Μετά την παράσταση «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του» που είναι βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Χανς Φαλάντα, θα ακολουθήσει συζήτηση για το ιστορικό φαινόμενο του ναζισμού και τη σημερινή υπαρκτή διεθνή απειλή της ακροδεξιάς και του φασισμού, με τον σκηνοθέτη του έργου Φώτη Μακρή, τον Αριστείδη Μπαλτά, ομότιμο καθηγητή ΕΜΠ και πρώην υπουργό, τη Φωτεινή Βάκη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Φιλοσοφίας Ιονίου Πανεπιστημίου και τον Κωστή Παπαϊωάννου, Διευθυντή του Σημείου για την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς.

Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη παρουσιάζουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε θεατρική διασκευή, το  μυθιστόρημα του Χανς Φάλαντα, «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του», σε  σκηνοθεσία  Φώτη Μακρή. 

«Ακόμα και μέσα στο πιο μαύρο σκοτάδι μπορεί να υπάρξει αντίσταση και ελπίδα».
Με ρεαλισμό και ειλικρίνεια στο έργο του  ο Φάλαντα περιγράφει την καθημερινή ζωή των Γερμανών πολιτών και την αντίσταση που πρόβαλαν στον ναζισμό κάποιοι -λίγοι- «συνηθισμένοι» άνθρωποι.

Κεντρική ιστορία είναι αυτή των Κβάνγκελ, μια αληθινή ιστορία, την οποία ανακάλυψε ο συγγραφέας σε φακέλους της Γκεστάπο μετά το τέλος του ναζιστικού καθεστώτος.
 Ο Ότο Κβάνγκελ είναι ένας  εργοδηγός σε εργοστάσιο επίπλων που έχει μετατραπεί σε εργοστάσιο που φτιάχνει φέρετρα. Η Άννα είναι η  γυναίκα του. Όταν ο γιος τους σκοτώνεται στον πόλεμο, αποφασίζουν να αντισταθούν με τον δικό τους τρόπο. Γράφουν κάρτ ποστάλ κατά του Χίτλερ που τις αφήνουν σε κεντρικά σημεία για να αφυπνίσουν τον Γερμανικό λαό. 

Με άξονα αυτήν την ιστορία, ο Φάλαντα, δημιουργεί μια  τοιχογραφία γεγονότων, προσώπων και εποχής. Μια διεισδυτική αποτύπωση χαρακτήρων, και των κινήτρων, των σκέψεων και της συμπεριφορά τους απέναντι στο καθεστώς. 

Ο Φάλαντα δεν γράφει για ήρωες και μεγάλα κατορθώματα. Γράφει για «τους απλούς, καθημερινούς» ανθρώπους. Αυτούς που τα προβλήματα της επιβίωσης, η ανεργία, η ανέχεια, ο αγώνας για τον επιούσιο, δεν τους επιτρέπουν ούτε να ονειρευτούν. Κι όταν κάποιος τους δίνει υποσχέσεις και τους μοιράζει ψίχουλα, εκείνοι γραπώνονται από αυτόν. Και ξεχνάνε ότι η εξουσία δε νοιάζεται, δε χαρίζει. Καταβροχθίζει. Την ενέργειά τους, τις σχέσεις τους, τα όνειρά τους, την ίδια τους την ύπαρξη.
Μπορεί κάποιος να αντιδράσει; Υπάρχει αντιμετώπιση, διαφυγή, ελευθερία; Υπάρχει χώρος ν΄ αγωνιστείς, να απαιτήσεις, να διεκδικήσεις;
«Ο καθένας με τις δυνάμεις του, το βασικότερο να αντιστέκεσαι», λέει ο Φάλαντα.
Και ο τίτλος;
«Ο καθένας πεθαίνει μόνος του», λέει ο Φάλαντα. Και συμπληρώνει: «Όχι, δεν είναι ένα έργο για το θάνατο. Είναι ένα έργο για τη ζωή».
Και το πώς μπορείς να τη ζήσεις, συμπληρώνουμε εμείς.
«Δεν είναι  πιασάρικος ο τίτλος»  μας είπαν.
Ας τελειώνουμε με τα πιασάρικα.

Το μυθιστόρημα του Φάλαντα θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας αντιφασιστικής λογοτεχνίας. Μας αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο εγκαθίσταται στις ανθρώπινες συνειδήσεις ο ολοκληρωτισμός, απειλώντας με πλήρη αφανισμό τόσο την ψυχή όσο και το σώμα.
Μας υπενθυμίζει ότι  ο ναζισμός δεν είναι ένα μουσειακό απολίθωμα του παρελθόντος, αλλά μια υπαρκτή απειλή στο σήμερα. Κάθε μυθιστόρημα όπως το "Ο καθένας πεθαίνει μόνος του" που περιγράφει τη φρίκη μιας τέτοιας κοινωνίας, είναι ένας ακόμη λόγος να παλέψουμε και να φωνάξουμε ακόμα πιο δυνατά: "Ποτέ ξανά!"

Χανς Φάλαντα

O Χανς Φάλαντα (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Rudolf Ditzen) γεννήθηκε το 1893 στο Γκράιφσβαλντ και πέθανε το 1947 στο Βερολίνο. Το ψευδώνυμο του Φάλαντα είναι ένας συνδυασμός χαρακτήρων από τα Παραμύθια των Αδερφών Γκριμμ: ο πρωταγωνιστής του παραμυθιού Hans in Luck και ένα άλογο με το όνομα Φάλαντα στο παραμύθι The Goose Girl.
 Άσκησε διάφορα επαγγέλματα (τοπογράφος, λογιστής, νυχτοφύλακας, έμπορος δημητριακών και διαφημιστής, μεταφραστής και δημοσιογράφος). Επηρεασμένος αρχικά από τον εξπρεσιονισμό, εμφανίζεται στα γράμματα το 1920 με το μυθιστόρημά του "Ο νεαρός Goedeschal". Ο Φάλαντα προσχωρεί στο καλλιτεχνικό κίνημα "Νέα Αντικειμενικότητα" και ασπάζεται τον κοινωνικό νατουραλισμό με τη συνειδητή χρήση του απλού ύφους. Το 1932 κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του «Και τώρα ανθρωπάκο ;», το οποίο περιγράφει την καθημερινή ζωή των προλεταριοποιημένων μικροαστών. Με το βιβλίο αυτό ο Φάλαντα αποκτά παγκόσμια φήμη. Ακολουθούν δώδεκα περίπου μυθιστορήματα. Ξεχωρίζουν τα "Λύκος ανάμεσα σε λύκους" (1932),  "Ο σιδερένιος Gustav" (1938), «Εφιάλτης» (1946) και το "Ο καθένας πεθαίνει μόνος του" (1946),  εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία του ζεύγους Otto και Elise Hampel, που εκτελέστηκαν από τους Ναζί, κατά τη διάρκεια του πολέμου, εξαιτίας της αντιφασιστικής τους δράσης. Ο Φάλαντα πεθαίνει τον Φεβρουάριο του 1947 από υπερβολική δόση υπνωτικών. Το 1950 κυκλοφορεί το πιο προσωπικό του βιβλίο, "Ο πότης". 

Το μυθιστόρημα του Χανς Φάλαντα κυκλοφορεί στα Ελληνικά με τον τίτλο «Μόνος στο Βερολίνο» σε μετάφραση Άντζη Σαλταμπάση, από τις εκδόσεις «Πόλις».

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση: Έφη Ρευματά
Διασκευή – Δραματουργική επεξεργασία : Φώτης Μακρής, Στέλλα Κρούσκα, Έφη Ρευματά
Σκηνοθεσία - Φωτισμοί: Φώτης Μακρής
Σκηνικά – Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη
Πρωτότυπη Μουσική σύνθεση : Φοίβος Σαμαρτζής
Μουσική επιμέλεια – Επιμέλεια κίνησης: Στέλλα Κρούσκα
Βοηθοί σκηνοθέτη : Κλεοπάτρα Τολόγκου – Φοίβος Σαμαρτζής
Βίντεο παράστασης - Τρέιλερ : Φοίβος Σαμαρτζής
Φωτογραφίες : Δάφνη Δίγκα
 

Παίζουν:  Κωνσταντίνος Δημητρακάκης, Βασιλίνα Κατερίνη, Στέλλα Κρούσκα, Φώτης Μακρής, Στέλιος Πετράκης, Έφη Ρευματά, Φοίβος Σαμαρτζής, Κλεοπάτρα Τολόγκου, Μενέλαος Χαζαράκης

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Κάθε Σάββατο στις 20.30 και κάθε Κυριακή στις 19.00

Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό : 15 ευρώ
Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών, άνω των 65 : 12 ευρώ
Άνεργοι, ατέλειες, Α.Μ.Ε.Α.  : 10 ευρώ

ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ
Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
www.studiomavromihali.gr

ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΡΑΝΤΟΥ

Οι εικόνες των νοσοκομείων, να έχουν βγάλει ράντζα στους διαδρόμους για να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς προκαλεί ερωτήματα, τόσο για τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης, σχετικά με την έξαρση των αναπνευστικών λοιμώξεων, όσο και για το αν τελικά ζούμε σε κάποια τριτοκοσμική χώρα, εν αγνοία μας.

Παρότι ο υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης, πριν από λιγότερο από ένα μήνα, είχε επισημάνει, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, ότι αναμένεται μεγάλη αύξηση των αναπνευστικών ιώσεων, μάλλον έμεινε απλά στην συνειδητοποίηση της καταιγίδας που έρχεται, καθώς από ότι φαίνεται, το υπουργείο δεν αντέδρασε τόσο γρήγορα όσο θα έπρεπε.

Μετά τις ελλείψεις φαρμάκων, έρχεται να προστεθεί ακόμα ένα πρωτοφανές πρόβλημα στη δημόσια υγεία, με τα νοσοκομεία να παθαίνουν «έμφραγμα» σε κάθε εφημερία και τα ράντζα να στήνονται στους διαδρόμους και να παραμένουν εκεί για μέρες, καθώς η έλλειψη κλινών, για τις οποίες ένας ασθενής μπορεί να περιμένει ακόμα και 4 ημέρες προκειμένου να υπάρξει διαθεσιμότητα, δημιουργεί αναπόφευκτα την ανάγκη να βρεθεί προσωρινή λύση, από την στιγμή που η καθυστέρηση από μέρους του υπουργείου Υγείας γιγαντώνει μέρα με την μέρα το πρόβλημα.

«Ασφυξία» στο «Σισμανόγλειο»

Το νοσοκομείο «Σισμανόγλειο» αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της τραγικής κατάστασης που επικρατεί, με τους εργαζόμενους να καταγγέλλουν έλλειψη εξοπλισμού και προσωπικού, γεγονός που καθιστά αδύνατη την διαχείριση των περιστατικών που προσέρχονται στο νοσοκομείο.

Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου, σε σχετική ανακοίνωση που εξέδωσαν, αναφέρουν ότι «την ώρα που υπάρχει μαζική προσέλευση περιστατικών στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, πολλές φορές ο εξοπλισμός του τμήματος όπως είναι φορεία, καρέκλες μεταφοράς και παροχές οξυγόνου δεν επαρκούν. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχει πλημμελής στελέχωση του ΤΕΠ, αφού λείπουν νοσηλευτές και τραυματιοφορείς για να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς. Συνέπεια είναι να υπάρχει υπεράριθμη και μαζική παραμονή των περιστατικών στη βραχεία νοσηλεία, στο εξεταστήριο και στους διαδρόμους, έως ότου βρεθεί κρεβάτι να εισαχθούν. Η αναμονή μπορεί να διαρκέσει μέχρι και τέσσερις ημέρες, με κίνδυνο να υπάρξει μετάδοση ιώσεων μεταξύ τους».

Η Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθηνών - Πειραιά, ΕΙΝΑΠ, είχαν προειδοποιήσει για το τι μέλλει γενέσθαι στο «Σισμανόγλειο».

Σε σχετική ανακοίνωση, είχαν επισημάνει ότι «στις 3 τελευταίες γενικές εφημερίες (9, 13 και 17 Ιανουαρίου), μετά τη λήξη τους, παρέμεναν στο ΤΕΠ, γιατί δεν υπήρχε διαθέσιμη κλίνη στο Νοσοκομείο, περί τούς 30 περίπου ασθενείς, ενώ μετά την γενική εφημερία της 17 Ιανουαρίου παρέμεναν 43 ασθενείς στο ΤΕΠ, κυρίως με πνευμονολογικά και παθολογικά περιστατικά, μέχρι να βρεθεί νοσηλευτική κλίνη σε οποιοδήποτε τμήμα, αρκετές ώρες μέχρι μέρες μετά».

Αύξηση των εισαγωγών κατά 30%

Στο μεταξύ, παρά την εβδομαδιαία καταγραφή των κρουσμάτων γρίπης, κορονοϊού και άλλων αναπνευστικών ιώσεων από τον ΕΟΔΥ, οι ειδικοί πιστεύουν ότι ο αριθμός των λοιμώξεων είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που δημοσιοποιείται καθώς υπάρχει υποκαταγραφή, με τα κρούσματα να υπολογίζονται εβδομαδιαία σε 750.000.

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας και διευθυντής της Πνευμονολογικής Κλινικής του ΠΑΓΝΗ, Νίκος Τζανάκης, είχε επισημάνει ότι τον αυξημένο αριθμό κρουσμάτων «αποδεικνύουν οι αυξημένες νοσηλείες, αλλά και τα μαθηματικά μοντέλα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Πιστεύω ότι έχουμε καθημερινά 40.000 με 50.000 μολύνσεις κορονοϊού την ημέρα (έως 350.000 εβδομαδιαίως). Όσον αφορά τα κρούσματα της γρίπης και του αναπνευστικού συγκυτιακού ιού (RSV), υπολογίζουμε ότι αθροιστικά είναι σίγουρα πάνω από 400.000 την εβδομάδα».

Οι ειδικοί, βάσει των στοιχείων από την καταγραφή κρουσμάτων αλλά και άλλων μαθηματικών μοντέλων, εκτιμούν ότι η αύξηση των εισαγωγών έχει αυξηθεί εβδομαδιαία κατά 30%, κάτι που, ναι μεν μπορεί να περιέχει ένα ποσοστό οι εκτιμήσεις να είναι λανθασμένες, αλλά θα έπρεπε να αποτελούν μια ισχυρή προειδοποίηση για το υπουργείο Υγείας και την κυβέρνηση εν γένει, για να θορυβηθούν και να λάβουν έγκαιρα και αποτελεσματικά μέτρα.

Το μπάζωμα τρυπών χρόνιων προβλημάτων την τελευταία στιγμή με «πατέντες» δεν μπορεί να λύσει ούτε προσωρινά το πραγματικό πρόβλημα.

Το «λάβαρο της επανάστασης» σηκώνει η Ιεράπετρα

Η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, Μίνα Γκάγκα, επισκέφτηκε την Τρίτη 24/01 το νοσοκομείο της Ιεράπετρας, στην Κρήτη, όπου η υποδοχή της από τους κατοίκους της περιοχής κάθε άλλο παρά θερμή ήταν.

Η λειτουργία του νοσοκομείου της Ιεράπετρας είναι μη επαρκής και καθόλου ασφαλής, με τους κατοίκους της περιοχής να εκφράζουν την αγανάκτηση τους για την εξωφρενική αυτή συνθήκη.

Με κεντρικό σύνθημα «Κάτω τα χέρια από το νοσοκομείο» οι κάτοικοι εξαπέλυσαν επίθεση κατά της Γκάγκα, φωνάζοντας «Ντροπή σας, φύγετε, είστε ανεπιθύμητη».

Η Συντονιστική Ομάδα της Επιτροπής Στήριξης για το Νοσοκομείο της Ιεράπετρας, με αφορμή την αιφνίδια επίσκεψη της Γκάκας, έκανε κάλεσμα σε διαμαρτυρία.

«Η αιφνίδια επίσκεψη της κυρίας Γκάγκα στο Νοσοκομείο μας, θέτει ερωτήματα ως προς τον σκοπό. Έρχεται για να επιλύσει τα γνωστά σε αυτήν προβλήματα ή έρχεται για να μας πείσει πόσο καλό είναι ένα καλό ΤΕΠ και οι διακομιδές των ασθενών μας σε άλλα Νοσοκομεία, όπως η ίδια οραματίστηκε την αποστολή του Νοσοκομείου μας; Εμείς είμαστε ξεκάθαροι στα αιτήματα μας:

1) Άμεση και ταυτόχρονη προκήρυξη έντεκα θέσεων γιατρών που είναι σήμερα απαραίτητοι για τη λειτουργία του Νοσοκομείου. Οι θέσεις πρέπει να είναι ελκυστικές για την προσέλευση νέων γιατρών.

2) Αυτοδιοίκητο Δευτεροβάθμιο Νοσοκομείο Νοτιοανατολικής Κρήτης, πλήρως στελεχωμένο και εξοπλισμένο για να καλύπτει τις ανάγκες του λαού της περιοχής ευθύνης του.

3) Ένταξη της περιοχής μας στις προβληματικές κατηγορίας Α’.

4) Να σταματήσουν αμέσως και να αναθεωρηθούν οι σκέψεις και δηλώσεις περί υγειονομικών χαρτών και αλλαγής αποστολών των Νοσοκομείων που στοχεύουν και ονοματίζουν ειδικά το Νοσοκομείο μας.

Γι αυτό σας καλούμε σε παράσταση διαμαρτυρίας, Η κυρία Γκάγκα θα είναι στο Νοσοκομείο Ιεράπετρας την Τρίτη 24/2 στις 5.30 μμ.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ για να δώσουμε το μήνυμα ότι οι σημερινοί σχεδιασμοί του Υπουργείου για το Νοσοκομείο μας, δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν αποδεκτοί».

Μοναδικό μέλημά τους η κερδοσκοπία

Η Κυβέρνηση, τρία χρόνια τώρα, ήδη από τις πρώτες εβδομάδες της πανδημίας το 2020, έχει αποδείξει ότι το πραγματικό της μέλημα δεν είναι η ενδυνάμωση της δημόσιας υγείας και των δημόσιων δομών, αλλά η πρόσκαιρη κερδοσκοπία των ιδιωτών σε βάρος των πολιτών, τους οποίους αφήνει φτωχότερους δικαιωμάτων κάθε μέρα που περνάει.

Η πανδημία θα έπρεπε να είχε αποτελέσει ισχυρό «καμπανάκι», ώστε η κυβέρνηση να θωρακίσει επιτέλους το ΕΣΥ, επανδρώνοντας το με επαρκές προσωπικό και εξοπλισμό, αλλά παρ’ όλα αυτά αρκείται σε πρόσκαιρες και πρόχειρες παρεμβάσεις του τύπου «φορέστε μάσκα στα μέσα μεταφοράς», πετώντας το μπαλάκι στους πολίτες και συνεχίζοντας το εμετικό αφήγημα περί «ατομικής ευθύνης».

Πηγή: 2020mag.gr

Θέατρο Μοντέρνοι Καιροί

Δαμοκλέους 8 Γκάζι

Τηλ. 210 3470670

“Τα Όρια”

των Μιχαέλα Μιχαΐλοβ και Ράντου Απόστολ

Τα αδιέξοδα της Παιδείας μας

Μονόλογος

«Οι μεγάλες αποφάσεις για την ανθρωπότητα βρίσκονται στα χέρια και στις καρδιές των παιδιών του μέλλοντος»

Τελευταίες παραστάσεις μέχρι την Κυριακή 29 Ιανουαρίου

Ο Θίασος Μοντέρνοι Καιροί ολοκληρώνει, όπως ήταν προγραμματισμένο, την Κυριακή 29 Ιανουαρίου το σύγχρονο Ρουμάνικο έργο «Τα Όρια”, των Μιχαέλα Μιχαΐλοβ και Ράντου Απόστολ, σε σκηνοθεσία Κώστα Νταλιάνη με την Εβίτα Παπασπύρου σε ένα ερμηνευτικό στοίχημα…

Το έργο έχει ως θέμα ένα πραγματικό περιστατικό κακοποίησης (bullying) που συνέβη σε ένα σχολείο της Ρουμανίας. Η κακοποίηση και η σεξουαλική παρενόχληση είχε στόχο ένα υπέρβαρο κορίτσι. Και  η καθηγήτρια όμως, που προσπαθεί να το υπερασπιστεί, πέφτει κι αυτή θύμα κακοποίησης.

Ξεκινώντας από αυτό το περιστατικό το έργο και η παράσταση διεισδύουν στο καυτό  ζήτημα της Παιδείας με θάρρος και καυστικό χιούμορ.

“Τα Όρια”: Ένα τολμηρό, επίκαιρο έργο.

«Το σύστημα της διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος»

Μία ηθοποιός, πολλοί ρόλοι… Μπροστά μας παρελαύνει μια ολόκληρη σειρά από διαφορετικά πρόσωπα, με διαφορετικές απόψεις γύρω από την Παιδεία. Συγκρούονται μεταξύ τους, αντιπαρατίθενται, καμμιά φορά καυγαδίζουν κιόλας. Όλα αυτά τα πρόσωπα ερμηνεύονται από μια ηθοποιό, σε ένα ερμηνευτικό μαραθώνιο.

Μέσα από το καταλυτικό χιούμορ του έργου και τα σχόλια σπουδαίων Εκπαιδευτικών από όλον τον κόσμο, φωτίζονται οι κακοδαιμονίες της Εκπαίδευσης, οι συγκρούσεις ανάμεσα σε  μαθητές- γονείς - δασκάλους - κράτος και ο εγκλωβισμός των δασκάλων - καθηγητών μέσα στα γρανάζια του εκπαιδευτικού συστήματος.

Όλα αυτά έχουν όρια;

Πολλοί ρόλοι, μια ερμηνευτική πρόκληση

Ερμηνεύει η Εβίτα Παπασπύρου

Οι Συντελεστές:

Συγγραφείς: Μιχαέλα Μιχαΐλοβ και Ράντου Απόστολ

Μετάφραση: Τίνα Γιαννούλη

Δραματουργική επεξεργασία:: Κώστας Νταλιάνης -  Εβίτας Παπασπύρου

Σκηνοθεσία: Κώστας Νταλιάνης

Σκηνικά: Αντώνης Χαλκιάς

Κοστούμια: Αίσα Ντίρι

Σκηνοθετική επιμέλεια κινηματογραφημένου υλικού : Κώστας Σταματόπουλος

Κάμερα - Επεξεργασία Εικόνας: Σέργιος Κολισίκας

Μοντάζ - Γραφικά Βίντεο: Γιάννης Μαρούδας

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρία Λάμπρου

Ήχος, Φως, Βίντεο: Ευγνωσία Σοφιανίδου

Γραφικά Εντύπων: Ευγνωσία Σοφιανίδου

Φωτογράφιση: Φώτης Πλέγας

Η Μουσική Επιμέλεια και οι Φωτισμοί είναι του σκηνοθέτη.

Ακούγονται οι  ηθοποιοί:  Βασίλης Γεωργοσόπουλος, Κατερίνα Κοντογούρη, Ειρήνη Δρακουλέλη, Κώστας Νταλιάνης

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ(μέχρι την Κυριακή 29 Ιανουαρίου)
Σάββατο: 21.30
Κυριακή: 19.00

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
TICKET SERVICES
Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39, Αθήνα
Τηλεφωνικά: 2107234567
Online: https://www.ticketservices.gr/event/theatro-monternoi-kairoi-ta-oria/

Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 10 λεπτά

Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Το έργο είναι ενταγμένο σε ένα διετές ευρωπαϊκό πρόγραμμα (Creative Europe) και ανεβαίνει ταυτόχρονα σε τρεις χώρες:

Ρουμανία, Πορτογαλία και Ελλάδα 

Πρώτος στο βήμα του μάρτυρα ανέβηκε ο αστυνομικός Δημήτρης Μπάγιος, ο οποίος -όπως κατέθεσε- μαζί με τον συνάδελφό του Μπιάκη Ανδρέα συνέλεξαν το μαχαίρι του καθ’ ομολογίαν δράστη της δολοφονίας Φύσσα. 

«Όλο το περαστικό κράτησε λίγα λεπτά, εγώ ήμουν παρατηρητής» είπε ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, συνεισφέροντας ωστόσο ελάχιστα για τα όσα διαδραματίστηκαν το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου του 2013, από τη στιγμή που οι αστυνομικοί έλαβαν σήμα για 50 άτομα που κατευθύνονταν στη καφετέρια «Κοράλλι» μέχρι τη σύλληψη Ρουπακιά καθ' υπόδειξη του μαχαιρωμένου Παύλου Φύσσα.

Πρόεδρος: Κρατούσαν κάτι; Στην πρώτη κατάθεση λέτε κρατούσαν ρόπαλα.
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι για ρόπαλα, κρατούσαν κράνη.

Ο μάρτυρας αστυνομικός στις περισσότερες ερωτήσεις που δέχτηκε είτε από έδρας είτε από τους δικηγόρους απάντησε «δεν θυμάμαι».

Εισαγγελέας: Υπήρξαν περαστικοί στη διάρκεια του επεισοδίου;
Μάρτυρας: Στην Τσαλδάρη είχε κόσμο, ναι.
Εισαγγελέας: Πόσοι ήταν; Τέσσερις, πέντε, πενήντα;
Μάρτυρας: : Δεν μπορώ να πω.
Εισαγγελέας: Περάσατε τρέχοντας τη νησίδα, είδατε άλλα άτομα;
Μάρτυρας: Όχι απ' όσο θυμάμαι.
Εισαγγελέας: «Κάποια άτομα, τέσσερα, πέντε να τρέχουν» λέτε στην κατάθεσή σας
Μάρτυρας: Δεν το θυμάμαι αυτό τώρα.
Εισαγγελέας: Τσακώνονταν ο Ρουπακιάς με τον Φύσσα; Το μάθατε;
Μάρτυρας: Δεν το θυμάμαι.
Εισαγγελέας: Έχετε πει τέσσερις, πέντε χτυπούσαν τον Φύσσα.
Μάρτυρας: Μπορεί να μου το είπανε οι συνάδελφοι, δεν το θυμάμαι.
Εισαγγελέας: Απέσπασε κάποιος τον Ρουπακιά;
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι.
Εισαγγελέας: Λέτε κάποιος τον έσπρωξε για να τον αποσπάσει.
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι.
Εισαγγελέας: Ρωτήσατε για μάρτυρες;
Μάρτυρας: Απ' όσο θυμάμαι κανείς δεν ήξερε τίποτα.

Σε ερωτήσεις της Πολιτικής Αγωγής (Υποστήριξη Κατηγορίας) ο μάρτυρας αστυνομικός είπε ότι η εικόνα των 50 ατόμων ήταν εκφοβιστική και πως στην αρχή πίστευε ότι πρόκειται για «διαφορά φιλάθλων». Κληθείς να απαντήσει για την πρωτόδικη εκτίμησή του ότι έπρεπε στο σημείο να έχει αποφασιστεί η ενίσχυση των αστυνομικών δυνάμεων και για το εάν αποδίδει κάπου ότι έγινε λάθος από τις αστυνομικές δυνάμεις, είπε «δεν ξέρω».

Στο βήμα του μάρτυρα ανέβηκε επίσης και ο αστυνομικός της ΔΙΑΣ, Ανδρέας Μπιάγκης, ζευγάρι στην μηχανή με τον προηγούμενο μάρτυρα το επίμαχο βράδυ, ωστόσο η κατάθεσή του διέκοψε για την Παρασκευή 27/1.

Πηγή: tvxs.gr

Μια σπουδαία πρωτοβουλία από το Πανόραμα Θεσσαλονίκης που αξίζει να μαθευτεί, δημοσιοποιεί το Αθηναϊκό Πρακτοκείο Ειδήσεων

Πρόκειται για μία κολεκτίβα καλλιτεχνών που πειραματίζεται στην ημιαυτόνομη διαβίωση ατόμων με αναπηρία. Όπως αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ:

Απ’ έξω είναι μια μονοκατοικία σαν όλες τις άλλες στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. Κάθε Παρασκευή όμως, όταν γονείς κρατώντας τις βαλίτσες των παιδιών τους, τα συνοδεύουν ως την πόρτα και τα αποχαιρετούν ως την Κυριακή, μετατρέπεται σε ένα ιδιαίτερο εγχείρημα ημιαυτόνομης διαβίωσης ατόμων με αναπηρία. Σ’ αυτό συμμετέχουν μέλη της κολεκτίβας καλλιτεχνών με και χωρίς αναπηρία «Εν Δυνάμει», με πλούσια δράση τα τελευταία 15 χρόνια, στην οποία ξεχωρίζει η παράσταση «Ερωτευμένα άλογα».

Εδώ και περίπου 2 μήνες, 12 μέλη της ομάδας μετακομίζουν προσωρινά σε ένα σπίτι στο Πανόραμα, όπου συγκατοικούν για 3 μέρες. Την Παρασκευή το μεσημέρι, αφήνουν τη βαλίτσα τους δίπλα στο κρεβάτι που επέλεξαν να κοιμηθούν, το στρώνουν με το σεντόνι και τη μαξιλαροθήκη τους, τακτοποιούν τα πράγματά τους και όλοι μαζί, αρχίζουν να καθαρίζουν το σπίτι.

Σκουπίζουν προσεκτικά την αυλή, σφουγγαρίζουν τους εσωτερικούς χώρους, καθαρίζουν την κουζίνα, κάνουν εν ολίγοις ό,τι χρειάζεται για να ετοιμάσουν τη διαμονή τους. Άλλωστε, οι επόμενες ώρες τους θα είναι γεμάτες με πρόβες χορού ή θεατρικών παραστάσεων, γιόγκα, ζωγραφική αλλά και, όπως όλα τα νέα άτομα, με πάρτι, μουσική, επιτραπέζια και πίτσα!

«Ήταν μια ανάγκη που ξεκίνησε κυρίως από τα ίδια τα παιδιά όσο μεγάλωνε η αγάπη μεταξύ τους και η ένταξη μέσα στην ομάδα. Ήθελαν να πάρουν την ευθύνη της ζωής τους και να δημιουργήσουν αναμνήσεις μέσα από την επιθυμία να έχουν το δικό τους σπίτι. Ψάχναμε για αρκετό καιρό κατοικίες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν αυτή τη συνθήκη που θέλαμε να εφαρμόσουμε, όπως είναι στις παραστάσεις μας, αυτή την κατεκτημένη μεθοδολογία του «Εν Δυνάμει», που μπορεί να εφαρμοστεί και στον τρόπο που ζούμε και όχι μόνο στον τρόπο που δημιουργούμε τέχνη», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ελένη Δημοπούλου, μία από τις ιδρύτριες και καλλιτεχνική διευθύντρια της ομάδας και μητέρα της Λωξάνδρας Λούκας, της πρώτης ηθοποιού με σύνδρομο Down που ανέβηκε στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Να αγαπήσουμε το ανοίκειό μας
Ανταποκρινόμενοι στο αίτημα των μελών της ομάδας, οι γονείς ξεκίνησαν αρχικά να οργανώνουν στα σπίτια τους διανυκτερεύσεις παιδιών, κάτι που σύμφωνα με την κ. Δημοπούλου, ήταν πολύ εποικοδομητικό, χρήσιμο και απαραίτητο γιατί όλοι είναι διαφορετικοί στο οικείο τους περιβάλλον και διαφορετικοί στη συγκατοίκηση, όπου πρέπει το «εγώ» να ταυτιστεί με το «εμείς». Τελικά βρέθηκε και νοικιάστηκε από ένα μέλος της ομάδας, η μονοκατοικία στο Πανόραμα, που ξεκίνησε να λειτουργεί από τον περασμένο Νοέμβριο.

Σχολιάζοντας η κ. Δημοπούλου τα υπόλοιπα εγχειρήματα ημιαυτόνομης διαβίωσης που υλοποιούνται στη χώρα μας, ξεκαθάρισε ότι υπάρχουν μεν κατοικίες, αλλά είναι πιο δομημένες και πιο συστηματοποιημένες.

«Από τη μια αυτό είναι καλό αλλά από την άλλη, εγώ σαν μαμά και σαν Ελένη, δεν θα ήθελα να ζω σε ένα σύστημα, θα ήθελα το σύστημα να υπηρετεί εμένα κι όχι εγώ αυτό. Δηλαδή, στο σπίτι στο Πανόραμα, ακόμη και το τι θα φάμε συναποφασίζεται, υπάρχει μεγάλος κόπος στην οργάνωση της ελεύθερης γνώμης. Μπορούμε βέβαια να βάλουμε ένα νόμο και όλα να τελειώνουν, αλλά εδώ θέλουμε οι κανόνες του σπιτιού να διέπονται από την ανάγκη να ζήσουμε μαζί, να αγαπηθούμε και να υπάρχει κατανόηση της άλλης προσωπικότητας. Όπως και τα άλλα μέλη χωρίς αναπηρία, αυτό προσπαθούμε να κάνουμε, να αποδεχτούμε, να κατανοήσουμε και να αγαπήσουμε το ανοίκειό μας, το διαφορετικό μας».

Πάντως, για να φτάσουν τα μέλη της ομάδας στην ημιαυτόνομη διαβίωση, έχουν «δοκιμαστεί» ήδη σε πολλά ταξίδια που έκαναν για την ανάγκη των παραστάσεων καθώς το θέατρο τους έδωσε τη δυνατότητα να μοιράζονται σπίτια, φαγητά και να συγκατοικούν… «Δεν ξέρω πώς θα πάει αυτό το εγχείρημα που είναι ακόμη σε ένα πειραματικό στάδιο και είμαστε πολύ προσεκτικοί. Όμως, αυτή τη στιγμή νομίζω πως κάθε Παρασκευή είναι μια γιορτή», επισημαίνει η κ. Δημοπούλου.

Παρεΐστικη συγκατοίκηση, όχι αντικατάσταση των γονέων
Συγκάτοικοι και όχι διαχειριστές του σπιτιού, όπως οι ίδιοι διευκρινίζουν, είναι η Αγάπη Θεοδωρίδου- Κουνινή και ο Γιάννος Γαβαλάς, μέλη της «Εν Δυνάμει».

«Κάθε Παρασκευή ερχόμαστε μαζί με τα παιδιά και ζούμε σαν συγκάτοικοι, κάνουμε ό,τι κάνει μια παρέα που ζει στο ίδιο σπίτι, είναι μια πολύ όμορφη ανταλλαγή και συνύπαρξη», λέει η Αγάπη, ενώ ο Γιάννος σημειώνει ότι η προσπάθεια γίνεται για να μάθουν -όπως και τα άτομα χωρίς αναπηρία- πώς να μένουν με άλλους συγκατοίκους. «Όπως κι εμείς όταν φύγαμε από το δικό μας σπίτι κι αρχίσαμε να βγαίνουμε στην έξω κοινότητα, το ίδιο είναι και γι’ αυτούς, σιγά σιγά να μάθουν πώς μπορούν να συμβιώσουν», αναφέρει ο Γιάννος.

«Για μένα», συνεχίζει, «είναι ένα πραγματικό πείραμα ημιαυτόνομης διαβίωσης, γιατί συνήθως αυτό που γίνεται είναι ότι η κοινωνία προσπαθεί να βρει κάποιους να αντικαταστήσουν τους γονείς. Θέλω να προσπαθήσουμε να βελτιώνουμε τις δεξιότητες που ήδη έχουν ή κι αν δεν τις έχουν, δεν θα πιέσουμε γιατί υπάρχουν συγκάτοικοι».

Συμπαραστάτες οι γονείς
Για την Έλενα Παπαδοπούλου, μητέρα της 24χρονης Ευτέρπης, το εγχείρημα είναι πολύ σημαντικό, γιατί όλοι οι γονείς έχουν πάντα στις σκέψεις τους ότι μεγαλώνουν τα παιδιά. «Η Ευτέρπη θέλει να είναι όπως και τα άλλα παιδιά της ηλικίας της, θέλει να έχει τον χώρο της και κυρίως τους φίλους της και νομίζω ότι αυτό που δίνει το σπίτι είναι ότι βρίσκονται οι φίλοι μαζί και κυρίως άτομα με τα οποία αισθάνεται οικειότητα».

Η Όλγα Δρίστα, μητέρα της 33χρονης Θεανούς, χαρακτηρίζει πάντως την ημιαυτόνομη διαβίωση, ένα εγχείρημα ανακουφιστικό και ηρεμιστικό, καθώς η κόρη τους δείχνει να τα καταφέρνει παρά την ανησυχία των γονιών αν μπορεί και χωρίς αυτούς.

Όσο για τα ίδια τα άτομα που συμμετέχουν σ’ αυτό το ιδιαίτερο πείραμα ημιαυτόνομης διαβίωσης, η χαρά για το γεγονός ότι θα περάσουν τρεις μέρες με τους φίλους τους είναι έκδηλη, όπως και η προσπάθεια να φροντίσουν μόνοι τον εαυτό τους και να ανταποκριθούν στους όρους μιας συμβίωσης. Και τα περιγράφει όλα αυτά η 24χρονη Θεανώ, η οποία στην αρχή παραξενεύτηκε με το σπίτι και τη συγκεκριμένη συνθήκη, αλλά γρήγορα το αγάπησε. «Μ’ αρέσει η παρέα και οι φίλοι μου, που είναι ο Αλέκος εδώ και όλη η ομάδα. Κάνουμε θέατρο, είναι πολύ ωραία, τραγουδάμε, χορεύουμε, κάνουμε πάρτι, θέλω να έρχομαι κάθε Παρασκευή, δεν το αλλάζω με τίποτα», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Πηγή: rosa.gr

-Μια από τις πιο πρωτοποριακές παραστάσεις της σεζόν, Το Ημερολόγιο Μιας Τρελής, βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Νικολάι Γκόγκολ, έρχεται στο θέατρο Αλκμήνη 

Από το Σάββατο 28 Ιανουαρίου και κάθε Σάββατο στις 21:30 το θεατρόφιλο κοινό της πρωτεύουσας θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει έναν από τους γνωστότερους μονολόγους στην ιστορία του θεάτρου, μέσα από μια τολμηρή, σύγχρονα ανατρεπτική και πάνω από όλα ανθρώπινη σκοπιά. Το «Ημερολόγιο Ενός Τρελού» μετατρέπεται σε «Ημερολόγιο Μιας Τρελής», μέσα από ένα queer reboot στη σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη που θα συζητηθεί. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το έργο του Ν.Β. Γκόγκολ «Το Ημερολόγιο Ενός Τρελού» έχει κατοχυρώσει μια ξεχωριστή θέση όχι μόνο στη ρωσική, αλλά και στην παγκόσμια δραματουργία του 19ου αιώνα, έχοντας διαχρονική αξία. Και αυτό γιατί τόλμησε να πραγματευτεί ζητήματα-ταμπού σε μια εποχή που τα κοινωνικά αντανακλαστικά ορίζονταν από κραταιές προκαταλήψεις και ταξικά στερεότυπα, με βαθύτατες ρίζες την υποκρισία, την καταπίεση και το φόβο.
Όλα τα παραπάνω ακούγονται τόσο επίκαιρα και αυτός είναι και ο λόγος που το έργο έρχεται στο σήμερα, μέσα από τα μάτια ενός ατόμου που λειτουργεί ως οικουμενικό σύμβολο στους αγώνες για το δίκαιο και την ισότητα: μιας queer γυναίκας.

Η Αγία Πετρούπολη του 1850 μεταφέρεται στη σκληρή πραγματικότητα της σύγχρονης ομοφοβικής και σεξιστικής Αθήνας, σε μια παράσταση που θέλει να μιλήσει για τους ανθρώπους που η κοινωνία έχει τοποθετήσει στο περιθώριο.
Ο πολύπειρος σκηνοθέτης Γιάννης Νικολαΐδης, μετρώντας πάνω από 50 χρόνια στο «σανίδι», αποσκοπεί στο να αναδείξει ένα θέατρο προσανατολισμένο σε καίρια ζητήματα. Έτσι, με το «Ημερολόγιο Μιας Τρελής» το βλέμμα μας στρέφεται στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, και συγκεκριμένα στις queer τρανς γυναίκες, ίσως την πιο περιθωριοποιημένη από όλες τις κοινωνικές ομάδες. 

Στο ρόλο της Αυξεντίας πρωταγωνιστεί η Φωτεινή Φιλοσόφου, σε μια πρωτότυπη διασκευή που μπορεί μεν να βασίζεται σε προϋπάρχον κείμενο, στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Νικολάι Γκόγκολ, όμως όταν ο βασικός αυτός καμβάς επικεντρώνεται στο σημερινό υλικό, το όλο εγχείρημα προμηνύεται συγκλονιστικό. 
Από εκεί που οι ΛΟΑΤΚΙ χαρακτήρες εμφανίζονταν μέχρι πρότινος στις καλλιτεχνικές παραγωγές ως καρικατούρες ή αντικείμενα χλευασμού και κακοποιητικών συμπεριφορών, το έργο αυτό έρχεται να παρουσιάσει τη διαφορετικότητα σε πρώτο ρόλο, όχι ως σημαία που πρέπει να κυματίζει επιδεικτικά, αλλά ως κάτι το οποίο ο συντηρητικός ορθολογισμός της εποχής αρνείται να συζητήσει , να αποδεχθεί και να παύσει να θεωρεί πληγή.
Διότι ο κόσμος είναι πολύ πιο όμορφος όταν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, αλλά και τους γύρω μας για αυτό που είναι πραγματικά.
Η παράσταση είναι κατάλληλη για ανηλίκους άνω των 14 ετών.

Ταυτότητα Παράστασης
Συγγραφέας: Νικολάι Γκόγκολ
Διασκευή/Δραματουργική επεξεργασία: Στέφανος Νικολαΐδης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Νικολαΐδης
Σκηνικά/Κοστούμια: Όλγα Σχοινά
Μουσική επιμέλεια: Στέφανος Νικολαΐδης
Φωτισμοί: Στέφανος Κομιανός
Φωτογραφίες: Γιάννης Ανδρουλάκης
Promo Trailer: Αντώνης Μανδράνης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σπύρος Κωνσταντούλας
Hairstyling & Makeup artists: Soul Rockers Makeup

Πληροφορίες
Θέατρο Αλκμήνη
Αλκμήνης 8-12, Κεραμεικός
Τηλέφωνο 210-3428650

‘Το Ημερολόγιο μιας Τρελής’, βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Νικολάι Γκόγκολ
Διάρκεια: 90 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Πρεμιέρα: Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2023
Παραστάσεις: Κάθε Σάββατο στις 21:00

Εισιτήρια
Τιμές Εισιτηρίων: Γενική είσοδος 15 ευρώ- Μειωμένο 12 ευρώ (για φοιτητές, ΑΜΕΑ, ανέργους, άνω των 65 ετών κ.λπ.)

Προπώληση
Ticketservice.gr και στα ταμεία του θεάτρου
 

Η κυβέρνηση της Βρετανίας ανακοίνωσε την Τρίτη (24/01) πως διακόσια προσφυγόπουλα και μεταναστόπουλα που φιλοξενούνταν σε βρετανικά ξενοδοχεία έχουν εξαφανιστεί και κατηγορείται από την αντιπολίτευση ότι «εγκατέλειψε» αυτά τα παιδιά.

Απαντώντας σε επερώτηση για το θέμα αυτό στο Κοινοβούλιο ο υφυπουργός Μετανάστευσης Ρόμπερτ Τζένρικ είπε ότι από τον Ιούλιο του 2021 φιλοξενήθηκαν σε ξενοδοχεία 4.600 ασυνόδευτοι ανήλικοι, σε μια περίοδο που ο αριθμός-ρεκόρ εκείνων που διαπλέουν τη Μάγχη με μικρά σκάφη (45.000 το 2022) θέτει υπό πίεση το βρετανικό σύστημα ασύλου.

Σύμφωνα με τον Τζένρικ αναφέρθηκαν 440 «εξαφανίσεις» και ακόμη δεν έχουν εντοπιστεί τα 200 από αυτά τα παιδιά. Τα 13 ήταν ηλικίας κάτω των 16 ετών. Μόνο ένα είναι κορίτσι.

«Όταν εξαφανίζεται ένα παιδί, τίθεται σε εφαρμογή ένα πρωτόκολλο ώστε οι  αρχές να καθορίσουν πού βρίσκεται και να βεβαιωθούν για την ασφάλειά του», συνέχισε ο υπουργός, εξηγώντας ότι οι ανήλικοι δεν «κρατούνται» στα ξενοδοχεία και είναι ελεύθεροι να φύγουν όποτε το επιθυμούν.

Η Οικολόγος βουλευτής Κάρολιν Λούκας, που είχε θέσει την επερώτηση, έκρινε «φρικτό» το γεγονός ότι το υπουργείο Εσωτερικών «εγκαταλείπει ευάλωτα παιδιά».

Σύμφωνα με τον συντηρητικό βουλευτή Τιμ Λόουτον, δεν υπήρξε καμία αναφορά στην αστυνομία του Σάσεξ για απαγωγή παιδιών από συμμορίες.

Την Κυριακή, η εφημερίδα “The Observer” έκανε λόγο για απαγωγές παιδιών που φιλοξενούνταν σε ένα ξενοδοχείο της παραθαλάσσιας πόλης Μπράιτον, επικαλούμενη έναν μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος ο οποίος εργάζεται για έναν προμηθευτή του υπουργείου Εσωτερικών. Η εφημερίδα επικαλείται επίσης πηγές στις υπηρεσίες προστασίας ανηλίκων.

Η προστασία των παιδιών είναι χρέος όλων. Η πολιτεία οφείλει την μέριμνα και την προστασία των δικαιωμάτων όλων των παιδιών πόσο μάλλον όταν είναι ασυνόδευτα προσφυγόπουλα και μεταναστόπουλα και οι γονείς τους τα έστειλαν σε άλλη χώρα για καλύτερη ζωή. Πρέπει να είμαστε εκεί για όλα τα παιδιά που το έχουν ανάγκη.

“Οι Τ(ρ)όποι Του Κόσμου” από τον Χρήστο Κούρτογλου

Ο νέος τραγουδοποιός Χρήστος Κούρτογλου μετά τις κυκλοφορίες των τραγουδιών “Όλο Τρέχω” και «Λαβύρινθοι», επανέρχεται με την καινούργια του δημιουργία με τίτλο “Οι Τ(ρ)όποι Του Κόσμου”.

Στο τραγούδι τη μουσική υπογράφει ο ίδιος ενώ τους στίχους ο Βαλάντης Κωσταλάρ.

Την ενορχήστρωση και την παραγωγή υπογράφει ο Δημήτρης Σιάμπος, ο οποίος έπαιξε και τις κιθάρες και το μπάσο, η ηχοληψία και η μίξη πραγματοποιήθηκαν από τον Σωτήρη Ζηλιασκόπουλο ενώ το mastering από τον Νίκο Μέρμηγκα στα “Antart Studios”.

Τη σκηνοθεσία και το μοντάζ του music video υπογράφει ο Σπύρος Μαλτέζος.

Το εξώφυλλο του τραγουδιού επιμελήθηκε ο Χρήστος Κούρτογλου.

Και επειδή “αυτό είναι ένα τραγούδι που φουσκώνει και σε ενώνει” μπείτε να το ακούσετε και και θα δείτε πως “δεν είμαστε μόνοι”.

Κυκλοφορεί
στην Apple Music https://music.apple.com/us/artist/christos-kourtoglou/1609773883
και στο Spotify https://open.spotify.com/artist/6G21OPFwBJikwKXZmNJmIw?si=IJ9tASqDSteFJu62gCqn1g

Λίγα λόγια για τον Χρήστο Κούρτογλου

Ο Χρήστος Κούρτογλου είναι ένας νέος ποπ-έντεχνος μουσικός/συνθέτης και ηθοποιός που μεγάλωσε στη Βέροια και έχει πλέον ως βάση του την Αθήνα.
Έχει σπουδάσει Τραγούδι στην Αντωνιάδειο Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών Βέροιας και Υποκριτική στην Ανώτερη Δραματική Σχολή “Πράξη Επτά”. Παίζει κιθάρα, πιάνο και γιουκαλίλι ενώ παράλληλα πειραματίζεται με “εναλλακτικούς” και ηλεκτρονικούς ήχους. Από πολύ μικρή ηλικία θυμάται να κλείνεται στο δωμάτιο του και με μια ηλεκτρική κιθάρα - παιχνίδι και έναν μαρκαδόρο για μικρόφωνο να δίνει συναυλίες στο πολυπληθές κοινό του. Σήμερα στα 24 του χρόνια το όνειρο αυτό σπάει την πόρτα του δωματίου του και ξεχύνεται στους δρόμους.

Instagram: https://www.instagram.com/chriskourtoglou/

Facebook: https://www.facebook.com/chriskourto/

YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCmvL66TxXoNy61zoDWlAC4Q/featured

Σύσσωμοι οι καθηγητές της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, δήλωσαν την πρόθεση τους να παραιτηθούν εάν η κυβέρνηση δεν δεν υποχωρήσει σε ό,τι αφορά την απόφαση που υποβαθμίζει τα πτυχία των καλλιτεχνών.

Ο Σύλλογος Διδασκόντων της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου σε σημερινή συνέντευξη Τύπου ξεκαθάρισε : «Η κατάληψη της Δραματικής Σχολής συνεχίζεται, εφόσον δεν υπάρχει κάποιο δείγμα θετικής επίλυσης του ζητήματος, με κίνδυνο σε λίγες εβδομάδες να χαθεί οριστικά το έτος σπουδών. Δηλώνουμε, λοιπόν, ότι εάν μέχρι τις 8/2 –οριακή ημερομηνία για την απώλεια του σπουδαστικού έτους– δεν έχουμε έμπρακτες ενδείξεις ότι οδεύουμε προς τροποποίηση του Προεδρικού Διατάγματος σύσσωμοι εμείς, οι καθηγητές της Σχολής, θα υποβάλλουμε την παραίτησή μας».

Υπενθυμίζεται ότι η κατάληψη της σχολής του Εθνικού Θεάτρου ξεκίνησε στις 22 Δεκεμβρίου, αντιδρώντας στο νέο ΦΕΚ, σύμφωνα με το οποίο οι απόφοιτοι δραματικών σχολών και ηθοποιοί θεωρούνται πλέον απόφοιτοι Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, δηλαδή απόφοιτοι Λυκείου.

Έκτοτε ο καλλιτεχνικός χώρος και οι φοιητικοί σύλλογοι βρίσκονται σε συνεχείς κινητοποιήσεις ενάντια στο το προεδρικό διάταγμα που υποβαθμίζει τα πτυχία των καλλιτεχνών.

Με ανακοίνωση τους ο Σύλλογος Διδασκόντων της Ανώτερης Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου δήλωσε μεταξύ άλλων: «Η κατάληψη της Δραματικής Σχολής συνεχίζεται, εφόσον δεν υπάρχει κάποιο δείγμα θετικής επίλυσης του ζητήματος, με κίνδυνο σε λίγες εβδομάδες να χαθεί οριστικά το έτος σπουδών. Δηλώνουμε, λοιπόν, ότι εάν μέχρι τις 8/2 –οριακή ημερομηνία για την απώλεια του σπουδαστικού έτους– δεν έχουμε έμπρακτες ενδείξεις ότι οδεύουμε προς τροποποίηση του Π.Δ., σύσσωμοι εμείς, οι καθηγητές της Σχολής, θα υποβάλλουμε την παραίτησή μας.»

Η ανακοίνωση του Συλλόγου Διδασκόντων της Ανώτερης Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου:

Μια μικρή ιστορική αναδρομή για να φτάσουμε στο σήμερα:

Το 1981 οι καλλιτεχνικές σχολές περνούν από την αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας σε αυτήν του Υπουργείου Πολιτισμού. Με βάση το Νόμο 1158 –που συνεχίζει να ισχύει μέχρι σήμερα– οι δραματικές σχολές, δημόσιες και ιδιωτικές, ανήκουν στην ανώτερη βαθμίδα εκπαίδευσης. Εποπτεύονται από το Υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο είναι και ο κρατικός φορέας που απονέμει τους τίτλους σπουδών μετά από εισαγωγικές, κατατακτήριες και απολυτήριες εξετάσεις των σπουδαστών ενώπιον ειδικών επιτροπών του Υπουργείου.

Από το 1981 μέχρι το 2003, το Υπουργείο Παιδείας μέσω ειδικών οργανισμών, ισοτιμούσε τα διπλώματα των καλλιτεχνικών σχολών με πτυχία ΤΕΙ.

Μετά το 2003, με την κατάργηση της ανώτερης εκπαίδευσης, το Υπουργείο Παιδείας σταματά την ισοτίμηση των διπλωμάτων. Οι δραματικές σχολές μένουν έτσι στον αέρα, καθώς οι 3ετείς (τουλάχιστον) σπουδές που παρέχουν ουσιαστικά δεν αντιστοιχούν σε τίποτα! Συνεχίζουν όμως να ονομάζονται επισήμως «Ανώτερες»!

Πολλές φορές οι αρμόδιοι επαγγελματικοί φορείς των καλλιτεχνών προσπάθησαν να ευαισθητοποιήσουν την Πολιτεία απέναντι σ’ αυτό το παράλογο, αλλά συναντούσαν είτε την απροθυμία συνεργασίας των Υπουργείων, είτε την ασυνέχεια της δημόσιας διοίκησης με τις αλλεπάλληλες αλλαγές υπουργών, είτε τη σθεναρή αντίσταση μερίδας ακαδημαϊκών.

Στις 17/12/2022, λοιπόν, υπογράφεται το Προεδρικό Διάταγμα 85 με πρωτοβουλία των Υπουργών Παιδείας και Εργασίας, χωρίς καν να ζητηθεί η γνωμοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού που είναι και αρμόδιο για τις καλλιτεχνικές σπουδές. Σε αυτό το Διάταγμα επιχειρείται να στριμωχτούν οι 8 βαθμίδες που αναγνωρίζει η Εκπαίδευση στις 4 κατηγορίες που αναγνωρίζει το Προσοντολόγιο του Δημοσίου. Και επινοείται ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ κατηγορία « Δ.Ε. αποφοίτων καλλιτεχνικών σχολών», υποβιβάζοντας έτσι τις 3ετείς καλλιτεχνικές σπουδές στο επίπεδο της κατηγορίας του απολυτηρίου Λυκείου.

Ήδη γνωρίζετε τη μεγάλη κινητοποίηση ολόκληρου του καλλιτεχνικού κόσμου και τις προσπάθειες των φορέων να ανοίξουν διάλογο με τους αρμόδιους της Πολιτείας. Αλλά μέχρι και σήμερα οι προσπάθειες υπήρξαν άκαρπες. Οι αρμόδιοι υφυπουργοί απαντούν απαξιώνοντας τη σπουδαιότητα του προβλήματος. Σκόπιμα αναφέρονται μόνο στη σχέση που έχουν π.χ. οι ηθοποιοί με τα Κρατικά Θέατρα, λέγοντας ότι «δεν αλλάζει τίποτα, εφόσον προσλαμβάνεστε με οντισιόν», και αποσιωπώντας έτσι το πλήθος άλλων μορφών που μπορεί να πάρει η σχέση των καλλιτεχνών με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Σκόπιμα διαδίδουν ότι «οι καλλιτέχνες, με 3ετείς σπουδές, θέλουν να πάρουν και πτυχίο ΑΕΙ». Πρόσφατα μάλιστα φτάσαμε σε σημείο αρθρογράφοι να αποκαλούν «κοινωνικό συντηρητισμό και αναχρονισμό» τη σημασία που δίνουν οι καλλιτέχνες στους τίτλους σπουδών τους. Και δεν διστάζουν να τους κατηγορήσουν ως υποκινούμενους από κόμματα της αντιπολίτευσης!

Αλλά δεν λένε λέξη:
•   για τα ζητήματα που θα ανακύψουν και αφορούν το δικαίωμά τους στη μετέπειτα καλλιτεχνική και εκπαιδευτική τους εξέλιξη
•   για τα προβλήματα στην αναγνώριση των σπουδών τους από Ιδρύματα του εξωτερικού
•   για τη μείωση των αποδοχών των καλλιτεχνών, αφού θα αμείβονται ως απόφοιτοι Λυκείου
•   για την εργασιακή τους ανασφάλεια αλλά και την αποδυνάμωση της επαγγελματικής τους θέσης.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ξεκίνησε και η κατάληψη της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (όπως και εκείνη του ΚΘΒΕ και του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας). Μια σχολή σε κατάληψη δεν είναι κάτι ευχάριστο. Δεν είναι κανονικότητα. Οι συνέπειες στην εκπαιδευτική διαδικασία είναι επώδυνες. Ωστόσο, στην καρδιά των σπουδαστών μας είναι τόσο μεγάλη η αίσθηση αδικίας, απαξίωσης και περιφρόνησης από μέρους της Πολιτείας, που δεν μπορούμε παρά να τους συμπαρασταθούμε, εφόσον αυτή την αδικία τη διαπιστώνουμε κι εμείς οι ίδιοι.

Ο Σύλλογος Καθηγητών της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου γνωρίζει ότι για να επιλυθεί η εκκρεμότητα της διαβάθμισης των δραματικών σπουδών οι διαδικασίες μπορεί να είναι χρονοβόρες. Χρειάζεται όμως η πολιτική βούληση γι’ αυτή την επίλυση, καθώς και σαφή δείγματα ότι θα ξεκινήσουν επιτέλους οι διεργασίες. Σε αυτό το πλαίσιο και με δεδομένη την κατάληψη της σχολής, ο Σύλλογος αποφάσισε μια σειρά από ενέργειες:

Ζητά την άμεση τροποποίηση του Προεδρικού Διατάγματος 85/22, και την ένταξη των αποφοίτων καλλιτεχνικών σχολών στην κατηγορία Τ.Ε. (Τεχνολογικής Εκπαίδευσης).

Απευθύνει αίτημα ακρόασης προς τον Πρωθυπουργό και τους αρμόδιους για το θέμα Υπουργούς.

Στέκεται αλληλέγγυος στην κίνηση των ιδιωτικών δραματικών σχολών να προσφύγουν δικαστικά στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Σε συνεννόηση με τις νομικές υπηρεσίες του Εθνικού Θεάτρου, επεξεργάζεται προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Καλεί σε διάλογο τους καθηγητές της Σχολής του ΚΘΒΕ και της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, με σκοπό τον συντονισμό των ενεργειών μας.

Με δεδομένη την ανακοίνωση συμπαράστασης εκ μέρους του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης και των Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ της Αθήνας ζητάμε να ξεκινήσουμε έναν διάλογο με όλα τα τμήματα θεατρικών σπουδών για τη δίκαιη διευθέτηση των εκκρεμοτήτων.

Η κατάληψη της Δραματικής Σχολής συνεχίζεται, εφόσον δεν υπάρχει κάποιο δείγμα θετικής επίλυσης του ζητήματος, με κίνδυνο σε λίγες εβδομάδες να χαθεί οριστικά το έτος σπουδών. Δηλώνουμε, λοιπόν, ότι εάν μέχρι τις 8/2 –οριακή ημερομηνία για την απώλεια του σπουδαστικού έτους– δεν έχουμε έμπρακτες ενδείξεις ότι οδεύουμε προς τροποποίηση του Π.Δ., σύσσωμοι εμείς, οι καθηγητές της Σχολής, θα υποβάλλουμε την παραίτησή μας. Πηγή: www.rosa.gr