Στις 30 Ιουνίου 1934 ξεκίνησε στη Γερμανία το αιματηρό τριήμερο που έμεινε γνωστό στην Ιστορία ως «η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών» και το οποίο άνοιξε το δρόμο του Αδόλφου Χίτλερ προς την απόλυτη εξουσία τόσο εντός όσο και εκτός του κόμματός του.

Στις 30 Ιουνίου του 1934 ο ηγέτης του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας, Αδόλφος Χίτλερ, διέταξε τις δολοφονίες εκατοντάδων μελών του ίδιου του κόμματος του, ισχυριζόμενος ότι επρόκειτο να λάβουν μέρος σε πραξικόπημα εναντίον του.

Το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας, διέθετε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 δυο ένοπλα σώματα, τα οποία δρούσαν ως παραστρατιωτικές οργανώσεις: τα SA (SturmΑbteilung, τμήμα εφόδου) και τα SS (SchutzStaffel, τάγμα προστασίας), αποτελούνταν κυρίως από την ελίτ των κομματικών μελών και ελέγχονταν πλήρως από την ηγεσία. Τα SA εκείνη την εποχή αριθμούσαν περί τα τέσσερα εκατομμύρια μέλη και συνέβαλαν τα μέγιστα στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία επιβαλλόμενα στους δρόμους της ταραγμένης Γερμανίας επί των σοσιαλδημοκρατών, κομουνιστών, συνδικαλιστών κ.ά., ενώ συνέτριβαν τους πολιτικούς αντιπάλους του Χίτλερ. Αρχηγός του σώματος των SA ήταν ένας μπαρουτοκαπνισμένος επιθετικός και ιδιαίτερα φιλόδοξος άνθρωπος, ο παλιός φίλος του Χίτλερ, Ερνστ Ρεμ.

Με τη συμμετοχή του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην κυβέρνηση δεξιού συνασπισμού το 1933, τα SA έγιναν πρακτικά ανεξέλεγκτα, ιδιαίτερα λόγω των χρόνιων υποσχέσεων του Χίτλερ για αποκατάσταση της στρατιωτικής αίγλης του παρελθόντος και ακύρωση της Συνθήκης των Βερσαλλιών που περιόριζε το γερμανικό στρατό στους 100.000 άντρες. Τα SA επιθυμούσαν να αντικαταστήσουν τον παραδοσιακό στρατό της Γερμανίας, κάτι που γνώριζαν οι ηγέτες των ενόπλων δυνάμεων και οι συντηρητικοί πολιτικοί και οικονομικοί υποστηρικτές τους.

Τα SA σύντομα μετατράπηκαν σε πρόβλημα για τον Αδόλφο Χίτλερ, που απειλούσε την ίδια την πολιτική του επιβίωση αλλά και το μέλλον του κινήματος των Ναζί. Ο Χίτλερ τώρα χρειαζόταν τη στήριξη των στρατηγών του παραδοσιακού στρατού και των επικεφαλής της βιομηχανίας για την αναδόμηση της Γερμανίας, μετά το κραχ. Κατά τη διάρκεια ενός συμβουλίου, στα τέλη Φεβρουαρίου του 1934, ο Χίτλερ ενημέρωσε τον Ρεμ ότι τα SA δεν επρόκειτο να γίνουν στρατιωτική δύναμη, αλλά θα περιοριζόταν σε συγκεκριμένες πολιτικές δράσεις. Ενώπιον του Χίτλερ ο Ρεμ συναίνεσε και υπέγραψε μάλιστα και συμφωνία με τον υπουργό Άμυνας, στρατηγό Βέρνερ φον Μπλόμπεργκ. Σύντομα όμως, ο Ρεμ άφησε να καταστεί σαφές ότι δεν σκόπευε να τηρήσει τη συμφωνία ενώ δυο μήνες αργότερα δεν δίστασε να δηλώσει ότι «Τα SA είναι η Εθνική Σοσιαλιστική Επανάσταση!» προς φρίκη των βιομηχάνων και συντηρητικών.

Στις αρχές Ιουνίου ο Ρεμ είχε μια πεντάωρη συνάντηση με τον Αδόλφο Χίτλερ. Λίγες μέρες αργότερα ανακοίνωσε ότι θα έπαιρνε άδεια «ασθενείας» ενώ έθεσε το σώμα των SA σε άδεια για ολόκληρο το μήνα Ιούλιο. Επιπλέον, συγκάλεσε συνέδριο των ηγετών των SA για τις 30 του μήνα σε ένα θέρετρο κοντά στο Μόναχο, όπου ο Χίτλερ υποσχέθηκε να παρευρεθεί για να ξεκαθαριστεί το ζήτημα.

Στο μεταξύ ο Χίτλερ ενημερώθηκε από τον Πρόεδρο της χώρας και τον υπουργό Άμυνας ότι το ζήτημα των SA έπρεπε να λυθεί άμεσα, αλλιώς θα κηρυσσόταν στρατιωτικός νόμος και την εξουσία της χώρας θα αναλάμβανε ο στρατός, θέτοντας τέρμα στην πορεία του κόμματος των Ναζί. Την ίδια ώρα οι ηγέτες των SS διέσπειραν φήμες ότι τα SA σχεδίαζαν να καταλάβουν βίαια την εξουσία της χώρας. Ο αρχηγός των SS, Χίμλερ, πέτυχε κρυφή συμφωνία με τους στρατηγούς των ενόπλων δυνάμεων, ώστε να παράσχουν αυτοί τα όπλα αλλά να απέχουν από τη δράση, αφήνοντας τα SS να «τακτοποιήσουν» το θέμα των SA. Φτάνοντας στο Μόναχο την αυγή του Σαββάτου, 30 Ιουνίου, ο Χίτλερ διέταξε αρχικά να συλληφθούν όσα μέλη των SA βρισκόταν εντός του κτιρίου των Ναζί.

Στη συνέχεια κατευθύνθηκε να συναντήσει τον Ρεμ και τους άλλους ηγέτες των SA. Όλοι συνελήφθησαν από τα SS και μεταφέρθηκαν σε μια φυλακή εκτός Μονάχου όπου αργότερα εκτελέστηκαν από τα SS. Αυτή ήταν η αρχή του αιματηρού διωγμού, ο οποίος υλοποιήθηκε με μαζικές συλλήψεις και δεκάδες εκτελέσεις στελεχών των SA από τα SS. Ο Χίτλερ εκμεταλλεύτηκε την αναταραχή προκειμένου να εξοντώσει και πολιτικούς αντιπάλους του που δεν είχαν σχέση με τα SA, όπως ο Γκρέγκορ Στράσερ, ο στρατηγός Φέρντιναντ φον Μπρέντοβ, ο πρώην καγκελάριος Κουρτ φον Σλάιχερ και ο πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας, Γκούσταβ Ρίτερ φον Καρ.

Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων δεν δημοσιεύθηκε. Ο νέος αρχηγός των SA, Βίκτορ Λούτσε, δήλωσε αργότερα ότι εκτελέσθηκαν 81 άτομα. Σήμερα, όμως, γίνονται εκτιμήσεις για 200 έως 1.000 θύματα, κυρίως από τους άντρες των SS, με βοήθεια από τη μυστική αστυνομία (Γκεστάπο) και τον Στρατό. Ο Χίτλερ παρουσιάστηκε στα μέσα ενημέρωσης ως θύμα συνωμοσίας που εξύφανε ο Ρεμ ενώ η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών νομιμοποιήθηκε ως αυτοάμυνα του κράτους. To Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα εδραίωσε πλέον την απόλυτη κυριαρχία του σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και οικονομίας της χώρας, ενώ τα SS έγιναν μια επίφοβη δύναμη στη ναζιστική Γερμανία. Πηγές: Wikipedia.org, Spartacus Educational, HistoryLearningSite, HistoryPlace


αναδημοσίευση από το tvxs

" H εκπομπή "Με Χωρίς Πατρίδα" φιλοξενεί την Παρασκευή 1 Ιουλίου στις 23.00 τον δημοσιογράφο Άρη Χατζηστεφάνου για μία συζήτηση εφ'όλης της ύλης.

Ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό, το φασισμό, το κράτος και την εξουσία συνεχίζεται.

Μείνετε συντονισμένοι."

Συντονιστείτε στους 106.7 στα fm στην Αττική στην ΕΡΤopen.

Επίσης εναλλακτικά όσοι είστε εκτός Αττικής, μπορείτε να μας ακούσετε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 με έδρα τη Βοιωτία ή από τον ραδιοσταθμό του εργατικού κέντρου Εύβοιας στους 96,5, στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία και διαδικτυακά στην www.ertopen.com σε ολόκληρο τον κόσμο.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.

Προς τα σωματεία, τις κινήσεις, τις οργανώσεις και τις συλλογικότητες της εργατικής τάξης, των μαχόμενων κοινωνικών και εργατικών αγώνων. Προς τους ανένταχτους αγωνιστές και τους αλληλέγγυους. ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ. 



ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

Η ΜΟΝΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΧΑΡΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

Να ενώσουμε και να οργανώσουμε τους αγώνες μας 

για να πάρουμε όλα όσα μας ανήκουν!


Τα εργοστάσια στους εργάτες, τα χρέη σε αυτούς που τα δημιούργησαν!


Οι εργαζόμενοι ΒΙΟΜΕ & ΡΟΜΠΕΝ του ξύλου, μαζί με τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, κατεβαίνουμε ενωμένοι στην Αθήνα, στο Υπουργείο Εργασίας, να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας ανήκουν. Κατεβαίνουμε για να ενώσουμε τη φωνή μας με τον μαχόμενο πληθυσμό της Χαλκιδικής που παλεύει ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, με τους εργαζόμενους των συγκοινωνιών, τους λιμενεργάτες, τους ξενοδοχοϋπαλλήλους του LEDRAHOTELπου πτώχευσε, τους νοσοκομειακούς γιατρούς, τα κοινωνικά ιατρεία κι όλους τους εργαζόμενους που ανοίγουν τον αγώνα ενάντια στο 3^ο Μνημόνιο, τη κυβέρνηση και τους διεθνείς υποστηρικτές της.

Ο λαός με τους αγώνες των προηγούμενων χρόνων ζητούσε να μπει ένα τέλος στη φρίκη  των μνημονίων και η κυβέρνηση ταξικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαζί με τους μνημονιακούς φίλους του παρελθόντος υποσχέθηκε μια φρίκη χωρίς τέλος.

Όχι μόνο υιοθέτησε το ασφαλιστικό έκτρωμα που ξεσήκωσε εργάτες, αγρότες κι ελευθεροεπαγγελματίες αλλά με το νέο ταμείο ιδιωτικοποιήσεων και ξεπουλήματος εκποιεί όλες τις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, τις συγκοινωνίες ΜΕΤΡΟ, ΗΣΑΠ, ΤΡΑΜ, ΕΘΕΛ, τα λιμάνια, ενώ στο δεύτερο πακέτο ξεπουλήματος βρίσκονται ΔΕΗ, ΕΛΠΕ,ΕΛΒΟ,ΕΥΔΑΠ,ΕΥΑΘ,ΔΕΠΑ.

Τσίπρας και Καμμένος ψήφισαν τον ανθρωποκόφτη δημοσιονομικής πειθαρχίας για να ολοκληρώσουν την αξιολόγηση των Σαμαρά-Βενιζέλου, δηλαδή το πρόγραμμα κοινωνικής καταστροφής. Σήμερα δεν υπάρχει άλλος χρόνος αναμονής, ούτε οι αυταπάτες της υπομονής. Οι μάσκες έπεσαν κι εμείς έχουμε αποφασίσει ότι δεν θα ζήσουμε σα δούλοι.




ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ




 Οι εργαζόμενοι των κατειλημμένων εργοστασίων ΒΙΟΜΕ (Θεσ/νίκη) και ΡΟΜΠΕΝ (Βέροια) και όλοι όσοι/ες στηρίζουμε τους αγώνες τους, καλούμε όλο το μαχόμενο εργατικό κίνημα  να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας και να πλαισιώσουμε το Καραβάνι Αγώνα & Αλληλεγγύηςπου θα ταξιδέψει από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν, να στηρίξουμε τις δυναμικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις στο Υπουργείο Εργασίας και να ανοίξουμε νέους δρόμους ταξικής αλληλεγγύης και αγώνα.  

Στις περσινές μας κινητοποιήσεις, την εποχή της «ευφορίας και της ελπίδας», οι εργάτες με τις κινητοποιήσεις του Καραβανιού τον Απρίλη 2015, τις κινητοποιήσεις στα δικαστήρια για να ακυρωθεί κάθε προσπάθεια ξεπουλήματος, κέρδισαν μια εξάμηνη αναβολή του πλειστηριασμού του οικοπέδου.  

Όμως η ασπιρίνη της αναβολής εκπνέει τις 30 Ιουνίου 2016 και ξαναμπαίνει μπροστά ο μηχανισμός εκποίησης του οικοπέδου, του εργοστασίου καθώς και η βίαιη εκκένωση των εργαζομένων από αυτό. 

 Μέσα σε αυτό το εξάμηνο, οι βολές κατά των εργατών πολλαπλασιάστηκαν: Μια μειοψηφία εργαζομένων με επικεφαλής το ΔΣ του σωματείου της Φίλκεραμ να κινητοποιείται ενεργά, για πρώτη φορά τόσο έντονα, ενάντια στους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ. Το αντιδραστικό ΠΟΤΑΜΙ να καταθέτει αλλεπάλληλες ερωτήσεις στη Βουλή με σκοπό να γίνουν οι πλειστηριασμοί εδώ και τώρα.  Στο χορό των ερωτήσεων μπήκε δυστυχώς και το ΚΚΕ υποστηρίζοντας το παράλογο αστικό δίκαιο της πτωχευτικής διαδικασίας, να εκποιηθεί το οικόπεδο προκειμένου να αποζημιωθούν οι εργαζόμενοι της ΦΙΛΚΕΡΑΜ όταν είναι γνωστό ότι στις πτωχευτικές διαδικασίες την εποχή της κρίσης οι εργαζόμενοι απαιτούν εργασία και όχι τα ψίχουλα που μένουν πάνω στο πτωχευτικό τραπέζι που λεηλατείται από τις τράπεζες και τους υποψήφιους επενδυτές.

Σε αυτές τις επίμονες ερωτήσεις της "αντιπολίτευσης" οι κυβερνώντες πέρα από τους υποκριτικούς δεκάρικους λόγους περί "συνεταιριστικής & αλληλέγγυας οικονομίας", όχι μόνο δεν υπερασπίστηκαν την έστω προσωρινή λύση την οποία οι ίδιοι ψήφισαν, αλλά αντίθετα διαβεβαίωναν στη Βουλή πως άπαξ και παρέλθει το εξάμηνο, τότε τον λόγο τον έχει η δικαστική εξουσία ...




Η ίδια κυβέρνηση που έχει βάλει στο στόχαστρο τις κοινωνικές ανάγκες, χάρισε τις Σκουριές στην Ελντοράντο και τον Μπόμπολα, έπνιξε χιλιάδες στα νερά του Αιγαίου κρατώντας το αίσχος του τείχους στον Έβρο στη θέση του, που έχει πάρει την θέση της σαν ο καλύτερος υπηρέτης των αφεντικών και του κεφαλαίου.




Μέσα σε αυτό το εξάμηνο όμως ο αγώνας των εργατών έδωσε και αυτός τις δικές του απαντήσεις:




Η διεύρυνση του εγχειρήματος της ΒΙΟΜΕ με χημικούς μηχανικούς και νέους εργαζόμενους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, το άνοιγμα του e-shop και η μεγάλη επιτυχία του, έδειξαν ότι η εργατική χειραφέτηση και η αυτοδιαχείριση της παραγωγής με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, μακριά από καπιταλιστικές σχέσεις εκμετάλλευσης, αποτελεί τη μόνη απάντηση στην κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Η ΒΙΟΜΕ έχει αποδείξει ότι υπάρχει εναλλακτικός δρόμος την εποχή της καπιταλιστικής κρίσης, ότι μπορεί να χτιστεί μια άλλη μορφή κοινωνικών σχέσεων βασισμένη όχι στη πίστη του κέρδους του κεφαλαίου αλλά στην εμπιστοσύνη των ελεύθερα άμεσων συνεταιρισμένων παραγωγών που μπορούν να δημιουργήσουν  μια άλλη κοινωνία απαλλαγμένα από ταξικές διακρίσεις κι εκμετάλλευση.

Μέσα σε αυτούς τους μήνες στη ΒΙΟΜΕ φιλοξενήθηκαν δεκάδες εκδηλώσεις αλλά διευρύνθηκε και το κοινωνικό αποτύπωμα του αγώνα. Το άνοιγμα του Εργατικού Ιατρείου της ΒΙΟΜΕ, η φιλοξενία προμηθειών για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, η στήριξη των εργατών και των αλληλέγγυων σε δεκάδες κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες αλλά και οι δεκάδες εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, δείχνουν ότι ο αγώνας μας μπορεί να μην είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά μπορεί και πρέπει να νικήσει.  

Η μεγαλύτερη επιτυχία όμως του κινήματος, ήρθε από ανθρώπους που πριν από οκτώ μήνες δεν γνωρίζαμε καν. Η κατάληψη στην Πατρίδα Βέροιας, τα σημαντικά βήματα που κάνουν οι Ρομπέν του Ξύλου, κάνουν αυτό το δεύτερο εγχείρημα να μας γεμίζει πραγματική ελπίδα για το μέλλον και να τρομάζει τους κρατούντες. Ήδη τόσο στη Βέροια, όσο και στη Θεσσαλονίκη, είτε με αστυνομικές δυνάμεις, είτε με την προσπάθεια κοψίματος του ρεύματος, οι διαθέσεις του συστήματος είναι ξεκάθαρες όπως και η δικιά μας απάντηση: ΟΙ ΕΚΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΟΙ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ.


Αφεντικά και κράτος, δικαστικοί και εργοδοτικοί μηχανισμοί κραυγάζουν ενάντια στο νέο παράδειγμα που έθεσε ο αγώνας της ΒΙΟΜΕ και απαιτούν τη συνθηκολόγηση των εργαζομένων. Όπως έκλεισαν το κεφάλαιο του ΟΧΙ της αντίστασης με ένα ΝΑΙ της υποταγής, έτσι θέλουν να κλείσουν και όλες τις εστίες εργατικής και κοινωνικής αναταραχής, αμφισβήτησης και διεκδίκησης. Επιδιώκουν με όλους τους τρόπους να γονατίσουν τους αγωνιζόμενους εργάτες σε Βέροια και Θεσσαλονίκη. Λογάριαζαν όμως χωρίς τους αγώνες των εργατών και όλης της μαχόμενης κοινωνίας που από την πρώτη στιγμή αγκάλιασε τα εγχειρήματα της κατάληψης και της αυτοδιαχείρισης.

Στις σημερινές συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, απολύσεων, φτώχιας και ανεργίας πιστεύουμε πως ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας είναι αναγκαίο να παλέψουμε να περάσουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια των ίδιων των παραγωγών του πλούτου. Στα χέρια της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτός είναι ο δύσβατος αλλά και όμορφος δρόμος που χαράσσουν, με άμεση δημοκρατία, στη ΒΙΟΜΕ και στους ΡΟΜΠΕΝ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΩΝ




ΠΕΜΠΤΗ 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 20.00 ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΜΠΡΟΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ




Αγωνιστικά

ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΒΙΟΜΕ

(ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)

Γιάννος Γιαννόπουλος, πολιτικός μηχανικός

...για την ανασυγκρότηση του ΜΕΤΑ και του συνδικαλιστικού κινήματος

Η κατάσταση μας θέτει καθήκοντα

Ο χώρος του συνδικαλιστικού κινήματος έχει να αντιμετωπίσει μια σειρά προβλημάτων, στα οποία δεν έχει δώσει απάντηση ούτε η Ριζοσπαστική Αριστερά, για ιστορικούς λόγους, που αφορούν και την σημασία που απέδιδε συνολικά τις δύο τελευταίες δεκαετίες στο εργατικό κίνημα, όσο και για λόγους εγγενών αδυναμιών.

Από την οργάνωση των ανέργων στα σωματεία, τη δημιουργία σωματείων και σχημάτων εργατικής παρέμβασης εκεί που δεν υπήρχαν, την οργάνωση των εργαζομένων στους νέους εργασιακούς χώρους και τομείς της οικονομίας, αλλά και των νέων μορφών επισφαλούς εργασίας, το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα παραμένει σημαντικά κατώτερο των περιστάσεων, ακόμα και σε ζητήματα που φαντάζουν αυτονόητα. Τα προλεταριοποιούμενα στρώματα των επιστημόνων έχουν μείνει να εκφράζονται από τις επιστημονικές ενώσεις πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, και όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται στην ελάχιστη συνδικαλιστική πυκνότητα του ιδιωτικού τομέα.

Από τη διεκδίκηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, μαχητικά Σωματεία έχουν φτάσει κυρίως να διεκδικούν ανακλήσεις απολύσεων, και όχι πάντα με επιτυχία, και το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα μοιάζει να έχει "ξεχάσει" την ευθεία αντιπαράθεση με την εργοδοσία. Η προαναφερθείσα κατάσταση συμπυκνώνεται στους συσχετισμούς και τις πρακτικές της ΓΣΕΕ, της στήριξης του "ΝΑΙ" στο δημοψήφισμα, των απεργιών για τα μάτια του κόσμου, της αποκλιμάκωσης ακόμα και στην πρόσφατη μάχη του ασφαλιστικού.

Για να μπορέσουμε λοιπόν να ξεκινήσουμε από τα στοιχειώδη και να οργανώσουμε τους εργατικούς αγώνες και να τους συνδέσουμε και με άλλους τρόπους, με συντονισμούς ανά κλάδο και ευρύτερους, σωματείων-ομοσπονδιών-πρωτοβουλιών, ώστε να παρακάμπτουμε τις γραφειοκρατικές και εντέχνως απονευρωμένες τριτοβάθμιες δομές, χρειαζόμαστε και μια παράταξη, που θα λειτουργεί ως δικτύωση παρατάξεων ομοσπονδιών, σχημάτων πρωτοβάθμιων σωματείων, συσπειρώσεων εργαζομένων, μεμονωμένων συνδικαλιστών που πρόσκεινται στο δικό μας ιδεολογικό χώρο, πρωτοβουλιών ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων, μια παράταξη που θα συνενώνει τις επιμέρους αντιστάσεις και θα τις αναβαθμίζει στο δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο.

Ποιοι;

Σε αυτά είναι που έρχεται να απαντήσει η πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση του ΜΕΤΑ. Γιατί θα πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο ότι δεν γίνεται τα παραπάνω να επιτευχθούν χωρίς τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, συμμετοχή που δεν γίνεται να επιτευχθεί χωρίς να ανακτήσει ο συνδικαλισμός τη χαμένη του αξιοπιστία. Και η αξιοπιστία δεν κερδίζεται, αλλά χάνεται μέσα από τη συμπόρευση με σχήματα κυβερνητικού ή εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν αφορά γενικώς και αορίστως τη συμμετοχή σε μια παράταξη, συνδικαλιστών που πρόσκεινται στο εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα. Δεν νομίζω ότι έψεξε κανένας όσους συμμετείχαν παλιότερα στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί τη βδομάδα του δημοψηφίσματος οργανώνονταν και μιλούσαν με κάθε πιθανή υπηρεσία για να καταγγείλουν τα αμέτρητα περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας, την ώρα που η ΓΣΕΕ αδιαφορούσε, απλώς επειδή ανήκαν στο κόμμα που ήταν στην κυβέρνηση. Είναι όμως τελείως διαφορετική αυτή η κατάσταση με καταστάσεις όπου συνδικαλιστές υπερασπίζονται ή εξωραΐζουν τις κυβερνητικές πολιτικές που πλήττουν τα συμφέροντα των εργαζομένων μέσα στα συνδικάτα, και δη την περίοδο των μνημονίων. Υπονομεύοντας στην πράξη τους εργατικούς αγώνες, μιλώντας από τη μια πλευρά στο όνομά τους, και συνεργαζόμενοι, από την άλλη, με τα μνημονιακά υπουργεία για την προώθηση ή έστω τη λείανση των κυβερνητικών πολιτικών.

Την ίδια στιγμή, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Πρακτικές που ασχολούνται μόνο με τον εσωτερικό συσχετισμό σε σωματεία και ομοσπονδίες, θυσιάζοντας τις αξίες του εργατικού κινήματος σε αυτό τον βωμό, από την ανάδειξη διοικητικών στελεχών σε συνδικαλιστικά ως τα μορατόρια με την εργοδοσία ακόμα και όταν υπάρχουν σοβαρές παραβιάσεις δικαιωμάτων, δεν μπορούν να γίνονται ανεκτά, ούτε θα συνεισφέρουν στο να οργανωθεί στα σωματεία ο ασυνδικάλιστος, αόρατος και επισφαλώς εργαζόμενος κόσμος της εργασίας.

Πώς

Η οργάνωση των εργαζομένων πρέπει να γίνει με νέους όρους. Με λειτουργούσες παρατάξεις που θα αξιοποιούν και θα συνδέουν τη δουλειά που γίνεται σε επιμέρους κοινωνικούς χώρους. Με οριζόντια ενημέρωση ώστε να διαχέεται η γνώση που αποτελεί από τα βασικά όπλα των εργαζομένων. Με τη στελεχοποίηση όσων έχουν αποδείξει στο πρωτοβάθμιο επίπεδο με τη δράση τους ότι μπορούν να βοηθήσουν και στο δευτεροβάθμιο, και όχι με την ανάδειξη κομματικών στελεχών. Με την ενημέρωση και την εμπλοκή των ενεργών εργαζομένων των πρωτοβάθμιων σωματείων στο δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο συνδικαλισμό. Με παρατάξεις που δεν θα είναι καθρέφτης της διοικητικής διαίρεσης του συνδικαλιστικού κινήματος για να δίνουν μάχες συσχετισμών. Με τον περιορισμό των θητειών στις αποσπάσεις, και κυρίως με ένα άλλο μοντέλο συνδικαλιστή, ενός συνδικαλιστή που θα λειτουργεί με τρόπο που θα τον καθιστά μελλοντικά αχρείαστο, επειδή θα υπάρχουν περισσότεροι και περισσότερες για να φέρουν σε πέρας τα ίδια καθήκοντα. Χρειαζόμαστε ένα μοντέλο συνδικαλιστή που θα προσπαθεί να διαχέει - και όχι να συγκεντρώνει όλη τη γνώση και τις αρμοδιότητες, ώστε να γίνει "αυτός που ξέρει" και άρα είναι αναντικατάστατος, με αποτέλεσμα να εκλέγεται σε αποσπασμένες θέσεις επί 20 χρόνια. Πάντοτε βασισμένοι στη λογική αυτονομίας πρώτα απ' όλα απέναντι στο κράτος και τις κυβερνήσεις, αλλά και απέναντι στη λογική του κομματικού βραχίονα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Εκεί συνίσταται εξάλλου η αυτονομία· στο να παίρνουν τις αποφάσεις αυτοί που αγωνίζονται καθημερινά και που ζουν απ' τη δουλειά τους.

Επάνω σε αυτές τις βάσεις ξεκίνησε η πρωτοβουλία για την Ανασυγκρότηση του ΜΕΤΑ και έκανε τα πρώτα βήματα στην πρόσφατη πανελλαδική σύσκεψη. Στη βάση αυτής της λογικής δημιουργήθηκε μέσα από μια ρηξιακή αλλά αναγκαία διαδικασία το "Ρεσάλτο στη Γαλέρα" στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας. Και σε αυτές τις βάσεις θα συνεχίσει, απέναντι στις προαναφερθείσες προβληματικές λογικές στο συνδικαλιστικό κίνημα, από όπου και αν αυτές εκπορεύονται. Αψηφώντας "νουθεσίες" που κλείνουν τα μάτια απέναντι στα όσα συμβαίνουν, που υπερασπίζονται φιλοκυβερνητικές πρακτικές ως υποτίθεται ενταγμένες στη λογική της αυτονομίας, για αποφάσεις που δεν ρωτήθηκε κανένας εργαζόμενος αλλά τις έλαβαν ελάχιστοι γραφειοκράτες που ηγούνται "σχημάτων" που δεν λειτουργούν πρακτικά ποτέ πλην των προσυνεδριακών διαδικασιών του συνδικαλιστικού κινήματος. Ενωτικά απέναντι σε όλες τις δυνάμεις του κινήματος και τους εργαζομένους, και "σεχταριστικά" απέναντι σε κυβερνητικούς συνδικαλιστές και συνδικαλιστές που - στην καλύτερη περίπτωση- δεν θέλουν να πολυενοχλούν την εργοδοσία. Μέσα από την επεξεργασία νέων θέσεων και κυρίως νέων συμπεριληπτικών μοντέλων λειτουργίας, στην πορεία προς μια επανιδρυτική συνδιάσκεψη το φθινόπωρο, που θα επιτρέψει τη μετεξέλιξη του ΜΕΤΑ σε μια διευρυμένη αγωνιστική παράταξη που θα αποτελέσει καταλύτη της λύσης, και όχι μέρος του προβλήματος, όπως συνέβαινε με τις περισσότερες συνδικαλιστικές εκπροσωπήσεις, ακόμα και της Αριστεράς, μέχρι σήμερα.

Πηγή: ergasianet.gr

Ο Γιάννος Γιαννόπουλος είναι μέλος του ΜΕΤΑ και του ΣΜΤ.

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Όπως έχουμε επαναλάβει πρόκειται περί ευγενικότατου κυρίου. Το όνομά του «Τζήμερος». Αν δεν σας θυμίζει τίποτα – πολύ λογικό – είναι εκείνος που είχε πει για τα παιδιά που πέθαναν από το μαγκάλι στη Λάρισα  προ τριετίας ότι ο θάνατός τους δεν οφειλόταν στα ελλιπή οικονομικά τους μέσα, αλλά στην ελλιπή τους παιδεία, μιας και δεν γνώριζαν τις βλαβερές συνέπειες του μονοξειδίου του άνθρακα…

    Αυτήν την ανθρωπιστική προσέγγιση, πάντως, όταν χάθηκε το άλλο παιδί στη Θεσσαλονίκη, πάλι από το μαγκάλι, ο Τζήμερος δεν την επανέλαβε. Από θρασυδειλία; Όχι. Μάλλον επειδή  εκείνο το κοριτσάκι ήταν καλή μαθήτρια…

    Αργότερα – όπως είχε εντοπίσει ο Ν. Σαραντάκος- ο Τζήμερος είχε κάνει μια ανάρτηση στο τουίτερ του με αφορμή επιγραφή σε κάποια ΔΟΥ. Ο καλός και μορφωμένος αυτός άνθρωπος – ο Τζήμερος – συμπεριέλαβε και όλα τα αποδεικτικά στοιχεία για να επιβεβαιώσει το ευφυές του σχόλιο.

   Ιδού η ανάρτηση του Τζήμερου:



   Όπως βλέπετε, ο κύριος Τζήμερος δεν περιορίστηκε να τουιτάρει τη φωτογραφία. Ούτε του ήταν αρκετή η αναφορά του για το ανορθόγραφο της επιγραφής. Προχώρησε και σε σύντομη – πλην βαθιά – πολιτική ανάλυση. Για τους δημόσιους υπαλλήλους. Που το «μητρώο» το γράφουν «μητρόω». Και που δεν ήθελαν να αξιολογηθούν.  Γιατί αν αξιολογούνταν τότε θα έπεφταν στα χέρια κάποιου (εγγράμματου) Τζήμερου και θα τους άλλαζε τα φώτα. Για την ακρίβεια θα τους έστελνε στα μητρώα της ανεργίας.

    Μέσα στον νεοφιλελευθερισμό του, όμως, ο κύριος Τζήμερος, ζαλισμένος από την ευτυχία και την περηφάνια του που κατάφερε με μια και μόνο φράση του να ξεφτιλίσει αυτούς τους αγράμματους και ανορθόγραφους υπαλλήλους, πέταξε και εκείνο το «κλείνονται». Το οποίο – κατά κακή τύχη του κύριου Τζήμερου – γράφεται με «ι». Έτσι συμβαίνει με τα ρήματα: Δεν «κλείνονται», τα ρήματα «κλίνονται».

    Φυσικά αυτά τα λαθάκια συμβαίνουν πότε – πότε. Τα κάνουν ακόμα και εγγράμματοι (και αξιολογημένοι) όπως ο Τζήμερος. Και οπωσδήποτε δεν αποτελούν λόγο για να εξάγει κανείς γενικότερα συμπεράσματα για την μόρφωση ή την καλλιέργεια ή την επαγγελματική επάρκεια εκείνου που τα διαπράττει.

    Συμπεράσματα, πάντως, για την βλακεία που κουβαλάει κάποιος όταν τα αξιοποιεί για να βγάλει άχρηστους τους άλλους και για να δικαιώσει την πολιτική των απολύσεων, θα μπορούσαν - ίσως - να εξαχθούν…

    Αυτός (ο Τζήμερος ντε), ο ίδιος που σε μια από τις εκπομπές του «Ενικός» στο «Σταρ» είχε εντυπωσιάσει το κοινό με την σπινθηροβόλο σκέψη του ισχυριζόμενος ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα θα έρθει αν το κράτος πάψει να θέτει αντικίνητρα στους Έλληνες που επιθυμούν να φτιάχνουν… τσολιαδάκια και να τα πουλάνε στους τουρίστες (παρεμπιπτόντως: ο Τζήμερος εκτός από εγνωσμένου κύρους αντικρατιστής είναι και διαφημιστής που εξασφάλιζε παντεσπάνι έχοντας στο πελατολόγιό του μια ντουζίνα κρατικές επιχειρήσεις…), βάλθηκε μετά την γραμματική να κατατροπώσει και τον Μαρξ.

    Πρόκειται, εμφανώς, για το καταλληλότερο πρόσωπο για να βάλει στην θέση του αυτόν τον «εξαθλιωμένο τεμπελχανά», όπως αποκαλεί (ο Τζήμερος!) τον Μαρξ. Εν ολίγοις και για να μην σας κουράζουμε, η ανάλυση του Μαρξ και ειδικά το σκέλος της που αφορά στην «υπεραξία» είναι  – κατά τον Τζήμερο –  «παιδαριώδης» και «δεν στέκει σε καμία κριτική».

   Για να αποδείξει, δε, πόσο «οφ σάιντ» είναι ο Μαρξ, αυτός ο «Μαραντόνα» της πολιτικής οικονομίας (ο Τζήμερος ντε) είχε χρησιμοποιήσει το παράδειγμα του… Μήτρογλου και την μεταγραφή του από τον Ολυμπιακό στην Φούλαμ…

   Μετά από εκείνη την προ διετίας εμβριθέστατη «αξιοποίηση» του Μήτρογλου στις αναλύσεις κατά του Μαρξ, είχαμε ευχηθεί στον Τζήμερο να αξιωθεί να «αξιοποιήσει» και τον… Βαμβακούλα. Δεν είχαμε αποφύγει – είναι αλήθεια – να επισημάνουμε, τότε, ότι ο Μαρξ περιπτώσεις σαν του Τζήμερου  τις είχε προβλέψει. Στην εισαγωγή κιόλας του «Κεφαλαίου» του, ο Μαρξ σημειώνει ότι στον «αμόρφωτο» (δεν εννοούσε αναγκαστικά τον Τζήμερο) η ανάλυση της αξιακής μορφής του εμπορεύματος «φαίνεται σαν περιπλάνηση».

    Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Μαρξ επέμενε: «Προϋποθέτω φυσικά αναγνώστες– έγραφε ο Μαρξ –που θέλουν να μάθουν κάτι το καινούργιο και επομένως να σκεφτούν και οι ίδιοι». Όπως βλέπετε ο Μαρξ δεν είχε καμία απαίτηση από τους Τζήμερους…

    Μετά από αυτά ο Τζήμερος επανήλθε. Αφορμή ήταν ότι δεν του άρεσε του Τζήμερου ο τρόπος με τον οποίο ορκίστηκαν το 2014 οι εκπρόσωποι των κομμάτων της Αριστεράς στο Περιφερειακό Συμβούλιο της Αττικής. Κατά τον Τζήμερο, οι εκλεγέντες με τους συνδυασμούς της Αριστεράς «δεν τήρησαν τον υπό του νόμου προβλεπόμενο όρκο» και ως εκ τούτου είχε ανακοινώσει ότι θα προσφύγει «κατά του κύρους της ορκωμοσίας».

    Δικαίωμά του, αλλά ξέρετε δεν είχε περιοριστεί εκεί. Στην ανακοίνωσή του και σε μια έκρηξη… δημοκρατικότητας, ο καλός αυτός άνθρωπος, ο Τζήμερος, εκτός από… άθεη περιέγραφε την πολιτική του αντίπαλο, την κυρία Δέσποινα Κουτσούμπα, με  τα ακόλουθα ευγενικά λόγια: «(…) ένα περίεργο, απροσδιόριστο ον από τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ»…

    Σημειώθηκε, τότε, ότι δεν είναι σωστό να θεωρείται ο Τζήμερος ιδεολογικός «πρωτοξάδερφος» του Κασιδιάρη. Απόδειξη ότι ενώ ο δεύτερος χτυπάει γυναίκες πολιτικούς αντιπάλους του, ο πρώτος, ο Τζήμερος, «απλώς» τις βρίζει…



    Να, όμως, που ο Τζήμερος επανήλθε. Αποδεικνύοντας ότι όλα είναι δυνατά. Ακόμα και να ξεπεράσει ο Τζήμερος σε αθλιότητα τον Τζήμερο.

    Αυτός ο σοβαρός άνθρωπος, που πέρσι καλούσε σε ανατροπή του εν Ελλάδι… σοβιετικού καθεστώτος, που αναβάθμιζε τον πολιτικό λόγο αποκαλώντας τον Τσίπρα «αλήτη που υποδύεται τον πρωθυπουργό» και πρότεινε ως μέθοδο πολιτικής δράσης το «μπαίνουμε στο Μαξίμου και τους πετάμε έξω με τις κλωτσιές», χτες στοχοποίησε τον… Παύλο Φύσσα.

    Και όχι μόνο τον δολοφονημένο Φύσσα (αυτό το έχει διαπράξει ξανά), αλλά αυτή τη φορά στοχοποίησε και την χαροκαμένη μάνα του Φύσσα!

    Αυτός ο δημοκράτης (και ουχί ντροπαλός διαφημιστής του φασισμού), αυτός ο δικαιοκρίτης (και ουχί βαποράκι της τιποτένιας προπαγάνδας των «δυο άκρων»), έγραψε στην προσπάθεια να εξισώσει τον Παύλο Φύσσα με τον δολοφόνο του (!), τον Ρουπακιά:

«Βλέποντας τη μάνα του Φύσσα καταλαβαίνεις πώς έγινε έτσι ο φασισταράς, που επειδή τον μαχαίρωσε ένας άλλος φασισταράς πάνε να τον μεταμορφώσουν σε περιστέρι της ειρήνης».

    Ως εκ τούτου κατέληξε στο γνωστό του τροπάρι:

«Ο Φύσσας - λέει ο Τζήμερος - ήταν ένας φασίστας, ίδιος κι απαράλλαχτος με τους δολοφόνους του. Η μόνη διαφορά ήταν ότι αυτοί κρατούσαν το μαχαίρι»…

    Γνωρίζουμε την παρατήρηση αρκετών αναγνωστών: «Τι κάθεστε, τώρα, και ασχολείστε με τον Τζήμερο», θα πουν.

    Λαμβάνουμε πολύ σοβαρά την παρατήρηση για την συγκεκριμένη συνιστώσα του «δημοκρατικού τόξου». Τον αποτυχημένο πολιτευτής της Δράσης που με τον ίδιο τρόπο που στάζει σάλια όταν απευθύνεται στην «εξοχότατη» Μέρκελ, με τον ίδιο τρόπο εκτοξεύει εμέσματα κατά της μάνας του δολοφονημένου από τα ναζιστικά τάγματα. Που πότε με τη μάσκα του «αντικρατιστή» και πότε του «ευρωπαιστή» έχει θέσει εαυτόν στην υπηρεσία του ξεπλύματος του φασισμού δια της εμετίλας των δυο άκρων.

    Κυρίως, λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη, αυτό που διαβάσαμε σε μια ανάρτηση στο f/b (Βάλια Κάλντα):

«Στα ελληνικά δεν υπάρχει λέξη για όσους χάνουν το παιδί τους. Αν χάσεις τη μάνα σου είσαι ορφανός, αν χάσεις τον σύντροφό σου είσαι χήρα, αν σκοτωθεί το παιδί σου η ύβρις των άγραφων νόμων δεν επιτρέπει να σχηματιστεί όνομα για κάτι που διακόπτει τη φυσική αλληλουχία της ζωής».

    Ναι, ο Τζήμερος διέπραξε ακριβώς αυτό: Την ύβρη – κατά παράβαση κάθε γραπτού και άγραφου νόμου - να επιτεθεί στη μάνα που της δολοφόνησαν το παιδί της, το σπλάχνο της.

    Ναι, λαμβάνουμε απολύτως υπόψη μας τούτες τις σκέψεις για το λέρωμα που προκαλεί η ενασχόληση με τέτοιους τύπους. Και δεσμευόμαστε: 

    Η όποια αναφορά μας στον («ασχοληθείτε μαζί μου») περιφερειακό σύμβουλο Τζήμερο, αν ποτέ επαναληφθεί, θα τοποθετηθεί στον κατάλληλο χρόνο: Όταν θα έρθει προς συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής το θέμα των σκουπιδιών...




πηγή enikos

ΤΡΙΤΗ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ ΠΡΩΤΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥ

«ΟΧΙ» ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ Ε.Ε ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ

ΤΟ«ΟΧΙ» ΕΙΝΑΙ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ, ΧΩΡΙΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑ



Η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ καλεί , την Τρίτη 5 Ιουλίου, πρώτη επέτειο του μεγάλου και περήφανου ΟΧΙ του ελληνικού λαού στα μνημόνια κατά το περσινό δημοψήφισμα, σε πορεία στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο μέγαρο Μαξίμου, η οποία θα καταλήξει στο Σύνταγμα, στη συγκέντρωση που πραγματοποιούν συνδικάτα .

Η πορεία θα ξεκινήσει στις 7 μμ από την Ομόνοια

Καλούμε τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τη νέα γενιά, να συμμετάσχουν μαζικά στην πορεία και στη συνέχεια στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα για να διατρανώσουν αγωνιστικά ότι το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος δεν είναι παρελθόν αλλά αντιπροσωπεύει ένα όσο ποτέ επίκαιρο κάλεσμα ενότητας και πάλης για να απαλλαγεί η χώρα μας από τα μνημόνια, τη λιτότητα και την ξένη κηδεμονία, για μια νέα δημοκρατική, αντιμνημονιακή πορεία του τόπου.

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΒΑΑ (ΠΡΩΗΝ ΙΓΜΕ):

Σήμερα το προεδρείο του Συνδικάτο εργαζομένων ΙΓΜΕ προσπάθησε να συναντήσει τον Υπουργό ΠΕΝ κ. Σκουρλέτη

Ο Υπουργός Π.ΕΝ. κ. Σκουρλέτης για πολλοστή φορά δεν συναντήθηκε με το προεδρείο του Συνδικάτο εργαζομένων ΙΓΜΕ για να του εκθέσουμε από κοντά (έχουμε στείλει πολλά γραφτά κείμενα) τα οξύτατα προβλήματα που ταλανίζουν το ΙΓΜΕ που βρίσκεται σε τέλμα και μαρασμό.

Το Συνδικάτο μας ενόψει της κλιμάκωσης των αγώνων καλεί τα Κόμματα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε συνέντευξη τύπου, αύριο Πέμπτη 30/6/2016 και ώρα 12:00, στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας (ΕΚΑ), 3ης Σεπτεμβρίου 48 Β 6ος όροφος, για να ενημερώσει για τα λειτουργικά προβλήματα και ερευνητικά έργα του ΙΓΜΕ, καθώς και για τα εργασιακά ζητήματα.


Καλούμε όλους τους φορείς που ασχολούνται με τον Ορυκτό Πλούτο (ΑΕΙ, Επιμελητήρια, ΟΤΑ), τα Συνδικάτα του κλάδου, τα Κόμματα, αλλά και όλο το Λαό να συμπαραταχθεί στον δίκαιο αγώνα για την ουσιαστική αναγέννηση του ΙΓΜΕ.



Καλούμε όλα τα ΜΜΕ να προβάλλουν τον αγώνα μας.

                                                      
ΤΟ ΔΣ

Σύλλογος Εργαζομένων στην ETE -προερχόμενων από την πρώην  ΕΘΝΟDATA:


Το ίδιο συμβαίνει και για όλους τους εργαζόμενους στην ΕΤΕ που τοποθετήθηκαν τα τελευταία τρία (3) χρόνια σε μονάδες που απασχολούν προσωπικό που διέπεται από Ειδικό Κανονισμό Λειτουργίας.

Όλοι οι Σύλλογοι Εργαζομένων στην ΕΤΕ με ανακοινώσεις τους συντείνουν ότι θα πρέπει άμεσα να υλοποιηθούν οι διαδικασίες ένταξης όπως προκύπτουν από τους Κανονισμούς των Εξειδικευμένων Διευθύνσεων και διεκδικούν ισότητα στις εργασιακές σχέσεις για όλους τους εργαζόμενους στην Τράπεζα.

Αλλά η Διοίκηση της ΕΤΕ κωφεύει!!!

Θεωρούμε ότι η Διοίκηση κωλυσιεργεί εσκεμμένα με πρόφαση το κόστος και απώτερο στόχο την κατάργηση όλων των Κανονισμών Εργασίας στην Τράπεζα, Γενικών και Ειδικών.

Θεωρούμε ότι μετά την δρομολόγηση της υπογραφής Επιχειρησιακής σύμβασης, η διαδικασία ένταξης του προσωπικού στους Κανονισμούς Εξειδικευμένου Προσωπικού είναι πρώτο τη τάξη θέμα των Εργαζομένων στην Τράπεζα. Γ’ αυτό:

ØΠροκηρύσσουμε 24ωρη απεργία την Πέμπτη 30/06/2016 ενάντια στις μισθολογικές και βαθμολογικές αδικίες.

ØΚαλούμε τους Συλλόγους της ΕΤΕ να συμπαραταχθούν δυναμικά στην προσπάθεια για την υπεράσπιση των Κανονισμών.

ØΚαλούμε το σύνολο των εργαζομένων στην ΕΤΕ  να συμμετέχουν στην απεργία. 

Σημειώνεται ότι ο Ν. 1264/1982 (παρ.1, άρθρο 20) καλύπτει τη συμμετοχή σε κινητοποιήσεις όλων των εργαζομένων της επιχείρησης ανεξαρτήτως σε ποιο σύλλογο είναι μέλη.

Συνάδελφοι

Αύριο 30/6/2016, στο στούντιο Ε και ώρα 14:00, θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση προσωπικού για ενημέρωση όσων επιθυμούν επάνω στο θέμα :

“Η αλληλεγγύη ως δυναμικό απαραίτητο στην κοινωνία, εργαζόμενοι και εργασία, δημόσια περιουσία, δομές, ιδιωτικοποιήσεις».

Στην ΕΡΤ έχουμε ζήσει όλοι το τι έγινε την προηγούμενη τριετία. Η ΠΟΣΠΕΡΤ για ένα μέρος από αυτά (περιουσία, ανταποδοτικό τέλος κλπ), έχει προσφύγει στο ΣτΕ. Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα και τίποτα δεν είναι δεδομένο για το μέλλον το δικό μας και της εταιρίας. Στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε, νιώσαμε την αλληλεγγύη και τη συμπόρευση με τα αιτήματά μας, της κοινωνίας και κυρίως των αγωνιζόμενων εργαζόμενων και των συνδικάτων τους.

Ο αγώνας μας ήταν νικηφόρος, γιατί όλοι μαζί δώσαμε – δώσανε, αυτό τον αγώνα.  


Σήμερα, εργαζόμενοι σε μια σειρά από κλάδους κοινής ωφέλειας, δίνουν μάχη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα με παράλληλο χάσιμο των θέσεων εργασίας.

Η μάχη για να μην περάσουν στα αρπακτικά χέρια της αγοράς, είναι κρίσιμη για όλους μας .

Η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, της ΕΕΣΤΥ, των εταιριών του ΟΣΕ, το ΜΕΤΡΟ, το ΤΡΑΜ, τον ΗΣΑΠ, γενικότερα της ΣΤΑΣΥ, το ξεπούλημα των 14 αεροδρομίων στη Fraport και έπονται τα υπόλοιπα, η εκχώρηση του φιλέτου του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού στον Λάτση, το ξεπούλημα του ΟΛΘ, του ΟΛΠ στην κινέζικη Cosco και την τριτοκοσμική εφαρμογή εργασίας που σιγά – σιγά μας φέρνουν, ώσπου, όπως είδαμε και σε βίντεο, να χτυπούν με ξύλα αντί για βούρδουλα, λόγω εκσυγχρονισμού και για παραδειγματισμό των άλλων εργαζομένων που τους έβλεπαν αποχαυνωμένοι, θεωρώντας το φυσιολογικό;

Φέρνει την απάντηση από τους εργαζόμενους στα Λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, στα ΜΜΜ και ξεσηκώνει την κοινωνία. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις και οι άλλες δράσεις δυναμικά, καθημερινά δυναμώνουν έναν αγώνα ζωής με στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα και πρέπει όλοι να τον στηρίζουμε γιατί αφορά όλους.

Και αυτή είναι μόνο η αρχή για την κυβερνητική πολιτική. Έρχεται μετά το καλοκαίρι, η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του νερού, (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ), των ΕΛΤΑ, της ΔΕΗ την οποία εκτός όλων των άλλων υποχρεώνουν να δώσει στον ανταγωνιστή ιδιώτη 400.000 πελάτες κλπ.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει να σκληραίνει την νεοφιλελεύθερη πολιτική που κληρονόμησε από τους προκατόχους της (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) και βαθαίνει ακόμη περισσότερο τις επιθέσεις.

Και όλα αυτά, στο όνομα της παραμονής μας στην ΕΕ. Μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης, που κατρακυλάει στην διάλυση μετά το BREXIT και τους μαζικούς αγώνες στην Γαλλία και αλλού.

Στο όνομα της αποπληρωμής του χρέους στους τοκογλύφους δανειστές, ξεπουλιούνται υποδομές και δημόσια περιουσία, κάνοντας ακόμη χειρότερες και πιο ακριβές τις υπηρεσίες που έχει ανάγκη η κοινωνία. Γιατί παντού στον κόσμο αυτή είναι η εμπειρία των ιδιωτικοποιήσεων.

Για τη στήριξη των αγώνων που γίνονται ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ξεπουλήματα για τις παροχές που υποχρεούται το κράτος, χρειάζεται κοινός συντονισμένος αγώνας.

Να επιβάλουμε ένα χρόνο μετά το περήφανο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, ότι εμείς δεν υποχωρούμε, δεν συμβιβαζόμαστε αλλά αντίθετα στηρίζουμε την κοινωνία και τις ανάγκες της.

Η ΠΟΣΠΕΡΤ στηρίζει και είναι αλληλέγγυα σε όλους αυτούς τους αγώνες για ένα καλύτερο αύριο και θεωρούμε ότι η δημόσια τηλεόραση που έχει χρέος αλλά και τα ιδιωτικά ΜΜΕ θα αναδείξουν αυτές τις καταστροφικές ενέργειες, πριν να είναι αργά και πάνω απ’ το «χυμένο γάλα».

Η σιωπή, η λογοκρισία, καθώς και η κατεύθυνση στην ενημέρωση, δεν μπορεί να παίζουν το ρόλο της «χύτρας», γιατί η βαλβίδα θα σκάσει … και τότε ;

Με ανακοίνωσή του, το υπουργείο Εργασίας για μια ακόμη φορά, τη δεύτερη -επισήμως τουλάχιστον σε μια ημέρα (εδώ η... πρώτη)- σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου ενημερώνει ότι «από καιρό και από κοινού με άλλα υπουργεία, παρακολουθεί στενά τις διεργασίες στον κλάδο του λιανικού εμπορίου και ιδιαίτερα στην εταιρεία ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε. για την εξεύρεση της προσφορότερης λύσης που θα εξασφαλίζει την βιωσιμότητα της», την ώρα που κρίνεται την 1η Ιουλίου δικαστικά το μέλλον όχι μόνον της εταιρείας αλλά και των περίπου 13.000 εργαζόμενών της, που βλέπουν την... ανάπτυξη που εξαγγέλλει και υπόσχεται η κυβέρνηση να τους οδηγεί στον καιάδα της ανεργίας.


Το βασικότερο κριτήριο για τη συστηματική εμπλοκή του υπουργείου Εργασίας στο ζήτημα αυτό, τονίζει, «είναι η διατήρηση όλων των θέσεων εργασίας των εργαζομένων στην εταιρία και παράλληλα η διασφάλιση της οικονομικής και εργασιακής ισορροπίας στην εφοδιαστική αλυσίδα που εξαρτάται από αυτήν».

---

Mαρινόπουλος: 1η Ιουλίου κρίνεται το μέλλον της επιχείρησης - Αγωνία για 13.000 εργαζόμενους

Δραματικές οι εξελίξεις στην αλυσίδα Μαρινόπουλος καθώς κατέθεσε αίτηση προσωρινής διαταγής στο πλαίσιο ασφαλιστικών μέτρων κατά των πιστωτών της εταιρείας

Η Μαρινόπουλος δεν κατάφερε να αντέξει κάτω από την πίεση των προμηθευτών που ο ένας μετά τον άλλο προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουν ότι θα λάβουν τα χρωστούμενα και κατέθεσε την Τρίτη αίτηση προσωρινής διαταγής στο πλαίσιο ασφαλιστικών μέτρων από τους πιστωτές της εταιρείας καθώς και αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 99. Σύμφωνα με πληροφορίες η αίτηση θα συζητηθεί την Παρασκευή 1η Ιουλίου στις 11 το πρωί.

Η εξέλιξη αυτή ήρθε μετά από απανωτές κινήσεις προμηθευτών που οι οποίοι με δικαστική απόφαση προχωρούσαν στο κλείσιμο καταστημάτων με στόχο την καταγραφή εμπορευμάτων. Μέχρι τώρα τα καταστήματα ενημέρωναν τα κεντρικά της Μαρινόπουλος η οποία προχωρούσε σε συμβιβασμό με τους προμηθευτές που προχωρούσαν σε αυτή την κίνηση. Η κατάσταση φαίνεται καθώς την πρακτική αυτή ακολουθούσαν όλο και περισσότεροι προμηθευτές με αποτέλεσμα η αλυσίδα να καταφύγει στην δικαιοσύνη για προστασία.

Δεν αποκλείεται από εδώ και πέρα αν δεν δρομολογηθούν οι εξελίξεις να χρειαστεί να υπάρξει - ή να επιχειρηθεί -πολιτική παρέμβαση, καθώς πρόκειται για τον μεγαλύτερο εργοδότη στον ιδιωτικό τομέα (σ.σ. απασχολεί πάνω από 12.500 εργαζόμενους σε 823 καταστήματα, σύμφωνα με στοιχεία Μαρτίου 2016), αλλά και μία αλυσίδα η οποία αν προχωρήσει σε πτώχευση επηρεάζει  το μέλλον 2.000 και πλέον παραγωγών (σ.σ. το άνοιγμα της Μαρινόπουλος στην αγορά εκτιμάται περίπου στο 1% του ελληνικού ΑΕΠ).

ergasianet