Στις Ισπανικές εκλογές, το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα , έλαβε συνολικά 137 έδρες, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία μετά την καταμέτρηση 100% των ψήφων και υστερεί στην απόλυτη πλειοψηφία εδρών στο κοινοβούλιο καθώς η αυτοδυναμία είναι 176 έδρες επί συνόλου 350.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα εκλέγει 85 βουλευτές.

Oι UNIDOS - PODEMOS αναδεικνύονται 3η δύναμη μετά το Ραχόϊ και τους Σοσιαλιστές.
Ο συνασπισμός Unidos Podemos λαμβάνει 71 (69 +2) έδρες
Η έκδηλη απουσία ριζοσπαστισμού στο λόγο και το πρόγραμμα των UNIDOS - PODEMOS στοίχισε ακριβά στην εκλογική επιρροή τους, όπως σχολιάζουν πολιτικοί παρατηρητές στην Ισπανική πρωτεύουσα.

Ακολουθούν στην τέταρτη θέση οι φιλελεύθεροι Ciudadanos με 32 έδρες.

Τα υπόλοιπα περιφερειακά κόμματα, κυρίως από τη Χώρα των Βάσκων, την Καταλονία και τα Κανάρια Νησιά κινήθηκαν περίπου στα ίδια επίπεδα με αυτά της κάλπης του 2015

Το φιλελεύθερο κόμμα Ciudadanos είναι έτοιμο να αρχίσει αμέσως συνομιλίες με το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) του υπηρεσιακού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι για τον σχηματισμό κυβέρνησης, δήλωσε ο ηγέτης των Ciudadanos Αλμπερτ Ριβέρα. 
 Πάντως μια συνεργασία των δύο κομμάτων δεν εξασφαλίζει την απόλυτη πλειοψηφία των 176 εδρών, καθώς λείπουν ακόμη επτά έδρες. Ωστόσο, τα δύο κόμματα θα μπορούσαν έπειτα από διεργασίες να εξασφαλίσουν άλλες έξι έδρες από περιφερειακά κόμματα από τη Χώρα των Βάσκων και τα Κανάρια Νησιά.
Μένει να φανεί αν ο Ραχόι θα επιδιώξει αυτή τη φορά να πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης -την προηγούμενη φορά αρνήθηκε, καθώς δεν εξασφάλιζε την απόλυτη πλειοψηφία.

Η 26η Ιουνίου καθιερώθηκε ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και της Παράνομης Διακίνησής τους» στις 7 Δεκεμβρίου 1987 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για τις επιπτώσεις από τη χρήση των ναρκωτικών και της παράνομης διακίνησής τους, αλλά και για να τιμήσει τον κινέζο μανδαρίνο Λιν Τσε Χσου (1785-1850), που απαγόρευσε το εμπόριο οπίου στην Καντώνα, με αποτέλεσμα να προκληθεί ο Πρώτος Πόλεμος του Οπίου το 1839.

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, τους τελευταίους 12 μήνες 210 εκατομμύρια άνθρωποι, ηλικίας 15 - 64 ετών ή το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, έκανε χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών, τουλάχιστον μία φορά. Οι θάνατοι από τα ναρκωτικά ξεπέρασαν τις 200.000. Το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών στο ίδιο διάστημα ξεπέρασε τα 320 δισεκατομμύρια δολάρια.

Στην Ελλάδα, από το 1995 έως το πρώτο τρίμηνο του 2011 έχασαν τη ζωή τους από ναρκωτικά 6.467 άνθρωποι. Χειρότερη χρονιά όλων ήταν το 2003, όταν 991 άνθρωποι προστέθηκαν στον μαυροπίνακα του λευκού θανάτου.

Σύμφωνα με στοιχεία του ΕKΤΕΠΝ, περίπου 13.000 άτομα κατηγορήθηκαν το 2010 για παραβάσεις του νόμου «περί ναρκωτικών». Ο αριθμός αυτός υπερδιπλασιάστηκε τα τελευταία 15 χρόνια, με διάφορες αυξομειώσεις ενδιάμεσα. Από το σύνολο αυτό, ποσοστό περίπου 11% καταδικάζεται, και από αυτούς το 64% για χρήση, κατοχή και καλλιέργεια μικροποσότητας προς ιδίαν χρήση. Αυτοί που καταλήγουν στη φυλακή αποτελούσαν το 2010 το 36% του συνόλου των φυλακισμένων, ποσοστό που εμφανίζει μείωση για δύο συνεχείς χρονιές.

Το προφίλ του χρήστη δεν είχε σημαντική διαφορά το 2011, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Η πλειονότητα των χρηστών που προσέγγισαν, πέρυσι, τα Συμβουλευτικά Κέντρα του ΚΕΘΕΑ είναι άνδρες ελληνικής υπηκοότητας, με μέση ηλικία τα 29,5 χρόνια. Το μεγαλύτερο ποσοστό προσήλθε στις μονάδες με δική του πρωτοβουλία. Περισσότεροι από έξι στους δέκα είναι άνεργοι. Οι μισοί είναι απόφοιτοι λυκείου, ενώ ένας στους πέντε δεν είχε ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση.

Κύρια ουσία κατάχρησης παραμένει η ηρωίνη και τα οπιοειδή, παρατηρείται ωστόσο σταδιακή μείωση της χρήσης τους τα τελευταία χρόνια. Η ηπατίτιδα C αποτελεί την επικρατέστερη μολυσματική ασθένεια, με έναν στους τέσσερις χρήστες να γνωρίζει ότι πάσχει, ενώ ένα περίπου αντίστοιχο ποσοστό δεν έχει εξεταστεί ποτέ για τις ηπατίτιδες (B και C) ή τον HIV.



πηγή: sansimera

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Κλαδικού Σωματείου Ενέργειας αποφάσισε 48ωρη απεργία την Δευτέρα 27 Ιούνη και την Τρίτη 28 Ιούνη για τους εργαζόμενους της εταιρείας «ΤΟΞΟΤΗΣ ΑΕ» που απασχολούνται στα έργα ΔΕΔΔΗΕ στην περιφέρεια Αττικής.

Η απεργία αποφασίστηκε ύστερα από συνελεύσεις και ψηφοφορίες που έγιναν το πρωί της Παρασκευής στα εργοτάξια Βοτανικού και Αχαρνών, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων ψήφισε υπέρ της απεργίας.

Οι εργαζόμενοι διεκδικούν:

• Άμεση καταβολή όλων των δεδουλευμένων
• Όχι στην εντατικοποίηση της εργασίας, να γίνουν προσλήψεις ώστε να υπάρχει επαρκές προσωπικό
• Να δίνεται ο μισθός σταθερά κάθε μήνα, σε ημερομηνία που θα δεσμευτεί η εργοδοσία. Να δίνονται στους εργαζόμενους κάθε μήνα οι καταστάσεις μισθοδοσίας
• Να τηρούνται τα μέτρα Ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους (να χορηγούνται ζώνες με ημερομηνία λήξης, σκάλες ασφαλείας τύπου ΔΕΗ, καλαθοφόρα οχήματα, βομβητές εντοπισμού ρεύματος, πέδιλα, εξοπλισμός ατομικής προστασίας).
• Να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες Υγιεινής στους εργασιακούς χώρους (ντους, φωριαμούς, νιπτήρες, τουαλέτες, μέσα μεταφοράς προσωπικού στο χώρο εργασίας κ.ά.)
• Να δώσει η εταιρεία τα Μέσα Ατομικής Προστασίας, όπως είναι υποχρεωμένη και όχι να τα αγοράζουν οι εργαζόμενοι με δικά τους χρήματα.

Κυριακή 26 Ιουνίου στις 10 το βράδυ στην ERTOPEN.......''Μουσικές αναμνήσεις " με αφιέρωμα στον Γιώργο Μαργαρίτη.

Συντονιστείτε στους 106.7 στα FM στην Αττική στην ΕΡΤopen.

Επίσης εναλλακτικά όσοι είστε εκτός Αττικής, μπορείτε να μας ακούσετε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 με έδρα τη Βοιωτία και διαδικτυακά στο www.ertopen.com σε ολόκληρο τον κόσμο.

Για την συμμετοχή σας στην εκπομπή μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα: 
210 6002909-10 ή να στείλετε αποστολή SMS γράφοντας: 1Π (κενό) και μετά το ΜΗΝΥΜΑ στο 54045

Στη Βουλή έχει κατατεθεί προς ψήφιση η επισυναπτόμενη τροπολογία του Υπουργείου Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που αφορά προσλήψεις με συμβάσεις έργου.

http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/bbb19498-1ec8-431f-82e6-023bb91713a9/9628539.pdf

Καλούμε τη Διοίκηση να παρέμβει ώστε να περιληφθεί και η ΕΡΤ στην εν λόγω τροπολογία, καθώς και να επεκταθεί, όσον αφορά το εύρος της που να καλύπτει όλες τις υπηρεσιακές ανάγκες και ελλείψεις της ΕΡΤ.

Η Κυβέρνηση με αυτή την τροπολογία μειώνει τις λειτουργικές δαπάνες, και βάζει τέλος στην ασυδοσία των εργολάβων της εργασίας.

Αντίθετα με την Κυβέρνηση για άλλη μια φορά, η Διοίκηση παρά τις πανθομολογούμενες διαπιστωμένες ελλείψεις προσωπικού, σκιαμαχεί μέχρι σήμερα. Δεν έχει αναδείξει το μεγάλο πρόβλημα εύρυθμης λειτουργίας το οποίο προσπαθεί να κρύψει, διογκώνοντάς το και επιλέγει να παρανομεί, μετατρέποντας την ΕΡΤ σε εταιρία holding.

Ποιος εξυπηρετείται από αυτή τη λειτουργία ; Όχι πάντως η εταιρία.

«Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν» για τη Διοίκηση που διατείνεται ότι την ενδιαφέρει η ΕΡΤ και το παραγόμενο έργο της.

Ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις χωρίς πολλές φορές να χρειάζονται καν οι ερωτήσεις.

Ο Υπουργός Επικρατείας έχει δεσμευθεί κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου στη Βουλή για την ΕΡΤ, μετά από αίτημα και πίεση της ΠΟΣΠΕΡΤ αλλά και βουλευτών, ακόμα και κομμάτων, ότι αν διαπιστωθούν ελλείψεις στην ΕΡΤ κατά τη λειτουργία της, θα προσληφθούν συμβασιούχοι με προτεραιότητα αυτούς που υπηρετούσαν στην ΕΡΤ λόγω εμπειρίας και έχουν τα απαιτούμενα προσόντα.

Σε κάθε περίπτωση, η ΠΟΣΠΕΡΤ, θα συνεχίσει να ζητά να τηρηθεί η νομιμότητα σε όλα τα πεδία λειτουργίας της ΕΡΤ με όλες τις δομές της και θα προσπαθεί να αφυπνίσει τη Διοίκηση για όσο καιρό παραμένει, ώστε το πέρασμα τους από την ΕΡΤ να μην είναι «κλάφ’ τα Χαράλαμπε» και μια απλή αναφορά ασύμφωνων κι αντικρουόμενων αριθμών στο όποιο βιογραφικό τους.

Το να κρατείται η ΕΡΤ αλυσοδεμένη και φέουδο με επιλογή αυτόδουλων διοικήσεων δεν είναι ο ρόλος που έχει και της αρμόζει. Επιβάλλεται να είναι δημόσια, ελεύθερη και να τηρεί τη νομιμότητα, όπως απαιτεί η κοινωνία.

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Ο κ. Πρετεντέρης ανήμερα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία συνέγραψε ένα εμβριθές άρθρο στα «Νέα» για να διαδηλώσει την πίστη του στην ανάγκη παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ.

Στα θετικά των εν γένει ελληνοβρετανικών σχέσεων που τον έκαναν ως Έλληνα πατριώτη να επιζητά το Bremain, ο κ. Πρετεντέρης συμπεριέλαβε κι αυτά: «(…) στους Άγγλους – έγραψε –χρωστάμε και μερικές χάρες. Από τον Μπάιρον έως τον Λόιδ Τζορτζ και τον τεράστιο Ουίνστον. Από το Ναυαρίνο και το Ελ Αλαμέιν έως τον Δεκέμβρη του ’44».

Θυμίζουμε ότι τον Δεκέμβρη του ’44, αυτό που έκαναν οι Εγγλέζοι – και για το οποίο τόσο τους θαυμάζει ο Πρετεντέρης – ήταν (σε συνεργασία με τους δοσίλογους, τους ταγματασφαλίτες, τους χίτες και τους πρώην γερμανοτσολιάδες που μετατράπηκαν σε βρετανοτσολιάδες και κατόπιν σε αμερικανοτσολιάδες) να συμπεριφερθούν στην Αθήνα ως δύναμη κατοχής.

Η διαταγή του Τσόρτσιλ στις 5/12/1944 προς τον στρατηγό του, τον Σκόμπυ, ήταν σαφής:«Είσθε υπεύθυνος για την τήρηση της τάξεως στην Αθήνα και πρέπει να εξουδετερώσετε ή να συντρίψετε όλες τις ομάδες του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, που θα πλησιάσουν προς την πόλη. Μη διστάζετε, πάντως, να ενεργείτε σαν να βρίσκεστε σε κατεχόμενη πόλη , όπου έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση» (Γ. Ανδρικόπουλου: «1944Κρίσιμη Χρονιά», εκδόσεις «Διογένης», τόμος Β`, σελ. 257 – Ριζοσπάστης, Γ.Πετρόπουλος, 1/12/2002).

Τις προηγούμενες μέρες, στις 3 και 4 Δεκέμβρη του ‘44, ήταν οι ντόπιοι φίλοι των Εγγλέζων, τα τσιράκια της εγχώριας πλουτοκρατίας που – με φόντο τα κανόνια του Σκόμπυ – έστρεψαν τα όπλα εναντίον δυο ειρηνικών και άοπλων διαδηλώσεων Ελλήνων πολιτών γεμίζοντας το Σύνταγμα με νεκρούς.

Από τους Εγγλέζους – που τόσο θαυμάζει τα πεπραγμένα τους ο Πρετεντέρης – τον Δεκέμβρη του ’44 «συνολικά στάλθηκαν στην Ελλάδα περίπου 100.000 Βρετανοί στρατιώτες– ακριβώς διπλάσιοι απ’ όσους είχαν έρθει στα 1941 για να βοηθήσουν τη μαχόμενη ενάντια στον Άξονα Ελλάδα. Ταυτόχρονα, οι Βρετανοί, εξόπλισαν και οργάνωσαν στρατιωτικά – ως Εθνοφυλακή – το σύνολο των προερχόμενων από τα Τάγματα Ασφαλείας και τους άλλουςδωσιλογικούς σχηματισμούς ανδρών. Στη διάρκεια των μαχών, οι Βρετανοί χρησιμοποίησαν αεροπλάνα (καταδιωκτικά «Σπιτφάιρ», μαχητικά «Μποφάιτερς», αλλά και βομβαρδιστικά «Ουέλιγκτον»!) με ρουκέτες, βόμβες και πολυβόλα ενάντια στις θέσεις του ΕΛΑΣ, αλλά και σε τυφλά χτυπήματα ενάντια στις λαϊκές συνοικίες. Το ίδιο έπραξαν και τα πυροβόλα των πολεμικών πλοίων στον Πειραιά ή στο Φάληρο , ενώ ισχυρό πυροβολικό εγκατεστημένο στην Ψυττάλεια, στο Φάληρο και στο Χαρβάτι πραγματοποιούσεισχυρούς βομβαρδισμούς στην πόλη» (Γιώργος Μαργαρίτης, Ριζοσπάστης, 16/12/2009).

Ήταν τότε, το Δεκέμβρη του ’44, που οι Εγγλέζοι κατέλαβαν ακόμα και τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, χτυπώντας με όλμους και πολυβόλα τον ΕΛΑΣ από τον Παρθενώνα…

Είναι πρόδηλο ότι ο αντικομμουνισμός του κυρίου Πρετεντέρη έχει προσαρμόσει τον πατριωτισμό του σε τέτοιο βαθμό, ώστε όχι μόνο να αντέχει και να αποδέχεται αλλά και να επικροτεί την παρουσία ξένου στρατού κατοχής το 1944 στην πατρίδα μας.

Άραγε, μετά τον πατριωτισμό του, θα μπορέσει να προσαρμόσει και τον φιλοευρωπαϊσμό του, στα αντίθετα με τις επιθυμίες του δεδομένα που προκάλεσε το βρετανικό δημοψήφισμα; 

Το πιθανότερο είναι να το καταφέρει. Ιδίως αν ισχύει εκείνο που διαβάσαμε στον «Ριζοσπάστη» (http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3766995) πως έγραψε γι’ αυτόν κάποτε ο μακαρίτης Βασίλης Ραφαηλίδης. Ότι, δηλαδή, «ο Ι. Κ. Πρετεντέρης έχει μια απίθανη προσαρμοστικότητα. Προσαρμόζεται ακόμα και μέσα στα σκατά»…



πηγή imerodromos

Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΕΦΕΡΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩ.

Ισχυρή έκρηξη, από βομβιστή αυτοκτονίας, με παράλληλη επίθεση ενόπλων εναντίον ξενοδοχείου έξω από την πρωτεύουσα της Σομαλίας Μογκαντίσου, εξαπέλυσε η ισλαμιστική εξτρεμιστική οργάνωση Αλ-Σαμπάμπ, που συνδέεται με την Αλ Κάιντα, σύμφωνα με την τοπική αστυνομία.

Οι αρχές μιλούν για 15 νεκρούς και 11 τραυματίες. Οι εξτρεμιστές που εισέβαλαν στο ξενοδοχείο, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες πυροβολούσαν εναντίον των θαμώνων και των πελατών του ξενοδοχείου.

Οι δυνάμεις της αστυνομίας σκότωσαν δύο από τους επιτιθέμενους, των οποίων ο αριθμός δεν έχει διευκρινιστεί.

Αξιωματούχος της αστυνομίας δήλωσε ότι η επίθεση ξεκίνησε με τον βομβιστή αυτοκτονίας, ο οποίος πυροδότησε τα εκρηκτικά που έφερε πάνω του, και στη συνέχεια εισέβαλαν στο ξενοδοχείο ένοπλοι, οι οποίοι άνοιξαν πυρ. 

Οι αστυνομικοί κατόρθωσαν να φυγαδεύσουν ανθρώπους από τις πίσω πόρτες του ξενοδοχείου.

«Πυροβολούσαν όποιον έβλεπαν μπροστά τους», είπαν οι μάρτυρες, οι οποίοι τόνισαν ότι πολλοί από τους τραυματίες χτύπησαν διότι βρέθηκαν σε διασταυρούμενα πυρά.

Την ευθύνη για την επίθεση ανέλαβαν οι ισλαμιστές σομαλοί αντάρτες Σεμπάμπ σε προκήρυξή τους που αναρτήθηκε σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Βαριά οπλισμένα ένοπλα μέλη της ταξιαρχίας των μαχητών Σεμπάμπ πραγματοποίησαν συντονισμένη επίθεση εναντίον του ξενοδοχείου Naasa Hablood σήμερα το απόγευμα", αναφέρουν διευκρινίζοντας ότι η επίθεση άρχισε με την έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου που οδηγούσε καμικάζι ώστε να επιτρέψει σε κομάντος --ο αριθμός των οποίων δεν διευκρινίζεται-- να εισβάλουν στο ξενοδοχείο. "Επιτεθήκαμε στο ξενοδοχείο όπου συχνάζουν τα μέλη της κυβέρνησης των αποστατών», δήλωσε ο εκπρόσωπος των στρατιωτικών επιχειρήσεων των Σεμπάμπ, ο Σέιχ Αμπντιασίς Αμπού Μουσάμπ.

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κηρύσσεται ο δήμος Μεγαλόπολης, λόγω των προβλημάτων που προκλήθηκαν από την κακοκαιρία.

Η σύσκεψη υπό την προεδρία του περιφερειάρχη Πελοποννήσου, Πέτρου Τατούλη, στο δημαρχείοΜεγαλόπολης, για τον συντονισμό των προσπαθειών ώστε να αντιμετωπιστούν τα άμεσα προβλήματα που προέκυψαν από την κακοκαιρία που έπληξε μετά το μεσημέρι την πόλη, ολοκληρώθηκε το βράδυ του Σαββάτου. 

Οι ζημιές οι οποίες έχουν προκληθεί είναι μεγάλες, τόσο σε δημόσιες όσο και σε ιδιωτικές ιδιοκτησίες, αφού στην περιοχή σημειώθηκε πλημμύρα και το νερό έφθασε σε 7 ώρες τα 191 χιλιοστά.

Σύμφωνα με τα όσα αποφασίστηκαν στη σύσκεψη και κατόπιν συνεννόησης του Πέτρου Τατούλη, του αντιπεριφερειάρχη Αρκαδίας Βαγγέλη Γιαννακούρα και του δημάρχου Μεγαλόπολης Διονύση Παπαδόπουλου, κινούνται άμεσα οι διαδικασίες για την κήρυξη σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης του δήμου Μεγαλόπολης.



Υπήρξε μάλιστα συνεννόηση του περιφερειάρχη με τον γενικό γραμματέα Πολιτικής Προστασίας και τη Δευτέρα θα κινηθούν όλες οι τυπικές διαδικασίες.


Συνεργεία της πυροσβεστικής, του δήμου και της περιφέρειας βρίσκονται ήδη στη Μεγαλόπολη, για να συνδράμουν τους πολίτες.

Σοβαρά προβλήματα και στην Τρίπολη

Στην Τρίπολη, εν τω μεταξύ, αποκαταστάθηκε η ηλεκτροδότηση, αλλά πλημμύρισαν ισόγεια και υπόγεια σπιτιών, κυρίως στην περιοχή πλησίον του σταθμού ΟΣΕ, ενώ η κατολίσθηση στην Μανθυρέα έχει διακόψει την κυκλοφορία στην Εθνική Οδό Τρίπολης - Σπάρτης και υπάρχει μεγάλη ουρά αυτοκινήτων στα δύο ρεύματα κυκλοφορίας.

Στο σημείο σπεύδει μηχάνημα της αντιπεριφέρειας Αρκαδίας για να αποκαταστήσει τη ζημιά.

Πρόβλημα υπάρχει και στο δρόμο Τρίπολης - 'Αστρους, στη γέφυρα της Μαγούλας, όπου τα νερά του Γαρεάτη ποταμού έχουν περάσει πάνω από τη γέφυρα.



πηγή tvxs

Ανακοίνωση της Ο.Κ.Δ.Ε.

Πρώτες εκτιμήσεις μετά την επικράτηση

του “Brexit” στο βρετανικό δημοψήφισμα

–

Η επιλογή της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση επικράτησε με ποσοστό περίπου 52% (σχεδόν 17,5 εκ. ψήφοι) στο δημοψήφισμα της Πέμπτης 23/6 στην Βρετανία, μάλιστα σε συνθήκες υψηλής συμμετοχής (72%). Πρόκειται για εξέλιξη ιστορικής σημασίας, που ανοίγει την πόρτα σε ραγδαίες εξελίξεις στην Ευρώπη και παγκόσμια.

 –

1. Για ακόμα μια φορά, τα διεθνή αστικά/ιμπεριαλιστικά επιτελεία και ΜΜΕ επιχείρησαν και επιχειρούν να ταυτίσουν το “Brexit” με μια αντιδραστική, εθνικιστική, ξενοφοβική ρητορεία (κυρίως από το UKIP (Kόμμα Ανεξαρτησίας) του Φάρατζ). Πρόκειται για σύνηθεςτέχνασμα, επανειλημμένα επιστρατευμένο και σε άλλες χώρες (π.χ. στο πρόσφατο δημοψήφισμα στην Ολλανδία, όπου απορρίφθηκε η συμφωνία σύνδεσης ΕΕ–Ουκρανίας).Ταυτίζουν σκόπιμα την αντίθεση στην ΕΕ με την ακροδεξιά, το ρατσισμό, τον εθνικισμό και ακόμα τον φασισμό, με την απειλή της αποσταθεροποίησης και των πολέμων – ενώ οι ίδιοι και τα κόμματά τους εμφανίζονται ως δημοκράτες, προοδευτικοί, υπερασπιστές της ειρήνης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της «ανοιχτής κοινωνίας», των… μεταναστών (που δολοφονούν στα σύνορα της Ευρώπης Φρούριο)! Τελευταία ανακάλυψή τους ο λεγόμενος «λαϊκισμός»: μια ταμπέλα που κολλάνε περιφρονητικά σε ό,τι θυμίζει (ας είναι κι από μακριά) εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, εθνική και λαϊκή κυριαρχία, μια αντίσταση ή απλά διαφορετική άποψη απέναντι στις πολιτικές τους, στον απόλυτο έλεγχο της εξουσίας απ’ τους εκλεκτούς τους. Μ’ αυτό το προπέτασμα καπνού προσπαθούν (όλο και πιο μάταια) να δικαιολογούν τη λυσσασμένη υπεράσπισή τους στην αντιδραστική ΕΕ. Και μόνο το γεγονός ότι οι ψήφοι υπέρ του “Brexit” έφτασαν τις 17,5 εκ. ενώ αυτές του UKIP στις τελευταίες εκλογές ήταν 3,5 εκ., αρκεί για να γελοιοποιήσει αυτούς τους αδίστακτους προπαγανδιστές.
2. Η ψήφος υπέρ του “Brexit” είχε πολύ έντονα ταξικά χαρακτηριστικά. Ήταν επιλογή εκατομμυρίων εργαζόμενων, άνεργων και φτωχών λαϊκών μαζών (ειδικά στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της Βρετανίας), που έχουν πληγεί βάναυσα από την αποβιομηχάνιση, την ανεργία, την υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών κ.λπ. Από όλες αυτές τις επιθέσεις του κεφαλαίου, την οικονομική και κοινωνική καταστροφή που φέρουν την αδιάψευστη σφραγίδα της ΕΕ, των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ενορχηστρώνει μαζί με τους ντόπιους υποστηρικτές της. Μια τέτοια πόλωση επεκτείνεται σήμερα σε όλη την Ευρώπη: η αντίθεση στην ΕΕ (με διάφορες μορφές και αφορμές) εκδηλώνεται από όλο και μεγαλύτερες μάζες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων – αφήνοντας στο στρατόπεδο των υποστηρικτών της ΕΕ όλο και πιο μόνους το μεγάλο κεφάλαιο, την οικονομικοπολιτική ελίτ και ένα στρώμα καλοχορτασμένων υπηρετών τους.
3. Σίγουρα η περίπτωση της Βρετανίας έχει ιδιομορφίες, δεν είναι ταυτόσημη μ’ αυτή πολλών άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Η Βρετανία είναι μια μεγάλη οικονομία και μια ιμπεριαλιστική δύναμη (παρά την πολύ σοβαρή κρίση και υποχώρησή της), δεν ήταν στο Ευρώ (όπως π.χ. οι δύο μεγαλύτερες ευρωπαϊκές οικονομίες, Γερμανία και Γαλλία), έχει το διεθνές χρηματοπιστωτικό κέντρο του Σίτι, είχε παραδοσιακά μια «ειδική» σχέση με την ΕΕ – ενώ σημαντικά τμήματα του βρετανικού ιμπεριαλισμού έχουν τη δυνατότητα αναζήτησης πιο «αυτόνομων» εναλλακτικών προσανατολισμών (π.χ. ενός ενδιάμεσου ρόλου ανάμεσα στις ΗΠΑ και την υπόλοιπη Ευρώπη). Ωστόσο, δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία ή θόλωμα του αποτελέσματος: το στοιχείο που κυριάρχησε στο “Brexit” δεν ήταν η τάδε ιδιαιτερότητα ή η δείνα ενδοαστική αντίθεση – ήταν η απόρριψη της ΕΕ, των πολιτικών της, του πολιτικού προσωπικού που την οικοδομεί και την υπερασπίζεται.
4. Η ψήφος υπέρ του “Brexit” είναι επίσης αποτέλεσμα:

α) Της πολιτικής κρίσης, που εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη (και όχι μόνο) και εκφράστηκε έντονα στην Βρετανία με αφορμή και το δημοψήφισμα. Τα παραδοσιακά κόμματα και πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης (στην Βρετανία, Συντηρητικοί και Εργατικοί) όχι μόνο έχουν στιγματιστεί ανεπανόρθωτα από την εφαρμογή των σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αλλά και αποδεικνύονται ανίκανα να προσφέρουν οποιοδήποτε θετικό σχέδιο διεξόδου απ’ την κρίση (η εκστρατεία φόβου υπέρ του “Bremain” (της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ) είναι ένα ακόμα παράδειγμα). Με αποτέλεσμα να χάνουν την επαφή τους με τις λαϊκές μάζες, να οδηγούνται σε κρίση, θρυμματισμό και αποσύνθεση. Κλεισμένα σ’ έναν γυάλινο πύργο με την επιγραφή «Μένουμε Ευρώπη», θέλουν τίποτα να μη διαταράξει τη «χρυσή βροχή» των κερδών και της εξουσίας τους – γι’ αυτό δεν βλέπουν, δεν ακούνε, δεν καταλαβαίνουν τίποτα, αυταπατώμενοι ότι μπορούν εσαεί να ποδηγετούν τους λαούς με στημένες δημοσκοπήσεις, άθλια τεχνάσματα και ιταμά τελεσίγραφα. Χθες οι «δικοί μας» Παπανδρέου, Σαμαράς, Βενιζέλος (ο Τσίπρας έχει πάρει σειρά), τώρα οι Ολάντ, Κάμερον κ.ά. Αυτός ο ξεπεσμός των παραδοσιακών εκπροσώπων της αστικής τάξης προχωράει πλέον και στις πιο κύριες ιμπεριαλιστικές χώρες – και αφήνει ένα τεράστιο πολιτικό και στρατηγικό κενό, που δυσκολεύει εξαιρετικά τη διαχείριση της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος.

β) Των εργατικών και λαϊκών αγώνων. Στην ίδια την Βρετανία, που τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αναζωογόνηση των απεργιών, κινητοποιήσεων κ.λπ. Στην υπόλοιπη Ευρώπη (Βέλγιο, Ιταλία κ.ά.) με προφυλακή τον σκληρό αγώνα εργαζόμενων και νέων στη Γαλλία ενάντια στην κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων – και ο οποίος φαίνεται ότι επέδρασε σημαντικά υπέρ του “Βrexit”. Ο ελληνικός λαός έχει κι αυτός το δικό του, σημαντικό μερίδιο σ’ αυτούς τους αγώνες. Aγώνες που ανέδειξαν την αντιδραστικότητα και βαρβαρότητα της ΕΕ, έκαναν όλο και πιο μισητούς τους υπηρέτες της. Η ψήφος υπέρ του “Brexit” είναι –μεταξύ άλλων– και ένα απτό αποτέλεσμα αυτών των αγώνων, μια απάντηση στη μοιρολατρία και ηττοπάθεια όπου αστοί και ρεφορμιστές προσπαθούν να ρίξουν την εργατική τάξη και τη νεολαία, λιβανίζοντας τη δήθεν «ματαιότητα» κάθε προσπάθειας αντίστασης, αναζήτησης μιας εναλλακτικής πορείας.

5. Ο βρετανικός λαός έζησε την αθλιότητα των δικών του «Μένουμε Ευρώπη», των –τόσο γνωστών στον ελληνικό λαό– εκβιασμών και απειλών, με τους οποίους οι ηγέτες της ΕΕ, τα αστικά/ιμπεριαλιστικά επιτελεία παγκόσμια, τα διεθνή ΜΜΕ προσπαθούν να συγκρατήσουν τις ραφές της, που ξεσκίζονται από παντού. Και τι δεν ακούστηκε, για οικονομική καταστροφή, καταστροφή του δυτικού πολιτικού πολιτισμού, 3ο παγκόσμιο πόλεμο κ.λπ. Επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν και την (αρκετά ύποπτη) δολοφονία της βουλευτού Κοξ των Εργατικών (ήταν από τους επικεφαλής της υποστήριξης της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ). Υπέρ της παραμονής στην ΕΕ είχαν ταχθεί οι διευθυντές των 50 μεγάλων πολυεθνικών της Ευρώπης, η αυτοαποκαλούμενη Στρογγυλή Τράπεζα των Βιομηχάνων της Ευρώπης (συ­μπεριλαμβάνονται αρκετές μεγάλες βρετανικές πο­λυεθνικές, που έστειλαν και επιστολή στους εργαζόμενούς τους να ψηφίσουν υπέρ της παραμονής), τα πέντε μεγά­λα κόμματα της Βρετανίας – και βέβαια η κλίκα των Γιούνκερ, Μέρκελ, Ολάντ κ.λπ. καθώς και ο Ομπάμα. Όλοι αυτοί δέχτηκαν ένα ισχυρό ράπισμα, ένα σοκ – και σήμερα βρίσκονται σε εμφανή αμηχανία, σύγχυση, εκνευρισμό ή και πανικό. Μέχρι και την τελευταία στιγμή (καθησυχάζοντας τον ίδιο τον εαυτό τους) εμφανίζονταν σίγουροι ότι θα επικρατήσει η παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ, λοιδορούσαν αλαζονικά τους «ηττημένους της παγκοσμιοποίησης» εργάτες, άνεργους και φτωχούς της Βρετανίας ως αμόρφωτους κακομοίρηδες που πέφτουν θύμα των «λαϊκιστών», θεωρώντας ότι τους έχουν στο χέρι. Έχει αποδειχτεί αμετάκλητα –το δημοψήφισμα στην Βρετανία το έδειξε ξανά– ότι η «δημοκρατική» ΕΕ δεν μπορεί να ανεχτεί στο παραμικρό ακόμα και τη φωνή ή την ψήφο των «από κάτω», ότι γι’ αυτή κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας είναι ασυμβίβαστη με τη δικτατορία των αγορών και της παχυλής γραφειοκρατίας των Βρυξελών.
6. Η διαχείριση της «επόμενης μέρας» δεν είναι καθόλου εύκολη για την ελίτ της ΕΕ. Είναι ένα ερωτηματικό αν είναι καν εφικτή – ή αν μπήκαμε σε μια φάση μη αναστρέψιμης διάλυσης της ΕΕ. Στην ίδια την Βρετανία, καταρχάς, ανοίγει το θέμα της απόσχισης της Βόρειας Ιρλανδίας και ξανά της Σκωτίας (με το σκεπτικό ότι θέλουν να παραμείνουν συνδεμένες με την ΕΕ). Σε όλη την Ευρώπη, επικρέμεται ντόμινο εξελίξεων (αίτημα για δημοψήφισμα στην Ολλανδία, διεκδίκηση της Ισπανίας του Γιβραλτάρ από την Βρετανία, ανεξαρτησία της Καταλονίας, αποσχιστικές τάσεις στη Βόρεια Ιταλία, πολιτική αποσταθεροποίηση από την καθίζηση των παραδοσιακών αστικών φιλοΕΕ κομμάτων κ.ά.). Ακόμα κι αν υπάρξει κάποια εντελώς πρόσκαιρη διευθέτηση αυτών των μετώπων, το γεωπολιτικό βάρος της ΕΕ (ήδη υπό αίρεση από την άνοδο των «αναδυόμενων» Κίνα, Ρωσία κ.ά.) μάλλον δέχεται ένα αγιάτρευτο πλήγμα – που σημαίνει ένα οριστικό στρατηγικό ρήγμα στην «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».
7. Το ιερατείο των Βρυξελών, οι Γιούνκερ, Τουσκ, Μέρκελ κ.λπ. μετά το αποτέλεσμα προσπαθούν να εμφανιστούν «ψύχραιμοι», να πείσουν τους λαούς –και κυρίως τις «αγορές»!– ότι «η Ευρώπη θα προχωρήσει», να δείξουν φραστική «πυγμή» απέναντι στην Βρετανία (ιδίως στον βρετανικό λαό). Στην πραγματικότητα έτσι δείχνουν μόνο πόσο ευάλωτοι είναι: στις «τρύπες» της ΕΕ που χάσκουν παντού, στο ότι δεν έχουν κανένα σοβαρό «σχέδιο Β΄» για την «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», στο ότι είναι αμετακίνητα καρφωμένοι στις βάρβαρες πολιτικές των «Συμφώνων για το Ευρώ», των Μνημονίων, του ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Στο ότι τρέμουν, εντέλει, μην και το οικοδόμημά τους, σαρακοφαγωμένο από παντού, καταρρεύσει σαν ντόμινο.
8. Για την παγκόσμια οικονομία (είναι σε εξαιρετικά οριακή και εύθραυστη κατάσταση, όπως δείχνουν και τα μικρά και μεγάλα κραχ των τελευταίων μηνών), η ψήφος υπέρ του “Brexit” είναι πολύ πιθανό να πυροδοτήσει το ξέσπασμα μιας νέας, ακόμα μεγαλύτερης και πιο καταστροφικής κρίσης. Όχι τόσο επειδή υπάρχει ένα άμεσο κραχ στα χρηματιστήρια κ.ά. (σε κάποιο βαθμό ήταν αναμενόμενο) – όσο γιατί έχουν συσσωρευτεί όλες οι «εκρηκτικές ύλες» γι’ αυτό, από το βάθεμα της δομικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Ακόμα πιο επισφαλής είναι η κατάσταση της οικονομίας σε ΕΕ/Ευρωζώνη – που έτσι κι αλλιώς ήταν στο επίκεντρο της παγκόσμιας κρίσης. Μάλλον θα επιχειρηθεί αυτή η νέα όξυνση της κρίσης να αποσοβηθεί με νέα κύματα «ποσοτικής χαλάρωσης», δηλαδή ταΐσματος του κεφαλαίου και πρώτα απ’ όλα των τραπεζών και των «αγορών» με χρήμα από τις κεντρικές τράπεζες. Δεν είναι όμως καθόλου σίγουρο ότι έστω κι έτσι θα καταφέρουν να ελέγξουν την κατάσταση.
9. Το “Brexit” ήδη οδήγησε στην παραίτηση του Κάμερον και φέρνει το κυβερνητικό κόμμα, τους Συντηρητικούς (είχαν διαιρεθεί πάνω στην στάση τους στο δημοψήφισμα) σε μια βαθύτατη κρίση με απρόβλεπτες συνέπειες. Όμως το αποτέλεσμα είναι κόλαφος και για την ηγεσία των Εργατικών. Ο επικεφαλής τους Κόρμπιν (πρόσφατα εκλεγμένος στη βάση μιας μαζικής προσδοκίας για μια εναλλακτική πολιτική, μετά από δεκαετίες σκληρών νεοφιλελεύθερων επιθέσεων) πολύ γρήγορα εγκατέλειψε τις κριτικές του στην ΕΕ και συνθηκολόγησε στην υπεράσπισή της. Μια στάση που δεν απέχει πολύ από την ελεεινή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Συνολικά, η ψήφος του βρετανικού λαού είναι ένα ηχηρό μήνυμα για παρόμοιες απόψεις στην Αριστερά όλης της Ευρώπης, η οποία στην πλειοψηφία της –αν μη τι άλλο– δεν αποτολμά να μιλήσει για την ανάγκη πάλης ενάντια στην ΕΕ, με «επιχειρήματα» δανεισμένα απευθείας από το αστικό στρατόπεδο (μεταρρύθμιση της ΕΕ για μια «άλλη Ευρώπη», κίνδυνος εθνικισμού από μια διάλυση της ΕΕ κ.λπ.), αφήνοντας ανεπίτρεπτα πολιτικό χώρο σε διάφορα ακροδεξιά ρεύματα.
10. Ο εσμός των ελλήνων «Μένουμε Ευρώπη» (ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, αργυρώνητοι δημοσιογράφοι κ.λπ.) έδωσε ένα ακόμα δείγμα της αθλιότητάς του, θρηνώντας για «μαύρη μέρα», βλέποντας παντού λαϊκιστές, ακροδεξιούς κ.λπ., ανακαλύπτοντας που και που καμιά ατάκα για τις… ευθύνες μιας Ευρώπης που έχει παρεκκλίνει απ’ την πορεία και τις αξίες της! Βιάζονται να κλείσουν κάθε συζήτηση που θα αμφισβητεί την «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας». Θυμούνται κάθιδροι το βροντερό ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της 5 Ιουλίου 2015 και τι εκφράζει, ότι η δυναμική του είναι ζωντανή, όσο κι αν κατάφεραν να το πλήξουν με τη βοήθεια του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρουν πολύ καλά ότι και στη χώρα μας η απόρριψη της ΕΕ και του Ευρώ μεγαλώνει (φαίνεται και σε διάφορες δημοσκοπήσεις, όπως και σ’ όλη την Ευρώπη). Γι’ αυτό άλλωστε δεν έχουν ποτέ αποτολμήσει ένα πραγματικό δημοψήφισμα γι’ αυτό το θέμα, παρά μόνο κακαρίζουν ότι ο ελληνικός λαός θέλει «πάση θυσία» το Ευρώ και την ΕΕ (δηλαδή την καταστροφή των Μνημονίων). Και πετάνε και καμιά κοτσάνα, ότι τάχα… δεν άλλαξαν και τόσα πολλά, γιατί η Βρετανία ανέκαθεν είχε μια «ειδική σχέση» με την ΕΕ!

Μ’ αυτό το μπλοκ ήρθε –ύπουλα– να στοιχηθεί αντικειμενικά και το ΚΚΕ, που αρχικά παρουσίασε το θέμα της παραμονής ή όχι της Βρετανίας στην ΕΕ ως «ψευτοδίλημμα» για τις εργατικές και λαϊκές μάζες (αν και μετά το αποτέλεσμα θέλει να εμφανίζεται… «δικαιωμένο»).

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η νεολαία στη χώρα μας πρέπει να πάρουμε δύναμη απ’ τη νίκη του “Brexit”, για να εντείνουμε τους αγώνες μας, για την ανατροπή των Μνημονίων και όλων των υπηρετών τους, παλιών και νέων – και για να επιβάλλουμε την έξοδο από Ευρώ/ΕΕ όσο το δυνατόν πιο σύντομα.

Μια νέα κατάσταση διαμορφώνεται σε όλη την Ευρώπη, πολύπλοκη και σύνθετη. Η κρίση των αστικών/ιμπεριαλιστικών σχεδίων, η αποσύνθεση της ΕΕ, η οικονομική και πολιτική κρίση κ.λπ. δημιουργούν προϋποθέσεις για την άνοδο των εργατικών και κοινωνικών αγώνων – και έχουμε τέτοια σημάδια σε πολλές χώρες. Λείπει όμως σχεδόν παντού μια ικανή, αποφασιστική και αξιόπιστη ηγεσία: μια κρίση του εργατικού κινήματος που ασφαλώς εγκυμονεί και σοβαρούς κινδύνους. Σε όλη την Ευρώπη, το κενό που δημιουργείται δεν πρέπει να επιτρέψουμε να καλυφθεί από ρεύματα ενός αδιέξοδου αστικού «ευρωσκεπτικισμού», ακροδεξιά ή/και φασιστικά ή μιας ανύπαρκτης «ανανέωσης» της ΕΕ. Αλλά να παλέψουμε για να καλυφθεί από την ανάπτυξη των ταξικών αγώνων και τον διεθνιστικό συντονισμό τους, από τις δυνάμεις ενός εργατικού κινήματος σε ανασυγκρότηση–ανασύνθεση, από την οικοδόμηση επαναστατικών δυνάμεων, σε κάθε χώρα και σ’ όλη την Ευρώπη. Αυτός είναι ο δρόμος για να νικήσουμε, να διαλύσουμε την αντιδραστική ΕΕ του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού, του πολέμου και του ρατσισμού, ν’ ανοίξουμε τον δρόμο στη μόνη πραγματική εναλλακτική, σε μια Ευρώπη των Εργαζομενων, δημοκρατική και ριζοσπαστική, ενωμένη και σοσιαλιστική.


ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ