«Εχρησιμοποιήσαμεν την ατομικήν βόμβαν εναντίον εκείνων, οι οποίοι μας επετέθησαν προδοτικώς στο Περλ Χάρμπορ, οι οποίοι εβασάνισαν τους Αμερικανούς αιχμαλώτους πολέμου, οι οποίοι παρεβίασαν όλους τους νόμους του διεθνούς δικαίου… Εχρησιμοποιήσαμεν την ατομικήν βόμβαν διά να συντομεύσωμεν τον πόλεμον… Θα τη χρησιμοιήσωμεν και πάλιν. Μόνο η συνθηκολόγησις της Ιαπωνίας θα μας σταματήση. Τους ώμους μας βαραίνει τεραστία ευθύνη. Ευχαριστούμεν τον θεόν, διότι είμεθα εμείς, και όχι ο εχθρός, που τη φέρομεν. Και παρακαλούμεν τον θεόν, να μας φωτίση εις τη χρήσιν του οργάνου αυτού συμφώνως προς τας βουλήσεις του»1.

Ηταν 10 Αυγούστου του 1945, ώρα 2 το πρωί, όταν από το αμερικανικό ραδιόφωνο ακούστηκε η φωνή του Προέδρου Χ. Τρούμαν να λέει με απίστευτη κυνικότητα τα παραπάνω ανατριχιαστικά λόγια. Πριν από 4 περίπου ημέρες, στις 6 Αυγούστου, με ατομική βόμβα είχε βομβαρδιστεί η ιαπωνική πόλη Χιροσίμακαι τώρα, στις 9 Αυγούστου, δεκαπέντε ώρες πριν την εκφώνηση του διαγγέλματος, οι ΗΠΑ έπλητταν με μια δεύτερη ατομική βόμβα την ιαπωνική πόλη Ναγκασάκι. Για τον Πρόεδρο Τρούμαν το γεγονός αυτό υπηρετούσε ευγενείς σκοπούς και πάνω απ’ όλα είχε την έγκριση του θεού!!!
Πέρα από το κυνικό της επίκλησης του θεού από τον Πρόεδρο Τρούμαν, η επίκληση αυτή καθ’ αυτή αποτελεί μια πολύ σημαντική ομολογία. Ηταν τέτοιων διαστάσεων έγκλημα κατά της ανθρωπότητας αυτό που συντελέστηκε στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, που η διάπραξή του υπερέβαινε τις ανθρώπινες δυνατότητες.

Ηταν 6 Αυγούστου του 1945 όταν το «little Boy» σαρώνει τη Χιροσίμα

Ωρα οκτώ, δεκαπέντε πρώτα λεπτά και δεκαεφτά δεύτερα. Το «Little boy» εγκαταλείπει το «Ενόλα Γκέι» και 45 δευτερόλεπτα αργότερα μια τρομερή αστραπή τυφλώνει τους αεροπόρους που φοράνε γυαλιά οξυγονοκολλητών. Επειτα, ένα τεράστιο κοκκινωπό μανιτάρι υψώνεται στον ουρανό2.

Τι ήταν αυτό που είχε συμβεί; Τι συνέβαινε εκείνη την ώρα κάτω, στο έδαφος της Χιροσίμα ; Η ανθρωπότητα θα το μάθαινε πολύ αργότερα. Πληροφορήθηκε, όμως, αυθημερόν για τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα από τις ανακοινώσεις που έκανε ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Χ. Τρούμαν. «Ατομική βόμβα – είπε μεταξύ άλλων3 -, βόμβα συνδυασμένη με τη βασικήν δύναμιν του σύμπαντος, τη δύναμιν εκ της οποίας και ο ήλιος αντλεί την ιδικήν του, εξαπελύθη εναντίον εκείνων που έφεραν τον πόλεμον εις την Απω Ανατολήν… Εδαπανήσαμεν 2.000 εκατομμύρια δολάρια διά την πρωτοφανούς μεγέθους εις την ιστορίαν επιστημονικήν αυτήν κερδοσκοπίαν και ενικήσαμεν… Θα προβώ εις περαιτέρω μελέτας και θ’ απευθύνω κι άλλας συστάσεις προς το Κογκρέσον ως προς τον τρόπον καθ’ ον η ατομική δύναμις θα αποβή μέσον πανίσχυρον και αναγκαστικής επιδράσεως προς διατήρησιν της παγκοσμίου ειρήνης».

Οι τελευταίες αυτές φράσεις του Τρούμαν ήταν ένας σαφής απειλητικός υπαινιγμός προς όλη την ανθρωπότητα, προς τους λαούς της Γης και ειδικότερα προς το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα και την ΕΣΣΔ, που σήμαινε πως οι ΗΠΑ είχαν πλέον τον τρόπο να εκβιάσουν υποταγή στη θέλησή τους.

Ο «Fat man» ισοπεδώνει το Ναγκασάκι
Σαν σήμερα, το 1945, η κατά 40% ισχυρότερη από αυτή της Χιροσίμα, βόμβα πλουτωνίου με το παρατσούκλι «Fat Man», έπληξε την πόλη Ναγκασάκι. Η βόμβα έπληξε την πόλη στις 11.02 τοπική ώρα, σκοτώνοντας επιτόπου 73.884 ανθρώπους, τραυματίζοντας 74.909 και μολύνοντας άλλους 120.820 με ραδιενέργεια.

Χιλιάδες φτωχά πλάσματα, ανάμεσά τους και άνθρωποι, αεριοποιήθηκαν σε κλάσματα δευτερολέπτου. Αλλα λαμπάδιασαν αυτοστιγμής και λίγο αργότερα δεν έμεινε τίποτε περισσότερο από το απανθρακωμένο σημάδι τους. Οσοι βρέθηκαν πιο μακριά από το σημείο της έκρηξης, έπαθαν φρικιαστικά εγκαύματα, ή έχασαν το δέρμα τους και κομμάτια από τις σάρκες τους. Πολλοί πέθαναν καταπλακωμένοι από τα κτίρια που γκρεμίστηκαν ή από θραύσματα γυαλιών και μπαμπού που στροβιλίζονταν στον πυρακτωμένο αέρα. Οι νεκροί, σύμφωνα με κάποιες πηγές, υπολογίζονται από 60.000 έως 80.000, ενώ οι Αμερικανοί τους κατέβαζαν αργότερα στις 16.000, υπολογίζοντας μόνο τα θύματα με εξακριβωμένη ταυτότητα9. Αντίθετα, οι Σοβιετικοί μελετητές, παίρνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα του εγκλήματος στη διάρκειά του, υπολογίζοντας δηλαδή τις επιπτώσεις όχι μόνο στο άμεσο χρονικό διάστημα από τη ρίψη της βόμβας, αναφέρουν ότι οι νεκροί και οι τραυματίες στο Ναγκασάκι είναι γύρω στις 200.00010.

Η ατομική βόμβα και η σημασία της χρησιμοποίησής της

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν της εργασίες για την κατασκευή ατομικών όπλων, σε συνεργασία με τη Μεγάλη Βρετανία, το καλοκαίρι του 1940. Η ολοκλήρωση αυτών των εργασιών φάνηκε να φτάνει στο τέρμα της περί τα τέλη Απριλίου του 1945, ενώ στις 16 Ιουλίου του ιδίου έτους σε μια έρημο της πολιτείας Νέο Μεξικό έγινε η πρώτη πετυχημένη δοκιμαστική ατομική έκρηξη. Από εκείνη τη στιγμή, η ατομική βόμβα ήταν ήδη γεγονός.

Την επομένη, τα νέα ταξίδεψαν στο Πότσδαμ, όπου άρχιζε η διάσκεψη των τριών ηγετών της αντιφασιστικής συμμαχίας κι ο Τρούμαν με τον Τσόρτσιλ τα πληροφορήθηκαν με ξεχωριστή ικανοποίηση. Μάλιστα, σε μια προσπάθεια επίδειξης δύναμης, αποφάσισαν να ενημερώσουν και τον Στάλιν, κάτι που, σύμφωνα με όσα γράφει ο Τσόρτσιλ11, έγινε στις 24 Ιουλίου 1945 από τον Πρόεδρο Τρούμαν. Η αντίδραση του Στάλιν έδωσε την εντύπωση στους Δυτικούς συνομιλητές του ότι δεν αντιλαμβανόταν περί τίνος επρόκειτο, αλλά ο Σοβιετικός ηγέτης είχε πλήρη επίγνωση των πραγμάτων και σε μια συζήτησή του, αμέσως μετά, με τον Σοβιετικό υπουργό Εξωτερικών Β. Μ. Μόλοτοφ επισήμανε την ανάγκη να επιταχύνει η ΕΣΣΔ τη δουλιά της σ’ αυτόν τον τομέα, ώστε να έχει γρήγορα κι αυτή στη διάθεσή της το ατομικό όπλο12.

Χωρίς αμφιβολία, η σοβιετική ηγεσία κατανοούσε πλήρως το γεγονός ότι η ατομική βόμβα – πολύ περισσότερο δε, η χρησιμοποίησή της – δεν αφορούσε τόσο στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που έφτανε στο τέλος του, αλλά στο συσχετισμό δυνάμεων στο μεταπολεμικό κόσμο. Ηταν μια δραματική αλλαγή σ’ αυτόν το συσχετισμό προς όφελος του διεθνούς ιμπεριαλισμού και των ΗΠΑ. Το ότι δεν επρόκειτο για ένα όπλο, που, όπως υποκριτικά ισχυρίζονταν οι Αμερικανοί, αποσκοπούσε να επιταχύνει το τέλος του παγκόσμιου πολέμου, αλλά για ένα όπλο που στόχευε στη μεταπολεμική εποχή, το επιβεβαιώνει και ο Τσόρτσιλ ο οποίος γράφει στα απομνημονεύματά του13: «Θα ήταν λάθος να πιστέψωμε ότι η τύχη της Ιαπωνίας ερυθμίσθη από την ατομική βόμβα. Η ήττα της ήταν βεβαία πριν ριφθή η πρώτη βόμβα».


πηγές

alfavita
1 «Η ατομική βόμβα της Χιροσίμα », εκδόσεις «Mondadori – Φυτράκης», σελ. 74

2 Ρεμόν Καρτιέ: «Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου», Εκδόσεις «Πάπυρος», τόμος β` 564

3 «Καθημερινή» 7/8/1945

4 «Η ατομική βόμβα της Χιροσίμα », εκδόσεις «Mondadori – Φυτράκης», σελ. 71

5 «Τα παιδιά της Χιροσίμα », εκδόσεις «Μπουκουμάνη», σελ. 29-30

6 Ρεμόν Καρτιέ, στο ίδιο, σελ. 565-566

7 Ακαδημία Επιστημών ΕΣΣΔ: «Παγκόσμια ιστορία», εκδόσεις «Μέλισσα», τόμος 11-12, σελ. 709-710

8 Υπουργείο Αμύνης της ΕΣΣΔ – Γ. Α. Ντεμπόριν: «Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος», εκδόσεις «20ός ΑΙΩΝΑΣ», Αθήνα 1959, σελ. 459

9 «Η ατομική βόμβα της Χιροσίμα », εκδόσεις «Mondadori – Φυτράκης», σελ. 72

10 Υπουργείο Αμύνης της ΕΣΣΔ – Γ. Α. Ντεμπόριν: «Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος», εκδόσεις «20ός ΑΙΩΝΑΣ», Αθήνα 1959, σελ. 459

11 Ουίνστον Τσόρτσιλ: «2ος Παγκόσμιος Πόλεμος», εκδόσεις «Ελληνική Μορφωτική Εστία», τόμος ΣΤ’, σελ. 475-475

12 Στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκοφ: «Αναμνήσεις και στοχασμοί», Εκδόσεις ΣΕ, τόμος Β`, σελ. 476-477

13 Ουίνστον Τσόρτσιλ, στο ίδιο, σελ. 464.

Ο Εμιλιάνο Ζαπάτα Σαλαζάρ υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία της Μεξικανικής Επανάστασης των ακτημόνων εναντίον του τότε προέδρου της χώρας Πορφίριο Ντίαζ.

Ο μεγάλος επαναστάτης διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο να βγουν οι Μεξικανοί αγρότες από την εξαθλίωση οργανώνοντας και διοικώντας μια σημαντική επαναστατική δύναμη, με την ονομασία «απελευθερωτικός στρατός του νότου».

Ο Ζαπάτα γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου 1879, στο χωριό Ανενκουίλκο της πολιτείας Μορέλος. Ήταν mediero (επίμορτος καλλιεργητής) και εκπαιδευτής αλόγων.

Υπηρέτησε στο στρατό για επτά μήνες.

Σαν Πρόεδρος του συμβουλίου του χωριού του, έκανε εκστρατεία για την αποκατάσταση των εδαφών του χωριού που δημεύθηκαν από τα hacendados (τσιφλικάδες).

Το σύνθημά του ήταν «Tierra Υ Libertad» (γη κι ελευθερία). Το Νοέμβριο του 1910, η εξαθλίωση των αγροτών οδήγησε σε εξέγερση με αρχηγό τον Μαδέρο και ο Ζαπάτα τάχθηκε στο πλευρό του.

Μεταξύ 1910 και 1919, συνέχισε να παλεύει για τη γη και την ελευθερία των ακτημόνων, επαναστατώντας ενάντια σε οποιονδήποτε αντιτιθόταν στο σχέδιο «Ayala»(αγιάλα) το οποίο προέβλεπε πως τα κλεμμένα εδάφη έπρεπε να επιστραφούν, τα τσιφλίκια να απαλλοτριωθούν στο τρίτο της αξίας τους και η γη των τσιφλικάδων που θα εναντιώνονταν θα κατασχόταν.

Στις 10 Απριλίου 1919, ο Ζαπάτα έπεσε θύμα ενέδρας κατά τη συνάντησή του με έναν στρατηγό που υποτίθεται ότι ήθελε να προσχωρήσει στην επανάσταση και εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τις κυβερνητικές δυνάμεις.



Πηγή tvxs

Ιλμίκ, δηλαδή "θηλιά". Πώς μια χώρα βάζει θηλιά στο δημοκρατικό πολίτευμα για δεκαετίες ολόκληρες, φιμώνοντας τον τύπο, καταπατώντας συστηματικά τις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες, φυλακίζοντας και σκοτώνοντας τους δημοσιογράφους. 

Ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ για την Τουρκία, πριν και μετά το πραξικόπημα.

Οι περισσότεροι Τούρκοι δημοσιογράφοι και ακαδημαϊκοί που μιλούν στο ντοκιμαντέρ βρίσκονται σήμερα στη φυλακή. 

Όμως η έρευνα συνεχίζεται ακόμα...

Πλατφόρμα υποστήριξης:

https://www.indiegogo.com/projects/ilmik-press-unfreedom-in-turkey-democracy/x/14727665#/gallery

Μπλογκ ντοκιμαντέρ:

https://ilmikblog.wordpress.com/

Σελίδα στο Facebook:

https://www.facebook.com/ILMIK-DOC-329918267346508/

Τrailer: 

Ξεκίνησα τα γυρίσματα τον Ιούνιο του 2016. Η κατάσταση στη χώρα μύριζε μπαρούτι. Ο Τούρκος Πρόεδρος κυνηγούσε παντού το φάντασμα του Φετουλάχ Γκιουλέν.

Μπήκα σε γραφεία εφημερίδων και μίλησα με δημοσιογράφους που δούλευαν σε καθεστώς φόβου και περίμεναν από στιγμή σε στιγμή να εισβάλει στο κτίριο η αστυνομία και να τους συλλάβει. Θυμάμαι, σε μία τέτοια εφημερίδα, είχαν βάλει μία ντουλάπα πίσω από την πόρτα εισόδου ώστε να βρουν εμπόδιο οι αστυνομικοί και οι δημοσιογράφοι να προλάβουν να το σκάσουν από την έξοδο κινδύνου.


Θυμάμαι τον Ερκάν, τον δημοσιογράφο της τηλεόρασης Μπουγκιούν, να μου λέει με νόημα “εγώ είμαι μάλλον σοσιαλιστής” και να αναπολεί τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα από την προβλήτα της Θεσσαλονίκης παρέα με τους Έλληνες φίλους του. “Πόσο μοιάζει η Θεσσαλονίκη με τη Σμύρνη!” έλεγε και ξανάλεγε.


Θυμάμαι την Αρζού από την εφημερίδα Ταράφ που συνάντησα στην Άγκυρα. Όσο κάναμε τη συνέντευξη, μία γειτόνισσα φρόντιζε το -λίγων μηνών- κοριτσάκι της. Θυμάμαι το χαμόγελό της, το τσιγάρο που καπνίσαμε, τον φόβο της για την εξέλιξη της δίκης. Ο Πρόεδρος της χώρας είχε υποβάλει εναντίον της δεκάδες μηνύσεις για τα ρεπορτάζ της. Υποχέθηκα στην Αρζού να πάω τον Σεπτέμβριο στο δικαστήριο και να την υποστηρίξω. Δεν ξέρω τουρκικά. Θα μιλούσα με τη γλώσσα της αλήθειας. ΔΕΝ ΠΡΌΛΑΒΑ. Η Αρζού είναι ήδη στη φυλακή.


Οι περισσότεροι από τους δημοσιογράφους που μιλούν στο ντοκιμαντέρ μου βρίσκονται στη φυλακή ή έχουν συλληφθεί και περνούν τον χρόνο τους στο υπόγειο κάποιας ανακριτικής ή αστυνομικής αρχής. Κάποιοι πρόλαβαν και έφυγαν στο εξωτερικό: ξεσπιτώθηκαν και άφησαν πίσω τους φίλους και οικογένειες που ανησυζούν για αυτούς.

Η ψυχή μου πονάει. Ξυπνάω και κοιμάμαι και η σκέψη μου είναι διαρκώς κοντά τους. Η “θηλιά” που κρέμεται πάνω από την Τουρκία ακουμπά εμένα, τη χώρα μου, την Ευρώπη, την Ασία, όλον τον κόσμο.


Οι ήρωες του ντοκιμαντέρ “Ιλμίκ” είναι οι δικοί μου ήρωες. Αλλά όχι μόνο αυτοί. Ήρωες είναι όλοι οι δημοσιογράφοι της Τουρκίας που μάχονται για το δίκιο. Μέσα από τον σκοταδισμό και το μαύρο σκοτάδι που έχει επιβάλλει η τουρκική κυβέρνηση στον τύπο, ξεπηδά το αχνό φως της ελεύθερης και ανυπότακτης σκέψης τους. 


Θωμάς Σίδερης

Δημοσιογράφος, Μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων

Μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών

Υπό έλεγχο τέθηκε η φωτιά που ξέσπασε το πρωί, στον παραδοσιακό οικισμό, της παλιάς πόλης της Λευκάδας. Η πύρινη λαίλαπα, κατάφερε στο πέρασμά της να τυλίξει στις φλόγες έξι σπίτια, ξύλινα αντισεισμικά κτίρια, ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής.



Από τις φλόγες δεν γλύτωσε και ο παλιός ιστορικός κινηματογράφος της Λευκάδας, ενώ ο μητροπολίτης Λευκάδας είχε δώσει εντολή να εκκενωθεί ο Ιερός Ναός της Παναγίας των Ξένων.

Στρώμα καπνού έχει καλύψει το νησί του Ιονίου, ενώ μεγάλη δύναμη πυροσβεστών έδωσε μάχη με τις φλόγες προκειμένου η φωτιά να μην επεκταθεί και κινδυνέψουν ανθρώπινες ζωές.




Η περιοχή αναμένεται να μείνει τις επόμενες ώρες αποκλεισμένη, ενώ τις πληγές τους μετρούν οι Λευκαδίτες που είδαν τα σπίτια τους να γίνονται παρανάλωμα του πυρός.











Μέχρι στιγμής, δεν έχει γίνει γνωστή η αιτία της πυρκαγιάς.



πηγές ΑΠΕ , tvxs

Της Ελευθερίας Κούρταλη

Οι ευρωπαϊκοί τραπεζικοί γίγαντες "λυγίζουν" μπροστά στον Γολιάθ των "κόκκινων" δανείων, της μείωσης της κερδοφορίας και των κεφαλαιακών κενών. Τα αποτελέσματα των stress tests όχι μόνο δεν καθησύχασαν τις αγορές γύρω από την ανθεκτικότητα των ευρωπαϊκών τραπεζών, αλλά, αντίθετα, έβγαλαν στο φως τις επικίνδυνες αδυναμίες τους.

Πλέον, η τραπεζική κρίση δεν αποτελεί μόνο... ιταλική υπόθεση, αλλά έχει αγγίξει τα τραπεζικά συστήματα του πυρήνα της Ευρωζώνης και έχει βάλει τις ρίζες της βαθιά στον κολοσσό που ονομάζεται Γερμανία, με τον κίνδυνο του bail in να στοιχειώνει τις αγορές.

Η αποτυχία των stress tests

Την περασμένη εβδομάδα οι αγορές απέδειξαν στην ΕΚΤ, στον SSM και στην ΕΒΑ ότι, παρά τις προσπάθειες κατευνασμού των ανησυχιών, τα τεστ αντοχής των τραπεζών απέτυχαν.

Απέτυχαν να ενισχύσουν την επεvδυτική ψυχολογία, αλλά απέτυχαν και να αντικατοπτρίσουν την πραγματικότητα του σήμερα και των κινδύνων που περιβάλλουν τις τράπεζες. H J.P. Morgan επισημαίνει ότι τα stress tests, αντί να ηρεμήσουν τις αγορές, έβγαλαν στο φως τις κεφαλαιακές ανάγκες πολλών ευρωπαϊκών τραπεζών, ενώ η Goldman Sachs τονίζει πως μπορεί η Monte dei Paschi να αναδείχθηκε ως η ευρωπαϊκή τράπεζα με τη χειρότερη επίδοση, ωστόσο τονίστηκε η ανάγκη για περαιτέρω κεφαλαιακή ενίσχυση τραπεζών όπως η Barclays, η Deutsche Bank και η Societe Generale.

Σύμφωνα με τη Citigroup, τα τεστ δεν κατόρθωσαν να δώσουν την πραγματική εικόνα των τραπεζών, αφού ήταν πολύ πιο ήπια από ό,τι η κατάσταση της σημερινής οικονομίας προστάζει και, επίσης, είχαν σοβαρές και καθοριστικές ελλείψεις.

Κατ' αρχάς, δεν αποτιμήθηκε ούτε ο αντίκτυπος του Brexit, αλλά ούτε και αυτός των παρατεταμένα αρνητικών επιτοκίων της ΕΚΤ στα κεφάλαια των τραπεζών, καθώς και στην κερδοφορία τους. Επίσης, τα stress tests δεν έλαβαν υπόψη την πτώση των αποδόσεων των ομολόγων σε ιστορικά χαμηλά και αρνητικά επίπεδα. Επιπλέον, σε αντίθεση με το 2014, τα stress tests δεν συνοδεύονται από αξιολόγηση της ποιότητας του ενεργητικού, η οποία θα μπορούσε να έχει επηρεάσει σημαντικά τις τρέχουσες αποτιμήσεις των περιουσιακών στοιχείων, ιδιαίτερα των μη εξυπηρετούμενων δανείων, στους ισολογισμούς των τραπεζών.

"Τα stress tests της ΕΒΑ ζωγράφισαν μια πολύ ρόδινη εικόνα της υγείας των τραπεζών της Ευρώπης, ενώ δεν έλαβαν καθόλου υπόψη το σημερινό περιβάλλον των αρνητικών επιτοκίων, ούτε το θέμα της δημοσιονομικής υγείας των πορτογαλικών και των ελληνικών τραπεζών", τονίζει ο Michael Hewson, επικεφαλής αναλυτής της αγοράς στην CMC Markets.

H τραπεζική κρίση ξέφυγε

Αλλά δεν... φταίνε μόνο τα stress tests. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν γίνει μια από τις μεγαλύτερες ανησυχίες των Ευρωπαίων επενδυτών και των πολιτικών μετά την απόφαση της Βρετανίας να αποχωρήσει από την Ε.Ε. Το Brexitδημιούργησε κλυδωνισμούς στις αγορές και αποκάλυψε τις υφιστάμενες αδυναμίες αρκετών τραπεζών-κολοσσών της Ευρωζώνης, ιδιαίτερα στην Ιταλία, αλλά και σε Γαλλία, Βρετανία, Ισπανία, Πορτογαλία και Γερμανία.

"Το πρόβλημα της Ευρώπης είναι απλό – πάρα πολύ χρέος στους ισολογισμούς των τραπεζών και πολύ χαμηλό περιθώριο κέρδους", σημειώνουν οι αναλυτές της Berenberg. "Εμείς δεν θα επενδύαμε σε καμία τραπεζική μετοχή αν δεν χρειαζόταν", προσθέτουν. "Σε έναν πολύ μοχλευμένο κλάδο, οι αποτιμήσεις των μετοχών μετατρέπονται σε γρίφο εάν δεν υπάρχει ορατότητα για την αξία των στοιχείων ενεργητικού. Μια στρογγυλοποίηση της τάξης του 1% στο ενεργητικό των ευρωπαϊκών τραπεζών θα μπορούσε να εξαλείψει πάνω από το 30% των ιδίων κεφαλαίων τους...".

Ο Ronit Ghose, επικεφαλής των τραπεζικών μετοχών της Citigroup, τονίζει ότι η ανοδική αντίδραση που σημείωσαν οι μετοχές των τραπεζών στο μέσον της περασμένης εβδομάδας δεν θα έχει διάρκεια, καθώς ήταν απλώς μια αντίδραση λόγω του κραχ που προηγήθηκε. Όπως προειδοποιεί, οι ευρωπαϊκές τράπεζες σε καμία περίπτωση δεν έχουν ξεφύγει από τον κίνδυνο."Ο ευρωπαϊκός αλλά και ο παγκόσμιος τραπεζικός κλάδος, σε έναν βαθμό, παραμένουν μια εξαιρετικά δύσκολη περίπτωση. Με τα αρνητικά ή τα πολύ χαμηλά επιτόκια, οι προκλήσεις αναμένεται να είναι τεράστιες", όπως προσθέτει.

Τεράστια "τρύπα" στη UniCredit

Στην Ιταλία, οι ανησυχίες δεν σταματούν στη Monte dei Paschi di Sienna. Η διαπραγμάτευση των μετοχών της ανεστάλη εκ νέου στις αρχές της περασμένης εβδομάδας, καθώς, παρά το σχέδιο διάσωσης που ανακοινώθηκε, τραπεζίτες και αναλυτές επισημαίνουν ότι θα είναι πολύ δύσκολο για την τράπεζα να βρει αρκετούς επενδυτές για όλα αυτά τα νέα ομόλογα που θα προκύψουν από την πώληση των "κόκκινων" δανείων, καθώς και για να τονώσουν με 5 δισ. ευρώ την τράπεζα μέσω της έκδοσης μετοχών στην οποία θα προχωρήσει.

Η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, η UniCredit, έχει αρχίσει να δημιουργεί μεγαλύτερες ανησυχίες, με τις μετοχές της να οδηγούνται επίσης σε αναστολή διαπραγμάτευσης την περασμένη εβδομάδα. Αν και ανακοίνωσε αύξηση κερδών στο β' τρίμηνο, η πτώση-έκπληξη στον κεφαλαιακό της δείκτηχτύπησε τις μετοχές της, οι οποίες είχαν ήδη σφυροκοπηθεί λόγω και των αδύναμων επιδόσεων που είχε στα stress tests. Η πτώση στον δείκτη Core Tier 1 προσθέτει στις ήδη υπάρχουσες εκτιμήσεις ότι η UniCredit θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε κινήσεις βελτιώσεις της κεφαλαιακής της θέσης. Η τράπεζα εκτιμά ότι η κεφαλαιακή της "τρύπα" αγγίζει τα 7-8 δισ. ευρώ, ενώ σχεδιάζει να προχωρήσει σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και σε πώληση assets μέσα στους επόμενους μήνες.

Πανικός λόγω Commerzbank

Η πρόσφατη ισχυρή πτώση στις ευρωπαϊκές τραπεζικές μετοχές έχει βαθύνει τη βουτιά που ξεκίνησε εδώ και σχεδόν έναν χρόνο, η οποία πυροδοτήθηκε από έναν συνδυασμό εξαιρετικά χαμηλών επιτοκίων, απογοητευτικής κερδοφορίας, αναιμικής οικονομικής ανάπτυξης, κακής ποιότητας ενεργητικού και αυστηρού ρυθμιστικού περιβάλλοντος.

Την περασμένη Τρίτη οι επενδυτές "ταρακουνήθηκαν" από τα πολύ αδύναμα αποτελέσματα της Commerzbank, η οποία προειδοποίησε για το "επιτοκιακό περιβάλλον, με τις μετοχές της να χτυπούν ιστορικά χαμηλά. "Το επιτοκιακό περιβάλλον και η επίμονη επιφυλακτικότητα των πελατών θα συνεχίσει να επηρεάζει τα έσοδα. Επομένως, αναμένουμε ότι τα λειτουργικά κέρδη και τα ενοποιημένα καθαρά κέρδη για τη χρήση 2016 θα είναι χαμηλότερα από το προηγούμενο έτος", τόνισε η Commerzbank.

Παρά την πιο θετική εικόνα κερδοφορίας που ανακοίνωσαν κάποιες τράπεζες, όπως η ING, η Credit Agricole και η Societe Generale, οι ευρύτερες ανησυχίες σχετικά με τη βιωσιμότητα των τραπεζικών επιχειρηματικών μοντέλων παραμένουν. Στα μέσα της εβδομάδας οι μετοχές της Deutsche Bank άγγιξαν νέο ιστορικό χαμηλό.

Κατάρρευση

Μετά την κατάρρευση της κεφαλαιοποίησής της Deutsche Bank, αποβλήθηκε μαζί με την Credit Suisse από τον δείκτη Stoxx Europe 50, στον οποίο διαπραγματευόταν από το 1998. Οι μετοχές της γερμανικής τράπεζας βρίσκονται πλέον 88% χαμηλότερα από την κορυφή του 2007. Σύμφωνα με τους κανόνες του δείκτη, αν η κεφαλαιοποίηση μιας εταιρείας πέσει κάτω των 75 μεγαλύτερων στην Ευρώπη για δύο συνεχόμενους μήνες, τότε αποβάλλεται.

Η αφαίρεση από τον δείκτη γενικά σημαίνει πως τα ETFs και άλλοι επενδυτές που παρακολουθούν τον δείκτη θα αναγκαστούν να πουλήσουν τις μετοχές αυτές, ενώ αξίζει να σημειώσουμε πως το ΔΝΤ τον Ιούνιο είχε προειδοποιήσει ότι η DB και στη συνέχεια η HSBC και Credit Suisse φαίνεται να αποτελούν από τις σημαντικότερες πηγές συστημικού κινδύνου στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα.

Κεφαλαιακές ανάγκες 900 δισ. ευρώ στις ευρωπαϊκές τράπεζες!

Οι εισηγμένες ευρωπαϊκές τράπεζες που συμμετείχαν στα stress tests της EBA θα πρέπει να αντλήσουν περίπου 900 δισ. ευρώ για να πείσουν τους επενδυτές ότι έχουν επαρκή κεφάλαια για να αντέξουν μια νέα κρίση, σύμφωνα με τα δικά τους stress tests που "έτρεξαν" 3 κορυφαίοι ακαδημαϊκοί.

Ο Sascha Steffen, καθηγητής στο University of Mannheim και οικονομολόγος του ινστιτούτου ZE, και οι οικονομολόγοι Viral Acharya του NYU Stern και Diane Pierret του Πανεπιστημίου της Λωζάνης υποστηρίζουν ότι τα ευρωπαϊκά stress tests είναι μια αποτυχία, γιατί δεν αντικατοπτρίζουν επαρκώς τους πραγματικούς κινδύνους για τις τράπεζες.

Επισημαίνουν ότι οι 34 εισηγμένες τράπεζες έχουν χάσει το 33% της λογιστικής τους αξίας μέσα στα τελευταία δύο χρόνια, ενώ εκτιμούν ότι πρέπει να αντλήσουν 882 δισ. ευρώ για να διατηρήσουν δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας CT1 στο 5,5%. 

Μάλιστα, η Γαλλία έχει τις χειρότερες επιδόσεις, με τις τρεις γαλλικές τράπεζες που συμμετείχαν στα stress tests του 2016 (Societe Generale, Credit Agricole και BNP Paribas) να χρειάζονται την υψηλότερη κεφαλαιακή απαίτηση, σχεδόν 250 δισ. ευρώ, ακολουθούμενες από τις τέσσερις εισηγμένες τράπεζες τηςΒρετανίας με 185 δισ. ευρώ και τις έξι εισηγμένες τράπεζες της Ισπανίας, οι οποίες βρέθηκαν να έχουν έλλειμμα 116,6 δισ. ευρώ.

Οι Deutsche Bank και η Commerzbank παρουσιάζουν κεφαλαιακές ελλείψεις ύψους 114,4 δισ. ευρώ, ενώ οι 5 ιταλικές τράπεζες χρειάζονται 96,6 δισ. ευρώ.

 Αναδημοσίευση από το "Κεφάλαιο" που κυκλοφορεί.

πηγή capital.gr

Με την αιτιολογία, ότι οι διατάξεις τροπολογίας που αφορούν σε πρόσληψη προσωπικού ιδιωτικού χρόνου στην ΕΑΒ (και εντάχθηκαν στο νόμο πλέον «Ανάθεση και εκτέλεση συμβάσεων παραχώρησης - Εναρμόνιση με την Οδηγία 2014/23/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 26ης Φεβρουαρίου 2014 σχετικά με την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης (ΕΕ L 94/1/28.3.2014) και άλλες διατάξεις»), πως «επιτρέπουν στην ΕΑΒ ΑΕ να είναι ευέλικτη στην πρόσληψη προσωπικού χρόνου για την υλοποίηση προγραμμάτων και έργων, τα οποία ανακύπτουν περιοδικά στα πλαίσια της όλης επιχειρηματικής δραστηριότητας και των κανόνων της αγοράς», ηκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, συνεπικουρούμενη από τα άλλα κόμματα του μνημονιακού τόξου, επέφερε ένα άκομα πλήγμα στο δικαίωμα για μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Είναι ξεκάθαρο και σε αυτήν την περίπτωση, πως η σημερινή συγκυβέρνηση υπηρετεί τους συνολικότερους σχεδιασμούς των δανειστών για ένα εργασιακό «Ελ Ντοράντο» στη χώρα μας, με παράλληλο ξεπούλημα της περιουσίας του ελληνικού λαού σε όφελος της κερδοφορίας των «ολίγων».

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πιστέψουν επουδενί πως έτσι θα σωθεί η ΕΑΒ αλλά και οι ίδιοι. Πολλώ δε μάλλον, όταν η γενίκευση της εργολαβικής εργασίας, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, είναι αρνητική εξέλιξη τόσο για τους εργολαβικούς όσο και για τους μόνιμους εργαζομένους, αφού στόχος της κυβέρνησης και των δανειστών είναι η δημιουργία εργαζομένων – ειλώτων, εργαζομένων πολλών ταχυτήτων, χειραγωγημένων εργαζομένων, εργαζομένων σε συνεχή ομηρία, με αδυναμία αντίδρασης και διεκδίκησης μόνιμης και σταθερής δουλειάς. Και η αδυναμία αντίδρασης, έγκεται στα σχέδιά τους για αλλαγή στο συνδικαλιστικό νόμο, με σημείο αιχμής την κατάργηση του δικαιώματος του «απεργείν» και την επαναφορά της ανταπεργίας – απεργοσπασίας (lockout).

Όπως έχει υπογραμμίζει το ΜΕΤΑ, αυτή η επίθεση στο δικαίωμα στην μόνιμη εργασια, στην ασφάλιση, στο δικαίωμα της απεργίας, η νέα επίθεση που ετοιμάζεται από το φθινόπωρο στο εργασιακό, για να αντιμετωπιστεί απαιτεί τον συντονισμό της εργατικής πλευράς με τα άλλα πληττόμενα, από τα μνημόνια κοινωνικά στρώματα, για την οικοδόμηση ενός ευρύτερου κοινωνικού μετώπου για την κατάργηση των μνημονίων και όλων όσοι τα υποστηρίζουν και τα υλοποιούν και τη σύγκρουση και ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως προϋπόθεση για την εφαρμογή ενός φιλολαϊκού προγράμματος για την έξοδο της χώρας μας από την κρίση και την οικονομική της ανάπτυξη σε όφελος του λαού και του τόπου.

• ΕΔΩ ο νόμος, όπως ψηφίστηκε και αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Βουλής.
• ΕΔΩ η τροπολογία.

πηγή ergasianet

Ντίνα Ιωακειμίδου
αναδημοσίευση από την efsyn

Σάββατο, ώρα 12 έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Η κουστωδία της αντιτρομοκρατικής προσεγγίζει θορυβωδώς τον χώρο.

Οι συλληφθέντες Κώστας Σακκάς και Μάριος Σεϊσίδης μεταφέρονται υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας ενώπιον του Β’ Αυτόφωρου Τριμελούς Πλημμελειοδικείου προκειμένου να δικαστούν για σειρά πράξεων πλημμεληματικού χαρακτήρα.

Στον αύλειο χώρο των δικαστηρίων έχουν ήδη παραταχθεί διμοιρίες των ΜΑΤ, ενώ η αίθουσα διεξαγωγής της δίκης γεμίζει ασφυκτικά από άνδρες της αντιτρομοκρατικής με καλυμμένα τα πρόσωπα και εξοπλισμένους με βαρύτατο οπλισμό.

Οι δύο συλληφθέντες αναμένουν την έλευση της έδρας με τα χέρια πισθάγκωνα δεμένα πάνω από τα αλεξίσφαιρα άσπρα γιλέκα που φορούν.

Δύο νεαρά παιδιά 32 και 35 ετών αντίστοιχα, που έχουν χαρακτηριστεί επικίνδυνοι τρομοκράτες για τη δημόσια ασφάλεια.

Ζητάμε την άδεια και μας επιτρέπεται να συνομιλήσουμε για λίγο με τον Κώστα Σακκά, τον κρατούμενο αυτής της χώρας με τη μεγαλύτερη διάρκεια προφυλάκισης: τριάντα μήνες κατά παράβαση του 18μήνου, καθώς οι αρχές αδυνατούσαν να τεκμηριώσουν τις κατηγορίες εναντίον του, σκληρή απεργία πείνας που τον έφερε στα πρόθυρα του θανάτου και απηνής καταδίωξη από τις διωκτικές αρχές συνθέτουν την πραγματικότητα της έως τώρα ζωής του.

Ο Κώστας Σακκάς ουδέποτε απέκρυψε την ένταξή του στον αναρχικό χώρο. Αρνήθηκε ωστόσο από την πρώτη στιγμή τη συμμετοχή του στους «Πυρήνες της Φωτιάς», γεγονός που επιβεβαίωσαν και τα συλληφθέντα μέλη της οργάνωσης.



EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

⚫  «Εχεις μετανιώσει ύστερα από όλα αυτά για την ένταξή σου στον αναρχικό χώρο καθώς το τίμημα εν τέλει υπήρξε πολύ βαρύ;», ρωτάμε τον Κώστα Σακκά.

«Είμαι πολύ περήφανος που είμαι αναρχικός και είμαι περισσότερο από ποτέ ενδυναμωμένος για αυτή μου την επιλογή τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο», δηλώνει στην «Εφ.Συν.» και προσθέτει:

«Επέλεξα τη φυγή, επέλεξα να φυγοδικήσω καθώς η ρεβανσιστική αντιμετώπιση των διωκτικών αρχών, οι συνεχείς συλλήψεις, οι συνεχείς παραπομπές σε δίκες για τα ίδια αδικήματα, το διαρκές κυνηγητό και η στοχοποίησή μου με έθεταν σε ένα μόνιμο καθεστώς ομηρίας. Επίσης, η δήθεν παραβίαση των αυστηρότατων όρων της αποφυλάκισής μου, η παρουσίασή μου ως επικίνδυνου τρομοκράτη από τα ΜΜΕ δεν μου έδωσαν άλλη επιλογή πέρα από τη φυγή. Ενστικτωδώς, αν θέλετε, ενήργησα. Ο άνθρωπος ρέπει από τη φύση του προς την ελευθερία. Δεν μου επέτρεψαν άλλη επιλογή».

Αναφερόμενος στις συνθήκες σύλληψής του καταγγέλλει, δείχνοντας παράλληλα τα σημάδια στα μπράτσα του, τον άγριο ξυλοδαρμό τόσο του ιδίου όσο και του συντρόφου του που μεταξύ άλλων περιελάμβανε και πνιγμό:

«Η σύλληψή μας ήταν εντελώς τυχαία. Πέσαμε σε μπλόκο της τροχαίας και της ομάδας ΔΙΑΣ. Εμείς δεν φέραμε οπλισμό. Επιχειρήσαμε αναστροφή με το αυτοκίνητο προκειμένου να διαφύγουμε, ενώ στην καταδίωξη που ακολούθησε οι αστυνομικοί μάς πυροβόλησαν πέντε με έξι φορές σε ευθείες βολές και όχι στον αέρα, όπως υποστηρίζουν. Εγκλωβιστήκαμε σε πιλοτή, σε ένα γκαράζ αυτοκινήτων και οι αστυνομικοί μάς περικύκλωσαν με προτεταμένα τα όπλα. Παρά το γεγονός ότι δεν αντισταθήκαμε, και πώς να αντισταθείς όταν είσαι περικυκλωμένος και σε σημαδεύουν, μας κακοποίησαν άσχημα τόσο κατά τη διάρκεια της σύλληψης όσο και στο αστυνομικό τμήμα. Βιαιοπράγησαν εναντίον μας πολυμελείς ομάδες αστυνομικών, υποβάλλοντάς μας μάλιστα και στο βασανιστήριο του πνιγμού. Δεν αρνηθήκαμε τη λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων, ζητήσαμε προηγουμένως να γίνει σεβαστό το νόμιμο αίτημά μας για επικοινωνία με τους δικηγόρους μας», συμπληρώνει ο Κώστας Σακκάς.

⚫  Αυτά τα δυόμισι χρόνια της φυγοδικίας σου τι σε δυσκόλεψε πιο πολύ;

«Η έλλειψη της παρουσίας των δικών σου ανθρώπων, των οικείων σου. Οι δυσκολίες δεν είναι σε υλικό επίπεδο, είναι σε συναισθηματικό. Σου λείπουν αφάνταστα οι άνθρωποι που αγαπάς», καταλήγει ο 32χρονος Κώστας Σακκάς καθώς μας ειδοποιούν ότι η συζήτηση πρέπει να λάβει τέλος.

Αλήθεια, είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί επέλεξε την έξοδο;

«Κυνήγι μαγισσών»

Ο Κώστας Σακκάς, τονίζει στην «Εφ.Συν.» ο δικηγόρος του Δημήτρης Κατσαρής, «έχει υποστεί ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών. Στοχοποιήθηκε για την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων και παρουσιάστηκε ούτε λίγο ούτε πολύ ως ο πλέον καταζητούμενος και επικίνδυνος για την δημόσια ασφάλεια.

»Ομως οι περισσότερες κατηγορίες εις βάρος του έχουν καταρρεύσει στα δικαστήρια. Ουσιαστικά έχει καταδικαστεί για διακεκριμένη οπλοκατοχή με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο, ενώ η υπόθεσή του εκδικάζεται σε δεύτερο βαθμό στο Εφετείο. Μόλις πριν από δύο μήνες αθωώθηκε πανηγυρικά για την παραπομπή του σε δίκη για την υπόθεση του Χαλανδρίου και το δήθεν αποτύπωμά του που ταυτοποιήθηκε όχι το 2010 αλλά τρία χρόνια μετά.

»Οι αστυνομικές αρχές ισχυρίστηκαν για την υπόθεση αυτή ότι το 2010 είχε αρνηθεί δακτυλοσκόπηση, την ώρα που το επίσημο χαρτί της δικογραφίας μιλούσε για προσεσημασμένο ήδη από εκείνη τη χρονιά για υπόθεση εμπλοκής του σε τρομοκρατική οργάνωση. Οταν συνελήφθη το 2010 το κατηγορητήριο έκανε λόγο για συμμετοχή σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση, που δεν έχει όνομα, δεν έχει προκηρύξεις, δεν έχει καμία δράση στο ενεργητικό της.

»Παρέμενε προφυλακισμένος και όταν ερχόταν η ώρα της αποφυλάκισης οι διωκτικές αρχές φρόντιζαν να εφεύρουν και να του προσάψουν νέες κατηγορίες επιβάλλοντας ταυτόχρονα νέες προφυλακίσεις. Παράλληλα παραβίασαν την απαγόρευση κατάτμησης της ενιαίας υπόθεσης με προφανή σκοπό τη συνέχιση της παραμονής του στη φυλακή.

»Το κυνηγητό του Κώστα Σακκά δεν σταμάτησε ποτέ. Στη συνέχεια του επιβλήθηκαν βαρύτατοι περιοριστικοί όροι με εξοντωτική εγγύηση 30.000 ευρώ. Το γεγονός ότι κοιμήθηκε ένα βράδυ λόγω της προχωρημένης ώρας στο σπίτι της κοπέλας του θεωρήθηκε από τις διωκτικές αρχές παραβίαση των περιοριστικών όρων.

»Συλλαμβάνεται ξανά, αθωώνεται ξανά και ύστερα από λίγο συλλαμβάνεται εκ νέου. Λάβετε δε υπόψη σας ότι αυτές οι δίκες κρατούν πολύ, τουλάχιστον δύο με τρία χρόνια, καθώς οι κατηγορούμενοι απειλούνται με πολυετείς καθείρξεις».

Και αλήθεια, προσθέτει ο κ. Κατσαρής, «ύστερα από τόσο κυνηγητό δεν είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί επέλεξε την έξοδο, αυτό το διάλειμμα ελευθερίας, γιατί έφυγε αναλαμβάνοντας όλο το ρίσκο. Οσον αφορά την ποινική του κατάσταση και την όποια εμπλοκή του με τη Δικαιοσύνη θέλω να γίνει απόλυτα κατανοητό το εξής: εάν δεν είχε αναγκαστεί να επιλέξει τη φυγή προς την ελευθερία σήμερα που μιλάμε θα είχε αποφυλακιστεί, έχοντας την ποινή που του επεβλήθη και πρωτοδίκως και η οποία σημειωτέον ακόμη δεν έχει αρχίσει να εκδικάζεται στο Εφετείο».

Ο ίδιος ο Κώστας Σακκάς, με κείμενό του που δημοσιοποιήθηκε στο Indymedia λίγο μετά την εξαφάνισή του τον Φεβρουάριο του 2014, τόνιζε:

«Για την Ιστορία, να θυμίσω πως εγώ είμαι αυτός που το 2010 προφυλακίστηκε για συμμετοχή σε “άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση”. Είμαι αυτός που μετά από έξι μήνες προφυλακίστηκα εκ νέου για συμμετοχή στη ΣΠΦ, παρ’ όλο που από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μου έχω αρνηθεί τόσο εγώ όσο και η ίδια η οργάνωση ότι είμαι μέλος της. Είμαι αυτός που όταν έληξε η δεκαοκτάμηνη προφυλάκισή μου και έπρεπε να αφεθώ ελεύθερος, προφυλακίστηκα εκ νέου για τις ενέργειες της ίδιας οργάνωσης (!). Είμαι αυτός που όταν έληξε και η δεύτερη δωδεκάμηνη προφυλάκιση, παρέτειναν την κράτησή μου κατά έξι μήνες ακόμα εντελώς παράτυπα. Είμαι αυτός που έκανε 38 μέρες απεργία πείνας για να αποφυλακιστώ με απόφαση του δεύτερου συμβουλίου μετά από ανακοίνωση στους αρμόδιους ότι σκόπευα να προχωρήσω σε απεργία δίψας σε περίπτωση που θα μου απέρριπταν για δεύτερη φορά το αίτημα... Είμαι αυτός που είχα τη χαρά να νιώσω τι σημαίνει αλληλεγγύη και τι σημαίνει να έχεις συντρόφους...».

Ο Δημήτρης Κατσαρής ζήτησε από την πρώτη στιγμή της σύλληψης του Κώστα Σακκά τη μεταφορά του στο Νοσοκομείο της Σπάρτης.

Το αίτημα έγινε αμέσως δεκτό και οι αστυνομικές αρχές μετά τον άγριο ξυλοδαρμό των κατηγορουμένων εμφανίστηκαν... συνεργάσιμες.

Ηδη έχουν υποβληθεί μηνύσεις κατά των αστυνομικών για τις βιαιοπραγίες και τους πυροβολισμούς εναντίον των κατηγορουμένων.

Οι Κώστας Σακκάς και Μάριος Σεϊσίδης αποχωρούν από τα δικαστήρια δεμένοι πισθάγκωνα και περικυκλωμένοι από άνδρες της αντιτρομοκρατικής μετά την τριήμερη αναβολή της δίκης που δόθηκε από το δικαστήριο.

Αλληλέγγυοι έχουν συγκεντρωθεί έξω από το δικαστήριο. Οι σειρήνες των περιπολικών απομακρύνονται με εκκωφαντικό θόρυβο.

Η δίκη για τις πλημμεληματικές πράξεις των κατηγορουμένων (κλοπή, πλαστογραφία, αντίσταση κατά της αρχής, παράβαση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας) θα πραγματοποιηθεί σήμερα Δευτέρα στις 12 το μεσημέρι.

 Στους 30 αυξήθηκε ο αριθμός των νεκρών από την έκρηξη που έγινε σήμερα το πρωί σε νοσοκομείο στην πόλη του Κουέτα του Πακιστάν, μεταδίδει το κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua, επικαλούμενο τοπικά ΜΜΕ.

Νωρίτερα έγινε γνωστό ότι τουλάχιστον δέκα είναι οι νεκροί και 40 οι τραυματίες από την έκρηξη που έγινε σήμερα το πρωί σε νοσοκομείο στην πόλη Κουέτα, στο νοτιοδυτικό Πακιστάν, όπως μεταδίδει το κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua, επικαλούμενο το τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο Urdu TV.

Η έκρηξη σημειώθηκε περίπου στις 09:50 το πρωί, τοπική ώρα, καθώς μεταφέρονταν στο νοσοκομείο το πτώμα του προέδρου τοπικού δικηγορικού συλλόγου.

Ο δικηγόρος Μπιλάλ Κασί είχε πυροβοληθεί από αγνώστους καθώς πήγαινε στο γραφείο του. Μεταξύ των τραυματιών είναι δικηγόροι και δημοσιογράφοι.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΧΡΕΙΖΕΤΑΙ ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗ, ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΝΕΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Του ΑΧΙΛΛΕΑ ΣΠΙΘΑ

Μοιάζει εντελώς παράδοξο, σχεδόν αφήγημα επιστημονικής φαντασίας, το γεγονός ότι ο επίσημος υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών για την Προεδρία των ΗΠΑ, ο Ντ. Τραμπ, αμφισβητείόλα, μα όλα, ένα προς ένα τα μεγάλααμερικανικά δόγματα της μεταπολεμικής και ειδικότερα της μεταψυχροπολεμικής εποχής.

Ο ΝΤ. ΤΡΑΜΠ

Ο Ντ. Τραμπ ξιφουλκεί κατά του ΝΑΤΟ, ως ο ίδιος να είναι, τάχα, «απομεινάρι» αριστερού ριζοσπάστη παλαιάς κοπής. Βάλλει ευθέως κατά της «παγκοσμιοποίησης». Στρέφεται κατά της Κίνας, γιατί αξιοποιεί το άνοιγμα των παγκόσμιων αγορών για μονομερή οφέλη. Επιδιώκει να τα βρει με τονΠούτιν και την Ρωσία, προκαλώντας ιλίγγους στο αμερικανικό κατεστημένο και στοΚίεβο. Αμφισβητεί τις στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή, ενώ λέει τα χειρότερα για την ΕΕ!

Αν ο Τραμπ με όλα τούτα ήταν πολιτικός άλλης χώρας και ιδιαίτερα ενός «προτεκτοράτου», όπως ηΕλλάδα, θα εθεωρείτο άνθρωπος του Νεάντερταλ, που θα έπρεπε να πεταχτεί στο πυρ το εξώτερο.

Φυσικά, δεν είναι λίγα αυτά που ψέλνουν στον Τραμπ μέσα στις ΗΠΑ και από το εξωτερικό. Μέχρι και ο «λαομίσητος» Ολάντ(ρέου) έσπευσε να δηλώσει ότι τον πιάνει ναυτία με όλα όσα κατά καιρούς λέει οΤραμπ.

Ιδιαίτερα το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, το κατ' εξοχήν κερδισμένο από την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, και πρώτα απ' όλα το αμερικάνικο, έχει λυσσάξει εναντίον του Τραμπ και μεγιστάνες της διεθνούς κερδοσκοπίας όπως ο Σόρος, ο Μπάφετ κ.ά. παίζουν τα ρέστα τους και προσφέρουν τεράστια ποσά στον προεκλογικό αγώνα της Χ. Κλίντον για να μην δουν τον Τραμπ Πρόεδρο στις ΗΠΑ.

Ο ΜΠ. ΣΑΝΤΕΡΣ

Την ίδια ώρα το Δημοκρατικό στρατόπεδο στις ΗΠΑ είχε ως υποψήφιο Πρόεδρο με σημαντική επιρροή τον Μπ. Σάντερς, ο οποίος πάλεψε μέχρι τέλους, με πολύ δυναμισμό και αρκετή απήχηση, την υποψηφιότητά του, παρότι έχασε το χρίσμα από την Χ. Κλίντον.

Για πρώτη φορά και με τέτοια επιρροή εκφράστηκε υποψηφιότητα στις ΗΠΑ με έναν προωθημένοριζοσπαστισμό, σαν αυτόν του Σάντερς, ο οποίος αμφισβητούσε ευθέως το αμερικάνικο νεοφιλελεύθερο κατεστημένο και την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ από θέσεις Αριστεράς.

Είναι εντυπωσιακό, επίσης, πως παρότι ο Σάντερς εκδήλωσε λαθεμένα την υποστήριξή του στη Χίλαρι Κλίντον στο δεύτερο γύρο, αυτοί που τον ψήφισαν αντιστέκονται και δεν είναι διατεθειμένοι, τουλάχιστον σε ένα σημαντικό ποσοστό, να τον ακολουθήσουν.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ;

Το ερώτημα «τι συμβαίνει στις ΗΠΑ» έρχεται στα χείλη πολλών, σχεδόν, αυτόματα.

Μήπως κάτω από τα ανυποψίαστα βλέμματά μας η κυρίαρχη τάση της στρατηγικής των ΗΠΑαμφισβητείται πλέον σοβαρά στις ίδιες τις ΗΠΑ; Μήπως αυτά που ξέραμε μέχρι τώρα αρχίζουν να γίνονται παρελθόν;

Μπορεί τα ερωτήματα αυτά να μοιάζουν πρόωρα ή βεβιασμένα και υπερβολικά αλλά όμως προκύπτουν μέσα από εξελίξεις και διεργασίες.

Ο Ντ. Τραμπ ανήκει στο βαθύ αμερικάνικο κατεστημένο, είναι ένας δεξιός λαϊκιστής ηγέτης με έντονοξενοφοβικό χρώμα.

Η απήχηση, όμως, που βρίσκουν οι «καινοφανείς» θέσεις του, ίσως, να δείχνει ότι ισχυρές μερίδεςτου αμερικάνικου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, εκτός του χρηματιστικού κεφαλαίου, αναζητούν μια νέα στρατηγική για να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντά τους σε μια φάση παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και ιδιαίτερα κρίσης της αμερικάνικης οικονομίας και ηγεμονίας.

ΤΟ BREXIT ΚΑΙ Η ΕΕ

Δεν μοιάζει καθόλου τυχαίο ότι την ίδια ώρα που ο Τραμπ προελαύνει ως υποψήφιος Πρόεδρος των ΗΠΑ, την ίδια ώρα έρχεται το Brexit να κεραυνοβολήσει την ΕΕ, μετά από μια εκστρατεία στην οποία ηγήθηκαν δεξιές και ακροδεξιές δυνάμεις.

Το πλήγμα που καταφέρθηκε από το Brexit σε μια ΕΕ που βρίσκεται ήδη σε κρίση είναι βαρύτατο και μπορεί να αποδειχθεί θανάσιμο για την ευρωζώνη και την ΕΕ, πολύ περισσότερο που η νέα συντηρητική κυβέρνηση της Βρετανίας μοιάζει να εννοεί απολύτως την έξοδο και το «φτύσιμο» τωνΒρυξελλών.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ;

Μήπως, λοιπόν, η ευρωζώνη και η ΕΕ έχουν μπει, εν μέσω κρίσης, σε πορεία παρακμής,αποσύνθεσης και άτακτης διάλυσης, η οποία μπορεί να αποδειχθεί μη αναστρέψιμη;

Μήπως την Βρετανία ετοιμάζεται να ακολουθήσει η Ιταλία και σειρά από άλλες χώρες;

Μήπως «νομοτελειακά» η μνημονιακή Ελλάδα δεν μπορεί, εκ των πραγμάτων, να αντέξει για πολύ την παραμονή της στην ευρωζώνη;

Η ΤΟΥΡΚΙΑ

Θα μπορούσα να καταπιαστώ, αν διέθετα χώρο και χρόνο και με τις τουρκικές πραξικοπηματικές και μεταπραξικοπηματικές εξελίξεις, οι οποίες δείχνουν ότι η ΕΕ είναι πολιτικά αδύνατη και παράλυτη ή και «πολιτικά νεκρή» για να μπορέσει να κρατήσει υπό την σκιά της, στον άξονα ή στο πλαίσιό της την Τουρκία και πολύ περισσότερο να την επηρεάσει ουσιωδώς, ενώ οι ΗΠΑ χάνουν συνεχώς έδαφοςκαιισχύ για να καθορίσουν όπως παλιά την τουρκική πραγματικότητα.

Η ΒΑΘΙΑ ΔΕΞΙΑ ΩΣ ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ ΑΛΛΑΓΩΝ

Δεν θα ισχυρισθώ με ευκολία ότι τα πράγματα ανατράπηκαν στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Μπορώ όμως με βεβαιότητα να πω ότι αλλάζουν, ότι έχουν αρχίσει να αλλάζουν δραματικά, αν και χωρίς σχέδιο, αντιφατικά και με μια περίεργη αβεβαιότητα, έτσι ώστε η ανασφάλεια και όχι μόνο η ανασφάλεια, να περιορίζει την ελπίδα.

Το «παράδοξο» και θα έλεγα προβληματικό, είναι ότι οι αλλαγές και οι «ανατρεπτικές» τάσεις δεν ξεκινούν από την Αριστερά αλλά μάλλον από το τον βαθύ δεξιό έως «ακροδεξιό» χώρο!

ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '80 ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ

Ρήγκαν και Θάτσερ από τον αγγλοσαξονικό χώρο έφεραν την μεγάλη ανατροπή στον παγκόσμιο καπιταλισμό και ιμπεριαλισμό τη δεκαετία του '80.

Ίσως τώρα, σχολιάζουν κάποιοι πολιτικοί κύκλοι που παρακολουθούν προσεκτικά τις διεθνείς εξελίξεις, να βρισκόμαστε στα πρόθυρα ή το πρώιμο στάδιο νέων ανατρεπτικών φαινομένων στο πλαίσιο του παγκόσμιου καπιταλισμού από τις ίδιες χώρες, αν και με αντιφατικές, τώρα και ασχημάτιστεςδιαστάσεις και προοπτικές, οι οποίες, σε αντίθεση με τη δεκαετία του '80, προσφέρουν από τα πράγματα νέες ευκαιρίες και δυνατότητες αποτελεσματικής παρέμβασης στην Αριστερά.

Μάλιστα, ισχυρίζονται ότι αυτές οι βαθιές ανατρεπτικές αλλαγές μπορεί να γνωρίσουν μεγάλη ταχύτητα το αμέσως επόμενο διάστημα, αν και είναι νωρίς να προβλέψει κανείς τον ακριβήχαρακτήρα και τον ακριβή προσανατολισμό τους σε μια περίοδο έλλειψης ιδεολογικών παραμέτρων και ύπαρξης κοινωνιών ωφελιμισμού και εξατομίκευσης.

ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ΝΕΑ ΣΚΕΨΗ, ΝΕΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Η Αριστερά στην Ευρώπη και στον κόσμο αντί να βάζει αυτή την σφραγίδα της στις ανατροπές και τον προσανατολισμό τους, βρίσκεται εκτός του πεδίου αναμέτρησης, με υστέρηση ριζοσπαστικών πρακτικών και πολιτικών, σε οπισθοχώρηση παρά τις όποιες πρόσκαιρες αναλαμπές της.

Νομίζω, ακόμα, ότι η Αριστερά κινείται μάλλον ανυποψίαστα απέναντι στα νέα φαινόμενα και απέναντι σε καταστάσεις που προχωράνε στην περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο και την έχουν αφήσει πίσω, σχεδόν ουραγό.

Η Αριστερά της εποχής μας βρίσκεται μπροστά σε νέες πραγματικότητες και αντιμέτωπη με νέες μεγάλες και πρωτότυπες προκλήσεις, ενώ κουβαλά αρκετές αποτυχίες από το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν.

Οι αλλαγές και ανατροπές που κυοφορούνται στην περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, μάλλον, καθιστούν πιο αναγκαίες, πιο ρεαλιστικές και πιο εφικτέςεναλλακτικές, πέρα από τα όρια του συστήματος, λύσεις, αρκεί η Αριστερά της εποχής μας να επιδείξει νέες επεξεργασίες, τόλμη,αποφασιστικότητα και έναν, ας τον πούμε, επιθετικό «ριζοσπαστικό ρεαλισμό».

Η ανάγκη επαναθεμελίωσης της Αριστεράς στην πατρίδα μας και διεθνώς και συγκρότησης μιας νέας σκέψης και στρατηγικής από μέρους της για τα επαναστατικά καθήκοντα του σήμερα και του αύριο, γίνεται θέμα ύπαρξης για την ίδια αλλά κυρίως επιβίωσης για τη χώρα μας και απαίτηση για το μέλλον του πλανήτη.

Αυτή η επαναθεμελίωση για την Αριστερά της πατρίδας μας περνά μέσα από τον αγώνα και τον σχηματισμό ενός πλατύτατου πολιτικού και εκλογικού λαϊκού μετώπου, ένα είδος σύγχρονου ΕΑΜ, για μια μεγάλη αντιμνημονιακή ανατροπή στη χώρα μας.

Έξω από αυτόν τον αγώνα υπάρχει, για όσους σηκώνουν τη σημαία της αλαζονίας και τηςπεριχαράκωσης, μόνο η πολιτική έρημος, η καθυστέρηση και η υποβοήθηση των αντιπάλων μας.

ΚΕΦΑΛΑΙΑΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ 900ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

''Χάος και παραλογισμός σαρώνουν παντού τις αγορές, η οικονομική στασιμότητα και οι τάσεις προς την ύφεση κυριαρχούν κυρίως στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ, ενώ οι τράπεζες βουλιάζουν την ΕΕ και πνίγουν το μέλλον της.''  

Έτσι, σχολίαζαν στην Iskra οικονομικοί κύκλοιτην οικονομική κατάσταση, σημειώνοντας ότι όλα δείχνουν πως το επόμενο διάστημα η Ευρώπη και ο κόσμος δύσκολα μπορεί να αποφύγουν μια νέα κρίση αρκετά μεγαλύτερη και βαθύτερη από εκείνη που προκάλεσε η Lehman Brothers.  

Όσον αφορά την Ελλάδα, οι ''μαύρες τρύπες'' των τραπεζών, οι οποίες όσο και αν εξωραΐζονται από το τροϊκανό κατεστημένο και την κυβέρνηση, έρχονται όλο και δριμύτερες στην επιφάνεια μαζί με την παρατεινόμενη ύφεση, συνιστούν ένα εκρηκτικό μίγμα μιας πορείας προς τον εφιάλτη.    

Ζ.Κ    

ΚΕΦΑΛΑΙΑΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ 900ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ  

Οι εισηγμένες ευρωπαϊκές τράπεζες που συμμετείχαν στα stress tests της EBA θα πρέπει να αντλήσουν 900 δισ. ευρώ για να πείσουν τους επενδυτές ότι έχουν επαρκή κεφάλαια για να αντέξουνμια νέα κρίση, σύμφωνα με τα δικά τους stress tests που ''έτρεξαν'' τρεις κορυφαίοι ακαδημαϊκοί.  

Ο Sascha Steffen, καθηγητής στον Universitu of Mennheim και οι οικονομολόγος του ινστιτούτου ΖΕ, και οι οικονομολόγοι Viral Acharya του NYU System και Diane Pierret του πανεπιστημίου τηςΛωζάνης υποστηρίζουν ότι τα ευρωπαϊκά stress tests είναι μια αποτυχία, γιατί δεναντικατοπτρίζουν επαρκώς τους πραγματικούς κινδύνους για τις τράπεζες.  

Επισημαίνουν ότι οι 34 εισηγμένες τράπεζες έχουν χάσει το 33% της λογιστικής τους αξίας μέσα στα τελευταία 2 χρόνια, ενώ εκτιμούν ότι πρέπει να αντλήσουν 882 δισ. ευρώ για να διατηρήσουν δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας CT1 στο 5,5%.  

Μάλιστα, η Γαλλία έχει τις χειρότερες επιδόσεις, με τις τρεις γαλλικές τράπεζες που συμμετείχαν στα stress tests του 2016 (Societe Generale, Credit Agrigole και BNP Paribas) να χρειάζονται τηνυψηλότερη κεφαλαιακή απαίτηση, σχεδόν 250 δισ. ευρώ, ακολουθούμενες από τις τέσσερις εισηγμένες τράπεζες της Βρετανίας με 185 δισ. ευρώ και τις έξι εισηγμένες τράπεζες της Ισπανίας, οι οποίες βρέθηκαν να έχουν έλλειμμα 116,6 δισ. ευρώ.  

Οι Deutsche Bank και τη Commerzbank παρουσιάζουν κεφαλαιακές ελλείψεις ύψους 114,4 δισ. ευρώ, ενώ οι 5 ιταλικές τράπεζες χρειάζονται 96,6 δισ. ευρώ.  

Βασική Πηγή: Εφημερίδα ''Κεφάλαιο''

Η ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ

Το κραχ στις τραπεζικές μετοχές, στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας, με αφορμή τα stress testsτης ΕΒΑ, τα οποία απογοήτευσαν αφού δεν κατάφεραν να αποδώσουν την πραγματική και προβληματική εικόνα των ευρωπαϊκών τραπεζών, υπενθύμισε ότι η Ευρώπη είναι ήδη αντιμέτωπη με μια νέα κρίση, μεγαλύτερη και πιο τοξική από ποτέ. Τα "κόκκινα" δάνεια, οι κεφαλαιακές ελλείψεις αλλά και η χαμηλή κερδοφορία απειλούν να δημιουργήσουν ένα νέο παγκόσμιο σοκ, που θα θυμίζει αλλά θα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό της Lehman Brothers.

Η θύελλα του φόβου και των ανησυχιών έχει προκαλέσει ελεύθερη πτώση στις μετοχές των κολοσσών του τραπεζικού συστήματος, με πολλούς από αυτούς, όπως η Commerzbnak και η Deusche Bank, να βυθίζονται σε ιστορικά χαμηλά. Αυτή η πρωτοφανής κατάρρευση δημιουργεί αναπόφευκτα το ερώτημα αν μπορεί αυτό το κραχ να αποτελέσει αγοραστική ευκαιρία ή αν το να κατέχει αυτήν τη στιγμή κάποιος τραπεζικές μετοχές στην Ευρώπη, έχει στα χέρια του μια βόμβα έτοιμη να σκάσει.

Αν και επιχειρήθηκε προσπάθεια ανάκαμψης και κάλυψης των ζημιών που έπληξαν τις τραπεζικές μετοχές στο διήμερο κραχ της Δευτέρας και της Τρίτης, από τα μέσα της εβδομάδας και μετά, οι αναλυτές επισημαίνουν ότι σε καμία περίπτωση δεν εξαφανίστηκαν τα προβλήματα, οι ανησυχίες και οι φόβοι που υπήρχαν μόλις λίγα 24ωρα πριν, με την πραγματικότητα να παραμένει ζοφερή για τους γίγαντες του τραπεζικού συστήματος.

Τα "κόκκινα" δάνεια που έχουν συσσωρευτεί στην ΕΕ ξεπερνούν το 1,2 τρισ. ευρώ, με το bail-in να αποτελεί πλέον κανόνα, ενώ η ικανότητα των τραπεζών να παράγουν κέρδη έχει εξαλείφει από τημείωση των επιτοκίων σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Και η νομισματική πολιτική των κεντρικών τραπεζών δεν αναμένεται προς το παρόν να βοηθήσει την κατάσταση.

Έτσι, αν και όλες, πλην μίας, οι μετοχές του πανευρωπαϊκού τραπεζικού δείκτη σημειώνουν απώλειες από τις αρχές του έτους που πλησιάζουν ακόμα και το 80%, με δεδομένο ότι η τραπεζική κρίση μόλις έχει αρχίσει να εκδηλώνεται και να ξεφεύγει από την Ιταλία, και με το οικονομικό αλλά και το πολιτικό περιβάλλον να μη φαίνεται να ευνοεί την τιθάσευσή της, οι κίνδυνοι συνεχίζουν να υπάρχουν και να είναι έντονοι.





Το επιτόκιο αποδοχής καταθέσεων της ΕΚΤ βρίσκεται στο -0,4%. Αυτό σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες πρέπει να πληρώνουν 4 ευρώ για κάθε 1.000 ευρώ που "παρκάρουν" στην ΕΚΤ. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για τις ευρωπαϊκές τράπεζες που επιβλέπουν τρισεκατομμύρια ευρώ. Σύμφωνα με την Bank of America Merrill Lynch, οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα μπορούσαν να χάσουν 20 δισ. ευρώ ετησίως έως το 2018, αν η ΕΚΤ διατηρήσει τα επιτόκια σε αυτό το επίπεδο.

"Εάν τα επιτόκια παραμείνουν σε τόσο χαμηλό επίπεδο, τα επιτοκιακά έσοδα από τόκους δεν θα συμβάλουν πλέον στην κεφαλαιακή βάση, και από αυτή την οπτική γωνία είναι δύσκολο να δούμε τις τράπεζες να είναι σε ισχυρή θέση", σημειώνει ο Gerhard Schwarz, επικεφαλής στρατηγικής μετοχών της Baader Bank.

Μάλιστα, το Εθνικό Ινστιτούτο Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών (NIESR) έκοψε τις προβλέψεις του 2017 για την παγκόσμια ανάπτυξη στο 3,3% από 3,5% και για την Ευρωζώνη στο1,3% από 1,7%, καθώς όπως τονίζει μετά το Brexit η τραπεζική κρίση που ξεκίνησε από την Ιταλία κάνει το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης όλο και πιο ευάλωτο, με το μεγαλύτερο χτύπημα να δέχεται η ΕΕ.

Όπως σημειώνει ο επικεφαλής μακροοικονομικών του think tank, Dr Angus Armstrong, το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης απειλείται λόγω των πιέσεων που δέχονται οι μεγαλύτερες τράπεζες της περιοχής και ολόκληρος ο τραπεζικός κλάδος της Ιταλίας. Αυτή η εξέλιξη θα βαρύνει σημαντικά την ανάπτυξη της περιοχής, τονίζει.

Όπως σημειώνει ο Kevin Dowd, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Durham, "καθώς το τραπεζικό σύστημα της ΕΕ οδεύει προς μια νέα μεγάλη κρίση, το βρετανικό τραπεζικό σύστημα δεν είναι σε κατάσταση τέτοια που να αντέξει τη θύελλα. Μόλις η μόλυνση εξαπλωθεί από την Ιταλία προς τη Γερμανία, και στη συνέχεια και στη Βρετανία, θα έχουμε μια νέα τραπεζική κρίση αλλά σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από ό,τι την περίοδο 2007-08".

"Το πρόβλημα της Ευρώπης είναι απλό -πάρα πολύ χρέος στους ισολογισμούς των τραπεζών και πολύ χαμηλό περιθώριο κέρδους", σημειώνουν οι αναλυτές της Berenberg.

Ο Chirantan Barua, αναλυτής της Bernstein, τονίζει: "Οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι υποκεφαλαιοποιημένες και δεν υπάρχει απολύτως καμία επενδυτική πρόταση για να δοθεί στους ιδιώτες επενδυτές έτσι ώστε να συμμετάσχουν στην ανακεφαλαιοποίησή τους".

αναδημοσίευση από την iskra
Βασική Πηγή: ''Κεφάλαιο'', Ελευθερία Κούρταλη