Δέσποινα Παπαγεωργίου

Μόνο «Αθήνα, διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι» δεν θα αναφωνείτε αυτή τη στιγμή αν βρίσκεστε στην πρωτεύουσα και διαβάζετε τούτες τις γραμμές. Μάλλον ήδη βασανίζετε στο μυαλό σας τη σκέψη να γίνετε κλιματικοί πρόσφυγες. Αν μη τι άλλο, διορατικό, αφού τα πράγματα μόνο χειρότερα θα γίνουν με την κλιματική αλλαγή. Και η πρωτεύουσα της Ελλάδας είναι αβίωτη, μια από τις χειρότερες αστικές θερμονησίδες καθώς σε κάθε κάτοικο αντιστοιχούν λιγότερα από 4 τμ πρασίνου – πάτος στην παγκόσμια κατάταξη.

Πάντοτε είχαμε καύσωνες, πράγματι. Η κλιματική αλλαγή όμως σημαίνει ότι θα είναι τώρα συχνότεροι και πιο παρατεταμένοι. Επιστήμονες θεωρούν για παράδειγμα ότι ο καύσωνας στη βορειοδυτική ακτή των ΗΠΑ και του Καναδά τον Ιούνιο του 2021, όταν η θερμοκρασία έφτασε 45-52 βαθμούς Κελσίου, θα ήταν «πραγματικά απίθανος» εάν δεν υπήρχε η ανθρωπογενής υπερθέρμανση του πλανήτη.

Οι υπερβολικά υψηλές θερμοκρασίες είναι δυνάμει θανάσιμες. Ο κίνδυνος στις πόλεις βέβαια είναι μεγαλύτερος. Στο Jacobabad του Νότιου Πακιστάν και στο Ras Al-Khaimah των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, η θερμοκρασία τις πιο θερμές και υγρές ημέρες έχει ήδη ξεπεράσει τα όρια επιβίωσης του ανθρώπινου σώματος, επιβεβαίωνε μελέτη του 2020. Και τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς οι επιστήμονες κατέληγαν ότι η έκθεση των ανθρώπων σε ακραία ζέστη σε πάνω από 13.000 πόλεις υπερδιπλασιάστηκε μεταξύ του 1983 και του 2016.

Το πρόβλημα είναι τεράστιο, ειδικά εάν σκεφτούμε ότι το 56% του πληθυσμού (4,4 δισ. άνθρωποι) του πλανήτη ζει σε πόλεις. Ο μισός και βάλε πληθυσμός λοιπόν δεν μπορεί να περιμένει την οριστική λύση για την κλιματική αλλαγή. Η ανάγκη λήψης μέτρων ειδικά για τις πόλεις είναι επιτακτική, πόσω μάλλον καθώς ο αστικός πληθυσμός αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2050, οπότε σχεδόν 7 στους 10 θα ζουν σε πόλεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι περί τις 90 πόλεις εξέπεμψαν συναγερμό λόγω ακραίων καιρικών συνθηκών το καλοκαίρι του 2022, σύμφωνα με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ.

Ανθρωπογενείς υποδομές απορροφούν και εκπέμπουν πίσω τη ζέστη από την ηλιακή ακτινοβολία πολύ περισσότερο από φυσικά περιβάλλοντα όπως δάση και υδάτινα σώματα. Αστικές περιοχές όπου υπάρχει υπερσυγκέντρωση αυτών των δομών και περιορισμένο πράσινο μετατρέπονται σε «νησίδες» υψηλότερων θερμοκρασιών σε σύγκριση με άλλες περιοχές – κι αυτό ονομάζουμε αστικές θερμονησίδες. 

Το περιορισμένο φυσικό περιβάλλον που έχει αντικατασταθεί από σκληρές, ξηρές επιφάνειες, υλικά των αστικών κατασκευών όπως τα πεζοδρόμια και οι ταράτσες, η αστική γεωμετρία που εγκλωβίζει τη ροή του αέρα σε «φαράγγια» στενών δρόμων και ψηλών κτιρίων, οχήματα, αιρκοντίσιον, βιομηχανικές μονάδες και το ειδικό κλίμα κάθε περιοχής συνδυάζονται και δημιουργούν τις αστικές θερμονησίδες.  

Οι ειδικοί είναι απολύτως σαφείς: Μόνο αν «πρασινίσουμε» το αστικό περιβάλλον θα μειώσουμε την έκθεση σε υψηλές θερμοκρασίες και θα σωθούν ζωές. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί σκιά για κτίρια που δεν έχουν κλιματισμό και εκτεθειμένους δημόσιους χώρους όπως στάσεις λεωφορείων και πάρκα. Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ, αν απλώς φυτεύαμε δέντρα στους δρόμους των πόλεων, θα μειωνόταν η θερμοκρασία κατά 1 βαθμό Κελσίου για 77 εκατ. ανθρώπους.

Καταλαβαίνει κανείς πόσο πολιτικά μύωπες είναι όσοι ξυλεύουν τη φύση υπέρ «επενδύσεων», καθώς ακόμα και από οικονομική σκοπιά πρόκειται για καταστροφή: «Αν δεν αναλάβουμε δράση, το 2030 εκτιμάται ότι θα χαθούν διεθνώς 80 εκατ. θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης εξαιτίας του άγχους για τον καύσωνα, με συνεπακόλουθη οικονομική ζημία ύψους 2,3 τρισ. δολαρίων», λέει ο επικεφαλής του τομέα Ενέργειας και Κλίματος του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ Μαρκ Ράντκα.     

Ωστόσο, δεν είναι όλες οι πόλεις του κόσμου τόσο εκβαρβαρισμένες όσο η Αθήνα. Πολλές και καινοτόμες είναι οι προσπάθειες που γίνονται διεθνώς για ανθρώπινες πόλεις. Από «πράσινες» στέγες και δεντροφύτευση, μέχρι προχωρημένες τεχνολογικές λύσεις όπως το Cartuja Qanat και οι Πύργοι Al Bahr Towers. Παρακάτω, εξετάζουμε κάποιες υποδειγματικές.

Σεβίλλη: Η «Πολιτική της Σκιάς»

Στη χιλοτραγουδισμένη πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας «των ατέλειωτων κόκκινων δρόμων» (Λόρκα), τη Σεβίλλη, η θερμοκρασία τους θερινούς μήνες σκαρφαλώνει στους 40+ βαθμούς και αναμένεται να φθάνει τους 50 σε μια 30ετία. Ήταν η πρώτη πόλη διεθνώς που κατέταξε τους καύσωνες στην ίδια κατηγορία που αμερικανικές και ασιατικές χώρες έχουν τους τυφώνες, σύμφωνα με το Bloomberg.

Τα τελευταία 30 χρόνια, ο Δήμος της Σεβίλλης τοποθετεί προστατευτικές τέντες στους δρόμους του ιστορικού κέντρου. «Το ονομάζουμε πολιτική της σκιάς», έλεγε ο δήμαρχος Antonio Munoz στο Bloomberg. Η Σεβίλλη όμως δεν επαναπαύεται σε αυτό: φυτεύει 5.000 δέντρα ετησίως, αντικαθιστά προοδευτικά τα κλασικά υλικά οικοδομών με άλλα που ανακλούν τη θερμότητα και τοποθετεί περισσότερα συντριβάνια.

Image credit: Cartuja Qanat Project

Το πιο πρωτοποριακό της πρότζεκτ ωστόσο ονομάζεται Cartuja Qanat, αναμένεται να κοστίσει γύρω στα 5 εκατ. ευρώ και στοχεύει να μειώσει κατά 10 βαθμούς Κελσίου τη θερμοκρασία στην πόλη. Περί τίνος πρόκειται; Επιστήμονες και μηχανικοί επινόησαν ένα σύστημα που μιμείται την πανάρχαια (χιλιετίας) περσική τεχνολογία των qanat. Τα qanat είναι υπόγεια κανάλια που μεταφέρουν νερό σε κάποια μεγάλη περιοχή. Κάθετοι αγωγοί κατά μήκος του καναλιού διοχετεύουν τον υπόγειο αέρα στην επιφάνεια, χαμηλώνοντας τις επίγειες θερμοκρασίες. 

Αξιοποιώντας πάνω από 40 τεχνολογίες, το Cartuja Qanat θα δημιουργεί ένα περιβάλλον που ουσιαστικά θα εξοικονομεί ενέργεια ως μια εναλλακτική στο αιρκοντίσιον.

Η Σεβίλλη είναι αποφασισμένη να αναπνεύσει ξανά.  

Ρότερνταμ: Περπατώντας στις «πράσινες» στέγες

Πώς περπατάς από ταράτσα σε ταράτσα αν δεν είσαι μια σύγχρονη Μαίρη Πόπινς εξασκημένη στο παρκούρ; Στο Ρότερνταμ, κατασκεύασαν ειδική αερογέφυρα συνδέοντας ταράτσες εμβληματικών κτιρίων. Έτσι, στο πλαίσιο του ετήσιου φεστιβάλ «Ημέρες Ταράτσας του Ρότερνταμ», πραγματοποιήθηκε πέρσι ο «Περίπατος στις Ταράτσες του Ρότερνταμ». Είναι τρελοί αυτοί οι Ολλανδοί; Όχι και τόσο, αφού έτσι οι επισκέπτες μπόρεσαν να βιώσουν πώς μια καινοτόμος ταράτσα μπορεί να συμβάλλει σε μια ανθρώπινη πόλη.  

rotterdamsedakendagen.nl

Τι καινοτομία μπορεί να συμπυκνώνει μια ταράτσα; Πολλές. Όλα ξεκίνησαν το 2008, όταν το Ρότερνταμ έγινε ένας από τους τρεις δήμους της Ολλανδίας που επιδοτούσε τις πράσινες οροφές (οι άλλοι δύο ήταν το Άμστερνταμ και το Γκρόνιγνκεν). Εκεί τότε συνειδητοποίησαν ότι μπορούν να κάνουν πολύ περισσότερα από το να «πρασινίσουν» τις ταράτσες, γράφει το Fast Company. Το 90% του Ρότερνταμ είναι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, οπότε η πόλη έχει γίνει κάτι σαν εργαστήριο έξυπνης διαχείρισης νερού: πάρκα που απορροφούν νερό σαν σφουγγάρια, άλλα που είναι σχεδιασμένα να πλημμυρίζουν, και πλατείες που λειτουργούν υπόγεια ως δεξαμενές νερού. Και με τις ταράτσες τι γίνεται; «Εάν μπορείς να το κάνεις αυτό σε πολλές ταράτσες, έχεις πολλές λύσεις μικρής κλίμακας που συνεισφέρουν στη μία λύση μεγάλης κλίμακας», έλεγε ο επικεφαλής του προγράμματος των Πολυλειτουργικών Ταρατσών στο Ρότερνταμ Van Roosmalen.

«Έτσι, προέκυψαν οι ‘μπλε ταράτσες’ (που αποθηκεύουν νερό) και οι ‘κίτρινες ταράτσες’ (που αξιοποιούν ηλιακή και αιολική ενέργεια), ενώ το 2019 οι πολυλειτουργικές ταράτσες ενσωματώθηκαν ως πρόγραμμα στο Τμήμα Βιωσιμότητας. Στα τέλη του 2021, 1,5 εκατ. τ.μ. ταρατσών αποθήκευαν συνολικά 10 εκατ. λίτρα νερό (αρκετό για να γεμίσει 4 πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων). Από αυτές, 1,4 εκατ. τ.μ. ήταν επίσης καλυμμένα με φωτοβολταϊκά (αρκετά για να παρέχουν ενέργεια σε 26.800 σπίτια)», κατέληγε το δημοσίευμα.

Στην Ελλάδα, τις ταράτσες τις έχουμε για να τοποθετούμε ηλιακούς θερμοσίφωνες, κάποτε και για να απλώνουμε ρούχα. Το Ρότερνταμ αποδεικνύει ότι μπορούμε να τις «πρασινίσουμε» με πολλούς τρόπους. Μπορούμε ακόμα να τις μετατρέψουμε σε κήπους και λαχανόκηπους ή να τις βάψουμε ανοιχτόχρωμες για να απορροφούν λιγότερη θερμότητα.

Όπως έγραφε το Conversation: «Τέτοιες προσπάθειες, σε συνδυασμό με εκστρατείες δεντροφύτευσης σε δημόσια πάρκα και μονοπάτια, και διατάξεις που απαιτούν σκίαση από δέντρα για πάρκινγκ και ιδιωτικές εργολαβίες μπορούν να μετατρέψουν το αστικό θερμικό περιβάλλον».   

Λος Άντζελες & Νέα Υόρκη: Η Συμφωνία του Λευκού

«Είναι η πεμπτουσία της πνιγμένης στο νέφος και την κίνηση αστικής θερμονησίδας», έγραφε το Science, περιγράφοντας το Λος Άντζελες της Καλιφόρνια το καλοκαίρι. Ωστόσο, ο δήμαρχός της το 2019 συνέλαβε ένα σχέδιο: Να βάψει την άσφαλτο των δρόμων με την ανακλαστική λευκή επικάλυψη Cool Seal.

Η Cool Seal σχεδιάστηκε αρχικά από τον στρατό για να κρατά χαμηλή τη θερμοκρασία στα κατασκοπικά αεροπλάνα και να μην εντοπίζονται έτσι από δορυφορικές κάμερες υπέρυθρης ακτινοβολίας. Οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι καταλαμβάνουν περισσότερο από το 10% του Λος Άντζελες και απορροφούν έως και το 95% της ηλιακής ακτινοβολίας. Εκτιμάται ότι η λευκή αυτή επίστρωση θα μπορούσε να μειώσει τη θερμοκρασία της περιοχής μέχρι 5,5 βαθμούς Κελσίου.  Η λύση, βέβαια, είναι ακριβή: Στοιχίζει 40.000 δολάρια ανά 1,6 χιλιόμετρα. Εκτιμάται όμως ότι αν διαδοθεί η πρακτική, θα πέσει και η τιμή του υλικού. Τι είναι όμως «ακριβό» όταν βελτιώνει τη ζωή;

Στη Νέα Υόρκη, λευκές βάφουν τις ταράτσες. Το 2018, πάνω από μισό εκατομμύριο τετραγωνικών μέτρων ταρατσών είχαν καλυφθεί με λευκή ανακλαστική μπογιά, μειώνοντας την ανάγκη για χρήση συστημάτων ψύξης, και άρα και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από αυτά κατά 2.282 τόνους τον χρόνο. Στα δημόσια κτίρια η επικάλυψη γίνεται δωρεάν, ενώ οι ιδιώτες συνήθως επωμίζονται μόνο το κόστος των υλικών. Μπορεί να ακούγεται απλό, αλλά η Nasa εκτιμά ότι η θερμοκρασία σε μια λευκή οροφή μπορεί να είναι κατά 23 βαθμούς Κελσίου (!) χαμηλότερη από ό,τι σε μια τυπική μαύρη οροφή την πιο ζεστή μέρα του καλοκαιριού στη Νέα Υόρκη.

Ειδικοί εκτιμούν ότι συμβατική ασφαλτόστρωση και πεζοδρόμια μπορούν να «χτυπήσουν» θερμοκρασίες μέχρι 67 βαθμούς Κελσίου και οι συμβατικές ταράτσες έως 50-90 βαθμούς! Πώς να μη δηλώνει λοιπόν ειδικός του Lawrence Berkeley National Laboratory ότι η «κυβέρνηση πρέπει να καταργήσει τις μαύρες και σκούρες ταράτσες, τουλάχιστον για τα θερμά κλίματα, γιατί συνιστούν κίνδυνο για την υγεία»;

Παρίσι: Ο χάρτης της δροσιάς

Το καλοκαίρι του 2019, οι κάτοικοι της Πόλης του Φωτός βίωσαν ασυνήθιστες για την περιοχή θερμοκρασίες-ρεκόρ 42,6 βαθμών Κελσίου. Χίλιοι πεντακόσιοι άνθρωποι υπολογίζεται ότι πέθαναν στη Γαλλία ως αποτέλεσμα εκείνου του καύσωνα. Ήταν τότε που το Παρίσι αποφάσισε να αναλάβει δράση.

Δημιούργησε λοιπόν ένα δίκτυο άνω των 800 χώρων στην πόλη, από πάρκα και δάση μέχρι πισίνες και μουσεία, που αποτελούν «νησίδες» δροσιάς, με θερμοκρασίες έως και 4 βαθμούς χαμηλότερες από τον περιβάλλοντά τους χώρο. Αυτές μπορούν να λειτουργήσουν ως καταφύγιο σε ημέρες καύσωνα. Οι «νησίδες» συνδέονται μεταξύ τους με δροσερά μονοπάτια. Στόχος είναι όλοι στο Παρίσι να μπορούν να βρεθούν από οποιοδήποτε σημείο σε μια τέτοια νησίδα εντός επτά λεπτών. Στο πλαίσιο του προγράμματος, έχουν τοποθετηθεί 1.200 δημόσιες κρήνες πόσιμου νερού, κι έτσι οι πολίτες αφενός ενυδατώνονται δωρεάν, αφετέρου μειώνεται η χρήση εμφιαλωμένου νερού που οδηγεί σε τεράστια και αλόγιστη σπατάλη πλαστικού, η οποία ως εκ θαύματος παραμένει ακόμα στο απυρόβλητο κάτι ορκισμένων εχθρών των πλαστικών καλαμακίων.

Το Παρίσι δημιούργησε και ειδική εφαρμογή-χάρτη, το EXTREMA, για να προσανατολίζεται ο κόσμος στις «νησίδες» δροσιάς. Μέσω αυτής οι πολίτες μπορούν να αξιολογούν το όλο πρότζεκτ, ώστε να βελτιωθεί.

Και μην ξεχνάμε: Στο Παρίσι έχουν ήδη πιάσει τα φτυάρια για να ξεθάψουν τον ποταμό Bièvre, που κυλά στις φλέβες της πόλεις. Άλλη μια εκπληκτική πρωτοβουλία εν όψει κλιματικής αλλαγής.

Στην Αθήνα, βέβαια, επιδιώκεται η περαιτέρω «τσιμέντωση» των ποταμών ενώ τα πάρκα «κλείνουν» στον καύσωνα εξαιτίας μιας πολιτικής ηγεσίας που έτσι παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς ότι είναι ανίκανη να τα προστατεύσει από τυχόν εμπρησμό.    

Μεντεγίν: Μια όαση «πράσινων διαδρόμων»

Δεκάδες χιλιάδες εγχώρια δέντρα, φοίνικες, μπαμπού και τροπικά φυτά, φυτεύτηκαν σε πεζοδρόμια, πάρκα και πολυσύχναστες λεωφόρους της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Κολομβίας της Μενταγίν, έγραφε το Reuters. Έτσι οι πολίτες απολαμβάνουν περισσότερους σκιερούς τόπους συνάντησης και περιπάτου.

Μάλιστα, η Μεντεγίν των 2,5 εκατ. κατοίκων βραβεύτηκε το 2019 από την περιβαλλοντική φιλανθρωπική οργάνωση Ashden γι’ αυτό το πρότζεκτ των «πράσινων διαδρόμων», σχεδιασμένων και χρηματοδοτούμενων από τη δημοτική αρχή. Συνολικά, οι 30 «πράσινοι διάδρομοι», ένα δίκτυο 20 χιλιομέτρων περιλαμβανομένων ποδηλατοδρόμων και πεζοδρομίων, ξεκίνησαν να δημιουργούνται το 2017 από την τότε δημοτική αρχή της πόλης και συντηρούνται μέχρι σήμερα – σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Reuters. Ως αποτέλεσμα, η θερμοκρασία στην πόλη έχει μειωθεί από το 2018 κατά 2 βαθμούς Κελσίου, όπως λέει η δημοτική αρχή.

Η πόλη επένδυσε για να γίνει πιο ανθρώπινη: Το πρόγραμμα στοίχισε 16,3 εκατ. δολάρια, ενώ η συντήρηση των πράσινων διαδρόμων για την οποία χρειάζονται περίπου 150 κηπουροί στοιχίζει 1,50 δολάριο ανά τ.μ. κάθε δύο-τρεις μήνες. 

Η Μεντεγίν έχει επίσης «πρασινίσει» υποδομές όπως σταθμούς του μετρό και γέφυρες, ενώ έχει δημιουργήσει πράσινες ταράτσες και κάθετους κήπους σε κρατικά κτίρια προκειμένου να μην απορροφάται η θερμότητα.

«Δεν γίνεται οι δημόσιοι χώροι να είναι γκρίζοι και φουλ στο τσιμέντο. Πρέπει να αλλάξει αυτή η θεώρηση του δημόσιου χώρου. Πρέπει να συνυπάρξουμε με τη φύση», έλεγε η γραμματέας υποδομών της Μεντεγίν Ναταλία Ουρέγκο.

Η Αθήνα λαμβάνει το μήνυμα από τη μακρινή Κολομβία;        

Σιγκαπούρη: Κτίρια που κυριολεκτικά αναπνέουν

Η Σιγκαπούρη αποδεικνύεται πολύ μπροστά από την εποχή της: Ήταν μόλις το 1967 όταν έβαλε σε εφαρμογή το φιλόδοξο τότε σχέδιο να μετατραπεί σε «πόλη-κήπο». Ξεκίνησε λοιπόν να φυτεύει δέντρα και να δημιουργεί νέα πάρκα.

Ωστόσο, η Σιγκαπούρη γινόταν ολοένα πιο πολυπληθής και τα κτίρια, ψηλότερα. Οι αρχές ήταν όμως αποφασισμένες να μην παρατήσουν το σχέδιο. Έτσι, άρχισαν να εστιάζουν στο πράσινο «καθ’ ύψος», δημιουργώντας «κήπους στον ουρανό», «πράσινες» στέγες και φυτεύοντας σε διάφορα επίπεδα επί των κτιρίων.

Η Σιγκαπούρη σχεδίαζε να διπλασιάσει σε 2 τετραγωνικά χιλιόμετρα το «πράσινο στον ουρανό» μέχρι το 2030.

Τέτοια σχέδια όμως δεν επιτυγχάνουν ποτέ χωρίς να διασφαλίζονται θεσμικά. Έτσι, υπάρχει ειδική νομοθεσία στη Σιγκαπούρη για τη Διαμόρφωση Αστικών Χώρων και την Υψηλή Δόμηση (Landscaping for Urban Spaces and High Rises), σημείωνε ο Guardian. Αυτή προβλέπει ότι κάθε νέο κτίριο πρέπει να διαθέτει πράσινο ίσο με την έκταση του οικοπέδου. Το πράσινο μπορεί να φυτευτεί γύρω από το κτίριο ή καθ’ ύψος, «και συχνά περιλαμβάνει πληθωρικά φυτεμένα μπαλκόνια, σκιερούς κήπους στις ταράτσες (κήπους «στον ουρανό») και κάθετους «πράσινους» τοίχους  – που βοηθούν στη μείωση της θερμοκρασίας κατά 2-3 βαθμούς Κελσίου», τόνιζε η εφημερίδα.

Κάποιοι μάλιστα υπερβαίνουν εαυτόν. «Έχουμε περίπου δημιουργήσει την έννοια ενός μεγάλου δέντρου στην πόλη», έλεγε ο ιδρυτής του αρχιτεκτονικού γραφείου WOHA Mun Summ για το ξενοδοχείο Oasia Hotel, που σχεδίασαν. Και δεν είχε άδικο. Το Oasia Hotel έχει πράσινο σχεδόν σε κάθε του επιφάνεια – συνολικά περί τα 5.000 τ.μ., 11 φορές το περιβαλλοντικό του αποτύπωμα. Τυλιγμένο με μια γιγαντιαία πέργκολα ύψους 200 μέτρων, το ξενοδοχείο ξεχειλίζει φύση. Πόσο μεγάλη αντίθεση με τα στείρα και εχθρικά προς το περιβάλλον ψηλά κτίρια από γυαλί και μέταλλο – τα οποία υπάρχουν και στην Αθήνα.

Άμπου Ντάμπι: Πύργοι εμπνευσμένοι από ξυλόγλυπτα συστήματα σκίασης

Εάν έχετε ταξιδέψει σε χώρα με στοιχεία παραδοσιακής ανατολίτικης αρχιτεκτονικής, θα έχετε σίγουρα παρατηρήσει κάποια ιδιαίτερα μπαλκόνια στα κτίρια που καλύπτονται από ένα είδος χρωματιστού ξυλόγλυπτου καφασωτού. Στις χώρες του ανελέητου ήλιου, αυτό αναπτύχθηκε ως παθητικό σύστημα σκίασης που επιτρέπει στους ενοίκους την εξωτερική θέα ενώ τους προστατεύει από τον ήλιο. Ονομάζεται mashrabiya. Από αυτό άντλησαν έμπνευση οι αρχιτέκτονες που σχεδίασαν τους Al Bahr Towers στο Άμπου Ντάμπι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Εκεί, η μέση θερμοκρασία αναμένεται να ξεπεράσει τους 50 βαθμούς Κελσίου μετά τα μέσα του αιώνα, οπότε η ανάγκη για λήψη μέτρων είναι επιτακτική. Μεταξύ άλλων, λοιπόν, έφτιαξαν ένα υπερσύγχρονο κτίριο που αντανακλά τη θερμοκρασία.

Η επιφάνεια των Πύργων Al Bahar είναι πολυπρισματική. Αποτελείται από 1.049 επιφάνειες σε σχήμα εξαγώνων. Αυτές ανοίγουν και κλείνουν για να παρέχουν σκιά ανάλογα με τη θέση του ηλίου. Η πρόσοψη του κτιρίου λοιπόν αλλάζει διαρκώς, προσαρμοζόμενη σαν αρχιτεκτονικός χαμαιλέοντας στην πορεία του ήλιου αλλά και τη θερμοκρασία. Το θαυμαστό πραγματικά αυτό σύστημα εκτιμάται ότι μειώνει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα του κτιρίου κατά 20%.

Μετά από όλα αυτά, δεν προβληματίζει ακόμα πιο βαθιά ότι η Αθήνα γίνεται ολοένα και πιο εχθρική περιβαλλοντικά προς κατοίκους και επισκέπτες;

Πηγή: popaganda.gr

Η αναγνωρισμένη κριτικός θεάτρου της έγκριτης βρετανικής εφημερίδας The Guardian, Arifa Akbar, επισκέφθηκε το Φεστιβάλ Αθηνών και περιέγραψε την εμπειρία της σε ένα εκτενές άρθρο. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της, είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει παραστάσεις στην Πειραιώς 260, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου, και να συνομιλήσει με την Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Φεστιβάλ, Κατερίνα Ευαγγελάτου.

Ξεκινώντας από το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, η Arifa Akbar αναφέρεται στο μνημειώδες θέατρο όπου συγκεντρώνονταν οι αρχαίοι από τον 4ο αιώνα π.Χ., χωρητικότητας σχεδόν 10.000 ατόμων, τονίζοντας ότι είχε γεμίσει ασφυκτικά στην παράσταση "Μήδεια" του Φρανκ Κάστορφ. Γράφει χαρακτηριστικά: «Μια τεράστια οθόνη, από την οποία αιωρείται μια πινακίδα της Coca-Cola, εκτείνεται στην πέτρινη σκηνή του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου και δεσπόζει στον ορίζοντα, επισκιάζοντας τους λόφους της Πελοποννήσου που βρίσκονται από πίσω του».

Όπως αναφέρει η αρθρογράφος, το θέαμα αυτό «δεν είναι κάτι που έχει συνηθίσει το παραδοσιακό κοινό» -της Επιδαύρου- με το έργο να συνδυάζει «το κείμενο του Ευριπίδη με αποσπάσματα Χάινερ Μύλλερ και Αρθούρου Ρεμπώ», παρουσιάζοντας πέντε ηθοποιούς στο ρόλο της Μήδειας, οι οποίες εμφανίζονται ταυτόχρονα στη σκηνή ως διαφορετικές εκδοχές της.

Και συνεχίζει: «Το φετινό καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου δίνει την αίσθηση ενός θεσμού που έχει μπει αποφασιστικά σε φάση ανανέωσης, και η Μήδεια του Κάστορφ δεν είναι παρά ένα δείγμα της διαδικασίας αυτής. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου, η οποία έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φεστιβάλ από το 2019, προσπάθησε να επιταχύνει τη μεταμόρφωσή του εντάσσοντας φρέσκες, ενίοτε ριζοσπαστικές παραστάσεις στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και εγκαινιάζοντας την πλατφόρμα Grape, μια αγορά για τη συστηματοποίηση της προβολής και της εξωστρέφειας νέων δημιουργών του ελληνικού Θεάτρου».

Κατερίνα Ευαγγελάτου: "Αγαπώ την παράδοση του αρχαίου δράματος, αλλά είναι αποστολή μου στο Φεστιβάλ να την οδηγήσω σε μία νέα, σύγχρονη εποχή, προκειμένου να επιβιώσει και να μη γίνει μουσειακό είδος"

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην αρθρογράφο της Guardian, η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου Κατερίνα Ευαγγελάτου, εξέφρασε τη δικιά της εκτίμηση πάνω στο θέμα, λέγοντας: «Αν και ο κόσμος εξακολουθεί να έχει την προσδοκία ότι θα βλέπει παραγωγές πιστές στο αρχαίο κείμενο σ’ αυτό τον ιδιαίτερα ιερό χώρο, έχει γίνει ελαφρώς πιο ανοιχτός σε περισσότερους πειραματισμούς». Αυτή η αλλαγή είχε ήδη ξεκινήσει πριν αναλάβει η ίδια τη διεύθυνση του Φεστιβάλ, αλλά -όπως τόνισε η ίδια- «θα ήθελε να την επιταχύνει πριν τη λήξη της θητεία της, το 2025».

Η συντάκτρια αναφέρεται στην παράσταση του Ιππόλυτου ως ένα δείγμα της αλλαγής αυτής: «Η σύγχρονη εκδοχή του Ιππόλυτου του Ευριπίδη, σε διασκευή και σκηνοθεσία της Ευαγγελάτου, που ανέβηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, αποτελεί άλλο ένα δείγμα ριζοσπαστικής προσέγγισης των κλασικών».

Επίσης, στο πλαίσιο αυτής της αλλαγής η συντάκτρια αναφέρεται στη σημαντική ιδέα του κύκλου Contemporary Ancients, όπου ανατίθεται σε σύγχρονους συγγραφείς να γράψουν έργα εμπνευσμένα από τους κλασικούς – έργα που παρουσιάζονται στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. «Θέλω να δημιουργήσω μια συνομιλία μεταξύ των δύο θεάτρων, χωρίς να εξαλείψω τις διαφορές του», εξήγησε η κυρία Ευαγγελάτου προσθέτοντας: «Αγαπώ την παράδοση του αρχαίου δράματος, αλλά είναι αποστολή μου στο Φεστιβάλ να την οδηγήσω σε μία νέα, σύγχρονη εποχή, προκειμένου να επιβιώσει και να μη γίνει μουσειακό είδος».

Η αλλαγή, τονίζει η συντάκτρια, έχει και αντιδράσεις και παραθέτει ένα σχόλιο του Σάββα Πατσαλίδη, καθηγητή θεατρολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, που κάνει λόγο για το φαινόμενο της «συλλογικής ιδιοκτησίας». Μεταξύ ορισμένων, λέει ο κύριος Πατσαλίδης, επικρατεί μια αίσθηση ότι είναι «ο δικός μας Αισχύλος» και οποιαδήποτε αλλαγή στο κείμενό του θα συνιστούσε ιεροσυλία και παραβίαση.

Παντελής Φλατσούσης: Η ελληνική τραγωδία δεν είναι κληρονομιά μα

Ο σκηνοθέτης Παντελής Φλατσούσης, που παρουσίασε το έργο Θήβα: A Global Civil War στο πλαίσιο του κύκλου Contemporary Ancients, δίνει τη δική του εκδοχή σε συνέντευξη στη δημοσιογράφο: «Για μένα, ως Έλληνα σκηνοθέτη, αυτή η κληρονομιά δεν αποτελεί βάρος. Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά πιστεύω ότι η ελληνική τραγωδία δεν είναι κληρονομιά μας. Μιλάει για πράγματα μεγάλα, για ολόκληρη την ανθρωπότητα».

Το άρθρο φιλοξενεί επίσης δηλώσεις και από τον ανερχόμενο νέο σκηνοθέτη Μάριο Μπανούσι, ο οποίος παρουσίασε την νέα του παράσταση Taverna miresia-Mario, Bella, Anastasia στο πλαίσιο του Φεστιβάλ. Στη συζήτησή του με την Arifa Akbar ο σκηνοθέτης αναφέρει: «Βλέπω αντιδράσεις απέναντι στην αλλαγή εκ μέρους του ελληνικού κοινού, αλλά για να κατανοήσεις αυτές τις τραγωδίες πρέπει να μιλήσεις για το θάνατο και την οικογενειακή απώλεια, όπως τα βλέπουμε και τα νιώθουμε σήμερα».

Η Βρετανίδα δημοσιογράφος ήταν προσκεκλημένη από το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου στο πλαίσιο του grape – Greek Agora of Performance, μια νέα πρωτοβουλία για την «εξαγωγή» των ελληνικών παραστατικών Τεχνών. Η πλατφόρμα αυτή, εναρμονισμένη με το πνεύμα καινοτομίας και εξωστρέφειας, ολοκληρώθηκε πριν λίγες ημέρες με τη συμμετοχή περισσότερων από 60 καλλιτεχνικών διευθυντών, εκπροσώπων πολιτιστικών οργανισμών και δημοσιογράφων από τη διεθνή σκηνή Θεάτρου και Χορού.

Στο πλαίσιο της πλατφόρμας, η οποία έχει σκοπό την προβολή Ελλήνων /ίδων καλλιτεχνών στο εξωτερικό, οι διεθνείς εκπρόσωποι επισκέφθηκαν τους χώρους του Φεστιβάλ στην Αθήνα και την Επίδαυρο και είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν 14 νέες παραστάσεις Θεάτρου και Χορού μέσα από τις οποίες γνώρισαν το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της χώρας.

Από την Τρίτη 1 Αυγούστου, η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι έδωσε εντολή στο Ιταλικό Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων να σταματήσει να χορηγεί το «κοινωνικό εισόδημα» σε άνεργους και πολίτες με χαμηλό εισόδημα. Το μέτρο είχε υιοθετήσει η πρώτη κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε, τον Μάρτιο του 2019, με στόχο τη στήριξη των φτωχότερων πολιτών της χώρας. Το ποσό αντιστοιχούσε κατά μέσο όρο σε 550 ευρώ τον μήνα.

Η απόφαση ανακοινώθηκε μέσω μέσω μηνύματος sms, μέσα στο σαββατοκύριακο, που είχε αποδέκτες χιλιάδες κινητά τηλέφωνα. Το μέτρο αφορά οικογένειες στις οποίες υπάρχουν πολίτες που θεωρούνται σε θέση να αναζητήσουν μια νέα απασχόληση, ωστόσο η απόφαση προκάλεσε μεγάλη δυσαρέσκεια, κυρίως σε πολλές περιοχές του ιταλικού νότου με υψηλό ποσοστό ανεργίας.

Σε αντικατάστασή του «κοινωνικού εισοδήματος», η κυβέρνηση Μελόνι ενέκρινε ένα νέο μέτρο, το οποίο ονόμασε «εισόδημα κοινωνικής ένταξης» και το οποίο δεν ξεπερνά ετησίως τα 6.000 ευρώ ανά δικαιούχο. Όσοι δεν δικαιούνται να λάβουν το νέο βοήθημα θα μπορούν να κάνουν αίτηση για χορήγηση 350 ευρώ τον μήνα για διάστημα ενός έτους, υπό τον όρο ότι θα παρακολουθεί παράλληλα μαθήματα επαγγελματικής κατάρτισης.

Η κεντροαριστερή αντιπολίτευση και τα Πέντε Αστέρια κατηγορούν την κυβέρνηση Μελόνι ότι, με την κατάργηση του «κοινωνικού εισοδήματος», ουσιαστικά ξεκίνησε «πόλεμο κατά των φτωχότερων πολιτών».

Η Ιταλίδα πρωθυπουργός και τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνησή της απαντούν όμως ότι πρόκειται για μέτρα που δεν μπορούν να μετατραπούν σε μόνιμα βοηθήματα, ιδίως για όποιον μπορεί να προσπαθήσει να επανενταχθεί στην αγορά της εργασίας.

«ΑΠΟΓΝΩΣΗ»

2ος ΧΡΟΝΟΣ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΛΚΜΗΝΗ
Αλκμήνης 12, Αθήνα
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2103428650

Από την Δευτέρα 16 Οκτωβρίου, και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Αλκμήνη, θα παρουσιάζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η παράσταση «ΑΠΟΓΝΩΣΗ» σε σκηνοθεσία Περικλή Μοσχολιδάκη.

Η Θεατρική παράσταση «ΑΠΟΓΝΩΣΗ», βασισμένη στο ομώνυμο Θεατρικό έργο του Περικλή Μοσχολιδάκη, που παίχτηκε στο Θέατρο Αλκμήνη την Άνοιξη από την Εταιρεία Θεάτρου Ρέκτις, θα παιχτεί και πάλι από τον Οκτώβριο λόγω μεγάλης επιτυχίας!

Η «ΑΠΟΓΝΩΣΗ», παίχτηκε σε ένα κατάμεστο από κόσμο Θέατρο σε όλες τις παραστάσεις και συγκέντρωσε όχι μόνο την τεράστια αποδοχή του κοινού αλλά και εξαιρετικές κριτικές!    
Στην εποχή μας η θεματολογία της παράστασης αποκτά μια δραματική επικαιρότητα, καθώς, όλο και πιο συχνά έρχονται στη δημοσιότητα ειδήσεις που μας συγκλονίζουν με την έκταση και με τη βιαιότητα τους, έχοντας, σχεδόν ως αποκλειστικό τους θύμα τις γυναίκες. 

Πέντε μονόλογοι εμπνευσμένοι από την αποτρόπαια, σκληρή καθημερινότητα της Βίας και της Γυναικοκτονίας στηριγμένη στο ύφος του Ποιητικού Ρεαλισμού. 

Η μεγάλη επιτυχία της παράστασης, με ένα θέμα δύσκολο, που συγκλονίζει καρδιές και συνειδήσεις, με το θέμα της Βίας κατά των Γυναικών, ένα κοινωνικό πρόβλημα που γιγαντώνεται καθημερινά, θα συνεχιστεί και τη νέα θεατρική περίοδο, για να μπορέσουν να τη δουν όσο πιο πολλοί άνθρωποι γίνεται, για να δυναμώσουμε το κίνημα ευαισθητοποίησης για ένα τόσο σημαντικό και επίκαιρο πρόβλημα!

Το Θέατρο πρέπει να παίρνει θέση για όλα τα φλέγοντα ζητήματα των καιρών μας, η παράσταση μας είναι μια δυνατή φωνή Διαμαρτυρίας ενάντια στη Βία κι εμείς θα συνεχίσουμε και τη νέα θεατρική περίοδο να Φωνάζουμε Δυνατά, για να ακουστούμε από όλο και περισσότερους πολίτες, κοινωνικούς φορείς και Πολιτεία!

Συντελεστές: 
Συγγραφή κειμένων - Σκηνοθεσία: Περικλής Μοσχολιδάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Εταιρεία Θεάτρου Ρέκτις
Μουσική επιμέλεια: Περικλής Μοσχολιδάκης
Φωτισμοί: Άκης Σαμώλης
Ηχητικά/Dj: Σωτήρης Σωτηρόπουλος
Φωτογράφιση: Σοφία Μανώλη, Σεραφείμ (shareAfilm)
Γραφιστικά: Αιμιλία Μπαλάσκα
Κατασκευή κοστουμιών: Liubovi Accibas
Trailer: Παντελής Πέτρου 
Εγκατάσταση Ήχου: Γιώργος Μητρόπουλος
Τεχνικός Ηλεκτρονικών Συστημάτων: Δημήτρης Βακάκης
Make up artist: Άννα-Μαρία Λιάπη
Κατασκευή Ιστοσελίδας – Υπεύθυνη Social Media: Βίκυ Λεβέντη 
Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
Παραγωγή: Θεατρική Oμάδα Ρέκτις ΑΜΚΕ

Παίζουν οι ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης): Φωτεινή Βακάκη, Ιωάννα Νικολάου, Κατερίνα Στρατή, Χριστίνα Αναστασιάδου

Φωνή: Περικλής Μοσχολιδάκης

Πληροφορίες για την παράσταση
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά

Εισιτήρια:
Γενική είσοδος: 12 ευρώ
Φοιτητικό, άνω των 65, ανέργων: 10 ευρώ
Ατέλεια: 5 ευρώ
Ειδικές τιμές για Σχολεία και Συλλόγους

Προπώληση εισητήριων: Ταμείο του θεάτρου "Αλκμήνη", Τηλεφωνικές κρατήσεις στο 2103428650, Ηλεκτρονικά στο  www.ticketservices.gr  , Link Εισιτηρίων: https://www.ticketservices.gr/event/apognosi-2os-xronos-theatro-alkmini/?lang=el
Η παράσταση είνα ακατάλληλη για ανηλίκους κάτων των 16 ετών.

Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΡΕΚΤΙΣ

Η Εταιρεία Θεάτρου Ρέκτις ιδρύθηκε από μία ομάδα νέων καλλιτεχνών. Δημιουργήθηκε μέσα από την ανάγκη ύπαρξης μιας αλλιώτικης φωνής στον θεατρικό χώρο, που προσπαθεί να ερμηνεύσει τα βαθύτερα νοήματα ενός ανήσυχου κόσμου.
Μέσα από το έργο μας  προσπαθούμε να δώσουμε φωνή σε όλα εκείνα που παλεύουν να γεννηθούν.
Ορμώμενοι από την πηγαία αγάπη για το θέατρο και την ανάγκη μας για δημιουργία, μεταμορφωνόμαστε...
Μέσα από ποικίλους πειραματισμούς, στρεφόμενοι στον εσώτερο εαυτό μας, αφουγκραζόμαστε τις αγωνίες της νέας γενιάς για έναν καλύτερο κόσμο, για την ισότητα, τον έρωτα, την ελευθερία.
Σε έναν κόσμο που δεν πρέπει να είναι κάνεις μόνος, βαδίζουμε με μετέωρα βήματα, παρατηρώντας τις πιο μύχιες σκέψεις της ανθρώπινης ύπαρξης να παίρνουν μορφή και να ανάβουν τα φώτα της σκηνής...

Με ανοδική πορεία αναμένεται να έχει κινηθεί ο πληθωρισμός στην Ελλάδα τον Ιούλιο, όπως προκύπτει από τα προκαταρκτικά στοιχεία της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αντίθετη πορεία αναμένεται να κινηθεί ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη, καθώς εκεί φαίνεται να συνεχίζεται η αργή αποκλιμάκωσή του.

Σύμφωνα με τα προκαταρκτικά στοιχεία της Eurostat, ο εναρμονισμένος στην έρευνα της Ευρωζώνης πληθωρισμός στην Ελλάδα τον Ιούλιο σημείωσε άνοδο 3,4% σε ετήσια βάση, από το αναθεωρημένο 2,8% τον Ιούνιο, βάζοντας έτσι τέλος στην αποκλιμάκωση που έχει επιδοθεί από το προηγούμενο έτος και συγκεκριμένα από τον Οκτώβριο του 2022. Σε μηνιαία βάση, ο δείκτης υποχώρησε κατά -1%.

Σε επίπεδο Ευρωζώνης, ο πληθωρισμός συνέχισε την καθοδική του πορεία διαμορφούμενος στο 5,3% συγκρινόμενος με τον Ιούλιο του 2022, από 5,5% τον Ιούνιο σε εναρμόνιση με τις εκτιμήσεις, ενώ σε μηνιαία βάση κατέγραψε την ελάχιστη αρνητική μεταβολή της τάξεως του -0,1%.

«ΕΚΑΒΗ»

Καλοκαίρι 2023

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
11 και 12 Αυγούστου

H ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ παρουσιάζει το εμβληματικό έργο του Ευριπίδη «Εκάβη»  στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου την Παρασκευή 11 και το Σάββατο 12 Αυγούστου, σε μετάφραση Ελένης Βαροπούλου και σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη.  Στο ρόλο της Εκάβης η Ελένη Κοκκίδου.

Στην πρώτη – και ιδιαίτερα σκληρή για τους Αθηναίους – περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου (431- 420 π. Χ.) ο Ευριπίδης επιχειρεί να καταγράψει και να δείξει στους συμπολίτες του – και σε όλους τους Έλληνες – την αποκτήνωση του ανθρώπου που μπορεί να προκαλέσει ο πόλεμος.

Εικοσιτέσσερις αιώνες μετά, το διαχρονικό έργο του Ευριπίδη γίνεται επίκαιρο όσο ποτέ. Καθημερινά φτάνουν στις οθόνες μας εικόνες από πολέμους, εικόνες αφόρητης βίας και σπαραγμού από κάθε σημείο του κόσμου. Το παράλογο του πολέμου  μοιάζει να αφορά μόνο αυτούς που το ζουν, για όλους τους άλλους περιορίζεται σε μια στεγνή, εικονική και ακίνδυνη πληροφορία. Θάβεται ανάμεσα σε πλήθος ειδήσεων, αποκόβεται από το βίωμα του πένθους. Εξοικειωνόμαστε έτσι με την εικόνα και την πληροφορία της βίας, εκπαιδευόμαστε στον θάνατο, αλλά ξεμάθαμε να πενθούμε.

Η Εκάβη στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη ξεκινά ως πρόσωπο από αυτό το σημείο,  από αυτό που έχουμε ξεχάσει, τον δρόμο του θρήνου. Μαζί της οι γυναίκες, οι αόρατες του πολέμου, μπροστά στο Ακατανόητο που τις σαρώνει και μέσα από το κοινό βίωμα της απώλειας συγκροτούνται ως κοινότητα. Στο πρώτο μέρος του έργου το πένθος, προσωπικό αλλά και συλλογικό, μοιάζει να γεννά τη μεταφυσική του: ζωντανοί και νεκροί βρίσκονται σε διαρκή συνομιλία, ένα αγόρι άταφο ταράζει τον ύπνο της μάνας του, ένα κορίτσι στέκει στο όριο ζωής και θανάτου. Στην Εκάβη τα πάντα συμβαίνουν σε έναν μεταιχμιακό χρόνο, μετά το τέλος του πολέμου. Η βία όμως δεν έχει τελειώσει. Και εκεί ακριβώς, στον χρόνο της μετάβασης, η Εκάβη του πένθους γίνεται η Εκάβη της εκδίκησης, ανοίγοντας μια τολμηρή διαλεκτική με το σήμερα.

Teaser παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=_bTZgwuWMEc

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 
Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου
Σκηνοθεσία: Ιώ Βουλγαράκη
Σκηνικά/κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική: Νίκος Γαλενιανός
Κίνηση: Χαρά Κότσαλη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Α’ βοηθός σκηνοθέτιδας: Μάγια Κυριαζή
Β’ βοηθός σκηνοθέτιδας: Γιάννης Τσιπτσής
Βοηθός σκηνογράφου/ενδυματολόγου: Δημοσθένης Κλιμενώφ 
Φωτογραφίες παράστασης: Κική Παπαδοπούλου
Μακιγιάζ φωτογράφισης: Olga Falei και Νίκη Οβάκογλου
Teaser σύλληψη – σκηνοθεσία: Κική Παπαδοπούλου
Κάμερα/drone/μοντάζ: Σταμάτης Γεροχριστοδούλου 
Διεύθυνση Παραγωγής: Βασίλης Ζήσης, Κώστας Μπάλλας
Επικοινωνία: Αντώνης Κοκολάκης

 
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ιωσήφ Ιωσηφίδης (Ταλθύβιος), Μαρίνα Καλογήρου (Πολυξένη), Ελένη Κοκκίδου (Εκάβη), Θανάσης Κουρλαμπάς (Οδυσσέας), Ερρίκος Μηλιάρης (Φάντασμα Πολύδωρου), Ηλεάνα Μπάλλα (Θεράπαινα), Άκης Σακελλαρίου (Πολυμήστορας), Αλέκος Συσσοβίτης (Αγαμέμνονας)

Χορός: Ασημίνα Αναστασοπούλου, Ελισάβετ Γιαννοπούλου, Μαρία Κωνσταντά, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Λυγερή Μητροπούλου, Ειρήνη Μπούνταλη, Χρύσα Τουμανίδου, Αμαλία Τσεκούρα

Μουσικός επί σκηνής: Άρτεμις Βαβάτσικα
 

Περαιτέρω δυσκολία να αναπνεύσουν αντιμετωπίζουν οι ασθενείς με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ιδιαίτερα της ημέρες που η θερμοκρασία ξεπερνά τους 40^οC. Η υπερβολική ζέστη προκαλεί πρόσθετο στρες στην καρδιά και τους πνεύμονες και γι’ αυτό οι πάσχοντες θα πρέπει να λαμβάνουν μέτρα, προκειμένου να αποφεύγουν παροξύνσεις και επιπλοκές της νόσου.

«Οι υψηλές θερμοκρασίες χειροτερεύουν την ποιότητα του αέρα, καθώς αυξάνουν την ατμοσφαιρική ρύπανση, ενώ ο αέρας παγιδεύει περισσότερα σωματίδια και ερεθιστικούς παράγοντες για τους πνεύμονες. Οι πυρκαγιές που ξεσπούν αποτελούν έναν επιπλέον επιβαρυντικό παράγοντα, αφού οι άνεμοι μεταφέρουν τα καμένα σωματίδια σε μεγάλες αποστάσεις, τα οποία καταλήγουν στους πνεύμονές μας. Η αφυδάτωση που επέρχεται λόγω του καύσωνα, ιδίως στους ηλικιωμένους, επηρεάζει αρνητικά τους πνεύμονες, αφού χάνουν την ιδιότητά τους να απομακρύνουν τα ξένα σωματίδια», εξηγεί η ειδικευμένη φυσικοθεραπεύτρια του αναπνευστικού κ. Μαρία Κουλοπούλου, Προϊσταμένη του τμήματος Πνευμονικής Αποκατάστασης στο Βασιλικό Νοσοκομείο του Λονδίνου.

Επομένως, οι πάσχοντες από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, όπως και με άλλες χρόνιες αναπνευστικές μη φλεγμονώδεις παθήσεις, έχουν ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη για συστηματική και επαγγελματική φροντίδα σε ακραίες κλιματικές συνθήκες.

Η φυσικοθεραπεία έχει κριθεί από πολλές μελέτες, μεταξύ των οποίων και μια που δημοσιεύθηκε στο  Journal of Clinical Medicine, ότι είναι αποτελεσματική και απαραίτητη για τη διαχείριση των συμπτωμάτων των ασθενών με ΧΑΠ. Η έρευνα δείχνει ότι ένα διεπιστημονικό πρόγραμμα πνευμονικής αποκατάστασης μπορεί να βελτιώσει την αναπνευστική λειτουργία και  φυσική κατάσταση των ασθενών και να αποτρέψει συμβάντα που θα μπορούσαν να θέσουν ακόμη και σε κίνδυνο τη ζωή αυτών. Η αύξηση της αντοχής στην άσκηση και στην κινητικότητα για την εκτέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων, λόγω της μείωσης της δύσπνοιας με την εφαρμογή διαφόρων θεραπευτικών ασκήσεων και τεχνικών αναπνοής, έχει θετικό αντίκτυπο στην ψυχολογία και στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων που υποφέρουν από τη χρόνια αυτή νόσο, συμβάλλοντας συνάμα και στην αύξηση του προσδόκιμο της ζωής τους.

«Η ΧΑΠ είναι μια συχνή νόσος που  επηρεάζει το βρογχοπνευμονικό σύστημα, αλλά και άλλα συστήματα του οργανισμού, όπως την καρδιά, τα αγγεία και τους μύες. Είναι η τέταρτη κύρια αιτία θανάτου στον κόσμο και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι θα είναι η τρίτη μέχρι το έτος 2030. Όσοι διαγιγνώσκονται με αυτή βιώνουν αναπνευστικά συμπτώματα και επίμονο περιορισμό της ροής του αέρα, λόγω βλάβης στους αεραγωγούς ή στις κυψελίδες των πνευμόνων.

Η βασική αιτία εμφάνισης της νόσου είναι η χρήση προϊόντων καπνού. Στατιστικά το 70% των καπνιστών αναπτύσσει ΧΑΠ, η σοβαρότητα της οποίας εξαρτάται από τα χρόνια που ακολουθούν τη βλαβερή συνήθεια και τον αριθμό των τσιγάρων που καπνίζουν ημερησίως. Άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της νόσου είναι η ατμοσφαιρική ρύπανση και η καύση στερεών καυσίμων», εξηγεί περαιτέρω.

Χαρακτηριστικό της είναι η δυσκολία αποβολής των πτυέλων, η οποία επιφέρει συχνά επαναλαμβανόμενες αναπνευστικές λοιμώξεις, σε συχνότητα ανάλογη αυτών. Δυστυχώς, με την πάροδο των ετών γίνεται αιτία ανάπτυξης επιπλοκών που δεν σχετίζονται με τους πνεύμονες, όπως καρδιαγγειακών νοσημάτων, δυσλειτουργίας των σκελετικών μυών και οστεοπόρωσης, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η θνησιμότητα των πασχόντων.

Κάθε χρόνο βιώνουν μία έως τέσσερις παροξύνσεις, δηλαδή επιδείνωση των αναπνευστικών συμπτωμάτων πέραν των καθημερινών διακυμάνσεων που οδηγεί στην αλλαγή της φαρμακευτικής αγωγής που ήδη λαμβάνουν.

Τα άτομα με σοβαρά συμπτώματα περιορίζουν υποχρεωτικά την κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή, αφού νιώθουν συνεχώς κουρασμένα, λόγω της αναπνευστικής ανεπάρκειας, γεγονός που έχει επιπτώσεις και στην ψυχολογία τους. Αρκετοί πάσχουν συγχρόνως από κατάθλιψη, εξαιτίας των συμπτωμάτων τους.

Η διάγνωση γίνεται μετά από κλινική εξέταση και διενέργεια ακτινογραφιών θώρακος, εξετάσεων αίματος, και κυρίως σπιρομέτρησης, για τον προσδιορισμό του ποσοστού του αέρα που αποβάλλεται από τους πνεύμονες στο πρώτο δευτερόλεπτο της απότομης, ταχείας εκπνοής.

Η ύφεση των συμπτωμάτων έγκειται στη λήψη έγκυρης φαρμακευτικής αγωγής στην οποία περιλαμβάνονται εισπνεόμενα φάρμακα που διαστέλλουν τους βρόγχους, π.χ. β2 – αδρενεργικοί αγωνιστές ή έχουν ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση π.χ. κορτικοστεροειδή, και μη εισπνεόμενα φάρμακα, όπως για παράδειγμα βλεννολυτικά, αντιβηχικά και αντιβιοτικά. Μπορεί να απαιτηθεί και ελεγχόμενη οξυγονοθεραπεία.

Η πνευμονική αποκατάσταση κατέχει εξέχουσα θέση στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων που προκαλεί η νόσος, αφού μπορεί να βελτιώσει την υγεία των ασθενών σε κυρία σημεία, όπως στη λειτουργική ικανότητα, τη μείωση της νοσηρότητας της νόσου και των νοσοκομειακών επισκέψεων, αλλά και την ποιότητα της ζωής των ασθενών ολιστικά. Η πνευμονική αποκατάσταση είναι ένα συστηματικό πρόγραμμα άσκησης και εκπαίδευσης συντονισμένο στις ανάγκες του εκάστοτε ασθενούς.

Το είδος της φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης εξαρτάται από το εάν ο ασθενής χρήζει θεραπείας για την οξεία παρόξυνση της νόσου, ή για τη χρόνια αντιμετώπιση αυτής. Συνήθως περιλαμβάνει τεχνικές: για τον καθαρισμό των πνευμόνων από τις εκκρίσεις, επανεκπαίδευση στην τεχνική αναπνοής που μειώνουν τη δύσπνοια, τον θωρακοκοιλιακό συντονισμό και ενισχύουν τη λειτουργική ικανότητα σε άτομα με οξείες παροξύνσεις της ΧΑΠ.

Το δε πρόγραμμα για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στη χρόνια φάση της νόσου περιλαμβάνει ασκήσεις που αφορούν τη βελτίωση του καρδιαγγειακού συστήματος, δηλαδή αερόβιου τύπου ασκήσεις, καθώς και συγκεκριμένο πρόγραμμα που στοχεύει στην ενδυνάμωση των μυών.

Οι συγκεκριμένες παρεμβάσεις συμβάλουν σημαντικά στη μείωση της δύσπνοιας που  αποτελεί και το πιο δυσάρεστο  σύμπτωμα για τους ασθενείς. Η εκγύμναση δε ολόκληρου του σώματος αναστρέφει τις αρνητικές επιπτώσεις της πάθησης στη λειτουργία των σκελετικών μυών, προσφέροντας βελτίωση της ισορροπίας και μείωση έτσι του κινδύνου πτώσεων, λόγω μυοσκελετικών διαταραχών που προκαλεί εμμέσως η ΧΑΠ. Περιορίζει δε τον κίνδυνο οστεοπενίας και οστεοπόρωσης που προκύπτει ενίοτε από τη χρήση των κορτικοστεροειδών.

«Ο τρόπος διαχείρισης της νόσου είναι πάντοτε εξατομικευμένος και ανάλογος των αναπνευστικών συμπτωμάτων και λειτουργικών αναγκών του ασθενούς. Ακρογωνιαίος λίθος είναι η διακοπή του καπνίσματος. Καμία από τις παραπάνω παρεμβάσεις δεν μπορεί να προσφέρει σταθεροποίηση ή βελτίωση της πνευμονικής λειτουργίας όταν ο ασθενής εξακολουθεί να εισπνέει τις χιλιάδες επιβλαβείς ουσίες που υπάρχουν στον καπνό.

Παράλληλα, πρέπει να βελτιώνει τη διατροφή του, προκειμένου να υποστηρίζει τον οργανισμό του ενάντια στις λοιμώξεις, να παίρνει τα κατάλληλα συστατικά που επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου, να διατηρεί ένα υγιές βάρος, ώστε οι πνεύμονες να μην καταβάλλουν διπλάσια προσπάθεια για να διοχετεύουν οξυγόνο σε όλους τους ιστούς του οργανισμού. Η διαχείριση, λοιπόν, της ΧΑΠ είναι μια συλλογική προσπάθεια πολλών επιστημόνων.

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, η αξία της φυσικοθεραπείας στους ασθενείς με αναπνευστικά και καρδιολογικά προβλήματα έχει υποτιμηθεί, σε αντίθεση με τις χώρες της Ευρώπης στις οποίες παρέχεται ως μέρος της ενδεδειγμένης θεραπευτικής φροντίδας στην αντιμετώπιση της νόσου ασθενών με βλάβες του καρδιακού και αναπνευστικού συστήματος.

Ανεξαρτήτως, πάντως, του τρόπου αντιμετώπισης της ΧΑΠ, οι οδηγίες για την απομάκρυνση του κινδύνου επιδείνωσης των συμπτωμάτων κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και ιδίως του καύσωνα αφορούν όλους τους πάσχοντες: αποφυγή των εξωτερικών χώρων ή εκτέλεση δραστηριοτήτων σε αυτούς νωρίς το πρωί με χρήση προστατευτικών μασκών για το φιλτράρισμα των ρύπων, όπου υπάρχουν, παραμονή σε κλιματιζόμενους εσωτερικούς χώρους κατόπιν καθαρισμού των air-condition και των φίλτρων αέρα, όπως και των ανεμιστήρων, και διαρκή ενυδάτωση», καταλήγει η εξειδικευμένη φυσικοθεραπεύτρια κ. Κουλοπούλου

«Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα»

                                                                                                            του Ματέι Βίζνιεκ

Μια παράσταση της ομάδας The Young Quill σε σκηνοθεσία της Αικατερίνης Παπαγεωργίου 

με τους: Αλέξανδρο Βάρθη, Τάσο Λέκκα, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρη Πετρόπουλο, Ελίζα Σκολίδη. 

Από Οκτώβριο 2023, Πέμπτη με Κυριακή στο Θέατρο Μπέλλος.

Ολοκληρώνοντας την πρώτη χρονιά επαναλειτουργίας του (2022-2023), το Θέατρο Μπέλλος συνεχίζει με τον καλλιτεχνικό προγραμματισμό της νέας σεζόν 2023-2024. Η πρώτη χρονιά ήταν αφιερωμένη στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία εστιάζοντας στην υποστήριξη των θεατρικών ομάδων. Φέτος, το θέατρο προγραμματίζει έργα που έχουν γραφτεί τον 21ο αιώνα, ελληνικά και μη, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση σε θεματικές που αφορούν τη σύγχρονη επικαιρότητα. Η κλιματική αλλαγή, ο πόλεμος, η εξέλιξη του φεμινισμού είναι κάποιοι από τους θεματικούς άξονες που θα δούμε φέτος στις παραστάσεις του θεάτρου Μπέλλος.  

Η ομάδα The Young Quill, η οποία έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου, θα ανεβάσει το έργο «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του Ματέι Βίζνιεκ σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου με τους: Αλέξανδρο Βάρθη, Τάσο Λέκκα, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρη Πετρόπουλο, Ελίζα Σκολίδη. 

Το έργο, με αφετηρία τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αφηγείται μια ιστορία που θα μπορούσε να έχει διαδραματιστεί μετά από έναν οποιονδήποτε πόλεμο του τότε, του τώρα ή του μετά. Ο Βίγκαν και η Γιάσμινσκα επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του Βίμπκο, του χαμένου τους γιού που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Οι άνθρωποι, ζωντανοί ή νεκροί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσα εκμετάλλευσης για την παραγωγή κέρδους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους, Ίντα, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου ενεπλάκη σε κύκλωμα σωματεμπορίας και πλέον εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Η Ίντα βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ξεχασμένοι από όλους -από το κράτος, τους διεθνείς φορείς, τους φίλους, τους συγγενείς ακόμα και από την ίδια τη ζωή- και μη έχοντας δικαίωμα διεκδικήσεων καθώς στερούνται οικονομικών πόρων, το ζευγάρι αποφασίζει να ανακαλύψει μόνο του το νήμα της οικογενειακής του ιστορίας. Μέσα από την προσωπική τους διαδρομή προκύπτει η ιστορία μιας πολεμικής φρίκης ολόκληρου του 20^ου αιώνα. 

Ο συγγραφέας συνθέτοντας το κείμενο του στις αρχές του 2000 διερωτάται με σαφήνεια, τι θεωρούμε «πρόοδο» τον 21^ο αιώνα,  ερχόμενοι από όλους τους πολέμους, τις βιαιοπραγίες και τους ξεριζωμούς που στιγμάτισαν τον 20^ο και διαδραματίστηκαν στο βωμό της προόδου και του κέρδους. Σήμερα, καθώς καταπιανόμαστε με το έργο αυτό είκοσι χρόνια αφότου γράφτηκε, επικαιροποιούμε το ερώτημα και αναρωτιόμαστε αν η «πρόοδος» είναι τελικά η αξία που πρέπει να καθορίζει την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία, ακόμα και τον ίδιο τον άνθρωπο. 

Τι γίνεται με την «ανθρώπινη ψυχή» όταν βάλλεται από εθνικές έριδες, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και διεθνή οικονομικά συμφέροντα; Ακροβατώντας μεταξύ ενός ρεαλιστικού και υπερρεαλιστικού πλαισίου, ο Ματέι Βίζνιεκ συνθέτει μια ιστορία που δίνει χώρο στην ανθρώπινη ψυχή για να πενθήσει την ύπαρξη της, που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να χαθεί, αν «ο δυνατός» το θελήσει.

Ταυτότητα παράστασης: 

Κείμενο: Ματέι Βίζνιεκ

Μετάφραση: Έρση Βασιλικιώτη

Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου

Σκηνικά: Μυρτώ Σταμπούλου

Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα

Πρωτότυπη μουσική: Μαρίνα Χρονοπούλου

Χορογραφίες: Χρυσηίς Λιατζιβίρη 

Σχεδιασμός Φωτισμού: Κωστής Μουσικός

Βοηθός Σκηνοθέτη: Έφη Λεωνίδα 

Παίζουν (αλφαβητικά): Αλέξανδρος Βάρθης, Τάσος Λέκκας, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρης Πετρόπουλος, Ελίζα Σκολίδη

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Γραφιστική επεξεργασία: Indigo Creative

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble

Διεύθυνση παραγωγής: Φάνης Μιλλεούνης

www.theyoungquill.com

www.theatrompellos.gr

Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. είναι εδώ και χρόνια μεγάλοι οφειλέτες, όμως, όπως καταγράφεται και στο σημερινό αποκαλυπτικό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Δημοκρατία» μόνο μέσα σε έναν χρόνο αύξησαν τα χρέη τους προς τις τράπεζες κατά 87 εκατομμύρια ευρώ.

Τα δύο κόμματα έδωσαν χθες στη δημοσιότητα τους ισολογισμούς τους, καθώς είχαν λάβει δίμηνη παράταση, αποφεύγοντας με αυτόν τον τρόπο να σηκωθεί… σκόνη εν μέσω διπλής εκλογικής αναμέτρησης. 

Τι δείχνουν, όμως τα στοιχεία; 

Η Νέα Δημοκρατία αύξησε από το 2021 έως το 2002 και τον τραπεζικό της δανεισμό, αλλά και το σύνολο των υποχρεώσεών της κατά αρκετά εκατομμύρια ευρώ. Το 2021 τα δάνεια ήταν ήταν  381.296.262,32 ευρώ και το σύνολο των υποχρεώσεων του κόμματος 391.570.979,90 ευρώ.
Μέσα σε έναν χρόνο τα δάνεια έφτασαν τα 425.600.611,17 ευρώ και το σύνολο των υποχρεώσεων στα 435.567.175,82 ευρώ. 
Δηλαδή, το κυβερνών κόμμα αύξησε τις υποχρεώσεις του κατά 43.996.196 ευρώ μέσα σε δώδεκα μήνες.

Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., από την πλευρά του είχε ανακοινώσει για το 2021  τραπεζικά δάνεια ύψους 355.992.009,12 ευρώ και συνολικές υποχρεώσεις 362.Ο13.564,33 ευρώ. Μέσα σε ένα χρόνο υπήρξε σημαντική αύξηση στα τραπεζικά δάνεια που έφτασαν τα 398.ΟΟ5.864,40 ευρώ και σύνολο υποχρεώσεων που έφτασαν τα  405.138.625,64 ευρώ. Μιλάμε για μια αύξηση κατά 43.125.061 ευρώ μέσα σε έναν χρόνο.

Το θέμα ανέδειξε με έναν εκρηκτικό τίτλο η εφημερίδα «Δημοκρατία» κάνοντας λόγο για κολοσσιαίο σκάνδαλο και ζητώντας την παρέμβαση εισαγγελέα.
Υπενθυμίζει, άλλωστε, στο ρεπορτάζ της παλαιότερες δηλώσεις των προέδρων των δύο κομμάτων.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ισχυριστεί στο παρελθόν: είμαι υπερήφανος γι’ αυτό που έχουμε πετύχει, να βάλουμε σε τάξη τα οικονομικά της Νέας Δημοκρατίας», προσθέτοντας ότι έχει μειώσει τις λειτουργικές δαπάνες του κόμματος κατά 70%.

Από την πλευρά του ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε υποστηρίξει τον Μάρτιο του 2022 ότι «δεν έχω την ακριβή εικόνα και δεν θέλω να πω είναι τόσα, ξέρω πάνω κάτω… Θέλω να ξέρει ο ελληνικός λαός ότι όλα τα χρέη του ΠΑΣΟΚ θα ρυθμιστούν».

Πηγή: efsyn.gr

O Βαγγέλης Σοφίου, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ηρακλείου και του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου με τη Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία (ΔΑΣ), καταγγέλλει σε δήλωσή του τα συνεχόμενα εργατικά ατυχήματα σε ξενοδοχεία του νομού και τις άθλιες συνθήκες εργασίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων.

Ακολουθεί η δήλωση του Β. Σοφίου:

«Το “θαύμα” του τουρισμού αποκαλύπτεται! Για άλλη μια χρονιά οι εργαζόμενοι στον τουρισμό μετράμε ρεκόρ σε λιποθυμίες και εργατικά ατυχήματα από την εντατικοποίηση. Την ίδια στιγμή οι ξενοδόχοι μετράνε ρεκόρ σε κέρδη. Για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται το σύνθημα «ή οι ζωές μας ή τα κέρδη τους». Τα παραδείγματα είναι ανησυχητικά πολλά:

Πριν λίγες μέρες εργαζόμενη σε κουζίνα του ξενοδοχείου Lyttos Beach στη Χερσόνησο λιποθύμησε την ώρα της δουλειάς. Μάλιστα η εργοδοσία του ξενοδοχείου καθυστέρησε να καλέσει ασθενοφόρο, προσπαθώντας να αποκρύψει το γεγονός και να μην δηλωθεί ως εργατικό ατύχημα. Μόνο μετά τις αντιδράσεις των συναδέλφων της κάλεσαν ασθενοφόρο το οποίο την μετέφερε στο εφημερεύον νοσοκομείο.

Στο ξενοδοχείο Gouves Bay στις Γούβες μάγειρας εξαναγκάστηκε να δουλέψει με πυρετό. Αφού λιποθύμησε από την εξάντληση και η εργοδοσία προσπάθησε να το κουκουλώσει, αναγκάστηκε συνάδελφός του να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο, όπου αποδείχθηκε ότι έχει covid!

Στο ίδιο ξενοδοχείο την επόμενη μέρα μάγειρας λιποθύμησε και τον μετέφεραν σε «δροσερό μέρος» για να νιώσει καλύτερα. Παρά την προσπάθεια της εργοδοσίας να θάψει και το δεύτερο περιστατικό, με δική του πρωτοβουλία πήγε στο νοσοκομείο, όπου του έκαναν εισαγωγή, αφού είχε λοίμωξη του αναπνευστικού!

Στο ξενοδοχείο Agapi Beach στην Αμμουδάρα σερβιτόρα λιποθύμησε και αφού την άφησαν να «ξεκουραστεί λίγο» σε ένα δωμάτιο με ανεμιστήρα την ξαναέστειλαν στο πόστο, με αποτέλεσμα να λιποθυμήσει ξανά! Και σε αυτήν την περίπτωση πήγε στο νοσοκομείο με συνάδελφο και όχι με παρέμβαση της εργοδοσίας!

Σε ξενοδοχείο στην Αγία Πελαγία εργαζόμενος που έκανε εργασίες συντήρησης έπεσε από ύψος 3 μέτρων και τραυματίστηκε.

Πριν λίγες μέρες καταγγέλθηκε για άλλη μια φορά από ξενοδοχοϋπαλλήλους ότι στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλο στα λεωφορεία που τους μεταφέρουν στη δουλειά με κίνδυνο να προκληθούν σοβαρά ατυχήματα.

Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που οι δυνάμεις της ΔΑΣ Ξενοδοχοϋπαλλήλων βρέθηκαν έξω από τις πύλες μιας σειράς ξενοδοχείων καταγγέλλοντας τις συνθήκες εργασίας, την εντατικοποίηση και εξουθένωση του προσωπικού σε συνθήκες καύσωνα.

Τα συγκεκριμένα περιστατικά δεν είναι ούτε τα πρώτα ούτε τα τελευταία. Οι εργαζόμενοι για ακόμα μια σεζόν δουλεύουν σε επικίνδυνες συνθήκες εργασίας για την ζωή και την ασφάλεια τους, για να βγάλουν τον όγκο της δουλειάς, τρέχοντας από πόστο σε πόστο, χωρίς να πάρουν ανάσα, την ίδια στιγμή που οι ξενοδόχοι απαιτούν να βγει η δουλειά κυριολεκτικά με κάθε κόστος.

Ήρθε η ώρα να ακουστεί η φωνή των εργαζομένων σε κάθε ξενοδοχείο. Η μόνη λύση απέναντι σε αυτή τη βαρβαρότητα που ζούμε, είναι να οργανωθούμε και να παλέψουμε για τις δικές μας ανάγκες. Γι’ αυτό απαιτούμε:

Να σταματήσει η εργοδοτική αυθαιρεσία, να αυξηθούν οι έλεγχοι του ΣΕΠΕ με ταυτόχρονη ενίσχυσή του σε αναγκαίο προσωπικό και υποδομή.

Να τηρηθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας για την Υγεία και την Ασφάλεια μέσα στους χώρους δουλειάς με ευθύνη του υπουργείου Εργασίας.

Διακοπή εργασίας σε τμήματα των επιχειρήσεων που είναι εκτεθειμένα στον καύσωνα και στις ακραίες θερμοκρασίες για όσο χρειαστεί.

Να καθοριστεί η ελάχιστη σύνθεση προσωπικού και ο καθορισμός καθηκόντων για κάθε ειδικότητα στα ξενοδοχεία.

Να συνεδριάσει άμεσα η επιτροπή εξέτασης ΒΑΕ του υπουργείου Εργασίας, ώστε να ενταχτούν ξανά στα ΒΑΕ οι ειδικότητες του κλάδου που βγήκαν το 2012».