Σε κείμενο που γράφτηκε στις αρχές Ιούλη, ο Sameh Naguib, μέλος των Επαναστατών Σοσιαλιστών στην Αίγυπτο, εξετάζει τις δυσκολίες αλλά και τις δυνατότητες της επόμενης περιόδου στην Αίγυπτο.

Αυτή η βδο­μά­δα ση­μα­το­δο­τεί την έναρ­ξη του τέ­ταρ­του χρό­νου του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος της 3ης Ιούλη. Τα γε­γο­νό­τα των πε­ρα­σμέ­νων 3 χρό­νων έχουν δεί­ξει, πέρα από κάθε αμ­φι­βο­λία, ότι αυτό το αι­μα­τη­ρό πρα­ξι­κό­πη­μα είχε σχε­δια­στεί και προ­ε­τοι­μα­στεί από την ηγε­σία του στρα­τού και από με­γά­λους επι­χει­ρη­μα­τί­ες μήνες προ­τού συμ­βεί, και ότι η πο­λι­τι­κή και λαϊκή κι­νη­το­ποί­η­ση ενά­ντια στην Μου­σουλ­μα­νι­κή Αδελ­φό­τη­τα και τον πρό­ε­δρο Μόρσι εκ­με­ταλ­λεύ­τη­κε τη λαϊκή οργή ενά­ντια σε αυτόν και τις απο­τυ­χί­ες της Αδελ­φό­τη­τας. Αυτή η κι­νη­το­ποί­η­ση χρη­σι­μο­ποί­η­σε ερ­γα­λεία που έδει­χναν επα­να­στα­τι­κά στη μορφή, αλλά που στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα στό­χευαν στο να δη­μιουρ­γή­σουν μια λαϊκή βάση για το πρα­ξι­κό­πη­μα και την αντε­πα­νά­στα­ση.

Ο ου­σια­στι­κός στό­χος του κα­θε­στώ­τος Ελ-Σί­σι ήταν και πα­ρα­μέ­νει όχι μόνο να απαλ­λα­γεί από τους Αδελ­φούς Μου­σουλ­μά­νους, αλλά κυ­ρί­ως να ερ­γα­στεί συ­στη­μα­τι­κά για την εξου­δε­τέ­ρω­ση κάθε εί­δους κι­νή­μα­τος, συ­νεί­δη­σης ή κι­νη­το­ποί­η­σης που σχε­τί­ζε­ται με την επα­νά­στα­ση της 25ης Γε­νά­ρη. Σε αυτά συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νο­νται τα κι­νή­μα­τα και οι ορ­γα­νώ­σεις που συν­δέ­ο­νται με αυτήν την επα­νά­στα­ση, αλλά και το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα ή όποιο άλλο κί­νη­μα δια­μαρ­τυ­ρί­ας ή νε­ο­λαι­ί­στι­κο κί­νη­μα προ­έ­κυ­ψε μετά την επα­νά­στα­ση του Γε­νά­ρη.

Οι αντι­δρά­σεις των επα­να­στα­τι­κών δυ­νά­με­ων και ορ­γα­νώ­σε­ων πέ­ρα­σαν από τρεις δια­δο­χι­κές φά­σεις. Κατά τον πρώτο χρόνο του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος, πολ­λοί βρί­σκο­νταν σε άρ­νη­ση της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας και συ­νέ­χι­ζαν τη δράση τους λες και η επα­νά­στα­ση συ­νε­χι­ζό­ταν και με την αντί­λη­ψη ότι το πρα­ξι­κό­πη­μα δεν θα κρα­τή­σει πολύ. Αλλά καθώς έγινε εμ­φα­νές ότι το πρα­ξι­κό­πη­μα ήταν σχε­τι­κά στα­θε­ρό και συ­μπα­γές, η αρ­χι­κή αντί­δρα­ση άρ­νη­σης με­τα­τρά­πη­κε σε μια βαθιά απο­θάρ­ρυν­ση και σχε­δόν υπο­τα­γή. Αλλά σή­με­ρα, καθώς το πρα­ξι­κό­πη­μα μπαί­νει στον τέ­ταρ­το χρόνο του, πρέ­πει να βά­λου­με ένα τέλος σε αυτές τις πα­ρά­λο­γες και μη ρε­α­λι­στι­κές αντι­δρά­σεις: το κα­θή­κον μας είναι να ανα­λύ­σου­με την ση­με­ρι­νή πο­λι­τι­κή συ­γκυ­ρία σε όλες της τις πτυ­χές και με όλες της τις αντι­φά­σεις, προ­κει­μέ­νου να μπο­ρέ­σου­με να πα­ρου­σιά­σου­με στρα­τη­γι­κές και τα­κτι­κές προ­τά­σεις που θα αντα­πο­κρί­νο­νται όχι στις ευχές ή τους φό­βους των επα­να­στα­τών, αλλά στις πραγ­μα­τι­κές ση­με­ρι­νές δυ­να­τό­τη­τες.

Τα τρία τε­λευ­ταία χρό­νια εί­δα­με βάρ­βα­ρη κα­τα­στο­λή και την κι­νη­το­ποί­η­ση των ΜΜΕ ενά­ντια σε κάθε είδος αντι­πο­λί­τευ­σης ή δια­μαρ­τυ­ρί­ας, όπως και το πέ­ρα­σμα νόμων που πε­ριο­ρί­ζουν όλες τις μορ­φές κι­νη­το­ποί­η­σης ή έκ­φρα­σης, για να μην ανα­φερ­θού­με στον βρώ­μι­κο ρόλο του δι­κα­στι­κού σώ­μα­τος που έχει εκ­δώ­σει χι­λιά­δες κα­τα­δί­κες σε φυ­λά­κι­ση ή σε θά­να­το ενά­ντια σε αντι­πά­λους του κα­θε­στώ­τος και έχει δια­τά­ξει ανα­δρο­μι­κές φυ­λα­κί­σεις εκεί­νων που συμ­με­τεί­χαν στην επα­νά­στα­ση του Γε­νά­ρη. Αλλά πα­ρό­λα αυτά, οι εξε­λί­ξεις του τε­λευ­ταί­ου χρό­νου μπο­ρούν να μας πα­ρα­κι­νή­σουν σε μια με­τρη­μέ­νη αι­σιο­δο­ξία.

Με τον όρο με­τρη­μέ­νη αι­σιο­δο­ξία, δεν εν­νο­ού­με τυφλή θριαμ­βο­λο­γία ή επα­να­στα­τι­κή αφέ­λεια, και σί­γου­ρα δεν συμ­με­ρι­ζό­μα­στε την κω­μι­κή άποψη κά­ποιων με­ρί­δων της Μου­σουλ­μα­νι­κής Αδελ­φό­τη­τας όπως εκ­φρά­ζε­ται από το σύν­θη­μα για το «πρα­ξι­κό­πη­μα που κα­ταρ­ρέ­ει». Γνω­ρί­ζου­με καλά ότι η πάλη ενά­ντια στο αντε­πα­να­στα­τι­κό κα­θε­στώς είναι μια μα­κρο­χρό­νια πάλη που θα εξε­λι­χθεί για χρό­νια, και έχου­με μπρο­στά μας πολ­λές μάχες και θυ­σί­ες προ­τού μπο­ρέ­σου­με να επι­στρέ­ψου­με στο μο­νο­πά­τι της επα­νά­στα­σης της 25ης Γε­νά­ρη. Αυτό που εν­νο­ού­με με τον όρο «με­τρη­μέ­νη αι­σιο­δο­ξία» είναι ότι οι εξε­λί­ξεις του πε­ρα­σμέ­νου χρό­νου μας πα­ρα­κι­νούν να κα­λέ­σου­με για ορ­γα­νω­μέ­νη και επι­με­λή δου­λειά προ­κει­μέ­νου να χτί­σου­με μια ισχυ­ρή και απο­τε­λε­σμα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση, ικανή να στα­θεί απέ­να­ντι στο κα­θε­στώς, εξη­γώ­ντας πα­ράλ­λη­λα ότι αυτό το κά­λε­σμα δεν αντι­κα­το­πτρί­ζει κά­ποιες μη ρε­α­λι­στι­κές προσ­δο­κί­ες από τη μεριά μας. 

Ρήγ­μα­τα στην κο­ρυ­φή του κα­θε­στώ­τος

Από τα χρό­νια του Νάσερ, το αι­γυ­πτια­κό κα­θε­στώς στη­ρι­ζό­ταν σε μια λεπτή ισορ­ρο­πία ανά­με­σα στους διά­φο­ρους μη­χα­νι­σμούς ασφα­λεί­ας: το Υπουρ­γείο Άμυ­νας και το Υπουρ­γείο Εσω­τε­ρι­κών (με τις Στρα­τιω­τι­κές Υπη­ρε­σί­ες Πλη­ρο­φο­ριών και την Γε­νι­κή Υπη­ρε­σία Πλη­ρο­φο­ριών αντί­στοι­χα). Ο πρό­ε­δρος έπαι­ζε το ρόλο της εξι­σορ­ρο­πι­στι­κής δύ­να­μης με­τα­ξύ αυτών των θε­σμών. Αλλά η επα­νά­στα­ση του Γε­νά­ρη του 2011 εξα­πέ­λυ­σε χάος ενά­ντια σε αυτήν την ισορ­ρο­πία. Η Αστυ­νο­μία, η Κε­ντρι­κή Ασφά­λεια και η Κρα­τι­κή Ασφά­λεια κα­τέρ­ρευ­σαν σχε­δόν ολο­κλη­ρω­τι­κά. Ο στρα­τός υπο­χρε­ώ­θη­κε να πα­ρέμ­βει άμεσα για να κα­λύ­ψει το κενό, πα­ρα­δί­δο­ντας τον έλεγ­χο όλης της δου­λειάς ασφά­λειας στην Στρα­τιω­τι­κή Υπη­ρε­σία Πλη­ρο­φο­ριών και την Γε­νι­κή Υπη­ρε­σία Πλη­ρο­φο­ριών. Φυ­σι­κά, αυτή η έκτα­κτη κα­τά­στα­ση δεν μπο­ρού­σε να κρα­τή­σει για πολύ. Ένα από τα κρί­σι­μα κα­θή­κο­ντα του Αμπ­ντέλ Φατάχ Ελ Σίσι ως υπουρ­γός Άμυ­νας ήταν να ανα­συ­γκρο­τή­σει τους μη­χα­νι­σμούς ασφα­λεί­ας του Υπουρ­γεί­ου Εσω­τε­ρι­κών, ώστε να βρε­θούν αυτοί στην πρώτη γραμ­μή της άμε­σης κα­τα­στο­λής και να ανα­λά­βουν την κα­θη­με­ρι­νή δια­χεί­ρι­ση των ζη­τη­μά­των ασφα­λεί­ας, ιδιαί­τε­ρα μετά το πρα­ξι­κό­πη­μα και την απο­μά­κρυν­ση της Αδελ­φό­τη­τας και του Μόρσι. Πρά­μα­τι, ο Αλ Σίσι πέ­τυ­χε να ανα­συ­γκρο­τή­σει την Αστυ­νο­μία και την Κρα­τι­κή Ασφά­λεια. 

Πα­ρό­λες αυτές τις προ­σπά­θειες, η ισορ­ρο­πία με­τα­ξύ των μη­χα­νι­σμών ασφα­λεί­ας και η δυ­να­τό­τη­τα του Προ­έ­δρου να τους επι­βλέ­πει όλους και να ελέγ­χει την αντι­πα­λό­τη­τα και τον αντα­γω­νι­σμό με­τα­ξύ τους, δεν έχει απο­κα­τα­στα­θεί. Πολλά ση­μά­δια του βά­θους της κρί­σης στην κο­ρυ­φή των μη­χα­νι­σμών ασφα­λεί­ας και του κιν­δύ­νου που αυτή απο­τε­λεί για το κα­θε­στώς του Σίσι εμ­φα­νί­στη­καν στη διάρ­κεια του τρί­του χρό­νου του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος. 

Αυτό αντα­να­κλά­στη­κε σε μια σειρά φιά­σκο στο τομέα της ασφά­λειας όπως και σε ημι-κα­λυμ­μέ­νες δια­μά­χες με­τα­ξύ των διά­φο­ρων μη­χα­νι­σμών. Μόνο στη διάρ­κεια του τρί­του χρό­νου του πρα­ξι­κό­πη­μα­τος εί­δα­με το βομ­βαρ­δι­σμό του ρω­σι­κού αε­ρο­πλά­νου που είχε απο­γειω­θεί από το Σαρμ Ελ Σεΐχ στις 31 Οκτώ­βρη του 2015, προ­τού ένας ένο­πλος πα­ρα­νοϊ­κός κάνει αε­ρο­πει­ρα­τεία σε αε­ρο­πλά­νο της Egypt Air που είχε απο­γειω­θεί από το αε­ρο­δρό­μιο Μπουργκ Αλ Αράμπ στην Αλε­ξάν­δρεια. Τέλος, ένα άλλο αε­ρο­σκά­φος της Egypt Air συ­νε­τρί­βη κάτω από άγνω­στες ακόμα συν­θή­κες.

Η σειρά εκρή­ξε­ων και τρο­μο­κρα­τι­κών επι­θέ­σε­ων συ­νε­χί­στη­καν από το Σινά ως τη Χελ­βάν, με την εκτέ­λε­ση τεσ­σά­ρων δι­κα­στών στην Αρίς στις 24 Νο­έμ­βρη του 2015 και 6 αστυ­νο­μι­κών στην Χελ­βάν το Μάη του 2016 να απο­τε­λούν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά πα­ρα­δείγ­μα­τα μιας ανε­ξά­ντλη­της λί­στας. Αυτό, παρά τις συ­χνές δια­κη­ρύ­ξεις διά­φο­ρων αξιω­μα­τι­κών του στρα­τού και της αστυ­νο­μί­ας ότι οι τρο­μο­κρα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις έχουν ητ­τη­θεί ορι­στι­κά! 

Αλλά η υπό­θε­ση που ήταν ίσως η πιο απο­κα­λυ­πτι­κή αυτής της κρί­σης ήταν η υπό­θε­ση του Ιτα­λού φοι­τη­τή Τζιού­λιο Ρε­τζέ­νι, που απή­χθη στις 25 Γε­νά­ρη του 2016 και του οποί­ου το κα­κο­ποι­η­μέ­νο πτώμα βρέ­θη­κε με ση­μά­δια τρο­μα­κτι­κών βα­σα­νι­στη­ρί­ων στις 3 Φλε­βά­ρη του 2016. Οι συ­νέ­πειες αυτού του πε­ρα­στι­κού ξε­δι­πλώ­νο­νται μέχρι σή­με­ρα: Αφού η Ρώμη ανα­κά­λε­σε τον πρέ­σβη της στο Κάιρο στις 8 Απρί­λη του 2016, το ιτα­λι­κό κοι­νο­βού­λιο ψή­φι­σε την δια­κο­πή κάθε πα­ρο­χής όπλων στον αι­γυ­πτια­κό στρα­τό από τα τέλη Ιούνη του 2016. Κα­νείς δεν αμ­φι­βά­λει ότι ήταν ένας από τους με­γά­λους μη­χα­νι­σμούς ασφα­λεί­ας αυτός που διέ­πρα­ξε το έγκλη­μα, είτε ή Υπη­ρε­σία Πλη­ρο­φο­ριών είτε η Κρα­τι­κή Ασφά­λεια, είτε ο στρα­τός είτε η αστυ­νο­μία. Το υψηλό επί­πε­δο σύγ­χυ­σης των δια­φό­ρων υπη­ρε­σιών σε αυτό το ζή­τη­μα εκτέ­θη­καν ξε­κά­θα­ρα καθώς ανα­ζη­τούν έναν απο­διο­πο­μπαίο τράγο ή επι­χει­ρούν απε­γνω­σμέ­να να επι­νο­ή­σουν εξω­φρε­νι­κές ιστο­ρί­ες που πάνε κό­ντρα σε κάθε λο­γι­κή. Και τέλος οι αντι­φα­τι­κές ανα­κοι­νώ­σεις για την υπό­θε­ση δεί­χνουν χωρίς προη­γού­με­νο επί­πε­δα σύγ­χυ­σης και πα­νι­κού στους μη­χα­νι­σμούς ασφα­λεί­ας.   

Ένα άλλο ση­μά­δι του αντα­γω­νι­σμού και των εσω­τε­ρι­κών δια­μα­χών με­τα­ξύ των μη­χα­νι­σμών είναι η σχέση του κα­θε­νός με τη Χαμάς. Ελά­χι­στες μέρες μετά την ανα­κοί­νω­ση του υπουρ­γού Εσω­τε­ρι­κών το Μάρτη του 2016 ότι οι έρευ­νες απο­κά­λυ­ψαν το ρόλο της Χαμάς στην εκτέ­λε­ση του Γε­νι­κού Ει­σαγ­γε­λέα, η ηγε­σία της Χαμάς στη Γάζα βρι­σκό­ταν σε επί­ση­μη επί­σκε­ψη στα γρα­φεία της Γε­νι­κής Υπη­ρε­σί­ας Πλη­ρο­φο­ριών στο Κάιρο. Μια τέ­τοια ασυ­νέ­πεια δεί­χνει όχι μόνο την αντι­πα­λό­τη­τα και την έλ­λει­ψη συ­ντο­νι­σμού με­τα­ξύ των δύο μη­χα­νι­σμών ασφα­λεί­ας, αλλά απο­κα­λύ­πτει και την απο­τυ­χία του προ­έ­δρου να δια­χει­ρι­στεί αυτήν την αντι­πα­λό­τη­τα.

Η οι­κο­νο­μι­κή κρίση

Τον τρίτο χρόνο του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος εί­δα­με επι­πλέ­ον οι­κο­νο­μι­κή επι­δεί­νω­ση και κα­τάρ­ρευ­ση στην Αί­γυ­πτο. Όλες οι προ­σπά­θειες του Αλ Σίσι να ανα­ζω­ο­γο­νή­σει την οι­κο­νο­μία έχουν απο­τύ­χει, είτε πρό­κει­ται για την προ­σπά­θεια να προ­σελ­κύ­σει ξένες επεν­δύ­σεις, είτε να ανα­ζω­ο­γο­νή­σει τον του­ρι­σμό είτε αφορά τα θη­ριώ­δη έργα υπο­δο­μής.  

Ο Αλ Σίσι στη­ρί­ζε­ται σε ένα μίγμα οι­κο­νο­μι­κών πο­λι­τι­κών. Από τη μια μεριά, υιο­θέ­τη­σε μια μορφή νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού που είναι ακραία ακόμα και σε σχέση με την πε­ρί­ο­δο του Γκα­μάλ Μου­μπά­ρακ και του Αχ­μέντ Ναζίφ, κατά τις τε­λευ­ταί­ες κυ­βερ­νή­σεις της επο­χής του Χόσνι Μου­μπά­ρακ: όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρα μέτρα λι­τό­τη­τας, πε­ρι­κο­πές στις επι­δο­τή­σεις, μεί­ω­ση του ελ­λείμ­μα­τος μέσα από την πε­ρι­κο­πή των δη­μο­σί­ων δα­πα­νών και τη μεί­ω­ση κρί­σι­μων κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών. Αυτά τα μέτρα συ­νο­δεύ­ο­νται από συ­νε­χό­με­νες ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις και επω­φε­λείς συμ­φω­νί­ες για τους με­γά­λες επεν­δυ­τές από την Αί­γυ­πτο και τον Κόλπο. 

Ωστό­σο, οι νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές συ­μπί­πτουν με μια σειρά τε­ρά­στιων έργων υπο­δο­μών –η επέ­κτα­ση της Διώ­ρυ­γας του Σουέζ, το ενερ­γεια­κό σχέ­διο σε συ­νερ­γα­σία με την γερ­μα­νι­κή εται­ρία Ζί­μενς, το σχέ­διο για πυ­ρη­νι­κό σταθ­μό σε συ­νερ­γα­σία με μια σειρά ρω­σι­κών εται­ριών, και άλλα σχέ­δια που σχε­τί­ζο­νται με την ανά­πτυ­ξη υπο­δο­μών. Τε­ρά­στια δά­νεια από ευ­ρω­παϊ­κές τρά­πε­ζες χρη­μα­το­δο­τούν έργα που ανα­λαμ­βά­νουν εται­ρί­ες που εδρεύ­ουν στα ίδια ευ­ρω­παϊ­κά κράτη, που ση­μαί­νει ότι οι ευ­ρω­παϊ­κές τρά­πε­ζες χρη­μα­το­δο­τούν τις ευ­ρω­παϊ­κές εται­ρί­ες με την αι­γυ­πτια­κή κυ­βέρ­νη­ση να δρα ως με­σο­λα­βη­τής! Το φυ­σι­κό απο­τέ­λε­σμα είναι φυ­σι­κά η συσ­σώ­ρευ­ση χρέ­ους για την αι­γυ­πτια­κή κυ­βέρ­νη­ση, και η δη­μιουρ­γία δια­δο­χι­κών νο­μι­σμα­τι­κών κρί­σε­ων καθώς αυ­ξά­νε­ται το χάσμα ανά­με­σα στα συ­ναλ­λαγ­μα­τι­κά απο­θέ­μα­τα της κυ­βέρ­νη­σης (σε ευρώ, δο­λά­ρια και λίρες αγ­γλί­ας) και τις δα­νεια­κές υπο­χρε­ώ­σεις της σε αυτά τα νο­μί­σμα­τα.

Ήταν απο­λύ­τως λο­γι­κό να βου­λιά­ξει η αξία της Αι­γυ­πτια­κής λίρας μπρο­στά σε τέ­τοιες έντο­νες πιέ­σεις. Πράγ­μα­τι, η Αι­γυ­πτια­κή Κε­ντρι­κή Τρά­πε­ζα υπο­τί­μη­σε την λίρα πάνω από 13% το Μάρτη του 2016, αλλά αυτό το μέτρο δεν απέ­τρε­ψε την ακόμα με­γα­λύ­τε­ρη κα­τάρ­ρευ­σή της στη μαύρη αγορά. Επι­πλέ­ον, ο διοι­κη­τής της κε­ντρι­κής τρά­πε­ζας άρ­χι­σε να μιλά αυτήν την βδο­μά­δα για την ανά­γκη μιας νέας υπο­τί­μη­σης της αξίας της λίρας! Αυτό οδή­γη­σε σε δια­δο­χι­κά κύ­μα­τα ανα­τι­μή­σε­ων, ει­δι­κά σε κρί­σι­μα αγαθά, κάτι που συ­νέ­πε­σε με αυ­ξα­νό­με­να επί­πε­δα ανερ­γί­ας και μια στα­σι­μό­τη­τα στους μι­σθούς –που ήταν ήδη πολύ χα­μη­λοί. Όλα αυτά ση­μαί­νουν μια ρα­γδαία επι­δεί­νω­ση των συν­θη­κών δια­βί­ω­σης για την πλειο­ψη­φία των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των φτω­χών, καθώς δεν υπάρ­χουν πραγ­μα­τι­κές ευ­και­ρί­ες να τερ­μα­τι­στεί η οι­κο­νο­μι­κή κρίση ή να δη­μιουρ­γη­θεί μια βιώ­σι­μη ανά­πτυ­ξη, όσο ο Αλ Σίσι, οι στρα­τη­γοί του και οι με­γά­λοι επι­χει­ρη­μα­τί­ες (που είναι όλοι άν­θρω­ποι του Μου­μπά­ρακ) πα­ρα­μέ­νουν στην εξου­σία. Ανα­μέ­νε­ται συ­νε­πώς ότι ο ερ­χό­με­νος τέ­ταρ­τος χρό­νος του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος θα θέσει τις βά­σεις για νέα κύ­μα­τα απερ­γιών και δια­δη­λώ­σε­ων που θα απαι­τούν με­γα­λύ­τε­ρους μι­σθούς και έλεγ­χο των τιμών. Η πο­λι­τι­κή επί­πτω­ση είναι πως πολ­λοί από αυ­τούς που υπο­στή­ρι­ξαν το πρα­ξι­κό­πη­μα του Σίσι και πί­στε­ψαν τις υπο­σχέ­σεις του θα πε­ρά­σουν στις γραμ­μές της κοι­νω­νι­κής και πο­λι­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης.  

Το πε­ρι­φε­ρεια­κό πλαί­σιο

Η άλλη πο­λι­τι­κή συ­νέ­πεια της οι­κο­νο­μι­κής απο­τυ­χί­ας και του διο­γκού­με­νου χρέ­ους είναι η όλο και με­γα­λύ­τε­ρη εξάρ­τη­ση από τους Σα­ου­δά­ρα­βες σπόν­σο­ρες, που ήταν φυ­σι­κά οι βα­σι­κοί χρη­μα­το­δό­τες του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος από την πρώτη στιγ­μή. Η επί­σκε­ψη του Σα­ου­δά­ρα­βα μο­νάρ­χη στην Αί­γυ­πτο τον Απρί­λη του 2016 ήταν μια φάρσα στη διάρ­κεια της οποί­ας εί­δα­με τον Αλ Σίσι και τους αν­θρώ­πους του να γο­να­τί­ζουν και να εκλι­πα­ρούν το βα­σι­λιά και την κου­στω­δία του. Πα­ρό­λα αυτά, δεν μπο­ρού­σα­με να πε­ρι­μέ­νου­με τη δωρεά των δύο νη­σιών, Τιράν και Σα­να­φίρ, στο Βα­σί­λειο των Σα­ούντ! Αυτή η επι­βε­βαιώ­νει ότι το κα­θε­στώς είναι σε κα­τά­στα­ση πλή­ρους χρε­ο­κο­πί­ας και θα τζο­γά­ρει ό,τι έχει απο­μεί­νει από την πο­λι­τι­κή του νο­μι­μο­ποί­η­ση, ακόμα και στα μάτια των υπο­στη­ρι­κτών του, για με­ρι­κά ριάλ και δο­λά­ρια. Σε αυτό το ση­μείο πρέ­πει να θυ­μη­θού­με ότι το πρα­ξι­κό­πη­μα και η αντε­πα­νά­στα­ση στη­ρί­χθη­καν σε μια προ­πα­γαν­δι­στι­κή εκ­στρα­τεία που ου­σια­στι­κά επι­κα­λού­νταν τον Αι­γυ­πτια­κό εθνι­κι­σμό, την Αι­γυ­πτια­κή ση­μεία και την Αι­γυ­πτια­κή κυ­ριαρ­χία μέσα από συν­θή­μα­τα όπως «η διά­σω­ση της Αι­γύ­πτου», «ο πό­λε­μος ενά­ντια στην τρο­μο­κρα­τία», «η εξα­φά­νι­ση των προ­δο­τών» και άλλες υστε­ρι­κές εκ­φρά­σεις. Αλλά η πα­ρα­χώ­ρη­ση της κυ­ριαρ­χί­ας της Αι­γύ­πτου πάνω στο Τιράν και το Σα­να­φίρ προς όφε­λος της Σα­ου­δι­κής Αρα­βί­ας απο­κα­λύ­πτει την κε­νό­τη­τα αυτών των συν­θη­μά­των και σπρώ­χνει όσους υπο­στή­ρι­ξαν τον Σίσι για λό­γους πα­τριω­τι­σμού και προ­στα­σί­ας της χώρας σε μια βίαιη κρίση: Πώς μπο­ρεί κα­νείς να στη­ρί­ζει τον Σίσι για πα­τριω­τι­κούς λό­γους ότι αυτός πα­ρα­δί­δει την εθνι­κή κυ­ριαρ­χία;

Ρήγ­μα­τα στη Συμ­μα­χία της 30 Ιούνη

Το πρα­ξι­κό­πη­μα του 2013 στη­ρί­χθη­κε σε μια πλα­τιά πο­λι­τι­κή συμ­μα­χία –που ονο­μά­στη­κε εκεί­νη την πε­ρί­ο­δο «Συμ­μα­χία της 30 Ιούνη». Αυτή η συμ­μα­χία πε­ρι­λάμ­βα­νε ένα με­γά­λο φάσμα πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων που προη­γου­μέ­νως συ­γκρο­τού­σαν το «Μέ­τω­πο Σω­τη­ρί­ας» σε αντι­πα­ρά­θε­ση με την προ­ε­δρία του Μο­χά­μεντ Μό­ρι­ση. Απαρ­τι­ζό­ταν από διά­φο­ρα πο­λι­τι­κά ρεύ­μα­τα, από φι­λε­λεύ­θε­ρους και εθνι­κι­στές μέχρι αρι­στε­ρούς και σα­λα­φι­στές, όπως και από τα απο­μει­νά­ρια του Εθνι­κού Δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος (το κόμμα του Μου­μπά­ρακ). Αυτή η πο­λι­τι­κή συμ­μα­χία όχι μόνο υπο­στή­ρι­ξε το πρα­ξι­κό­πη­μα, αλλά υπο­στή­ρι­ξε και έδωσε λευκή επι­τα­γή στο στρα­τό, υπο­στη­ρί­ζο­ντας συ­νε­πώς τις επα­κό­λου­θες σφα­γές, συλ­λή­ψεις και κα­τα­στο­λή.

Αυτή η πλα­τιά συμ­μα­χία συ­γκρο­τή­θη­κε με προ­φά­σεις που είχαν σχέση με την Μου­σουλ­μα­νι­κή Αδελ­φό­τη­τα και την ανα­γκαιό­τη­τα να απαλ­λα­γού­με από τον Μόρσι, ακόμα και με στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα. Εδώ δεν θα απα­ντή­σου­με σε αυτές τις προ­φά­σεις, ούτε θα κα­τα­πια­στού­με με το γε­γο­νός ότι αυτή η σύ­μπλευ­ση με το στρα­τό απο­τε­λού­σε μια προ­δο­σία της επα­νά­στα­σης της 25 Γε­νά­ρη που δεν ήταν λι­γό­τε­ρο βαθιά κι επι­κίν­δυ­νη από την προ­δο­σία της Αδελ­φό­τη­τας όταν αυτή είχε συμ­μα­χή­σει με το στρα­τό.   

Αυτό που θέ­λου­με να το­νί­σου­με είναι ότι καθώς μπαί­νου­με στον τέ­ταρ­το χρόνο του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος, η πο­λι­τι­κή ει­κό­να είναι τε­λεί­ως δια­φο­ρε­τι­κή. Ο μπα­μπού­λας της Αδελ­φό­τη­τας δεν αρκεί πια για να συ­γκρα­τή­σει ενω­μέ­νη την συμ­μα­χία της 30 Ιούνη, και η κα­τα­στο­λή του κα­θε­στώ­τος ενά­ντια σε όλους τους αντι­πά­λους του –ακόμα και δυ­νά­μεις που είναι ενά­ντια στην Αδελ­φό­τη­τα-, οι οι­κο­νο­μι­κές του απο­τυ­χί­ες, η εξάρ­τη­σή του από τη Σα­ου­δι­κή Αρα­βία όπως και η ανοι­χτή συμ­μα­χία του με το Ισ­ρα­ήλ, και τέλος η κα­τα­στρο­φή της υπό­θε­σης των δύο νη­σιών, όλοι αυτοί οι πα­ρά­γο­ντες έχουν πραγ­μα­τι­κά δια­λύ­σει ό,τι είχε απο­μεί­νει από τη συμ­μα­χία της 30 Ιούνη. Αυτό έγινε σαφές στις δια­δη­λώ­σεις του Απρί­λη του 2016 ενά­ντια στην πα­ρα­χώ­ρη­ση των νη­σιών όπως και από τις δη­λώ­σεις διά­φο­ρων ηγε­τι­κών στε­λε­χών αυτής της συμ­μα­χί­ας.

Η υπο­χώ­ρη­ση των Αδελ­φών Μου­σουλ­μά­νων

Ίσως η πιο ση­μα­ντι­κή εξέ­λι­ξη του τρί­του χρό­νου του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος να ήταν η κα­τά­στα­ση αδυ­να­μί­ας, κα­τα­κερ­μα­τι­σμού και διαι­ρέ­σε­ων στην οποία βρέ­θη­κε η Μου­σουλ­μα­νι­κή Αδελ­φό­τη­τα και η υπο­χώ­ρη­ση της επιρ­ρο­ής της ως η βα­σι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση στον Σίσι. Η βίαιη κα­τα­στο­λή που υπέ­φε­ρε η Αδελ­φό­τη­τα την έχει απο­δυ­να­μώ­σει και κα­τα­κερ­μα­τί­σει σε με­γά­λο βαθμό, αλλά δεν είναι αυτός ο μο­να­δι­κός λόγος για την υπο­χώ­ρη­σή της. Οι ίδιες εσω­τε­ρι­κές αντι­φά­σεις που πα­ρέ­λυ­σαν την Αδελ­φό­τη­τα στη διάρ­κεια της προ­ε­δρί­ας του Μόρσι και την οδή­γη­σαν στο να υπο­κύ­ψει στην αντι­δρα­στι­κή σα­λα­φι­στι­κή της πτέ­ρυ­γα και να επι­χει­ρή­σει να κα­τευ­νά­σει τους κρα­τι­κούς μη­χα­νι­σμούς –κυ­ρί­ως το στρα­τό και την αστυ­νο­μία- έχουν τώρα οξυν­θεί πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο μετά το πρα­ξι­κό­πη­μα και τα δια­δο­χι­κά κύ­μα­τα κα­τα­στο­λής. Η απο­τυ­χία της στρα­τη­γι­κής τους να ενα­ντιω­θούν στο πρα­ξι­κό­πη­μα και η ανι­κα­νό­τη­τά τους να κι­νη­το­ποι­ή­σουν ένα απο­τε­λε­σμα­τι­κό λαϊκό κί­νη­μα ενά­ντια στο κα­θε­στώς έχει βα­θύ­νει τις διαι­ρέ­σεις μέσα στην ορ­γά­νω­ση, η οποία πρα­κτι­κά έχει δια­σπα­στεί σε πολ­λές δια­κρι­τές, αντί­πα­λες φρά­ξιες που εκ­δί­δουν αντι­φα­τι­κές με­τα­ξύ τους ανα­κοι­νώ­σεις, όλες στο όνομα της Αδελ­φό­τη­τας.

Επο­μέ­νως, έχει χάσει την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τά του ο υπο­λο­γι­σμός ότι μπο­ρεί να στη­ρί­ζε­ται το κα­θε­στώς στη κι­νη­το­ποί­η­ση πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων και με­ρί­δας των λαϊ­κών μαζών, πάνω στη βάση της αντι­με­τώ­πι­σης του κιν­δύ­νου της Αδελ­φό­τη­τας. Η κα­τα­σκευα­σμέ­νη κα­τη­γο­ρία έντα­ξης στην ή υπο­στή­ρι­ξης της Αδελ­φό­τη­τας, που εξα­πο­λύ­ε­ται ενά­ντια σε κάθε αντί­πα­λο του κα­θε­στώ­τος, έχει σή­με­ρα εκτε­θεί ως ένας γε­λοί­ος ισχυ­ρι­σμός τον οποίο δεν πι­στεύ­ει κα­νείς. Με­ρί­δες της αντι­πο­λί­τευ­σης που ήταν ευά­λω­τες στην τρο­μο­ϋ­στε­ρία και δι­στα­κτι­κές να κι­νη­θούν αντι­πο­λι­τευ­τι­κά, τώρα αι­σθά­νο­νται πιο άνετα να μι­λή­σουν ανοι­χτά και να ορ­γα­νώ­σουν κι­νή­μα­τα δια­μαρ­τυ­ρί­ας.

Η νέα άνο­δος των ερ­γα­τι­κών, συν­δι­κα­λι­στι­κών και πο­λι­τι­κών αγώ­νων

Όλα τα πα­ρα­πά­νω πρέ­πει να γί­νουν κα­τα­νοη­τά μέσα στο πλαί­σιο της ανό­δου των κι­νη­μά­των δια­μαρ­τυ­ρί­ας τον πε­ρα­σμέ­νο χρόνο, κάτι που δεί­χνει μια ση­μα­ντι­κή εξέ­λι­ξη στην πο­λι­τι­κή σκηνή. Τον Αύ­γου­στο του 2015, χι­λιά­δες δη­μό­σιοι υπάλ­λη­λοι δια­δή­λω­σαν έξω από το κτί­ριο του Συν­δι­κά­του των Δη­μο­σιο­γρά­φων ενά­ντια στο νόμο Δη­μο­σί­ων Υπη­ρε­σιών. Το Νο­έμ­βρη του 2015, εκα­το­ντά­δες πτυ­χιού­χοι δια­δή­λω­σαν ενά­ντια στις ψευ­δείς υπο­σχέ­σεις για προ­σλή­ψεις από το κρά­τος, και κα­τόρ­θω­σαν ακόμα και να φτά­σουν στην πλα­τεία Τα­χρίρ, προ­τού δια­λυ­θούν από τις δυ­νά­μεις ασφα­λεί­ας. Το Φλε­βά­ρη του 2016, πάνω από 10 χι­λιά­δες για­τροί συ­γκε­ντρώ­θη­καν έξω από το κτί­ριο του συν­δι­κά­του τους για να δια­δη­λώ­σουν ενά­ντια στην βίαιη επι­θε­τι­κό­τη­τα της αστυ­νο­μί­ας ενά­ντια στους συ­να­δέλ­φους τους που ερ­γά­ζο­νταν στο νο­σο­κο­μείο της Μα­τά­ρια, και τον ίδιο μήνα εί­δα­με τε­ρά­στιο αριθ­μό κα­τοί­κων της γει­το­νιάς Νταρμπ Αλ Αχμάρ να δια­δη­λώ­νουν έξω από τη διεύ­θυν­ση ασφα­λεί­ας του Κα­ΐ­ρου για τη δο­λο­φο­νία ενός οδη­γού ταξί από αστυ­νο­μι­κό.

Επι­πλέ­ον, οι δια­δη­λώ­σεις στις 15 Απρί­λη 2016 έδει­ξαν μια ση­μα­ντι­κή ποιο­τι­κή στρο­φή σε σχέση με τις προη­γού­με­νες κι­νη­το­ποι­ή­σεις, που ήταν με­ρι­κές ή κλα­δι­κές στο χα­ρα­κτή­ρα τους, πε­ριο­ρι­σμέ­νες είτε το­πι­κά είτε σε έναν επαγ­γελ­μα­τι­κό κλάδο. Αλλά η 15 Απρί­λη ήταν πο­λι­τι­κή με όλη την έν­νοια της λέξης, καθώς η ενα­ντί­ω­ση στην πα­ρα­χώ­ρη­ση των νη­σιών συ­νέ­δεε την κυ­ριαρ­χία, τη δη­μο­κρα­τία και την ελευ­θε­ρία λόγου. Ορ­γα­νώ­θη­κε από ένα πλατύ ενιαίο μέ­τω­πο που δεν πε­ρι­λάμ­βα­νε μόνο επα­να­στα­τι­κές δυ­νά­μεις όπως το Κί­νη­μα 6ης Απρί­λη, το κόμμα Masr al-Qawiya ή τους Επα­να­στά­τες Σο­σια­λι­στές, αλλά και αρ­κε­τές πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις που συμ­με­τεί­χαν στη συμ­μα­χία της 30ης Ιούνη, με πιο αξιο­ση­μεί­ω­τες το κόμμα Ντο­στούρ, το Αι­γυ­πτια­κό Δη­μο­κρα­τι­κό Κόμμα και το κόμμα Κα­ρα­μά. Το κα­θε­στώς δεν κα­τά­φε­ρε να δια­σπά­σει αυτό το μέ­τω­πο με την πρό­φα­ση της συμ­με­το­χής με­ρί­δων της νε­ο­λαί­ας της Αδελ­φό­τη­τας στην κι­νη­το­ποί­η­ση. Όπως ξε­κα­θα­ρί­σα­με νω­ρί­τε­ρα, η Αδελ­φό­τη­τα δεν είναι πλέον ένας ισχυ­ρός παί­χτης και άρα αυτά τα επι­χει­ρή­μα­τα δεν πεί­θουν πλέον τις νε­ο­λαί­ες των πο­λι­τι­κών κι­νη­μά­των.

Όλοι πλή­ρω­σαν το τί­μη­μα στις 25 Απρί­λη, καθώς οι κα­τα­σταλ­τι­κές δυ­νά­μεις ασφα­λεί­ας και το δι­κα­στι­κό σώμα δεν έκα­ναν δια­κρί­σεις με­τα­ξύ επα­να­στα­τών αντι­πά­λων του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος και νέων αντι­πά­λων που μέχρι πρό­τι­νος απο­τε­λού­σαν ανα­πό­σπα­στο τμήμα της φι­λο­πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κής συμ­μα­χί­ας της 30 Απρί­λη. Η κα­τα­σταλ­τι­κή αντε­πί­θε­ση του κα­θε­στώ­τος λει­τούρ­γη­σε απο­τρε­πτι­κά στην ανά­πτυ­ξη ενός με­γα­λύ­τε­ρου κι­νή­μα­τος, όταν οι δυ­νά­μεις ασφα­λεί­ας ει­σέ­βα­λαν στο κτί­ριο του συν­δι­κά­του των δη­μο­σιο­γρά­φων για πρώτη φορά στην ιστο­ρία, συλ­λαμ­βά­νο­ντας δη­μο­σιο­γρά­φους που δια­μαρ­τύ­ρο­νταν στο εσω­τε­ρι­κό του. Η επα­κό­λου­θη κι­νη­το­ποί­η­ση των δη­μο­σιο­γρά­φων ήταν άλλο ένα βήμα στην ποιο­τι­κή στρο­φή της αντι­πο­λί­τευ­σης στο αι­γυ­πτια­κό κα­θε­στώς. 

Ωστό­σο, οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις των δη­μο­σιο­γρά­φων και οι προη­γού­με­νες κι­νη­το­ποι­ή­σεις και δια­δη­λώ­σεις των δη­μο­σί­ων υπαλ­λή­λων, των για­τρών και των ερ­γα­τών έδει­ξαν κά­ποιες θε­με­λιώ­δεις αδυ­να­μί­ες των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων του πε­ρα­σμέ­νου χρό­νου. Η πρώτη είναι οι δι­σταγ­μοί και οι διαι­ρέ­σεις των συν­δι­κα­λι­στι­κών ηγε­σιών –είτε στις επαγ­γελ­μα­τι­κές ενώ­σεις είτε στα ανε­ξάρ­τη­τα ερ­γα­τι­κά συν­δι­κά­τα- όπως και των ηγε­τών των λαϊ­κών κι­νη­μά­των στις γει­το­νιές. Αυτοί οι δι­σταγ­μοί και οι διαι­ρέ­σεις είναι το απο­τέ­λε­σμα μιας σει­ράς κα­θο­ρι­στι­κών πα­ρα­γό­ντων.

Ο πρώ­τος είναι οι προ­σπά­θειες των ηγε­σιών να βρουν μια ισορ­ρο­πία ανά­με­σα σε με­ρί­δα της βάσης τους που ακόμα στη­ρί­ζει το κα­θε­στώς, ακόμα κι αν αυτή η υπο­στή­ρι­ξα αρ­χί­ζει να εξα­νε­μί­ζε­ται, και με­ρί­δα της βάσης τους που είναι ήδη έτοι­μη για μια κλι­μά­κω­ση στη σύ­γκρου­ση με το κα­θε­στώς, ακόμα κι αν αυτή αφορά με­ρι­κά, συ­γκε­κρι­μέ­να αι­τή­μα­τα. Ο δεύ­τε­ρος πα­ρά­γο­ντας είναι η αδυ­να­μία της ορ­γα­νω­μέ­νης πί­ε­σης της βάσης να επι­βά­λει πιο ρι­ζο­σπα­στι­κές και απο­τε­λε­σμα­τι­κές θέ­σεις στους ηγέ­τες των συν­δι­κά­των. Αυτό απαι­τεί διαρ­κή ορ­γα­νω­μέ­νη δου­λειά από επα­να­στα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις μέσα στη βάση των συν­δι­κά­των.

Ο τρί­τος πα­ρά­γο­ντας είναι το έλ­λειμ­μα υπο­στή­ρι­ξης, αλ­λη­λεγ­γύ­ης και πί­ε­σης από τις συν­δι­κα­λι­στι­κές και λαϊ­κές ηγε­σί­ες ώστε να προ­χω­ρή­σει το κί­νη­μα μπρο­στά. Για πα­ρά­δειγ­μα, υπήρ­ξαν κά­ποιες πρω­το­βου­λί­ες αλ­λη­λεγ­γύ­ης με τους δη­μο­σιο­γρά­φους από κά­ποιους ερ­γά­τες και κά­ποιους πο­λι­τι­κούς ηγέ­τες, αλλά ήταν ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κές και δεν κα­τά­φε­ραν να δη­μιουρ­γή­σουν ένα πλαί­σιο που θα μπο­ρού­σε να ενώ­σει όλες τις πλευ­ρές γύρω από συ­γκε­κρι­μέ­νους στό­χους, ενώ τα ανε­ξάρ­τη­τα ερ­γα­τι­κά συν­δι­κά­τα δεν πήραν κά­ποια αξιο­ση­μεί­ω­τη στάση πάνω σε αυτό το ζή­τη­μα.

Φυ­σι­κά, αυτός ο δι­σταγ­μός και κα­τα­κερ­μα­τι­σμός αντα­να­κλά­ται στις αμ­φι­λε­γό­με­νες και αντι­φα­τι­κές στά­σεις που κρα­τούν οι πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις που αυτήν την στιγ­μή στρέ­φο­νται από τις γραμ­μές της άρ­χου­σας συμ­μα­χί­ας στις γραμ­μές της πε­ριο­ρι­σμέ­νης και «ντρο­πα­λής» πο­λι­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης. Αυτό πε­ριο­ρί­ζει σε με­γά­λο βαθμό το μέ­γε­θος των νικών και ακόμα και το βαθμό της πί­ε­σης ασκεί­ται στο κα­θε­στώς μέχρι τώρα. Αυτό επί­σης διευ­κο­λύ­νει το κα­θε­στώς να χρη­σι­μο­ποιεί την κα­τα­στο­λή και τις συλ­λή­ψεις για να εμπο­δί­σει την ανά­πτυ­ξη του κι­νή­μα­τος προς το παρόν.

Ορ­γα­νώ­νο­ντας τις γραμ­μές μας

Αυτό το άρθρο ξε­κί­νη­σε με μια έκ­κλη­ση για με­τρη­μέ­νη αι­σιο­δο­ξία πάνω στη βάση μιας ανά­λυ­σης των εξε­λί­ξε­ων που εί­δα­με να ξε­δι­πλώ­νο­νται κατά τον τρίτο χρόνο του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος της 3ης Ιούλη 2013. Αυτός ο χρό­νος εξέ­θε­σε τις ρωγ­μές στην κο­ρυ­φή του κα­θε­στώ­τος και την απο­τυ­χία των οι­κο­νο­μι­κών του πο­λι­τι­κών που είχαν ως απο­τέ­λε­σμα μια βαθιά κρίση και διαρ­κή αύ­ξη­ση στις τιμές και την ανερ­γία. Εί­δα­με επί­σης μια ση­μα­ντι­κή άνοδο στα κι­νή­μα­τα ενά­ντια στην αστυ­νο­μι­κή βία, ενά­ντια στις οι­κο­νο­μι­κές και κοι­νω­νι­κές πο­λι­τι­κές του κα­θε­στώ­τος και τέλος αγώ­νες για δη­μο­κρα­τία, ελευ­θε­ρία του λόγου και εθνι­κή κυ­ριαρ­χία.  

Αλλά αυτά τα κι­νή­μα­τα βρί­σκο­νται μόνο στην αρχή και χα­ρα­κτη­ρί­ζο­νται από ένα με­γά­λο βαθμό δι­στα­κτι­κό­τη­τας των ηγε­σιών τους και κα­τα­κερ­μα­τι­σμού της ικα­νό­τη­τάς τους να κι­νη­το­ποιούν ευ­ρύ­τε­ρες μάζες. Τον ερ­χό­με­νο χρόνο, πρέ­πει να ενώ­σου­με τις επα­να­στα­τι­κές γραμ­μές και να ορ­γα­νώ­σου­με την απο­τε­λε­σμα­τι­κή συμ­με­το­χή τους στους οι­κο­νο­μι­κούς, δη­μο­κρα­τι­κούς και σχε­τι­κούς με την κυ­ριαρ­χία αγώ­νες. Χρειά­ζε­ται επί­σης να χτί­σου­με ενιαία μέ­τω­πα που θα πε­ρι­λαμ­βά­νουν όλους όσους ενα­ντιώ­νο­νται στις ση­με­ρι­νές πο­λι­τι­κές του κα­θε­στώ­τος, είτε συμ­με­τεί­χαν είτε όχι στη συμ­μα­χία της 30 Ιούνη. Η κα­τά­στα­ση κα­τα­κερ­μα­τι­σμού που είχε επι­βά­λει το κα­θε­στώς χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τον μπα­μπού­λα της Αδελ­φό­τη­τας δεν μπο­ρεί πια να δι­καιο­λο­γη­θεί με κα­νέ­να τρόπο. Όλοι όσοι αρ­νού­νται τη δι­κτα­το­ρία, τους νό­μους έκτα­κτης ανά­γκης, τις πο­λι­τι­κές συλ­λή­ψεις, το τσά­κι­σμα των δη­μό­σιων και προ­σω­πι­κών ελευ­θε­ριών, όλοι όσοι απορ­ρί­πτουν τις κα­πι­τα­λι­στι­κές πο­λι­τι­κές φτω­χο­ποί­η­σης που επι­βά­λει ο Αλ Σίσι, οι στρα­τη­γοί του και οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες, όλοι όσοι απορ­ρί­πτουν την εξάρ­τη­ση από την Σα­ου­δι­κή Αρα­βία και το Ισ­ρα­ήλ πρέ­πει να στα­θούν ενω­μέ­νοι ενά­ντια στο κα­θε­στώς.

Ας δεί­ξου­με την αλ­λη­λεγ­γύη μας στους ερ­γά­τες στα Ναυ­πη­γεία της Αλε­ξάν­δρειας που αντι­με­τω­πί­ζουν στρα­το­δι­κεία απλώς επει­δή επι­χεί­ρη­σαν να ορ­γα­νώ­σουν μια δια­μαρ­τυ­ρία και να απαι­τή­σουν τα νό­μι­μα δι­καιώ­μα­τά τους απέ­να­ντι σε μια κυ­βέρ­νη­σης που τους έχει προ­σφέ­ρει μόνο φτω­χο­ποί­η­ση και κα­τα­στο­λή. Ας δεί­ξου­με την αλ­λη­λεγ­γύη μας στους μα­θη­τές λυ­κεί­ου που σχε­δόν εν­στι­κτω­δώς κα­τευ­θύν­θη­καν προς την Τα­χρίρ για να εκ­φρά­σουν την οργή τους ενά­ντια σε ένα απο­τυ­χη­μέ­νο, διε­φθαρ­μέ­νο, πε­λα­τεια­κό σχο­λι­κό σύ­στη­μα του οποί­ου έπε­σαν θύ­μα­τα. Ας με­τα­τρέ­ψου­με αυ­τούς τους δύο αγώ­νες με τους οποί­ους έκλει­σε ο τρί­τος χρό­νος του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος σε ει­σα­γω­γή σε μια νέα χρο­νιά αγώ­νων. Ας κά­νου­με όλοι μαζί αυτή τη χρο­νιά την αρχή του τέ­λους για το κα­θε­στώς του Αμπ­ντέλ Φατάχ Ελ Σίσι. 

Μεγάλη εκδήλωση για την 100ή επέτειο της εξέγερσης των μεταλλωρύχων στο νησί

Η Σέ­ρι­φος είχε με­ταλ­λεία σι­δή­ρου και χαλ­κού από την αρ­χαιό­τη­τα. Η συ­στη­μα­τι­κή εξό­ρυ­ξη αυτών των με­ταλ­λευ­μά­των και κυ­ρί­ως σι­δη­ρο­με­ταλ­λευ­μά­των και η εξα­γω­γή τους σε ευ­ρω­παϊ­κές χώρες ξε­κί­νη­σε από ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες το 1870 και άκ­μα­σε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα.

Το 1880 η εται­ρεία «Σέ­ρι­φος–Σπη­λια­ζέ­ζα» εκ­χώ­ρη­σε ερ­γο­λα­βι­κά την εκ­με­τάλ­λευ­ση των σι­δη­ρο­με­ταλ­λευ­μά­των στην οι­κο­γέ­νεια του Γερ­μα­νού με­ταλ­λειο­λό­γου και επι­χει­ρη­μα­τία Αι­μί­λιου Γρό­μαν, που με τη βία των επι­στα­τών και τρα­μπού­κων του κα­τα­πά­τη­σαν χω­ρά­φια και εκτά­σεις των ντό­πιων κα­τοί­κων και επέ­κτει­ναν τις δρα­στη­ριό­τη­τές της, αλλά και την εισ­ροή ερ­γα­τών και από άλλα κυ­κλα­δί­τι­κά νησιά, κυ­ρί­ως από τη γει­το­νι­κή Μήλο.

Στις αρχές του 20ου αιώνα οι 1.000 πε­ρί­που ερ­γα­ζό­με­νοι στα με­ταλ­λεία της Σε­ρί­φου ζού­σαν σεσυν­θή­κες πλή­ρους εξα­θλί­ω­σης σε πα­ρά­γκες, δου­λεύ­ο­ντας από 12 έως 14 ώρες την ημέρα, από την ανα­το­λή μέχρι τη δύση του ηλίου, σε επι­κίν­δυ­νες και αν­θυ­γιει­νές συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας, με συχνά θα­να­τη­φό­ρα ερ­γα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα, πνευ­μο­νο­κο­νί­α­ση, πρό­ω­ρο γήρας, επει­δή δεν υπήρ­χαν κα­θό­λου μέτρα προ­στα­σί­ας, υγιει­νής και ασφά­λειας της ερ­γα­σί­ας. Οι αν­θυ­γιει­νές συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας και δια­βί­ω­σης, η υπερ­κό­πω­ση, η κακή δια­τρο­φή και τα ερ­γα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα έσπρω­χναν μέρα με τη μέρα τους ερ­γά­τες στην απελ­πι­σία. Η πα­ρα­μι­κρή δια­μαρ­τυ­ρία τι­μω­ρού­νταν με από­λυ­ση.

Η άθλια κα­τά­στα­ση οδή­γη­σε τους ερ­γά­τες το 1916 σε δύο ενέρ­γειες: την ίδρυ­ση σω­μα­τεί­ου και τηνεξέ­γερ­ση-απερ­γία.

Η ΙΔΡΥ­ΣΗ ΣΩ­ΜΑ­ΤΕΙΟΥ

Όπως πε­ρι­γρά­φει ο Γιάν­νης Κορ­δά­τος στο βι­βλίο του  «Ιστο­ρία του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος στην Ελ­λά­δα»:

«Οι ερ­γά­τες των με­ταλ­λεί­ων Με­γά­λου Λι­βα­διού στη Σέ­ρι­φο ίσαμε τα 1916 ήταν ολό­τε­λα ανορ­γά­νω­τοι. Κατά τα μέσα του Ιούνη της ίδιας χρο­νιάς οι ίδιοι ερ­γά­τες σκέ­φτη­καν πως έπρε­πε να ορ­γα­νω­θούν και να ιδρύ­σουν επαγ­γελ­μα­τι­κό σω­μα­τείο. Κά­λε­σαν λοι­πόν από την Αθήνα τον ερ­γά­τη Κ. Σπέρα και του ανά­θε­σαν να τους βοη­θή­σει, για να φκιά­σουν το σω­μα­τείο τους. Άμα γί­να­νε τα προ­κα­ταρ­κτι­κά, η ορ­γα­νω­τι­κή επι­τρο­πή κά­λε­σε τους ερ­γά­τες σε γε­νι­κή συ­νέ­λευ­ση στην αί­θου­σα του Δη­μαρ­χεί­ου για να εγκρί­νει το κα­τα­στα­τι­κό που είχε συ­ντά­ξει. Η ίδια γε­νι­κή συ­νέ­λευ­ση ανά­θε­σε στην προ­σω­ρι­νή επι­τρο­πή να ζη­τή­σει από την Εται­ρεία να δε­χτεί ορι­σμέ­να αι­τή­μα­τα. Η Εται­ρεία όμως, αντίς ν’ απα­ντή­σει στο έγ­γρα­φο υπό­μνη­μα, στα­μά­τη­σε τις δου­λειές, με σκοπό να εξα­να­γκά­σει τους ερ­γά­τες να υπο­κύ­ψουν μπρο­στά στο φάσμα της πεί­νας…»

Στις 24 Ιου­λί­ου 1916 ιδρύ­ε­ται το σω­μα­τείο «ερ­γα­τών-με­ταλ­λευ­τών» Σε­ρί­φου με αι­τή­μα­τα τηνκα­θιέ­ρω­ση του 8ωρου, τον πε­ριο­ρι­σμό των αυ­θαι­ρε­σιών της ερ­γο­δο­σί­ας, την αύ­ξη­ση των με­ρο­κά­μα­των και τη λήψη μέ­τρων προ­στα­σί­ας των ερ­γα­ζό­με­νων, αλλά και όχι μόνο, όπως φαί­νε­ται από το κα­τα­στα­τι­κό του πε­ριέ­γρα­φε –με­τα­ξύ άλ­λων- ως σκοπό του σω­μα­τεί­ου τα εξής:

«Η αλ­λη­λεγ­γύη με τους ορ­γα­νω­μέ­νους ερ­γά­τας όλης της Ελ­λά­δος και όλου του κό­σμου, δια την άμυνα υπέρ των ερ­γα­τι­κών δι­καί­ων και την κα­τα­πο­λέ­μη­ση της εκ­με­ταλ­λεύ­σε­ως από το κε­φά­λαιον, με τε­λι­κό σκοπό να δη­μο­σιο­ποι­η­θούν τα μέσα πα­ρα­γω­γής, να γί­νουν τα εκ της ερ­γα­σί­ας αγαθά απο­κλει­στι­κή από­λαυ­σις των πα­ρα­γω­γών των και να παύ­σει η εκ­με­τάλ­λευ­σης του αν­θρώ­που από τον όμοιό του».

ΗΑΠΕΡ­ΓΙΑ - ΕΞΕ­ΓΕΡ­ΣΗ

Στις 7 Αυ­γού­στου 1916 μετά από σειρά υπο­μνη­μά­των στα αρ­μό­δια υπουρ­γεία, χωρίς όμως κα­νέ­να απο­τέ­λε­σμα, ξέ­σπα­σε η απερ­γία. Οι με­ταλ­λω­ρύ­χοι στα­μά­τη­σαν κάθε ερ­γα­σία, αρ­νού­με­νοι επί­σης να φορ­τώ­σουν τα πλοία που ήρθαν να πα­ρα­λά­βουν σι­δη­ρο­με­τάλ­λευ­μα, απαι­τώ­ντας την κα­θιέ­ρω­ση του οκτα­ώ­ρου, την αύ­ξη­ση του ημε­ρο­μι­σθί­ου και την προ­στα­σία της ζωής τους. Για 15 μέρες το νησί ελέγ­χε­ται από τους ερ­γά­τες, που πήραν στα χέρια τους την κα­θη­με­ρι­νή τους ζωή, μέσω ενός άμεσα ανα­κλη­τού ερ­γα­τι­κού συμ­βου­λί­ου, που συ­ντό­νι­ζε όλες τις ασχο­λί­ες.

Στις 21 Αυ­γού­στου η κυ­βέρ­νη­ση έστει­λε από την Κέα επι­πλέ­ον 30 χω­ρο­φύ­λα­κες στο νησί με επι­κε­φα­λής τον υπο­μοί­ραρ­χο Χρυ­σάν­θου και σαφή εντο­λή να κα­τα­πνί­ξουν την απερ­γία να εξα­σφα­λί­σουν, με κάθε τρόπο, τη φόρ­τω­ση με σι­δη­ρο­με­τάλ­λευ­μα και τον από­πλου των πλοί­ων από την Σέ­ρι­φο.

Σε όλη τη δια­δρο­μή προς το Με­γά­λο Λι­βά­δι, όπου βρί­σκο­νταν συ­γκε­ντρω­μέ­νοι οι απερ­γοί, οι χω­ρο­φύ­λα­κες χτυ­πού­σαν όποιον έβρι­σκαν μπρο­στά τους. Αμέ­σως φυ­λα­κί­ζουν την ηγε­σία του σω­μα­τεί­ου.

Όταν το από­σπα­σμα χω­ρο­φυ­λά­κων φτά­νει στην κλει­στή πα­ρα­λία του Με­γά­λου Λι­βα­διού, δίνει 5λε­πτη προ­θε­σμία στους απερ­γούς να στα­μα­τή­σουν τον αγώνα τους και να φορ­τώ­σουν τα πλοία. Τα 5 λεπτά περ­νούν και οι χω­ρο­φύ­λα­κες αρ­χί­ζουν να πυ­ρο­βο­λούν εν ψυχρώ τους ερ­γά­τες. Πρώ­τος πέ­φτει νε­κρός ο Θε­μι­στο­κλής Κου­ζού­πης και ακο­λου­θούν ο Μι­χά­λης Ζω­ί­λης, ο Μι­χά­λης Μη­τρο­φά­νης και ο Γιάν­νης Πρω­τό­πα­πας. Οι με­ταλ­λω­ρύ­χοι αμέ­σως αντι­δρούν και η σύρ­ρα­ξη γε­νι­κεύ­ε­ται με τησυμ­με­το­χή και γυ­ναι­κών και παι­διών, με τους χω­ρο­φύ­λα­κες και τους μπρά­βους της ερ­γο­δο­σί­ας να πυ­ρο­βο­λούν και τους ερ­γά­τες να μά­χο­νται με πέ­τρες, ξύλα και οτι­δή­πο­τε άλλο έβρι­σκαν μπρο­στά τους.

Οι χω­ρο­φύ­λα­κες τραυ­μα­τί­ζο­νται, ο Χρυ­σάν­θου λι­θο­βο­λεί­ται μέχρι θα­νά­του, ενώ ο αστυ­νό­μος Σε­ρί­φου, Τρια­ντα­φύλ­λου, γκρε­μί­ζε­ται από τη γέ­φυ­ρα φόρ­τω­σης στη θά­λασ­σα.

Οι απερ­γοί κα­τά­φε­ραν να φτά­σουν μέχρι τα γρα­φεία της με­ταλ­λευ­τι­κής εται­ρεί­ας και απε­λευ­θέ­ρω­σαν την ηγε­σία του σω­μα­τεί­ου τους και άλ­λους συ­να­δέλ­φους τους που είχαν συλ­λη­φθεί.

Τις επό­με­νες μέρες οι εξε­γερ­μέ­νοι ελέγ­χουν τα πάντα στο νησί. Στην απερ­γία συ­μπα­ρα­στά­θη­καν και σχε­δόν όλοι οι κά­τοι­κοι του νη­σιού.

Ο τε­λι­κός απο­λο­γι­σμός των συ­γκρού­σε­ων ήταν τέσ­σε­ρις απερ­γοί νε­κροί και δε­κά­δες τραυ­μα­τί­ες. Επί­σης, κατά τη διάρ­κεια των συ­μπλο­κών σκο­τώ­θη­καν τρεις χω­ρο­φύ­λα­κες και σχε­δόν όλη η δύ­να­μη της χω­ρο­φυ­λα­κής ήταν τραυ­μα­τι­σμέ­νη και άοπλη.

Στις αρχές Σε­πτεμ­βρί­ου φτά­νει το πο­λε­μι­κό πλοίο «Αυλίς», με 250 στρα­τιώ­τες και δι­κα­στι­κούς από τη Σύρο, που απο­κα­τέ­στη­σαν «το νόμο και την τάξη». Η διοί­κη­ση του σω­μα­τεί­ου και με­ρι­κοί ακόμα ερ­γά­τες θα φυ­λα­κι­στούν στη Σύρο.

Τε­λι­κά η αι­μα­τη­ρή απερ­γία έληξε με με­ρι­κή ικα­νο­ποί­η­ση των αι­τη­μά­των των με­ταλ­λω­ρύ­χων(οκτά­ω­ρο, αύ­ξη­ση ημε­ρο­μι­σθί­ων και έλεγ­χος του ασφα­λι­στι­κού τα­μεί­ου αλ­λη­λο­βο­ή­θειας).

Όμως η εκ­με­τάλ­λευ­ση και τα «ατυ­χή­μα­τα» των ερ­γα­τών συ­νε­χί­στη­καν μέχρι το 1963. Τότε, οικλη­ρο­νό­μοι του Γρό­μαν βρή­καν πλου­σιό­τε­ρες φλέ­βες με­ταλ­λευ­μά­των και πιο εξα­θλιω­μέ­νους ερ­γά­τες στη Νότια Αφρι­κή και εγκα­τέ­λει­ψαν τα με­ταλ­λεία της Σε­ρί­φου.

Ο χώρος όπου έγινε η σύ­γκρου­ση στο Με­γά­λο Λι­βά­δι, αλλά και τα με­ταλ­λεία, όπου θυ­σιά­στη­καν πολ­λές αν­θρώ­πι­νες ζωές, είναι από τους πολ­λούς ιστο­ρι­κούς τό­πους αγώ­νων της ερ­γα­τι­κής τάξης της χώρας μας.

Η με­γά­λη αυτή ερ­γα­τι­κή εξέ­γερ­ση και η με­ρι­κή επί­τευ­ξη των στό­χων της ήταν η αρχή ενός νέου κύ­κλου ερ­γα­τι­κών αγώ­νων μετά το 1916 σε όλη τη χώρα, που και με την προ­ω­θη­τι­κή δύ­να­μη της επα­νά­στα­σης των μπολ­σε­βί­κων το 1917, οδή­γη­σε στην ανά­πτυ­ξη του ερ­γα­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού και στην συ­γκρό­τη­ση της ΓΣΕΕ και του ΣΕΚΕ.

Το επί­και­ρο μή­νυ­μα της εξέ­γερ­σης των με­ταλ­λω­ρύ­χων της Σε­ρί­φου είναι ότι, όπως τότε σε πολύ πιο δύ­σκο­λες συν­θή­κες η ερ­γα­τι­κή τάξη βρήκε τον τρόπο να ορ­γα­νω­θεί, να αντι­στα­θεί και να εξε­γερ­θεί, έτσι και σή­με­ρα στις ζο­φε­ρές συν­θή­κες του μνη­μο­νί­ου οι ερ­γα­ζό­με­νοι θα βρουν τον τρόπο να ανοί­ξουν ένα νέο κύκλο αγώ­νων, για να πο­λε­μή­σουν την σύγ­χρο­νη κοι­νω­νι­κή αδι­κία και να ανα­τρέ­ψουν τις βάρ­βα­ρες μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές και όσους τις εφαρ­μό­ζουν ή τις στη­ρί­ζουν και ν’ ανοί­ξουν ένα νέο ελ­πι­δο­φό­ρο εναλ­λα­κτι­κό δρόμο για το λαό, τη νε­ο­λαία και την χώρα.

Έφυγε από τη ζωή μετά από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο σε ηλικία 62 ετών ο Αντώνης Σαλούρος, στέλεχος της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και αγωνιστής της Αριστεράς και του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Ο Αντώνης Σαλούρος, που γεννήθηκε το 1954, υπηρέτησε από τα νεανικά του χρόνια ανιδιοτελώς, με αφοσίωση, αυταπάρνηση, σταθερότητα και συνέπεια την υπόθεση της Αριστεράς και τα συμφέροντα των εργατών, των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας, στην Πάτρα, τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στο Μεσολόγγι, στην Αθήνα, πάλι τελευταία στην Πάτρα, αλλά και όπου τον καλούσε το καθήκον σε όλη τη χώρα.

Πάντα στις πρώτες γραμμές των εργατικών, λαϊκών και πολιτικών αγώνων, ως εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα και ως ενεργό μέλος του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, είτε ως απλό μέλος είτε σε κορυφαίες θέσεις ευθύνης. Στην αρχή ως Πρόεδρος του πρωτοβάθμιου σωματείου ιδιωτικών υπαλλήλων Μεσολογγίου και του Εργατικού Κέντρου Μεσολογγίου, μετά ως μέλος του Γενικού Συμβουλίου και της Εξελεγκτικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ και εν συνεχεία ως μέλος της Διοίκησης και της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας.

Πάντα, επίσης, στις πρώτες γραμμές της κομμουνιστικής και της ριζοσπαστικής Αριστεράς είτε ως μέλος είτε ως στέλεχος. Της ΟΜΛΕ, που ήταν η αρχική πύλη εισόδου του στην Αριστερά, εν συνεχεία για πολλά χρόνια στο ΚΚΕ, μετά ιδρυτικό μέλος, υποψήφιος Βουλευτής στην Αιτωλοακαρνανία και ενεργό στέλεχος για 24 χρόνια του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα του Αριστερού Ρεύματος και τέλος από πέρυσι τον Αύγουστο ιδρυτικό μέλος και στέλεχος της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, μέλος του συντονιστικού Αχαΐας της ΛΑΕ.

Ο Αντώνης ήταν ακούραστος αγωνιστής. Έδωσε για δέκα ημέρες την ύστατη και σκληρότερη μάχη με τον πιο ύπουλο εχθρό που αντιμετώπισε στη ζωή του. Όρθιος έζησε, όρθιος με ψηλά το κεφάλι, έφυγε.

Το διάχυτο αίσθημα αλληλεγγύης του στους κοινωνικά αδύναμους και καταφρονεμένους, που τον διακατείχε, η Ανθρωπιά του, η αγωνιστική του προσφορά είναι ανεκτίμητης αξίας κληρονομιά, που άφησε στην συντρόφισσα της ζωής του, την Ασπασία, σε όλους τους φίλους και συγγενείς του και σε όλους και όλες, που αγωνιστήκαν από διάφορα μετερίζια μαζί του.

Η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ εκφράζει τη θλίψη και τα συλλυπητήρια των μελών της στην αγαπημένη του συντρόφισσα και σε όλους τους οικείους του.

Ο σύντροφός μας ο Αντώνης θα ζει στους πέντε συνανθρώπους μας, στους οποίους χάρισε ζωή με τη δωρεά οργάνων του, ως ύστατη πράξη αλληλεγγύης. Θα ζει στους αγώνες μας για το λαό, για την πατρίδα και για ένα καλλίτερο και δίκαιο κόσμο.

Η κηδεία του θα γίνει στο Μεσολόγγι, την Παρασκευή 19/8, στις 6 το απόγευμα, στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής.

Για 6η συνεχόμενη χρονιά θα συναντηθούμε στον μοναδικό Αρχαιολογικό χώρο Τυλίσου (12 χιλιόμετρα απο το Ηράκλειο Κρήτης, στο δρόμο προς Ανώγεια) συντροφιά με εκλεκτούς μουσικούς για ένα απολαυστικό και ασφαλές ταξίδι. Στο χώρο και στο χρόνο.

Αν ο τόπος, «αρχαιολογικός» αλλά συνάμα 4.000 χρόνια συνεχώς κατοικούμενος και η αυγουστιάτικη Πανσέληνος αποτελούν προυπόθεση για το ταξίδι, και φέτος, όπως κάθε χρόνο  είναι η μουσική που θα μας εκτοξεύσει.

Sole Voyage

Μια μουσική που θα περιλαμβάνει αλλά και θα ενώνει jazz standars και κρητικούς ρυθμούς με τον μοναδικό τρόπο που οι σημαντικοί και ιδιαίτεροι μουσικοί που θα είναι μαζί μας μπορούν να το κάνουν.

Η Μαρία Μανουσάκη στο βιολί,
Ο Κώστας Αναστασιάδης στα τύμπανα
Ο Μιχάλης Ευδαίμων στο μπάσο
Ο Γιάννης Κυριμκιρίδης στο πιάνο
Ο Tigran Sargsyan στα πνευστά.

Μια ομάδα ανθρώπων με μουσικές – και όχι μόνο-  διαδρομές από τη Νότια Αφρική μέχρι την Κρήτη και την Νέα Υόρκη, από τον Πόντο μέχρι την Καλιφόρνια και την Ινδία, από την Αρμενία μέχρι…μέχρι τη Σελήνη.






Το μοναχικό ταξίδι

Όπως κάθε χρόνο η συναυλία αυτή είναι αφιερωμένη στον ντράμερ Κώστα Κουβίδη και σ όλα τα θύματα των τροχαίων εγκλημάτων που έχασαν την ζωή τους από τη βία των δερβίσηδων της ασφάλτου που υποθάλπτεται από μια αδιάφορη ή συνένοχη πολιτεία.

Σ αυτό το μοναχικό ταξίδι των θυμάτων και των οικογενειών τους η μουσική είναι ίσως η μόνη που μπορεί να αποδώσει σεβασμό και να μιλήσει στις καρδιές και στις ψυχές των ανθρώπων.

«Μετά τη σιωπή αυτό που είναι πιο κοντά στο να εκφράσει το ανέκφραστο είναι η μουσική» (Aldous Huxley).

Στη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε δυστυχώς για μια ακόμα φορά στη χώρα μας είχαμε αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που χάθηκαν από τροχαία. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η αύξηση αυτή στην Κρήτη με το σύγχρονο Μινώταυρο να κατασπαράζει ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων ανάμεσα στους οποίους και κάποιους ιδιαίτερα ταλαντούχους νέους Κρητικούς μουσικούς.

Στην επιλογή του μουσικού σχήματος που θα εμφανιστεί φέτος αυτό ήταν κάτι που μέτρησε ιδιαίτερα. Θα παίξουμε γι αυτούς, όπως αυτοί έπαιζαν για μας.

Και θα ξαναθυμήσουμε πως αυτό που συμβαίνει στους δρόμους δεν είναι παιγνίδι. Και πως δείκτης του πολιτισμού μιας χώρας είναι το πόσο σεβαστή και ασφαλής είναι η ζωή των ανθρώπων στο δρόμο

Τη συναυλία συνδιοργανώνουν οι:

Πολιτιστικός Σύλλογος Τυλίσου, You Are What U Do – Κώστας Κουβίδης, Δήμος Μαλεβιζίου, Αρχαιολογική Υπηρεσία Ηρακλείου

Αναβολή, τουλάχιστον μέχρι τις 5 Σεπτεμβρίου, πήρε η έναρξη του πρωταθλήματος της Super League.

Όπως αναμενόταν, ο Υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής αποφάσισε τη μη διεξαγωγή της 1ης αγωνιστικής για λόγους τεταμένου κλίματος και αυξημένης αντιπαλότητας.

Η σχετική ανακοίνωση αναφέρει:

Ο Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, κ. Σταύρος Κοντονής εφαρμόζοντας τις διατάξεις του Νόμου 4049/2012, με βάση τις εισηγήσεις του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας και της ΔΕΑΒ, υπέγραψε σήμερα απόφαση με την οποία αναβάλλεται τουλάχιστον μέχρι την 5η Σεπτεμβρίου 2016 η διεξαγωγή αγώνων ποδοσφαίρου του επαγγελματικού πρωταθλήματος της Superleague Ελλάδας, αγωνιστικής περιόδου 2016-2017.

Στις εισηγήσεις τους η Ελληνική Αστυνομία και η ΔΕΑΒ αναφέρουν ρητώς ότι «συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Νόμου που δικαιολογούν τη λήψη διοικητικών μέτρων, καθ΄ όσων θεωρείται ότι ανακύπτουν σοβαροί λόγοι προστασίας του δημοσίου συμφέροντος και εγείρονται ζητήματα πιθανολογούμενης διασάλευσης της δημόσιας τάξης και ασφάλειας και διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης.

Υπό τις παρούσες συνθήκες και ως την αποκατάσταση της ομαλότητας καθίσταται λίαν επικίνδυνη η διεξαγωγή ποδοσφαιρικών αγώνων σε όλες τις προγραμματισμένες επίσημες διοργανώσεις».

Στο «δια ταύτα» της υπουργικής απόφασης αναφέρεται:

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ

«Την αναβολή, τουλάχιστον μέχρι την 5η Σεπτεμβρίου 2016, της διεξαγωγής των αγώνων ποδοσφαίρου του επαγγελματικού πρωταθλήματος της Super League Ελλάδας, αγωνιστικής περιόδου 2016-2017, για τους λόγους που επικαλείται η Δ.Ε.Α.Β. και η Ε.Λ.Α.Σ., ήτοι την αυξημένη αντιπαλότητα και το εξόχως τεταμένο κλίμα, όπως έχει διαμορφωθεί το τελευταίο διάστημα, λίγο πριν από την έναρξη των ποδοσφαιρικών διοργανώσεων και ιδίως του πρωταθλήματος της Super League, μεταξύ της Ε.Π.Ο., της διοργανώτριας αρχής και σημαντικού αριθμού ομάδων, καθώς και της διάχυτης πεποίθησης του φίλαθλου κοινού περί αδιαφάνειας και μη ισονομίας ως προς τους όρους διεξαγωγής του πρωταθλήματος, γεγονός που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, καθόσον σφόδρα πιθανολογείται ότι η παραμικρή αφορμή μπορεί να πυροδοτήσει εκτεταμένες βίαιες συμπεριφορές».

Η απόφαση του κ. Κοντονή θα δημοσιευθεί εντός της ημέρας στο Φ.Ε.Κ



Την απόφασή του να παραιτηθεί από τη θέση του προέδρου της Super League, γνωστοποίησε μέσω ανακοίνωσης ο Γιώργος Στράτος.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

"Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη με την οποία με περιβάλλατε τις λίγες αυτές μέρες που διετέλεσα πρόεδρος της SUPER LEAGUE. Προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις, σ’ ένα πολύ δυσμενές όπως γνωρίζετε περιβάλλον, να φανώ αντάξιός της.

Η ομόφωνη εκλογή μου προέκυψε με την ανάληψη συγκεκριμένης δέσμευσης από μέρους της ομάδας την οποία έχω την τιμή να εκπροσωπώ και εμού προσωπικώς. Από τη στιγμή που ένα μέλος ήρε την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό μου, είμαι ηθικά υποχρεωμένος να τηρήσω τη δέσμευσή μας αυτή και να σας υποβάλλω την παραίτησή μου".

Εν τω μεταξύ, λίγα λεπτά πριν την παραίτηση του Γιώργου Στράτου είχε προηγηθεί ανακοίνωση από τον ιδιοκτήτη της Ξάνθης, Χρήστο Πανόπουλου, μέσω της οποίας ξεκαθαρίζει πως ο Στράτος παραιτήθηκε μετά από άρση της εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο του από τον Ολυμπιακό.

Η Ειδική Επιτροπή Διενέργειας του Διαγωνισμού, απέστειλε σήμερα στους εννέα υποψηφίους το ατομικό δελτίο συμμετοχής στη δημοπρασία, η οποία θα διεξαχθεί την Τρίτη 30 Αυγούστου 2016 στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, Φραγκούδη 11 και Αλ. Πάντου, Καλλιθέα.

Στη δημοπρασία συμμετέχουν εννέα υποψήφιοι, ενώ μετά το αποτέλεσμα θα ακολουθήσει έλεγχος του «πόθεν έσχες» προκειμένου να δικαιολογηθούν τα ποσά τα οποία θα κατατεθούν για την εξασφάλιση της άδειας.

Οι εννέα συμμετέχοντες είναι:

1.ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΝΤΟΤ ΚΟΜ ΑΝΩΝΥΜΗ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΟΧΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ (ΣΚΑΙ ΑΕ)
2. ΝΕΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ (NTV)
3. ΑΝΤΕΝΝΑ TV ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
4. ALPHA ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Α.Ε. (ALPHA)
5. ΙΩΑΝΝΗΣ-ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Χ. ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΚΑΛΥΨΗΣ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ (ΤΠΚ μ.α.ε.)
6. ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ Α.Ε. (E RADIO-TV)
7. ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΙΑ (ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ ΜΜΕ ΑΕ)
8. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ ΠΑΡΟΧΟΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ (ITV CP)
9. DIMERA MEDIA INVESTMENTS LIMITED.

«Η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας θα συνεχίσει να υπηρετεί τον θεσμικό της ρόλο με στόχο την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος. Η ΓΓ Ενημέρωσης και Επικοινωνίας δεν συμμετέχει σε παιχνίδια δημιουργίας εντυπώσεων και λογοδοτεί μόνο στους πολίτες. Υπενθυμίζουμε δε ότι ανεβάζει στην Διαύγεια όλες τις διοικητικές πράξεις και αποφάσεις που λαμβάνει», αναφέρει σε δήλωσή του ο Γενικός Γραμματέας Ενημέρωσης Λευτέρης Κρέτσος.

«Τα μυθεύματα, οι εικασίες, τα αυθαίρετα συμπεράσματα, οι περισπούδαστες ασχετοσύνες και τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας αποδεικνύουν απλώς ότι κάποιοι έχουν αποφασίσει να παραχαράξουν την αλήθεια, με στόχο την μη διεξαγωγή του διαγωνισμού αλλά και την συστηματική παραπλάνηση των πολιτών», σημειώνει και προσθέτει: «Η προσπάθεια της κυβέρνησης αφορά στη χορήγηση νομίμων τηλεοπτικών αδειών ύστερα από 27 χρόνια ανομίας και παραβίασης βασικών αρχών του κράτους δικαίου. Σε αυτήν την κατεύθυνση συνεχίζουμε και ο διαγωνισμός θα ολοκληρωθεί σε λίγες ημέρες με επιτυχία και με απόλυτη διαφάνεια. Αυτό θα πρέπει να το πάρουν απόφαση όσοι υπερασπίζονται ακόμη την ανομία στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Τα ψέματα τελείωσαν».





πηγή ΑΠΕ

Νέα επίθεση σημειώθηκε εναντίον αστυνομικού τμήματος στην πόλη Elazig την νοτιοανατολικής Τουρκίας. Έξι νεκροί και πάνω από 200 τραυματίες είναι ο απολογισμός του νέου περιστατικού, που σημειώνεται λίγες μόλις ώρες από την αιματηρή επίθεση επίσης κατά αστυνομικού τμήματος στην πόλη Βαν.
Το πρακτορείο ειδήσεων Dogan μετέδωσε ότι την επίθεση αυτή πραγματοποίησαν μέλη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) στις 09:20 τοπική ώρα (και ώρα Ελλάδος) και πρόσθεσε ότι έχει προκληθεί εκτεταμένη ζημιά στην πρόσοψη του αστυνομικού τμήματος.

Ωστόσο ακόμη καμία οργάνωση δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για την επίθεση αυτή, η οποία σημειώθηκε μερικές ώρες έπειτα από άλλη επίθεση με παγιδευμένο αυτοκίνητο στο Βαν και πάλι σε αστυνομικό τμήμα

Και στις δύο περιπτώσεις οι επιθέσεις έγιναν με παγιδευμένα αυτοκίνητα.

Στην επίθεση στην Βαν σκοτώθηκαν επίσης 3 πολίτες που βρίσκονταν στο σημείο και τραυματίστηκαν άλλοι 40.

Μετά την επίθεση, οι αστυνομικοί συνέλαβαν ένα άτομο που ήταν τραυματισμένο και θεωρείται ότι οδήγησε το παγιδευμένο αυτοκίνητο μπροστά από το αστυνομικό τμήμα.




πηγές ΑΠΕ, tvxs

Η ελληνική κοινωνία, στη μεγάλη της πλειονότητα, με την «είσοδο» του Σεπτεμβρίου, θα βρεθεί ξανά εγκλωβισμένη, ασφυκτικά, στο οικονομικά θανατηφόρο «τρίγωνο» των χρεών, των φόρων και των κόκκινων δανείων. Οι χοροί και τα επικοινωνιακά τρικ του πρωθυπουργού και των υπουργών του τελειώνουν. Όμως, ο «Γολγοθάς» για τους περισσότερους Έλληνες πολίτες θα συνεχιστεί και μάλιστα με εξοντωτικούς ρυθμούς.

Από το Σεπτέμβριο μέχρι και τις αρχές του 2017 οι φορολογούμενοι θα κληθούν να καταβάλλουν φόρους ύψους 23,3 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου 2,5 δισ. ευρώ σε φόρους περισσότερα σε σχέση με το 2015. Σε μηνιαία βάση, οι πολίτες πρέπει να αποδίδουν κατά μέσο όρο φόρους της τάξης των 4,6 δισ. ευρώ, μεταξύ άλλων, λόγω του φόρου εισοδήματος, του ΕΝΦΙΑ και των τελών κυκλοφορίας.

Οι νέες, εξοντωτικές και μεγαλύτερες σε σχέση με το 2015 επιβαρύνσεις από τους φόρους έρχονται τη στιγμή που το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών έχει μειωθεί ακόμη περισσότερο. Η κατάσταση θα γίνει με μαθηματική ακρίβεια ακόμη χειρότερη αφού ήδη έχουν νομοθετηθεί επιπλέον μέτρα «κουρέματος» του εισοδήματος από τον Ιανουάριο του 2017 (όπως της επιβολής τέλους σταθερής τηλεφωνίας, πρόσθετων φόρων στην κατανάλωση, αύξηση του ΕΦΚ αμόλυβδης βενζίνης, του υγραερίου και του πετρελαίου εσωτερικής καύσης).

Επίσης, από το Σεπτέμβριο η ελληνική κοινωνία θα νιώσει πιο έντονα από ποτέ το επερχόμενο «τσουνάμι» κατασχέσεων λόγω των οφειλών προς το δημόσιο και των κόκκινων δανείων. Ηδη, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές ξεπερνούν τα 215 δισ. ευρώ και από τη Γενική Γραμματεία Εσόδων δίνονται, καθημερινά, με ηλεκτρονικό τρόπο, κατά μέσο όρο, πάνω από 1.200 εντολές κατάσχεσης τραπεζικών λογαριασμών, ενώ από το Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών αποστέλλονται περίπου 600 κατασχετήρια κάθε ημέρα!

Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι το 3^ο μνημόνιο δεν βγαίνει! Η συνέχιση της εξοντωτικής, «φορό – ληστρικής» πολιτικής θα οδηγήσει ακόμη μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού στην απόλυτη φτώχεια.

Μόνη λύση είναι η κατάργηση των μνημονίων, η διαγραφή του δημόσιου χρέους, η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, η σεισάχθεια των ιδιωτικών χρεών για τις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες με όρους Δικαιοσύνης και η διαμόρφωση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου για την επανεκκίνηση της οικονομίας προς όφελος του ελληνικού λαού.

Η ΛΑ.Ε. καλεί τον κόσμο της εργασίας, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους νέους, τις νέες και τα άτομα των «παραγωγικών» ηλικιών που δέχονται καθημερινά τα «θανάσιμα» χτυπήματα από την κρίση και τα μνημόνια, να διαμορφώσουν ένα μεγάλο μέτωπο ανατροπής των ασκούμενων πολιτικών συνεχούς «κουρέματος» του βιοτικού επιπέδου της ελληνικής κοινωνίας. Η σύγκρουση με το ελληνικό και ευρωπαϊκό κατεστημένο των πλουτοκρατών αποτελεί μονόδρομο.

Ο θάνατος του Σωτήρη Δημητρίου αποτελεί μια σημαντική απώλεια για τον πνευματικό κόσμο της χώρας. Ο Σ. Δημητρίου εξέφρασε τους αγώνες μιας ηρωικής εποχής, αφού ως άνθρωπος της Αριστεράς συνδύασε ιδανικά την κοινωνική δράση με την παραγωγή πνευματικού έργου.

Ο Σωτήρης Δημητρίου «έφυγε» σε ηλικία 91 ετών στις 15 Αυγούστου. Υπήρξε αντιστασιακός, φυλακίστηκε τον Ιούλιο του 1944 και έζησε στην περίοδο της Χούντας την εξορία στη Μακρόνησο. Ήταν πολιτικός μηχανικός και ανθρωπολόγος, σύντροφος της σκηνοθέτιδας Αλίντας Δημητρίου και συγγραφέας πολλών δοκιμιακών βιβλίων και άρθρων σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους.

Η ΛΑ.Ε. εκφράζει τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του Σωτήρη Δημητρίου.

Σε  ένα  του  βιβλίο  ο  μεγάλος  κοινωνιολόγος  Ιβάν  Ίλιτς  χαρακτηρίζει  με  μία  δόση  υπερβολής  το  ποδήλατο  ως  το  μέσον  με  το  οποίο  φθάνει  κανείς  στον  σοσιαλισμό. Εκεί  αναλύεται  η  κοινωνική  σημασία  της  ταχύτητας  μετάβασης  από  έναν  τόπο  σε  έναν  άλλο  και  με  παραστατικό  τρόπο  αντιπαρατίθεται  η  αδιέξοδη  χρήση  του  αυτοκινήτου  σε  μία  πόλη, εν  αντιθέσει  με  την  λειτουργική  και  οργανική  σύνδεση  του  ανθρώπου  με  το  ποδήλατο. Εδώ  καταδεικνύεται  ότι  το  ποδήλατο   στην  πράξη  υπερέχει  ακόμη  και  στην  ταχύτητα  αλλά  και  μέσα  από  το  ποδήλατο  αποδίδεται  ο  δέων  σεβασμός  στην  πόλη.

  Στη  χώρα  μας  μόλις  τα  τελευταία  χρόνια  παρατηρείται  αύξηση  της  κίνησης  με  ποδήλατο, ενώ  σε  άλλες  ευρωπαϊκές  χώρες  με  δεσπόζουσες  την  Δανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γερμανία , Γαλλία  και  Ιταλία  η  κίνηση  με  ποδήλατο  καλύπτει  από  το  20%  έως  το  40% των  μετακινήσεων  στην  πόλη. Η  κουλτούρα  του  ποδηλάτου  έφθασε  ευτυχώς  και  στην  Ελλάδα  με  κύριους  πρωταγωνιστές  τους  νέους  σε  ηλικία  και  δευτερευόντως  τους  μεσήλικες. Απέχουμε  ωστόσο  πολύ  μέχρι  να  φθάσουμε  το  επίπεδο  των  προαναφερθεισών  χωρών. Στην  ποδηλατική  κίνηση  στην  Ελλάδα  οπωσδήποτε  έπαιξε  ρόλο  και  η  δεινή  οικονομική  κρίση  με  τις  υψηλές  ακόμη  και  σήμερα  τιμές  της  βενζίνης  και  του  πετρελαίου.

 Τα  οφέλη  από  την  ποδηλασία  δεν  περιορίζονται  μόνο  στον  οικονομικό  τομέα, αφού  το  "καύσιμο" του  ποδηλάτου  δεν  είναι  άλλο  από  τα  πόδια  μας, αλλά  επεκτείνονται  σε  πολλούς  άλλους  τομείς  της  ζωής  μας. Με  την  ποδηλασία  δεν  μολύνουμε  το  περιβάλλον, δεν  δημιουργούμε  θόρυβο, ασκούμαστε  με  ιδανικό  τρόπο  τόσο  στα  πόδια  όσο  και  στους  μύς  των  χεριών  και  της  μέσης. Θα  πρέπει  επίσης  να  προσθέσουμε  ότι  ωφελείται  πολλαπλά  και  η  λειτουργία  της  καρδιάς .Παράλληλα  ο  ποδηλάτης  αισθάνεται  μία  ψυχική  ευφορία  ποδηλατώντας, πράγμα  που  του  τονώνει  την  αισιοδοξία. Επίσης  πρέπει  να  σημειώσουμε  ότι  ο  χώρος  που  καταλαμβάνει  ένα  ποδήλατο  είναι  ελάχιστος  σε  σχέση  με  το  αυτοκίνητο. Ακόμη  και  τα  προβλήματα  ενδεχομένων  επισκευών  λύονται  συνήθως  πανεύκολα  και  χωρίς  μεγάλη  δαπάνη. Έχει  παρατηρηθεί  ότι  σε  περίπτωση  μποτιλιαρίσματος  σε  μία  λεωφόρο  ο  χρόνος  μετάβασης  με  τα  συμβατικά  μέσα  μεταφοράς  είναι  πολύ  μεγαλύτερος  σε  σχέση  με  το  ευέλικτο  και  μικρό  σε  μέγεθος  θαυματουργό  μέσο  που  λέγεται  "ποδήλατο".

 Όμως  οι  κίνδυνοι  που  διατρέχει  ένας  ποδηλάτης  και  δή  στη  χώρα  μας  με  την  χαμηλού  επιπέδου  οδηγική  συνείδηση, είναι  σημαντικοί  και  γι' αυτό  κάθε  άνθρωπος  που  επιβαίνει  σε  ποδήλατο  πρέπει  να  τηρεί  βασικούς  κανόνες  παθητικής  ασφάλειας , δηλαδή : Χρήση  κράνους, καθρέπτη  κυρίως  στα  αριστερά  του  τιμονιού, κατάλληλα  παπούτσια, αντανακλαστικό  γιλέκο  για  την  νυκτερινή  κίνηση, φώτα  μεγάλης  έντασης  πίσω  και  εμπρός   και  κουδούνι  ή  κόρνα. Παράλληλα  θα  πρέπει  να  κινείται  στο  δεξιό  τμήμα  του  οδοστρώματος, να  δείχνει  με  το  χέρι  του  την  κατεύθυνση  στην  οποία  πρόκειται  να  στρίψει, να  σταματά  στον  ερυθρό  σηματοδότη   και  γενικότερα  να  τηρεί  τους  κανόνες  του  ΚΟΚ.

  Το  ποδήλατο  βέβαια  δεν  περιορίζεται  μόνο  στην  πόλη. Η  μαγεία  μιάς  ποδηλατικής   διαδρομής  σε  ένα  δάσος , δίπλα  σε  ένα  ποτάμι  ή  σε  ένα  λιβάδι  και  γενικότερα  στην  εξοχή  δεν  μπορεί  να  συγκριθεί  με  καμία  άλλου  είδους  μεταφορική  εμπειρία. Γι' αυτό  κάθε  ποδηλάτης  που  σέβεται  τον  εαυτό  του  και  την  φύση  θα  πρέπει  να  επιχειρεί  και  εξορμήσεις  πέραν  των  ορίων  της  πόλης  με  την  ανάλογη  προσοχή  που  απαιτείται  και  σ' αυτήν  την  περίπτωση.

 Πρέπει  να  κατανοήσουμε  ότι  διαδίδοντας  την  ανάγκη  χρήσης  του  ποδηλάτου, θα  συντελέσουμε  στην  διαμόρφωση  ενός  άλλου  είδους  πολίτη. Όταν  μειώσουμε  την  χρήση  του  αυτοκινήτου  στις  απολύτως  αναγκαίες  μεταφορές  και  μεταβαίνουμε  ακόμη  και  στην  εργασία  μας  με  το  ποδήλατο, δεν  θα  αλλάξει  μόνο  η  πόλη , στην  οποία  ζούμε  και  αναπνέουμε, αλλά  θα  προκύψει  και  ένα  άλλο  είδος  ανθρώπου. Εκείνου  που  σέβεται  τον  διπλανό  του, που  αποβάλλει  την  υπεροψία  που  του  δημιουργεί  η  οδήγηση  του  αυτοκινήτου, που  αισθάνεται  την  πόλη  ή  την  εξοχή  πολύ  πιό  κοντά  του  απ' όσο  μέσα  στην  λαμαρίνα  του  κλουβιού  που  λέγεται  "αυτοκίνητο". Είναι  ενθαρρυντικό  ότι  πολλαπλασιάζονται  οι  ποδηλατικοί  σύλλογοι  που  δεν  περιορίζονται  στο  αθλητικό  ποδήλατο  αλλά  ενισχύουν  και  την  γενικότερη  φιλοσοφία  της  ποδηλασίας. Με  μεγάλη  ικανοποίηση  από  τους  ποδηλάτες  έγινε  γνωστό  ότι  πρόσφατα  έχει  συσταθεί  και  μικρή  εταιρεία  Courier  που  μοιράζει  αλληλογραφία  και  δέματα  με  ποδήλατα.

 Συμπερασματικά  μπορούμε  να  πούμε  ότι  το  ποδήλατο  είναι  το  κατ' εξοχήν  μέσο, που  έχει  επινοηθεί  να  λειτουργεί  σύμφωνα  με  το  ανθρώπινο  μέτρο. Το  μέσο  μεταφοράς  που  θα  σώσει  τις  πόλεις  και  την  φύση.

Ι.Ζ.