Περίεργες ιστορίες καθημερινών ανθρώπων. Το μαύρο χιούμορ συναντά τη συγκίνηση σε μια διαδρομή τόσο οικεία όσο και ανοίκεια.
Όλα είναι όπως φαίνονται και φαίνονται όπως είναι. Ή μήπως όχι; Η πραγματικότητα πολλές φορές είναι παράλογη. Όταν περιμένεις να συμβεί κάτι, μπορεί να συμβεί κάτι άλλο. Αυτό που ζεις δεν το κατανοείς. Κι αυτό που αισθάνεσαι δεν χρειάζεται να το καταλαβαίνεις. Τα πρόσωπα έχουν τις δικές τους ιστορίες, οι στιγμές κουβαλούν τη δική τους σημασία. Οι λέξεις μεταφέρουν τα νοήματά τους και τα νοήματα τις λέξεις τους. Και όλες οι πιθανότητες θα μένουν ανοιχτές.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤ(ΡΙ)ΕΣ
Κείμενα: Δανιήλ Χαρμς (από τα «Περιστατικά», μετάφραση: Ροδούλα Παππά), Σοφία Χατζοπούλου (από τα «Αινίγματα στο δρόμο για το σπίτι») και Δέσποινα Μπισχινιώτη
Σκηνοθεσία: Δέσποινα Μπισχινιώτη
Επιμέλεια κίνησης: Κατερίνα Δρακοπούλου
Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόης
Δημιουργία teaser – Επεξεργασία φωτογραφιών: Μαριαλένα Μπόη
Μια εκτενής διεθνής έρευνα αποκάλυψε ότι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί πλοιοκτήτες έχουν πουλήσει τουλάχιστον 230 γηραιά δεξαμενόπλοια στον επονομαζόμενο «στόλο-σκιά» ή «σκοτεινό στόλο» της Ρωσίας, αποκομίζοντας κέρδη που ξεπερνούν τα 6 δισεκατομμύρια δολάρια από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία το 2022.
Η έρευνα, την οποία δημοσιεύει η βρετανική εφημερίδα The Guardian, και την οποία συντόνισε το ολλανδικό ερευνητικό δίκτυο Follow the Money (FTM) με τη συμμετοχή δημοσιογραφικών ομάδων από εννέα χώρες, αποκαλύπτει ένα εκτεταμένο δίκτυο συναλλαγών που επιτρέπει στη Ρωσία να παρακάμπτει τις δυτικές κυρώσεις στις εξαγωγές πετρελαίου της.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, Έλληνες πλοιοκτήτες κατέχουν την πρώτη θέση στις πωλήσεις, έχοντας μεταβιβάσει 127 πλοία, ενώ ακολουθούν βρετανικές εταιρείες με 22 πλοία, γερμανικές με 11 και νορβηγικές με 8 σκάφη. Τα περισσότερα από αυτά τα πλοία, υπό κανονικές συνθήκες, θα είχαν πωληθεί για διάλυση σε πολύ χαμηλότερες τιμές.
Η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την ανεξάρτητη Σχολή Οικονομικών του Κιέβου (KSE), υποδεικνύει ότι ο «στόλος-σκιά», που αποτελείται από περίπου 600 πλοία, διαχειρίζεται το 70% των ρωσικών εξαγωγών πετρελαίου. Οι ερευνητές ανέλυσαν εκατοντάδες ναυτιλιακά έγγραφα και αρχεία νηολόγησης πλοίων.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που αναφέρεται στην έρευνα αφορά δύο ελληνόκτητα δεξαμενόπλοια δεκαπενταετίας που πωλήθηκαν σε εταιρεία με έδρα το Ανόι, μετονομάστηκαν και άλλαξαν σημαία από Μάλτας σε Παναμά. Στη συνέχεια, τα πλοία αυτά μετέφεραν 120 εκατομμύρια λίτρα ρωσικού πετρελαίου από το λιμάνι Ust-Luga της Βαλτικής, κοντά στα σύνορα με την Εσθονία.
Μετά την εισαγωγή του ανώτατου ορίου τιμής πετρελαίου από τους G7 και την ΕΕ στα τέλη του 2022, οι τιμές των πλοίων που μπορούσαν να νηολογηθούν σε μη-δυτικές δικαιοδοσίες εκτοξεύθηκαν. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε αναλυτής της Lloyd’s List στην ερευνητική ομάδα, «πολλοί Ευρωπαίοι πλοιοκτήτες είχαν παλιά πλοία που θεωρούσαν ότι δεν άξιζαν πολλά. Ξαφνικά η αξία τους διπλασιάστηκε – οπότε έσπευσαν να τα πουλήσουν.»
Το βελγικό ναυτιλιακό συγκρότημα CMB.Tech αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, καθώς πούλησε πέντε δεξαμενόπλοια έναντι 135 εκατομμυρίων δολαρίων που κατέληξαν στον «στόλο-σκιά» το 2022 και στις αρχές του 2023. Εκπρόσωπος της εταιρείας δήλωσε στην βελγική εφημερίδα De Tijd ότι δεν φέρει ευθύνη για τα πλοία μετά την πώληση.
Στα τέλη του 2023, η ΕΕ θέσπισε νέους κανόνες που απαιτούν από τις εταιρείες που πωλούν πλοία σε τρίτες χώρες να ελέγχουν ότι δεν χρησιμοποιούνται για την παραβίαση των κυρώσεων. Παρά τους νέους κανόνες, 32 ευρωπαϊκά δεξαμενόπλοια έχουν πωληθεί στον “στόλο-σκιά” από τότε.
Πρόσφατα, η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν εντείνει τα μέτρα τους, εν μέρει επειδή πολλά δεξαμενόπλοια του “στόλου-σκιά” δεν διαθέτουν δυτική ασφάλιση, δεν προσεγγίζουν ευρωπαϊκά λιμάνια για να μπορούν να ελεγχθούν, και είναι τόσο παλαιά που θα μπορούσαν να προκαλέσουν περιβαλλοντική καταστροφή.
Μεμονωμένα δεξαμενόπλοια απαγορεύεται πλέον να χρησιμοποιούν ευρωπαϊκά λιμάνια και υπηρεσίες εάν διαπιστωθεί ότι μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο ή εμπλέκονται σε “επικίνδυνες ναυτιλιακές πρακτικές”. Περίπου 70 πλοία έχουν τεθεί υπό κυρώσεις από την ΕΕ, ενώ αναφέρεται ότι θα ακολουθήσουν άλλα 74.
Ωστόσο, δεν υπάρχουν αναφορές για σχέδια εισαγωγής συγκεκριμένων μέτρων που να απαγορεύουν την πώληση σκαφών στον “στόλο-σκιά”, εν μέρει λόγω της αντίστασης από κράτη μέλη με σημαντικούς ναυτιλιακούς τομείς, όπως η Ελλάδα, η Κύπρος και η Μάλτα.
Η «Λουλού» είναι μια θεατρική αφήγηση από την Άννα Βαγενά του ομώνυμου βιβλίου της που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Πατάκη. Το βιβλίο είναι το ημερολόγιο της σκυλίτσας της, της Λουλούς.
Η υπέροχη τετράποδη Λουλού αφηγείται την περιπετειώδη και ενδιαφέρουσα ζωή της. Πριν από δεκατέσσερα χρόνια ήταν ένα κακοποιημένο αδεσποτάκι που γεννήθηκε στις Σέρρες, υιοθετήθηκε από την τρανς Βίκυ, αλλά βρέθηκε έπειτα δεμένη με αλυσίδα έξω από μια ταβέρνα. Εκεί την πρωτοείδε η Άννα Βαγενά κι έκτοτε έγινε ισότιμο μέλος της οικογένειάς της.
«Λουλού» Θεατρική αφήγηση από το ομώνυμο διήγημα της Άννας Βαγενά (Εκδόσεις «ΠΑΤΑΚΗ»)
Πρεμιέρα: Πέμπτη 30 Ιανουαρίου στις 20:00
Προπώληση: https://tinyurl.com/56dewyh7 Προσφορά προπώλησης: 10 € (έως 29/1)
Η Λουλού λέει την ιστορία της κι έτσι διηγείται παράλληλα την ιστορία της οικογένειας Άννας Βαγενά- Λουκιανού Κηλαηδόνη, τις καλλιτεχνικές χαρές, τις πολιτικές νίκες και ήττες, το αναπόφευκτο του θανάτου.
Μια παράσταση που, με την αθωότητα και την άδολη αγάπη που δείχνουν τα ζώα στους ανθρώπους τους, μιλά για σημαντικά και, ενίοτε, δύσκολα θέματα. Με δροσερή γλώσσα και χιούμορ φωτίζει τη ζωή δύο αγαπημένων καλλιτεχνών, σε μια ιδιαίτερη περίοδο για τη χώρα.
Συγχρόνως, μέσω της «Λουλούς» δίνεται φωνή σε όλα τα κακοποιημένα ζωάκια. Σε όλα τα ζωάκια που βρήκαν στοργή και αγάπη κοντά σε κάποιους ανθρώπους που τα φρόντισαν και τα φροντίζουν ακόμα κι όταν αυτά αρρωστήσουν.
Ένα τρυφερό αυτοβιογραφικό έργο, γεμάτο χιούμορ και συγκίνηση.
Ταυτότητα παράστασης
«Λουλού»
Από το διήγημα της Άννας Βαγενά (Εκδόσεις «ΠΑΤΑΚΗ»)
Έπειτα από δύσκολες διαπραγματεύσεις, η ισπανική κυβέρνηση έδωσε σήμερα το «πράσινο φως» στη μείωση της διάρκειας του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας από τις 40 στις 37,5 ώρες, χωρίς να έχει εξασφαλίσει σε αυτό το στάδιο την πλειοψηφία ώστε το νομοσχέδιο να εγκριθεί από το Κοινοβούλιο.
«Είναι μια ιστορική μέρα» επειδή «για 41 χρόνια δεν είχε αλλάξει η νόμιμη διάρκεια της εργασιακής εβδομάδας στη χώρα μας», δήλωσε η υπουργός Εργασίας Γιολάντα Ντίαθ, στέλεχος του κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς Sumar, μετά το τέλος του υπουργικού συμβουλίου.
«Η μείωση των ωρών εργασίας θα βελτιώσει την παραγωγικότητα στη χώρα μας (...) Δεν χρησιμεύει σε τίποτα να περνάμε ώρες και ώρες στην εργασία, το θέμα είναι να είναι αποτελεσματικές», επέμεινε η υπουργός, που έχει επιφορτιστεί με την εφαρμογή αυτής της εμβληματικής μεταρρύθμισης της ισπανικής αριστεράς.
Το κείμενο που εγκρίθηκε σήμερα είναι αποτέλεσμα συμφωνίας που υπογράφτηκε στις 20 Δεκεμβρίου με τα δύο κυριότερα συνδικάτα, το UGT και το CCOO, όχι όμως και με τις εργοδοτικές οργανώσεις, που είχαν αποφασίσει στα μέσα Νοεμβρίου να αποχωρήσουν από τις διαπραγματεύσεις, έπειτα από έντεκα μήνες άκαρπων συναντήσεων.
Οι τελευταίες ανησυχούν για τις επιπτώσεις της μεταρρύθμισης στην ισπανική ανταγωνιστικότητα. Υποστηρίζουν πως δεν επηρεάζονται όλοι οι τομείς δραστηριότητας το ίδιο και πως μια γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου μπορεί να αποδυναμώσει ορισμένες επιχειρήσεις.
Ανησυχία την οποία απέρριψε η Γιολάντα Ντίαθ, η οποία επέμεινε στη σταθερότητα της ισπανικής οικονομίας, που κατέγραψε ρυθμό ανάπτυξης 3,2% πέρυσι. «Έχουμε περισσότερες θέσεις εργασίας από ποτέ και μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη από ποτέ», υπογράμμισε, εκτιμώντας πως είναι απαραίτητο η χώρα να «εκσυγχρονιστεί».
Στο κοινό πρόγραμμά τους που επισφράγισαν τον Οκτώβριο του 2023, το Sumar και το ισπανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) είχαν δεσμευθεί να μειώσουν από 40 σε 37,5 ώρες τον εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας μέχρι τον Δεκέμβριο του 2025, χωρίς απώλεια μισθού.
Η μείωση του εργάσιμου χρόνου αναμένεται να επηρεάσει σχεδόν 12 εκατομμύρια μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, κυρίως τους εργαζομένους στο εμπόριο, στην εστίαση ή στη γεωργία -- οι 37,5 ώρες εργασίας εβδομαδιαίως ισχύουν ήδη στον δημόσιο τομέα και στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Πέρα από τις επιχειρήσεις, η κύρια πρόκληση για την κυβέρνηση του Σοσιαλιστή πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ, που δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων, είναι να πείσει τους κοινοβουλευτικούς εταίρους της για τη στέρεα βάση της μεταρρύθμισης.
Η συμφωνία που επικυρώθηκε σήμερα προσκρούει πράγματι στις επιφυλάξεις του βασκικού εθνικιστικού κόμματος PNV, αλλά κυρίως στους Καταλανούς αυτονομιστές του κόμματος Junts per Catalunya (JxCat), δύο πολιτικοί σχηματισμοί που στηρίζουν μεν την κυβέρνηση αλλά είναι γνωστό ότι είναι φιλικοί προς τον επιχειρηματικό κόσμο.
Ένα ζευγάρι ζει απομονωμένα σε έναν φάρο ενός εγκαταλελειμμένου νησιού. Θέλει να μεταδώσει ένα μήνυμα στους καλεσμένους του για τις εμπειρίες που έχει αποκτήσει στη ζωή του.
Ο άντρας, καθώς πιστεύει πως δεν είναι καλός ομιλητής, έχει καλέσει έναν επαγγελματία για να αναλάβει την εξιστόρηση της ζωής του.
Η σκηνή γεμίζει καρέκλες για τους καλεσμένους…
Ένα έργο του Ιονέσκο που πραγματεύεται τη μοναξιά, την απομάκρυνση των ανθρώπων και την ανάγκη τους για πραγματική και ουσιώδη επικοινωνία… Το κενό και το τίποτα που νιώθουν οι άνθρωποι… Τη διαρκή προσπάθειά τους για να βρουν τρόπο και λόγο να ζήσουν.
Το όνομά του είναι Ζοζέπ Τορέντ, διαμένει – μέχρι νεοτέρας – σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα στη Βαρκελώνη και ηθελημένα ή άθελά του πρωταγωνιστεί στα διεθνή ρεπορτάζ για τη στεγαστική κρίση. Μια κρίση που πλήττει, πιο έντονα απ’ όλους, τους ενοικιαστές, όχι μόνο στην πόλη που ζει ο 49χρονος εκπαιδευτικός αλλά και σε δεκάδες αστικά κέντρα σε όλη την Ευρώπη – ανάμεσά τους και στην Αθήνα.
Κανονικά σήμερα, 4 Φεβρουαρίου ο Τορέντ θα έπρεπε να εγκαταλείψει το διαμέρισμά του στην Casa Orsola, ένα διατηρητέο κτίριο art nouveau αρχιτεκτονικής, στο οποίο κατοικούσαν μέχρι πρόσφατα 27 οικογένειες και σήμερα έχουν μείνει μόνο 18. Ο ίδιος, όπως και οι υπόλοιποι ενοικιαστές, έχει λάβει ειδοποιητήριο αναγκαστικής έξωσης, καθώς η επενδυτική εταιρεία Lioness Investments αρνείται να ανανεώσει τα μακροχρόνια μισθωτήρια συμβόλαια, ξεσπιτώνοντας οικογένειες που ζουν εκεί δεκαετίες.
Ο Τορέντ είναι ο πρώτος που βρίσκεται αντιμέτωπος με τη διαδικασία έξωσης, η οποία αναβλήθηκε ήδη μία φορά, χάρη σε μαζικές κινητοποιήσεις από το δραστήριο Συνδικάτο Ενοικιαστών-τριών της Βαρκελώνης (Sindicat de Llogateres I Llogaters).
Σήμερα η έξωση αναβλήθηκε για δεύτερη φορά, μετά από νέες διαμαρτυρίες, για τις 18 Φεβρoυαρίου. Ο ίδιος και οι συν-ένοικοί του βρίσκονται σε μακροχρόνιες δικαστικές διαμάχες με τη νέα ιδιοκτήτρια εταιρεία, η οποία θέλει να μετατρέψει τα σπίτια τους σε «λουξ διαμερίσματα βραχυχρόνιας μίσθωσης».
Oι ένοικοι της Casa Orsola, αντιστέκονται στις αναγκαστικές εξώσεις από επενδυτικό fund / πηγή: Barcelona Secreta
Ανταποκρίσεις για τον «δάσκαλο σύμβολο» των αγώνων για το δικαίωμα στη στέγη, έχουν φιλοξενήσει μεταξύ άλλων το Reuters, η Ιndependent, το Εuronews, η Εl Pais και δεκάδες άλλα ευρωπαϊκά και διεθνή ΜΜΕ. Η περίπτωσή του, ο συλλογικός αγώνας των ενοίκων της Casa Orsola ενάντια στα σχέδια εκδιώξής τους και το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης υπέρ τους, συμπυκνώνουν τα εκρηκτικά προβλήματα που προκαλεί η κερδοσκοπία επί της γης την οποία βαφτίζουμε βολικά «στεγαστική κρίση».
Στην πραγματικότητα, η δυσκολία εύρεσης κατοικίας, τα πανάκριβα ενοίκια, η εκβιαστική εκδίωξη ενοικιαστών από τις γειτονιές τους, που αλλάζουν χαρακτήρα, λόγω εξευγενισμού, τουριστικοποίησης ή άλλων επενδυτικών σχεδίων, δεν οφείλονται γενικά και αόριστα σε μια ανώνυμη και ανεξήγητη στεγαστική κρίση. Είναι φαινόμενα που έχουν υπαίτιους, με ονοματεπώνυμα, είτε πρόκειται για εταιρείες real estate, funds και servicers με χαρτοφυλάκια διαχείρισης κόκκινων δανείων, είτε για πολιτικούς που για χρόνια υποβάθμιζαν το θέμα της κοινωνικής κατοικίας και τώρα φυσάνε μια φωτιά που δεν κρυώνει.
Tριπλασιασμός ενοικίων
Η περίπτωση του 49χρονου καθηγητή μαθηματικών απέκτησε εμβληματικές διαστάσεις, μεταξύ άλλων επειδή το πρόβλημα της στέγης στην Ισπανία είναι αγκάθι στο πλευρό του εύθραυστου κυβερνητικού συνασπισμού του σοσιαλιστή Σάντσεθ.
Ο Ζοζέπ Τορέντ έχει δηλώσει στην Εl Pais ότι παρά τις υπέρογκες αυξήσεις στο ενοίκιο, εκείνος συνέχισε να το πληρώνει ανελλιπώς, ακόμα και αν η εταιρεία αρνούνταν να το εισπράξει. Σύμφωνα με ρεπορτάζ στα τοπικά μέσα, το επενδυτικό fund αφότου εξαγόρασε το κτίριο το 2021, υπετριπλασίασε τα ενοίκια, από 700-900 ευρώ σε 2.100 ως 2.800 ευρώ το μήνα. Στη συνέχεια έδωσε εντολή στους ενοίκους να αποχωρήσουν. Από τις 18 οικογένειες που παραμένουν στο κτίριο, οι πέντε έχουν κινήσει νομικές διαδικασίες.
«Οι επενδυτές αγοράζουν, διώχνουν (τους ενοικιαστές) και πλουτίζουν. Έχουν φοροελαφρύνσεις, δεν χτίζουν ούτε δημιουργούν θέσεις εργασίας, δημιουργούν πλούτο για τον εαυτό τους και μοιράζουν δυστυχία», είπε δάσκαλος στην ισπανική εφημερίδα. .
Η Lioness Investments δήλωσε στο Reuters ότι δεν είναι επενδυτικό ταμείο αλλά ετερόρρυθμη εταιρεία.
Σε ανακοίνωσή της, πρόσθεσε ότι οι ιδιοκτήτες αντιμετωπίζουν νομική ανασφάλεια, η οποία επιδεινώνεται από τις αργές νομικές διαδικασίες, γεγονός που διευκολύνει τους ενοικιαστές να αρνηθούν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους όταν λήξουν τα συμβόλαιά τους.
Συνδικάτο ενοικιαστών
«Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να εκφοβίσουν τους ενοικιαστές και να τους εκδιώξουν έναν προς έναν. Αλλά εμείς έχουμε μια πολύ ξεκάθαρη ιδέα. Ο μόνος τρόπος για να παραμείνουμε στα σπίτια μας είναι μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων, ώστε να μπορούν να ανανεωθούν όλα τα συμβόλαια ενοικίασης», δήλωσε στο Euronews η Κάρμε Αρκαράζο, εκπρόσωπος του Συνδικάτου Ενοικιαστών της Καταλονίας.
Κάτοικος της περιοχής, ο Ραούλ Ακούνια, ζήτησε συλλογική δράση. «Αν ενωθούμε όλοι και συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, ίσως μπορέσουμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση. Αλλά πρέπει να παραμείνουμε ενωμένοι. Το πρόβλημα ξεκινάει από τις πολιτικές που εφαρμόζουν οι τοπικές κυβερνήσεις. Αν μείνουμε ενωμένοι, θα νικήσουμε. Αν δεν το κάνουμε, είναι πιθανό να αναγκαστούμε να φύγουμε από την πόλη».
«Ελλάδα: Δεν υπάρχει τομέας κοινωνικής ενοικιαζόμενης στέγασης» – πηγή: Housing Europe
Στεγαστική επιβάρυνση
‘Εκθεση της Τράπεζας της Ισπανίας αποκάλυψε ότι σχεδόν το 40% των Ισπανών ενοικιαστών αφιερώνουν κατά μέσο όρο το 40% του εισοδήματός τους σε ενοίκιο και κοινόχρηστα, ποσοστό σημαντικά υψηλότερο από τον μέσο όρο της ΕΕ που είναι 27%.
Οι Έλληνες τα ακούνε αυτά και γελάνε – ή μάλλον κλαίνε – αφού στη χώρα μας το 70% των ενοικιαστών πληρώνει πάνω από το 40% του εισοδήματός του για στέγη.
Ένα άλλο πρόβλημα, πάντα για την Ισπανία, είναι ότι το στεγαστικό απόθεμα για κοινωνικές κατοικίες είναι από τα μικρότερα στον ΟΟΣΑ. Λιγότερο από το 2% των διαμερισμάτων διατίθενται προς ενοικίαση με ευνοϊκούς όρους, μέσω δημόσιων προγραμμάτων, ποσοστό πολύ χαμηλότερο από τον μέσο όρο του 7% του ΟΟΣΑ. Χώρες όπως η Γαλλία, η Βρετανία και η Ολλανδία έχουν πολύ υψηλότερα ποσοστά κοινωνικών κατοικιών: Η Γαλλία βρίσκεται στο 14%, η Βρετανία στο 16% και η Ολλανδία στο 34%.
Στην Ελλάδα, όπως ανακοίνωσε και η Ηοusing Europe, Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία οργανώσεων για το δικαίωμα στη στέγη, οι ενοικιαζόμενες κοινωνικές κατοικίες αντιστοιχούν σε ένα ολοστρόγγυλο μηδέν. Τα προγράμματα ΣΔΙΤ κοινωνικής αντιπαροχής, που είχαν αναγγελθεί από το 2022, ξεκινάνε φέτος, και θα αφορούν προς το παρόν 2.500 διαμερίσματα, το 0,04% του στεγαστικού αποθέματος!
Από 3 Φεβρουαρίου 2025 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο ΦΟΥΡΝΟΣ Μαυρομιχάλη 168
ΤΙ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΛΕΝΙ ΡΙΦΕΝΣΤΑΛ;
Η Βάνα Πεφάνη σκηνοθετεί την Άννα Αδριανού και τον Βασίλη Αφεντούλη σε μια υποθετική συζήτηση-συνέντευξη ενός σύγχρονου Δημοσιογράφου με τη θρυλική Λένι Ρίφενσταλ.
Μία παράσταση για τη ζωή και το έργο της αμφιλεγόμενης Γερμανίδας σκηνοθέτριας των ταινιών Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ και OLYMPIA , οι οποίες θεωρούνται αριστουργήματα της αισθητικής του κινηματογράφου αλλά και σύμβολα προπαγάνδας. Οι καινοτόμες τεχνικές που εισήγαγε για τη χρήση της κάμερας, συνεχίζουν να επηρεάζουν το κινηματογράφο και τη φωτογραφία. Η Ρίφενσταλ παραμένει μια ενδιαφέρουσα φιγούρα ακόμη και σήμερα, τόσο λόγω του καλλιτεχνικού της έργου όσο και της σύνδεσής της με το ναζιστικό καθεστώς.
Μπορεί η τέχνη να διαχωριστεί από την πολιτική;
Ποια είναι η ευθύνη του καλλιτέχνη απέναντι στην Ιστορία;
Λίγα λόγια για το έργο
Στο θεατρικό αυτό έργο, η Ρίφενσταλ επιστρέφει στο προσκήνιο το 2024 για να δώσει μια αποκαλυπτική συνέντευξη σ’ έναν Δημοσιογράφο. Με αφετηρία την καλλιτεχνική της αναγνώριση και τη συνεργασία της με το ναζιστικό καθεστώς, η παράσταση αναδεικνύει την πάλη της με τη μνήμη, την αλήθεια και την ανάγκη της για αποδοχή. Μέσα από έναν έντονο διάλογο και αντιπαραθέσεις αποκαλύπτεται η πολυπλοκότητα της προσωπικότητάς της και ο διχασμός που προκαλεί ακόμα και σήμερα.
Μια γυναίκα παγιδευμένη ανάμεσα στο ταλέντο και την ηθική, την επιτυχία και την κατακραυγή. Ένας Δημοσιογράφος που πραγματοποιεί μια ιστορική συνέντευξη. Τι θα συμβεί σ αυτά τα δύο πρόσωπα; Πόσο θα επηρεάσει το ένα το άλλο;
« Σήμερα η συζήτηση για το αν μπορεί να διαχωριστεί η τέχνη από τον καλλιτέχνη είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Με την παράσταση αυτή, δεν προσπαθούμε να δώσουμε απαντήσεις, αλλά να ανοίξουμε έναν διάλογο με το κοινό για την ευθύνη του δημιουργού και την κληρονομιά του έργου του», μας λέει η Βάνα Πεφάνη .
Την κήρυξη 24ωρης πανελλαδικής απεργίας για την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου σε όλες τις κατηγορίες πλοίων, αποφάσισε σε σημερινή της συνεδρίαση η Εκτελεστική Επιτροπή της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας.
Η απεργία θα ξεκινήσει από τις 00.01 τα ξημερώματα της Παρασκευής έως τις 24.00 τα μεσάνυχτα της ίδιας ημέρας.
Το συνδικαλιστικό σωματείο των ναυτικών θα προχωρήσει στην αποστολή εξωδίκων εντός των επόμενων ημερών, όπου θα τοποθετείται για το έγκλημα στα Τέμπη, αλλά και για τα ζητήματα που μένουν ανοιχτά για την ασφάλεια των θαλάσσιων ενδομεταφορών.
«Αν έγινα φιλόσοφος, αν επεδίωξα τόσο επίμονα τη φήμη,
όλα έγιναν βασικά για να μπορώ να ρίχνω γυναίκες»
Από 21 Ιανουαρίου
στο φουαγιέ του Θεάτρου Τζένη Καρέζη
Ένας νέος εναλλακτικός κύκλος παραστάσεων αρχίζει στο φουαγιέ του ιστορικού θεάτρου «Τζένη Καρέζη» με μουσική, φαντασία, στοχασμό, φιλοσοφία, χιούμορ.
Θεωρώντας ότι το παρελθόν είναι η αφετηρία του μέλλοντος και η ιστορία του κόσμου ο καθρέπτης μας, ξεκινάμε με τον κορυφαίο Υπαρξιστή Ζαν Πωλ Σαρτρ στον Α’ κύκλο «φιλοσοφικό θέατρο» και το νέο έργο του Θεοδόση Πελεγρίνη «Τυχαίοι Έρωτες».
Ένα φαινομενικά ανώδυνο και υποδόρια ύπουλο παιχνίδι ανάμεσα σε δυο ζευγάρια, το οποίο παίχτηκε σε κάποιο διαμέρισμα στο Κολωνάκι στα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν ήρθε ο Σαρτρ στην Αθήνα για να μιλήσει στην Φιλοσοφική Σχολή.
Μια τζαζ μπλουζ παράσταση για την ασυμβίβαστη ζωή και την καινοτόμο σκέψη του Ζαν Πολ Σαρτρ.
«Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να ζει ελεύθερος»
Έντονες αντιδράσεις προκαλεί η απόφαση της Hellenic Train να στείλει στην ανεργία περίπου 90 εργολαβικούς εργαζόμενους που στελέχωναν εκδοτήρια σε διάφορους σταθμούς σε όλη τη χώρα, των οποίων οι συμβάσεις λήγουν μάλιστα λήγουν στις 28 Φεβρουαρίου, ημέρα κατά την οποία συμπληρώνονται δύο χρόνια από το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη. Ήδη η εταρεία έχει ενημερώσει επισήμως μέσω mail τους υπό απόλυση εργαζόμενους.
Την απόλυση 90 εργαζομένων εργολαβικών που στελέχωναν εκδοτήρια καταγγέλλει η «Επιτροπή αγώνα Μηχανοστασίου Hellenic Train Θεσσαλονίκης», βάζοντας στο στόχαστρο την εταιρεία, καθώς σημειώνει ότι «είναι ντροπή και πάνω από όλα προκλητικό να γίνονται απολύσεις προσωπικού την ίδια ημέρα που πριν 2 χρόνια έγινε το έγκλημα στα Τέμπη»
«Αντί να παίρνονται μέτρα για την ασφάλεια στον σιδηρόδρομο, πετιούνται δεκάδες εργαζόμενοι στην ανεργία! Επιβεβαιώνεται σε κάθε πτυχή της ζωής μας το σύνθημα: τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!» αναφέρει η Επιτροπή αγώνα Μηχανοστασίου Hellenic Train Θεσσαλονίκης καλώντας σε παράσταση διαμαρτυρίας την Παρασκευή 7 / 2 στις 7 μ.μ. έξω από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Θεσσαλονίκης.
Αναλυτικά η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Είναι ντροπή και πάνω από όλα προκλητικό να γίνονται απολύσεις προσωπικού την ίδια ημέρα που πριν 2 χρόνια έγινε το έγκλημα στα Τέμπη! Αντί να παίρνονται μέτρα για την ασφάλεια στον σιδηρόδρομο, πετιούνται δεκάδες εργαζόμενοι στην ανεργία! Επιβεβαιώνεται σε κάθε πτυχή της ζωής μας το σύνθημα: τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!
Η εταιρεία απολύει εργαζόμενους την δουλειά των οποίων θα την αναλάβει άλλο προσωπικό που ήδη έχει γίνει μπαλάκι με τη μετακίνηση από πόστο σε πόστο. Αντί να προσλάβει αυτούς τους εργαζόμενους σαν μόνιμο προσωπικό, με “κόψε ράψε” προσπαθεί να βγάλει τη δουλειά με κριτήριο πάλι το κέρδος και όχι την εύρυθμη λειτουργία του σιδηροδρόμου.
Άλλωστε πάνω σε αυτή τη λογική έχει γίνει και η παράδοση διαφόρων κομματιών των έργων – υπηρεσιών σε εργολάβους που με βάση το πότε βγάζουν τα περισσότερα κέρδη, αναλαμβάνουν ή και παρατάνε το έργο που έχουν αναλάβει. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει το σημερινό χάος που κυριαρχεί στον Σιδηρόδρομο, άλλη εταιρεία να έχει τα εκδοτήρια, άλλη τους σταθμούς, σε άλλους εργολάβους οι ράγες, και αλλού οι συρμοί. Αποτέλεσμα; Κανένας ενιαίος έλεγχος, καμία εξασφάλιση ότι όλα αυτά τα κομμάτια θα λειτουργήσουν χωρίς προβλήματα. Αποδεικνύεται ότι ο δήθεν νέος ενιαίος φορέας σιδηροδρόμων που αποφάσισε η κυβέρνηση της ΝΔ όχι μόνο δεν αναιρεί την εμπορευματοποίηση του που οδήγησε στο έγκλημα των Τεμπών αλλά παραμένει.
Τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και όλα τα κόμματα που μιλούν για “δίκαιη ανάπτυξη για όλους”, είναι υπεύθυνες, γιατί με τους δικούς τους νόμους, η Hellenic Train μπορεί να ρημάζει τις ζωές μας.
Δεν δεχόμαστε άλλο τη κοροϊδία!
Απαιτούμε εδώ και τώρα :
Να γίνουν μαζικές προσλήψεις σε όλα τα πόστα στον Σιδηρόδρομο.
Να σταματήσει το αίσχος με τις εργολαβίες.
Η Hellenic Train να προσλάβει τους εργαζόμενους στα εκδοτήρια που έχουν ήδη εμπειρία, σε όλους τους σταθμούς».
Θέατρο Αλκμήνη
κάθε Σάββατο στις 18:30
