Έρευνα: Γιάννης Παναγιωτακόπουλος 

Σήμερα συμπληρώνονται 51 χρόνια από την έναρξη της εισβολής του τουρκικού στρατού στην Κύπρο. Τα δύο συνεχόμενα κύματα του Αττίλα, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974, είχαν ως αποτέλεσμα την κατάληψη του 37% του κυπριακού εδάφους και τον βίαιο εκτοπισμό 160.000 Ελληνοκυπρίων από τις εστίες τους. Οι νεκροί, από ελληνικής πλευράς, ανήλθαν περίπου στις 6.000 (συμπεριλαμβανομένων -πλέον- και των αγνοουμένων), εκ των οποίων μόνο οι 414 ήταν στρατιώτες, (309 Ελληνοκύπριοι και 105 Ελλαδίτες). Όλοι οι υπόλοιποι ήταν άμαχοι.

Από τους 1619 αγνοούμενους, έχουν μέχρι σήμερα ταυτοποιηθεί από την Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων (ΔΕΑ), που λειτουργεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, λιγότεροι από τους μισούς. Από το 2006 που ξεκίνησαν οι εκταφές σε ομαδικούς τάφους, δεν έχει επιτραπεί ακόμα η πρόσβαση σε πολλές περιοχές στρατοπέδων του τουρκικού στρατού.

Οι σφαγές, οι βιασμοί, οι απαγωγές και άλλα εγκλήματα πολέμου κατά αμάχων, αποτέλεσαν τον κανόνα της τουρκικής εισβολής του 1974, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει οδηγηθεί ενώπιον της δικαιοσύνης κανένας από τους υπευθύνους, παρά τις σχετικές επίσημες καταγραφές και ταυτοποιήσεις φυσικών και ηθικών αυτουργών, που έχουν υπάρξει από ανεξάρτητους διεθνείς οργανισμούς. Το τουρκικό κράτος, παρά τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αρνείται ακόμα να συνεργαστεί.

Η «Ζούγκλα» σήμερα ανοίγει ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο της μαύρης βίβλου των τουρκικών θηριωδιών του 1974, παρουσιάζοντας περιπτώσεις μαζικών σφαγών κατά αμάχων, που καταμαρτυρούνται από Τούρκους αξιωματικούς και στρατιώτες ή τουρκοκύπριους που λειτούργησαν υπό τις εντολές του τουρκικού στρατού. Πρόκειται για χαρακτηριστικές περιπτώσεις που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας στον ελληνικό, τουρκικό και διεθνή Τύπο ή έχουν αποτυπωθεί στη διεθνή βιβλιογραφία.

«Γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι, σκοτώθηκαν με τους πιο βίαιους τρόπους και μετά διαμελίστηκαν»

Ο κουρδικής καταγωγής δημοσιογράφος Ρόνι Αλάσορ, που συμμετείχε ως στρατιώτης στην τουρκική εισβολή του 1974, εξέδωσε το 1999 στην Τουρκία το βιβλίο με τον τίτλο “Şifreli mesaj, trene bindir!: Mehmetler ilk kez 1974 Kıbrıs işgalini anlatıyor” από τις εκδόσεις Berfin. Το 2002 εκδόθηκε στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Καστανιώτη, υπό τον τίτλο «Διαταγή: “Εκτελέστε τους αιχμαλώτους!”». Το βιβλίο βασίζεται στις επώνυμες μαρτυρίες τούρκων και κούρδων στρατιωτών και αξιωματικών, οι οποίοι αποφάσισαν να καταθέσουν για πρώτη φορά τη δική τους εμπειρία από τον πόλεμο στην Κύπρο. Μια εμπειρία που τους σημάδεψε για όλη τους τη ζωή, αφού και οι ίδιοι κατάλαβαν ότι με το πρόσχημα του να σώσουν τους «αδελφούς Τουρκοκυπρίους» κλήθηκαν απλώς να γίνουν σφαγείς και να υπηρετήσουν τα επεκτατικά σχέδια του τουρκικού κράτους.

Χαρακτηριστικότερη από τις μαρτυρίες που υπάρχουν στο βιβλίο, είναι αυτή της σφαγής 100 περίπου Ελληνοκυπρίων αμάχων στο χωρίο Μόρα:

Ο στρατιώτης Μουσταφά Ονγκάν περιγράφει:

«Αφού συγκεντρωθήκαμε λίγο, προχωρήσαμε στην εισβολή στα χωριά, με την κωδική ονομασία «Επιχειρήσεις Καθαρισμού». Στα χωριά, το μόνο που κάναμε ήταν σφαγές, λεηλασίες και βιασμούς κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Οι κανόνες του πολέμου και οι διεθνείς συμβάσεις σίγουρα δεν ίσχυαν εδώ. Στο χωριό Μόρα (Μερίκ) κοντά στη Λευκωσία, σκοτώθηκαν περίπου 100 Ελληνοκύπριοι άμαχοι, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που προσπαθούσαν να διαφύγουν από εκεί. Οι Κύπριοι μουτζαχεντίν (σ.σ. Τουρκοκυπριακές πολιτοφυλακές) δεν είχαν κανένα λόγο σε αυτό, καθώς ο τουρκικός στρατός αποφάσιζε τα πάντα. Οι τουρκοκύπριοι μουτζαχεντίν φώναζαν «δεν πρέπει να σκοτώνουμε, αλλά να τους δώσουμε ψωμί;» και ήταν οι μόνοι αθώοι. Πολλοί μουτζαχεντίν έφυγαν για να μην συμμετάσχουν στη σφαγή των αμάχων, όσοι έμειναν, έμειναν πίσω αλλά δεν μας βοήθησαν, οι Τουρκοκύπριοι αργότερα διαλύθηκαν.

Πολλοί άνθρωποι πυροβολήθηκαν. Από αυτούς τους ανθρώπους που πυροβολήθηκαν ενώ έφευγαν από τους δρόμους και τις εξόδους του χωριού, ανάμεσά τους υπήρχαν γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι. Τα πτώματα αυτών των ανθρώπων, που σκοτώθηκαν με τους πιο βίαιους τρόπους, διαμελίστηκαν. Παρέμειναν εκεί για περίπου μια εβδομάδα στην ζέστη εκείνου του καλοκαιριού. Η μυρωδιά ήταν φοβερή.

Οι Τούρκοι διοικητές έδωσαν εντολή να κρύψουμε τα πτώματα από φόβο μήπως αρρωστήσουμε, από αηδία και πιθανές επιδημικές ασθένειες. Πήρα μαζί μου τον Şevket Avcıoğlu και έσκαψα έναν μεγάλο και φαρδύ τάφο με μια μπουλντόζα. Ρίξαμε αυτούς τους ανθρώπους, που σκοτώθηκαν με πολύ βίαιες μεθόδους, στον τάφο που ανοίξαμε, τυχαία, και τους καλύψαμε με χώμα. Ενώ το κάναμε αυτό, ο Şevket Avcıoğlu είδε το περιστατικό με τα ίδια του τα μάτια και είναι μάρτυρας. Αφού περνάμε το χωριό Meriç, ο μαζικός τάφος όπου θάψαμε τα πτώματα βρίσκεται σε ένα αγροτικό σημείο, σαν ρυάκι. Βρίσκεται στο χωράφι. Ακόμα θυμάμαι καλά αυτό το μέρος.

Δεν θα το πιστέψεις, ο πόλεμος κάνει τους ανθρώπους τόσο σκληρούς. Ένας ψηλός, μελαχρινός υπολοχαγός από την Αδάνα, αλλά που λέγεται ότι είναι από το Μπαμπαέσκι, βιάζε ένα 13-14χρονη Ελληνίδα στη βιομηχανική περιοχή της Λευκωσίας. Ενώ το κορίτσι έκλαιγε και ούρλιαζε από φόβο και τρόμο, ένας Κούρδος φίλος από την Ούρφα ονόματι Μεχμέτ Ντεμίρ, που μόλις και μετά βίας μιλάει τουρκικά, είδε πρώτος το περιστατικό. Τον ικέτευε επίμονα να μην κάνει τίποτα κακό. Ενώ ο Μπαμπαέσκι συνέχισε να βιάζει, ένας Κούρδος στρατιώτης τον πυροβόλησε και τον σκότωσε. Φυσικά, όταν εξήγησε το περιστατικό στους ανώτερους διοικητές, είπε ότι ενώ ήταν σε περιπολία, οι Ελληνοκύπριοι τους πυροβόλησαν και σκότωσαν τον φίλο του.

Τουρκοκύπριοι υπέφεραν επίσης από βιασμούς

Κύπριοι Τούρκοι υπέφεραν επίσης από καταπίεση και βιασμούς κατά τη διάρκεια της κατοχής του τουρκικού στρατού. Όταν είδαμε δύο ορφανές Τουρκοκύπριες, κορίτσια κοντά στο χωριό Meriç, τις φέραμε στους διοικητές σύμφωνα με την κανονική διαδικασία και τις παραδώσαμε. Αργότερα μάθαμε ότι τους έκαναν το ίδιο κακό.

Ένα από τα δεκάδες γεγονότα που δεν θα ξεχάσω ποτέ συνέβη σε ένα αγρόκτημα με ένα μόνο κτίριο που χρησιμοποιούνταν ως αχυρώνας, κοντά στην Αμμόχωστο. Εκεί πιάσαμε έναν αθώο Ελληνοκύπριο νεαρό ηλικίας 20-23 ετών. Οι τουρκοκύπριοι μουτζαχεντίν προσπαθούσαν να σταματήσουν τις επιθέσεις μας εναντίον αμάχων. Σχεδόν ολόκληρη η ομάδα των νεαρών Τουρκοκυπρίων σκοτώθηκε ή τραυματίστηκε. Αργότερα προχωρήσαμε στους Ελληνοκύπριους. Καθώς δολοφονούσα αυτόν τον νεαρό, η καρδιά μου πονούσε, και αυτό το περιστατικό με έκανε να σκεφτώ”.

«Τους σκοτώσαμε, και αυτούς που χαροπάλευαν τους πετάξαμε μες στα πηγάδια»

Στο ίδιο βιβλίο, ο αυτόπτης μάρτυρας Ο. Σαατ, που το 1974 υπηρετούσε στο Κέντρο Συντονισμού Πυρών στην Πυροβολαρχία Διοικήσεως της 1ης Μοίρας του 21ου Συντάγματος Πυροβολικού, που μεταφέρθηκε στην Κύπρο δύο τρεις μέρες μετά την πρώτη εισβολή, περιγράφει σφαγή 70 αμάχων από το χωριό Άσσια. Αναφέρει:

“Μετά από διαταγή του διοικητή μας, Μεχμέτ Γκιουνγκιορμούς ή Γκιουνγκιορέν, τους φορτώσαμε στα στρατιωτικά οχήματα της μοίρας μας. Οι Αξιωματικοί τους πήραν τα χρήματα, τα ρολόγια, τις αλυσίδες που είχαν πάνω τους. Μερικοί ικέτευαν κλαίγοντας. Ο διοικητής μας, ο οποίος ήταν τότε ταγματάρχης και αργότερα έγινε αντισυνταγματάρχης, δοκίμασε να τους καθησυχάσει, όχι από συμπόνια, αλλά μάλλον για να μην τον ενοχλούν με τις ικεσίες τους, λέγοντας: “Μην κλαίτε, θα σας πάμε στα παιδιά σας”. Ανάμεσα στους αιχμαλώτους υπήρχαν και μερικοί που ήξεραν τουρκικά. Απ’ ότι έλεγαν, αυτούς θα τους έστελναν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης αιχμαλώτων της Λευκωσίας. Γι’ αυτό τους επιβίβασαν σε τρία στρατιωτικά οχήματα ξεχωριστά από τους άλλους. Σε έλεγχο που κάναμε στα σπίτια του χωριού δεν βρήκαμε κανένα είδος όπλου.

Σε λίγες μέρες, με τη δικαιολογία ότι δεν υπήρχε χώρος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που είχαν μεταφέρει τους αιχμαλώτους, έφεραν πίσω στη μονάδα μας περίπου 70 – 80 Ελληνοκύπριους. Τότε βρισκόμασταν στην Αγυά. Εγώ λόγω ειδικότητας, ήμουν κοντά στη σκηνή του διοικητή. Εκεί άκουσα συνομιλίες που έκανε μέσω ασυρμάτου ο διοικητής της μοίρας μας Μεχμέτ Γκιουνγκιορμούς με τους ανωτέρους του.Ο διοικητής μας τους ρωτούσε τι να κάνει τους αιχμαλώτους. Ήταν ένα πρόβλημα για την μονάδα. Και η διατροφή τους αλλά το κυριότερο η φύλαξή τους. Η εντολή που πήρε ήταν η εξής: “Φορτώστε τους στο τραίνο!” Όποιος άκουσε αμέσως κατάλαβε ότι αυτό σήμαινε: “Εκτελέστε τους αιχμαλώτους! Όλοι ήξεραν ότι στην Κύπρο δεν υπάρχουν σιδηροδρομικές γραμμές, ούτε τραίνα.

Το πρωϊ της επόμενης μέρας ο διοικητής κάλεσε τον Μπιλάλ Γιλμάζ ήταν ένας ρατσιστής και βάρβαρος λοχίας. Φώναξε κι εμένα, γιατί ήμασταν στην ίδια ομάδα. Μας πλησίασε ο Λοχαγός Ερτζάν Σαντίκ και μας ρώτησε αν είμαστε παντρεμένοι ή όχι. Όταν εγώ απάντησα ότι εγώ είμαι παντρεμένος, με διέταξε να κατέβω. Έτσι δεν πήγα μαζί τους. Ο λοχαγός μαζί με την Μπιλάλ Γιλμάζ και τον υπαξιωματικό Μουχαμέρ πήραν τους αιχμαλώτους και τους οδήγησαν σε μια περιοχή που είχε τρία πηγάδια. Τα μάτια και τα χέρια τους ήταν δεμένα.Οι δικοί μας κρατούσαν αυτόματα Τόμσον. Το μέρος με τα τρία πηγάδια ήταν κοντά στα χωριά Αφάνεια και Τύμπου, κάτω από το δρόμο. Τους αιχμαλώτους τους οδήγησαν εκεί. Σε λίγο ακούστηκαν ριπές και πυροβολισμοί. Ο Γιλμάζ, πρέπει να σας πω, παρόλο που ήταν απλός λοχίας, παρουσιαζόταν ως πρωτεργάτης των επιχειρήσεων και ανακατευόταν σε πολλά, έτσι που καμιά φορά αναρωτιόμουν μήπως κατά βάθος είχε κάποιο άλλο αξίωμα και για κάποιο λόγο παρίστανε το λοχία. Μετά από αυτό το επεισόδιο ήρθε με ένα συνωμοτικό αλλά αυτάρεσκο ύφος και μου περιέγραψε την εκτέλεση. Καμάρωνε λες κι’ έκανε κανένα κατόρθωμα. Έλεγε με αλαζονεία: “Τους σκοτώσαμε, και αυτούς που χαροπάλευαν τους πετάξαμε μες στα πηγάδια. Να ήσουν από μια μεριά να ‘βλεπες πως ρίξαμε ένα χοντρό Ρωμιό στο πηγάδι. Έφθασε κατευθείαν στον πάτο. Ξέρεις τι πάταγο έκανε; Είχε μεγάλη πλάκα, το ευχαριστήθηκα”. Αργότερα ο διοικητής μας μίλησε στον ασύρματο “Διαταγή εξετελέσθη. Τους φορτώσαμε στο τρένο.” Αυτοί οι 70 πάνε…, για τους υπόλοιπους 30 δεν έχω καμία πληροφορία….

Όσο μέναμε στην Αφάνεια, μπήκαμε σε κάποια τάξη. Αρχίσαμε να εφαρμόζουμε και πρόγραμμα πρωϊνής γυμναστικής. Εκπαιδευτής μας ήταν μάλλον ο Μπιλάλ Γιλμάζ. Για γυμναστική μας πήγαινε τροχάδην έξω από το χωριό, στην τοποθεσία που βρίσκονταν τα τρία πηγάδια. Ο λοχίας έβαζε το πόδι του πάνω στα καπάκια των πηγαδιών, που ήταν τώρα σφραγισμένα, και φώναζε: “Στρατιώτες, εδώ θάψαμε για πάντα τους εχθρούς μας με τέτοιο τρόπο που δε θα μπορέσουν να ξαναγυρίσουν ποτέ”.

Τα ευρήματα αποδεικνύουν την εγκυρότητα της μαρτυρίας του Ο. Σαατ

Τα ευρήματα κατά την εκταφή που διενήργησε η ΔΕΑ στην περιοχή Ορνίθι το 2009, παρά την Τουρκική προσπάθεια απόκρυψης του εγκλήματος, έχουν επιβεβαιώσει την εγκυρότητα της μαρτυρίας. Ίσως η πιο συγκλονιστική λεπτομέρεια που προκύπτει από την μαρτυρία αφορά την περιγραφή που έκανε ο εγκληματίας Γιλμάζ, όπου περιγράφει πως έριχνε ακόμα και αυτούς που ήταν τραυματίες μέσα στο πηγάδι και κάνει αναφορά σε ένα χοντρό Ρωμιό που έριξε στο πηγάδι και τον πάταγο που έκανε όταν έφτασε στον πάτο. Αυτή η συγκλονιστική λεπτομέρεια κατά γενική ομολογία αφορά τον πιο εύσωμο από την ομάδα των 70 αγνοουμένων της Άσσιας, που ήταν ο Α. Τ. Ο Α.Τ. προφανώς ήταν από τους πρώτους που ρίχτηκαν στο πηγάδι καθότι το λείψανο του βρέθηκε ολόκληρο βαθιά μέσα στην λάσπη. Ήταν ένα από τα τρία λείψανα που εντοπίστηκαν ολόκληρα κατά τις εκταφές καθώς τα υπόλοιπα είχαν εξαφανιστεί. Προφανώς η τουρκική επιχείρηση απόκρυψης των τεκμηρίων του εγκλήματος πολέμου δεν μπόρεσε να αφανίσει εξ ολοκλήρου τα ευρήματα. Ο Α.Τ. κηδεύτηκε με τις αρμόζουσες τιμές το 2015 στη Λευκωσία.

Οι Ομαδικοί τάφοι των αγνοούμενων της Άσσιας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Η βεβήλωση και εξαφάνιση των οστών των αγνοουμένων μας αποτελεί επίσης έγκλημα πολέμου. Είναι για αυτό το λόγο που η περίπτωση των ομαδικών τάφων των αγνοουμένων της Άσσιας στο Ορνίθι εξετάστηκε ως κατ’ επείγουσα περίπτωση καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 12 Φεβρουαρίου 2015 και μετά από ημίωρη συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υιοθετήθηκε με το ψήφισμα RC8-0150 / 2015 η Κοινή Πρόταση Ψηφίσματος. Το ψήφισμα καταδίκης της Τουρκίας (https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-8-2015-0038_EL.html?redirect) υπήρξε καταπελτικό, αλλά ως δυστυχώς δεν παράγει έννομα αποτελέσματα. Κατά την συζήτηση οι ευρωβουλευτες Cecilia Wikstrom (Σουηδία) και Josef Weidenholzer (Αυστρία), καταθέτοντας τις απόψεις τους, πολύ εύστοχα μίλησαν για την κληρονομιά της Αντιγόνης και το “απαραβίαστο ανθρώπινο δικαίωμα να σεβόμαστε τουλάχιστον το σώμα των νεκρών”. Τόνισαν τη σημασία αυτής της κληρονομιάς και βεβαίως το αναφαίρετο δικαίωμα των συγγενών να γνωρίζουν που έχουν ταφεί οι οικείοι τους, να έχουν πρόσβαση στον τάφο τους και να ξέρουν πώς πέθαναν.

Σφαγή 320 αιχμαλώτων στην ακτή της Κερύνειας

H τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Αφρίκα», στις 31/8/2009 δημοσίευσε εκτενές ρεπορτάζ για την εκτέλεση Ελληνοκυπρίων στην ακτή της Κερύνειας. Η εφημερίδα φιλοξένησε δηλώσεις Τουρκοκύπριου, που ήταν αυτόπτης μάρτυρας σε σφαγή 320 περίπου Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων, στην περιοχή του Μάρε Μόντε.

Όπως αναφέρει η «Αφρίκα», Τουρκοκύπριος αυτόπτης μάρτυρας της σφαγής Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων έσπασε τη σιωπή του και αποκαλύπτει στο συντάκτη της εφημερίδας Αλί Οσμάν λεπτομέρειες για το φρικτό έγκλημα, που διαπράχθηκε από τον τουρκικό στρατό.

Το έγκλημα διεπράχθη περί τα τέλη Αυγούστου του 1974. Ο Τουρκοκύπριος, που ήταν ανάμεσα στους συνοδούς που μετέφεραν με 8 λεωφορεία 320 περίπου αιχμαλώτους στο Πέντε Μίλι, για να μεταφερθούν με τα αποβατικά στην Τουρκία, περιγράφει τη φρικαλεότητα. Οι αιχμάλωτοι, δεμένοι πισθάγκωνα, διατάχθησαν να καθίσουν στην άμμο μέχρι τα αποβατικά να ξεφορτώσουν το τελευταίο κύμα των εισβολέων και να τους πάνε στην Τουρκία.

Οι στρατιώτες του Αττίλα, όπως κατέβαιναν φανατισμένοι και παραπληροφορημένοι από τους αξιωματικούς τους, έπεσαν πάνω στους αιχμαλώτους με τις λόγχες εφ’ όπλου και άρχισαν να τους ξεκοιλιάζουν και να τους κτυπούν. Κάποιοι από τους Τούρκους καταδρομείς χρησιμοποίησαν και τα μαχαίρια τους σφάζοντας τους αιχμαλώτους. Μερικοί αιχμάλωτοι, περιγράφει ο Τουρκοκύπριος αυτόπτης μάρτυρας, κατάφεραν να συρθούν μέχρι το κύμα και εκεί απο τα κτυπήματα των Τούρκων η θάλασσα βάφτηκε κόκκινη. Οι Τούρκοι στρατιώτες κτυπούσαν με μανία με τις ξιφολόγχες και τους υποκοπάνους των όπλων, με τα κράνη. Μέσα σε λίγο χρόνο τα ουρλιαχτά των αιχμαλώτων σταμάτησαν, γιατί δεν έμεινε κανείς ζωντανός. Κοντά στο ξενοδοχείο Μάρε Μόντε ανοίχτηκε μεγάλος λάκκος και οι σοροί θάφτηκαν εκεί.

Ο δημοσιογράφος ρώτησε τον Τουρκοκύπριο αν φοβήθηκε από τη σκηνή και αυτός απάντησε καταφατικά: «Φοβήθηκα για τη ζωή μου, επειδή είχε θολώσει σε τέτοιο βαθμό το μάτι των Τούρκων στρατιωτών και δεν απεκλείετο να σφάξουν και εμάς τους ιδίους». Υπεύθυνος για τη φάλαγγα ήταν ο Τ/κ λοχίας Χουσεΐν Ταχίρ.

Όπως ανέφερε ο Τουρκοκύπριος, στους Τούρκους στρατιώτες που διέπραξαν το έγκλημα, προτού αποσταλούν στην Κύπρο, είχε λεχθεί ότι οι Ελληνοκύπριοι υπέβαλλαν σε φρικτά βασανιστήρια τους αιχμαλώτους Τούρκους στρατιώτες.

Ο Τουρκοκύπριος ισχυρίζεται ότι προέβη στις αποκαλύψεις γιατί ο Τύπος της Τουρκίας αναφέρεται στη δολοφονία στο Τζιάος και αφήνει να νοηθεί ότι δολοφόνοι ήταν μόνον οι Τουρκοκύπριοι.

Αδύνατη η πρόσβαση στο σημείο της εκτέλεσης

Το κυπριακό Sigmalive στις 1/9/2009 έθεσε ερωτήματα σχετικά με την αποκάλυψη. Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του, “θέσαμε το θέμα στη Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους και ζητήσαμε να μάθουμε τι γνωρίζουν και πώς θα ενεργήσουν με βάση αυτά τα στοιχεία.

Απ’ όλες τις πλευρές είδαμε ότι υπάρχει φόβος οι αποκαλύψεις να οδηγήσουν τους Τούρκους σε πιο σκληρή στάση. Η περιοχή που αναφέρεται ως χώρος ταφής είναι σήμερα στρατιωτική περιοχή «Α» και είναι αδύνατη η πρόσβαση στην επιτροπή διερεύνησης. Ο Αντρέας Ματσουκάρης, που τα πρώτα χρόνια μετά την εισβολή ήταν αποσπασμένος στην Υπηρεσία Αγνοουμένων, δήλωσε στη «Σ» ότι από τότε υπήρχαν μαρτυρίες και πληροφορίες για εκτελέσεις που ελάμβαναν χώρα σε όλη την ακτή και την ενδοχώρα της Κερύνειας. Το συγκεκριμένο θέμα, είπε, πρέπει να προστατευθεί, για να μπορέσει η διερευνητική επιτροπή να πλησιάσει στις πηγές της πληροφόρησης και να φέρει σε πέρας το έργο της.

Ο Ηλίας Γεωργιάδης και ο Ξενοφών Καλλής, εκπρόσωποι της ελληνικής κυπριακής πλευράς στη Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους, απηύθηναν έκκληση για αυτοσυγκράτηση από τα Μέσα Ενημέρωσης, για να καταστεί δυνατή η ανεύρεση των εκτελεσθέντων και η απόδοσή τους στους οικείους τους για ταφή. Σε περιοχές που βρίσκονται εκτός στρατιωτικής ζώνης, μας είπαν, η διερεύνηση προχωρεί γρήγορα, αλλά όπου μεσολαβούν στρατόπεδα του τουρκικού στρατού και κλειστές στρατιωτικές περιοχές είναι δύσκολη η ανασκαφή και η αναζήτηση των λειψάνων.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Συγγενών Αγνοουμένων Νίκος Θεοδοσίου είπε ότι το θέμα που βγήκε στην επιφάνεια έρχεται για να καταδείξει την ευθύνη του τουρκικού στρατού, ενώ από την άλλη υπάρχουν πληροφορίες για βιαιότητες και εκτελέσεις από τουρκοκυπριακής πλευράς. Στο παρόν στάδιο, μας είπε, δεν νομίζουμε η θέση μας να βοηθά στην όλη προσπάθεια διερεύνησης.
Διατηρούμε τις σκέψεις μας για «ύποπτη» στάση κάποιων όσων αφορά τις τελευταίες αποκαλύψεις. Το παράδοξο είναι πως για χρόνια υπήρχαν αυτές οι μαρτυρίες και δεν έβγαιναν στο φως, για να συντηρείται η ελπίδα των πολλών ότι το παιδί τους είναι στη ζωή. Ωστόσο, με όσα σιγά-σιγά γίνονται γνωστά, η αλήθεια των εκτελέσεων και των δολοφονιών αναδύεται.

Στη δική μας πλευρά υπήρχαν οι μαρτυρίες των εκτελέσεων δίπλα στο κύμα, αλλά δεν δημοσιοποιήθηκαν ποτέ, γιατί οι επικεφαλής τότε των ερευνών είχαν μιαν αντίληψη ότι έπρεπε να ζητούμε από την Τουρκία ζωντανούς τους αιχμαλώτους και να δημιουργούμε έτσι διεθνή πίεση σε βάρος του εισβολέα.

Ακόμη και σε περιπτώσεις που ο θάνατος του προσφιλούς κάποιου ήταν βέβαιος, οι συγγενείς έμεναν στο σκοτάδι. Για να λέμε, όμως, την απόλυτη αλήθεια, ούτε το κλίμα της εποχής επέτρεπε να λεχθεί η πλήρης αλήθεια. Άλλωστε, απόλυτη τεκμηρίωση χωρίς τη συνεργασία της άλλης πλευράς ήταν αδύνατη. Κανείς δεν ήθελε να ακούσει ότι το παιδί του μπορούσε να ήταν βίαια και απάνθρωπα εκτελεσμένο από τους Αττίλες”.

“Γυναίκες και άντρες είναι κάτω, αγκαλιασμένοι μεταξύ τους και αυτοί μέσα στα αίματα, νεκροί…”

Το 1990 βγήκε από τις τουρκικές εκδόσεις Alfa Yayınları το βιβλίο του Ερόλ Μουτερτζιμιλέρ, με τίτλο “Satılık Ada Kıbrıs: Kıbrıs Barış Harekatının Bilinmeyen Yönleri” (Κύπρος: ένα νησί πουλιέται – Οι Άγνωστες Πλευρές της Επιχείρησης Ειρήνης).

Στο δεύτερο παράρτημα του βιβλίου, παραθέτει την Έκθεση Αναμνήσεων του Συνταγματάρχη Πεζικού Σαλίχ Γκιουλέργιουζ που ανήκε στην διοίκηση Ταξιαρχίας.

Από αυτό διαβάζουμε περιγραφές εκτελέσεων αμάχων και βιασμών ανήλικων κοριτσιών.

Αναφέρει:

«-3 Αυγούστου 1974

Άρχισε το πρωί με ηρεμία. Δεν υπάρχει ακόμα σύγκρουση πουθενά. Έγραψα για πρώτη φορά επιστολή στο σπίτι.
Ο λοχαγός Νερμί και υπολοχαγός Γκιουρκάν βρέθηκαν σε κατάσταση σήψης κοντά στο χωριό Αγερμόλα [σημ. Άγιος Ερμόλαος, Επαρχία Κυρήνειας]. Δεν υπάρχει το σώμα του ανθυπολοχαγού που είναι στον κατάλογο των αγνοούμενων για πέντε μέρες. Έφεραν το πορτοφόλι του λοχαγού Νερμί. Έχει μέσα την ταυτότητα αξιωματικού και 400 ΛΤ. Μυρίζει τρομερά.

Αρχίσαμε να οργανώνουμε την Ταξιαρχία. Δεν θα είναι για καλό η εκκένωση των βουνών.

Μάθαμε το βράδυ ότι θανατώθηκαν 14 Ρωμιοί μέσα σ’ ένα σπίτι στο χωριό Σύσκληπος [σημ. χωριό δίπλα από τον Άγιο Ερμόλαο, Επαρχία Κυρήνειας]. Διαπιστώθηκε ότι έπραξαν το επεισόδιο ένα υπαξιωματικός πυροβολικού, δύο καταδρομείς και δύο μουτζαχίτιδες [πολιτοφύλακες Τ/Κ].
Πήραμε τις καταθέσεις των στρατιωτών μέχρι αργά.

– 4 Αυγούστου 1974

Νωρίς το πρωί ήλθε ο Επιτελάρχης της Στρατιάς , συμμαθητής και φίλος μου Συνταγματάρχης Μαχμούτ Μπογουσλού . Μαζί μεταβήκαμε στο Σύσκληπο και βρήκαμε το σπίτι που θανατώθηκαν οι Ρωμιοί. Το θέαμα ανατριχιαστικό. Θανατώθηκαν στο χωλ ενός σπιτιού που ήταν κοντά σε αγρόκτημα εκτροφής πουλερικών του χωριού. Οκτώ είναι τρύπιοι από τα κεφάλια και το στήθος τους, πεσμένοι πάνω σε πολυθρόνες και καρέκλες, είναι σε κατάσταση να κάθονται μέσα στα αίματα. Πέντε γυναίκες και άντρες είναι κάτω, αγκαλιασμένοι μεταξύ τους και αυτοί μέσα στα αίματα νεκροί. Ένα πτώμα που κάθετε σε καρέκλα πλάι στην είσοδο δεν έχει κεφάλι και ο λαιμός του είναι κατάλευκος.

‘Έχει βιαστεί ένα 11-12 χρονών ένα αδύνατο Ρωμαίικο κορίτσι. Της έχουν φορέσει ένα επανωφόρι Ρωμιών στρατιωτών. Την είδαμε να προγευματίζει με τους δικούς μας στρατιώτες στο αγρόκτημα τροφής πουλερικών στο Σύσκληπο. Όταν μας βλέπει χαμογελάει ανήμπορα λέγοντας «καλημέρας».

Επιστρέφουμε στο αρχηγεία στον Άγιο Ιλαρίωνα περνώντας από το στενό του Σύσκληπου και το βουνό με υψόμετρο 1023 μέτρα βλέποντας τις μονάδες».

«Έρχονταν, με βίαζαν και έφευγαν. Ύστερα από λίγο άκουσα πυροβολισμούς και φωνές»

Η σφαγή που περιγράφεται παραπάνω, έγινε στο χωριό Σύσκληπος, το οποίο αριθμεί 28 αγνοούμενους, οι 14 από το συγκεκριμένο σπίτι. Τον Αύγουστο του 2018 η 12χρονη που περιγράφεται στο βιβλίο του Ερόλ Μουτερτζιμιλέρ, 45χρονη πλέον, άνοιξε για πρώτη φορά το στόμα της, στην κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης», περιγράφοντας τα όσα εφιαλτικά έζησε.

Τη μαρτυρία της κατέγραψε ο δημοσιογράφος Σωτήρης Παρούτης και τη μετέφερε αυτούσια χωρίς παρεμβάσεις.

Λέει η μοναδική επιζήσασα του μαρτυρικού σπιτιού, για το απόγευμα της 3ης Αυγούστου του 1974:

«Εμένα με πήρανε πρώτη. Ο πατέρας μου είχε καταλάβει τι επρόκειτο να γίνει. Φώναζε, έπεσε κάτω και τους παρακαλούσε. Με είχαν πάρει από εκεί που ήμασταν μαζεμένοι όλοι και με πήγαν στην άκρη του σπιτιού όπου ήταν το μπάνιο. Εγώ τον άκουγα ακόμη που φώναζε. Άκουγα και τον αδελφό μου επίσης. Έτσι ξεκίνησε ο βιασμός. Έρχονταν, με βίαζαν και έφευγαν. Ύστερα από λίγο άκουσα πυροβολισμούς και φωνές. Εμένα με κρατούσαν εκεί. Όταν τέλειωσαν οι πυροβολισμοί, φύγανε και αυτοί. Με άφησαν μόνη μου μέσα στο μικρό δωμάτιο του μπάνιου. Έμεινα εκεί πεσμένη, κατατρομαγμένη και σοκαρισμένη. Πέρασε, νομίζω, κάνα μισάωρο και σκεφτόμουνα ότι μπορούσα να ανοίξω την πόρτα, να βγω έξω και να φύγω… Από το μικρό παραθύρι έβλεπα ότι δεν υπήρχε κανένας. Μετά το γκαράζ του σπιτιού μας ήταν τα χωράφια… Μόλις όμως έκανα τη σκέψη να βγω και να φύγω, μπήκε κάποιος και με άρπαξε. Με έβγαλε από την πίσω πόρτα. Εγώ ήμουνα ξυπόλητη. Σε μαύρο χάλι. Με πήγε από γύρω από το σπίτι. Κάποια στιγμή μού έδειξε ότι έπρεπε να φορέσω παπούτσια. Του λέω “δεν έχω”. Για να βρω παπούτσια έπρεπε να μπω ξανά στο σπίτι και να πάω στο δωμάτιό μου. Με πήγε μέσα. Πέρασα από τον χώρο όπου ήταν όλα τα πτώματα. Και του πατέρα μου και του αδελφού μου… Φόρεσα παπούτσια και βγήκα από το δωμάτιό μου. Ο άλλος που με συνόδευε ήταν μαζί μου».

Η γυναίκα, μοναδική επιζήσασα της σφαγής του Συσκλήπου, θυμάται: «Τα πτώματα ήταν δεκαπέντε, είκοσι, δεν τα μέτρησα. Το πτώμα του αδελφού μου ήταν πάντως με κομμένο το κεφάλι. Αυτός που με συνόδευε με πήρε να φύγουμε από το σπίτι. Εκλαιγα διαρκώς. Ούτε μπορούσα να μιλήσω, ούτε να συνειδητοποιήσω το μέγεθος του κακού. Προστέθηκαν και δυο-τρεις άλλοι κατά την απομάκρυνσή μου από το σπίτι. Με πήγαν μέσα στο χωριό. Σούρουπο πια, με έβαλαν σε ένα άλλο σπίτι. Εκεί ξεκίνησαν πάλι τον βιασμό. Ενας έμπαινε, ένας έβγαινε στο δωμάτιο όπου με κρατούσαν. Πέρασε δεν θυμάμαι ακριβώς πόσος χρόνος. Κανένα μισάωρο, καμιά ώρα… και άκουσα έναν πανικό. Ξαφνικά έφυγαν όλοι. Εγώ έμεινα εκεί. Τρομαγμένη στο κρεβάτι».

Το σπίτι του Ευγένιου Χατζηηρακλή που έγινε η μαζική σφαγή και ο βιασμός της 12χρονης

«Υστερα από κάνα πεντάλεπτο μπήκε κάποιος. Οχι από αυτούς που ήταν προηγουμένως. Με έπιασε από το χέρι και με έβγαλε έξω. Είδα ένα στρατιωτικό τζιπ να πλησιάζει. Μόλις έφτασε το τζιπ, οι βιαστές έφυγαν όπως-όπως. Ορισμένοι όμως παρέμειναν. Προτού καλά-καλά σταματήσει το αυτοκίνητο, κατέβηκε “το παιδί” που σας είπα στην αρχή (σ.σ.: Τούρκος αξιωματικός που είχε αναπτύξει καλή σχέση με τον αδελφό της προτού τον αποκεφαλίσουν), ήρθε κοντά μου και με έπιασε από το χέρι. Χάρη σε αυτόν σώθηκα! Μου μίλησε στα αγγλικά… Εγώ συνέχιζα να κλαίω. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Είδε όμως το χάλι μου. Οι υπόλοιποι που ήταν στο τζιπ κατέβηκαν και αυτοί κάτω και πρόταξαν τα όπλα στους υπόλοιπους μιλώντας τη γλώσσα τους. Εγώ δεν καταλάβαινα. Ηρθε κοντά μου και πάλι ο νεαρός αξιωματικός και μου έγνεψε να του δείξω ποιοι. Μου μιλούσε στα αγγλικά, επιτακτικά: “Show me, who? Who did this?” (σ.σ.: Δείξε μου, ποιος; Ποιος το έκανε;).

Αν και 12 χρόνων -και μετά από όλο αυτό το βασανιστήριο που πέρασα-, ήμουν σε θέση να διερωτηθώ μόνη μου: “Τι να πω και τι θα γίνει αν πω;”. Αστραπιαία σκέφτηκα, ανακουφισμένη κάπως, ότι το μυαλό μου ακόμη δούλευε! Σας τα λέω με λεπτομέρεια, όλα όσα έχουν μείνει αποτυπωμένα στη μνήμη μου. Εκανα, λοιπόν, με τους ώμους μου την κίνηση ότι τάχα δεν ξέρω. Εκείνος με τη σειρά του έδιωξε τους διάφορους, με έβαλε στο αυτοκίνητο και ανηφορίσαμε στο βουνό, πάνω από το χωριό, όπου ήταν το στρατόπεδό τους. Επικρατούσε χάος εκεί, πολλά πράγματα του πολέμου, οχήματα, στρατιώτες, όπλα, κανόνια κ.λπ. Απ’ ό,τι αντιλήφθηκα, με πήγε αμέσως στον ανώτερό του, ίσως τον διοικητή του στρατοπέδου. Του εξήγησε, απ’ ό,τι κατάλαβα, τι έγινε. Αυτός με πήρε και με έβαλε στο δωμάτιό του. Μου ετοίμασαν κρεβάτι το οποίο εφαπτόταν στον τοίχο. Ξαναήρθε το παιδί που με πήρε από τα χέρια τους και μου εξήγησε με λίγα αγγλικά ότι ο λόγος που με έδωσε στον διοικητή ήταν για να είμαι ασφαλής, διότι δεν ήξερε, όπως συμπλήρωσε, τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί. Ετσι, λοιπόν, έμεινα όλο το βράδυ στο δωμάτιο του διοικητή».

Στη συνέχεια περιγράφει ότι την μετέφεραν σε στρατιωτικό νοσοκομείο στα Άδανα και στην Άγκυρα. Οταν αισθάνθηκε καλύτερα, τη μετέφεραν πίσω στα Κατεχόμενα και μετά από κάποιες διαδικασίες, τον Νοέμβριο, την παρέδωσαν στον ΟΗΕ, ο οποίος με τη σειρά του τη μετέφερε στις ελεύθερες περιοχές.

«Είχαν αδειάσει τα πιστόλια τους μεσ’ στον κόλπο της»

Συγκλονιστική είναι επίσης και η μαρτυρία ενός Τούρκου οικονομολόγου, του Δρ. Γιαλτσίν Κιουτσούκ, ο οποίος άλλοτε διώχθηκε κατ’ επανάληψη από το τουρκικό καθεστώς και άλλοτε του ενεπιστεύθησαν σημαντικές θέσεις στη χώρα του, ακόμη και στο Τμήμα Εθνικής Ασφαλείας στο τουρκικό ΓΕΕΘΑ. Η Κύπρια δημοσιογράφος Σοφία Ιορδανίδου, πήρε συνέντευξη από τον Δρ. Γιαλτσίν Κιουτσούκ, που το 1974 ήταν αξιωματικός του Αττίλα. Στη συνέντευξη παραθέτει λεπτομερώς, άγνωστες πτυχές της τουρκικής εισβολής: σφαγές αμάχων, βιασμούς, πλιάτσικα, κ.α. Εκδόθηκε σε βιβλίο από τις εκδόσεις Λιβάνη το 1998, υπό τον τίτλο «Νταλγκά νταλγκά (κύματα κύματα) – Η ομολογία Τούρκου αξιωματικού του Αττίλα για τη δεύτερη εισβολή στην Κύπρο».

Από τη μαρτυρία του Κιουτσούκ παραθέτουμε τις παρακάτω χαρακτηριστικές αφηγήσεις:

«Θα σου πω για τη δολοφονία μιας γυναίκας, μια κτηνώδη πράξη που όσο ζω δε θα σβήσει απ’ το μυαλό μου. Ήμασταν σε κάποιο χωριό, δε θυμάμαι πια τ’ όνομά του, για εκκαθαριστική επιχείρηση, υπό τις διαταγές του λοχαγού Αλκατσόγλου. Σ’ ένα από αυτά τα χωριά της Κύπρου, τα γεμάτα κυπαρίσσια κι ευκάλυπτους. Ανταλλάσσονταν λίγοι πυροβολισμοί κι εγώ χώθηκα σ’ ένα κήπο γεμάτο άγουρα ακόμα σταφύλια, σε μια άκρη του οποίου υπήρχε μια μικρή στέρνα. Έκοψα ένα τσαμπί σταφύλι και, όπως γευόμουν τις ξινές ρώγες του, δίσταζα ν’ αποφασίσω αν έπρεπε να κάνω ένα μπάνιο όσο οι στρατιώτες θα λεηλατούσαν τα σπίτια.
Ξαφνικά, άκουσα κοντά μου πυροβολισμούς και είδα δύο στρατιώτες, τον Σεφίκ και τον Σουλεϊμάν, να φωνάζουν περήφανοι: “Oldurdum, oldurdum, komutanim”, δηλαδή “σκότωσα, σκότωσα, αρχηγέ”. Τους ήξερα. Ήταν χουλιγκάνοι. Πλησίασα προς τα εκεί που έδειχναν χειρονομώντας ενθουσιασμένοι. Μια νέα ευτραφής γυναίκα κειτόταν σφαδάζοντας στο χώμα. Είχε τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα και ανοιχτά τα σκέλια, απ’ όπου έτρεχαν άσπρα πηχτά υγρά και αίμα. Είχαν αδειάσει τα πιστόλια τους μεσ’ στον κόλπο της. Παρατηρούσα τα χέρια της και τα πόδια της. Μου φαίνονταν μικρότερα απ’ το υπόλοιπο σώμα της. Καθώς την κοίταγα που ξεψύχαγε με χυμένο έξω το σταφύλι των σπλάχνων της, με κόμπους λίπους κολλημένους στο ανοιχτό πληγωμένο φύλο της, με κυρίεψε μια αναγούλα. Ένα προϊστορικό θηλαστικό πιασμένο στα δίχτυα ενός αποτρόπαιου θανάτου.

Την κοίταζα και ένιωθα να μεγαλώνει, να μεγαλώνει σαν φουσκωτή λαστιχένια κούκλα. Πέταξα πέρα τα σταφύλια. Έκανα μεταβολή κι ακριβώς απέναντι, παρατεταγμένοι στην ευθεία, διακόσιοι είκοσι πέντε στρατιώτες ετοιμάζονταν για την αναφορά, σαν να μην έτρεχε τίποτε. Ο ανθυπολοχαγός Τζεμάλ τους έδινε τις απαραίτητες εντολές παρουσίασης. Ο λοχαγός τους έδινε συγχαρητήρια, επισημαίνοντας ότι η επιχείρηση είχε ολοκληρωθεί με απόλυτη επιτυχία. Στα τελευταία λόγια του λοχαγού, κάτι εξερράγη μέσα μου θρυμματίζοντας την απάθεια που το σοκ είχε δημιουργήσει, γυάλινο κλουβί γύρω μου. Δηλαδή θα ’φευγαν και θα τ’ άφηναν όλα “καθαρά” στο χωριό. Μαζί και τη γυναίκα άταφη, βορά στα όρνια. Πήδηξα με τ’ όπλο προτεταμένο προς τον λοχαγό και ρώτησα κοφτά: “Τι θα γίνει μ’ αυτή τη γυναίκα;”. Θυμήθηκα τα πτώματα που κινούνταν παραμορφωμένα απ’ τη ζέστη και τρελαινόμουν.

Με το δάχτυλο στη σκανδάλη απευθύνθηκα στον Αλκατσόγλου σε τόνο που δε σήκωνε αντίρρηση. “Διέταξέ τους να τη θάψουν, αλλιώς σε σκοτώνω”. Είδα τον φόβο να πλημμυρίζει το βλέμμα του. Έδωσε εντολή να σκάψουν έναν τάφο και να τη ρίξουν μέσα. Υπό την απειλή του όπλου, εκτός εαυτού, τους ανάγκασα να τη σκεπάσουν με τις ματωμένες κουβέρτες της και να βάλουν φωτιά. Εξιλαστήριο πυρ, φλόγες αντί λουλούδια, ήταν ό,τι μπορούσα να προσφέρω μέσα στην κόλαση του πολέμου σ’ αυτή την άγνωστη. Καθώς ανέβαινα με τους άλλους στα καμιόνια να φύγω, με τράνταξε ένα υστερικό γέλιο. Μια σκέψη αταίριαστη στη σοβαρότητα της στιγμής σφήνωσε στο μυαλό μου. Τι μ’ έπιασε και το ’παιξα Αντιγόνη με όπλο και μουστάκια, ξαφνιάζοντας αυτούς τους σκληρούς κι ανυποψίαστους άνδρες;

Μήπως ήταν το πρώτο άταφο κουφάρι που αντίκριζα; Εκατοντάδες ήταν σπαρμένα στα χωράφια. Γιατί αντέδρασα έτσι ειδικά σ’ αυτή τη γυναίκα; Ήταν γιατί δεν μπόρεσα να αποτρέψω τη δολοφονία της, που έγινε μπροστά στα μάτια μου; Ήταν γιατί η στάση του θανάτου της της αφαιρούσε τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια του φύλου της; Λες κι οι νεκροί νοιάζονται να ’ναι αξιοπρεπείς! Ήταν γιατί ξεχείλισε το ποτήρι της αηδίας που ένιωθα μέσα μου για τις κτηνωδίες που αντίκριζα κάθε μέρα; Φαντάζομαι πως απάντηση δεν υπάρχει, όχι τουλάχιστον αρκετά λογική για ν’ αντέχει στην κριτική του μη-εμπόλεμου. Έκανα χρόνια να ξαναφάω σταφύλι. Για εβδομάδες είχα στα μάτια μου εναλλασσόμενες, σαν οπτικό εφφέ ταινίας τρόμου, τις εικόνες του σταφυλιού, των υγρών της νεκρής μήτρας, της νεκρής μήτρας, των σταφυλιών, και πάλι απ’ την αρχή».

Σε άλλα σημεία αναφέρει:

«Για τις μαζικές εκτελέσεις, υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας σε μια απ’ αυτές.
Φαντάσου έναν τοίχο. Έναν τοίχο φρεσκοασβεστωμένο, εκτυφλωτικά λευκό κάτω απ’ το σκληρό φως του μεσημεριού, που καταπίνει κάθε σκιά. Κόντρα στον τοίχο, αραδιασμένοι άνδρες, οι πιο πολλοί ώριμης ηλικίας, ηλιοκαμένοι, με σκούρα ρούχα, που από μακριά φάνταζαν τεράστιοι λεκέδες στην αψεγάδιαστη λευκότητα της πέτρας. Ήμουν στο τζιπ, περαστικός από εκεί. Σταμάτησα ένα λεπτό για να κοιτάξω καλύτερα, σαν να μην πίστευα σ’ αυτό που έβλεπα, σ’ αυτό που καταλάβαινα πως το απόσπασμα απέναντι ήταν έτοιμο να κάνει. Ανάμεσα στους άνδρες ξεχώρισα κάποια παιδιά αμούστακα ακόμα. Ύστερα, απροσδόκητα, το πρόσωπο ενός άνδρα παγίδεψε το βλέμμα μου.

Πρόσωπο ερημωμένο από ελπίδα, τοπίο σεληνιακό. Τα μάτια του δυο σχισμές και μέσα τους λεπίδι η γνώση. Το ’βλεπα, ήξερε! Ήξερε πως πεθαίνει. Κρατούσε ίσιο το σώμα του. Ήταν ψηλός και μυώδης. Φορούσε μπλε πουκάμισο. Τα μάτια του δεν τα ’δα καθαρά τι χρώμα είχαν. Είδα μόνο την απελπισία να φωσφορίζει στους βολβούς του, που γύριζαν τρελά μέσα στις σάρκινες θήκες τους. Έμοιαζε κιόλας φευγάτος από κει. Δεν ξέρω αν έλπιζε ακόμα στον “από μηχανής Θεό”. Έτσι δεν έλεγαν οι δικοί σας κλασικοί; Ένα μπλε πουκάμισο στημένο στον τοίχο, που ιδρώνει απ’ τη ζέστη και το φόβο του θανάτου, μπορεί, πού ξέρεις, να ελπίζει ως την ύστατη στιγμή. Έβαλα μπρος κι απομακρύνθηκα. Στα εκατόν πενήντα μέτρα περίπου, οι ριπές με πρόλαβαν.

Πριν προλάβω να το σκάσω απ’ το χώρο. Επαναλαμβανόμενες σαν εφιάλτης. Δε γύρισα να κοιτάξω. Το πρόσωπο του άνδρα μ’ ακολούθησε, σφηνωμένο στον αμφιβληστροειδή μου, ημέρες πολλές, μέχρι που σβήστηκε από φρέσκια, πιότερο νωπή φρίκη. Ήθελα να ελπίζω, μου ’γινε σχεδόν εμμονή, πως οι ριπές που άκουσα δεν είχαν σχέση με τον τοίχο, με τους ανθρώπους εκεί πέρα. Ήθελα να μην έχω παραστεί στη σκηνή. Ήθελα να ’μουν αλλού. Ήταν πάρα πολλοί για να ’ναι ο θάνατός τους πραγματικότητα. “Πόσοι θάνατοι χρειάζονται μέχρι να καταλάβει κανείς πόσοι άνθρωποι έχουν σκοτωθεί;”, ρωτούσε ο Ντύλαν το ’70. Εγώ, πάντως, δεν ξέρω ν’ απαντήσω…

… Με είχαν στείλει να περισυλλέξω ένα κανόνι που είχε πάθει βλάβη κι είχε μείνει σε κάποιο σημείο του δρόμου. Η διαδικασία αυτή λέγεται στη γλώσσα του στρατού περισυλλογή. Νομίζω ότι είχα πάει μαζί με τον αρχιλοχία τον Νετζατίν, το μάγο των αυτοκινούμενων οβιδοβόλων. Θυμάμαι ότι περάσαμε μέσα από ένα πολύ φτωχό χωριό. Υπήρχαν παντού πτώματα που βρίσκονταν ήδη σε αποσύνθεση και μύριζαν φρικτά. Τα μόνα ζωντανά όντα που συναντούσαμε ήταν οι μύγες. Κοπάδια ολόκληρα, σμήνη, πάνω στα πτώματα. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και το θέαμα μόνο, χωρίς τη βρώμα, θα έπρεπε να μας είχε τρέψει σε φυγή. Όμως πεινούσαμε. Έπρεπε να βρούμε επειγόντως κάτι να φάμε. Η πείνα, βλέπεις, και το αίσθημα αυτοσυντήρησης ήταν πιο δυνατό από τη φρίκη και την αηδία που νιώθαμε.

Ας γυρίσουμε, όμως, πάλι στο ανοικτό νεκροταφείο που σου ’λεγα πριν. Εγώ, μαζί μ’ ένα λοχία, μπήκα σ’ ένα σπίτι. Ανακαλύψαμε μερικά κομμάτια χαλούμι, κυπριακό τυρί. Τα πήραμε και βγήκαμε έξω. Σε δευτερόλεπτα οι μύγες άφησαν τα πτώματα και πέσαν στο τυρί μας. Κόβαμε με το χέρι ένα κομμάτι και ως να φτάσει στο στόμα μας άλλαζε χρώμα. Γινόταν μαύρο…».

«Ο τουρκικός στρατός επιβίωσε στο κυπριακό έδαφος από την πρώτη μέρα της εισβολής μέχρι το τέλος του Αυγούστου με τις λεηλασίες. Ο ανεφοδιασμός δε λειτούργησε ποτέ. Σιτιζόμασταν με τ’ αποθέματα που είχαν εγκαταλείψει στα σπίτια τους οι Ελληνοκύπριοι και με όσα μας έδιναν οι Τουρκοκύπριοι».

Ο Δρ. Κιουτσούκ, στην αφήγησή του στο βιβλίο «Νταλγκά – Νταλγκά», υποστηρίζει πως τις ομαδικές εκτελέσεις τις έκανε ο τουρκικός στρατός και τις δολοφονίες οι Τουρκοκύπριοι.

«Μίλησα για τους νεκρούς Ελληνοκύπριους που είδα στην πορεία μας μέσα απ’ την κυπριακή ύπαιθρο. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν ζωντανοί αγνοούμενοι… Η παράδοση της διεξαγωγής του πολέμου στην Τουρκία είναι πολύ ισχυρή. Προσπαθούσα να πείσω τους στρατιώτες μου να μη σκοτώνουν αιχμαλώτους, με το επιχείρημα ότι θα μπορούσαμε να τους ανταλλάξουμε με δικούς μας. Είχαμε τόσους πολλούς Έλληνες αιχμαλώτους. Τους έβλεπα στοιβαγμένους κατά δεκάδες μέσα στα λεωφορεία. Άκουγα ότι τους πηγαίναν στις φυλακές στα Άδανα και στο Ισκεντερούν. Ήξερα ότι αυτό δε συμβάδιζε με την τουρκική πρακτική. Εδώ ο Εβρέν, το ’80, όταν άρχισαν οι δολοφονίες των αριστερών, απευθυνόταν αφελέστατα στο λαό και ρωτούσε: “Τι θέλετε να τους κάνω; Να τους βάλω φυλακή για να τους ταΐζω;”. Πόσο μάλλον τους αιχμαλώτους. Εγώ προσωπικά έσωσα πολλούς. Τους άφηνα ελεύθερους να φύγουν. Έρχεται στο νου μου ο Γιώργος. Ήταν μια άγρια τίγρις. Νόμιζα ότι θα μας σκοτώσει. Έφυγε, γλίτωσε. Ομαδικές εκτελέσεις έγιναν από τον τουρκικό στρατό. Όμως, να ξέρεις, τις περισσότερες δολοφονίες τις διέπραξαν οι Τουρκοκύπριοι, οι γνωστοί mukavement mucahit (μουκαβεμέτ μουτζαχίντ). Όταν άρχισε ο πόλεμος, τους συμπεριέλαβαν σε κανονικές μονάδες. Ήταν όμως δειλοί και από τις πρώτες μέρες δραπέτευσαν. Οι μουτζαχίντ ανήκαν στην παραστρατιωτική δύναμη που λειτουργούσε μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, τη γνωστή Οργάνωση Τουρκικής Αντίστασης (ΤΜΤ). Διατηρούσαν στενές σχέσεις με τον αντίστοιχο μηχανισμό που είχε στήσει το ΝΑΤΟ στην Τουρκία, αυτόν που στη Δύση είναι γνωστός ως Gladio και, στην Ελλάδα, αν δεν κάνω λάθος, ως Κόκκινη Προβιά. Αρχηγός τους ήταν ο σημερινός πρόεδρος της “Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου”, ο Ντενκτάς. Αυτός υπήρξε, πράγματι, εγκληματίας πολέμου και όχι ο Κάρατζιτς».

Πηγή: zougla.gr

«Τουρκική δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» αποκαλούσε τα κατεχόμενα ο μέχρι πρότινος σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη σε θέματα ενέργειας, Νίκος Τσάφος, ο οποίος ορίστηκε νέος υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Ειδικότερα, ο νέος υφυπουργός του Κυριάκου Μητσοτάκη, όταν εργαζόταν ως αναλυτής στις ΗΠΑ αποκαλούσε τα Κατεχόμενα ως… «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», τη γνωστή «ΤΔΒΚ» την οποία έτσι αναγνωρίζει και αποκαλεί μόνο η κατοχική δύναμη Τουρκία.

Τότε, ξέσπασε θύελλα με τις δηλώσεις του τις οποίες επιχείρησε να μαζέψει, λέγοντας ότι η δήλωση έγινε «όταν δεν είχα επαγγελματική σχέση με την ελληνική κυβέρνηση».

Άραγε με αυτή τη γραμμή θα προσέλθει η εθνική αντιπροσωπεία στην πενταμερή συνάντηση στη Γενεύη για το Κυπριακό; Ενστερνίζεται την άποψη του νέου υφυπουργού του ο Κυριάκος Μητσοτάκης;

Πενήντα χρόνια μετά την εισβολή στην Κύπρο, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) δημοσιοποίησε σήμερα για πρώτη φορά αποχαρακτηρισμένα έγγραφα που αφορούν τα γεγονότα του Ιουλίου και Αυγούστου του 1974 στην Κύπρο, τα οποία μέχρι πρότινος ήταν απόρρητα.

Πρόκειται για την πρώτη φορά που η ΕΥΠ αποχαρακτηρίζει αρχειακό της υλικό και αφορά, σύμφωνα με ανακοίνωσή της, τα 58 δελτία που συνέταξαν τους δύο αυτούς δραματικούς μήνες, τα αρμόδια στελέχη της ΚΥΠ, όπως τότε ονομαζόταν η υπηρεσία.

Τα συγκεκριμένα έγγραφα είναι πλέον διαθέσιμα στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΥΠ, στη διάθεση των ιστορικών, αλλά και κάθε ενδιαφερομένου, για μελέτη, άντληση στοιχείων και εξαγωγή συμπερασμάτων.

Η ανακοίνωση της ΕΥΠ

«Σε μία προσπάθεια να συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση των εξελίξεων και συνθηκών του πραξικοπήματος κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και της τουρκικής εισβολής, η ΕΥΠ με τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την τραγωδία της Κύπρου, δίνει στη δημοσιότητα τα 58 δελτία που συνέταξαν τους δύο αυτούς δραματικούς μήνες, τα αρμόδια στελέχη της ΚΥΠ, όπως τότε ονομαζόταν η υπηρεσία.

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα ημερολόγιο εξελίξεων μιας τραυματικής περιόδου της ιστορίας του ελληνισμού, όπως καταγράφηκαν στη βάση των πληροφοριών της Υπηρεσίας τότε, το οποίο πλέον είναι στη διάθεση των ιστορικών, αλλά και κάθε ενδιαφερομένου, για μελέτη, άντληση στοιχείων και εξαγωγή συμπερασμάτων. Και που ακόμα και η απλή ανάγνωσή του, παρά τη χρονική απόσταση που έχει μεσολαβήσει, σε πολλά σημεία εντυπωσιάζει αλλά και προκαλεί έντονα συναισθήματα.

Παρουσιάζοντας με ειδικό του μήνυμα την πρωτοβουλία αυτή ο Διοικητής της ΕΥΠ κ. Θεμιστοκλής Δεμίρης τονίζει ότι τα 50 χρόνια που πέρασαν από τότε, «αν δεν επιβάλλουν, σίγουρα επιτρέπουν να κοιτάξεις πίσω σε μία άσκηση εθνικής και η υπηρεσιακής αυτογνωσίας.

Από την πλευρά του ο καθηγητής του ΕΚΠΑ κ. Ευάνθης Χατζηβασιλείου στο δικό του σημείωμα με το οποίο επιχειρεί μια πρώτη αποτίμηση του υλικού, χαρακτηρίζει κρίσιμης σημασίας το υλικό, τονίζοντας ότι, συνδυαζόμενο με τις άλλες διαθέσιμες πηγές, θα συμβάλλει στην προσπάθεια συγκρότησης μία συνολικής εικόνας των καθοριστικών εκείνων γεγονότων.

Σημειώνεται ότι είναι η πρώτη φορά που η ΕΥΠ αποχαρακτηρίζει αρχειακό της υλικό εφαρμόζοντας φυσικά της διαδικασίες που προβλέπεις σχετική νομοθεσία. Σύμφωνα δε με το Διοικητή της υπάρχει πρόθεση να υπάρξουν αντίστοιχες πρωτοβουλίες που θα δώσουν την ευκαιρία να συνεκτιμηθεί η οπτική γωνία της Υπηρεσίας με τα τότε χαρακτηριστικά της, στη μελέτη ακόμα και ιδιαίτερα ευαίσθητων περιόδων της ιστορίας μας.

Το πλήρες μήνυμα του Διοικητή, το σημείωμα του καθηγητή κ. Χατζηβασιλείου και το σύνολο των 58 πληροφοριακών δελτίων της περιόδου Ιουλίου Αυγούστου 1974 είναι διαθέσιμα στους συνδέσμους που ακολουθούν.

“Η ΕΥΠ ΔΙΝΕΙ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΑ ΔΕΛΤΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠ ΓΙΑ ΚΥΠΡΟ ΙΟΥΛΙΟ – ΑΥΓΟΥΣΤΟ 1974”- Παρουσίαση της πρωτοβουλίας από τον Διοικητή, είναι διαθέσιμη εδώ.

“Τα Δελτία Πληροφοριών της ΚΥΠ για Κύπρο και Τουρκία, Ιούλιος-Αύγουστος 1974” κείμενο του κ. Ευάνθη Χατζηβασιλείου, Καθηγητή Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, γενικού γραμματέα του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, είναι διαθέσιμο εδώ».

ΙΟΥΛΙΟΣ	ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
1/7/1974	1/8/1974
2/7/1974	2/8/1974
3/7/1974	3/8/1974
4/7/1974	4/8/1974
5/7/1974	5/8/1974
6/7/1974	6/8/1974
8/7/1974	7/8/1974
9/7/1974	8/8/1974
10/7/1974	9/8/1974
11/7/1974	10/8/1974
12/7/1974	11/8/1974
13/7/1974	12/8/1974
15/7/1974	13/8/1974
16/7/1974	14/8/1974
17/7/1974	15/8/1974
18/7/1974	16/8/1974
19/7/1974	17/8/1974
23/7/1974	18/8/1974
23-24/7/1974	19/8/1974
25/7/1974	20/8/1974
26/7/1974	21/8/1974
26 -B/7/1974	22/8/1974
27/7/1974	23/8/1974
27 -Β/7/1974	24/8/1974
28/7/1974	26/8/1974
29/7/1974	27/8/1974
30/7/1974	29/8/1974
30-Β/7/1974	30/8/1974
31/7/1974	31/8/1974

ΚΥΠΡΟΣ 1974 - 2024

50 χρόνια Εισβολής και Κατοχής - 50 χρόνια προδοσίας

Ανακοίνωση της Π.Γ. του ΕΠΑΜ

Η συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή του 1/3 του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει δημιουργήσει de facto κατάσταση σε βάρος της Κύπρου και του Κυπριακού λαού. Το κυπριακό ζήτημα κατά την Τουρκία έχει “επιλυθεί”, ήδη, από τον Ιούλιο του 1974.

Πρόθεση του τουρκικού ηγεμονισμού είναι ο απόλυτος έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου. Πρόθεση σταθερά εκπεφρασμένη ήδη από το 1955, στην τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου.

Η πολιτική αυτή υλοποιείται πλέον καθημερινά με τον εποικισμό των κατεχομένων, με διοχέτευση αναρίθμητων τουρκικών πληθυσμών ως εποίκων και εξαλείφοντας κάθε ίχνος ελληνικότητας και χριστιανικού στοιχείου στην υπό στρατιωτική κατοχή βόρεια Κύπρο. Σιγά -σιγά η κάποτε ισχνή τουρκοκυπριακή μειονότητα μετατρέπεται σε δυναμική Τουρκική πλειονότητα.

Η γεωστρατηγική υπεραξία της Κύπρου καταδεικνύεται μέσα από τις αναφορές των διεκδικητών της:

Στρατηγικό βάθος του σιωνιστικού απαρτχάιντ.

 Αβύθιστο αεροπλανοφόρο για τους Βρετανούς.

 Αναντικατάστατη βάση στη Ν/Α Μεσόγειο για τον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

 “Ακόμα και αν δεν υπήρχαν Τούρκοι στην Κύπρο” η πολιτική της Τουρκίας έναντι αυτής θα ήταν η ίδια (Αχμέτ Νταβούτογλου - Το Στρατηγικό Βάθος)

 Η ελληνική πλευρά βρίσκεται, δυστυχώς, στην ίδια γραμμή με το «η Κύπρος κείται μακράν» και το περίφημο «ανήκομεν εις την Δύση» του Κ. Καραμανλή και των ελληνικών ελίτ. Αυτοί οι γεωστρατηγικοί πυλώνες ορίζουν την κακοδαιμονία του Ελληνισμού ιδιαίτερα από τη μεταπολίτευση κι εντεύθεν.

Η Τουρκική εισβολή και κατοχή του νησιού της Αφροδίτης ήταν ο πρώτος πόλεμος που διεξήχθη σε Ευρωπαϊκό έδαφος μετά το τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου. Πολύ νωρίτερα από τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση στην Ουκρανία. Προετοιμάστηκε στα επιτελεία του ΝΑΤΟ, για να αποτρέψει την ισχυροποίηση των Αδεσμεύτων, φιλειρηνικών δυνάμεων που σήκωναν κεφάλι με την υποχώρηση της αποικιοκρατίας μπροστά στην πάλη των λαών.

Η Τουρκία παραμένει ατιμώρητη και ανενόχλητη για όσα εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διέπραξε: Εισβολή σε ανεξάρτητο κράτος - μέλος του ΟΗΕ, βίαιη εκδίωξη των Ελλήνων από τις εστίες τους και Κατοχή. Εθνοκάθαρση, εποικισμός, ανθρωποκτονίες, εξαφάνιση προσώπων (χιλιάδες αγνοούμενοι), βασανιστήρια, βιασμοί, καταστροφή των θρησκευτικών και πολιτισμικών μνημείων. Ολοφάνερα και αποδεδειγμένα!

Η στρατιωτική Χούντα των Αθηνών, υποχείριο του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών, άνοιξε το δρόμο της εισβολής αποσύροντας την Ελληνική Μεραρχία, μετατρέποντας την ΕΛΔΥΚ σε κέντρο αντικυπριακών συνομωσιών. Οργανώνοντας την προβοκατόρικη αιματηρή οπερέτα που στην προσπάθεια να δολοφονήσει τον Μακάριο, έδωσε το μοιραίο πρόσχημα για την ήδη προαναγγελθείσα Εισβολή.

Η υπονόμευση της Εθνικής Άμυνας στο νησί, η μη αξιοποίηση των δυνατοτήτων των Ελληνικών όπλων, η τυφλή πίστη στους «συμμάχους» και τις «ειρηνευτικές τους προσπάθειες» βοήθησε αντικειμενικά τα σχέδια του Αττίλα.

Η Ελληνική πλευρά θεώρησε πως η αποδιεθνοποίηση του Κυπριακού και η διαχείρισή του στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της Δύσης, ήταν μονόδρομος για να αντιμετωπίσει την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο ήδη από το 1974. Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ ουδέποτε τα αξιοποίησε. Όχι από άγνοια, ή αδυναμία, αλλά από επιλογή.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις πλέον, έχουν αναγάγει σε δόγμα εξωτερικής πολιτικής τον κατευνασμό, τις υποχωρήσεις και παραχωρήσεις απέναντι στην Άγκυρα. Δεν έχουν να επιδείξουν τίποτε για τον Ελληνισμό, ούτε για την Κύπρο ως εγγυήτρια δύναμη, αλλά ούτε και για την ίδια τη μητέρα Ελλάδα!

Δεν ξεχνάμε πως η πρόταση οδηγός για την επίλυση του Κυπριακού δεν ήταν παρά το επάρατο σχέδιο Σχέδιο Ανάν το 2004. Ένα προϊόν των ιερατείων του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και του εργαλειοποιημένου πλέον από τη Δύση ΟΗΕ. Σχέδιο που στηρίχθηκε από το σύνολο σχεδόν του ελληνικού πολιτικού κόσμου, που προέβλεπε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τη νομιμοποίηση της Εισβολής και των συνεπειών της Κατοχής. Δεν ξεχνάμε ότι αυτοί που έσπρωχναν την Κύπρο στα χέρια της Τουρκίας μέσω του σχεδίου Ανάν για να τη “σώσουν”- αλλά δεν τα κατάφεραν - είναι οι ίδιοι που χωρίς δισταγμό έδεσαν την Ελλάδα με τα δεσμά των μνημονίων, και την κατέστρεψαν. Το ίδιο πολιτικό σύστημα, τα ίδια κόμματα, τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια ΜΜΕ. Ο ίδιος εσμός των χρηματοδοτούμενων ανανιστών της πολιτικής που βαφτίζουν «ανεξαρτησία» της Κύπρου τη «διζωνική- δικοινοτική ομοσπονδία» και την Λιβανοποίησή της.

Η Κύπρος εγκαταλείφθηκε από την Αθήνα ως βαρίδι για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), τα “ήρεμα νερά” του Αιγαίου, και τις μυστικές συμφωνίες του Κ. Μητσοτάκη με τον Ερντογάν.

Κατά τα φαινόμενα, οι συνεχιζόμενες σήμερα, δήθεν, διαπραγματεύσεις επί του Κυπριακού, κατατείνουν στην αποδοχή των τετελεσμένων του 1974. Αποκαλυπτική των προθέσεων της εγκατάλειψης της Κύπρου από την Αθήνα, είναι η δήλωση του Κ. Μητσοτάκη την Πέμπτη 11 Ιουλίου στην Ουάσιγκτον, που μίλησε για δίκαιη, βιώσιμη και διατηρήσιμη λύση. Ούτε κουβέντα για Εισβολή, Κατοχή, εθνοκάθαρση, εποικισμό, δολοφονίες.

Ο Κ. Μητσοτάκης - και όχι μόνο αυτός, και όχι μόνο το κόμμα του - λέει, με άλλα λόγια, ότι η Κύπρος κείται μακράν! Σε μια εποχή που το παθητικό δόγμα «ανήκομεν εις την Δύση» γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνο, καθώς ενεργοποιείται ως «είμαστε με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας» και την ολοένα και περισσότερο επιθετική έως ανοικτά εχθρική αντιμετώπιση της Ρωσίας. Θυμίζουμε πως ο Κυπριακός οπλισμός είναι Σοβιετικός και Ρωσικός, καθόσον οι Αμερικανοί, μετά το 1974 είχαν επιβάλει εξοπλιστικό εμπάργκο τόσο στον βάρβαρο θύτη, την Τουρκία, όσο και στο αθώο θύμα του, την Κυπριακή Δημοκρατία! Και μάλιστα την Τουρκία την απάλλαξαν εδώ και δεκαετίες. Αντίθετα, για την Κύπρο συναρτούσαν, πρόσφατα, την άρση του με τον αφοπλισμό της σε όφελος του Ουκρανικού φασισμού.

Σε παράλληλη πορεία με τη «σωστή πλευρά της ιστορίας» συμβαδίζει και το κυπριακό πολιτικό σύστημα, με προεξάρχουσα την κυβερνητική παράταξη, που έχει μετατρέψει την κυπριακή εδαφική επικράτεια σε εφαλτήριο επιχειρήσεων για τις ανάγκες της γενοκτονίας στην Γάζα και πεδίο πολεμικών ασκήσεων και προσομοιώσεων του ισραηλινού στρατού, για την προετοιμασία της κλιμάκωσης των επιθετικών σχεδίων απέναντι στον Λίβανο και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Με άλλα λόγια, η Κύπρος αποτελεί πλέον de facto το στρατηγικό βάθος του Ισραήλ και των συμμάχων του, καθιστώντας το νησί ενεργά εμπλεκόμενο έδαφος στην πρώτη γραμμή της πολεμικής αντιπαράθεσης και ανοχύρωτη χώρα έρμαιο, μπροστά στις επιδιώξεις της Τουρκίας. Κι ως γνωστό: Ο Λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται!

Καλές λοιπόν οι εθιμοτυπικές εκδηλώσεις καταδίκης για τα 50 χρόνια της τουρκικής Κατοχής της Κύπρου. Αλλά οι τυπικές εκδηλώσεις καθίστανται ανούσιες και δεν τιμούν πια τους νεκρούς της, ούτε τους αγνοούμενους, ούτε την εθνική μας αξιοπρέπεια.

Ο Ελληνισμός καλείται να αντιληφθεί ότι κανένα εθνικό πρόβλημα, είτε εσωτερικής, είτε εξωτερικής πολιτικής, δεν πρόκειται ποτέ να επιλυθεί, όσο επιτρέπει να υπάρχει ένα πολιτικό σύστημα υποταγμένο στα κελεύσματα υπερεθνικών τερατουργημάτων, όπως η Ε.Ε και το ΝΑΤΟ, που υπηρετεί, με το αζημίωτο φυσικά, τις υπερατλαντικές εντολές.

Η επιδίωξη του ελληνικού λαού, στην Ελλάδα και την Κύπρο, δεν μπορεί παρά να μην είναι άλλη από:

Μία, ενιαία και αδιαίρετη Κύπρο, ελεύθερη και δημοκρατική, δίχως εσωτερικούς φυλετικούς ή άλλους διαχωρισμούς, απαλλαγμένη από προστάτες, εγγυητές και κηδεμόνες, με πλήρη οικοδόμηση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Ελλάδας και Κύπρου για την διασφάλιση της εθνικής ανεξαρτησίας, της εθνικής και λαϊκής τους κυριαρχίας και την ειρήνη στην περιοχή.

Ας οργανωθούμε λοιπόν για να αποτύχουν τα σχέδιά τους.

Θα είναι ο ύψιστος φόρος τιμής στη Μεγαλόνησο, η δική μας απάντηση!

 

Αθήνα, 18 Ιουλίου 2024
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

Η Πολυξένη Καράκογλου μας προσκαλεί σε μία μυσταγωγική παράσταση την Δευτέρα του Πάσχα, 6 Μαΐου στη μουσική σκηνή «Μικρή Άρκτος» στη Λευκωσία στην Κύπρο.

Η Πολυξένη Καράκογλου που έχει επιμεληθεί το πρόγραμμα και παίζει πιάνο, μας φέρνει στις βαλίτσες της τα δικά της τραγούδια αλλά και μελωδίες που κυλούν μέσα μας και έχουν γράψει ιστορία. Σε ένα Μάιο που φέτος είναι ο μήνας της Μεγάλης Εβδομάδας αλλά και ο μήνας που πάντα ξεκινάει με την Πρωτομαγιά, μια ημέρα ποτισμένη με θυσίες

Μαζί της ο Μάριος Ιβάν Παπούλιας στο βιολί και στη φωνή. Η φωτογραφία της αφίσας είναι του Αποστόλη Πλατανιά και την γραφιστική επιμέλεια υπογράφει ο Φοίβος Μποζάς. 

Μικρή Άρκτος

Δευτέρα 6 Μαΐου

Πλατεία Τηλλυρίας 6, Λευκωσία

Τηλέφωνο κρατήσεων 22252259

Ώρα έναρξης: 21.00

Είσοδος: 10 euro

Τουρκικό αρματαγωγό «ξεφόρτωσε» βαρύ οπλισμό, όπως αυτοκινούμενα πυροβόλα, στο κατεχόμενο λιμάνι της Αμμοχώστου στην Κύπρο, στις 29 Δεκεμβρίου 2023, όπως αποκάλυψε ο Κύπριος δημοσιογράφος Γιάννος Χαραλαμπίδης στην εφημερίδα «Σημερινή».

Δημοσιεύοντας δορυφορικές εικόνες, ο Κύπριος δημοσιογράφος αποκαλύπτει ότι η Τουρκία έστειλε δεκάδες αυτοκινούμενα πυροβόλα των 155 χιλιοστών τύπου Firtina στο κατεχόμενο λιμάνι της Αμμοχώστου, δείχνοντας τις προθέσεις της στο Κυπριακό, την ώρα που ο Γενικός Γραμματές του ΟΗΕ διόρισε την κυρία María Angela Holguín Cuéllar ως νέα Προσωπικής Απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για την Κύπρο.

Όπως αναφέρει ο κ.Χαρλαμπίδης, «μια μοίρα ρυμουλκούμενων πυροβόλων των 155 χιλιοστών (18 στο σύνολο) βρίσκονται πλέον στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως του Καράολου στην Αμμόχωστο, όπου εδρεύει το Τέταρτο Τουρκοκυπριακό Σύνταγμα».

 

Το βεληνεκές των τουρκικών πυροβόλων φτάνει τα 40 χιλιόμετρα, «κλειδώνοντας» την ελεύθερη επαρχία της Αμμοχώστου.

Ανάμεσα στον υπόλοιπο βαρύ οπλισμό, η Τουρκία διαθέτει 77 πυροβόλα στο κυπριακό έδαφος. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κύπριος δημοσιογράφος, τα τουρκικά όπλα έχουν «την φωλιά τους» στο Κιόνελι, όπου βρίσκεται ο κύριος όγκος του πυροβολικού των κατοχικών δυνάμεων. Περιλαμβάνει αυτοκινούμενα πυροβόλα 155 χιλιοστών, ρυμουλκούμενα πυροβόλα 203 χιλιοστών και πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων. Στην Κυθρέα εδρεύουν άλλες δυο μοίρες πυροβολικού.

Επίσης, στο Δίκωμο έχουν μεταφερθεί από άλλες περιοχές 13 ρυμουλκούμενα πυροβόλα Μ114 αμερικάνικα των 155 χιλιοστών. Τέλος, στα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη, οι Τούρκοι έχουν αυξήσει τις αποθήκες πυρομαχικών από 15 σε 31.

Πηγή: ΣΗΜΕΡΙΝΗ / Φωτογραφία Wikimedia Commons

Συνελήφθησαν και βρίσκονται υπό κράτηση δύο άτομα ιρανικής καταγωγής στην Κύπρο, οι οποίοι σχεδίαζαν τρομοκρατικές επιθέσεις κατά Εβραίων και Ισραηλινών.

Την είδηση επιβεβαίωσε στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ) μια πηγή της Αστυνομίας, ενώ νωρίτερα σήμερα η ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών «Μοσάντ» είχε επιβεβαιώσει τις πληροφορίες περί σύλληψης δύο ατόμων ιρανικής υπηκοότητας από τις κυπριακές αρχές ασφαλείας, οι οποίοι φέρονται να σχεδίαζαν επιθέσεις στην Κύπρο.

Βρίσκονται υπό κράτηση εδώ και ένα μήνα

Η Αστυνομία διερευνά την υπόθεση, ωστόσο λόγω της υφής του θέματος δεν μπορεί να γίνει οποιοδήποτε περαιτέρω σχόλιο ανέφερε η πηγή, σημειώνοντας πως η Αστυνομία έλαβε σχετικές πληροφορίες που οδήγησαν στη σύλληψη δύο ατόμων ιρανικής καταγωγής, οι οποίοι έχουν οδηγηθεί ενώπιον δικαστηρίου και τελούν υπό κράτηση.

Εξάλλου κυβερνητική πηγή δήλωσε στο ΚΥΠΕ πως, καθώς πρόκειται για θέμα που άπτεται «ευαίσθητων θεμάτων εθνικής ασφάλειας», επί του παρόντος η κυπριακή κυβέρνηση δεν θεωρεί ορθό να προβεί σε περαιτέρω σχολιασμό.

Τους στρατολογούσε στέλεχος των Φρουρών της Επανάστασης

Σύμφωνα με την Μοσάντ και ισραηλινά μέσα ενημέρωσης που την επικαλούνται, οι κυπριακές αρχές συνέλαβαν τον περασμένο μήνα δύο Ιρανούς υπηκόους που διέμεναν στο νησί και φέρονται να βρίσκονταν σε επαφή με στέλεχος των Φρουρών της Επανάστασης, υπό την καθοδήγηση και στρατολόγηση του οποίου βρίσκονταν σε αρχικό στάδιο συγκέντρωσης πληροφοριών που σχετίζονταν με πιθανούς εβραϊκούς και ισραηλινούς στόχους στην Κύπρο.

«Χάρη στις αποτρεπτικές ενέργειες που εφάρμοσαν οι αρχές ασφαλείας της Κύπρου, επετεύχθη η σύλληψη του δικτύου των πρακτόρων, κατόπιν συλλογής πλήθους πληροφοριών που οδήγησαν στον εντοπισμό των δραστών, των μεθόδων της δραστηριότητάς τους, των στόχων που είχαν θέσει και τον σχεδιασμό των Ιρανών να πλήξουν αθώους ανθρώπους σε διάφορα σημεία στην Κύπρο», αναφέρει η ανακοίνωση της Μοσάντ, όπως αναμεταδόθηκε σήμερα από την κρατική ισραηλινή τηλεόραση.

Ισραηλινά ΜΜΕ: Από πίσω κρύβονται Ιρανικοί παράγοντες που ζουν στην Κύπρο

Τα ισραηλινά ΜΜΕ μεταδίδουν ότι οι δύο Ιρανοί χρησιμοποιούσαν πλαστά διαβατήρια και ψεύτικα ονόματα. Μάλιστα, δόθηκε στην δημοσιότητα φωτογραφία του ιρανικού διαβατηρίου, το οποίο φέρεται να χρησιμοποιούσε ένας από τους συλληφθέντες υπόπτους.

Η κρατική ισραηλινή τηλεόραση, επικαλούμενη καλά πληροφορημένες πηγές από τον κύκλο των κρατικών αρχών ασφαλείας, μετέδωσε ότι θεωρείται βάσιμη η εκτίμηση ότι οι δύο συλληφθέντες Ιρανοί διέμεναν στην Κύπρο ως οικονομικοί μετανάστες.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, την δραστηριότητα των δύο Ιρανών φέρονται να συνέδραμαν «ιρανικοί παράγοντες που βρίσκονται στην Κύπρο, οι οποίοι εμπλέκονταν στην διαδικασία συλλογής πληροφοριών που σχετίζονταν με τους σχεδιαζόμενους στόχους των επιθέσεων».

Οι δύο Ιρανοί ύποπτοι φέρονται να έχουν συλληφθεί από τις κυπριακές αρχές στις αρχές Νοεμβρίου και έκτοτε τελούν υπό κράτηση και ανακρίνονται.

Επιπρόσθετα, οι ισραηλινές πηγές, τις οποίες επικαλούνται τα κρατικά μέσα αναφέρουν ότι «κατά την διάρκεια των ανακρίσεων, που βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη, προέκυψε ότι οι δύο Ιρανοί συνέλλεγαν πληροφορίες, που αφορούσαν φορείς τρίτων χωρών, που βρίσκονται εκτός Κύπρου», προσθέτοντας ότι «οι ανακρίσεις συνεχίζονται προκειμένου να διαλευκανθεί και αυτή η πτυχή της δραστηριότητάς τους».

Ο στρατολόγος με το «διπλό» όνομα και τα πλαστά διαβατήρια

Πληροφορίες δημοσιοποιήθηκαν, επίσης, και για την ταυτότητα του φερόμενου ως στρατολόγου των δύο συλληφθέντων, με τον οποίον βρίσκονταν σε επαφή και συνεργασία στο πλαίσιο της αποστολής τους στην Κύπρο.

Συγκεκριμένα πρόκειται για Ιρανό υπήκοο που φέρεται να ονομάζεται Μοχαμμαντρεζά Εμπαντί Αραμπλού, γνωστού επίσης και με το ονοματεπώνυμο Σαΐντ Αμπαντί, στην κατοχή του οποίου φέρεται να υπάρχει πληθώρα πλαστών διαβατηρίων και εγγράφων σχετιζόμενων με την ταυτότητά του. Τα ισραηλινά ΜΜΕ δημοσιοποίησαν φωτογραφία του ιρανικού του διαβατηρίου.

Στέλεχος των Φρουρών της Επανάστασης ο φερόμενος ως στρατολόγος – Μυστήριο με την ταυτότητά του, καθώς κατέχει πλήθος πλαστών εγγράφων – Στο υπάρχον διαβατήριο αναγράφεται ως Μοχαμμαντρεζά Εμπαντί Αραμπλού

Όπως αναφέρει σχετικό ρεπορτάζ της κρατικής ισραηλινής τηλεόρασης, ο Μοχαμμαντρεζά Εμπαντί Αραμπλού, φερόμενος στρατολόγος των δύο συλληφθέντων συμπατριωτών του, είναι γνωστός στις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες ως πράκτορας των Φρουρών της Επανάστασης. Φέρεται επίσης να είχε αναλάβει ενεργό ρόλο ως στέλεχος της «Μονάδας 400» που υπάγεται στην «Δύναμη Αλ-Κοντς» των Φρουρών της Επανάστασης κατά την απόπειρα δολοφονίας Ισραηλινού πολίτη τον Νοέμβριο του 2022 στην Γεωργία.

Ο Αραμπλού είχε ενεργό ρόλο στην απόπειρα δολοφονίας Ισραηλινού πολίτη στη Γεωργία το 2022

Τα ισραηλινά ΜΜΕ εκφράζονται με επαινετικά σχόλια την αποτελεσματικότητα των κυπριακών μυστικών υπηρεσιών, τονίζοντας ότι πρόκειται για την δεύτερη επιχείρηση αποτροπής ιρανικού τρομοκρατικού κτυπήματος στο νησί εντός του 2023, αναφέροντας αντίστοιχη περίπτωση τον περασμένο Ιούνιο.

Ο Νετανίαχου για την υπόθεση τρομοκρατίας στην Κύπρο

Σχολιάζοντας τις εξελίξεις, το Γραφείο του Πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία κατηγορείται ευθέως το Ιράν ως κράτος που υποστηρίζει την τρομοκρατία.

«Το Ιράν δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει κάθε δυνατό μέσο για να πραγματοποιήσει τα εγκληματικά του σχέδια» τονίζεται στην ανακοίνωση, προσθέτοντας ότι «η Μοσάντ με τις υπηρεσίες που συνεργάζεται στον τομέα της ασφάλειας και διαχείρισης πληροφοριών, συνεχίζει ακατάπαυστα το έργο της για να αποκρούσει τις απειλές του Ιράν και των οργανώσεων που υποστηρίζει, προκειμένου να προστατεύσει το Κράτος του Ισραήλ, τους πολίτες του και τον εβραϊκό λαό, οπουδήποτε κι αν βρίσκεται».

Με αφορμή την δημοσιοποίηση της σύλληψης στην Κύπρο των δύο Ιρανών υπόπτων για προπαρασκευή τρομοκρατικών επιθέσεων στο νησί, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας του Ισραήλ εξέδωσε ανακοίνωση, που αναφέρεται συγκεκριμένα στην Κύπρο: «Από το ξέσπασμα του πολέμου, από τις 7 Οκτωβρίου μέχρι σήμερα, αυξήθηκε ο αριθμός των Ισραηλινών που βρίσκονται στην Κύπρο», αναφέρει η ανακοίνωση.

«Ισχυρή η ιρανική παρουσία στην βόρεια Κύπρο, προετοιμάζουν τα σχέδια για τις επιθέσεις εκεί» λέει ο πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου

Αναφέρεται στα κατεχόμενα, σημειώνοντας ότι «η ιρανική παρουσία στην βόρεια Κύπρο και η χρήση της, τόσο κατά το παρελθόν, όσο και τώρα, είτε ως περιοχή στοχοθέτησης, είτε ως χώρος προπαρασκευής επιθέσεων κατά ισραηλινών και εβραϊκών στόχων, αποτελεί ένα θέμα που δημιουργεί προβληματισμό».

Επικίνδυνες 80 χωρες για Ισραηλινούς και Εβραίους, πού κατατάσσεται η Ελλάδα

Καταλήγει ότι «πρόσφατα οι ισραηλινές αρχές εθνικής ασφαλείας επικαιροποίησαν τον κατάλογο των χωρών όπου υπάρχει κίνδυνος για την ασφάλεια Ισραηλινών που βρίσκονται στο εξωτερικό». Ειδικότερα, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας του Ισραήλ επικαιροποίησε την κατηγοριοποίηση 80 χωρών ως προς τον βαθμό επικινδυνότητας για τους Ισραηλινούς και Εβραίους που διαβιούν ή επισκέπτονται τις χώρες αυτές.

Στις χώρες αυτές περιλαμβάνεται και η Ελλάδα, η οποία μέχρι πρότινος κατατασσόταν στην «Κατηγορία 1» (των ασφαλών χωρών) ενώ μετά την έναρξη του πολέμου στη Γάζα, κατατάσσεται στην «Κατηγορία 2», στην οποία υπάγονται οι χώρες που συνιστάται η λήψη αυξημένων μέτρων ασφαλείας, χωρίς ωστόσο να ενδείκνυται η έκδοση ταξιδιωτικής οδηγίας. Αντιθέτως, στον επικαιροποιημένο κατάλογο χωρών περί του βαθμού της επικινδυνότητάς τους ως προς τους Ισραηλινούς και/ή Εβραίους κατοίκους και επισκέπτες, δεν περιλαμβάνεται η Κύπρος.

Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ και ΚΥΠΕ

Μετά την επιτυχημένη ολοκλήρωση της περιοδείας του στις ΗΠΑ και λίγο πριν την κυκλοφορία της νέας τους κοινής ηχογράφησης “Daedalus Project – Persephone”, ο διεθνούς φήμης σαξοφωνίστας, συνθέτης και ερευνητής Δημήτρης Βασιλάκης συναντά το τρίο του Espen Berg από τη Νορβηγία για 3 μοναδικές συναυλίες σε Αθήνα, Ρόδο και Κύπρο. SAVE THE DATES Δημήτρης Βασιλάκης & Espen Berg Trio Πέμπτη 9 Νοεμβρίου στις 21:00, στο Half Note Jazz Club στην Αθήνα Παρασκευή 10 Νοεμβρίου στις 21:00, Προμαχώνας Κάστρο Ιπποτών Ρόδου Δευτέρα 13 Νοεμβρίου στις 21:00, Θέατρο Ριάλτο, Λεμεσός Κύπρος Μουσική συνάντηση κορυφής Ο Δημήτρης Βασιλάκης με διεθνή καριέρα, βραβευμένη δισκογραφία από το BBC στην Candid Records, παρουσιάσεις σε Birdland, Dizzy’ s Club – Jazz at the Lincoln Center, Yale, Smithsonian, United Nations, Ronnie Scott’s – London Jazz Festival, συνεργάζεται με το τρίο από το 2019 και η νέα τους ηχογράφηση “Daedalus Project – Persephone” θα κυκλοφορήσει το 2024 στην Candid Records. Ο Espen Berg είναι διεθνώς βραβευμένος πιανίστας. Το 2016 έλαβε το μεγαλύτερο βραβείο μουσικής της Νορβηγίας, “JazZtipendiate”, στο Φεστιβάλ Molde Jazz. Είναι μέλος του προγράμματος εκκίνησης της νορβηγικής τζαζ το 2018 και το Espen Berg Trio ορίστηκε επίσημος πρεσβευτής του NTNU στο Trondheim Jazz Festival το 2016. Αυτή την περίοδο ο Berg και οι μουσικοί του πραγματοποιούν ευρωπαϊκή περιοδεία, ενώ το επόμενο διάστημα θα κυκλοφορήσουν το τέταρτο άλμπουμ τους “Fjære”. Τι θα δει όποιος εξασφαλίσει το εισιτήριό του για κάποιο από τα live; Μια μοναδική σύμπραξη όπου η μελωδική και ρυθμικά πολύπλοκη μουσική του Espen Berg χρησιμεύει ως βάση για τη δυναμική και ιδιοσυγκρασιακή αλληλεπίδραση του τρίο με την αυθόρμητη πρόζα στο σαξόφωνο του Δημήτρη Βασιλάκη. Αυτή η κορυφαία μουσική συνάντηση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Rhodes & South Aegean International Jazz Festival 2023 (RIJF). Ειδικά η συναυλία στον Προμαχώνα, η οποία θα έχει ελεύθερη είσοδο, καθώς και ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο στο Μουσικό Σχολείο Ρόδου είναι μια συμβολική στήριξη από το RIJF και τον φορέα υλοποίησης «Τζαζ Δημοκρατία ΑΜΚΕ», καθώς οι καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού είχαν σαν αποτέλεσμα την αναβολή του προγραμματισμένου φεστιβάλ στα τέλη Αυγούστου. Χρήσιμες πληροφορίες Αθήνα Πότε: Πέμπτη 9 Νοεμβρίου στις 21:30 Πού: Half Note Jazz Club, Τριβωνιανού 17, Μετς, τηλ.: 210 9213310 Εισιτήρια: Από 10 € Προπώληση: https://tinyurl.com/bddwjkah Ρόδος Πότε: Παρασκευή 10 Νοεμβρίου στις 21:00 Πού: Προμαχώνας Κάστρο Ιπποτών Ρόδου Είσοδος ελεύθερη Περισσότερες πληροφορίες εδώ: https://tinyurl.com/9hbyad48 Κύπρος Πότε: Δευτέρα 13 Νοεμβρίου στις 20:30 Πού: Θέατρο Ριάλτο, Ανδρέα Δρουσιώτη 19, Λεμεσός Εισιτήρια: 15 € Προπώληση: https://tinyurl.com/3tcaf69x Παίζουν οι μουσικοί: Δημήτρης Βασιλάκης – σαξόφωνα, Espen Berg – πιάνο, Bárður Reinert Poulsen – μπάσο, Simon Olderskog Albertsen – ντραμς Dimitrios Vassilakis & Espen Berg Trio| RIJF Demeter: https://youtu.be/9VEIqk3b7sM Espen Berg Trio: https://www.youtube.com/channel/UC5QWZ_Z63zTypbfuuYmOSAg Dimitrios Vassilakis: https://candidrecords.com/pages/dimitrios-vassilakis Οι εμφανίσεις είναι σε συνεργασία με την Νορβηγική Πρεσβεία, ενώ στην Ρόδο με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού - Εφορείας Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου.

Η Κύπρος αποφάσισε να βάλει μηδενικό συντελεστή ΦΠΑ στο κρέας και τα λαχανικά, από την 1η Δεκεμβρίου 2023 μέχρι το τέλος Μάϊου 2024.

Αυτά τα είδη έρχονται να προστεθούν σε άλλα βασικά αγαθά που από τον περασμένο Μάιο έχουν ενταχθεί στον μηδενικό ΦΠΑ, βάσει της δυνατότητας που δίνει η ευρωπαϊκή νομοθεσία (ψωμί, γάλα, αυγά, παιδικές τροφές και πάνες, προϊόντα γυναικείας υγιεινής, πάνες ενηλίκων).

Η Κύπρος είναι μια από τις πολλές χώρες της Ε.Ε. που έχουν μηδενίσει τον ΦΠΑ σε βασικά αγαθά.

Άμεσα και μεσοπρόθεσμα μέτρα για στήριξη των πολιτών αποφάσισε, στις 19 Οκτωβρίου 2023, το Υπουργικό Συμβούλιο, που συνήλθε υπό την προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας της Κύπρου, Νίκου Χριστοδουλίδη.

Τα μέτρα είναι κοστολογημένα και λαμβάνουν υπόψη τις δημοσιονομικές δυνατότητες της κυπριακής οικονομίας. Συγκεκριμένα, τα 11 μέτρα με άμεση επίδραση ανέρχονται στα 141 εκατομμύρια ευρώ και τα έξι μέτρα Στεγαστικής Πολιτικής ανέρχονται στα 55 εκατομμύρια ευρώ.

Το Υπουργείο Εξωτερικών της Κύπρου εκφράζει την ικανοποίησή του για την απόφαση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ να προχωρήσει στην επέκταση της άρσης του εμπάργκο όπλων έναντι της Κύπρου, σε ανακοίνωση του.

Στην ανακοίνωση συγκεκριμένα:

«Η Κυπριακή Δημοκρατία χαιρετίζει την επαναβεβαίωση της εν λόγω απόφασης και την επέκτασή της για το οικονομικό έτος 2024, η οποία βασίζεται στη νομοθεσία “Eastern Mediterranean Security and Energy Partnership Act» που θέσπισε το Αμερικανικό Κογκρέσο το 2019.

Η απόφαση της Αμερικανικής Κυβέρνησης καταδεικνύει τη συνεχιζόμενη αναβάθμιση των διμερών σχέσεων Κύπρου – ΗΠΑ στον τομέα της ασφάλειας και άμυνας. Στόχος μας παραμένει η εμβάθυνση αυτής της στρατηγικής εταιρικής συνεργασίας που διεξάγεται στη βάση του διεθνούς δικαίου και της ανάγκης για οικοδόμηση συνθηκών ασφάλειας και σταθερότητας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου».