Σοκ και φρίκη προκαλεί η αποκάλυψη ενός αποτρόπαιου περιστατικού κακοποίησης και βασανιστικού θανάτου ζώων στη Σέριφο, όπου 27 πρόβατα βρέθηκαν νεκρά και στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο μέσα σε κλειδωμένο εκκλησάκι, χωρίς τροφή και νερό.
Το τραγικό γεγονός έγινε γνωστό μέσα από ανάρτηση της Γερόντισσας Ανθοδόχης, η οποία περιγράφει πως άγνωστοι δράστες έκλεισαν τα ζώα σε μια μικρή αποθήκη του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδας, στην περιοχή Φάρος – Μέσα Ακρωτήρι, αφαιρώντας μάλιστα τα βαρέλια που περιείχαν το νερό τους.
«Σε ένα φαινομενικά ήρεμο νησί εν έτει 2025, όπου οι φιλοζωικές οργανώσεις παλεύουν για την προστασία των ζώων, κάποιοι επιτήδειοι διέπραξαν ένα έγκλημα χωρίς προηγούμενο», αναφέρει χαρακτηριστικά η Γερόντισσα.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!
Η ανάρτηση συνοδεύεται από εικόνες που προκαλούν σοκ, δείχνοντας τα άτυχα ζώα νεκρά μέσα στον χώρο, ο οποίος φέρεται να ήταν κλειδωμένος επί ημέρες, χωρίς δυνατότητα διαφυγής ή επιβίωσης. Η κατάσταση των ζώων δείχνει βασανιστικό θάνατο από ασφυξία, δίψα και θερμοπληξία.
Ζημιές και βεβήλωση στον ναό
Εκτός από τη φρικτή κακοποίηση των ζώων, αναφέρονται εκτεταμένες ζημιές στον Ναό της Αγίας Τριάδας: σπασμένα παράθυρα και πόρτες, αλλά και βεβήλωση του κελιού της μακαριστής Γερόντισσας Ανθούσας, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερη αγανάκτηση στην τοπική κοινωνία.
Η Γερόντισσα Ανθοδόχη κάνει λόγο για «αθεοφόβους» και καλεί σε πνευματική εγρήγορση, εκφράζοντας την ελπίδα να αποδοθεί δικαιοσύνη, αλλά και τη χριστιανική συγχώρεση:
«Ο Θεός να ελεήσει όσους το έκαναν».
Έρευνες ζητούν οι κάτοικοι – Παρέμβαση αναμένεται
Το περιστατικό έχει προκαλέσει οργή σε κατοίκους και φιλοζωικές οργανώσεις, που ζητούν άμεση παρέμβαση των Αρχών για τη διερεύνηση της υπόθεσης και την εξιχνίαση των δραστών.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!
Οι πολίτες ζητούν να ληφθούν μέτρα για την προστασία των ζώων, αλλά και για την ασφάλεια των ιερών χώρων, σε ένα νησί που μέχρι πρότινος θεωρούνταν πρότυπο ηρεμίας και φιλοξενίας.
*Φωτογραφίες Facebook Η μαγική Σέριφος των 4 εποχών
Ακόμα μία επένδυση έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των τουριστικών μονάδων που σχεδιάζονται ή κατασκευάζονται ήδη αυτήν την περίοδο ανεξαρτήτως των συνεπειών του υπερτουρισμού, αυτή τη φορά σε περιοχή Natura. Πρόκειται για την ανέγερση ενός υπόσκαφου ξενοδοχείου με τελεφερίκ στη Σέριφο, στην περιοχή Γάνεμα, πλησίον της ομώνυμης παραλίας.
Με βάση τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) του έργου, τo νέο υπόσκαφο ξενοδοχείο θα κατασκευαστεί στην περιοχή Γάνεμα του Δήμου Σερίφου σε ιδιόκτητη έκταση 20.186 τετραγωνικών μέτρων σε θέση εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμού και θα είναι συνολικής δυναμικότητας 31 δωματίων και 93 κλινών με πισίνες και υπαίθριους χώρους αναψυχής. Η συνολική κάλυψη θα αντιστοιχεί σε 1.473 τ.μ. και η δόμηση σε 1.448 τ.μ.
Δέκα κτίρια με πισίνες
Μακέτα του ξενοδοχείου, όπως θα είναι όταν οικοδομηθεί
Το τεσσάρων αστέρων ξενοδοχείο θα αποτελείται από 10 κτίρια, εκ των οποίων το πρώτο θα αποτελεί το κεντρικό κτίριο υποδοχής με την κοινόχρηστη πισίνα και τους χώρους εστίασης, ενώ στα υπόλοιπα 9 κτίρια οργανώνονται τα 31 δωμάτια με ιδιωτικές πισίνες. Για την εξυπηρέτηση της πρόσβασης στις επιμέρους εγκαταστάσεις προβλέπεται η κατασκευή επίγειου τελεφερίκ που θα έχει αφετηρία το κεντρικό κτίριο και θα καταλήγει στην απόληξη του ξενοδοχειακού συγκροτήματος στο νοοτιοανατολικό τμήμα του ακινήτου. Το όριο του ακινήτου θα απέχει περίπου 30 μέτρα από τη θάλασσα, αλλά η χωροθέτηση των κτιρίων θα γίνει σε απόσταση 100 μέτρων από την οριογραμμή του αιγιαλού, όπως επιβάλλουν οι ισχύοντες πολεοδομικοί κανονισμοί. Φορέας της επένδυσης είναι η «Serifos Village IKE», εταιρεία η οποία συνδέεται με τον Χρυσόστομο Μαυρόπουλο, γνωστό από τις δραστηριότητές του στον τομέα των τροφίμων.
Η υδροδότηση της μονάδας θα γίνεται από το δημοτικό δίκτυο ύδρευσης. Εκτιμάται ότι οι ανάγκες σε νερό θα ανέρχονται σε 41,55 κυβικά μέτρα τη μέρα, εκ των οποίων τα 32,55 αφορούν τις ανάγκες ύδρευσης και τα 9 την άρδευση των χώρων πρασίνου. Ωστόσο, επιπλέον ποσότητες νερού θα απαιτούνται για τις πισίνες του ξενοδοχείου στην έναρξη της τουριστικής περιόδου ή, εφόσον χρειαστεί, για την ανανέωση του νερού τους, όπως αναφέρεται στη μελέτη. Σε κάθε δωμάτιο θα υπάρχει πισίνα βάθους 1,20 έως 1,30 μέτρων, ενώ η κοινόχρηστη πισίνα έχει εμβαδόν 126 τετραγωνικών μέτρων. Ετσι ο συνολικός όγκος νερού για τις πισίνες που θα διαθέτει το ξενοδοχείο θα ανέρχεται σε 838 κυβικά μέτρα.
H θέση του έργου εμπίπτει στην προστατευόμενη περιοχή του δικτύου Natura 2000 και συγκεκριμένα είναι εντός Ειδικής Ζώνη Διατήρησης (ΕΖΔ) που έχει έκταση 4.753,5 εκτάρια. Επίσης η θαλάσσια περιοχή σε απόσταση περίπου 30 μέτρων βορειοδυτικά από το όριο του γηπέδου ανήκει στην περιοχή Natura 2000 «Σέριφος: Παράκτια Ζώνη και Νησίδες Σεριφοπούλα, Πιπέρι και Βοάς», η οποία αποτελεί Ζώνη Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ). Εμπίπτει ακόμα στα όρια της Σημαντικής Περιοχής για τα Πτηνά (ΣΠΠ).
Η οικολογική αξία της περιοχής αυτής έγκειται στον ασυνήθιστο συνδυασμό γεωμορφολογικών και υδρογεωλογικών χαρακτηριστικών που έχει ως αποτέλεσμα την παρουσία 15 διαφορετικών οικοτόπων σε μικρή σχετικά έκταση. Υπάρχει αρκετά πλούσια πανίδα και αξίζει να σημειωθεί ιδίως η παρουσία διαφόρων ειδών αμφίβιων και ερπετών χρηζόντων απολύτου προστασίας, τρία μάλιστα εξ αυτών είναι απειλούμενα (αβλέφαρος, κυρτοδάκτυλος και κυβόφιδο). Σύμφωνα δε με τη Μελέτη Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης που έχει εκπονηθεί για την περιοχή του έργου, εκεί καταγράφονται συνολικά 6 φυσικοί τύποι οικοτόπων, 4 κοινοτικού και 2 εθνικού ενδιαφέροντος.
Σημειώνεται πως με απόφαση του τότε υπουργού Αιγαίου Νίκου Σηφουνάκη το 2000 η Σέριφος χαρακτηρίστηκε στο σύνολό της τοπίο ιδιαίτερου κάλλους με σκοπό την προστασία και ανάδειξη του φυσικού, ιστορικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, όπως και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της. Η ΜΠΕ ισχυρίζεται ότι «η σημασία της διατήρησης του τοπίου έχει ληφθεί υπόψη στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του έργου, στον οποίο σημαντική παράμετρος αποτελεί η ενσωμάτωσή του στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον».
Περιοχή-κλειδί
Το σχεδιαζόμενο ξενοδοχείο στη Σέριφο, που θα λειτουργεί εποχικά μόλις για 5 μήνες τον χρόνο (Μάιο-Σεπτέμβριο), θα βρίσκεται πλησίον των παραλιών Γάνεμα, Κουταλάς και Βάγια και θα προστεθεί σε ένα νησί στο οποίο καταγράφεται πλήθος ξενοδοχειακών μονάδων τριών έως πέντε αστέρων (κυρίως 4 και 3 αστέρων). Η πλειονότητα των ξενοδοχειακών μονάδων εντοπίζεται στους οικισμούς Λιβάδι και Λιβαδάκι καθώς και στη Χώρα (Σέριφο). Εντός της περιοχής που θα κατασκευαστεί το ξενοδοχείο και σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου από τη θέση του υπάρχουν σήμερα ακόμα 5 ξενοδοχειακές μονάδες και ενοικιαζόμενες κατοικίες.
Εντούτοις, παρά την εικόνα αυτή, η ΜΠΕ του έργου ισχυρίζεται ότι «η ευρύτερη περιοχή δεν αντιμετωπίζει, έως σήμερα, προβλήματα αρνητικής σωρευτικής δράσης, καθώς όλες οι μονάδες είναι χαμηλής δυναμικότητας, σε διάσπαρτες ενότητες». Και όπως σημειώνεται σε αυτήν, «στην ευρύτερη περιοχή των Κυκλάδων υπάρχει αυξημένη ζήτηση για υψηλής ποιότητας ξενοδοχειακά καταλύματα. Ειδικά κατά τους θερινούς μήνες το Αιγαίο κατακλύζεται από τουρίστες, οι ανάγκες των οποίων σε υποδομές διαμονής σήμερα εξυπηρετούνται οριακά. Αναγνωρίζοντας την ανάγκη αυτή της αγοράς και τις αυξημένες απαιτήσεις των επισκεπτών για υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, προέκυψε η προτεινόμενη επένδυση».
«Τα νησιά μας δεν αντέχουν άλλες αλλοιώσεις, πόσο μάλλον μέσα σε περιοχές Natura. Η αλλοίωση του κόλπου στο Γάνεμα θα είναι τεράστια και μη αναστρέψιμη. Καλούμε σε συμμετοχή στη δημόσια διαβούλευση που λήγει στις 22/4/2024 στο Ηλεκτρονικό Περιβαλλοντικό Μητρώο, όπου είναι διαθέσιμη για ανάγνωση η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και μπορεί ο κάθε πολίτης να εκφράσει τις ενστάσεις του» αναφέρει η Κίνηση για την Προστασία των Νησίδων.
«Χτίζουμε την υποδομή που θα μπορεί να φιλοξενήσει και να διδάξει το Ζεν για το μέλλον. Και να διατηρηθεί αυτή η υποδομή, να είναι άρτια, αυτόνομη, ώστε να μπορεί να περάσει τις διδασκαλίες κατά τα ειωθότα, όπως και στην Ιαπωνία, εκεί όπου βρίσκονται η ρίζα, το δέντρο και η αναφορά μας».
Ετσι περιγράφει στην «Κ» ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος, ηγούμενος του Ζεν μοναχισμού, επιχειρηματίας στα ναυτιλιακά και στο real estate, το πρώτο μοναστήρι Ζεν που ολοκληρώνεται στην Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή, αλλά και τον πρώτο αντίστοιχο ναό. Το μοναστήρι είναι σχεδόν έτοιμο στη Σέριφο, στο Καλό Αμπέλι, ενώ ο ναός κατασκευάζεται και αποπερατώνεται στον Κεραμεικό, στην οδό Αγησιλάου 76.
Μία παράδοση που εδράζεται περίπου 600 π.Χ., προέρχεται από τον Βούδα και αποτελεί πρακτική παρά θρησκεία ή δόγμα, σε λίγους μήνες θα έχει τους χώρους που συναντά κανείς στην Ιαπωνία, όπου εμφανίστηκε τον 13ο αιώνα. Στη χώρα της Απω Ανατολής απαντούν οι πρώτες ρίζες του Ζεν και ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος, εδώ και περίπου μία εικοσαετία, την επισκέπτεται δύο φορές τον χρόνο για να εμβαθύνει στις αρχές του Ζεν και να συνομιλεί με τους δασκάλους του.
Το μοναστήρι θα έχει 10 κελιά, που προορίζονται για τους μοναχούς, τους μόνιμους, ή για μακροχρόνια ασκούμενους, ας πούμε, διαμένοντες. Πρόκειται για μικρά δωμάτια με κοινόχρηστα μπάνια και μεγάλη κουζίνα.
Ο ηγούμενος και επιχειρηματίας χρηματοδοτεί την κατασκευή των δύο κέντρων, τα οποία, όπως λέει ο ίδιος, θα φτάσουν να αυτοχρηματοδοτούνται, να μην εξαρτώνται από κανέναν, αλλά και να αφήνουν μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Το μοναστήρι, μάλιστα, «θα έχει 10 κελιά, που προορίζονται για τους μοναχούς, τους μόνιμους, ή για μακροχρόνια ασκούμενους, ας πούμε, διαμένοντες. Πρόκειται για μικρά δωμάτια με κοινόχρηστα μπάνια και μεγάλη κουζίνα. Ταυτόχρονα, το μοναστήρι θα μπορεί να φιλοξενήσει άλλα περίπου 30 άτομα, σε εκτός του μοναστηριού δωμάτια. Ο αριθμός αυτός επελέγη βάσει των ατόμων που μπορεί να εξυπηρετήσει ένας δάσκαλος», λέει ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος ή Τζίχο –δηλαδή αυτός που μεταδίδει τη βασική διδασκαλία του Ζεν–, όπως τον έχει ονομάσει ο δάσκαλός του στην Ιαπωνία.
Στη συνομιλία μας, σε ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίριο στην Πλάκα, ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος, Ζεν βουδιστής ο ίδιος, μοιάζει, όπως είναι φυσικό, να έχει απορροφήσει πλήρως την ιαπωνική διδασκαλία. Με ήσυχο και στοχευμένο λόγο, με τη σιγουριά της εσωτερικής σιωπής και της απόλυτης ένωσης με το τώρα, ο Ζεν ηγούμενος δεν θεωρεί ότι η κοσμική ζωή έρχεται σε πλήρη αντίθεση –ή ρήξη– με τη σιωπή και την ταύτιση με τη φύση και τον κόσμο που διδάσκει η πρακτική που έχει ασπαστεί.
Στην ερώτηση πώς συνδυάζεται, τελικά, ο εαυτός του επιχειρηματία με τον ηγούμενο, ο ίδιος απαντά ότι μία βασική αρχή του Ζεν είναι η εκμάθηση της διδασκαλίας και της πρακτικής του σε μοναστήρια και η επιστροφή του ατόμου –του μοναχού εν προκειμένω– στην κοσμική ζωή ώστε να διαδώσει αυτές τις αρχές.
Και πώς επηρεάζει το Ζεν μία, ας πούμε, εντελώς τεχνοκρατική συνεδρίαση ενός διοικητικού συμβουλίου, το οποίο πρέπει να λάβει σοβαρές οικονομικές ή άλλες αποφάσεις; «Εκεί ειδικά χρειάζεται η επίγνωση της ένωσης με τον κόσμο, η παραμονή στο τώρα, στο να μην είσαι αλλού, να μη διασπάται ο νους σου σε διάφορα άλλα ζητήματα που δεν είναι της παρούσης. Και, μάλιστα, το Ζεν βοηθάει στο να ξεπεράσουμε τη δομική λειτουργία του ανθρώπινου νου που είναι δυαδική, που διακρίνει τα πράγματα σε καλό και κακό, σωστό και λάθος», λέει ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος. «Στη δουλειά, το Ζεν βοηθάει να καταρριφθεί η λογική “εργοδότης-υπάλληλος”, όπου ο ένας, για παράδειγμα, αναζητεί τρόπους να εκμεταλλευτεί την εργασία σου και ο άλλος να αποφύγει τη δουλειά. Το Ζεν διδάσκει το ανοιχτό μυαλό και τη σύνθεση. Να βλέπεις τον άλλον με τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του, προσπαθώντας να καλλιεργήσεις τις πρώτες και να μειώσεις τις δεύτερες».
Και πώς επηρεάζει το Ζεν μία, ας πούμε, εντελώς τεχνοκρατική συνεδρίαση ενός διοικητικού συμβουλίου; «Εκεί ειδικά χρειάζεται η επίγνωση της ένωσης με τον κόσμο, η παραμονή στο τώρα, στο να μην είσαι αλλού», λέει ο Ζεν ηγούμενος.
Το ερώτημα είναι, λοιπόν, πώς φτάνει κανείς σε μία τέτοια θεώρηση της ζωής, των ανθρώπων και της φύσης αν αποφασίσει να ασπαστεί τη Ζεν πρακτική. Ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος παραπέμπει σε μία τυπική ημέρα στο μοναστήρι της Σερίφου.
«Μία τυπική ημέρα για τους μοναχούς και τους μακροχρόνια ασκούμενους έχει έγερση στις 4 το πρωί. Στις 4.20 χτυπάει η καμπάνα για το ζαζέν, τα λεγόμενα καθίσματα, που αποτελούν τη βασική πρακτική της Ζεν διδασκαλίας, που θα κρατούν ως τις 5. Αμέσως ξεκινά η πρωινή λειτουργία, όπου περιλαμβάνει ψαλμούς από τις βουδιστικές σούτρες, όπου άλλες διαβάζονται τις μονές ημέρες και άλλες τις ζυγές. Από τις 6 έως τις 6.45 γίνεται καθαρισμός του ναού, ενώ 7 με 7.30 είναι η ώρα του πρωινού, που περιλαμβάνει κάτι σαν πόριτζ ρυζιού με καβουρδισμένο σουσάμι και αλάτι, για να του δώσει λίγη γεύση, μία πίκλα, ένα ραπανάκι. Ολα όσα περιγράφω μέχρι στιγμής γίνονται στην απόλυτη σιωπή, πλην της στιγμής του ψαλμού μίας σούτρας διά της οποίας εκφράζεται η ευγνωμοσύνη για το φαγητό της ημέρας και εξηγείται ο τρόπος με τον οποίο αυτό έχει προέλθει, ο κόπος που απαιτείται για να φτάσει η τροφή στο τραπέζι. Είναι ένα μέσον να κατανοηθεί τι σημαίνει επίγνωση της πραγματικότητας. Σε κάθε γεύμα υπενθυμίζεται τρόπον τινά ότι πρέπει να παραγάγουμε αυτό που έχουμε καταναλώσει, αφήνοντας μηδενικό αποτύπωμα στο περιβάλλον».
Αφού ολοκληρωθεί το πρωινό, γίνεται διάλειμμα από τις 7.30 ως τις 8.20. Από εκείνη την ώρα και έως τις 11 το πρωί ανατίθενται οι εργασίες, αφού έχει σημάνει η καμπάνα για τη συγκέντρωση των μοναχών και των ασκουμένων. Στο μοναστήρι της Σερίφου, σε χιλιόμετρα από πεζούλες και ξερολιθιές, θα καλλιεργούνται από τους διαμένοντες σχεδόν όλα όσα εκείνοι θα καταναλώνουν. Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών και έως τις 11.30 θα γίνεται διάλειμμα για ξεκούραση για όσους έχουν συμμετάσχει στις εργασίες στο χωράφι ή αλλού. Αμέσως μετά, είναι η ώρα του μεσημεριανού, που αποτελείται από ένα πλούσιο γεύμα, που ενισχύει τις δυνάμεις των μοναχών: ρύζι, σούπα, ραπανάκι, συν δύο πιάτα δυνατά και εύγευστα. Και πάλι όλα στη σιωπή. «Τα πάντα στη σιωπή. Ετσι είναι δομημένος ο τρόπος ζωής στο Ζεν μοναστήρι, ώστε θες δεν θες να επανέλθεις στο τώρα. Οταν ξεχορταριάζεις, πρέπει να γίνεις ένα με το χορτάρι. Δεν μιλάς με τον διπλανό σου περί ανέμων και υδάτων. Και μπορεί να φαίνεται αφελές και μάταιο, αλλά εμείς στην Ιαπωνία μπορεί να βγάζουμε το χορτάρι από τους αρμούς ενός ατελείωτου πέτρινου τοίχου, που, επειδή έχει τόση υγρασία και τόσες βροχές εκεί, ξέρεις ότι μέχρι να φτάσεις στο τέλος του, το χορτάρι θα έχει φυτρώσει ξανά. Οπότε είναι μια αέναη διαδικασία ξεχορταριάσματος που δεν έχει αρχή και τέλος, δεν έχει στόχο, φαινομενικά τουλάχιστον», περιγράφει ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος.
Τα πάντα στη σιωπή. Ετσι είναι δομημένος ο τρόπος ζωής στο Ζεν μοναστήρι, ώστε θες δεν θες να επανέλθεις στο τώρα. Οταν ξεχορταριάζεις, πρέπει να γίνεις ένα με το χορτάρι. Δεν μιλάς με τον διπλανό σου περί ανέμων και υδάτων.
Μετά το γεύμα, που τελειώνει στις 12, έχει πάλι ένα διάλειμμα 1 ώρας και 20 λεπτών. Από τη 1.20, ξανά εργασία, μέχρι τις 3.30. Στις 4.20 είναι η βραδινή λειτουργία που είναι μικρότερη της πρωινής, ενώ 5 με 5.30 σειρά έχει το δείπνο. Στις 6.10 είναι η ώρα του ντουζ, στις 7.20 και στις 8.20 έχει ζαζέν και στις 9 σβήνουν τα φώτα.
Ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος αναφέρει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν περισσότεροι από 10 μοναχοί του Ζεν, που αποτελούν και βασική ομάδα-σάνγκα του μοναστηριού στη Σέριφο. Η συμμετοχή του καθενός ασκούμενου για το πρώτο τρίμηνο είναι περίπου 20-30 ευρώ την ημέρα, ενώ για τους μακροχρόνια διαμένοντες, αφού θα έχουν «επιστρέψει» υπό μορφήν εργασίας όσα θα καταναλώνουν, γίνεται δωρεάν. Εξάλλου, βασική πηγή χρηματοδότησης είναι τα 10 προς ενοικίαση δωμάτια, από Ιούνιο έως Σεπτέμβριο, και τα retreats, Οκτώβριο με Μάιο.
«Το ότι υπάρχουν ήδη πάνω από 10 μοναχοί δεν σημαίνει ότι όλοι τους θα μείνουν εκεί. Υπάρχουν ήδη ορισμένοι, βέβαια, που έχουν δηλώσει ότι θα αφήσουν το σπίτι τους στην Αθήνα και θα εγκατασταθούν μόνιμα στη Σέριφο. Αν κάποιος θελήσει να γίνει ο μοναχός ή ασκούμενος, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να είναι εξοικειωμένος με τη Ζεν διδασκαλία και σίγουρα δεν έχει σημασία αν είναι άθεος, χριστιανός, μουσουλμάνος ή Εβραίος. Μπορεί να έρθει ο καθένας, αρκεί να επιθυμεί να εκπαιδευτεί. Οι υπόλοιποι, οι επισκέπτες, μπορούν να συμμετέχουν αν θέλουν, μπορούν να έρχονται σε επαφή με όλα αυτά, αλλά δίχως να είναι απαραίτητο», λέει ο ηγούμενος του μοναστηριού.
Οσον αφορά τον Ζεν ναό στον Κεραμεικό, θα λειτουργεί 365 μέρες τον χρόνο, με δύο 40λεπτες ζαζέν συνεδρίες την ημέρα, το πρωί και το απόγευμα – στις 8.20 και στις 20.20. Και πάλι, δεν απευθύνεται μόνο σε όσους έχουν ασπαστεί την πρακτική, αλλά και σε όσους θέλουν να τη μάθουν, δίχως καμία άλλη υποχρέωση. Ούτε καν οικονομική, αφού θα υπάρχει ένα κουτί όπου θα αφήνει ο καθένας ό,τι θέλει, αν θέλει. «Στο Ζεν υπάρχει μεγάλη πίστη, προσπάθεια και αμφιβολία», όπως λέει ο συνομιλητής μας.
Ταυτόχρονα, θα υπάρχουν συνεδρίες γιόγκα, ιάιντο, αϊκίντο και τάε κβον ντο, ενώ μία Κυριακή τον μήνα θα υπάρχει και η λεγόμενη Zen Day. Παράλληλα, ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος, κάθε πρώτη Τρίτη του μήνα, θα κάνει εισαγωγή στο Ζεν.
Στο Ζεν δεν υπάρχει η έννοια της αμαρτίας. Δεν υπάρχει η έννοια του καλού και του κακού. Υπάρχει η έννοια της ηθικής των συνεπειών της πράξης σου· όχι κάτι που προϋφίσταται και το ακολουθείς δογματικά.
«Στο Ζεν δεν υπάρχει η έννοια της αμαρτίας», αναφέρει ο ίδιος. «Δεν υπάρχει η έννοια του καλού και του κακού. Υπάρχει η έννοια της ηθικής των συνεπειών της πράξης σου· όχι κάτι που προϋφίσταται και το ακολουθείς δογματικά. Για παράδειγμα, όταν ένας από τους 16 κανόνες, όταν κανείς παίρνει τους όρκους για να γίνει μοναχός, επιτάσσει να μην κάνεις κατάχρηση της σεξουαλικότητας, σημαίνει να μην εκμεταλλευτείς για ίδιον όφελος τη σεξουαλικότητα. Δηλαδή να λάβεις υπόψη σου και τους άλλους. Δεν λέμε, κόψε τη σεξουαλική επιθυμία, την επαφή· λέμε να μη γίνεται κατάχρηση, υπό την έννοια της εγωιστικής προσέγγισης και της αδιαφορίας για τον πόνο του άλλου ή των άλλων. Μία από τις βασικές μας αρχές είναι η στροφή προς τον εαυτό και η πορεία του εγώ προς το μηδέν, στην εξάλειψη του εγώ, κοντολογίς. Είναι οι τέσσερις ευγενείς αλήθειες που μας έχει παραδώσει ο Βούδας: ο άνθρωπος είναι ένα ον που βασανίζεται και δεν είναι ευτυχισμένο· οι λόγοι που βασανίζεται: η άγνοια, η απληστία και ο θυμός· η τρίτη ευγενής αλήθεια είναι ότι θεραπεύεται και μπορεί να ευτυχήσει· η τέταρτη δείχνει τον τρόπο θεραπείας, που είναι το ζαζέν. Κι εμείς καλλιεργούμε το εγώ προς το μηδέν και την παραμονή μας στο τώρα για όσο περισσότερο χρόνο γίνεται».
Το αποκριάτικο δρώμενο της Καπετανίας-Γύρας την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου, διοργανώνει οΔήμος Σερίφου.
Αναλυτικά το πρόγραμμα
• Συνάντηση Καπετάνιων στο Λιβάδι στις 11 π.μ.
• Αναχώρηση από Λιβάδι 11:30 π.μ. (Θα υπάρχει λεωφορείο)
• Γύρα σε Χώρα-Παναγιά- Ιερά Μονή Ταξιαρχών και κατάληξη στον Καλλίτσο.
Επίσης ο Δήμος ανακοίνωσε ότι: «Το Σάββατο 25 Φεβρουαρίου και ώρα 18:00, θα προβληθεί στο “Μπαλκόνι του Αγρέλη”, το ντοκιμαντέρ “ΑΠΟΚΡΙΕΣ, ΓΥΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕΣ”.
Μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ θα ακολουθήσει μικρό δείγμα από παραδοσιακή αποκριάτικη μουσική με σουραύλι και τουμπί.
Φέτος είναι μία χρονιά όπου το μεγαλύτερο μέρος της διοργάνωσης έχει στηριχθεί στο ενδιαφέρον της νεολαίας μας, που με αυθορμητισμό αποφάσισε να συμμετέχει σε αυτό το δρώμενο όπως ακριβώς γινόταν και τα παλαιότερα χρόνια.
Αμέριστη η βοήθεια του Συλλόγου Γυναικών Σερίφου ” Η Ανδρομεδα”, του Συλλόγου “Τελένικος”, της κυρίας Ελένης Γαλανού (Καρανικολίδενας), που παραχωρούν τις παραδοσιακές φορεσιές, καθώς και του Θοδωρή Γ. Λιβάνιου που επιμελείται του ντοκιμαντέρ
“ΑΠΟΚΡΙΕΣ, ΓΥΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕΣ”.
Ευχαριστούμε επίσης τον Δημήτρη Κουζούπη (Αγρέλη), που μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε την αίθουσά του, σε συνεννόηση με το Σύλλογο Γυναικών.
Ελπίζουμε μετά από χρόνια αποχής ελέω covid, φέτος οι ντόπιοι και οι επισκέπτες του νησιού, να περάσουν ένα όμορφο τριήμερο.
Στις 21 Αυγούστου 2019 συμπληρώνονται 103 χρόνια από τα γεγονότα της επεισοδιακής απεργίας των μεταλλωρύχων στη Σέριφο το 1916. Το Αρχείο της ΕΡΤ ψηφιοποίησε και παρουσιάζει την εκπομπή του Γιώργου Πετρίτση, παραγωγής 2010:
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
ΣΕΡΙΦΟΣ 1916, ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΑΙΜΑΤΗΡΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ
(video)
Νέο
Η εκπομπή αναφέρεται στην απεργία των μεταλλωρύχων της Σερίφου που κατέληξε στην αιματηρή σύρραξη της 21ης Αυγούστου στα μεταλλεία στο Μεγάλο Λιβάδι, με εφτά νεκρούς και δεκάδες τραυματίες. Πρόκειται για τη δεύτερη αιματηρή εργατική εξέγερση στη συνδικαλιστική ιστορία της Ελλάδος, μετά τα δραματικά γεγονότα της απεργίας του Λαυρίου, το 1896. Το ντοκιμαντέρ περιγράφει τις ιστορικές συγκυρίες της εποχής που ευνόησαν τον ξεσηκωμό των μεταλλωρύχων της Σερίφου. Στην συνέχεια παρουσιάζεται η ιστορία των μεταλλείων του νησιού, ειδικά από 1906 και έπειτα, όταν ο γερμανικής καταγωγής Γεώργιος Γρόμαν, ανέλαβε την επιχείρηση του πατέρα του, επιδεινώνοντας τις συνθήκες για τους μεταλλωρύχους. Περιγράφεται η απάνθρωπη και σκληρή δουλειά των εργατών στα ορυχεία επί δωδεκάωρο, τα μεροκάματα πείνας και η παντελής έλλειψη μέτρων ασφαλείας. Γίνεται ιδιαίτερη μνεία στον συνδικαλιστή Κωνσταντίνο Σπέρα, ο οποίος οργάνωσε τους μεταλλωρύχους σε σωματείο τον Ιούλιο του 1916. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους οι μεταλλωρύχοι ξεσηκώθηκαν εναντίον του εργοδότη τους, ζητώντας να εφαρμοστεί το οκτάωρο και να βελτιωθούν οι άθλιες συνθήκες εργασίας. Για την προσωπικότητα του Κωνσταντίνου Σπέρα και το χρονικό της αιματηρής εξέγερσης στη Σέριφο καταθέτουν τις μαρτυρίες τους, η κόρη του συνδικαλιστή Νεφέλη Σπερα, ο λαογράφος της Σερίφου Θοδωρής Λιβάνιος, ο παλιός μεταλλωρύχος Αντώνης Φραγκουλάκης, ο πρόεδρος του σωματείου εργατών και λατόμων Σερίφου Παναγιώτης Σταματάκης και η δήμαρχος του νησιού Αγγελική Συνοδινού. Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου, προβάλλεται οπτικοακουστικό και φωτογραφικό αρχειακό υλικό αναφορικά με τα γεγονότα της απεργιακής κινητοποίησης των μεταλλωρύχων στη Σέριφο, αλλά και με την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
Μεγάλη εκδήλωση για την 100ή επέτειο της εξέγερσης των μεταλλωρύχων στο νησί
Η Σέριφος είχε μεταλλεία σιδήρου και χαλκού από την αρχαιότητα. Η συστηματική εξόρυξη αυτών των μεταλλευμάτων και κυρίως σιδηρομεταλλευμάτων και η εξαγωγή τους σε ευρωπαϊκές χώρες ξεκίνησε από ιδιωτικές εταιρείες το 1870 και άκμασε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα.
Το 1880 η εταιρεία «Σέριφος–Σπηλιαζέζα» εκχώρησε εργολαβικά την εκμετάλλευση των σιδηρομεταλλευμάτων στην οικογένεια του Γερμανού μεταλλειολόγου και επιχειρηματία Αιμίλιου Γρόμαν, που με τη βία των επιστατών και τραμπούκων του καταπάτησαν χωράφια και εκτάσεις των ντόπιων κατοίκων και επέκτειναν τις δραστηριότητές της, αλλά και την εισροή εργατών και από άλλα κυκλαδίτικά νησιά, κυρίως από τη γειτονική Μήλο.
Στις αρχές του 20ου αιώνα οι 1.000 περίπου εργαζόμενοι στα μεταλλεία της Σερίφου ζούσαν σεσυνθήκες πλήρους εξαθλίωσης σε παράγκες, δουλεύοντας από 12 έως 14 ώρες την ημέρα, από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου, σε επικίνδυνες και ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας, με συχνά θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα, πνευμονοκονίαση, πρόωρο γήρας, επειδή δεν υπήρχαν καθόλου μέτρα προστασίας, υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας. Οι ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, η υπερκόπωση, η κακή διατροφή και τα εργατικά ατυχήματα έσπρωχναν μέρα με τη μέρα τους εργάτες στην απελπισία. Η παραμικρή διαμαρτυρία τιμωρούνταν με απόλυση.
Η άθλια κατάσταση οδήγησε τους εργάτες το 1916 σε δύο ενέργειες: την ίδρυση σωματείου και τηνεξέγερση-απεργία.
Η ΙΔΡΥΣΗ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ
Όπως περιγράφει ο Γιάννης Κορδάτος στο βιβλίο του «Ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα»:
«Οι εργάτες των μεταλλείων Μεγάλου Λιβαδιού στη Σέριφο ίσαμε τα 1916 ήταν ολότελα ανοργάνωτοι. Κατά τα μέσα του Ιούνη της ίδιας χρονιάς οι ίδιοι εργάτες σκέφτηκαν πως έπρεπε να οργανωθούν και να ιδρύσουν επαγγελματικό σωματείο. Κάλεσαν λοιπόν από την Αθήνα τον εργάτη Κ. Σπέρα και του ανάθεσαν να τους βοηθήσει, για να φκιάσουν το σωματείο τους. Άμα γίνανε τα προκαταρκτικά, η οργανωτική επιτροπή κάλεσε τους εργάτες σε γενική συνέλευση στην αίθουσα του Δημαρχείου για να εγκρίνει το καταστατικό που είχε συντάξει. Η ίδια γενική συνέλευση ανάθεσε στην προσωρινή επιτροπή να ζητήσει από την Εταιρεία να δεχτεί ορισμένα αιτήματα. Η Εταιρεία όμως, αντίς ν’ απαντήσει στο έγγραφο υπόμνημα, σταμάτησε τις δουλειές, με σκοπό να εξαναγκάσει τους εργάτες να υποκύψουν μπροστά στο φάσμα της πείνας…»
Στις 24 Ιουλίου 1916 ιδρύεται το σωματείο «εργατών-μεταλλευτών» Σερίφου με αιτήματα τηνκαθιέρωση του 8ωρου, τον περιορισμό των αυθαιρεσιών της εργοδοσίας, την αύξηση των μεροκάματων και τη λήψη μέτρων προστασίας των εργαζόμενων, αλλά και όχι μόνο, όπως φαίνεται από το καταστατικό του περιέγραφε –μεταξύ άλλων- ως σκοπό του σωματείου τα εξής:
«Η αλληλεγγύη με τους οργανωμένους εργάτας όλης της Ελλάδος και όλου του κόσμου, δια την άμυνα υπέρ των εργατικών δικαίων και την καταπολέμηση της εκμεταλλεύσεως από το κεφάλαιον, με τελικό σκοπό να δημοσιοποιηθούν τα μέσα παραγωγής, να γίνουν τα εκ της εργασίας αγαθά αποκλειστική απόλαυσις των παραγωγών των και να παύσει η εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον όμοιό του».
ΗΑΠΕΡΓΙΑ - ΕΞΕΓΕΡΣΗ
Στις 7 Αυγούστου 1916 μετά από σειρά υπομνημάτων στα αρμόδια υπουργεία, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα, ξέσπασε η απεργία. Οι μεταλλωρύχοι σταμάτησαν κάθε εργασία, αρνούμενοι επίσης να φορτώσουν τα πλοία που ήρθαν να παραλάβουν σιδηρομετάλλευμα, απαιτώντας την καθιέρωση του οκταώρου, την αύξηση του ημερομισθίου και την προστασία της ζωής τους. Για 15 μέρες το νησί ελέγχεται από τους εργάτες, που πήραν στα χέρια τους την καθημερινή τους ζωή, μέσω ενός άμεσα ανακλητού εργατικού συμβουλίου, που συντόνιζε όλες τις ασχολίες.
Στις 21 Αυγούστου η κυβέρνηση έστειλε από την Κέα επιπλέον 30 χωροφύλακες στο νησί με επικεφαλής τον υπομοίραρχο Χρυσάνθου και σαφή εντολή να καταπνίξουν την απεργία να εξασφαλίσουν, με κάθε τρόπο, τη φόρτωση με σιδηρομετάλλευμα και τον απόπλου των πλοίων από την Σέριφο.
Σε όλη τη διαδρομή προς το Μεγάλο Λιβάδι, όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένοι οι απεργοί, οι χωροφύλακες χτυπούσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Αμέσως φυλακίζουν την ηγεσία του σωματείου.
Όταν το απόσπασμα χωροφυλάκων φτάνει στην κλειστή παραλία του Μεγάλου Λιβαδιού, δίνει 5λεπτη προθεσμία στους απεργούς να σταματήσουν τον αγώνα τους και να φορτώσουν τα πλοία. Τα 5 λεπτά περνούν και οι χωροφύλακες αρχίζουν να πυροβολούν εν ψυχρώ τους εργάτες. Πρώτος πέφτει νεκρός ο Θεμιστοκλής Κουζούπης και ακολουθούν ο Μιχάλης Ζωίλης, ο Μιχάλης Μητροφάνης και ο Γιάννης Πρωτόπαπας. Οι μεταλλωρύχοι αμέσως αντιδρούν και η σύρραξη γενικεύεται με τησυμμετοχή και γυναικών και παιδιών, με τους χωροφύλακες και τους μπράβους της εργοδοσίας να πυροβολούν και τους εργάτες να μάχονται με πέτρες, ξύλα και οτιδήποτε άλλο έβρισκαν μπροστά τους.
Οι χωροφύλακες τραυματίζονται, ο Χρυσάνθου λιθοβολείται μέχρι θανάτου, ενώ ο αστυνόμος Σερίφου, Τριανταφύλλου, γκρεμίζεται από τη γέφυρα φόρτωσης στη θάλασσα.
Οι απεργοί κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τα γραφεία της μεταλλευτικής εταιρείας και απελευθέρωσαν την ηγεσία του σωματείου τους και άλλους συναδέλφους τους που είχαν συλληφθεί.
Τις επόμενες μέρες οι εξεγερμένοι ελέγχουν τα πάντα στο νησί. Στην απεργία συμπαραστάθηκαν και σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του νησιού.
Ο τελικός απολογισμός των συγκρούσεων ήταν τέσσερις απεργοί νεκροί και δεκάδες τραυματίες. Επίσης, κατά τη διάρκεια των συμπλοκών σκοτώθηκαν τρεις χωροφύλακες και σχεδόν όλη η δύναμη της χωροφυλακής ήταν τραυματισμένη και άοπλη.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου φτάνει το πολεμικό πλοίο «Αυλίς», με 250 στρατιώτες και δικαστικούς από τη Σύρο, που αποκατέστησαν «το νόμο και την τάξη». Η διοίκηση του σωματείου και μερικοί ακόμα εργάτες θα φυλακιστούν στη Σύρο.
Τελικά η αιματηρή απεργία έληξε με μερική ικανοποίηση των αιτημάτων των μεταλλωρύχων(οκτάωρο, αύξηση ημερομισθίων και έλεγχος του ασφαλιστικού ταμείου αλληλοβοήθειας).
Όμως η εκμετάλλευση και τα «ατυχήματα» των εργατών συνεχίστηκαν μέχρι το 1963. Τότε, οικληρονόμοι του Γρόμαν βρήκαν πλουσιότερες φλέβες μεταλλευμάτων και πιο εξαθλιωμένους εργάτες στη Νότια Αφρική και εγκατέλειψαν τα μεταλλεία της Σερίφου.
Ο χώρος όπου έγινε η σύγκρουση στο Μεγάλο Λιβάδι, αλλά και τα μεταλλεία, όπου θυσιάστηκαν πολλές ανθρώπινες ζωές, είναι από τους πολλούς ιστορικούς τόπους αγώνων της εργατικής τάξης της χώρας μας.
Η μεγάλη αυτή εργατική εξέγερση και η μερική επίτευξη των στόχων της ήταν η αρχή ενός νέου κύκλου εργατικών αγώνων μετά το 1916 σε όλη τη χώρα, που και με την προωθητική δύναμη της επανάστασης των μπολσεβίκων το 1917, οδήγησε στην ανάπτυξη του εργατικού συνδικαλισμού και στην συγκρότηση της ΓΣΕΕ και του ΣΕΚΕ.
Το επίκαιρο μήνυμα της εξέγερσης των μεταλλωρύχων της Σερίφου είναι ότι, όπως τότε σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες η εργατική τάξη βρήκε τον τρόπο να οργανωθεί, να αντισταθεί και να εξεγερθεί, έτσι και σήμερα στις ζοφερές συνθήκες του μνημονίου οι εργαζόμενοι θα βρουν τον τρόπο να ανοίξουν ένα νέο κύκλο αγώνων, για να πολεμήσουν την σύγχρονη κοινωνική αδικία και να ανατρέψουν τις βάρβαρες μνημονιακές πολιτικές και όσους τις εφαρμόζουν ή τις στηρίζουν και ν’ ανοίξουν ένα νέο ελπιδοφόρο εναλλακτικό δρόμο για το λαό, τη νεολαία και την χώρα.
Το 2014 γιορτάζει για τρίτη χρονιά το Φεστιβάλ Σερίφου, προσφέροντας στους κατοίκους του νησιού, αλλά και τους επισκέπτες ένα πρόγραμμα υψηλής αισθητικής, γεμάτο εικόνες, νότες, κέφι και χαμόγελο.
Το πρόγραμμα για το 2014 θα γεμίσει το αμφιθέατρο στο Θέατρο της Κάτω Χώρας, έναν ιδιαίτερα φιλόξενο χώρο, ένα κοίλο κτισμένο στην πλαγιά του νησιού, μοναδικό για την απεριόριστη θέα του στο Αιγαίο.
Το τραγικό γεγονός έγινε γνωστό μέσα από ανάρτηση της Γερόντισσας Ανθοδόχης, η οποία περιγράφει πως άγνωστοι δράστες έκλεισαν τα ζώα σε μια μικρή αποθήκη του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδας, στην περιοχή Φάρος – Μέσα Ακρωτήρι, αφαιρώντας μάλιστα τα βαρέλια που περιείχαν το νερό τους.
«Σε ένα φαινομενικά ήρεμο νησί εν έτει 2025, όπου οι φιλοζωικές οργανώσεις παλεύουν για την προστασία των ζώων, κάποιοι επιτήδειοι διέπραξαν ένα έγκλημα χωρίς προηγούμενο», αναφέρει χαρακτηριστικά η Γερόντισσα.
Η ανάρτηση συνοδεύεται από εικόνες που προκαλούν σοκ, δείχνοντας τα άτυχα ζώα νεκρά μέσα στον χώρο, ο οποίος φέρεται να ήταν κλειδωμένος επί ημέρες, χωρίς δυνατότητα διαφυγής ή επιβίωσης. Η κατάσταση των ζώων δείχνει βασανιστικό θάνατο από ασφυξία, δίψα και θερμοπληξία.
Οι πολίτες ζητούν να ληφθούν μέτρα για την προστασία των ζώων, αλλά και για την ασφάλεια των ιερών χώρων, σε ένα νησί που μέχρι πρότινος θεωρούνταν πρότυπο ηρεμίας και φιλοξενίας.
