Το διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ αποφάσισε την κήρυξη 5ωρης στάσης εργασίας από τις 11.00 το πρωί έως τις 4 το απόγευμα αύριο Τρίτη 28 Ιουνίου 2016, ημέρα πραγματοποίησης της Γενικής Συνέλευσης του ΕΔΟΕΑΠ. Στη στάση εργασίας συμμετέχουν όλοι οι συντάκτες, που εργάζονται σε όλα ιδιωτικά, δημόσια και δημοτικά ΜΜΕ (έντυπα, ραδιοτηλεοπτικά και διαδικτυακά) στην ΕΡΤ, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας και στα Γραφεία Τύπου, προκειμένου να ασκήσουν το συνδικαλιστικό τους δικαίωμα.

Μετά την ψήφιση του Ασφαλιστικού νόμου από την κυβερνητική πλειοψηφία, οι δημοσιογράφοι βρίσκονται στο κρίσιμο σημείο, που καλούνται να συνεχίσουν τους αγώνες για τη διατήρηση της αυτονομίας των ταμείων τους, τη διασφάλιση των πόρων τους και τη βιωσιμότητά τους.

Η μαζική παρουσία όλων των συναδέλφων στην αυριανή Γενική Συνέλευση είναι απαραίτητη. Τα δημοσιογραφικά Ταμεία είναι η σημαντικότερη κατάκτηση του Κλάδου. Η αυτονομία και το αυτοδιοίκητο του ΕΔΟΕΑΠ, μαζί με τη δημοσιογραφική ανεξαρτησία, είναι αδιαπραγμάτευτα.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Ματαιώσεις και τροποποιήσεις δρομολογίων σε όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο, στον προαστιακό σιδηρόδρομο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας, προς το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, αλλά και των λεωφορείων στη διαδρομή Κιάτο-Πάτρα (και αντιστρόφως), θα υπάρξουν, από αύριο Τρίτη έως και την Πέμπτη, λόγω των επαναλαμβανόμενων στάσεων εργασίας των σιδηροδρομικών.

Oι ημέρες και οι ώρες που έχουν εξαγγελθεί οι απεργιακές κινητοποιήσεις είναι οι εξής:

την Τρίτη 28 Ιουνίου 2016:

(05:00-08:00,
13:00-16:00,
21:00-24:00)

την Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016:
(05:00-08:00,
13:00-16:00,
21:00-24:00)

την Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016:

(05:00-08:00,
13:00-16:00,
21:00-24:00).

Επίσης, τρίωρες επαναλαμβανόμενες στάσεις εργασίας έχουν εξαγγελθεί και για την Τρίτη (5 Ιουλίου) και 24ωρη απεργία για την Τετάρτη (6 Ιουλίου), ημέρα κατάθεσης των δεσμευτικών προσφορών για τις εταιρίες ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ΕΕΣΣΤΥ. Για τις αμαξοστοιχίες που τα δρομολόγια τους επηρεάζονται από τις στάσεις εργασίας, με πρωτοβουλία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ δεν γίνεται, ήδη, προκράτηση εισιτηρίων.

Μαρκάτο Χώρας Κυθήρων, Κάστρο Κάτω Χώρας Μυλοποτάμου,

Δημοτική Βιβλιοθήκη, Κοντολιάνικα

Εγκαίνια: Σάββατο 16 Ιουλίου 2016, ώρα 20:00, Μαρκάτο Χώρας Κυθήρων

Η 1η Μπιενάλε Κυθήρων Σύγχρονης Τέχνης με τίτλο «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ», η οποία τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Κυθήρων και πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής Πειραιά και Νήσων, θα παρουσιαστεί στη διατηρητέα παλαιά κοινοτική αγορά Μαρκάτο, στο Αγγλικό Σχολείο Μυλοποτάμου και στο Κάστρο Κάτω Χώρας από τις 17 έως τις 28 Ιουλίου 2016, θα εγκαινιαστεί στο Μαρκάτο το Σάββατο 16 Ιουλίου, ώρα 20:00.

Παράλληλα με την έκθεση, στις 19 & 20 Ιουλίου, ώρα 10:00-11:30, θα πραγματοποιηθεί εργαστήριο κατασκευής σκιάχτρου για παιδιά ηλικίας 5-12 ετών στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κυθήρων στα Κοντολιάνικα.

Το θέμα «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ», επιλέχθηκε ώστε να συνδέσει το παρόν με το παρελθόν και να προκαλέσει έναν ανοιχτό διάλογο μεταξύ του ιστορικού χώρου και του εικαστικού έργου. Τα Κύθηρα είναι ένα νησί, το οποίο στα χρόνια της Ενετοκρατίας ονομαζόταν «Το Μάτι της Ανατολής». Δεσπόζει ανάμεσα στο Ιόνιο, το Κρητικό και το Αιγαίο πέλαγος, με καθαρή θέα στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ εξαιτίας της γεωγραφικής του θέσης αποτέλεσε πόλο έλξης για εισβολείς και «Μήλον της Έριδος» για πολλούς πολιτισμούς. Αυτό το μικρό- αλλά κομβικό- γεωπολιτικό σημείο στον παγκόσμιο χάρτη είναι ένας τόπος που μιλάει ακόμα για την ιστορία και τα πάθη του. Ιστορικά μέρη του νησιού, στα οποία τα ίχνη του παρελθόντος ακόμα δηλώνουν παρόντα, είναι το Κάστρο Κάτω Χώρας, το Αγγλικό Σχολείο Μυλοποτάμου και η διατηρητέα παλαιά κοινοτική αγορά Μαρκάτο, τα οποία θα αποτελέσουν τους εκθεσιακούς χώρους.

Σκοπός είναι η έκθεση αυτή με έργα διαφορετικών μορφών όπως ζωγραφική, γλυπτική, εφαρμογή εικονικής πραγματικότητας, εγκατάσταση, να αναφέρεται στον τόπο των Κυθήρων βασισμένη σε μια θεματική, που απορρέει από το νησί και την ιστορία του και παράλληλα να προάγει τη σύγχρονη τέχνη και τον ελληνικό πολιτισμό εν γένει.

Επιμέλεια/Διοργάνωση έκθεσης: Άντα Αναστασέα, Θεοδώρα Πανταζοπούλου

Στην 1η Μπιενάλε Κυθήρων με τίτλο «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ» συμμετέχουν οι εικαστικοί:

Άντα Αναστασέα, Κρίστι Γρηγορίου, Άννα Καρατζά, Βασίλης Κουτουζής, DiogodaCruz, Κωστής Κόντος, Κατερίνα Μπότσαρη, Θεοδώρα Πανταζοπούλου, Γιάννης Παπαϊακώβου, Δημήτρης Τράκας, Έλενα Χασαλέυρη.

Διάρκεια έκθεσης: 16-28 Ιουλίου 2016

Μέρες και ώρες λειτουργίας:

Αγγλικό σχολείο Μυλοποτάμου και Κάστρο Κάτω Χώρας 17-28 Ιουλίου, 17:30-20:30

Μαρκάτο Χώρας Κυθήρων, 17-28 Ιουλίου, 11-13:00 & 18-22:30

voyage.kythira@gmail.com

Οι βασικές θέσεις του κειμένου προβάλλονται ήδη από το 2012 σε διάφορα κείμενα και σχετικές εκδηλώσεις 
Το κείμενο κυκλοφόρησε στην ολοκληρωμένη του μορφή το 2015 (24/4/2015, ιστοσελίδα  iskra)

Οι κατά συρροήν παραβιάσεις ακόμα και της ελάχιστης νομιμότητας, που ισχύει στο πλαίσιο του ΤΑΙΠΕΔ, έχουν ευτυχώς τινάξει στον αέρα τη δυνατότητα υπογραφής σύμβασης παραχώρησης του Ελληνικού στη Lamda Development, μετά από έγκριση της Βουλής. Για το θέμα έχει ενημερώσει αναλυτικά τους βουλευτές/τριες του ΣΥΡΙΖΑ και τους αρμόδιους υπουργούς της κυβέρνησης η Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού.

Τούτων δεδομένων το δημόσιο πρέπει να ανακτήσει την έκταση του Ελληνικού (τ. αεροδρόμιο και παραλιακή ζώνη Αγ. Κοσμά) εμβαδού 6.200 στρ.  και να προχωρήσει στην εφαρμογή σταδιακά ενός εναλλακτικού σχεδίου που θα λειτουργήσει πολλαπλά επωφελώς τόσο για τους παρακείμενους δήμους και την παράκτια ζώνη του Σαρωνικού όσο και για το σύνολο της Αττικής.

Α. ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΤΙΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Η πρόταση βασίζεται στη μελέτη του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ που εκπονήθηκε για την Περιφέρεια και τους 3 Δήμους (Ελληνικού – Αργυρούπολης, Αλίμου, Γλυφάδας). Αντιμετωπίζει το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού ως ένα σημαντικό Πόλο Περιβάλλοντος, Πολιτισμού και Αθλητισμού διεθνούς εμβέλειας  και ανοιχτό στους κατοίκους της Αττικής, ένα πόλο έλξης εναλλακτικού φυσιολατρικού/πολιτισμικού τουρισμού, που λειτουργεί όλο τον χρόνο και ενεργοποιεί φθίνουσες υπηρεσίες και αδιάθετα ακίνητα στους παρακείμενους δήμους και το παράκτιο μέτωπο από το ΣΕΦ έως το Λαύριο. Σκοπός είναι το Μητροπολιτικό Πάρκο να συμβάλλει στην παραγωγική ανασυγκρότηση της περιοχής και ταυτόχρονα στην οικολογική και πολιτισμική αναβάθμιση της Αττικής.

Στο παράκτιο μέτωπο και στους γειτονικούς δήμους, όπως η Γλυφάδα, υπάρχει ένα σημαντικό αδιάθετο οικιστικό απόθεμα. Στην περίπτωση οικοδόμησης του Ελληνικού σύμφωνα με τα φαραωνικά σχέδια που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, η σημερινή φούσκα ακινήτων θα πάρει εκρηκτικές διαστάσεις και η αγορά θα καταρρεύσει οριστικά. Αντίθετα, στο εναλλακτικό σχέδιο για το Ελληνικό τα ακίνητα αυτά μπορούν να ενεργοποιηθούν μαζί με τα υπάρχοντα μικρής/μεσαίας κλίμακας ξενοδοχεία και καταστήματα εστίασης, τα περισσότερα ανακαινισμένα κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, που σήμερα φυτοζωούν. Η εκποίηση του Ελληνικού αποτελεί υφαρπαγή δημόσιας περιουσίας χωρίς κανένα οικονομικό όφελος που οδηγεί σε οικονομικό μαρασμό τις τοπικές κοινωνίες. Το εναλλακτικό σχέδιο αναζωογονεί τις οικονομικές δραστηριότητες επ’ ωφελεία ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων και αποτελεί απάντηση στην αντιμετώπιση της κρίσης για τις μικρές επιχειρήσεις και τους εργαζομένους.

Το δημόσιο ακίνητο του Ελληνικού έχει τεράστια ιστορική, περιβαλλοντική και επενδεδυμένη οικονομική αξία σε 480 κτίρια, ολυμπιακές εγκαταστάσεις και αθλητικές υποδομές, αξία που μπορεί να αποδώσει στο πλαίσιο δημιουργίας ενός εναλλακτικού Πόλου Περιβάλλοντος, Πολιτισμού και Αθλητισμού στο Μητροπολιτικό Πάρκο.

Β.  Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ

Β1.    Κέντρο Πολιτισμού

Β1.1.  Αρχαιολογικό Πάρκο
Το Μητροπολιτικό Πάρκο είναι ταυτόχρονα ένας αρχαιολογικός χώρος. Αρχαιολογικά ευρήματα από ήδη πραγματοποιηθείσες ανασκαφές, ορισμένα εκ των οποίων είναι ήδη ορατά και προσβάσιμα, δίνουν τη δυνατότητα ανασύστασης της διαχρονικής ιστορίας του δυτικού παραλιακού μετώπου της Αττικής και ιδιαίτερα των 3 παρακείμενων δήμων : Αλιμούντος (Αλίμου), Ευωνύμου (Ελληνικού- Αργυρούπολης), Αιξωνής (Γλυφάδας), στους οποίους ανήκε στο παρελθόν η έκταση των 6.200 στρ.

Στο χώρο ήδη σήμερα, πολύ περισσότερο μετά από νέες ανασκαφές, μπορεί να συσταθεί, με σημεία αναφοράς τις ορατές αρχαιότητες και αυτές που δεν είναι προσβάσιμες λόγω επίχωσης, ένας Αρχαιολογικός Περίπατος. Δεδομένου μάλιστα ότι οι τρείς όμοροι αρχαίοι δήμοι συνδέονταν μεταξύ τους με κοινό οδικό δίκτυο – του οποίου οι βασικές αρτηρίες συμπίπτουν με τους σύγχρονους οδικούς άξονες Βουλιαγμένης, Αλίμου, Ποσειδώνος – και επικοινωνούσαν επίσης με την Αθήνα, τον Πειραιά και το Λαύριο, η νέα ένταξη του Ελληνικού τόσο στην περιοχή των 3 σημερινών δήμων όσο και στον ευρύτερο παράκτιο χώρο από ΣΕΦ έως Λαύριο, βρίσκει το ιστορικό της ανάλογο  στην αρχαιότητα. Τις ανασκαφικές έρευνες έχει πραγματοποιήσει η αρχαιολόγος κα Κωνσταντίνα Καζά η οποία διαθέτει όλα τα στοιχεία για την υλοποίηση της πρότασης του Αρχαιολογικού Περίπατου που, άλλωστε, έχει ήδη διατυπωθεί.

Στο χώρο του Ελληνικού λειτουργούν σήμερα αποθήκες και εργαστήρια ανασκαφικών ευρημάτων, ενώ άλλες αρχαιότητες έχουν μεταφερθεί σε μουσεία εκτός του χώρου. Το Αρχαιολογικό Πάρκο ως ανασύσταση του αρχαίου κόσμου επί του εδάφους του Μητροπολιτικού Πάρκου Ελληνικού συμπληρώνεται με  ένα Αρχαιολογικό Μουσείο το οποίο περιλαμβάνει τις ήδη υπάρχουσες αρχαιότητες και νέες που θα προκύψουν από μελλοντικές ανασκαφές.

Β1.2. Κέντρο Σύγχρονων Τεχνών
Κατ’ αναλογίαν με το Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας, όπου ο αρχαίος πολιτισμός συμβιώνει με σύγχρονες εγκαταστάσεις τεχνών (μουσεία/εκθεσιακοί χώροι, θέατρα, κινηματογράφοι, μουσικές σκηνές κ.λπ.) στο Μητροπολιτικό Πάρκο μπορεί να δημιουργηθεί ένα ισχυρός πόλος για τις σύγχρονες τέχνες, ενεργοποιώντας μέρος των υπαρχόντων κτιρίων και των υπαίθριων χώρων. Μεγαλουπόλεις όπως οι πρωτεύουσες Ρώμη, Παρίσι, Λονδίνο, Βερολίνο, Κωνσταντινούπολη, αλλά και μικρότερες όπως το Μπιλμπάο, η Αβινιόν, το Σεράγεβο, το Βελιγράδι, επενδύουν στον πολιτισμό. Στην περίπτωση της Ελλάδας και στο πλαίσιο μιας αριστερής πολιτιστικής πολιτικής, στο Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού θα μπορούσαν να εγκατασταθούν όλοι οι τομείς των σύγχρονων τεχνών και πρωτίστως νέοι καλλιτέχνες οι οποίοι, παρά το σημαντικό έργο που δημιουργούν μέσα από ανυπέρβλητες δυσκολίες, δεν έχουν καμιά στήριξη από τους αρμόδιους δημόσιους θεσμούς και το Υπουργείο Πολιτισμού.

Στο πλαίσιο της νέας αντίληψης για τα πολιτιστικά πράγματα που εξήγγειλε ο υπουργός Πολιτισμού, στο Μητροπολιτικό Πάρκο μπορεί να παραχωρηθούν άμεσα χώροι ιδιοκτησίας του δημοσίου για τη στέγαση και ανάδειξη του έργου ελλήνων καλλιτεχνών και ταυτόχρονα να προχωρήσουν εκδηλώσεις διεθνικής συνεργασίας και υπερτοπικής εμβέλειας, από κοινού με πολιτιστικούς φορείς του εξωτερικού. Πρόκειται για ένα «διαρκές φεστιβάλ» γραμμάτων και τεχνών που θα στηρίξει τον πολιτισμικό τουρισμό σ’ ένα χώρο ο οποίος συνδυάζει ταυτόχρονα θαλάσσια κολύμβηση/αναψυχή και αθλητικές εγκαταστάσεις και μπορεί ν’ αποτελέσει αφετηρία για εξορμήσεις πολιτισμικού /φυσιολατρικού περιεχομένου σε όλο το παράκτιο μέτωπο. Στο Μητροπολιτικό Πάρκο μπορεί να λειτουργήσουν χώροι εικαστικών εκθέσεων, προβολής και παραγωγής ταινιών, θεατρικών και μουσικών παραστάσεων, προβολής βιβλίου, στις ήδη υπάρχουσες υποδομές σε κλειστούς ή ανοιχτούς χώρους, και, ταυτόχρονα, να δημιουργηθούν νέα εστιακά σημεία τέχνης, όπως για παράδειγμα μια υπαίθρια γλυπτοθήκη με έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών που αναπτύσσεται σε βάθος χρόνου και σηματοδοτεί τον ευρύτερο χώρο του πάρκου σε αντίστιξη με την αρχαιότητα.

Στην προσέγγιση αυτή για τις νέες λειτουργίες του Ελληνικού εντάσσεται και το προτεινόμενο Συνεδριακό Κέντρο στον πρώην Ανατολικό Αεροσταθμό, στο διατηρητέο μνημείο της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, έργο του Eero Saarinen. Επίσης, το Μουσείο Πολιτικής και Πολεμικής Αεροπορίας, το οποίο θα συγκροτηθεί από ιστορικά κτίρια του π. Αεροδρομίου, τα αεροπλάνα και τον εξοπλισμό, τις ιστορικές εγκαταστάσεις ραντάρ και το σημερινό Μουσείο  της Ολυμπιακής Αεροπορίας.

Β2. Θαλάσσιο Μέτωπο, Δενδρώνες υψηλής βλάστησης και Κήποι ανάδειξης της βλάστησης της Αττικής
Το Θαλάσσιο και Παράκτιο Πάρκο συγκροτείται με την αναβίωση της ακτής και των εκβολών των ρεμάτων και από το ΕΛΚΕΘΕ (Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών) που λειτουργεί σήμερα στην περιοχή.

Το Μητροπολιτικό Πάρκο αποτελεί εξ ορισμού ένα πόλο περιβαλλοντικής αναβάθμισης με μεγάλη οικολογική αξία. Σύμφωνα με τη μελέτη του ΕΑΠ ΕΜΠ ένα τμήμα 56% της έκτασης (2600 στρ.) μπορεί να είναι άμεσα προσβάσιμο στο κοινό και διαθέτει ήδη υψηλή και πλούσια βλάστηση. Οι χώροι πρασίνου θα ολοκληρωθούν με νέες φυτεύσεις για τη δημιουργία δενδρώνων και κήπων  που προβάλλουν την πλούσια βλάστηση της Αττικής και αποτελούν ανοιχτά έργα τέχνης, διαμορφωμένα εξ ολοκλήρου από φυσικά στοιχεία. Στην προσέγγιση αυτή εντάσσεται και η δημιουργία Βοτανικού Κήπου και Θερμοκηπίου και, οπωσδήποτε, οι Αστικές Καλλιέργειες σε σημεία  που πιστοποιείται η καταλληλότητα του εδάφους.

Β3. Αθλητικό Κέντρο
Συγκροτείται από τις υπάρχουσες σήμερα αθλητικές εγκαταστάσεις λαϊκού αθλητισμού και ναυταθλητισμού Αγίου Κοσμά και τις Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις (ανοιχτά γήπεδα μπέιζμπολ, χόκεϋ και σόφτμπολ, κλειστές εγκαταστάσεις ξιφασκίας και καλαθοσφαίρισης).

Β4. Κοινωνικές Χρήσεις
Κοινωνικές Χρήσεις που ήταν μέχρι πρόσφατα εγκατεστημένες στην περιοχή και λόγω της εκποίησης είναι σε διαδικασία μετεγκατάστασης, επιβαρύνοντας με μεταφορές και ενοίκια το δημόσιο, παραμένουν στο χώρο. Στις διατηρούμενες χρήσεις συγκαταλέγονται οι εγκαταστάσεις του FIR Αθηνών, της Πολιτικής Αεροπορίας, της ΕΜΥ, οι εγκαταστάσεις μεταφορών (Τραμ, ΚΤΕΛ, ΕΘΕΛ).

Γ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΜΕΤΩΠΟ

Ο χώρος του σχεδιαζόμενου πάρκου, μέρος της επικράτειας των αρχαίων δήμων Αλιμούντος, Εωνύμου, Αιξωνής, είχε ιστορικά επικοινωνία με την Αθήνα (άστυ) και το σύνολο του παράκτιου μετώπου από τον Πειραιά μέχρι το Λαύριο. Στη διαδρομή αυτή εντάσσονται σήμερα τόσο υποδομές πολιτισμού, όπως η νέα Λυρική Σκηνή και η Βιβλιοθήκη, όσο και σημαντικά αρχαία και νεώτερα μνημεία. Αναφέρω ενδεικτικά τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, τα αρχαία λατομεία, μεταλλοπλύσια και λοιπές εγκαταστάσεις εξόρυξης στο Λαύριο, καθώς και τη  νεώτερη Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου, ένα μνημειώδες κτιριακό σύνολο βιομηχανικής αρχαιολογίας που αποκαταστάθηκε από την Αρχιτεκτονική Σχολή ΕΜΠ. Στο Λαύριο βρίσκεται και το αρχαίο θέατρο Θορικού. Στα μνημεία της φύσης του παράκτιου μετώπου ανήκουν η Λίμνη της Βουλιαγμένης, ο Εθνικός Δρυμός Σουνίου με το φυσικό μνημείο «Χάος».

Εν τω μεταξύ όλο το παράκτιο μέτωπο διαθέτει υψηλής αισθητικής αξίας τοπία και ακτές με καθαρά νερά για κολύμβηση. Είναι σε μεγάλη σχετικά έκταση προσβάσιμο και πάντως πρέπει σε βάθος χρόνου να αναπλαστεί ώστε να διασφαλιστεί η συνέχειά του. Σήμερα το τραμ εξυπηρετεί κατά τους θερινούς μήνες χιλιάδες ντόπιων και ξένων κολυμβητών από Φάληρο έως Γλυφάδα. Θα μπορούσε μελλοντικά να επεκταθεί μέχρι τη Βουλιαγμένη και να συνδυαστεί με ένα καλύτερο συγκοινωνιακό δίκτυο που θα αποφορτίσει την παραλιακή ζώνη από την εκτεταμένη χρήση του ιδιωτικού αυτοκινήτου. Είναι σημαντικό οι επισκέπτες της Αθήνας να μπορούν να διαμένουν σε κάθε σημείο του παράκτιου μετώπου ή/και στο κέντρο της πόλης και να επισκέπτονται, όταν δεν έρχονται με οργανωμένα γκρουπ που χρησιμοποιούν πούλμαν, εύκολα και γρήγορα όλο το μήκος της ακτογραμμής και φυσικά το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού,

Έχει γίνει σημαντική προσπάθεια με θετικά αποτελέσματα για την αύξηση του τουρισμού στο Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας. Η Αττική διαθέτει, επίσης, το παράκτιο μέτωπο Σαρωνικού το οποίο μπορεί, αξιοποιώντας τις υπάρχουσες σε όλη την έκταση υποδομές και το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού, ν’ αποτελέσει ένα νέο ελκυστικό αποδέκτη πολιτισμικού και φυσιολατρικού τουρισμού σχεδόν για όλο το έτος. Είναι λάθος να θεωρείται ότι οι ξένοι επισκέπτες έρχονται στην Ελλάδα αποκλειστικά για τα νησιά και την Ακρόπολη. Η Αττική διαθέτει εξίσου σημαντικά τοπία, θαυμάσιες ακτές και μπορεί να συνδυάσει τη θαλάσσια αναψυχή με προβολή του αρχαίου και νεώτερου πολιτισμού καθώς και με σύγχρονες καλλιτεχνικές διοργανώσεις.

Το παράκτιο μέτωπο της Αττικής συνδέεται εύκολα με τα κοντινά νησιά (Αίγινα, Σαλαμίνα, κ.λπ.) που σημαίνει ότι πολλαπλασιάζονται οι ενδιαφέροντες τόποι/προορισμοί για τους επισκέπτες.  Το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού μπορεί ν’ αποτελεί αφετηρία για θαλάσσιες περιηγήσεις σε όλο το παράκτιο μέτωπο του Σαρωνικού, η δε οδική επικοινωνία να συμπληρωθεί με τη θαλάσσια (στάσεις στο παράκτιο μέτωπο).

Δ. ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
Από τη μελέτη του ΕΑΠ ΕΜΠ για την πρώτη φάση κατασκευής του Μητροπολιτικού Πάρκου έχει υπολογιστεί ότι απαιτούνται περίπου 50 εκ. €. Ορισμένα από τα υπάρχοντα κτίρια, κυρίως αυτά που στεγάζουν κοινωνικές χρήσεις, θα επαναλειτουργήσουν χωρίς κόστος. Οι αποκαταστάσεις άλλων κτιρίων θα γίνονται σταδιακά όπως και οι αναπλάσεις : φυτεύσεις/διαμορφώσεις του υπαίθριου χώρου. Αν το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού περάσει στη διαχείριση της Περιφέρειας Αττικής και των τριών παρακείμενων δήμων, θα εξευρεθούν, σε συνεργασία με τα Υπουργεία Πολιτισμού και Περιβάλλοντος, ευρωπαϊκές και εθνικές χρηματοδοτήσεις σε βάθος χρόνου. Επίσης, ορισμένα ακίνητα μπορούν να δοθούν σε ιδιώτες που θ’ αναλάβουν την αποκατάστασή τους έναντι παραχώρησης κατά χρήση για ανάλογο διάστημα. Στο Μητροπολιτικό Πάρκο δεν πρέπει να στεγαστούν, πλην εξαιρέσεων, χρήσεις ανταγωνιστικές με τα υπάρχοντα καταστήματα στην περιοχή γενικά και ειδικότερα τα καταστήματα εστίασης, αφού στόχος είναι ν’ αναζωογονηθεί η οικονομία της ευρύτερης περιοχής του παράκτιου μετώπου.

Με όλα τα παραπάνω δεδομένα χρειάζεται να διαμορφωθεί ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο (urban design) υψηλών προδιαγραφών για το σύνολο της περιοχής και τα στάδια υλοποιήσης του Μητροπολιτικού Πάρκου. Σ’ αυτό πρέπει ν’ αποτυπωθεί με ενιαίο συνθετικά τρόπο το σύνολο των διαμορφώσεων κατά στάδια, καθώς και η ταυτότητα κάθε κτιρίου και οι δυνατότητες επανάχρησης/αποκατάστασης. Πρέπει, επίσης, ν’ αποτιμηθεί σύμφωνα με το συγκεκριμένο σχέδιο το σταδιακά απαιτούμενο κόστος της δημιουργίας του Μητροπολιτικού Πάρκου.

Η λειτουργία του μπορεί να χρηματοδοτηθεί πλήρως από την ανανεωμένη διαχείριση του Ολυμπιακού Κέντρου Ιστιοπλοΐας (μαρίνα) Αγίου Κοσμά. Τα έσοδα μόνο από τα σκάφη μπορούν, σύμφωνα με σχετική έρευνα,  να ανέλθουν σε 5 – 7 εκ. € ετησίως ενώ τα έσοδα από τη χρήση άλλων υπαρκτών εγκαταστάσεων σε 2-3 εκ €. Υπενθυμίζεται ότι το ΟΚΙ ανήκει στην Ελληνικό ΑΕ, επομένως η πρόταση είναι εφικτή. Για τη λειτουργία μουσειακών ή άλλων χρήσεων που θα επιλεγούν μπορεί να υπάρξει, επίσης, συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ή ενοικίαση χώρων πάντα σύμφωνα με τις προβλεπόμενες από το γενικό σχέδιο χρήσεις.

Σημαντικά έσοδα θα υπάρξουν από τα Ολυμπιακά Ακίνητα ενώ τα όποια έσοδα από το Αθλητικό Κέντρο Αγίου Κοσμά θα αποδίδονται για τη λειτουργία του.

Ε. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
Η σημασία του Μητροπολιτικού Πάρκου δεν έχει γίνει κατανοητή στους κατοίκους των γειτονικών δήμων, πολύ περισσότερο του παράκτιου μετώπου. Κυρίως δεν έχει καθόλου συζητηθεί ο οικονομικός πλούτος που μπορεί να προκύψει αν το πάρκο λειτουργήσει ως πόλος φυσιολατρικού/πολιτισμικού/αθλητικού τουρισμού, ως ένα Κέντρο Περιβάλλοντος και Πολιτισμού που απευθύνεται σε όλους τους κατοίκους της Αττικής αλλά ταυτόχρονα και σε χιλιάδες ξένους επισκέπτες. Η λιμνάζουσα οικονομία της ευρύτερης περιοχής μπορεί ν’ αναζωογονηθεί σημαντικά, οι υπάρχουσες υποδομές ν’ αποκτήσουν πληρότητα και τα αδιάθετα ακίνητα  (κατοικίες, καταστήματα) να ενοικιαστούν ή /και να πωληθούν.

Το εναλλακτικό σχέδιο πρέπει, λοιπόν, να συζητηθεί με τους παραγωγικούς φορείς, την Περιφέρεια, τους δήμους, τα αρμόδια υπουργεία, τα κινήματα πολιτών και κάθε ενδιαφερόμενο. Πρόκειται για ένα σχέδιο που μπορεί να παρακινήσει πρωτοβουλίες φορέων και ατόμων, αφήνοντας ανοιχτά θέματα συγκεκριμενοποίησης των χρήσεων σύμφωνα με ιδέες και προτάσεις αυτών που θα συμμετάσχουν.

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΙΣΗ

Σήμερα μετά από επτά χρόνια εφαρμογής μνημονιακών πολιτικών από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους μνημονιακούς συνοδοιπόρους τους (ΔΗΜΑΡ-ΛΑΟΣ-ΑΝΕΛ), το αστικό πολιτικό σύστημα φαίνεται να είναι πιο ισχυρό, όχι μόνο γιατί το πάνω από το 80% των βουλευτών του κοινοβουλίου έχουν ψηφίσει μνημόνια, αλλά και γιατί ενσωματώθηκε στο στρατόπεδό του μια βασική αντιμνημονιακή δύναμη, ο ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα αποτελεί και την ατμομηχανή της εφαρμογής των βάρβαρων αντεργατικών και αντιλαϊκών πολιτικών.

Η μετάλλαξη αυτή του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως η κολυμπήθρα του Σιλωάμ για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, δικαιώνει τις πολιτικές επιλογές τους, κάνει αυτός τη βρώμικη δουλειά, εφαρμόζοντας ακόμα και μνημονιακά προαπαιτούμενα του 1ου και 2ου μνημονίου που δεν εφαρμόστηκαν - λόγω και της δικής του συμβολής στους αντιμνημονιακούς αγώνες - και δίνει τον απαιτούμενο χρόνο για την ανασυγκρότηση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, ενώ το σαρκίο της προδοσίας των λαϊκών προσδοκιών περιφέρεται σ’ όλες τις πρωτεύουσες τις Ευρώπης για να εμπεδώνεται στις λαϊκές συνειδήσεις όλων των χωρών ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι μονόδρομος.

Οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός τώρα συνειδητοποιούν αυτή την ολική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπουν καθημερινά να λέγονται τα ίδια επιχειρήματα με τους προκατόχους τους, να μην τηρείται καμία δέσμευσή τους και να γίνονται τα εντελώς αντίθετα, να χρησιμοποιούνται οι ίδιες πρακτικές σε κοινοβουλευτικό επίπεδο και να συκοφαντούνται οι λαϊκοί αγώνες, να εντείνεται ο αυταρχισμός, η κρατική καταστολή και να ευνουχίζεται η δημοκρατική λειτουργία.

Σήμερα φαινομενικά είμαστε στο σημείο που οι εργαζόμενοι βιώνουν την ήττα, βρίσκονται σε σταυροδρόμι και σκέφτονται αν θα πάνε με τους «παραιτηθείτε» και «μένουμε Ευρώπη» ή αν θα συνεχίσουν, προσπερνώντας την προδοσία των ελπίδων τους και επιχειρώντας μια νέα προσπάθεια για εθνική ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη, εμμένοντας στο περήφανο «ΟΧΙ» της 5ης Ιουλίου του 2015.

Η πρώτη επιλογή έχει λίγο πολύ προδιαγεγραμμένη πορεία και μέλλον: Συνέχιση του μαρτυρίου της σταγόνας, συντάξεις πείνας, μισθοί Κίνας και εργασιακές συνθήκες Μπαγκλαντές, νοικάρηδες στα σπίτια μας, νοσοκομεία χωρίς προσωπικό και φάρμακα, παιδεία για τα βασικά και κυρίως ό,τι παράγει ο ελληνικός λαός, που δεν θα έχει μεταναστεύσει, θα παρακρατείται για να πληρώνονται οι δανειστές.

Η δεύτερη επιλογή είναι δύσκολη, έχεις κόπους και θυσίες, προϋποθέτει τη σύγκρουση με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και την έξοδο από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε μια Ελλάδα που θα είναι κυρίαρχος ο λαός της, που θα αξιοποιεί το δημόσιο και παραγόμενο πλούτο της σε όφελος του λαού της και όχι των τοκογλύφων δανειστών, σε μια Ελλάδα της δημοκρατίας, της ανάπτυξης, της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Στο σημείο αυτό που βρισκόμαστε εξηγείται και δεν θα πρέπει να ενοχοποιείται η στάση αναμονής, παραίτησης και μη συμμετοχής στους αγώνες και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων το τελευταίο διάστημα.

Αυτή η κατάσταση ενισχύεται και από την κατάσταση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Παραμένει και μετά το πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΕ η ίδια συμβιβασμένη και προδοτική του ηγεσία του, αυτή που επί επτά χρόνια βάζει πλάτη για να περάσει η μνημονιακή λαίλαπα, πότε δικαιολογώντας την αναγκαιότητά τους και πότε «αντιδρώντας» για να εκτονώσει την αγανάκτηση των εργαζομένων και με έναν πρόεδρο που μπορεί να συναντιέται με την Άγγελα Μέρκελ, αλλά δεν μπορεί να ηγηθεί των διαδηλώσεων και των απεργιών γιατί θα συναντήσει τη δικαιολογημένη μήνη των εργαζομένων.

Με μια ηγεσία που σε μια κρίσιμη ταξική μάχη, όπως ήταν το δημοψήφισμα στις 5 Ιούλη του 2015, τάχθηκε με το στρατόπεδο του «Μένουμε Ευρώπη» και του «ΝΑΙ» μαζί με την ντόπια και ευρωπαϊκή οικονομική ολιγαρχία. Τάχθηκε με το μέρος των εργοδοτικών οργανώσεων τα μέλη των οποίων την κρίσιμη βδομάδα που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος και με κλειστές τις τράπεζες, εκβίαζαν και τρομοκρατούσαν τους εργαζόμενους για το χάος της επόμενης μέρας αν τάσσονταν με το «ΟΧΙ».

Είναι η ίδια ηγεσία που τώρα θέλει να εμφανίζεται αντιμνημονιακή και αντικυβερνητική, δεν πείθει όμως κανέναν, αλλά δεν κάνει και τίποτα για να οργανώσει την αντίσταση απέναντί της, αντίθετα λειτουργεί πυροσβεστικά σε κάθε κινηματική αναλαμπή (βλ. απεργία 4ης Φλεβάρη), όπου σε συνεργασία δυστυχώς με την ηγεσία του ΠΑΜΕ οδήγησαν τα πράγματα σε «ήσυχα νερά», προκηρύσσοντας μια 48ωρη απεργία φάντασμα - όταν θα κατατίθεντο το νομοσχέδιο στη βουλή - δίνοντας έτσι την πρωτοβουλία των κινήσεων στην κυβέρνηση να ορίσει ουσιαστικά ακόμα και τις μέρες της απεργίας και γι’ αυτό βέβαια την «προκήρυξε» την παραμονή της γιορτής του Θωμά!

Έτσι λοιπόν είναι επείγουσα ανάγκη η ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος από τα κάτω και η συγκρότηση ενός συντονιστικού κέντρου από πρωτοβάθμια σωματεία και ταξικές ομοσπονδίες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, από Εργατικά Κέντρα της ΓΣΕΕ και από Νομαρχιακά τμήματα της ΑΔΕΔΥ, από εργατικές συλλογικότητες και αγωνιστές συνδικαλιστές, για να ηγηθεί του αγώνα για την επαναφορά και διεύρυνση των εργατικών, κοινωνικών και δημοκρατικών κατακτήσεων και για τη συγκρότηση ενός ευρύτερου κοινωνικού μετώπου για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, την κατάργηση των μνημονίων και την απαλλαγή της χώρας από τη μνημονιακή επιτροπεία.

Καθήκον λοιπόν των ταξικών δυνάμεων στο εργατικό κίνημα είναι αυτό και όχι απλά η κατάληψη θέσεων σε κάστρα χωρίς στρατό, αλλά και το γκρέμισμα των καστροπορτών για να τα καταλάβουν οι εργαζόμενοι. Πιο εύκολο είναι κάποιος να κάνει ληστεία σε τράπεζα, παρά να παραβιάσει τα μέτρα ασφαλείας για να μπει στο κτήριο της ΓΣΕΕ!

Οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ λοιπόν πρέπει να είναι απέναντι στις δυνάμεις του νεομνημονιακού κυβερνητικού συνδικαλισμού, να διαχωριστούν από ψηφοδέλτια συνεργασίας - όπου υπήρχαν με τις δυνάμεις αυτές – για να μη χρησιμοποιείται η παράταξη ως περιφερόμενο πλυντήριο των συνδικαλιστικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Ταυτόχρονα οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ πρέπει να είναι σε μετωπική και ανειρήνευτη σύγκρουση με τις αντιλήψεις, νοοτροπίες και πρακτικές της συμβιβασμένης και γραφειοκρατικής ηγεσίας του εργατικού κινήματος και με στραμμένο το βλέμμα τους έξω τα συνδικαλιστικά γραφεία, να απευθυνθούν στο σύνολο της εργατικής τάξης, Έλληνες και μετανάστες και κυρίως σ’ αυτό το τμήμα που είναι άνεργο, ελαστικά εργαζόμενο, χωρίς ΣΣΕ και με μισθούς πείνας και να το οργανώσουν στα συνδικάτα.

Σήμερα για να επανακινητοποιήσουμε τους εργαζόμενους χρειάζεται η διαμόρφωση μιας σωστής τακτικής που θα συνδυάζεται το μερικό με το γενικό και τα ιδιαίτερα προβλήματα με την ανάγκη της ανατροπής των μνημονίων, της διαγραφής τους χρέους και της εθνικοποίησης των τραπεζών, τη σύγκρουση και ρήξη με την Ευρωζώνη και την ΕΕ και την προώθηση ενός προγράμματος παραγωγικού μετασχηματισμού της χώρας και αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου υπέρ των λαϊκών στρωμάτων.

Το επόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο, γιατί οι εργαζόμενοι θα νιώσουν στο «πετσί» τους την εφαρμογή των επώδυνων μέτρων που ψηφίστηκαν πρόσφατα, αλλά και αυτών που έρχονται την επόμενη περίοδο για τα εργασιακά με κύριες αιχμές τη διεύρυνση της «ευελιξίας» της εργασίας, τη νέα μείωση του κατώτατου μισθού και την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, τον περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας και την επαναφορά του «δικαιώματος» της ανταπεργίας (lockout) των εργοδοτών.

Η πολιτικοποίηση των αιτημάτων του συνδικαλιστικού κινήματος είναι αναγκαία, γιατί ακόμη και η λύση των επιμέρους αιτημάτων προσκρούει σε έναν μνημονιακό τείχος που αν δεν διαρραγεί δεν μπορούν να υπάρξουν προοδευτικές-ριζοσπαστικές λύσεις σε όφελος του λαού και της χώρας.

Η σωστή σχέση και σύνδεση στους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες του μερικού με το γενικό θα μας προφυλάξει από τις απογοητεύσεις, αλλά και από την καλλιέργεια αυταπατών.

Τέλος η Εργατική Τάξη και τα συνδικάτα της πρέπει να οικοδομήσουν ένα ευρύτερο κοινωνικό μέτωπο δυνάμεων με όλα τα πληττόμενα από τα μνημόνια στρώματα, ιδιαίτερα τους μικρομεσαίους ελεύθερους επαγγελματίες, επιστήμονες και αγρότες για να μπορεί το επόμενο διάστημα οι αγώνες να είναι αποτελεσματικοί και νικηφόροι.

* Άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΞΟΔΟΣ 133» (24-06-16).

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΡΩΤΟ:Τέταρτη μέρα μετά το δημοψήφισμα στη Βρετανία και ο Ήλιος συνεχίζει να βγαίνει από την συνήθη θέση του, η θάλασσα δεν έχει γίνει γιαούρτι και η Γη συνεχίζει να περιστρέφεται περί τον άξονά της.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και παρά την καταστροφολογία (που συνεχίζεται), παρά την εσχατολογία (που εντείνεται), ενδεχομένως ναυπάρχει ζωή ακόμα και εκτός ΕΕ…

***

ΔΕΥΤΕΡΟ:Ότι η ΕΕ είναι ένας αντιλαϊκός μηχανισμός, απονομιμοποιημένος στη συνείδηση των «υπηκόων» της, αποτελεί κοινό τόπο για πλατιές μάζες των ευρωπαϊκών λαών που όποτε τους δόθηκε η δυνατότητα να εκφράσουν τη γνώμη τους γι’ αυτήν, την απέρριψαν παρά την τρομοκρατία και τους εκβιασμούς που ασκήθηκαν εναντίον τους. Συνέβη στα δημοψηφίσματα σε Γαλλία, Ολλανδία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Δανία, Βρετανία.

Διπλή επιβεβαίωση του αντιλαϊκού και αντιδημοκρατικού χαρακτήρα της ΕΕ είναι οι διάφορες τεχνικές «πραξικοπημάτων» που ακολουθήθηκαν ώστε να ανατραπούν τα αποτελέσματα όλων των αρνητικών για την ΕΕ δημοψηφισμάτων που προηγήθηκαν του βρετανικού.

***

ΤΡΙΤΟ: Ο κομπογιαννίτικος χαρακτήρας των θεωριών περί «αιώνιας» ΕΕ προκύπτει από μια και μόνο ματιά στην Ιστορία.
Όπως έχει επισημανθεί, από το «Bloomberg» και τον «Economist» μέχρι την Καθημερινή (Ιάσωνας Μανωλόπουλος, 22/4/2012,http://www.kathimerini.gr/456098/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/oyte-twra-einai-alliws) όχι μία ή δυο, αλλά69 (!) νομισματικές ενώσεις προηγήθηκαν της ΕΕ κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα και 20ου αιώνα. Από την Σκανδιναβική Νομισματική Ένωση μέχρι την Λατινική, στην οποία συμμετείχε και η Ελλάδα. Καμία από αυτές δεν υπάρχει σήμερα.Διαλύθηκαν. 
Πρόκειται για μια αλήθεια που οι ταγοί του ευρωμονόδρομου επιμένουν να «ξεχνούν».

***

ΤΕΤΑΡΤΟ: Αμέσως μετά το δημοψήφισμα στη Βρετανία ξεκίνησε μια νέα εκστρατεία φόβου πλευρά της οποίας είναι η προστυχιά των εντός και εκτός Βρετανίας επιτελείων της ΕΕ να χαριστούν οι ψήφοι υπέρ της αποδέσμευσης στους ακροδεξιούς, στους ρατσιστές και στους φασίστες.

Όμως, όπως πολύ σωστά επισημαίνει η ανακοίνωση του «Lexit», της καμπάνιας για «αριστερή έξοδο» της Βρετανίας από την ΕΕ (στην οποία συμμετείχαν το ΚΚ Βρετανίας, αριστερά κόμματα και αντικαπιταλιστικές κινήσεις), υπέρ της εξόδου ψήφισαν πάνω από 17 εκατομμύρια άνθρωποι αλλά μόνο 3,8 εκατομμύρια είχαν ψηφίσει το εθνικιστικό και ρατσιστικό UKIP στις προηγούμενες εκλογές.

Συνεπώς, εκείνο που θέλουν να αποκρύψουν, σημειώνει το «Lexit», είναι ότι «η ψήφος για την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ εκφράζει πάνω από όλα την απόρριψη ολόκληρου του πολιτικού κατεστημένου από εκατομμύρια ανθρώπους της εργατικής τάξης που έχουν υποφέρει από τη λιτότητα για δεκαετίες». Μια ματιά να ρίξει κανείς στην ταξική «γεωγραφία» της ψήφου ακόμα και στις γειτονιές του Λονδίνου που κατοικούν φτωχοί και εργάτες, θα το διαπιστώσει.

***

ΠΕΜΠΤΟ: Σε σχέση με το προηγούμενο, οι αντικειμενικοί λόγοι που οδηγούν εργατικά, λαϊκά και φτωχά στρώματα να «τιμωρούν» την ΕΕ και τους εγχώριους πολιτικούς φορείς για την υπονόμευση της ζωής και των δικαιωμάτων τους, δεν αναιρούν την άλλη πλευρά:

Η απέχθεια για την ΕΕ δεν εκφράστηκε πολιτικά στη Βρετανία κυρίαρχα από τον αριστερό, αντικαπιταλιστικό λόγο, αλλά από τον ακροδεξιό, φασιστικό λόγο των φορέων του αντιμεταναστευτικού ρατσισμού. Το ίδιο συμβαίνει σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες.

Γιατί; Μήπως επειδή οι ψηφοφόροι του «όχι» στην ΕΕ είναι «φτωχοί, αμόρφωτοι και ηλικιωμένοι»όπως σε ένα κρεσέντο «δημοκρατικότητας» έχουν αρχίσει να λένε από το Λονδίνο μέχρι την Αθήνα τα διάφορα αθύρματα του «διαφωτισμού»;

Εξαιρουμένων των φασιστών – γιατί υπάρχουν και τέτοιοι – όλα αυτά τα εκατομμύρια των ανθρώπων πέφτουν θύματα του ακροδεξιού λόγου επειδή είναι «μουζίκοι»; Αυτό ισχυρίζονται εμμέσως διάφορες χυδαίες συνιστώσες του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου». Οι «υπανάπτυκτοι αντιευρωπαίοι», μας λένε οι «δημοκράτες», δεν αντιλαμβάνονται την «αξία των ελευθεριών της ΕΕ».

Αλλά, για ποιες ελευθερίες μιλούν; Για την «ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου» (μόνο που οι λαοί δεν έχουν κεφάλαια), για την «ελευθερία διακίνησης εμπορευμάτων» (αλλά οι λαοί δεν έχουν για να τα αγοράσουν), για την «ελευθερία παροχής υπηρεσιών» (αλλά οι λαοί εδώ χάνουν ακόμα και τις ελάχιστες υπηρεσίες πρόνοιας που τους είχαν απομείνει), για την «ελευθερία μετακίνησης προσώπων»(αλλά οι λαοί που δεν μπορούν να κάνουν ρούπι από τα κατώφλια τους λόγω ανέχειας, διδάχτηκαν από τους «δημοκράτες» να αισθάνονται σαν απειλή τους μετανάστες που έφτασαν λόγω της δικής τους ανέχειας στο κατώφλι τους).

Προφανώς οι «δημοκράτες» μας δεν θέλουν να παραδεχτούν τούτο:

• Μετά από μια μακρά περίοδο εφαρμογής πολιτικών που κατέτειναν στην κοινωνία των 2/3, ειδικά σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, η ΕΕ και οι πολιτικοί φορείς της ανά την Ευρώπη εφαρμόζουν την πολιτική του 1/3.
  
  
• Είναι οι ίδιοι φορείς που διαλαλούν τη θεωρία «δεν υπάρχει εναλλακτική».
  
  
• Οι ίδιοι που πανηγύρισαν την πτώση του σοσιαλισμού.
• Είναι οι ίδιοι, φιλελεύθεροι και «αριστεροί» του συστήματος (από τους Ολαντ στη Γαλλία, τους Εργατικούς στη Βρετανία μέχρι τους ΤσιπροΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα), που διαγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα διαχειριστεί και θα εφαρμόσει την πολιτική που οδηγεί στον Καιάδα τα δυο τρίτα των «μη προνομιούχων» της κοινωνίας.

Είναι εξίσου προφανές, λοιπόν, ότι τα λαϊκά στρώματα  ταυτοποιούν τους φορείς αυτής της πολιτικής ως δράστες του εγκλήματος κατά της ζωής τους με συνέπεια να ψάχνουν διέξοδο όχι στην «αριστερά», όπως την έχουν ξεφτιλίσει σαν έννοια σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες και ευρωαριστεροί, αλλά σε  εκείνον τον λόγο, τον ακροδεξιό, που, τελικά, επιδοτείται από το ίδιο το ευρωσύστημα να φαντάζει «αντισυστημικός».

Είναι κάτι που έχει ξανασυμβεί στην Ευρώπη, τη δεκαετία του ’30, και συμβαίνει κάθε φορά που οι αντίπαλες μερίδες της άρχουσας τάξης διασταυρώνουν τα ξίφη των ενδοαστικών και ενδοιμπεριαλιστικών τους αντιπαραθέσεων σε συνθήκες που η εργατική τάξη βρίσκεται σε πολιτική αδυναμία να αξιοποιήσει πολιτικά αυτές τις αντιθέσεις κάτω από τη σημαία των δικών της συμφερόντων και διαιρείται με το να στοιχίζεται, άλλοτε ως ψηφοφόρος και άλλος σαν κρέας για τα κανόνια, σε ξένα στρατόπεδα.

Από την άποψη αυτή (και μάλιστα σε συνθήκες όπου η ΕΕ των αγαστών σχέσεων με τους Ουκρανούς ναζί έχει χρηματοδοτήσει με πάνω από 4 εκατομμύρια ευρώ τις φασιστικές δυνάμεις της Ευρώπης από το 2014) είναι απόλυτα σωστή η εκτίμηση για «τον δεξιό εθνικιστικό ευρωσκεπτικισμό (ότι) αυτός δεν αποτελεί πραγματικό αντίπαλο, αλλά δομικά αναγκαίο συμπλήρωμα του ευρωσυστήματος, καθώς εκτονώνει ανώδυνα τη λαϊκή δυσαρέσκεια εμποδίζοντας την εμφάνιση ενός αριστερού, ριζοσπαστικού αντίπαλου δέους» (Φ.Λορντόν, «Σκοτώνουν τους Έλληνες…», πρόλογος Π.Παπακωνσταντίνου, εκδόσεις Τόπος).

***

ΕΚΤΟ: Το δημοψήφισμα στη Βρετανία προφανώς και αφήνει έκθετους όσους παρουσιάζουν το εθνικό νόμισμα σαν ελιξίριο της λαϊκής ευημερίας. Θυμίζουμε ότι η Βρετανία ήταν εκτός ευρώ. Τα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα στη Βρετανία, είτε με Θάτσερ και Μπλερ, είτε με Μπράουν και Κάμερον, λαμβάνονταν (και θα λαμβάνονται) με νόμισμα τη στερλίνα.

Διότι, τελικά το θέμα δεν είναι με πιο νόμισμα θα υποτάσσεται η εργασία στο κεφάλαιο με στόχο την κερδοφορία του δεύτερου. Αλλά το πώς θα αποδεσμευτούν οι λαοί από τη μέγγενη των μονοπωλίων, είτε αυτά μετρούν την ανταγωνιστικότητά τους με στερλίνα, είτε με ευρώ, είτε με δραχμή.

Η πάλη γι’ αυτού του τύπου την αποδέσμευση και η οργάνωση της ενότητας των εργαζομένων σε αυτή την κατεύθυνση δεν μπορεί να οικοδομηθεί πάνω στο σαθρό έδαφος του «εθνικού νομίσματος» που ανάγεται σε φετίχ και του λεγόμενου «αριστερού ευρωσκεπτικισμού».

***

ΕΒΔΟΜΟ: Ήδη μετά το βρετανικό δημοψήφισμα έχει ξεκινήσει – παράλληλα με την τρομοκρατία εκ μέρους τραπεζιτών, χρηματιστών και ευρωγραφειοκρατών που θέλουν να ξορκίσουν τους δικούς τους φόβους για τις εξελίξεις εκφοβίζοντας τους λαούς – μια προπαγανδιστική εκστρατεία για την δυνατότητα της ΕΕ να «διορθωθεί» και να «βελτιωθεί»…

Μόνο που για να «διορθωθεί» κάτι, πρέπει να παίρνει διόρθωση. Η ΕΕ δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Το γνωρίζουν πρώτα και κύρια όσοι ομιλούν για την επιστροφή της ΕΕ «στις ιδρυτικές αξίες και αρχές της». Παριστάνουν να αγνοούν ότι η ΕΕ δεν έφυγε ποτέ από αυτές τις «αξίες» και τις «ρίζες» της.

Απ’ όταν δημιουργήθηκε το ’56 ως ένωση άνθρακα και χάλυβα μέχρι τη σημερινή της μορφή, οι «αρχές» της δεν ήταν ποτέ η ευημερία των ανθρακωρύχων και των χαλυβουργών. Ήταν και είναι ο θησαυρισμός των μεγιστάνων του άνθρακα και του χάλυβα, των μονοπωλίων και των πολυεθνικών.

Η ΕΕ που τώρα «οι ηγέτες της θα ακούσουν τους λαούς», έχει τις ρίζες της στην αντιδραστική συμμαχία των αστικών τάξεων της καπιταλιστικής Ευρώπης. Από γεννησιμιού της ειδικεύεται στο «ξεζούμισμα» των εργαζομένων και την καταλήστευση άλλων λαών. Η «δικαιοσύνη» της είναι απόρροια της δύναμης που προκύπτει από την αναπαραγόμενη ανισομετρία των μελών της. Οι αντιθέσεις όπως και οι συμβιβασμοί στο εσωτερικό της αποτελούν έκφραση των αδυσώπητων και ανθρωποφάγων ανταγωνισμών που αποτελούν τον κανόνα λειτουργίας της.

***

ΟΓΔΟΟ: Η πολιτική της ΕΕ, με τις χωματερές της, οι προ κρίσης χρηματοπιστωτικές φούσκες και τα Μάαστριχτ τους, οι προ Μνημονίων «ευελφάλειές» τους, οι προ «κόφτη» περιορισμοί της εθνικής κυριαρχίας (όπως έλεγε η τότε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κυρία Μπενάκη), δεν είναι προϊόν κάποιου «λάθους» των ηγητόρων της. Δεν ευθύνεται γι’ αυτήν (η δεδομένη πολλές φορές) ανικανότητάς τους.

Δεν οφείλεται στο «κακότροπο» και «εγωπαθές» γερμανικό DNA, όπως διατείνεται ο εθνικιστικός και ρατσιστικός αντιγερμανισμός που – για να μην μιλήσει για τα ανεξαρτήτως εθνικότητας συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών - καμώνεται τον «πατριωτισμό» έχοντας ως σημαία τον ναζιστικό φυλετισμό που τον εισάγει από την πίσω πόρτα του αντιμερκελισμού.

Γι’ αυτό και η ΕΕ δεν παίρνει κανενός είδους φτιασίδωμα, όπως προσπαθούν να μας πείσουν όσοι πουλάνε το μακιγιάζ και τις μπούρδες περί  επιστροφής της ΕΕ και των ηγετών της στα «οράματα και τη σύνεση των ιδρυτών της».

Η πολιτική 
-των 120 εκατομμυρίων φτωχών, των 30 εκατομμυρίων άνεργων, των 4,5 εκατομμυρίων άστεγων,

• -της ΕΕ που 6 από τα μέλη της ΕΕ φιγουράρουν στον κατάλογο των 15 πρώτων χωρών στον παγκόσμιο δείκτη μιζέριας,
• -της ΕΕ που όταν το ΑΕΠ της αυξάνει αναιμικά 1,7% οι μεγιστάνες της αυξάνουν τα πλούτη τους με τριπλάσιο ρυθμό,
  -της ΕΕ όπου 16.734 «υπερπλούσιοι» της Γερμανίας αποτελούν το 0,02% του γερμανικού πληθυσμού των 82 εκατομμυρίων και η περιουσία τους που ξεπερνάει τα 2 τρισ. δολάρια ισοδυναμεί με το 55,5% όλου του ΑΕΠ της Γερμανίας,
• -της ΕΕ των Μνημονίων από Πορτογαλία και Ιρλανδία μέχρι Κύπρο και Ελλάδα, της άνευ Μνημονίων λιτότητας από Βρετανία μέχρι Ισπανία και Ιταλία,
• -των νεκρών Αϊλάν στο Αιγαίο που παζαρεύει «τόσα γρόσια το κεφάλι» των προσφύγων με την Τουρκία,
• -της Γερμανίας των 16 εκατομμυρίων φτωχών και των 7,5 εκατομμυρίων Γερμανών εργαζομένων με μηνιαίο εισόδημα 400 ευρώ το μήνα,
  -της Γαλλίας με τις απαγορεύσεις διαδηλώσεων και τα 8 εκατομμύρια φτωχούς και κοινωνικά αποκλεισμένους που αναζητούν καταφύγιο στα γκέτο και στις όχθες του Σηκουάνα,
• -της Ιταλίας που οι συμπράξεις των «αριστεροκεντροδέξιων» κομματικών παρατάξεων βουλιάζουν τους εργαζόμενους στην απελπισία σε σημείο να διοργανώνονται κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας ενάντια στο διευρυνόμενο κύμα των αυτοκτονιών των οικονομικά κατεστραμμένων Ιταλών,

είναι η μόνη σωστή επιλογή για εκείνους που έφτιαξαν την ΕΕ για να ενεργεί ως μηχανισμός εφαρμογής των βαθύτερων επιλογών του συστήματός τους που αξιοποιεί την εξουσία του για να μετράει κέρδη μεταθέτοντας βάρη στα αδύναμα κράτη και στους αδύναμους ανθρώπους, εργάτες, υπάλληλους, άνεργους, μετανάστες.

Αυτή είναι η ΕΕ. Από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, από το Βορρά μέχρι το Νότο, οι λαοί βιώνουν αυτό ακριβώς που τόνιζε ο Λένιν πριν από 100 χρόνια:

«... το σύνθημα των "Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης" δεν είναι σωστό από οικονομική άποψη. Είτε αυτό το σύνθημα είναι απραγματοποίητο στον καπιταλισμό (...). Είτε είναι ένα σύνθημα αντιδραστικό, που σημαίνει προσωρινή συμμαχία των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης (...) για την καταλήστευση...».

***  

ΕΝΑΤΟ: Αυτοί που διατείνονται ότι η ΕΕ «αλλάζει» και «βελτιώνεται» είναι οι ίδιοι που ισχυρίζονται ότι το ΝΑΤΟ είναι παράγοντας… ειρήνης, φιλίας και συναδέλφωσης των λαών. Ότι το ΔΝΤ μπορεί από βαμπίρ και αιμοσταγής οργανισμός στην υπηρεσία των τοκογλύφων να μετατραπεί σε φιλόπτωχο ταμείο!

Αλλά ενώ "μια άλλη Ευρώπη είναι δυνατό, μια άλλη ΕΕ είναι αδύνατο" να συμβεί. Η ΕΕ δεν σχεδιάστηκε και δεν πρόκειται να λειτουργήσει ποτέ σαν το φανταστικό εκείνο «απάνεμο λιμάνι» που έταζαν οι αρχιτέκτονές της στους λαούς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωζώνη της και όλη η δομή του ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού (είτε βομβαρδίζει τη Γιουγκοσλαβία, το Ιρακ και τη Λιβύη, είτε «βομβαρδίζει» τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τον κατώτατο μισθό στην Ελλάδα) αποτελεί μια αρένα βαρβαρότητας.

Είναι ένα Κολοσσαίο εκμετάλλευσης των εργαζομένων, κατάλυσης των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών που στέκονται εμπόδιο στην «ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων. Πρόκειται για τον ορισμό της αντιδημοκρατικότητας που εκφράζεται ακόμα και με - θεσμικά απολύτως κατοχυρωμένα - «πραξικοπήματα» ανατροπής της λαϊκής θέλησης (πχ δημοψήφισμα στην Ελλάδα), είτε με παύσεις ακόμα και πρωθυπουργών (πχ Κάννες).

***

ΔΕΚΑΤΟ: Η πραγματικότητα βοά! Η έξοδος και η αποδέσμευση από την ΕΕ αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για μια Ευρώπη των λαών, που η συνεργασία τους θα είναι οικοδομημένη πάνω στην λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία.

Αυτή η προοπτική θέτει σε αμφισβήτηση το καπιταλιστικό μοντέλο εν συνόλω. Και γι’ αυτό συκοφαντείται. Η κυρίαρχη άποψη που προωθείται (και) στην Ελλάδα είναι πως η έξοδος μιας χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κάτι αρνητικό, συντηρητικό, εθνικιστικό, αδιέξοδο κι επικίνδυνο. Η προπαγάνδα αυτή έχει ενισχυθεί με αφορμή το δημοψήφισμα στη Μεγάλη Βρετανία. Είναι η προπαγάνδα που εξυπηρετεί το ευρωενωσιακό κατεστημένο, το οποίο - ήδη το σημειώσαμε - ενισχύει τον βολικό για το σύστημα ακροδεξιό «ευρωσκεπτικισμό», καταγγέλλοντάς τον.

Όμως, το ερώτημα είναι έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να εξυπηρετηθούν ποια συμφέροντα; Αν η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των λαϊκών συμφερόντων και των λαϊκών αναγκών, τότε είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να διαλέξει ένας λαός, για να ορίζει το δρόμο ανάπτυξης που θέλει να ακολουθήσει.

Η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν την επιλέξει ο λαός προς όφελος του, είναι προϋπόθεση για την εθνική, πολιτική και οικονομική κυριαρχία μιας χώρας. Mε αυτόν τον τρόπο μπορεί να υλοποιηθεί ένας δρόμος ανάπτυξης, σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτή που επιβάλλεται από τις βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αλλά τι σημαίνει έξοδος και αποδέσμευση προς όφελος του λαού;

Προφανώς δεν σημαίνει την έξοδο και την αποδέσμευση με την προσδοκία μιας «εθνικής» λιτότητας. Δεν σημαίνει μια δήθεν ανάκτηση «εθνικής κυριαρχίας» που θα παραδοθεί στην κυριαρχία του «έθνους» των ντόπιων κεφαλαιοκρατών.

Το ζητούμενο δεν είναι η έξοδος από αυτό το λάκκο να οδηγήσει σε έναν άλλον, σε έναν τάχα «καλύτερο» λάκκο, εξίσου καπιταλιστικό και εκμεταλλευτικό, όπως θα ήθελαν κάποια τμήματα της άρχουσας τάξης και τα φασιστικά - εθνικιστικά τους τσιράκια.

Για παράδειγμα: Η Ελλάδα των 3 εκατομμυρίων μεταναστών στις στοές του Βελγίου και στα λαντζέρικα της Αμερικής δεν ήταν στη ζώνη της ΕΟΚ τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Ήταν, όμως, στη ζώνη του καπιταλισμου. Η Ελλάδα του παγώματος μισθών και συντάξεων το 1985 και της μητσοτάκειας λιτότητας του «0%+0%=14%» το 1990, δεν ήταν στη ζώνη του ευρώ. Ήταν, όμως, στη ζώνη της εξουσίας των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και των εργολάβων.

Θα το ξαναπούμε: Η Βρετανία δεν είναι στο ευρώ και στην Ευρωζώνη και η Τουρκία δεν είναι στην ΕΕ. Αλλά αυτό δεν κάνει αξιοζήλευτα ούτε τα βάσανα του τούρκικου λαού, ούτε το «δάκρυα και αίμα» με το οποίο πληρώνει τη λιτότητα ο εκτός ευρώ βρετανικός λαός.

***

ΕΝΔΕΚΑΤΟ (και για να έρθουμε στην Ελλάδα): Η έξοδος από την ΕΕ προκύπτει ως αναγκαία προϋπόθεση αναδημιουργίας της χώρας μας προς όφελος του λαού της.

Δεν μιλάμε, βέβαια, για μια έξοδο σαν την «έξοδο από το ΝΑΤΟ», όπως την πλάσαρε το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως αναγκαστική επιλογή του κατεστημένου και ως «τρίπλα» ανασύνθεσης του συστήματος. Μιλάμε για έξοδο από την ΕΕ με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων. Για την έξοδο και την αποδέσμευση από την ΕΕ με προοπτική να πάρει στα χέρια του την εξουσία ο λαός. Το επισημαίνουμε γιατί υπάρχουν και εκείνοι που όταν «βάλλουν» κατά της ΕΕ, εξαναγκασμένοι από το γεγονός ότι έχουν πέσει πλέον οι μάσκες της ευρωκοροιδίας, το κάνουν προσβλέποντας ακριβώς σε αυτό: Σε μια ανασύνθεση του υφιστάμενου συστήματος και μάλιστα σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση.

***

ΔΩΔΕΚΑΤΟ: Η στάση του κάθε πολιτικού φορέα απέναντι στην ΕΕ ξεκαθαρίζει την (πραγματική) θέση του, τελικά, στο ερώτημα: Με τους πολλούς ή με τους λίγους; Με τον κόσμο της εργασίας ή με τις «ελίτ» της εργοδοσίας; Στην τοποθέτησηαυτή δεν υπάρχει «τρίτος δρόμος». Όπως δεν υπάρχει το «ολίγον έγκυος».

Αλλά δεν χωράει και κανενός είδους αντιεπιστημονικότητα ή ψάρεμα στα θολά νερά. Που πάει να πει: Η έξοδος και η αποδέσμευση από την ΕΕ είναι συνθήκη αναγκαία για να μπει τέρμα στις αβυσσαλέες κοινωνικές και οικονομικές του ανισότητες πίσω από τις οποίες κρύβεται η ανελέητη ταξική βαρβαρότητα. Το αναγκαίο, όμως, της αποδέσμευσης από την ΕΕ δεν την καθιστά και ικανή από μόνη της συνθήκη για αλλαγή πορείας.

Εξηγούμαστε: Το σύστημα που με η χωρίς ευρώ, με ή χωρίς ΕΕ, είναι κατασκευασμένο έτσι ώστε μια χούφτα κεφαλαιοκρατών, μονοπωλίων, πολυεθνικών να ιδιοποιείται τον μισό και παραπάνω από τον πλούτο που παράγει ο λαός κάθε χώρας χωριστά και όλοι οι λαοί του πλανήτη μαζί, έχει όνομα:«Καπιταλισμός».

***

Υπό την έννοια αυτή και με αφορμή το Brexit, εύστοχα υπενθύμισε ο φίλος και συνάδελφος Ηρακλής Κακαβάνης μια κουβέντα του Μπρεχτ: «Σε κάθε ιδέα - έλεγε - πρέπει να ψάξει κανείς από πού έρχεται και που πάει. Μόνο έτσι μπορούμε να καταλάβουμε αν είναι καλή ή όχι».

Η’ όπως θα το έλεγε ο Λένιν, το να πετάξεις τη μαϊμού πάνω από το κεφάλι σου είναι προϋπόθεση να ξεμπερδέψεις με το τσίρκο, αλλά από μόνη της δεν σημαίνει ότι ξεμπέρδεψες με το τσίρκο.

Κάθε εκδοχή, δε, ότι ο Λένιν ήταν με το… τσίρκο επειδή έλεγε το πρόδηλο, ότι δηλαδή η κάτι από επιβεβλημένη ανάγκη της αποδέσμευσης από τη μαϊμού πρέπει να είναι συνδυασμένη με την πάλη για την αποδέσμευση από όλο το τσίρκο, συνιστά καταφανή πολιτική λαθροχειρία.


πηγή enikos

Copa America Centenario: Αργεντινή - Χιλή 2-4 στα πέναλτι.
Για 2η συνεχόμενη φορά η Χιλή, στέφθηκε πρωταθλήτρια Λατινικής Αμερικής στο επετειακό Copa America με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών του θεσμού.

Η Χιλή μετά το 0-0 στην κανονική διάρκεια του αγώνα και την παράταση, κατέκτησε το τρόπαιο στη διαδικασία των πέναλτι.
Μοιραίος ο Μέσι που αστόχησε στο πέναλτι και για τέταρτη φορά φτάνει στην πηγή, αλλά νερό δεν πίνει με την Αλμπισελέστε!
Είναι ο 5ος διαδοχικός χαμένος τελικός για την Αργεντινή που παραμένει, από το 1993 μακριά από τις επιτυχίες.


Tέταρτος χαμένος τελικός για τον Μέσι και αποχώρηση του 29χρονου μέσου από την εθνική του ομάδα:

Ο Λιονέλ Μέσι ανακοίνωσε στην αργεντίνικη τηλεόραση την απόφαση του να αποχωρήσει από την εθνική ομάδα της χώρας.
Προηγήθηκε η ήττα από την Χιλή με 4-2 στα πέναλτι στον τελικό του Copa America Centenario και την απώλεια του τροπαίου.

«Το σκέφτηκα στα αποδυτήρια, τέλος η εθνική ομάδα για μένα. Δεν μπορώ άλλο μετά από 4 τελικούς. Πιστεύω ότι έχω πάρει την απόφασή μου. Παίρνω την απόφαση για μένα και για πολύ κόσμο που το επιθυμεί αυτό.
Πάλεψα τόσο σκληρά αλλά φεύγω χωρίς να τα έχω καταφέρει», τόνισε χαρακτηριστικά ο ηγέτης της Μπαρτσελόνα.

Μάχη με τις φλόγες δίνουν οι πυροσβέστες για να ελέγξουν τη μεγάλη πυρκαγιά στα Δερβενοχώρια

Μεγάλη έκταση παρθένου δάσους έχει καταστρέψει η πυρκαγιά που βρίσκεται σε εξέλιξη, από το βράδυ του Σαββάτου, στα Δερβενοχώρια, έχοντας μεγάλη περίμετρο. Η πυρκαγιά κινείται νοτιοδυτικά, προς την πλευρά της Μαγούλας και ανατολικά, προς την πλευρά της Πάρνηθας.

Προς την πλευρά της Μαγούλας, καίει μέσα σε χαράδρες και σε εξαιρετικά δύσβατη περιοχή, που είναι αδύνατο να πλησιάσουν επίγειες δυνάμεις.

Στο δεύτερο μέτωπο προς την πλευρά της Πάρνηθας, οι επίγειες δυνάμεις της πυροσβεστικής επιχειρούν με στόχο να μην εξαπλωθεί η πυρκαγιά.

Αυτή την ώρα μαίνεται σε δύο μεγάλα μέτωπα, το ένα με βορειοδυτική κατεύθυνση προς την Οινόη και το άλλο με νοτιοανατολική προς τον Ασπρόπυργο, αλλά σύμφωνα με την Πυροσβεστική δεν απειλούνται κατοικημένες περιοχές.

Απο το πρωί συμμετέχουν και πάλι στο έργο της κατάσβεσης τα εναέρια μέσα, ενώ κατά τη διάρκεια της νύχτας ενισχύθηκαν και οι επίγειες δυνάμεις που επιχειρούν στην περιοχή.

Στο έργο της κατάσβεσης παίρνουν μέρος 140 πυροσβέστες με 65 οχήματα, 113 άτομα πεζοπόρο τμήμα και 30 στρατιώτες, 16 οχήματα των δήμων και απο αέρος πέντε πυροσβεστικά αεροπλάνα και τέσσερα ελικόπτερα.

Το έργο των δυνάμεων πυρόσβεσης συντονίζουν επιτόπου οι δύο υπαρχηγοί του Πυροσβεστικού Σώματος, Βασίλειος Καπέλιος και Αθανάσιος Σερεντέλος.

Όπως έγινε γνωστό απο την Πυροσβεστική, το θετικό είναι ότι από το βράδυ κόπασαν οι ισχυροί άνεμοι που έπνεαν χτες και αυτό κάνει πιο εύκολο το έργο των πυροσβεστών.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΛΙΣΤΑ (ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ..): 56%

ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ, ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Έληξαν με επιτυχία οι εργασίες της πρώτης πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της ΛΑ.Ε.

Στη Συνδιάσκεψη μίλησαν πολλές δεκάδες αντιπρόσωποι, αναπτύχθηκε πλούσιος προβληματισμός και ψηφίστηκαν με μεγάλη πλειοψηφία ηπολιτική απόφαση, οι θέσεις, και ο κανονισμός λειτουργίας της ΛΑ.Ε.

Τις εργασίες της Συνδιάσκεψης έκλεισε ο επικεφαλής της ΛΑ.Ε. Παν. Λαφαζάνης.

Για το νέο Πολιτικό Συμβούλιο της ΛΑ.Ε., των 111 μελών, ψήφισαν 1009 αντιπρόσωποι. Τα αποτελέσματα είναι τα εξής:

ΑΝΟΙΚΤΗ ΛΙΣΤΑ (Αριστερό Ρεύμα και ανέντακτοι..) : 56%

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ (ΑΡΑΝ, ΑΡΚ,Παρέμβαση) : 19,72%

ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΙΚΤΥΟ :12,78%

ΑΡΑΣ 6,34%

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ : 1,78%

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΣΗ : 1,38%

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ : 1,28%

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΝΙΑΙΑ ΛΙΣΤΑ : 0,19

ΑΛΛΑ ΡΟΥΧΑ : 0,39%

ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ : 0,09%

Παραθέτουμε στη συνέχεια το ρεπορτάζ της iskra απο την έναρξη των εργασιών της Συνδιάσκεψης.

ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΗΣ ΛΑ.Ε

Στην κατάμεστη και με όρθιους αίθουσα Μελίνα Μερκούρη στο ΣΕΦ άνοιξαν την Παρασκευή (24/6) οι εργασίες της Ιδρυτικής Συνδιάσκεψης της Λαϊκής Ενότητας.

Οι εργασίες ξεκίνησαν με την παρουσίαση του σχεδίου κείμενου προγραμματικών θέσεων από τονΑντώνη Νταβανέλλο και με την παρουσίαση του σχεδίου κανονισμού λειτουργίας της ΛΑΕ, από τηνΣόφη Παπαδόγιαννη.

Στη συνέχεια έγινε η πολιτική ομιλία του επικεφαλής της ΛΑΕ, Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Στο άνοιγμα της Ιδρυτικής Συνδιάσκεψης της ΛΑΕ παρευρέθησαν και χαιρέτησαν ή έστειλαν χαιρετισμό  προσωπικότητες και εκπρόσωποι όλων, σχεδόν, των κομμάτων και οργανώσεων τηςΑριστεράς και του αντιμνημονιακού τόξου, από την Ελλάδα και το εξωτερικό. (Απουσίασε μόνο το ΚΚΕ!)

Συγκεκριμένα :

Το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς σ.Μανόλης Γλέζος, το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράςκαι Επικεφαλής του Σχεδίου Β, σ. Αλέκος Αλαβάνος.

Εκ μέρους της Πλεύσης Ελευθερίας, διάβασε μήνυμα της επικεφαλής Ζωής Κωνσταντοπούλου, που βρίσκεται στην Πορτογαλία για το Συνέδριο του Μπλόκου, ο συναγωνιστής Ζηκογιάννης.

Από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρεβρέθησαν από  το ΚΣΕ ο Αντώνης Δραγανίγος και ο Γιάννης Σηφακάκης.

Από το ΕΠΑΜ ο Δημήτρης Καζάκης ΓΓ και οι Δημήτρης Κυπριώτης και Όθωνας Κουμαρέλας μέλη.

Ο πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας Γιάννης Ζερβός και οι Βασίλης Παπαδόπουλος καιΔημήτρης Πισίνας, μέλη του ΠΓ.

Εκπρόσωπος του HDP Τουρκίας στην Ελλάδα, Γιουσούφ Οζντεμίρ.

Εκπρόσωποι της Δικτύωσης για την Ριζοσπαστική Αριστερά, Γιώργος Βελεγράκης και Τάσος Κορωνάκης.

Εκπρόσωπος από τον Σύλλογο Κορδάτο, Φάνης Παππάς.

Από το Σχέδιο Β ο Τάσος Σταυρόπουλος.

Χαιρετισμό έστειλαν:

Η ανεξάρτητη Ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα, η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ), ηΑντικαπιταλιστική Αριστερά της Ιταλίας, το Κίνημα για τον Σοσιαλισμό της Ελβετίας, ο εκπρόσωπος του Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης του Κουρδιστάν της Συρίας, Ιμπραχήμ Μουσλέμ, το Λαϊκό Μέτωπο για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης PFLP και το μέλος της ΚΕ τουΔημοκρατικού Μετώπου για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης DFLP, Μιχιάρ Εκταμί.

Παραβρέθηκαν επίσης:

Kορτζίδης Χρήστος, πρώην Δήμαρχος Ελληνικού, Μυλωνάς Γιώργος, πρόεδρος ΕΚΑ,Βασιλόπουλος Θάνος, ΕΕ-ΓΣΕΕ, Καλομοίρης Γρηγόρης, ΕΕ-ΑΔΕΔΥ, Αναστασίου Γιάννης,Διοίκηση ΟΕΕ, Χαρίσης Γιώργος, Διοίκηση ΑΔΕΔΥ, Κρητικός Μάριος, Διοίκηση ΑΔΕΔΥ

Επίσης οι δημιουργοί της τέχνης, του πολιτισμού και του αθλητισμού: Μαραγκός Θόδωρος(Κινηματογραφιστής-σκηνοθέτης), Μάλλιαρης Νίκος (παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής-πρώην πρόεδρος ΠΣΑΠ), Σταυρόπουλος Στάθης (δημοσιογράφος-σκιτσογράφος) .

Mιλώντας στην έναρξη των εργασιών της ιδρυτικής πανελλαδικής συνδιάσκεψης της ΛΑΕ o Παναγιώτης Λαφαζάνης είπε ότι «Είμαστε η μόνη παράταξη που αμφισβητούμε πειστικά τη μνημονιακή κανονικότητα και τον ευρωζωνικό και ευρωενωσιακό μονόδρομο», που αντιπροσωπεύουν από κοινού και με ενιαία πολιτική ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, η ΝΔ του Μητσοτάκη, η Δημοκρατική Συμπαράταξη της Γεννηματά, το Ποτάμι του Θεοδωράκη, η Ένωση Κεντρώων του Λεβέντη και οι ΑΝΕΛ του Καμένου.

Όσον αφορά στην πρόταση της ΛΑΕ ο κ. Λαφαζάνης είπε ότι αυτή θα βρίσκεται σε αέναη επεξεργασία, με «κεντρικά και θεμελιώδη» σημεία της να είναι, η διακοπή αποπληρωμής του χρέουςγια τη διαγραφή του, η πλήρης «σεισάχθεια» στα ιδιωτικά χρέη των κοινωνικά αδυνάτων και ηγενναία ρύθμιση για τους υπόλοιπους, η εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση των τραπεζών με στόχο να δώσουν ώθηση στην οικονομία και φυσικά η έξοδος από την ευρωζώνη και η σύγκρουση -απειθαρχία στην νεοφιλελεύθερη ΕΕ, η συγκρότηση Εθνικής Κεντρικής Τράπεζας υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης και η χάραξη μιας νέας εθνικής νομισματικής πολιτικής, με βασικά κριτήρια τηνανάπτυξη, την στήριξη και ενίσχυση μισθών και την καταπολέμηση της ανεργίας.

Για το «Brexit» ο κ. Λαφαζάνης εκτίμησε ότι ανεξάρτητα από τις δυνάμεις που το εξέφρασαν, έρχεται να κάνει πιο σαφές ότι αυτή η ΕΕ έχει τεθεί σε μια «πορεία διάλυσης και κατάρρευσης και πως αυτή ηΕΕ δεν βελτιώνεται και δεν μεταρρυθμίζεται θετικά αλλά μόνο ανατρέπεται».

Με καταγγελτικές αναφορές στην κυβέρνηση γα «συνθηκολόγηση και προδοσία της λαϊκής εντολής από τον κ. Τσίπρα» επισήμανε ότι «με κανέναν τρόπο δεν αντιπροσωπεύει στρατηγική ήττα για το κίνημα χειραφέτησης της χώρας και ότι χάθηκε μια μάχη. Ο πόλεμος συνεχίζεται».

Με αφορμή το βρετανικό δημοψήφισμα και ενόψει της επετείου του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου, τόνισε ότι το ΟΧΙ αυτό του ελληνικού λαού είναι σήμερα όσο ποτέ ζωντανό και πολύ πιο επίκαιρο, και «αυτό το ΟΧΙ θέλει να συνεχίσει η ΛΑ.Ε και να το συνδέσει με ένα μεγάλο "ΝΑΙ" για μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια και προστάτες, για μια Ελλάδα δημοκρατική, ανεξάρτητη, προοδευτική και σοσιαλιστική».

Η έναρξη έγινε με την παρουσίαση του κειμένου προγραμματικών θέσεων και του κανονισμού λειτουργίας από τον Αν. Νταβανέλο, και ακολούθησαν χαιρετισμοί από τους εκπροσώπους των προσκεκλημένων κινημάτων και οργανώσεων.

Ο πρώην ευρωβουλευτής και ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, Μανόλης Γλέζος, υπογράμμισε την αναγκαιότητα για ενότητα των αριστερών δυνάμεων της χώρας, σε ένα αγωνιστικό δημοκρατικό μέτωπο που θα επιτύχει την «απελευθέρωση» της χώρας με τον λαό στην εξουσία.

Ο Αλέκος Αλαβάνος από το Σχέδιο Β, αναφερόμενος στο αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος, είπε ότι σήμερα είναι «μια άλλη ημέρα» για την Ευρώπη, η οποία σηματοδοτεί απρόσμενες για όλους αλλαγές και εξελίξεις. Την μέχρι σήμερα εικόνα της, θα την βλέπουμε εφεξής σε φωτογραφικά άλμπουμ» είπε χαρακτηριστικά.

Σε μήνυμά της η ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα, εξέφρασε την πίστη της ότι οι διεργασίες του τριημέρου θα συμβάλουν στον προβληματισμό για την ανάγκη διαμόρφωσης μιας πολιτικής πρότασης, κυρίως όμως, «ενός μπλοκ που θα αντιπαλέψει αποτελεσματικά και αταλάντευτα τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση».

Στο μήνυμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που ανέγνωσε εκπρόσωπος της Πλεύσης Ελευθερίας, δηλώνεται ότι «η ηθική και πολιτική συμπαράσταση συγκροτεί ιστορικό και πολιτικό καθήκον εν όψει των πολλών μαχών που καλούμαστε να δώσουμε, από διαφορετικά μετερίζια, αλλά προς κοινές κατευθύνσεις και σκοπούς, μέχρι την τελική δικαίωση του λαού μας και συνολικά των λαών και των ανθρώπων που αντιστέκονται και διεκδικούν ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη, κοινωνική ευημερία, μια αξιοβίωτη ζωή».

Αναφερόμενη στο βρετανικό δημοψήφισμα, η κ. Κωνσταντοπούλου, στο μήνυμά της χαρακτήρισε «ιστορική» την ημέρα που ξημέρωσε, γιατί «ο λαός όρθωσε το ανάστημά του και αμφισβήτησε την δεσποτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που, μέσω των οργάνων της, έχει πάψει να λειτουργεί ως διεθνής οργανισμός και έχει μετατραπεί σε μια νέου τύπου, αμετανόητη και αδίστακτη μνημονιακή απολυταρχία, με αποικιοκρατικά και ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά».

Χαιρετισμούς απηύθυναν επίσης, ο Αντ. Δραγανίγος εκ μέρους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο Δ. Καζάκης από την ΕΠΑΜ, ο Π. Ζερβός από την Χριστιανική Δημοκρατία, ο Τ. Κορωνάκης από την Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά, καθώς και άλλοι εκπρόσωποι οργανώσεων.



πηγή iskra

Σε ένα επετειακό Διοικητικό Συμβούλιο, για τον ένα χρόνο επαναλειτουργίας της ΕΡΤ, σύσσωμη η ηγεσία της διαβεβαίωνε περήφανη πως θεμελίωσε την επιχείρηση, σε ένα νέο διαφορετικό πλαίσιο από την παλιά ΕΡΤ. Την επόμενη μέρα λογοκρινόταν στην ΕΡΤ1 ρεπορτάζ της ΕΡΤ3, που αφορούσε τη δίκη για τον εμπρησμό στις Σκουριές (ακριβώς όπως γινόταν και στην παλιά ΕΡΤ).

Πριν μερικές μέρες σε ρεπορτάζ της ΕΡΤ3 δεν αναφέρονταν καθόλου οι σοβαροί τραυματισμοί διαδηλωτών, σε κινητοποίηση ενάντια στο ασφαλιστικό. Σε ένα άλλο ρεπορτάζ για τους απλήρωτους εργαζόμενους της Φίλκεραμ, και τους πλειστηριασμούς των χώρων του εργοστασίου, αποσιωπούνταν τελείως ο αγώνας της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ. Ακόμα πιο χαρακτηριστική, η ενημερωτική ανυπαρξία του πολύχρονου αγώνα των απολυμένων εργαζόμενων της Coca-Cola που ούτε σε τηλεοπτικό σποτάκι δεν τολμιέται να αναφερθεί.
Μήπως όμως όλες αυτές οι διαψεύσεις των λεγομένων της ηγεσίας ήταν μεμονωμένα γεγονότα, που χαλάνε την συνολική εικόνα μιας όντως “άλλης λειτουργίας”;

Ας δούμε όμως τι λέει η ίδια η κοινωνία για αυτό το θέμα. Οι ανταποκριτές στην περιφέρεια τονίζουν το ανικανοποίητο του κόσμου όσο αφορά στο ότι δεν εκφράζονται οι κοινωνικές ομάδες, μέσα από την ΕΡΤ.
Αν και τίθεται με ποσοτικούς όρους το πρόβλημα: “κάτι γίνεται, αλλά είναι λίγο σε σχέση με αυτό που περιμέναμε”, η ποιοτική του διάσταση είναι φανερή.

Όχι μόνο δεν δίνεται βήμα στις ενδιαφερόμενες κοινωνικές ομάδες, αλλά και τα ζητήματα εξαντλούνται στις κομματικές αντιπαραθέσεις των οποίων πλέον οι διαφορές είναι ελάχιστες. Σε ζητήματα όπως το ασφαλιστικό, όπου το κομματικό πάνελ δεν διαφοροποιείται αισθητά, η κοινωνική αντίθεση δεν εκφράζεται από πουθενά. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εργαζόμενοι που εισέβαλαν στο studio της ΕΡΤ3, είχαν σαν αίτημα να ακουστεί μια διαφορετική άποψη για το ασφαλιστικό. Το ίδιο γίνεται και για τις ιδιωτικοποιήσεις, όπου ακούγεται μια κυρίαρχη άποψη σε διαφορετικές κομματικές εκδοχές , και αφορά κυρίως αν είναι μικρή ή μεγάλη η τιμή της πώλησης.

Το γεγονός ότι υπάρχει το δημόσιο (ή κοινωνικό) αγαθό ενάντια στις λογικές της αγοράς, αποσιωπάται από οικοδεσπότες και καλεσμένους. Φυσικά αυτό δεν συμβαίνει σε απόλυτο βαθμό, υπάρχουν εκπομπές, που σποραδικά δίνουν βήμα και σε «διαφορετικές απόψεις». Αλλά, ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη …

Η κυβερνητική γραμμή υιοθετείται με θρησκευτική ευλάβεια (χωρίς υποχρεωτικά με άνωθεν εντολές), έτσι ώστε να ακολουθούνται και οι αλλαγές της κατά πόδας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το προσφυγικό, όπου στην αρχή της νέας κυβέρνησης, η διαφορετική προσέγγιση άλλαξε το “δημοσιογραφικό” λεξιλόγιο και ο “λαθρομετανάστης” έγινε “πρόσφυγας”. Όταν όμως η πολιτική της κυβέρνησης συμμορφώθηκε με τη συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας, η ενημέρωση στην ΕΡΤ ακολούθησε: ο διασυρμός των αλληλέγγυων, οι εξαναγκαστικές μετακινήσεις προσφύγων-μεταναστών έγιναν σχεδόν εθελοντικές, και ο διαχωρισμός του καλού πρόσφυγα από τον κακό μετανάστη έγιναν η κυρίαρχη αφήγηση· ας θυμηθούμε τις πρώτες τοποθετήσεις του Μουζάλα που μιλούσε για δυσδιάκριτα όρια μεταξύ των δύο αυτών κατηγοριών και τη Χριστοδουλοπούλου που σχεδόν τα καταργούσε μιλώντας μόνο για πρόσφυγες -περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις… Αυτή η στοίχιση πίσω από την κυβερνητική γραμμή, αφορά όλο το φάσμα του πολιτικού λόγου, αφού η τρόικα έγινε “θεσμοί” και ο εκβιασμός των δανειστών, “αναγκαία μέτρα για την ανάπτυξη”.

Δυστυχώς όμως ο εναγκαλισμός με την λογική της εξουσίας είναι σχεδόν ολοκληρωτικός. Όταν απαγορεύτηκε η δημοσιογραφική κάλυψη της απομάκρυνσης των προσφύγων από την Ειδομένη, με το πρόσχημα ότι οι κάμερες δημιουργούν εντάσεις, στην εκπομπή “Αθήνα-Θεσσαλονίκη”, η καλεσμένη στο πάνελ δημοσιογράφος του Παραπολιτικά-fm, υιοθέτησε πλήρως την λογική της εξουσίας ότι η οργή είναι “τεχνητή” και υφίσταται μόνο όταν υπάρχει τηλεοπτική κάλυψη.

Το περίεργο είναι ότι δεν αντέδρασε κανείς συνάδελφος της, παρά μόνο για να πουν ότι παρά ταύτα δεν αισθάνονται καλά όταν ακυρώνεται το ρεπορτάζ. Όταν ακυρώνεται η απλή λογική που λέει ότι η οργή και η αγανάκτηση υπάρχουν (όταν σε εξαναγκάζουν σε κάτι), αλλά για να τις εκφράσεις χρειάζεται να είναι παρών ο υπαίτιος ή το μέσο που θα μεταφέρει το μήνυμα στον υπαίτιο, τότε ακυρώνεται και ο ρόλος του δημοσιογράφου. Ένας ρόλος που θα ήταν αυτονόητος για μια δημόσια ραδιοτηλεόραση: ο δημοσιογράφος πρέπει να ελέγχει την εξουσία και να δίνει φωνή στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Στην σημερινή ΕΡΤ (εκτός από μερικές εξαιρέσεις) δε συμβαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Άρα δεν μπορεί να ονομάζεται δημόσια. Η δημόσια ραδιοτηλεόραση οφείλει να παρουσιάζει και να αναλύει τις διαφορετικές απόψεις πέρα από τις κομματικές αντιπαραθέσεις.
Και πώς να ονομάζεται δημόσια όταν η πολιτική της καθοδηγείται μόνο από τα συντηρητικά ιδεολογήματα.

Αυτό γίνεται ακόμα πιο φανερό στην ΕΡΤ3 που επέλεξε να μη συνεχίσει τις εκπομπές του δίχρονου αγώνα όπως το “Κόσμος Εν Κινήσει”, το “Παιδεία Σε Κρίση” και τη “Zona Rossa”. Αντί αυτών παίζει συνεχώς επαναλήψεις με μαγειρέματα ... Η σύνδεση με την κοινωνία διακόπηκε από φράχτες και μελλούμενες κάρτες εισόδου-εξόδου. Το κάθετα ιεραρχικό μοντέλο επιλέχτηκε για να μπορεί να εξυπηρετεί συγκεκριμένες κυβερνητικές πολιτικές, που με τη σειρά τους εξυπηρετούν την κυρίαρχη φιλελεύθερη άποψη. Αυτή που θέλει όλα να κινούνται γύρω από την επιχειρηματικότητα (ακόμα και οι πρόσφυγες) και το κράτος της αγοράς.

Η ηγεσία της ΕΡΤ3 ακολουθώντας την ηγεσία της ΕΡΤ, επέλεξε να γιορτάσει τον ένα χρόνο επαναλειτουργίας. Αυτοί που επέλεξαν να ακυρωθούν τα χαρακτηριστικά του αγώνα μέσα στο πρόγραμμα της ΕΡΤ3, θα πανηγυρίσουν με φορείς και άρχοντες που ήταν βουβοί στο κλείσιμό της.

Ξεχνάνε όμως ότι η ΕΡΤ3 δεν έκλεισε ΠΟΤΕ. Συνέχισε να λειτουργεί επί δύο χρόνια με ελάχιστα μέσα, αλλά με τη μέγιστη σύνδεση που είχε ποτέ η ΕΡΤ με την κοινωνία, δείχνοντας το δρόμο για να μετασχηματιστεί από κρατική σε δημόσια. Η επιλογή των κρατούντων έχει γίνει.
Το μια από τα ίδια (κρατική και κομματική ΕΡΤ), είναι εδώ, σε χειρότερη εκδοχή από το παρελθόν.

Μεγάλο όμως μέρος των εργαζομένων δεν συναινεί σε αυτή την πολιτική. Το «διοίκηση και εργαζόμενοι μαζί …» δεν τους αφορά.
Γι’ αυτό και δηλώνουν ανοιχτά ότι «συνένοχους στον φόνο δεν θα μας έχετε»…