Περισσότεροι από 50 διακεκριμένοι Ισραηλινοί δημιουργοί ντοκιμαντέρ κοινοποίησαν ανοιχτή επιστολή στην οποία εκφράζουν «βαθιά ντροπή» για τη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα και δηλώνουν την υποστήριξή τους στο μποϊκοτάζ των ισραηλινών πολιτιστικών ιδρυμάτων από τη διεθνή κινηματογραφική κοινότητα.

Η επιστολή των ντοκιμαντερίστων, με ημερομηνία 15 Σεπτεμβρίου 2025 είναι υπογεγραμμένη από διεθνώς αναγνωρισμένους κινηματογραφιστές, και αναφέρει ότι οι υπογράφοντες «υποστηρίζουν ολόψυχα το παγκόσμιο μποϊκοτάζ των κινηματογραφιστών εναντίον μας» και κατονομάζει ξεκάθαρα τη «μαζική δολοφονία» και τη «γενοκτονία» που διαπράττει το ισραηλινό κράτος στη Γάζα. Η επιστολή καλεί επίσης τη διεθνή κοινότητα των ντοκιμαντερίστων «να αντισταθεί στη σιωπή και τη συνενοχή των ευρωπαϊκών και αμερικανικών κυβερνήσεων στη σφαγή στη Γάζα». Οι κινηματογραφιστές αναφέρουν συγκεκριμένα την υποστήριξη του Ντόναλντ Τραμπ ως παράγοντα που επιτρέπει τη συνέχιση της σύγκρουσης.

Η δήλωση των δημιουργών ντοκιμαντέρ έρχεται μετά την ανακοίνωση που υπέγραψαν περισσότεροι από 3.000 επαγγελματίες της διεθνούς κινηματογραφικής βιομηχανίας, σκηνοθέτες και ηθοποιοί στις αρχές Σεπτεμβρίου, με την οποία δεσμεύονται να μποϊκοτάρουν τα πολιτιστικά ιδρύματα που χρηματοδοτούνται από το κράτος του Ισραήλ, έως ότου το Ισραήλ τερματίσει την επίθεσή του στη Γάζα και την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών. Το μποϊκοτάζ αυτό στοχεύει συγκεκριμένα ιδρύματα που λαμβάνουν χρηματοδότηση από την ισραηλινή κυβέρνηση.

Οι σκηνοθέτες αναφέρουν αυτό που περιγράφουν ως τη συστηματική δολοφονία περίπου 64.000 Παλαιστινίων αμάχων, μεταξύ των οποίων 20.000 παιδιά. Παράλληλα καταδικάζουν τις ενέργειες της Χάμας ως «αδικαιολόγητες», αλλά η επιστολή ξεκαθαρίζει ότι «δεν μπορούν να δικαιολογήσουν αυτόν τον βίαιο πόλεμο εκδίκησης, ο οποίος έχει ήδη ξεπεράσει κατά πολύ τις φρικαλεότητες της Χάμας».

Αναλυτικά η επιστολή των κινηματογραφιστών: 

Ανοιχτή επιστολή

Εμείς, μια ομάδα δημιουργών ντοκιμαντέρ στο Ισραήλ, νιώθουμε βαθιά ντροπή, πόνο, καθημερινή οδύνη και ανημποριά μπροστά στους φρικτούς μαζικούς φόνους, την καταστροφή και τις εσωτερικές μετακινήσεις (προς το παρόν) και την πείνα που το κράτος του Ισραήλ επιβάλλει στο όνομά μας στη Γάζα.

Απορρίπτουμε με αηδία όλες τις προσπάθειες άρνησης, σιωπής και συγκάλυψης, με τη συστηματική χρήση ευφημισμών – προτιμώντας να μιλάμε για «πείνα» αντί για «απελπισία» και «πόλεμο» αντί για «γενοκτονία».

Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους: περίπου 64.000 άμαχοι στη Γάζα έχουν σκοτωθεί, συμπεριλαμβανομένων περίπου 20.000 βρεφών και παιδιών, και περισσότεροι από εκατό χιλιάδες έχουν τραυματιστεί. Σε αυτούς πρέπει να προσθέσουμε τους χιλιάδες αθώους Παλαιστινίους που έχουν απαχθεί από τη Γάζα και εξακολουθούν να κρατούνται ως διαπραγματευτικό χαρτί στην ισραηλινή αιχμαλωσία, καθώς και τις καθημερινές δολοφονίες, καταστροφές και κακοποιήσεις στη Δυτική Όχθη.

Δεν μπορούμε, ούτε επιθυμούμε, να απαλλαγούμε από την ευθύνη μας – ως μέλη της ισραηλινής συλλογικότητας– για τα εγκλήματα που διαπράττονται στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, μια ώρα μακριά από τα πολυσύχναστα καφέ του Τελ Αβίβ-Γιάφα. Τα φρικτά εγκλήματα που διέπραξε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου δεν έχουν καμία δικαιολογία – ακόμη και στο πλαίσιο του νόμιμου αγώνα των Παλαιστινίων για εθνική ελευθερία και κατά της κατοχής. Ωστόσο, δεν μπορούν να δικαιολογήσουν αυτόν τον βίαιο πόλεμο εκδίκησης, ο οποίος έχει ήδη ξεπεράσει κατά πολύ τις φρικαλεότητες της Χαμάς. Το τρομερό τίμημα έχει πληρωθεί και συνεχίζει να πληρώνεται και από τις εκατοντάδες Ισραηλινούς που έχουν απαχθεί στη Γάζα, μερικοί από τους οποίους έχουν ήδη απελευθερωθεί ή έχουν πεθάνει, ενώ περίπου είκοσι παραμένουν εγκαταλελειμμένοι από την κυβέρνησή μας να μαραζώνουν στα τούνελ της Χαμάς.

Χωρίς να απαλλάσσουμε τη Χαμάς από την ευθύνη για αυτό το ειδεχθές έγκλημα πολέμου, υπό τις τρέχουσες συνθήκες, το αίμα των ομήρων βαρύνει όλους εκείνους που η δίψα για εκδίκηση και η επίδειξη βίας τους τυφλώνει, σκληραίνει τις καρδιές τους και τους οδηγεί να προτιμούν τον πόλεμο από τη ζωή των ομήρων.

Πιστεύουμε ότι η εκδίκηση δεν θα φέρει καμία λύση στον ισραηλινοπαλαιστινιακό конфликт, οι ρίζες του οποίου βρίσκονται σε έναν αιώνα πολιτικής εξουσίας. Πιστεύουμε ότι χωρίς μια δίκαιη πολιτική λύση – μια λύση που θα σέβεται τα εθνικά, πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα και των δύο λαών – δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα μας.

Ως δημιουργοί ντοκιμαντέρ που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην καταγραφή διαφορετικών πτυχών της πραγματικότητας στη χώρα μας, και ορισμένοι από εμάς ειδικά στην καταγραφή της κατοχής, έχουμε πλήρη συνείδηση της σημασίας της αναγνώρισης της αλήθειας ως πρώτου βήματος προς την αλλαγή της πραγματικότητας. Για το λόγο αυτό, υποστηρίζουμε ανεπιφύλακτα το παγκόσμιο μποϊκοτάζ των κινηματογραφιστών εναντίον μας.

Θρηνούμε τις εκδηλώσεις άρνησης, αυτοθυματοποίησης, κρυφής και φανερής συνενοχής και αυτολογοκρισίας που έχουν εξαπλωθεί και στις δικές μας τάξεις. Για εμάς, δεν υπάρχει καμία παρηγοριά στις πολύπλοκες, ευαίσθητες και κριτικές ταινίες που έχουμε γυρίσει όλα αυτά τα χρόνια ως μέρος του ρόλου και της αποστολής μας. Δεν μας απαλλάσσουν από την ευθύνη για τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν στο όνομά μας.

Καλούμε τη διεθνή κοινότητα των ντοκιμαντέρ, το καλλιτεχνικό μας σπίτι, να τηρήσει τα ίδια πρότυπα και να επικεντρωθεί στον εγχώριο ρόλο της: να αντισταθεί στη σιωπή και τη συνενοχή των ευρωπαϊκών και αμερικανικών κυβερνήσεων στη σφαγή στη Γάζα. Η κυβέρνησή μας ευδοκιμεί και αποκτά θράσος χάρη στην υποστήριξη του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος επιδιώκει επίσης να εξουδετερώσει τις διαμαρτυρίες των ευρωπαίων ηγετών. Χωρίς αυτόν, αυτός ο καταραμένος πόλεμος δεν θα μπορούσε να διαρκέσει τόσο πολύ.

Ζούμε σε μια πραγματικότητα διαίρεσης. Η ισραηλινή δημοκρατία παραμένει ισχυρή, παρά όλες τις επιθέσεις εναντίον της, αλλά ποτέ δεν ήταν τόσο εύθραυστη όσο τώρα. Η υποκίνηση και το μίσος μεταξύ αριστεράς και δεξιάς στην κοινωνία μας δεν έχουν φτάσει ποτέ σε τέτοια άκρα. Οι προσπάθειες σιωπής και εκφοβισμού παίρνουν βίαιες διαστάσεις.

Ελπίζουμε ότι, παρά το δικαιολογημένο μποϊκοτάζ εναντίον μας, δεν θα ξεχάσετε την επόμενη μέρα, που είναι βέβαιο ότι θα έρθει, και ότι δεν θα κλείσετε το κεφάλαιο του θετικού δυναμικού της κοινωνίας μας. Λαχταρούμε τις μέρες που θα μπορέσουμε να συνεργαστούμε ξανά σε μια γόνιμη δημιουργία.

Ada Ushpiz
Yulie Cohen
Gil Sima 
Sinai Abt 
Dina Zvi Riklis 
Arik Bernstein 
Dani Verete
Pini Schatz
Naomi Levari
Yalon Gurewitz
Ron Cahlili
Liran Atzmor
Judy Herbstein 
Zohar Behrendt 
Sa’ar Yogev 
Anat Zeltser
Udi Ben Seadia
Chana Cakderon
Nili Fisher
Oshra Reim Shwartz
Gila Tandler Iram 
Amos Tandler
Linda Brayer
Rachel Shapira
Aya Minster
Amir Ben David
Moria Ben Avot
Mazal Moyal Cohen
Shira Arad
Edna Kovarski
Natasha Dudinski
Michael Kleiner
Yoram Ron 
Michael Kaminer
Revital Ray-v Elkayam
Ayala Ben Gad
Talila Frank
Eran Torbiner
Hadara Oren
Lizka Asa
Dalia Migdal
Tal Shefi
Talia Finkel
Alon Marom
Lior Kariel
Avi Mograbi
Irit Gal
Dani Rosenberg
Eran Hadad
Doron Galezer
Anat Even
Berry Frydlender
Lena Turel
Roee Etinger
Tali Weisman
Barak Heyman
Amir Ronen