Απόλυτα προσαρμοσμένη στην τρέχουσα οικονομική κατάσταση της Βραζιλίας ήταν η τελετή έναρξης των 31ων Ολυμπιακών Αγώνων που πραγματοποιήθηκε στη θρυλική αρένα του Μαρακανά παρουσία 60.000 θεατών.

Λιγότερο πλούσια (μισό κόστος σε σχέση με τους Αγώνες του Λονδίνου), πιο μικρής κλίμακας, με λιγότερα ειδικά εφέ και χρήση τεχνολογίας σε σχέση με την πιο πρόσφατη, αλλά γεμάτη πάθος, ταπεινή αλλά και σύγχρονη, η τελετή βασίστηκε στη βραζιλιάνικη κουλτούρα, στέλνοντας παράλληλα το μήνυμα πως ο αθλητισμός αποτελεί αναπόσταστο κομμάτι της καθημερινότητας των κατοίκων της πολυπληθέστερης χώρας της Λατινικής Αμερικής.

AP Photo

Σχεδόν 4.800 άνθρωποι συμμετείχαν στο ξεκίνημα της μεγάλης γιορτής. Μαζί τους 8.000 εθελοντές και περίπου 11.000 αθλητές από 205 χώρες, γέμισαν το γήπεδο-ορόσημο της Βραζιλίας.

Κεντρικό θέμα της παράστασης, σκηνοθέτης της οποίας ήταν ο Φερνάντο Μεϊρέλες, η βιωσιμότητα, το χαμόγελο και η ικανότητα των Βραζιλιάνων να αυτοσχεδιάζουν, όπως επίσης οι αναφορές στον Αμαζόνιο και τις δυσκολίες που υπάρχουν.

EPA

Μια ωδή στην προστασία του περιβάλλοντος, σε μια χώρα που τα τελευταία δύο χρόνια έχει κάνει τεράστιες προσπάθειες για να περιορίσει την αποψίλωση, βασική αιτία για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Στις κερκίδες του ιστορικού σταδίου προκειμένου να παρακολουθήσουν από κοντά την τελετή έναρξης, βρέθηκαν 28 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, μεταξύ των οποίων οι Φρανσουά Ολάντ και Ματέο Ρέντσι, ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι-Μουν κ.ά.

AP Photo

Μέσω των τηλεοπτικών τους δεκτών την τελετή έναρξης παρακολούθησαν περισσότεροι από 3 δισ. άνθρωποι σε όλον τον κόσμο!

AP Photo

Ειρήνη και... Ζιζέλ!

Πυροτεχνήματα από τη στέγη του Μαρακανά και ο κύκλος της ειρήνης στη μέση του σταδίου, σε συνδυασμό με την εξιστόρηση της ιστορίας της πόλης του Ρίο από το μακρινό παρελθόν (άφιξη Ευρωπαίων και η συνάντησή τους με τους αυτόχθονες, άφιξη Αφρικανών και Αράβων) μέχρι τις πόλεις του σήμερα, συνέθεταν ένα σκηνικό εντυπωσιακό, όπως άλλωστε είχε προαναγγείλει και ο Μεϊρέλες.

AP Photo

Εντυπωσιακή ήταν η είσοδος του παγκοσμίου φήμης μοντέλου, Ζιζέλ, υπό τους ήχους του τραγουδιού «The Girl from Ipanema», ενώ η μουσική αλλά και ο χορός είχαν αμέσως μετά την τιμητική τους.

EPA

Την παράσταση έκλεψε η 79χρονη Έλζα Σοάρες, μια από τις σπουδαιότερες τραγουδίστριες σάμπα στη Βραζιλία και παντρεμένη επί πολλά χρόνια με τον θρυλικό Γκαρίντσα, μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου το 1958 και το 1962.

Τις διαφορές και τη αδιαλλαξία στη σύγχρονη κοινωνία αλλά και το κομμάτι της χειραφέτησης, παρουσίασαν περισσότεροι από 1.000 χορευτές, μέχρι τη στιγμή που η ηθοποιός Λίλα Γκαζέ τους κάλεσε να αλλάξουν τον κόσμο.

«Να κοιτάξουμε για τα πράγματα που μας ενώνουν και να γιορτάσουμε τις διαφορές μας», είπε από μικροφώνου η γνωστή Βραζιλιάνα καλλιτέχνης.

Και ο χορός δεν άργησε να ξεκινήσει. Ένα πραγματικό πάρτι που ξεσήκωσε όλον τον κόσμο που βρισκόταν στις κερκίδες του Μαρακανά.

AP Photo

Στο προσκήνιο ο πλανήτης Γη...

Το δεύτερο σκέλος της τελετής επικεντρώθηκε στην αλλαγή του κλίματος και στον κίνδυνο που διατρέχει ο πλανήτης μας. Εικόνες ανησυχητικές που όμως στο τέλος, έκρυβαν ένα μήνυμα όταν ένα παιδί-ηθοποιός βρήκε έναν σπόρο.

AP Photo

Τον σπόρο της ελπίδας για ένα πράσινο μέλλον. Πιο οικολογικό. Προστατεύοντας τα δάση, το φαινόμενο του θερμοκηπίου μπορεί να μειωθεί, κι αυτό ακριβώς το μήνυμα προσπάθησαν να περάσουν οι διοργανωτές της τελετής.

Μάλιστα, για τον λόγο αυτό, οι 11.000 αθλητές έλαβαν από έναν σπόρο τον οποίο φύτεψαν σε έναν ειδικό σωλήνα με χώμα, ώστε να δημιουργήσουν το δέντρο του μέλλοντος που θα δώσει ανάσα στον πλανήτη Γη.

Και μετά το πάρτι η... παρέλαση

Σύμφωνα με την παράδοση, πρώτη στο στάδιο μπήκε η Ελλάδα, με σημαιοφόρο τη Σοφία Μπεκατώρου, ενώ την παρέλαση των ομάδων που συμμετέχουν στους Αγώνες έκλεισε η διοργανώτρια Βραζιλία, με τη Γένι Μάκρες να βρίσκεται μπροστά από τους 462 αθλητές και αθλήτριες της χώρας της.

AP Photo

Συνολικά παρέλασαν 206 χώρες, με το Κουβέιτ να μετέχει υπό την ολυμπιακή σημαία (τελεί υπό αποκλεισμό από τη ΔΟΕ), ενώ μία ξεχωριστή αποστολή ήταν αυτή της ολυμπιακής ομάδας προσφύγων, που μπήκε στο στάδιο προτελευταία, αμέσως πριν από την οικοδέσποινα Βραζιλία.

Τους πρόσφυγες φρόντισε να καλωσορίσει ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι «με την παρουσία σας σε αυτούς τους Αγώνες στέλνετε μήνυμα ελπίδας στους πρόσφυγες σε όλον τον κόσμο. Εγκαταλείψατε για πολλούς και διαφορετικούς λόγους τις πατρίδες σας, χωρίς να είναι επιλογή σας αλλά λόγω των συνθηκών. Τώρα με το μεγάλο σας ταλέντο, συνεισφέρετε πάρα πολύ στην κοινωνία. Σε αυτόν τον ολυμπιακό κόσμο ανεχόμαστε τη διαφορετικότητα».

AP Photo

Πράσινοι ολυμπιακοί κύκλοι!

Και οι εκπλήξεις των Βραζιλιάνων δεν είχαν τελειώσει. Οι σπόροι που λίγο νωρίτερα είχαν φυτέψει στα ειδικά φιαλίδια οι αθλητές που συμμετείχαν στην παρέλαση, μετατράπηκαν σε δένδρα, σχηματίζοντας με περίτεχνο τρόπο τους ολυμπιακούς κύκλους στη μέση του σταδίου.

Ολυμπιακοί κύκλοι, που για πρώτη φορά δεν είχαν τα γνωστά χρώματα, αλλά ήταν πράσινοι, στέλνοντας με τον πλέον εμφατικό τρόπο το μήνυμα ότι ο πλανήτης Γη χρειάζεται προστασία, την οποία μόνο οι άνθρωποι, όλοι ενωμένοι, μπορούν να προσφέρουν.

Στον Κιπ Κέινο το βραβείο της ΔΟΕ

Ο Κενυάτης τέσσερις φορές Ολυμπιονίκης (μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις στον στίβο) σε Μεξικό και Μόναχο, Κιπ Κέινο, έγινε ο πρώτος αθλητής που τιμήθηκε με το Olympic Laurel για την προσφορά του στην κοινωνία.

Ο Κιπ Κέινο έχει δημιουργήσει κέντρο φροντίδας απόρων και παιδιών στην Κένυα.

Πρόκειται για έναν μεγάλο ανθρωπιστή και έναν μεγάλο αθλητή, τον οποίο η ΔΟΕ και προσωπικά ο Τόμας Μπαχ φρόντισε να βραβεύσει.

Έναρξη, όρκοι και ολυμπιακή φλόγα...

Ο υπηρεσιακός (προσωρινός) πρόεδρος της Βραζιλίας, Μικέλ Τεμέρ, κήρυξε την έναρξη των Αγώνων, ενώ τον Ολυμπιακό όρκο αθλητών, κριτών και προπονητών έδωσαν οι Ρόμπερτ Σάιτ (Ιστιοπλοΐα), Μαρτίνο Νόμπρε (Στίβος) και Αντριάνα Σάντος (Μπάσκετ), αντίστοιχα.

Έξι σπουδαίες προσωπικότητες του βραζιλιάνικου αθλητισμού, ήταν μεταξύ αυτών που μετέφεραν την Ολυμπιακή σημαία. Πρόκειται για τους Όσκαρ Σμιντ (μπάσκετ), Μάρτα Βιέιρα (ποδόσφαιρο), Σάντρα Πιρές Ταβάρες (μπιτς μόλεϊ), Χοακίμ Κρουζ (στίβος), Τόρμπεν Γκρελ (ιστιοπλοΐα), Εμάνουε Ρέγκο (μπιτς βόλεϊ).

AP Photo

Τελευταίος λαμπαδηδρόμος ήταν ο Βαντερλέι Κορντέιρο ντε Λίμα. Τη φλόγα στο στάδιο έφερε ο Γκουστάβο Κερτέν (τένις, τρεις φορές νικητής του Ρολάν Γκαρός), την παρέδωσε στην Ποντέσια Μαρκάρι (μπάσκετ, ασημένιο μετάλλιο το 1996 στο μπάσκετ) και εκείνη στον χάλκινο ολυμπιονίκη της Αθήνας που άναψε το βωμό σε στυλ σπιράλ που σχεδίασε ο Αμερικανός γλύπτης Άντονι Χάουι.

AP Photo

Ένας βωμός εμπνευσμένος από τη ζωή στον Τροπικό. Η ολυμπιακή φλόγα θα ανάψει και στον δεύτερο βωμό, στο Ολυμπιακό Στάδιο του Ρίο, εκεί όπου θα φιλοξενηθεί ο στίβος.


αναδημοσίευση από efsyn

Οι Ιάπωνες τίμησαν σήμερα τα 71 χρόνια από τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα, με τον δήμαρχο της πόλης να καλεί τη διεθνή κοινότητα να απαγορεύσει τα πυρηνικά όπλα. Η τελετή στη μνήμη των χιλιάδων θυμάτων έγινε λίγους μήνες μετά την ιστορική επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα, του πρώτου εν ενεργεία προέδρου των ΗΠΑ που επισκέφθηκε τη Χιροσίμα.

Στις 6 Αυγούστου 1945, στις 8.15, τοπική ώρα, το Ενόλα Γκέι, ένα αμερικανικό βομβαρδιστικό Β-29, έριξε στη Χιροσίμα την ατομική βόμβα "Λιτλ Μπόι". Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης αποτεφρώθηκε καθώς με την έκρηξη η θερμοκρασία έφτασε τους 4.000 βαθμούς Κελσίου. Χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν ακαριαία. Άλλοι υπέκυψαν αργότερα ?ακόμη και μήνες ή χρόνια? από τα τραύματά τους, τα εγκαύματα που είχαν υποστεί ή από ασθένειες που τους προκάλεσε η ραδιενέργεια. Συνολικά ο αριθμός των θυμάτων ανήλθε στις 140.000 χιλιάδες.

Τρεις ημέρες μετά τη Χιροσίμα, μια δεύτερη ατομική βόμβα έπληξε το Ναγκασάκι. Στις 15 Αυγούστου η Ιαπωνία συνθηκολόγησε.
Σήμερα, περίπου 50.000 άνθρωποι μεταξύ των οποίων ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίνζο Άμπε και εκπρόσωποι από δεκάδες χώρες τήρησαν ενός λεπτού σιγή στις 8.15, στη μνήμη των θυμάτων. Στη σεμνή τελετή που ακολούθησε ο δήμαρχος της Χιροσίμα Καζούμι Ματσούι υπενθύμισε στην ομιλία του την πρόσφατη επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα, τονίζοντας ότι το γεγονός αυτό αποτελεί "την απόδειξη ότι ο Αμερικανός πρόεδρος συμμερίζεται τη βαθύτατη επιθυμία" της πόλης του "να μην ανεχτεί το απόλυτο κακό". Ζήτησε επίσης από όλον τον κόσμο να ληφθούν μέτρα για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων τα οποία χαρακτήρισε "βαρβαρότητα ακραίας μορφής".

Ο πρωθυπουργός Άμπε, μετά την κατάθεση στεφάνων, επανέλαβε ότι το Τόκιο θα συνεχίσει να εργάζεται για έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά.


Ένας άνδρας διασχίζει με το ποδήλατό του την ισοπεδωμένη πόλη της Χιροσίμα, λίγες μέρες μετά τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας, στις 6 Αυγούστου 1945.













πηγή ΑΠΕ

ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ ΣΤΗ ΔΕΗ ΜΕ ΝΕΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΓΙΑ ΑΠΕ

ΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΘΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ 2016 ΤΑ 290 ΕΚΑΤ. ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΤΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΑΠΕ

Αναπροσαρμογή του ΕΤΜΕΑΡ (Ειδικό Τέλος Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων ), με απόφαση της ΡΑΕ που θα εκδοθεί μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2016, που μεταφράζεται σε αύξηση των τιμολογίων ηλεκτρικού ρεύματος, προβλέπει η ρύθμιση για τον μηδενισμό του ελλείμματος των ΑΠΕ, παρά τα όσα περί του αντιθέτου υποστήριξε στη Βουλή ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνος Σκουρλέτης. Οπως προκύπτει, μάλιστα, από τα επίσημα στοιχεία για την εξέλιξη του ελλείμματος και τις σχετικές προβλέψεις του νομοσχεδίου για την κάλυψή του, οι καταναλωτές θα κληθούν μέσω της αναπροσαρμογής του ΕΤΜΕΑΡ να καλύψουν κατά το 2016 (πιθανότατα με αναδρομικές αυξήσεις από τον Ιούλιο) περί τα 290 εκατ. ευρώαπό το συνολικό έλλειμμα των 330 εκατ. ευρώ στο τέλος του έτους και για το 2017 περί τα 265 εκατ. ευρώ από το συνολικό έλλειμμα των 400 εκατ. ευρώ αντιστοίχως.

Τα ποσά προκύπτουν με βάση τη μεθοδολογία που προβλέπει το νομοσχέδιο και ανέπτυξε χθες κατά τη συζήτησή του στη Βουλή ο κ. Σκουρλέτης, σχετικά με τον επιμερισμό του κόστους που θα αναλάβουν οι προμηθευτές ρεύματος για τον μηδενισμό του ελλείμματος σε βάθος τριετίας. Με βάση το νομοσχέδιο για τη στήριξη των ΑΠΕ που υπερψηφίστηκε χθες από τη Βουλή, για την κάλυψη του ελλείμματος του λογαριασμού ΑΠΕ τη διετία 2016-2017 θεσπίζεται χρέωση των προμηθευτών ενέργειας που υπολογίζεται βάσει του μεριδίου αγοράς και της διαφοράς της μεσοσταθμικής τιμήςπου διαμορφώνεται στη χονδρεμπορική αγορά με τη συμμετοχή των ΑΠΕ και αυτής που θα διαμορφωνόταν χωρίς τη συμμετοχή των ΑΠΕ. Προκειμένου να ελαφρύνει τον λογαριασμό κατά το δυνατόν στη ΔΕΗ, η οποία ως προμηθευτής του 90% των καταναλωτών καλείται να πληρώσει το μάρμαρο, ο κ Σκουρλέτης μέσω του νομοσχεδίου εισηγείται σταδιακή επιβάρυνση σε ορίζοντα τριετίας, με την πρώτη δόση να καταβάλλεται τον Οκτώβριο του 2016. Απαντώντας στους βουλευτές της αντιπολίτευσης που άσκησαν κριτική για την επιβάρυνση που προκαλούν οι εν λόγω ρυθμίσεις στη ΔΕΗ, ο κ. Σκουρλέτης απέκρυψε τις αυξήσεις που έρχονται μέσω της αναπροσαρμογής του ΕΤΜΕΑΡ λέγοντας χαρακτηριστικά «η κυβέρνηση είχε τρεις επιλογές: νέο “κούρεμα”, αύξηση του ΕΤΜΕΑΡ για τους καταναλωτές ή τη λύση που επιλέχθηκε με το κόστος στους προμηθευτές» και συμπλήρωσε: «Είναι λογικό να υπάρξει το τέλος προς τους προμηθευτές».

Ωστόσο, το νομοσχέδιο στο άρθρο 23 προβλέπει ρητά αναπροσαρμογή και στο ΕΤΜΕΑΡ και αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η απόφαση της ΡΑΕ για τον επαναπροσδιορισμό του τέλους ΕΤΜΕΑΡ... εκδίδεται μέχρι τις 30/9/2016, λαμβάνοντας υπόψη τα έσοδα του λογαριασμού με βάση τις διατάξεις της παρούσας περίπτωσης. Για την περίοδο 2016-2017, το ύψος των μοναδιαίων χρεώσεων καθορίζεται κατά τρόπο ώστε στο τέλος της διετίας να μην προκύπτει έλλειμμα του Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ και ΣΗΘΥΑ Διασυνδεδεμένου Συστήματος και Δικτύου». Η ΡΑΕ, δηλαδή, αφού υπολογίσει το έλλειμμα που θα καλυφθεί από τους προμηθευτές με βάση τη μεθοδολογία του νομοσχεδίου, στη συνέχεια θα εκδώσει απόφαση για την αναπροσαρμογή του ΕΤΜΕΑΡ σε ύψος που να καλύπτει το έλλειμμα.

Ο υπουργός επιχείρησε επίσης χθες στη Βουλή να υποβαθμίσει το θέμα των ανεξόφλητων οφειλών της ΔΕΗ και των επιπτώσεων στη ρευστότητα της επιχείρησης, διαψεύδοντας τα στοιχεία της ΓΕΝΟΠ που αναφέρονται σε ύψος 3,1 δισ. ευρώ. «Είναι ψευδή αυτά τα στοιχεία, τα χρέη δεν είναι πάνω από 3 δισ., είναι 2,3 δισ., και εφαρμόζουμε με απόλυτη επιτυχία την πολιτική των 36 δόσεων», είπε.

*Πηγή: kathimerini.gr

Ενδεικτικές του τι πραγματικά συμ­βαίνει όσον αφορά τις αλλαγές που κυοφορούνται στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο ήταν οι δηλώσεις του πρώτου εκ των ιδιοκτητών Μέσων Ενημέρωσης που κατέθεσαν στην εξεταστική επι­τροπή της Βουλής, για τα τραπεζικά δάνεια που έχουν λάβει. Ο ιδιοκτήτης του ΣΚΑΙ, Γιάννης Αλαφούζος, στην προσπάθειά του να καταγγείλει τους ανταγωνιστές του, περιέγραψε επα­κριβώς τη λειτουργία της διαπλοκής μεταξύ επιχειρηματικών συμφερό­ντων, τραπεζών και κυβερνήσεων διασαφηνίζοντας πώς …τίποτε δεν έχει αλλάξει.

Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο ιδιο­κτήτης του ΣΚΑΙ: «η ελληνική πολιτεία και οι τράπεζες χρηματοδότησαν πέ­ραν της λογικής τους ανταγωνιστές μας. Ανταγωνιζόμασταν, λοιπόν, οργανισμούς οι οποίοι δεν είχαν σαν σκοπό να βγαίνουν, αλλά είχαν σαν σκοπό να δανείζονται και να κυριαρ­χούν στο τηλεοπτικό τοπίο». Μάλιστα δεν δίστασε να υποστηρίξει ότι: «θεω­ρώ ότι τα μέσα ενημέρωσης δεν είναι η πιο χαρακτηριστική κερδοσκοπική επιχείρηση. Τα μέσα ενημέρωσης δεν έχουν αποκλειστικό σκοπό την κερ­δοσκοπία. Νομίζω ότι προσφέρουν υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο και επίσης δίνουν μια ικανοποίηση δημι­ουργίας». Μια εκτίμηση που σαφώς έρχεται σε …αντίθεση με τα οικονο­μικά δεδομένα. Όπως είπε ο επιχει­ρηματίας «έχουμε επενδύσει περίπου 60.000.000 με 70.000.000 ευρώ ίδια κεφάλαια στον ΣΚΑΙ. Τα τελευταία δυο χρόνια νομίζω ότι έχουμε βάλει περί­που 20.000.000 ευρώ στον ΣΚΑΙ για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την οικονομική κατάσταση». Ποσά που μοιάζουν κάπως …υπερβολικά για την «ικανοποίηση της δημιουργίας».

Για προφανές ίδιον όφελος ο Γ. Αλαφούζος ανέφερε επίσης ότι «το 70%-80% των χρεών των μέσων ενημέρωσης σε τράπεζες είναι του ALTER. Ο βασικός μέτοχος του ALTER είναι ο κ. Κουρής, τον οποίο δεν έχε­τε καλέσει στην Επιτροπή. Έχετε, δη­λαδή, καλέσει εμένα που χρωστάω 19 εκατομμύρια ή 33 ή 50 και ο άλλος χρωστάει 700, δεν έχει κληθεί για να πει τι έχει γίνει και έχει το CONTRA και κινείται και συνεχίζει». Τέλος, έκανε λόγο για δίωξή του από τη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρί­ζοντας, όμως, ότι ακόμη και αν δεν λάβει άδεια, θα συνεχίσει ο ΣΚΑΙ την λειτουργία του «και θα κάνουμε υπο­μονή μέχρι η σύγχρονη πραγματικό­τητα να επιβάλλει στη χώρα μας να αυξηθεί ο αριθμός των καναλιών».

του Κώστα Παλούκη

Η πορεία προς την δικτατορία του Μεταξά.

Η μέχρι τώρα κυρίαρχη ιστοριογραφική πρόσληψη για τον ελληνικό μεσοπόλεμο περιέγραφε μία κοινωνία δημοκρατικής εξαίρεσης από τον διεθνή ή ευρωπαϊκό κανόνα του φασισμού και των ολοκληρωτισμών. Όταν όλα τα άλλα έθνη είχαν φασισμό, στην Ελλάδα κυριαρχούσαν υγιείς δημοκρατικές δυνάμεις και ο φασισμός ποτέ δεν είχε μια ουσιαστική επιρροή. Το ίδιο το καθεστώς του Μεταξά «αποφασιστικοποιείται» και παρουσιάζεται σαν μια απλή δικτατορία που δεν είχε στην πραγματικότητα τα τυπικά φασιστικά χαρακτηριστικά. Φυσικά ούτε λόγος για τους άλλους φασισμούς οι οποίοι αναπτύχθηκαν ή τις τάσεις του ίδιου του κράτους. Έτσι, λοιπόν δεν υπάρχει φασισμός στην Ελλάδα, φασισμός δεν υπήρξε ποτέ.

Βασική συνισταμένη αυτού του αφηγήματος είναι ότι το ελληνικό έθνος είναι από την φύση του δημοκρατικό και αντιστασιακό και ως εκ τούτου αντιφασιστικό. Με αυτόν τον τρόπο, ο ελληνικός μεσοπόλεμος ενσωματωνόταν σε ένα ιστορικό συνεχές τόσο με τον ελληνοϊταλικό πόλεμο όσο και με την εθνική αντίσταση ή καλύτερα αντίστροφα η οπτική της αντίστασης επεκτεινόταν χρονικά πίσω στο μεσοπόλεμο. Το έθνος το οποίο ως μια απέραντη πλειοψηφία αντιστάθηκε ομόθυμα εναντίον του κατακτητή διαμορφώθηκε στον ελληνικό μεσοπόλεμο και ουδείς νομιμοποιείται να σπιλώσει τον δημοκρατικό και εγγενή αντιφασιστικό αυτόν χαρακτήρα.

Το αφήγημα αυτό αναδείκνυε τον ρεπουμπλικανικό χαρακτήρα του βενιζελικού καθεστώτος το οποίο επικράτησε μετά την μικρασιατική καταστροφή από την δημοκρατική και αντιμοναρχική “Επανάσταση του Πλαστήρα” το 1922. Ανήγαγε, έστω και κριτικά, ως πρότυπο το βενιζελικό αστικό εκσυγχρονιστικό σχέδιο της κοινωνικής πολιτικής, της κοινωνικής ειρήνης της βιομηχανικής ανάπτυξης και της οικονομικής ευημερίας υποβαθμίζοντας τα στοιχεία του αυταρχισμού και της σκανδαλώδους αστικής διαχείρισης. Πρόβαλε τον καταλυτικό και προοδευτικό ρόλο του προσφυγικού στοιχείου στην οικονομία, την κοινωνία και τον πολιτισμό αποκρύβοντας πολλές σκοτεινές πλευρές. Ανεχόταν ως έναν βαθμό την παρουσία του ΚΚΕ καθώς το παρουσίαζε σαν ένα ακίνδυνο παιδί διακατεχόμενο από την “αρρώστια του αριστερισμού”, ενώ εξαφάνιζε από το ιστορικό κάδρο άλλες εκδοχές του ελληνικού κομμουνισμού χωρίς καν να μπαίνει στον κόπο να τις κρίνει. Σε κάθε περιπτωση υποβάθμιζε τις αυταρχικές πλευρές του ελληνικού μεσοπολέμου ως ατυχείς εκδηλώσεις μιας κακής νοοτροπίας των στρατιωτικών ή ενός περιττού αντικομμουνισμού. Τέλος, αρνιόταν πεισματικά τα φασιστικά χαρακτηριστικά του μεταξικού καθεστώτος και πέταγε στην εξωιστορικότητα τον ρόλο των μικρών φασιστικών οργανώσεων.

Η ιστοριογραφική αυτή αναπαράσταση εντασσόταν σε ένα αριστερό λαϊκοπατριωτικό-λαϊκό δημοκρατικό αφήγημα για το ελληνικό έθνος το οποίο ηγεμόνευσε την μεταπολιτευτική περίοδο και επικράτησε στα πλαίσια του “κοινωνικού συμβολαίου” του ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά, εξέφρασε τις ελπίδες για μια δημοκρατική πορεία προς τον σοσιαλισμό και η οποία προϋπέθετε μια αριστερή ανάγνωση για τον ομοιογενή χαρακτήρα του ελληνικού έθνους ικανή να ηγεμονεύσει και να εκπροσωπήσει το σύνολο του έθνους και όχι μόνο την εργατική τάξη με τους αναγκαίους πολιτικούς, κοινωνικούς, αλλά και ιδεολογικούς συμβιβασμούς.

Η σταδιακή υπονόμευση του κοινωνικού συμβολαίου τις δεκαετίες του 1990 και 2000 με κρίσιμη τομή την καθολική διάρρηξη την δεκαετία του 2010 με τη μνημονιακή πολιτική επέτρεψε την αμφισβήτηση και την προσπάθεια για μια νέα ανάγνωση της ελληνικής ιστορίας. Αυτό συνέβη τόσο από τους φορείς της αστικής ιδεολογίας όσο και από φορείς που διεκδικούν την εκπροσώπηση της εργατικής τάξης και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Οι πρώτοι στοχοποιούν την αριστερά και την κόκκινη βία, ενώ οι δεύτεροι αποκαλύπτουν τον φασιστικό και αυταρχικό χαρακτήρα της ελληνικής αστικής τάξης στις διάφορες ιδτορικές περιόδους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο μεσοπόλεμος σταδιακά “ξαναδιαβάζεται”.

Την περίοδο της προετοιμασίας των βαλκανικών πολέμων (1909-1912) αλλά και κατά την διάρκεια της πολεμικής δεκαετίας (1912-1922, βαλκανικοί πόλεμοι, Α΄ Παγκ. Πόλεμος, Ουκρανική εκστρατεία, μικρασιατική εκστρατεία), το Κόμμα των Φιλελευθέρων εισήγαγε για πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική την αναπαράσταση της ταξικά διαιρεμένης κοινωνίας. Ταυτόχρονα, προέτασσε τον “εθνικό σοσιαλισμό” σαν ένα “λειτουργιστικό” σχέδιο μοντέρνας οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας με βάση το οποίο οι δύο μοντέρνες τάξεις θα συνεργάζοντααν με αμοιβαία ωφέλεια μέσα σε ένα δημοκρατικό έθνος. Σε αυτήν την κατεύθυνση οι κυβερνήσεις προσέφεραν το πρώτο συνολικό εργατικό προστατευτικό νομικό πλαίσιο και ένα πλαίσιο ελεύθερης δράσης της εργατικής τάξης. Με αυτόν τον τρόπο επιδίωξαν να ενσωματώσουν τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα στην μεγαλοαστική ουτοπία της Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Ταυτόχρονα, το παλαιό πολιτικό προσωπικό ορθώθηκε ως αντίπαλος αλλά και ως εναλλακτικό αστικό σχέδιο στον μοντερνισμό του βενιζελισμού. Ο αντιβενιζελισμός υπερασπιζόταν μια αδιαίρετη ταξικά κοινωνία στην οποία υποτίθεται ότι η κοινωνική ανέλιξη ήταν δομικό και αναπόσπαστο στοιχείο της πυραμιδωτής ιεραρχικής δομής της. Με αυτόν τον τρόπο, ενσωματώθηκαν στο σχέδιο του κωνσταντινισμού μια σειρά από εργατικά και αγροτικά λαϊκά στρώματα τα οποία αρνούνταν τον εκσυγχρονισμό και τον μοντερνισμό υπερασπίζοντας τις πατριαρχικές αξίες της ελληνικής παραδοσιακής κοινωνίας. Και τα δύο αυτά εναλλακτικά αστικά σχέδια ενείχαν στη γένεσή τους το ιδεολογικό “σπέρμα” του ελληνικού φασισμού.

Η λαϊκή εμπλοκή στον πόλεμο με τους διάφορους εξωτερικούς εχθρούς, αλλά και στον εθνικό διχασμό, δηλαδή εμφύλιο πόλεμο των δύο εναλλακτικών αστικών σχεδίων, επέτρεψε μια καθολική πολιτικοποίηση-στρατιωτικοποίηση του συνόλου της κοινωνίας η οποία δεν μπόρεσε να σταματήσει μέσα σε μια ημέρα. Οι εμπλεκόμενοι στρατιώτες στον πόλεμο έφεραν μια “κουλτούρα του πολέμου” η οποία απεικόνιζε την πολεμική σύγκρουση ως μια πάλη για τον ίδιο τον πολιτισμό, καθώς τόσο οι άμαχοι όσο και οι πολεμιστές και από τις δύο πλευρές πίστευαν ότι πολεμούσαν για τον ίδιο τον τρόπο της ζωής τους, τον εθνικό τους πολιτισμό και την θρησκεία τους ενάντια στον απολίτιστο και βάρβαρο εχθρό. Αυτή η «κουλτούρα της πολεμικής βίας» μεταφέρθηκε στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό με πρωτοβουλία της αστικής τάξης. Για παράδειγμα, το «κίνημα» των Επιστράτων στα πλαίσια του Εθνικού διχασμού στα 1916 αποτελούσε δύναμη κρούσης του αντιβενιζελισμού και φορέα μίσους και βίας. Πρόκειται για συμμορίες, χωρίς φραγμούς, που δεν δίσταζαν να προχωρήσουν και σε ομαδικές πολιτικές δολοφονίες, ενώ καταφέρονταν με ρατσιστικά συνθήματα εναντίον των προσφύγων και των Κρητικών. Ο Ιωάννης Μεταξάς κόμπαζε ότι αυτός ήταν ο οργανωτής τους και το θεωρούσε «τιμή του» και «αιωνία δόξα».

Αλλά δεν είναι μόνο οι “Επίστρατοι”. Το πατερναλιστικό καθεστώς του Δημητρίου Γούναρη την περίοδο 1921-1922 θα πρέπει να ενταχθεί στο πλήθος των αποτυχημένων φασισμών αντιμετωπίζοντας τους οργανωμένους εργάτες ως “εθνική απειλή”, ενώ θαύμαζε ανοιχτά το μουσολινικό καθεστώς επιδιώκοντας την αντιγραφή πρακτικών του. Από την άλλη, η “επανάσταση αξιωματικών”, της τριανδρίας Νικόλαου Πλαστήρα, Στυλιανού Γονατά και Δημήτριου Φωκά εγκαινιάζει την ελληνική μεσοπολεμική περίοδο αφήνοντας σημαντικές ιδεολογικές παρακαταθήκες για το μέλλον. Συγκεκριμένα, παρά το δημοκρατικό ριζοσπαστιστικό πρόσημο, ο “επαναστατικός χαρακτήρας” του νέου καθεστώτος νομιμοποιούσε την στρατιωτική βία απέναντι στους εχθρούς του. Προφανώς, δεν είναι μια απλή υπόθεση η εκτέλεση τριών πρωθυπουργών, δύο υπουργών και ενός αρχιστρατήγου, δηλαδή η εκτέλεση των έξι αντιβενιζελικών ως υπευθ΄νων για τη Μικρασιατική καταστροφή. Και όπως αποδείχτηκε με την πολύνεκρη καταστολή της απεργίας στο Πασαλιμάνι τον Αύγουστο του 1923 μπορούσε πολύ εύκολα να διευρυνθεί σε κάθε είδους εσωτερικό εχθρό. Οι πολεμικές συνθήκες κληρονόμησαν λοιπόν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στον κρατικό μηχανισμό και στα αστικά κόμματα την ηθική της καταφυγής στην βία σε βάρος των εργατικών στρωμάτων. Τον Μάρτιο του 1925 η κυβέρνηση Ανδρέα Μιχαλακόπουλου ήρθε αντιμέτωπη με ένα κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων (σιδηροδρομικοί, υπάλληλοι φωταερίου, λιμενεργάτες αλλά και του ευρύτερου δημοσίου τομέα). Χρησιμοποιώντας την ρητορική του εσωτερικού εχθρού νομιμοποίησε την για άλλη μια φορά άσκηση διευρυμένης στρατιωτικής βίας κηρύσσοντας τα σωματεία σε ημιπαρανομία.

Ο κίνδυνος για την πυροδότηση μιας εξέγερσης που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε επανάσταση δεν θεωρήθηκε ποτέ απλά μια βερμπαλιστική επαγγελία των κομμουνιστών, αλλά πάντοτε μια εν δυνάμει εξέλιξη και ένας σοβαρός κίνδυνος. Ενδεικτική είναι π.χ. η περίπτωση της λαϊκής εξέγερσης στην Κρήτη, ένα τόπο συνδεδεμένο με τον βενιζελισμό, ή στα 1934 η εξέγερση στην Καλαμάτα, έναν τόπο συνδεδεμένο με τον αντιβενιζελισμό. Εξάλλου, κάθε απεργιακό ξέσπασμα έμοιαζε με μία μικρή εξέγερση. Τέλος, η ύπαρξη και η ιδεολογική επίδραση της Οκτωβριανής Επανάστασης και της Σοβιετικής Ένωσης ως πρότυπο εργατικού παραδείσου, όχι μόνο δεν περιόριζαν, αλλά ενίσχυαν αυτούς τους φόβους. Ο αστικός και ο κομμουνιστικός τύπος συχνά διεξήγαγαν ολόκληρους πολέμους λέξεων με αντικείμενο τις συνθήκες της ΕΣΣΔ. Ο ελληνικός μεσοπόλεμος χαρακτηρίζεται από την σκληρή ταξική σύγκρουση, με μεγάλη διάρκεια, με πολλούς νεκρούς κυρίως από την πλευρά της εργατικής τάξης, με πολλούς τραυματίες, με σκληρή καταστολή και ποινικοποίηση του «εσωτερικού εχθρού».

Χρειαζόταν όμως μια συνολική ρητορική η οποία θα νομιμοποιούσε την ακραία βία εναντίον του εσωτερικού εχθρού. Το ερώτημα ποιος είναι ο φορέας του πολιτισμού και της ηθικής συνιστούσε το κύριο διακύβευμα γύρω από το οποία διαμορφώθηκε η ιδεολογική ταξική αντιπαράθεση ανάμεσα στους φορείς της ιδεολογίας του αστισμού και του κομμουνισμού. Οι αστοί από τη μία θεωρώντας τους ίδιους φορείς του πολιτισμού και της ηθικής αντιμετώπιζαν την εργατική τάξη ως ανεύθυνο και παρεκκλίνον ή εν δυνάμει παρεκκλίνον παιδί. Οι “επικίνδυνες τάξεις” τέθηκαν με αυτόν τον τρόπο εκτός αστικού πολιτισμού, εθνικού κορμού και εθνικής ιδεολογίας. Τα “λαϊκά στρώματα” “παραβιάζουν” νόμους και “κανονες” είτε πρόκειται για οργανωμένες απεργιακές συγκεντρώσεις των κομμουνιστών οργανώσεων είτε αυθόρμητα απεργιακά ξεσπάσματα είτε μια διάχυτη ανυποταγή και απειθαρχία σε καθημερινό κοινωνικό επίπεδο μπροστά στον αγώνα για την επιβίωση, όπως π.χ. όταν εργάτες τρώνε και δεν πληρώνουν σε εστιατόριο, είτε για κανονιστικές αποκλίσεις σε ζητήματα ερωτικά ή έμφυλων ιεραρχήσεων. Οι αστοί πίστευαν λοιπόν πως ότι ήταν δικό τους πατερναλιστικό καθήκον να ηθικοποιήσουν τις παρεκλίνουσες ηθικά εργατικές τάξεις. Εάν οι ίδιες δεν αποδέχονταν αυτόν τον ρόλο, έπρεπε να τους επιβληθεί. Το δικτατορικό καθεστώς του Πάγκαλου έφερε στο ιδεολογικό προσκήνιο την ανάγκη της ηθικοποίησης φτιάχνοντας ένα νομικό πλαίσιο ακόμα και για την γυναικεία ενδυμασία, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιούσε τον στρατό για να ελέγξει τα εργατικά σωματεία σε συμμαχία με πρωτοφασιστικά στοιχεία. Το καθεστώς αυτό ενός ιδιότυπου αντιβασιλικού φασισμού απέτυχε να ολοκληρώσει την πορεία του και τις φασιστικές του τάσεις, ώστε να μετατραπεί από δικτατορία σε καθαρό φασισμό. Αυτό δεν αναιρεί όμως τις προθέσεις του. Η ανατροπή της δικτατορίας του Πάγκαλου προέκυψε με ένα ακόμη πραξικόπημα διατηρώντας τον ρόλο του στρατού σε καθοριστικό παράγοντα της εσωτερικής πολιτικής ζωής της νέας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Σε κάθε περίπτωση το καθεστώς Πάγκαλου κληροδότησε στην κοινοβουλευτική δημοκρατία το οργανωτικό εξοπλισμό με παρακρατικές ομάδες και ειδικές υπηρεσίες παρακολούθησης των κομμουνιστών.

Παράλληλα, οι κομμουνιστές εργάτες υιοθετούσαν και τα δύο διακυβεύματα, δηλαδή τόσο το ζήτημα της επανάστασης όσο και το ζήτημα του ηθικού εκπολιστισμού. Επιστρέφοντας στους αστούς την κατηγορία περί ανηθικότητας και εκφυλισμένου αστικού πολιτισμού, αναλάμβαναν οι ίδιοι για την τάξη τους το έργο της αυτό-ηθικοποίησης και του ηθικού εκπολιτισμού. Δεν θα ήταν πια ούτε οι φιλελεύθεροι δημοκρατικοί παράγοντες, ούτε οι κυρίες των φιλανθρωπικών οργανώσεων που θα επιτελούσαν αυτό το έργο για χάρη των φτωχών και των εργατών, αλλά οι ίδιοι οι φτωχοί και οι εργάτες ως συνειδητό υποκείμενο. Οι κυρίαρχοι λαϊκοί και αστικοί ηθικοί κώδικες εντάχθηκαν σε ένα εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο, δράση και στόχο, δηλαδή τον αγώνα για την εργατική αυτοχειραφετησία. Ταυτόχρονα, οι κομμουνιστές εργάτες διακήρυσσαν ολοένα και περισσότερο την ανάγκη μιας αληθινής επανάστασης, δηλαδή της κοινωνικής επανάστασης. Ο μετασχηματισμός του ΣΕΚΕ σε ΚΚΕ το 1924φέρνει στο προσκήνιο το κομμουνιστικό σχέδιο ως πρόταση αντιβίας στην βία του κράτους: “η δικτατορία της μπουρζουαζίας δεν θα ανατραπή παρά μόνον δια της δυνάμεως και της βίας και οφείλει να αντικατασταθή δια της δικτατορίας των εργατών και των χωρικών μέχρις της τελικής νίκης του κομμουνισμού”. (Ριζοσπάστης, 17/11/1923)

Από τη μία ο αστικός κόσμος περιγράφει τους κομμουνιστές σαν βάρβαρους που θέλουν να σφάξουν, να κρεμάσουν, να αρπάξουν και να ατιμάσουν κι θέτει ως πατερναλιστικό καθήκον και να κρατήσουν τις εργατικές τάξεις μακριά από τον φύσει ανηθικο κομμουνισμό που απειλεί να τις παρασύρει. Από την άλλη το ΚΚΕ παρουσιάζει την πλουτοκρατία σαν “το αιμοβόρο τέρας που χάριν των ταπεινών συμφερόντων της δεν διστάζη να μεταχειρισθή οποιαδήποτε ακατανόμαστη πράξη.” (Ριζοσπάστης, 13/12/1923.) Οι δύο λοιπόν πολιτικοί λόγοι εξορίζουν τον ταξικό εχθρό έξω από το πεδίο του πολιτισμού τον οποίο οι ίδιοι υπερασπίζονται. Μέσα από αυτήν την ρητορική νομιμοποιείται η επαναστατική βία και θεμελιώνεται το κλίμα ενός ήπιου εμφυλίου πολέμου. Και οι δύο ταξικοί πόλοι υπερασπίζονται αρχές του πολιτισμού που οι εχθροί δολοφόνοι καταστρατηγούν. Με άλλα λόγια το φάσμα του κομμουνισμού και του φασισμού γεννιούνται μαζί και είναι σύμφυτα με την ελληνική μεσοπολεμική κοινωνία καθώς εμφανίζονται ως δύο εναλλακτικές επαναστάσεις.

http://prin.gr/wp-content/uploads/2016/08/metaxas-300x225.jpg 300w, http://prin.gr/wp-content/uploads/2016/08/metaxas-200x150.jpg 200w" sizes="(max-width: 400px) 100vw, 400px" style="margin: 5px 0px; padding: 5px; border: 1px solid rgb(221, 221, 221); max-width: 675px; display: inline-block;">

Η διατήρηση της αβασίλευτης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας εδράζεται περισσότερο στην δυνατότητά της να ενσωματώνει στην καθημερινή πρακτική της τις αυταρχικές παραδόσεις που της κληρονόμησαν τα πραξικοπήματα. Ο νόμος περί ιδιώνυμου αδικήματος που ψήφισε το 1929 η νέα κυβέρνηση Βενιζέλου έθεσε τον κομμουνισμό εκτός εθνικού κορμού και ουσιαστικά εκτός κοινωνίας, ενώ παράλληλα θεμελίωσε την Διεύθυνση Ειδικής Ασφαλείας του Κράτους, μια υπηρεσία με ειδικό σκοπό την παρακολούθηση των κομμουνιστών. Συγκεκριμένα ο Βενιζέλος φαίνεται να ακολουθεί την υπάρχουσα πολιτική που εφάρμοζε την ίδια περίοδο ο γερμανός καγκελάριος Μπρύνιγκ και τον οποίον οι βενιζελικές εφημερίδες στηρίζουν, αλλά και να ταυτίζεται με τα αντίστοιχα σχέδια του γερμανού καγκελάριου για ένα προεδρικοκεντρικό μοντέλο ημι-κοινοβουλευτικής διακυβέρνησης. Μέσα από αυτήν την οπτική, η Β΄ Ελληνική Δημοκρατία και ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός εντάσσονται καλύτερα στο διεθνές περίγυρο ως μία «δημοκρατική εξαίρεση» με τάσεις συμπόρευσης στον «διεθνή αυταρχικό κανόνα» και ενέχει περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές με την πορεία και την εξέλιξη της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η κατασταλτική βία αστυνομίας και στρατού, η οργάνωση της Ειδικής Ασφάλειας, οι φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, οι νεκροί εργάτες και οι τραυματισμοί σε διαδηλώσεις, οι εκτοπίσεις και οι φυλακίσεις, οι διώξεις των αριστερών δημοσίων υπαλλήλων, η απαγόρευση της απεργίας στους δημοσίους υπαλλήλους, η ιδεολογική τρομοκρατία μέσα από τον αστικό τύπο, η συζήτηση για απαγόρευση της απεργίας, η ενίσχυση των εθνικιστικών και φασιστικών ενώσεων, αλλά κυρίως η υπερψήφιση του ιδιώνυμου ήδη από το 1929 και αργότερα του νόμου για τις εκτοπίσεις μετατρέπουν ολοένα και περισσότερο μέσα στην τετραετία την βενιζελική διακυβέρνηση σε ένα είδος «κοινοβουλευτικής δικτατορίας».

Ο φασισμός και όχι η δημοκρατία υπήρξε πάντοτε η ιδεολογία της αστικής απάντησης στην δράση του εργατικού κινήματος και της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς. Το πολιτικό κλίμα μετά την δολοφονία ενός αστυνομικού από τον Μιχάλη Μπεζεντάκο ήταν ενδεικτικό. Το αρχηγείο της αστυνομίας διαμόρφωσε ένα προώθησε στον τύπο ένα ολόκληρο συνομοσιολογικό σενάριο. Σύμφωνα με αυτό λειτουργούσε «πλήρες δίκτυο συστηματικής και τρομοκρατικής οργανώσεως εις τας Αθήνας και τον Πειραιά διευθυνομένης υπό ξένων πρακτόρων της Γκεπεού». Διευθυντικά στελέχη παρουσιάζονταν οι διπλωματικοί υπάλληλοι και εκτελεστικά όργανα οι έλληνες φανατικοί κομμουνιστές. Γενικά, η Γκεπεού σε όλη την Ελλάδα παρουσιάζεται να έχει καταστρώσει ολόκληρο σχέδιο τρομοκρατικών πράξεων, με συνδυασμό δολοφονιών, σημαινόντων προσώπων, επικίνδυνων στην κομμουνιστική ιδεολογία. Οι κομμουνιστές δεν θεωρούνται έλληνες, αλλά πράκτορες της Μόσχας και προδότες της πατρίδας τους. Η εφημ. Ελληνική ζητούσε την επιβολή του νόμου του Λιντς από τον αφυπνισμένο λαό και καλούσε τις εθνικιστικές οργανώσεις «ν’ αναλάβουν τον αγώνα εναντίον των ανάνδρων αυτών δολοφόνων», αφού «οι κομμουνισταί ήρχισαν αυτοί τας εκτελέσεις» αφού «η χειρ του Κράτους παραλύη». Επίσης, ζητούσε την άμεση σύσταση εθνικού δικαστηρίου που θα τουφεκίζει επί τόπου τους συλλαμβανόμενους κομμουνιστές.(Ελληνική, 3-4/8/1931)

Τα ίδια στοιχεία μπορεί κανείς να διαβάσει σε όλο το εύρος του αστικού τύπου. Οι εθνικιστικές ομάδες που ιδρύονται και ιδιαίτερα τα περίφημα ΕΕΕ δεν ήταν μια περιθωριακή οργάνωση, αλλά η δράση της διαφημιζόταν και ενισχυόταν από όλες τις αστικές εφημερίδες. Η οργάνωση με την σαφή στήριξη της φλιβενιζελικής δοίκησης της Θεσσαλονίκης οργάνωσε το 1931 το μεγάλο πογκρόμ σε βάρος των εβραίων, ενώ πρωταγωνιστούσε καθημερινά σε βίαιες συγκρούσεις με κομμουνιστές και εργάτες. Χρηματοδτούταν από τον δήμο και διάφορα αστικά στοιχεία της πόλης, ενώ η εφημ. Μακεδονία υποστήριζε πως οι ελληνικές αρχές ελέγχουν την εθνικιστική κίνηση ώστε να μην γίνει ποτέ επικίνδυνη. Στα 1933 ο συνήγορος της ΕΕΕ με αρκετή δόση αυταρέσκειας δηλώνει πως αν “πριν από το Κάμπελ η ΕΕΕ είχε 12 παραρτήματα και 3.000 μέλη, τώρα έχει 27 παραρτήματα και 7.000 μέλη”. Την ίδια χρονιά, η ΕΕΕ οργάνωσε κάθοδο στην Αθήνα με τον σιδηρόδρομο και διοργάνωσε μεγάλη φασιστική φιέστα στον Άγνωστο Στρατιώτη με την παρουσία υπουργών, εκπροσώπων των κομμάτων, του αρχιεπισκόπου, στρωτιωτικών και την πλήρη δημοσιογραφική κάλυψη του αστκού τύπου. Με άλλα λόγια η ρητορική του φασισμού είχε ενσωματωθεί στην κοινοβουλευτική δημοκρατία η οποία λειτουργούσε ως ένα ιδιότυπο “δημοκρατικό” αντικομμουνιστικό αυταρχικό καθεστώς. Εκτός από την ΕΕΕ δρούσαν και άλλες εθνικιστικές οργανώσεις, όπως η Παμφοιτητική Εθνική Ένωση, η οποία οργάνωνε τους φοιτητές εναντίον των κομμουνιστών και διέθετε μια παρακρατική δράση μεσαίου μεγέθους. Η οργάνωση Ελλήνων Εθνικιστών, η οργάνωση “Εθνικοφρόνων Σοσιαλιστών, Τρίανια”, η οργάνωση Εθνικού Κυρίαρχου Κράτους ήταν οι σημαντικότερες φασιστικές οργανώσεις οι οποίες δρούσαν λίγα χρόνια πριν από το πραξικόπημα του Μεταξά. Το 1934 οι εθνικιστικές ομάδες οργάνωσαν το Πρώτο Συνέδριο Εθνικιστικών Οργανώσεων με σκοπό την ίδρυση ενός Εθνικού Μετώπου ως απάντηση στο Παλλαϊκό Μέτωπο που προωθούσε πλέον το ΚΚΕ. Τα περισσότερα από τα στελέχη αυτών των ομάδων αναλαμβάνουν σημαντικά πόστα στο μεταξικό καθεστώς, ιδιαίτερα στην ΕΟΝ. Η δράση των φασιστών ήταν καθημερινή σε όλες τις γειτονιές, ακόμα και στις προσφυγικές περιοχές. Ο Ριζοσπάστης μας πληροφορεί για την δράση και την οργάνωση στο Περιστέρι της φασιστικής οργάνωσης Σιδηρά Ειρήνη στην οποία δραστηριοποιούνται «καμιά δεκαριά άνθρωποι που δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να πίνουν κάθε βράδυ». (Ριζοσπάστης, 1/6/33)

Στον δρόμο προς την δικτατορία του Μεταξά

Στα μέσα του 1936 φαίνεται ότι “κλείνει” το μεγάλο ρήγμα στο εσωτερικό της ελληνικής εργατικής τάξης, καθώς ολοκληρώνεται μια μεγάλη διαδικασία ριζοσπαστικοποίησης και ενοποίησης των διαφόρων ρευμάτων της εργατικής τάξης κάτω από το ΚΚΕ. Μια διαδικασία η οποία λάβαινε χώρα ατελώς σε κάθε σωματείο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε εργοστάσιο ή εργαστήριο σε όλο το μεσοπόλεμο. Παράλληλα, το ΚΚΕ επεκτείνεται σε πολλούς βιομηχανικούς κλάδους, όπως και στον προσφυγικό πληθυσμό, κυρίως βιομηχανικό προλεταριάτο, ενώ διατηρεί ή ενισχύει την επαφή του με άλλες εργατικές ή αγροτικές εθνικοτοπικές ομάδες. Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ έχει εγκαταλείψει τον υπεραριστερισμό και συνδέει πιο ομαλά τα οικονομικά με τα πολιτικά αιτήματα. αναδεικνύεται σε τρίτο κόμμα στις εκλογές και κύριος και ηγεμονικός εκπρόσωπος μιας ενοποιημένης εργατικής τάξης. Με αυτόν τον τρόπο, διεκδικεί ρόλο στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό εγκαταλείποντας την θέση του περιθωρίου και εμπνέει την εργατική τάξη για μεγαλύτερες και πιο αποφασιστικές ρήξεις, ενώ προκαλεί φόβο στο αστικό στρατόπεδο. Στα 1936 η προοπτική ρυθμιστικού ρόλου της Αριστεράς θα επηρεάσει τις εξελίξεις. Με τον διορισμό του Μεταξά σε μια κυβέρνηση με την συμμετοχή όλων των αστικών κομμάτων φαίνεται για πρώτη φορά πως η αστική τάξη κλείνει τα δικά της εσωτερικά της ρήγματα και ενοποιείται απέναντι στον εργατικό και κομμουνιστικό εχθρό. Το πραξικόπημα δεν ήταν μια ξαφνική παρέμβαση στρατιωτικών, αλλά το “βάθεμα” μιας οικουμενικής κυβέρνησης ως απάντηση στον εσωτερικό εχθρό. Με άλλα λόγια, το ίδιο το κοινοβουλευτικό καθεστώς αποφάσισε συνειδητά να αφήσει πίσω του το δημοκρατικό επικάλυμμα και να επιτρέψει να γίνει και επίσημα αυτό που ούτως ή αλλιώς ήταν ήδη δρομολογημένο.


αναδημοσίευση από το prin.gr

Την Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016, στη δίωρη καλοκαιρινή εκπομπή «Ράδιο Παντιέρα», προσκεκλημένος στο στούντιο ήταν ο γνωστός αγωνιστής δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης. Κάναμε μαζί του μια ανασκόπηση των τελευταίων εξελίξεων:

Συνταγματική αναθεώρηση, εκλογικός νόμος, δίκη Χρυσής Αυγής, προσφυγικό, πόλεμος στη γειτονιά μας, ΝΑΤΟ, απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, σε κίνδυνο οι 12.500 εργαζόμενοι στον Μαρινόπουλο, κατάθεση Ψυχάρη στην επιτροπή της Βουλής, πτώχευση του Δήμου Αχαρνών, λουκέτο στην εταιρία «Λεβεντέρης», κινητοποίηση των εργαζομένων του Athens Ledra κ.ά.

Στην αρχή της εκπομπής, ακούσαμε ανταπόκριση του δημοσιογράφου Χρήστου Αβραμίδη από τις δίκες των καταλήψεων αλληλεγγύης στους πρόσφυγες της Θεσσαλονίκης.

Αργότερα, τηλεφωνική παρέμβαση έκανε ο εργαζόμενος στον Μαρινόπουλο Μιχάλης Βερβέρης, μέλος της επιτροπής αγώνα εργαζομένων στο Carrefour Νέας Ιωνίας.

Στην παρουσίαση της εκπομπής, σήμερα ήταν ο Νίκος Ξηρουδάκης. Τον ήχο ρύθμιζε ο Γιάννης Καραμπέκιος.

H εκπομπή «Ράδιο Παντιέρα» μεταδίδεται από το ελεύθερο ραδιόφωνο της ERTopen κάθε Τετάρτη απόγευμα, από τις 18.00 μέχρι τις 19.00 (εκτάκτως αυτή την Τετάρτη ήταν δίωρη) στους 106,7 στα fm στην Αττική, καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com.

Το πρόγραμμα αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3,στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο. Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 και στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία.

Ακούστε ολόκληρη την ενδιαφέρουσα εκπομπή στα βίντεο που ακολουθούν εδώ : pandiera

Το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τις εκκαθαρίσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ο Τούρκος πρόεδρος διέταξε εσωτερικό πογκρόμ κατά των μελών του που διατηρούν σχέσεις με τον Φετουλάχ Γκιουλέν, τον κληρικό που ζει αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ και τον οποίο ο Ερντογάν κατηγορεί ως εγκέφαλο της απόπειρας πραξικοπήματος.

Εσωτερική εγκύκλιος του κόμματος ζητεί ταχεία εκκαθάριση όσων διατηρούν σχέσεις με την «γκιουλενιστική τρομοκρατική οργάνωση» και όσων υποστήριξαν την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου.

Ερευνητές στις ΗΠΑ -μεταξύ των οποίων ο διακεκριμένος καθηγητής του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου ΜΙΤ Γρηγόρης Στεφανόπουλος- ανακάλυψαν μια νέα τεχνική παραγωγής βιοκαυσίμων με τη βοήθεια μικροοργανισμών, η οποία καθιστά περιττή την μαζική προσθήκη αντιβιοτικών για να αποφευχθεί η μόλυνση των μικροβίων.

Η νέα μέθοδος με την ονομασία ROBUST χρησιμοποιεί τροποποιημένους μικροοργανισμούς, οι οποίοι κρατούν υπό έλεγχο τα ύποπτα για μόλυνση μικρόβια, χωρίς έτσι να χρειάζονται μεγάλες ποσότητες αντιβιοτικών για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Οι ερευνητές έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό «Science».

Τα βιοκαύσιμα αποτελούν μια εναλλακτική ενεργειακή πηγή, πιο φιλική στο περιβάλλον σε σχέση με τα παραδοσιακά ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο, φυσικό άεριο, άνθρακα κ.α.).


πηγή ΑΠΕ

Νίκος Κλέτσας : 

 Οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2016 θα είναι μία διεθνής αθλητική διοργάνωση που θα πραγματοποιηθεί στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας, από τις 5  Αυγούστου, (τα ξημερώματα του Σαββάτου ώρα Ελλάδος ), έως τις 21 Αυγούστου του 2016 .

 Θα είναι η 31η διοργάνωση Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων υπό την αιγίδα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) και οι πρώτοι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες υπό την προεδρία στη ΔΟΕ του Τόμας Μπαχ.

 Περισσότεροι από 10.500 αθλητές από 206 χώρες αναμένεται να συμμετέχουν στους αγώνες, με δύο νεοεισελθούσες χώρες, το Κόσοβο και το Νότιο Σουδάν, ενώ σκιές υπάρχουν από τον αποκλεισμό αρκετών Ρώσων αθλητών από το Ρίο
Την ίδια στιγμή λίγο πριν την έναρξη δεκατρείς οργανισμοί αντιντόπινγκ επιτέθηκαν στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή για τον μη αποκλεισμό όλων των Ρώσων αθλητών από το Ρίο.

  Οι αγώνες θα εμπεριέχουν 28 ολυμπιακά αθλήματα, συμπεριλαμβανομένων του ράγκμπι σέβενς και του γκολφ, τα οποία προστέθηκαν από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή το 2009, με 306 σύνολα μεταλλίων.

 Οι αθλητικές εκδηλώσεις θα λάβουν χώρα σε 33 χώρους στην πόλη υποδοχής και σε 5 χώρους στις πόλεις του Σάο Πάολο την μεγαλύτερη πόλη της Βραζιλίας, του Μπέλο Οριζόντε, του Σαλβαδόρ, την πρωτεύουσα της Βραζιλίας την Μπραζίλια και του Μανάους.

 Στην διοργανώτρια Βραζιλία οι δυσκολίες και τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται, ενώ ο χρόνος μετράει αντίστροφα για την τελετή έναρξης τα ξημερώματα του Σαββάτου ώρα Ελλάδος.

 Προβλήματα στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις, προβλήματα στην ασφάλεια, προβλήματα στο Ολυμπιακό Χωριό, μέχρι και μία απόπειρα βιασμού ήρθε να συμπληρώσει τις ειδήσεις που προκαλούν ανησυχία τόσο τους αθλητές όσο και τους συγγενείς τους.

Σε όλα τα στάδια και στα προπονητήρια υπάρχουν δεκάδες προβλήματα.
Σε όλες τις εγκαταστάσεις υπάρχουν εκτεθειμένα καλώδια, ενώ τα συνεργεία δουλεύουν πυρετωδώς για να προλάβουν τον χρόνο. 

Η ασφάλεια αποτελεί ακόμα ένα εκ των προβλημάτων. Aγνωστοι επιτέθηκαν και έκλεψαν την κάμερα κινεζικού τηλεοπτικού συνεργείου, ενώ ο δημοσιογράφος έπαιρνε συνέντευξη από συμπατριώτη του αθλητή στην Κόπα Καμπάνα.

Στο Ολυμπιακό Χωριό ξέσπασε πυρκαγιά στο κτίριο της ομάδας της Αυστραλίας. Οι Αυστραλοί εγκατέλειψαν τα δωμάτιά τους μέχρι να σβήσουν οι πυροσβέστες την εστία. Οταν όμως επέστρεψαν, είδαν ότι έλειπαν ηλεκτρονικές συσκευές, αθλητικό υλικό και ρούχα.

Η κατάσταση που επικρατεί στις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού είναι πρωτοφανής για τέτοιο επίπεδο, οι εσωτερικοί χώροι των κτιρίων θυμίζουν γιαπί, τα οργανωτικά προβλήματα είναι πολλά, ενώ προκύπτουν και σημαντικά προβλήματα στις υποδομές, που κάνουν την παραμονή των αθλητών εξαιρετικά δύσκολη. 

Σε τέτοιο βαθμό ώστε η ελληνική αποστολή αναγκάστηκε να αλλάξει δωμάτια και όροφο, γιατί κάποια σημεία πλημμύρισαν! 

Ενώ, πολλοί από τους αθλητές επέλεξαν να μείνουν μακριά από το Ολυμπιακό Χωριό. Ανάμεσα σε αυτούς και οι ομάδες μπάσκετ των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής  οι οποίοι προτίμησαν την ασφάλεια του κρουαζιερόπλοιου.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και η απόπειρα βιασμού στο ποδηλατοδρόμιο μιας γυναίκας πυροσβέστη από έναν σεκιούριτι.

Οι ιθύνοντες της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής υπερασπίζονται με... νύχια και με δόντια την απόφασή τους να αναθέσουν στο Ρίο τούς Αγώνες και υποστηρίζουν ότι «οι Βραζιλιάνοι είναι άνθρωποι της τελευταίας στιγμής».

 Η πόλη υποδοχής του Ρίο ντε Τζανέιρο ανακοινώθηκε στην 121η Σύνοδο της ΔΟΕ που πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη της Δανίας στις 2 Οκτωβρίου 2009. Το Ρίο θα γίνει η πρώτη νοτιοαμερικανική πόλη που φιλοξενεί τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αυτοί θα είναι επίσης οι πρώτοι αγώνες που θα πραγματοποιηθούν σε μια πορτογαλόφωνη χώρα, οι πρώτοι που θα πραγματοποιηθούν κατά τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου στη διοργανώτρια χώρα, οι πρώτοι από το 1968 που θα πραγματοποιηθούν στη Λατινική Αμερική και οι πρώτοι από το 2000 που θα διεξαχθούν στο νότιο ημισφαίριο.

Ειδικοί σε θέματα δημόσιας υγείας έκαναν έκκληση για την αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο λόγω του κινδύνου εξάπλωσης του ιού Ζίκα.
Παρ' όλα αυτά, η οργανωτική επιτροπή των Αγώνων επιβεβαίωσε πως η διοργάνωση θα διεξαχθεί κανονικά.
Ακόμη στις περιοχές που θα γίνουν η ιστιοπλοία και η κολύμβηση υπάρχουν ακόμη και πτώματα που επιπλέουν καθώς και σκουπίδια.



Με την ανεργία και την διαφθορά στο κόκκινο, οι Βραζιλιάνοι δηλώνουν στις διαμαρτυρίες τους πως σκοπεύουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους την ημέρα της τελετής Έναρξης των Αγώνων.

Σκοπός τους είναι να γίνουν γνωστά τα προβλήματα που υπάρχουν στην χώρα τους και εκτός συνόρων. Βεβαίως, αυτό θα γίνει προκειμένου να προβοκάρουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους οποίους η κυβέρνηση στηρίζει με κάθε οικονομικό μέσο, τη στιγμή που οι περικοπές σε όλους τους τομείς όπως αυτούς της υγείας και της πρόνοιας . 

Μόλις 24ώρες πριν από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο, η αστυνομία χρησιμοποιήσε δακρυγόνα, σπρέι και λαστιχένιες σφαίρες ενάντια στους διαδηλωτές,  στην διαδρομή της Ολυμπιακής Λαμπαδηδρομίας μέσα από ένα φτωχό προάστιο του Ρίο ντε Τζανέιρο.
Εκατοντάδες άνθρωποι μπλόκαραν δρόμους στα βόρεια του Ρίο, γιανα διαμαρτυρηθούν για το υψηλό κόστος των αγώνων, σε μια χώρα που ήδη μαστίζεται από την ύφεση, τη διαφθορά και την πολιτική κρίση.

Στις 5 Αυγούστου έχουν προγραμματιστεί δύο διαδηλώσεις ή μια το πρωί στην παραλία της Κόπα Καμπάνα και η δεύτερη το απόγευμα έξω από το στάδιο Μαρακανά, όπου θα πραγματοποιηθεί η τελετή Έναρξης των Αγώνων.

H Ζιζέλ Τανάκα, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Ρίο ντε Τζανέιρο, δηλώνει στην βραζιλιάνικη ιστοσελίδα ΙSTOE: " Δεν είμαστε κατά των Ολυμπιακών ως Αγώνων και μέσου κοινωνικοποίησης. Είμαστε ενάντια στην μετατροπή των Ολυμπιακών Αγώνων σε μία μεγάλη επιχείρηση, η οποία με αυθαίρετο τρόπο λαμβάνει αποφάσεις  προς όφελος ισχυρών οικονομικών κεφαλαίων."

Συλλήψεις και διαμαρτυρίες στη Βραζιλία και προσπάθειες παρεμπόδισης της απρόσκοπτης πορείας της ολυμπιακής φλόγας με αποτέλεσμα να γίνονται καθημερινές συλλήψεις στις παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων.

Στην Ανγκρα ντος Ρέις διαδηλωτές επιτέθηκαν στην πομπή της λαμπαδηδρομίας έσβησαν την Φλόγα και χρειάστηκε η χρήση πλαστικών σφαιρών και δακρυγόνων προκειμένου να απωθηθεί το πλήθος. 


 Δείτε κάποιο από τα σχετικά video με τις διαμαρτυρίες εδώ :



Πηγές: RUPTLY wikipedia

Απότομη «προσγείωση» στην πραγματικότητα περιμένει 800.000 μισθωτούς και συνταξιούχους από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο και έπειτα. Η παραδοσιακή «έκρηξη» της εποχικής θερινής απασχόλησης τελειώνει μαζί με τα «μπάνια του λαού», οι περικοπές στις επικουρικές συντάξεις και τα μερίσματα που ξεκίνησαν τον Ιούλιο –Αύγουστο κορυφώνονται, ενώ πρέπει να «κλειδώσουν» οι περικοπές 300 εκατ. ευρώ στο μισθολογικό του Δημοσίου σύμφωνα με όσα προβλέπει το συμπληρωματικό μνημόνιο. Έτσι σε ένα μήνα από σήμερα αναμένεται να ξεκινήσει ένα νέο ταυτόχρονο σοκ για:

● μια μεγάλη μερίδα των μισθωτών (τουλάχιστον 100.000) του ιδιωτικού τομέα που απασχολήθηκε περιστασιακά κατά τους θερινούς μήνες στον τομέα του τουρισμού και θα «βγει» ξανά στην ανεργία. Ενδεικτικά, πέρσι οι εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ εκτινάχθηκαν από τους 946.137 τον Αύγουστο του 2015 σταδιακά στο 1.047.661 το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου. Μεάλλα λόγια, αυξήθηκαν κατά 101.524 μέσα μόλις πέντε μήνες. Ανάλογη αύξηση των εγγεγραμμένων ανέργων αναμένεται να συμβεί και φέτος, μετά το τέλος της θερινής τουριστικής περιόδου κατά την οποία σημειώθηκαν –όπως κάθε χρόνο- οι περισσότερες προσλήψεις από κάθε άλλη περίοδο του 8μηνου. Η μείωση της απασχόλησης αυτή θα προκαλέσει ανάλογη μείωση και στα τρέχοντα έσοδα του ΙΚΑ από ασφαλιστικές εισφορές. Το σοκ που θα υποστούν τουλάχιστον 100.000 που αναμένεται να χάσουν τη δουλειά τους από τον προσεχή Σεπτέμβριο είναι θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο από τις ανατροπές που αναμένεται να προκληθούν στο εργασιακό θεσμικό πλαίσιο τον ερχόμενο Σεπτέμβριο –Οκτώβριο.

● για τουλάχιστον 490.000 συνταξιούχους οι οποίοι θα δουν τις αποδοχές να μειώνονται δραματικά από την παραπέρα εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου που ψηφίστηκε στις 8.5.2016. Συγκεκριμένα:

1. γύρω στους 200.000 συνταξιούχους του ιδιωτικού τομέα, θα δουν τις σε λιγότερο από 30 μέρες από σήμερα επικουρικές συντάξεις τους μειωμένες έως και 40%, δεδομένου ότι από 2 Σεπτεμβρίου ξεκινάνε οι μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις που το άθροισμά τους με τις αντίστοιχες κύριες συντάξεις ξεπερνά τα 1.300 ευρώ (σ.σ. οι μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις του Δημοσίου ξεκίνησαν πριν δύο μέρες). Παράλληλα, θα ξεκινήσουν οι αναδρομικές μηνιαίες παρακρατήσεις στις επικουρικές συντάξεις του ιδιωτικού τομέα για το διάστημα Ιουνίου-Ιουλίου –Αυγούστου 2016, μιας και οι εν λόγω περικοπές έχουν αναδρομική ισχύ από 1.6.2016.
   
   
2. ταυτόχρονα, ξεκινάνε οι αναδρομικές παρακρατήσεις στα μερίσματα 290.000 συνταξιούχων του Δημοσίου (ΜΤΠΥ) για το διάστημα Ιανουαρίου –Αυγούστου 2016, δεδομένου ότι εν λόγω περικοπές οι οποίες στερούν κατά μέσο όρο το 32% από τις εν λόγω παροχές (οι οποίες πρακτικά ξεκίνησαν από τον περασμένο Ιούλιο) έχουν αναδρομική ισχύ από 1.1.2016.
   
   
3. εξάλλου, το Σεπτέμβριο ξεκινάνε και οι αναδρομικές παρακρατήσεις στις ατομικές συντάξεις που ξεπερνάνε τα 2.000 ευρώ και τις πολλαπλές συντάξεις που ξεπερνούν τα 3.000 ευρώ.
   
   

● για 190.000 δημοσίους υπαλλήλους που αμείβονται με ειδικά μισθολόγια. Μέχρι 31.9.2016 η κυβέρνηση πρέπει να βρει ισοδύναμα προκειμένου να μην παγώσει τις μισθολογικές ωριμάνσεις και τις προαγωγές στους εργαζομένους στο δημόσιο που αμείβονται με ειδικά μισθολόγια (ένστολοι, δικαστικοί, πανεπιστημιακοί κλπ) από 1.1.2017 με στόχο την εξοικονόμηση 118 εκατ. ευρώ το 2017-2018. Παράλληλα, η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει στην αναθεώρηση επιδομάτων όλων των δημοσίων υπαλλήλων που σχετίζονται με επικίνδυνη και ανθυγιεινή εργασία με στόχο την ευθυγράμμισή τους με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, αλλά και να κάνει ένα πλάνο προσλήψεων για το 2017 με βάση τον κανόνα 1 πρόσληψη -5 αποχωρήσεις




Πηγή: capital.gr