Η Λίνα Ροδοπούλου μας προσκαλεί σε ένα μουσικό ταξίδι γύρω από τη Μεσόγειο για 4 Σαββατόβραδα (το πρώτο Σάββατο κάθε μήνα) στο εστιατόριο Ivis 4 στο Ψυρρή, έναν υπέροχο χώρο με μοναδική αισθητική και υψηλή γαστρονομία με την υπογραφή του Γιάννη Λουκάκου.
Η Λίνα Ροδοπούλου με την υπέροχη φωνή και την κέλτικη άρπα της, παρέα με τον Χρήστο Κουμούση στο πιάνο, μας παρουσιάζουν τραγούδια με άρωμα Μεσογείου. Από τα παραδοσιακά τραγούδια της Μικράς Ασίας μέχρι τα ερωτικά της Edith Piaf και τα κοσμοπολίτικα των Pink Martini και από τις νοσταλγικές μελωδίες των Μάνου Χατζιδάκι και Αττίκ μέχρι τα ισπανικά της Dulce Pontes και τα αραβόφωνα της Φεϊρούζ.
Την Παρασκευή στις 26 Ιανουαρίου συζητήθηκε στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η υπόθεση με τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και την αστυνομική ατιμωρησία. Παρακολούθησα τη διαδικασία και αμέσως μετά μίλησα με τους γονείς του.
Μετά την αθώωση των αστυνομικών, οι γονείς του Ζακ είναι εξοργισμένοι. Ο πατέρας του λέει στη μητέρα του να γράψει στους πάντες: από τον πρωθυπουργό μέχρι τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου. Η Ελένη Κωστοπούλου συντάσσει μία σειρά από επιστολές, που τις αποστέλλει στις άκρες του πλανήτη, με το σκεπτικό ότι ακόμη και αν δεν γίνει τίποτα, πάντως δεν έχει και κάτι να χάσει. Η υπόθεσή της γίνεται δεκτή για ακρόαση από την Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (PETI) και συζητείται στις 26 Ιανουαρίου. Δεν είναι όλες οι κοινοβουλευτικές ομάδες σύμφωνες, όμως η έκβαση είναι θετική. Αρχικά γίνεται δεκτή για να παρουσιάσει την υπόθεση της και στη συνέχεια αποφασίζεται όχι μόνο να παραμείνει ανοιχτή η υπόθεση, αλλά και να παραπεμφθεί στην επιτροπή LIBE για διερεύνηση.
Το αμέσως προηγούμενο θέμα ήταν εντελώς άλλου κλίματος, σε βαθμό σουρεαλιστικό. Αφορούσε ένα τυπικό γραφειοκρατικό θέμα, τη φορολογία και τις προδιαγραφές στα χρώματα του τατουάζ. Όταν πήρε τον λόγο η Ελένη Κωστοπούλου, ξαφνικά η ατμόσφαιρα άλλαξε, γιατί, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, μιλούσε μια μάνα για το πώς σκότωσαν το παιδί της.
Αμέσως μετά την ομιλία της, η πρώτη αντίδραση ήταν αποκαρδιωτική. Ο εκπρόσωπος της Κομισιόν μίλησε μεν με συμπάθεια για τον ανθρώπινο πόνο της μητέρας του θύματος, (μπορείτε να τον ακούσετε εδώ μετά το 16ο λεπτό) αλλά εξέφρασε την άποψη ότι μόνο ζητήματα που σχετίζονται με το ενωσιακό δίκαιο μπορούν να απασχολήσουν το ευρωκοινοβούλιο, και αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να επιλύσει το εθνικό δικαστήριο που θα ασχοληθεί και πάλι τον Δεκέμβριο.
Δεν ήταν όμως έτσι.
Πήραν τον λόγο δύο Έλληνες ευρωβουλευτές. Ο Κώστας Αρβανίτης, που σχολίασε στη συνέχεια στο τουίτερ ότι η Ελένη Κωστοπούλου συγκίνησε και έπεισε με την παρουσία της και ο Λευτέρης Αλαβάνος από το ΚΚΕ, που στήριξαν και οι δύο το αίτημα να παραπεμφθεί η υπόθεση στην επιτροπή LIBE, ενώ σημαντική ήταν και η θετική τοποθέτηση του αντιπροέδρου του ευρωκοινοβουλίου, Μαρκ Άγκελ, που επιδεικνύει ιδιαίτερη ευαισθησία για τα ζητήματα της προστασίας των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων και έχει φροντίσει να ενημερωθεί εκτενώς για το θέμα.
Μετά τη δευτερολογία της μητέρας του Ζακ το κλίμα είχε αλλάξει. Δεν ξέρω αν και κατά πόσο έπαιξε ρόλο η ομιλία της Ελένης Κωστοπούλου και ιδίως η δευτερολογία της, που καταχειροκροτήθηκε (το γεγονός είναι σπάνιο, όπως μου περιέγραφαν μετά), αλλά η τελική απόφαση ήταν θριαμβευτική. Η φράση της «αν δεν μπορείτε να κάνετε κάτι, γιατί είστε εδώ;» έχει ήδη διαβαστεί και κυκλοφορήσει μετά την ομιλία της.
Όλα αυτά συνέβαιναν την ώρα που στην Αθήνα συζητιόταν η πρόταση μομφής για το ζήτημα των παρακολουθήσεων, σε ένα κλίμα ολοένα και μεγαλύτερης αδιαφορίας όχι μόνο για το δίκιο, αλλά ακόμη και για την πιο στεγνή, νομικίστικη εκδοχή της δικαιοσύνης.
Όλο και πιο συχνά σκέφτομαι ότι το γεγονός πως προσφεύγουμε σε ευρωπαϊκούς θεσμούς διότι η ελληνική δικαιοσύνη έχει αποτύχει, φέρνει στον νου στιγμές μιας πολύ πιο μαύρης εποχής της ιστορίας της χώρας μας. Δεν μου αρέσουν αυτές οι συγκρίσεις, αλλά παρακολουθώντας το έργο μερικών τέτοιων επιτροπών, όπως συνέβη και με την επιτροπή PEGA, νιώθεις ότι μια στοιχειώδης θεσμική προσήλωση αυτή τη στιγμή ξαφνικά λογίζεται για επαναστατική πράξη. Με δεδομένο ότι υπήρξε προκλητική αστυνομική ατιμωρησία και ότι στο Εφετείο μπορεί μόνο να βελτιωθεί, όχι να χειροτερεύσει η θέση των καταδικασθέντων, αυτή τη στιγμή η προσφυγή στην κρίση ευρωπαϊκών θεσμών είναι μια λύση.
Μια συζήτηση με τους γονείς του Ζακ
Λίγο αργότερα, καθίσαμε σε έναν διάδρομο του Ευρωκοινοβουλίου που έχει θέσεις για δημοσιογράφους (για την ακρίβεια, πρόκειται για τη γέφυρα Κωνσταντίνου Καραμανλή) και μιλήσαμε με τους γονείς του Ζακ. Ξεκινήσαμε από την υπόθεση της ημέρας, τη συζήτηση στην Επιτροπή Αναφορών, αλλά ρώτησα πράγματα που δεν είχα ρωτήσει ποτέ, παρότι έχουμε μιλήσει δεκάδες φορές στη δίκη. Εγώ δεν γνώρισα τον Ζακ. Είχαμε κοινούς φίλους, αλλά δεν τον είχα συναντήσει ποτέ. Οι γονείς του μίλησαν για κάτι που είχα αρχίσει να καταλαβαίνω αλλά δεν είχα ποτέ συζητήσει. Ο Ζαχαρίας ήταν το παιδί τους. Ο Ζακ ήταν ένας άλλος άνθρωπος, ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστής που δεν μοιραζόταν αυτό το κομμάτι της δημόσιας ζωής του με τους γονείς του, αλλά που δεν μπορεί και να χωριστεί με στεγανά. Κάτι από όλα τα χαρακτηριστικά ενός παιδιού σώζεται στον κοινωνικό εαυτό, αυτόν που πολύ συγκινητικά μας λέει η μητέρα του ότι τον γνώρισαν περισσότερο μετά τον θάνατο του, μέσα από τους φίλους του.
Ο πατέρας του για το ρατσιστικό κίνητρο:
«Όταν χτυπάς έναν άνθρωπο λες κι έχεις χιλιάδες προηγούμενα μαζί του, και στην ουσία δεν ξέρεις ούτε το όνομά του, τότε τι είναι πίσω από αυτό; Ποιος μπορεί να μου δώσει μία εξήγηση ότι δεν είναι ρατσιστικό; Μπορείς καλοπίχερα να χτυπήσεις έναν άνθρωπο που δεν σου έχει κάνει τίποτα; Να του πατάς το κεφάλι κάτω; Να τον κλωτσάς και το κεφάλι του να χτυπάει στα σπασμένα τζάμια και να μην τον γνωρίζεις;»
Οι γονείς του για τον αγώνα που δίνουν τώρα στο όνομα του Ζακ:
«-Δεν ξέρω από κει πάνω που είναι αν θα βλέπει τον αγώνα που κάνουμε. Θα χαίρεται.
-Δεν μπορούμε να σταματήσουμε, είμαστε οι συνεχιστές της φωνής του. Το νιώθουμε υποχρέωσή μας, εφόσον έκλεισαν τη δική του φωνή, του πήραν τη δική του φωνή, θα πρέπει τώρα να φωνάζουμε εμείς γι’ αυτόν. Είναι δική μας υποχρέωση και υποχρέωση και των αδερφών του, γιατί και αυτοί παλεύουν μαζί μας, και όλων των ανθρώπων που τον ήξεραν, είμαστε οι συνεχιστές του. Στέλνουμε αυτό το μήνυμα. Ότι πρέπει η δικαιοσύνη να τιμωρήσει αυτά τα περιστατικά, να βάλει φρένο».
Ο Ζακ είναι σήμερα σύμβολο μιας αδικίας που περιμένει επανόρθωση. Αυτό κρατώ από το κλείσιμο στη συζήτηση μας, όταν και οι δύο γονείς του μας έλεγαν ότι όσο ζουν θα συνεχίσουν τον αγώνα του για δικαιοσύνη και θα μεταφέρουν τη φωνή του.
Δείτε τη συνέντευξη που έγινε αμέσως μετά τη συζήτηση στην Επιτροπή Αναφορών στο Ευρωκοινοβούλιο, εδώ:
Σε μία ξεχωριστή βραδιά, την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου, στον πανέμορφο κήπο του Νομισματικού Μουσείου, μας προσκαλεί η Ζανέλ με ερωτικά κυρίως τραγούδια με ρετρό αλλά και ταυτόχρονα δροσερή διάθεση!
Το υπέροχο πρόγραμμά της αποτελεί ένα αφιέρωμα στα highlights της εποχής του ελαφρού τραγουδιού και στους μεγάλους δημιουργούς, από τον Γιάννη Σπάρτακο και τον Γιώργο Μουζάκη μέχρι τον Μίμη Πλέσσα και τον Μάνο Χατζιδάκι, αλλά και στις μεγάλες ερμηνεύτριες που το χαρακτήρισαν, όπως η Κλειώ Δενάρδου, η Ζωή Κουρούκλη, η Γιοβάννα, η Τζένη Βάνου κ.ά.
Παράλληλα θα μας παρουσιάσει το καινούργιο της τραγούδι με τίτλο «Ρομάντζο» σε στίχους και μουσική της Πέννυς Μπαλτατζή αλλά και τα προηγούμενά της τραγούδια “Μια φορά αγαπάμε” (Αντώνης και Δημήτρης Παπαβομβολάκης), “Μη μου πεις τίποτα” (διασκευή, Μίμης Πλέσσας – Κώστας Πρετεντέρης)και “Η Λαίδη και ο Αλήτης”(Αντώνης και Δημήτρης Παπαβομβολάκης).
Είσοδος:
Ώρα έναρξης: 21.00
Απαραίτητη η κράτηση θέσεων
Τηλέφωνο για κρατήσεις: 210 3610067
Ένα αρχαίο ρωμαϊκό άγαλμα που απεικονίζει τον μυθολογικό ήρωα Ηρακλή ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια επισκευών στο αποχετευτικό σύστημα κάτω από ένα πάρκο στη Ρώμη.
Το άγαλμα, το οποίο προφανώς χρονολογείται από τη ρωμαϊκή αυτοκρατορική περίοδο (27 π.Χ. έως 476 μ.Χ.), αναδύθηκε από το έδαφος γύρω στο 2ο μίλι κατά μήκος της αρχαίας Αππίας Οδού, του φημισμένου ιστορικού δρόμου.
Το Appia Antica Park ανέφερε στο Facebook ότι η περιοχή «μας επιφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη: ένα μαρμάρινο άγαλμα σε φυσικό μέγεθος το οποίο, λόγω της παρουσίας της λεοντής που καλύπτει το κεφάλι του, μπορούμε σίγουρα να αναγνωρίσουμε ως μια φιγούρα που αντιπροσωπεύει τον Ηρακλή”.
Πηγή: The Guardian
Η ανακάλυψη έγινε κατά τη διάρκεια εργασιών επισκευής σε ορισμένους σωλήνες αποχέτευσης που είχαν καταρρεύσει, προκαλώντας χάσματα και κατολισθήσεις.
Οι ανασκαφές έφτασαν σε βάθος 20 μέτρων και έγιναν με την παρουσία αρχαιολόγων, αφού όλη η πόλη είναι ένα… μουσείο και σε κάθε είδους ανασκαφές, για οποιοδήποτε λόγο, πάντα είναι κι εκείνοι παρόντες.
Τον Νοέμβριο του περασμένου έτους, ένα «εξαιρετικό» πλήθος από χάλκινα αγάλματα, ανακαλύφθηκε σε ένα δίκτυο λουτρών που χτίστηκαν από τους Ετρούσκους στην Τοσκάνη.
Τα 24 μερικώς βυθισμένα αγάλματα, τα οποία χρονολογούνται πριν από 2.300 χρόνια και έχουν χαιρετιστεί ως το πιο σημαντικό εύρημα του είδους τους τα τελευταία 50 χρόνια, περιλαμβάνουν μια κοιμισμένη έφηβη που βρίσκεται δίπλα στην Υγεία, τη θεά της υγείας, η οποία έχει ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από το χέρι της.
Δάφνες και Πικροδάφνες
Πολιτική κωμωδία των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά
Σκηνοθεσία: Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος
Θέατρο Αλεξάνδρεια Πρεμιέρα: Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2023
Υπόθεση του έργου
Ο Κώστας, ο Βασίλης ο Τάσος κι ο Αλέκος ζουν στην Τρίπολη. Παράλληλα με τα επαγγέλματά τους, είναι οι τοπικοί υποστηρικτές υποψήφιων βουλευτών της περιοχής. Μια χειμωνιάτικη βραδιά, λίγο καιρό μετά την Μεταπολίτευση, κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου βουλευτικών εκλογών, μαζεύονται στο σπίτι του Κώστα για να συζητήσουν για τις επερχόμενες εκλογές. Όλοι τους σχεδόν υποστηρίζουν κάποιον διαφορετικό υποψήφιο βουλευτή του ίδιου κόμματος. Συγκρούονται, θυμώνουν, βιαιοπραγούν ο ένας εναντίον του άλλου για να αποδείξουν την ανωτερότητα του υποψήφιου που υποστηρίζουν αλλά, κυρίως, για να ικανοποιήσουν το μεγαλομανές Φαντασιακό τους που ονειρεύεται κύρος, εξουσία και κοινωνική ανέλιξη.
Μέσα στο τοξικό περιβάλλον που σταδιακά δημιουργείται, αποκαλύπτονται κρυμμένα μυστικά του παρελθόντος που απειλούν να τινάξουν στον αέρα την ήσυχη ζωή τους και κυρίως την πολιτική τους καριέρα. Αόρατο και μυστηριώδες πρόσωπο αλλά με σημαίνοντα ρόλο, που θα διαταράξει ακόμα περισσότερο της ισορροπίες, αποδεικνύεται μια γυναίκα, η Νόρα.
Πολιτική ανυπαρξία, διαπλοκή, παραγοντισμός, πελατειακές σχέσεις, μικροπολιτικά συμφέροντα
Το έργο, γραμμένο το 1979, είναι υπόδειγμα θεατρικής προφορικότητας και γνησιότητας συμπεριφορών. Μια πολιτική κωμωδία που μιλά για δύσκολα θέματα: Βαθιά ριζωμένες νοοτροπίες μέσα στην ψυχή του Έλληνα, συναισθηματική ανηλικότητα που εκφράζεται μέσα από εξάρσεις του θυμικού και υποβάθμιση της λογικής, υπαρξιακές αυταπάτες, και όλα αυτά με τρόπο ευχάριστο και παιχνιδιάρικο για να μας θυμίσει τις μεγάλες αντιφάσεις της ελληνικής ψυχής. Δικαίως είναι ένα από τα έργα που παρουσιάζονται συχνά στη θεατρική σκηνή, από την στιγμή που παραστάθηκε για πρώτη φορά το 1979 στο θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Η παράσταση προβάλλει τις σχέσεις των ρόλων μεταξύ τους και τις θεματικές του έργου μέσα από ένα διαρκές παιχνίδι στον σκηνικό χώρο, ένα παιχνίδι που όμως συχνά αποκτά σκοτεινές ποιότητες για να αντιπαραβάλλει στα μάτια μας και στα αυτιά μας το υγιές κομμάτι της κοινωνίας, που μοχθεί να μην εξαρτά την ευημερία του από ρουσφέτια και χατιριάκια κανενός. Μοχθεί να μορφωθεί, να εξελιχθεί, να πετύχει στόχους αξιοκρατικά, να βελτιώσει τον εαυτό του και την κοινωνία γύρω μας. Ένα παιχνίδι που αποκαλύπτει τις κενές φιλοδοξίες στη ψυχή των τεσσάρων αντιηρώων του έργου και δονεί τα σώματά τους. Με τη δόνηση αυτή, ελάχιστα σκηνικά μέσα και μακριά από την ρεαλιστική σκηνογραφία, προβάλλει μπροστά στο κοινό η ψυχοσύνθεση του Έλληνα, που είναι ικανός την ίδια στιγμή για το χειρότερο αλλά και για το καλύτερο.
INFO
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 18.30 Από 28 Ιανουαρίου έως 19 Φεβρουαρίου 2023
Διάρκεια: 110 λεπτά
Εισιτήρια: 12 € (γενική είσοδος), 8 € (φοιτητικά-ομαδικά-ανέργων-ΑΜΕΑ), 5 € (ατέλειες ΣΕΗ)
ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: 212 100 7079, 6944 89 84 82
EMAIL: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Θέατρο Αλεξάνδρεια
Σπάρτης 14, Πλατεία Αμερικής, 11252, Αθήνα
Οργή προκαλεί ένα περιστατικό απρόκλητης και αδικαιολόγητης αστυνομικής βίας κατα τη διάρκεια σύλληψης του Τάιρ Νίκολς στις ΗΠΑ.
Πιο συγκεκριμένα, μια ομάδα αστυνομικών του Τενεσί γρονθοκόπησε και κλώτσησε τον Τάιρ Νίκολς, καθώς εκείνος κείτεται στο έδαφος, φωνάζοντας τη μητέρα του, στις 7 Ιανουαρίου 2023.
Ο ξυλοδαρμός κατέληξε στο θάνατο του τρεις μέρες μετά. Η θανατηφόρα επίθεση κατά του Νίκολς φέρεται να εκτυλίχθηκε περίπου 80 μέτρα από το σπίτι της μητέρας του.
Βίντεο που αποτυπώνει το περιστατικό της θανατηφόρας αστυνομικής αυθαιρεσίας δόθηκε στη δημοσιότητα σε τέσσερα μέρη από το αστυνομικό τμήμα του Μέμφις. Ενώ τα τραύματα του Νίκολς ήταν σαφώς σοβαρά και η φυσική του κατάσταση σε εμφανή πτώση, το βίντεο δείχνει ότι το ασθενοφόρο δεν έφτασε για περισσότερο από 20 λεπτά μετά τον άγριο ξυλοδαρμό.
Το περιστατικό ξεκίνησε όταν δύο αστυνομικοί του Μέμφις τον σταμάτησαν σε τροχονομικό έλεγχο.
“Βγες έξω από το αμάξι” είπε ένας από τους δολοφόνους του όταν ένας άλλος τον τράβηξε έξω από το όχημα με τη βία.
Ο Τάιρ Νίκολς απαντώντας πως δεν έκανε τίποτα, απειλήθηκε πως θα τον χτυπήσουν με τέιζερ ηλεκτροσόκ. Αφού έπεσε στο έφοδος μετά από λίγο άρχισε ο άγριος ξυλοδαρμός του.
Μετά τη δημοσιοποίηση του υλικού από το θανατηφόρο ξυλοδαρμό του Τάιρ Νίκολς από κρατικά όργανα ξεκίνησαν πορείες διαμαρτυρίας έναντι στην αστυνομική βία.
Διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν την Παρασκευή το βράδυ στο Μέμφις, για να απαιτήσουν δικαιοσύνη.
«Τι θα κάνετε», φώναζε διαδηλώτρια με τηλεβόα στο «πάρκο των μαρτύρων», στο κέντρο του Μέμφις, απευθυνόμενη στην αρχηγό της αστυνομίας της πόλης.
Εκείνο το απόγευμα, μερικές δεκάδες διαδηλωτές έκλεισαν οδικό άξονα της πόλης, προκαλώντας μποτιλιάρισμα, ενώ φώναζαν το σύνθημα: «χωρίς δικαιοσύνη δεν υπάρχει ειρήνη». Η πορεία συνεχίστηκε σε γέφυρα που ενώνει τις δυο όχθες του ποταμού Μισισιπή και έκλεισε την κυκλοφορία στις τέσσερις λωρίδες.
Το βίντεο από την κάμερα που ήταν προσαρτημένη σε έναν στύλο φωτισμού παρείχε την ευρύτερη -και πιο σπαρακτική- εικόνα του ξυλοδαρμού. Καθώς ο Νίκολς, ο οποίος φαινόταν με χειροπέδες, παρέμενε στο έδαφος, ένας αστυνομικός τον κλωτσούσε επανειλλημένα το κεφάλι του.
Καθώς πολλοί αστυνομικοί συγκρατούσαν τον Νίκολς, ο οποίος δεν φαινόταν να αντιστέκεται ή να τους απειλεί, ένας άλλος αστυνομικός τον χτύπησε επανειλημμένα με γκλομπ.
Λίγο αργότερα έσυραν το σώμα του Νίκολς σε ένα περιπολικό και τον έβαλαν να καθίσει στο πλάι. Κανένας από τους εμπλεκόμενους αστυνομικούς δεν φάνηκε να σταματά τον ξυλοδαρμό ή να τον βοηθά. Το βίντεο φαίνεται να δείχνει οκτώ αστυνομικούς να τριγυρνάνε γύρω του ενώ αυτός φαίνεται να είναι λιπόθυμος..
Παρόλο που στο βίντεο φαίνονται τουλάχιστον οκτώ άτομα, μόνο πέντε από τους αστυνομικούς κατηγορήθηκαν για φόνο δευτέρου βαθμού, βαριά επίθεση, βαριά απαγωγή, υπηρεσιακή παράβαση και υπηρεσιακή καταπίεση για τον θάνατο του Νίκολς.
“Αν και καθένα από τα πέντε άτομα έπαιξε διαφορετικό ρόλο στο εν λόγω περιστατικό, οι πράξεις όλων τους είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο του Tyre Nichols και είναι όλοι υπεύθυνοι”, δήλωσε στους δημοσιογράφους την Πέμπτη ο Steve Mulroy, εισαγγελέας της κομητείας Shelby.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει νέο δημοσίευμα του Guardian, το οποίο επικαλούμενο τον Βρετανό γεωφυσικό του Imperial College, Καγετάν Κραπκίβιτς, υποστηρίζει πως το υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπος στην Σαντορίνησυνιστά «σοβαρή απειλή».
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα «μπορεί εδώ και περίπου 400 χρόνια το Κολούμπο να είναι ήσυχο», όμως «το υποθαλάσσιο ηφαίστειο λίγο έξω από το ελληνικό νησί της Σαντορίνης, δεν κοιμάται».
Η βρετανική εφημερίδα εξηγεί πως «ένας θάλαμος του μάγματος ο οποίος δεν είχε ανιχνευθεί στο παρελθόν γεμίζει με τήγμα, γεγονός το οποίο ωθεί τους ερευνητές να συστήνουν ως αναγκαία την παρακολούθηση του ηφαιστείου».
Σημειώνεται πως το Κολούμπο εξερράγη για τελευταία φορά το 1650 όταν και είχε σκοτώσει 70 ανθρώπους, με τον αντίκτυπο μιας έκρηξης σήμερα να εκτιμάται, σύμφωνα με το δημοσίευμα, πολύ μεγαλύτερος εξαιτίας της πληθυσμιακής αύξησης και της τουριστικής ανάπτυξης στην Σαντορίνη.
Στο δημοσίευμα του Guardian επισημαίνεται πως το εν λόγω ηφαίστειο περιλαμβάνεται σε μια «ιδιαιτέρως εκρηκτική οικογένεια ηφαιστείων, τα οποία μπορούν να προκαλέσουν μια στήλη έκρηξης με ύψος δεκάδες χιλιόμετρα, με πιθανή την πρόκληση ακόμα και ενός τσουνάμι».
Όσον αφορά τη μεθοδολογία των ερευνών το δημοσίευμα αναφέρει πως ο Κραπκίβιτς και η ομάδα του, εντόπισαν τη συγκέντρωση τήγματος περίπου δύο μίλια κάτω από το ηφαίστειο «χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνική απεικόνισης, όμοια με ένα ιατρικό υπερηχογράφημα».
Όλα τα παραπάνω αναλύονται εκτενώς στο περιοδικό Geochemistry, Geophysics, Geosystems, ενώ οι έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα πως μπορεί να μην αναμένεται άμεσα μια επικείμενη έκρηξη, όμως το ηφαίστειο αποτελεί μια σοβαρή απειλή.
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
H Θεατρική Ομάδα Κωφών «Τρελά Χρώματα», ολοκληρώνει με επιτυχία την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου, όπως ήταν προγραμματισμένο, τις παραστάσεις του έργου του Jean Giraudoux, «Η Τρελή του Σαγιό», στο Θέατρο Άβατον.
Η παράσταση πραγματοποιείται με τη ταυτόχρονη συμμετοχή κωφών και ομιλούντων ηθοποιών, με τη χρήση του σωματικού θεάτρου, της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας και της φωνητικής ερμηνείας, αναδεικνύοντας την ομορφιά της γαλλικής κουλτούρας.
Η δράση τοποθετείται στο Παρίσι, όπου η συνωμοσία τεσσάρων ατόμων να λάβουν την άδεια για να εξερευνήσουν το υπέδαφος του Παρισιού και να βρουν πετρέλαιο, οδηγούν τους καλλιτέχνες του δρόμου να συσπειρωθούν και να σταθούν ενάντια σε υψηλά πρόσωπα της κοινωνίας, δίνοντας φωνή σε όλους εκείνους που βρίσκονται μακριά από τα γρανάζια του συστήματος. Ένα έργο επίκαιρο και βαθιά πολιτικοκοινωνικό.
Ένα από τα βασικά μοτίβα στα έργα του Ζιρωντού αποτελεί το ποιητικό και λυρικό του στοιχείο, συνδεδεμένο με τον παραλογισμό και την τρέλα. Στην παράσταση, ο κόσμος του περιθωρίου αναπαρίσταται με την εικαστική απεικόνιση ενός σκοτεινού τσίρκου με τους ρόλους σε ανάλογη ερμηνεία. Η δράση πραγματοποιείται με τη χρήση συγκεκριμένων θεατρικών τεχνικών και μορφών τέχνης (παντομίμα, visual vernacular, κινησιολογία μαριονέτας, ταχυδακτυλουργικά) και εναλλαγή πολλών ρόλων σε συνδυασμό με έντονη σωματικότητα. Το έργο διακατέχεται από μια γερή δόση παραμυθιού, με το καλό να θριαμβεύει, αφήνοντας, όμως μια ανοιχτή χαραμάδα επιστροφής του κακού. Αποτελεί μια σύγχρονη ιλαροτραγωδία του χρηματοοικονομικού ξεπεσμού μας, όπου όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά «η εξουσία μας χάνει, εκεί που οι φτωχοί ακόμα χαίρονται». Η παράσταση αποτελεί ένα καλλιτεχνικό έργο, που απευθύνεται τόσο σε κωφούς, όσο και ακούοντες θεατές, ενώ συνοδεύεται από
Ελληνικούς Υπέρτιτλους (ΤΚΒ) για Κ(κ)ωφούς και βαρήκοους
H Θεατρική Ομάδα Κωφών «Τρελά Χρώματα» δημιουργήθηκε το 2009 και αποτελεί μια σύμπραξη κωφών και ομιλούντων ηθοποιών. Μέσα από μια συστηματική ενασχόληση με την θεατρική δράση, έχει αναδείξει νέους κώδικες στην υποκριτική έκφραση, αξιοποιώντας με ανανεωτική ματιά την νοηματική γλώσσα, παράλληλα με την φωνητική ερμηνεία, τις αρχές του αυτοσχεδιασμού και τις τεχνικές του σωματικού θεάτρου. Η Ομάδα είχε την τιμή να συνεργαστεί με σημαντικούς πολιτιστικούς φορείς. Ενδεικτικά, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, την Αρχαία Ολυμπία, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ρούμελης, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Κ.Θ.Β.Ε), τον Πολιτιστικό Όμιλο της Τράπεζας Πειραιώς, την Ομοσπονδία Κωφών Ελλάδος, την Ένωση Κωφών, το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών Ελλάδος, κ.α. Είναι η τέταρτη φορά που επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού.
*Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος
*Υπό την αιγίδα του Ομίλου για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος
* Η παράσταση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική
υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
4 τελευταίες παραστάσεις
Σάββατο 28 Ιανουαρίου στις 21:00
Κυριακή 29 Ιανουαρίου στις 19:00
Σάββατο 4 Φεβρουαρίου στις 21:00
Κυριακή 5 Φεβρουαρίου στις 19:00
Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 40 λεπτά
Τεράστιο παγόβουνο, σχεδόν στο μέγεθος του Λονδίνου, αποκολλήθηκε από τηνΑνταρκτική, όπως ανακοίνωσαν Βρετανοί επιστήμονες.
Το φαινόμενο δεν οφείλεται στην κλιματική αλλαγή, παρότι η ευρύτερη περιοχή της Ανταρκτικής απειλείται από την υπερθέρμανση του πλανήτη. Σύμφωνα με την Βρετανική Επιθεώρηση Ανταρκτικής (BAS), η συγκεκριμένη "αποκόλληση" οφείλεται σε μία φυσική διαδικασία, "calving", όπως ονομάζεται.
Το παγόβουνο, μεγέθους 1.550 τετραγωνικών χιλιομέτρων, αποκολλήθηκε όταν παλίρροια διεύρυνε μια προϋπάρχουσα ρωγμή στον πάγο, την αποκαλούμενη Chasm-1.
Πριν από δύο χρόνια, τον Φεβρουάριο του 2021, ένα παγόβουνο περίπου ίδιου μεγέθους, είχε αποκολληθεί στην ίδια ζώνη, την αποκαλούμενη Τράπεζα Πάγου Μπραντ, όπου βρίσκεται ο βρετανικός ερευνητικός σταθμός Χάλι Στ’.
Η Μάγδα Μαυρογιάννη παρουσιάζει στις 13 και 14 Φεβρουαρίου στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ - Θέατρο@Underground ένα μουσικό αναλόγιο εμπνευσμένο από την εκρηκτική προσωπικότητα της Frida Kahlo. Μέσα από τη μουσική, τα εικαστικά και την ιστορία μάς ταξιδεύει στη ζωή και το έργο της εμβληματικής Μεξικανής ζωγράφου.
Η Μαγδα Μαυρογιάννη αναφέρει σχετικά:
«Με αφορμή να δώσω χρώμα στη ζωή μου εμπνεύστηκα ένα Μουσικό Αναλόγιο με την Frida Kahlo....
Ιδανική στο ρόλο η ηθοποιός Ματθίλδη Μαγγίρα, ενώ η μεσόφωνος Μαρισία Παπαλεξίου και ο πιανίστας Διονύσης Μαλλούχος διανθίζουν την Ιστορία με τις εξαιρετικές τους ερμηνείες και ξεδιπλώνουν την τραγική αλλά και λαμπερή ζωή της Frida Kahlo.
Το μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική και πως το ανακάλυψε όταν καθηλώθηκε από παιδί στο κρεβάτι μετά από ένα ατύχημα. Μια ζωή δίπλα στο θάνατο.
Εμπνεόταν από τον πατέρα της που έπαιζε πιάνο... και εκείνη έπαιζε με τα χρώματα... ήχοι και χρώματα άγγιζαν την ψυχή της και το πονεμένο της σώμα… ξεχνούσε τον πόνο και δημιουργούσε τους ευφάνταστους πίνακές της.
Η μουσική ενεργοποίησε τόσο δημιουργικά το ταλέντο της στη ζωγραφική, που έγινε όχι μόνο μια διάσημη ζωγράφος, αλλά και πρόσωπο σύμβολο.
Η αδερφή της έπαιξε σημαντικό και ανταγωνιστικό ρόλο στην εκκεντρική ζωή της όπως και ο σύζυγός της ο μεγάλος ζωγράφος Ντιέγκο Ριβέρα.
Λυρικά και πιανιστικά έργα υπογραμμίζουν την Ιστορία και συνδιαλέγονται μαζί της. Από την Carmen του George Bizet, Kurt Weill. Francis Poulenc, μέχρι Manuel Ponce, Enrique Granados, Dimitri Sostacovich κ. α.
Η μουσική γίνεται λόγος και ο λόγος μουσική με χρώμα Frida Κahlo.
