Ο Πάνος Ρούτσι ανακοίνωσε την απόφασή του να βρίσκεται καθημερινά, από την Κυριακή 26 Οκτωβρίου, στην πλατεία Συντάγματος και στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Όπως δήλωσε, θα στέκεται στο σημείο όπου γράφτηκε με κόκκινη μπογιά το όνομα του παιδιού του και όλων των παιδιών που χάθηκαν άδικα. Ο Ρούτσι, που πρόσφατα πραγματοποίησε 23ήμερη απεργία πείνας, κάλεσε όσους τον στήριξαν αυτό το διάστημα να συνεχίσουν να βρίσκονται δίπλα του κάθε βράδυ, για να τιμήσουν τα ονόματα των θυμάτων και να διατηρήσουν ζωντανή τη μνήμη τους.

«Να είμαστε όλοι μαζί, γιατί το χρωστάμε στα παιδιά που χάσαμε και στους εαυτούς μας», τόνισε, υπογραμμίζοντας ότι η στάση της κυβέρνησης αποτελεί, όπως είπε, “πράξη εκδίκησης” που δεν πρέπει να περάσει. Ο Ρούτσι απηύθυνε επίσης μήνυμα προς τον πρωθυπουργό, καλώντας τον να μην προκαλέσει εντάσεις με τον κόσμο που θα συγκεντρωθεί ειρηνικά στο Σύνταγμα. Με τη συνεχή παρουσία του στο κέντρο της Αθήνας, ο πατέρας επιδιώκει να κρατήσει ζωντανό το αίτημα για δικαιοσύνη και να μετατρέψει τον προσωπικό του αγώνα σε συλλογική πράξη μνήμης και αξιοπρέπειας.

Αυτή τη σεζόν, το θέατρο ARROYO, διοργανώνει ένα μεγάλο, πολύχρωμο πάρτι για τα γενέθλια του Γούφη. Καλεσμένα, όλα τα βρέφη και τα πολύ μικρά παιδιά από 6 μηνών έως και 2 ετών. Αν θέλετε να περάσετε ποιοτικό χρόνο με τα μικρά σας. Να τους προσφέρετε μια αξέχαστη θεατρική εμπειρία. Να χτίσετε από κοινού μνήμες και να τα βοηθήσετε με τρόπο διασκεδαστικό ν’ αναπτύξουν πολύτιμες δεξιότητες, σπεύστε να κλείσετε τα εισιτήριά σας! Η παράσταση «Θα σ’ αγαπώ και του χρόνου» μετά την επιτυχία της 1ης χρονιάς, ξεκινά και πάλι! Το κείμενο και τη σκηνοθεσία υπογράφει η Νάντια Δαλκυριάδου, συν-δημιουργός της επιτυχημένης βρεφικής παράστασης «Θα βγω από τ’ αυγό» που παίχτηκε για 5 χρόνια. «Θα σ’ αγαπώ και του χρόνου» Θέατρο για βρέφη και πολύ μικρά παιδιά από 6 μηνών έως και 2 ετών Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Νάντια Δαλκυριάδου Πρεμιέρα: 11 Οκτωβρίου 2025 Προπώληση: https://t.ly/Kv_dj Προσφορά προπώλησης Έως και 10/10 τα εισιτήρια για έναν γονέα και ένα παιδί, από 18 € θα κοστίζουν 15 € Η προσφορά ισχύει για οποιαδήποτε ημερομηνία επιλογής εισιτηρίου. Ο Γούφης είναι ένας σκύλος έξυπνος και παιχνιδιάρης, και σήμερα έχει γενέθλια! Οι φίλοι του, Λώνα η χελώνα και Φαίδων ο παπαγάλος σκαρώνουν πίσω από την πλάτη του ένα πάρτι έκπληξη. Αυτός, βέβαια, νομίζει πως τον ξέχασαν και είναι πολύ στεναχωρημένος. Εκείνοι όμως, με τη βοήθεια μαμάδων και παιδιών, τα έχουν όλα έτοιμα. Και τούρτα και δώρα και εύθυμες μουσικές! Άλλωστε, γι’ αυτό είναι πάντα εδώ οι φίλοι: Για να δώσουν αξία στην κάθε μας μέρα, να χαρούν με τις νίκες μας και να μας στηρίξουν στα δύσκολα. Να μας καμαρώνουν να μεγαλώνουμε και να δημιουργούμε μαζί αναμνήσεις.  Ένα ασφαλές περιβάλλον για βρέφη Το θέατρο «ARROYO» στρώνει το μεγάλο του χαλί, απλώνει τις αφράτες μαξιλάρες και υποδέχεται μωρά, γονείς, γιαγιάδες και παππούδες, θείους/θείες, νονές και νονούς σε μια τρυφερή, διαδραστική παράσταση, γεμάτη χρώματα και πρωτότυπη μουσική. Το «Θα σ’ αγαπώ και του χρόνου» είναι ειδικά σχεδιασμένο για πολύ μικρά παιδιά, από 6 μηνών έως 2 ετών. Δηλαδή για θεατές που μπορεί να μην μιλούν ακόμη, ξέρουν όμως ν’ ακούν, να πιάνουν, να αισθάνονται και να χαίρονται με την καρδιά τους. Μέσα από τα ποικίλα ερεθίσματα, ο άρτια εκπαιδευμένος θίασος βοηθά τους μικρούς θεατές ν’ αυξήσουν την παρατηρητικότητά τους, ν’ αναπτύξουν τη λεπτή κινητικότητα, να διεγείρουν τη φαντασία και ν’ αλληλεπιδρούν αποτελεσματικά με το περιβάλλον. Όλα αυτά, σ’ ένα ασφαλές και άνετο περιβάλλον.  Ταυτότητα παράστασης Θα σ’ αγαπώ και του χρόνου Πρεμιέρα: Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2025   Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Νάντια Δαλκυριάδου Επιμέλεια κίνησης: Μαρίνα Μαυρογένη Μουσική επιμέλεια & πρωτότυπη μουσική: Οδυσσέας Γκάλλιος Σκηνικά - Κοστούμια: Ιωάννα Κωνσταντινίδη Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης Βοηθός Σκηνογράφου: Κατερίνα Κωνσταντινίδη Φωτογραφίες/ trailer: Αγάπη Καλογιάννη Φωτισμοί: Γιώργος Ψυχράμης Σχεδιασμός Αφίσας: Στέφανος Μιχαηλίδης Παραγωγή: ΚΑΡΑΚ ΑΜΚΕ Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will  Παίζουν: Μάγια Βασιλάκη, Μαρία Δερεμπέ, Κωνσταντίνα Καραχρήστου Διάρκεια παράστασης: 45’ Πού: Θέατρο ARROYO, Μεγάλου Αλεξάνδρου 128 , Κεραμεικός (350μ. από μετρό στάση Κεραμεικός). Πληροφορίες 6944 189698, 6943 224305 Πρεμιέρα: Από 11 Οκτωβρίου 2025 Πότε: Κάθε Σάββατο στις 10:30, 12:00 και 13:30 Τιμές εισιτηρίων: 18 € (1 γονιός και 1 μωρό), 28 € (2 ενήλικες με 2 παιδιά), 15 € ( 1 ενήλικας με κάρτα ανεργίας κ 1 παιδί) 7 € (επιπλέον συνοδός) Απαραίτητη η κράτηση θέσεων Πληροφορίες:6944189698 , 6943224305 Προπώληση: MORE.COM

ΚΩΣΤΑΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Η αλλαγή της ώρας, δηλαδή η μετάβαση από τη χειμερινή στη θερινή και αντίστροφα, παραμένει σε ισχύ στην Ελλάδα, όπως και στα περισσότερα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά το γεγονός ότι έχει χαρακτηριστεί «ξεπερασμένη» πρακτική και υπάρχουν σαφείς επιστημονικές ενδείξεις ότι προκαλεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνει.

Η Ελλάδα βρίσκεται στη ζώνη Ανατολικής Ευρώπης (UTC+2 τον χειμώνα και UTC+3 το καλοκαίρι) και κάθε χρόνο οι δείκτες των ρολογιών μετακινούνται την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου και του Οκτωβρίου. Παρότι το 2018 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε την οριστική κατάργηση της αλλαγής της ώρας και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε το 2019 τη λήξη του μέτρου έως το 2021, η διαδικασία «πάγωσε» στο Συμβούλιο της Ε.Ε., καθώς τα κράτη-μέλη με το πρόσχημα της καραντίνας για την πανδημία του κορονοΐου δεν κατέληξαν σε κοινή στάση για το αν θα διατηρήσουν μόνιμα τη θερινή ή τη χειμερινή ώρα. Έτσι, η αλλαγή συνεχίζεται έως σήμερα και στην Ελλάδα, χωρίς να βρίσκεται σε εξέλιξη κάποια χρονική δέσμευση για κατάργηση.

Ωστόσο, όλο και περισσότεροι επιστήμονες και μελέτες κορυφαίων πανεπιστημίων θεωρούν πλέον ότι η αλλαγή της ώρας είναι μια πρακτική που ανήκει στο παρελθόν και πρέπει να καταργηθεί. Είχε θεσπιστεί αρχικά για λόγους εξοικονόμησης ενέργειας και καλύτερης αξιοποίησης του φυσικού φωτός, όμως οι σύγχρονες συνθήκες — με τεχνητό φωτισμό, σταθερά ωράρια και 24ωρη δραστηριότητα — έχουν περιορίσει τα υποτιθέμενα οφέλη της.

Αυξημένα καρδιαγγειακά επεισόδια

Το Harvard Health Publishing, το Stanford Medicine και το Johns Hopkins, καταδεικνύουν ότι η εναλλαγή της ώρας επηρεάζει αρνητικά τον ανθρώπινο οργανισμό, διαταράσσοντας τον κιρκαδιανό ρυθμό, το λεγόμενο «βιολογικό ρολόι», που ρυθμίζει τον ύπνο, την εγρήγορση και τη λειτουργία πολλών ορμονικών και νευρικών μηχανισμών. Μετά την αλλαγή της ώρας, ιδίως την εαρινή, έχουν καταγραφεί αυξημένα περιστατικά καρδιαγγειακών επεισοδίων, εγκεφαλικών, τροχαίων ατυχημάτων και μειωμένης απόδοσης στην εργασία.

Χειμερινό ή θερινό ωράριο;

Ο Αμερικανικός Οργανισμός Ιατρικής Ύπνου (AASM) έχει προτείνει μόνιμη καθιέρωση της χειμερινής ώρας (αυτή που έχουμε από Οκτώβριο έως Μάρτιο) ως πιο συμβατής με τον ανθρώπινο βιορυθμό, ενώ ευρωπαϊκές μελέτες επισημαίνουν ότι η σταθερότητα στην ώρα βοηθά την υγεία και μειώνει το κοινωνικό jet lag, δηλαδή τη χρονική ασυμφωνία μεταξύ της κοινωνικής και της βιολογικής ώρας.

Δεν ασχολούμαστε στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα, η δημόσια συζήτηση παραμένει περιορισμένη, αν και η επιστημονική κοινότητα έχει εκφράσει ανησυχίες για τις επιπτώσεις της διπλής αλλαγής. Το βασικό εμπόδιο στην κατάργηση είναι η ανάγκη συντονισμού με τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης· αν μια χώρα προχωρούσε μόνη της, θα δημιουργούνταν δυσκολίες στις μεταφορές, στο εμπόριο και στην καθημερινή συνεργασία με τις γειτονικές χώρες. Για τον λόγο αυτό, η Ελλάδα συνεχίζει να εφαρμόζει το σύστημα όπως έχει, αναμένοντας την κοινή ευρωπαϊκή απόφαση.

Τι θα άλλαζε στην Ελλάδα αν... αλλάζαμε;

Τι θα άλλαζε όμως εάν η Ελλάδα διαχώριζε τη θέση της ή ακολουθούσε την ώρα των υπολοίπων κρατών της Ευρώπης;

Κατ΄αρχήν υπάρχουν προτάσεις που αφορούν όχι μόνο την κατάργηση της αλλαγής της ώρας αλλά και την επανεξέταση της ζώνης ώρας της Ελλάδας, με ορισμένους ερευνητές να προτείνουν τη μετακίνηση προς την κεντρική ευρωπαϊκή ώρα (UTC+1), ώστε να εναρμονίζεται καλύτερα με τη φυσική ηλιακή ώρα και τις οικονομικές δραστηριότητες της Ευρώπης. Μέχρι σήμερα, ωστόσο, δεν υπάρχει επίσημη κυβερνητική απόφαση ή χρονοδιάγραμμα για τέτοια μεταβολή. Αν η Ελλάδα κρατούσε μόνιμα την ίδια ώρα με την υπόλοιπη Κεντρική Ευρώπη (δηλαδή αν μετακινούνταν από τη ζώνη UTC+2 στη UTC+1, όπως η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία), θα υπήρχαν αρκετές πρακτικές, κοινωνικές, οικονομικές και βιολογικές συνέπειες, θετικές και αρνητικές.

Ανατολή στις 08:30 και δύση στις 22:00

Πρώτα απ’ όλα, μια τέτοια αλλαγή θα σήμαινε ότι οι ώρες της ανατολής και της δύσης του ήλιου στην Ελλάδα θα μετακινούνταν μία ώρα αργότερα σε σχέση με το σημερινό καθεστώς. Αυτό σημαίνει ότι, για παράδειγμα, τον χειμώνα ο ήλιος στην Αθήνα θα ανέτειλε γύρω στις 8:30 το πρωί αντί για 7:30, ενώ το καλοκαίρι θα έδυε περίπου στις 22:00 αντί για 21:00. Με άλλα λόγια, οι πρωινές ώρες θα ήταν πιο σκοτεινές, αλλά τα απογεύματα θα είχαν περισσότερο φως. Αυτό μπορεί να φαίνεται ελκυστικό για την καθημερινότητα και την αναψυχή, αλλά θα είχε συνέπειες στην πρωινή εγρήγορση, την εκπαίδευση, και τον ρυθμό ύπνου των ανθρώπων.

Το social jet lag

Από άποψη υγείας και βιολογικού ρολογιού, οι περισσότεροι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι ώρες φωτός το πρωί είναι πιο σημαντικές για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού από το να έχουμε περισσότερο φως το βράδυ. Ο άνθρωπος έχει εξελικτικά προγραμματιστεί να ξυπνά με το φως της ημέρας, και η καθυστέρηση της ανατολής μπορεί να δημιουργήσει μεγαλύτερη ασυμφωνία ανάμεσα στο φυσικό και το κοινωνικό ωράριο — αυτό που οι επιστήμονες ονομάζουν social jet lag. Αυτό σημαίνει ότι η αλλαγή σε ώρα UTC+1 πιθανόν να επιβάρυνε τον ύπνο και τη συγκέντρωση των ανθρώπων, ειδικά τον χειμώνα, όταν τα σχολεία και οι εργασίες ξεκινούν πριν προλάβει να ξημερώσει.

Εκτός «συγχρονισμού» η Ελλάδα

Ωστόσο, υπάρχουν και οικονομικά και λειτουργικά πλεονεκτήματα. Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται μία ώρα μπροστά από τις κύριες οικονομίες της Ευρώπης. Αυτό σημαίνει ότι οι χρηματιστηριακές συναλλαγές, οι επιχειρηματικές επικοινωνίες και ορισμένες μεταφορικές ή τηλεπικοινωνιακές δραστηριότητες γίνονται «εκτός συγχρονισμού». Αν η Ελλάδα είχε κοινή ώρα με τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, θα υπήρχε καλύτερη συντονισμένη λειτουργία με τις ευρωπαϊκές αγορές, τις εταιρείες, τις πτήσεις και τις μεταφορές. Επίσης, για τους τουρίστες από την Κεντρική Ευρώπη, η χώρα θα ήταν χρονικά πιο «οικεία», κάτι που ίσως διευκόλυνε τον τουρισμό και τη λειτουργία διεθνών επιχειρήσεων.

Περίοδος προσαρμογής

Στο πολιτισμικό επίπεδο, η αλλαγή αυτή θα έφερνε την Ελλάδα πιο κοντά στις ευρωπαϊκές χώρες ως προς το ωράριο ζωής (φαγητό, ψυχαγωγία, εργασία), αλλά θα απαιτούσε μια μεταβατική περίοδο προσαρμογής, ειδικά για τον τρόπο που έχουν διαμορφωθεί οι ελληνικές συνήθειες — οι οποίες παραδοσιακά είναι πιο «αργές» (π.χ. δείπνο αργά το βράδυ, ζωή που εκτείνεται ως αργά). Γενικά η μετακίνηση της Ελλάδας στη ζώνη UTC+1 θα ευθυγράμμιζε οικονομικά και θεσμικά τη χώρα με την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά θα απομάκρυνε τον φυσικό χρόνο (την ώρα που ανατέλλει και δύει ο ήλιος) από τον κοινωνικό ρυθμό της.

Το ΑΙ και οι αλλαγές ζήτημα... χρόνου

Οι επιστήμονες του ύπνου θεωρούν ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία, ενώ από την άλλη, οικονομολόγοι και αναλυτές των μεταφορών βλέπουν οφέλη στην ενοποίηση των ωραρίων. Επομένως, το ζήτημα είναι ισορροπίας: Η Ελλάδα θα κέρδιζε σε ευρωπαϊκό συγχρονισμό, αλλά πιθανόν να έχανε σε βιολογική αρμονία με το φως της ημέρας — ένα δίλημμα που εξηγεί γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει καταλήξει ακόμη σε κοινή απόφαση αν και η επιστημονική κοινότητα επισημαίνει πως όσο προχωρά η ταχύτητα των ρυθμών ζωής και της εξέλιξης των υπηρεσιών που πηγάζουν από ΑΙ οι αλλαγές και στη ώρα είναι ζήτημα χρόνου.

Πηγή: ethnos.gr

α Στενά Παπούτσια στον Νέο Ακάδημο

Το έργο «Τα Στενά Παπούτσια» της Ζωρζ Σαρή ανεβαίνει στο θέατρο Νέος Ακάδημος σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καλογιάννη. Μια παράσταση με συγκίνηση και χιούμορ για την αθωότητα και τις ανησυχίες των παιδιών, καθώς βαδίζουν προς την εφηβεία.

Στα «Στενά Παπούτσια», τα παιδιά παίζουν μαζί, ονειρεύονται τα ίδια όνειρα και ανακαλύπτουν τη δύναμη της φιλίας, σε μια ιστορία που αποδίδει με ζωντάνια την ατμόσφαιρα της νησιωτικής ζωής.

Η παράσταση της Αθανασίας Καλογιάννη, με μουσική, τραγούδια και αισιόδοξη ματιά, δίνει στο διαχρονικό έργο της Ζωρζ Σαρή μία νέα πνοή, ζωντανεύοντας τις περιπέτειες, τα γέλια και τις μικρές επαναστάσεις των ηρώων της. Μια θεατρική εμπειρία χαρούμενη και συγκινητική, που θα αγγίξει μικρούς και μεγάλους, αναδεικνύοντας την αλήθεια και την ανθρωπιά της μεγάλης Ελληνίδας συγγραφέως.

Πρεμιέρα: Κυριακή 16 Νοεμβρίου, θέατρο Νέος Ακάδημος

Εισιτήρια: more.com
https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/children/ta-stena-papoutsia/

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία: Αθανασία Καλογιάννη

Θεατρική Διασκευή: Γιάννης Παναγόπουλος

Μουσική και τραγούδια από τον Σπύρο Λάμπρου και τον κύκλο "Μικρά Παιδιά - Μεγάλα Όνειρα" της Παιδικής Χορωδίας Σπύρου Λάμπρου

Κοστούμια: Χάρης Σουλιώτης

Χορογραφίες: Μάρκος Γιακουμόγλου 

Σχεδιασμός Φωτισμών: Παναγιώτης Μανούσης

Σκηνικά: Kids Theater

Βοηθός Σκηνοθέτη: Πέτρος Λιόντας

Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά): Κορίνα Αλεξανδρίδου, Δέσποινα Αμαράντου, Πέτρος Λιόντας, Νάγη Παρασκευοπούλου, Δημήτρης Νάστος, Μαρία Ντούρου

Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού

Social Media: DNK 2025

Παραγωγή: Kids Theater, 210 6616877 - 693 4146156

 

Σε διαρκή ετοιμότητα βρίσκεται η Βενεζουέλα, μετά τις απειλές του Ντόναλντ Τραμπ για χερσαίες επιχειρήσεις στη χώρα, αλλά και για τη διεξαγωγή μυστικών επιχειρήσεων από τη CIA.

O υπουργός Άμυνας της Βενεζουέλας, Βλαντίμιρ Παδρίνο ανακοίνωσε χθες πως η χώρα του διεξήγαγε στρατιωτικά γυμνάσια για την προστασία των ακτών τους.

Προηγουμένως, η Ουάσιγκτον είχε διαμηνύσει στη Βενεζουέλα ότι «κάθε προσπάθεια εισχώρησης ή αποσταθεροποίησης θα καταρρεύσει», με τον Παδρίνο να αναφέρει πως «διεξάγουμε άσκηση υπεράσπισης των ακτών, που άρχισε πριν από 72 ώρες… για να προστατευτούμε όχι μόνο από στρατιωτικές απειλές ευρείας κλίμακας, αλλά και από τη διακίνηση ναρκωτικών, τις τρομοκρατικές απειλές και τις μυστικές επιχειρήσεις με σκοπό την αποσταθεροποίηση… της χώρας».

Σημειώνεται πως χθες, δημοσίευμα του CNN είχε αποκαλύψει σχέδια του Τραμπ για χερσαία πλήγματα εναντίον «καρτέλ των ναρκωτικών» που κατ’ αυτόν δρουν στη Βενεζουέλα.

ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΑΜΟΝΗΣ

 

ΤΡΙΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Σ.Ο.Τ.Α. - ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΟΔΗΓΩΝ ΤΑΞΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

 

Μετά τη θερμή ανταπόκριση του κοινού και τις sold out παραστάσεις το συλλογικό έργο «Αίθουσα Αναμονής» σε σκηνοθεσία Δήμητρας Τάμπαση , επιστρέφει για τρίτη χρονιά στο Σ.Ο.Τ.Α

 «Τέσσερις γυναίκες συναντιούνται τυχαία σε μια αίθουσα αναμονής, σε έναν «μη-τόπο», έτοιμες να διαβούν το κατώφλι μιας μεταίχμιακής στιγμής. Η Αμέλια, η Φωτεινή, η Μαγδαληνή και η Χαρά, μέχρι τώρα άγνωστες μεταξύ τους, κυριεύονται από μια υποσυνείδητη ανάγκη για αλλαγή, απομακρύνονται από τα μοτίβα τους και, μέσα από χιούμορ και συγκίνηση, οδηγούνται σε μια επώδυνη διαδρομή αυτογνωσίας.

Σαρκάζουν και αυτοσαρκάζονται, θυμώνουν και ξεσπούν, γελούν, χορεύουν και τραγουδούν. Ξυπνάνε το πολυσύνθετο και αντιφατικό ζήτημα της γυναικείας αφήγησης σήμερα, σε μια παράσταση αφιερωμένη στη μάνα.

Για την παρουσίαση του έργου η σκηνοθέτις Δήμητρα Τάμπαση αναζητούσε μια πραγματική αίθουσα αναμονής. Έναν φυσικό χώρο που θα αφηγούνταν παλιές ιστορίες, ξεχασμένες στον χρόνο και θα λειτουργούσε ως το σκηνικό περιβάλλον της παράστασης.

Ο χώρος βρέθηκε στο κτίριο όπου στεγάζεται το Σωματείο Οδηγών Ταξί Αττικής (Σ.Ο.Τ.Α.), εκπροσωπώντας έναν από τους πιο ανδροκρατούμενους επαγγελματικούς κλάδους. Τα μέλη του σωματείου αγκάλιασαν την «Αίθουσα Αναμονής» και παραχώρησαν τον χώρο τους σε μια παράσταση για την γυναικεία εμπειρία, ενδυναμώνοντας τη θέση τους ότι «έχουμε όλοι πληγεί από τα στερεότυπα».»

Ο χώρος βρίσκεται δίπλα «στο κτίριο-φάντασμα» της οδού Οδυσσέως στο Μεταξουργείο όπου κάποτε στεγαζόταν το 63ο Δημοτικό Σχολείο της Αθήνας, μετά όμως την εγκατάλειψη της σχολικής χρήσης νοικιάστηκε σε μια οικογένεια για να μετατραπεί λίγο αργότερα σε τάφο τριών κοριτσιών και της μητέρας τους, όταν ένας παράφρονας γυναικοκτόνος και παιδοκτόνος έβαλε φωτιά και έκαψε την οικογένειά του για να εκδικηθεί τη γυναίκα του, γιατί, όπως υποστήριζε, τον παράτησε. Σήμερα το κτίριο στέκεται σκοτεινό και μαυρισμένο για να μας υπενθυμίζει ότι δεν έχουμε ξεμπερδέψει ακόμη με την πατριαρχία.*

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο: Μαίρη Βούλγαρη, Ειρήνη Καράογλου, Ελένη Μολφέτα, Μυρτώ Ναούμ, Μυρτώ Στράμπη, Δήμητρα Τάμπαση

Σκηνοθεσία: Δήμητρα Τάμπαση

Δραματουργία: Μαίρη Βούλγαρη, Ειρήνη Καράογλου, Ελένη Μολφέτα (που συμμετείχε στην αρχική σύνθεση), Μυρτώ Ναούμ, Μυρτώ Στράμπη και Δήμητρα Τάμπαση

Πρωτότυπη μουσική: METAMAN
Σκηνογραφία: Ιάσονας Καμπάνης

Κοστούμια: Χριστίνα Λαρδίκου
Φωτισμοί: Ιάσονας Καμπάνης
Γραφείο τύπου & επικοινωνίας: Χρύσα Ματσαγκάνη

Ερμηνεύουν: Μαίρη Βούλγαρη, Ειρήνη Καράογλου, Ασημίνα Μουστακαλή, Μυρτώ Στράμπη

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ 

Παραστάσεις: από Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2025 

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:

κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00

 

Τιμή εισιτηρίου: Προτεινόμενη ελεύθερη συνεισφορά 10€

Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά 

Κρατήσεις εισιτηρίων: https://www.ticketsource.com/aithousaanamonis25

 

Σ.Ο.Τ.Α. - ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΟΔΗΓΩΝ ΤΑΞΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

Οδυσσέως 8, Μεταξουργείο

*πηγή: Άγγελος Μανταδάκης εφημερίδα Η Αυγή, έντυπη έκδοση (18.12.2021)

 

ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΚΙΜΠΟΡΟΠΟΥΛΟΥ

Μία μεγάλη «ήττα» υπέστη η δωρεάν και δημόσια εκπαίδευση στη χώρα, καθώς με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) τα ιδιωτικά πανεπιστήμια μπορούν πλέον να λειτουργούν στη χώρα.

Συγκεκριμένα, οι 17 δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας έκριναν ότι δεν υπάρχουν εμπόδια για τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων από το Σύνταγμα και το άρθρο 16.
Η απόφαση του δικαστηρίου πάρθηκε με πλειοψηφία 17 υπέρ και 8 κατά.

Διαβάστε ολόκληρη την απόφαση της ολομέλειας για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια εδώ.

Πηγή: rosa.gr

«Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου» του Εντουάρ Λουί

από την Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων

Σκηνοθεσία: Χρήστος Θεοδωρίδης

 

Νέος κύκλος παραστάσεων στο ΠΛΥΦΑ

15 Νοεμβρίου 2025 – 25 Ιανουαρίου 2026

 

Μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε τη σεζόν 2022-2023, οπότε και παρουσιάστηκε σε πανελλήνια πρώτη, το αιχμηρό έργο του Εντουάρ Λουί, «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου», η παραγωγή της Ορχήστρας των Μικρών Πραγμάτων σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη, επιστρέφει στο ΠΛΥΦΑ με νέο κύκλο παραστάσεων, από τις 15 Νοεμβρίου 2025 έως τις 25 Ιανουαρίου 2026.

«Μπαμπά, κοίτα, κοίτα, κοίτα!»

Το αυτοβιογραφικό «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου» είναι το τρίτο βιβλίο του Εντουάρ Λουί, το οποίο κυκλοφόρησε το 2018 - στην Ελλάδα το 2020 από τις Εκδόσεις Αντίποδες - και αφηγείται την ιστορία της ζωής του πατέρα του μέσα από την οδυνηρή σχέση μαζί του, σε μια συνθήκη βίαιη και για τους δύο, καθώς «ο πατέρας στερείται τη δυνατότητα να αφηγηθεί την ίδια του τη ζωή και ο γιος θα ήθελε μια απάντηση που δεν θα λάβει ποτέ.» Εκτός, όμως, από μια προσωπική και συγκλονιστικά αληθινή εξομολόγηση, μέσα από την οποία ο συγγραφέας προσπαθεί να επαναπροσεγγίσει, να κατανοήσει και τελικά να συγχωρέσει τον πατέρα του, το έργο είναι ένα αμείλικτο «κατηγορώ» σ’ αυτούς «που ξεφεύγουν από την ντροπή χάρη στη λήθη», στις κυβερνήσεις και την κυρίαρχη πολιτική που για τους έχοντες είναι «ζήτημα αισθητικής», ενώ για τους μη έχοντες «ζήτημα ζωής και θανάτου».

«Είμαστε αυτό που δεν κάναμε, επειδή ο κόσμος ή η κοινωνία μας εμπόδισαν.»

Δύο αεικίνητοι ηθοποιοί επί σκηνής, ο Γιώργος Κισσανδράκης και ο Διονύσης (Ντένης) Μακρής, ξεκινούν την ιστορία στο εδώ και τώρα, δανείζονται τη ματιά ανθρώπων που τη βίωσαν, μπαίνουν μέσα στα περιστατικά και προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν τις εικόνες, ταξιδεύοντας σε αναμνήσεις από όσα συνέβησαν, όσα δεν συνέβησαν και όσα θα μπορούσαν να συμβούν. Βουτώντας στις μνήμες, έρχονται αντιμέτωποι με την ανάγκη αποδοχής, με τη σεξουαλικότητα και τη βία, με το ειδικό που γίνεται γενικό, με το προσωπικό που οδηγεί στο κοινωνικό και την πολιτική που μας αφορά προσωπικά – γιατί η ανάγκη για δικαιοσύνη και ισότητα στην κοινωνία είναι πιο επιτακτική από ποτέ.

«[…] τίποτα δεν ήταν πια βίαιο, γιατί τη βία δεν την ονόμαζες βία, την ονόμαζες ζωή, δεν την ονόμαζες, ήταν εκεί, ήταν.»

 

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

«Πρόκειται, αδιαμφισβήτητα, για άξιο -όσο και σπάνιο- δείγμα ενός μάχιμου σύγχρονου θεάτρου που εκφέρει άποψη και θέση και λειτουργεί συνολικά έχοντας την επίγνωση πως η τέχνη είναι και πολιτική.» [Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα]

«Μια γόνιμη στιγμή όπου το ατομικό διαπλέκεται με το συλλογικό και κορυφώνεται σε μια δυναμική παράσταση φεστιβαλικής κλάσης.» [Στέλλα Χαραμή, Monopoli]

«Η παράσταση αυτή συνιστά ένα σπάνιο παράδειγμα πολιτικού θεάτρου […] μια γερή επανάσταση. Γιατί το θέατρο πρέπει να παίρνει πολιτική θέση και να μιλάει ακόμη και με ονόματα.» [Γεωργία Οικονόμου, News247]

«Το να βιώνεις δραματικά μια ιστορία που συνέβη πριν από χρόνια, σε μια άλλη χώρα, λες και σε αφορά προσωπικά, είναι επίτευγμα. […] Θα πρέπει να είναι πολύ περήφανος ο Λουί για την παράσταση αυτή.» [Νόρα Ράλλη, Η Εφημερίδα των Συντακτών]

«Αυτό που μας χαρίζει η «Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων» με το «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου», είναι σημαντικό γιατί έρχεται την κατάλληλη στιγμή και με τον σωστό τρόπο: με θαυμαστή ισορροπία που συνδυάζει την απόσταση που απαιτεί το πολιτικό θέατρο με τη συγκίνηση που αναπόφευκτα ανακινεί η θεματική του. Μια έξοχη ομαδική δουλειά, με όλους τους συντελεστές να είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Έχουμε ανάγκη από τέτοιες παραστάσεις.» [Γιώργος Βουδικλάρης, ελculture.gr]

«Οι Γιώργος Κισσανδράκης και Ντένης Μακρής, καθηλώνουν σε αυτό το ξέφρενο υποκριτικό ρεσιτάλ, «μπαίνοντας» σχεδόν αυτόματα σε όλους τους ρόλους και χαρακτήρες, στεκόμενοι δίπλα και την ίδια στιγμή απέναντι σε αυτούς. Μία πρόταση. Ένας άθλος. Και επιτέλους, ένα πραγματικά φρέσκο και νέο Θέατρο.» [Κώστας Ζήσης, Fragile]

«Εναλλάσσοντας τους ρόλους πατέρα-γιου και κάνοντας συχνές παρεμβολές με τις «φωνές» των υπόλοιπων εμπλεκόμενων χαρακτήρων, οι δυο ερμηνευτές καθηλώνουν το κοινό: τα εύσημα γι’ αυτό τα μοιράζονται, βεβαίως, με τον Χρήστο Θεοδωρίδη.» [Νίκος Ξένιος, bookpress.gr]

«Μια αριστουργηματική παράσταση που δεν έχει συχνά την ευκαιρία το κοινό να παρακολουθήσει στο θέατρο.» [Τόνια Τσαμούρη, Culturenow]

«Ο Χρήστος Θεοδωρίδης παραδίδει ένα μάθημα σκηνοθεσίας. Με μια δουλειά που δεν είναι απλά εμπνευσμένη αλλά ανοίγει νέους δρόμους στην παρουσίαση μη θεατρικών κειμένων.» [Γιώτα Δημητριάδη, Viewtag.gr]

«Η παράσταση της Ορχήστρας των Μικρών Πραγμάτων απευθύνεται σε ένα διεθνές κοινό, μιλά στην καρδιά του θεατή, και λέει αυτά που επουλώνουν τις ανθρώπινες σχέσεις και διακόπτουν τη βία.» [Νάγια Παπαπάνου, Boem Radio]

«Πρόκειται για μία παράσταση που συγκινεί βαθιά τον θεατή, μία παράσταση όχι απλώς συγκινητική αλλά σπαρακτική, για μία παράσταση που θα κουβαλάμε μέσα μας για χρόνια και που ελπίζουμε να παίζεται για πολλά χρόνια ακόμα. Πρόκειται για μία παράσταση για την οποία ως θεατές νιώθουμε βαθιά ευγνωμοσύνη.» [Λουκία Μητσάκου, TheaterProject365]

 

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο: Εντουάρ Λουί

Μετάφραση: Στέλα Ζουμπουλάκη

Σκηνοθεσία: Χρήστος Θεοδωρίδης

Δραματουργία: Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου – Χρήστος Θεοδωρίδης

Χορογραφία: Ξένια Θεμελή

Σκηνικά – Κοστούμια: Τίνα Τζόκα

Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Θεοδωρίδης

Σχεδιασμός φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας

Φωτογραφίες - Video: Αναστασία Γιαννάκη

Γραφιστικός σχεδιασμός: Dazno

Οργάνωση παραγωγής: Άννα Τιαγκουνίδου

Επικοινωνία: Λία Κεσοπούλου

Παραγωγή: Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων

Η παράσταση έχει επιχορηγηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

 

Επί σκηνής: Γιώργος Κισσανδράκης, Διονύσης (Ντένης) Μακρής

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Χώρος: ΠΛΥΦΑ, Κορυτσάς 39, Βοτανικός

παραστάσεις: 15 Νοεμβρίου 2025 έως 25 Ιανουαρίου 2026, κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00

Διάρκεια παράστασης: 95’

Τιμές εισιτηρίων: 18€ κανονικό | 14€ μειωμένο (φοιτητών, ανέργων, ΑμεΑ, άνω των 65, πολυτέκνων) | 8€ ατέλεια (από το ταμείο του ΠΛΥΦΑ με σειρά προτεραιότητας, εφόσον υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις)

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.ticketservices.gr/event/plyfa-poios-skotose-ton-patera-mou/?lang=el

Περισσότερα:

Facebook page/Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων: https://www.facebook.com/OrchestraTwnMikrwnPragmatwnLittleThingsOrchestra

Instagram / Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων: https://www.instagram.com/__littlethingsorchestra/

Facebook page / ΠΛΥΦΑ: https://www.facebook.com/plyfa.space

Instagram / ΠΛΥΦΑ: https://www.instagram.com/plyfa.space/

 

 

 

Προσωρινά κρατούμενα δύο αδέρφια • Συνεχίζονται οι απολογίες των υπολοίπων • Έξι άτομα μέχρι στιγμής στη φυλακή

Τον δρόμο για την φυλακή παίρνουν μετά τις απολογίες τους άλλοι δύο κατηγορούμενοι στην υπόθεση της δράσης εγκληματικής οργάνωσης με στόχο παράνομες επιδοτήσεις από τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι δύο νέοι κατηγορούμενοι που κρίθηκαν προσωρινά κρατούμενοι είναι αδέρφια. Πλέον για την υπόθεση, μετά τις χθεσινές προφυλακίσεις, οι προσωρινά κρατούμενοι στην υπόθεση είναι έξι.

Ευρωπαίος Ανακριτής και η Ευρωπαία Εισαγγελέας αποφάσισαν την προσωρινή κράτηση των δύο αδερφών, οι οποίοι σύμφωνα με την κατηγορία φαίνεται να ήταν βασικά μέλη της εγκληματικής ομάδας που με δόλια μέσα ελάμβανε επί σειρά ετών γεωργικές επιδοτήσεις. Στα δικαστήρια βρίσκεται για τις απολογίες η τρίτη ομάδα κατηγορουμένων. Πλην των δύο που απολογήθηκαν ήδη και οδηγούνται στην φυλακή, σήμερα πρόκειται να απολογηθούν άλλοι έξι κατηγορούμενοι, μεταξύ των οποίων και τα μέλη της, κατά τη δικογραφία, ηγετικής ομάδας της εγκληματικής οργάνωσης.

«Το Συνέδριο για το Ιράν»

του Ivan Vyrypaev

 

Από την Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων

σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη

 

2^ος χρόνος στο ΠΛΥΦΑ

3 Νοεμβρίου 2025 – 13 Ιανουαρίου 2026

 

Μετά από τη σαρωτική πορεία της προηγούμενης σεζόν και την παρουσίαση στη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο του 60ού Φεστιβάλ Δημητρίων, «Το Συνέδριο για το Ιράν» του Ivan Vyrypaev, η παραγωγή της Ορχήστρας των Μικρών Πραγμάτων σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη, επιστρέφει στο ΠΛΥΦΑ για έναν νέο κύκλο 26 παραστάσεων, από τις 3 Νοεμβρίου 2025 έως τις 13 Ιανουαρίου 2026.

Γραμμένο το 2018 και τοποθετημένο στη Δανία, τη χώρα με τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον κόσμο, το έργο του Vyrypaev μας μεταφέρει σε ένα συνεδριακό αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, όπου εννέα μέλη της εγχώριας πνευματικής ελίτ συναντιούνται για να συζητήσουν το περίπλοκο Ιρανικό Ζήτημα και τη διένεξη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Πολύ γρήγορα, όμως, το «Συνέδριο για το Ιράν» μετατρέπεται σε ένα «Συνέδριο για το Εμείς» και σε μια αντιπαράθεση διαφορετικών αντιλήψεων γύρω από το σύμπαν, την ανθρώπινη ύπαρξη και το αιώνιο ερώτημα: ποιο είναι τελικά το νόημα της ζωής;

- «Και τι να κάνω, λοιπόν;»

- «Ό,τι κάνουμε και οι υπόλοιποι – να κλάψεις και ν’ αγαπήσεις.»

Μέσα από έναν «πυρετικό» λόγο που περνά από τη φιλοσοφία στην επιστήμη και από τη συντηρητική στην προοδευτική σκέψη, το έργο του Vyrypaev συνδέει το «πολιτικό» με το «προσωπικό» αναζητώντας τις βαθύτερες αιτίες που μας έχουν οδηγήσει στο σήμερα. Σε μια εύθραυστη εποχή που ο κόσμος μας συγκλονίζεται από έναν πόλεμο και μια γενοκτονία που συμβαίνουν δίπλα μας και που το ρήγμα του διχασμού βαθαίνει ολοένα και πιο πολύ, τα ερωτήματα του έργου αποκτούν τρομακτική επικαιρότητα: πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε πραγματικά, πώς μπορούμε να αγαπήσουμε, πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε;

«Εντελώς ειλικρινά, δεν μπορούσα καλά καλά να βγάλω μιαν άκρη. Γιατί ζω;»

Τι σημαίνει να ζεις; Υπάρχει απάντηση στο παντοτινό αυτό ερώτημα; Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων προσκαλεί το κοινό σε μια παράσταση-συνέδριο, μέσα από την οποία οι θεατές θα έρθουν σε επαφή με εννέα ομιλητές που, προσπαθώντας να εξηγήσουν τον κόσμο γύρω τους, βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κόσμο μέσα τους.

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο: Ivan Vyrypaev

Μετάφραση: Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου

Σκηνοθεσία: Χρήστος Θεοδωρίδης

Δραματουργία: Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου – Χρήστος Θεοδωρίδης

Χορογραφία: Ξένια Θεμελή

Σκηνικά – Κοστούμια: Τίνα Τζόκα

Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Θεοδωρίδης

Σχεδιασμός φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας

Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Κυριακή Φόρτη

Φωτογραφίες – Video – Γραφιστικός σχεδιασμός: ThatLongBlackCloud

Οργάνωση παραγωγής: Άννα Τιαγκουνίδου

Επικοινωνία: Λία Κεσοπούλου

Παραγωγή: Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων

 

ΠΑΙΖΟΥΝ (με αλφαβητική σειρά)

Ελευθερία Αγγελίτσα, Πάρης Αλεξανδρόπουλος, Ξένια Θεμελή, Γιώργος Κισσανδράκης, Άρης Λάσκος, Δημήτρης Μανδρινός, Μάριος Μάνθος, Χρυσή Μπαχτσεβάνη, Μιχάλης Πητίδης, Βασίλης Τρυφουλτσάνης, Νίκη Χρυσοφάκη

Η παράσταση πραγματοποιήθηκε με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού. 

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Χώρος: ΠΛΥΦΑ, Κτήριο 7Α, Κορυτσάς 39, Βοτανικός

Παραστάσεις: 3, 4, 6, 7, 8, 9 Νοεμβρίου 2025 (Δευτέρα έως Σάββατο στις 20:30 & Κυριακή στις 17:00) και από 10 Νοεμβρίου 2025 έως 13 Ιανουαρίου 2026, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20:30

Διάρκεια παράστασης: 145’ (με διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων: 20€ κανονικό | 15€ μειωμένο (φοιτητών, ανέργων, άνω των 65 & ομαδικά άνω των 8 ατόμων) | 8€ ατέλεια ηθοποιών και σπουδαστών δραματικών σχολών (μόνο από το ταμείο του θεάτρου)

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.ticketservices.gr/event/plyfa-to-synedrio-gia-to-iran/

Περισσότερα:

Facebook page / Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων: https://www.facebook.com/OrchestraTwnMikrwnPragmatwnLittleThingsOrchestra

Instagram / Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων: https://www.instagram.com/__littlethingsorchestra/

Facebook page / ΠΛΥΦΑ: https://www.facebook.com/plyfa.space

Instagram / ΠΛΥΦΑ: https://www.instagram.com/plyfa.space/

 

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

«Η σκηνοθεσία του Χρήστου Θεοδωρίδη και οι δέκα εξαίσιες ερμηνείες έρχονται να δείξουν πώς μία παράσταση τόσο "στατική" μπορεί να είναι τόσο σαρωτική.» [Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα]

«Η παράσταση καταφέρνει να καθηλώσει με την απλότητά της, αποδεικνύοντας ότι η δύναμη του θεάτρου δεν βρίσκεται στις υπερβολές, αλλά στην ουσιαστική επικοινωνία ιδεών και συναισθημάτων.» [Γεωργία Οικονόμου, News24/7]

«Αν λογαριάσουμε το πολύ σύγχρονο ρεπερτόριο, δεν θα ήταν υπερβολή να επισημάνουμε ότι πρόκειται για το πλέον καίριο θεατρικό κείμενο στη σεζόν που διανύουμε τουλάχιστον, κείμενο βαθύτατα πολιτικό, στοχαστικό και υπαρξιακό συνάμα, με υποψιασμένο φιλοσοφικό υπόστρωμα και διευρυμένη ματιά, το οποίο ακτινογραφεί την τρέχουσα πραγματικότητα, τη σημερινή ζωή, τον εαυτό μας, τον πλανήτη μας.» [Γρηγόρης Μπέκος, Το Βήμα]

«Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων, με την καθοδήγηση του σκηνοθέτη Χρήστου Θεοδωρίδη και έναν δεμένο και σμιλεμένο θίασο νέων, προικισμένων ερμηνευτών, δημιουργεί ένα σκηνικό επίτευγμα, με λίγα μέσα και πολλή ψυχή.» [Μαρία Κατσουνάκη, Η Καθημερινή]

«Δεν θυμάμαι να έχω δει μέχρι σήμερα παραγωγή αυτής της ομάδας που να μη με έχει εκπλήξει. Νομίζω πως το μυστικό της «Ορχήστρας» βρίσκεται στο ότι κάθε παράστασή της βασίζεται στην ειλικρινή εμπλοκή των μελών της, στην ισότιμη συμμετοχή στη σκηνική δραματουργία (Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου και Χρήστος Θεοδωρίδης εδώ), στην ώριμη μα και ανιδιοτελή ανάπτυξη κάθε ηθοποιού στον ρόλο-θέση του.» [Γρηγόρης Ιωαννίδης, Η Εφημερίδα των Συντακτών]

«Ένα διανοητικό-παραστασιακό στοίχημα απόλυτα κερδισμένο. Μια παράσταση που σε ταρακουνά και σε κάνει να σκεφτείς τη δική σου θέση και άποψη για όλα αυτά τα ζητήματα, που σε απασχολεί πολύ καιρό μετά.» [Γιώργος Μητρόπουλος, Euronews]

«Εμπνευσμένη διαχείριση ενός ακόμα δείγματος της ιδιότυπης πολιτικής γραφής του Βιριπάγιεφ από τον Χρήστο Θεοδωρίδη που αναδεικνύεται και από το ερμηνευτικά εξεγερμένο ensemble των ηθοποιών του.» [Στέλλα Χαραμή, Monopoli]

«[...] η παράσταση «ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΙΡΑΝ» είναι υποδειγματική με κουρδισμένη σκηνοθεσία, κουρδισμένους ηθοποιούς, κουρδισμένο λόγο. Τίποτα περιττό στη σκηνογραφία (Τίνα Τζόκα), στα φώτα (Τάσος Παλαιορούτας), στη δραματουργική επεξεργασία (Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου). Με ταρακούνησε και ως άνθρωπο και ως θεατή…» [Ντίνα Καρρά, Only Theater]

«[...] η παράσταση, στα τελευταία λεπτά της, προτείνει πανηγυρικά τη δική της απάντηση: οι σύνεδροι (μαζί και ο συντονιστής), αναστατωμένοι από το ποιητικό ξέσπασμα της πιστής ποιήτριας, ξεχνούν τους ρόλους, τους διαπληκτισμούς, τις διαφορές τους, κι ενώνονται σ’ ένα συντονισμένο χορευτικό κύμα που σαρώνει την αίθουσα ρυθμικά, παρασύροντάς μας σε κείνη τη Χώρα όπου τα σώματα βρίσκουν την ελευθερία τους πέρα από τις φλυαρίες και τις ιδεολογίες, στην καθαρή ηδονή της συνεύρεσης και της επαφής, ενός συλλογικού παλμού που μας ξεσηκώνει.» [Λουίζα Αρκουμανέα, LiFO]

«Ο Χρήστος Θεοδωρίδης θεατροποίησε εύστοχα ένα δύσκολα διαχειρίσιμο - ώστε να γίνει ελκτικό - θεατρικό έργο, μπαίνοντας στο μεδούλι του, με τη συμβολή πρωτίστως των ηθοποιών του, αφού πάνω τους βασίζεται η μεταφορά όλων όσων θίγει ο Βιριπάγιεφ. Η χορογραφία της Ξένιας Θεμελή και ο τρόπος που εντάσσεται στη διάρκεια της παράστασης γίνεται η ανάσα, η απελευθέρωση, η «ελευθερία από τον εαυτό μας».

Ένα έργο σύγχρονο, ουσιαστικό, βαθύ, στοχαστικό, μια παράσταση που το ανέδειξε με απλότητα, αμεσότητα, πάθος –με τον καλύτερο τρόπο.» [Όλγα Σελλά, Ο Αναγνώστης]

 «Στην ευρηματική, και πάλι, σκηνοθεσία του Χρήστου Θεοδωρίδη, και με ερμηνείες συναρπαστικές, το έργο του Βιριπάγιεφ ευτυχεί, βρίσκοντας τη θεατρική του ουσία και ανοίγοντας ένα διάλογο κατεπείγοντα, που ξεκινά από το πολιτικό για να φτάσει –όπως πρέπει– στο προσωπικό.» [Ηρώ Κουνάδη, In2life]

«Στο τέλος της εξαιρετικής παράστασης όλοι οι σύνεδροι θα σηκωθούν, ο ένας μετά τον άλλον, για να χορέψουν πυρετωδώς την όμορφη χορογραφία της Ξένιας Θεμελή, να μετατρέψουν τα ερωτήματα σε παραισθησιογόνα ύλη βακχικού πανηγυριού και να αφήσουν το κοινό να χειροκροτεί με μιαν επίγευση υψηλής πνευματικής απόλαυσης και θαυμασμού.» [Νίκος Ξένιος, Bookpress]

«Τόσο το εξαιρετικό έργο του Ιβάν Βιριπάγιεφ όσο και η συγκλονιστική παράσταση που σκηνοθετεί ο Χρήστος Θεοδωρίδης, εκκινούν από την καθ’ εικόνα και ομοίωση εκδοχή ενός επιστημονικού συμποσίου με απρόβλεπτες προεκτάσεις και αναπάντεχη κορύφωση. Ο αναγνώστης/ακροατής/θεατής βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση, ταυτίζεται, συμφωνεί, διαφωνεί, εξοργίζεται, αναζητά εναγωνίως απαντήσεις.» [Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης, Η Εποχή]

«Το Συνέδριο για το Ιράν, με την βαθιά εστιασμένη σκηνοθετική ματιά του Χρήστου Θεοδωρίδη, με την φαντασία και την ευαισθησία του, γίνεται μια συλλεκτική παράσταση, μια παράσταση-κόσμημα.» [Λένα Σάββα, Θεατρο.gr]