολιτική του «μηδενικού Covid» του Πεκίνου, αλλά και – για πρώτη φορά – ο ίδιος ο Κινέζος πρόεδρος, Σι Τζινπίνγκ.

Κατά τη διάρκεια της νύχτα η κινεζική αστυνομία συγκρούστηκε με χιλιάδες πολίτες που διαμαρτύρονται για τα lockdown διαρκείας στην Κίνα, σε διαδηλώσεις που μοιάζουν κατά τους αναλυτές να παίρνουν αργά αλλά σταθερά χαρακτηριστικά εξέγερσης, χωρίς να βγαίνει αλώβητος από αυτήν ο Σι Τζινπίνγκ.

Διαδηλώσεις ξέσπασαν σε τουλάχιστον επτά πόλεις – μεταξύ των οποίων η Σαγκάη, η Ναντζίνγκ και η Γκουανγκζού – με τη βία να ξεσπάει μεταξύ αστυνομικών και εξαγριωμένων Κινέζων.

Η μεγαλύτερη διαδήλωση διοργανώθηκε στη Σαγκάη – όπου ζουν 26 εκατομμύρια κάτοικοι – με πολλούς να απαιτούν χωρίς περιστροφές την παραίτηση του προέδρου Σι Τζινπίνγκ.

Οι αστυνομικοί χρησιμοποίησαν σπρέι πιπεριού εναντίον περίπου 300 διαδηλωτών, σύμφωνα με μάρτυρα που επικαλείται η DailyMail, αλλά δυτικοί δημοσιογράφοι ανέφεραν ότι ο αριθμός των διαμαρτυρομένων ανερχόταν σε χιλιάδες.

Εν τω μεταξύ, χθες το βράδυ, εκατοντάδες συγκεντρώθηκαν για να θρηνήσουν τον θάνατο τουλάχιστον 10 ανθρώπων σε πυρκαγιά σε διαμέρισμα την περασμένη εβδομάδα στο Ουρούμτσι της επαρχίας Σιντζιάνγκ.

Τα θύματα φέρονται να κάηκαν ζωντανά καθώς είχαν σφραγιστεί οι έξοδοι του κτιρίου εξαιτίας του σκληρού lockdown κατά του κορονοϊού, γεγονός που αποτέλεσε την «σπίθα» των διαδηλώσεων.

Διαδηλώσεις ξέσπασαν και στην Γουχάν, την περιοχή που φέρεται ως το «σημείο μηδέν» για την έναρξη και την εξάπλωση της πανδημίας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η Κίνα βρίσκεται αντιμέτωπη με έξαρση των κρουσμάτων κορονοϊού και η κυβέρνηση έχει επιβάλει αυστηρούς περιορισμούς σε ορισμένα αστικά κέντρα, στο πλαίσιο της πολιτικής «μηδενικής ανοχής» απέναντι στην Covid-19 που ακολουθεί το Πεκίνο.

Οι αρχές υπερασπίζονται την πολιτική που φέρει την υπογραφή του προέδρου Σι Τζινπίνγκ ως σωτήρια και απολύτως αναγκαία για να μην συνθλιβεί το εθνικό σύστημα υγείας, αψηφώντας τη λαϊκή κατακραυγή και το πλήγμα στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου.

Οι 25 εκατομμύρια κάτοικοι της Σανγκάης βρέθηκαν νωρίτερα φέτος σε καθεστώς lockdown επί δύο μήνες, μια δοκιμασία που προκάλεσε οργισμένες διαμαρτυρίες. Έκτοτε οι κινεζικές αρχές προσπάθησαν να κάνουν τα περιοριστικά μέτρα περισσότερο στοχευμένα, αλλά τα περιθώρια στένεψαν μετά την πρόσφατη έξαρση των κρουσμάτων.

Το βράδυ της Παρασκευής, διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους του Ουρούμτσι υψώνοντας τις γροθιές τους στον αέρα και ζητώντας την άρση του lockdown, σύμφωνα με βίντεο που δημοσιοποιήθηκαν σε κινεζικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πολλοί από τους 4 εκατομμύρια κατοίκους του Ουρούμτσι είχαν υποχρεωθεί να μείνουν κλεισμένοι στα σπίτια τους έως και 100 ημέρες.

Στο Πεκίνο (2.700 χιλιόμετρα μακρύτερα) ορισμένοι κάτοικοι που βρίσκονται σε καθεστώς lockdown συμμετείχαν σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, αξιώνοντας επίσης την άρση των αυστηρών περιοριστικών μέτρων. Σε βίντεο που εξασφάλισε το πρακτορείο Reuters, διακρίνονται διαδηλωτές σε υπαίθριο χώρο στάθμευσης να φωνάζουν «Βάλτε τέλος στο lockdown».

Οι επόμενες εβδομάδες ενδέχεται να είναι οι χειρότερες στην Κίνα από την έναρξη της πανδημίας, τόσο για την οικονομία όσο και για το σύστημα υγείας της χώρας, σύμφωνα με τον αναλυτή Μαρκ Ουίλιαμς της Capital Economics.

Οι αρχές της Σεντσέν, μιας μητρόπολης 12 εκατομμυρίων κατοίκων, ανακοίνωσαν σήμερα ότι θα περιορίσουν στο 50% την πληρότητα των εστιατορίων και άλλων εσωτερικών χώρων, στο πλαίσιο των μέτρων για την καταπολέμηση της πανδημίας. Οι επισκέπτες σε αυτήν την πόλη της νότιας Κίνας δεν θα επιτρέπεται να εισέλθουν σε χώρους όπως θέατρα και γυμναστήρια κατά το πρώτο τριήμερο από την άφιξή τους, αναφέρει η σχετική ανακοίνωση.

Για τέταρτο συνεχόμενο 24ωρο, η Κίνα κατέγραψε ρεκόρ κρουσμάτων του SARS-CoV-2 σε 24 ώρες, που έφθασαν τα 39.791.

Το τελευταίο 24ωρο αναφέρθηκε ένας θάνατος εξαιτίας επιπλοκών της Covid-19, με τον συνολικό αριθμό των θυμάτων της πανδημίας να ανέρχεται σε 5.233 επί συνόλου 307.802 κρουσμάτων με συμπτώματα της νόσου που προκαλεί ο κορονοϊός, σύμφωνα πάντα με τον επίσημο απολογισμό των κινεζικών αρχών.

Πηγή: newsit.gr

Η Λέσβος στο επίκεντρο μετά τις ανασκαφές στην αρχαία Άντισσα που συνεχίζονται. Οι αρχαιολόγοι φέρνουν στο φως «θησαυρούς» που αποκαλύπτουν την ιστορία της ευρύτερης περιοχής…

Η συνεχιζόμενη από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου από το 2017 ανασκαφή στην αρχαία Αντισσα της Δυτικής Λέσβου, μια από τις έξι πόλεις κράτη της αρχαιότητας, συνεχίζει να φέρνει στο φως σημαντικά ευρήματα.

Ένα βίντεο με τίτλο «Ανακαλύπτοντας την αρχαία ‘Αντισσα της Λέσβου» που έδωσε στη δημοσιότητα η Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου στα πλαίσια της προβολής της χρηματοδοτούμενης από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου ανασκαφής και το οποίο επιμελήθηκε ο αρχαιολόγος επικεφαλής της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λέσβου και επικεφαλής της ανασκαφής Παύλος Τριανταφυλλίδης γνωστοποίησε τα νεότερα της ανασκαφής.

Συγκεκριμένα πέρα των άλλων αποκαλύφθηκε μια μαρμάρινη κεφαλή αγάλματος της υγείας του 3ου π.Χ αιώνα. Και ένα σιδερένιο σφενδοβόλο όπλο του 14ου μ.Χ αιώνα το οποίο και φαίνεται ότι είχε χρησιμοποιηθεί για την άμυνα του βυζαντινού κάστρου των Αγίων Θεοδώρων που ταυτίζεται με την αρχαία Αντισσα.

Τα δυο αυτά ευρήματα «βρέθηκαν το ένα δίπλα στο άλλο, ανατολικά της κεντρικής πύλης του νότιου επιθαλάσσιου τείχους, κοντά στη λίθινη σκάλα του περιδρόμου των μεσαιωνικών τειχών». Σύμφωνα δε με την αρχαιολογική υπηρεσία «αναμίχτηκαν κατά την πτώση των τειχών του μεσαιωνικού κάστρου το 1462 όταν αυτό πολιορκήθηκε, κατελήφθη και καταστράφηκε από τους Οθωμανούς».

Να σημειώσουμε εδώ ότι όπως πρόσφατα ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού, κατά τις ίδιες ανασκαφές εντοπίσθηκε πεσμένο, τμήμα μαρμάρινου υπέρθυρου, μήκους 3.50 μέτρων που βρέθηκε κοντά στη θεμελίωση της βυζαντινής πύλης του κάστρου των Αγίων Θεοδώρων.

Το υπέρθυρο φέρει ανάγλυφα τα οικόσημα της δυναστείας των Γατελούζων, καθώς και των Παλαιολόγων, τα οποία έως σήμερα ήταν γνωστά από αντίστοιχα του μεσαιωνικού κάστρου της Μυτιλήνης και υποδηλώνουν την παράδοση της διακυβέρνησης της Λέσβου, αλλά και των κάστρων της από τους Βυζαντινούς στους Γατελούζους στα 1355 μ.Χ.

Το πιο ενδιαφέρον όμως του υπερθύρου αυτού της βυζαντινής πύλης είναι ότι βρέθηκε δίπλα στο οικόσημο των Παλαιολόγων αντί του δικέφαλου αετού, συμβόλου του Βυζαντίου, η απεικόνιση ενός κάστρου με την κύρια πύλη και τους τρεις ορθογώνιους πύργους στην ακρόπολη, απεικόνιση η οποία ερμηνεύεται προς το παρόν, ότι ταυτίζεται με το βυζαντινό κάστρο των Αγίων Θεοδώρων.

Πηγή: in.gr

Μικρές εκρήξεις παρατηρήθηκαν στο ηφαίστειο Μαούνα Λόα της Χαβάης, το οποίο αποτελεί το μεγαλύτερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο, όπως ανακοίνωσε η Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ (USGS).

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Υπηρεσίας, “Αυτή τη στιγμή, οι ροές λάβας περιορίζονται στην περιοχή της κορυφής του ηφαιστείου και δεν απειλούν τις κοινότητες που βρίσκονται στις πλαγιές του”.

Ωστόσο, το Παρατηρητήριο Ηφαιστείων της Χαβάης (HVO) αναμένεται να διεξάγει εναέρια αναγνωριστική, για να εκτιμήσει τους κινδύνους και να περιγράψει με μεγαλύτερη σαφήνεια την έκρηξη.

Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Reuters, τις τελευταίες ώρες έχουν σημειωθεί πάνω από δώδεκα σεισμοί μεγέθους άνω των 2,5 βαθμών Ρίχτερ ενώ σημειώθηκε ακόμη ένας μεγέθους 4,2 βαθμών.

Το μεγαλύτερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο

Το Μάουνα Λόα είναι ένα από τα πέντε ηφαίστεια που αποτελούν το νησί Χαβάης στην αμερικανική πολιτεία Χαβάη στον Ειρηνικό Ωκεανό και ίσως αποτελεί το μεγαλύτερο στη Γη από την άποψη όγκου και της περιοχής που καλύπτει.

Συγκεκριμένα, ο όγκος του εκτιμάται σε περίπου 75.000 χιλιόμετρα.

Το όνομα “Μάουνα Λόα” σημαίνει «Μακρύ Βουνό» στη Χαβαϊκή γλώσσα. Πιθανολογείται ότι το ηφαίστειο είναι ενεργό για τουλάχιστον 700.000 χρόνια και μάλλον ανήλθε πάνω από τη στάθμη της θάλασσας περίπου πριν από 400.000 χρόνια.

Η Θεατρική Σκηνή θα ανεβάσει στο ομώνυμο θέατρό της στην οδό Νάξου 84 στην Πλατεία Κολιάτσου, το έργο της Τζόις Κάρολ Όουτς   “Δυσαρμονίες”.

Στο έργο, ένα ζευγάρι, οι γονείς του Καρλ, καλούνται σε ένα τηλεοπτικό στούντιο για να δώσουν συνέντευξη και να υπερασπιστούν το γιο τους που κατηγορείται για τον βιασμό και την δολοφονία μιας δεκατετράχρονης.

Είναι ένοχος; Τα στοιχεία είναι καταδικαστικά.

Πόσο έτοιμοι είναι οι γονείς να τα δουν;

Πόσο η συνέντευξη - δίκη μπορεί να φωτίσει την υπόθεση;

Ερωτήματα που ακόμα και αν απαντηθούν δημιουργούν καινούρια αναπάντητα ερωτήματα.

Οι παραστάσεις θα ξεκινήσουν την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου.

Μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος

Σκηνοθεσία: Αντώνης Αντωνίου

Σκηνικά - Κοστούμια: Νίκος Κασαπάκης

Φωτισμοί: Μαριέττα Παυλάκη

Στουντιακός εξοπλισμός: Γιάννης Θεοδοσιάδης

Φωτογραφίες: Νίκος Κόκκας

Ηχογράφηση: Athensmusic.gr

Επικοινωνία : Άντζυ Νομικού

Παίζουν οι ηθοποιοί: Αντώνης Αντωνίου & Νατάσα Ασίκη

Στη φωνή του δημοσιογράφου ο Θανάσης Παπαγεωργίου

Παραστάσεις: Τετάρτη 19:30

                          Πέμπτη - Παρασκευή - Σάββατο: 21:00

                          Κυριακή: 20.00

Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη - Πέμπτη: 10 ευρώ

                                 Παρασκευή - Σάββατο - Κυριακή: 15 ευρώ

Διάρκεια παράστασης: 60’

Εισιτήρια στο ticketmaster και στο ταμείο του θεάτρου.

Τηλέφωνο: 2102236890

Θεατρική Σκηνή Αντώνη Αντωνίου

Νάξου 84, Αθήνα | 11255| 2102236890

Την απελευθέρωση των συλληφθέντων ζητά πλήθος πολιτών που ανταποκρίθηκε άμεσα στο κάλεσμα της κατάληψης μετά την εισβολή της ΕΛ.ΑΣ.

Σε επιχείρηση για εκκένωση της κατάληψης «Mundo Nuevo» επί της οδού Σιατίστης προχώρησαν τις πρώτες πρωινές ώρες ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, προχωρώντας σε οκτώ προσαγωγές από τις οποίες οι τέσσερις μετατράπηκαν σε συλλήψεις. 

Η κατάληψη κατήγγειλε την εισβολή της αστυνομίας και απεύθυνε κάλεσμα για στήριξη στο οποίο ανταποκρίθηκε άμεσα πλήθος αλληλέγγυων. 

«Το κράτος τους αγωνιστές αποκαλεί αλήτες, αλήτες είναι τα ΜΑΤ και οι ασφαλίτες, ΕΛ.ΑΣ.», «Ελλήνων αστυνομικών, ρουφιάνων, δολοφόνων και βασανιστών» φώναξαν οι διαδηλωτές που απαιτούν την απελευθέρωση των συλληφθέντων.

Το κτίριο, που βρίσκεται στη συμβολή των οφών Σιατίστης και Φιλίππου, τελούσε υπό κατάληψη από το 2015, ενώ φέρεται να ανήκει στο δήμο Θέρμης και να λειτουργούσε ως Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων και Ξενώνας Αστέγων από το 2000 μέχρι το 2014, όταν έκλεισε εξαιτίας συσσωρευμένων απλήρωτων λογαριασμών. Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, κατασχέθηκαν διάφορα αντικείμενα μέσα από το κτίριο ενώ θα ακολουθήσουν επίσημες ανακοινώσεις.

Από την πλευρά του ο υπουργός Προστασία του Πολίτη, Τάκης Θεοδωρικάκος, έσπευσε να «πανηγυρίσει» υποστηρίζοντας σε ανάρτησή του στο Twitter τα εξής: «Άλλη μία κατάληψη απελευθερώθηκε, άλλος ένας χώρος αποδόθηκε στην κοινωνία σήμερα μετά από καλά οργανωμένη επιχείρηση της ΕΛΑΣ. Πρόκειται για κτίριο του Δήμου Θέρμης στην Θεσσαλονίκη που τελούσε υπό κατάληψη επί επτά έτη. Συνεχίζουμε αποτελεσματικά για την ασφάλεια των πολιτών».

H σημερινή έφοδος της αστυνομίας σε κατάληψη έρχεται μετά το όργιο καταστολής και αυταρχισμού πριν λίγες μέρες στην μεγάλη επιχείρηση στα προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας, τα οποία όμως δεν εκκενώθηκαν καθώς οι κάτοικοι επέστρεψαν σε αυτά. Συνελήφθησαν 78 άτομα οι δικηγόροι των οποίων κατήγγειλαν αστυνομική βία εκτός αλλά και εντός των δικαστηρίων επί δύο συνεχείς ημέρες, κακοποίηση και κράτηση δεκάδων ανθρώπων και τον ξυλοδαρμό του συναδέλφου τους.

Η συνέλευση της «Mundo Nuevo» είχε καλέσει σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα κατειλημμένα προσφυγικά με σύνθημα «Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα, τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις».

Η κατάληψη είχε διοργανώσει επίσης τη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο ΑΠΘ, στις 16 Σεπτεμβρίου, όταν οι αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν σε μια πρωτοφανή επίθεση με χημικά σε πλήθος 5.000 θεατών θέτοντας ζωές σε κίνδυνο.