ΦΩΤΕΙΝΗ ΛΑΜΠΡΙΔΗ

Η είδηση για την εμφάνιση ενός λευκού καρχαρία στην Εύβοια, κάνει τον κύκλο της στα ΜΜΕ. Ωστόσο η βιολόγος-ιχθυολόγος του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών κ. Νότα Περιστεράκη δεν δείχνει να εκπλήσσεται ιδιαίτερα από αυτή την είδηση, καθώς αναφέρει ότι έχουν υπάρξει σπάνιες καταγραφές νεαρών ατόμων λευκού καρχαρία στο Αιγαίο και στο παρελθόν. Ωστόσο, δηλώνει ότι είναι δύσκολο να γίνει ακριβής ταυτοποίηση είδους σε καρχαριοειδή χωρίς επιτόπια εξέταση από κάποιον ειδικό. Στην ερώτηση γιατί δεν πήγε κάποιος επιστήμονας από το ΕΛΚΕΘΕ επιτόπου για να αναγνωρίσει το είδος, απάντησε ότι δεν προβλέπεται σχετική διαδικασία, καθώς δεν υπάρχουν οικονομικοί πόροι για να καλύπτονται τέτοια περιστατικά, τα οποία συχνά τα μαθαίνουν και οι επιστήμονες από τα ΜΜΕ.

Η πενιχρή χρηματοδότηση της θαλάσσιας έρευνας από εθνικούς πόρους, καθώς και η μείωση του μόνιμου ερευνητικού προσωπικού έχει γενικότερες επιπτώσεις. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει εθνική χρηματοδότηση για την σταθερή παρακολούθηση (monitoring) των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στο θαλάσσιο περιβάλλον.

«Καθώς βρισκόμαστε στην εξέλιξη του φαινομένου κλιματικής κρίσης και της ανόδου της θερμοκρασίας των νερών της Μεσογείου, τις τελευταίες δεκαετίες ευνοείται η εξάπλωση και εγκατάσταση τροπικών θαλάσσιων ειδών του Ινδικού και Ειρηνικού Ωκεανού, που περνάνε από το Κανάλι του Σουέζ, στις περιοχές κυρίως της ανατολικής Μεσογείου» εξηγεί η κ. Περιστεράκη. Πολλά από αυτά είναι εισβολικά, δηλ. είδη που πολλαπλασιάζονται με γρήγορους ρυθμούς και επικρατούν στον ανταγωνισμό με τα αυτόχθονα (ντόπια) είδη. Τέτοια είδη, μεταξύ άλλων, είναι και ο τοξικός λαγοκέφαλος, αλλά και το βρώσιμο λεοντόψαρο. Τα εισβολικά, αλλά και τα άλλα ξενικά είδη έχουν επιπτώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον και αλλοιώνουν την βιοποικιλότητα. «Υπάρχουν αλλαγές που δεν παρακολουθούμε και δεν γνωρίζουμε ακριβώς, καθώς δεν υπάρχουν εξειδικευμένα προγράμματα ούτε κονδύλια για σταθερή παρακολούθηση αυτού του φαινομένου» λέει η κ. Περιστεράκη.

«Η εξάπλωση των ειδών αυτών έχει σημαντικές επιπτώσεις και στην επαγγελματική αλιεία, κυρίως την μικρή παράκτια. Ο Λαγοκέφαλος καταστρέφει την ψαριά αλλά και τα δίχτυα και τα παραγάδια των ψαράδων στις νότιες θάλασσες μας, όπου έχουν αυξηθεί σημαντικά οι πληθυσμοί του. Έχουν καταγραφεί οι επιπτώσεις του στην αλιεία και έχει υπολογιστεί η οικονομική ζημιά που επιφέρει στους αλιείς της Κρήτης, του Νότιου Αιγαίου και του Ιονίου, στα πλαίσια ενός ερευνητικού προγράμματος. Επίσης, καθώς ο Λαγοκέφαλος περιέχει νευροτοξίνη στους ιστούς του, η οποία μπορεί να επιφέρει ακόμα και τον θάνατο, απαγορεύεται η κατανάλωσή του. Έχουν καταγραφεί περιστατικά δηλητηριάσεων από κατανάλωση λαγοκέφαλου σε χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς και πολύ σπάνια περιστατικά επιθέσεων σε λουόμενους.

Το λεοντόψαρο, αντίθετα, ανήκει στην ίδια οικογένεια με τις σκορπίνες, είναι βρώσιμο, πολύ νόστιμο και υψηλής θρεπτικής αξίας, αλλά έχει δηλητήριο στα αγκάθια των πτερυγίων του, οπότε χρειάζεται προσοχή στο καθάρισμά του. Πολλαπλασιάζεται με γρήγορους ρυθμούς, είναι χωροκατακτητικό είδος και τρέφεται με τα μικρά ψαράκια που βρίσκονται γύρω του, μειώνοντας σημαντικά τους πληθυσμούς άλλων ειδών».

Εξαφανίζονται οι ψαράδες

Η έρευνα στη θάλασσα είναι ακριβή, επομένως -αυτή τη στιγμή- οι καλύτεροι «δειγματολήπτες» των ερευνητών μας είναι οι αλιείς. Όμως φθίνει η ελληνική αλιεία, όπως εξηγεί η κ. Περιστεράκη.

«Μπορεί οι ψαράδες να πιάνουν ξενικά είδη ψαριών, αλλά ο κόσμος που δεν ξέρει αν τρώγονται δεν τα αγοράζει. Από την άλλη οι λαγοκέφαλοι τους καταστρέφουν και την ψαριά και τα εργαλεία. Το κόστος παραγωγής συνεχώς ανεβαίνει (άνοδος τιμών σε καύσιμα, εργαλεία, επισκευές σκάφους), δεν δίνονται αποζημιώσεις για φυσικές καταστροφές, όπως είναι οι ζημιές στα εργαλεία τους από κητώδη και λαγοκέφαλους, η σύνθεση των αλιευμάτων αλλάζει, με περισσότερα ξενικά είδη στις ψαριές, οπότε το κέρδος του ψαρά μειώνεται. Το αποτέλεσμα είναι να μην μπαίνουν νέοι στο επάγγελμα, ο μέσος όρος ηλικίας των ψαράδων μας να είναι πολύ ψηλός και οι εναπομείναντες να περιμένουν κάποια επιδότηση για να αποσύρουν τα σκάφη τους και να φύγουν από το επάγγελμα. Για τους αγρότες προβλέπονται αποζημιώσεις για φυσικές καταστροφές, για τους ψαράδες όχι. Με όλα αυτά, έχει μειωθεί πάρα πολύ ο ελληνικός αλιευτικός στόλος, περίπου στο 1/3 σε σχέση με δύο δεκαετίες πριν».

Εν κατακλείδι, η πενιχρή χρηματοδότηση της θαλάσσιας έρευνας, πλέον μπορεί να αρχίσει να μας κοστίζει ακριβά καθώς βαδίζουμε εντελώς στα τυφλά σε σχέση με τη βιοποικιλότητα των θαλασσών μας. Μπορεί να βρέθηκε ή να μη βρέθηκε λευκός καρχαρίας στην Εύβοια. Το σίγουρο είναι πως εν μέσω κλιματικής κρίσης όπου όλα αλλάζουν με ταχείς ρυθμούς, εμείς κολυμπάμε σε θολά νερά.

Πηγή: tvxs.gr

Ο Νίκος Κοεμτζής, που έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που το 1973 στην πίστα του λαϊκού κέντρου Νεράιδα της Αθήνας σκότωσε τρεις «για ένα ζεϊμπέκικο», κάνει μια ευχή την ώρα που ξεψυχά: να του δοθεί η ευκαιρία να αφηγηθεί την ιστορία του για μια τελευταία φορά. Όχι σε δικαστές και αστυνομικούς αλλά σε καθημερινούς ανθρώπους.

Το κοινό, μέσα από την αφήγηση του Κοεμτζή, προσκαλείται σε μια ανατρεπτική ανασκόπηση, όχι μόνο του φονικού και όσων ακολούθησαν, αλλά και όλης της τρικυμιώδους περιόδου στην οποία εκτυλίσσεται η ζωή του αντιήρωα: μεσοπόλεμος, κατοχή, αντίσταση, εμφύλιος και κατοπινά ταραγμένα χρόνια, χούντα.

Η Τελευταία Απολογία του Νίκου Κοεμτζή είναι το μοναδικό μέχρι σήμερα θεατρικό έργο για την υπόθεση που συγκλόνισε την Ελλάδα. Γιατί αυτή η ιστορία έχει γίνει ταινία, τραγούδι και τώρα θεατρική παράσταση; Τι διαφορετικό έχει το έγκλημα του Κοεμτζή από σύγχρονους εγκληματίες, των οποίων οι πράξεις ξεχνιούνται τόσο γρήγορα; Ποια είναι η ιστορία της βίας ενός εγκλήματος; Είναι μόνο η στιγμή της αποτρόπαιας πράξης, ή μήπως συντελείται δεκαετίες νωρίτερα και πώς;

 

Άμα ο χείμαρρος φάει τα σχοινιά της γέφυρας, πες ότι γυρνάς και την εβλέπεις να παλεύει να κρατηθεί όρθια. Την ξαναπερνάς;

Ταυτότητα Παράστασης
Η Τελευταία Απολογία του Νίκου Κοεμτζή

• Κείμενο: Βαγγέλης Γέττος 
• Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Νικόλαος Μπαλαμώτης 
• Σκηνικό – κοστούμι: Αλέγια Παπαγεωργίου 
• Μουσική – ηχητικός σχεδιασμός: Δημήτρης Χατζηζήσης 
• Σχεδιασμός φωτισμών: Λάμπρος Παπούλιας 
• Επιμέλεια κίνησης: Αυγουστίνος Κούμουλος 
• Social media: Crazynuts Productions 
• Φωτογραφίες: Μάνος Ξυρουχάκης 
• Υπεύθυνη επικοινωνίας: Ευαγγελία Σκρομπόλα 
• Teaser-Trailer: Μάκης Ματσούκας, Κωνσταντίνος Καλαβρέζος, Αλέξανδρος Μασμανίδης 
• Εταιρία παραγωγής: The Prodigy Theatre Company 
• Ερμηνεία: Μάρκος Γέττος 

 

Ταυτότητα Εκδήλωσης

Ημερομηνία:

Από: 23/09/2024

Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00 

Τοποθεσία:

Θέατρο Σταθμός, Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο

• Θέατρο Σταθμός

Πληροφορίες / Κρατήσεις:

Τηλ.: 210 5230267 | stathmostheatro.gr

Ο απίθανος Αρμάντ Ντουπλάντις τα κατάφερε ξανά! Ο σπουδαίος Σουηδός άλτης έσπασε για ακόμα μία φορά το παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ ξεπερνώντας τα 6 μέτρα και 26 εκατοστά!

Στο Diamond League της Σιλέσια στην Πολωνία, λίγο μετά το ιστορικό πανελλήνιο ρεκόρ του Εμμανουήλ Καραλή, ο Ντουπλάντις έγραψε και πάλι ιστορία. Ξεπέρασε στη δεύτερη προσπάθεια τα 6,26μ. και πρόσθεσε ακόμα μία μεγάλη επίδοση στο ενεργητικό του. 

Πήρε το παγκόσμιο ρεκόρ που κατείχε απ' το 2014 ο Ρενό Λαβιλενί στα 6,16μ. και το... απογείωσε στα 6,26μ. μέσα σε μια τετραετία. Έκανε τα 6,17μ. το 2020 και συνεχίζει...

Ο «ιπτάμενος» Εμμανουήλ Καραλής έσπασε το φράγμα των 6 μέτρων! Αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο έγινε πραγματικότητα απ' τον σπουδαίο Μανόλο!

Λίγες ημέρες μετά το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες ο Καραλής έγραψε ιστορία καθώς έγινε ο πρώτος Έλληνας ο οποίος πέρασε τα 6 μέτρα στο άλμα επί κοντώ! Στο Diamond League που πραγματοποιήθηκε στη Σιλέσια της Πολωνίας ο Έλληνας άλτης πέρασε τα 6 μέτρα με την τρίτη προσπάθεια! Και το πανηγύρισε με την ψυχή του, όπως και όλοι οι συναθλητές του που έσπευσαν να τον αγκαλιάσουν και να τον συγχαρούν.

Φυσικά πρόκειται για νέο πανελλήνιο ρεκόρ. Στις 29 Ιουνίου κατά τη διάρκεια του πανελληνίου πρωταθλήματος στο Βόλο, ο Καραλής κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ με επίδοση 5.93μ (5.92 το προηγούμενο του Κώστα Φιλιππίδη).

Ο Καραλής έγινε ο 29ος αθλητής στην ιστορία του επί κοντώ που ξεπερνά τα 6 μέτρα!

Οι άλτες που έχουν ξεπεράσει τα 6 μέτρα

1. 6.25 Armand DUPLANTIS / 05 AUG 2024 
2. 6.16 Renaud LAVILLENIE / 15 FEB 2014 
3. 6.15 Sergey BUBKA / 21 FEB 1993
4. 6.07 KC LIGHTFOOT / 02 JUN 2023 
5. 6.06 Steven HOOKER / 07 FEB 2009 
6. 6.06 Sam KENDRICKS / 27 JUL 2019 
7. 6.05 Maxim TARASOV / 16 JUN 1999 
8. 6.05 Dmitri MARKOV / 09 AUG 2001 
9. 6.05 Christopher NILSEN / 05 MAR 2022 
10. 6.04 Brad WALKER / 8 JUN 2008 
11. 6.03 Okkert BRITS / 18 AUG 1995 
12. 6.03 Jeff HARTWIG / 14 JUN 2000 
13. 6.03 Thiago BRAZ / 15 AUG 2016 
14. 6.02 Rodion GATAULLIN / 04 FEB 1989 
15. 6.02 Piotr LISEK / 12 JUL 2019 
16. 6.01 Igor TRANDENKOV / 03 JUL 1996 
17. 6.01 Timothy MACK / 18 SEP 2004 
18. 6.01 Yevgeniy LUKYANENKO / 01 JUL 2008 
19. 6.01 Bjorn OTTO / 05 SEP 2012 
20. 6.00 Tim LOBINGER / 24 AUG 1997 
21. 6.00 Jean GALFIONE / 06 MAR 1999 
22. 6.00 Daniel ECKER / 11 FEB 2001 
23. 6.00 Toby STEVENSON / 08 MAY 2004 
24. 6.00 Paul BURGESS / 26 FEB 2005 
25. 6.00 Shawnacy BARBER / 15 JAN 2016 
26. 6.00 Timur MORGUNOV / 12 AUG 2018 
27. 6.00 Sondre GUTTORMSEN / 10 MAR 2023 
28. 6.00 Ernest John OBIENA / 10 JUN 2023
29. 6.00 Emmanouil Karalis / 25 AUG 2024

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΑΚΙΝΤΖΗΣ ΣΤΗ ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024

S.A.G.A.P.O

 

GUEST STAR: ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΡΙΤΟΔΙΠΛΩΜΕΝΟΣ

 

 

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: https://www.more.com/music/mixalis-rakintzis-texnopoli-dimou-athinaion/

Ο Μιχάλης Ρακιντζής υπήρξε πάντα συνεπής απέναντι στην εποχή που τον εμπνέει τόσο πολύ … το καλοκαίρι.
Ο αγαπημένος μας συνθέτης και τραγουδιστής που στην διάρκεια της καριέρας του μας παρέδιδε τις ομορφότερες καλοκαιρινές επιτυχίες για να μας συντροφεύουν στο δικό μας καλοκαιρινό ταξίδι και προορισμό, έρχεται ξανά με το νέο του τραγούδι να μας υπενθυμίσει τι σημαίνει συναισθηματική μπαλάντα, από αυτές που ο κάθε ένας από εμάς θα τραγουδά κοιτάζοντας το ταίρι του, από αυτές που το πιθανότερο είναι ότι θα τραγουδάμε για πολλά χρόνια και πάλι... 
και πάλι μαζί με τον Μιχάλη.

Εμείς αφήνουμε τον τίτλο εδώ, αφήνουμε σε εσάς να το αναδείξετε ως ένα από τα αγαπημένα όλων των εποχών......μην αγχώνεστε, γιατί θα σας προκύψει αβίαστα.
"Το κορίτσι μου".

Δείτε εδώ το Official Music Video του τραγουδιού: https://www.youtube.com/watch?v=xurg8hdaYw8&ab_channel=MihalisRakintzis

Το εν λόγω τραγούδι είναι και η δυνατή αφορμή της εμφάνισης του Μιχάλη στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων στις 18 Σεπτεμβρίου 2024.

Ο Μιχάλης από τώρα προετοιμάζεται για μια από τις πιο δυνατές και πρωτοποριακές του εμφανίσεις, καθώς όλο του το πρόγραμμα, εκτός των αγαπημένων τραγουδιών του (Δικός σου για πάντα, S.A.G.A.P.O, Πουφ, Μη μου μιλάς για καλοκαίρια, Τι σου λείπει, Μωρό μου φάλτσο, και αμέτρητες ακόμη) αλλά και των ταλαντούχων μουσικών του που θα παρευρίσκονται μαζί του στην σκηνή, θα συνοδεύεται και μεταξύ άλλων από ένα οπτικό πρόγραμμα Sing Along, με ΑI (artificial intelligence) videos και motion graphics visuals που θα τον συνοδεύουν σε κάθε του τραγούδι μέσω γιγαντοοθονών και θα αποτελέσει πρωτόγνωρη συναυλιακή εμπειρία, όχι μόνο σε όποιον παρευρεθεί στη βραδιά αυτή αλλά ακόμη και για τον ίδιο.

Στην νοσταλγική βραδιά που ετοιμάζουμε και οργανώνουμε στην Τεχνόπολη θα συμβάλλει δυναμικά και ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος με τις δικές του χαρακτηριστικές και πολλές επιτυχίες των 90s, καθώς οι δυο τους σκοπεύουν να αναστατώσουν ευχάριστα την χειμωνιάτικη νυχτερινή ζωή της Αθήνας.

Θέλετε και άλλους λόγους για να συναντηθούμε όλοι, στην μεγαλύτερη S.A.G.A.P.O εμφάνιση του Μιχάλη;

 

 

ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 21:00

ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ: 15€

Πληροφορίες & προπώληση εισιτήριων εδώ: https://www.more.com/music/mixalis-rakintzis-texnopoli-dimou-athinaion/

Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων: Πειραιώς 100, Γκάζι, 213 0109300, 213 0109324

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. , www.athens-technopolis.gr

Πρόσβαση: Μετρό: Σταθμός «Κεραμεικός», Τρόλεï: No. 21 (από Ομόνοια), Στάση «Φωταέριο», Λεωφορεία: 035, 049, 227, 815, 838, 914, Β18, Γ18, Στάση «Φωταέριο»

Μια εφημερίδα που απεικονίζει την αγωνιώδη αναμονή που βίωναν οι οικογένειες των επιβαινόντων στον Τιτανικό, ανακαλύφθηκε στο πίσω μέρος μιας ντουλάπας στην Αγγλία. μετά από περισσότερο από έναν αιώνα.

Ο τίτλος της εφημερίδας γράφει: «Μία από τις χιλιάδες τραγωδίες που έκαναν το ναυάγιο του Τιτανικού το πιο φρικτό στην παγκόσμια ιστορία».

Με ημερομηνία 20 Απριλίου 1912, το πρωτοσέλιδο της βρετανικής εφημερίδας The Daily Mirror δείχνει δύο γυναίκες στο Σαουθάμπτον, το βρετανικό λιμάνι από όπου ξεκίνησε το ταξίδι του ο Τιτανικός, να περιμένουν να αποσταλεί ο κατάλογος των επιζώντων.

Ο χρόνος για το επιβατηγό υπερωκεάνιο «Τιτανικός» σταμάτησε στις 15 Απριλίου 1912 μετά από σύγκρουση με ένα παγόβουνο, κατά το παρθενικό ταξίδι του από το Σαουθάμπτον προς τη Νέα Υόρκη.

Πού και πώς ανακαλύφθηκε η ιστορική εφημερίδα

Ο Τσαρλς Χάνσον, ιδιοκτήτης του οίκου δημοπρασιών Hansons Auctioneers, δήλωσε ότι η εφημερίδα ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια μιας «εκκαθάρισης σπιτιού» σε ένα ακίνητο στην πόλη Lichfield στο Staffordshire.

«Η εφημερίδα βρέθηκε χάρη στη γιαγιά του ηλικιωμένου πελάτη μας», είπε ο Χάνσον.

«Είχε κρατήσει άρθρα εφημερίδων τα οποία αναφέρονταν σε σημαντικά γεγονότα όπως η στέψη του βασιλιά Γεωργίου Ε΄ το 1911 και η βύθιση του Τιτανικού» πρόσθεσε.

Ο Χάνσον χαρακτήρισε την εφημερίδα, η οποία πουλήθηκε έναντι 40 ευρώ αυτή την εβδομάδα, «ένα πολύτιμο κομμάτι της κοινωνικής ιστορίας». «Αυτό το εύρημα μας θυμίζει τις πολλές οικογένειες, τους φίλους, τις συντετριμμένες μητέρες, τους πατέρες και τις συζύγους» κατέληξε.

 

Τι έγραφε η πρώτη σελίδα της εφημερίδας

«Από τα 903 μέλη του πληρώματος του Τιτανικού, μόνο 210 έχουν διασωθεί. Αυτό σημαίνει τραγωδία για το Σαουθάμπτον, όπου έζησε η πλειονότητα των ανδρών, γιατί από αυτή την τρομερή καταστροφή οι μητέρες έχασαν τους γιους τους, οι γυναίκες τους συζύγους τους και τα νεαρά κορίτσια τους αγαπημένους τους.

«Η χθεσινή ημέρα ήταν μια τρομερή ημέρα στην ιστορία της πόλης, αν και έβαλε τέλος σε κάθε αγωνία. Ο κατάλογος των διασωθέντων αναρτήθηκε έξω από τα γραφεία της White Star, και οι μητέρες και οι σύζυγοι που ήλπιζαν ακόμα, διάβασαν με ανυπομονησία τα ονόματα, για να διαπιστώσουν ότι οι χειρότεροι φόβοι τους έγιναν πραγματικότητα.

«Για κάποιους, βέβαια, ο κατάλογος προσέφερε θετικά νέα, αλλά αποσιώπησαν τη χαρά τους μπροστά στη φοβερή θλίψη των φίλων και των γειτόνων τους».

Μια αυθεντική μουσικοχορευτική παράσταση που ταξιδεύει τον θεατή στη ρίζα του flamenco, αναδεικνύοντας μουσικές επιρροές που έχει δεχτεί η τέχνη αυτή στο βάθος των χρόνων, έρχεται στο Φεστιβάλ Παπάγου.

 

Mια ανεπανάληπτη παράσταση χορού flamenco υψηλών προδιαγραφών της χορεύτριας και χορογράφου Στεφανίας Μαρίας Σιδέρη θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει το αθηναϊκό κοινό την Πέμπτη 29 Αυγούστου στο κηποθέατρο Παπάγου. Πλαισιομένη από σπουδαίους μουσικούς όπως Pascual de Lorca (Ισπανία), Κώστα Βλαχόπουλο (Ελλάδα), Santiago Bucheli (Κολομβία), Alejandro Silverio (Ισπανία) και Herman Mayr (Αργεντινή), η παράσταση θα ταξιδέψει τον θεατή στα μουσικά σοκάκια της Ανδαλουσίας και της Αβάνας, μαγεύοντας τον με τον αισθησιακό αέρα του Buenos Aires καθώς προβάλλει στοιχεία από μουσικές επιρροές που έχει δεχτεί η τέχνη του flamenco στο βάθος των χρόνων.

Συντελεστές

• Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Στεφανία Μαρία Σιδέρη
• Xορός/Χορογραφίες: Στεφανία Μαρία Σιδέρη
• Μουσικοί: Pascual de Lorca, Santiago Bucheli, Alejandro Silverio, Κώστας Βλαχόπουλος, Herman Mayr

 

Ταυτότητα Εκδήλωσης

Ημερομηνία:

• 29/08/2024

Πέμπτη, 20:45

Τοποθεσία:

Δημοτικό Κηποθέατρο Παπάγου, Κορυτσάς (6η στάση Παπάγου), Παπάγου

• Κηποθέατρο Παπάγου

Eισιτήρια:

20€ Κανονικό | 18€ ΑμΕΑ

Πληροφορίες / Κρατήσεις:

Τηλ.: 210 65 20 412 | festival.dpapxol.gov.gr

ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ

Είναι Βέλγος. Γεννημένος το 1962. Είναι καλλιτέχνης πολυμέσων (αυτό που διεθνώς αναφέρεται ως «multimedia artist») και κινηματογραφιστής. Οχι απλών θεμάτων: τα ντοκιμαντέρ του φέρουν πολύχρονη έρευνα, σπάνιο αρχειακό υλικό και είναι βαθιά πολιτικά, δίχως ο ίδιος ο σκηνοθέτης να ακούγεται διόλου στην ταινία. Ούτε ο ίδιος, ούτε η θέση του άμεσα. Αλλά αν κάνεις ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «Σάουντρακ για ένα πραξικόπημα» («Soundtrack to a Coup d’Etat») χρειάζεται να πεις πολλά παραπάνω για το ποια θέση έχεις και σε ποια πλευρά της Ιστορίας;

Τον Γιόχαν Γκριμονπρέζ τον γνωρίσαμε στο φετινό, 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Το ντοκιμαντέρ του «Σάουντρακ για ένα πραξικόπημα» ήταν κατ’ εμάς το καλύτερο της διοργάνωσης και δεν ήταν τυχαίο πως έλαβε το Βραβείο Κοινού: περίπου 2,5 ώρες ταινία για την άνοδο και τη δολοφονία του Πατρίς Λουμούμπα, του μοναδικού δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου της Δημοκρατίας του Κονγκό, αμέσως μετά την ανεξαρτητοποίησή του από τους Βέλγους το 1960. Ούτε έναν χρόνο δεν πρόλαβε να μείνει στην εξουσία: οι ΗΠΑ, το Βέλγιο, η CIA με την αγαστή σύμπραξη του ΟΗΕ μέσω του τότε γεν. γραμματέα του, Νταγκ Χάμαρσκελντ, διοργάνωσαν και επέτρεψαν τη δολοφονία του Κονγκολέζου προέδρου, φυσικά για οικονομικούς λόγους: δεν ήταν δυνατόν να είναι ανεξάρτητο πραγματικά το Κονγκό, ούτε να έχει έναν αριστερό πρόεδρο. Τα ορυχεία στην Κατάνγκα (διαμάντια, ουράνιο, μέταλλα κ.ά.) ήταν απολύτως απαραίτητα για τη Δύση και φυσικά για τα βελγικά συμφέροντα.

Ο Λουμούμπα, αν και δημοκρατικά ψηφισμένος, αν και είχε την υποστήριξη και άλλων ηγετών αφρικανικών χωρών, αλλά και της Ινδίας και της Κούβας και της τότε Σοβιετικής Ενωσης, έπρεπε, πολύ απλά, να φύγει από τη μέση. Ο σκηνοθέτης βρήκε απίστευτο αρχειακό υλικό, τόσο από τον ΟΗΕ όσο και από έρευνες δημοσιογράφων έως τώρα (είναι τρομερό το πόση δημοσιογραφικά ερευνητική δουλειά έχει γίνει πάνω σε παρόμοια θέματα και δεν έχουμε ιδέα) και παρουσίασε μία όχι τοπική αλλά παγκόσμια αλήθεια και μάλιστα με αριστοτεχνικά δομημένο κινηματογραφικό τρόπο: μέσω ενός ασύλληπτου από τον κοινό νου συνδυασμού γεωπολιτικής, τζαζ μουσικής (αλήθεια, μπορεί να φανταστεί κανείς τι ρόλο έπαιξε ακόμη και ο σπουδαίος τζαζίστας Λούις Αρμστρονγκ ως «πιόνι» της CIA στη δολοφονία του Λουμούμπα, δίχως καν να το ξέρει ο ίδιος;), ψυχροπολεμικής ίντριγκας και αποικιοκρατικών πρακτικών με φόντο το Κονγκό, καταλαβαίνουμε πόσο τελικά από το 1960 (και ακόμα νωρίτερα) έως και σήμερα οι τακτικές των μεγάλων δυνάμεων και των πρώην (και νυν) αποικιοκρατικών χωρών είναι απολύτως οι ίδιες:

«Είναι τρομερό το πόσο ψηλά φτάνουν οι αποφάσεις για το πώς θα διοικηθεί μία χώρα, η οποία δεν έχει δύναμη αλλά έχει κοιτάσματα ή είναι ιδιαίτερης σημασίας για χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Αγγλία, το Βέλγιο κ.λπ. Μελέτησα και άκουσα όλες τις ομιλίες στο Συνέδριο του ΟΗΕ το 1960, όπου μιλούσαν όλοι οι ηγέτες των χωρών του οργανισμού. Μελέτησα αρχειακό υλικό που αποδεικνύει μέρα τη μέρα τι ακριβώς συνέβη τότε στο Κονγκό - αν το πιστεύεις βρήκα στοιχεία ακόμη και για το τι “σκέφτονταν” να κάνουν σχετικά και με την Κύπρο τότε. Στις ΗΠΑ, πρόεδρος ήταν ο Αϊζενχάουερ και στην ΕΣΣΔ ο Νικίτα Χρουστσόφ. Ο Φιντέλ Κάστρο ήταν ηγέτης της Κούβας και τότε, τη δεκαετία του ’60, ξεκινούσε ο αγώνας για την ανεξαρτητοποίηση πολλών χωρών της Αφρικής... Το τι συνέβη σε όλες τις περιπτώσεις (Κονγκό, Ν. Αφρική, Αγκόλα κ.λπ.) βασίστηκε ακριβώς στην ίδια τακτική: ο ΟΗΕ έστελνε ειρηνευτικές δυνάμεις, που μόνο ειρηνευτικές δεν ήταν. Ο τότε γ.γ. του οργανισμού Νταγκ Χάμαρσκελντ (ο οποίος όπως ξέρουμε τον επόμενο χρόνο, 1961, πέθανε σε ένα πολύ περίεργο αεροπορικό δυστύχημα στην Αφρική) έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις: ήξερε για το σχέδιο της δολοφονίας, οι ομιλίες του στη Συνέλευση του ΟΗΕ όταν ηγέτες τον καλούσαν να παραιτηθεί ήταν όλες ψεύτικες και όλοι ξέρουμε τι τελικά έγινε.

Ο Πατρίς Λουμούμπα, αυτός ο νέος άνδρας, ο δημοκρατικά ψηφισμένος πρόεδρος του Κονγκό, που έλεγε πως “Δεν είμαι κομμουνιστής. Είμαι μαύρος ηγέτης ελεύθερης χώρας”, δολοφονήθηκε από ομάδες πληρωμένες από ξένες κυβερνήσεις, με την ανοχή (αν όχι τις πλάτες) του ΟΗΕ... Από όλη αυτή την έρευνα κατέληξα πως... ζούμε σε μία ψευδαίσθηση: νομίζουμε έως και σήμερα πως επειδή υπάρχουν εκλογές και λένε πως έχουμε δημοκρατικό πολίτευμα, είμαστε ελεύθεροι πολίτες. Δεν ισχύει. Δεν έχουμε δημοκρατία. Σε εταιρειοκρατία ζούμε. Η καλύτερα, χρηματοπιστωτικοκρατία. Τα λόμπι καθορίζουν τις πολιτικές και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Ακριβώς οι ίδιες πληρωμένες ομάδες μισθοφόρων ή απλά πληρωμένων δολοφόνων χρηματοδοτούνται από τις ακριβώς ίδιες κυβερνήσεις για την εξυπηρέτηση ακριβώς των ίδιων συμφερόντων. Παλαιότερα ο Βέλγος βασιλιάς έδινε εντολές να κόβουν τα χέρια των μαύρων εργατών/δούλων στο Κονγκό κατά τη συλλογή του καουτσούκ. Μόλις οι άνθρωποι αυτοί κατόρθωσαν να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους, τούς δολοφόνησαν τον πρόεδρο. Και σήμερα είναι χειρότερα από ποτέ!

Ολο το ντοκιμαντέρ ξεκίνησε από τα βιντεοσκοπημένα αρχεία που είχε κρατήσει η Ιβ Μπλουάν. Πρόκειται για την κόρη της Αντρέ Μπλουάν, της γυναίκας που ήταν πολύ κοντά στον Λουμούμπα. Ηταν ακτιβίστρια και είχε οργανώσει το γυναικείο δημοκρατικό/φεμινιστικό κίνημα εκείνη την περίοδο στο Κονγκό. Αναφέρεται όπως ξέρετε στο ντοκιμαντέρ, καθώς όταν έπιασαν τον Πατρίς, εξόρισαν και την ίδια από το σπίτι της στο Κονγκό: αναγκάστηκε να μπει σε ένα αεροπλάνο, με άγνωστη κατεύθυνση, αφήνοντας πίσω τον άνδρα και τα παιδιά της. Δεν ήξερε αν θα τους ξανάβλεπε ούτε αν θα έμενε ζωντανή. Η προϋπόθεση γι’ αυτά τα δύο, σύμφωνα με τους “απαγωγείς” της, ήταν να μη μιλήσει ποτέ στον διεθνή Τύπο για τα όσα ήξερε. Τελικά, έπειτα από πολύ καιρό στη σιωπή, μίλησε για όλα. Εχει γραφεί και σχετική βιογραφία που ελπίζω να μεταφραστεί και στα ελληνικά και κάπως έτσι, από μαγνητοσκοπήσεις της περιόδου που ήταν στην κατοχή της κόρης της, άρχισα να ξετυλίγω το νήμα τού τι συνέβη στο Κονγκό και εξαιτίας της πατρίδας μου, του Βελγίου. Ζήτησα από τις κρατικές μας υπηρεσίες αρχειακό υλικό για την Μπλουάν και ενώ μου είχαν πει πως υπήρχε και ήταν θέμα χρόνου να το μελετήσω, τελικά... ενημερώθηκα πως όλα έχουν χαθεί και “τι κρίμα - δεν θα μπορέσουν να με εξυπηρετήσουν”! Εχουν ήδη περάσει 60 χρόνια από τότε και ακόμη κρύβουμε πράγματα... Ακριβώς γιατί τα εγκλήματα (πολιτικά και όχι μόνο) που διεπράχθησαν κατά την περίοδο της αποαποικιοκρατικοποίησης είναι παρόμοια με τα όσα γίνονται και σήμερα σε χώρες της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής... αλλά όχι μόνο.

Ναι. Η ταινία είναι ένα “Κατηγορώ”. Ενα “κατηγορώ” απέναντι στην αντίφαση του να επιτρέπεται σε μία χώρα να έχει αυτοδιάθεση και δημοκρατία και την ίδια ακριβώς στιγμή οι αποικιοκρατικές δυνάμεις που την επιβουλεύονταν για δεκαετίες να καθορίζουν οι ίδιες ποιος θα είναι ο πρόεδρός της, άρα να την “υποδουλώνουν” για μία ακόμη φορά, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο στους πολίτες της να υπάρξουν ως ελεύθεροι πολίτες. Πλέον είμαστε “δούλοι” των λόμπι, των εταιρειών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Κάθε φορά που αγοράζουμε ένα καινούργιο κινητό καλό είναι να ξέρουμε πως συντηρούμε ακριβώς αυτό το καθεστώς, καθώς τα υλικά για να δημιουργηθεί αυτό το κινητό, οι πρώτες ύλες δηλαδή, προέρχονται από αυτές τις χώρες. Μιλάμε για ένα πιο ύπουλο πραξικόπημα που το συντηρούμε εμείς οι ίδιοι, δίχως ίσως να το καταλαβαίνουμε!

Ο Ομπάμα, για παράδειγμα, είπε πως θα αποσύρει τα στρατεύματα από τη Μέση Ανατολή, αλλά δεν είπε τίποτα για τις στρατιωτικές ομάδες και τους μυστικούς μισθοφόρους που έχουν άμεση σχέση με την κυβέρνηση των ΗΠΑ και παραμένουν εκεί και δρουν κατ’ εντολήν πολύ ανωτέρων στελεχών. Στελέχη που ακολουθούν τη λογική της “περιστρεφόμενης πόρτας”: Από γ.γ. του ΟΗΕ θα γίνεις στέλεχος σε μεγάλη πολυεθνική ή Τράπεζα, μετά θα μπεις στην Ευρ. Επιτροπή, μετά θα γίνει πρόεδρος ή πρωθυπουργός κ.λπ. Κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει να σε αγγίξει νομικά, καθώς όλο το σύστημα είναι κομμάτι σου και είσαι κομμάτι του. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, έχετε ξεπουλήσει όλες τις βουνοκορφές σας για να μπουν ανεμογεννήτριες. Αλλά όχι μόνο γι’ αυτό, αλλά και γιατί εκεί υπάρχουν πηγές νερού - το νερό είναι φυσικός πλούτος και -εξαιρετικά σημαντικό- είναι το επόμενο που θα ιδιωτικοποιηθεί. Τον μισό χρόνο μένω στην Ανδρο, εδώ και χρόνια, και παρακολουθώ στενά το τι συμβαίνει στη χώρα σας. Είμαι σε μία κοινότητα που ζούμε με βάση την περμακουλτούρα. Πρόκειται για ένα σχεδιαστικό σύστημα που στοχεύει στη δημιουργία βιώσιμων ανθρώπινων οικισμών συμβατών με τη φύση. Εκεί, ναι: σε τέτοιες κοινότητες μπορεί να υπάρξει δημοκρατία. Οπως και στη δική σας εφημερίδα, φαντάζομαι, καθώς είστε συνεταιρισμός και δεν έχετε αφεντικά. Τα commons είναι η λύση. Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, είναι common. Η Wikipedia δεν είναι common. Μπορεί ο οποιοσδήποτε να τη χρησιμοποιήσει για δικούς του σκοπούς. Ούτε η ενημέρωση είναι ελεύθερη.

Ελάχιστοι δημοσιογράφοι μπορούν να δράσουν ελεύθερα - στην Ελλάδα έχετε τεράστιο πρόβλημα με αυτό. Το ίδιο ισχύει και για την Τέχνη, όπως βλέπουμε και στο ντοκιμαντέρ. Η Τέχνη είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεπλύνεις χρήμα: οι γκαλερί στην Ελβετία είναι το μεγαλύτερο πλυντήριο ξεπλύματος χρήματος στην Ευρώπη. Οι μεγαλύτεροι συλλέκτες έργων Τέχνης είναι έμποροι όπλων. Δεν είναι όπως το φανταζόμαστε: ένας πίνακας πάνω από τον καναπέ. Είναι ξέπλυμα βρόμικου, αιματοβαμμένου χρήματος. Αγοράζεις ακριβά έργα Τέχνης με μετρητά και μετά τα μεταπουλάς νόμιμα: έτσι ξεπλένεται το χρήμα. Ωστόσο, πιστεύω πως η Τέχνη και η δημιουργία μπορεί να είναι πραγματικά μία επαναστατική πράξη και πρακτική... Ετσι είναι ο κόσμος μας: γεμάτος αντιφάσεις. Για μένα ο άνθρωπος είναι ένα οξύμωρο πλάσμα, ένας τραγικός ήρωας. Το είχαν δείξει εξαιρετικά οι αρχαίοι τραγικοί ποιητές σας.

Βρισκόμαστε σε μία πραγματικά σκοτεινή περίοδο, όπου η Αριστερά φαίνεται από ανύπαρκτη έως ανεδαφική και ο νεοφασισμός καλπάζει. Ωστόσο αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι πόσα πραγματικά κοινά έχουμε με παλαιότερες ιστορικές περιόδους και υπάρχουν έρευνες και ντοκιμαντέρ και βιβλία που καταδεικνύουν την αλήθεια, από ανθρώπους που έχασαν τη δουλειά τους επειδή την έγραψαν και την ανέδειξαν! Και κάνουμε τα ίδια λάθη και συνεχίζουμε να ζούμε στην άγνοια. Ενώ είναι όλα εκεί: όλη η αλήθεια υπάρχει αρκεί να την ψάξουμε λίγο.

Στο “Σάουντρακ για ένα πραξικόπημα” ήθελα να ψάξω την αλήθεια για τη δική μου χώρα, να καταδυθώ στις σκοτεινές πτυχές της δικής μου ιστορίας. Δεν μαθαίνεις καθόλου στο σχολείο στο Βέλγιο για τα εγκλήματα της λεγόμενης “Αυτοκρατορίας της Σιωπής” σχετικά με τα όσα εγκληματικά έκαναν στο Κονγκό επί δεκαετίες... Αν μπορούσα να πω κάτι σε μία γραμμή θα ήταν πως τα Οπλα, η Υγεία και η Διατροφή ανήκουν στο ίδιο σύστημα και μέσω αυτών “διοικούμαστε” παγκοσμίως. Είναι δυνατόν τα χρήματα των φορολογουμένων να πηγαίνουν σε αμυντικές δαπάνες και όχι για τη δημόσια Υγεία ή Παιδεία; Η Ελλάδα επί κρίσης, με ένα τεράστιο χρέος, επέλεξε (η τότε κυβέρνησή σας) να αγοράσει υποβρύχια και όπλα από τη Μέρκελ. Είναι τρελό! Ταυτόχρονα δεν υπάρχουν ελεύθεροι δημοσιογράφοι που να μπορούν να κάνουν με ασφάλεια τη δουλειά τους: οι περισσότεροι είναι απλά “εκφωνητές” ειδήσεων που τούς υπαγορεύονται από τα αφεντικά τους, που είναι κυβερνήσεις ή εφοπλιστές που ελέγχουν τις κυβερνήσεις... Αυτή είναι η αλήθεια και αυτή ήταν πάντα. Πρόκειται για ένα παιχνίδι εντυπώσεων και τίποτε άλλο. Καμία ουσία. Φυσικά υπάρχουν ακόμη νησίδες αλήθειας, αλλά αν δεν καταλάβουμε πως ζούμε σε ένα ύπουλο πραξικόπημα -και μιλάω για όλους μας παγκοσμίως!- τότε δεν νομίζω πως μπορούν ν’ αλλάξουν πολλά, παρά μόνο σε μικρές, κλειστές κοινότητες».

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

H

παράσταση

 

«Η μάνα αυτουνού…

Έλλη Ζάχου Ταχτσή»

 

για 4η χρονιά 

στο 

θέατρο 

Εν Αθήναις

 

Από το Σάββατο 12 Οκτωβρίου

κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 17:45, 

για περιορισμένες παραστάσεις

 

    Ο μονόλογος της Κικής Μαυρίδου, «Η μάνα αυτουνού… Έλλη Ζάχου Ταχτσή», βασισμένος στη ζωή της μητέρας του Κώστα Ταχτσή, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Λάσκαρη, με τη Ράνια Σχίζα στον ομώνυμο ρόλο, μετά την θερμή ανταπόκριση από κοινό και κριτικούς και τα απανωτά Sold Out, συνεχίζεται για 4η χρονιά, στο Θέατρο Εν Αθήναις (Ιάκχου 19 Γκάζι, τηλ 2130356472) από το Σάββατο 12 Οκτωβρίου, και θα παρουσιάζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 17:45, για περιορισμένες παραστάσεις. 

 

Βραβείο Γυναικείας ερμηνείας στα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης από την Kulturosupa.gr.

Βραβείο κοινού καλύτερης παράστασης στα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης

(Υποψηφιότητα και για βραβείο καλύτερου Πρωτότυπου Κειμένου και καλύτερης Μουσικής)

1ο Βραβείο Γυναικείας ερμηνείας στα θεατρικά βραβεία κοινού του All4fun. 

(Υποψηφιότητα και για βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου νεοελληνικού έργου και καλύτερης Μουσικής)

Βραβείο καλύτερου μονολόγου της χρονιάς και γυναικείας ερμηνείας από τη σελίδα των θεατρόφιλων “Ζω ένα Δράμα”

 

    Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στο θέατρο VAULT τον Μάρτιο του 2022 και παρουσιάστηκε για 3 σεζόν στην Αθήνα, στον Πολυχώρο VAULT (σεζόν 2021-22 & 2022-23) και στο Θέατρο Εν Αθήναις (σεζόν 2023-24) ) καταγράφοντας από την αρχή συνεχόμενα Soldout και παρατάσεις, αλλά και αξιοσημείωτα σχόλια από κοινό και κριτικούς. Ταξίδεψε σε άλλες 12 πόλεις και παρουσιάστηκε με την ίδια επιτυχία στην Πειραματική Σκηνή του ΘΟΚ στην Κύπρο (3 παραστάσεις), στη Θεσσαλονίκη (10 παραστάσεις), στο ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, στην Πάτρα (4 παραστάσεις), τη Δράμα, την Καρδίτσα (2 παραστάσεις), το Αγρίνιο, την Κόρινθο, την Κατερίνη, την Ξάνθη (2 παραστάσεις), την Καβάλα και την Λαμία.

     Είναι μία από τις εννέα παραστάσεις του θεατρικού project «Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ... ». Ένα θεατρικό φεστιβάλ μονολόγων, με εμπνευστή και καλλιτεχνικό διευθυντή τον Δημήτρη Καρατζιά, που φέρνει επί σκηνής μάνες σπουδαίων Ελλήνων ανδρών. Ένα Φεστιβάλ αφιερωμένο στη μνήμη της Χρύσας Σπηλιώτη. 

ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ 

    Η Έλλη Ζάχου Ταχτσή, μητέρα του σπουδαίου μεταπολεμικού λογοτέχνη Κώστα Ταχτσή, υπήρξε μια ανυπόταχτη γυναίκα, που το μόνο που ήθελε, ήταν να ζήσει ελεύθερη και να αγαπηθεί. Ατύχησε και στα δύο. Υπέκυψε στη σκληρότητα της εποχής της και έγινε πιο σκληρή από αυτήν.

   «Η μάνα αυτουνού». Προσφώνηση απαξιωτική, ειρωνική, σαρκαστική, μα τόσο οικεία, τόσο γνώριμη. Ειπωμένη υπαινικτικά και πάντοτε χαμηλόφωνα. Σχεδόν ψιθυριστά. Από αυτούς τους ψίθυρους που είναι μαχαιριές στην καρδιά. Που καμιά φορά όμως γίνονται και φονικά. «Ο γιος αυτηνής», ο Κώστας Ταχτσής, δολοφονήθηκε. Όπως «δολοφονείται» σ’ αυτόν τον κόσμο, ότι απειλεί να ξεσκεπάσει την υποκρισία του. 

    «Η μάνα αυτουνού», από τα λιγότερα φωτισμένα πρόσωπα στον κυρίως αυτοβιογραφικό συγγραφικό κόσμο του Κώστα Ταχτσή. Στον οποίο βασίστηκε για να γράψει και το σημαντικότερο έργο του. Το «Τρίτο Στεφάνι». Που αποτελεί, πέρα από μια καταγραφή κι ένα ξεμασκάρεμα της αγίας ελληνικής οικογένειας. Κι αν το «Τρίτο Στεφάνι» ταυτίζεται με την ίδια την Ελλάδα, η ιστορία της μητέρας του, ταυτίζεται με όλα τα κρυμμένα μυστικά, που κρατάμε καλά κλειδωμένα σε σκονισμένα μπαούλα, στοιβαγμένα στα υπόγεια της ψυχής μας.

 

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ : 

 

… “Χειμαρρώδες και από σκηνικής άποψης άκρως λειτουργικό, όπως αποδεικνύεται, το έργο της Κικής Μαυρίδου ευτυχεί σε μία εξίσου θερμή απόδοση, που υπογράφει σκηνοθετικά ο Βαγγέλης Λάσκαρης και ερμηνεύει η Ράνια Σχίζα. Η ηθοποιός, σε μία πραγματικά σπουδαία στιγμή, δίνει σάρκα και οστά σε μια γυναίκα που πάλεψε να ξεφύγει από τις νόρμες της εποχής, που ήταν θύμα και θύτης, που διεκδίκησε την ελευθερία και την ανεξαρτησία της με πολύ βαρύ αντίτιμο. Η ερμηνεία της είναι καθηλωτική”… Τώνια Καράογλου (Αθηνόραμα) 

…“Αξιοσημείωτη παράσταση, συνταρακτικό, δυνατό και περιεκτικό κείμενο που ξεχωρίζει για την αλήθεια του, σκηνοθετική προσέγγιση ξεκάθαρα αφαιρετική, που εστίασε στην δύναμη του κειμένου και την ερμηνευτική δεινότητα της ηθοποιού, που το απογείωσε με τη συγκινητική ερμηνεία της. Η Ράνια Σχίζα πήρε στους ώμους της το βάρος όλης της παράστασης και ανταποκρίθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μαγνήτισε τα βλέμματα και την προσοχή των θεατών σε όλη την διάρκεια της παράστασης και κέρδισε επάξια ένα θερμότατο χειροκρότημα”…Άννια Κανακάρη (kulturosupa.gr)

… “Η Ράνια Σχίζα σε μία μοναδική παράσταση. Σκληρή, αδάμαστη, ένα αγρίμι σε έναν μονόλογο ασύλληπτα σύγχρονο. Πραγματικά σπουδαία ηθοποιός, μία τραγική φιγούρα επί σκηνής του θεάτρου Vault”… Νόρα Ράλλη (Εφημερίδα Των Συντακτών)

…«Ο μονόλογος της Κικής Μαυρίδου, κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Βαγγέλη Λάσκαρη, ξεδιπλώνεται συγκλονιστικά επί σκηνής από τη Ράνια Σχίζα»… Βίλλυ Καλλίγα (Athens Voice)

…«Με την αισθητική της σκηνικής λιτότητας ο Λάσκαρης έδωσε χώρο και ανάσα στον λόγο. Η Μαυρίδου έγραψε ένα κείµενο ζωντανό, δυνατό και στο βάθος του αληθινό. Η Ράνια Σχίζα σε ένα καθηλωτικό αποτέλεσµα που διαταράσσει και ξεπερνά τη σκηνική στατικότητα. Ο λόγος αποκτά κίνηση και ζωή, το κλειστό µπαούλο «ανοίγει» και «αδειάζει» σαν ψυχή εξοµολογούµενη, σαν συνείδηση που αναζητά δικαίωση.»… Κώστας Β. Ζήσης (Εφημερίδα Documento)

…«Συγκλονιστική η Σχίζα θριαμβεύει στην παράσταση. Μια ερμηνεία απ’ αυτές που δεν ξεχνάς. Η Μαυρίδου δίνει ένα πολύ δυνατό κείμενο και ο Λάσκαρης με τη Σχίζα το απογειώνουν. Ανήκει στις παραστάσεις της χρονιάς»… Αλέξανδρος Στεργιόπουλος (gazzetta.gr)

    «Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο χειροκρότημα. Είχα χρόνια να δω τέτοια παράσταση»… Δημήτρης Γιαγτζόγλου (parapolitika.gr) 

… “Ένα δυνατό και περιεκτικό κείμενο που κρύβει επίμονη και διεισδυτική έρευνα, ρεαλιστική απεικόνιση γεγονότων, αλλά και μια πλούσια παλέτα ανθρώπινων συναισθημάτων, έντονων, καθημερινών, αναγνωρίσιμων. Η εξαιρετική Ράνια Σχίζα δίνει μια από τις πιο ολοκληρωμένες θεατρικές ερμηνείες των τελευταίων χρόνων”… Γιώργος Χριστόπουλος (Free Press Η Πόλη Ζει)

… “Η Σχίζα με το λεπτό πινέλο της ερμηνείας της ζωγραφίζει, για 80 λεπτά, κάθε συναισθηματική εναλλαγή της μητέρας του Κώστα Ταχτσή, σε μια παράσταση που αφού σφιχταγκαλιάστηκε από κοινό και κριτικούς, πήρε τη μία παράταση μετά την άλλη”…Γεωργία Καρκάνη (marieclaire.gr)

… “Ένας συναρπαστικός μονόλογος, σκηνοθεσία με μετρό και λιτότητα, εύστοχη μουσική και μια συγκλονιστική ερμηνεία από τη Ράνια Σχίζα δημιούργησαν μια παράσταση που γοητεύει με την απλότητα και συγκινεί με την αλήθεια της”… Σμαρώ Κώτσια (theatrikaprogrammata.gr)

… “Ο Λάσκαρης σκηνοθετεί με απίστευτη δεξιοτεχνία την Ράνια Σχίζα που δίνει μια καθηλωτική ερμηνεία, ένα ρεσιτάλ ερμηνείας, ένα μάθημα υποκριτικής. Μια ερμηνεία που κανείς θεατής δεν θα ξεχάσει ποτέ. Μια σπουδαία ηθοποιός σε μια σπουδαία παράσταση, με εξαιρετικούς φωτισμούς και εξαίσια μουσική.”… Βίβιαν Μητσάκου (Theatre Project 365)

… “Κείμενο αριστουργηματικό με τη Ράνια Σχίζα να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας”… Μάριαμ Νίκου (koitamagazine.gr)

…“ο σκηνοθέτης εμπιστεύεται το έργο και την Ράνια Σχίζα, βάζοντας στο επίκεντρο της αφαιρετικής του σκηνοθεσίας την ερμηνεία της. Και εκείνη τον δικαιώνει με μια ερμηνεία αληθινή και σπαρακτική”…Ιωάννα Βαρδαλαχάκη  (clickatlife.gr)

… “Η Ράνια Σχίζα, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Λάσκαρη, ερμηνεύει με τρόπο συγκλονιστικό τον μονόλογο της Μαυρίδου. Το παρατεταμένο χειροκρότημα στο τέλος επισφραγίζει με τον καλύτερο τρόπο αυτή την καλοδουλεμένη ομαδική προσπάθεια”… Δέσποινα Δημητριάδου (a8inea.com)

… “Από τους συγκλονιστικότερους γυναικείους μονολόγους που έχω δει μέχρι σήμερα. Συγκλονιστική μουσική - κέντημα από τον Μάνο Αντωνιάδη”…Θοδωρής Κανδύλης (sinwebradio.com)

… “Εξαιρετική η Ράνια Σχίζα, που μαγνητίζει τον θεατή σε κάθε δευτερόλεπτο της ερμηνείας της.”… Δημήτρης Μπαμπούλης (tvxs.gr)

… “Ένας συγκλονιστικός μονόλογος, με μια Σχίζα σε ένα αξέχαστο ρεσιτάλ ερμηνείας που δικαίως σπάει ταμεία”… Πάνος Τουρλής (koukidaki.gr)

…«Ο Λάσκαρης σκηνοθετεί με απίστευτη μαεστρία τη Σχίζα, που δίνει μια ατόφια και αληθινή ερμηνεία. Αξίζει να «αγκαλιάσουμε» τέτοια έργα που αφυπνίζουν συνειδήσεις και αφήνουν τόσο δυνατά συναισθήματα»…Θάνος Ξανθός (tetragwno.gr)

…«H Ράνια Σχίζα μετατρέπεται στη μάνα του Ταχτσή και είναι σα να κάνει το τρίτο στεφάνι μόνη της! Δείτε το!»…  Νίκος Ελευθερίου (kalitheasi.gr, patrinorama.gr)

… «Η Ράνια Σχίζα ίσως στην καλύτερη ερμηνεία της. Παράσταση που έχει μεστό και αληθινό λόγο, ένας μονόλογος που εκτινάσσεται με την αποκαλυπτικότητα του»… Γιάννης Γαβρίλης (reformer.gr)

…«Η σκηνοθεσία του Λάσκαρη, λιτή και διακριτική, καθοδήγησε μια πολύ καλή ηθοποιό να αναδείξει με τον καλύτερο τρόπο ένα εξαιρετικό κείμενο. Η Σχίζα μας χάρισε μια συγκλονιστική ερμηνεία. Η υπέροχη μουσική του Μάνου Αντωνιάδη λειτουργεί καταλυτικά και θεραπευτικά. Πρέπει να τη δουν ΟΛΟΙ αυτή την παράσταση»… Λένα Σάββα (θέατρο.gr)

…«Το κείμενο ξεχειλίζει από αυθεντικό συναίσθημα και μία σπάνια αλήθεια, ρέει ασταμάτητα με διαδοχικές εικόνες μιας αλλοτινής εποχής και συναισθήματα χαρμολύπης. Η Ράνια Σχίζα αφηγείται με βάθος ψυχής, ωριμότητα και συνέπεια, ισορροπώντας αξιέπαινα από τις πιο δραματικές ως τις πιο ανάλαφρες στιγμές του έργου. Έίναι λίγες οι φορές που βιώνει κάποιος μια ερμηνεία τόσο ολοκληρωμένη. Mία δυνατή παράσταση που σε απορροφά από την αρχή έως το τέλος, χάρη στο καλογραμμένο κείμενο, την υποβλητική ατμοσφαιρική και ουσιαστική σκηνοθετική της λιτότητα και την ατόφια ερμηνεία της Ράνιας Σχίζα”… Ντίνα Καρρά (Only Theatre)

… “Ευφυής σκηνοθεσία και ίσως η πιο σημαντική ερμηνεία που έχω βιώσει όλα αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ θέατρο…Η Σχίζα μεταμορφώνει αυτόν τον συγκλονιστικό μονόλογο στον ρόλο της ζωής της.”… Μαριλένα Παππά (Θεατρο.gr)

… “Η Σχίζα ενσαρκώνει την Ταχτσή με τρόπο μοναδικό, ψυχή τε και σώματι. Καθηλωτική. Συγκλονιστική πραγματικά. Ίσως να είναι ο ρόλος της ζωής της. Μία καθόλα άρτια παράσταση που συγκινεί και καθηλώνει. Την προτείνω ανεπιφύλακτα!”… Παναγιώτης Α. Πετρόπουλος (Art Magazino)

     «Εξαιρετική παράσταση. Η Σχίζα, κατέθεσε την ψυχή της και απέδειξε πόσο σπουδαία ερμηνεύτρια είναι. Συγκλονιστική σκηνική παρουσία. Μας θύμισε την μαγεία του θεάτρου και της υποκριτικής. Όλα της τα εκφραστικά μέσα ήταν σε απόλυτο συγχρονισμό με τον ρόλο. Μην τη χάσετε!»…Λένια Παλαιολόγου (Pasta Flora Online Magazine)

…«Ένα κείμενο γεμάτο λυρισμό που μας συντάραξε... ο Λάσκαρης έφερε ένα άρτιο αποτέλεσμα επί σκηνής, με το μέτρο και την απλότητα που αρμόζει σε ένα κείμενο με τέτοια δυναμική. Η πηγαία ερμηνεία της χαρισματικής ηθοποιού Ράνιας Σχίζα μας καθήλωσε. Η αισθαντική ατμόσφαιρα της παράστασης ολοκληρωνόταν μέσα από την εξαιρετική μουσική που υπογράφει ο ταλαντούχος Αντωνιάδης. Από τις σπάνιες θεατρικές συγκυρίες»… Έλενα Γαζγαλή (All4Fun)

…«Η ερμηνεία της Σχίζα στο ρόλο της Ταχτσή δεν μπορεί να ξεχαστεί. Δεν γίνεται να ξεχαστεί. Στο Vault συντελείται μία αποκάλυψη, ένας άθλος. Ο μονόλογος που έγραψε η Μαυρίδου θα αφήσει για πάντα το σημάδι του στην καρδιά των θεατών που θα έχουν την τύχη να απολαύσουν τη συγκλονιστική ερμηνεία της Σχίζα που μέχρι το τέλος της παράστασης έχει αναδείξει και μία ακόμη πλευρά της. Αυτή της δασκάλας. Γιατί η ηθοποιός δεν ερμηνεύει απλά, διδάσκει υποκριτική»… Αντώνης Μπούμπας (Urban Life)

… “Μία πραγματικά συναρπαστική παράσταση που αξίζει να  δούμε ξανά και ξανά μέχρι να την εμπεδώσουμε”…Κωνσταντίνος Μπούρας - κριτικός θεάτρου (fractalart.gr)

… “Μια μεγαλειώδης ερμηνεία μονολόγου, από τις καλύτερες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Μια ερμηνεία που αξίζει να παιχτεί πολλές φορές και να γραφτεί με πελώρια γράμματα στη θεατρική μας ιστορία”…Ειρήνη Αϊβαλιώτου (catisart.gr)

..."Μοναδική Ράνια Σχίζα"... Ναταλί Χατζηαντωνίου (Στο Κόκκινο)

… “Ωραία, ζεστή, δυνατή παράσταση!”… Πόπη Αρωνιάδα (Γράφειν /grafei.wordpress.com)

… “Μια παράσταση που ευχαριστηθήκαμε πολύ. Κατ΄ αρχήν με το πολύ ωραίο κείμενο της Μαυρίδου αλλά και με την εξαιρετική ερμηνεία της Σχίζα”…Νίκος Μουρατίδης (nikosonline.gr)

… “Κοφτερό κείμενο, αξιόλογη μουσική, σκηνοθεσία με αδιαφιλονίκητη ποιότητα και σκηνική καλαισθησία, χωρίς υπερβολές και ανούσιες μοντερνιές, καθηλωτική ερμηνεία. Ό,τι και να γράψει κανείς, θα είναι λίγο, μπροστά στη δυναμική της αυθεντικής ερμηνείας της εξαιρετικής Ράνιας Σχίζα. Μια παράσταση που ανήκει σε εκείνες τις θεατρικές στιγμές που αφήνουν αναλλοίωτο το στίγμα τους… Ζωή Τόλη (enetpress.gr)

… “Ένας αξιόλογος μονόλογος για τη διαφορετικότητα. O Βαγγέλης Λάσκαρης, αξιοποιώντας με αφοσίωση το κείμενο της Μαυρίδου, το αφήνει να ακουστεί καθαρά, στήνοντας μια μινιμαλιστική παράσταση. Η Ράνια Σχίζα, επιλογή ιδανική, ξεδιπλώνει έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα και ταυτόχρονα ένα πλήρες υποκριτικό ταλέντο”… Νίκος Ρουμπής (debop.gr) 

… “Κείμενο ολοζώντανο, ουσιαστική σκηνοθεσία, και μια Σχίζα υπέροχη, που τήρησε το μέτρο με θαυμαστή ακρίβεια και δεν γλίστρησε σε υπερβολές, συναισθηματισμούς, ευκολίες. ”…Γιώργος Κομνηνάκης (Θεατρο.gr)

..."Υπέροχη ερμηνεία, συγκλονιστικός μονόλογος"... Μαρία Θανασούλια (Στο Κόκκινο)

…“Ποτέ δεν ξαναείδα τέτοιο χειροκρότημα και ανταπόκριση του κοινού σε μία παράσταση. Ένας μονόλογος από τους καλύτερους που έχω δει μέχρι τώρα, που θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνεται ως μάθημα στις δραματικές σχολές”…Χρύσα Κατσιματιδου (streetradio.gr)

…“Η μάνα αυτουνού αποτελεί μια από τις σπάνιες θεατρικές συγκυρίες όπου το κείμενο, η σκηνοθεσία, η ερμηνεία (η Ράνια Σχίζα, σε μια από τις κορυφαίες ερμηνείες της θεατρικής Αθήνας), ακόμη και ο ίδιος ο χώρος, συνεργάζονται σε απόλυτη αρμονία προς όφελος της μυσταγωγίας”… Μάνος Θηβαίος (urbanlife.gr)

… “Με μία πραγματικά συγκλονιστική ερμηνεία η Ράνια Σχίζα, ανέδειξε στο μέγιστο βαθμό το εξαιρετικό κείμενο της Κικής Μαυρίδου. Μια από τις καλύτερες παραστάσεις της σεζόν”… Γιάννης Κόκκου (paraliaka.gr) 

… “Μία παράσταση πέντε αστέρων, από τις καλύτερες της τελευταίας δεκαετίας! Μία κατάθεση ψυχής και μία ανεπανάληπτη ερμηνεία από την Ράνια Σχίζα που θα συζητιέται για χρόνια, ένα κείμενο που σπάει κόκκαλα και μία εμπνευσμένη σκηνοθεσία του άξιου Βαγγέλη Λάσκαρη. Δείτε το!”… Βασίλης Παπαβασιλείου (cosmopoliti.com)

… Συγκλονιστική η ερμηνεία της Ράνια Σχίζα. Μέσα σε 90 λεπτά και καθισμένη σε ένα μπαούλο με μόνο σύμμαχο το φως κατέθεσε την ψυχή της. Ένα συνολικό αποτέλεσμα που υπενθυμίζει την αξία του θεάτρου στη ζωή μας. Μια παράσταση αληθινή όσο και η ίδια η ζωή. Μόνη μας προτροπή να μην την χάσετε!”… Οι συντάκτες του Free Press Εξώστης

... “Αυτός ο μονόλογος, χειμαρρώδης, αποκαλυπτικός και απολαυστικός για το κοινό δίνει την ευκαιρία στη Ράνια Σχίζα, που διαθέτει δεινή υποκριτική ικανότητα, συγκλονιστική σκηνική παρουσία και μέγιστη μεταδοτικότητα, να γράψει άλλη μια επιτυχία στο ενεργητικό της.”…Παύλος Λεμοντζής (kavalawebnews.gr )

… “Η Κική Μαυρίδου έδωσε φωνή στη μάνα του Κώστα Ταχτσή, την Έλλη Ζάχου-Ταχτσή επιτρέποντας τη διερεύνηση της προσωπικότητάς της και την πολυτάραχη σχέση της με τον γιο της. Η ερμηνεία της Ράνιας Σχίζα έγινε το talk of the town μεταξύ κοινού και κριτικών”… Κάτια Σωτηρίου (mytheatro.gr)

… “Αυτή η πολυβραβευμένη παράσταση έχει κλείσει ήδη θέση στην κατηγορία «θρυλικές παραστάσεις που συμπληρώνουν το παζλ του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου». Και όπως γίνεται πάντα στους μονολόγους που «τα σπάνε» ιδού η ευκαιρία να ανακαλύψετε τι είδους χορταστικό ερμηνευτικό πολυεργαλείο είναι η Ράνια Σχίζα”… Δημήτρης Πάντσος (popaganda.gr) 

… “Η Σχίζα προσφέρει πραγματικά το 100% της ψυχής της κρατώντας καθηλωμένο το κοινό και συγκινώντας το βαθιά, ερμηνεύοντας τον σπουδαίο μονόλογο της Μαυρίδου”…Μαρίνα Αποστόλου (theatrikesapopseis) 

… “Η Σχίζα σε μία σπαρακτική, συγκλονιστική, καθηλωτική, συγκινητική ερμηνεία. Απλή και λιτή σκηνοθεσία , μας μεταφέρει σε μια άλλη εποχή, η μουσική υπόκρουση σε αγγίζει από την πρώτη κιόλας νότα και με έναν ασύλληπτα εναρμονισμένο φωτισμό”… Θωμαή Βούλγαρη (Θεατρο.gr) 

… “Σπαρακτικές σκηνές που απέδωσε με αλήθεια και ουσία η καταπληκτική Σχίζα. Η σκηνοθεσία, η πρωτότυπη μουσική σύνθεση και ο φωτισμός απογείωσαν την παράσταση”…Μαρία Μαρή (in2life.gr)

… “Από τις πιο όμορφες αφηγήσεις επί σκηνής. Από τις πιο όμορφες εξιστορήσεις των τελευταίων είκοσι και πλέον ετών”… Κώστας Κουλής (Keysmash.gr) 

… “Ένα εξαιρετικό θεατρικό κείμενο, μια απόλυτα επιτυχημένη σκηνοθετική γραμμή και  μια υπερταλαντούχα ηθοποιός, η οποία δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας που πρέπει να διδάσκεται στις δραματικές σχολές, αποτελούν τη μαγική συνταγή της επιτυχίας”…Μαίρη Γκαζιάνη (now24.gr)

… “Συγκλονιστικό κείμενο, σκηνοθετική μαεστρία, χαρισματική μουσική και μια εκπληκτική Ράνια Σχίζα, που με την ερμηνευτική της δεινότητα και μια αφάνταστη ποικιλία εκφραστικών μέσων, καταφέρνει να αφυπνίσει συνειδήσεις και να ενεργοποιήσει πολύ δυνατά συναισθήματα”…Δανάη Μαρίτσα (Εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ)

… “Μία από τις καλύτερες θεατρικές παραστάσεις του σύγχρονου θεάτρου της τελευταίας δεκαετίας. Γιατί δεν χρειάζονται πολλά πράγματα για να κάνεις καλό θέατρο πέραν από ένα εξαιρετικό κείμενο, μία καλή -έως συγκλονιστική- ερμηνεία, ένα λιτό σκηνικό, μία μεστή σκηνοθεσία και μία ατμόσφαιρα που να βασίζεται σε όλα όσα προαναφέραμε”…Ράνια Παπαδοπούλου (culturepress.gr)

… “Η γραφή της Μαυρίδου υποδειγματική. Αιχμηρή, σύγχρονη, ρέουσα. Μέσα από την υπέροχη ερμηνεία της Ράνιας Σχίζα προβάλλεται ένα μωσαϊκό προσώπων, στιγμών, δεδομένων. Ένα χρονικό που γίνεται ημερολόγιο, στοχασμός. Η αξιοθαύμαστη αυτή ηθοποιός συγχωνεύει το παρελθόν με το παρόν, όχι στείρα, στεγνά αλλά με μία αντανάκλαση από τους μαιάνδρους της μνήμης στη μαγεία της γραφής.”… Εύα Νικολαΐδου (Εφημερίδα των Συντακτών, efsyn.gr / 902.gr)

… “Αν δε βλέπετε μια θεατρική έξοδο μόνος ως ψυχαγωγία, αλλά ως Αγωγή Ψυχής, κι αν θέλετε να βγαίνετε από μια θεατρική παράσταση ταρακουνημένα από την γνώση και το συναίσθημα που σας πρόσφερε, τότε διαλέξτε μία από τις τέσσερις θεατρικές παραγωγές του Vault : Έλλη Ζάχου Ταχτσή, Μαρίκα Νίνου, Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού και Ιοκάστη Γιουξουάν. Και τα τέσσερα έργα προσφέρουν την θεατρική μέθεξη μέσα από τις δυναμικές ερμηνείες των τεσσάρων πρωταγωνιστριών τους, αλλά και την καλή θεατρική δουλειά συγγραφέων, σκηνοθετών, σκηνογράφων, μουσικών και των υπολοίπων ερμηνευτών και συντελεστών κάθε παράστασης χωριστά!”… Ελένη Σπανοπούλου (Εφημερίδα Kontra news / kontranews.gr)

… “Η Ράνια Σχίζα, στην καλύτερη – θα λέγαμε – στιγμή της καριέρας της, είναι ανατριχιαστική. Καθηλώνει με την ερμηνεία της σε έναν απαιτητικό, έντονα συναισθηματικό, συγκλονιστικό μονόλογο. Η παράσταση είναι, χωρίς ίχνος υπερβολής, μία από τις καλύτερες της δεκαετίας”… Δήμητρα Ζάρκου (newsbeast.gr)

… “Η ερμηνεία της Ράνιας Σχίζα είναι συγκλονιστική και τα βραβεία που έχει αποσπάσει για το συγκεκριμένο ρόλο είναι από την κατάθεση ψυχής που κάνει πάνω στη σκηνή ως «μάνα αυτουνού». Την ηρωίδα της θα την συμπαθήσεις, θα την συμπονέσεις, θα τη μισήσεις και θα σε συνεπάρει σε ένα ταξίδι συναισθημάτων ξεδιπλώνοντας όλα όσα κρύβουμε μέσα στην ίδια μας τη ψυχή. Λιτή, ατμοσφαιρική σκηνοθεσία, ένα κείμενο που δεν σου αφήνει περιθώρια να μην το ακολουθήσεις και φυσικά θα το συνδέσεις με το «Τρίτο Στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή.”… Χριστίνα Ζάχου (bovary.gr)

… “Συγκλονιστική παράσταση, γροθιά στο στομάχι. Εξαιρετικό κείμενο, έξοχη σκηνοθεσία, υπέροχη  πρωτότυπη μουσική σύνθεση και θαυμάσια ερμηνεία από τη Ράνια Σχίζα. Όλα έδεσαν με καταπληκτικό τρόπο. Πολλά και θερμά συγχαρητήρια σε όλους.”… Νίκος Μπατσικανής, κριτικός Θεάτρου, μέλος τής Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Συγγραφέας: Κική Μαυρίδου

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Λάσκαρης

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση : Μάνος Αντωνιάδης

Σκηνικό / Κοστούμι: Γιώργος Λιντζέρης

Κατασκευή κοστουμιού: Ειρήνη Αβζίδου

Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας

Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Αφίσα παράστασης : Γιάννης Κεντρωτάς

Trailer / Κινηματογράφηση: ORKI Productions

Πρόγραμμα παράστασης: Εκδόσεις Απόπειρα

Επικοινωνία / Προώθηση παράστασης: Νταίζη Λεμπέση 

Παραγωγή: VAULT theatre plus (Μάνος Αντωνιάδης - Δημήτρης Καρατζιάς)

 

Στο ρόλο της Έλλης Ζάχου Ταχτσή η Ράνια Σχίζα

 

Την φωνή του χαρίζει στο ρόλο του Κώστα Ταχτσή ο Νίκος Καραθάνος

ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

Από το Σάββατο 12 Οκτωβρίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 17:45 

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 80' (χωρίς διάλειμμα)

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

Προπώληση Viva.gr (έως τέλος Σεπτεμβρίου προσφορά στα 13 ευρώ): https://www.more.com/theater/i-mana-aytounou-elli-zaxou-taxtsi/ 

Γενική είσοδος: 15 ευρώ 

Μειωμένο Εισιτήριο: 13 ευρώ (Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμΕΑ /Άνω των 65 ετών / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας) 

 

* Η παράσταση πραγματοποιήθηκε με την οικονομική υποστήριξη και την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού 

 

*ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ

«Σαρδελοποιούν» τους μαθητές και αφανίζουν χιλιάδες εκπαιδευτικούς

Σε πρωτοφανές κύμα συμπτύξεων, σε όλη την εκπαίδευση, προχωρά το υπουργείο Παιδείας μέσω των διευθύνσεων εκπαίδευσης με "σημαιοφόρο" τον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης Αττικής. Με διοικητικές παρεμβάσεις, αλλάζουν τα δεδομένα του my school και «ως δια μαγείας» εξαφανίζονται τμήματα και μαθητές/τριες.

Οι εκτιμήσεις των εκπαιδευτικών φορέων κάνουν λόγο για εξαφάνιση περίπου 900 τμημάτων ενώ πάνω από 2.000 εκπαιδευτικοί αίφνης μετατρέπονται σε λειτουργικά υπεράριθμοι και θα αναγκαστούν να μετακινηθούν σε 2-3-4 σχολεία για να καλύψουν το ωράριό τους. Εκατοντάδες θα είναι και οι αναπληρωτ(ρι)ες που δε θα προσληφθούν.

Για άλλη μια φορά το υπουργείο Παιδείας με τις εγκυκλίους επιχειρεί να «νομοθετήσει» δίνοντας εντολές που μηχανεύονται τρόπους και μεθοδεύσεις για την υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου κι όταν η νομοθεσία μπαίνει εμπόδιο στα σχέδιά τους,  τότε ή την παρερμηνεύουν ή την αγνοούν με το «έτσι θέλω».

Το σημαντικότερο βέβαια είναι η νέα αντιπαιδαγωγική και αντιεκπαιδευτική συνθήκη που επιχειρεί να ναρκοθετήσει τη λειτουργία των σχολείων. Υποβαθμίζουν τις συνθήκες μάθησης για όλους τους μαθητές/τριες και κυρίως αποστερούν από τους μαθητές/τριες με αναπηρίες ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες την ισότιμη ένταξή και κοινωνικοποίηση τους στο σχολικό περιβάλλον και την απρόσκοπτη πρόσβαση τους στην γνώση.  Επιπλέον, καταπατάται το δικαίωμα των μαθητών να πηγαίνουν στο σχολείο της γειτονιάς τους, προσθέτοντας κι άλλες δυσκολίες στην ένταξή τους στο σχολικό περιβάλλον και στις οικογένειές τους για την  μετακίνησή τους. Διαλύουν τον προγραμματισμό των σχολείων, που ήδη είχαν λάβει υπόψιν τους τις αποφάσεις που ανακαλούνται, ενώ πυροδοτούν ατελείωτες μετακινήσεις εκπαιδευτικών που θα κριθούν υπεράριθμοι και θα εξαναγκαστούν να αλλάξουν σχολείο. Είναι οι ίδιοι που μας μιλούν για «συμπερίληψη», για «εξατομικευμένη διδασκαλία», για την έξαρση του bullying, που ισχυρίζονται ότι «με την αξιολόγηση τα σχολεία θα γίνουν καλύτερα».

Με την ολοκλήρωση των εγγραφών και μετεγγραφών του Σεπτεμβρίου και τις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου το αποτέλεσμα θα είναι τραγικό, με  στοίβαγμα  μαθητών σε υπεράριθμα τμήματα ή  με  αντιπαιδαγωγική μετακίνηση τους σε άλλα σχολεία. Σοβαρές συνέπειες θα έχει η φοίτηση σε υπεράριθμα τμήματα για τους μαθητές με  διαγνωσμένες αναπηρίες ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες.

Είναι  προφανές πως η περικοπή τμημάτων γενικής παιδείας σε Γυμνάσια και Λύκεια, πιθανά και  σε κατευθύνσεις και ομάδες προσανατολισμού θα οδηγήσει σε νέα πλεονάσματα, υπεραριθμίες και μετακινήσεις εκπαιδευτικών σε 2,3 ή και 4 σχολεία για συμπλήρωση ωραρίου, και σε δραστική μείωση προσλήψεων αναπληρωτών. Οδηγεί δε στη  συρρίκνωση των σχολείων ή και στην κατάργηση και συγχώνευση  αύριο ορισμένων εξ αυτών! Εν μέσω κατακαλόκαιρου  με κλειστά σχολεία οι προφορικές εντολές προς τους Δ/ντες(τριες) αποτελούν σαφή καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων, αφού δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα στην άδεια. 

Πηγή: efsyn.gr

Μετά την επιτυχία της παράστασης «Δαίδαλος και Ίκαρος», που κέρδισε την αγάπη μικρών και μεγάλων θεατών καθώς και μία υποψηφιότητα για το βραβείο καλύτερης παράστασης για παιδιά και εφήβους από την Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών, η ομάδα Αφού επιστρέφει στην κεντρική σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη από Κυριακή 27 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 12 μ.μ., για να ζωντανέψει το βιβλίο του Αντώνη Παπαθεοδούλου και της Ίριδας Σαμαρτζή «Οι καλοί και οι κακοί πειρατές», σε σκηνοθεσία Δήμητρας Πεμούση.

Η ομάδα Αφού, γνωστή για τις χειροποίητες και προσεγμένες παραγωγές της, διασκευάζει το σύγχρονο παραμύθι των δυο πολυαγαπημένων δημιουργών και μας ταξιδεύει στον κόσμο των συναισθημάτων και της φαντασίας των παιδιών. Σε συνεργασία με τον καταξιωμένο εικαστικό Παύλο Νικολακόπουλο, δημιουργεί μια νέα μοναδική εμπειρία θεάτρου και κουκλοθεάτρου για παιδικό κοινό. Μέσα σε έναν ιδιαίτερο σκηνικό κόσμο φτιαγμένο από χάρτινα pop – up σκηνικά και κατασκευές, χειροκίνητες προβολές, μαγικούς φωτισμούς και την πρωτότυπη μουσική του γνωστού συνθέτη Μανώλη Μανουσάκη, ταλαντούχοι ηθοποιοί θα μας παρασύρουν σε μια θαλασσινή περιπέτεια γεμάτη διάδραση, εκπλήξεις, παιχνίδι και πρωταγωνιστές τους πιο αστείους πειρατές, πειρατολόγους και πειρατομελετητές.

Μια παράσταση για να για να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε διαφορετικά κάθε λογής “κακούς” ή απλώς να σκάσουμε στα γέλια!

Ο Αντώνης Παπαθεοδούλου γράφει για την παράσταση: «Έχω γυρίσει σχολεία και βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες σε όλη την Ελλάδα και έχω παρουσιάσει τους καλούς και τους κακούς πειρατές με δράσεις και παιχνίδια και σχοινιά και κόμπους… Ξέρετε γιατί; Γιατί ήθελα να ζωντανέψουν και να μην μένουν μόνο στο χαρτί! Ε, τώρα η Δήμητρα κατάφερε να τους ζωντανέψει τόσο που έγιναν παράσταση και μάλιστα… από χαρτί! Απίστευτο;»

«Οι καλοί και οι κακοί πειρατές» καθώς και όλες οι παραστάσεις της ομάδας ΑΦΟΥ («Ο Μαθητευόμενος Μάγος» του Γκαίτε, «Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Ντίκενς, «Ο Οδοντοχαλάστρας και η Γλυκοσυμμορία του») παρουσιάζονται τις καθημερινές το πρωί αποκλειστικά στον χώρο των σχολείων, κατόπιν συνεννόησης.

Συντελεστές

• Σκηνοθεσία: Δήμητρα Πεμούση
• Διασκευή: ομάδα Αφού
• Σύμβουλος ρεπερτορίου: Αλεξάνδρα Λιακόπουλου
• Εικαστικός Σχεδιασμός – Υλοποίηση: Παύλος Νικολακόπουλος
• Σχεδιασμός φωτισμών: Κωνσταντίνος Κωστόπουλος
• Πρωτότυπη Μουσική – Ηχητική Δραματουργία: Μανώλης Μανουσάκης
• Δραματουργική επεξεργασία: ομάδα Αφού
• Επιμέλεια κίνησης: Ήβη Ναθαναήλ- Αναγνώστη
• Κατασκευές: Παύλος Νικολακόπουλος, Κωνσταντίνος Κωστόπουλος, Δήμητρα Πεμούση
• Γραφιστικός σχεδιασμός: Μαρίνος Τζιάρος
• Φωτογραφίες: K. Κωστόπουλος Διαφημιστική Φωτογραφία
• Οργάνωση – Επικοινωνία: ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ
• Παραγωγή: ΑΦΟΥ ΑΜΚΕ
• Παίζουν: Αναστασία Γυλλού, Ήβη Ναθαναήλ – Αναγνώστη

Κατάλληλο για παιδιά 3+

Διάρκεια: 65 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Το ομότιτλο βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος.

 

Ταυτότητα Εκδήλωσης

Ημερομηνία:

Από: 27/10/2024

Κυριακή 12:00

Τοποθεσία:

Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 8-12, Κάτω Πετράλωνα

• Θέατρο Αλκμήνη

Eισιτήρια:

10€ Κανονικό | 8€ Μειωμένο (άνεργοι, πολύτεκνοι, τρίτεκνοι, ΑΜΕΑ, με την επίδειξη κάρτας στο ταμείο) | 8€ ομαδικό άνω των 10 ατόμων | 8€ Προσφορά έως τις 26/10 για τις 3 πρώτες παραστάσεις

Πληροφορίες / Κρατήσεις:

Τηλ: 210 3428650 | theatro.gr