Άκρως ανησυχητικά αλλά και εξοργιστικά ως προς την απουσία αποτελεσματικού σχεδίου πρόληψης είναι τα στοιχεία που προκύπτουν από την επικαιροποιημένη ανάλυση των καμένων εκτάσεων από τις δασικές πυρκαγιές των τελευταίων 8 ετών (2017-σήμερα) στο ηπειρωτικό κομμάτι της Περιφέρειας Αττικής μετά και την φωτιά στην βορειοανατολική Αττική, καθώς δείχνει ότι έχει καεί το 37% της επιφάνειας των δασών της περιοχής.
Συγκεκριμένα, αναφορές από την Υπηρεσία Ταχείας Χαρτογράφησης Copernicus και το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για Δασικές Πυρκαγιές (EFFIS) από το 2017 μέχρι και τις 13 Αυγούστου 2024, δείχνουν πως 13 μεγάλες πυρκαγιές έχουν κάψει περισσότερα από 700.000 στρέμματα.
Δείτε την περίμετρο των καμένων εκτάσεων στον χάρτη που ακολουθεί
Με αποχρώσεις του κόκκινου και ροζ σημειώνονται οι εκτάσεις που έχουν καεί το 2023 και 2024 (ως τις 13/8) και με κίτρινα και πορτοκαλί χρώματα οι εκτάσεις που κάηκαν τα προηγούμενα 8 έτη. Με γκρι χρώμα σημειώνεται η ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου Αττικής.
Η συνολική επιφάνεια της Περιφέρειας Αττικής (χωρίς την περιοχή της Τροιζηνίας, των νησιών και του Λεκανοπεδίου) είναι 2.500.000 στρέμματα, οπότε τα τελευταία 8 έτη το 26% της συνολικής επιφάνειας έχει καεί από δασικές πυρκαγιές.
Στην Περιφέρεια Αττικής η επιφάνεια των δασικών εκτάσεων είναι περίπου 1.230.000 στρέμματα και τα τελευταία 8 χρόνια έχουν καεί 450.000 στρέμματα δάσους, δηλαδή το 37% της επιφάνειας των δασών. Η πρόσφατη πυρκαγιά που ξεκίνησε από τον Βαρνάβα Αττικής και έφτασε μέχρι την οικιστική ζώνη του Λεκανοπεδίου, έκαψε ένα μεγάλο τμήμα δασικής έκτασης της Βορειοανατολικής Αττικής.
Αξίζει να σημειωθεί πως, η έκταση της καταστροφής που υπέστησαν περιοχές της βορειοανατολικής Αττικής έχει φέρει στην επιφάνεια τις μεγάλες ευθύνες για την αποτυχία να ελεγχθεί άμεσα η μεγάλη φωτιά που εισέβαλε ακόμη και στον οικιστικό ιστό μεγάλων Δήμων. Κάτι πρωτοφανές, δηλαδή, σε ό,τι αφορά την έκτασή του.
Η Κοκκινοσκουφίτσα ένα γλυκό αθώο κοριτσάκι μαθαίνει ότι η γιαγιά της είναι άρρωστη και πώς χρειάζεται επειγόντως τα φαρμακάκια της. Έτσι πείθει την μαμά της να πάει μαζί με τους φίλους της τα ζωάκια να βρει τη γιαγιά της και να της δώσει τα φάρμακα. Όμως παρ’ όλες τις συμβουλές της μητέρας της να μην περάσει από το δάσος γιατί παραμονεύει ο Κακός Λύκος εκείνη δεν ακούει τις συμβουλές και μέσα στο δάσος συναντιέται με τον Κακό Λύκο ο οποίος την ξεγελάει και την πείθει να πάει από άλλο δρόμο στη γιαγιά της, για να προλάβει εκείνος να φτάσει στην άρρωστη γιαγιά πιο γρήγορα και να την κρύψει στη ντουλάπα και να περιμένει την Κοκκινοσκουφίτσα να έρθει. Εκείνη όμως θα σταθεί πολύ τυχερή και θα του χαλάσει τα σχέδια.
Ένα έργο με πολλές κωμικές καταστάσεις που θα αγαπήσουν μικροί και μεγάλοι, που περνάει πολλά μαθήματα, φιλίας, αγάπης, πίστης, δύναμης, που θα βοηθήσει τα παιδιά να ψυχαγωγηθούν αλλά και να ενδυναμωθούν. Η Κοκκινοσκουφίτσα ένα γλυκό αθώο κοριτσάκι μαθαίνει ότι η γιαγιά της είναι άρρωστη και πώς χρειάζεται επειγόντως τα φαρμακάκια της. Έτσι πείθει την μαμά της να πάει μαζί με τους φίλους της τα ζωάκια να βρει τη γιαγιά της και να της δώσει τα φάρμακα. Όμως παρ’ όλες τις συμβουλές της μητέρας της να μην περάσει από το δάσος γιατί παραμονεύει ο Κακός Λύκος εκείνη δεν ακούει τις συμβουλές και μέσα στο δάσος συναντιέται με τον Κακό Λύκο ο οποίος την ξεγελάει και την πείθει να πάει από άλλο δρόμο στη γιαγιά της, για να προλάβει εκείνος να φτάσει στην άρρωστη γιαγιά πιο γρήγορα και να την κρύψει στη ντουλάπα και να περιμένει την Κοκκινοσκουφίτσα να έρθει. Εκείνη όμως θα σταθεί πολυ τυχερή και θα του χαλάσει τα σχέδια.
Ένα έργο με πολλές κωμικές καταστάσεις που θα αγαπήσουν μικροί και μεγάλοι , που περνάει πολλά μαθήματα, φιλίας, αγάπης, πίστης, δύναμης, που θα βοηθήσει τα παιδιά να ψυχαγωγηθούν αλλά και να ενδυναμωθούν.
Παιδαγωγικοί στόχοι:
Από αυτή την ιστορία μαθαίνουμε ότι τα παιδιά και ιδιαίτερα τα ευγενικά παιδιά βγαίνουν πάντα νικητές και ότι υπάρχουν στη ζωή πολλοί Κακοί Λύκοι που πρέπει να αντιμετωπίσουμε με θάρρος και δύναμη.
Αποθέματα νερού στον Άρη εντόπισαν επιστήμονες, βαθιά μέσα στον βραχώδη εξωτερικό φλοιό του πλανήτη. Ειδικότερα, τα ευρήματα προέρχονται από μια νέα ανάλυση του Mars Insight Lander της NASA, που προσγειώθηκε στον πλανήτη το 2018.
Το αεροσκάφος είχε ένα σεισμόμετρο, το οποίο κατέγραψε δονήσεις τεσσάρων ετών, βαθιά μέσα στον Κόκκινο Πλανήτη. Η ανάλυση αυτών των δονήσεων – και του πώς ακριβώς κινείται ο πλανήτης – αποκάλυψε «σεισμικά σήματα» υγρού νερού.
Τι αναφέρει η έρευα των επιστημόνων
Επιστήμονες της NASA ανακάλυψαν για πρώτη φορά νερό στον Άρη σε υγρή μορφή, γεγονός που αλλάζει τα σενάρια για τις πιθανότητες ύπαρξης ζωής στον κόκκινο πλανήτη.
Τα αποτελέσματα προέρχονται από ανάλυση στοιχείων που συγκέντρωσε το σκάφος «Mars Insight Lander» το διάστημα 2018-2022. Σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC, το σκάφος ήταν εξοπλισμένο με ένα σεισμόμετρο, το οποίο κατέγραφε επί τέσσερα χρόνια τις σεισμικές δονήσεις, που αποκαλούνται «Marsquakes» (σεισμοί του Άρη) και προέρχονται από το βαθύ εσωτερικό του πλανήτη.
Αναλύοντας, λοιπόν, 1.319 δονήσεις και μετρώντας πόσο γρήγορα ταξιδεύουν τα σεισμικά κύματα, οι επιστήμονες πέτυχαν να βρουν τι υλικό είναι πιο πιθανό να κινείται. «Αυτές για την ακρίβεια είναι οι ίδιες τεχνικές, που χρησιμοποιούμε για να βρούμε νερό στη Γη ή πετρέλαιο και φυσικό αέριο», εξήγησε ο καθηγητής Michael Manga από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Berkeley, που συμμετείχε στην έρευνα.
Τα σενάρια που εξετάζονται
Δημοσίευμα του εξωτερικού ανέφερε πως στον Άρη υπήρχε νερό ωστόσο για τρία δισεκατομμύρια χρόνια ο πλανήτης έγινε μια έρημος και το νερό εξατμίστηκε στο διάστημα σε μεγάλο μέρος του. Έκτοτε, ερευνητές υποστήριξαν ότι ενδεχομένως υπάρχουν παγωμένοι ωκεανοί κάτω από το έδαφος του Άρη. Το άλλο σενάριο που εξετάζεται είναι το νερό σε υγρή μορφή να είναι διασκορπισμένο σε όλη την υπόγεια επιφάνεια, καθώς με βάση τους επιστήμονες είναι βασικό προαπαιτούμενο για την ύπαρξη ζωής.
“Μία ατελείωτη νύχτα μόνο με Στρίντμπεργκ, από το βράδυ μέχρι το ξημέρωμα και με ένα μόνο εισιτήριο, στο θέατρο Άνεσις, πάνω στη Λεωφόρο Κηφισιάς, με δεκάδες επιλογές γύρω γύρω για αποσυμπίεση από την πολύωρη παράσταση η οποία θα σκάψει την ψυχή του Στρίντμπεργκ όσο καμία μέχρι σήμερα για να αναρωτηθεί αν τελικά ο έρωτας είναι αγάπη και αν η αγάπη έχει σχέση με την σχέση ως συμβίωση ή ως συγκατοίκηση ή ως γάμος.
Τέσσερεις ηθοποιοί με έναν μόνο μηνιάτικο μισθό θα ερμηνεύουν και θα κοπανιούνται όλη νύχτα μέσα σε τρία έργα εξίσου μεγάλα και τα τρία, εξίσου κουραστικά και τα τρία, εξίσου ανεπίκαιρα και τα τρία, ενώ οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν την λεωφόρο Κηφισιάς, αφού σίγουρα θα μπαινοβγαίνουν, γιατί ποιος αντέχει να βλέπει τρία έργα το ένα μετά το άλλο; ποιος αντέχει να ξημερώνει, να χαράζει και να βλέπει θέατρο;
Προτείνω το ξενοδοχείο Πρέζιντεντ που απ’ ότι θυμάμαι έχει ένα πολύ ωραίο ρουφ Γκάρντεν πάνω πάνω.
Στο πρόγραμμα της παράστασης θα βρείτε και άλλες πολλές προτάσεις για απόδραση από την παράσταση στην λεωφόρο Κηφισιάς και στα από πίσω στενάκια της!”
-Λένα Κιτσοπούλου
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Γιατί να πάρεις ένα τέτοιο έργο του Στρίντμπεργκ σήμερα και να το παίξεις στο θέατρο; Έλα μου ντε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Γιατί να μιλήσεις μέσω του Στρίντμπεργκ για τον γάμο ως μία μακάβρια και φρικτή μορφή επίγειας κόλασης; Ένας λοχαγός μέσα σε ένα έρημο παραθαλάσσιο τοπίο με έναν απειλητικό φάρο, με έναν απειλητικό φρουρό που φρουρεί κάποιο στρατόπεδο μέσα σε αυτό το μουντό σκανδιναβικό τοπίο, το σκοτεινό, το χωρίς καλοκαίρι, χωρίς έστω μία ωραία γκόμενα με μαγιό να πίνει κοκτέιλ και να ποστάρει σέλφι, τίποτα τέτοιο, μόνο μπίχλα και γάμος. Ένα πιάνο μέσα στο σπίτι και μία γυναίκα, η σύζυγος του λοχαγού, στη σήψη μέσα κι αυτή, πολυθρόνες γύρω γύρω, τηλέγραφος αντί για τηλέφωνο, τι θα φάμε σήμερα, κάτι υπηρέτριες στη σήψη μέσα κι αυτές, απλήρωτες, αράχνες ίσως, κάτι παιδιά που μεγαλώσανε και δεν μένουν πια με τους γονείς τους, μόνο οι φωτογραφίες τους μέσα σε κορνίζες δηλώνουν ότι το ζευγάρι ήταν κάποτε και γονείς, αλλά πάει κι αυτό, πέρασε. Φωτογραφίες λοιπόν, με κάτι κατάξανθα παιδάκια, που το ξανθό εκεί πάνω είναι το λευκό και άρα κάποιο από τα δύο χρώματα δεν ισχύει εκεί πάνω ως χρώμα, φωτογραφίες από διακοπές σκανδιναβικές διακοσμούν το βαρετό σπίτι, τους μπουφέδες και τα σκρίνια του, φωτογραφίες που είσαι με νορθ φέις άνορακ καλοκαιριάτικο και τραγουδάς ‘’καλοκαιρινεεεες διακοπέεεεες για πάααανταααα’’, τόση θλίψη και τραγικότητα και ξαφνικά μέσα εκεί μπαίνει/ μπουκάρει/ εμφανίζεται ένας άνθρωπος από το παρελθόν, ένας Κούρτ, που εισχωρεί και προκαλεί κάτι σαν αφρισμένο κύμα παρελθόντος, αρχίζει αυτό το αφρόγαλο και αφρίζει εκεί μέσα, ένα φάγωμα των τριών γίνεται χωρίς λόγο, μαυρίλα και τελείωμα και τι είναι αγάπη και τι δεν είναι, και τι μου’ κάνες τι σου’ κάνα, τι ήμουνα για σένανε τι ήσουνα για μένανε, βρυκόλακααα, καιρός λοιπόν για να λογαριαστούμε. Γιατί να τα πεις όλα αυτά και να μαυρίσεις και εσύ και ο κόσμος που θα έρθει να σε δει; Έλα μου ντε. Κανένας λόγος απολύτως. Κατάθλα και κατάθλα και μόνο κατάθλα και κανένας λόγος να γίνει ένα τέτοιο έργο σήμερα. Σκέφτομαι όμως μήπως το γεγονός ότι δεν υπάρχει λόγος κανένας μήπως αυτός είναι ο πιο σοβαρός λόγος για να γίνει ένα τέτοιο έργο; Πώς αλλιώς θα μιλήσεις για τέτοιο τέλμα άμα δεν το νιώθεις ο ίδιος στο πετσί σου και μόνο διαβάζοντας αυτό το βαρετό, παλιό, ατάλαντο έργο; Γενικά μην παντρεύεστε, αυτό είναι σίγουρα σωστό αλλά σίγουρα δεν χρειαζόταν η γέννηση του Στρίντμπεργκ για να το καταλάβουμε.
ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ
Ο ζωγράφος με την τραγιάσκα του και το πινέλο στο χέρι μπογιατίζει βυζιά γυναικεία, ψάχνει το χρώμα του δέρματος της γυναίκας που ζωγραφίζει, της γυναίκας του, ενώ ο πρώην σύζυγος της γυναίκας του στέκεται δίπλα του, δεν του έχει πει ποιος είναι, όμως επιτούτου έχει πάει εκεί να τον βρει με σκοπό να τους ανακατέψει τη ζωή και τα άντερα, έχει κλείσει δωμάτιο στο ίδιο ξενοδοχείο και έχει πάει για ανακάτεμα, οπότε τώρα προσποιείται τον φίλο, κάνει, που λέμε, τον άσχετο και ανακατεύει ανακατεύει ανακατεύει, με ψυχολογικά τερτίπια και με δήθεν υποθέσεις οδηγεί τον συνομιλητή του σε εξομολογήσεις και ενδοσκοπήσεις τρελές, ο ζωγράφος ανοίγεται ανοίγεται ανοίγεται στον καινούργιο του φίλο, του εξομολογείται τη ζήλια του για τον πρώην σύζυγο της γυναίκας του, χωρίς να ξέρει ότι τον έχει απέναντι του, μεγάλη τρέλα, ύπουλη προσέγγιση του πρώην συζύγου, σωστός κυνηγός, το θήραμα αφήνεται, χαλαρώνει, τα αντανακλαστικά αδρανοποιούνται και τότε ο κυνηγός χτυπάει ανελέητα σε όλα τα ευαίσθητα σημεία του θηράματος μέχρι που το εξοντώνει, το σκοτώνει, το βγάζει από τη μέση – για αυτόν τον λόγο άλλωστε εμφανίστηκε εξ αρχής σε αυτό το ξενοδοχείο, για να γίνει αυτός και πάλι νυν και ο νυν να γίνει πρώην – και εκεί σε αυτό το σημείο εμφανίζεται η κυρία, η πρώην κυρία του πρώην και η νυν κυρία του νυν, μα τι κυρία, μιλάμε για κυρία με τα όλα της, αυτή κι αν τα έχει κάνει μουνί, μουνί που λέμε. Εδώ ταιριάζει αυτό του Ελύτη που λέει, εδώ στου δρόμου τα μισά, έφτασε η ώρα να το πω, άλλα είναι εκείνα που αγαπώ, για αλλού ξεκίνησα. Και να ήταν και στα μισά του δρόμου όλοι αυτοί, καλά θα ήτανε. Εδώ μιλάμε ότι ο δρόμος σχεδόν έχει τελειώσει και για τους τρεις. Εδώ μιλάμε ότι δεν πάει πια ούτε αμάξι, ούτε ποδήλατο, εδώ μιλάμε ότι στον δρόμο αυτόν, γονατίζεις στα τέσσερα και πας γατζωμένος πάνω στις πέτρες.
Η ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ
Μην μας τρελάνεις τώρα ότι εσύ είσαι η πιο δυνατή επειδή τον άλλον τον έχεις εσύ και όχι η άλλη που την γαμάει κρυφά; Είσαι εσύ η πιο δυνατή επειδή δεν πρόκειται να σε χωρίσει ποτέ και δεν είναι η άλλη που τον καβλώνει την ώρα που εσύ με το γυαλί πρεβειωπίας λύνεις σουντόκου δίπλα του ενώ αυτός κοιμάται με το καυλί του μουδιασμένο από το στόμα της και το στίγμα από το κραγιονάκι της μία κουκκιδίτσα μικρή κόκκινη πάνω στο σώβρακό του; Αφού το βλέπεις το κραγιονάτο σώβρακο, το έχεις δει από ώρα και κοντεύεις να πάθεις οξεία γαστρεντερίδα νυχτιάτικο, τίνι τρόπω είσαι εσύ η ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ; Επειδή ξέρεις ότι συναντάει την άλλη στα ωραία απόμερα ξενοδοχεία και αυτή τον καβαλάει με το χυτό της μαλλί καβλωμένο, πάνω κάτω σαν το αραβικό άλογο κι εσύ λες άσ τον άς τον, εγώ είμαι Η ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ; Πώς είσαι εσύ μωρή μαλάκω η πιο δυνατή που μένει μαζί σου από υποχρέωση ή συμβατικότητα ή συμφέρον; Είσαι η ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ επειδή τον ακολουθείς σε δείπνα και καλέσματα και λέει αυτός από δω η γυναίκα μου; Είναι δύναμη αυτό μωρή γίδα όρθια; Η μήπως δύναμη είναι να μην είσαι τίποτα; Να μην έχεις για τα μάτια του κόσμου καμία απολύτως δύναμη, αλλά να παίρνεις από το σώμα του τα πάντα και μετά ανύπαρκτη, μόνη, να κατεβάζεις σφηνάκια τεκίλα με μισοφέγγαρα πορτοκαλάκια και κλαίγοντας μέσα στο υποτιμημένο σου είναι, να έχεις ανά πάσα στιγμή την πιθανότητα να σου την πέσει ο οποιοσδήποτε και λόγω του ανικανοποίητου έρωτα με τον άλλον που σε φτήνει πατόκορφα να ζήσεις με τον οποιονδήποτε μια μαγική ξεφτίλικη νύχτα έρωτα; Μην μας τρελάνεις με την δύναμη σου επειδή ανέχεσαι να μην είσαι ποθητή και επειδή ο λογαριασμός της ΔΕΗ του σπιτιού που μένεις γράφει το όνομα του;
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σύλληψη/Σκηνοθεσία: Λένα Κιτσοπούλου
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: ECATI
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαγδαλινή Αυγερινού
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου
Βοηθός Σκηνoγράφου/Eνδυματολόγου: Βασιλική Ζωχιού
Φωτογραφία / Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας
Γραφιστική Επιμέλεια: Μαύρα Γίδια
Επιμέλεια Μαλλιά / Μακιγιάζ: Εύα Τόμπρου / Le Boudoir
Οι εικόνες που ακολουθούν από ζώα τα οποία δεν κατάφεραν να σωθούν από τον πύρινο εφιάλτη είναι «γροθιά στο στομάχι».
Αποκαρδιωτικές είναι η εικόνες που άφησε πίσω της η εφιαλτική φωτιά που ξέσπασε στον Βαρνάβα και επεκτάθηκε σε μεγάλο μέρος της Αττικής, «καταπίνοντας» σπίτια, περιουσίες, δέντρα και αθώες ψυχές ζώων.
Τα ζώα -δεσποζόμενα, αδέσποτα, συντροφιάς και άγρια ζωή- είναι σε κάθε καταστροφή τα πρώτα αφανή θύματα.
Σε κάθε περίπτωση εθελοντές και οργανώσεις κάνουν τα αδύνατα δυνατά υπερβαίνοντας όλα τα πιθανά εμπόδια να σώσουν, να γιατροπορέψουν, να δώσουν ανάσα στη ζωή που πλήττεται.
Οι εικόνες που ακολουθούν από ζώα τα οποία δεν κατάφεραν να σωθούν από τον πύρινο εφιάλτη είναι «γροθιά στο στομάχι»:
«Άκουγα τα ζώα μου να βελάζουν και να πεθαίνουν»
Τον εφιάλτη που έζησε εξαιτίας της φωτιάς στην Αττική, περιέγραψε στην κάμερα ο Δημήτρης Μεγαγιάννης, κτηνοτρόφος από το Νταού Πεντέλης, που μέσα σε ελάχιστα λεπτά είδε τα ζώα του και τους κόπους του να γίνονται στάχτη.
Ο πικραμένος κτηνοτρόφος με δάκρυα στα μάτια αποκάλυψε πως στην κτηνοτροφική του μονάδα είχε 100 αιγοπρόβατα και 5 τσοπανόσκυλα, τα οποία δεν κατάφερε να σώσει.
Παρά την προσπάθειά του να σβήσει τις φλόγες με κουβάδες, από εκείνο το σημείο δεν πέρασε ούτε πυροσβεστικό όχημα ούτε κάποιο εναέριο μέσο με αποτέλεσμα να χάσει τα πάντα.
Ο άτυχος κτηνοτρόφος αποκάλυψε πως λιποθύμησε και όταν συνήλθε άκουσε τα ζωάκια του να βελάζουν και να πεθαίνουν.
«Δεν έμεινε τίποτα στη στάνη μου. Έχουν περάσει (πολλές) φωτιές εδώ από το 1995 μέχρι σήμερα, όλες τις αναχαιτίσαμε με ένα πυροσβεστικό που ήταν πάντα εδώ. Σήμερα είμαστε στο έλεος του Θεού. Ούτε εναέριο, ούτε πυροσβεστικό.
Μόνος μου με τον γιο μου και δυο κουβάδες νερό συνέχεια. Μέχρι που δεν άντεξα άλλο, κάποια στιγμή λιποθύμησα και δεν ξέρω τι έγινε μετά. Όταν συνήλθα μόνος μου, μετά από 10-15 λεπτά, άκουγα τα ζώα μου να βελάζουν και να πεθαίνουν.
Πέρα από τα ζώα, είχα κάνει τα κουμάντα μου για τον χειμώνα, με 15.000 ζωοτροφές, τριφύλλια και καλαμπόκια. Πήγαν όλα στράφι. Αυτό που θέλω να τονίσω και να το ακούσουν όσοι μας κυβερνούν. Είναι ανεπίτρεπτο και αδιανόητο να καίγονται οικισμοί και να μην υπάρχει ένα πυροσβεστικό. Δεν έχω τίποτα άλλο να πω. Ντρέπομαι που είμαι Έλληνας», ξέσπασε ο κτηνοτρόφος.
Κατάφεραν να σωθούν πάνω από 120 ζωάκια
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές με την πυρκαγιά να μαίνεται δεν είναι μόνο οι άνθρωποι και οι περιουσίες τους που πρέπει να σωθούν αλλά και τα ζωάκια.
Η Ειδική Γραμματεία για την προστασία των ζώων συντροφιάς έκανε έναν απολογισμό για τα ζώα που διασώθηκαν από τις πυρόπληκτες περιοχές.
Πάνω από 120 ζώα έχουν σωθεί, δύο από αυτά έχουν καταλήξει ενώ έξι νοσηλεύονται με σοβαρά εγκαύματα.
Αλλαγή ημερομηνιών των συναυλιών του Κώστα Μακεδόνα
Λευκάδα, Ανοιχτό Θέατρο Λευκάδας:
Τετάρτη 14 Αυγούστου Τετάρτη 21 Αυγούστου
Κεφαλονιά, Αγία Ευφημία: Τρίτη 13 Αυγούστου Πέμπτη 22 Αυγούστου
Συμμεριζόμενοι την κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται εδώ και μερικές ώρες η χώρα μας εξαιτίας των πυρκαγιών και εκφράζοντας τη συμπαράστασή μας προς τους πληγέντες, οι συναυλίες του Κώστα Μακεδόνα σε Λευκάδα και Κεφαλονιά μεταφέρονται για 21 και 22 Αυγούστου αντίστοιχα. Όσοι έχουν εκδώσει τα εισιτήριά τους για τη συναυλία της Λευκάδας, θα ισχύσουν κανονικά για τη νέα ημερομηνία, ενώ όσοι θέλουν την επιστροφή των χρημάτων τους μπορούν να στείλουν email στην εταιρεία παραγωγής (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.m).
Την 1η Αυγούστου δημοσιεύτηκαν σε ΦΕΚ τα οργανογράμματα των πέντε μουσείων που μετατράπηκαν σε ΝΠΔΔ.
Διαπιστώνουμε ότι ο νευραλγικός τομέας της φύλαξης παρουσιάζει αποκλίσεις από μουσείο σε μουσείο, δεν υπάρχει ενιαία γραμμή για την επιλογή προϊσταμένου φύλαξης.
Για το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθήνας αλλά και τα Αρχαιολογικά Κρήτης και Θεσσαλονίκης προβλέπεται τμήμα Φύλαξης και Καθαριότητας και η επιλογή προϊσταμένου απαιτεί προσόντα ΔΕ (δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) από τον κλάδο φυλάκων μουσείων και αρχαιολογικών χώρων.
Για το Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης όμως η φύλαξη δεν αποτελεί τμήμα αλλά γραφείο και μάλιστα μέσα στο τμήμα Διοικητικών. Γιατί άραγε αυτή η… ευελιξία; Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει ότι στην περίπτωση του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αθήνας για την επιλογή προϊσταμένου τα προσόντα εξαπλώνονται σε δύο κατηγορίες εκπαίδευσης: ΔΕ Φύλαξης ή ΠΕ (πανεπιστημιακής εκπαίδευσης) κλάδου Διοικητικών ή Μηχανικών!
Συνήθως οι θέσεις ευθύνης «κλειδώνουν» με μία κατηγορία εκπαίδευσης –που θα ήταν ΔΕ για τους φύλακες– και ελλείψει αυτής προβλέπεται η επιλογή χαμηλότερης βαθμίδας. Αλλά διευρύνοντας τις κατηγορίες, και μάλιστα με τόσο προσεκτική διατύπωση με τα διαζευκτικά «ή», ο εκάστοτε γενικός διευθυντής αποκτά μεγάλη ελευθερία. Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που είναι γνωστή και δημόσια η κόντρα τής νυν γενικής διευθύντριας του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αικατερίνης Δελλαπόρτα με τους υπαλλήλους φύλαξης του μουσείου.
Με το νέο οργανόγραμμα έχει λυμένα τα χέρια για να τοποθετήσει προϊσταμένους της αρεσκείας της που θα προωθούν τις πολιτικές της. Κατά διαβολική σύμπτωση, στις 7 Αυγούστου δημοσιεύτηκε εγκύκλιος του υπουργείου Εσωτερικών που θέτει νέα κριτήρια στο προβάδισμα κατηγοριών εκπαίδευσης για τους προϊσταμένους οργανικών μονάδων στο δημόσιο. Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση φτιάχνει ένα ευέλικτο πλαίσιο για… μεγαλύτερο εύρος επιλογών.
Τραγικές είναι οι εικόνες στη Βορειοανατολική Αττική μετά το πέρασμα της φωτιάς που έκαψε επί 48 σχεδόν ώρες ό,τι βρήκε μπροστά της. Δάσος, δέντρα, σπίτια, περιουσίες…
Οι κάτοικοι μετά τον εφιάλτη που έζησαν είναι αντιμέτωποι με τη μερική ή ολική καταστροφή στο περιβάλλον τους αλλά και στα υπάρχοντά τους, ενώ ταυτόχρονα οργισμένοι καταγγέλλουν τις Αρχές για ολιγωρία και ελάχιστα εναέρια μέσα. Όπως συμβαίνει σε κάθε μεγάλη φωτιά, πολλοί κάτοικοι πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και με πενιχρά μέσα, όπως κουβάδες και λάστιχα, πάλευαν με τις φλόγες. Το περιβόητο επιτελικό κράτος στάθηκε για άλλη μια φορά μακριά τους, αφήνοντάς τους ανοχύρωτους.
Η φωτιά που έφτασε μέχρι το Πάτημα Χαλανδρίου, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή υπηρεσία Copernicus,έκαψε 85.000 χιλιάδες στρέμματα, έκαψε σπίτια και επιχειρήσεις και προκάλεσε πολλές καταστροφές με τους πυροσβέστες να καταβάλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να σώσουν τις περιουσίες των πολιτών. Τραγικότερο όλων, μία 60χρονη, μητέρα δύο παιδιών, βρήκε φριχτό θάνατο στην επιχείρηση που εργαζόταν στο Χαλάνδρι.
Για τρίτη μέρα, οι πυροσβέστες βρίσκονται στα μέτωπα της φωτιάς και επιχειρούν για να αποτρέψουν ή να αντιμετωπίσουν τις αναζωπυρώσεις. Σύμφωνα με την Πυροσβεστική, η εικόνα είναι καλύτερη, δεν υπάρχει πλέον ενιαίο μέτωπο και οι άνεμοι είναι πιο αδύναμοι σε σχέση με χθες, όμως οι δυνάμεις που επιχειρούν είναι αντιμέτωπες με πολλές διάσπαρτες ενεργές εστίες: στον Βαρνάβα, στον Μαραθώνα, στη Νέα Μάκρη, στο Άνω Σούλι και στην Πεντέλη, ενώ σημειώνονται συνεχώς αναζωπυρώσεις.
Η Συμφωνική Ορχήστρα της Μελβούρνης ακυρώνει την εμφάνιση πιανίστα μετά την αφιέρωση στους δημοσιογράφους που σκοτώθηκαν στη Γάζα.
Ο Jayson Gillham ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστεί στο Δημαρχείο της Μελβούρνης την Πέμπτη, αλλά απομακρύνθηκε επειδή «ξεπέρασε τα όρια του συμβολαίου του».
«Σύντομα θα ανακοινωθεί ενημέρωση»
Η Συμφωνική Ορχήστρα της Μελβούρνης (MSO) ακύρωσε την επικείμενη εμφάνιση ενός καταξιωμένου πιανίστα μετά την πρεμιέρα ενός μουσικού έργου που αφιέρωσε στους δημοσιογράφους που σκοτώθηκαν στη Γάζα.
Ο Αυστραλοβρετανός πιανίστας Jayson Gillham ήταν προγραμματισμένο να ερμηνεύσει Μότσαρτ και Μπραμς στο Δημαρχείο της Μελβούρνης την Πέμπτη με την MSO, αλλά το όνομα του Gillham αφαιρέθηκε από τον ιστότοπο της Συμφωνική Ορχήστρας την Τρίτη.
Τα εισιτήρια ήταν ακόμη διαθέσιμα για αγορά, αλλά ένα σημείωμα έγραφε «σύντομα θα ανακοινωθεί ενημέρωση για το ρεπερτόριο αυτού του προγράμματος». Η MSO κατέστησε ιδιωτικό τον λογαριασμό της στο X την Τρίτη και περιόρισε επίσης τα σχόλια σε ορισμένες αναρτήσεις στο Facebook.
«Ήταν μια παρέμβαση προσωπικών πολιτικών απόψεων σε κάτι που απλά θα έπρεπε να ήταν ένα πρωινό επικεντρωμένο σε έργα για σόλο πιάνο» σχολίασε η Συμφωνική Ορχήστρα της Μελβούρνης
Το πεντάλεπτο κομμάτι είναι αφιερωμένο στους δημοσιογράφους της Γάζας
Σε ένα ενημερωτικό μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, η MSO ανέφερε ότι ο Gillham δεν θα εμφανιζόταν πλέον λόγω «μιας σειράς παρατηρήσεων» τις οποίες έκανε κατά τη διάρκεια μιας προηγούμενης συναυλίας την Κυριακή.
Είχε ερμηνεύσει μια σειρά από τραγούδια στο Iwaki Auditorium στο Southbank, συμπεριλαμβανομένης της παγκόσμιας πρεμιέρας του Witness του συνθέτη Connor D’Netto – το οποίο το MSO δήλωσε ότι ήταν μια καθυστερημένη προσθήκη στο πρόγραμμα.
Το πεντάλεπτο κομμάτι είναι αφιερωμένο στους δημοσιογράφους της Γάζας και γράφτηκε για τον Gillham, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του D’Netto. Αναφορές, που δεν είναι σε θέση να επαληθευτούν ανεξάρτητα από τον Guardian, έδειξαν ότι ο Gillham αναφέρθηκε στη συγκεκριμένη στοχοποίηση δημοσιογράφων από τις ισραηλινές δυνάμεις κατά την εισαγωγή του κομματιού.
Ακούστε το I Will not Look Away του Jayson Gillham
«Η MSO δε συγχωρεί…»
Στο ηλεκτρονικό της μήνυμα, η MSO ανέφερε ότι το Witness παρουσιάστηκε κατόπιν αιτήματος του Gillham «με βάση το γεγονός ότι πρόκειται για ένα σύντομο διαλογιστικό κομμάτι», αλλά ότι, τελικά, αυτός προέβη σε προσωπικές παρατηρήσεις «χωρίς να ζητήσει την έγκριση ή την άδεια της MSO».
«Ήταν μια παρέμβαση προσωπικών πολιτικών απόψεων σε κάτι που απλά θα έπρεπε να ήταν ένα πρωινό επικεντρωμένο σε έργα για σόλο πιάνο», αναφέρεται στο μήνυμα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
«Η MSO δε συγχωρεί τη χρήση της σκηνής μας ως πλατφόρμας για την έκφραση προσωπικών απόψεων», συνεχίζει, προσθέτοντας ότι τα σχόλια του Gillham προκάλεσαν «δυσφορία».
Στο στόχαστρο 100 Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι
Ο Παλαιστίνιος-Αυστραλός συγγραφέας και συνθέτης Nahed Elrayes, ο οποίος παρακολούθησε την κυριακάτικη παράσταση και έλαβε αντίγραφο του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της MSO, δήλωσε σε ένα διαδικτυακό βίντεο ότι ο Gillham είπε στο κοινό ότι το Ισραήλ είχε βάλει στο στόχαστρο περισσότερους από 100 Παλαιστίνιους δημοσιογράφους και ότι το έργο αφορούσε αυτό ακριβώς.
Ο Elrayes δήλωσε ότι ο Gillham ερμήνευσε επίσης ένα τραγούδι του György Ligeti κατά τη διάρκεια της κυριακάτικης παράστασης, κι ότι ο πιανίστας είχε επισημάνει ότι ο Ligeti προερχόταν από οικογένεια που επέζησε του Ολοκαυτώματος και μίλησε για το πολιτικό υπόβαθρο του κομματιού.
Η επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα έχει γίνει η πιο θανατηφόρα σύγκρουση για τους δημοσιογράφους στην πρόσφατη ιστορία, με την αμερικανική Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων να καταγράφει τουλάχιστον 113 δολοφονίες Παλαιστίνιων δημοσιογράφων και εργαζομένων στα μέσα ενημέρωσης στον πόλεμο στη Γάζα.
«Ένα ελαφρώς μελαγχολικό κομμάτι»
Σε δήλωσή του στον Guardian Australia, το MSO δήλωσε ότι «δεν είχε λάβει γνώση του θέματος ή των παρατηρήσεων που σκόπευε να κάνει ο Gillham».
«Έγιναν χωρίς εξουσιοδότηση και υπερέβαιναν τα όρια της σύμβασής του», αναφέρεται σε δήλωση.
Στη σελίδα της για την προώθηση της προηγούμενης εκδήλωσης του Gillham, η MSO περιέγραψε τον μουσικό ως «έναν από τους καλύτερους πιανίστες της γενιάς του».
Σε δήλωσή του, ο συνθέτης D’Netto είπε στον Guardian ότι είχε γράψει το Witness «πριν από μερικούς μήνες» για τον Gillham. «Το αφιέρωσα στους δημοσιογράφους στη Γάζα, η γενναιότητα και η θυσία τους είχαν απασχολήσει πολύ το μυαλό μου.
»Το κομμάτι δεν «μιλάει» απαραίτητα για κάτι, είναι ένα αρκετά απλό, ίσως ελαφρώς μελαγχολικό, στοχαστικό κομμάτι».
Είπε ότι το ονόμασε Witness (Μάρτυρας) καθώς σκεφτόταν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το πώς οι άνθρωποι βλέπουν «φρικτές εικόνες» – όχι μόνο από τη Γάζα, αλλά σε όλο τον κόσμο.
«Η ενστικτώδης αντίδρασή μας μπορεί να είναι να κοιτάξουμε αλλού αλλά είναι ευθύνη του καθενός μας να αναγνωρίζουμε τουλάχιστον αυτά τα πράγματα».
*Με στοιχεία από theguradian.com | Αρχική Φωτό: Wikimedia Commons
Αφιέρωμα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Al Zajeera, αναφέρεται στον George Totari, συναντώντας τον διάσημο μουσικό στο διαμέρισμά του στην Σουηδία.
Χριστιανός, γεννημένος το 1946 στη Ναζαρέτ, θυμάται ότι η γενέτειρά του μεταμορφώθηκε από παράνομους ισραηλινούς οικισμούς και σημεία ελέγχου όταν ήταν παιδί.
Μέχρι τη δεκαετία του 1960, η Ναζαρέτ είχε γίνει εστία παλαιστίνιων ακτιβιστών εν μέσω ενός αυξανόμενου αριθμού εσωτερικά εκτοπισμένων. Και η ζωντανή διαθρησκειακή κοινότητα των Παλαιστινίων Χριστιανών και Μουσουλμάνων, μαζί με τον πολιτικό τους ζήλο, αποτέλεσαν την έμπνευση για ένα ισχυρό τραγούδι διαμαρτυρίας από τον Totari, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Βόρεια Ευρώπη στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και αναβίωσε, δεκαετίες αργότερα, από το τελευταίο παγκόσμιο κίνημα κατά του συνεχιζόμενος πόλεμος στη Γάζα.
Το Leve Palestina, το τραγούδι του Totari το 1979 για την Παλαιστίνη, απέκτησε νέα ζωή από τότε που ξεκίνησε ο βάναυσος πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα στις 7 Οκτωβρίου του περασμένου έτους και έχει αφήσει περισσότερους από 39.000 Παλαιστίνιους νεκρούς – με πολλές χιλιάδες άλλους να χάνονται κάτω από τα ερείπια και να θεωρούνται νεκροί – και σχεδόν 90.000 τραυματίες .
Σε μια γκρίζα, βροχερή μέρα στα τέλη Οκτωβρίου στη Στοκχόλμη, διαδηλωτές ενάντια στον πόλεμο συγκεντρώθηκαν στη σουηδική πρωτεύουσα φωνάζοντας τους στίχους του τραγουδιού του Totari από τη δεκαετία του 1970, ζητώντας να σταματήσει ο βομβαρδισμός της Γάζας από το Ισραήλ:
Leve palestina och crossa sionismen. Leve leve leve Palestina… (Ζήτω η Παλαιστίνη που συντρίβει τον Σιωνισμό. Ζήτω, ζήτω η Παλαιστίνη…)
Ένα βίντεο της διαμαρτυρίας, που συνδυάστηκε με το ίδιο το τραγούδι Leve Palestina και ανέβηκε στο TikTok, έγινε αμέσως viral και έφτασε παραπάνω από πέντε εκατομμύρια προβολές από τον Οκτώβριο. Υποστηρικτές από όλο τον κόσμο εξέφρασαν την αγάπη τους για το παλαιστινιακό τραγούδι της Σουηδίας.
Από τότε, το Leve Palestina έγινε ο ύμνος της αντίστασης στους δρόμους στη Σουηδία και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τον Απρίλιο, ακτιβιστές υπέρ της Παλαιστίνης στο μετρό της Στοκχόλμης στη Σουηδία τραγούδησαν το Leve Palestina. Σε ένα βίντεο αυτής της διαμαρτυρίας, η κάμερα κινείται σε πολλά βαγόνια γεμάτα Σουηδούς που φορούν keffiyeh, εδραιώνοντας το τραγούδι του Totari ως ύμνο για την Παλαιστινιακή αντίσταση σε όλο τον κόσμο.
Kofia: Μια ιστορία για τον διεθνισμό της τέχνης
Όλα ξεκίνησαν το 1972, με την εμφάνιση ενός συγκροτήματος με το όνομα Kofia, το οποίο αποτελούνταν από πέντε βασικούς καλλιτέχνες, τον Totari, τον Michel Kreitem του οποίου η οικογένεια έφυγε από την Ιερουσαλήμ το 1948 και το σουηδικό τρίο Carina Olsson, τραγουδίστρια, Bengt Carlsson που έπαιζε το φλάουτο και ο Mats Ludalv που έπαιζε κιθάρα, μαντολίνο και ούτι.
Το όνομα του συγκροτήματος παραπέμπει στο παρόμοιο ήχο keffiyeh, το μαντήλι που φοριέται συνήθως στην Παλαιστίνη και είναι γνωστό για τα υφαντά του σχέδια και τον συμβολισμό της αντίστασης.
Έπαιζαν μουσική σε διαδηλώσεις κατά του πολέμου του Βιετνάμ και του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970. Εκείνη την εποχή, το Γκέτεμποργκ, παραδοσιακά μια πόλη της εργατικής τάξης, ήταν κεντρικό για τους ακτιβιστές που υποστήριζαν τα διεθνή κινήματα αλληλεγγύης που περιλάμβαναν διαδηλώσεις ενάντια στο νοτιοαφρικανικό απαρτχάιντ και τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Το συγκρότημα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στο πλήθος της αριστερής εναλλακτικής μουσικής που έζησε και ανέπνεε δυναμικά τον σοσιαλισμό και τον αντιιμπεριαλισμό στη Σουηδία της δεκαετίας του 1970. Ιδίως στο εξωτερικό δε, είχαν ακόμα μεγαλύτερη απήχηση.
Ο ήχος τους ήταν μοναδικός, συνδυάζοντας τις αραβικές λαϊκές παραδόσεις με τη Σκανδιναβική ακουστική», σύμφωνα με τον Louis Brehony, μελετητή Παλαιστινιακών μουσικών στην εξορία και σκηνοθέτη ενός μικρού ντοκιμαντέρ για την Kofia.
«Τα τραγούδια έχουν δημιουργηθεί για να ενώνουν οποιονδήποτε και όποιον θέλει να αγωνιστεί για την ελευθερία του», σκέφτεται ο ίδιος ο Totari. «Μου φαίνεται ότι το Leve Palestina είναι για όλους τους καταπιεσμένους ανθρώπους. δεν χρειάζεται να είναι μουσουλμάνοι ή Παλαιστίνιοι. Είναι για όλους τους ανθρώπους στον κόσμο. Και αυτό με κάνει πολύ χαρούμενο», όπως δηλώνει στο AL Zazeera.
