Εξαντλημένος ο παλαιστινιακός λαός γυρνά με ψηλά το κεφάλι στη γη του, ωστόσο γίνεται μάρτυρας μιας μαζικής καταστροφής στο βόρειο τμήμα του θύλακα, η ανοικοδόμηση του οποίου βρίσκεται πια στα χέρια των ΗΠΑ μετά την εκεχειρία Ισραήλ - Χαμάς.

Σήμερα, δεκάδες χιλιάδες επιστρέφουν στη βόρεια Γάζα, αφού εκτοπίστηκαν βίαια από τις ισραηλινές δυνάμεις.

Είναι αποφασισμένοι να ανακτήσουν ό,τι έχει απομείνει από τα σπίτια τους, αλλά πολλοί επιστρέφουν σε συντρίμμια. Οι περισσότεροι σχολιάζουν στο Al Jazeera ότι είναι εντελώς εξαντλημένοι μετά από δύο χρόνια ισραηλινών βομβαρδισμών, πολλαπλών εκτοπίσεων και λιμού.

«Είναι αυτή η Γάζα; Είναι αυτό που έχει απομείνει από τη Γάζα; Είναι αυτή η ζωή; Επιστρέφουμε χωρίς σπίτια και χωρίς καταφύγιο για τα παιδιά μας, και ο χειμώνας πλησιάζει», είπε η Sherin Abu al-Yakhni.

«Ούτε φαγητό ούτε νερό. Από χθες, δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε ούτε μια γουλιά νερό για τα παιδιά μας», σχολίασε μια άλλη εκτοπισμένη Παλαιστίνια.

Η Φαράχ Σαλέχ είπε πως «είχαμε επιστρέψει στο βορρά και είχε καταστραφεί. Αλλά αυτή τη φορά, επιστρέφοντας στη βόρεια Γάζα, μείναμε έκπληκτοι από αυτό που είδαμε. Αυτό το μέγεθος καταστροφής. Όσο περισσότερο περπατάμε, τόσο περισσότερο μας αιφνιδιάζει».

Επιβεβαιώνεται η «παγίδα θανάτου» των ΗΠΑ - Ισραήλ

Την ίδια ώρα, το Ανθρωπιστικό Ίδρυμα για τη Γάζα (GHF), ένα ιδιωτικό ίδρυμα που είχε δημιουργηθεί από τον Ντόναλντ Τραμπ και στηριζόταν οικονομικά και από το Ισραήλ, έχει αποσυναρμολογήσει τις εγκαταστάσεις του από τη Λωρίδα.

Κάποτε ήταν το μοναδικό ίδρυμα που επέτρεπαν οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις να δίνει φαγητό στον λαό της Γάζας που λιμοκτονούσε, ενώ δεν ήταν λίγες οι αναφορές για εκατοντάδες θανάτους στα σημεία διανομής.

Πλέον έχει ανοίξει ο δρόμος για παράδοση ανθρωπιστικής βοήθειας από τον ΟΗΕ και άλλες υπηρεσίες που συνδέονται με αυτόν.

Ωστόσο, όπως αναφέρουν εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι που έφτασαν στα σημεία, εκεί βρήκαν υπολείμματα ισραηλινών στρατιωτικών πυρομαχικών που είχαν χρησιμοποιηθεί για να επιτεθούν σε αμάχους που ζητούσαν βοήθεια.

«Μπορούμε να δούμε υπολείμματα από τις οβίδες και μερικές σφαίρες που εκτοξεύτηκαν εναντίον ανθρώπων που προσπαθούσαν να φτάσουν στο σημείο», περιγράφουν.

Αυτή η περιοχή είχε χαρακτηριστεί ως ενεργή «κόκκινη ζώνη» και οι άνθρωποι αναγκάζονταν να διανύουν μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια για να φτάσουν, ειδικά κατά την περίοδο που εξαπλωνόταν ο λιμός. Η διαδρομή ήταν πολύ δύσκολη. Για πολλούς Παλαιστίνιους, αυτές οι τοποθεσίες βοήθειας έγιναν παγίδες θανάτου.

Ο μηχανισμός παροχής βοήθειας έχει προκαλέσει έντονες επικρίσεις από διεθνείς ανθρωπιστικούς φορείς, οι οποίοι τον χαρακτηρίζουν ως «σαδιστική παγίδα θανάτου».