Κυριακή 3 Ιουλίου στις 10 το βράδυ στην ERTOPEN.......''Μουσικές αναμνήσεις" με Μελοποιημένα τραγούδια.

Συντονιστείτε στους 106.7 στα FM στην Αττική στην ΕΡΤopen.

Η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ καλεί, την Τρίτη 5 Ιουλίου, πρώτη επέτειο του μεγάλου και περήφανου ΟΧΙ του ελληνικού λαού στα μνημόνια κατά το περσινό δημοψήφισμα, σε πορεία στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο μέγαρο Μαξίμου, η οποία θα καταλήξει στο Σύνταγμα, στη συγκέντρωση που πραγματοποιούν συνδικάτα .

Η πορεία θα ξεκινήσει στις 7 μμ από την Ομόνοια

Καλούμε τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τη νέα γενιά, να συμμετάσχουν μαζικά στην πορεία και στη συνέχεια στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα για να διατρανώσουν αγωνιστικά ότι το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος δεν είναι παρελθόν αλλά αντιπροσωπεύει ένα όσο ποτέ επίκαιρο κάλεσμα ενότητας και πάλης για να απαλλαγεί η χώρα μας από τα μνημόνια , τη λιτότητα και την ξένη κηδεμονία ,για μια νέα δημοκρατική , αντιμνημονιακή πορεία του τόπου.

 Πριν από ένα χρόνο, στις 5 Ιουλίου 2015, εμείς, ο ελληνικός λαός, οι πολίτες αυτής της χώρας, με τους νέους και τις νέες στην πρώτη γραμμή, γράψαμε μαζί το πιο λαμπρό κομμάτι της μεταπολιτευτικής ιστορίας, δίνοντας την πιο ξεκάθαρη δημοκρατική εντολή που καταγράφηκε ποτέ σε δημοκρατική διαδικασία από την θέση σε ισχύ του Συντάγματος:
 με ένα συντριπτικό ποσοστό 61,3%, κόντρα στην νομισματική-τραπεζική τρομοκρατία των δανειστών και των συνεργών τους, κόντρα στην άγρια μιντιακή προπαγάνδα, είπαμε ΟΧΙ στα τελεσίγραφα, ΌΧΙ στους εκβιασμούς, ΟΧΙ στην κατάλυση της δημοκρατικής λειτουργίας, ΌΧΙ στην υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας, ΟΧΙ στην επίθεση στα δικαιώματα, τις ελευθερίες, την ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Είπαμε ΌΧΙ στην μνημονιακή υποδούλωση, είπαμε ΟΧΙ στην υποταγή, ΟΧΙ στην αποικιοποίηση της χώρας μας. Αποδείξαμε ότι τα μεγάλα ΟΧΙ, τα λένε οι λαοί, που είναι πολύ πιο γενναίοι από τις Κυβερνήσεις.

 Σήμερα, ένα χρόνο μετά, ό,τι ψηφίζεται στη Βουλή, ό,τι ζητείται από τους δανειστές και υλοποιείται από την Κυβέρνηση, προσκρούει σε αυτό το ΟΧΙ μας, που δεν ήταν στιγμιαίο, αλλά ισχύει και θα ισχύει πάντα, ως απαράγραπτη δημοκρατική απαγόρευση της συντελούμενης προέλασης του αντιδημοκρατικού μνημονιακού καθεστώτος.

Κάθε ΝΑΙ που καταγράφεται στις ονομαστικές ψηφοφορίες, κάθε ΝΑΙ στα μνημονιακά μέτρα, κάθε ΝΑΙ στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, αποτελεί και μία αντιδημοκρατική, αντισυνταγματική παραβίαση του ΟΧΙ του λαού μας, του ΟΧΙ ως αυθεντικής και γνήσιας έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας, που αποτελεί τη μοναδική πηγή και τη μοναδική νομιμοποιητική βάση κάθε εξουσίας, σύμφωνα με το Σύνταγμα.

Το ΌΧΙ μας αποτελεί δημοκρατική μας περιουσία και παρακαταθήκη. Ήταν ΌΧΙ στους εκβιασμούς της περσινής χρονιάς. Είναι ΟΧΙ στα μνημονιακά μέτρα και την παράδοση δημοκρατίας, κοινωνίας, εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας και δημόσιας περιουσίας.




Στις 5 Ιουλίου 2016, ένα χρόνο μετά την ιστορική καταγραφή του ΟΧΙ μας, δεν κάνουμε ούτε επετειακές εκδηλώσεις, ούτε μνημόσυνα: διεκδικούμε το περιεχόμενο του ΟΧΙ μας.

Και ξεκινάμε με την υπεράσπιση του θεάτρου του Λυκαβηττού, ενός δημόσιου χώρου που συνδέεται με τις μνήμες μας, τα βιώματά μας, την ιστορία και τον πολιτισμό της χώρας μας, τη ζωή στην πόλη της Αθήνας.

Το θέατρο Λυκαβηττού, που έπρεπε να αποτελεί κοιτίδα ζωντανής δημιουργίας, παραμένει κλειστό από το 2008, με το πρόσχημα υποτιθέμενων προβλημάτων στατικότητας.

Σήμερα, 8 χρόνια μετά, και ενώ ηθελημένα οι αρμόδιοι συμπράττουν στην απαξίωσή του, το θέατρο Λυκαβηττού περνάει στο υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων, που ψηφίσθηκε από τη Βουλή πριν από λίγες εβδομάδες, με βέβαιη τη δρομολόγηση του ξεπουλήματός του.

Αποκαλυπτική επίσης για την ηθική εξαχρείωση του στελεχικού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ είναι η περίπτωση του υπουργού Ναυτιλίας.Ο Θ. Δρίτσας δημιούργησε την πολιτική του σταδιοδρομία στην τοπική αυτοδιοίκηση και έπειτα στη Βουλή ως επικεφαλής του Λιμανιού της Αγωνίας, της παράταξης που ως ιερό στόχο της πρόβαλε την υπεράσπιση με κάθε μέσο του δημόσιου χαρακτήρα του λιμανιού. Σήμερα τον ακούσαμε να υπερασπίζεται με κάθε τρόπο την εκποίηση του ιστορικού λιμανιού του Πειραιά που είναι το κέντρο της θαλάσσιας δικτύωσης όλης της χώρας, καθώς και όλων των άλλων μεγάλων ελληνικών λιμανιών. Από το Λιμάνι της Αγωνίας στο Λιμάνι της Προδοσίας. Τέλος επειδή πολλοί επιδιώκουν να περάσουν μέσα στο λαό την αντίληψη ότι η ιδιωτικοποίηση συντελεί στον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό της χώρας ας μη κρύβει την αλήθεια από τον κόσμο. Σύμφωνα με τα κείμενα της Ε.Ε. το 90% των λιμανιών της βόρειας Ευρώπης  και το 83% των ευρωπαϊκών μεσογειακών χωρών ανήκουν στο δημόσιο ή στην αυτοδιοίκηση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χάρισε στην Ελλάδα άλλο ένα χρυσό μετάλλιο, αυτό της μοναδικής ευρωπαικής χώρας με ιδιωτικοποιημένα όλα τα μεγάλα λιμάνια της.

Αυτή η πορεία ιστορικής παρακμής της χώρας μπορεί, πρέπει και θα τερματιστεί με την απελευθέρωσή της από την Ευρωζώνη και τις μνημονιακές κυβερνήσεις.»

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Τα Συντάγματα όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, δεν είναι εκείνα τα κείμενα που εγγυώνται την πρόοδο των Λαών πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Αντίθετα είναι κείμενα που μπορούν να οδηγήσουν στην οπισθοδρόμηση και ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα Ελληνικά Συντάγματα. Κανένα Σύνταγμα οικονομικά και πολιτικά δεν προστάτευε τον Ελληνικό Λαό από συμφορές. Θα προσπαθήσω αυτό να το εξηγήσω και να πω την άποψη μου για το τι θα πρέπει να γίνει.

Πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη υπήρχαν τρία μόνο αβασίλευτα πολιτεύματα. Το 1918 με την λήξη του πολέμου προστέθηκαν αλλά δέκα. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία ενθρονίστηκε σε όλη την Ευρώπη ως φυσική μορφή διακυβέρνησης των Λαών. Αυτοκράτορες, Βασιλείς, Τσάροι, Σουλτάνοι, Δούκες εκθρονίσθηκαν, καταργήθηκαν ή αποδυναμώθηκαν. Η δημοκρατία είχε θριαμβεύσει, ο αυταρχισμός είχε ηττηθεί ως υπαίτιος του πολέμου. Εκείνη την εποχή υπήρξαν 22 νέα  δημοκρατικά συντάγματα σε όλη Ευρώπη. Οι καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου ήσαν οι μεγάλες βεντέτες της εποχής.

 Όλα τα Συντάγματα άρχιζαν με την πρόταση ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό ή το έθνος και ασκούνται υπέρ αυτού, αποσκοπούσαν να τιθασεύσουν, ως αντίδραση στην προηγούμενη εκτελεστική ηγεμονία, την εκτελεστική εξουσία, δίνοντας δύναμη στο Κοινοβούλιο. Τα μελή του Κοινοβουλίου υποτίθεται ότι θα εκλέγονταν  με τέτοιο τρόπο, ώστε να εκπροσωπούν όλα τα στρώματα του Λαού.

Τα πιο πολλά Συντάγματα στόχευαν πέραν της κατοχύρωσης των πολιτικών ελευθεριών των πολιτών, στη υλοποίηση στόχων κοινωνικής πολιτικής που αφορούσαν στην υγεία, στην παιδεία, στην κοινωνική ασφάλιση, στην κοινωνική πρόνοια, στις  αγροτικές μεταρρυθμίσεις και στα εργατικά δικαιώματα.

 Όλα τέλος πάντων  είχαν κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο, που φαινόταν ότι ελάμβαναν υπόψη κάθε πλευρά του κοινωνικού και πολιτικού βίου και υπόσχονταν στους νικητές και ηττημένους που επέστρεψαν από τα μέτωπα, που δεν ήσαν τίποτα άλλο από εργάτες και αγρότες, ένα νέο υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, κοινωνική σταθερότητα, ηρεμία στη σχέση εργασίας και κεφαλαίου, συνεργασία των Λαών. Υπόσχονταν συνοπτικά ‘σπίτια που πρέπει σε ήρωες’.

Αλλά αυτός ο θρίαμβος της Δημοκρατίας απεδείχθη βραχύβιος. Όπως γρήγορα ενθρονίστηκε άλλο τόσο γρήγορα εκθρονίστηκε. Από τις αρχές του 1920 έως τα μέσα του 1930 οι Δημοκρατίες κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν με αυταρχικά καθεστώτα, πιο βάρβαρα ακόμα από τα προηγούμενα βασιλικά καθεστώτα.

Τα νέα αυταρχικά καθεστώτα, ως αντίληψη και πράξη, δεν ήσαν βεβαίως ξένα στους ευρωπαϊκούς λαούς και ούτε ήσαν λιγότερα αποτελεσματικά στην οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας.

Πάντως δεν ήσαν δημοκρατικά, και ήσαν προϊόντα της κούρασης των Ευρωπαίων από την προηγηθείσα Δημοκρατία που δεν μπόρεσε να υλοποίηση τις υποσχέσεις της στους Λαούς.

Αλήθεια τι συνέβη και οι Δημοκρατίες κατέρρευσαν και οδηγηθήκαμε στον Β’ ΠΠ; Γιατί δεν αμύνθηκε επί της ουσίας κανένας Ευρωπαίος γι αυτή, και γιατί όλοι θεώρησαν ότι ο ναζισμός ή ο φασισμός ή οι αστικές δικτατορίες ή το σταλινικό υπόδειγμα, έδιναν λύσεις εκείνη την ταραγμένη εποχή;

Ας ρίξουμε λίγο φως σε αυτή την ιστορία και να δούμε ακόμα τι σημαίνει αυτή σήμερα για μας.

Θα διακινδυνεύσω μια υπόθεση και ένα ορισμό.

Στη Δημοκρατία υποτίθεται ότι οι Λαοί διοικούν την οικονομία και όχι μια μικρή ομάδα τραπεζιτών και γραφειοκρατών, που δεν απολογούνται πουθενά, με μια ομάδα πολιτικών που τους ακολούθου.

Δημοκρατία είναι η διαδικασία εκείνη που μετατρέπει τις  πολιτικές ελευθερίες σε ισοδύναμες ατομικές και κοινωνικές οικονομικές ελευθερίες, αλλιώς οι πολιτικές ελευθερίες είναι γράμμα κενό.

Η Δημοκρατία, συνταγματικά συνεπώς,  θα πρέπει να εξοπλίζεται με τους μηχανισμούς εκείνους έτσι ώστε να μπορεί να ικανοποιεί την παραπάνω αναγκαιότητα που οδηγεί σε περισσότερη ελευθερία των προσώπων και των Λαών.

Τι έγινε τότε; Οι Βασιλείς θυσιάστηκαν, η Δημοκρατία εγκαθιδρύθηκε, μέσω Συνταγμάτων, που κατασκεύασαν όμως καθηγητές-νομικοί χωρίς γνώση της οικονομίας και της βασικής φιλοσοφίας της ανάγκης του συνυπάρχειν μέσα από την οικονομία. Η καθεστηκυία τάξη έτσι σε κάθε χώρα παρέμεινε μαζί με τα συμφέροντα της.

Τα πράγματα έπρεπε να επανέλθουν στη υποτιθέμενη σταθερότητα πριν από το 1914. Και έτσι επεβλήθη και πάλιν, χάριν της σταθερότητας, ο κανόνας του χρυσού, με άλλα λόγια ο χρυσός ως νόμισμα. Έθνη και κράτη σταυρώθηκαν πάνω σε χρυσό σταυρό.

Οι Δημοκρατίες επέλεξαν λοιπόν να ζουν υπό καθεστώς ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων και σταθερών ισοτιμιών σε σχέση με τον χρυσό, και άρα να μην ασκούν ανεξάρτητη Νομισματική Πολιτική. Έτσι έβαλαν στα θεμέλια τους και την νάρκη που θα τις τίναζε στον αέρα σε λίγο χρόνο και θα τις οδηγούσε σε πόλεμο. Οι Δημοκρατίες δεν μπορούσαν πια να ανταποκριθούν στα φιλόδοξα Συντάγματα τους. 

Πως λειτουργούσε το σύστημα; Όταν οι οικονομίες λειτουργούν υπό καθεστώς σταθερών ισοτιμιών και ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων τότε κάθε προσπάθεια να αναζωπυρωθεί η οικονομία, μέσω της πτώσης των επιτοκίων, οδηγεί σε έξοδο των κεφαλαίων από την χώρα -αναζητούν καλύτερη απόδοση- που οδηγεί  στην πτώση της ισοτιμίας του νομίσματος. Αλλά ζούσαν υπό καθεστώς σταθερών ισοτιμιών. Η Κυβέρνηση υποχρεωμένη να διατηρεί την ισοτιμία σταθερή, ύψωνε ξανά τα επιτόκια και βρισκόταν  εκεί που άρχισε. Στην αδυναμία να αναθερμάνει την οικονομία.

Τι απέμενε σε μια Κυβέρνηση να κάνει που δεν μπορεί να ασκήσει ανεξάρτητη νομισματική πολιτική. Η λιτότης. Η βάρβαρη μείωση μισθών, συντάξεων, κοινωνικών παροχών, διάλυσης τους κράτους με σκοπό μέσω της ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας και διατήρησης της ‘εξωτερικής αξίας του νομίσματος’, να βάλει μπρος της οικονομία.

Αλλά αυτό σήμαινε ότι η χώρα αυτή, η Α ας την ονομάσουμε, κάνοντας αυτό, εξήγε το πρόβλημα της στη χώρα Β. Καθώς η Α, λόγω μείωσης των αμοιβών, μείωνε τις εισαγωγές της από την χώρα Β, της  χώρας Β το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών έμπαινε σε πρόβλημα με το νόμισμα της να υποτιμάται. Μπρος σε αυτή την κατάσταση, η χώρα Β αύξανε τα επιτόκια της, για να συγκρατήσει και να προσελκύσει κεφάλαια για να διατηρήσει την ‘εξωτερική αξία του νομίσματος της’, και ασκούσε και αυτή εισοδηματική πολιτική άγριας περικοπής δαπανών και αμοιβών με στόχο την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, εξάγοντας έτσι το πρόβλημα στη χώρα Γ. Κάνοντας έτσι όλες οι χώρες, να εξάγουν και ελάχιστα να εισάγουν, ανταγωνιζόντουσαν η μια την άλλη στη  κατάκτηση αγορών, έθεταν σε δοκιμασία την εσωτερική τους σταθερότητα και δημιουργούσαν θανάσιμη ανεργία στην οικονομία συνολικά. Δημιουργούσαν φτώχεια στους πολλούς και πλούτο στους τραπεζίτες.

 Αυτά τα απελπισμένα τεχνάσματα διατήρησης της εξωτερικής αξίας του νομίσματος ήταν η αιτία που φτάσαμε στο θάνατο των δημοκρατιών και στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Έχουν γράφει θεωρίες που διαφωτίζουν, αλλά καμία δεν ερμηνεύει το φαινόμενο εκείνης της εποχής.  Η αιτία ήταν ο χρυσός. Οι Κυβερνήσεις δεν ασκούσαν Ανεξάρτητη Νομισματική Πολιτική. Στα Δημοκρατικά Συντάγματα τους ούτε κατ’ ιδέαν δεν υπήρχε τέτοια πρόνοια και οι Δημοκρατίες κατέρρευσαν.

Έπρεπε μέσα από τις στάχτες του Πολέμου να γίνει κατανοητή η άσκηση της Ανεξάρτητης Νομισματικής Πολιτικής και ότι αυτή δεν την αφήνεις σε τραπεζίτες, σε άθλιους κερδοσκόπους και σε γλείφτες πολιτικούς.

Τι σημαίνει  ‘Άσκηση Ανεξάρτητης Νομισματικής Πολιτικής’; Σημαίνει επί της ουσίας, ότι είναι προτιμότερο να απασχολείς το εργατικό δυναμικό να παράγει υπηρεσίες και προϊόντα στη χώρα σου, τα οποία θα μπορούσαν να παραχθούν στο εξωτερικό πιο φθηνά, εάν η εναλλακτική λύση είναι να έχεις ανεργία ή να εξάγεις την ανεργία σου, αν μπορείς,  σε άλλη χώρα, όπως κάνει σήμερα η Γερμανία προς όλους  τους Λαούς της Ευρωζώνης, οι όποιοι δεν μπορούν να αμυνθούν αφού δεν ασκούν νομισματική πολιτική.

Τι σημαίνει αυτό για την συνεργασία των Λαών; Αντί να παρεμποδίζεις την ανάπτυξη με την άνοδο των επιτοκίων για την διατήρηση της ‘εξωτερικής αξίας του νομίσματος’, είναι προτιμότερη η ανάπτυξη μέσω της διατήρησης της εσωτερικής σταθερότητας. Με άλλα λόγια είναι προτιμότερο τα νομίσματα των κρατών να διακυμαίνονται μεταξύ τους και έτσι κάθε χώρα να αμύνεται από μόνη της σε υφεσιακές  πιέσεις από το εξωτερικό. Αυτό δεν σημαίνει περιορισμό στο εξωτερικό εμπόριο.  Αντιθέτως τα μέτρα της πλήρους απασχόλησης στο εσωτερικό, καθιστούν την ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών για τα έθνη επωφελή παρά εχθρική κατάκτηση.

Μετά τα παραπάνω θα έγινε σε όλους αντιληπτό ότι τα κράτη της  Ευρωζώνης ζουν υπό καθεστώς ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων και ακόμα χειρότερα, με ένα νόμισμα το ευρώ, που έχει τις ιδιότητες του χρυσού.

Δεν ασκούν ανεξάρτητη νομισματική πολιτική και κατά συνέπεια δεν ασκούν ανεξάρτητη δημοσιονομική πολιτική, συναλλαγματική πολιτική, εμπορική πολιτική, και εισοδηματική πολιτική. Δεν ασκούν τις πολιτικές που ασκεί ένα επικυρίαρχη κράτος. Όλα εξαρτώνται από τα επιτόκια της ΕΚΤ και των ‘αγορών’ και από την μη λογοδοτούσα πουθενά γραφειοκρατία των Βρυξελλών, με ότι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή, σε εποχές άνθησης της οικονομίας, 2002-2008, καμία κυβέρνηση δεν μπορούσε να φρενάρει τον υπερδανεισμό αφού δεν ασκούσε νομισματική πολιτική. Μετά το τραπεζικό φιάσκο του 2008, που φορτώθηκε ανενδοιάστως στους Λαούς, καμία Κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ύφεση πάλι για τον ίδιο λόγο.

Η Ευρώπη ζει ξανά μέρες το ‘20 και του ‘30. Η Δημοκρατία συρρικνώνεται. Απίθανοι τραπεζίτες και γραφειοκράτες επιβάλουν την θέληση μέσω εξαργυρωμένων πολιτικών φοβίζοντας τους λαούς και στρέφοντας τους τον έναν εναντίον των άλλου. Η λιτότητα ποτέ δεν δούλεψε αλλά έφερε την καταστροφή. 

Η Ευρώπη έχει ανάγκη λοιπόν από άλλη επιλογή. Πρέπει τα κράτη να προστατεύονται, ασκώντας τα ίδια την νομισματική πολιτική που τους αρμόζει, με σταθερές ισοτιμίες, για την προστασία του ευρωπαϊκού εμπορίου και των επενδύσεων, πράγμα που συνεπάγεται τον έλεγχο της διακίνησης των κεφαλαίων.

Μόνο έτσι θα αποκατασταθεί η ισορροπία στην οικονομία και μόνο έτσι θα αποφύγουμε ξανά το φαινόμενο της κρίσης του 2008 και την άθλια λιτότητα που οδηγεί στη φτώχεια και στη σύγκρουση των Λαών.

Η οικονομία έχει καταδείξει ότι αν αφεθεί στις ορέξεις των τραπεζιτών, γραφειοκρατών  και κερδοσκόπων δεν οδηγεί στο πλούτο αλλά στο χάος.

Ο έλεγχος της διακίνησης των κεφαλαίων και η άσκηση της ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής, θα καταστήσει πάλι την Ευρώπη τόπο ειρήνης, αμοιβαίας συνεργασίας και χώρο προόδου για τους Ευρωπαϊκούς Λαούς.

Αλλά τα λάθη του παρελθόντος δεν πρέπει να τα επαναλάβουμε.

Συνταγματικά θα πρέπει να κατοχυρώσουμε την ανεξαρτησία της άσκησης της νομισματικής πολίτικης σε κάθε κράτος της Ευρώπης και τον έλεγχο της διακίνησης των κεφαλαίων.

Κάθε αναθεώρηση του Συντάγματος που δεν περιλαμβάνει αυτή την πρόνοια, αφήνει τα πράγματα  ως έχουν, με αποτέλεσμα τα κοινοβούλια να είναι υποχείρια υπόπτων αντιδημοκρατικών δυνάμεων και κάλλιστα  να συνυπάρχουν με το ψεύδος, την αυθαιρεσία, την διαφθορά, τις πελατειακές σχέσεις, με την οπισθοδρόμηση, με την αισθητική χυδαιότητα, όπως ακριβώς είναι σήμερα η Βουλή των Ελλήνων. Νομοθετεί εις βάρος των Ελλήνων και υπέρ των Τραπεζιτών. Την σιχαίνεσαι.

Κατά συνέπεια εν όψη της αναθεώρησης του Συντάγματος οφείλουμε εν ονόματι του Πατριωτισμού μας να καταλύσουμε ούτως ή άλλως το παρόν Σύνταγμα και να το αντικαταστήσουμε με ένα νέο Σύνταγμα που τις πολιτικές ελευθερίες τις καθίστα ουσία μετατρεποντάστες σε οικονομικές ελευθερίες.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.



 πηγή sxedio-b.

Σήμερα Σάββατο 2 Ιουλίου 2016, στο Ποιείν Radio, 17.00- 19.00, με τον Σπύρο Αραβανή, αφιέρωμα στον ποιητή, πεζογράφο και μεταφραστή Άρη Αλεξάνδρου ο οποίος πέθανε στις 2 Ιουλίου του 1978. 

Συντονιστείτε στους 106.7 στα fm στην Αττική στην ΕΡΤopen.

Τι σημαίνει ο όρος «ευνοϊκή εφαρμογή»;

Είναι ο τρόπος με τον οποίο το προτεινόμενο εκλογικό σύστημα νοθεύει τη λαϊκή βούληση, καθώς μοιράζει αναλογικά στα κοινοβουλευτικά κόμματα τις έδρες που θα έπαιρναν με απλή αναλογική οι εκλογικοί σχηματισμοί που θα συγκεντρώσουν ποσοστό κάτω του 3% και θα μείνουν εκτός Κοινοβουλίου.

Το μέγεθος της νόθευσης κανένας δεν μπορεί να το ξέρει εκ των προτέρων. Εξαρτάται από το άθροισμα των ποσοστών των πολιτικών φορέων που θα μείνουν εκτός Βουλής.

Για παράδειγμα, στις εκλογές του Μαΐου 2012 το άθροισμα αυτό ήταν 19,02%.
Αρκετά μεγάλο ποσοστό, καθώς αντιπροσώπευε το 1/5 του εκλογικού σώματος και σχεδόν 60 έδρες - αν η κατανομή γινόταν με απλή αναλογική.

Αντίθετα τον Ιούνιο του 2012 κατέβηκε στο 5,98%, τον Ιανουάριο του 2015 έφτασε το 8,62% και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους έπεσε στο 6,04%.

Ο προτεινόμενος εκλογικός νόμος εξ αντικειμένου υπηρετεί τις πολιτικές, εκλογικές και κυβερνητικές συνεργασίες. Αυτοδύναμη κυβέρνηση ενός κόμματος αποκλείεται να σχηματιστεί με την εφαρμογή του. Επίσης τα μικρά κόμματα που κινδυνεύουν να μην μπουν στη Βουλή ή δεν έχουν μπει ποτέ, αν συνεργαστούν -πάνω σε ένα πρόγραμμα θέσεων ή στενά εκλογικά- μπορούν να το πετύχουν με ευκολία, εκλέγοντας και σεβαστό αριθμό βουλευτών..






πηγή efsyn

Στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα προσέφυγε -και- η Jetoil του Ομίλου Μαμιδάκη.

Αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, κατέθεσε στις 9 Ιουνίου η εταιρεία εμπορίας πετρελαιοειδών Mamidoil Jetoil. Η εταιρεία κατέχει μερίδιο 9% στην εσωτερική αγορά, με δίκτυο 600 πρατηρίων και διαθέτει μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης.

Στην αίτησή της επικαλείται πρόβλημα ρευστότητας, ενώ οι υποχρεώσεις προς τους πιστωτές και το Δημόσιο έφθαναν στο τέλος του 2015 τα 314 εκατ. ευρώ (από αυτά 173 εκατ. σε τράπεζες και 78 σε προμηθευτές) και τα ταμειακά διαθέσιμα περί τα 600.000 ευρώ - ενώ οι απαιτήσεις της εταιρείας από πελάτες κ.λπ. ήταν 174 εκατ. Η εταιρεία ζητά προστασία από του πιστωτές προκειμένου να εφαρμόσει επιχειρηματικό σχέδιο εξυγίανσης, το οποίο, σύμφωνα με την πρόταση που περιλαμβάνεται στην αίτηση, προβλέπει την αποπληρωμή των οφειλών σε βάθος 17ετίας.

Η Mamidoil Jetoil ιδρύθηκε το 1974. Εκτός από τα πρατήρια, ιδιόκτητα και συνεργαζόμενα, διαθέτει στόλο 33 βυτιοφόρων και 7 πλοιαρίων, ενώ δραστηριοποιείται μέσω θυγατρικών στην Αλβανία, τη Βουλγαρία, τη Σερβία, το Κόσσοβο και τα Σκόπια.

Απεβίωσε ο Ιβ Μπονφουά, φυσιογνωμία της σύγχρονης ποίησης και μεταφραστής του Σεφέρη.
Ο Ιβ Μπονφουά, ένα από τα μεγάλα ονόματα της σύγχρονης ποίησης, κριτικός τέχνης και μεταφραστής, απεβίωσε χθες Παρασκευή σε ηλικία 93 ετών, όπως έγινε σήμερα γνωστό από το College de France όπου ήταν επίτιμος καθηγητής.

Ο Ιβ Μπονφουά το όνομα του οποίου αναφέρθηκε πολλές φορές για το βραβείο Νόμπελ ήταν συγγραφέας άνω των 100 βιβλίων, που έχουν μεταφραστεί σε μια τριανταριά γλώσσες, είχε τιμηθεί στη Γαλλία το 1981 με το Μεγάλο Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας, το 1987 με το βραβείο Γκονκούρ για την ποίηση, ενώ το 1995 είχε κερδίσει το παγκόσμιο βραβείο Cino del Duca.

Έχει επίσης μεταφράσει το μεγαλύτερο μέρος των θεατρικών έργων του Σαίξπηρ, καθώς επίσης ποιήματα του Γέητς, του Πετράρχη και του Γιώργου Σεφέρη, που υπήρξε φίλος του.

Ο Ιβ Μπονφουά γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1923 στην Τουρ, στην κεντροδυτική Γαλλία. Ο πατέρας του ήταν εργάτης στα εργαστήρια των σιδηροδρόμων και η μητέρα του ήταν δασκάλα.

Από το 1943, έπειτα από σπουδές μαθηματικών, σπούδασε στο Παρίσι ιστορία της Φιλοσοφίας και των επιστημών με δασκάλους τους Γκαστόν Μπασλάρ και Ζαν Ιπολίτ.

Στην Αυστραλία η ψήφος είναι υποχρεωτική. Περίπου 15,6 εκατ. ψηφοφόροι ψήφισαν σήμερα για να εκλέξουν 150 μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων και 76 γερουσιαστές.
Τα περισσότερα εκλογικά τμήματα έκλεισαν στις 11:00 και τα υπόλοιπα δύο ώρες αργότερα (ώρα Ελλάδας).. .

Οι πρώτες δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν σήμερα στην έξοδο των εκλογικών τμημάτων για τις βουλευτικές εκλογές που διεξάγονται στην Αυστραλία δείχνουν αμφίροπη μάχη  ανάμεσα στον συντηρητικό Μάλκομ Τέρνμπουλ και τον Εργατικό αντίπαλό του Μπιλ Σόρτεν.

Δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν πριν από τη λήξη της ψηφοφορίας:

Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Channel Nine σε 25 περιφέρειες στις οποίες δεν θεωρείται ότι πλειοψηφεί η μια ή η άλλη παράταξη, ο απερχόμενος συντηρητικός συνασπισμός του πρωθυπουργού και το στρατόπεδο των Εργατικων συγκεντρώνουν από 50% των ψήφων.

Η έρευνα αυτή προβλέπει επίσης ότι οι Εργατικοί μπορεί να κερδίσουν οκτώ ή εννέα ένδρες στην κάτω βουλή του κοινοβουλίου, κάτι που δεν θα ήταν πάντως αρκετό για να τους δώσει την απαραίτητη πλειοψηφία των 76 εδρών στις 150.

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση αυτή, ο συνασπισμός με επικεφαλής το Φιλελεύθερο Κόμμα του Τέρνμπουλ χάνει 3,4% των ψήφων σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2013.

Το Channel Nine αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο καμιά παράταξη να μην συγκεντρώσει καθαρή πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, καθώς ενδέχεται να αυξηθούν οι έδρες που καταλαμβάνουν βουλευτές που είναι ανεξάρτητοι ή προέρχονται από μικρά κόμματα.

Μια έρευνα του Sky News προβλέπει νίκη του Μάλκομ Τέρνμπουλ, καθώς 62% των ψηφοφόρων δήλωσαν πως πιστεύουν ότι θα κερδίσει. Το αντίστοιχο ποσοστό για τον Σόρτεν είναι 19%.