Παρίσι, Γαλλία

Νεκρός από πυρά συνοριοφύλακα ένας άνδρας στο αεροδρόμιο Ορλί του Παρισιού, ο οποίος άρπαξε το όπλο ενός στρατιωτικού που πραγματοποιούσε περιπολία, αναφ
Το αεροδρόμιο εκκενώθηκε και στο σημείο έφτασε η ειδική μονάδα έκτακτης επέμβασης «RAID», καθώς και πυροτεχνουργοί για να εξακριβώσουν κατά πόσο ο δράστης φορούσε ζώνη με εκρηκτικά, εάν είχε συνεργάτες και για να διασφαλίσουν την ασφάλεια όλων των χώρων του αεροδρομίου.

Τελικά, σύμφωνα με εκπρόσωπο του υπουργείου Εσωτερικών, δεν βρέθηκαν εκρηκτικά στη σορό του άνδρα.

Ο άνδρας άρπαξε το όπλο γάλλου στρατιώτη και κατευθύνθηκε προς ένα εστιατόριο McDonalds, πριν δεχθεί τα πυρά του συνοριοφύλακα.

Σύμφωνα με εκπρόσωπο του γαλλικού υπουργείου Εσωτερικών, δεν υπήρξαν τραυματίες.

Οι πτήσεις και από τα δύο τερματικά του αεροδρομίου έχουν σταματήσει και ορισμένες πτήσεις κατευθύνονται στο αεροδρόμιο Σαρλ Ντε Γκωλ στα βόρεια του Παρισιού, ανέφερε η εταιρεία που διαχειρίζεται το αεροδρόμιο.

Στο Ορλί έφθασε ο υπουργός Εσωτερικών, ενώ υπάρχει περίπτωση να μεταβεί και ο υπουργός Άμυνας.

Το περιστατικό συνδέεται με περιστατικό πυροβολισμού που είχε σημειωθεί νωρίς το πρωί του Σαββάτου στο προάστιο του Σεν Ντενί.

Γύρω στις 6:00 το πρωί (τοπική ώρα), τρεις αστυνομικοί σταμάτησαν για έλεγχο ένα αυτοκίνητο Renault Clio στο Σεν Ντενί.

Ο οδηγός έδειξε τα χαρτιά του, αλλά έβγαλε συγχρόνως όπλο με το οποίο απείλησε τους αστυνομικούς και τραυμάτισε έναν από αυτούς.

Στη συνέχεια τράπηκε σε φυγή με το αυτοκίνητο, το οποίο εγκατέλειψε στο Βιτρί, ένα άλλο νοτιοανατολικό προάστιο του Παρισιού. Εκεί έκλεψε ένα άλλο αυτοκίνητο, ένα Citroen Picasso, το οποίο αστυνομικοί εντόπισαν στο χώρο στάθμευσης του αεροδρομίου του Ορλί.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι σύμφωνα με αστυνομική πηγή, πρόκειται για έναν ριζοσπαστικοποιημένο μουσουλμάνο ο οποίος ήταν γνωστός στις υπηρεσίες πληροφοριών.έρουν γαλλικά μέσα ενημέρωσης.

Ακραιόφιλο|Alexandra Badea |

Elizabeth Marie (ομάδα Scarface Ensemble)

● Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων



✓για 8 μόνο παραστάσεις, από τις 20 Mαρτίου μέχρι τις 11 Απριλίου 2017 | κάθε Δευτέρα και Τρίτη | 21:00

10 €, 8 € (φοιτητικό, άνω 65), 5 € (κάρτα ανεργίας, ΣΕΗ)

● πρεμιέρα: Δευτέρα 20 Mαρτίου 2017



παράσταση στα ελληνικά και στα γαλλικά, με ελληνικούς υπέρτιτλους

Η γαλλική ομάδα Scarface Ensemble επισκέπτεται το ΚΕΤ για τρίτη φορά (Οιδίπους επί Κολωνώ, 2013 - Μαργαρίτα, Πενθεσίλεια, Ιώ, 2014) παρουσιάζοντας το έργο της Αlexandra Badea, μιας από τις πιο εμβληματικές φωνές της σύγχρονης γαλλόφωνης σκηνής.

Τα ακραιόφιλα, οι μικροοργανισμοί που επιβιώνουν σε ακραίες συνθήκες στα βάθη των ωκεανών, χωρίς οξυγόνο, αντιπαραβάλλονται με τις ζωές των ανθρώπων. Καθώς στο σύγχρονο κόσμο δοκιμάζεται η μεταξύ μας επικοινωνία, όνειρα, επιθυμίες και αναμνήσεις συναντιούνται σε μια παγκόσμια πλατφόρμα και υποτάσσονται σε έναν και μοναδικό νόμο, το νόμο της αγοράς. Το έργο της Badea (Μεγάλο Βραβείο Δραματικής Λογοτεχνίας Γαλλικού Κέντρου Θεάτρου 2013) αφηγείται μια κατάδυση σε βαθιά νερά, αφού επιχειρεί να φωτίσει τις ρωγμές της συνείδησης τριών προσώπων: ενός πολιτικού, ενός στρατιώτη που κατευθύνει μη επανδρωμένα πολεμικά αεροσκάφη (UAV) και μιας ερευνήτριας που απαρνείται την επιστήμη για χάρη μιας πολυεθνικής. Σπαράγματα σκέψεων, κύματα λόγου, ρεύματα λέξεων, όλα σκόρπια, αφήνουν τις συνδέσεις να δημιουργούνται και να διαλύονται μπροστά στα μάτια μας.



Η παράσταση παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στις 6 και 7 Ιουλίου 2016, και αποτελεί το πρώτο ανέβασμα του έργου παγκοσμίως.





σκηνοθεσία: Elizabeth Marie | μετάφραση: Ρηνιώ Κυριαζή, Ιάσων Bitter Κουρούνης | μουσική και σύνθεση ήχων: Cyril Alata | σκηνογραφία: Grégoire Perrier, Raffaëlle Bloch | φωτισμοί:Βασίλης Κλωτσοτήρας και Θωμάς Οικονομάκος | ηθοποιοί: Jack Reinhardt, Ρηνιώ Κυριαζή, Selin Altıparmak, Ιάσων Bitter Κουρούνης



Είναι η τρίτη φορά που η Elisabeth Marie και η ομάδα Scarface Ensemble επισκέπτονται την Ελλάδα. Το 2013 παρουσίασαν στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων το έργο Οιδίπους επί Κολωνώ του Σοφοκλή στη γαλλική γλώσσα και στη συνέχεια, σε συνεργασία με τη Ρηνιώ Κυριαζή (Αθήνα) και τη Selin Altıparmak (Κωνσταντινούπολη) την παράσταση Μαργαρίτα, Πενθεσίλεια, Ιώ, σύνθεση κειμένων των Σβετλάνα Αλεξέγιεβιτς, Χάινριχ Φον Κλάιστ και Αισχύλου, η οποία παίχτηκε στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (2014-15), στο Φεστιβάλ Τήνου, το Στρασβούργο (2015) και την Κωνσταντινούπολη (2016). Το καλοκαίρι του 2016 παρουσίασαν σε παγκόσμια πρεμιέρα το έργο της Alexandra Badea Ακραιόφιλο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.



Αlexandra Badea

Γεννημένη το 1980 στη Ρουμανία, η Alexandra Badea είναι συγγραφέας, σκηνοθέτις, σεναριογράφος και σκηνογράφος. Παρακολούθησε μαθήματα σκηνοθεσίας στην Ανώτερη Εθνική Σχολή Θεατρικής και Κινηματογραφικής Τέχνης στο Βουκουρέστι. Το 2003 εγκαθίσταται στο Παρίσι και εργάζεται ως σκηνοθέτις μοιράζοντας το χρόνο της ανάμεσα στη Γαλλία και τη Ρουμανία. Ανεβάζει έργα των Matei Vișniec, Sonia Chiambretto, Biljana Srbljanović, Sarah Kane, Igor Bauersima, Mihaela Michailov, Nicoleta Esinencu, αλλά και δικά της έργα.

Από το 2009, δημοσιεύει στις εκδόσεις L’Arche τα πρώτα της θεατρικά έργα γραμμένα στα γαλλικά: Contrôle d’identité, Mode d’emploi και Burnout. Το έργο της Pulvérisés δημοσιεύεται από τις ίδιες εκδόσεις το 2012. Το 2013, κερδίζει το Μεγάλο Βραβείο Δραματικής Λογοτεχνίας και το 2014 ανεβαίνει στο Εθνικό θέατρο του Στρασβούργου σε σκηνοθεσία των Aurélia Guillet και Jacques Nichet.

Έχοντας ήδη υπογράψει το σενάριο στην πολύ αξιόλογη ταινία μικρού μήκους Solitudes του Liova Jedlicki, ετοιμάζει τώρα μια ταινία μεγάλου μήκους με τον ίδιο σκηνοθέτη.

Το πρώτο της μυθιστόρημα, Zone d’amour prioritaire, δημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις L’Arche το Φεβρουάριο του 2014.



ElizabethMarie

Μετά τις σπουδές της στο Στρασβούργο, διδάσκει γαλλικά για τρία χρόνια. Παράλληλα διεξάγει προσωπική έρευνα πάνω στη φωτογραφία και την ηχητική γραφή. Αναπτύσσει επίσης δημιουργικά εργαλεία στο σταυροδρόμι του ραδιοφώνου, του θεάτρου και του κινηματογράφου.

Εργάζεται για τις εκπομπές Panorama, Matinales και Nuits magnétiques του ραδιοφωνικού σταθμού France Culture.

Το 1979, ιδρύει την Ομάδα Scarface ensemble μαζί με τους Bernard Bloch και Ismaïl Safouan. Το 1985, εγκαθίσταται στο Mulhouse όπου ανεβάζει παραστάσεις που ενώνουν τη μουσική με τη θεατρική έρευνα.

Το ρεπερτόριο των παραστάσεών της θέτει κοινωνικά ζητήματα, είτε αποτελείται από κείμενα της ίδιας, είτε σύγχρονων ή κλασικών συγγραφέων (Fassbinder, Alloula, Heiner Müller, LeRoi Jones, Godard, Perec, Πλάτων, Shakespeare, Ibsen, Gorki, Dostoïevski, κ.α.).

Η παραγωγή των παραστάσεών της γίνεται σε δομές αποκέντρωσης, στην περιοχή της Ile-de-France και εκτός Γαλλίας.

Πολλές από τις παραστάσεις πραγματοποιούνται επίσης και σε άλλους χώρους πλην του θεάτρου, όπως διαμερίσματα, βιβλιοθήκες, φυλακές, καταλύματα, δημόσιες πλατείες, καντίνες εργοστασίων, κ.ά.



_______________________________________________________________

ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΩΝ

Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α

Κυψέλη

213 00 40 496

69 45 34 84 45

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

site|facebook|instagram|twitter

ΠΡΟΣΒΑΣΗ

με αυτοκίνητο: εύκολο παρκάρισμα|με λεωφορείο (στάση Καλλιφρονά): 054, 608, 622, Α8, Β8|με τρόλεϊ (στάση Καλλιφρονά): 3, 5, 11, 13, 14|(στάση Πλατεία Κυψέλης): 2, 4|με ΗΣΑΠ: Άγιος Νικόλαος (12 λεπτά με τα πόδια)

>> το ΚΕΤ στον χάρτη

χορηγοί επικοινωνίας

✓για 8 μόνο παραστάσεις, από τις 20 Mαρτίου μέχρι τις 11 Απριλίου 2017 | κάθε Δευτέρα και Τρίτη | 21:00

10 €, 8 € (φοιτητικό, άνω 65), 5 € (κάρτα ανεργίας, ΣΕΗ)

● πρεμιέρα: Δευτέρα 20 Mαρτίου 2017



παράσταση στα ελληνικά και στα γαλλικά, με ελληνικούς υπέρτιτλους

Η γαλλική ομάδα Scarface Ensemble επισκέπτεται το ΚΕΤ για τρίτη φορά (Οιδίπους επί Κολωνώ, 2013 - Μαργαρίτα, Πενθεσίλεια, Ιώ, 2014) παρουσιάζοντας το έργο της ΑlexandraBadea, μιας από τις πιο εμβληματικές φωνές της σύγχρονης γαλλόφωνης σκηνής.

Τα ακραιόφιλα, οι μικροοργανισμοί που επιβιώνουν σε ακραίες συνθήκες στα βάθη των ωκεανών, χωρίς οξυγόνο, αντιπαραβάλλονται με τις ζωές των ανθρώπων. Καθώς στο σύγχρονο κόσμο δοκιμάζεται η μεταξύ μας επικοινωνία, όνειρα, επιθυμίες και αναμνήσεις συναντιούνται σε μια παγκόσμια πλατφόρμα και υποτάσσονται σε έναν και μοναδικό νόμο, το νόμο της αγοράς. Το έργο της Badea (Μεγάλο Βραβείο Δραματικής Λογοτεχνίας Γαλλικού Κέντρου Θεάτρου 2013) αφηγείται μια κατάδυση σε βαθιά νερά, αφού επιχειρεί να φωτίσει τις ρωγμές της συνείδησης τριών προσώπων: ενός πολιτικού, ενός στρατιώτη που κατευθύνει μη επανδρωμένα πολεμικά αεροσκάφη (UAV) και μιας ερευνήτριας που απαρνείται την επιστήμη για χάρη μιας πολυεθνικής. Σπαράγματα σκέψεων, κύματα λόγου, ρεύματα λέξεων, όλα σκόρπια, αφήνουν τις συνδέσεις να δημιουργούνται και να διαλύονται μπροστά στα μάτια μας.



Η παράσταση παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στις 6 και 7 Ιουλίου 2016, και αποτελεί το πρώτο ανέβασμα του έργου παγκοσμίως.





σκηνοθεσία: Elizabeth Marie | μετάφραση: Ρηνιώ Κυριαζή, Ιάσων Bitter Κουρούνης | μουσική και σύνθεση ήχων: Cyril Alata | σκηνογραφία: Grégoire Perrier, Raffaëlle Bloch | φωτισμοί:Βασίλης Κλωτσοτήρας και Θωμάς Οικονομάκος | ηθοποιοί: Jack Reinhardt, Ρηνιώ Κυριαζή, Selin Altıparmak, Ιάσων Bitter Κουρούνης



Είναι η τρίτη φορά που η Elisabeth Marie και η ομάδα Scarface Ensemble επισκέπτονται την Ελλάδα. Το 2013 παρουσίασαν στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων το έργο Οιδίπους επί Κολωνώ του Σοφοκλή στη γαλλική γλώσσα και στη συνέχεια, σε συνεργασία με τη Ρηνιώ Κυριαζή (Αθήνα) και τη Selin Altıparmak (Κωνσταντινούπολη) την παράσταση Μαργαρίτα, Πενθεσίλεια, Ιώ, σύνθεση κειμένων των Σβετλάνα Αλεξέγιεβιτς, Χάινριχ Φον Κλάιστ και Αισχύλου, η οποία παίχτηκε στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (2014-15), στο Φεστιβάλ Τήνου, το Στρασβούργο (2015) και την Κωνσταντινούπολη (2016). Το καλοκαίρι του 2016 παρουσίασαν σε παγκόσμια πρεμιέρα το έργο της Alexandra Badea Ακραιόφιλο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.



ΑlexandraBadea

Γεννημένη το 1980 στη Ρουμανία, η Alexandra Badea είναι συγγραφέας, σκηνοθέτις, σεναριογράφος και σκηνογράφος. Παρακολούθησε μαθήματα σκηνοθεσίας στην Ανώτερη Εθνική Σχολή Θεατρικής και Κινηματογραφικής Τέχνης στο Βουκουρέστι. Το 2003 εγκαθίσταται στο Παρίσι και εργάζεται ως σκηνοθέτις μοιράζοντας το χρόνο της ανάμεσα στη Γαλλία και τη Ρουμανία. Ανεβάζει έργα των Matei Vișniec, Sonia Chiambretto, Biljana Srbljanović, Sarah Kane, Igor Bauersima, Mihaela Michailov, Nicoleta Esinencu, αλλά και δικά της έργα.

Από το 2009, δημοσιεύει στις εκδόσεις L’Arche τα πρώτα της θεατρικά έργα γραμμένα στα γαλλικά: Contrôle d’identité, Mode d’emploi και Burnout. Το έργο της Pulvérisés δημοσιεύεται από τις ίδιες εκδόσεις το 2012. Το 2013, κερδίζει το Μεγάλο Βραβείο Δραματικής Λογοτεχνίας και το 2014 ανεβαίνει στο Εθνικό θέατρο του Στρασβούργου σε σκηνοθεσία των Aurélia Guillet και Jacques Nichet.

Έχοντας ήδη υπογράψει το σενάριο στην πολύ αξιόλογη ταινία μικρού μήκους Solitudes του Liova Jedlicki, ετοιμάζει τώρα μια ταινία μεγάλου μήκους με τον ίδιο σκηνοθέτη.

Το πρώτο της μυθιστόρημα, Zone d’amour prioritaire, δημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις L’Arche το Φεβρουάριο του 2014.



ElizabethMarie

Μετά τις σπουδές της στο Στρασβούργο, διδάσκει γαλλικά για τρία χρόνια. Παράλληλα διεξάγει προσωπική έρευνα πάνω στη φωτογραφία και την ηχητική γραφή. Αναπτύσσει επίσης δημιουργικά εργαλεία στο σταυροδρόμι του ραδιοφώνου, του θεάτρου και του κινηματογράφου.

Εργάζεται για τις εκπομπές Panorama, Matinales και Nuits magnétiques του ραδιοφωνικού σταθμού France Culture.

Το 1979, ιδρύει την Ομάδα Scarface ensemble μαζί με τους Bernard Bloch και Ismaïl Safouan. Το 1985, εγκαθίσταται στο Mulhouse όπου ανεβάζει παραστάσεις που ενώνουν τη μουσική με τη θεατρική έρευνα.

Το ρεπερτόριο των παραστάσεών της θέτει κοινωνικά ζητήματα, είτε αποτελείται από κείμενα της ίδιας, είτε σύγχρονων ή κλασικών συγγραφέων (Fassbinder, Alloula, Heiner Müller, LeRoi Jones, Godard, Perec, Πλάτων, Shakespeare, Ibsen, Gorki, Dostoïevski, κ.α.).

Η παραγωγή των παραστάσεών της γίνεται σε δομές αποκέντρωσης, στην περιοχή της Ile-de-France και εκτός Γαλλίας.

Πολλές από τις παραστάσεις πραγματοποιούνται επίσης και σε άλλους χώρους πλην του θεάτρου, όπως διαμερίσματα, βιβλιοθήκες, φυλακές, καταλύματα, δημόσιες πλατείες, καντίνες εργοστασίων, κ.ά.



_______________________________________________________________

ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΩΝ

Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α

Κυψέλη

213 00 40 496

69 45 34 84 45

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

site|facebook|instagram|twitter

ΠΡΟΣΒΑΣΗ

με αυτοκίνητο: εύκολο παρκάρισμα|με λεωφορείο (στάση Καλλιφρονά): 054, 608, 622, Α8, Β8|με τρόλεϊ (στάση Καλλιφρονά): 3, 5, 11, 13, 14|(στάση Πλατεία Κυψέλης): 2, 4|με ΗΣΑΠ: Άγιος Νικόλαος (12 λεπτά με τα πόδια)

 

Στο Fuzz Live Music Club (Πειραιώς 209 & ΠατριάρχουΙωακείμ 1, Αθήνα)

Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

Πόρτες: 20:00 – Εισιτήρια: 10 ευρώ (προπώληση και ταμείο)



ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ:

• Τηλεφωνικάστο 11876

• Reload Stores

• Media Markt

• Seven Spots

• Καταστήματα Public (www.public.gr)

• Βιβλιοπωλείο Ευριπίδης

• Ηλεκτρονική προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/music/fuzz-club/big-beat-5




Οι Rollin' Foxes σας προσκαλούν στο BigBeat #5. Όσοι έχουν παραβρεθεί σε μία από τις τέσσερεις προηγούμενες εκδόσεις του ξέρουν για τι ακριβώς μιλάμε. Για τους υπόλοιπους αρκεί να πούμε πως το εν λόγω eventαποτελεί μία αμιγώς rock'n'roll βραδιά, βγαλμένη από τη δεκαετία του '50, αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα events που διοργανώνει η χορευτική ομάδα των Rollin' Foxes και σίγουρα το πρώτο μεγάλο τέτοιο για το έτος 2017.



Τόσο το BigBeat όσο και το ChristmasBoogie, αποτελούν χάρη στη συνέπεια και την υψηλή ποιότητά τους, θεσμούς στην εγχώρια rock'n'roll σκηνή, όντας εκτός των άλλων βασισμένα σε αντίστοιχα rock'n'rollevents του εξωτερικού, όπως και επηρεασμένα από αυτά.



Το πρόγραμμα περιλαμβάνει (όπως πάντα, έτσι και αυτή τη φορά): live μπάντες και καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, DJsets, υπέροχες μουσικές και φυσικά πολύ χορό! Εξαιρετικός καλεσμένος αυτή τη φορά είναι ο Βρετανός τραγουδιστής, πιανίστας και κιθαρίστας MikeSanchez, ένας από τους πιο εντυπωσιακούς και χαρισματικούς performers στα μουσικά ιδιώματα των rhythm & blues και rock'n'roll στον κόσμο σήμερα. Το ανεξίτηλο image του φρενήρη frontman που αντλεί δυναμικό boogie-woogie από το πιάνο του, μέσα στο μουσκεμένο από ιδρώτα κουστούμι του, είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό που εδώ και χρόνια φέρνει κοντά του fans από όλον τον κόσμο, αποτελώντας ταυτόχρονα την αιτία που πολυάριθμοι διάσημοι θρύλοι της rock και blues μουσικής, είχαν και έχουν ως ευσεβή τους πόθο μια μουσική συνεργασία μαζί του.



Η υπέροχη φωνή του MikeSanchez και η ξεχωριστή και εκκεντρική σκηνική του παρουσία θα ξεσηκώσουν, ενώ το παροξυσμικό παίξιμό του στο πιάνο θα δώσει τους rock'n'roll, rhythm & blues και boogiewoogie ρυθμούς που η βραδιά απαιτεί. Για όσους γνωρίζουν και έχουν παρακολουθήσει ζωντανά τον σπουδαίο αυτό καλλιτέχνη, οι συστάσεις περιττεύουν. Οι υπόλοιποι δεν έχουν παρά να παραβρεθούν και να επιβεβαιώσουν τα παραπάνω, ζώντας μία έντονη και άκρως χορευτική rock'n'roll βραδιά.



Μαζί με τον MikeSanchez στη σκηνή θα βρεθούν οι "δικοί μας" TheHiRollers, που δίχως άλλο αποτελούν την καλύτερη και παλαιότερη swing'n'roll μπάντα της χώρας. Οι TheHiRollersδεν θα συνοδεύσουν μόνο τον μεγάλο καλεσμένο της βραδιάς, αλλά και θα μας ζεστάνουν ανοίγοντας τη συναυλία.



Πριν την έναρξη της συναυλίας, στα διαλείμματα ανάμεσα στις εμφανίσεις των καλλιτεχνών αλλά και μετά το πέρας αυτών οι DJsManosK και SilveryTheodore, θα φροντίσουν να κρατήσουν ζεστή την υπέροχη πίστα του καλύτερου livestage της Αθήνας, του FuzzLiveMusicClub.



Το BigBeat #5 είναι δίχως άλλο μια βραδιά που θα σας μείνει αξέχαστη!



***



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ MIKE SANCHEZ:



Ο MikeSanchez γεννήθηκε υπό το όνομα JesusMiguelSanchez, στο Ανατολικό Λονδίνο, από Ισπανούς γονείς στις 17 Φεβρουαρίου του 1964. Στην ηλικία των 11 ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στο Worcestershire όπου και ξεκίνησε το πιάνο, αναπτύσσοντας μια ισχυρή αγάπη για την Αμερικανική rootsmusic της δεκαετίας του 1950. Ως έφηβος, έμαθε μόνος του κιθάρα και σχημάτισε το rockabillytrioτων TheRockets. Όχι πολύ αργότερα, ο RobertPlant των LedZeppelin, τον γνώρισε με τον multi-instrumentalistAndySilvester, γνωστό από τις συνεργασίες του με ChickenShack, SavoyBrown και SteveGibbons, γνωριμία η οποία οδήγησε στη δημιουργία των BigTownPlayboys το 1984, σχήμα το οποίο εξειδικεύτηκε στα μεταπολεμικά rhythm & blues. Ο GaryBrooker (πιανίστας των ProcolHarum) έγινε fan του σχήματος και σύστησε τον Mike στους καλούς του φίλους EricClapton και AndyFairweather-Low (των AmenCorner). Ο δεύτερος δε, αποτέλεσε και κιθαρίστα των BigTownPlayboys για μία διετία, μέσα στη δεκαετία των 90's. Καλό φίλο του Mike αποτέλεσε και αποτελεί επίσης και ο MickFleetwood (των θρυλικών FleetwoodMac), συμπεριλαμβάνοντάς τον μάλιστα κάθε τόσο στα μουσικά του σχέδια.



Ο Mike ηχογράφησε ένα σημαντικό αριθμό albums, ανάμεσα στα οποία και το GeneVincent / CliffGalluptributealbum, υπό τον τίτλο "CrazyLegs", στο οποίο μάλιστα συμμετείχε και ο τεράστιος JeffBeck, το 1993. Οι TheBigTownPlayboys είχαν κάποιες σπουδαίες συναυλιακές στιγμές στην πορεία τους, ανοίγοντας για τον EricClapton στο RoyalAlbertHall του Λονδίνου, αλλά και καταφέρνοντας να εμφανιστούν σε πολυάριθμα Ευρωπαϊκά festivals, στο πλευρό σπουδαίων bluesmen όπως οι LowellFulson, Don & Dewey, LonnieBrooks, JoeHughes, JimmyNelson, CareyBell αλλά και ο φοβερός LittleWillieLittlefield. Στην πάροδο των ετών, ο Mike ασχολήθηκε με την παραγωγή και την ηχογράφηση κινηματογραφικών soundtracks, ανάμεσα στα οποία το σχετικά πρόσφατο "I'llBeThere" (2003) με πρωταγωνιστές την CharlotteChurch και τον CraigFerguson. Το καταξιωμένο περιοδικό BluesinBritain ψήφισε τον MikeSanchez "Καλύτερο keyboard-ίστα του Ηνωμένου Βασιλείου" για 4 συνεχόμενες χρονιές (2000-2004).



Βασικό σκοπό και στόχο του Mike αποτελούσε πάντα να πραγματοποιεί κάθε φορά και καλύτερες συναυλίες, ενώ δεν έχει σταματήσει από την αρχή της πορείας του να αυξάνει τη φήμη και τη δημοτικότητά του σε νεότερο και παλιότερο κοινό, όλων των ηλικιών και σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, χάρη στις μοναδικά ηλεκτρισμένες ζωντανές εμφανίσεις του που αφήνουν τους πάντες με τις καλύτερες εντυπώσεις. Όντας πλέον οικογενειάρχης και κάτοικος της Ισπανικής Μαδρίτης, ο Mike δεν σταματάει να σκέφτεται και να σχεδιάζει το επόμενο σημαντικό βήμα της πολύχρωμης καριέρας του.



***



LINKS:

• Mike Sanchez: www.facebook.com/Mike-Sanchez-117874637842 | www.mikesanchez.com

• The HiRollers: www.facebook.com/Hirollers-Boogie-1234726713229202

• Rollin’ Foxes: www.facebook.com/rollin.foxes | www.rollinfoxes.gr

• Fuzz Live Music Club: www.facebook.com/fuzzclub.gr | www.fuzzclub.gr



***





***

«ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΡΙΖΑΝ» το εκπληκτικό, φεμινιστικό μελόδραμα των Ivan Pravov και Olga Preobrazhenskaya, για πρώτη φορά στην Ελλάδα,  με Συνοδεία Ζωντανής Μουσικής από τον συνθέτη και πολυοργανίστα Τηλέμαχο Μούσα και σολίστα του μουσικού πριονιού και τον μπασίστα των 'Υπογείων Ρευμάτων' Νίκο Γιούσεφ, στα πλαίσια του πολύπτυχου αφιερώματος, που διοργανώνει η NEW STAR

«100 ΧΡΟΝΙΑ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ, ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ».

Δευτέρα 20/3 στις 20.00 στο ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema.




Ο φεμινισμός στον κινηματογράφο.



Μια ανοιχτή αμφισβήτηση της πατριαρχίας

καιτου παλιούτρόπου ζωής.



Μια κινηματογραφική ανακάλυψη.Ένα κορυφαίο έργο.



Το εκπληκτικό, φεμινιστικόμελόδραμα μια ξεχωριστή ταινία,

με λυρική φωτογραφία, και με εξαιρετική προσοχή στην απόδοση

των εθνογραφικών στοιχείων.




«ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΡΙΖΑΝ»



Σοβιετική Ένωση - 1927 – Διάρκεια 88΄

Σκηνοθεσία:IvanPravov και OlgaPreobrazhenskaya

Παίζουν: EmmaTsesarskaia, RaisaPuzhnaya, WassilyShironine

Μουσική: SergeyDreznin

Φωτογραφία: KonstantinKuznetsov



Σύνοψη

Σε ένα μικρό χωρίο της Επαρχίας Ριζάν, το 1914, ηΆννα και ο Ιβάν ερωτεύονται.Αλλά ο Ιβάν πρέπει να φύγει στον πόλεμο. Εκμεταλλευόμενος την απουσία του, ο πατέρας του φλερτάρει την νεαρή κοπέλα και στο τέλος την βιάζει.Εκείνη μένει έγκυος.Μερικά χρόνια αργότερα, ο Ιβάν που τον θεωρούσαν νεκρό, επιστρέφει από το μέτωπο.Βρίσκει την γυναίκα του με ένα παιδί και τον βασανίζουν οι ενοχές και η ντροπή.

Η κινηματογραφική κάμερα «διηγείται» την ζωή ενός ρωσικού χωριού λίγο πριν και λίγα χρόνια μετά την Επανάσταση του Οχτώβρη, μέσα από τις προσωπικές ιστορίες γυναικών, όπως η Άννα, σύζυγος του στρατιώτη, η οποία θα αυτοκτονήσει, αλλά και της γεμάτης ζωντάνιας και ενέργειας αδελφής της, της Βασιλίσα, η οποία θα αμφισβητήσει ανοιχτά τον παλιό τρόπο ζωής.







Λίγα λόγια για την ταινία



Μπορεί να μην καινοτόμησε, αλλά άφησε βαθύ «χνάρι» στην ιστορία του σοβιετικού κινηματογράφου και «μίλησε» με τον δικό του, μοναδικό τρόπο στις καρδιές του λαού με το έργο του. Ο Ιβάν ΚονσταντίνοβιτςΠράβοφκατέθεσε ένα σινεμά που αναδεικνύει τις προσωπικές πλευρές του ανθρώπου μέσα στην δίνη της ιστορίας, δίχως ρηξικέλευθους πειραματισμούς, γεγονός από μόνο του αξιοσημείωτο, αφού δημιουργεί ακριβώς μέσα στην «έκρηξη» του ηφαιστείου της Ρωσικής Πρωτοπορίας.

Ωστόσο, το σινεμά του αγαπήθηκε από το κοινό και ακόμη κι αν δεν έμεινε στην ιστορία σαν πρωτοπόρος της τέχνης του, ωστόσο, στις αρχές της 10ετίας του ‘30 ήταν ο πιο εμπορικός σκηνοθέτης της «Μοσφίλμ»!

Ξεκίνησε την επαφή του στο θέαμα από μικρός, το 1909, στο βαριετέ του Βορόνιεζ, σαν «callboy», δηλαδή το παιδί που ειδοποιεί τους ηθοποιούς πότε πρέπει να βγουν στην σκηνή. Από το 1919 μέχρι και το 1922 υπηρέτησε στον Κόκκινο Στρατό.

Το 1926 ξεκίνησε να εργάζεται σαν βοηθός σκηνοθέτη και αργότερα σαν σκηνοθέτης στην «Σοβικινό» στην Μόσχα. Το 1929 τέλειωσε το τμήμα υποκριτικής του VGIK (Πανσοβιετικό Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογραφίας)

Από το 1927 και μέχρι το 1941 δούλευε μαζί με την σεναριογράφο και σκηνοθέτρια, ‘ΟλγαΠρεομπραζένσκαγια.

Το 1931 συνέβη κάτι το οποίο αποκαλύπτει πολλά για τον χαρακτήρα του Πράβοφ, για την συνέπειά του να ακολουθήσει μέχρι τέλους τον δικό του καλλιτεχνικό δρόμο και να υπηρετήσει το προσωπικό του καλλιτεχνικό όραμα.

Συγκεκριμένα, η απόπειρά του να μεταφέρει στην οθόνη το εμβληματικό και κολοσιαίο μυθιστόρημα του Σόλοχοφ,«Ο ήρεμος Ντον», αντιμετωπίστηκε εχθρικά από την κριτική, διότι το σκηνοθετικό δίδυμο, Πράβοφ - Πρεομπραζένσκαγια επέλεξαν να αναδείξουν περισσότερο τον τραγικό έρωτα των ηρώων, της Ακσίνια και του Γκριγκόρι, ουσιαστικά, δηλαδή, το πρώτο μέρος του μυθιστορήματος, «προσπερνώντας» όλο το κοινωνικό – πολιτικό έπος του Σόλοχοφ.

Τα πράγματα ήταν τόσο άσχημα για τους δύο σκηνοθέτες, που ηΕνωση των Εργαζομένων στην Επαναστατική Κινηματογραφία (ARKK) τους εγκάλεσε διότι δεν αποδέχθηκαν το «λάθος» τους. Ο Πράβοφκατηγορήθηκε ότι «αποχώρησε φανερά στην αντιδραστική πτέρυγα» του κινηματογράφου και διαφράφηκε από την Ενωση.

Παρόλ’ αυτά, όπως σημειώθηκε και πιο πάνω, το 1933, οι Πράβοφ και Πρεομπραζένσκαγια ήταν οι πιο εμπορικοί σκηνοθέτες της «Μόσφιλμ».

Από το 1944 έως το 1964 ήταν σκηνοθέτης της Φιλαρμονικής της πόλης Κοκάντ του Ουζμπεκιστάν και αργότερα σκηνοθετούσε στο θέατρο του Νέου Θεατή στο Σβερντλόφσκ, όπου, από το 1947, ξεκίνησε να εργάζεται σαν σκηνοθέτης και στο τοπικό στούντιο.

Μεταξύ 1956 και 1958 επιστρέφει στην «Μόσφιλμ», όπου θα εργαστεί και πάλι από το 1962 μέχρι και τον θάνατό του το 1971.

Αναμφισβήτητα, μία από τις καλύτερες δουλειές του θεωρείται η ταινία, «Οι γυναίκες του Ριζάν». Η κινηματογραφική κάμερα «διηγείται» την ζωή ενός ρωσικού χωριού λίγο πριν και λίγα χρόνια μετά την Επανάσταση του Οχτώβρη, μέσα από τις προσωπικές ιστορίες γυναικών, όπως η Αννα, σύζυγος του στρατιώτη, η οποία θα αυτοκτονήσει, αλλά και της γεμάτης ζωντάνιας και ενέργειας αδελφής της, της Βασιλίσα, η οποία θα αμφισβητήσει ανοιχτά τον παλιό τρόπο ζωής.

«Η Πρεομπραζένσκαγια και ο Πράβοφ δεν ανήκαν στην ομάδα των καινοτόμων. Απέφυγαν τα λάθη, αναπόφευκτα για κάθε αναζήτηση, αλλά ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο δεν έκαναν και ανακαλύψεις. Βάδισαν σε ανοιγμένα μονοπάτια. Προσπαθώντας να αποκαλύψουν τις κοινωνικές αντιφάσεις, οι σκηνοθέτες χρησιμοποίησαν την συνηθισμένη “συνταγή”, δίνοντας έμφαση στα προσωπικά, καθημερινά μοτίβα.

»Αντικειμενικά ήθελαν να φτάσουν στην αλήθεια της ζωής, αλλά έφταναν, ενίοτε, στην νατουραλιστική αξιοπιστία, στην τοπική εθνογραφία, συγκεντρώνοντας τα πυρά των κριτικών.

»“Το χωριό σ’ αυτήν την ταινία”, έγραφε ένας κριτικός για το “Οι γυναίκες του Ριζάν”, “αποδόθηκε σε συγκεκριμένη επαρχία, το Ριζάν. Η ευσυνειδησία του σκηνοθέτη ήταν τόσο μεγάλη, που η ταινία είναι αδιαμφισβήτητη μέσα στο εθνογραφικό, τοπικό – ιστορικό της μέρος.

»Κι όμως, μπορούμε να πούμε ότι ακόμη και μια τέτοια ταινία, δεν είναι το εντελώς κατάλληλο μέρος για την κατασκευή εθνογραφικού μουσείου, διότι οι ισχυρότατες δραματικές καταστάσεις, που σχετίζονται με την προβολή της δυστυχισμένης γυναίκας του χωριού, σκοτώνουν και εμπαίζουν την εθνογραφία (...)» (περιοδικό «Κινό», 27 Δεκεμβρίου 1927).

»Αυτές οι “ισχυρότατες δραματικές καταστάσεις» επιτεύχθηκαν με την ψυχολογική αποκάλυψη του χαρακτήρα των ηρώων. Οι σκηνοθέτες επικαλέσθηκαν την μαστοριά των ηθοποιών, γεγονός το οποίο, ωστόσο, δεν τους εμπόδισε να διαλέξουν για τους δευτερεύοντες ρόλους εκφραστικούς “τύπους” χαρακτήτων. (...)

(Α. Βλάσοφ, Α. Μλοντίκ «Οι ήρωες του Σόλοχοφ στην οθόνη», εκδοτικό «Τέχνη», 1963)

KollektivA Live @ Gagarin, Σάββατο 8 Απρίλη 2017 |
Special Guests: Δημήτρης Καλαντζής (Tsopana Rave) / Νικόλας Kαρίμαλης (Razastarr) / Μόνιμος Κάτοικος / Mc Yinka / Psyclinic Tactix

Το συγκρότημα ταυτόσημο των εκρηκτικών live!
Ένα από τα πιο αξιόλογα και δυναμικά group της ελληνικής rock σκηνής πάντα επίκαιρο και αντισυμβατικό, για πρώτη φορά στη σκηνή του Gagarin για ένα live με μοναδικούς Special Guests.

Πιο ώριμοι και αιχμηροί από ποτέ...
Έτοιμοι για το καλύτερο live στην μέχρι τώρα πορεία τους, οι KollektivA θα κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα... Θα γίνουν ένα με τον κόσμο δημιουργώντας ένα φλεγόμενο συναυλιακό τοπίο στo Gagarin, το Σάββατο 8 Απριλίου.

Σε μία από τις πιο δημιουργικές τους φάσεις σκοπεύουν να ξεσηκώσουν το κοινό με παλιές επιτυχίες, αλλά και κομμάτια από το νέο δίσκο τους, με τίτλο "Σύρματα".
Την πιο "in your face",  άμεση & rock 'n' roll δουλειά τους!

Η βραδιά θα ξεκινήσει δυναμικά με dj set από Coffee Break Cookies!
Λίγο αργότερα οι KollektivΑ θα ανέβουν στη σκηνή έτοιμοι να μας απογειώσουν και να καλωσορίσουν του φίλους τους!
Δημήτρης Καλαντζής (Tsopana Rave), Νικόλας Kαρίμαλης (Razastarr), Μόνιμος Κάτοικος, Mc Yinka, Psyclinic Tactix θα βρεθούν στη σκηνή του Gagarin μαζί με τους KollektivA σε ένα "προκλητικό" rock - hip hop crossover!



Βρείτε το album KollektivA - Σύρματα:
iTunes
Google Play
Spotify
Apple Music
Deezer


Σάββατο 8 Απριλίου
Facebook Event
Οι πόρτες ανοίγουν στις 21.00

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ (από 10/3):
Τιμές εισιτηρίων: 5€ (περιορισμένος αριθμός εισιτηρίων) - 8€ (προπώληση) - 10€ (ταμείο)

Από τον Γιώργο Μουργή

Ο Νικόλαος Ασημόπουλος, ο πρωτότοκος. του Λάζαρου και της Μαρίκας, γεννιέται στις 20 Αυγούστου του 1949 στην Θεσσαλονίκη. Αμέσως μετά τη γέννηση η οικογένεια του επιστρέφει στο μόνιμο τόπο διαμονής της, τη Κοζάνη.

«Νικόλας Άσιμος, ουχί Νίκος, ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το “Άσιμος” με γιώτα Ουχί Ασίμος, ουδεμίαν σχέσιν έχω με τον Ισαάκ Ασίμωφ.

Τώρα θα μου πεις, γιατί το “Άσιμος” με γιώτα.

Γιατί, όταν λέμε “ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής”, η λέξη “άσημος” παίζει το ρόλο επιθετικού προσδιορισμού στη λέξη “τραγουδιστής” και γράφεται με ήτα.

Ενώ το “Άσιμος” είναι όνομα ή καλύτερα επώνυμο και ουχί επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου».

Το γνήσιο λαϊκό καλλιτεχνικό ταμπεραμέντο και οι προσωπικές ανησυχίες ασφυκτιούν εγκλωβισμένα στα «τείχη» της επαρχιώτικης κοινωνίας και του Βαλταδώρειου Γυμνασίου Αρρένων Κοζάνης. Δημιουργούν ποιητική αδεία, τον αντίλαλο μιας προϋπάρχουσας μουσικής αναρχίας με κίνδυνο να παραμείνει ανέκφραστη, στα πρόθυρα ισοπέδωσης από το μικροαστικό περιβάλλον της πόλης.

Καταπιέζεται από την πνευματική στενότητα των ηθικοπλαστικών παραδόσεων, βρίσκοντας διέξοδο στη λογοτεχνία, την ποίηση, τη μουσική, γράφοντας παράλληλα τα πρώτα δικά του ποιήματα.

Στο γυμνάσιο πια τον απασχολεί μόνο η ελευθερία που του προσφέρει  η γυμναστική το ποδόσφαιρο και το άλμα εις ύψος. Εγκαταλείποντας ουσιαστικά το σχολικό διάβασμα διακρίνεται στο πέταγμα του κορμιού του, σαν συμβολισμός που θα ακολουθήσει ο νους η ψυχή και το μυαλό του τα επόμενα χρόνια.

Η αντισυμβατική αναποδιά του ακόμα και στους «Διασχολικούς Αγώνες Στίβου Δυτικής Μακεδονίας»,  καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στο αγαπημένο του αγώνισμα δεν τον αφήνει σε ησυχία, καθώς αρνείται επιδεικτικά στην απονομή να φορέσει  στο κασκορσέ της φανέλας, το ακρωνύμιο του Λυκείου Αρρένων Κοζάνης, «ΛΑΚ».

Ας πούμε η απαρχή του κλισέ «δεν γουστάρω ταμπέλες» μάγκες, την ίδια στιγμή εκεί γύρω στα δεκαοχτώ του χρόνια, που επιβάλει το ψευδώνυμο «Άσιμος»  και ακροθιγώς υπογράφει την αντίφαση για τη χρήση της δικής του ταμπέλας.

Αν στην επιστημονική θεωρία ο ορισμός πως ο άνθρωπος δεν γεννιέται με προϋπάρχουσες, έμφυτες γνώσεις, αλλά η γνώση του αποκτάται μέσω της εμπειρίας και αντίληψης του, κολλήσεις και το Νίκολας, τότε στις μαρκίζες των δρόμων που επέλεξε να τραγουδά, σχηματίζεται ολοκληρωμένα το όνομα Νίκολας Άσιμος φωτισμένο από τους σκοτεινούς άγραφους πίνακες αυτής της καλλιτεχνικής, ολιστικής συνείδησης.

Το «alter ego» ενός «tabula rasa» της μουσικής που γεννήθηκε από το εμπειρισμό, την πειραματική διάνοια και μια ξεκούρδιστη κιθάρα.  

Χωρίς να μάθουμε πότε το γιατί, το 1966 αποφασίζει να στείλει προς δημοσίευση στην εφημερίδα  «Ελεύθερος Κόσμος» τους στίχους του γαλλικού τραγουδιού «Monsieur Cannibal», εν είδει σατυρικής «μετάφρασης», στη στήλη που φιλοξενεί θέματα για νέους.

Επηρεασμένος μάλλον από την εφηβική του αγάπη της ποίησης του Γιώργου Σουρή επιχειρεί να δημοσιοποιήσει τον μοναδικό τρόπο που σκάρωνε σατιρικούς στίχους πάνω σε μελωδίες ξένων επιτυχιών της εποχής,

Την επιμέλεια της στήλης είχε, ο μετέπειτα χουντοδημοσιογράφος, Νίκος Μαστοράκης που απαξιωτικά τον «προγκάει» με δημόσια απάντηση.

Κάτι σαν εκείνο με το «βοσκό που προγκάει το λύκο» μπας και σώσει το τομάρι του και τα πρόβατα.

Ο Άσιμος σαν γνήσιος λύκος που αποζητά δυο άνοιξες στο γύρισμα των εποχών, απομακρύνοντας τον χειμώνα, γράφει μια τετρασέλιδη απάντηση με κατάληξη τρία κοροϊδεύτηκα τετράστιχα και την υπογραφή γνησιότητας με το επινοημένο ψευδώνυμο, σημείο αναφοράς πλέον στο διηνεκές του μουσικού χρόνου.

Αυτό το παράξενο άπειρο της διαχρονικής ουσίας των στίχων και της μουσικής απλωταριάς που μας άφησε ο Νίκολας Άσιμος.

Έξω από φόρμες και κανόνες σαν σκιά που κουβαλάει ακόμα η Καλλιδρομίου με τα σκαλοπάτια όπως οδηγούν στο λόφο του Στρέφη από τη σύντομη παραμονή του.

Κι όσο το ξύλο έπεφτε στο κορμί του κάθε τρεις και λίγο στα κρατητήρια της χούντας άλλο τόσο το γειωμένο ελατήριο τον πετούσε στα σύννεφα της έμπνευσης να γράφει τραγούδια ερωτικώς επαναστατικά ή επαναστατικώς ερωτεύσιμα.

Η θεωρία που θέλει τον Νικόλα Άσιμο να παραμένει μοναχικός λύκος στους δρόμους των Εξαρχείων ή στις μπουάτ της Πλάκας με τη κιθάρα του, αποτελεί μονοσήμαντη εκδοχή της ιδιότροπης μουσικής μοναχικότητας που τον διέκρινε.

Ο Άσιμος ήταν ένα μουσικό μπουλούκι από μόνος του. Ένα μουσικό ασκέρι, χωρίς ατζέντηδες, δισκογραφικές εταιρείες, μεσάζοντες.

Διαμεσολαβούσε αφ εαυτού  με το κοινό που αυτός επέλεγε, για το κοινό που αυτός γούσταρε, έχοντας απόλυτη γνώση ότι τα φράγκα είναι η σιρμαγιά μόνο για τον παρόντα χρόνο, προϊόν προς αυθημερόν κατανάλωση.

Η παρακαταθήκη της πορείας στο μουσικό μονοπάτι, το σημαντικό σημείο αναφοράς και προσδιορισμού της τέχνης του, με σημεία στίξης, άγραφες παρτιτούρες ιδιωτικής κατασκευής του μυαλό του για δημόσια χρήση, τροφή ψυχής και νου. Και σε αυτό το φαγοπότι είχε τους δικούς του καλεσμένους. Ταυτόχρονα είχε και πολλούς κλασμένους, μόνο που σαν καλός οικοδεσπότης ποτέ δεν τους ξεσυνορίστικε στα σοβαρά,  παρά μόνο με τα τραγούδια του.

«Πάντως παρ’ όλο που δεν αισθάνομαι, ιδιοκτήτης των τραγουδιών μου,
όσον αφορά τις εταιρίες και τους λοιπούς ραδιοφωνοτηλεοπτικούς,
τους απαγορεύω την εκμετάλλευση των τραγουδιών μου, αν τύχει κι επιτρέπονται και γίνουνε ποτέ της μόδας. Κι όταν το λέω το εννοώ ακόμα και πεθαμένος.
Εκτός αν εγώ αλλάξω γνώμη».

Το ποιητικό σημείο στίξης μετά μουσικής μιας ενδελεχούς πολιτικής κυοφορίας στον εφαρμοσμένο χρόνο της αναρχικής ημιπαραμονής του στον πλανήτη. Ο αναρχικός επιθετικός προσδιορισμός της τέχνης του δρόμου.

Ένα κόμμα, μια τελεία, ένα θαυμαστικό μια τονική παρανόηση, άλλοτε στη τάστα της κιθάρας, άλλοτε στη πένα όπως ζωγράφιζε τις χορδές κι άλλοτε στη συγχορδία της ποίησης που ξεστόμιζε αυτοσχεδιαστικά.

Όχι ναρκισσιστικά, όχι επιτηδευμένα, ούτε καν επιμελώς ατημέλητα.

Τα τραγούδια του Άσιμου,  εν δυνάμει μουσικές πρόζες, παραμένουν επίκαιρα αναλλοίωτα όσο και τα λόγια του, στο βαθύ χάσμα που τα χωρίζει από την μουσική παραβιομηχανία αλλά και το κοινωνικό – πολίτικο γίγνεσθαι.

Ίσως ουτοπικά αταυτοποίητα, στρατευμένα στο δικό του «ακαπέλα» καημό και πόνο της διαφορετικότητας, δεν σκιάχτηκαν ούτε από το αντιδραστικό του χαρακτήρα που ήθελαν να τον παρουσιάζουν. Προσομοιάζουν, ίσως πιο ώριμα να ακουστούν «εν τη απουσία του», εντός της σημερινής εκδοχής τους μέσω του κληρονομικού χαρίσματος,  που δεν έμελλε να χαϊδέψει  μικροαστικά αυτιά αλλά  ξεσκονίζοντας μυαλά και συνειδήσεις, αφοπλιστικά προς την αφύπνιση.

Το 1981 γράφει και κυκλοφορεί μόνος, χωρίς την υποστήριξη των εκδοτικών οίκων της εποχής, το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» με την αφιέρωση: «Τούτο το βιβλίο το αφιερώνω στον Σαλόκιν Σόμισα, στον άνθρωπο που μου ‘δωσε τη γνώση στο να κάτσω να το γράψω και να το τυπώσω».

Ο «Σαλόκιν Σόμισα» είναι ο δεύτερος συγγραφέας του βιβλίου, δηλαδή η αντανάκλαση του «Νικόλας Άσιμος» στο καθρέφτη των δικών μας ψευδαισθήσεων. Αλλά φευ μόνο ο Άσιμος  θα έγραφε το όνομα του ανάποδα  όχι από  συστολή στην αυτοαφιέρωση. Αλλά ως γνήσιος εφευρέτης μια  λέξης που μοναδικά εξέφρασε το ολόδικο του «Κ-Ροκ» στην αναζήτηση των ολόδικων του  «Κ-Ροκανθρώπων».

Άφησε πίσω μόλις μετά από 39 χρονιά ζωής, διαμαντένια τραγούδια, ένα βιβλίο μια κόρη και ένα μεγάλο μουσικό και ποιητικό «κρακ».  Απόηχος μια σπασμένης τζαμαρίας στους δρόμους των Εξαρχείων, αποτύπωμα για έναν άλλο κόσμο ασύμβατης δοξασίας, μεταποιημένο από τον ιδεαλιστικό αντικομφορμισμό σε αληθινή ζωή. Ενίοτε χορεύει πάνω στα χνάρια της μορφοποιημένης αντισυμβατικότητάς, της ίδιας υπερβατικής εκδοχής της μουσικής παρουσίας παρά την απουσία του, εν άγνοια μας αλλά εν πλήρει συνειδήσει, ότι ο άνθρωπος Νικόλας Άσιμος υπήρξε όπως ακριβώς το «Υπάρχω» του  Στέλιου Καζαντζίδη.

Το 1995 ο Στέλιος Καζαντζίδης περιέλαβε ένα τραγούδι με τίτλο «Ο Φίλος μας» στο δίσκο «Τα βιώματά μου», σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη και μουσική Θανάση Πολυκανδριώτη. Το τραγούδι αυτό, όπως σημειώνεται στο εξώφυλλο του δίσκου «είναι αφιερωμένο στον Νικόλα Άσιμο.

Τον καλλιτέχνη και άνθρωπο που έζησε και αμφισβήτησε με συνέπεια και πίστη αυτόν τον κόσμο της βαρβαρότητας».

«Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;
Κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω.
κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου `ρθει κατεβάζεις
μην θαρρείς πως με ταράζεις».

πηγή : Νόστιμον Ήμαρ

Ο δικηγόρος και μέλος της ΠΛΕΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Κώστας Ζηκογιάννης, απόψε στις 7 στην εκπομπή της Μαρίας Κωνσταντοπούλου, σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης, μετά την απόρριψη του αιτήματος από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων για παράσταση πολιτικής αγωγής στη δίκη των κατηγορουμένων για τα μαύρα ταμεία της SIEMENS ,που υπεβαλε η Ζωή Κωνσταντοπούλου-

ΜΑΤΟΥΛΑ ΖΑΜΑΝΗ
Παρασκευές 24,31 Μαρτίου & 7 Απριλίου
Σταυρός του Νότου Κεντρική Σκηνή


Η εκρηκτική Mατούλα Ζαμάνη ολοκληρώνει τις χειμερινές τις περιπέτειες, στο Σταυρό του Νότου, αυτή τη φορά στην κεντρική σκηνή.

Πιστή στο ραντεβού της με το νότο, η πέρδικα των Τρικάλων μας δίνει ανοιξιάτικο ραντεβού για 3 Παρασκευές, 24 και 31 Μαρτίου και 7 Απριλίου.

"Με τραγούδια για “5 χειμώνες, 6 καλοκαίρια”(την τελευταία της δισκογραφική κατάθεση με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου), μουσικές της θάλασσας και του βουνού, της ζωής και των παραμυθιών, της χαράς και του πόνου, ιστορίες που ντύθηκαν με μουσική για τον επερχόμενο της δίσκο, με μυστικούς καλεσμένους, παρανοϊκές διασκευές με 80's ηχόχρωμα, Ιππότες της Ασφάλτου, τσιγγάνες με κρυφά χαρτιά, γρίφους από τη Βάλια Κάλντα, η Ματούλα ανοίγει ένα παράθυρο στο δικό της κόσμο και μας καλεί σε ένα δυνατό και ευαίσθητο μουσικό ταξίδι, με άγνωστο προορισμό αλλά με πυξίδα πάντα την καρδιά."

"Επειδή η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος"

Mαζί της:
Σπύρος Μουσχούτης: τύμπανα, pads
Κώστας Νικολόπουλος: ηλεκτρική κιθάρα
Γιάννης Κονταράτος: βιολί
Θάνος Σταυρίδης: ακορντεόν, πλήκτρα
Κωνσταντίνος Ζουγανέλης: μπάσσο
Δημήτρης Δημητριάδης: sound design
Μελίνα Ζερβάκη: lights design
Γιώργος Νικολόπουλος :artwork


AFTOFOTO: Επιμέλεια προγράμματος και reflection



Είσοδος στο μπαρ: 13€ με μπύρα/κρασί

Σταυρός του Νότου Κεντρική Σκηνή

Φραντζή και Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος

Τηλ. κρατήσεων: 2109226975
Facebook:https://www.facebook.com/pages/Stavros-tou-Notou-Σταυρος-του-Νοτου-Επισημη-Σελιδα/137807592931106
Twitter:www.twitter.com/#!/StavrosTouNotou
Site:www.stn.gr







email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Θέατρο Άλφα.Ιδέα

Πατησίων 37, Πολυτεχνείο
Τηλ.: (210) 5238742, 5221444

www.alfaidea.gr


«Λαλιές του κόσμου θαυμαστές»

Μία πολύχρωμη και πολύγλωσση πολυπολιτισμική νύχτα



Κυριακή 26 Μαρτίου και ώρα 21:15





Το Θέατρο Άλφα.Ιδέα, υλοποιώντας μια ιδέα του Κώστα Γάκη, καλεί την τελευταία Κυριακή του Μάρτη (26/3) ανθρώπους που προέρχονται από ξένες χώρες, ζουν στην Αθήνα και θέλουν να μοιραστούν τις ιστορίες τους, σε μια συνάντηση γνωριμίας, αγάπης και γεφύρωσης.

Μια βραδιά με ελεύθερη είσοδο, μια βραδιά έμπρακτης αλληλεγγύης, όπου σμίγουν μαγευτικά διαφορετικές κουλτούρες, ηχητικά ακούσματα και γεύσεις.



Θα παρουσιαστούν σύντομες ιστορίες στη μητρική γλώσσα των συμμετεχόντων κι αμέσως μετά η μετάφραση τους από το ίδιο άτομο στα ελληνικά.

Όλα αυτά με live μουσική συνοδεία από τον Κώστα Γάκη και άλλους μουσικούς, όμορφα παντρεμένα με θέατρο, χορό, κλακέτες, προβολές αλλά και… γαστρονομικές απολαύσεις από τις χώρες των συμμετεχόντων.

"Όπως και στον Μπλοκ, ή ακόμα, ακόμα, και στον ωμό, καταγγελτικό χαρακτήρα του Γκίνσμπεργκ, τα «38 τριαντάφυλλα» έχουν δυο βασικές κατευθύνσεις: Μία ατομική – της αυτοκάθαρσης, και μία συλλογική – της επανάστασης. Η Γαβαλά δεν προκρίνει καμία, προτιμά να ασωτεύει -αν και αποφαίνεται: «Οι πράξεις θα πράξουν». Όπως έπραξε η Σαρλότ Κορντέ, βυθίζοντας το μαχαίρι στο στήθος του Ζαν Πωλ Μαρά, στην Γαλλική Επανάσταση", έγραφα στο περιοδικό "Διαβάζω", πριν επτά χρόνια, μιλώντας για το ποιητικό περίστροφο Walter P38 της πρωτοεμφανιζόμενης τότε Νάντιας Γαβαλά. 




Απόψε, στο ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ ΜΑΖΙ , στην συχνότητα της ΕΡΤ Open 106.7 FM, θα είναι μαζί μου η Νάντια Γαβαλά - ελπίζω άοπλη.




Την σκανδάλη θα την πατήσουν οι King Crimson.
Να είστε εκεί.




ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ ΜΑΖΙ με τον Σταύρο Σταυρόπουλο
Στην ΕΡΤ Open 106.7 FM





Κάθε Πέμπτη, τις δύο τελευταίες ώρες της μέρας, 10 - 12 μμ