Τίνος τα παιδιά θα μπουν σε φέρετρο, κύριε Δένδια;
Οι πρόσφατες δηλώσεις του Νίκου Δένδια περί «αλλαγής κουλτούρας» στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και «επιστροφής στο πνεύμα αυτοθυσίας» δεν είναι απλώς ατυχείς. Είναι αποκαλυπτικές. Γιατί για πρώτη φορά, ένας κορυφαίος Ευρωπαίος υπουργός Άμυνας μιλά ανοιχτά για την ανάγκη προετοιμασίας των λαών να δεχθούν ξανά τον θάνατο ως φυσιολογικό τίμημα για τη διατήρηση της Ε.Ε. και των συμφερόντων της.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος αναφέρθηκε στα «φέρετρα με σημαία» που η Ευρώπη «δεν αντέχει να βλέπει». Το υπονοούμενο είναι σαφές. Η πολιτική ηγεσία θεωρεί ότι το πρόβλημα δεν είναι οι πόλεμοι, αλλά η απροθυμία των κοινωνιών να πληρώσουν το κόστος τους. Με άλλα λόγια, δεν πρέπει να σταματήσουν οι πόλεμοι, πρέπει να σταματήσει η κοινωνία να τους απορρίπτει.
Ακόμη πιο ανησυχητική ήταν η αναφορά του σε ενδεχόμενη «ευρωπαϊκή επέμβαση στην Ουκρανία» και στην ανάγκη «να βάλουμε τον εαυτό μας σε τάξη» ώστε να γίνει κάτι τέτοιο εφικτό. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Περισσότερους εξοπλισμούς, μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση, και μια κοινωνία προετοιμασμένη ψυχολογικά για να στέλνει τα παιδιά της να πεθάνουν για έναν «ευρωπαϊκό στρατό» εκτός συνόρων.
Όμως σε τέτοιες εκκλήσεις υπάρχει πάντα ένα σταθερό μοτίβο. Αυτοί που ζητούν την αυτοθυσία δεν είναι ποτέ αυτοί που θα κληθούν να θυσιαστούν. Οι ελίτ δεν πολεμούν. Οι λαοί πολεμούν και θάβουν τα παιδιά τους. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο πολιτικό και ηθικό κενό στις δηλώσεις Δένδια. Μιλά για θυσία, αλλά δεν μιλά για ποιους και για τι.
Η Ευρώπη δεν χρειάζεται νέα κουλτούρα πολέμου. Χρειάζεται πολιτική που να αποτρέπει τους πολέμους και όχι να προετοιμάζει κοινωνίες να τους αποδεχθούν. Γιατί η πραγματική ασφάλεια δεν χτίζεται πάνω σε φέρετρα, αλλά πάνω στη δημοκρατία, την ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Πηγή: rosa.gr
