Ράδιο Παντιέρα, 6/7/16: Οι εξελίξεις στον αγώνα της ΒΙΟΜΕ
Εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ στο στούντιο της ERTopen

Συνεχίζεται η παρουσία του Καραβανιού Αγώνα και Αλληλεγγύης,  στο οποίο συμμετέχουν εργαζόμενοι από τη ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη και τους ΡΟΜΠΕΝ του Ξύλου στην Πατρίδα Ημαθίας καθώς και αλληλέγγυοι, έξω από το Υπουργείο Εργασίας.

Την Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016, η εκπομπή «Ράδιο Παντιέρα» φιλοξενεί στο στούντιο της ERTopen τον Σπύρο Σγούρα και τον Βασίλη Διαμάντη, εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ.

Το Καραβάνι ξεκίνησε την Πέμπτη 30 Ιουνίου από τη Θεσσαλονίκη. Μετά από σύντομες στάσεις σε άλλες πόλεις και μια μεγάλη συνέλευση εργαζόμενων και αλληλέγγυων στο Θέατρο Εμπρός στην Αθήνα, οι εργαζόμενοι κορυφώνουν από την Παρασκευή 1/7 τον αγώνα τους με διαμαρτυρία διαρκείας έξω από το  Υπουργείο Εργασίας. Όπως είναι γνωστό, την πρώτη μέρα οι εργαζόμενοι δέχτηκαν επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Το καραβάνι συμπίπτει με την εκπνοή της εξάμηνης αναβολής του πλειστηριασμού του ακίνητου στο οποίο στεγάζεται η ΒΙΟΜΕ.

Για όλα αυτά, καθώς και για τις εξελίξεις των τελευταίων ωρών, θα μιλήσουμε με τους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ στο στούντιο της ERTopen την Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016 στις 18.00.

Στην παρουσίαση της εκπομπής, σήμερα ο Νίκος Ξηρουδάκης.

H εκπομπή «Ράδιο Παντιέρα» μεταδίδεται από το ελεύθερο ραδιόφωνο της ERTopen κάθε Τετάρτη απόγευμα, από τις 18.00 μέχρι τις 19.00, στους 106,7 στα fm στην Αττική, καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου τηςertopen.com.

Το πρόγραμμα αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3, στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο. Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 και στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία.

ΜΑΙΡΗ ΒΡΑΝΑ

ΕΠΑΘΛΟ ΤΑ ''ΚΟΚΚΙΝΑ'' ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ, ΥΓΕΙΑΣ, ΤΡΟΦΙΜΩΝ, ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ, ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ, ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ  

ΠΙΟ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΠΟ ΠΟΤΕ Η ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Όπως δείχνουν και τα δημοσιεύματα των Κυριακάτικων εφημερίδων έχει ξεκινήσει και μαίνεται ''πόλεμος'' ανάμεσα στο εγχώριοδιαπλεκόμενο λόμπυ τραπεζιτών,επιχειρηματιών και πολιτικών από τη μια και των ξένων funds, με τη βοήθεια της τρόικας, του ΔΝΤ και του SSM από την άλλη.  

Έπαθλο του πολέμου είναι ο έλεγχος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τωνΔιοικήσεων των Τραπεζών και κατ' επέκταση των ''κόκκινων'' δανείων, μέσω των οποίων θα μπορέσουν να ελεγχθούν άμεσα και έμμεσα σειρά νευραλγικών επιχειρήσεων και κλάδων της οικονομίας.  

Πρόσφατα, η μνημονιακή Επιτροπή Αξιολόγησης ζήτησε την παραίτηση των βασικών μελών τουΔ.Σ του ΤΧΣ ως ανίκανων να επιτελέσουν το έργο τους, το οποίο Δ.Σ, ως γνωστόν, είχε προβεί στομέγα σκάνδαλο της τρίτης ανακεφαλαιοποίησης, μέσω της οποίας οι τράπεζες εχαρίσθησαν, ουσιαστικά στα ξένα funds.  

Πρόθεση της Επιτροπής Αξιολόγησης είναι να ορισθούν ξένοι στη Διοίκηση του ΤΧΣ, μιας και θεωρεί ότι το ΤΧΣ πρέπει να απαλλαγεί από τις σκανδαλώδεις διασυνδέσεις του με τραπεζίτες, πολιτικούςκαι επιχειρηματίες.

Την ίδια ώρα, το ομώνυμο fund του γενικού κερδοσκόπου Polson αντιδρά, μάλλον αποτελεσματικά, στο διορισμό διοίκησης στην Τράπεζα Πειραιώς, το οποίο θα βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Σάλα και των γνωστών παλαιών μετόχων στις Τράπεζες.

Τα επιχειρήματα των πιστωτών και των ξένων Funds, αν και δεν ταυτίζονται απολύτως και δεν έχουν πάντα τις ίδιες επιδιώξεις, συγκλίνουν μαζί με τις στοχεύσεις τους επί του παρόντος.  

Ισχυρίζονται ότι θέλουν να απαλλάξουν το τραπεζικό σύστημα από τη γάγγραινα της νοσηρήςεγχώριας διαπλοκής, χωρίς, όμως, να ομολογούν τους προφανείς στόχους τους, που είναι ο πλήρης και πρωτοφανής ξένος έλεγχος τραπεζών, ιδιωτικής οικονομίας και ιδιωτικών περιουσιών.  

Από την άλλη, η εγχώρια διαπλοκή αμύνεται με νύχια και δόντια των αδίστακτων προνομίων της καικαταγγέλλει την επέλαση της ξένης κερδοσκοπίας, η οποία επέλαση είναι υπαρκτό γεγονός αλλά όχι άλλοθι για το εγχώριο τραπεζικό φαγοπότι.  

Αυτήν την ώρα, μπροστά σε μια κατάσταση συγκρούσεων, με αβέβαιη εξέλιξη, αναδεικνύεται ακόμα πιο αναγκαία, ως μόνη διέξοδος, η εθνικοποίηση- κοινωνικοποίηση των τραπεζών και η ευρεία 'σεισάχθεια'' στα ιδιωτικά χρέη, ως μέρος ενός ριζοσπαστικού προγράμματος διεξόδου καιανασυγκρότησης που έχει ως προϋπόθεση το εθνικό νόμισμα και τη σύγκρουση με τηνεοφιλελεύθερη ΕΕ.  

Ζούμε, μόλις, την αρχή ενός πολέμου που καθιστά ακόμα πιο αναγκαία μια μεγάλη δημοκρατική αντιμνημονιακή ανατροπή στη χώρα.




Πηγή iskra

Πάνω από το 1/4 των υποψηφίων των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων δεν κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερα από 7.000 μόρια, ενώ οι υποψήφιοι που αρίστευσαν και συγκέντρωσαν πάνω από 19.000 μόρια είναι ελάχιστοι, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Παιδείας.

Ειδικότερα, 758 είναι συνολικά οι υποψήφιοι που συγκέντρωσαν πάνω από 19.000 μόρια, με την πλειονότητα αυτών (462) να είναι στο επιστημονικό πεδίο των επιστημών Υγείας και Ζωής της ομάδας προσανατολισμού των Θετικών Σπουδών.

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΚΛΙΜΑΚΑΣ ΜΟΡΙΩΝ ΓΕΛ - ΕΠΑΛ

Πρακτικά, αυτό μπορεί να «μεταφραστεί» σε άνοδο των βάσεων στις ιατρικές σχολές, κάτι που θα «συμπαρασύρει» και τις σχολές Φαρμακευτικής, Κτηνιατρικής και Βιολογίας.

Στον αντίποδα, σε απόλυτους αριθμούς, 19.863 είναι οι υποψήφιοι που δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν πάνω από 7.000 μόρια.

Αυτό σημαίνει ότι θα σημειωθεί πτώση στις βάσεις των πολυτεχνικών σχολών καθώς και στις σχολές Ανθρωπιστικών Επιστημών.

Υπενθυμίζεται ότι την προσεχή Παρασκευή 8 Ιουλίου λήγει η προθεσμία οριστικοποίησης των μηχανογραφικών των υποψηφίων, ενώ από τις 7 έως και τις 14 Ιουλίου καλούνται να υποβάλουν ηλεκτρονικά αίτηση συμμετοχής στις εξετάσεις, καθώς και μηχανογραφικό οι Έλληνες του εξωτερικού.

Δεν αποτελούν πηγή ανησυχίας για την κλιματική αλλαγή μόνο το διοξείδιο του άνθρακα και το μεθάνιο.
Οι εκπομπές του αερίου αιθανίου εμφανίζουν ξανά ανοδική πορεία παγκοσμίως, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα. 

Του Δημήτρη Σταμούλη*

Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, λέει το γνωστό ρητό, και αυτό ακριβώς ισχύει και με την Μαρινόπουλος. Άλλη μια μεγάλη επιχείρηση που αποκόμισε αμύθητα κέρδη, λεηλάτησε κόπους και ζωές χιλιάδων εργαζόμενων, σήμερα παραπαίει, αφήνοντας πίσω της ανασφάλεια, απελπισία και οργή. Το εξοργιστικό είναι ότι η εταιρεία παραμύθιαζε ασύστολα τους εργαζόμενους. Λίγους μήνες πριν, μιλούσε για τραπεζική χρηματοδότηση που θα οδηγούσε στην επιστροφή του ομίλου στην ανάπτυξη, και μόλις τρεις μέρες πριν την αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99, προέβλεπε επάνοδο της λειτουργίας της εταιρείας στην κανονικότητα. Κι ας ήταν όλα τα ράφια άδεια από προϊόντα…

Την Παρασκευή έγιναν τελικά δεκτές από το Πρωτοδικείο και οι τέσσερις αιτήσεις για την προσωρινή προστασία των εταιρειών του Ομίλου Μαρινόπουλος (Μαρινόπουλος ΑΕ, Μαρινόπουλος Αφοι Συμμετοχική, Ξυνός ΑΕ, Express m AE). Σε αυτό το πλαίσιο αναστέλλονται όλα τα αναγκαστικά μέτρα εκτέλεσης. Όπως ανακοινώθηκε από την εταιρεία, εξασφαλίστηκε η σύμφωνη γνώμη του 45% των πιστωτών της –και των εργαζομένων τους οποίους… ευχαρίστησε!.  Δεν ήταν πάντως τυχαίο και το γεγονός ότι στο δικαστήριο αναγνώστηκε και επιστολή της διοίκησης της Σκλαβενίτης η οποία διακήρυξε έτσι  την πρόθεσή της να συμμετάσχει στην «προσπάθεια εξυγίανσης» της Μαρινόπουλος.

Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα. Η εταιρεία έχει συσσωρεύσει απλήρωτες υποχρεώσεις άνω των 1,3 δισ. ευρώ, καθώς χρωστά παντού! Σύμφωνα με τα δικά της στοιχεία οι συνολικές υποχρεώσεις της  προς το Δημόσιο αγγίζουν τα 100,8 εκατ. ευρώ (49 εκατ. ευρώ οφειλές σε ΔΟΥ και 51,8 εκατ. ευρώ σε ασφαλιστικά ταμεία). Προς τους εργαζόμενους οφείλει ποσό 4,3 εκατ. ευρώ. Ενώ όσον αφορά δάνεια με εμπράγματες εξασφαλίσεις, οι οφειλές ανέρχονται σε 126,7 εκατ. ευρώ. Τα δάνεια χωρίς εμπράγματες εξασφαλίσεις ανέρχονται σε 211 εκατ. ευρώ, οι οφειλές σε λίζινγκ 159 εκατ. ευρώ και υπάρχουν υποχρεώσεις σε προμηθευτές και λοιπούς πιστωτές ύψους 722,8 εκατ. ευρώ. Οι υποχρεώσεις σε τραπεζικά δάνεια της εταιρείας ανέρχονται σε 496,7 εκατ. ευρώ.

Πώς συσσωρεύτηκαν όμως όλα αυτά τα χρέη; Πού κατευθύνθηκε ο πακτωλός κερδών όλων των προηγούμενων ετών και όλων των επιχειρήσεων του ομίλου; Αίσθηση προκάλεσε η αποκάλυψη δικηγορικής εταιρείας που εκπροσωπεί πελάτες στους οποίους χρωστά η Μαρινόπουλος, ότι η εταιρεία το 2011 μεταβίβασε την τεράστια ακίνητη περιουσία της, κυρίως σε ένα φαντ στο Κατάρ που φαίνεται να ελέγχεται από τον ίδιο τον μεγαλομέτοχο της Μαρινόπουλος ΑΕ. «Από την ακίνητη περιουσία ύψους τουλάχιστον 750 εκατ. ευρώ που είχε η εταιρεία το 2010, σήμερα δεν υπάρχει παρά πολύ μικρό μέρος αυτής, ένα τμήμα έχει μεταβιβαστεί σε τράπεζες έναντι χρεών, το δε μείζον στο ανωτέρω fund στο Κατάρ» αναφέρει η δικηγορική εταιρεία.

Οι περίπου 12.000 εργαζόμενοι της Μαρινόπουλος νιώθουν ξεκρέμαστοι παρά την υποτιθέμενη ικανοποίηση της εταιρείας, καθώς κέρδισε πολύτιμο χρόνο με την υπαγωγή της στο άρθρο 99. Το ίδιο συμβαίνει και τους 2.500 προμηθευτές, πολλοί από αυτούς μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που εάν δεν λάβουν ευρώ, προφανώς θα οδηγηθούν κι αυτές σε λουκέτο πετώντας στην ανεργία δεκάδες χιλιάδες επιπλέον εργαζόμενους.

Η Μαρινόπουλος ΑΕ ισχυρίζεται ότι «η υπαγωγή της σε διαδικασία εξυγίανσης αποτελεί τη μοναδική λύση για τη διατήρηση της λειτουργίας της, σε αυτή τη φάση, και τη σταδιακή μετάβαση στην υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου που θα επιτρέψει τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα». Τα σχέδια όμως που θα δρομολογηθούν με τη συμφωνία των τραπεζών, και την πιθανή εμπλοκή του Σκλαβενίτη, θα είναι αντεργατικά «μνημόνια», με λουκέτο καταστημάτων, κόφτη σε δικαιώματα και οφειλές, ίσως και απολύσεις.

Ο όμιλος Μαρινόπουλου όλα αυτά τα χρόνια θησαύρισε από τον κόπο των εργαζόμενων. Στην ιδιοκτησία του ομίλου βρίσκεται η ΦΑΜΑΡ, που έφτασε να είναι στην έκτη θέση από άποψη τζίρου φαρμακοβιομηχανία της Ελλάδας, καθώς το 2009 οι πωλήσεις της άγγιξαν τα 120,4 εκατ. ευρώ, ενώ μόλις πρόπερσι (2014) είχε καταταχτεί στην 43η θέση στη λίστα των 500 επιχειρήσεων της χώρας με τις μεγαλύτερες πωλήσεις ύψους 125 εκατ. ευρώ και κέρδη 7,6 εκατ. ευρώ. Επίσης λειτουργεί τα καφέ Στάρμπακς, λάνσαρε στην ελληνική αγορά ορισμένες από τις μεγαλύτερες φίρμες ένδυσης, όπως Marks & Spencer και  GAP, αλλά και τα καλλυντικά Sephora.

Φυσικά ηθικός αυτουργός αυτών των εργοδοτικών «εγκλημάτων» είναι οι κυβερνήσεις μαζί και η σημερινή του ΣΥΡΙΖΑ- και όλο το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο που έχουν δημιουργήσει προς όφελος της εργοδοσίας. Μείωση μισθών και επιδομάτων, απολύσεις, λουκέτα σε καταστήματα της περιφέρειας, απληρωσιά, εντατικοποίηση, φέσωμα ασφαλιστικών ταμείων.

Η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι έμειναν κομπάρσοι στην όλη υπόθεση κι αυτό μόνο καλό αποδείχτηκε για την εργοδοσία. Η ομοσπονδία ΟΙΥΕ, από την άλλη, περιορίστηκε στην έκδοση οργίλων ανακοινώσεων, προτάσσοντας κυρίως τα «ένδικα μέσα» κι όχι την οργάνωση των εργαζόμενων στους χώρους δουλειάς και την ταξική αγωνιστική διεκδίκηση. Τίποτε βέβαια δεν έχει κριθεί…

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ

πηγή pandiera

Σπύρος Αντωνίου
Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη μεγαλειώδη ταξική νίκη του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου. Για τα κυρίαρχα ΜΜΕ και το μνημονιακό μπλοκ η επέτειος αυτή σηματοδοτείται από τα «capital controls», το «πλήγμα στην οικονομία» και τους «κινδύνους» που δημιουργούνται «όταν οι φτωχοί... δεν ψηφίζουν σωστά», όπως υποστήριζε εκείνες τις μέρες μια ιεροκήρυκας του άγριου νεοφιλελευθερισμού και του «Μένουμε Ευρώπη».

Για το δικό μας στρατόπεδο, για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, ήταν και είναι μια περήφανη ιστορική στιγμή. Παρά τις απειλητικές συνθήκες και το πρωτοφανές κλίμα εκφοβισμού που δημιούργησαν οι αστικές δυνάμεις, οι ευρωηγεσίες και η καθεστωτική προπαγάνδα, οι «από κάτω» της κοινωνίας που ζουν από τη δουλειά τους ή κινούνται στη «ζώνη» μεταξύ ανεργίας και ημιαπασχόλησης, έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα με το 61,3% υπέρ του ΟΧΙ: ανατροπή της λιτότητας και έξοδο από την κόλαση των μνημονίων, ακόμα και με κόστος (με δεδομένα τις κλειστές τράπεζες, τις ισχυρότατες δόσεις τρομοκρατίας από το ντόπιο και διεθνές σύστημα κ.λπ.).

Από την επομένη της ανακοίνωσης του δημοψηφίσματος, σε αρκετές περιοχές πανελλαδικά (αλλά και σε εργατικούς χώρους) στήθηκαν ενωτικές επιτροπές για τη νίκη του ΟΧΙ. Κοινωνικοί φορείς, δημοτικές παρατάξεις, δίκτυα αλληλεγγύης, πολιτιστικοί και φοιτητικοί σύλλογοι, αντιρατσιστικές κινήσεις, μαζί με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ (με εξαίρεση φυσικά ένα σοβαρό τμήμα της ηγετικής-κυβερνητικής ομάδας που πάλευε για την ακύρωση του δημοψηφίσματος) και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συνέβαλαν σημαντικά με τις πολύμορφες δράσεις τους στη νίκη της 5ης Ιουλίου. Ο «λαός του ΟΧΙ», με μπροστάρη τη νεολαία, βγήκε στο προσκήνιο και καθόρισε με την κίνησή του το αποτέλεσμα.

Πόλωση

Το περσινό δημοψήφισμα αποκάλυψε το ταξικό ρήγμα, την κοινωνική πόλωση ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς κόσμους, που έφερε στην επιφάνεια η κρίση του καπιταλισμού σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο (σε αντίθεση με την αντιμαρξιστική και παραλυτική ανάλυση του ΚΚΕ που έκανε λόγο για «τι μπρόκολα τι λάχανα»). Αυτοί οι δύο κόσμοι δεν συμβιβάζονται. Το αποδεικνύει η παρατεταμένη αναμέτρηση στους δρόμους της Γαλλίας, η ταξική σύνθεση της ψήφου υπέρ του Brexit στη Βρετανία, η κυβερνητική κρίση στην Ισπανία, η αμφισβήτηση των λαϊκών στρωμάτων πανευρωπαϊκά απέναντι στην ΕΕ της σκληρής λιτότητας, της διάλυσης των εργατικών-κοινωνικών δικαιωμάτων, του ρατσισμού και της καταστολής, που όμως αποτελεί στρατηγική επιλογή της ελληνικής και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών αρχουσών τάξεων.

Τρεις μέρες μετά το δημοψήφισμα, ο σ. Ηλίας Ιωακείμογλου σημείωνε, σωστά, από τις στήλες της «Εργατικής Αριστεράς»:

«Στη διάρκεια της εβδομάδας του δημοψηφίσματος, ήρθε στην επιφάνεια το βασικό δεδομένο της ιστορικής περιόδου που άνοιξε με την κρίση, δηλαδή ότι διεξάγεται στα βουβά ένας αδυσώπητος κοινωνικός πόλεμος ανάμεσα στις συντεταγμένες, συνειδητές και επιθετικές δυνάμεις της ιδιοκτησίας, του κεφαλαίου, του γυμνού χρήματος, και σε όσους ζουν ή προσπαθούν να ζήσουν από την εργασία τους. (...)Το δημοψήφισμα δεν ήταν λοιπόν απλώς ταξικό, ήταν η πολιτική σύγκρουση δύο κόσμων, του λαού της ιδιοκτησίας και του λαού της εργασίας, του κοινωνικού μπλοκ εξουσίας του κεφαλαίου και ενός κοινωνικού συνασπισμού των υποτελών κοινωνικών τάξεων που εμφανίζεται για πρώτη φορά μετά τον εμφύλιο ως ένα δυνητικά νέο κοινωνικό μπλοκ εξουσίας εχθρικό προς το κεφάλαιο.
Με τη νίκη του, ο λαός της εργασίας έσπρωξε την Ιστορία ένα βήμα πιο πέρα από εκεί όπου μπορεί να την πάει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης. Από την πρώτη ημέρα, προσπάθησαν να χωρέσουν τη μεγάλη ταξική νίκη του κόσμου της εργασίας στον ζουρλομανδύα της εθνικο-λαϊκής ιδεολογίας για να υλοποιήσουν την πολιτική τους αυταπάτη για “εθνική σωτηρία”».

Πράγματι, στο όνομα της «εθνικής συνεννόησης», ο Τσίπρας χαράσσει κοινό σχέδιο με τους ηττημένους της 5ης Ιουλίου, μία μέρα μετά στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών. Λίγες μέρες αργότερα, η κυβέρνηση υπογράφει την ταπεινωτική συνθηκολόγηση της 13ης Ιουλίου και μέσα στον Δεκαπενταύγουστο επικυρώνει στη Βουλή το Μνημόνιο 3 με μεγάλη πλειοψηφία, με τίμημα ‒μεταξύ άλλων‒ και τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Συνθηκολόγηση που ήρθε ως αποτέλεσμα της ηττοπαθούς εξάμηνης κυβερνητικής θητείας, που απέφυγε κάθε «μονομερή ενέργεια» όπως όριζε η συμφωνία της 20ης Φλεβάρη και δεν οργάνωσε καμία σύγκρουση, προσπαθώντας να κατευνάσει το ιερατείο των Βρυξελλών με στόχο έναν «έντιμο συμβιβασμό». Μια καταστροφική κατάληξη που ακόμα και τώρα επιχειρείται να εμπεδωθεί ως «μονόδρομος», αλλά προέκυψε ως «αυτοεκπληρούμενη προφητεία», μετά την απόρριψη της μόνης υπαρκτής εναλλακτικής λύσης προς όφελος των «από κάτω»: ενός Grexit υπό την ηγεμονία του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, συνδεδεμένου με την πολιτική αντιλιτότητας και την αντικαπιταλιστική στρατηγική (στάση πληρωμών δόσεων χρέους, εθνικοποίηση τραπεζών, βαριά φορολόγηση κεφαλαίου, ανάκτηση ιδιωτικοποιημένων ΔΕΚΟ, θεσμοί εργατικού ελέγχου στην παραγωγή κ.ο.κ.).

Η αντιστροφή του πολιτικού μηνύματος του δημοψηφίσματος ‒από το μαζικό και ταξικό ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου στην υιοθέτηση του Μνημονίου 3 από την ομάδα Τσίπρα‒ έφερε μια αλλαγή φάσης στις συνειδήσεις: ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, βλέποντας να χάνεται η «μάχη» του ΣΥΡΙΖΑ, άρχισε να θεωρεί ανέφικτη την αντιμνημονιακή ανατροπή, άρχισε να αποδέχεται ως μόνη ρεαλιστική λύση τη διαχείριση του μνημονίου «με ανθρώπινο πρόσωπο». Το «παράλληλο πρόγραμμα» και τα περίφημα «ισοδύναμα» με τα οποία ο Τσίπρας υφάρπαξε την ψήφο στις 20 Σεπτέμβρη του 2015, έγιναν εμβάθυνση του καθεστώτος εργασιακής εκμετάλλευσης, κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης, επιτάχυνση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και πλήρης ευθυγράμμιση με τη ρατσιστική πολιτική της Ευρώπης-φρούριο.

ΣΥΡΙΖΑ

Στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, του ενωτικού πολιτικού φορέα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, στέκεται σήμερα ένα απολύτως σοσιαλφιλελεύθερο-αρχηγικό κόμμα που στηρίζεται στην αδιαμεσολάβητη σχέση μεταξύ του πρωθυπουργού και των οπαδών του και με συγκολλητική ουσία μεταξύ των στελεχών του τη νομή της όποιας εξουσίας. Τα ιδεολογήματα περί «δίκαιης ανάπτυξης» και «κοινωνικής Ευρώπης» φέρνουν το κόμμα αυτό όλο και περισσότερο στην αγκαλιά της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, με πρωταγωνιστικό μάλιστα ρόλο στις διεργασίες «νεκρανάστασης» ενός απαξιωμένου πολιτικού χώρου.

Το κύριο μέλημα των επιτελείων του Μαξίμου είναι να διατηρηθεί αυτό το κλίμα «παγωμάρας» στους εργαζόμενους και τους νεολαίους που πρωταγωνίστησαν στη μάχη του ΟΧΙ, στον κόσμο του κινήματος και της Αριστεράς, που παρά τις προσπάθειες να οργανώσουν την κοινωνική αντίσταση στα αλλεπάλληλα μνημονιακά πακέτα μέτρων, δεν κατάφεραν να μπλοκάρουν την ψήφισή τους από τη Βουλή. Για να κρύψει τις δραματικές επιπτώσεις στα εισοδήματα και τους όρους ζωής των πολλών, η κυβέρνηση επιδίδεται σε συνεχείς τακτικισμούς και επικοινωνιακά τεχνάσματα, στήνοντας τεχνητά δίπολα με τη Δεξιά του Μητσοτάκη για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής του μνημονίου.

Εναλλακτική

Η ανάπαυλα του καλοκαιριού θα είναι πιθανότατα προσωρινή. Τα αδιέξοδα στην οικονομία και η συνθήκη πολιτικής κρίσης στην ΕΕ απειλούν να τινάξουν στον αέρα τους σχεδιασμούς κυβέρνησης και δανειστών. Όσα έχουν γίνει γνωστά για το περιεχόμενο των επερχόμενων αλλαγών στα εργασιακά (μείωση κατώτατου μισθού και κατάργηση επιδομάτων, απελευθέρωση απολύσεων, περιορισμός συνδικαλιστικών ελευθεριών και εργοδοτικό «λοκ άουτ») μπορούν να φέρουν ξανά στο προσκήνιο τη μόνη πραγματική απειλή για την κυβέρνηση Τσίπρα και όλο το μνημονιακό μπλοκ: τη μαχητική αντιπαράθεση του κινήματος, τους μαζικούς αγώνες ενάντια στην πολιτική της λιτότητας και του αυταρχισμού. Ο κόσμος της ευρύτερης αντίστασης, ο κόσμος που στήριξε το μεγάλο ΟΧΙ, δεν έχει πει την τελική του λέξη.

Αλλά για να νικήσουν οι δυνάμεις αυτές και να δικαιωθεί η ιστορική νίκη της 5ης Ιουλίου, επείγει η επίπονη συγκρότηση του κοινωνικού και πολιτικού μετώπου με στόχο την κατάργηση των μνημονίων και της λιτότητας, την έξοδο από την Ευρωζώνη και τη ρήξη με την ΕΕ. Ένα πραγματικά επιθετικό αριστερό μέτωπο των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων, με μεταβατικό πρόγραμμα (προϊόν των δικών τους αντιστάσεων και διεκδικήσεων, επεξεργασιών, της δικής τους διαδικασίας πολιτικής χειραφέτησης και όχι «εγκεφαλικών επινοήσεων») που θα παλέψει για την ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος και θα οικοδομήσει την εργατική-διεθνιστική-αντικαπιταλιστική εναλλακτική.

Οι τραπεζικές μετοχές της Ιταλίας υποχώρησαν περισσότερο την Τρίτη, προκαλώντας τριγμούς στα θεμέλια της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης και απειλώντας με μετάδοση της κρίσης σε άλλες χώρες της ΕΕ.

Η κρίση αυτή μπορεί να στείλει την Ιταλία ξανά στην ύφεση και – στα πιο δυσοίωνα σενάρια – να προκαλέσει μία κατάρρευση «τύπου Ελλάδας», που θα είναι σχεδόν αδύνατο να περιορίσει η Ευρώπη, γράφει το Reuters.

Οι ιταλικές τράπεζες ασφυκτιούν υπό τα συσσωρευμένα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, ενώ – για να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η αίσθηση αστάθειας – ο Ματέο Ρέντσι δεσμεύθηκε να παραιτηθεί, αν χάσει το δημοψήφισμα του Οκτωβρίου για τη συνταγματική αναθεώρηση.

«Η Ιταλία αντιμετωπίζει μία ισχυρή κρίση, που ενισχύεται με γεωμετρική πρόοδο», ανέφερε οΦραντσέσκο Γκαλιέτι, επικεφαλής της εταιρείας Policy Sonar και πρώην αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομικών. «Το άμεσο έναυσμα αυτής, είναι η τραπεζική κρίση», πρόσθεσε. Οτραπεζικός δείκτης της Ιταλίας υποχώρησε κατά 30% από τη στιγμή που η Μ. Βρετανία αποφάσισε υπέρ του Brexit, ανεβάζοντας τις απώλειες μέχρι στιγμής στο 57%. Την Τρίτη, υποχώρησε περαιτέρω κατά 1,44%, φτάνοντας περίπου σε χαμηλό τριετίας.

Η Ιταλία είναι εύθραυστη, πολιτικά και οικονομικά. Συχνά, περιγράφεται ως «πολύ μεγάλη για να σωθεί» σε μία κρίση, οπότε ακόμη κι αν είναι μικρή η άμεση οικονομική σχέση μεταξύ των τραπεζών της και της ψήφου υπέρ του Brexit, οποιοδήποτε παγκόσμιο σοκ προκαλεί μεγάλες «δονήσεις» στη χώρα, γράφει το Reuters.

«Η Ιταλία είναι ουσιαστικά το τεκτονικό ρήγμα της Ευρώπης», σχολίασε πρώην αξιωματούχος του ΔΝΤ, που δεν θέλησε να κατονομαστεί. «Τόσο το δημόσιο χρέος όσο και ο τραπεζικός τομέας είναι σε μία πυριτιδαποθήκη, που διατηρείται μέσα από μία διαδικασία μη αναγνώρισης των συσσωρευμένων ζημιών που συνεχίζουν να μετακυλούν. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι κάποιος πρέπει να αναλάβει τις ζημιές τελικά», πρόσθεσε ο ίδιος.

Η μεγαλύτερη άμεση ανησυχία επικεντρώνεται στην τρίτη μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας, την Banca Monte dei Paschi di Siena, που έχει τη μεγαλύτερη αναλογία μη εξυπηρετούμενων δανείων. Η ΕΚΤ της έχει ζητήσει να τα περιορίσει κατά 40% τα επόμενα τρία χρόνια. Η Ρώμη είναι σε συζητήσεις με τις Βρυξέλλες για ένα σχέδιο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών της, ελπίζοντας να περιορίσουν τις απώλειες για τους μετόχους και ομολογιούχους.

Μία τέτοια συμφωνία, μπορεί να απαιτεί την παράκαμψη των κανονισμών που υιοθέτησε η ΕΕ το2014, προκειμένου να αναγκάζει επενδυτές και κάποιους καταθέτες να επωμίζονται το βάρος σε τέτοιες περιπτώσεις. Η Γερμανία τονίζει ότι οι κανονισμοί πρέπει να γίνουν σεβαστοί, αλλά η Ιταλία απαντά ότι απαιτείται ευελιξία, προκειμένου να αποτραπεί πιθανή τραπεζική «μετάδοση» που θα απορρέει από το Brexit.

«Μία λύση πρέπει να βρεθεί γρήγορα, διαφορετικά η παλαιότερη τράπεζα του κόσμου (BMPS) μπορεί να καταρρεύσει και να πάρει μαζί της τον ήδη υπό ''πολιορκία'' υπόλοιπο τραπεζικό τομέα της Ευρώπης. Η ΕΕ πρέπει να δείξει ευελιξία, διαφορετικά η Ιταλία μπορεί να χρεοκοπήσει», προειδοποίησε ο Αντριου Εντουαρντς, CEO της χρηματοοικονομικής εταιρείας ETX Capital.

Οι Βρυξέλλες ήδη ανησυχούν. Αξιωματούχος της ΕΕ ανέφερε στο Reuters ότι στο EuroWorking Group της Δευτέρας, οι μετέχοντες εξέφρασαν την ανησυχία τους για την κατάσταση στην Ιταλία. Ομως, άλλος αξιωματούχος ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει μεγάλη διάθεση να αλλάξουν ή να «μαλακώσουν» οι κανονισμοί του bail-in, με τους διαφωνούντες να τονίζουν ότι η Ιταλία συμφώνησε σε αυτούς οπότεπρέπει να τους τηρήσει.

Την ίδια ώρα, φαινομενικά ανεπηρέαστος από τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι θα χάσει το δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση, ο Ρέντσι υποσχέθηκε ότι θα παραιτηθεί αν συμβεί αυτό. Οι αγορές θα αντιδράσουν άσχημα από μία αποχώρησή του, εκτιμά το Reuters.

«Η πολιτική αστάθεια θα προκαλέσει και χρηματοοικονομική», τόνισε από την πλευρά του οΓκούντραμ Βολφ, επικεφαλής του Bruegel, του think tank των Βρυξελλών.

Ν.Ζ.


πηγή iskra

Σε μαζική συμμετοχή στη συγκέντρωση στα Προπύλαια και στην πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία, την Πέμπτη 7 Ιούλη στις 8 μ.μ., ενάντια στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, καλούν η ΕΕΔΥΕ, Εργατικά Συνδικάτα,Σωματεία Αυτοαπασχολούμενων, Σύλλογοι Γυναικών, Φοιτητικοί Σύλλογοι και φορείς του λαϊκού κινήματος, προκειμένου:

• Να καταδικαστεί αποφασιστικά το ΝΑΤΟ και η Σύνοδος Κορυφής στη Βαρσοβία, που θα πάρει νέες φονικές αποφάσεις.
• Να καταγγελθεί η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που εµπλέκει τη χώρα και το λαό σε μεγάλες περιπέτειες.
• Να απαιτηθεί το ΟΧΙ στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους - Να κλείσουν τώρα οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις. Καμιά εµπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο.
• Να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες.

Στο κάλεσμά τους αναφέρουν:

«Στις 8-9 Ιουλίου 2016 πραγματοποιείται στη Βαρσοβία Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ για να πάρει ακόμα πιο επικίνδυνα μέτρα, σε βάρος των λαών µας, στο πλαίσιο των γενικότερων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ιδιαίτερα των ανταγωνισμών µε τη Ρωσία.

Στη Σύνοδο θα συζητηθεί και θα αποφασιστεί:

• Η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού στρατιωτικών δυνάμεων και σύγχρονων όπλων στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, στις χώρες της Βαλτικής.
• Η ενίσχυση της παρουσίας ναυτικών δυνάμεων στη Μαύρη Θάλασσα, την Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο, το Αιγαίο.
• Η ανάπτυξη της λεγόμενης Πυραυλικής Ασπίδας στην Πολωνία και τη Ρουµανία για να έχει το πλεονέκτηµα της απειλής του πρώτου πυρηνικού πλήγματος σε περίπτωση πολεμικής αναμέτρησης µε τη Ρωσία, χωρίς το ρίσκο της ρωσικής πυρηνικής απάντησης. Πρόκειται για επικίνδυνους σχεδιασμούς που μετατρέπουν την Ευρώπη σε θέατρο πυρηνικού ολοκαυτώματος.
• Η ισχυροποίηση της πολιτικο-στρατιωτικής συνεργασίας του ΝΑΤΟ µε την Ευρωπαϊκή Ένωση για να διαμορφωθεί ένα δολοφονικό μπλοκ δυνάμεων που θα χρησιμοποιηθεί την επόμενη περίοδο για νέους πολέμους και επεμβάσεις.

Ο κίνδυνος γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου χτυπάει την πόρτα µας. Να αντιδράσουμε τώρα πριν είναι αργά.

H κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και εµπλέκει πιο βαθιά τη χώρα µας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στο όνοµα της "Γεωστρατηγικής Αναβάθμισης", δηλαδή της προώθησης των συµφερόντων των μεγάλων οικονομικών ομίλων.

Ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Άμυνας, η κυβέρνηση καμαρώνουν γιατί διαθέτουν τη στρατιωτική βάση της Σούδας στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, γιατί διατηρούν τις στρατιωτικές βάσεις, τα ΝΑΤΟικά στρατηγεία και παίρνουν μέρος, μαζί µε τις ΗΠΑ, άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες και το Ισραήλ σε ασκήσεις προετοιμασίας πολέμων.

Στην πράξη αποδεικνύεται ότι η πολιτική που τσακίζει την εργατική τάξη, το λαό µας είναι η ίδια πολιτική που εµπλέκει την Ελλάδα στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για λογαριασμό των μεγάλων συµφερόντων.

Την ώρα που η κυβέρνηση καταδικάζει την Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία σε χρόνια υποχρηματοδότηση και τους εργαζόμενους σε μόνιμη λιτότητα, διαθέτει για τους εξοπλισμούς, για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο.

Να µην εφησυχάζει κανείς. Στα ιμπεριαλιστικά τάγματα των ευρωατλαντικών αποστολών συμμετέχουν χιλιάδες στρατιώτες, παιδιά λαϊκών οικογενειών κι αυτό είναι προειδοποίηση για τους νέους και τις νέες της χώρας µας.

Ο μύθος ότι η παρουσία της ΝΑΤΟικής αρμάδας στο Αιγαίο συνδέεται µε τις προσφυγικές ροές έχει καταρριφθεί. Η παρουσία της είναι μέρος του γενικότερου σχεδίου αντιπαράθεσης µε τη Ρωσία, συνέχισης του πολέμου στη Συρία και προετοιμασίας νέας επέμβασης στη Λιβύη.

Το ΝΑΤΟ από την ίδρυσή του, το 1949, δεν ήταν ποτέ και δεν μπορεί να γίνει παράγοντας ασφάλειας υπέρ των λαών, όπως ισχυρίζονται η κυβέρνηση, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντισµού.

Είναι λυκοσυμμαχία βαμμένη στο αίμα των λαών και η παρουσία του στο Αιγαίο αποθρασύνει το τουρκικό κράτος, που παραβιάζει τα σύνορα της χώρας µας, µε απρόβλεπτες συνέπειες.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για δισταγμούς και αναμονή. Οι ανταγωνισμοί για την Ενέργεια, τους δρόμους μεταφοράς του φυσικού αερίου και του πετρελαίου, τον έλεγχο των αγορών είναι η βάση των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Η αποφασιστική, φιλειρηνική απάντηση του λαού µας και των άλλων λαών είναι αυτή που κατευθύνεται στην ανατροπή του καθεστώτος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την εξάλειψη των αιτιών που γεννάνε τον πόλεµο, την προσφυγιά, τη φτώχεια, είναι αυτή που οδηγεί στην αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, µε το λαό µας νοικοκύρη στον τόπο του».

Διαβάστε εδώ ολόκληρο το κάλεσμα


πηγή 902.gr

Σε 24ωρη απεργία, πέραν των στάσεων εργασίας που πραγματοποιούν καθημερινά, προχωρούν οι σιδηροδρομικοί, αντιδρώντας στο ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της ΕΕΣΣΤΥ.

Σε ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης, εξάλλου, σε 24ωρη απεργία προχωρούν και οι εργαζόμενοι στο μετρό και στον ηλεκτρικό. Οι εργαζόμενοι στα τραμ, τελικά, παρά την αρχική ανακοίνωση (βλ. παρακάτω), θα πραγματοποιήσουν 4ωρη στάση εργασίας, από τις 10 το πρωί μέχρι τις 2 μετά το μεσημέρι.


Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή τους τα Σωματεία, «το σχέδιο είναι ήδη γνωστό και προδιαγεγραμμένο. Οι αστικές συγκοινωνίες θα είναι η επόμενη δραστηριότητα, που μεθοδεύεται να παραδοθεί στα αδηφάγα ιδιωτικά, κερδοσκοπικά συμφέροντα, αδιαφορώντας για τις δραματικές συνέπειες αυτών των επιλογών για τον ελληνικό λαό. Αδιαφορώντας για τα ακριβά ναύλα και την ανασφάλεια των ιδιωτικών μεταφορικών μέσων».

ΕΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΗΣΑΠ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΡΑΜ 
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΕΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ 
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΗΛΕΚΤΡΟΔΗΓΩΝ & ΛΟΙΠΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΙΝΗΣΗΣ ΣΤΗ ΣΤΑΣΥ

---

Τετάρτη 6/7/2016 - 24ωρη Απεργία
Ενάντια στη πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της ΕΕΣΣΤΥ

Το καταστροφικό ξεπούλημα των υποδομών συνεχίζεται. Μετά το λιμάνι του Πειραιά, τα περιφερειακά αεροδρόμια και το «Ελληνικό» βρίσκονται στο στόχαστρο οι συγκοινωνίες, με αρχή την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της Εταιρείας Συντήρησης Σιδηροδρομικού Τροχαίου Υλικού (ΕΕΣΣΤΥ).

Το σχέδιο είναι ήδη γνωστό και προδιαγεγραμμένο. Οι αστικές συγκοινωνίες θα είναι η επόμενη δραστηριότητα, που μεθοδεύεται να παραδοθεί στα αδηφάγα ιδιωτικά, κερδοσκοπικά συμφέροντα, αδιαφορώντας για τις δραματικές συνέπειες αυτών των επιλογών για τον ελληνικό λαό. Αδιαφορώντας για τα ακριβά ναύλα και την ανασφάλεια των ιδιωτικών μεταφορικών μέσων.

Σε αυτή τη νεοφιλελεύθερη πολιτική εντάσσεται και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων στη ΣΤΑ.ΣΥ με την υπονόμευση των διαδικασιών υπογραφής νέας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που γίνεται με τις πρακτικές κωλυσιεργίας του διευθύνοντος συμβούλου της Εταιρείας με την ανοχή αν όχι με τις οδηγίες της κυβέρνησης.

Τα καταστροφικά σχέδια δεν θα περάσουν! Οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες θα αντισταθούμε! Οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι υπόθεση που μας αφορά όλους! Ο αγώνας μας θα συνεχιστεί μέχρι την τελική νίκη!

Την Τετάρτη 6/7 πραγματοποιούμε 24ωρη απεργία και καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 8 το πρωί έξω από το ΤΑΙΠΕΔ (Κολοκοτρώνη 1 & Σταδίου).

ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΦΥΓΟΚΕΝΤΡΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ BREXIT  

Του ΑΡΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ  

Αλυσσιδωτές επιπτώσεις, που απειλούν ευθέως την υπόσταση της Ε.Ε. των “28-1” έχει πυροδοτήσει η επικράτηση του Brexit στο βρετανικό δημοψήφισμα. Μια επικράτηση, η οποία, παρά τις πρώτες, σπασμωδικές προσπάθειες αμφισβήτησής της, εδραιώνεται, κάθε μέρα που περνάει, ως μη αναστρέψιμη. Ο οικονομικός Αρμαγεδδών που προέβλεπαν οι υποστηρικτές του Remain δεν έρχεται στη Βρετανία (μάλιστα, τα χρηματιστήρια της ηπειρωτικής Ευρώπης δοκιμάστηκαν περισσότερο από το βρετανικό,) ενώ όλοι οι υποψήφιοι διάδοχοι του Κάμερον, συμπεριλαμβανομένης της Τερέζα Μέι, που είχε ταχθεί υπέρ του Remain, δεσμεύονται κατηγορηματικά ότι θα σεβαστούν την ετυμηγορία του βρετανικού λαού υπέρ του Brexit.

Όσοι προσδοκούσαν ανοήτως ότι το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος θα πιέσει τη Γερμανία να βάλει νερό στο δηλητήριο της λιτότητας, δεν χρειάστηκε να περιμένουν πολύ για να διαψευστούν, για νιοστή φορά, στις φαντασιώσεις τους. Σήμερα συνεδριάζει η Κομισιόν για να αποφασίσει με ποιον ακριβώς τρόπο θα τιμωρήσει την Ισπανία και την Πορτογαλία για την υπέρβαση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων τους πέρα από τα όρια της Προκρούστειας κλίνης του κ. Σόιμπλε. Ο “Μεσογειακός Άξονας” του κ. Τσίπρα αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας, καθώς Μέρκελ και Σόιμπλε εννοούν να ξεκαθαρίσουν νωρίς- νωρίς ότι δεν θα επιτρέψουν σε κανένα να ξηλώσει τον ζουρλομανδύα της δημοσιονομικής πειθαρχίας, που με τόσο κόπο έχουν υφάνει.

Από μόνη της, η δρομολογημένη αποχώρηση της Βρετανίας ανατρέπει τις ισορροπίες στην Ε.Ε., γκρεμίζοντας το τρίγωνο Βερολίνο- Λονδίνου- Παρισιού, που μετρίαζε ως ένα βαθμό το ηγεμονικό βάρος της Γερμανίας. Η μετά Brexit Ε.Ε. είτε θα είναι ακόμη περισσότερο, πολύ περισσότερο “γερμανική”, είτε δεν θα υπάρξει. Αυτό είναι το δίλημμα που τίθεται από τον ίδιο τον συσχετισμό οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων, πέρα και πάνω από τη βούληση οποιασδήποτε κυβέρνησης, οποιουδήποτε πολιτικού επιτελείου. Η θέση του Ολάντ, του Ρέντσι, του Ραχόι και των υπολοίπων δυσανασχετούντων είναι κωμικοτραγική: ζητούν από τη Γερμανία να παίξει το ρόλο της- που σημαίνει να βάλει βαθειά το χέρι στην τσέπη- για να διασωθεί η μετα- Brexit Ε.Ε., αξιώνοντας ωστόσο να ακολουθήσει τις δικές τους προτεραιότητες (οι μεν για χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας, οι δε για αμοιβαιοποίηση του χρέους, άλλοι για τη διάσωση των τραπεζών- ζόμπι), δηλαδή να... πάψει να είναι Γερμανία!

Στην πιο δεινή θέση βρίσκεται ο Ματέο Ρέντσι. Οι ιταλικές τράπεζες, που ήδη βρίσκονταν εξαιρετικά εύθραστη κατάσταση, υπέστησαν σοβαρές ρωγμές από τους κραδασμούς που έφερε το βρετανικό δημοψήφισμα και έχουν άμεση ανάγκη νέας ανακεφαλαιοποίησης. Οι Γερμανοί πιέζουν να εφαρμοστούν οι κανόνες που οι ίδιοι, με το οικονομικό τους βάρος, έχουν επιβάλει, να χρηματοδοτηθούν δηλαδή οι ιταλικές τράπεζες απ' ευθείας από τους δανειστές- δηλαδή να περάσουν στον έλεγχο του γερμανικού κεφαλαίου και των ισχυρότερων εταίρων του- ενώ ο Ρέντσι απειλεί ότι θα κινηθεί μονομερώς για να διασώσει τις ιταλικές τράπεζες με κρατικά κονδύλια και να μην τις παραδώσει στους ξένους, α λα Τσίπρα. Όπως κι αν εξελιχθεί το μπρα ντε φερ μεταξύ Ρώμης και Βερολίνου, η Ιταλία αρχίζει να φαντάζει ως ο επόμενος αδύναμος κρίκος της Ε.Ε., με τον Ρέντσι να οδεύει προς το δικό του δημοψήφισμα (για τη συνταγματική αναθεώρηση) τον Οκτώβριο και τις αντι- Ε.Ε. δυνάμεις, με μεγαλύτερη το Κίνημα Πέντε Αστέρων του Γκρίλο, σε ανοδική τροχιά.

Σ' αυτή την περίοδο των έντονων διεργασιών και ανακατατάξεων, που θα κρίνουν για δεκαετίες το μέλλον της Ευρώπης, η ελληνική ολιγαρχία και η κυβέρνηση Τσίπρα που διαχειρίζεται τις τύχες της εμφανίζονται ως αξιοθρήνητοι τσαρλατάνοι, ελαχιστότατου πολιτικού διαμετρήματος. Αντί να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες που ανοίγει το ρήγμα του Brexit στους κυρίαρχους της Ευρώπης, βγήκαν βασιλικότεροι των βασιλιάδων, Σταυροφόροι του “Μένουμε Ευρώπη”, σε σύγκρουση με τη δημοκρατική επιλογή του βρετανικού λαού, χωρίς βέβαια να εξασφαλίσουν την παραμικρή ανταμοιβή από τους Γερμανούς για τις υπηρεσίες τους. Οι αιωνίως “δεδομένοι” δεν δικαιούνται ούτε καν ένα ταπεινό αντίδωρο. Στη συνέχεια, ύψωσαν τη σημαία του περιλάλητου “Μεσογειακού Άξονα”, που υπάρχει μόνο στη φαντασία των κ.κ. Τσίπρα, Δραγασάκη και Τσακαλώτου, χωρίς βέβαια να συγκινήσουν στο ελάχιστο τους Ολάντ και Ρέντσι, που έχουν άλλα, σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούν από τους πολιτικούς θεατρινισμούς της Αθήνας.