Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, πολιτικός σχολιαστής της πολιτικής αλλά και της καθημερινής μας ζωής, με πλήθος ανάλογων δημοσιεύσεων και βιβλίων στο ενεργητικό του, ο Νικόλας Σεβαστάκης είναι δοκιμασμένος και στην πεζογραφία.

Στο πρώτο μυθιστόρημά του «Άνθρωπος στη σκιά» (2019), που συνιστά ένα αμιγώς πολιτικό μυθιστόρημα, η πολιτική, και μάλιστα στην οριακή της μορφή, που είναι η τρομοκρατία, ανεβαίνει στην κεντρική σκηνή, ανακαλώντας εκ παραλλήλου ολόκληρο το μεταπολεμικό παρελθόν της Ελλάδας (μια ορισμένη πολιτική εξωστρέφεια ο Σεβαστάκης είχε επιδείξει και στην πρώτη συλλογή διηγημάτων του «Γυναίκα με ποδήλατο», 2014).

Το δεύτερο μυθιστόρημα του Σεβαστάκη «Καταγωγή ή οι ιστορίες των άλλων», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη, κολυμπά στα νερά της νεότερης πολιτικής ιστορίας και ειδικότερα της δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967-1974), όπως και στον ελληνικό κόσμο της δεκαετίας του 1990.

Πρωταγωνιστής στο μυθιστόρημα είναι ένας σημερινός πενηντάρης, αλλά η αφήγηση εστιάζει τον φακό της στη δεκαετία του 1990 (με μουσικές, ταινίες και λογοτεχνικά βιβλία της εποχής), όταν ο ίδιος ζει από τα φιλολογικά μαθήματα τα οποία δίνει σε ένα φροντιστήριο. Ο Άρης Χειμωνίτης κάνει μια αθόρυβη καθημερινή ζωή, όντας κάπως ερωτευμένος με ένα κορίτσι, που γρήγορα θα φύγει στη Γερμανία, καθώς και αρκετά απομονωμένος από τους ανθρώπους της γενιάς του, οι οποίοι απολαμβάνουν την οικονομική ασφάλεια και την ξεγνοιασιά μιας ανέφελης Ελλάδας. Αδιάφορος για τον πολιτικό του περίγυρο και αμέτοχος από πεποίθηση στα δημόσια πράγματα, ο Άρης σκαρώνει διηγήματα του φανταστικού και είναι επίδοξος συγγραφέας όταν γνωρίζεται με δυο συνομηλίκους των γονιών του, που τον σπρώχνουν εκόντα άκοντα να βουτήξει το κεφάλι στην ιστορία των διώξεων και των βασανισμών της χούντας, οπότε και η μάνα του, διορθώτρια τυπογραφικών δοκιμίων λογοτεχνίας, υπέστη σοβαρό σωματικό και ψυχικό τραυματισμό.

Η Δέσποινα Μπουζιάνη είναι το πραγματικό πρωταγωνιστικό πρόσωπο του μυθιστορήματος του Σεβαστάκη μια και ο κύκλος τόσο της δράσης όσο και των προσώπων κινείται γύρω της: λόγω της Δέσποινας ο Άρης ξεκινά να διερευνά τα αρχεία των εφημερίδων της δικτατορίας, τη Δέσποινα υπεραγαπά ο άντρας της και πατέρας του, πετυχημένος αρχιτέκτονας, στη Δέσποινα προσβλέπει και ο Οδυσσέας Αγαθάγγελος, ο ένας εκ των δύο πρόσφατων γνωρίμων του γιου της (ο άλλος λατρεύει τα ποιήματα και τους στίχους του Νίκου Γκάτσου). Ο Αγαθάγγελος, όπως αποδεικνύεται, είναι ένας αμετανόητος ακροδεξιός διανοούμενος (το είδος σπανίζει αλλά φύεται δηλητηριωδώς τόσο στα καθ’ ημάς όσο και στην Εσπερία), ο οποίος ως στενός συνεργάτης του χουντικού καθεστώτος γνώριζε από πρώτο χέρι την ιστορία του βασανισμού της Δέσποινας και τη θαύμαζε σε όλη την κατοπινή του ζωή για τη γενναιότητα και την ευψυχία της μολονότι δεν μετατοπίστηκε ποτέ ούτε κατά ένα ιώτα από τις πολιτικές του ιδέες.

Ο Σεβαστάκης έχει δουλέψει αποτελεσματικά με τους χαρακτήρες του – με τον πάντοτε διστακτικό και μαζεμένο Άρη, με τον πατέρα του, στον οποίο μοιάζει βαθμιαία πολύ περισσότερο από όσο καταλαβαίνουμε στην αρχή, με τον ούτως ή άλλως ιδιόρρυθμο Αγαθάγγελο και ιδιαιτέρως με το αμάλγαμα της Δέσποινας: ήσυχη μα και εκρηκτική, επαναστατημένη στα νιάτα της και με μεγάλη πολιτική ωριμότητα τώρα (βλέπει με επιφύλαξη τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008), φανατική με τη γλώσσα και τη λογοτεχνία, πνιγμένη στο αλκοόλ και στον καπνό, αποστασιοποιημένη μα και αγαπητή μάνα. Με μια διαφορά: μάνα και πατέρας έχουν αποκρύψει συστηματικά από τον γιο τους τα όσα συνέβησαν επί δικτατορίας και ο Άρης μετά από τις αναμενόμενες συγκρούσεις μαζί τους, όταν ανακαλύπτει την απόκρυψη, θα καταφέρει να γράψει το πρώτο έγκριτο διήγημά του, μιλώντας πλαγίως για τα αποσιωπημένα βιώματα της μάνας του και περνώντας στη συγγραφική ενηλικίωσή του, που φέρνει μαζί της και μια ενηλικίωση σε όλα τα επίπεδα.

Με προσεγμένο γράψιμο, με αντιηρωικούς πρωταγωνιστές, με πολλαπλές παράλληλες ξεχωριστές ιστορίες, οργανικά συνδεδεμένες μεταξύ τους, με ευρεία πλην κάθε άλλο παρά χαλαρή συνθετική επιφάνεια, με σωστά υπολογισμένες και κατανεμημένες χρονικές μετακινήσεις από τη δεκαετία του 1990 προς την ιστορία της χούντας και από εκεί προς το παρόν και των ημερών μας, ο Σεβαστάκης δείχνει με ποιον τρόπο το τραύμα των παλαιότερων μεταβιβάζεται στους νεότερους, τροφοδοτημένο εξαρχής και ριζικά πλέον μετασχηματισμένο (θυμάμαι με την ευκαιρία την ομόλογη θεματική της νουβέλας του Ηλία Μαγκλίνη «Η ανάκριση», 2008). Μολονότι δεν μαθαίνουμε πώς η Δέσποινα κατόρθωσε να κερδίσει τον σεβασμό αντιπάλων όπως ο Αγαθάγγελος (είναι μια εμβάθυνση που μοιάζει να λείπει από όλο το μυθιστόρημα), ποιο ακριβώς ήταν το τίμημα του τραύματος (δραματοποίηση πιθανώς αναγκαία για τη στήριξή του ως κομβικού μυθιστορηματικού σημείου), η σύνδεση με τη διάδοχη γενιά και εν κατακλείδι η επούλωση στο πρόσωπο του Άρη εγγράφεται στις κατακτήσεις του Σεβαστάκη. Αναρωτιέμαι μάλιστα μήπως η έλλειψη εμβάθυνσης στο πρωτογενές τραύμα της Δέσποινας οφείλεται στο ότι ο Σεβαστάκης αποφεύγει συνειδητά να το απεικονίσει και να το περιγράψει – ως τόσο επώδυνο ίχνος που είναι σε τελευταία ανάλυση προτιμότερο να μην αναδυθεί, μένοντας στο ημίφως. Ένα πολιτικό μυθιστόρημα με ισχυρά στοιχεία ιστορικής μνήμης που κηρύσσει όχι τη λήθη αλλά τον νηφάλιο αναστοχασμό του τραυματικού παρελθόντος.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Εύη Σαλτού

Το γύρο του διαδικτύου κάνουν εικόνες με μουλάρια και γαϊδούρια τα οποία υποχρεώνονται να εργάζονται ατελείωτες ώρες, μέσα στον ήλιο, κουβαλώντας ανθρώπους ή σέρνοντας άμαξες, συνήθως σε δύσκολες διαδρομές, συχνότατα με υπερβολικό βάρος.

Ενα γαϊδουράκι φορτωμένο με ένα ψυγείο σε γραφικό δρόμο της Υδρας, την ώρα που ο υδράργυρος έχει… χτυπήσει κόκκινο: η εικόνα αυτή στις αρχές του μήνα έκανε τον γύρο του Διαδικτύου, με χιλιάδες χρήστες να κάνουν λόγο για βάναυση κακοποίηση των ζώων εργασίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι εικόνες με υπερφορτωμένα γαϊδουράκια να κουβαλούν αποσκευές, έπιπλα, ακόμη και σκουπίδια προκαλούν την έντονη αντίδραση πολιτών και φιλοζωικών οργανώσεων, εικόνες που βγαίνουν και εκτός ελληνικών συνόρων.

Πρόσφατα, η οσκαρική ηθοποιός Αντζέλικα Χιούστον έκανε δημόσια παρέμβαση εκφράζοντας τον αποτροπιασμό της για τη μεταχείριση των γαϊδουριών που μεταφέρουν τουρίστες στη Σαντορίνη. Με αφορμή, λοιπόν, αυτά τα περιστατικά έχει ανοίξει εδώ και μήνες η συζήτηση για το εάν η μεταφορά μεγάλων και βαριών φορτίων πάνω σε ιπποειδή είναι παράδοση ή είναι πράγματι κακοποίηση.

Οπως επισημαίνει στα «ΝΕΑ» ο αντιπρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου Προστασίας Ιπποειδών Θανάσης Χελιώτης, οι εποχές έχουν αλλάξει, «δεν είμαστε στο 1940, όταν τα ζώα εργασίας είχαν μεγάλη χρησιμότητα. Εν έτει 2023 η πρακτική αυτή είναι αχρείαστη και παρωχημένη και συνεχίζεται ως ατραξιόν σε διάφορες περιοχές της χώρας».

Σύμφωνα, δε, με ανοιχτή επιστολή της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας και του Ελληνικού Συλλόγου Προστασίας Ιπποειδών προς τα αρμόδια υπουργεία και την ΚΕΔΕ, «η κακοποίηση χιλιάδων ιπποειδών (αλόγων, μουλαριών και γαϊδουριών) που υποχρεώνονται να εργάζονται ατελείωτες ώρες, μέσα στον ήλιο, κουβαλώντας ανθρώπους και αποσκευές ή σέρνοντας άμαξες, συνήθως σε δύσκολες διαδρομές, συχνότατα με υπερβολικό βάρος, με κακό εξοπλισμό που μεγαλώνει την κακοποίησή τους, συχνότατα μεγάλης ηλικίας ή άρρωστα, αφυδατωμένα και εξαντλημένα, είναι η πραγματικότητα και οδηγεί συχνά σε βαρύτατους τραυματισμούς, αναπηρίες και θανάτους».

Ρώμη ΚΑΙ Μαγιόρκα

Ηδη, όπως αναφέρεται στην επιστολή που εστάλη πριν από έναν μήνα, δημοτικά συμβούλια σε μεγάλους τουριστικούς προορισμούς όπως η Ρώμη και η Μαγιόρκα πήραν την απόφαση να καταργήσουν τέτοιες μεταφορές με ιπποειδή και άμαξες. «Δεν είναι ούτε γραφικό ούτε ρομαντικό το να εκμεταλλευόμαστε και να εξαντλούμε ανυπεράσπιστα ζώα, να διασκεδάζουμε εις βάρος της ευζωίας και της ζωής τους. Χαρακτηρίζει αρνητικά τον πολιτισμό μας και την εικόνα μας.

Ζητάμε, για το γενικότερο καλό της κοινωνίας μας, τη λήψη μέτρων για την άμεση κατάργηση χρήσης ιπποειδών για τουριστική ατραξιόν και το πέρασμα στη λήξη τέτοιων πρακτικών», καταλήγει.

Την ανάγκη ύπαρξης ενός νομοθετικού πλαισίου που θα καθορίζει τους κανόνες ορθής πρακτικής σε ό,τι αφορά τα ζώα εργασίας τονίζει ο κ. Χελιώτης.

«Εκτός, όμως, από το νομοθετικό πλαίσιο, η πραγματοποίηση συστηματικών ελέγχων αλλά και η βαρύτητα που θα πρέπει να δοθεί στην παιδεία και την ενημέρωση για τα ιπποειδή είναι βασικοί άξονες που θα βοηθήσουν να αλλάξει η κατάσταση».

Από μικρά με πολύ βάρος

Τα γαϊδουράκια από πολύ μικρή ηλικία – σχεδόν από ενάμισι έτους – κι όταν το σώμα τους ακόμη διαμορφώνεται, φορτώνονται με πολύ βάρος, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται το μυοσκελετικό τους σύστημα. «Υπάρχουν επαγγελματίες οι οποίοι ακολουθούν ορθές πρακτικές, που εξασφαλίζουν την ευζωία και την προστασία των ιπποειδών που χρησιμοποιούνται για εργασίες. Δυστυχώς, αυτοί μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών», προσθέτει ο κ. Χελιώτης.

Από την πλευρά του ο δήμαρχος της Υδρας Γιώργος Κουκουδάκης σε δηλώσεις του υποστηρίζει πως τα γαϊδουράκια που εμφανίζονται σε κάποιες από τις φωτογραφίες που διακινούνται στο Διαδίκτυο είναι ζώα εργασίας, «σύμφωνα λοιπόν με τις κείμενες κτηνιατρικές διατάξεις, ένα τέτοιο ζώο μπορεί να κουβαλήσει το 1/5 του βάρους του, δηλαδή γύρω στα 100 κιλά. Μία ηλεκτρική συσκευή δεν ζυγίζει πάνω από 60-70 κιλά.

Ετσι δεν συντρέχουν ούτε νομικοί λόγοι για κακοποίηση ζώου».

Προσθέτει, δε, πως «πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι η Υδρα είναι ένα νησί στο οποίο απαγορεύεται η κυκλοφορία τροχοφόρων, είναι ένα νησί χτισμένο αμφιθεατρικά που εδώ και 300 χρόνια χρησιμοποιεί ζώα εργασίας για όλες τις οικονομικές του δραστηριότητες.

Ετσι είναι πολύ βασικό κάποιος να καταλάβει την τοπική κουλτούρα. Δεν είναι κακοποίηση ζώου, δεν ντρέπομαι να πω ότι αυτό είναι η καθημερινότητα του νησιού».

Πηγή: in.gr

Ο Σταύρος Ξαρχάκος έπειτα από 45 χρόνια επιστρέφει στο Θέατρο του Λυκαβηττού σηματοδοτώντας με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο την επανεκκίνηση του σημαντικού τοπόσημου της πόλης των Αθηνών. Ο σπουδαίος συνθέτης είχε πραγματοποιήσει το καλοκαίρι του 1978 έντεκα συναυλίες, στο πλαίσιο των θερινών εκδηλώσεων του ΕΟΤ, παρουσιάζοντας προγράμματα τα οποία συγκροτούσαν έργα από Βιβάλντι μέχρι λαϊκά τραγούδια. Εκείνες οι συναυλίες μάλιστα ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν σε ένα δίσκο στα τέλη του ’78 υπό τον τίτλο «Ξαρχάκος – Στον Λυκαβηττό».

Την Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου θα σηκώσει την αυλαία της νέας εποχής του ιστορικού θεάτρου το πρόγραμμα «Γιορτή στον Λυκαβηττό» συνοδεία πολυμελούς ορχήστρας, η οποία θα αποδώσει κορυφαίες στιγμές της καριέρας του σε νέες ενορχηστρώσεις.

Μαζί τους θα βρίσκονται και τέσσερις σπουδαίες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου: o Μανώλης Μητσιάς, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Ηρώ Σαΐα και ο Ζαχαρίας Καρούνης.

Επιστροφή των Πυξ Λαξ

Η συνέχεια δίνεται την επόμενη μέρα με την επιστροφή των Πυξ Λαξ. Η πορεία άλλωστε του δημοφιλούς συγκροτήματος συνδέεται άρρηκτα με τον λόφο του Λυκαβηττού και τις ιστορικές συναυλίες τους. Η πρώτη εμφάνιση της μπάντας στον Λυκαβηττό ήταν το 1996 και κατέγραψε πολλαπλές sold out εμφανίσεις. Αποκορύφωμα τα πέντε συνεχή sold out το 2000!

Την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο του Λυκαβηττού ανεβαίνει ο Κωνσταντίνος Αργυρός και την Τρίτη 19 και Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου θα εμφανιστεί το «κακό» παιδί – και ιδρυτικό μέλος – του μουσικού διδύμου των 2Cellos, γνωστός απλά ως Hauser, στο πλαίσιο της περιοδείας του με τίτλο «Rebel with a Cello»!

Στο ιστορικό θέατρο στις 22 Σεπτεμβρίου ακολουθεί η συναυλία των Villagers of Ioannina City και την επόμενη μέρα, 23 Σεπτεμβρίου, εμφανίζεται ο Γιώργος Μαζωνάκης.

Ενα αφιέρωμα στον Λουκιανό Κηλαηδόνη παρουσιάζεται στις 25 Σεπτεμβρίου. Στη συναυλία θα πάρουν μέρος γνωστοί τραγουδιστές και τραγουδοποιοί που συμμετέχουν στον διπλό δίσκο – αφιέρωμα με τίτλο «Σ’ ευχαριστώ, Λουκιανέ» που κυκλοφορεί, όπως οι Θέμης Ανδρεάδης, Μανώλης Φάμελλος, Δώρος Δημοσθένους, Πάνος Μουζουράκης, Σπύρος Γραμμένος, Μαρία Κηλαηδόνη και Πέννυ Μπαλτατζή μεταξύ άλλων.

Ακόμη, τη μουσική βραδιά θα πλαισιώσουν δημοφιλείς ηθοποιοί όπως οι Γιάννης Μπέζος, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Νάντια Κοντογεώργη και Γιασεμί Κηλαηδόνη που θα ερμηνεύσουν τραγούδια που έγραψε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης για παραστάσεις στο θέατρο (Ελεύθερο Θέατρο, Ελεύθερη Σκηνή, Θεσσαλικό Θέατρο κ.ά.).

Την επόμενη μέρα, στις 26 Σεπτεμβρίου, ανεβαίνει ο Μιχάλης Χατζηγιάννης. Στο συγκεκριμένο θέατρο, το 2006 και το 2007, γυρίστηκαν τηλεοπτικά και ηχογραφήθηκαν δύο από τα πιο σημαντικά του live (Ζωντανά στον Λυκαβηττό 2006 – 2007 και 2007 – 2008).

Στις 29 Σεπτεμβρίου ο Γιάννης Χαρούλης επιστρέφει ξανά στον αγαπημένο λόφο έπειτα από 10 χρόνια.

Γαλάνη – Φριντζήλα

H Δήμητρα Γαλάνη και η Μάρθα Φριντζήλα τη Δευτέρα 9 Οκτωβρίου θα παρουσιάσουν την παράστασή τους στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού «Σ’ ένα κύμα του Νότου».

Στο ανανεωμένο, ιστορικό ανοιχτό θέατρο, οι δύο ερμηνεύτριες θα πουν τραγούδια και διασκευές με νέα προσέγγιση, μέσα από την πρωτότυπη ματιά των καλών μουσικών που τις πλαισιώνουν.

Στο β’ μέρος θα υπάρξει επίσης μια στάση – αφιέρωμα στο λαϊκό μας τραγούδι με τη συμμετοχή – έκπληξη της εξαιρετικής Ελένης Τσαλιγοπούλου και του δεξιοτέχνη μουσικού και συνθέτη Φώτη Σιώτα.

Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΑ ΝΕΑ

Μαίνεται η φωτιά στην Αλεξανδρούπολη, ενώ μήνυμα στους κατοίκους σε Μοναστηράκι, Δορισκό, Αμφιτρίτη και Μαΐστρο εστάλη από το 112.

Στη συνέχεια αντίστοιχο μήνυμα έφτασε και στους κατοίκους του χωριού Άβαντας. Οι κάτοικοι του χωριού καλούνται να απομακρυνθούν, επίσης, προς την Αλεξανδρούπολη.

Τα μηνύματα του 112

Δείτε πού βρίσκονται τα πέντε χωριά

Υπενθυμίζεται ότι με εντολή των Αρχών έχουν εκκενωθεί από το απόγευμα του Σαββάτου τα χωριά Λουτρό, Αγνάντια, Αριστηνό, Δωρικό, Νίψα, Πεύκα, Αετοχώρι και Άνθεια.

Σε Αετοχώρι και Πεύκα έχουν καταγραφεί οι περισσότερες ζημιές

Νέα προειδοποίηση του 112 και στους κατοίκους της Αλεξανδρούπολης

Νέο μήνυμα στους κατοίκους της Αλεξανδρούπολης έστειλε η Πολιτική Προστασία μέσω του 112.

«Εξελίσσεται δασική πυρκαγιά. Οι καπνοί κατευθύνονται στην περιοχή σας. Παραμείνετε σε εσωτερικούς χώρους, κλείστε πόρτες και παράθυρα. Ακολουθείτε τις οδηγίες των Αρχών», αναφέρεται στο μήνυμα.

Για την Εγνατία

Νέα διακοπή κυκλοφορίας στην Εγνατία Οδό Κήπων-Αλεξανδρούπολης τέθηκε σε ισχύ λόγω της πυρκαγιάς που ξέσπασε στην περιοχή της Μελίας.

Όπως ανακοίνωσε η Γενική Περιφερειακή Αστυνομική Διεύθυνση Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, διακόπηκε η κυκλοφορία από από το ύψος του κόμβου Αρδανίου έως το ύψος του κόμβου Βιομηχανικής Περιοχής (ΒΙ.ΠΕ.) Αλεξανδρούπολης.

Η κυκλοφορία των οχημάτων εκτρέπεται μέσω της Εθνικής Οδού Φερών – Αλεξανδρούπολης.

Δείτε δορυφορική εικόνα της πυρκαγιάς

Η υπηρεσία διαχείρισης έκτακτης ανάγκης Copernicus δημοσίευσε μια πρώτη δορυφορική εικόνα που αποτυπώνει το μέγεθος της καταστροφής στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξανδρούπολης.

«Οι κόκκινες περιοχές είναι οι καμένες περιοχές και τα ροζ στίγματα ενεργά σημεία πυρκαγιάς», σημειώνει η Prometheus Team στην ανάρτησή της στο Twitter.

Πόσες δυνάμεις επιχειρούν

Με το πρώτο φως της μέρας επιχείρησαν από αέρος 4 αεροσκάφη και δύο ελικόπτερα, ενώ σε όλη τη διάρκεια της μέρας, σύμφωνα με τον σχεδιασμό του Κέντρο Επιχειρήσεων, θα επιχειρήσουν 11 αεροσκάφη και 6 ελικόπτερα, εκ των οποίων το ένα συντονιστικό.

Από επίγειες δυνάμεις συνολικά επιχειρούν 176 πυροσβέστες με 10 ομάδες πεζοπόρων τμημάτων και 48 οχήματα και ισχυρές δυνάμεις του στρατού, της Περιφέρεια και των δήμων και πολλοί εθελοντές.

Συγκλονίζει η εικόνα του πυροσβέστη που κοιμάται μετά την ολονύχτια μάχη

Πηγή: in.gr

Το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων τιμά τα 110 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου Έλληνα συγγραφέα και αντιστασιακού Δημήτρη Χατζή μεταφέροντας στη σκηνή «Το Τέλος της Μικρής μας Πόλης», μία από τις σημαντικότερες ελληνικές συλλογές διηγημάτων, σε σκηνοθεσία Ορέστη Τάτση.

Η πρεμιέρα πραγματοποιείται στις 19 Ιούλιου στο Υπαίθριο Θέατρο Ε.Η.Μ., ενώ η παράσταση θα κάνει και περιοδεία σε χωριά και πόλεις της Ηπείρου, αλλά και της υπόλοιπης χώρας.

Το χιούμορ, η σάτιρα και η πρωτότυπη ζωντανή μουσική γίνονται όπλο του θιάσου για να μας αφηγηθεί την ιστορία του τέλους μιας πόλης όπως τη γνώρισαν οι ήρωες του διηγήματος. Ο «ντόπιος και ευυπόληπτος πολίτης» Τσιάγαλος θεωρεί αντίπαλό του τον «ξενομερίτη και μυστήριο» Σπούργο χωρίς να αντιλαμβάνεται πως το μέλλον καθορίζεται από «αλλού». Η παράσταση αναδεικνύει ένα τέλος που επανέρχεται ασταμάτητα κι οι εμπλεκόμενοι σε αυτό αγνοούν το ρόλο τους.

«Το κείμενο, η διασκευή καθώς και η σκηνοθεσία της παράστασης δεν έχει να κάνει μόνο με το περιεχόμενο του διηγήματος αλλά και με την ίδια την γραφή του Δημήτρη Χατζή. Όπως σημειώνει ο Στέφανος Ροζάνης, τους ήρωές του τους “συμπονά”, τον κάνουν να θλίβεται, νιώθει στοργικά απέναντί τους, αλλά παρά ταύτα κρατά την απόστασή του από το δράμα τους, επειδή ίσια ίσια νιώθει ότι ο τόπος τους δεν είναι ο δικός του τόπος, διότι ο δικός του τόπος και ταυτόχρονα ο δικός του τρόπος είναι να είναι “ξένος μέσα στον εαυτό του” και κατά συνέπεια να παραμένει ξένος σε αυτή την απελπισία που τον περιβάλλει και για την οποία “υποφέρει”, αλλά από μια ψυχική θέση “αλλού”.

Αυτό ακριβώς το «αλλού» είναι που συγκρατεί το παράδοξο των αφηγήσεων του Χατζή και είναι αυτό που κάνει τα λογοτεχνικά κριτήρια να υποχωρούν μπροστά στην πλήρη επικράτησή του, μιας και οι κειμενικοί τρόποι δεν μπορούν να χρησιμεύσουν για την ερμηνεία τού «αλλού», που η ύπαρξή του από μόνη της συνθέτει έναν παράδοξο τόπο και για τους ήρωες και για τη γραφή τους» αναφέρει ο σκηνοθέτης της παράστασης, Ορέστης Τάτσης.

Αυτό το «αλλού» είναι που καθιστά θεατρική τη γραφή του Δημήτρη Χατζή. Αυτή η απόσταση μας οδήγησε σε μια σύγχρονη «μπρεχτική» προσέγγιση για τη δημιουργία της παράστασης με την καθοριστική συμβολή της μουσικής και των τραγουδιών. Τραγουδάμε και παίζουμε «Το τέλος της μικρής μας πόλης» με ελπίδα την «αναγέννηση».

Λίγα λόγια για τον Δημήτρη Χατζή

Ο Δημήτρης Χατζής (13 Νοεμβρίου 1913 – 20 Ιουλίου 1981) ήταν Έλληνας συγγραφέας, ιστορικός, δημοσιογράφος και αντιστασιακός. Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Ο πατέρας του, Γεώργιος Χατζής, ήταν διηγηματογράφος, λόγιος και παλαμικός ποιητής, γνωστός με το ψευδώνυμο Πελλερέν. Ήταν επίσης εκδότης της εφημερίδας “Ήπειρος”.

Ο Δημήτρης Χατζής παρακολούθησε εγκύκλια μαθήματα στην Ιόνιο Σχολή της Αθήνας μαζί με τον αδερφό του τον Άγγελο, τα οποία όμως διέκοψε μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα του,(1930 μ.Χ.) και επέστρεψε στην γενετείρα του. Εκεί ανέλαβε τη συνέχιση της έκδοσης της εφημερίδας και τη συντήρηση της οικογενείας του. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στη Ζωσιμαία Σχολή και γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Τις σπουδές του δεν τις ολοκλήρωσε ποτέ λόγω οικονομικών δυσχερειών.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Το 1936 συνελήφθη από την Δικτατορία της 4ης Αυγούστου και μετά από βασανιστήρια εξορίστηκε στη Φολέγανδρο. Λίγους μήνες αργότερα αφέθηκε ελεύθερος και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 κατατάχθηκε στον στρατό αλλά δεν στάλθηκε στο μέτωπο.

Την περίοδο της Κατοχής, συμμετείχε στη λειτουργία του παράνομου τυπογραφείου του ΕΑΜ στην Καλλιθέα αρθρογραφώντας και διορθώνοντας άρθρα σε εφημερίδες όπως η Ελεύθερη Ελλάδα και ο Απελευθερωτής. Αρθρογραφούσε ακόμη στον επίσης παράνομο Ριζοσπαστη. Εργάστηκε επίσης στο τυπογραφείο του βουνού. Το 1947 επιστρατεύτηκε στα Ιωάννινα, ενώ το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς εξορίστηκε στην Ικαρία.

Τον Μάρτιο του επόμενου έτους εντάχτηκε στο Δημοκρατικό Στρατό της Ελλάδας δημοσιεύοντας ανταποκρίσεις και διηγήματα στα έντυπά του. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους έμαθε την καταδίκη του αδερφού του Άγγελου από το Έκτακτο Στρατοδικείο και την εκτέλεσή του.

Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, το Έκτακτο Στρατοδικείο τον καταδίκασε «δις εις θάνατον» για λιποταξία και έτσι αναγκάστηκε να καταφύγει στο εξωτερικό. Πρώτοι του σταθμοί ήταν η Ουγγαρία και η Ρουμανία. Στη Βουδαπέστη σπούδασε βυζαντινή και μεταβυζαντινή ιστορία και λογοτεχνία, ενώ αρθρογραφούσε και στην εφημερίδα του

κομμουνιστικού κόμματος. Ο βυζαντινολόγος Ιούλιος Μοράβσικ τον βοήθησε να κερδίσει υποτροφία για την Ακαδημία Επιστημών του Ανατολικού Βερολίνου, όπου εργάστηκε ως ερευνητής. Το 1962 ολοκληρώνει στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου τη διατριβή του με θέμα «Μονωδίες για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους». Το ίδιο έτος επέστρεψε στη Βουδαπέστη, όπου διορίστηκε βοηθός στην έδρα της Βυζαντινής Φιλολογίας, και ίδρυσε το Νεοελληνικό Ινστιτούτο.

Παράλληλα επιμελήθηκε την έκδοση έργων νεοελληνικής λογοτεχνίας στην ουγγρική γλώσσα. Μετά τα γεγονότα του Μάη του ’68, θέλησε να εγκατασταθεί στο Παρίσι. Η αστυνομία όμως τον πίεζε να ζητήσει πολιτικό άσυλο, με αποτέλεσμα να επιστρέψει στη Βουδαπέστη. Αρνήθηκε ωστόσο να λάβει την ουγγρική υπηκοότητα παρά τις προτάσεις που του έγιναν, παραμένοντας άπατρις. Μετά την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, επέστρεψε το Νοέμβριο του 1974 στην Ελλάδα.

Αναγκάστηκε όμως να εγκαταλείψει ξανά τη χώρα λόγω της μη νομοθετικής ρύθμισης σχετικά με την καταδίκη του. Τον Ιούνιο του επόμενου έτους, του δόθηκε χάρη και επέστρεψε οριστικά στην πατρίδα του. Το ακαδημαϊκό έτος 1975–1976 προσκλήθηκε να διδάξει νεοελληνικό πολιτισμό και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Η μη επικύρωση του διορισμού του λόγω των μη εκπληρωμένων στρατιωτικών του υποχρεώσεων είχε ως αποτέλεσμα τη διακοπή των μαθημάτων αλλά και διαδηλώσεις των φοιτητών.

Από το 1975 έδωσε πλήθος διαλέξεων και συμμετείχε σε πολλές δημόσιες συζητήσεις. Από το 1980 μέχρι το θάνατό του εξέδωσε το περιοδικό Το Πρίσμα. Στην ίδια χρονιά δίδαξε Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Ωδείου Αθηνών. Παντρεύτηκε με την αρχαιολόγο Καίτη Αργυροκαστρίτου και απέκτησαν μία κόρη, την Αγγελίνα.

Το Μάρτιο του 1981, προσβλήθηκε από καρκίνο των βρόγχων. Πέθανε τέσσερις μήνες αργότερα, στις 20 Ιουλίου του 1981 σε σπίτι φίλων του στη Σαρωνίδα. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1946 με το μυθιστόρημα Φωτιά. Το 1952 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων Το τέλος της μικρής μας πόλης, βιβλίο το οποίο θεωρείται το σημαντικότερο έργο του.

Λίγα λόγια για τον Ορέστη Τάτση

Γεννήθηκε στα Γιάννενα. Είναι σκηνοθέτης και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του πολιτιστικού οργανισμού «Ρέον». Σπούδασε στην Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Φ.Π.Ψ.). Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Πολιτιστική Διαχείριση του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Συνεργάζεται συστηματικά με την ΈΩΣ- art σε σεμινάρια και μαθήματα θεάτρου.

Δίδαξε στη Δραματική Σχολή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας Ιστορία θεάτρου και Φιλοσοφία. Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις: «Η μπέμπα» του Δ. Τσεκούρα, «Η Μαρκησία ντε Σαντ» του Γιούκιο Μισίμα, «Τα μάγια της πεταλούδας» του Φ. Γ. Λόρκα, «Η Φθορά» του Δ. Τσεκούρα, «Τερματικός σταθμός» του Κ. Τζαμιώτη, «Μια εξαιρετικά απλή δουλειά» του Κ. Τζαμιώτη, «Εξόριστοι εις τας Αθήνας» βασισμένη στο μυθιστόρημα «κρίσις» του Αρκάδιου Λευκού, «Το δέντρο που αγαπούσε» της ομάδας ΒΙΔΑ, «ο Πύργος» του Φραντς Κάφκα, «Το τέλος της μικρής μας πόλης» βασισμένη στο διήγημα «Τάφος» του Δημήτρη Χατζή.

Είναι σύμβουλος δραματουργίας και σταθερός συνεργάτης της ομάδας χορού “Creo”, Καλλιτεχνικός διευθυντής της Α.Μ.Κ.Ε. «ρέον» με την οποία έχει πραγματοποιήσει παραγωγές θεάτρου και σύγχρονου χορού, εκθέσεις ζωγραφικής και άλλες πολιτιστικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη με τους Δ. Γιαννακόπουλο, Β. Νικολαίδη, Α. Αντύπα και ως σχεδιαστής φωτισμών.

Κείμενά του έχουν συμπεριληφθεί σε εκδόσεις (Ομοίωμα Δημοκρατίας εκδ. Εξάρχεια), προγράμματα παραστάσεων (Κ.Θ.Β.Ε., ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων κ.ά.), περιοδικά (Βαβυλωνία,Contact, City Vibes), εφημερίδες (Εφημερίδα των Συντακτών, Αυγή, Σύγχρονη Έκφραση, Ηπειρωτικός Αγώνας) και στο διαδίκτυο (TVXS) με θέμα την πολιτική, το θέατρο, τη ζωγραφική, το βιβλίο κ.α.. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Λόγου και Κριτικής «το έρμα» στο οποίο αρθρογραφεί.

Παραστάσεις

Τετάρτη 19 Ιουλίου | Πρεμιέρα υπαίθριο θέατρο ΕΗΜ / Ιωάννινα
Παρασκευή 28 Ιουλίου | Πέραμα (Παραλίμνιο Πάρκο)
Τρίτη 1 Αυγούστου | Αρχαίο Όρραον
Τετάρτη 2 Αυγούστου | Κηποθέατρο Πρέβεζας
Πέμπτη 3 Αυγούστου | Παραμυθιά (Θέατρο Κατασκήνωσης)
Σάββατο 5 Αυγούστου | Μηλιωτάδες (Ζαγόρι)
Τετάρτη 9 Αυγούστου | Ηγουμενίτσα
Πέμπτη 10 Αυγούστου | Αμπελιά
Παρασκευή 11 Αυγούστου | Κήποι
Σάββατο 12 Αυγούστου | Παναγιά Καλαμπάκας
Κυριακή 13 Αυγούστου | Πλατανούσα
Δευτέρα 21 Αυγούστου | Δήμος Συκεών – Νεάπολης (Μερκούρεια) / Θεσσαλονίκη

Συντελεστές

Σκηνοθεσία- σκηνογραφία: Ορέστης Τάτσης
Τραγούδια-Μουσική σύνθεση – στίχοι: Θέμος Σκανδάμης
Διασκευή-στίχοι: Έλσα Ανδριανού
Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Άννια Μπούτνιοκ
Βοηθός Σκηνογράφου: Δώρα Νάτση
Βοηθός Ενδυματολόγου: Αφροδίτη Μήτση
Διεύθυνση- Οργάνωση παραγωγής: Χρήστος Χρήστου
Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης

Παίζουν:

Άρης Τσαμπαλίκας, Γιάννης Κοτσαρίνης, Στάθης Κόκκορης, Γιάννης Κοντός, Αντώνης Χρήστου, Βασίλης Λαγδάς

Εισιτήρια

Τιμές: 10 ευρώ (κανονικό), 7 ευρώ (μαθητές, φοιτητές, στρατευμένοι, πολύτεκνοι και άτομα άνω των 65 ετών), 3 ευρώ (Κάτοχοι κάρτας ανεργίας και ΑμεΑ)

Προπώληση:  Viva.gr

Το Υπουργείο Εξωτερικών της Κύπρου εκφράζει την ικανοποίησή του για την απόφαση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ να προχωρήσει στην επέκταση της άρσης του εμπάργκο όπλων έναντι της Κύπρου, σε ανακοίνωση του.

Στην ανακοίνωση συγκεκριμένα:

«Η Κυπριακή Δημοκρατία χαιρετίζει την επαναβεβαίωση της εν λόγω απόφασης και την επέκτασή της για το οικονομικό έτος 2024, η οποία βασίζεται στη νομοθεσία “Eastern Mediterranean Security and Energy Partnership Act» που θέσπισε το Αμερικανικό Κογκρέσο το 2019.

Η απόφαση της Αμερικανικής Κυβέρνησης καταδεικνύει τη συνεχιζόμενη αναβάθμιση των διμερών σχέσεων Κύπρου – ΗΠΑ στον τομέα της ασφάλειας και άμυνας. Στόχος μας παραμένει η εμβάθυνση αυτής της στρατηγικής εταιρικής συνεργασίας που διεξάγεται στη βάση του διεθνούς δικαίου και της ανάγκης για οικοδόμηση συνθηκών ασφάλειας και σταθερότητας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου».

Έφυγε από τη ζωή η Λίζα Έβερτ, διακεκριμένη συγγραφέας και φωτογράφος, σύζυγος του πρώην προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Μιλτιάδη Έβερτ.

Την είδηση γνωστοποίησε η κόρη της, Αλεξία.

Ποια ήταν η Λίζα Έβερτ

Η Λίζα Έβερτ είχε γεννηθεί στην Αθήνα. Σπούδασε και ασχολήθηκε με τη φωτογραφία από το 1983, έχοντας δίπλωμα από το Middlesex University του Λονδίνου.

Στο ενεργητικό της είχε περισσότερες από 20 ατομικές εκθέσεις φωτογραφίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Επιπλέον είχε δημιουργήσει 15 βιβλία-λευκώματα, από τα οποία τρία είχαν βραβευθεί: «Κηφισιά-ομορφιά και μνήμη» (1988), «Πόντος-Ανατολία-φωτογραφικό οδοιπορικό» (1989), «Κωνσταντινούπολη-Αναζητώντας τη Βασιλεύουσα» (1990) με βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, «Τα κάστρα της Πελοποννήσου» (1991), «Καππαδοκία-Περιήγηση στη χριστιανική Ανατολή» (1991), «Τα μεταξωτά της Προύσας» (1991), «Συρία-ελληνικοί απόηχοι» (1993), «Κάστρα και φορτέτσες της Κρήτης» (1995).

Το 1993 δημιούργησε τις εκδόσεις Αστερισμός και μέχρι σήμερα, έχει εκδώσει επτά βιβλία.

Τα θέματα των εκθέσεων και των βιβλίων της αφορούν, κυρίως, στην Ελλάδα και τις παλιές πατρίδες του ελληνισμού της διασποράς (Πόντος, Μικρά Ασία, Βόρειος Ήπειρος, Κάτω Ιταλία και Σικελία, Μέση Ανατολή) από την αρχαιότητα και τη βυζαντινή εποχή, μέχρι τον 20ό αιώνα, θέματα που άρχισε να παρουσιάζει από το 1987.

Με τον Μιλτιάδη Έβερτ είχαν αποκτήσει δύο κόρες, την Αλεξία και την Ιλεάνα.

Βαριές απώλειες μετρούν οι ρωσικές και οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις από την έναρξη του πολέμου στις 24 Φεβρουαρίου 2022, καθώς αμερικανοί αξιωματούχοι υπολογίζουν πως σχεδόν 500.000 στρατιώτες έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί, σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας New York Times.

Οι αμερικανοί αξιωματούχοι – οι οποίοι θέλησαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους – υπογραμμίζουν πως ο ακριβής αριθμός δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί, δεδομένου ότι ο απολογισμός που δίνει στη δημοσιότητα η Μόσχα θεωρείται υποτιμημένος, ενώ το Κίεβο δεν αποκαλύπτει στοιχεία για τις απώλειες των στρατευμάτων του.

Ειδικότερα, οι στρατιωτικές απώλειες της Ρωσίας εκτιμάται πως πλησιάζουν τις 300.000, εκ των οποίων 120.000 νεκροί και σχεδόν 180.000 τραυματίες. Στον αντίποδα, υπολογίζεται πως 70.000 ουκρανοί στρατιώτες έχουν σκοτωθεί και περίπου 120.000 άλλοι έχουν τραυματιστεί από την έναρξη της ρωσικής εισβολής.

Στο δημοσίευμα των New York Times επισημαίνεται πως ο αριθμός των θυμάτων αυξήθηκε σημαντικά μετά την έναρξη της ουκρανικής αντεπίθεσης πριν από λίγους μήνες.

Χθες Πέμπτη, ο ουκρανικός στρατός ανέφερε επιτυχίες στην αντεπίθεση που έχει εξαπολύσει στο νοτιοανατολικό μέτωπο, μία ημέρα αφότου ανακοίνωσε την απελευθέρωση χωριού που αποτελούσε προπύργιο των ρώσων εισβολέων.

Η απελευθέρωση του χωριού Ουροζάινε είναι η πρώτη που ανακοινώθηκε επισήμως από τις 27 Ιουλίου, χρονικό διάστημα που είναι ενδεικτικό των δυσχερειών που αντιμετωπίζουν οι ουκρανικές δυνάμεις, καθώς προχωρούν μέσα από ναρκοθετημένες αμυντικές γραμμές, χωρίς ισχυρή αεροπορική υποστήριξη. Το χωριό βρίσκεται σε απόσταση περίπου 100 χιλιομέτρων δυτικά της πόλης του Ντονέτσκ, που ελέγχεται από ρωσικά στρατεύματα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Δρώμενα, συναυλίες, μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, αφιερώματα και παραστάσεις Καραγκιόζη περιλαμβάνει το πρόγραμμα των εκδηλώσεων με τίτλο «Σεπτέμβριος όπως …Πολιτισμός 2023» που διοργανώνει το Τμήμα Πολιτισμού του Δήμου Παύλου Μελά.

Οι συνολικά 24 εκδηλώσεις που συμπεριλαμβάνονται στο πρόγραμμα είναι με ελεύθερη είσοδο για τους κατοίκους και τους επισκέπτες και θα λάβουν χώρα στο πρώην στρατόπεδο Καρατάσιου, σε ανοιχτά θέατρα, σε πλατείες, πάρκα και γειτονιές των δημοτικών ενοτήτων Σταυρούπολης, Πολίχνης, Ευκαρπίας, το διάστημα από 30 Αυγούστου έως 20 Σεπτεμβρίου.

Σημαντικά ονόματα της εγχώριας μουσικής σκηνής, δημιουργοί, πρωταγωνιστές του θεάτρου και της τηλεόρασης αναμένεται να εμφανιστούν στις εκδηλώσεις και να χαρίσουν στο κοινό τους αξέχαστες στιγμές. Η αυλαία θα ανοίξει την Τετάρτη, 30 Αυγούστου, στις 8:30 το βράδυ, στο πρώην στρατόπεδο Καρατάσιου με τη συναυλία μνήμης «Προσφυγιά Ελλήνων», όπου θα τραγουδήσουν οι Ζαφείρης Μελάς, Ρία Ελληνίδου, Δημήτρης Καρασαββίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης, Στέλιος Χαλκίδης, Dilek Κoc.

Οι επόμενες εκδηλώσεις θα γίνουν όλες στο ανοιχτό θέατρο Βυζαντινών Νερόμυλων Πολίχνης. Το Σάββατο, 2 Σεπτεμβρίου, ακολουθεί ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, την Κυριακή, 3 του μήνα, θα παίξουν η Ρίτα Αντωνοπούλου & Ρεβάνς, τη Δευτέρα 4/9 θα ανέβει η παράσταση «Μία τρελή τρελή αλφαβήτα» με τους Λευτέρη Ελευθερίου και Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο και την Πέμπτη 5/9 θα παρουσιαστεί η διαδραστική παιχνιδο-συναυλία, Burger Project: «Πάρτι Φαμίλια».

Σημείο αναφοράς θα είναι και το πρώην στρατόπεδο Καρατάσιου: Πέμπτη 7/9 Εισβολέας Full Band, Παρασκευή 8.9 Θραξ ΠΑΝΚC και Σάββατο 9/9, Blues Condors, Up to 11, Cucumba, Requiem. Τη Δευτέρα, 11 Σεπτεμβρίου, ο Μπάμπης Στόκας και η Ορχήστρα Ρυθμός θα παρουσιάσουν μία «Θάλασσα τραγούδια» στο ανοιχτό θέατρο Ευκαρπίας, ενώ την Τρίτη 12/9 θα πραγματοποιηθεί η θεατρική παράσταση για παιδιά «Η Δενδρολιβανιά» στο Πάρκο Σόλωνος, δίπλα στον Βοτανικό Κήπο Σταυρούπολης.

Την Τρίτη 13/9 ακολουθεί αφιέρωμα στον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη στην πλατεία Ελευθερίας – Αλέξανδρος Υψηλάντης στην Άνω Ηλιούπολη και την Παρασκευή 15/9 θα λάβει χώρα συναυλία του Αλέξανδρου Σαγκούρη με τον «Φάρο του Κόσμου» στο αθλητικό κέντρο Ανθοκήπων Ευκαρπίας. Την Δευτέρα 18/9 είναι προγραμματισμένη εκδήλωση μνήμης με μουσική, ποίηση, κείμενα και τραγούδια από γυναίκες ποντιακής καταγωγής και τίτλο «Μαυροθάλασσα κυρά μου!» στο ανοιχτό θέατρο Κρύας Βρύσης «Τάσος Πεζιρκιανίδης», την Τρίτη 19/9 αφιέρωμα στους καλλιτέχνες της πόλης Μανώλη Ρασούλη και Νίκο Παπάζογλου «Πότε Βούδας, πότε Κούδας» και την Τετάρτη 20/9 αφιέρωμα στον αξέχαστο ερμηνευτή Δημήτρη Μητροπάνο με τραγούδια από την μουσική του πορεία και τίτλο «Δύο Νύχτες».

Παράλληλα, το διάστημα από 7 έως 20 Σεπτεμβρίου το θέατρο Σκιών «Τεχνόκοσμος» του Οδυσσέα Κανλή παρουσιάζει διαδοχικά τις παραστάσεις: «Ο Μ. Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι», «Ο Καραγκιόζης στο Λούνα παρκ», «Ο Καραγκιόζης Ανθοπώλης» σε όλες τις γειτονιές του Δήμου Παύλου Μελά.

«Τα πάντα για τον τουρισμό», φαίνεται να είναι το μότο στην Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι. Μόνο έτσι εξηγούνται τα πολλά παράξενα που έχουμε δει τους τελευταίους μήνες κοντά σε παραλίες και μη.

Αξέχαστο θα μας μείνει το beach bar στη Ρόδο, που μας έκανε διεθνώς γνωστούς για τα κατορθώματά μας σαν χώρα, αφού το βίντεο που έδειχνε έναν σερβιτόρο να μπαίνει στη θάλασσα για να φτάσει στους πελάτες που περίμεναν σε πλωτές πλατφόρμες έκανε τον γύρο του διαδικτύου.

Όμως, ο «ανταγωνισμός» είναι σκληρός και οι ιδέες πολλές. Έτσι, ένα ξενοδοχείο στην Κρήτη τοποθέτησε μια ξύλινη κατασκευή πάνω στα βότσαλα της παραλίας της Πλάκας, έστησε πάνω της μια σειρά από σιδερένια διπλά κρεβάτια, τύπου Ταϊλάνδης, ώστε οι επισκέπτες να απολαμβάνουν ξαπλωμένοι τη θέα, που δεν είναι άλλη από το μνημείο του ανθρώπινου πόνου, τη Σπιναλόγκα…

Πηγή: zougla.gr