Μια ηχηρή και συνάμα συγκινητική ανάρτηση έκανε η Μαρία Καρυστιανού με αφορμή την τροπολογία για τον Άγνωστο Στρατιώτη που έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή.

Η κ. Καρυστιανού επισημαίνει πως η κυβέρνηση «ψηφίζει το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη από Μνημείο Μνήμης να μετατραπεί σε Μνημείο Λήθης», τονίζοντας πως «από σήμερα το μνημείο παραδίδεται στα περιστέρια και στα κινητά των τουριστών που αποθανατίζουν τσολιάδες που θα φυλάνε πλέον το μνημείο της αμνησίας».

Αναφερόμενη στο ενδεχόμενο να σβήσουν τα ονόματα των θυμάτων των Τεμπών η Μαρία Καρυστιανού είναι καθηλωτική:  Αν σβήσει τα ονόματα, εμείς κάθε μέρα θα τα ξαναγράφουμε με ροδοπέταλα. Κι όταν απαγορεύσει την καλλιέργεια των ρόδων με ποινή φυλάκισης, θα μαζεύουμε από τα βουνά όποιο αγριολούλουδο υπάρχει και θα τα ξαναγράφουμε. Και όταν κάψει τα πάντα για να μη βρίσκονται ούτε κι αυτά, θα γράψουμε τα ονόματα των παιδιών μας με το αίμα μας, μέχρι να στερέψει κι αυτό».

Αναλυτικά η ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού

Σήμερα η κυβέρνηση ψηφίζει το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη από Μνημείο Μνήμης να μετατραπεί σε Μνημείο Λήθης.

Έτσι, όλοι όσοι αγωνίζονται και πεθαίνουν για την πατρίδα και τις αξίες θα παραμένουν άγνωστοι για πάντα.

Όποιος τους θυμίζει στους Έλληνες θα τιμωρείται με φυλάκιση!

Η "δικαιοσύνη" τίθεται για ακόμη μια φορά στην υπηρεσία της εκδικητικής τιμωρίας για όποιον τολμά να ομιλεί και βέβαια της επιβολής της λήθης.

Μόνο που αυτή η υπηρεσία της είναι που την οδήγησε στην πλήρη ανυποληψία.

Στο όνομα της καθαριότητας (!), που δεν υπάρχει πουθενά σε όσα απεχθή μας επιβάλλουν, μπαζώνεται και θάβεται η καθαρότητα των συνειδήσεων.

Από σήμερα το μνημείο παραδίδεται στα περιστέρια και στα κινητά των τουριστών που αποθανατίζουν τσολιάδες που θα φυλάνε πλέον το μνημείο της αμνησίας!!!

Έρχεται όμως η αλλαγή φρουράς και τότε ο καθένας θα λάβει τη θέση που του αναλογεί στη μνήμη της ιστορίας.

Ούτε η κατοχική κυβέρνηση δεν τόλμησε να ψηφίσει ειδική ρύθμιση για διαδηλώσεις στο σύνταγμα και στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη. Προφανώς όταν στις 22 Ιουλίου του 1943 οι Αθηναίοι διαδήλωναν μπροστά στο μνημείο για τη βουλγαρική κατοχή, ήταν άραγε και τότε μια διχαστική κίνηση για τους νυν Κυβερνώντες;

Αφού η Κυβέρνηση σκότωσε τα παιδιά μας και μπάζωσε τον Θεσμό της δικαιοσύνης, τώρα φιμώνει, ό,τι μπορεί να υπενθυμίσει τις δολοφονίες της.

Σήμερα ο Πρωθυπουργός υπερασπίζεται στη Βουλή την λουδοβίκεια αλαζονεία του να μην του υπενθυμίζει κανείς ότι οι άνθρωποι θυμούνται τι έχει πράξει.

Αν σβήσει τα ονόματα, εμείς κάθε μέρα θα τα ξαναγράφουμε με ροδοπέταλα. Κι όταν απαγορεύσει την καλλιέργεια των ρόδων με ποινή φυλάκισης, θα μαζεύουμε από τα βουνά όποιο αγριολούλουδο υπάρχει και θα τα ξαναγράφουμε.

Και όταν κάψει τα πάντα για να μη βρίσκονται ούτε κι αυτά, θα γράψουμε τα ονόματα των παιδιών μας με το αίμα μας, μέχρι να στερέψει κι αυτό.

Καλούμε την αντιπολίτευση να σταθεί σύσσωμη επιτέλους δίπλα μας!

Ο Σκεπαστής του Φεγγαριού
 6ος Χρόνος

από Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2025 | 15:00

Θέατρο Φούρνος

 

 «Ο Σκεπαστής του Φεγγαριού», είναι μία παράσταση εμπνευσμένη από το βιβλίο του Eric Puybaret «Ο Φεγγαροσκεπαστής». Ο Σκεπαστής του Φεγγαριού είναι αυτός που έχει αφιερώσει την ζωή του για ένα σκοπό. Να σκεπάζει το φεγγάρι και να χαρίζει τα μισοφέγγαρα στους ανθρώπους βοηθώντας τους να μετρούν το χρόνο αλλά και να ονειρεύονται. Τώρα όμως κάποιος άλλος πρέπει να πάρει την θέση του.

Με αφορμή αυτό το υπέροχο βιβλίο, στήθηκε και φέτος μετά την τεράστια απήχηση που είχε πριν την καραντίνα  η  θεατρική βιωματική παράστασή μας , διασκευάζοντας την ιστορία και δίνοντας της νέες προεκτάσεις.

Τα παιδιά  βιώνοντας την ιστορία μέσα από το θεατρικό παιχνίδι γίνονται ηθοποιοί αλληλεπιδρούν και βοηθούν στην εξέλιξη της ιστορίας βοηθώντας τον μικρό Τιμολέοντα να εκπληρώσει τον στόχο του. Να φτάσει στο φεγγάρι και να μη χαθούν ποτέ πια τα μισοφέγγαρα!

 

Συντελεστές:

Διασκευή- σκηνοθεσία: Μαραγκουδάκη Δέσποινα
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Βασίλης Χαλακατεβάκης
Επιμέλεια μουσικής: Αναστασία & Μαρία Αλπαντάκη
Πρωτότυπη μουσική: Αναστασία & Μαρία Αλπαντάκη & Χρήστος Κουτσανδρέας,     Μαρία Μπεθάνη
Ενορχήστρωση : Κώστας Ξενόπουλος

Κουστούμια: Ελευθερία Μπέμπελου
Τραγούδι: Μαρία Μπεθάνη                                                                                       

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2025 ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 15:00

ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ 10€ (ΑΠΟ 12€) ΕΩΣ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2025

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ:

 https://www.ticketservices.gr/event/theatro-fournos-o-skepastis-tou-feggariou/

Για ομαδικές παραστάσεις στο χώρο μας η στο χώρο των σχολείων επικοινωνία στα τηλ.: 210.29.22.057- 6932.733. 587

Τοποθεσία: Θέατρο Φούρνος, τηλ. 210 64 60 748,

Μαυρομιχάλη 168, Νεάπολη Εξαρχείων, 114 72

SPOT: https://www.youtube.com/watch?v=wwBSRivlJvQ

ΠΑΡΑΓΩΓΗ:

ΧΡΟΝΟΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Οργάνωση & παραγωγή θεατρικών & μουσικών παραστάσεων,

Πολιτιστικές εκδηλώσεις, Βιωματικά εκπαιδευτικά προγράμματα,

Σεμινάρια,Σχολικές γιορτές

Τηλ. Επικοινωνίας : 2102922057 & 6932-733-587
e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ανταίου 59-Τ.Κ. 111 46 Γαλάτσι
https://www.xronos-draseis.com

 

                                                 https://www.xronos-draseis.com

ΚΟΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Πώς οι υπερσυντηρητικοί κύκλοι -ιδίως στις ΗΠΑ αλλά όχι μόνο- χρησιμοποιούν τη μόδα για να περάσουν, λιγότερο ή περισσότερο συγκεκαλυμμένα, μηνύματα μίσους, ρατσισμού και λευκής ανωτερότητας ● Από το... πολυφορεμένο συνθηματικό «88», που παραπέμπει στο «Heil Hitler», ώς τα... τζιν της Σίντνεϊ Σουίνι και τους αλιγάτορες των Ρεπουμπλικανών.

Οσοι ασχολούνται με τη μόδα και τη σόου μπιζ θα θυμούνται τον σάλο που ξέσπασε πριν από δυο μήνες περίπου στις ΗΠΑ με αφορμή μια διαφήμιση της αμερικανικής εταιρείας Αmerican Eagle. Στην τελευταία της καμπάνια χρησιμοποίησε τη νεαρή ηθοποιό Σίντνεϊ Σουίνι να φοράει ένα τζιν από την καινούργια σειρά της εταιρείας, ενώ ακουγόταν μια αντρική φωνή να λέει «η Σίντνεϊ Σουίνι έχει φοβερά τζιν».

Το πρόβλημα είναι ότι στην αγγλική γλώσσα η λέξη jeans ακούγεται ακριβώς το ίδιο με τη λέξη genes (γονίδια). Η αφίσα μάλιστα έγραφε ακριβώς στα αγγλικά «Sydney Sweeney has great genes jeans» με τη λέξη genes σβησμένη.

Πολλοί διαμαρτυρήθηκαν ότι αυτή η διαφήμιση με κεντρικό πρόσωπο την ξανθιά και γαλανομάτα Σουίνι και το αμφιλεγόμενο λογοπαίγνιο κάνει μια έμμεση ρατσιστική προπαγάνδα, προωθεί την ευγονική και τα ναζιστικά ιδεώδη. Ο σάλος έφτασε μέχρι τον Λευκό Οίκο με τον Ντόναλντ Τραμπ και άλλα μέλη της κυβέρνησής του να σπεύδουν να υπερασπιστούν την ηθοποιό που δεχόταν επιθέσεις από την «παλαβή Αριστερά».

Θα μείνουν όλοι με την απορία για το αν η εταιρεία ήθελε πραγματικά να περάσει ακροδεξιά, ρατσιστικά μηνύματα ή απλά, να δημιουργήσει θόρυβο γύρω από τη νέα της σειρά με έναν στρεβλό, προκλητικό τρόπο, πράγμα καθόλου σπάνιο στον χώρο. Θυμηθήκαμε πάντως αυτή την περίπτωση με αφορμή ένα άρθρο που διαβάσαμε πριν από λίγες μέρες στην Guardian σχετικά με τη μόδα του νεοφασισμού στις ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, για τους τρόπους με τους οποίους η Ακροδεξιά σε όλες της τις εκφάνσεις, από υπερπατριώτες μέχρι ακραιφνείς λευκούς ρατσιστές και νεοναζιστές, χρησιμοποιεί τη μόδα για να περάσει μηνύματα και να εισχωρήσει σε ευρύτερα ακροατήρια.

Πολυμορφικό και υπόγειο στιλ

«Το ντύσιμο», έγραφε το ρεπορτάζ, «αποτελεί ένα ισχυρό εργαλείο για τη διάδοση ακροδεξιών ιδεών, τη διάδοση του αυταρχισμού και τη στρατολόγηση νέων μελών». Σημείωνε μάλιστα ότι το εξτρεμιστικό στιλ του σήμερα είναι πιο πολυμορφικό και περισσότερο υπόγειο». Οι ακροδεξιοί του σήμερα -μιλάμε πάντα για τις ΗΠΑ- εμφανίζονται όλο και λιγότερο με ξυρισμένα κεφάλια, αρβύλες και ξεκάθαρα φασιστικά και ναζιστικά σύμβολα, όπως η σβάστικα.

Αντιθέτως, θα δει κανείς μπλούζες και μπουφάν με αρχαία γερμανικά και σκανδιναβικά σύμβολα ή τις φασιστικές «φάσκες» (fasces στα λατινικά), αρχαίο ρωμαϊκό έμβλημα εξουσίας που ανέσυρε και έκανε «μόδα» στην εποχή του ο Μπενίτο Μουσολίνι.

Σύμβολα που έχουν περάσει στην ακροδεξιά υποκουλτούρα, αλλά δεν γίνονται εύκολα αντιληπτά ως τέτοια από τους μη μυημένους. Μπλουζάκια πόλο Fred Perry (το δάφνινο στεφάνι είναι και αυτό φασιστικό σύμβολο) -χωρίς, για να μην παρεξηγηθούμε, αυτό να σημαίνει πως όσοι φορούν τέτοια μπλουζάκια είναι νεοφασίστες-, ρούχα με τον αριθμό 88 που παραπέμπει στο Heil Hitler (το h είναι το όγδοο γράμμα του αγγλικού αλφαβήτου)

«Μεγάλο κομμάτι αυτής της ιδεολογικής ενδυμασίας μπορεί να περάσει απαρατήρητο αν δεν είσαι γνώστης», σχολίαζε η Guardian. «Αντί για ωμά μηνύματα μίσους, η Ακροδεξιά χρησιμοποιεί γλώσσα όπως “το αγαπημένο μου χρώμα είναι το λευκό” ή “υπερασπιζόμαστε την κουλτούρα μας” -αόριστα μηνύματα που μπορούν να ερμηνευθούν ποικιλοτρόπως».

«Η τάση σήμερα δεν είναι πια να ανήκεις σε μια υποκουλτούρα, αλλά να ενσωματωθείς στη δομή της εξουσίας. Αντί να ακολουθείς κώδικες που σε απομακρύνουν από τη μάζα, η νέα τάση είναι να φτιάχνεις κώδικες που σε βοηθούν να κινηθείς μέσα στη μάζα», λέει στη βρετανική εφημερίδα η Μόνικα Σκλαρ, βοηθός καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια.

Η ακροδεξιά δεν είναι πάντα τόσο «διακριτική». Οικειοποιείται και αντιστρέφει συνθήματα που έχουν συνδεθεί με κοινωνικούς αγώνες. Το «οι ζωές των μαύρων μετράνε» γίνεται «οι ζωές των λευκών μετράνε». Εμπορεύεται και επιχειρεί να κάνει mainstream μερικές από τις πιο απεχθείς πολιτικές της κυβέρνησης Τραμπ.

Στη Φλόριντα του ακραίου Ρεπουμπλικανού κυβερνήτη Ρον Ντε Σάντι οι Ρεπουμπλικανοί βγάζουν ανερυθρίαστα στην κυκλοφορία μπλουζάκια, κούπες και άλλα παραφερνάλια με το λογότυπο «Alligator Alcatraz» που αναφέρεται στη διαβόητη φυλακή υψίστης ασφαλείας για παράτυπους μετανάστες η οποία περιβάλλεται από τάφρο με αλιγάτορες.

Πλαστικές, μακιγιάζ και δεκαετία του ’50

«Ενώ η εκθείαση της αρσενικής δύναμης και σωματικής ρώμης είναι ένα σημαντικό κομμάτι αυτή της νέας αισθητικής, οι γυναίκες -οι οποίες παραδοσιακά συνδέονται με τη μόδα- έχουν κι αυτές ένα ρόλο στη διαμόρφωση του νέου ακροδεξιού look.

Πιστή στην παραδοσιακή αντίληψη για τα φύλα, η νέα εμφάνιση των Ρεπουμπλικανών γυναικών με τις πολλές πλαστικές επεμβάσεις και το βαρύ μακιγιάζ συναντά το στιλ της tradwife (της παραδοσιακής συζύγου) του ’50 με τις σιλουέτες με την πολύ στενή μέση και τα λουλουδάτα μοτίβα που δοξάζουν τη θηλυκότητα στο έπακρό της», έγραφε η Guardian.

Και συνέχιζε: «Η μόδα δεν είναι στατική. Αλλάζει διαρκώς. Κάτι που πριν από λίγα χρόνια θεωρούνταν περιθωριακό, σήμερα είναι τάση. Αλλά και οι τάσεις αποκτούν διαφορετική έννοια κάθε φορά. Ενώ το 2020 ένα καπελάκι Maga ή η αισθητική της tradwife δεν θα χαρακτηρίζονταν φασιστικά, το 2025, με τις δηλώσεις και τις ενέργειες του Τραμπ να ρέπουν όλο και περισσότερο προς τον αυταρχισμό, αυτά τα στιλ αποκτούν νέα σημασία».

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Ζωή σαν Χώρα: Το νέο κομμάτι της Χαραλαμπίας Πνευματικού σε μουσική Δημήτρη Μπάκουλη Τους στίχους υπογράφει η συγγραφέας και δημοσιογράφος Γεωργία Δρακάκη

«Ζωή σαν Χώρα»:  Ένα τραγούδι που επιχειρεί να ψηλαφίσει την ποιητικότητα της “βάρβαρης Αθήνας’’, μέσα από το βλέμμα μιας γυναίκας που βαδίζει και σκέφτεται ασταμάτητα, μόλις κυκλοφόρησε. Την ερμηνεία υπογράφει η Χαραλαμπία Πνευματικού, μία από τις φωνές της νέας γενιάς στο ελληνικό τραγούδι που έχουν ήδη ξεχωρίσει. Τους στίχους της Γεωργίας Δρακάκη μελοποίησε με το ιδιαίτερο, χαρακτηριστικό και αναγνωρίσιμο πια ύφος του ο συνθέτης Δημήτρης Μπάκουλης. Με φόντο την αστική εμπειρία από την μια και την εσωτερική περιπλάνηση από την άλλη, το τραγούδι «Ζωή σαν Χώρα» μας ταξιδεύει ανάμεσα σε επιθυμίες και σε ανάγκες, σε πλατείες, σε σταθμούς τρένων, σε αγάπες και έρωτες που καθορίζουν την πορεία μας. Όλο αυτό το περιπατητικό σύμπαν στο οποίο ήθελε να μας βάλει η στιχουργός,  αποτυπώνεται γλαφυρά και χωρίς περιστροφές στο video clip του κομματιού, που επιμελήθηκε σκηνοθετικά, αλλά και στο μοντάζ η Δήμητρα Αγγελοπούλου (Demoment). Η ενορχήστρωση είναι του Γιώργου Ντινάκου, ο οποίος υπογράφει επίσης την παραγωγή, τον προγραμματισμό και τη μουσική της γέφυρας. Η ηχογράφηση και η μίξη έγιναν στο Seven Road Studio, ενώ το mastering επιμελήθηκε ο Γιάννης Βαφειάδης (Rosewood Studio). Το τραγούδι βρισκόταν για καιρό στα συρτάρια των συντελεστών – το φθινόπωρο του 2025 ήταν, τελικά, η στιγμή του!

Ακούστε το "Ζωή σαν Χώρα" και δείτε το επίσημο video clip εδώ:

Συντελεστές: Στίχοι: Γεωργία Δρακάκη Μουσική: Δημήτρης Μπάκουλης Σύνθεση γέφυρας: Γιώργος Ντινάκος Ερμηνεία: Χαραλαμπία Πνευματικού Μουσικοί: Έγχορδα – Πλήκτρα – Κρουστά: Γιώργος Ντινάκος Παραγωγή: Προγραμματισμός – Ενορχήστρωση – Παραγωγή: Γιώργος Ντινάκος Ηχογράφηση & Μίξη: Γιώργος Ντινάκος (Seven Road Studio) Mastering: Γιάννης Βαφειάδης (Rosewood Studio) Video Clip: Σκηνοθεσία & Μοντάζ: Δήμητρα Αγγελοπούλου (Demoment)

ΓΙΩΤΑ ΡΟΥΓΚΑΛΑ

“Επιστροφή στη χώρα σας, αλλιώς φυλακή” λέει το υπουργείο Μετανάστευσης στους μετανάστες, για να τους πείσει να φύγουν από την Ελλάδα.

Συνεχίζοντας ο Θάνος Πλεύρης το… βιολί του και τη γνωστή ρητορική και πολιτική που βάζει στο στόχαστρο τους μετανάστες, κλείνοντας τα μάτια σε ό,τι τους φέρνει εδώ και δαιμονοποιώντας ανθρώπους αντί για πολιτικές, ο Θάνος Πλεύρης μοιράζει φυλλάδια στις δομές για να… προειδοποιήσει τους μετανάστες για τις ποινές που τους περιμένουν.

“Επιστρέψτε στις πατρίδες σας για να μη σας τιμωρήσω” λέει, με άλλα λόγια ο υπουργός Μετανάστευσης σε ανθρώπους που ήρθαν στη χώρα για να γλιτώσουν από πολέμους και καταστροφές.

“Εάν εισήλθατε και παραμένετε παράνομα στη χώρα” ή θα γυρίσετε πίσω ή θα καταλήξετε στη φυλακή, γράφει το… φυλλάδιο με τις οδηγίες, σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Μετανάστευσης.

Σημειώνεται ότι του “ενημερωτικού” εντύπου προηγήθηκε η κατάργηση του όρου “παράτυπη μετανάστευση” και η αντικατάστασή του με τον όρο “παράνομη”, με εγκύκλιο του Θάνου Πλεύρη, που εδώ και χρόνια βέβαια δεν έχει κρύψει τις ακροδεξιές του πεποιθήσεις για το μεταναστευτικό.

Το έντυπο θα έχει το εξής περιεχόμενο:

«Το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου της Ελληνικής Δημοκρατίας σας ενημερώνει ότι οι υπηρεσίες του θα εξετάσουν το αίτημα ασύλου σας σύμφωνα με την εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Εάν δεν είστε πρόσφυγας και δεν δικαιούστε προστασία, τότε έχετε εισέλθει και παραμένετε παράνομα στη χώρα, οπότε

α) το αίτημά σας θα απορριφθεί,

β) θα σας επιβληθεί διοικητική κράτηση έως 24 μήνες και

γ) διαπράττετε σοβαρό ποινικό αδίκημα, για το οποίο θα καταδικαστείτε και θα εκτίσετε ποινή φυλάκισης από 2 έως 5 χρόνια.

Ο μόνος τρόπος για να αποφύγετε τις παραπάνω δυσμενείς συνέπειες είναι να αποχωρήσετε οικειοθελώς από την Ελλάδα και να επιστρέψετε στην πατρίδα σας. Και η πιο κατάλληλη στιγμή να το αποφασίσετε είναι τώρα, πριν την υποβολή της αίτησης ασύλου.

Στην περίπτωση που διαπράξετε βίαιες πράξεις ή επιδείξετε βίαιη συμπεριφορά εντός των Δομών που φιλοξενείστε, το αίτημα ασύλου σας θα απορριφθεί αμέσως, αφού θα θεωρηθείτε απειλή για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια στην Ελλάδα».

Πηγή: news247.gr

«Φίλεμα»

  του Μάνου Κουνουγάκη

  Σκηνοθεσία Λίνα Αλτιπαρμάκη

 2η σεζόν

Πρεμιέρα 10 Οκτωβρίου

Θέατρο Άβατον

 

Το βραβευμένο έργο του Μάνου Κουνουγάκη, μετά την περσινή επιτυχία επιστρέφει για λίγες παραστάσεις στο Θέατρο Άβατον, από τις 10 Οκτωβρίου και κάθε Παρασκευή, σε σκηνοθεσία της Λίνας Αλτιπαρμάκη.

Το κείμενο έχει ως αφετηρία προφορικές μαρτυρίες για τη Ναζιστική Κατοχή στην Κρήτη και πιο συγκεκριμένα για την εκτέλεση 25 αμάχων στο χωριό Γέργερη, Ηρακλείου, και στο γεύμα που παρέθεσε ένας καφετζής-παντοπώλης στους Ναζί την παραμονή της εκτέλεσης. Στον πυρήνα του έργου τοποθετείται η Φιλοξενία, η οποία ορθώνεται ως φορέας φωτός απέναντι στο απόλυτο κακό του ναζισμού (και του όποιου αντίστοιχου του ναζισμού εμφανίζεται απειλητικά στην ανθρώπινη ιστορία). Παράλληλα θίγει θέματα όπως το μίσος, η εκδίκηση, η συγχώρεση, οι διακρίσεις, ο ρατσισμός, η αναζήτηση της γαλήνης, η αποδοχή του άλλου και η ατομική ευθύνη.

Το έργο έχει αποσπάσει διακρίσεις, όπως το Πρώτο Βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα του Φεστιβάλ Μονεμβασιάς, τοΒραβείο Πρωτότυπο Έργου στο Φεστιβάλ Κορίνθου ενώ έχει παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Ελληνικού Έργου Praxis Nine στην Οξφόρδη και το Λονδίνο.

 

Λίγα λογια για την υπόθεση:

 Η Άννα και ο Γιόζεφ έχουν ένα καφενέ σε ένα ορεινό χωριό. Ενώ ο στρατός κατοχής ετοιμάζεται να κάψει το χωριό τους, οι δυο τους αναγκάζονται να ετοιμάσουν τραπέζι για τους κατακτητές με τον Γιόζεφ να θεωρεί τη Φιλοξενία ως ύψιστο χρέος του και την Άννα να επιθυμεί να τους δηλητηριάσει. Δυο στρατιωτικοί,ο διοικητής Κλίνσμαν και η Λοχαγός Μάουερ, καθώς και ένα ντόπιος συνεργάτης τους εμφανίζονται στον καφενέ και απολαμβάνουν ένα γεύμα γεμάτο εντάσεις.. Τι θα ακολουθήσει και ποιος θα επιβιώσει στο τέλος;

 

Σημείωμα συγγραφέα:

Το “Φίλεμα” αποτελεί μια ιστορία παράλληλης πραγματικότητας με βασικό ερώτημα το πως θα ήταν ο κόσμος μας αν πέρα από τον homo sapiens είχε επιβιώσει κι άλλο ένα είδος ανθρώπου. Ωστόσο, έχει τις ρίζες του στη Κατοχική Κρήτη και στις αφηγήσεις του παππού μου, Μανόλη, για τα γεγονότα που οδήγησαν στην εκτέλεση 25 αμάχων (μεταξύ των οποίων και ο αδερφός του, Μιχάλης) στο χωριό μου, Γέργερη Ηρακλείου. Πιο συγκεκριμένα, στην ιστορία ενός καφετζή που έκανε το τραπέζι στους Ναζί την παραμονή της εκτέλεσης.

 Προσπάθεια μου ήταν να γράψω ένα βαθιά αντιρατσιστικό και αντιναζιστικό έργο με βασικό πυρήνα του τη Φιλοξενία, η οποία ορθώνεται ως φορέας φωτός απέναντι στο απόλυτο κακό του ναζισμού (και του όποιου αντίστοιχου του ναζισμού προβάλει απειλητικά στην ανθρώπινη ιστορία). Ωστόσο, στο έργο μπορεί να εντοπιστεί μια ευρύτερη βεντάλια θεμάτων όπως, για παράδειγμα, το μίσος, η εκδίκηση, η συγχώρεση, οι διακρίσεις και η ατομική ευθύνη του καθενός μας.

 Φέτος, πέρα από την Αθήνα, θα παρουσιαστεί σε άλλες δύο παραγωγές στην Κρήτη και τις Κυκλάδες. Ένας ακόμα όμορφος κύκλος έχει ξεκινήσει, καθώς στο ανέβασμα της Αθήνας, στο θέατρο Άβατον τον Μάρτιο του 2025, σκηνοθετεί το έργο μου μια φίλη, η Λίνα Αλτιπαρμάκη, τόσο παλιά όσο και αγαπημένη. Στο πλαίσιο αυτό, έχω τη χαρά να συζητώ τόσο μαζί της, όσο και με τους ηθοποιούς που μας τιμούν με τη συνεργασία τους, να παρευρίσκομαι στις πρόβες και να βλέπω νέες πτυχές του έργου μου να ζωντανεύουν -προσεχώς- επί σκηνής. Καλό μας ταξίδι.

Μάνος Κουνουγάκης

 

Σκηνοθετικό σημείωμα:

‘Το φίλεμα είναι πράξη φιλανθρωπίας. Ιερή προσφορά. Ας τους φιλέψουμε λοιπόν.’

Όταν πήρα το βιβλίο στα χέρια μου, ένιωσα περηφάνεια και χαρά, όταν το διάβασα σκέφτηκα πολλά. Ένα εξαιρετικό έργο, ενός εξαιρετικού φίλου. Όταν ένα χαλαρό Παγκρατιώτικο απόγευμα αποφασίσαμε πως θα το ανεβάσουμε, ναι, ήταν η αφετηρία μας. Και ξαφνικά βρέθηκα να συμβιώνω, σχεδόν, με τον συγγραφέα και με πέντε χαρακτήρες, εκ των οποίων ο καθένας, με τον δικό του ευεργετικό και ερμηνευτικό τρόπο, πετούσε το χαρτί του στο τραπέζι, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και έτσι πήραμε ζωή. Ο Γιόζεφ δεν είναι sapiens και θεωρεί τη φιλοξενία ιερή, χωρίς να λογαριάζει ποιον κερνάει. Η Άννα δεν ξέρει αν το σωστό είναι να τραπεζώσει ή να σκοτώσει τον εχθρό, οι κατακτητές, η Λοχαγός Μάουερ κι ο Διοικητής Κλίνσμαν κάνουν την απεχθή δουλίτσα τους και βιώνουν παράλληλα τις αντιθέσεις και τις ρωγμές τους, ο δοσίλογος ‘φίλος’ τους, ο Ιάκωβος, ενσαρκώνει το απόλυτο κακό. Ή μήπως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα; Ξέρει κανείς μας άραγε τη σωστή έκφραση της καλοσύνης, το τι σημαίνει καθήκον, αγάπη, μίσος, συγχώρεση, υπέρβαση, ματαίωση; Ξέρει κανείς μας άραγε τι ακριβώς σημαίνει το να είσαι άνθρωπος; Δεν θέλουμε να διδάξουμε το κοινό μας, ούτε να απαντήσουμε -ακριβώς- στα ερωτήματα αυτά. Μόνο να τα θέσουμε και να αναρωτηθούμε όλοι μαζί. Ας τους φιλέψουμε λοιπόν.

Ευχαριστούμε την ομάδα μας και όλους τους συντελεστές και φίλους του Φιλέματος για αυτό το όμορφο ταξίδι.

Λίνα Αλτιπαρμάκη

 

Συντελεστές:

Κείμενο: Μάνος Κουνουγάκης

Σκηνοθεσία: Λίνα Αλτιπαρμάκη

Μουσική: Χρήστος Γαλάνης, Γιάννης Σαρρής

Σύμβουλος Παραγωγής/ Casting: Κατερίνα Σταθοπούλου

Οπτική Ταυτότητα Παράστασης: Ιωάννης Κ. Τσίγκας

Φωτογραφίες: Κατερίνα Καραδημήτρη

Υπεύθυνη Φωτισμών/Σκηνικών: Αποστολία Ζησιμοπούλου

Video Art: Στέφανος Schultz

Υπεύθυνη επικοινωνίας: Γιώτα Δημητριάδη

Παίζουν: Αντώνης Βούλτσος- Δαμουλάκης (Διοικητής Κλίνσμαν), Ευγενία Μαραγκού (Λοχαγός Μαρία Μάουερ), Ντόρα Μάτσικα (Άννα), Νίκος Στεργιώτης (Ιάκωβος Μαγιάς) και Γιάννης Χαρμπάτσης (Γιόζεφ)

 

Πληροφορίες:

Πρεμιέρα 2ης σεζόν 10 Οκτωβρίου

Τελευταία παράσταση 28/11

Κάθε Παρασκευή στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ κανονικό (στο more και στο ταμείο του θεάτρου), 12 ευρώ

μειωμένο (φοιτητικό, ΑμεΑ, ανέργων, άνω των 65), 7 ευρώ ατέλεια ΣΕΗ

Προπώληση: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/filema-2os-xronos

Διάρκεια: 90 λεπτά

 

Θέατρο Άβατον

Διεύθυνση: Ευπατριδών 3, Αθήνα 118 54 / 5 λεπτά από το μετρό του Κεραμεικού

Τηλέφωνο: 21 0341 2689

Ανυπόφορη είναι για ακόμα μια φορά η κατάσταση στο Μετρό της Αθήνας, με τους πολίτες να καταγγέλλουν ανεπαρκή δρομολόγια.

Συγκεκριμένα, εικόνες από σήμερα το πρωί (20/10), απαθανατίζουν τον Σταθμό του Συντάγματος να «βουλιάζει» από κόσμο σε ώρα αιχμής.

Οι ανάγκες που υπάρχουν λόγω της αυξημένης κίνησης φαίνεται πως δεν καλύπτονται.

Οι καθυστερήσεις διαρκείς, με την οργή και τη αγανάκτηση του επιβατικού κοινού να αυξάνεται ολοένα και περισσότερο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ένα επιβάτης που κατήγγειλε τη σημερινή κατάσταση μέσα από ανάρτηση στο Facebook.

Η κατάσταση είναι οριακή και φαίνεται να μην πέφτει καρφίτσα λόγω του πλήθους κόσμου, όπως φάινεται σε φωτογραφίες που δημοσίευσε ο ραδιοφωνικός παραγωγός, Σπύρος Παγιατάκης, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, που αναφέρει πως «πηγαίνω στη δουλειά σαν σαρδέλα, αν καταφέρω να μπω σε βαγόνι».

Αναλυτικά η ανάρτησή του

«Σταθμός Σύνταγμα, κατεύθυνση Αεροδρόμιο, πρωί Δευτέρας 20/10 – 08:30. Καθημερινό το θέμα αλλά σήμερα ήταν το καλύτερο από όλα! Πηγαίνω στη δουλειά σαν σαρδέλα, αν καταφέρω να μπω σε βαγόνι, και κάτι ταλαίπωροι τουρίστες προσπαθούν να πάνε στο αεροδρόμιο (και αυτή είναι η τελευταία εικόνα τους από την Αθήνα). Υπερβολικά αραιά δρομολόγια για τόσο πολύ κόσμο» έγραψε κάνοντας αναφορά στο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών και στον υπουργό Χρίστο Δήμα.

«Το Συνέδριο για το Ιράν»

του Ivan Vyrypaev

 

Από την Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων

σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη

 

Δευτέρα 27 & Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2025 στις 20:00,

στο Metropolitan: The Urban Theater,

στο πλαίσιο του 60ού Φεστιβάλ Δημητρίων

 

Μετά από τη σαρωτική πορεία της προηγούμενης σεζόν στην Αθήνα, όπου σημείωσε δύο εξαιρετικά επιτυχημένους κύκλους παραστάσεων στο ΠΛΥΦΑ και στο Θέατρο ΠΟΡΕΙΑ, «Το Συνέδριο για το Ιράν» του Ivan Vyrypaev, η παραγωγή της Ορχήστρας των Μικρών Πραγμάτων σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη, έρχεται στη Θεσσαλονίκη και το Metropolitan: The Urban Theater για δύο παραστάσεις στις 27 και 28 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο του 60ού Φεστιβάλ Δημητρίων που διοργανώνει η Διεύθυνση Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Γραμμένο το 2018 και τοποθετημένο στη Δανία, τη χώρα με τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον κόσμο, το έργο του Vyrypaev μας μεταφέρει σε ένα συνεδριακό αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, όπου εννέα μέλη της εγχώριας πνευματικής ελίτ συναντιούνται για να συζητήσουν το περίπλοκο Ιρανικό Ζήτημα και τη διένεξη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Πολύ γρήγορα, όμως, το «Συνέδριο για το Ιράν» μετατρέπεται σε ένα «Συνέδριο για το Εμείς» και σε μια αντιπαράθεση διαφορετικών αντιλήψεων γύρω από το σύμπαν, την ανθρώπινη ύπαρξη και το αιώνιο ερώτημα: ποιο είναι τελικά το νόημα της ζωής;

- «Και τι να κάνω, λοιπόν;»

- «Ό,τι κάνουμε και οι υπόλοιποι – να κλάψεις και ν’ αγαπήσεις.»

Μέσα από έναν «πυρετικό» λόγο που περνά από τη φιλοσοφία στην επιστήμη και από τη συντηρητική στην προοδευτική σκέψη, το έργο του Vyrypaev συνδέει το «πολιτικό» με το «προσωπικό» αναζητώντας τις βαθύτερες αιτίες που μας έχουν οδηγήσει στο σήμερα. Σε μια εύθραυστη εποχή που ο κόσμος μας συγκλονίζεται από έναν πόλεμο και μια γενοκτονία που συμβαίνουν δίπλα μας και που το ρήγμα του διχασμού βαθαίνει ολοένα και πιο πολύ, τα ερωτήματα του έργου αποκτούν τρομακτική επικαιρότητα: πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε πραγματικά, πώς μπορούμε να αγαπήσουμε, πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε;

«Εντελώς ειλικρινά, δεν μπορούσα καλά καλά να βγάλω μιαν άκρη. Γιατί ζω;»

Τι σημαίνει να ζεις; Υπάρχει απάντηση στο παντοτινό αυτό ερώτημα; Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων προσκαλεί το κοινό σε μια παράσταση-συνέδριο, μέσα από την οποία οι θεατές θα έρθουν σε επαφή με εννέα ομιλητές που, προσπαθώντας να εξηγήσουν τον κόσμο γύρω τους, βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κόσμο μέσα τους.

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο: Ivan Vyrypaev

Μετάφραση: Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου

Σκηνοθεσία: Χρήστος Θεοδωρίδης

Δραματουργία: Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου – Χρήστος Θεοδωρίδης

Χορογραφία: Ξένια Θεμελή

Σκηνικά – Κοστούμια: Τίνα Τζόκα

Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Θεοδωρίδης

Σχεδιασμός φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας

Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Κυριακή Φόρτη

Φωτογραφίες – Video – Γραφιστικός σχεδιασμός: ThatLongBlackCloud

Οργάνωση παραγωγής: Άννα Τιαγκουνίδου

Επικοινωνία: Λία Κεσοπούλου

Παραγωγή: Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων

 

ΠΑΙΖΟΥΝ (με αλφαβητική σειρά)

Ελευθερία Αγγελίτσα, Πάρης Αλεξανδρόπουλος, Ξένια Θεμελή, Γιώργος Κισσανδράκης, Άρης Λάσκος, Δημήτρης Μανδρινός, Μάριος Μάνθος, Χρυσή Μπαχτσεβάνη, Μιχάλης Πητίδης, Βασίλης Τρυφουλτσάνης, Νίκη Χρυσοφάκη

 

Η παράσταση πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Θερμές ευχαριστίες στο ΠΛΥΦΑ για την ευγενική παραχώρηση μέρους του σκηνικού.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Χώρος: Metropolitan: The Urban Theater, Αλ. Φλέμινγκ 2, Θεσσαλονίκη (Στάση Μετρό: Φλέμινγκ)

Παραστάσεις: Δευτέρα 27 και Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2025 στις 20:00

Διάρκεια παράστασης: 145’ (με διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων: 18€ κανονικό | 14€ μειωμένο (φοιτητών, ανέργων, άνω των 65) | 8€ ατέλεια ηθοποιών και σπουδαστών δραματικών σχολών (μόνο από το ταμείο του θεάτρου)

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.ticketservices.gr/event/metropolitan-urban-theater-to-synedrio-gia-to-iran/?lang=el

Περισσότερα:

Facebook page / Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων: https://www.facebook.com/OrchestraTwnMikrwnPragmatwnLittleThingsOrchestra

Instagram / Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων: https://www.instagram.com/__littlethingsorchestra/

 

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

«Η σκηνοθεσία του Χρήστου Θεοδωρίδη και οι δέκα εξαίσιες ερμηνείες έρχονται να δείξουν πώς μία παράσταση τόσο "στατική" μπορεί να είναι τόσο σαρωτική.» [Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα]

«Η παράσταση καταφέρνει να καθηλώσει με την απλότητά της, αποδεικνύοντας ότι η δύναμη του θεάτρου δεν βρίσκεται στις υπερβολές, αλλά στην ουσιαστική επικοινωνία ιδεών και συναισθημάτων.» [Γεωργία Οικονόμου, News24/7]

«Αν λογαριάσουμε το πολύ σύγχρονο ρεπερτόριο, δεν θα ήταν υπερβολή να επισημάνουμε ότι πρόκειται για το πλέον καίριο θεατρικό κείμενο στη σεζόν που διανύουμε τουλάχιστον, κείμενο βαθύτατα πολιτικό, στοχαστικό και υπαρξιακό συνάμα, με υποψιασμένο φιλοσοφικό υπόστρωμα και διευρυμένη ματιά, το οποίο ακτινογραφεί την τρέχουσα πραγματικότητα, τη σημερινή ζωή, τον εαυτό μας, τον πλανήτη μας.» [Γρηγόρης Μπέκος, Το Βήμα]

«Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων, με την καθοδήγηση του σκηνοθέτη Χρήστου Θεοδωρίδη και έναν δεμένο και σμιλεμένο θίασο νέων, προικισμένων ερμηνευτών, δημιουργεί ένα σκηνικό επίτευγμα, με λίγα μέσα και πολλή ψυχή.» [Μαρία Κατσουνάκη, Η Καθημερινή]

«Δεν θυμάμαι να έχω δει μέχρι σήμερα παραγωγή αυτής της ομάδας που να μη με έχει εκπλήξει. Νομίζω πως το μυστικό της «Ορχήστρας» βρίσκεται στο ότι κάθε παράστασή της βασίζεται στην ειλικρινή εμπλοκή των μελών της, στην ισότιμη συμμετοχή στη σκηνική δραματουργία (Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου και Χρήστος Θεοδωρίδης εδώ), στην ώριμη μα και ανιδιοτελή ανάπτυξη κάθε ηθοποιού στον ρόλο-θέση του.» [Γρηγόρης Ιωαννίδης, Η Εφημερίδα των Συντακτών]

«Ένα διανοητικό-παραστασιακό στοίχημα απόλυτα κερδισμένο. Μια παράσταση που σε ταρακουνά και σε κάνει να σκεφτείς τη δική σου θέση και άποψη για όλα αυτά τα ζητήματα, που σε απασχολεί πολύ καιρό μετά.» [Γιώργος Μητρόπουλος, Euronews]

«Εμπνευσμένη διαχείριση ενός ακόμα δείγματος της ιδιότυπης πολιτικής γραφής του Βιριπάγιεφ από τον Χρήστο Θεοδωρίδη που αναδεικνύεται και από το ερμηνευτικά εξεγερμένο ensemble των ηθοποιών του.» [Στέλλα Χαραμή, Monopoli]

«[...] η παράσταση «ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΙΡΑΝ» είναι υποδειγματική με κουρδισμένη σκηνοθεσία, κουρδισμένους ηθοποιούς, κουρδισμένο λόγο. Τίποτα περιττό στη σκηνογραφία (Τίνα Τζόκα), στα φώτα (Τάσος Παλαιορούτας), στη δραματουργική επεξεργασία (Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου). Με ταρακούνησε και ως άνθρωπο και ως θεατή…» [Ντίνα Καρρά, Only Theater]

«[...] η παράσταση, στα τελευταία λεπτά της, προτείνει πανηγυρικά τη δική της απάντηση: οι σύνεδροι (μαζί και ο συντονιστής), αναστατωμένοι από το ποιητικό ξέσπασμα της πιστής ποιήτριας, ξεχνούν τους ρόλους, τους διαπληκτισμούς, τις διαφορές τους, κι ενώνονται σ’ ένα συντονισμένο χορευτικό κύμα που σαρώνει την αίθουσα ρυθμικά, παρασύροντάς μας σε κείνη τη Χώρα όπου τα σώματα βρίσκουν την ελευθερία τους πέρα από τις φλυαρίες και τις ιδεολογίες, στην καθαρή ηδονή της συνεύρεσης και της επαφής, ενός συλλογικού παλμού που μας ξεσηκώνει.» [Λουίζα Αρκουμανέα, LiFO]

«Ο Χρήστος Θεοδωρίδης θεατροποίησε εύστοχα ένα δύσκολα διαχειρίσιμο - ώστε να γίνει ελκτικό - θεατρικό έργο, μπαίνοντας στο μεδούλι του, με τη συμβολή πρωτίστως των ηθοποιών του, αφού πάνω τους βασίζεται η μεταφορά όλων όσων θίγει ο Βιριπάγιεφ. Η χορογραφία της Ξένιας Θεμελή και ο τρόπος που εντάσσεται στη διάρκεια της παράστασης γίνεται η ανάσα, η απελευθέρωση, η «ελευθερία από τον εαυτό μας».

Ένα έργο σύγχρονο, ουσιαστικό, βαθύ, στοχαστικό, μια παράσταση που το ανέδειξε με απλότητα, αμεσότητα, πάθος –με τον καλύτερο τρόπο.» [Όλγα Σελλά, Ο Αναγνώστης]

 «Στην ευρηματική, και πάλι, σκηνοθεσία του Χρήστου Θεοδωρίδη, και με ερμηνείες συναρπαστικές, το έργο του Βιριπάγιεφ ευτυχεί, βρίσκοντας τη θεατρική του ουσία και ανοίγοντας ένα διάλογο κατεπείγοντα, που ξεκινά από το πολιτικό για να φτάσει –όπως πρέπει– στο προσωπικό.» [Ηρώ Κουνάδη, In2life]

«Στο τέλος της εξαιρετικής παράστασης όλοι οι σύνεδροι θα σηκωθούν, ο ένας μετά τον άλλον, για να χορέψουν πυρετωδώς την όμορφη χορογραφία της Ξένιας Θεμελή, να μετατρέψουν τα ερωτήματα σε παραισθησιογόνα ύλη βακχικού πανηγυριού και να αφήσουν το κοινό να χειροκροτεί με μιαν επίγευση υψηλής πνευματικής απόλαυσης και θαυμασμού.» [Νίκος Ξένιος, Bookpress]

«Τόσο το εξαιρετικό έργο του Ιβάν Βιριπάγιεφ όσο και η συγκλονιστική παράσταση που σκηνοθετεί ο Χρήστος Θεοδωρίδης, εκκινούν από την καθ’ εικόνα και ομοίωση εκδοχή ενός επιστημονικού συμποσίου με απρόβλεπτες προεκτάσεις και αναπάντεχη κορύφωση. Ο αναγνώστης/ακροατής/θεατής βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση, ταυτίζεται, συμφωνεί, διαφωνεί, εξοργίζεται, αναζητά εναγωνίως απαντήσεις.» [Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης, Η Εποχή]

«Το Συνέδριο για το Ιράν, με την βαθιά εστιασμένη σκηνοθετική ματιά του Χρήστου Θεοδωρίδη, με την φαντασία και την ευαισθησία του, γίνεται μια συλλεκτική παράσταση, μια παράσταση-κόσμημα.» [Λένα Σάββα, Θεατρο.gr]

 

ΝΙΚΟΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Πριν λίγες μέρες, ο κ. Λεωνίδας Κουρσούμης, ένας εκ των τριών ιδρυτών του Παλαιοβιβλιοπωλείου των Αστέγων, έκανε την εξής ανάρτηση:

“Συνεχίζω να σας παρακαλώ για να μας στηρίξετε στο παλαιοβιβλιοπωλείο στην οδό Αστυδάμαντος 11. Πρέπει να λύσουμε το θέμα με την έξωση στην αποθήκη. Το κάθε ένα ευρώ είναι πολύτιμο για να μπορέσουμε να πληρώνουμε το ηλεκτρικό και το νοίκι και στο παλαιοβιβλιοπωλείο. Σας παρακαλώ εάν μπορείτε να μας στηρίξετε. Δεν θέλουμε να κλείσουμε. Σας χιλιοπαρακαλώ”

Η ROSA πήγε στο Παγκράτι, στην οδό Αστυδάμαντος 11, όπου βρίσκεται το βιβλιοπωλείο και μίλησε μαζί του σχετικά με την έκκληση του και το μέλλον του βιβλιοπωλείου. Το βιβλιοπωλείο που άνοιξε πριν από εξι χρόνια στην οδό Πειραιώς και πριν από ενα χρόνο συνέβη η κλοπή περίπου 8 χιλιάδων βιβλίων. Βιβλία, που όπως είχε δηλώσει τότε ο κ. Κουρσούμης, “αν μου τα ζητούσαν θα τους τα έδινα”.

Το Παλαιοβιβλιοπωλείο των Αστέγων διατηρεί αυτή τη στιγμή ένα φυσικό κατάστημα στην Αστυδάμαντος με περίπου 20 χιλιάδες τίτλους αλλα και μια αποθήκη με 90.000 βιβλία. Καθώς τα έσοδα δεν είναι τόσα για να συντηρούν αυτή την αποθήκη, καθυστέρησαν κάποια μισθώματα και υπάρχει διαδικασία έξωσης από τον ιδιοκτήτη. Δε μιλάμε για κάποια επιχείρηση με μεγάλα κεφάλαια, οπότε η ανάθεση σε κάποιο δικηγόρο της υπόθεσης έχει ένα κόστος που δε μπορούν να σηκώσουν. Κι αυτό που ζητάνε στην ουσία ειναι μια μικρή αναβολή της έξωσης μέχρι να βρουν πιο οικονομικό χώρο να στεγάσουν τα βιβλία. Να σημειωθεί πως έχουν απευθυνθεί σε πολλούς δήμους ώστε να δωρίσουν βιβλία για δημοτικές βιβλιοθήκες, αλλά δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση.

Αφού λυθεί το πρόβλημα της αποθήκης, επόμενός τους στόχος είναι να φτιάξουν ένα e-shop, κάτι που θα λύσει τα χέρια σε πολύ κόσμο που θέλει να αγοράσειι αλλα βρίσκεται μακρυά. Γι΄αυτό και ζητάνε τη στήριξη του κόσμου. Αλλά ζητάνε και στήριξη από κάποιον δικηγόρο να τους καθοδηγήσει για το πώς θα πετύχουν αυτή τη μικρή αναβολή της έξωσης. Τα βιβλία κατα μέσο όρο κοστίζουν 3 ευρω.

Σε μια κοινωνία όπου βασιλεύει το λαμπερό, το γυαλιστερό, το εφήμερο, για αρκετό κόσμο η φράση “παλαιοβιβλιοπωλείο αστέγων” δημιουργεί μια εικόνα βιβλίων παλιών, βρόμικων και φθαρμένων, όπως συναντάμε μερικές φορές σε υπαίθριους πάγκους. Όμως τα πράγματα δεν ειναι ετσι σ’ αυτό το βιβλιοπωλείο της Αστυδάμαντως. Έναν άψογο, καθαρό, ζεστό και όμορφο χώρο με βιβλία σε κατάσταση καινούργιου. Κάποια απλά διαβασμένα, κάποια αμεταχειριστα. Κάποια άλλα, σπάνια και δυσεύρετα. Βιβλία που βρίσκονταν σε μια βιβλιοθήκη και περίμεναν κάποιον/α να τα ανασύρει και να τα διαβάσει. “Γίνεται διαλογή στα βιβλία πριν μπουν στο ράφι”, μας λεει ο κ. Λεωνίδας.

Το Παλαιοβιβλιοπωλείο των Αστέγων λειτουργεί Δε-Πα 11πμ-4μμ και Σάββατο 11πμ-3μμ.

Πηγή: rosa.gr

Το Aristophobia Nervosa της Lia Hide, διεκδικεί την απαιτητική κατηγορία Spoken Word/Poetry των 67ων GRAMMYs® 2025,  σηματοδοτώντας μια νέα εποχή για την παρουσία της ελληνικής γλώσσας στα GRAMMYs®.

Η δουλειά της Lia Hide, με τις ρίζες της στο avant-pop και το dark pop, μεταμορφώνει την ποίηση σε μουσικό τοπίο, φέρνοντας την αφήγηση και τον ήχο σε μια εύθραυστη αλλά εκρηκτική ισορροπία. Ο πρώτος ελληνόφωνος δίσκος της Αθηναίας τραγουδοποιού είναι ένα αλμπουμ μουσικά προκλητικό και σύνθετο ενώ αναμειγνύει dark pop, fusion και post-rock, δημιουργώντας ένα ηχητικό ταξίδι για τολμηρούς ακροατές.

Με 5 αγγλόφωνα άλμπουμ, μουσική για τον χορό και το θέατρο, αλλεπάλληλες περιοδείες στην Ευρώπη και εμφανίσεις στην Αμερική και πιο πρόσφατα στην Κίνα, η πολυβραβευμένη Lia Hide έχει ήδη χαράξει το δικό της αποτύπωμα κυρίως στο εξωτερικό έχοντας συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Κ.Βήτα, Die Krups, Kadebostany, Kovacs, Front242, the March Violets, Blak Uhuru, Karen Souza, Ida Nielsen, Zola Jesus, Tricky). 

Το άλμπουμ κυκλοφορεί σε συνεργασία με το Institute for Experimental Arts.