Μια σοβαρή καταγγελία που υπογράφεται από 200 επιστήμονες και μηχανικούς του αρχιτεκτονικού κλάδου ρίχνει φως σε ακόμα μια υπόθεση αυθαιρεσίας της πρυτανείας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), αυτή τη φορά εις βάρος των ίδιων των διατηρητέων κτιρίων του ΕΜΠ.

Εδώ και έναν χρόνο γίνονται παράνομες εργασίες στο κτίριο Πλαστικής της Σχολής Αρχιτεκτόνων, ένα πέτρινο κτίριο του 19ου αιώνα που βρίσκεται στο ιστορικό συγκρότημα επί της Πατησίων και αποτελεί μέρος του προστατευόμενου αρχιτεκτονικού συνόλου με ιδιαίτερη σημασία για την πολιτιστική κληρονομιά και τη συλλογική μνήμη της χώρας.

Την Παρασκευή 4 Ιουλίου 2025, 200 μηχανικοί υπέβαλαν επιστημονική καταγγελία προς τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού (ΥΠΠΟ) και του ΕΜΠ για μη αδειοδοτημένες εργασίες στο κτίριο της Πλαστικής. Ανάμεσά τους καθηγητές της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ και άλλων αρχιτεκτονικών σχολών της χώρας, με ειδίκευση στις αποκαταστάσεις μνημείων, μέλη της Πανελλήνιας Ενωσης Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ), υπάλληλοι του ΥΠΠΟ, διδάκτορες και μεταπτυχιακοί φοιτητές και άλλοι επαγγελματίες μηχανικοί.

Προχειρότητα

Η 40σέλιδη επιστημονική καταγγελία-τεχνική έκθεση τεκμηριώνει με φωτογραφίες και δημόσια έγγραφα ότι εδώ και έναν χρόνο, από τον Ιούλιο του 2024, γίνονται παράνομες εργασίες στο κτίριο με ευθύνη του πρύτανη ΕΜΠ, κ. Ιωάννη Χατζηγεωργίου, ως κύριου του έργου, της Τεχνικής Υπηρεσίας ΕΜΠ ως επιβλέπουσας Αρχής, της εργολάβου και χημικού μηχανικού Α.Χ. και του μελετητή και επιβλέποντα πολιτικού μηχανικού Γ.Χ. (τα στοιχεία τους είναι στη διάθεση της «Εφ.Συν.»).

Η έκθεση, που υπογράφεται και από επιστήμονες εγνωσμένου κύρους, σχετικούς με το αντικείμενο, περιγράφει τρεις διαδοχικές φάσεις εργασιών: στην εξωτερική όψη του κτιρίου (Ιούλιος 2024), στις ψευδοροφές (Αύγουστος-Δεκέμβριος 2024) και στη στέγη (Ιανουάριος-Ιούνιος 2025). Σε όλες, οι επεμβάσεις έγιναν είτε χωρίς τις προβλεπόμενες άδειες είτε με σοβαρές παραλείψεις στη σύνταξη των φακέλων.

Η έκθεση κάνει λόγο για τεχνική προχειρότητα, απουσία μελετών και εγκρίσεων και πλημμελή αντιμετώπιση του μνημείου, που ενώ θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως «ένα ενιαίο αδιάσπαστο σύνολο», κατατμήθηκε σε υπο-έργα και ανατέθηκε απευθείας σε εργολάβο χωρίς φανερή ειδίκευση επί του αντικειμένου. Ολα αυτά μέσα στο ίδιο το Πολυτεχνείο και δη στη Σχολή Αρχιτεκτόνων, που φιλοξενεί μερικούς από τους πιο καταρτισμένους επιστήμονες στον κλάδο της αποκατάστασης μνημείων.

Χωρίς άδεια

Ολα ξεκίνησαν τα ξημερώματα της Κυριακής 14 Ιουλίου 2024, όταν ο πρύτανης του ΕΜΠ διέταξε την εκκένωση φοιτητικής κατάληψης που στεγαζόταν στο κτίριο Πλαστικής από το 1996. Την ίδια κιόλας μέρα με διαδικασίες εξπρές, όπως προκύπτει στη Διαύγεια, κατατέθηκε αίτημα και εγκρίθηκε δαπάνη ύψους 2.500 ευρώ (+ΦΠΑ) από τον Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων για την Ερευνα (ΕΛΚΕ ΕΜΠ) για εργασίες αποκατάστασης του κτιρίου Πλαστικής εξαιτίας «κατεπειγουσών αναγκών». Η προμήθεια δόθηκε με απευθείας ανάθεση στη χημικό μηχανικό Α.Χ.

Βάσει του διαθέσιμου φωτογραφικού υλικού, μέσα στον επόμενο μήνα αφαιρέθηκαν και απομακρύνθηκαν τα ξύλινα κουφώματα, επιχρίστηκαν οι εξωτερικές όψεις και καθαιρέθηκε η εσωτερική ψευδοροφή, χωρίς να τεκμηριωθεί η έννοια του κατεπείγοντος που οδήγησε στην παράκαμψη της σύνταξης αρχιτεκτονικής μελέτης, της έκδοσης πολεοδομικής άδειας και των εγκρίσεων του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής και της Διεύθυνσης Νεωτέρων Μνημείων.

Λίγους μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2024, το ΕΜΠ υπογράφει σύμβαση απευθείας ανάθεσης με την ίδια εργολάβο για την αποξήλωση των ψευδοροφών έναντι 13.800 ευρώ (+ΦΠΑ). Σύμφωνα με φωτογραφίες και ημερομηνίες της επιστημονικής καταγγελίας, όμως, οι εργασίες είχαν ήδη πραγματοποιηθεί από τον Αύγουστο. Ουσιαστικά, δηλώθηκαν και πληρώθηκαν έργα που είχαν ήδη γίνει και μάλιστα για ακόμη μια φορά χωρίς μελέτες, εγκρίσεις και άδειες από τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Η τρίτη φάση του έργου, η πιο σύνθετη και δαπανηρή, αφορούσε τη στέγη του κτιρίου. Η επιστημονική έκθεση αναδεικνύει πλήθος τεχνικών και διοικητικών παρατυπιών, ενώ επιπλέον έρευνα αποκαλύπτει τον τρόπο που οι διαδικασίες «προσαρμόστηκαν» για να περάσει το έργο χωρίς ουσιαστικό έλεγχο.

Δύο υπο-έργα

Στις 17 Δεκεμβρίου 2024, το Συμβούλιο Διοίκησης του ΕΜΠ αποφασίζει να προχωρήσει το έργο με τίτλο «Αρση επικινδυνότητας τμημάτων της στέγης του κτηρίου Πλαστικής - Ζωγραφικής», εγκρίνοντας τη μελέτη και τη δημοπράτησή του με συνολικό προϋπολογισμό 60.000 ευρώ (+ΦΠΑ). Η πρόσκληση υποβολής προσφορών με τη διαδικασία της απευθείας ανάθεσης απευθυνόταν σε τρεις αναδόχους και δημοσιεύθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2025.

Η διαδικασία φαίνεται να μην προχώρησε καθώς δεν βρέθηκε σχετικό έγγραφο κατακύρωσης σύμβασης σε κανέναν ανάδοχο. Αντ’ αυτού, το ΕΜΠ κατατέμνει το έργο σε δύο υπο-έργα με το ίδιο αντικείμενο, που αθροιστικά συμπληρώνουν το αρχικό ποσό.

Στις 21 Μαρτίου 2025, ο πρύτανης Ι. Χατζηγεωργίου αιτείται από το ΕΛΚΕ ΕΜΠ την έγκριση έργου για την επισκευή της στέγης του κτιρίου Πλαστικής. Αφού, όπως λέει, έγινε έρευνα αγοράς ανάμεσα σε δύο αναδόχους, το έργο θα αναλάμβανε η Α.Χ. έναντι 29.500 ευρώ (+ ΦΠΑ). Το έργο εγκρίνεται και η σύμβαση υπογράφεται στις 31 Μαρτίου 2025.

Την ίδια μέρα, στις 21 Μαρτίου 2025, ο επιστημονικός υπεύθυνος του ΕΠΙΣΕΥ (ο ερευνητικός βραχίονας των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΕΜΠ), κ. Ι.Ψ., υποβάλλει και εγκρίνει ο ίδιος δαπάνη 30.000 ευρώ (+ΦΠΑ) για έργο συντήρησης της στέγης του κτιρίου Πλαστικής, το οποίο δίνεται πάλι με απευθείας ανάθεση στην ίδια εργολάβο, Α.Χ., με σύμβαση που υπογράφεται στις 24 Μαρτίου. Ετσι, η ανάδοχος καταλήγει να λάβει σύνολο 59.500 ευρώ (+ΦΠΑ) από το ΕΜΠ για το ίδιο έργο.

Στο μεταξύ, η αρχιτεκτονική μελέτη και η άδεια για την αποκατάσταση της στέγης είχαν ήδη εκδοθεί στις 24 Ιανουαρίου 2025, προτού γίνει η κατάτμηση. Ο πολιτικός μηχανικός που υπογράφει τη μελέτη και αναλαμβάνει την επίβλεψη δεν είναι άλλος από τον Γ.Χ., πατέρα της αναδόχου.

Σύμφωνα με την επιστημονική καταγγελία, τεκμηριώνονται παραβάσεις τόσο κατά την έκδοση της άδειας όσο και κατά την εκτέλεση των εργασιών. Συγκεκριμένα, οι εργασίες δεν περιγράφονται σωστά στην τεχνική έκθεση και κατά συνέπεια ο προϋπολογισμός υποτιμάται.

«Οι δηλωθείσες εργασίες στον προϋπολογισμό δεν ταυτίζονται με αυτές που περιγράφονται στην τεχνική έκθεση και στα σχέδια και δεν ανταποκρίνονται στο πραγματικό αντικείμενο του έργου. (...) Εφόσον είχαν επιλεγεί εργασίες συμβατές με το πραγματικό αντικείμενο του έργου (...), ο προϋπολογισμός θα υπερέβαινε το θεσμοθετημένο όριο των 25.000€ και κατά συνέπεια η άδεια δεν θα μπορούσε να εκδοθεί έως ΕΔΔΜΚ [σ.σ. άδεια μικρής κλίμακας], αλλά θα απαιτούσε την έκδοση οικοδομικής άδειας, σύμφωνα με το άρθρο 28 του Ν. 4495/2017», γράφουν οι μηχανικοί.

Η μελέτη δεν πέρασε ποτέ από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής, ενώ η Διεύθυνση Προστασίας & Αναστήλωσης Νεωτέρων Μνημείων ενέκρινε υπό τον όρο της κατάθεσης συμπληρωματικών μελετών, οι οποίες δεν κατατέθηκαν ποτέ. Αντίστοιχα, το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων ενέκρινε με τον όρο μεταγενέστερης σύνταξης πλήρους μελέτης, η οποία επίσης δεν έγινε.

Δριμεία κριτική

Επιπλέον, η έκθεση ασκεί δριμεία κριτική για την ποιότητα της μελέτης, από την οποία, όπως λέει, λείπουν σχέδια, η φωτογραφική τεκμηρίωση αρκείται σε τρεις φωτογραφίες για 400 τετραγωνικά μέτρα κτιρίου, τα υπάρχοντα σχέδια έχουν λάθη, δεν έχει γίνει στατική μελέτη για τις τοιχοποιίες που στηρίζουν τη στέγη και η μεθοδολογία της αποκατάστασης δεν συνάδει με τις οδηγίες του θεσμοθετημένου κανονισμού ΚΑΔΕΤ (Κανονισμός για Αποτίμηση και Δομητικές Επεμβάσεις).

Τέλος, σύμφωνα με την έκθεση, η πλημμελής μέριμνα κατέληξε στη μη αναστρέψιμη βλάβη του μνημείου, καθώς την Κυριακή 4 Μαΐου, τμήμα του περιμετρικού γείσου κατέρρευσε στο πεζοδρόμιο της οδού Στουρνάρη, συμπαρασύροντας μέρος του τοίχου, αφού δεν υπήρχαν σκαλωσιές, όπως θα έπρεπε, και από τύχη δεν τραυματίστηκε περαστικός.

Η έκθεση καταλήγει ότι οι παραλείψεις οδήγησαν σε «πρόκληση φθορών, αισθητική αλλοίωση και αλλοίωση της δομικής και αρχιτεκτονικής ταυτότητας του μνημείου» και οι συντάκτες της ζητούν τη λήψη μέτρων για «την αποκατάσταση της νομιμότητας και την επιβολή των αντίστοιχων προβλεπόμενων κυρώσεων» από τις Αρχές.

Τι (δεν) απαντούν

Αμέσως μετά την καταγγελία, η Διεύθυνση Προστασίας & Αναστήλωσης Νεωτέρων Μνημείων του ΥΠΠΟ διέταξε παύση εργασιών μέχρι να κατατεθούν από το ΕΜΠ οι μελέτες που είχαν ζητηθεί ήδη εννιά μήνες πριν και δεν κατατέθηκαν, γεγονός που δείχνει ότι αφενός το ΕΜΠ παρέβλεψε συστηματικά τις οδηγίες του ΥΠΠΟ και αφετέρου ότι το ΥΠΠΟ δεν έλαβε έγκαιρη δράση ως προς τις μελετητικές ελλείψεις. Ακόμη και μετά την εντολή παύσης εργασιών, το εργοτάξιο δουλεύει ακόμη.

Η Πολεοδομία Αθηνών δεν έχει καν πρωτοκολλήσει την καταγγελία ακόμα, παρόλο που πολλές από τις αναφερόμενες παραλείψεις είναι στην αρμοδιότητά της. Η Σχολή Αρχιτεκτόνων εξέφρασε μέσω ψηφίσματος «ανησυχία και λύπη» για την κατά τα άλλα «μακροσκελή και επιμελημένη τεχνική – αιτιολογική έκθεση».

Δήλωσε ότι δεν είχε καμία εμπλοκή με την καταγγελία, δείχνοντας ότι θέλει να κρατήσει αποστάσεις από αυτήν, υπογράμμισε ότι δεν φέρει καμία ευθύνη για τις εργασίες καθώς είναι αρμοδιότητα της Τεχνικής Υπηρεσίας του ΕΜΠ, αλλά και ότι είχε εξ αρχής ενημέρωση για την πορεία του έργου, το οποίο έκρινε απαραίτητο να γίνει. Στο ψήφισμα της Σχολής γίνεται αναφορά στην αρχική έγκριση του έργου από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων (ΚΣΝΜ) «υπό τον όρο της εκπόνησης και έγκρισης της οριστικής μελέτης αποκατάστασης του μνημείου».

Ομως, οριστική μελέτη δεν υπάρχει και ακριβώς γι’ αυτό -έστω και με μεγάλη καθυστέρηση- το υπουργείο Πολιτισμού διέταξε την παύση εργασιών. Αν δεν υπήρχε η τεκμηριωμένη καταγγελία των 200 επιστημόνων, είναι δεδομένο πως αυτό δεν θα είχε συμβεί.

Να σημειωθεί ότι σε αντίστοιχο ψήφισμα έναν χρόνο πριν (17/7/2024), η Σχολή Αρχιτεκτόνων, σε διαφορετικό ύφος τότε, δήλωνε ότι «οι επεμβάσεις έγιναν μονομερώς από την Πρυτανεία ΕΜΠ», καταδικάζοντας τις αναίτιες προσαγωγές φοιτητών που ζήτησαν εξηγήσεις για τις εργασίες, στάση που «δεν αντιστοιχεί σε ένα δημοκρατικό πανεπιστήμιο».

Σιγή ιχθύος

Για το κτίριο πρόσθετε ότι μετά από αυτοψία της Κοσμητείας «δεν παρατηρήθηκαν φθορές, οι χώροι είναι σε καλή κατάσταση και οι φοιτητές τούς χρησιμοποιούσαν με σύνεση και δημιουργικότητα όλα αυτά τα χρόνια, γεγονός που απέτρεψε την υποβάθμισή τους», εναντιούμενη στις πρυτανικές αφηγήσεις και τις συντονισμένες κυβερνητικές κραυγές περί υποτιθέμενου «άντρου ανομίας». Η ίδια η Σχολή Αρχιτεκτόνων «άδειασε» τότε με κάθε επισημότητα το αφήγημα του πρύτανη.

Στις 14 Ιουλίου κλήθηκε έκτακτο μονοθεματικό Συμβούλιο Ιδρύματος. Παραμένει άγνωστο τι αποφάσισε. Η «Εφ.Συν.» έστειλε έγκαιρα γραπτά ερωτήματα για όλα τα παραπάνω προς την Πρυτανεία του ΕΜΠ, προς την ανάδοχο του έργου και τον επιβλέποντα πολιτικό μηχανικό, προς τη Διεύθυνση Προστασίας & Αναστήλωσης Νεωτέρων Μνημείων του ΥΠΠΟ και προς το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων. Κανένας εκ των παραπάνω δεν απάντησε στα εύλογα δημοσιογραφικά ερωτήματα για την παράτυπη αποκατάσταση ενός κτιρίου που, όπως αναφέρει η Σχολή Αρχιτεκτόνων, αποτελεί «μνημείο παιδείας, πολιτισμού και δημιουργίας».

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Νέα πράξη αυταρχισμού και λογοκρισίας από τον πρύτανη του ΕΜΠ, Γιάννη Χατζηγεωργίου, ο οποίος έχει βάλει στο στόχαστρό του εδώ και καιρό την Αρχιτεκτονική Σχολή και την ελευθερία της έκφρασης στον ιστορικό χώρο του Κάτω Πολυτεχνείου. Μετά την τοποθέτηση καμερών, το κλείσιμο της πύλης Στουρνάρη, τους χυδαίους χαρακτηρισμούς σε φοιτήτριες (escorts) και τη Βραδιά (ξύλου) του ερευνητή από τα ΜΑΤ, έρχεται τώρα η απαγόρευση εκδήλωσης στον αύλειο χώρο της Αρχιτεκτονικής, στην οποία θα μιλούσαν σήμερα δύο ομότιμοι καθηγητές του ΕΜΠ, ένας νυν καθηγητής, ο πρόεδρος του Τμήματος Αττικής του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ), μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί φοιτητές.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, για να σιγουρευτεί ότι η εκδήλωση δεν θα γίνει με κανένα τρόπο, ο πρύτανης αργά χθες το βράδυ ανακοίνωσε λοκ άουτ σε όλη τη σχολή, που σημαίνει ότι σήμερα δεν θα πραγματοποιηθεί κανένα μάθημα μετά τις 3 το μεσημέρι και το Πολυτεχνείο θα είναι κλειστό με την αστυνομία να βρίσκεται απέξω. Την ίδια ώρα σήμερα στην παρέμβασή της στη Σύνοδο Πρυτάνεων η υπουργός Παίδειας θα ξεδιπλώνει την ατζέντα της... «αντιμετώπισης της βίας» στα πανεπιστήμια, εργαλειοποιώντας και τα «υποπτα» περιστατικά των τελευταίων ημερών σε Νομική και Πολυτεχνειούπολη.

Απαγόρευση

Η εκδήλωση στο ΕΜΠ, με τίτλο «Ημέρα Δράσης για την Ελευθερία της Εκφρασης στα Πανεπιστήμια», οργανώθηκε από την Πρωτοβουλία Μεταπτυχιακών και Διδακτορικών Φοιτητών της Αρχιτεκτονικής, μια πλατιά, πολυσυλλεκτική συλλογικότητα με σημαντικές πολιτικές δράσεις τα τελευταία δύο χρόνια. Στη συζήτηση, που ήταν προγραμματισμένη σήμερα στις 14.00, θα μιλούσαν -μεταξύ άλλων- η Μαρία Μάρκου και ο Τάσης Παπαϊωάννου (ομότιμοι καθηγητές ΕΜΠ), ο Θανάσης Μουτσόπουλος (αναπληρωτής καθηγητής ΕΜΠ) και ο πρόεδρος του ΣΑΔΑΣ - Αττικής, Κώστας Βουρεκάς, με θέμα: «Πολυτεχνείο ελεύθερο και ανοιχτό στην κοινωνία ή μαγαζί συμφερόντων;» Επιπλέον θα γινόταν έκθεση φωτογραφίας και προβολή ντοκιμαντέρ (Οakland Commune, εξέγερση George Floyd, καταλήψεις Πανεπιστημίων ενάντια στη γενοκτονία της Παλαιστίνης κ.ά.), μουσική βραδιά, συλλογική κουζίνα, χαριστικό ανταλλακτικό μπαζάρ ρούχων και βιβλίων. Απόφαση στήριξης της εκδήλωσης εξέδωσε ο ΣΑΔΑΣ - Αττικής, «ενώνοντας τη φωνή του με τις διαμαρτυρίες διδασκόντων/ουσών, φοιτητών/τριών και μελών του διοικητικού προσωπικού της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ, ενάντια στις αποφάσεις και την εν γένει συμπεριφορά της διοίκησης του ιδρύματος, η οποία δεν λαμβάνει υπόψη τις λειτουργικές ανάγκες της Αρχιτεκτονικής Σχολής».

Με έγγραφό του προς την αναπληρώτρια κοσμήτορα ο πρύτανης Χατζηγεωργίου ζήτησε την απαγόρευση της εκδήλωσης, αναφέροντας- μεταξύ άλλων- ότι δεν έχει ενημερωθεί η Πρυτανεία για αυτήν, ότι δεν ορίζεται η ώρα λήξης, ότι «άγνωστα και αταυτοποίητα άτομα αποφάσισαν την ανακοίνωση δράσεων που δεν έχουν καμία σχέση με την εκπαιδευτική, διδακτική και ερευνητική διαδικασία» και ότι δεν έχει ακολουθηθεί η προβλεπόμενη από τη Σύγκλητο διαδικασία για την εξέταση του αιτήματος παραχώρησης του χώρου. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι «η ανακοίνωση δεν υπογράφεται από κανένα πρόσωπο, δεν έχει εμφανιστεί διοργανωτής, ενώ τα παραπάνω έχουν ανακοινωθεί σε διευθύνσεις και ιστοτόπους του αναρχικού χώρου». Αξίζει να σημειωθεί ότι, εκτός από την Κοσμητεία, ο πρύτανης (που στο παρελθόν έχει πει δημοσίως «εγώ είμαι ο πρύτανης αυτού του μαγαζιού») κοινοποίησε την απόφασή του στη ΓΑΔΑ δείχνοντας τις προθέσεις του.

Προσχήματα

Ο Κώστας Βουρεκάς, πρόεδρος του ΣΑΔΑΣ - Αττικής, δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ότι οι «διάφοροι τυπικοί λόγοι που επικαλείται η διοίκηση του ιδρύματος είναι εντελώς προσχηματικοί, ενώ η αναφορά σε “διευθύνσεις και ιστότοπους του αναρχικού χώρου” δείχνει ότι αυτό που ενοχλεί είναι το πολιτικό περιεχόμενο της εκδήλωσης και τα πολιτικά φρονήματα των διοργανωτών. Μάλιστα η κοινοποίηση της απαγόρευσης στη ΓΑΔΑ αναδεικνύει την αστυνομική αντιμετώπιση της ελεύθερης πολιτικής και συνδικαλιστικής έκφρασης, που αποτελεί σήμα κατατεθέν της κυβερνητικής πολιτικής για τα δημόσια πανεπιστήμια, με πρόσχημα τη “βία” και την “ανομία”».

Ο ίδιος σημειώνει ότι το ωράριο λειτουργίας με το οποίο λειτουργεί πλέον το συγκρότημα Πατησίων του ΕΜΠ, κλείνοντας τα Σαββατοκύριακα και τα βράδια μετά τις εννιά, επιβάλλεται από τη διοίκηση του ιδρύματος χωρίς τη σύμφωνη γνώμη κανενός φορέα της αρχιτεκτονικής κοινότητας, βλάπτοντας την εκπαιδευτική λειτουργία της σχολής και το άνοιγμα του Πολυτεχνείου στην κοινωνία. «Ενδεικτική είναι η έξωση που υπέστη το Αλληλέγγυο Εργαστήριο Σχεδίου, μια πρωτοβουλία του Τμήματος Αττικής του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων για τη δωρεάν διδασκαλία σχεδίου σε μαθητές που δεν μπορούν να καλύψουν το κόστος ιδιωτικά, η οποία εδώ και χρόνια φιλοξενούνταν στους χώρους του συγκροτήματος Πατησίων του ΕΜΠ τα Σαββατοκύριακα και πλέον δεν μπορεί να λειτουργήσει εκεί» υπογραμμίζει.

«Υπό ομηρία»

Μέχρι χθες το βράδυ πάντως αποφασισμένοι να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση εμφανίζονταν οι διοργανωτές. Σε δήλωσή τους στην «Εφ.Συν.» τόνιζαν: «Η απαγόρευση της εκδήλωσης, που έγινε γνωστή με ένα μέιλ κοινοποιημένο στους συμμετέχοντες, την κοσμητεία και τη… ΓΑΔΑ, είναι η τελευταία από πολλές μαύρες σελίδες της πρυτανικής αρχής. Το Πολυτεχνείο είναι υπό ομηρία Χατζηγεωργίου, σε ένα κλίμα ιδιωτικοποίησης και καταστολής, απότοκο μιας πολιτικής ατζέντας. Ο πρύτανης επιβάλλει συνεχώς αποφάσεις χωρίς καμία συναίνεση της σχολής, οδηγώντας στην παράλυσή της. Οποιαδήποτε εκδήλωση, εκτός και αν έχει απόλυτη συμφωνία με την προσωπική του ιδεολογική συγκρότηση, κόβεται (βλ. Τέμπη), άσχετα με το αν τη διοργανώνουν ή στηρίζουν επίσημοι φορείς. Προϋπόθεση για να διατηρεί το δημόσιο πανεπιστήμιο τον αυτοδιοίκητο χαρακτήρα του είναι να αποτελεί τόσο τον φυσικό χώρο ανάπτυξης της ανεξάρτητης δράσης όσο και τον συμβολικό χώρο της αυτοδιάθεσης του πνεύματος. Διαφορετικά η επιβολή από την εκάστοτε εξουσία προοικονομεί ένα μέλλον ανελευθερίας για τους αυριανούς πολίτες, που συνέπεια έχει την καθιέρωση των πραγμάτων ως έχουν, την πεποίθηση ότι ο κόσμος δεν αλλάζει. Η ελεύθερη έκφραση στα Πανεπιστήμια είναι αναφαίρετο και απροϋπόθετο δικαίωμα. Το ζήτημα αφορά όλους μας».

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Χρήστος Κάτσικας

Την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου, η διευθύντρια του 1ου Γενικού Λυκείου Καισαριανής, προχώρησε σε ωμή λογοκρισία της σχολικής γιορτής για το Πολυτεχνείο που προετοίμασαν τρεις εκπαιδευτικοί, μεταξύ των οποίων ο αντιπρόεδρος της τοπικής ΕΛΜΕ.

Και αυτό γιατί οι εκπαιδευτικοί του 1ου ΓΕΛ Καισαριανής έκαναν το αυτονόητο: Θέλησαν πολύ σωστά να συνδέσουν τα μηνύματα του Πολυτεχνείου με το σήμερα, με το δίκιο του λαού της Παλαιστίνης.

Συγκεκριμένα απαίτησε να αφαιρεθεί από τη γιορτή το τραγούδι των «Υπεραστικών» με τίτλο «Η Παλαιστίνη αιμορραγεί» και κάτω από τη σθεναρή στάση των υπεύθυνων καθηγητών «έκοψε» τη γιορτή.

«Μες το χώμα η γη μου, στα χαλάσματα ζω, οι λυγμοί και η κραυγή μου, ρήγματα ανοίγουν στον ουρανό... κάτω από ερπύστριες όλη η ζωή μου, η Παλαιστίνη αιμορραγεί...» είναι κάποιοι από τους στίχους αυτού του υπέροχου τραγουδιού.

Είναι πραγματικά εξοργιστικό. Χιλιάδες Ελλήνων και μαζί οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές από την πρώτη στιγμή οργάνωσαν και πήραν μέρος σε πλήθος εκδηλώσεων αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνη όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο.

Όμως η διευθύντρια του 1ου Γενικού Λυκείου Καισαριανής προσπάθησε να επιβάλλει σιωπητήριο στο σχολείο της.

Επιχειρείται φίμωση, σημειώνει εύστοχα ο Πανεπιστημιακός και πρώην Δήμαρχος Καισαριανής Σπύρος Τζόκας, σε ένα σχολείο που βρίσκεται στο σταυροδρόμι των οδών Ηρώς Κωνσταντοπούλου και Ναπολέοντα Σουκατζίδη.

Και που όλα αυτά; Στην Καισαριανή!  Σε μια περιοχή που ο λαός έχει σοβαρούς λόγους να μη δεχθεί κανέναν εκφοβισμό, καμιά τρομοκρατία, καμιά φίμωση. Έχει γνώση και έχει Ιστορία καθώς σε αυτά τα χώματα έχει χυθεί αίμα εκατοντάδων αγωνιστών που πάλεψαν για τη λευτεριά της πατρίδας μας και για μια κοινωνία στο μπόι των ανθρώπων.

Πάει πολύ, σε αυτό σχολείο, το οποίο σημειώνουμε ότι στεγάζεται δίπλα στο Θυσιαστήριο της Λευτεριάς, να απαγορευτεί η λέξη Παλαιστίνη! 

Οι εκπαιδευτικοί με υπόμνημά τους στη Ζ' ΕΛΜΕ, όπου είναι και μέλη του ΔΣ, καταγγέλλουν την ωμή παρέμβαση της διεύθυνσης του σχολείου στο πρόγραμμα της εκδήλωσης για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Συγκεκριμένα γράφουν ότι «η διευθύντρια του Σχολείου, επικαλούμενη διαμαρτυρία 2-3 μαθητών (!) για το προαναφερόμενο τραγούδι που είχε συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα, επιτέθηκε λεκτικά και απαίτησε να αφαιρεθεί το συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι». «Ισχυρίστηκε -όπως οι εκπαιδευτικοί γράφουν- ότι η γιορτή είναι μονοθεματική (!), δεν μας ενδιαφέρουν οι άλλοι (Παλαιστίνιοι) και ότι το τραγούδι αυτό θα φέρει διχασμό στους μαθητές»!!!

Όπως σημειώνει η ανακοίνωση των Εκπαιδευτικών Ανατολικών Συνοικιών της ΚΟΑ του ΚΚΕ που αποκάλυψε το θέμα για την παρέμβαση της διευθύντριας «ο παιδαγωγικός ρόλος των εκπαιδευτικών είναι να μαθαίνουν στα παιδιά την επιστημονική και ιστορική αλήθεια, για να μπορέσουν αυτά να κατακτήσουν σωστό κριτήριο στη ζωή τους, στάση έντιμη, δημοκρατική, διεκδικητική. Η βουβαμάρα, πόσο μάλλον όταν πεθαίνουν παιδιά, δεν υπηρετεί σκοπούς εκπαιδευτικούς».

Πηγή: efsyn.gr

50 χρόνια από την εξέγερση: «Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!»

Μαρτυρίες – Ντοκουμέντα – Απολογισμοί

Στα περίπτερα, μέχρι την Τρίτη 14/11, μαζί με τον Δρόμο 

Οι σελίδες του φύλλου του Δρόμου της 11 Νοεμβρίου 2023 είναι αφιερωμένες στα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, σε αυτό το σπουδαίο γεγονός της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Φιλοξενούνται μαρτυρίες πρωταγωνιστών, μοναδικά ντοκουμέντα και κείμενα που επιχειρούν να αποτιμήσουν μια εξέγερση που –ακόμα και μισό αιώνα αργότερα– μιλά στην ψυχή μας. Το ένθετο ξεκινά με ποιήματα του Κώστα Βρεττού και του Θανάση Μουσόπουλου και συνεχίζει με μια προδημοσίευση από το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του Ρούντι Ρινάλντι «Ριζοσπαστισμός, κινήματα και αριστερές 1974-2024», η συγγραφή του οποίου βρίσκεται σε εξέλιξη. Στη συνέχεια δημοσιεύουμε το σημείωμα του Κώστα Γκιώνη, τακτικού συνεργάτη του Δρόμου, χάρη στον οποίο έγινε κατορθωτή η συλλογή του βασικού όγκου αυτού του αφιερώματος. Έπειτα ξεκινούν οι μαρτυρίες που μια σειρά αγωνιστές της εποχής εκείνης έγραψαν ειδικά για την εφημερίδα μας. Με αλφαβητική σειρά:

– Ο Διονύσης Μαυρογένης, φοιτητής της Φαρμακευτικής και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της κατάληψης του Πολυτεχνείου, που ενώ κρυβόταν στα βουνά της Κρήτης καταγγέλθηκε ως «πράκτορας της Ασφάλειας» από το ΚΚΕ…

– Ο Δημήτρης Παπαχρήστος, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως «ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου», και μέχρι σήμερα προσπαθεί να κρατήσει το φως άσβεστο στο καντήλι αυτών που έφυγαν.

– Ο Γιώργος Παυλάκης, φοιτητής Ιατρικής τότε, που είχε στήσει το ιατρείο της κατάληψης, και σήμερα είναι επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωπίνων Ρετροϊών στο Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των ΗΠΑ.

– Ο γιατρός Βασίλης Ρώτας, εγγονός του ομώνυμου μεγάλου αντιστασιακού ποιητή, συγγραφέα και μεταφραστή, που συμμετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου σαν μαθητής.

– Ο επίσης φοιτητής τότε Μίμης Χριστοφιλάκης, που είχε συλληφθεί στην πρώτη κατάληψη της Νομικής, βασανίστηκε άγρια, διακόπηκε η αναβολή του και παρέμενε επιστρατευμένος όταν ξέσπασε η εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Ακολουθεί η μαρτυρία του Νίκου Σηφιανού, που επίσης ήταν εκλεγμένο μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1973, όντας τότε φοιτητής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ, αλλά ήταν μέλος και της Οργανωτικής Επιτροπής του πρώτου γιορτασμού του Πολυτεχνείου στις 15 Νοέμβρη 1974: σ’ αυτή τη «σχεδόν ξεχασμένη ιστορία» αναφέρεται το κείμενο που είχε την καλοσύνη να γράψει για τον Δρόμο.

Στη συνέχεια δημοσιεύουμε τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες που δημοσιοποίησε μόλις χθες η «Πρωτοβουλία για τα 50 χρόνια Πολυτεχνείο», καθώς και ένα σύντομο σημείωμα στη μνήμη των δολοφονημένων στις πορείες του 1980 και 1985: του Ιάκωβου Κουμή, της Σταματίνας Κανελλοπούλου και του Μιχάλη Καλτεζά.

Στο κέντρο του ένθετου, κυρίως, παρατίθενται μια σειρά ιστορικά ντοκουμέντα από την ιδιωτική συλλογή του Μίμη Χριστοφιλάκη, μερικά εκ των οποίων ως τώρα ήταν –εξ όσων γνωρίζουμε– αδημοσίευτα. Το αφιέρωμα κλείνει με ένα παλιότερο κείμενο αποτίμησης, που όμως νομίζουμε ότι, πέρα από τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες που περιέχει, όσον αφορά τα βασικά συμπεράσματά του διατηρεί μέχρι σήμερα την αξία του.

Ευχαριστούμε όλους τους φίλους που με τη συνεισφορά τους έκαναν κατορθωτό αυτό το αφιέρωμα, το οποίο ελπίζουμε να φανεί χρήσιμο. Ας θεωρηθεί μια μικρή συμβολή στον πάντα επίκαιρο (και εντελώς απαραίτητο για λαούς και ανθρώπους που είναι υποκείμενα εξάρτησης και καταπίεσης) αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη.

Ξαναγράψιμο της ιστορίας για την εξέγερση στο Πολυτεχνείο από την «αλα γκρέκα» -φράση την οποία χρησιμοποιεί συχνά πυκνά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος- alt right σκοπιά επιχειρεί ο εκτελεστικός βραχίονας του μηχανισμού «μαύρης» προπαγάνδας της ΝΔ στο διαδίκτυο.

Η «Ομάδα Αλήθειας» σε ένα οκτάλεπτο βίντεο χρησιμοποιώντας απλοϊκές φράσεις και ανιστόρητα επιχειρήματα επιχειρεί μεταξύ πολλών άλλων να αποπολιτικοποιήσει την εξέγερση στο Πολυτεχνείο και να «ξεπλύνει» τη Χούντα των συνταγματαρχών.

Χαρακτηριστικό του εν λόγω βίντεο αποτελεί το γεγονός ότι δεν ακούγεται ούτε μία φορά η λέξη Χούντα, ενώ ελάχιστες είναι οι πληροφορίες σχετικά με το ιστορικό πλαίσιο.

Μάλιστα η Ομάδα Αλήθειας περιγράφοντας όσα συνέβησαν στις 14/11/73 αναφέρει ότι η συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο Πολυτεχνείο αποφάσισε την αποχή από τα μαθήματα και μετά ξαφνικά οι ίδιοι αποφάσισαν να «διανυκτερεύσουν» σε αυτό, αποσιωπώντας την επιλογή της κατάληψης με πολιτικούς όρους. Η προσπάθεια της «Ομάδας Αλήθειας» να αποπολιτικοποιήσει την εξέγερση στο Πολυτεχνείο συνεχίζεται με την επίκληση του πορίσματος Τσεβά σύμφωνα με το οποίο «στοιχεία ξένα, άσχετα και εχθρικά προς τους σπουδαστάς εισέρχονται στο Πολυτεχνείο». Τα εν λόγω «στοιχεία» σύμφωνα με τον ίδιο «μετατρέπουν τα καθαρά σπουδαστικά αιτήματα σε πολιτικά».

Επικαλούμενοι το πόρισμα του ίδιου εισαγγελέα η Ομάδα Αλήθειας κάνει λόγο για «αγώνα φανατικών πολιτικών αντιθέσεων» ενώ αναφορικά με τη λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού εντός του Πολυτεχνείου, αποπειράται από τους δημιουργούς του βίντεο ένας διαχωρισμός του πολύμορφου κινήματος κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, λέγοντας ότι «αρχικά αναρχικοί επηρέαζαν τα συνθήματα που ακούγονταν (σ.σ. από τον ρ/σ), ωστόσο οι φοιτητές κατάφεραν να ανακτήσουν τη λειτουργία του»

Δίχως ίχνος ντροπής το βίντεο παραθέτει δήθεν ιστορικά στοιχεία για ύπαρξη νεκρών μόνο εκτός του χώρου του Πολυτεχνείου φτάνοντας μάλιστα φτάνει στο σημείο να υποστηρίξει ότι κατά την εισβολή του άρματος μάχης από την ιστορική πύλη της οδού Πατησίων υπήρξε μόλις ένας τραυματισμός καθώς μετά από ενημέρωση του συνταγματάρχης Γιοβάνη ότι «το τανκ θα γκρέμιζε την πύλη», «όλοι οι φοιτητές είχαν απομακρυνθεί εκτός από την Πέπη Ρηγοπούλου η οποία ήταν και η μόνη τραυματίας»

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι στη λογική της σαλαμοποίησης και της δήθεν αντικειμενικής περιγραφής των γεγονότων η «Ομάδα Αλήθειας» αναφέρει ότι «η αστυνομία βιαιοπραγεί στους διαδηλωτές χωρίς έλεος και ελεύθεροι σκοπευτές στις ταράτσες κτηρίων πυροβολούν στο ψαχνό». Ωστόσο δεν γίνεται καμία αναφορά στο ποιοι έχουν βάλει τους ελεύθερους σκοπευτές.

Για να ενισχυθεί το επιχείρημα ότι «είχε χαθεί ο έλεγχος» και ότι ήταν επιβεβλημένη η επέμβαση των αρχών η Ομάδα Αλήθειας επιστρατεύει μία δήθεν πληροφορία που έφτασε στις «αρχές» οι οποίες «τρόμαξαν», ότι δήθεν «εντός του Πολυτεχνείου μεταφέρονται πυροβόλα».

Επιπλέον σε μια απόπειρα να εμφανιστούν οι κατασταλτικές δυνάμεις ως σωτήρες, το βίντεο σημειώνει ότι ομάδες «καταδρομέων και πεζοναυτών έφτιαξαν ένα διάδρομο ώστε να μπορέσουν να φύγουν με ασφάλεια όσοι ήταν μέσα».

Πηγή: left.gr

Της Νατασας Γιαμαλη

Με εντολή της Ελληνικής Αστυνομίας, λόγω των εκδηλώσεων και της πορείας για τον εορτασμό του Πολυτεχνείου, αύριο Πέμπτη 17 Νοεμβρίου ο σταθμός «Μέγαρο Μουσικής» του μετρό θα κλείσει στις 15:00 και οι σταθμοί «Σύνταγμα» και «Ευαγγελισμός» θα κλείσουν στις 16:30.

Οι συρμοί θα διέρχονται από τους σταθμούς χωρίς στάση, ενώ οι σταθμοί αναμένεται να ανοίξουν μετά την ολοκλήρωση της πορείας προς την αμερικανική πρεσβεία αργά το απόγευμα.

Στις 16 Νοεμβρίου 1980, δολοφονήθηκαν ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής και η εργάτρια από το Περιστέρι, Σταματίνα Κανελλοπούλου – θύματα και οι δύο της αστυνομικής βίας στην πορεία του Πολυτεχνείου του 1980. Η πορεία αυτή έμεινε στην ιστορία για τα πιο αιματηρά γεγονότα μετά τη μεταπολίτευση.

Εκτός από τους 24 επίσημα καταγεγραμμένους νεκρούς της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του 1973, στις δεκαετίες που μεσολάβησαν ακόμη τρεις νέοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την αστυνομική αγριότητα κατά τη διάρκεια επετειακών εκδηλώσεων για το Πολυτεχνείο.

Οι ένοχοι είτε δεν βρέθηκαν ποτέ, όπως στην περίπτωση του Ι. Κουμή και της Σ. Κανελλοπούλου που σκοτώθηκαν στην αιματηρή πορεία του 1980, είτε έμειναν ουσιαστικά ατιμώρητοι, όπως στην περίπτωση του Μιχάλη Καλτεζά που έπεφτε νεκρός από σφαίρα αστυνομικού το 1985.

Μάλιστα, για τον Αθανάσιο Μελίστα, τον άνθρωπο που πυροβόλησε πισώπλατα και σκότωσε τον 15χρονο Καλτεζά, το κράτος σε μια ακραία έκφραση αναλγησίας και παραλογισμού επιφύλαξε και επιβράβευση: δεκαεπτά χρόνια μετά την πράξη του, η Ελληνική Αστυνομία τού απένειμε το μετάλλιο ευδόκιμης αστυνομικής υπηρεσίας!

16 Νοέμβρη – Η αστυνομία δολοφονεί Κουμή – Κανελλοπούλου

Η κυβέρνηση Ράλλη 7 χρόνια μετά την εξέγερση  του Νοέμβρη είχε απαγορέψει στην πορεία να κατευθυνθεί προς την Αμερικάνικη πρεσβεία και επιτρεπόταν να φτάσει μόνο ως το Σύνταγμα.

Η απαγόρευση ήταν στα πλαίσια του ότι η Ελλάδα έγινε εκείνο το Φθινόπωρο ξανά δεκτή στη στρατιωτική δομή του ΝΑΤΟ, ενώ η κυβέρνηση είχε ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για την ανανέωση των συμφωνιών παραμονής των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα και ο Ευάγγελος Αβέρωφ, τότε υπουργός άμυνας, συμμετείχε για πρώτη φορά μετά την αντιπολίτευση στην Επιτροπή Πυρηνικού Σχεδιασμού του ΝΑΤΟ.

Μερικές χιλιάδες διαδηλωτές, η μειοψηφία του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ ΤΌΤΕ που δεν πειθάρχισαν αποφάσισαν να σπάσουν  τον αστυνομικό κλοιό και να συνεχίσουν την πορεία.

Η αστυνομία χτυπάει αδιακρίτως και δολοφονικά. Η Σταματίνα Κανελλοπούλου, εργάτρια, 20 χρόνων, και ο Ιάκωβος Κουμής, φοιτητής της Νομικής από την Κύπρο 26 ετών, βρέθηκαν αναίσθητοι στον δρόμο.

Εξέπνευσαν και οι δύο στο νοσοκομείο. Η πρώτη αμέσως μετά τη διακομιδή της στο “Ιπποκράτειο” και ο δεύτερος σε λίγα εικοσιτετράωρα στο “Λαϊκό”. Αμφότεροι έφεραν πολύ σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από χτυπήματα κλομπ. Για τον Κουμή κυκλοφόρησε και η πληροφορία ότι έφερε και τραύμα από πυροβόλο όπλο.

«Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί»

Στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή μία εβδομάδα αργότερα ο πρωθυπουργός, Γ. Ράλλης, έκανε την εξής δήλωση που έμεινε στην ιστορία:«Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη».

«Θα ήταν σε θέση, πραγματικά, η Αστυνομία στο σημείο της σύγκρουσης να προχωρήσει με ελιγμό τέτοιο, ώστε να αποκοπεί, το επαναλαμβάνω, το σώμα των 2.000 εξτρεμιστών και εκεί να τους αντιμετωπίσει», δήλωσε από την πλευρά του και ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Όσο για τις «διοικητικές ανακρίσεις» για το θάνατο των δύο διαδηλωτών καμία απάντηση δε δόθηκε, κανένας ένοχος δεν τιμωρήθηκε. Τα ονόματά τους κοντεύουν να ξεχαστούν στις μέρες μας, τοποθετούμενα στον τραγικό κατάλογο των νεκρών αγωνιστών για τους οποίους δεν αποδόθηκε ποτέ δικαιοσύνη.

17 Νοέμβρη 1985 – Δολοφονία Μιχάλη Καλτεζά

Κυριακή 17 Νοέμβρη του 1985 στην καθιερωμένη πορεία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου αστυνομικός δολοφονεί εν ψυχρώ τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά στην πλατεία Εξαρχείων.

Στα Εξάρχεια, μια ομάδα ΜΑΤ ανταλλάσσει λεκτικούς διαξιφισμούς με ομάδα νεαρών. Στο σημείο φτάνουν επιπλέον αστυνομικές δυνάμεις καταστολής από παρακείμενη «κλούβα» ενώ πολλαπλασιάζονται και οι νεαροί. Τα επεισόδια σύντομα εξαπλώνονται στο κέντρο της Αθήνας. Μια ομάδα νεαρών πετάει μολότοφ προς την κλούβα.
Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας Σημαδεύει και πυροβολεί πισώπλατα τον 15χρονο μαθητή Μιχάλη Καλτεζά, ο οποίος απομακρυνόταν από το σημείο και ο οποίος, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, δεν συμμετείχε στα επεισόδια. Η σφαίρα βρίσκει στο κρανίο τον 15χρονο μαθητή.

Η είδηση της δολοφονίας του ανήλικου μαθητή προκαλεί την κατάληψη του παλιού Χημείου, στην οδό Σόλωνος, αλλά και του Πολυτεχνείου. Η Επιτροπή Πανεπιστημιακού Ασύλου, με πρόεδρο τον πρύτανη Μιχ. Σταθόπουλο, παρέχει άδεια εισόδου για το Χημείο στις αστυνομικές δυνάμεις.

Η περίπτωση Μελίστα

Το 2002 δημοσιευόταν στο ΦΕΚ Γ/31/8.2.2002 υπουργική απόφαση υπογεγραμμένη από τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, σύμφωνα με την οποία απονέμονταν μετάλλια ευδόκιμης αστυνομικής υπηρεσίας Α’, Β’ και Γ’ τάξης σε πλήθος ανθυπαστυνόμων, αρχιφυλάκων και αστυφυλάκων αντίστοιχα, ύστερα από πολυετή επιτυχημένη υπηρεσία στο Σώμα. Το όνομα του Αθ. Μελίστα συνυπήρχε μεταξύ άλλων συναδέλφων του στους δικαιούχους για το μετάλλιο Β’ Τάξης. Λίγο καιρό μετά, στις 28 Μαρτίου 2002, ο ίδιος συνταξιοδοτήθηκε από την ΕΛ.ΑΣ. με το βαθμό του ανθυπαστυνόμου.

Τα ίχνη του Μελίστα στη συνέχεια χάνονται. Παρά τη φημολογία που τον ήθελε τη μία να νοσηλεύεται σε ψυχιατρικό κατάστημα και την άλλη να έχει μετοικήσει στην Αυστραλία, η καριέρα του στην Αστυνομία δεν τερματίστηκε. Ούτε μπήκε στο «ψυγείο». Αντιθέτως, κατέλαβε θέση περιζήτητη ως φρουρός στην ελληνική πρεσβεία σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα παίρνοντας διπλό μισθό, όπως προβλέπεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Μέχρι κάποια χρόνια πριν διατηρούσε καφενείο σε χωριό έξω από την Πάτρα, απ’ όπου κατάγεται.

Ο άδικος χαμός του Καλτεζά δεν στάθηκε αρκετός να τον εξαιρέσει από την απονομή των μεταλλίων της Αστυνομίας, παρά το γεγονός ότι αυτά θεωρούνται είδος ηθικής αμοιβής. Στο προεδρικό διάταγμα 622/85 όπου περιγράφεται η έννοιά της για το προσωπικό του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, υπογραμμίζεται: «Η ηθική αμοιβή απονέμεται με μέτρο και στους πραγματικά άξιους για την τιμητική αυτή διάκριση»…

Πληροφορίες από: Tvxs, Alfavita, enet.gr Πηγή: www.rosa.gr

Απίστευτη πρόκληση στους δημοκρατικούς αγώνες του ελληνικού λαού σήμερα στην Βουλή από τον υφυπουργό Παιδείας Άγγελο Συρίγο που αποκάλεσε «μύθο» και «μυθολογία» την εξέγερση του Πολυτεχνείου! Ο υφυπουργός έκανε την πρωτοφανή αυτή αναφορά (που επιχείρησε μάταια να μαζέψει στην συνέχεια η Ν.Δ) προκειμένου να δικαιολογήσει τις διατάξεις του νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ που ψηφίζεται σήμερα στο κοινοβούλιο.

Αναπτύσσοντας ένα προκλητικό αφήγημα ο Άγγελος Συρίγος υποστήριξε πως «το χουντικό καθεστώς δεν έπεσε λόγω της εσωτερικής αντιστάσεως. Η Χούντα κατέρρευσε το ’74 υπό το βάρος των ανομημάτων της κυρίως υπό το βάρος της Κυπριακής τραγωδίας. Το γεγονός ότι στα θεμέλια της μεταπολιτεύσεως δεν υπήρχε ένα γεγονός ανατροπής είχε τεράστια αξιακή σημασία στην ποιότητα της μεταπολιτευτικής μας ζωής. Δεν υπήρξαν ογκώδεις συγκεντρώσεις διαδηλώσεις και πορείες επί Χούντας. Υπήρχαν μεμονωμένες ενέργειες κάποιων γενναίων Ελλήνων που αντιμετωπίζονταν με βάρβαρο τρόπο από την δικτατορία. Αυτό που δεν έγινε από τον ελληνικό λαό όταν υπήρχε η Χούντα έπρεπε να αναπληρωθεί μετά. Μετά το ’74 είχαμε τις πορείες μας, τα λάβαρά μας, αντάρτικα στις ταβέρνες και μετά πηγαίναμε σπίτι μας αφού είχαμε εκπληρώσει εκ του ασφαλούς το αντιστασιακό μας καθήκον».

Με βάση αυτά ο υφυπουργός Παιδείας δήλωσε ότι «δημιουργήθηκε λοιπόν μία μυθολογία που είχε και εξακολουθεί να έχει στο επίκεντρό της το Πολυτεχνείο. Γιατί το Πολυτεχνείο; Γιατί το Πολυτεχνείο υπήρξε το μοναδικό σοβαρό γεγονός μαζικής λαϊκής αντιστάσεως απέναντι στην Δικτατορία».

Συνέχισε λέγοντας ότι «εξαιτίας αυτού του λόγου το Πολυτεχνείο μετά το ‘74 προσέλαβε μυθικές διαστάσεις» προσθέτοντας στην συνέχεια πως «ο μύθος του Πολυτεχνείου όπως δημιουργήθηκε τα μεταπολτευτικά χρόνια αντανακλά πλήρως στο ελληνικό πανεπιστήμιο» μιλώντας στην συνέχεια για «πολιτική του λειτουργία ως μύθου στα μεταπολιτευτικά χρόνια». Σημείωσε ότι σε αυτά οφείλεται η μεταγενέστερη συμπεριφορά της πανεπιστημιακής κοινότητας μιλώντας για «απαγόρευση εισόδου ακόμη και της πυροσβεστικής επειδή είναι κρατική δύναμη» η «για ψύλλου πήδημα διαδηλώσεις».

Η αναφορά του Άγγελου Συρίγου προκάλεσε την έντονη αντίδραση των βουλευτών της αντιπολίτευσης. Χαρακτηριστικά ο Νίκος Βούτσης μίλησε για «ουσιαστική προσπάθεια αναθεώρησης του δημοκρατικού κεκτημένου της μεταπολίτευσης» ενώ ακολούθησαν σειρά επικριτικών τοποθετήσεων.

Νεαροί που βρίσκονταν στο Πολυτεχνείο δεν επέτρεψαν σε επιτροπή της Βουλής να καταθέσει στεφάνι. Η ένταση επικράτησε λίγο πριν από τις 09:00 το πρωί, όταν στο σημείο βρέθηκαν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, Χαράλαμπος Αθανασίου και Χάρης Θεοχάρης.
Η αντιπροσωπεία της Βουλής βρέθηκε στο Πολυτεχνείο περίπου στις 08:30 για να καταθέσει στεφάνι. Όμως φοιτητές που βρίσκονταν στο χώρο τους απαγόρευσαν να περάσουν και άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα, όπως “έξω η Χούντα από την Ελλάδα”. Χαράλαμπος Αθανασίου και Χάρης Θεοχάρης άφησαν το στεφάνι έξω από την πύλη αλλά μόλις αποχώρησαν, οι νεαροί που βρίσκονταν εκεί το πέταξαν σύμφωνα με το OPEN. 

«Κανένα κόμμα, κανένας πολιτικός σχεδιασμός δεν οργάνωσε την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η ατομική ευθύνη που χαρακτηρίζει τις δημοκρατίες στα κράτη δικαίου, είναι αυτή που διήγειρε τη συλλογικότητα και ένωσε τις φωνές όλων. Συνεπώς, όποιοι προσπαθούν να οικειοποιηθούν τους αγώνες του ελληνικού λαού, προσβάλουν την ιστορία. Τα παιδιά αυτά, όταν εμείς κάναμε τον αγώνα αυτό, ήταν αγέννητα ή ήταν στις κούνιες. Η μέρα είναι ιερή και πρέπει να τους το συγχωρήσουμε. Ζήτω το Πολυτεχνείο», δήλωσε ο Χαράλαμπος Αθανασίου μετά το “μπλόκο” στην πύλη του Πολυτεχνείου. 

Νωρίτερα, όταν τους… έκλεισαν την πόρτα, προσπάθησε να μιλήσει με τους νεαρούς που απαγόρευσαν την είσοδο αλλά δεν τους έπεισε να τους αφήσουν να μπουν για να καταθέσουν στεφάνι.