Για μέρες βομβαρδιζόμαστε με ένα τρομολαγνικό trailer της εκπομπής "Αυτοψία" του γνωστού δημοσιογράφου Α. Σρόιτερ στον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA. Υπό τους ήχους ουρλιαχτών και με επιλεκτικές σκηνές από τελευταία βίντεο δράσεών μας, ο υπουργός  δημόσιας τάξης (κατ ευφημισμό "προστασίας του πολίτη") φάνηκε να "χτυπάει το χέρι στο τραπέζι" ανακοινώνοντας το τέλος "της περιόδου διαλόγου με τις συλλογικότητες", και την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου. Θα πατάξουμε τον Ρουβίκωνα, τελευταία προειδοποίηση.

 

Περιμέναμε λοιπόν εχθές, 28/2 με "αγωνία" να "πρωταγωνιστήσουμε". Και πράγματι το ξεκίνημα της εκπομπής ήταν ελπιδοφόρο, γεμάτο με βίντεο από δράσεις μας.

Και επι μιάμιση ώρα, μόλις 1,5 λεπτό αφιερώθηκε σε μας, ότι ήταν στο τρέιλερ συν 5-10 φράσεις. Άνθρακες ο θησαυρός!

 

Κάθε καθεστωτική/δημοσιογραφική προσέγγιση στο ζήτημα της καταστολής έχει μια συγκεκριμένη μανιέρα. Μέρος της είναι να πυροδοτήσει τον μεγαλύτερο δυνατό παράλογο φόβο  σε ένα φανταστικό τηλεθεατή που δεν βγαίνει ποτέ από το σπίτι του και οφείλει να βιώνει 24/7  καθεστώς πολιορκίας. Στη συνέχεια θα γίνει η βασική καταγγελία από τον δημοσιογράφο  "το πράγμα έχει φτάσει στο απροχώρητο". Ο εκάστοτε κρατικός μανδαρίνος που απαντά θα παραδεχτεί ότι υπάρχει πρόβλημα που οφείλεται σε ανεπάρκειες που εμφανίστηκαν (θαρραλέα αυτοκριτική), σε προβλήματα που κληρονόμησε (φταίει η αντιπολίτευση) ή στην δημοκρατική μεγαλοθυμία και ανεκτικότητα του (η αχαριστία του κόσμου).

Αυτή η ανεκτικότητα, πάντοτε σε τέτοιες εκπομπές, είναι που τελειώνει. Από δω και πέρα...

 

Ας θυμηθεί ο καθένας και η καθεμιά πόσες φορές έχει δει αυτή την παράσταση στις τηλεοράσεις τα τελευταία 20 χρόνια. Αφού έχουμε καπιταλισμό, ένας λόγος για αυτή την κοινοτυπία, είναι σίγουρα οι θεαματικότητες. Αυτές πιστεύουμε οδήγησαν τον Κο Σρόιτερ να μας βάλει συσκευασία στην κατασταλτική σούπα της εκπομπής του. Για τα μάτια του, δεν αμφιβάλουμε, είμαστε ένα όχημα για θεαματικότητες και like, από ότι φαίνεται ακόμα καλύτερο και από τους Τζιχαντιστές που πιστεύουμε  υποτιμήθηκαν αν και προκαλούν εξαιρετικής ποιότητας φόβο. Αφού όμως έχουμε και κράτος, η συγκεκριμένη τακτική εξυπηρετεί  κι άλλα πράγματα. Γιατί δεν  είναι και δεν θα μπορούσε να είναι ο Ρουβίκωνας το ζητούμενο της κρατικής καταστολής αλλά το αναρχικό κίνημα, ο κόσμος του αγώνα και οι δράσεις τους, η ίδια η κοινωνική βάση που το κουστούμι του φοβισμένου τηλεθεατή αρχίζει να της πέφτει στενό.

 

Ηταν όλα αυτά μέσα. Από τον αγώνα για δωρεάν συγκοινωνίες που, τι πιο λογικό, στοχεύει τις υποδομές των εισιτηρίων, το αιώνιο "άβατο των Εξαρχείων", το σταμάτημα των πλειστηριασμών, την ενοχλητικά για το κράτος επιτυχημένη διαχείριση του προσφυγικού από αλληλέγγυους και καταλήψεις, τις ίδιες τις καταλήψεις ως κέντρα παραγωγής αγώνα, πολιτικής και πολιτισμού σε τοπική βάση. Και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά είχαμε κι εμείς το 1,5 λεπτό που "δικαιούμαστε".

 

Ο καθένας και η καθεμιά μπορεί είτε να δέχεται εν λευκώ  τις ιδιοτελείς προπαγάνδες μεγαλοδημοσιογράφων και υπουργών ή να δει με τα ίδια του/της τα μάτια τι γίνεται στα Εξάρχεια, και  τι είναι οι καταλήψεις σε όλη την Ελλάδα. Μπορεί να διαβάσει τα κείμενα ή να έρθει σε επαφή με εμάς και κάθε αναρχική ομάδα.  Μπορεί κάθε φορά που μπαίνει στο Μετρό να αναρωτηθεί ποιός έχει δίκιο για τα ΜΜΜ, το κράτος ή αυτοί που ζητούν ελεύθερες μετακινήσεις.

Είναι πολύ απλό, πρόσβαση υπάρχει, τα πάντα είναι δημόσια.

 

Το ερώτημα ποιοι είναι "δικοί μας" και ποιοι "απέναντι", ποιες πρακτικές πρεσάρουν το καθεστώς και ποιες το ξεσκονίζουν, μπορεί και πρέπει να απαντηθεί από όλους/ες. Ο αγώνας για κοινωνική απελευθέρωση έχει αντιμετωπίσει, και θα συνεχίσει να το κάνει,  και απραγματοποίητες και πραγματοποιημένες απειλές από την εξουσία. Γιατί δεν είναι ποτέ ο φόβος της καταστολής η αιτία για την παθητικότητα, ούτε η έλλειψη της ο λόγος για ξεσηκωμό. Οι αιτίες είναι η πραγματικότητα που ζούμε, είναι αυτό που χωρίζει τα στρατόπεδα του κοινωνικού πολέμου, κι αυτό τα γεννά όλα.

 

Είναι σειρά μας να πούμε "το πράγμα έχει φτάσει στο απροχώρητο". Όχι από την εικονική πραγματικότητα του "εγκλήματος" και "του μπάχαλου". Αλλά από μισθούς και συντάξεις που μειώνονται, από υγεία που καταρρέει. Κάθε πρόνοια εξατμίζεται μέσα στην ατέλειωτη θρασύτητα του καπιταλισμού. Σπίτια φτωχών που βγαίνουν στο σφυρί, εργάτες που πεθαίνουν στο δρόμο από ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας και  απάνθρωπες απαιτήσεις αφεντικών. Ο Ρουβίκωνας συνεχίζει με προσήλωση την πορεία του παρεμβαίνοντας με τους όρους και τους τρόπους που κρίνει σε κάθε συγκυρία ικανούς να ανοίγουν ρήγματα. Κάθε άλλο παρά αδιαφορούμε για την καταστολή, η κουτσή ελευθερία στις σημερινές συνθήκες για εμάς είναι τόσο πολύτιμη που ούτε να το φανταστεί μπορεί η εξουσία, και κάνουμε ότι μπορούμε για να την διατηρήσουμε. Αλλά ακόμα πιο πολύτιμη είναι η κοινωνική απελευθέρωση, το αίτημα για ισότητα και αληθινή ελευθερία, η ενεργός ένταξη σε έναν αγώνα που δεν επέλεξε ο κόσμος της εργασίας αλλά που υποχρεούται να δώσει και να κερδίσει. Το ποιας κυβέρνησης υπουργός είναι ο Τόσκας, το τι υποσχέθηκε, τι παραμύθι πούλησε αυτή η κυβέρνηση της αριστεράς και το τι τελικά έκανε, τα λέει όλα.

 

Τώρα μένει να δούμε κι άλλο ένα επεισόδιο, αυτό της επίθεσης σε Εξάρχεια, σε καταλήψεις, σε ομάδες, σε αγωνιστές. Ένα ακόμα απαραίτητο κεφάλαιο για κάθε αξιοπρεπές καθεστωτικό βιογραφικό. Να θυμούνται μόνο ότι στα μάτια των καταπιεσμένων τέτοια βιογραφικά έρχονται περίοδοι που γίνονται κατηγορητήρια. Και έχει περάσει παράλογα πολύς καιρός από την τελευταία τέτοια περίοδο.

 

Υ.Γ. Αντιλαμβανόμαστε τις ανάγκες της άλλης πλευράς να φτιάξει μια ιστορία τόσο ωραία που να μπορεί να τρβήξει το βλέμμα από την πραγματικότητα. Το να επικαλείται το κράτος και οι κολαούζοι του τους αναρχικούς για "ατιμωρησία" το έχουμε συνηθίσει και το θυμόμαστε συχνά σε δικαστήρια, πίσω από κάγκελα, στη ΓΑΔΑ, ή πεσμένοι σε πεζοδρόμια με μια διμοιρία να δέρνει από πάνω. Θα το έπαιζε κι ο Τόσκας αυτό το παιχνίδι ήταν βέβαιο. Αλλά κάπου χάθηκε η μπάλα.

Ακούσαμε τον υπουργό να ανακοινώνει στον εντυπωσιασμένο δημοσιογράφο ότι για την επίθεσή μας στα διόδια της Κορίνθου καταδικαστήκαμε με μόλις 3 μήνες ποινή. Να θυμίσουμε ότι μιλάμε για μια επίθεση που αφορούσε όχι μόνο το θέμα των διοδίων που ταΐζουν το πιο εμβληματικό ελληνικό κεφάλαιο, τον παρασιτικό κατασκευαστικό κλάδο, αλλά και τόσες χαμένες ζωές σε έναν οδικό άξονα υπόδειγμα λεηλασίας δημόσιων πόρων. Αποτύχαμε να διαφύγουμε και μας έπιασαν.

Και καταδικαστήκαμε σε πάνω από 4 χρόνια ποινές ο καθένας, 2 οχήματα μελών μας κατασχέθηκαν, ενώ η εισαγγελέας θεώρησε μικρές αυτές τις ποινές και άσκησε έφεση. Νομίζουμε ότι και ο κος Τόσκας μπορεί να μάθει και ο κος Σρόιτερ έχει την δημοσιογραφική δεινότητα να το επιβεβαιώσει. Σε κάθε περίπτωση τους προτείνουμε όταν προπαγανδίζουν να αποφεύγουν να μιλάνε με συγκεκριμένα νούμερα, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να εκτεθούν όπως έγινε τώρα.

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο – καταγγελία εργαζόμενων στον όμιλο Real Group:

«Τον μισθό του Δεκεμβρίου του 2016 έλαβαν σήμερα οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους του ομίλου Real Group και σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση της διοίκησης οι υπόλοιποι θα λάβουν αύριο τα δεδουλευμένα τους. Τη στιγμή που η οικονομική κατάσταση αρκετών υπαλλήλων, όλων των ειδικοτήτων είναι δραματική κυριολεκτικά, το λογιστήριο είναι εξαφανισμένο αφού δεν απαντάει σε email και τηλέφωνα. Μάλιστα σε ελάχιστες περιπτώσεις και αφού έχουν προηγηθεί συνεχείς οχλήσεις, έχουν τελικά δοθεί κάποια μικροποσά από τους οφειλόμενους μισθούς.

Μόλις τον περασμένο Οκτώβριο η διοίκηση των επιχειρήσεων του πολύ γνωστού Νίκου Χατζηνικολάου ζήτησε από τους εργαζόμενους στις εφημερίδες, το ραδιόφωνο και τα site του Real Group “να βάλουν πλάτη” για να καταφέρει η επιχείρηση να εξομαλύνει έως την άνοιξη του 2017 τις μισθοδοσίες και να οφείλονται μόνο τα δεδουλευμένα ενός μήνα. Οι εργαζόμενοι ανταποκρίθηκαν θετικά και αντί τελικά για εξομάλυνση όλο και πλησιάζουν στο να τους οφείλεται και τέταρτος μήνας από τα δεδουλευμένα του.

Η “πλάτη” είναι πλέον συνήθης τακτική στον όμιλο (real.gr, ραδιόφωνο Real FM, εφημερίδα Real News, εφημερίδα Αληθινές Ειδήσεις, enikos.gr) του Νίκου Χατζηνικολάου και άλλες φορές ζητείται ενώ άλλες ουσιαστικά επιβάλλεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο περασμένος δεκαπενταύγουστος κατά τον οποίο το προσωπικό απλώς ενημερώθηκε μέσω email για μια τρίτη μείωση στις αποδοχές του κατά 10%.

Με την ίδια μέθοδο, ο Real Group άνοιξε τη νέα, καθημερινή εφημερίδα Αληθινές Ειδήσεις με μηδενικό εργατικό κόστος, καθώς την “τρέχουν” οι υπάρχοντες εργαζόμενοι από τα εβδομαδιαία φύλλα ενώ όσοι δεν δέχτηκαν να δουλέψουν αναγκαστικά και δωρεάν και εκεί αποχώρησαν… ησύχως.

Ίσως οι εργαζόμενοι θα πρέπει να εξετάσουν ξανά τη στάση τους με δεδομένο ότι και που βάζουν αυτή την έρμη την πλάτη, συνεχώς λυγίζουν μόνο οι ίδιοι και φως στο τούνελ της αποπληρωμής των μισθών δεν φαίνεται. Φυσικά για όλα αυτά που γίνονται εκεί σπανίως θα ακούσετε ή θα πληροφορηθείτε κάτι από άλλα ΜΜΕ ή τον ίδιο τον λαλίστατο κατά τα άλλα Νίκο Χατζηνικολάου…».
πηγή ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΣΗΕΑ

Κάθε Τρίτη και Πέμπτη, στις 8:00 το πρωί, η ΕΡΤopen 106.7 FM και ο Δημήτρης Παναγούλης σας ενημερώνουν για ό,τι συμβαίνει στην πολιτική και την κοινωνία. Αυτή την Πέμπτη, τηλεφωνικά ο  ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιος Κούλογλου.




Για επικοινωνία με τον παραγωγό https://twitter.com/ D_Panagoulis

Ιερά Οδός

Dasho Kurti - Ξένε, τι ζητάς εδώ.

Τραγουδάμε για τη προσφυγιά



Συμμετέχουν:

Γιώργος Νταλάρας, Ελένη Βιτάλη, Γλυκερία, Μίλτος Πασχαλίδης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Γιώργος Μεράντζας, Σοφία Παπάζογλου, Βασίλης Προδρόμου, Ασπασία Στρατηγού, Πέτρος Κουλουμής, Στέφανος Δορμπαράκης, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Ισίδωρος Πάτερος.





Τετάρτη 29 Μαρτίου στις 9.00 μ.μ



Συναυλία φιλανθρωπικού χαρακτήρα



Σκηνοθεσία Νίκος Σούλης







«Dasho Kurti - Ξένε, τι ζητάς εδώ» είναι ο γενικός τίτλος της μεγάλης μουσικής συνάντησης Τραγουδάμε για τη προσφυγιά, στην οποία συμμετέχουν αφιλοκερδώς, εξαιρετικοί καλλιτέχνες για τους οποίους ο Dasho Kurti έγραψε τραγούδια, και η οποία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 29 Μαρτίου στην Ιερά Οδό.

Ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελένη Βιτάλη, η Γλυκερία, ο Μίλτος Πασχαλίδης, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Γιώργος Μεράντζας, η Σοφία Παπάζογλου, ο Βασίλης Προδρόμου, η Ασπασία Στρατηγού, ο Πέτρος Κουλουμής, ο Στέφανος Δορμπαράκης, ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, και ο Ισίδωρος Πάτερος, τραγουδούν δίπλα στο DashoKurtiγια τη προσφυγιά.

Ευαισθητοποιημένος με το θέμα των μεταναστών – μετανάστης και ο ίδιος – ο Dasho Kurti συνθέτης και δημιουργός, δεξιοτέχνης του ακορντεόν, πήρε την πρωτοβουλία για μια μεγάλη συναυλία φιλανθρωπικού χαρακτήρα καθώς τα έσοδα θα διατεθούν για την κάλυψη αναγκών προσφυγικού καταυλισμού στη Λέσβο.

Ο Dasho Kurti, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλβανία. Στην Ελλάδα βρέθηκε με το μεταναστευτικό κύμα των ομοεθνών του, που στις αρχές τις δεκαετίας του ‘90, μετά τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που σημειώθηκαν στη χώρα τους, πέρασαν τα σύνορα αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Όπως και οι περισσότεροι συμπατριώτες του, πέρασε από δύσκολες καταστάσεις αλλά, εν τέλει, κατάφερε να ασχοληθεί με αυτό που αγαπά και έχει σπουδάσει στη χώρα του – τη μουσική.

Στο μουσικό του βιογραφικό καταγράφονται, η συμμετοχή του στην «Ορχήστρα των Χρωμάτων» του Μάνου Χατζιδάκι, η συμμετοχή του σε δίσκους μεγάλων Ελλήνων καλλιτεχνών όπως, η Λιζέτα Καλημέρη, η Μελίνα Κανά, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Κώστας Μακεδόνας, o Γιώργος Νταλάρας, ο Γιάννης Πάριος, η Δήμητρα Γαλάνη, η Μελίνα Ασλανίδου, ο Γιάννης Χαρούλης, ο Βασίλης Λέκκας, κ.α.

Παράλληλα συμμετέχει σε πλήθος εκδηλώσεων και συναυλιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ άλλων με τους: Γιώργο Νταλάρα και Μαρινέλα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Γιώργο Νταλάρα, Dulce Pontes και Eddy Napoli στο Ηρώδειο και Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης σε συνεργασία με το American Ballet Theatre, YasminLevy στο Ισραήλ, Zülfü Livaneli κ.α.

Μέσα από την γόνιμη συνεργασία του με το Γιώργο Νταλάρα, γράφει την μουσική για τα “Έρημα Χωριά” – το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ – που κυκλοφορεί το 2006, σε 30 χώρες σε όλο τον κόσμο.

Στην Ιερά Οδό, η συναυλία «DashoKurti - Ξένε, τι ζητάς εδώ. Τραγουδάμε για τη προσφυγιά», διοργανώνεται από τον παγκόσμια βραβευμένο διαδικτυακό σταθμό NGradio.gr και τις "Γέφυρες Φιλίας-Ινστιτούτο Κοινωνικής Αλληλεγγύης" υπό την αιγίδα του International Foundation for Greece (IFG) με πρόεδρο την Ασπασία Λεβέντη.

Η σκηνοθεσία είναι του Νίκου Σούλη.

Υπενθυμίζουμε ότι τα έσοδα της συναυλίας, στην όποια όλοι οι καλλιτέχνες συμμετέχουν αφιλοκερδώς, θα διατεθούν για την κάλυψη αναγκών προσφυγικού καταυλισμού στη Λέσβο.



Info:

Dasho Kurti - Ξένε, τι ζητάς εδώ - Τραγουδάμε για τη προσφυγιά.

Τετάρτη 29 Μαρτίου, 9.00 μ.μ

Ιερά Οδός 18-20



Διάρκεια Συναυλίας: 2.30 ώρες

Τιμή Εισιτηρίου: Καθήμενοι 15 ευρώ / Όρθιοι 10 ευρώ

Προπώληση εισιτηρίων viva.gr, 11876, Sevenspots, Reload, MediaMarkt, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης

Αγορά εισιτηρίου την ημέρα της συναυλίας από το ταμείο, μόνο με μετρητά.



Διοργανωτές: NGradio και "Γέφυρες Φιλίας-Ινστιτούτο Κοινωνικής Αλληλεγγύης"

Υπό την αιγίδα του International Foundation for Greece

«Λαλιές του κόσμου θαυμαστές»

Μία πολύχρωμη και πολύγλωσση πολυπολιτισμική νύχτα



Κυριακή 2 Απριλίου και ώρα 21:30

Το Θέατρο Άλφα.Ιδέα, μετά την μεγάλη αποδοχή που είχε η πρώτη εκδήλωση την προηγούμενη Κυριακή και μετά από αιτήματα πολλών φίλων, επαναλαμβάνει τις «Λαλιές του Κόσμου Θαυμαστές» την προσεχή Κυριακή 2 Απριλίου και ώρα 21:30.



«Λαλιές του Κόσμου Θαυμαστές» από ανθρώπους που προέρχονται από ξένες χώρες, ζουν στην Αθήνα και μοιράζονται μαζί μας τις ιστορίες τους, σε μια συνάντηση γνωριμίας, αγάπης και γεφύρωσης.



Μια βραδιά με ελεύθερη είσοδο, μια βραδιά έμπρακτης αλληλεγγύης, όπου σμίγουν μαγευτικά διαφορετικές κουλτούρες, ηχητικά ακούσματα και γεύσεις.



«Λαλιές του Κόσμου Θαυμαστές». Σύντομες ιστορίες στη μητρική γλώσσα των συμμετεχόντων κι αμέσως μετά η μετάφραση τους από το ίδιο άτομο στα ελληνικά.

Όλα αυτά με live μουσική συνοδεία από τον Κώστα Γάκη και άλλους μουσικούς, όμορφα παντρεμένα με θέατρο, χορό, κλακέτες, προβολές αλλά και …γαστρονομικές απολαύσεις από τις χώρες των συμμετεχόντων.

Θέατρο Άλφα.Ιδέα

Πατησίων 37, Πολυτεχνείο
Τηλ.: (210) 5238742, 5221444

www.alfaidea.gr

Η μουσικοθεατρική παράσταση «Η αρχή χωρίς το τέλος» μετά από την επιτυχία της στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης μεταφέρεται στο θέατρο Αλκμήνη για δύο παραστάσεις ,Πέμπτη 27 Απριλίου & Πέμπτη 4 Μαΐου στις 21:30.



Ένας νέος ηθοποιός καλείται να ερμηνεύσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μία παράσταση. Δυναμικός, αλλά και αρκετά αμήχανος, έρχεται αντιμέτωπος με έναν τολμηρό σκηνοθέτη που του ζητά να αυτοσχεδιάσει. Κι εκεί αρχίζουν όλα. Ένα ταξίδι σε μία νέα εμπειρία, καθώς το κοινό έχει τη δυνατότητα να απολαύσει μοναδικές ερμηνείες, τόσο μουσικές όσο και υποκριτικές.
Ποια είναι η αρχή; Υπάρχει τέλος; Μπορεί ο άνθρωπος μέσα από την προσωπική του Οδύσσεια να φτάσει σε μια λογική συνάρτηση με τη γνώση; Κυρίαρχο ερώτημα για τον ήρωα (και για όλους εμάς, φυσικά): μπορεί ο ίδιος, μόνος του, να σκηνοθετήσει την ίδια του τη ζωή;



Αφετηρία της παράστασης είναι η εσωτερική αναζήτηση των: Γιώργου Καλαντζή, Χρήστου Βασιλείου και Νίκου Παπαδογιώργου, που εμφύσησαν την απορία τους στον Αντώνη Παππάκι εκείνος εμπνεύστηκε την ιστορία, ζωγράφισε το τοπίο και έσπειρε τον λόγο για τον Μάριο Πλιάτσικακαι την Ανδρονίκη Αβδελιώτη. Ιδιαίτερη βαρύτητα, στην ονειρική διάθεση του έργου, έχουν τα τραγούδια, που αποτέλεσαν και το έναυσμα για τη γέννησή του και τα οποία συνέθεσε ο Νίκος Παπαδογιώργος.



Τα τραγούδια ερμηνεύουν οι: Ηλίας Βαμβακούσης, Μαριάννα Ζάχου, Ευτυχία Μητρίτσα

Παίζουν οι μουσικοί:

Βιόλα: Μιχάλης Καταχανάς

Τρομπέτα, φλικόρνο: Δημήτρης Παπαδόπουλος

Κοντραμπάσο: Δημήτρης Τσεκούρας

Τύμπανα: Δημήτρης Λειβαδιώτης

Πιάνο, ενορχήστρωση: Νίκος Παπαδογιώργος



Σκηνογραφικές & θεματικές φωτογραφίες:Άκης Χρήστου

Βοηθός σκηνοθέτη: Παντελής Καπογιάννης



Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Πέμπτη 27 Απριλίου & Πέμπτη 4 Μαΐου στις 21:30

Διάρκεια παράστασης: 110’ χωρίς διάλειμμα



Θέατρο Αλκμήνη |Αλκμήνης 12 | Πετράλωνα | 2103428650 | www.theatro.gr

5 & 6 Απριλίου, 21.15

ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΛΗ

Φωκαίας 4 & Αριστοτέλους 87, Αθήνα



Ένα double bill για δυο ντουέτα, και τρεις νέους δημιουργούς φιλοξενείται για δύο μόνο βραδιές στη σκηνή του θεάτρου Πόλη (Φωκαίας 4 & Αριστοτέλους 87) στις 5 & 6 Απριλίου.



Τρείς ερμηνευτές της νέας γενιάς χορευτών, ο Άρης Παπαδόπουλος, η Μάρθα Πασακοπούλου και η Μαργαρίτα Τρίκκα, συστήνονται αυτή τη φορά ως δημιουργοί, παρουσιάζοντας τις πρώτες τους χορογραφικές δουλειές, δύο ιδιαίτερα ντουέτα που ξεδιπλώνονται στη σκηνή μέσα σε ένα χορευτικό ντιμπέιτ.  



Τα δύο κομμάτια πραγματεύονται κινητικά την ένωση των δύο, τους δύο ως ένα ή τους δύο που τείνουν να γίνουν ένα, από διαφορετικές αφετηρίες το καθένα. Η Μαργαρίτα Τρίκκα, με το έργο της Trajectory: ATragedyofaVictoryμας θέτει αντιμέτωπους με ένα σύστημα που λειτουργεί ως όλον, ένα ζευγάρι που δε χωρίζεται ποτέ και έχει μια αέναη, κυκλική και σπειροειδή κίνηση, ενώ ο Άρης Παπαδόπουλος και η Μάρθα Πασακοπούλου με το touching.justπειραματίζονται κινητικά με την έννοια του «μαζί» ή «σχεδόν μαζί» ή «πώς μαζί;», ακολουθώντας δυο διαφορετικές, σχεδόν αντιθετικές δραματουργικές προσεγγίσεις.



Και τα δύο έργα επανέρχονται στη σκηνή, έπειτα από προηγούμενη παρουσίαση. Το Trajectory: ATragedyofaVictoryπαρουσιάστηκε πρώτη φορά στο φεστιβάλ ARCFORDANCE 2016, στην ενότητα «Νέοι Χορογράφοι», ενώ το touching.justαποτελεί μετεξέλιξη του MOVINGSOUND, της πρώτης χορογραφικής απόπειρας των Α. Παπαδόπουλου και Μ. Πασακοπούλου που είχε παρουσιαστεί στο φεστιβάλ κίνησης και σύγχρονης μουσικής MUSICINMOTION 2016, βασισμένο σε παρτιτούρα του Αλέξη Πορφυριάδη.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΤΡΙΚΚΑ

Trajectory

A tragedy of a victory



Με αφορμή το δοκίμιο του George Steiner "Δέκα (πιθανοί) λόγοι για τη μελαγχολία της σκέψης" το TRAJECTORY: ATRAJEDYOFAVICTORYεπιχειρεί να ερευνήσει κινητικά τη λειτουργία της σκέψης και να παρουσιάσει το κωμικοτραγικό του ανθρώπινου νου. Κάτι τόσο εξαιρετικό αλλά και τόσο αδύναμο ταυτόχρονα. Κι εν τέλει διερωτάται με τη σειρά του αν όντως το σκέπτεσθαι εστί μελαγχολείν. Αν η σκέψη φυλακίζει ή απελευθερώνει.



Πρόκειται για ένα ντουέτο το οποίο αποτελεί ένα σύστημα που λειτουργεί ως όλον, δε χωρίζεται ποτέ και έχει μια αέναη, κυκλική και σπειροειδή κίνηση, πάντα με την ίδια φορά. Πάνω σε αυτή την κινητική βάση της τροχιάς που διαγράφει ένα σώμα στο χώρο και στο χρόνο (trajectory), στήνεται το κομμάτι, το οποίο υπάγεται ξεκάθαρα στους νόμους της φυγόκεντρου και της κεντρομόλου.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ



Ιδέα - Χορογραφία: Μαργαρίτα Τρίκκα

Δραματουργική επεξεργασία: Δήμητρα Μητροπούλου

Μουσική σύνθεση: Sancho 003

Ηχοληψία - επεξεργασία ήχου: Βαγγέλης Λάππας

Κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος    

Βίντεο/φωτογραφίες: Μάνος Αρβανιτάκης



Ερμηνεύουν: Κάντυ Καρρά, Χαρά Κότσαλη



                                                                                                                                                                  



ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ



Η Μαργαρίτα Τρίκκα είναι απόφοιτος της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού "Ραλλού Μάνου" και του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α.

Παρακολούθησε το 3ετές εργαστήριο υποκριτικής – αυτοσχεδιασμού της Ε. Σκότη (ομάδα ΝΑΜΑ) καθώς και σεμινάρια στο σύγχρονο χορό, physical theatre, αυτοσχεδιασμό και χορογραφία σε Ελλάδα κι εξωτερικό.

Εργάζεται και δημιουργεί ως performer, χορογράφος και κινησιολόγος στο θέατρο. Έχει συνεργαστεί με χορογράφους και σκηνοθέτες όπως: the Bread and Puppet Theater, Α. Παπαδαμάκη, Αερίτες /Π. Απέργη, Ha! theatre Ensemble, Α. Λαμπίρη/ ομάδα ΜΑΝ, Α. Γύρα/ Κινητήρας, Μ. Νέστορα /Yelp!, Σ. Σπύρου, Γ. Χατζάκης & Φ.Κορρού, Ε. Farrel, Κ. Παπακωνσταντίνου, Μ. Κοιλάκος, Δ. Μπογδάνος κ.α.

Έχει συνεργαστεί με φορείς και φεστιβάλ όπως: Masdanza International Contemporary Dance Festival, Arc for Dance, Akropoditi Dance Fest, Athens Videodance Project , MIR festival, Δημήτρια, Αισχύλεια, Bob Festival, Μέγαρο Μουσικής, Θέατρο Χαλκίδας κ.α.

Εδώ και 11 χρόνια διδάσκει σύγχρονο χορό και αυτοσχεδιασμό σε studios, κοινωνικούς χώρους, ιδρύματα, σχολές χορού και δραματικές σχολές.



ΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ / ΜΑΡΘΑ ΠΑΣΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

touching.just



Το touching.just, περιστρέφεται γύρω από τις σύντομες, επεισοδιακές συναντήσεις δύο χαρακτήρων, σε μια προσπάθεια να συνδεθούν και να αλληλεπιδράσουν και, περνώντας στην πορεία τους εναλλάξ από άβολες ή περισσότερο οικείες καταστάσεις, αναζητούν τον κοινό τόπο. Σχεδόν! Ένας ρυθμός κίνησης και ήχου, που οδηγεί σε μη γραμμικές αναγνώσεις.



Το έργο παρουσιάστηκε πρώτη φορά με τον τίτλο «MovingSound» στο φεστιβάλ κίνησης και σύγχρονης μουσικής MusicInMotion (Απρίλιος 2016), το οποίο διοργανώνεται από το δίκτυο Music Is, με στόχο την προώθηση της σύγχρονης δημιουργίας και την επικοινωνία των καλλιτεχνών που δρουν στο χώρο του σύγχρονου χορού και της σύγχρονης μουσικής.





ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ



Ιδέα – Χορογραφία: Άρης Παπαδόπουλος, Μάρθα Πασακοπούλου

Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου



Ερμηνεύουν: Άρης Παπαδόπουλος, Μάρθα Πασακοπούλου







ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ



Ο Άρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983, σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή Αθηνών-ΕΜΠ (2009) και στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (2012). Έχει χορέψει για τις ομάδες Ελεύθερη Πτώση (2012), Κι Όμως Κινείται (2013-14), Oμάδα σύγχρονου χορού της Πέρσας Σταματοπούλου (2015), Χοροθέατρο ΟΚΤΑΝΑ - Κωνσταντίνος Ρήγος (2012-2017), Apotosoma dance co. - Αντώνης Φωνιαδάκης (2015), David Dorfman (2016), Flux Laboratory (2016). Συνεργάζεται με τη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (2013-2017) για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Dancing To Connect για εφήβους στην Αθήνα και την περιφέρεια, ενώ συμμετέχει ως οδηγητής εργαστηρίων χορού στο πιλοτικό πρόγραμμα “Ανοικτά Σχολεία” του Δήμου Αθηνών. Το 2016 συνεργάστηκε με τον Στέφανο Τσιβόπουλο για μια σειρά performances βασισμένες σε φωτογραφικό αρχειακό υλικό (One Too Many, Project Syntagma, 2016), ενώ παράλληλα παρουσίασε με την Μάρθα Πασακοπούλου το ντουέτο Moving Sound. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τις εικαστικές κατασκευές χώρων, την έννοια του τοπίου και του site specific ως πεδία δράσης του κινούμενου σώματος. Ζει, εργάζεται και διδάσκει στην Αθήνα.



Η Μάρθα Πασακοπούλου γεννημένη στον Πειραιά το 1984, σπούδασε χορό στην Ανώτερη Επαγγελματική σχολή Ν. Κονταξάκη (2006), και Χημεία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2011 ολοκλήρωσε τις Μεταπτυχιακές σπουδές της στο London Contemporary Dance School, με ενδιαφέρον στον αυτοσχεδιασμό και την αντιληπτικότητα του περφόρμερ, και έκτοτε έχει συνεργαστεί ως χορεύτρια με διάφορους χορογράφους όπως τους Wally Cardona, Eva Recacha, Robert Clark, Michael Klien, Leila McMillan, τις ομάδες Requardt & Rosenberg, Backsteinhaus Production, και τους καλλιτέχνες Tino Sehgal (Tate Modern/ Roman Agora/ Palais de Tokyo), Στέφανο Τσιβόπουλο και Marina Abramovic (Serpentine Gallery), όπου το 2016 αναβίωσε δύο αρχειακά έργα της Cleaning The Mirror και Art Must Be Beautiful, Artist Must Be Beautiful, στα πλαίσια της έκθεσης AS ONE στο Μουσείο Μπενάκη. Είναι υπότροφος Α. Σ. Ωνασείου, Ι. Κωστοπούλου και Σκυλίτση, ενώ το 2015 έλαβε επίσης την υποτροφία danceweb από το Φεστιβάλ χορού Impulstanz στη Βιέννη. Τελευταία πειραματίζεται με τη δική της χορογραφική δουλειά.





----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------





ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ



Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη & Πέμπτη, 21.15

Ημερομηνίες παραστάσεων: Τετάρτη 5 – Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

Εισιτήρια: 10€ (Γενική είσοδος)

Θέατρο Πόλη, Φωκαίας 4 & Αριστοτέλους 87 (δίπλα στο Στ. «Βικτώρια»), Πλατεία Βικτωρίας, Τ.Κ. 10434, Τηλ: 211 18 28 900,www.politheatro.gr

Κάθε Τρίτη και Πέμπτη, στις 8:00 το πρωί, η ΕΡΤopen 106.7 FM και ο Δημήτρης Παναγούλης σας ενημερώνουν για ό,τι συμβαίνει στην πολιτική και την κοινωνία. Αυτή την Τρίτη, τηλεφωνικά ο  δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος.




Για επικοινωνία με τον παραγωγό https://twitter.com/ D_Panagoulis

Η ‘’Εξακρίβωση’’ είναι ένα πολύ ιδιαίτερο κείμενο.Ένα γνήσιο ψυχολογικό θρίλερ χωρίς χρόνο, χωρίς χώρο, χωρίς την αίσθηση της πραγματικότητας.

Όμως η μεγάλη πρόκληση είναι η διαφοροποίηση του.Αυτή η διαφοροποίηση έρχεται ομαλά μέσω της εξέλιξης του έργου όπου ξαφνικά, ο θεατής αδυνατεί να καταλάβει (ή να μαντέψει) την συνέχεια μιας αρχικά φαινομενικά απλής ιστορίας.

Οι ίδιοι οι χαρακτήρες μας οδηγούν σε αυτό το αρχικό συμπέρασμα,ότι δηλαδή πρόκειται για μια απλή παρεξήγηση και ότι σύντομα όλα θα επανέλθουν στον δρόμο τους.Φυσικά η πραγματικότητα είναι διαφορετική από εκείνη που βιώνουν.



Συντελεστές παράστασης…

Κείμενο… Μάρκος Στεφάνου, Γιώργος Δουργούτης

Σκηνοθεσία… Γιώργος Δουργούτης

Καλλιτεχνική επιμέλεια… Ανθή Πετρουλάκη

Μουσική… Βασίλης Τσεντούρος

Σκηνικά,κοστούμια… Ανθή Πετρουλάκη

Φωτογραφίες,video… Δημήτρης Καραντινόπουλος

Παίζουν με αλφαβητική σειρά οι ηθοποιοί… Αντώνης Ξένος, Άκης Σιδέρης, Μάρκος Στεφάνου, Λευτέρης Τσάτσης





Υπόθεση…

Ένας διάσημος συγγραφέας, μεταφέρεται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής για μια τυπική διαδικασία, όπως είναι η εξακρίβωση στοιχείων.Ο άνδρας παρόλο που βρίσκεται χωρίς ταυτότητα και σε κακή σωματική και ψυχολογική κατάσταση, καταφέρνει να αποδείξει την ταυτότητα του. Και ενώ βρίσκεται ένα βήμα πριν την απελευθέρωση ένα νέο στοιχείο τον καθιστά βασικό ύποπτο σε μια υπόθεση ανεξιχνίαστης δολοφονίας.



Είσοδος: 12 ευρώ

Άνεργοι – Φοιτητές: 8 ευρώ





Θέατρο: Από Κοινού θέατρο, Ευπατριδών 4, Γκάζι

Ημερομηνία: Από τη Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017
Και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.

Πληροφορίες: Τηλ.: 210 6196323 και 6945833669
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Του Γιώργου Μουργή

H εφαρμογή της συμφωνίας Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας επιβεβαίωσε όλους τους φόβους στο να μπει και πολιτικά, με την σφραγίδα των ηγετών εκείνης της Συνόδου πέρσι τέτοιες μέρες, η ταφόπλακα στα ανθρωπινά δικαιώματα μεταναστών και προσφύγων ταυτόχρονα με τη δημιουργία μιας Ευρώπης-φρούριο. Mια συμφωνία κατάφωρης παραβίασής ανθρωπίνων δικαιωμάτων Για ποιο λόγο η χώρα μας δέχεται τη μετατροπή των νησιών της σε απέραντα στρατόπεδα κράτησης, παρανόμως, στερώντας από τους ανθρώπους που κατά τα άλλα δικαιούνται προστασίας τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια;

Φράχτες, συρματοπλέγματα, ΝΑΤΟ, FRONTEX, συνοριοφύλακες και στο βάθος το κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων και κάθε πύλης εισόδου προς τη Γηραιά Ήπειρο μέσα από τις βαλκανικές διόδους.

Η ξενοφοβική, ισλαμοφοβική, ρατσιστική λογική που επικράτησε σε βάρος των προσφύγων με «υπογραφή» του Ελληνικού Κοινοβουλίου, και τις ψήφους των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, κατάργησε ουσιαστικά, το άρθρο 14 της «Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» του ΟΗΕ. Διακήρυξη όπου ήδη από το 1948 αναγνωρίζεται το δικαίωμα των ατόμων να ζητήσουν άσυλο από διώξεις σε άλλες χώρες, και άρθρο στο οποίο στηρίχθηκε η «Σύμβαση για το Καθεστώς των Προσφύγων», γνωστή ως «Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες, ή Σύμβαση της Γενεύης» και καθορίζει τα δικαιώματα κατοχύρωσης του ασύλου. Ταυτόχρονα καθορίζει αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των κρατών που χορηγούν άσυλο. Ας θυμίσουμε σε κάποιους, μάλιστα, ότι με το «Πρωτόκολλο του 1967» αφαιρέθηκαν οι όποιοι γεωγραφικοί ή χρονικοί περιορισμοί έθετε η αρχική Σύμβαση.

Και ενώ όλα αυτά αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο του καθ’ ημάς πολιτισμού, βλέπουμε τον τελευταίο χρόνο το ίδιο το Ευρωπαϊκό Δίκαιο να αυτοκαταργείται ενώ εκφράζονται ανοιχτά πλέον φόβοι, θέτοντας ισχυρές αντιρρήσεις απέναντι στις αίολες προφάσεις που διατυπώθηκαν ως δήθεν νομικό πλαίσιο για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Την αντίθεση τους με το σχέδιο και την εφαρμογή της συμφωνίας εξακολουθούν να εκφράζουν δημόσια ανθρωπιστικοί φορείς, πολιτικά κόμματα, συλλογικότητες και διεθνείς οργανώσεις. Γενικότερη ανησυχία εκφράζουν πλήθος αριστερές, ριζοσπαστικές, προοδευτικές δυνάμεις αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες παγκόσμια. Η αναγνώριση, δε, της Τουρκίας ως «ασφαλούς τρίτης χώρας» μέσα από την συμφωνία, μόνο οργή προκαλούσε τότε, επιβεβαιώνοντας σήμερα τις καταγγελίες για τις πρακτικές του ερτογανικού καθεστώτος και την χρησιμοποίηση των προσφύγων για τα πολιτικά σχέδια του σε βάρος τους.

Τα επίδικα σημεία της συμφωνίας, πλέον, δεν αφορούν μόνο στην ανακοπή των προσφυγικών ροών κατά την εφαρμογή του σχεδίου όπου γίνεται λόγος για κλειστά κέντρα φύλαξης, κράτησης, διαχωρισμού ανθρώπινων ψυχών σε πρόσφυγες και παράτυπους μετανάστες, αλλά και στον τρόπο επαναπροώθησής τους.

Είναι σκόπιμο να θυμηθούμε σε αυτό το σημείο την ίδια τη Σύμβαση, όπου προβλέπονται τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και η προστασία από την αναγκαστική επιστροφή ή απέλαση. Ουσιαστικά, απαγορεύεται η απέλαση, η βίαιη ή χωρίς θέληση επιστροφή, διατυπώνοντας το αναφαίρετο δικαίωμα του πολιτικού ασύλου, καθιστώντας σαφώς τα δικαιώματα αυτά αναφαίρετο τμήμα του διεθνούς δικαίου.

Η Ευρώπη του «ουμανισμού και του πολιτισμού»…

Ωστόσο, στη συντριπτική τους πλειονότητα τα ευρωπαϊκά κράτη αρνούνται, ελαφρά τη καρδία και με συνοπτικές διαδικασίες, την ολιστική λύση του προβλήματος μέσα από τις διαδικασίες μετεγκατάστασης των προσφύγων στην επικράτειά τους, στη βάση ενός συγκροτημένου και οργανωμένου σχεδίου.

Η Γηραιά Ήπειρος, η Ευρώπη του ουμανισμού και του πολιτισμού, απεμπόλησε η ίδια με τη στάση της τις αρχές από τις οποίες υποτίθεται εμφορείται. Αποδεικνύει στην πράξη ότι όχι μόνο την αποικιοκρατική της πολιτική δεν ξέχασε, άλλα και την πρακτική που εφάρμοζε επί αιώνες στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της σκοτεινής της περιόδου.

Ασκώντας κυβερνητική πολιτική ο ΣΥΡΙΖΑ απεμπόλησε στον μέγιστο βαθμό όλες τις ανθρώπινες αξίες που απορρέουν από τη Σύμβαση της Γενεύης. Επιδεικνύοντας μια εκ των ουκ άνευ αντιφατική πολιτική στο ανθρώπινο δράμα των προσφύγων σε αντίθεση με την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας, η οποία στέκεται πολιτικά και ανθρωπιστικά αλληλέγγυα, έμπρακτα, ηθικά αλλά και υλικά από το υστέρημά της στην εποχή της δικής της ανθρωπιστικής κρίσης, εκχωρώντας την διαχείριση της κρίσης του προσφυγικού στην Υπάτη Αρμοστεία και πλείστες όσες αμαρτωλές ΜΚΟ, προς ίδιον κομματικό όφελος. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συναίνεσαι στη μετατροπή της χώρας σε ένα απέραντο παράνομο στρατόπεδο κράτησης – συγκέντρωσης, στερώντας από τους πρόσφυγες πολέμου και τους μετανάστες που κατά τα άλλα δικαιούνται προστασίας, την στοιχειώδη ελευθερία και αξιοπρέπεια.

Καταστώντας, έτσι, κενό γράμμα τις αρχές δικαίου που διέπουν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό όπως και την ίδια τη Σύμβαση της Γενεύης για την προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, κατά την κρίσιμη ώρα της εφαρμογής της, αποκλείοντας τη λύση των κλειστών συνόρων σε μια Ευρώπη-φρούριο.

Οι νεκροί της Μόριας, οι νεκροί σε όλους τους προσφυγικούς καταυλισμούς (69 καταγεγραμμένοι θάνατοι τον τελευταίο χρόνο), οι απόπειρες αυτοκτονίας (12 καταγεγραμμένοι μόνο στα hpot-spots), όσοι και όσες ξεπαγιάζουν στα κέντρα κράτησης, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης ανήλικων παιδιών, ο υποσιτισμός και οι ανύπαρκτες υποδομές υγιεινής, η ανυπαρξία ιατρικής φροντίδας, αποτελούν την εικόνα μιας αβάσταχτης καθημερινότητας η οποία συνεχίζει να υφίσταται την ώρα που κατασπαταλιούνται προς άγνωστες ή υπόγειες διαδρομές εκατομμύρια ευρωπαϊκών κονδυλίων στο όνομα της δήθεν ανθρωπιστικής βοήθειας.

Ένα κράτος που αρνείται πεισματικά να επιλύσει το πρόβλημα για κάτι λιγότερους από εξήντα χιλιάδες συνανθρώπους μας, αφήνοντας τους να σαπίζουν στη τύχη τους μέσα στις αποθήκες ψυχών που εργολαβικά παραχώρησε, σε ιδιώτες ή στη νέα «ΜΟΜΑ» του στρατόκαυλου Καμμένου, να κατασκευάσουν χωρίς προδιαγραφές για ανθρώπινη φιλοξενία.

Η πολιτική αξία του κινήματος και της Αριστεράς στη πράξη

Όσοι εθελοντικά και αλληλέγγυα ενεργοποιούνται στο κίνημα για την προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, περιφρουρώντας τον σεβασμό στις αξίες της Αριστεράς για αξιοπρεπή ζωή με κατοχυρωμένα τα δικαιώματα που απορρέουν όχι μόνο από τον νομικό μας πολιτισμό άλλα και από την ίδια τη δύναμη του ριζοσπαστικού προοδευτικού κινήματος γνωρίζουν ότι βρισκόμαστε στην αφετηρία ενός αδιάκοπου αγώνα.

Οι αρχές που θεμελιώθηκαν μέσα από ανθρωπιστικούς, αντιπολεμικούς αγώνες υπεράσπισης των αδυνάτων, της θρησκευτικής ή πολιτιστικής διαφορετικότητας, ενάντια στον ρατσισμό, την ξενοφοβία, τη μισαλλοδοξία και τους πολιτικούς αγώνες των κινημάτων, καμία σχέση έχουν με το σχέδιο που επωάζεται από τη φοβική γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Απορρίπτουμε κατηγορηματικά την ανθρωποφαγική εξίσωση ένας πρόσφυγας προχωράει, ένας γυρίζει πίσω. Ένα κέντρο φιλοξενίας, για ένα κέντρο κράτησης. Μία απέλαση, για μία παραμονή.

Να τερματιστούν τα σχέδια των ευρωπαϊκών ηγεσιών στο παιχνίδι καταστρατήγησης των ανθρώπινων άξιων, των συνθηκών της διεθνούς νομιμότητας, και να απομονωθεί κάθε κατασταλτικός μηχανισμός που ενεργοποιείται μέσω στρατιωτικών σχεδίων στο όνομα της δήθεν φύλαξης των κλειστών συνόρων.

Στο όνομα της δήθεν ασφάλειας εξακολουθούν να θυσιάζονται εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές προσφύγων.

Η αδιαπραγμάτευτη πρόταση λύσης του προβλήματος για το τέλος του πόλεμου στη Συρία και τη σταδιακή ειρήνευση στην ευρύτερη περιοχή γύρω της, αποτελεί μονόδρομο απέναντι σε κάθε ιμπεριαλιστική μηχανή παραγωγής αθώων θυμάτων πόλεμου.

Οι αρχές στο αξιακό πεδίο αυτής της κρίσης παραμένουν αταλάντευτα μακριά από κάθε προσπάθεια που θα τις υποβιβάζει σε προϊόν πολιτικής ή οικονομικής διαπραγμάτευσης, καθώς γίνεται επιτακτική η ανάγκη ενός ευρύτερα διεθνιστικού μετώπου, μαζί με όλες τις δυνάμεις της αλληλεγγύης και τις συλλογικότητες των κινημάτων της Αριστεράς, αποτρέποντας δυναμικά κάθε σχέδιο που θα αντιτάσσεται στις άξιες για ειρήνη σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Η καθημερινή απάντηση που δίνουν κοινωνία και συλλογικότητες από τον εθελοντισμό και την αλληλέγγυα δράση για την αξιοπρεπή φιλοξενία και παραμονή όλων των προσφύγων σε καταλήψεις, πολιτικά αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και αυτοοργανωμένες δομές από το ίδιο το κίνημα, θωρακίζει τη συνείδηση για έναν κόσμο πολιτικών αξιών, ενάντια σε κάθε τρομοκρατικό κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό, για την αδελφοσύνη των λαών, την ήττα της ακροδεξιάς φοβικής ρητορείας και τον εκμαυλισμό του ανθρώπινου ιδεώδους.

Φράχτης δικός μας είναι η αγκαλιά που καλοδέχεται κάθε ανθρώπινη υπόσταση, κάθε φυλής, κάθε χρώματος.

Φράχτης αξιοπρέπειας, ζωής και υπεράσπισης του ανθρώπου και των ελευθεριών του.

Στη διαχωριστική γραμμή που χαράζει η ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική αριστερά και το κίνημα συλλογικά απέναντι σε κάθε ξενοφοβική κραυγή, τα συρματοπλέγματα, οι φράχτες, παραμένουν η ντροπή του δυτικού πολιτισμού, σύνορο κλειστό που περιχαρακώνει τσακίζοντας εντός του κάθε νεοφιλελεύθερη, ακροδεξιά, νεοφασιστική, ρατσιστική εκδοχή.

πηγή: iskra.gr