ΝΙΚΗ ΜΠΑΚΟΥΛΗ

Το σφάξιμο ζώων είναι πρακτική που ακολουθεί ο άνθρωπος, όσο υπάρχει στον πλανήτη. Στις πρώτες του ημέρες, δεν απαριθμούσε +8.000.000.000 μέλη, που είμαστε σήμερα στη Γη.

Επίσης, υπάρχουν ουκ ολίγες άλλες επιλογές για τροφές που εξασφαλίζουν την επιβίωση και την υγεία μας, όπως οι πρακτικές της κτηνοτροφίας έχουν φτάσει σε σημείο που αντιστοιχούν στο 20% όσων προκαλούν την κλιματική κρίση.

Έχει εκτιμηθεί πως η κτηνοτροφία είναι υπεύθυνη για περισσότερο από το 30% της ανθρωπογενούς εκπομπής μεθανίου. Ουσίας που είναι 28 φορές πιο ισχυρή από το διοξείδιο του άνθρακα, σε αυτό που ξέρεις ως φαινόμενο του θερμοκηπίου. Αν δεν ξέρεις, είναι ο λόγος που αισθάνεσαι σαν να βράζεις ενώ κάθεσαι μέσα σε θερμοκήπιο, με κλειστές τις πόρτες, τα καλοκαίρια.

Πέραν των βιολογικών δραστηριοτήτων των ζώων και των περιττωμάτων τους, πρόβλημα αποτελούν και οι πόροι που χρειάζονται για να τραφούν (βλ. παραγωγή λιπασμάτων, αγροτική παραγωγή, συντήρηση).

Δεν ισχύουν βέβαια, για όλα τα ζώα τα ίδια.

Χαρακτηριστικά, η παραγωγή μοσχαρίσιου κρέατος χρειάζεται 28 φορές περισσότερη γη, 11 φορές περισσότερο νερό και 6 φορές περισσότερο λίπασμα από εκείνη του χοιρινού ή των πουλερικών.

Για να μην αναλύσουμε το θέμα των θρεπτικών οφελών που υπάρχουν στο κρέας που πωλείται. Ή τις συνθήκες σφαγής.

Ουδόλως τυχαία λοιπόν, οι πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη ανήκουν στην μακροσκελή λίστα αυτών που επενδύουν σε εναλλακτικούς τρόπους για να πάρουμε ό,τι δίνει το ζωικό κρέας, από άλλα τρόφιμα που δεν καταστρέφουν τον -ήδη μερικώς κατεστραμμένο- πλανήτη.

Επειδή δεν υπήρχαν, τα δημιούργησαν.

Η τελευταία ανακάλυψη είναι το φιλέτο σολομού που προκύπτει από 3D printer.

Δες πώς.

Από την Πέμπτη 14/9 διατίθεται στα σούπερ μάρκετ της αλυσίδας REWE, των 3.300 καταστημάτων.

Από την πρώτη Οκτωβρίου θα μπορούμε να την παραγγείλουμε (online) σε όλη την Ευρώπη.

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΡΟΦΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΑΛΛΑ ΕΙΔΗ

Το πρώτο κρέας που δεν ήταν κρέας, αλλά όταν το ψήνεις και το τρως δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά, δημιουργήθηκε τον Ιούλιο του 2016, από την Impossible Foods. Που έκανε ό,τι ακριβώς έλεγε το όνομα της: ζουμερό μπιφτέκι χωρίς ιχνοστοιχείο κρέατος.

Ο Patrick O. Brown, καθηγητής βιοχημείας στο Stanford πήρε άδεια από τη δουλειά του για να αφοσιωθεί επί 18 μήνες στην κτηνοτροφία. Κατέληξε στο ότι ήταν το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό πρόβλημα στον κόσμο και η κύρια αιτία ήταν η χρήση ζώων, για την παραγωγή τροφής. Ακολούθησε συνέδριο στο οποίο ανακοίνωσε τα ευρήματα του και εκεί ανακοίνωσε πως έχει να προτείνει κάτι.

Έτσι έφτιαξε την Impossible Foods, την οποία στήριξαν πολλοί δισεκατομμυριούχοι.

Στόχος ήταν η προσφορά γευστικών και διατροφικών οφελών του κρέατος, χωρίς τις αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία και το περιβάλλον.

Η εκκίνηση δόθηκε με την έρευνα στο μοριακό επίπεδο των ζωικών προϊόντων, ώστε να διαλέξει πρωτεΐνες και θρεπτικά στοιχεία από φυτά και να προχωρήσει στην αναδημιουργία.

Στο ίδιο διάστημα, μια άλλη εταιρία, η Beyond Meat δημιούργησε τη νέα γενιά φυτικής προέλευσης υποκατάστατων κρέατος, που δημιουργήθηκε με τη βοήθεια χρηματοδότησης δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων και έπειτα από χρόνια επιστημονικής έρευνας.

Το Μάρτιο του 2022 έγινε γνωστή μια νέα τακτική αντικατάστασης φυσικής προελεύσεως κρέατος: το καλλιεργημένο κρέας. Το ανέλαβε η Upside Foods.

Στο επίκεντρο βρίσκονται τα βλαστοκύτταρα από βιοψία ζώου (ένα ωάριο ή ακόμα και ένα φτερό). γίνεται γρήγορος πολλαπλασιασμός σε δεξαμενή από ανοξείδωτο χάλυβα που ονομάζεται βιοαντιδραστήρας (ή καλλιεργητής), εκεί τα κύτταρα 'τρέφονται' με έναν σύνθετο ζωμό που περιέχει θρεπτικά συστατικά (όπως υδατάνθρακες και αμινοξέα) και κάποιο είδος αυξητικού παράγοντα και έτσι αποκτούν μύες, λίπος και συνδετικούς ιστούς.

ΤΩΡΑ Η ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΡΟΦΩΝ ΠΕΡΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΙΕΙΑ

H αυστριακή Revo Foods είχε ακριβώς τις ίδιες αναζητήσεις με όλους τους άλλους που προσπαθούν να βγάλουν από την εξίσωση της διατροφικής κάλυψης των ανθρώπων τα υπόλοιπα είδη που κατοικούν στον πλανήτη. Εστίασε όμως, σε άλλο 'χώρο'.

Η startup που δημιουργήθηκε το 2020 πρωτοπορεί στην τεχνολογία 3D Food Printing μεγάλου όγκου για την παραγωγή εναλλακτικών κρεάτων. Έχει ομάδα 40 διεθνών επιστημονών και μηχανικών που εργάζονται «για την αποτροπή της υπεραλίευσης».

Όπως ενημερώνει «με έως και 60% των παγκόσμιων ιχθυαποθεμάτων να υπεραλιεύονται, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος κατάρρευσης ενός ωκεάνιου οικοσυστήματος.

Η αλιευτική βιομηχανία είναι επίσης, ο κύριος λόγος για την πλαστική ρύπανση στους ωκεανούς.

Μια κατάρρευση της θαλάσσιας βιοποικιλότητας θα ήταν μη αναστρέψιμη και καταστροφική για τα εκτιμώμενα 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που εξαρτώνται από τους ωκεανούς για τροφή και εισόδημα.

Παρά τη δραματική απώλεια των κοραλλιογενών υφάλων, τα αυξανόμενα επίπεδα τοξινών και μικροπλαστικών που μολύνουν ψάρια, η ζήτηση των καταναλωτών για θαλασσινά έχει εκτοξευθεί παράδοξα τις τελευταίες δεκαετίες».

Για αυτό και εργάζεται ως προς τα vegan θαλασσινά.

Διαθέτει 2 διπλώματα ευρεσιτεχνίας και μια τεχνολογία συνεχούς τρισδιάστατης εκτύπωσης πρωτεϊνών. Στα 3 χρόνια της ύπαρξης της έχει χρηματοδοτηθεί με 7.000.000 ευρώ.

Ο ‘εκτυπωμένος’ σολομός είναι προϊόν συνεργασίας με τη σουηδική startup Mycorena.

Το εγχείρημα υποστηρίχθηκε με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση ύψους 1.5 εκατ. ευρώ.

Έτσι προέκυψε το Filet, το πρώτο τρισδιάστατα εκτυπωμένο προϊόν που έχει δημιουργηθεί ποτέ και εύλογα το πρώτο του είδους, που φτάνει στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

O 3D σολομός έχει υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και ωμέγα-3

Το κύριο συστατικό του vegan σολομού λέγεται μυκοπρωτεΐνη (Mycoprotein). Τη δημιούργησαν από κοινό η Revo Foods και η Mycorena από νηματώδεις μύκητες.

Η τελευταία ανέπτυξε την πρωτεϊνική βάση με το όνομα Promyc, ειδικά για τους σκοπούς της τρισδιάστατης εκτύπωσης.

Παρουσιάζεται από τους δημιουργούς του ως «αρκετά βαρετό συστατικό, με ουδέτερο χρώμα γεύση και οσμή», που ωστόσο «είναι ένα συστατικό βιώσιμης μυκοπρωτεΐνης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή vegan προϊόντων διατροφής. Επίσης, αποτελεί εξαιρετική πηγή φυτικών ινών και πρωτεϊνών, είναι θρεπτικό, έχει υγιεινές βιταμίνες και εξαιρετική υφή».

Σαν του σολομού που ξέρεις.

Εξασφάλισε εν τω μεταξύ, και βαθμολογία Nutriscore "A", λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε πρωτεΐνες και ωμέγα-3.

Η μυκοπρωτεΐνη έχει ελάχιστες απαιτήσεις επεξεργασίας και χρειάζεται λιγότερους πόρους (βλ. νερό, εκπομπές) στην παραγωγή της, σε σύγκριση με τη συμβατική παραγωγή ψαριών. Έτσι είναι πιο φιλική προς το περιβάλλον.

«ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ»

Οι άνθρωποι που σκέφτηκαν πως μπορεί να δημιουργηθεί σολομός που δεν έχει σολομό, χρησιμοποίησαν νέα τεχνολογία επεξεργασίας υλικών, που επιτρέπει την απρόσκοπτη ενσωμάτωση των λιπών σε μια ινώδη πρωτεϊνική μεσοκυττάρια ουσία.

Έτσι το αποτέλεσμα παραπέμπει σε πολύ μεγάλο βαθμό σε θαλασσινά, με ζουμερές ίνες φιλέτου ψαριού.

Η τεχνολογία αυτή λέγεται 3D-MassFormer™ (την είδες στο πρώτο βίντεο του κειμένου) και μπορεί να παράγει μαζικά τρισδιάστατα εκτυπωμένα τρόφιμα.

Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας, Robin Simsa δήλωσε ότι «με το ορόσημο της τρισδιάστατης εκτύπωσης τροφίμων βιομηχανικής κλίμακας, εισερχόμαστε σε μια δημιουργική επανάσταση τροφίμων.

Μια εποχή όπου τα τρόφιμα κατασκευάζονται ακριβώς σύμφωνα με τις ανάγκες των πελατών. Δεν δημιουργούμε απλώς μια vegan εναλλακτική. Διαμορφώνουμε το ίδιο το μέλλον των τροφίμων».

Βλέπεις, πέραν των θαλασσινών η τεχνολογία μπορεί να δώσει αποτέλεσμα και στα κτηνοτροφικά προϊόντα. Δηλαδή, μπορεί σύντομα να δούμε στα ράφια των σούπερ μάρκετ και τρισδιάστατα εκτυπωμένα κρέατα -που δεν θα είναι κρέατα.

Πηγή: news247.gr

Άννα Παπαδομαρκάκη

Δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια. Η κλιματική αλλαγή αναμένεται να την ενισχύσει, ιδιαίτερα σε περιοχές που ήδη αντιμετωπίζουν υποσιτισμό, καθώς η αύξηση της θερμοκρασίας μπορεί να οδηγήσει μείωση της αγροτικής παραγωγής και συγκομιδής.

Επιπλέον όμως, οι υψηλότερες θερμοκρασίες όχι μόνο μπορεί να επηρεάσουν τη διαθεσιμότητα των τροφίμων μακροπρόθεσμα, αλλά και να επηρεάσουν άμεσα τη πρόσβαση των ανθρώπων σε τρόφιμα και μάλιστα οικονομικά προσιτά.

Ταυτόχρονα, ιδιαίτερα ζεστές περίοδοι μπορεί να ενισχύσουν την επισιτιστική ανασφάλεια στη διάρκεια των ημερών που κάνει πολύ ζέστη καθώς τις ημέρες αυτές περιορίζονται οι δυνατότητες εργασίας και τα νοικοκυριά χάνουν εισόδημα, μειώνοντας τις οικονομικές τους αντοχές.

Έτσι, μια εβδομάδα υψηλών θερμοκρασιών αρκεί για να ενταθεί η επισιτιστική ανασφάλεια σε πάνω από 8 εκατ. πληθυσμού.

Τα παραπάνω επισημαίνει μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature, και σύμφωνα με την οποία «η ζέστη σχετίζεται με βραχυπρόθεσμη αύξηση της επισιτιστικής ανασφάλειας σε νοικοκυριά 150 χωρών και μείωση του εισοδήματος».

Μείωση παραγωγικότητας και παραγωγής

Η Κάρολιν Κρέγκερ από το τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης σημειώνει στη μελέτη της ότι οι ζεστές περίοδοι δημιουργούν σωματική καταπόνηση στους εργαζόμενους και μειώνουν την παραγωγικότητά τους ή τις ώρες εργασίας τους, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει οικονομικούς κλυδωνισμούς.

Για παράδειγμα, οι γυναίκες εργάτριες τούβλων στη Δυτική Βεγγάλη της Ινδίας πληρώνονται από τον αριθμό των τούβλων που μεταφέρουν σε μια ημέρα και αντιμετωπίζουν απώλειες εισοδήματος έως και 50% όταν το θερμικό στρες τις αναγκάζει να μειώνουν την ταχύτητα βαδίσματος και μεταφέρουν λιγότερα τούβλα. Πρόσφατα στοιχεία από την Ινδία τεκμηριώνουν τον αγώνα τέτοιων εργαζομένων να αγοράσουν φαγητό όταν δεν μπορούν να εργαστούν και να κερδίσουν το εισόδημά τους. 

Παγκοσμίως, το 2021, χάθηκαν περίπου 470 δισεκατομμύρια πιθανές ώρες εργασίας – που ισοδυναμούν με εργασία σχεδόν 1,5 εβδομάδας ανά άτομο στη Γη – λόγω υπερβολικής ζέστης με σοβαρές οικονομικές συνέπειες.

Αυτή η συσχέτιση μεταξύ ζέστης, εισοδήματος και επισιτιστικής ανασφάλειας διαφέρει από χώρα σε χώρα. Οι άνθρωποι που ζουν σε χώρες με περισσότερη απασχόληση εκτεθειμένη στη ζέστη, όπως οι κατασκευές ή η γεωργία, ενδέχεται να αντιμετωπίσουν ισχυρότερες επιπτώσεις της ζέστης στην επισιτιστική ανασφάλεια και την πείνα.

Για παράδειγμα, εκτιμάται ότι τα δύο τρίτα των πιθανών ωρών εργασίας που χάθηκαν το 2021 αφορούσαν τους εργάτες της γεωργίας.

Επιπλέον, οι άνθρωποι που ζουν σε χώρες με υψηλότερα εισοδήματα μπορούν, κατά μέσο όρο, να απολαμβάνουν υψηλότερο επίπεδο στέγασης, πρόσβαση σε τεχνολογίες ψύξης και οικονομικά πιο προσιτά τρόφιμα, τα οποία θα μπορούσαν να προστατεύσουν τους ανθρώπους από την έκθεση στη ζέστη και να βοηθήσουν στην εξάλειψη των επιπτώσεων στη δαπάνη τροφίμων εξαιτίας της απώλειας εισοδήματος.

Αύξηση ανασφάλειας 2,79%

Σύμφωνα με την έρευνα, κατά μέσο όρο, μια εβδομάδα ζέστης αυξάνει κατά 0,5406% τη μέση έως σοβαρή επισιτιστική ανασφάλεια σε όλες τις χώρες. Αντίστοιχα υπάρχουν επιπτώσεις στην υγεία, στην επάρκεια του εισοδήματος, μείωση του ετήσιου εισοδήματος, αλλά και στην τοπική αγορά εργασίας. Συνολικά οι εισοδηματικές παράμετροι που επηρεάζονται από μια εβδομάδα ζέστης και καταλήγουν σε επισιτιστική ανασφάλεια αφορούν κατά 63,35% σε δυσκολίες «να τα βγάλουν πέρα» με το τρέχον εισόδημα και σε ποσοστό 72,46% «να τους φτάσει» το ετήσιο εισόδημα.

Η τοπική αγορά εργασίας επηρεάζεται κατά 16,26% και τα ατομικά προβλήματα υγείας αφορούν το 12,14% του πληθυσμού που επηρεάζεται από τη ζέστη.

Ανάλογα με τη χώρα, αυτές που δεν στηρίζονται κυρίως στη γεωργία και η απασχόληση στη γεωργία είναι κάτω από 22%, όπως η Ρωσία ή το Μεξικό δεν επηρεάζονται τόσο όσο χώρες όπου το 70% του πληθυσμού είναι αγρότες. Σε αυτές τις χώρες μια εβδομάδα ζέστης, αρκεί για να αυξηθεί η επισιτιστική ανασφάλεια κατά 2,79%. 

Μείωση εισοδήματος

Η έρευνα καταλήγει επισημαίνοντας πως εάν μια χώρα με τον πληθυσμό της Ινδίας αντιμετώπιζε μια ιδιαίτερα καυτή εβδομάδα, επιπλέον 8,07 εκατ. άνθρωποι είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν μέτρια έως σοβαρή επισιτιστική ανασφάλεια. Σε αυτήν θα πρέπει να προστεθεί υποβάθμιση της υγείας, φθίνουσες τοπικές αγορές εργασίας και αυστηρότεροι προϋπολογισμοί των νοικοκυριών με ισχυρότερες επιπτώσεις σε περιοχές με υψηλότερη γεωργική ή ασταθή απασχόληση και χαμηλότερα εισοδήματα.

Επιπλέον, η ζέστη μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερη επισιτιστική ανασφάλεια μέσα σε λίγες μέρες, καθώς η σωματική καταπόνηση και τα προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τη ζέστη περιορίζουν την ικανότητα των ανθρώπων να εργαστούν και να κερδίζουν εισόδημα, περιορίζοντας έτσι την ικανότητά τους να αγοράζουν τρόφιμα.

Αυτό το μονοπάτι δίνει έμφαση στην προσβασιμότητα σε οικονομικά τρόφιμα και στη διαθεσιμότητα των τροφίμων ως αποτέλεσμα της μειωμένης συγκομιδής.

Επιπλέον, τα νοικοκυριά μπορεί να αντιμετωπίσουν αύξηση των δαπανών, καθώς τα τρόφιμα αλλοιώνονται ευκολότερα στη ζέστη, το κόστος ψύξης με τη μορφή νερού ή ηλεκτρισμού μπορεί να αυξηθεί και τα άτομα μπορεί να πρέπει να πληρώσουν από την τσέπη τους για ασθένειες που σχετίζονται με τη ζέστη.

Πηγή: in.gr

Δέσποινα Παπαγεωργίου

Μόνο «Αθήνα, διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι» δεν θα αναφωνείτε αυτή τη στιγμή αν βρίσκεστε στην πρωτεύουσα και διαβάζετε τούτες τις γραμμές. Μάλλον ήδη βασανίζετε στο μυαλό σας τη σκέψη να γίνετε κλιματικοί πρόσφυγες. Αν μη τι άλλο, διορατικό, αφού τα πράγματα μόνο χειρότερα θα γίνουν με την κλιματική αλλαγή. Και η πρωτεύουσα της Ελλάδας είναι αβίωτη, μια από τις χειρότερες αστικές θερμονησίδες καθώς σε κάθε κάτοικο αντιστοιχούν λιγότερα από 4 τμ πρασίνου – πάτος στην παγκόσμια κατάταξη.

Πάντοτε είχαμε καύσωνες, πράγματι. Η κλιματική αλλαγή όμως σημαίνει ότι θα είναι τώρα συχνότεροι και πιο παρατεταμένοι. Επιστήμονες θεωρούν για παράδειγμα ότι ο καύσωνας στη βορειοδυτική ακτή των ΗΠΑ και του Καναδά τον Ιούνιο του 2021, όταν η θερμοκρασία έφτασε 45-52 βαθμούς Κελσίου, θα ήταν «πραγματικά απίθανος» εάν δεν υπήρχε η ανθρωπογενής υπερθέρμανση του πλανήτη.

Οι υπερβολικά υψηλές θερμοκρασίες είναι δυνάμει θανάσιμες. Ο κίνδυνος στις πόλεις βέβαια είναι μεγαλύτερος. Στο Jacobabad του Νότιου Πακιστάν και στο Ras Al-Khaimah των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, η θερμοκρασία τις πιο θερμές και υγρές ημέρες έχει ήδη ξεπεράσει τα όρια επιβίωσης του ανθρώπινου σώματος, επιβεβαίωνε μελέτη του 2020. Και τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς οι επιστήμονες κατέληγαν ότι η έκθεση των ανθρώπων σε ακραία ζέστη σε πάνω από 13.000 πόλεις υπερδιπλασιάστηκε μεταξύ του 1983 και του 2016.

Το πρόβλημα είναι τεράστιο, ειδικά εάν σκεφτούμε ότι το 56% του πληθυσμού (4,4 δισ. άνθρωποι) του πλανήτη ζει σε πόλεις. Ο μισός και βάλε πληθυσμός λοιπόν δεν μπορεί να περιμένει την οριστική λύση για την κλιματική αλλαγή. Η ανάγκη λήψης μέτρων ειδικά για τις πόλεις είναι επιτακτική, πόσω μάλλον καθώς ο αστικός πληθυσμός αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2050, οπότε σχεδόν 7 στους 10 θα ζουν σε πόλεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι περί τις 90 πόλεις εξέπεμψαν συναγερμό λόγω ακραίων καιρικών συνθηκών το καλοκαίρι του 2022, σύμφωνα με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ.

Ανθρωπογενείς υποδομές απορροφούν και εκπέμπουν πίσω τη ζέστη από την ηλιακή ακτινοβολία πολύ περισσότερο από φυσικά περιβάλλοντα όπως δάση και υδάτινα σώματα. Αστικές περιοχές όπου υπάρχει υπερσυγκέντρωση αυτών των δομών και περιορισμένο πράσινο μετατρέπονται σε «νησίδες» υψηλότερων θερμοκρασιών σε σύγκριση με άλλες περιοχές – κι αυτό ονομάζουμε αστικές θερμονησίδες. 

Το περιορισμένο φυσικό περιβάλλον που έχει αντικατασταθεί από σκληρές, ξηρές επιφάνειες, υλικά των αστικών κατασκευών όπως τα πεζοδρόμια και οι ταράτσες, η αστική γεωμετρία που εγκλωβίζει τη ροή του αέρα σε «φαράγγια» στενών δρόμων και ψηλών κτιρίων, οχήματα, αιρκοντίσιον, βιομηχανικές μονάδες και το ειδικό κλίμα κάθε περιοχής συνδυάζονται και δημιουργούν τις αστικές θερμονησίδες.  

Οι ειδικοί είναι απολύτως σαφείς: Μόνο αν «πρασινίσουμε» το αστικό περιβάλλον θα μειώσουμε την έκθεση σε υψηλές θερμοκρασίες και θα σωθούν ζωές. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί σκιά για κτίρια που δεν έχουν κλιματισμό και εκτεθειμένους δημόσιους χώρους όπως στάσεις λεωφορείων και πάρκα. Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ, αν απλώς φυτεύαμε δέντρα στους δρόμους των πόλεων, θα μειωνόταν η θερμοκρασία κατά 1 βαθμό Κελσίου για 77 εκατ. ανθρώπους.

Καταλαβαίνει κανείς πόσο πολιτικά μύωπες είναι όσοι ξυλεύουν τη φύση υπέρ «επενδύσεων», καθώς ακόμα και από οικονομική σκοπιά πρόκειται για καταστροφή: «Αν δεν αναλάβουμε δράση, το 2030 εκτιμάται ότι θα χαθούν διεθνώς 80 εκατ. θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης εξαιτίας του άγχους για τον καύσωνα, με συνεπακόλουθη οικονομική ζημία ύψους 2,3 τρισ. δολαρίων», λέει ο επικεφαλής του τομέα Ενέργειας και Κλίματος του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ Μαρκ Ράντκα.     

Ωστόσο, δεν είναι όλες οι πόλεις του κόσμου τόσο εκβαρβαρισμένες όσο η Αθήνα. Πολλές και καινοτόμες είναι οι προσπάθειες που γίνονται διεθνώς για ανθρώπινες πόλεις. Από «πράσινες» στέγες και δεντροφύτευση, μέχρι προχωρημένες τεχνολογικές λύσεις όπως το Cartuja Qanat και οι Πύργοι Al Bahr Towers. Παρακάτω, εξετάζουμε κάποιες υποδειγματικές.

Σεβίλλη: Η «Πολιτική της Σκιάς»

Στη χιλοτραγουδισμένη πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας «των ατέλειωτων κόκκινων δρόμων» (Λόρκα), τη Σεβίλλη, η θερμοκρασία τους θερινούς μήνες σκαρφαλώνει στους 40+ βαθμούς και αναμένεται να φθάνει τους 50 σε μια 30ετία. Ήταν η πρώτη πόλη διεθνώς που κατέταξε τους καύσωνες στην ίδια κατηγορία που αμερικανικές και ασιατικές χώρες έχουν τους τυφώνες, σύμφωνα με το Bloomberg.

Τα τελευταία 30 χρόνια, ο Δήμος της Σεβίλλης τοποθετεί προστατευτικές τέντες στους δρόμους του ιστορικού κέντρου. «Το ονομάζουμε πολιτική της σκιάς», έλεγε ο δήμαρχος Antonio Munoz στο Bloomberg. Η Σεβίλλη όμως δεν επαναπαύεται σε αυτό: φυτεύει 5.000 δέντρα ετησίως, αντικαθιστά προοδευτικά τα κλασικά υλικά οικοδομών με άλλα που ανακλούν τη θερμότητα και τοποθετεί περισσότερα συντριβάνια.

 

Image credit: Cartuja Qanat Project

 

Το πιο πρωτοποριακό της πρότζεκτ ωστόσο ονομάζεται Cartuja Qanat, αναμένεται να κοστίσει γύρω στα 5 εκατ. ευρώ και στοχεύει να μειώσει κατά 10 βαθμούς Κελσίου τη θερμοκρασία στην πόλη. Περί τίνος πρόκειται; Επιστήμονες και μηχανικοί επινόησαν ένα σύστημα που μιμείται την πανάρχαια (χιλιετίας) περσική τεχνολογία των qanat. Τα qanat είναι υπόγεια κανάλια που μεταφέρουν νερό σε κάποια μεγάλη περιοχή. Κάθετοι αγωγοί κατά μήκος του καναλιού διοχετεύουν τον υπόγειο αέρα στην επιφάνεια, χαμηλώνοντας τις επίγειες θερμοκρασίες. 

Αξιοποιώντας πάνω από 40 τεχνολογίες, το Cartuja Qanat θα δημιουργεί ένα περιβάλλον που ουσιαστικά θα εξοικονομεί ενέργεια ως μια εναλλακτική στο αιρκοντίσιον.

Η Σεβίλλη είναι αποφασισμένη να αναπνεύσει ξανά.  

Ρότερνταμ: Περπατώντας στις «πράσινες» στέγες

Πώς περπατάς από ταράτσα σε ταράτσα αν δεν είσαι μια σύγχρονη Μαίρη Πόπινς εξασκημένη στο παρκούρ; Στο Ρότερνταμ, κατασκεύασαν ειδική αερογέφυρα συνδέοντας ταράτσες εμβληματικών κτιρίων. Έτσι, στο πλαίσιο του ετήσιου φεστιβάλ «Ημέρες Ταράτσας του Ρότερνταμ», πραγματοποιήθηκε πέρσι ο «Περίπατος στις Ταράτσες του Ρότερνταμ». Είναι τρελοί αυτοί οι Ολλανδοί; Όχι και τόσο, αφού έτσι οι επισκέπτες μπόρεσαν να βιώσουν πώς μια καινοτόμος ταράτσα μπορεί να συμβάλλει σε μια ανθρώπινη πόλη.  

 

rotterdamsedakendagen.nl

 

Τι καινοτομία μπορεί να συμπυκνώνει μια ταράτσα; Πολλές. Όλα ξεκίνησαν το 2008, όταν το Ρότερνταμ έγινε ένας από τους τρεις δήμους της Ολλανδίας που επιδοτούσε τις πράσινες οροφές (οι άλλοι δύο ήταν το Άμστερνταμ και το Γκρόνιγνκεν). Εκεί τότε συνειδητοποίησαν ότι μπορούν να κάνουν πολύ περισσότερα από το να «πρασινίσουν» τις ταράτσες, γράφει το Fast Company. Το 90% του Ρότερνταμ είναι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, οπότε η πόλη έχει γίνει κάτι σαν εργαστήριο έξυπνης διαχείρισης νερού: πάρκα που απορροφούν νερό σαν σφουγγάρια, άλλα που είναι σχεδιασμένα να πλημμυρίζουν, και πλατείες που λειτουργούν υπόγεια ως δεξαμενές νερού. Και με τις ταράτσες τι γίνεται; «Εάν μπορείς να το κάνεις αυτό σε πολλές ταράτσες, έχεις πολλές λύσεις μικρής κλίμακας που συνεισφέρουν στη μία λύση μεγάλης κλίμακας», έλεγε ο επικεφαλής του προγράμματος των Πολυλειτουργικών Ταρατσών στο Ρότερνταμ Van Roosmalen.

«Έτσι, προέκυψαν οι ‘μπλε ταράτσες’ (που αποθηκεύουν νερό) και οι ‘κίτρινες ταράτσες’ (που αξιοποιούν ηλιακή και αιολική ενέργεια), ενώ το 2019 οι πολυλειτουργικές ταράτσες ενσωματώθηκαν ως πρόγραμμα στο Τμήμα Βιωσιμότητας. Στα τέλη του 2021, 1,5 εκατ. τ.μ. ταρατσών αποθήκευαν συνολικά 10 εκατ. λίτρα νερό (αρκετό για να γεμίσει 4 πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων). Από αυτές, 1,4 εκατ. τ.μ. ήταν επίσης καλυμμένα με φωτοβολταϊκά (αρκετά για να παρέχουν ενέργεια σε 26.800 σπίτια)», κατέληγε το δημοσίευμα.

Στην Ελλάδα, τις ταράτσες τις έχουμε για να τοποθετούμε ηλιακούς θερμοσίφωνες, κάποτε και για να απλώνουμε ρούχα. Το Ρότερνταμ αποδεικνύει ότι μπορούμε να τις «πρασινίσουμε» με πολλούς τρόπους. Μπορούμε ακόμα να τις μετατρέψουμε σε κήπους και λαχανόκηπους ή να τις βάψουμε ανοιχτόχρωμες για να απορροφούν λιγότερη θερμότητα.

Όπως έγραφε το Conversation: «Τέτοιες προσπάθειες, σε συνδυασμό με εκστρατείες δεντροφύτευσης σε δημόσια πάρκα και μονοπάτια, και διατάξεις που απαιτούν σκίαση από δέντρα για πάρκινγκ και ιδιωτικές εργολαβίες μπορούν να μετατρέψουν το αστικό θερμικό περιβάλλον».   

Λος Άντζελες & Νέα Υόρκη: Η Συμφωνία του Λευκού

«Είναι η πεμπτουσία της πνιγμένης στο νέφος και την κίνηση αστικής θερμονησίδας», έγραφε το Science, περιγράφοντας το Λος Άντζελες της Καλιφόρνια το καλοκαίρι. Ωστόσο, ο δήμαρχός της το 2019 συνέλαβε ένα σχέδιο: Να βάψει την άσφαλτο των δρόμων με την ανακλαστική λευκή επικάλυψη Cool Seal.

Η Cool Seal σχεδιάστηκε αρχικά από τον στρατό για να κρατά χαμηλή τη θερμοκρασία στα κατασκοπικά αεροπλάνα και να μην εντοπίζονται έτσι από δορυφορικές κάμερες υπέρυθρης ακτινοβολίας. Οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι καταλαμβάνουν περισσότερο από το 10% του Λος Άντζελες και απορροφούν έως και το 95% της ηλιακής ακτινοβολίας. Εκτιμάται ότι η λευκή αυτή επίστρωση θα μπορούσε να μειώσει τη θερμοκρασία της περιοχής μέχρι 5,5 βαθμούς Κελσίου.  Η λύση, βέβαια, είναι ακριβή: Στοιχίζει 40.000 δολάρια ανά 1,6 χιλιόμετρα. Εκτιμάται όμως ότι αν διαδοθεί η πρακτική, θα πέσει και η τιμή του υλικού. Τι είναι όμως «ακριβό» όταν βελτιώνει τη ζωή;

Στη Νέα Υόρκη, λευκές βάφουν τις ταράτσες. Το 2018, πάνω από μισό εκατομμύριο τετραγωνικών μέτρων ταρατσών είχαν καλυφθεί με λευκή ανακλαστική μπογιά, μειώνοντας την ανάγκη για χρήση συστημάτων ψύξης, και άρα και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από αυτά κατά 2.282 τόνους τον χρόνο. Στα δημόσια κτίρια η επικάλυψη γίνεται δωρεάν, ενώ οι ιδιώτες συνήθως επωμίζονται μόνο το κόστος των υλικών. Μπορεί να ακούγεται απλό, αλλά η Nasa εκτιμά ότι η θερμοκρασία σε μια λευκή οροφή μπορεί να είναι κατά 23 βαθμούς Κελσίου (!) χαμηλότερη από ό,τι σε μια τυπική μαύρη οροφή την πιο ζεστή μέρα του καλοκαιριού στη Νέα Υόρκη.

Ειδικοί εκτιμούν ότι συμβατική ασφαλτόστρωση και πεζοδρόμια μπορούν να «χτυπήσουν» θερμοκρασίες μέχρι 67 βαθμούς Κελσίου και οι συμβατικές ταράτσες έως 50-90 βαθμούς! Πώς να μη δηλώνει λοιπόν ειδικός του Lawrence Berkeley National Laboratory ότι η «κυβέρνηση πρέπει να καταργήσει τις μαύρες και σκούρες ταράτσες, τουλάχιστον για τα θερμά κλίματα, γιατί συνιστούν κίνδυνο για την υγεία»;

Παρίσι: Ο χάρτης της δροσιάς

Το καλοκαίρι του 2019, οι κάτοικοι της Πόλης του Φωτός βίωσαν ασυνήθιστες για την περιοχή θερμοκρασίες-ρεκόρ 42,6 βαθμών Κελσίου. Χίλιοι πεντακόσιοι άνθρωποι υπολογίζεται ότι πέθαναν στη Γαλλία ως αποτέλεσμα εκείνου του καύσωνα. Ήταν τότε που το Παρίσι αποφάσισε να αναλάβει δράση.

Δημιούργησε λοιπόν ένα δίκτυο άνω των 800 χώρων στην πόλη, από πάρκα και δάση μέχρι πισίνες και μουσεία, που αποτελούν «νησίδες» δροσιάς, με θερμοκρασίες έως και 4 βαθμούς χαμηλότερες από τον περιβάλλοντά τους χώρο. Αυτές μπορούν να λειτουργήσουν ως καταφύγιο σε ημέρες καύσωνα. Οι «νησίδες» συνδέονται μεταξύ τους με δροσερά μονοπάτια. Στόχος είναι όλοι στο Παρίσι να μπορούν να βρεθούν από οποιοδήποτε σημείο σε μια τέτοια νησίδα εντός επτά λεπτών. Στο πλαίσιο του προγράμματος, έχουν τοποθετηθεί 1.200 δημόσιες κρήνες πόσιμου νερού, κι έτσι οι πολίτες αφενός ενυδατώνονται δωρεάν, αφετέρου μειώνεται η χρήση εμφιαλωμένου νερού που οδηγεί σε τεράστια και αλόγιστη σπατάλη πλαστικού, η οποία ως εκ θαύματος παραμένει ακόμα στο απυρόβλητο κάτι ορκισμένων εχθρών των πλαστικών καλαμακίων.

Το Παρίσι δημιούργησε και ειδική εφαρμογή-χάρτη, το EXTREMA, για να προσανατολίζεται ο κόσμος στις «νησίδες» δροσιάς. Μέσω αυτής οι πολίτες μπορούν να αξιολογούν το όλο πρότζεκτ, ώστε να βελτιωθεί.

Και μην ξεχνάμε: Στο Παρίσι έχουν ήδη πιάσει τα φτυάρια για να ξεθάψουν τον ποταμό Bièvre, που κυλά στις φλέβες της πόλεις. Άλλη μια εκπληκτική πρωτοβουλία εν όψει κλιματικής αλλαγής.

Στην Αθήνα, βέβαια, επιδιώκεται η περαιτέρω «τσιμέντωση» των ποταμών ενώ τα πάρκα «κλείνουν» στον καύσωνα εξαιτίας μιας πολιτικής ηγεσίας που έτσι παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς ότι είναι ανίκανη να τα προστατεύσει από τυχόν εμπρησμό.    

Μεντεγίν: Μια όαση «πράσινων διαδρόμων»

Δεκάδες χιλιάδες εγχώρια δέντρα, φοίνικες, μπαμπού και τροπικά φυτά, φυτεύτηκαν σε πεζοδρόμια, πάρκα και πολυσύχναστες λεωφόρους της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Κολομβίας της Μενταγίν, έγραφε το Reuters. Έτσι οι πολίτες απολαμβάνουν περισσότερους σκιερούς τόπους συνάντησης και περιπάτου.

Μάλιστα, η Μεντεγίν των 2,5 εκατ. κατοίκων βραβεύτηκε το 2019 από την περιβαλλοντική φιλανθρωπική οργάνωση Ashden γι’ αυτό το πρότζεκτ των «πράσινων διαδρόμων», σχεδιασμένων και χρηματοδοτούμενων από τη δημοτική αρχή. Συνολικά, οι 30 «πράσινοι διάδρομοι», ένα δίκτυο 20 χιλιομέτρων περιλαμβανομένων ποδηλατοδρόμων και πεζοδρομίων, ξεκίνησαν να δημιουργούνται το 2017 από την τότε δημοτική αρχή της πόλης και συντηρούνται μέχρι σήμερα – σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Reuters. Ως αποτέλεσμα, η θερμοκρασία στην πόλη έχει μειωθεί από το 2018 κατά 2 βαθμούς Κελσίου, όπως λέει η δημοτική αρχή.

Η πόλη επένδυσε για να γίνει πιο ανθρώπινη: Το πρόγραμμα στοίχισε 16,3 εκατ. δολάρια, ενώ η συντήρηση των πράσινων διαδρόμων για την οποία χρειάζονται περίπου 150 κηπουροί στοιχίζει 1,50 δολάριο ανά τ.μ. κάθε δύο-τρεις μήνες. 

Η Μεντεγίν έχει επίσης «πρασινίσει» υποδομές όπως σταθμούς του μετρό και γέφυρες, ενώ έχει δημιουργήσει πράσινες ταράτσες και κάθετους κήπους σε κρατικά κτίρια προκειμένου να μην απορροφάται η θερμότητα.

«Δεν γίνεται οι δημόσιοι χώροι να είναι γκρίζοι και φουλ στο τσιμέντο. Πρέπει να αλλάξει αυτή η θεώρηση του δημόσιου χώρου. Πρέπει να συνυπάρξουμε με τη φύση», έλεγε η γραμματέας υποδομών της Μεντεγίν Ναταλία Ουρέγκο.

Η Αθήνα λαμβάνει το μήνυμα από τη μακρινή Κολομβία;        

Σιγκαπούρη: Κτίρια που κυριολεκτικά αναπνέουν

Η Σιγκαπούρη αποδεικνύεται πολύ μπροστά από την εποχή της: Ήταν μόλις το 1967 όταν έβαλε σε εφαρμογή το φιλόδοξο τότε σχέδιο να μετατραπεί σε «πόλη-κήπο». Ξεκίνησε λοιπόν να φυτεύει δέντρα και να δημιουργεί νέα πάρκα.

Ωστόσο, η Σιγκαπούρη γινόταν ολοένα πιο πολυπληθής και τα κτίρια, ψηλότερα. Οι αρχές ήταν όμως αποφασισμένες να μην παρατήσουν το σχέδιο. Έτσι, άρχισαν να εστιάζουν στο πράσινο «καθ’ ύψος», δημιουργώντας «κήπους στον ουρανό», «πράσινες» στέγες και φυτεύοντας σε διάφορα επίπεδα επί των κτιρίων.

Η Σιγκαπούρη σχεδίαζε να διπλασιάσει σε 2 τετραγωνικά χιλιόμετρα το «πράσινο στον ουρανό» μέχρι το 2030.

Τέτοια σχέδια όμως δεν επιτυγχάνουν ποτέ χωρίς να διασφαλίζονται θεσμικά. Έτσι, υπάρχει ειδική νομοθεσία στη Σιγκαπούρη για τη Διαμόρφωση Αστικών Χώρων και την Υψηλή Δόμηση (Landscaping for Urban Spaces and High Rises), σημείωνε ο Guardian. Αυτή προβλέπει ότι κάθε νέο κτίριο πρέπει να διαθέτει πράσινο ίσο με την έκταση του οικοπέδου. Το πράσινο μπορεί να φυτευτεί γύρω από το κτίριο ή καθ’ ύψος, «και συχνά περιλαμβάνει πληθωρικά φυτεμένα μπαλκόνια, σκιερούς κήπους στις ταράτσες (κήπους «στον ουρανό») και κάθετους «πράσινους» τοίχους  – που βοηθούν στη μείωση της θερμοκρασίας κατά 2-3 βαθμούς Κελσίου», τόνιζε η εφημερίδα.

Κάποιοι μάλιστα υπερβαίνουν εαυτόν. «Έχουμε περίπου δημιουργήσει την έννοια ενός μεγάλου δέντρου στην πόλη», έλεγε ο ιδρυτής του αρχιτεκτονικού γραφείου WOHA Mun Summ για το ξενοδοχείο Oasia Hotel, που σχεδίασαν. Και δεν είχε άδικο. Το Oasia Hotel έχει πράσινο σχεδόν σε κάθε του επιφάνεια – συνολικά περί τα 5.000 τ.μ., 11 φορές το περιβαλλοντικό του αποτύπωμα. Τυλιγμένο με μια γιγαντιαία πέργκολα ύψους 200 μέτρων, το ξενοδοχείο ξεχειλίζει φύση. Πόσο μεγάλη αντίθεση με τα στείρα και εχθρικά προς το περιβάλλον ψηλά κτίρια από γυαλί και μέταλλο – τα οποία υπάρχουν και στην Αθήνα.

Άμπου Ντάμπι: Πύργοι εμπνευσμένοι από ξυλόγλυπτα συστήματα σκίασης

Εάν έχετε ταξιδέψει σε χώρα με στοιχεία παραδοσιακής ανατολίτικης αρχιτεκτονικής, θα έχετε σίγουρα παρατηρήσει κάποια ιδιαίτερα μπαλκόνια στα κτίρια που καλύπτονται από ένα είδος χρωματιστού ξυλόγλυπτου καφασωτού. Στις χώρες του ανελέητου ήλιου, αυτό αναπτύχθηκε ως παθητικό σύστημα σκίασης που επιτρέπει στους ενοίκους την εξωτερική θέα ενώ τους προστατεύει από τον ήλιο. Ονομάζεται mashrabiya. Από αυτό άντλησαν έμπνευση οι αρχιτέκτονες που σχεδίασαν τους Al Bahr Towers στο Άμπου Ντάμπι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Εκεί, η μέση θερμοκρασία αναμένεται να ξεπεράσει τους 50 βαθμούς Κελσίου μετά τα μέσα του αιώνα, οπότε η ανάγκη για λήψη μέτρων είναι επιτακτική. Μεταξύ άλλων, λοιπόν, έφτιαξαν ένα υπερσύγχρονο κτίριο που αντανακλά τη θερμοκρασία.

Η επιφάνεια των Πύργων Al Bahar είναι πολυπρισματική. Αποτελείται από 1.049 επιφάνειες σε σχήμα εξαγώνων. Αυτές ανοίγουν και κλείνουν για να παρέχουν σκιά ανάλογα με τη θέση του ηλίου. Η πρόσοψη του κτιρίου λοιπόν αλλάζει διαρκώς, προσαρμοζόμενη σαν αρχιτεκτονικός χαμαιλέοντας στην πορεία του ήλιου αλλά και τη θερμοκρασία. Το θαυμαστό πραγματικά αυτό σύστημα εκτιμάται ότι μειώνει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα του κτιρίου κατά 20%.

Μετά από όλα αυτά, δεν προβληματίζει ακόμα πιο βαθιά ότι η Αθήνα γίνεται ολοένα και πιο εχθρική περιβαλλοντικά προς κατοίκους και επισκέπτες;

Πηγή: popaganda.gr

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΝΕΓΟΣ

Ηελληνική κοινωνία «ωριμάζει». The hard way, από την αρχή της Κρίσης.

 

Με απώλεια κεκτημένων που θεωρούνταν δεδομένα, με την πολυσυζητημένη συντηρητικοποίηση που - περισσότερο κι από την κάλπη - φαίνεται στις αξίες, στις προτεραιότητες και στoν πολιτισμό της καθημερινότητάς της, με την ανάπτυξη ενός ατομισμού/κυνισμού που παραμερίζει τις ευαισθησίες και αποψιλώνει την ανεκτικότητά της.

Οι πυρκαγιές είναι ένα παράδειγμα. Στο ίδιο έργο θεατές κάθε καλοκαίρι (ή κάθε δεύτερο χρόνο), παρακολουθούμε ένα αδιόρθωτο failed state που πρώτα αδυνατεί να προλάβει και μετά δεν έχει επαρκή μέσα να επέμβει. Κι όταν έρχεται η καταστροφή - μικρή ή μεγάλη, με χαμένες ανθρώπινες ζωές ή ζώα και περιουσίες, με εκκενώσεις κι 112 ή χωρίς αυτά - πνίγει ατομικές και θεσμικές ευθύνες σε έναν ωκεανό «συναρμοδιοτήτων». Δηλαδή, στα νεοελληνικά, «συγκάλυψης».

Όμως, ο κόσμος πια καταλαβαίνει. Τουλάχιστον, πόσο κούφια είναι η πολιτικοποίηση της πυρκαγιάς. Πώς ο τυμβωρύχος του χθες είναι ο ανίκανος του σήμερα. Και τούμπαλιν. Ναι, υπάρχουν οι «41τακατό» - ναι, τους απαντούν οι «104-0 οι νεκροί», αλλά νομίζω αμφότεροι είναι λιγότεροι απ’ ότι πιστεύουμε μεγαλοποιώντας κάποιες αναρτήσεις στα σόσιαλ. Η συντριπτική πλειοψηφία, στο τέλος άλλης μια μέρας μουτζουρωμένης από την στάχτη, απλά πηγαίνουμε για ύπνο με ακόμα λιγότερη εμπιστοσύνη στο κράτος. Με ακόμα λιγότερες προσδοκίες. Ακόμα πιο διαλυμένο κοινωνικό συμβόλαιο. Μπορεί, σε άλλα πεδία, κάποιοι να πείστηκαν από διαφορετικά αφηγήματα, φαντασιακές αριστείες, ακόμα και καλλιέργεια του φόβου για τα χειρότερα. Όμως εδώ η αποτυχία είναι πηχτή. Οριζόντια. Σερί.

Οι ελληνικές παθογένειες είναι γνωστές (άναρχο σχέδιο δόμησης, ελλείψεις εξοπλισμού και προσωπικού που οδηγούν π.χ. σε αναγκαστικές ενοικιάσεις πιλότων και εισαγωγή δασοκομάντο, μέτρια αντιπυρική κουλτούρα σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών και φυσικά αυτοδιοίκησης κτλ.). Η μεταρρύθμισή τους, μακάρι να ήταν διαφορετικά αλλά, γίνεται με απελπιστικά αργούς ρυθμούς. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όντως, δε γίνεται να αντιμετωπίσεις μια φωτιά που πηδά οικισμούς με 180 χλμ. την ώρα όπως στο Μάτι. Δε γίνεται να ελέγξεις ταυτόχρονα πολλαπλά μέτωπα σαν κι αυτά που έκαψαν τη χώρα το 2021. Η στρατηγική των εκκενώσεων εξελίσσεται σε πανάκεια, κι εξόφθαλμη ομολογία ανεπαρκούς πρόληψης, όμως πώς να αμφισβητηθεί το «μη χείρον βέλτιστον» της;

Αυτό που δεν αντέχεται, αυτό που γίνεται εντελώς προσβλητικό είναι το κακόγουστο θέατρο της επικοινωνίας σε κάθε καταστροφή. Τα δήθεν σηκωμένα μανίκια, τα επιμελώς ατημέλητα ντυσίματα με τα πουκάμισα που γλιστρούν έξω από τα παντελόνια, τα μακιγιαρισμένα άυπνα βλέμματα, τα επιχειρησιακά τζάκετ για το πολεμόχαρο τηλεοπτικό κοινό.

Και φυσικά τα αξύριστα μούτρα που είδαμε κι αυτήν την εβδομάδα. Στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη που μόλις στις 7/7 μιλούσε για «κοσμογονία στα μέσα πυρόσβεσης», στον υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας Βασίλη Κικίλια (που δεν αποκλείεται σε λίγο καιρό να επαίρεται για το έργο του, όπως έκανε και για τη διαχείριση της πανδημίας με τους 36.000 νεκρούς), στον δήμαρχο Κώστα Μπακογιάννη (btw η εικόνα των εργατών να δουλεύουν στο απέραντο εργοτάξιο της προεκλογικής Αθήνας με 40+ βαθμούς είναι αποκρουστική), στον περιφερειάρχη Γιώργο Πατούλη, Ο τελευταίος, μάλιστα, προνόησε στις συσκέψεις να δείξει το μούσι του που παχαίνει, προνόησε να θολώσει το ρολόι του για να μην κατηγορηθεί για «τοποθέτηση προϊόντος», αλλά μια απάντηση δεν έδωσε στις καταγγελίες ότι δημοπράτησε τη μίσθωση υδροφόρων μόλις στις 15/7 (!) για να να ανοίξει τις προσφορές στις 20/7 (!!). Ή μάλλον έδωσε ότι «εργαζόμαστε υπεύθυνα, αθόρυβα, αποτελεσματικά», κάτι για το οποίο μάλλον θα δυσκολεύτεί να πείσει τους κατοίκους της Δυτικής Αττικής (δεν ξέρω μπορεί να είναι κι άσχετο ότι οι «Σπαρτιάτες» πήραν 12.7% στον Ασπρόπυργο, μπορεί και όχι όμως).

Κι έπειτα είναι κι άλλα. Αυτή η παράνοια με τα κλειστά πάρκα για δήθεν πρόληψη που σου καίει τον εγκέφαλο, την οποία μάλιστα έσπευσαν να υπερασπιστούν και μερικά μεγάλα μυαλά της χώρας. Το μπαλάκι των ευθυνών μεταξύ Πέτσα και (στην πλειοψηφία τους «γαλάζιων») δημάρχων για τα 25 εκατομμύρια ευρώ που πήραν οι δήμοι για αντιπυρικούς σκοπούς ώστε να έχουν τη μηδενική ετοιμότητα που έδειξαν όλη την εβδομάδα - πάντα εκ των υστέρων, φυσικά, αυτές οι συζητήσεις. Η απουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης, ο προοδευτικός χώρος είναι παραδομένος στην εσωστρέφεια και χάνει ένα ακόμα προνομιακό του πεδίο, το περιβάλλον/κλίμα. Αν θελήσει κιόλας κανείς να μεγαλώσει την εικόνα, θα δει και την τραγική ειρωνεία της σύγχρονης ελληνικής ξενοφοβίας (που, κακά τα ψέματα, μαρτύρησε η αδιαφορία για το ναυάγιο της Πύλου). Οι επόμενοι μετανάστες θα είναι κλιματικοί, ποιος μπορεί να αποκλείσει τον εαυτό του;

Όμως, τα πράγματα θα αλλάξουν. Όχι ως ευχολόγιο, αλλά ντετερμινιστικά, επειδή δε γίνεται διαφορετικά. Η κλιματική κρίση είναι εδώ. Όχι ως απειλή, αλλά ως πραγματικότητα. Είμαστε σε αυτήν την πίστα της ανθρώπινης ιστορίας που η μία «πιο ζεστή εβδομάδα στην ιστορία της ανθρωπότητας» διαδέχεται την αμέσως προηγούμενη. Θα πάρουμε το μάθημά μας. Το παίρνουμε ήδη. Κι εδώ, the hard way.

Δε γίνεται να πατήσουμε ένα κουμπί και να σταματήσουμε τις φωτιές. Ειδικά σε αυτή τη χώρα, με αυτά τα φυσικά χαρακτηριστικά κι αυτές τις θερμοκρασίες. Γίνεται όμως να τις αντιμετωπίσουμε καλύτερα. Θα το κάνουμε, sooner (πιο αναίμακτα) or later (με ακόμα πιο οδυνηρές απώλειες). Θα το κάνουμε όταν την επόμενη μέρα που σβήνει μια φωτιά, έχει ήδη ξεκινήσει το σχέδιο για τη διαχείριση της επόμενης. Μόνο έτσι θα έχουμε λιγότερα καμένα δάση. Και λιγότερο καμένα μυαλά.

Πηγή: news247.gr

Ο Ιούλιος του 2023 πιθανόν θα είναι ο πιο θερμός που έχει καταγραφεί εδώ και «εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες χρόνια» στον πλανήτη Γη, εκτίμησε χθες Πέμπτη (20/7) ο επικεφαλής κλιματολόγος της NASA.

Έχουν ήδη καταρριφθεί πολλά ρεκόρ ζέστης τον Ιούλιο, σύμφωνα με εργαλεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του πανεπιστημίου Μέιν των ΗΠΑ, που συνδυάζουν δεδομένα από σταθμούς στη Γη και από δορυφόρους για να δημιουργήσουν μοντέλα που επιτρέπουν να γίνουν προκαταρκτικές εκτιμήσεις.

Αν και τα δύο εργαλεία έχουν κάποιες διαφορές το ένα από το άλλο, η τάση ανόδου των θερμοκρασιών είναι αναμφισβήτητη και πιθανόν θα αντανακλάται στις μηνιαίες εκθέσεις αμερικανικών υπηρεσιών που θα δημοσιοποιηθούν αργότερα, εξήγησε ο Γκάβιν Σμιτ, επικεφαλής κλιματολόγος της αμερικανικής υπηρεσίας διαστήματος, σε δημοσιογράφους.

Προχθές Τετάρτη (19/7) το ευρωπαϊκό παρατηρητήριο Κοπέρνικος προέβλεψε πως ο φετινός Ιούλιος θα είναι ο θερμότερος σε παγκόσμιο επίπεδο αφότου άρχισαν οι μετρήσεις, έπειτα από τον Ιούνιο που ήδη έσπασε κάθε ρεκόρ.

«Παρατηρούμε αλλαγές άνευ προηγουμένου σε όλο τον κόσμο», τόνισε ο κ. Σμιτ.

«Κύματα καύσωνα στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη, στην Κίνα κατεδαφίζουν τα ρεκόρ», συνέχισε.

Και τα φαινόμενα αυτά δεν μπορούν να αποδοθούν μόνο στο φαινόμενο Ελ Νίνιο, που «μόλις ενέσκηψε».

Το Ελ Νίνιο είναι κυκλικό κλιματικό φαινόμενο, η πηγή του οποίου βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό, και οδηγεί σε αύξηση των θερμοκρασιών παγκοσμίως, ξηρασίες σε κάποιες περιοχές του κόσμου και καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις σε άλλες.

Αν και το Ελ Νίνιο διαδραματίζει κάποιον μικρό ρόλο στις τρέχουσες παρατηρήσεις, «βλέπουμε ρεκόρ θερμοκρασιών στην επιφάνεια της θάλασσας να καταρρίπτονται ακόμα και πέρα από τους τροπικούς, πολλούς μήνες τώρα», σύμφωνα με τον κ. Σμιτ.

«Και προβλέπουμε πως αυτό θα συνεχιστεί», πρόσθεσε ο κλιματολόγος, «καθώς συνεχίζουμε να εκπέμπουμε αέρια που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα».

Τα φαινόμενα που παρατηρούνται το τρέχον διάστημα αυξάνουν την πιθανότητα το 2023 να είναι η πιο θερμή χρονιά που έχει καταγραφεί ποτέ. Η πιθανότητα αυτή είναι «50-50», κατά τους υπολογισμούς του Γκάβιν Σμιτ, άλλοι επιστήμονες όμως θεωρούν πως φθάνει ως ακόμα και το 80%, διευκρίνισε.

«Προβλέπουμε ότι το 2024 θα είναι χρονιά ακόμα πιο θερμή, καθώς θα αρχίσει με το φαινόμενο Ελ Νίνιο, που ενισχύεται αυτή τη στιγμή και θα φθάσει στην κορύφωση στα τέλη αυτής της χρονιάς», συμπλήρωσε ο κ. Σμιτ.

Οι διαδοχικοί καύσωνες απειλούν την ικανότητα της φύσης να μας παρέχει τροφή, λένε οι ερευνητές, καθώς προειδοποιούν για έναν «αόρατο, σιωπηλό θάνατο» στους ωκεανούς μας εν μέσω θερμοκρασιών ρεκόρ που καίνε τη Γη.

Οι καύσωνες σαρώνουν την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Κίνα, με την παγκόσμια θερμότερη ημέρα που έχει καταγραφεί ποτέ στις αρχές του φετινού Ιουλίου, θέτοντας σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή καθώς και τη γη και τη θάλασσα από την οποία εξαρτάται.

«Το διατροφικό μας σύστημα είναι παγκόσμιο», δήλωσε ο Τζον Μάρσαμ, καθηγητής ατμοσφαιρικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Leeds, επισημαίνοντας:

«Υπάρχουν αυξανόμενοι κίνδυνοι ταυτόχρονης μεγάλης απώλειας καλλιεργειών σε διάφορες περιοχές του κόσμου, γεγονός που θα επηρεάσει πραγματικά τη διαθεσιμότητα και τις τιμές των τροφίμων. Αυτό δεν το βλέπουμε αυτή τη στιγμή, αλλά τις επόμενες δεκαετίες αυτό είναι ένα από τα πράγματα για τα οποία πραγματικά φοβάμαι».

«Ως άνθρωπος, αν είσαι αρκετά πλούσιος, μπορείς να μπεις μέσα και να βάλεις τον κλιματισμό. Αλλά τα φυσικά οικοσυστήματα και τα καλλιεργούμενα οικοσυστήματα δεν μπορούν να το κάνουν αυτό» υπογράμμισε.

Ο ευρωπαϊκός καύσωνας του 2018 οδήγησε σε πολλαπλές «αποτυχίες» καλλιεργειών και απώλεια αποδόσεων έως και 50% στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Το 2022, θερμοκρασίες ρεκόρ στο Ηνωμένο Βασίλειο σκότωσαν φρούτα και λαχανικά στο αμπέλι.

Οι καύσωνες αναμένεται να γίνουν 12 φορές πιο συχνοί έως το 2040 σε σύγκριση με τα επίπεδα πριν από την αύξηση της θερμοκρασίας. Αν και ένας καύσωνας μπορεί να μην σκοτώσει ένα οικοσύστημα, τα μακρύτερα και συχνότερα φαινόμενα θα σημαίνουν ότι η φύση δεν θα έχει χρόνο να ανακάμψει.

«Οι άνθρωποι είναι γενικά απομονωμένοι από τις επιπτώσεις των καιρικών συνθηκών από τις οποίες εξαρτόμαστε όλοι. Πηγαίνουμε στα καταστήματα για να αγοράσουμε τρόφιμα – δεν τα καλλιεργούμε μόνοι μας. Αλλά αν μιλήσετε με αγρότες οπουδήποτε στον κόσμο, έχουν εξαιρετική επίγνωση του τι κάνει ο καιρός και των επιπτώσεων στη γεωργία τους» είπε ο Μάρσαμ.

O «αόρατος, σιωπηλός θάνατος» των ωκεανών

Η κλιματική κρίση δεν αυξάνει μόνο τους ατμοσφαιρικούς καύσωνες αλλά και τους ωκεάνιους, βλάπτοντας τις παράκτιες κοινότητες και απειλώντας μια άλλη βασική πηγή τροφής για τον άνθρωπο. Η θερμική καταπόνηση προκαλεί δραματικές εκλείψεις, όπως ο «θερμικός θόλος» του 2021 κατά μήκος της ακτής του Καναδά στον Ειρηνικό, ο οποίος σκότωσε περίπου ένα δισεκατομμύριο θαλάσσια ζώα.

Η Ντανιέλα Σμιτ, καθηγήτρια γεωεπιστημών στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, δήλωσε:

«Συχνά σκεφτόμαστε τις επιπτώσεις στα οικοσυστήματα της ξηράς επειδή είναι εύκολο να τις δούμε – τα φυτά μαραίνονται και τα ζώα ζεσταίνονται πολύ. Αλλά οι άνθρωποι γενικά δεν σκέφτονται τους θαλάσσιους καύσωνες. Αυτό είναι που πραγματικά με ανησυχεί – αυτός ο αόρατος, σιωπηλός θάνατος».

Μερικά από τα πιο ευάλωτα οικοσυστήματα είναι αυτά που έχουν συνηθίσει να έχουν σταθερή θερμοκρασία όλο το χρόνο, όπως τα είδη στους τροπικούς ωκεανούς. Η αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς Κελσίου αναμένεται να αφανίσει ουσιαστικά τους τροπικούς υφάλους κοραλλιών. Έχουν τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα από κάθε άλλο οικοσύστημα παγκοσμίως και στηρίζουν περισσότερους από 500 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, οι περισσότεροι από τους οποίους βρίσκονται σε φτωχές χώρες.

«Έχω μικρά παιδιά», δήλωσε ο Μάρσαμ. «Κάθε φορά που βλέπεις το “Finding Nemo” ή διαβάζεις ένα βιβλίο για τους κοραλλιογενείς υφάλους, δεν μπορείς παρά να αισθάνεσαι ότι, σε κάποιο επίπεδο, τους πουλάς ένα ψέμα. Αν δεν δράσουμε γρήγορα, αυτά τα συστήματα θα εξαφανιστούν. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μη νοιάζονται για τους κοραλλιογενείς υφάλους, αλλά δεν υπάρχει κανένα μέρος του πλανήτη που να είναι απρόσβλητο από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής», τόνισε.

«Δεν χρειάζεται τα πάντα να έχουν οικονομική αξία. Χρειάζεστε φυτά για κάθε αναπνοή που παίρνετε. Είναι το οξυγόνο που αναπνέετε – τείνουμε να το ξεχνάμε αυτό» πρόσθεσε.

Η έρευνα μόλις αρχίζει να ξύνει την επιφάνεια της κατανόησης του τρόπου με τον οποίο η θερμότητα επηρεάζει τα οικοσυστήματα. Σύμφωνα με ένα σενάριο υψηλών εκπομπών για αύξηση της θερμοκρασίας κατά 4,4 βαθμούς Κελσίου, το 41% των χερσαίων σπονδυλωτών θα αντιμετωπίσει ακραία θερμικά φαινόμενα μέχρι το 2099, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Nature. Οι πιέσεις που προκαλούνται από τις υψηλές θερμοκρασίες μπορούν να προκαλέσουν πολλά προβλήματα, επηρεάζοντας την ανάπτυξη, τη γονιμότητα, την ανοσία και τις αλλαγές στη συμπεριφορά.

Τα είδη μετακινούνται στα βουνά και προς τους πόλους για να αποφύγουν τη ζέστη. Τελικά, είναι πιθανό να οδηγήσει περισσότερα είδη προς εξαφάνιση.

Η φύση μπορεί, ωστόσο, να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο να κάνει την ακραία ζέστη πιο υποφερτή, λένε οι ειδικοί. Οι υδάτινες μάζες, όπως οι λίμνες και τα σιντριβάνια, καθιστούν τα τοπία πιο ανθεκτικά στα ζεστά, ξηρά καλοκαίρια, βοηθώντας στην πρόληψη των πυρκαγιών και μειώνοντας τις επιπτώσεις της ξηρασίας.

«Η παρουσία της βλάστησης και του νερού στο τοπίο μας μπορεί να χρησιμεύσει ως τρόπος παθητικής ψύξης του περιβάλλοντός μας. Τα δέντρα και τα φυτά παρέχουν σκίαση και έχουν επίσης τον μηχανισμό της εξατμισοδιαπνοής. Τα υδάτινα σώματα, όπως οι λίμνες και τα σιντριβάνια, δεσμεύουν τη θερμότητα γύρω τους με την εξάτμιση του νερού» δήλωσε η Νικόλ Μιράντα, ερευνήτρια στο πρόγραμμα Oxford Martin για το μέλλον της ψύξης.

Ένα παράδειγμα είναι οι πράσινοι διάδρομοι μεγάλης κλίμακας στο Μεντεγίν της Κολομβίας, οι οποίοι φέρεται να έχουν μειώσει τη θερμότητα των πόλεων κατά 2 βαθμούς Κελσίου

*Πηγή: Guardian

Η Δευτέρα 3 Ιουλίου ήταν η θερμότερη ημέρα που έχει καταγραφεί ποτέ παγκοσμίως, σύμφωνα με στοιχεία από τα Εθνικά Κέντρα Περιβαλλοντικών Προβλέψεων των ΗΠΑ.

Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, η μέση παγκόσμια θερμοκρασία έφτασε τους 17,01 βαθμούς Κελσίου (62,62 Φαρενάιτ), ξεπερνώντας το ρεκόρ του Αυγούστου 2016, που ήταν 16,92 βαθμοί Κελσίου (62,46F), καθώς οι καύσωνες "χτυπούν" σε όλο τον κόσμο.

Οι νότιες πολιτείες της Αμερικής υποφέρουν από τον "θερμικό θόλο" που δημιουργήθηκε τις τελευταίες εβδομάδες, στην Κίνα, συνεχίστηκε ένας διαρκής καύσωνας, με το θερμόμετρο να ξεπερνά του 35 βαθμού Κελσίου (95F) ενώ στη Βόρεια Αφρική σημειώθηκαν θερμοκρασίες κοντά στους 50 βαθμούς Κελσίου (122F).

Ακόμη και στην Ανταρκτική, η οποία διανύει αυτή την περίοδο την εποχή του χειμώνα, κατέγραψε ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες και παράλληλα η ερευνητική βάση Vernadsky της Ουκρανίας στα νησιά Αργεντινής έσπασε πρόσφατα το ρεκόρ θερμοκρασίας του Ιουλίου με 8,7 βαθμούς Κελσίου (47,6F).

"Αυτό δεν είναι ένα ορόσημο που θα έπρεπε να γιορτάζουμε", δήλωσε η κλιματολόγος Φριντερίκε Ότο του Ινστιτούτου Γκράνθαμ για την κλιματική αλλαγή και το περιβάλλον του Imperial College του Λονδίνου. "Είναι μια θανατική καταδίκη για τους ανθρώπους και τα οικοσυστήματα".

Οι επιστήμονες δήλωσαν ότι για τις ακραίες θερμοκρασίες ευθύνονται η κλιματική αλλαγή, σε συνδυασμό με ένα αναδυόμενο φαινόμενο Ελ Νίνιο.

Χιλιάδες νεκρά ψάρια ανακαλύφθηκαν στις όχθες ενός ποταμού στο νότιο Ιράκ, μια καταστροφή που θα μπορούσε να σχετίζεται με τις συνέπειες της ξηρασίας σε αυτή την έρημη χώρα, όπου οι τοπικές αρχές έχουν ξεκινήσει έρευνα, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο.

Σε φωτογραφίες που τράβηξε ένας φωτορεπόρτερ του Γαλλικού Πρακτορείου χιλιάδες μικρά ψάρια φαίνονται στις όχθες ενός ποταμού στην περιοχή Majar al-Kabir, που βρίσκεται στη νοτιοανατολική επαρχία Maysan της χώρας.

Αυτή η περιοχή, όπως αναφέρει η ΕΡΤ, είναι διάσημη για τους βάλτους της που τροφοδοτούνται από το νερό του ποταμού Τίγρη.

Σύμφωνα με τον περιβαλλοντικό ακτιβιστή Ahmed Saleh Neema, οι ένοχοι αυτού του φαινομένου είναι «η αύξηση της θερμοκρασίας», η οποία προκαλεί αυξημένη εξάτμιση, καθώς και «η κακή ροή του ποταμού», που έχει ως αποτέλεσμα «έλλειψη οξυγόνου και αύξηση αλατότητας».

Το Ιράκ, που θεωρείται από τον ΟΗΕ ως μία από τις πέντε πιο εκτεθειμένες χώρες στον κόσμο στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, αντιμετωπίζει μια ξηρασία που έχει επιδεινωθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Οι αιτίες είναι η έλλειψη βροχοπτώσεων, ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες, αλλά, κυρίως, σύμφωνα με τις αρχές, τα φράγματα που κατασκεύασαν  στην Κανάντη η Τουρκία και το Ιράν.

Αυτά και τα έργα προκάλεσαν δραστική μείωση των ροών των ποταμών στο ιρακινό έδαφος.

Ο Khodr AbbasSalman, διευθυντής του τοπικού τμήματος υγροτόπων του Υπουργείου Περιβάλλοντος στην επαρχία Maysan, παρευρέθηκε σε επιθεώρηση της τοποθεσίας τη Δευτέρα όπου πέθαναν αρκετοί τόνοι ψαριών.

Σύμφωνα με τις αναλύσεις, «η στάθμη οξυγόνου (στο νερό) είναι μηδενική, πέραν της αύξησης της αλατότητας», δήλωσε, δηλώνοντας ότι σε αυτά τα νερά ζουν εννέα είδη και ότι τα ψάρια της περιοχής «συνεχίζουν να πεθαίνουν». Θα ληφθούν βιολογικά δείγματα και θα αναλυθούν για να «διαπιστωθεί η παρουσία ή η απουσία ορισμένων χημικών προϊόντων».

Η αλατότητα του νερού είναι τόσο υψηλή, που το νερό «δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ούτε για γεωργικούς σκοπούς», καθώς κινδυνεύει να καταστρέψει τα εδάφη.

«Η τοξικότητα του νερού μπορεί να αυξηθεί και να εισχωρήσει στο έδαφος. Κάθε νεκρό ζώο θα σαπίσει (…) και αυτό θα αυξήσει το επίπεδο της ρύπανσης», είπε επίσης ο Ιρακινός αξιωματούχος, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.

Το 2018, παρόμοιο φαινόμενο σημειώθηκε στην επαρχία Μπαμπίλ στο κέντρο της χώρας. Τότε, οι ιχθυοκαλλιεργητές βρήκαν χιλιάδες νεκρούς κυπρίνους. Δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν την αιτία, άλλοι παραπέμπουν σε ιό, άλλοι στην παρουσία χημικών προϊόντων. 

Η πρώτη, ιστορική δίκη για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής ολοκληρώθηκε χθες (20/6) στη Μοντάνα των ΗΠΑ, με τον δικηγόρο των 16 νεαρών εναγόντων να καλεί τη δικαστίνα να ακυρώσει ως αντισυνταγματικό το νόμο που απαγορεύει στις κρατικές υπηρεσίες να εξετάζουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις όταν εξετάζουν νέα ενεργειακά έργα.

Οι δικηγόροι που εκπροσωπούν τους 16 νεαρούς ηλικίας 5 έως 22 ετών δήλωσαν ότι οι αξιωματούχοι και οι υπηρεσίες της Μοντάνα πρέπει να λογοδοτήσουν για την επιδείνωση της κλιματικής κρίσης και, ως εκ τούτου, για την παραβίαση των πολιτειακών συνταγματικών δικαιωμάτων των εναγόντων. Ωστόσο η υπεράσπιση υποστήριξε ότι η κλιματική αλλαγή είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα και ότι αν η Μοντάνα συμβάλλει σε αυτό, οι ενάγοντες θα πρέπει να εργαστούν για να το αλλάξουν νομικά.

Η δίκη για την υπόθεση «Χελντ κατά Μοντάνα» όπως είναι γνωστή, ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα σηματοδοτώντας την πρώτη δίκη για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην ιστορία των ΗΠΑ. Τώρα, όλοι αναμένουν την απόφαση η οποία αναμένεται να βγει σε μερικές εβδομάδες.

Η υπόθεση κατατέθηκε τον Μάρτιο του 2020 από 16 νεαρούς κατοίκους της Μοντάνα, ηλικίας τότε από 2 έως 18 ετών. Οι ενάγοντες υποστηρίζουν ότι οι πολιτικές της κυβέρνησης της πολιτείας υπέρ των ορυκτών καυσίμων, συμβάλλουν στην κλιματική αλλαγή και, ως εκ τούτου, παραβιάζουν διατάξεις του πολιτειακού συντάγματος. Συγκεκριμένα, στο επίκεντρο της προσφυγής, βρίσκεται άρθρο του συντάγματος της Μοντάνα, το οποίο αναφέρει ότι «η πολιτεία και κάθε ένας πολίτης ξεχωριστά πρέπει να συντηρεί και να βελτιώνει ένα καθαρό και υγιές περιβάλλον στη Μοντάνα για τις τωρινές και τις μελλοντικές γενιές».

Η αγωγή στοχεύει συγκεκριμένα σε μια διάταξη του νόμου περί περιβαλλοντικής πολιτικής της Μοντάνα, η οποία εμποδίζει την πολιτεία να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο η ενεργειακή της οικονομία μπορεί να συμβάλει στην κλιματική αλλαγή. Το 2011, το νομοθετικό σώμα τροποποίησε τον νόμο ώστε να εμποδίζει τις περιβαλλοντικές αξιολογήσεις να εξετάζουν «περιφερειακές, εθνικές ή παγκόσμιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις». Τον περασμένο μήνα, το νομοθετικό σώμα της Μοντάνα τροποποίησε τη διάταξη για να απαγορεύσει συγκεκριμένα στην πολιτεία να εξετάζει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου στις περιβαλλοντικές αξιολογήσεις για νέα ενεργειακά έργα.

Τη Δευτέρα (19/6), οι ρυθμιστικές αρχές της Μοντάνα δήλωσαν ότι απλώς εφαρμόζουν τους πολιτειακούς νόμους – κάτι που επανέλαβε και ο γενικός εισαγγελέας της Μοντάνα, στην τελική του αγόρευση την Τρίτη.

«Αυτό που ακούσαμε στην υπόθεση των εναγόντων δεν είναι δικαιολογημένη διαμάχη, αλλά μάλλον η μακροχρόνια εκτόνωση πολιτικών παραπόνων που κανονικά αφορά το νομοθετικό σώμα και όχι το δικαστήριο», είπε χαρακτηριστικά.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας, ειδικοί μάρτυρες των εναγόντων, μεταξύ των οποίων επιστήμονες του κλίματος και οικολόγοι, εξήγησαν ότι για να διασφαλιστεί ένα σταθερό κλιματικό σύστημα και ένα βιώσιμο μέλλον, η συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα θα πρέπει να μειωθεί σε 350 μέρη ανά εκατομμύριο μέχρι το 2100.

Πολλοί από αυτούς που βρέθηκαν στην αίθουσα του δικαστηρίου για να παρακολουθήσουν τη δίκη υποστήριξαν θερμά τους ενάγοντες. Κάθε μέρα, οι 16 νεαροί συναντούσαν υποστηρικτές τους έξω από το δικαστήριο και την Τρίτη, όταν ο δικηγόρος των εναγόντων, Νέιτ Μπέλινγκερ, ολοκλήρωσε την τελική του επιχειρηματολογία, τον υποδέχθηκαν με επευφημίες.

«Οι αρχές της πολιτείας υποστηρίζουν ότι οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου της Μοντάνα δεν είναι σημαντικοί, αλλά η αδιάψευστη μαρτυρία των εμπειρογνωμόνων επιβεβαιώνει ότι είναι» τόνισε ο Μπέλινγκερ στο δικαστήριο. «Η συμβολή της Μοντάνα στην ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή βλάπτει τους ενάγοντες. Οι επιπτώσεις των εκπομπών της Μοντάνα είναι τόσο τοπικές και άμεσες όσο και παγκόσμιες και μακροχρόνιες», σημείωσε.

Η ολοκλήρωση της δίκης ήρθε απροσδόκητα νωρίς. Τη Δευτέρα, κατέθεσαν δύο εκπρόσωποι του Τμήματος Ποιότητας Περιβάλλοντος της Μοντάνα. Ο διευθυντής της υπηρεσίας, Κρις Ντόρινγκτον, δήλωσε ότι θαυμάζει τους ενάγοντες και τους κάλεσε να υποβάλουν αίτηση για θέσεις εργασίας στο τμήμα του. Πριν από την έναρξη της δίκης δήλωσε πως δεν ήταν εξοικειωμένος με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος, το κορυφαίο όργανο για το κλίμα στον κόσμο.

Η πολιτεία της Μοντάνα κάλεσε μόνο έναν εμπειρογνώμονα στο εδώλιο, τον Τέρι Άντερσον, έναν οικονομολόγο του κλίματος με δεσμούς με την καπνοβιομηχανία. Ο δικηγόρος των εναγόντων Φιλ Γκρέγκορι αμφισβητησε την αξιοπιστία του Άντερσον, επικαλούμενος πολλαπλά λάθη στην έκθεσή του, τα οποία ο οικονομολόγος αναγκάστηκε να αναθεωρήσει αργότερα. Ο δικηγόρος ζήτησε από τη δικαστίνα να διαγράψει την κατάθεση του Άντερσον από τα πρακτικά αλλά εκείνη αρνήθηκε. Ωστόσο δήλωσε πως «σίγουρα είχε εγείρει κάποια ερωτήματα σχετικά με τους αριθμούς».

Αξίζει να σημειωθεί ότι η πολιτεία αναμενόταν αρχικά να καλέσει την κλιματολόγο Τζούντιθ Κάρι, η οποία αρνείται την ύπαρξη της κλιματικής κρίσης.

Παρόμοιες αγωγές εκκρεμούν σε τέσσερις άλλες πολιτείες, καθώς και μια ομοσπονδιακή αγωγή, γνωστή ως «Τζουλιάνα κατά ΗΠΑ».

«Η βιομηχανία ορυκτών καυσίμων θα πρέπει να είναι τρομοκρατημένη, διότι αγώνες όπως αυτός πρόκειται να εμφανιστούν σε όλη τη χώρα, καθώς η Gen Z και η Gen Alpha αγωνίζονται να προστατεύσουν το μέλλον τους από την κλιματική καταστροφή», δήλωσε η Βαρσίνι Πρακάς, εκτελεστική διευθύντρια του Sunrise Movement, μιας αμερικανικής οργάνωσης που υποστηρίζει την πολιτική δράση για την κλιματική αλλαγή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι 16 νέοι δεν ζητούν αποζημίωση, αλλά μια δημόσια δήλωση ότι έχουν παραβιαστεί τα δικαιώματά τους.

ΠΗΓΗ: Guardian

Ο Σερ Ρίνγκο Σταρ και η τραγουδίστρια των Blondie, Ντέμπι Χάρι είναι μεταξύ των διάσημων καλλιτεχνών που συνεργάστηκαν με την WaterAid για να σχεδιάσουν τατουάζ που θα παρουσιαστούν στο Μουσικό Φεστιβάλ Γκλάστονμπερι, στο Σόμερσετ της Αγγλίας.

Οι θεατές του Φεστιβάλ που θα μεταβούν στο Γουόρθι Φαρμ την επόμενη εβδομάδα και σε εκδηλώσεις όλο το καλοκαίρι θα έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν σχέδια προσωρινών τατουάζ με συνθήματα για «την αξιοποίηση της δύναμης του νερού και την ανάγκη δράσης για τον πλανήτη μας» στο πλαίσιο της καμπάνιας, Our Climate Fight, της οργάνωσης.

Αναφερόμενος στον λόγο που συμμετέχει στην καμπάνια, ο πρώην ντράμερ των Beatles, Ρίνγκο Σταρ είπε: «Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος στον πλανήτη αξίζει καθαρό νερό».

«Ως μακροχρόνιος υποστηρικτής της WaterAid, είμαι ενθουσιασμένος που μοιράζομαι το σχέδιό μου με θέμα το κλίμα, το οποίο μπορεί να επιλεγεί στα Φεστιβάλ αυτού του καλοκαιριού».

«Παρακαλώ, ελάτε σε εμένα και την WaterAid στην εκστρατεία για να φέρουμε καθαρό νερό σε όλους – ας αλλάξουμε τον κόσμο μαζί. Ειρήνη, Αγάπη (& Νερό)» πρόσθεσε.

«Ένας στους 10 ανθρώπους παγκοσμίως ζει χωρίς πρόσβαση σε καθαρό νερό, αυτό είναι λάθος σε κάθε επίπεδο» είπε η Ντέμπι Χάρι.

«Η ζωή χωρίς καθαρό νερό μπορεί να φαίνεται αδιανόητη, αλλά για εκατομμύρια ανθρώπους είναι μια καθημερινή πραγματικότητα» επισημαίνει η WaterAid, αποστολή της οποίας είναι να αλλάζει ζωές βελτιώνοντας την πρόσβαση σε καθαρό νερό στις φτωχότερες κοινότητες του κόσμου.

Κλεάνθης Γρίβας 
21 Απριλίου 2023

Εάν «στην εποχή των ιδεολογιών πρέπει να ρυθμίζουμε τη δράση μας σύμφωνα με το έγκλημα», (Albert Camus), τότε δικαιωμένη είναι μόνο εκείνη η ηθική στάση που πυροδοτεί την ενεργητική εναντίωση στα εγκλήματα της εξουσίας ή αποτρέπει τη συμπαράταξη με το δήμιο.

Η τρομοκρατία που ασκούν οι δήθεν «ειδικοί» για την κλιματική αλλαγή μέσω των «προβλέψεών» τους (οι οποίες διαψεύδονται συνεχώς πανηγυρικά με την πάροδο του χρόνου), αποβλέπει στον έλεγχο μας

Σύμφωνα με τους Παγκοσμιοποιητές «η κλιματική αλλαγή είναι η υπ' αριθμόν 1 απειλή για την ανθρωπότητα, που απαιτεί ριζικές θυσίες στην ποιότητας ζωής και την πλήρη παραίτηση από την ιδιωτική ζωή και την ατομική ελευθερία. Γι’ αυτό και επιδιώκουν η κλιματική δράση, η υγεία  και ο έλεγχος της ενέργειας να αντιμετωπίζονται όχι ως τρία ξεχωριστά ζητήματα, αλλά ως ένα». (Joseph Mercola, 7/4/2023 - PDF) Γιατί αυτό δίνει απεριόριστες εξουσίες στον Παγκόσμιο Οργανισμό Αρρώστιας και Διαφθοράς (ΠΟΥ) να κηρύσσει οποιαδήποτε στιγμή και για οποιοδήποτε λόγο Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης με τη δικαιολογία ότι αυτός ο λόγος έχει επίδραση στη δημόσια υγεία... 

Όταν πρόκειται για μεγάλα και περίπλοκα ζητήματα δημόσιας πολιτικής, όπως ο πόλεμος, οι ασθένειες και η οικονομία, οι διεφθαρμένοι διαχειριστές της εξουσίας μας λένε ότι πρέπει να εμπιστευόμαστε τους επίσης διεφθαρμένους «ειδικούς» του Τίποτα, που τα συμπεράσματα και οι προβλέψεις τους διαψεύδονται κατ’ εξακολούθηση διαρκώς και ότι ο ρόλος μας ως πολίτες είναι να συμμετέχουμε ως ψηφοφόροι μια φορά κάθε 4 ή 5 χρόνια στην φαρσοκωμωδία των εκλογών. 

Από την εξουσιαστικά προσχεδιασμένη τραγωδία της εργαστηριακής κατασκευής ενός ιού-Frankenstein και της σκόπιμης διαφυγής-εκτόξευσής του στον παγκόσμιο πληθυσμό, που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία ως δικαιολογία για την καταστροφή της οικονομίας και της κοινωνίας με την επιβολή της Κατάστασης Ανάγκης με κήρυξη μιας Fake-πανδημίας και των φρικαλέων «αντιμέτρων» για την δήθεν αντιμετώπιση του ιού-φάντασμα (lockdown, υποχρεωτικός εμβολιασμός με θανατηφόρα δήθεν «εμβόλια», κράτηση κατ’ οίκον, κλείσιμο επιχειρήσεων και σχολίων, «κοινωνική» απόσταση και πλήθος άλλων μέτρων που διάβρωσαν τις κοινωνικές σχέσεις) προέκυψε το μέγιστο μάθημα ότι οι τσαρλατάνοι «ειδικοί» της δημόσιας υγείας δεν είχαν ιδέα για τι μιλούσαν, όταν επαναλάμβαναν παραληρηματικά το «εμβολιαστείτε, εμβολιαστείτε, εμβολιαστείτε». 

Και όταν ο ακατανίκητος συνδυασμός ιδιοτέλειας, άγνοιας και βλακείας που χαρακτηρίζει τους καθεστωτικούς «ειδικούς» στο χώρο της υγείας άρχισε (από το 2021) να πνίγεται στο αίμα των θυμάτων τους, οι άνθρωποι άρχισαν αρχικά να υποψιάζονται και εν συνεχεία να καταλαβαίνουν τον ρόλο των «ειδικών», που δεν πρέπει να τους εμπιστευόμαστε καθόλου. 

Και τότε ακριβώς, στις 22 Μαρτίου 2021, περιοδικό The Atlantic Magazine στην Ουάσιγκτον δημοσίευσε ένα άρθρο με τον ανησυχητικό υπότιτλο: «Οι ειδικοί είχαν μια δύσκολη χρονιά. Αλλά πρέπει να τους εμπιστευόμαστε». [https://www.theatlantic.com/ideas/archive/2021/03/the-experts-had-a-rough-year-we-still-have-to-trust-them/618344/ ]

Οι συνεργαζόμενες συμμορίες του WEF (Νταβός), του ΟΗΕ, του ΠΟΥ, οι κυβερνήσεις-ανδρείκελά τους και οι προπαγανδιστές-φερέφωνά τους, συνεχίζουν να απαιτούν να εμπιστευόμαστε τους «ειδικούς» του Τίποτα, επειδή τα θανατηφόρα «εμβόλια»-COVID δεν είναι το μόνο βιοόπλο που έστρεψαν εναντίον της ανθρωπότητας. 

Το άλλο μεγα-όπλο που στρέφουν εναντίον της ανθρωπότητας είναι η διαβόητη ατζέντα για την κλιματική αλλαγή,  η πιο φιλόδοξη εν εξελίξει προσπάθεια για την ανακατασκευή του ανθρώπινου πολιτισμού σε όλη την καταγεγραμμένη ιστορία. Και ο μόνος λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι δεν διαδηλώνουν μαζικά στους δρόμους εναντίον αυτού του επικείμενου Ολοκαυτώματος, είναι ότι πολλοί εξακολουθούν να εμπιστεύονται τους «ειδικούς» του Τίποτα.

• Στις 16 Μαρτίου 2023, η ανεκπαίδευτη Σουηδή μαθήτρια Greta Thunberg (Γκρέτα Τούνμπεργκ) που εγκατέλειψε το (βαρετό) σχολείο της για να αναδειχθεί σε Ζαν Ντ’ Αρκ της κλιματικής αλλαγής στον κόσμο, φρονίμως ποιούσα διέγραψε ένα tweet που είχε γράψει τον Ιούνιο του 2018.  

Greta Thunberg (το διαγραφέν tweeter του Ιουνίου 2018): 
«Ένας κορυφαίος επιστήμονας του κλίματος [ένας καθηγητής του Χάρβαρντ] προειδοποιεί ότι η κλιματική αλλαγή θα εξαφανίσει ολόκληρη την ανθρωπότητα εκτός και αν σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε ορυκτά καύσιμα τα επόμενα πέντε χρόνια». [δηλαδή, ολόκληρη η ανθρωπότητα θα εξαφανιστεί το… 2023]. 

• Στις 21 Μαρτίου 2023, η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι απένειμε το πτυχίο της Θεολογίας στην Ζαν Ντ’ Αρκ της κλιματικής αλλαγής Greta Thunberg, επιβεβαιώνοντας τον ρόλο της ως κορυφαίας προπαγανδίστριας και θεολόγου αυτής της εκστρατείας. 

Η Greta Thunberg έκανε το λάθος να προστεθεί στην ατέλειωτη ουρά των «ειδικών του Τίποτα», οι οποίοι κάνουν συνεχώς λάθος επί πολλές δεκαετίες στις «προβλέψεις» τους τόσο για τη δημόσια υγεία όσο και για το κλίμα, όπως τεκμαίρεται από την πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Ανταγωνιστικών Επιχειρήσεων. 

• Το 1969, οι New York Times προωθούσαν την κλιματική υστερία μέσω ενός «ειδικού» που ονομάζεται Paul Ehrlich: 

«Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αν δεν είμαστε εξαιρετικά τυχεροί, όλοι θα εξαφανιστούν σε ένα σύννεφο μπλε ατμού σε 20 χρόνια», [δηλαδή το… 1989] έλεγε ο επιστήμονας Paul Ehrlich το 1969, κοιτώντας τη μαγική σφαίρα. 

Αλλά, μετά από 53 χρόνια, το 2023, ο Paul Ehrlich (90 ετών σήμερα) εξακολουθεί να δημοσιεύει βιβλία και να μας προειδοποιεί από την εκπομπή "60 Minutes", ότι «όλοι θα πεθάνουμε». Και για πάνω από 50 χρόνια, οι συνάδελφοί του «ειδικοί» τον παίρνουν στα σοβαρά… 

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ (1968)

Τον Απρίλιο του 1968, με πρωτοβουλία του Ιταλού βιομήχανου Aurelio Peccei και του σκωτσέζου επιστήμονα Alexander King, συναντήθηκαν στη Ρώμη 36 Ευρωπαίοι οικονομολόγοι, επιστήμονες και πολιτικοί, για να συζητήσουν τα προβλήματα της αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού, της εξάντλησης των μη-ανανεώσιμων φυσικών πόρων, της αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που ζούσαν στα όρια της φτώχειας και άλλα συναφή, «πέρα από πολιτικές ή ιδεολογίες».(!) 

Έτσι, συγκροτήθηκε η διαβόητη Λέσχη της Ρώμης, ένας οργανισμός ανάλογος με την συνωμοτική Λέσχη Bilderberg που είχε ιδρυθεί το 1954 με στόχο την εναρμόνιση των οικονομικών και αμυντικών πολιτικών των χωρών των δύο ακτών του Ατλαντικού ωκεανού και με την Τριμερή Επιτροπή που . ιδρύθηκε το 1974, με τον ίδιο στόχο για τις χώρες των ακτών του Ειρηνικού.  

Σ’ αυτές τις τρεις ομόλογες «λέσχες» συμμετέχουν ως μόνιμα διευθυντικά μέλη ανώτατοι εκπρόσωποι της οικονομικής και πολιτικής ελίτ τα οποία περιβάλλονται από τους κατ’ έτος εναλλάξιμους προσκεκλημένους στις ετήσιες συνόδους τους (πρόθυμους yes man/women) από το χώρο της πολιτικής, της οικονομίας, της τεχνολογίας, της άμυνας, των πανεπιστημίων και της προπαγάνδας (ΜΜΕ).

Αυτοί οι τρεις οργανισμοί, που μεταξύ τους υπάρχει αλληλοδιείσδυση (μηχανισμοί «περιστρεφόμενων θυρών»),  λειτουργούσαν ως οιωνοί  οργανισμοί παγκόσμιας διακυβέρνησης, μέχρι τη στιγμή που ο ρόλος τους άρχισε να υποβαθμίζεται από την εμφάνιση και ενδυνάμωση της συμμορίας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum – WEF) με ισόβιο επικεφαλής τον σκοτεινό Klaus Schwab. 

• Το 1972, δημοσιεύθηκε η πασίγνωστη Έκθεση της Λέσχης της Ρώμης με τίτλο Τα Όρια στην Ανάπτυξη (The Limits to Growth) που εκπονήθηκε από ομάδα επιστημόνων του ΜΙΤ (Donella  Meadows, Dennis  Meadows, Jorgen Randers και William  Behrens). Η Έκθεση  προκάλεσε σοκ, προφητεύοντας την καταστροφή του βιομηχανικού πολιτισμού, απ’ αφορμή τη δράση ενός συνδυασμού παραγόντων, ανάμεσα στους οποίους κεντρική θέση κατείχε η «προφητεία» της εξάντλησης των πρώτων υλών που είναι αναγκαίες για τη βιομηχανική παραγωγή.  Το δυστοπικό αυτό μανιφέστο προειδοποιούσε ότι εάν η κατανάλωση των εν χρήσει πρώτων υλών παραμείνει σταθερή στους ρυθμούς του 1972, τότε (διαβάζετε γελώντας ή κλαίγοντας):

«Ο χρυσός θα εξαντληθεί σε 21 χρόνια, ο υδράργυρος σε 41, ο άργυρος σε 42, ο χαλκός σε 48, το φυσικό αέριο σε 49, ο ψευδάργυρος σε 50, το αλουμίνιο σε 61, ο μόλυβδος σε 64, κλπ. Και μόνο 4 στοιχεία, το κάρβουνο, ο σίδηρος, το κοβάλτιο και το χρώμιο, θα ξεπεράσουν τον ένα αιώνα, αλλά ποτέ τους δύο». 
Παράλληλα, σύμφωνα με την ίδια Έκθεση, «το έτος 2030 ολόκληρος ο κόσμος θα υποφέρει από δραματικά προβλήματα λόγω έλλειψης οξυγόνου, ενώ το έτος 2050 το πόσιμο νερό θα λείπει απ’ τα 70% των κατοίκων του πλανήτη μας». 

Φάση Α: 1970–1990 
Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ… ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ

Στην πρώτη φάση της Επιχείρησης (1970-1990), η κλιματική αλλαγή σήμαινε μια νέα εποχή των παγετώνων, και όχι μια υπερθέρμανση του πλανήτη, (όπως λανσαρίστηκε μετά το 2001): 

• Το 1970, η Boston Globe ανέφερε: 

«Οι επιστήμονες προβλέπουν μια νέα εποχή των παγετώνων μέχρι τον 21ο αιώνα. Η ατμοσφαιρική ρύπανση μπορεί να εξαφανίσει τον ήλιο και να προκαλέσει μια νέα εποχή παγετώνων το πρώτο τρίτο του επόμενου αιώνα». [δηλαδή, μια εποχή παγετώνων μέχρι το… 2033]

• Το 1972, το τμήμα επιστημών του Πανεπιστημίου Μπράουν έστειλε μια επιστολή στον Λευκό Οίκο στην οποία δήλωναν ότι: 

«Ανησυχούμε βαθιά για το μέλλον του κόσμου επειδή αυτή η εποχή των παγετώνων εμπίπτει στην κατηγορία των διεργασιών που προκάλεσαν την τελευταία Εποχή των Παγετώνων στο πλανήτη». 

• Το 1974, ο Guardian ανέφερε ότι: 

«Οι κατασκοπευτικοί δορυφόροι δείχνουν ότι η νέα εποχή των παγετώνων έρχεται γρήγορα» και η αναφορά παρέθετε μια ανάλυση που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. 

• Το 1977, ο ηθοποιός Leonard Nimoy –ο οποίος δεν ήταν ειδικός στην επιστήμη, αλλά είχε πρόσβαση στην τηλεόραση– γύρισε ένα βίντεο, διακηρύσσοντας:
 
Leonard Nimoy (1977): Εάν είμαστε απροετοίμαστοι για την επόμενη πρόοδο, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι πείνα και θάνατος σε πρωτοφανή κλίμακα σε όλη την ιστορία. Αυτό που μας λένε τώρα οι επιστήμονες είναι ότι η απειλή μιας εποχής των παγετώνων δεν είναι τόσο μακρινή όσο πίστευαν κάποτε. Κατά τη διάρκεια της ζωής των εγγονιών μας, το αρκτικό κρύο και το αέναο χιόνι θα μπορούσαν να μετατρέψουν τα περισσότερα από τα κατοικήσιμα μέρη του πλανήτη μας σε μια πολική έρημο». 
Δηλαδή, προαναγγέλλονταν πείνα και θάνατος σε πλανητική κλίμακα σε μια εποχή παγετώνων…

Φάση Β: 1990-2023 
Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ… ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗΣ

Αλλά στα τέλη της δεκαετίας του 1980, που έγινε φανερό ότι η εποχή των παγετώνων δεν κατέφτανε, οι «ειδικοί» αποφάσισαν ότι η απειλή που εμπεριέχονταν στην Κλιματική Αλλαγή δεν ήταν το πολύ κρύο, αλλά η πολλή ζέστη. Δηλαδή, η «υπερθέρμανση του πλανήτη». 

• Το 1989, το Associated Press δημοσίευσε ότι: 

«Ένας ανώτερος περιβαλλοντικός αξιωματούχος του ΟΗΕ δήλωσε ότι ολόκληρα έθνη θα μπορούσαν να εξαλειφθούν από το πρόσωπο της γης με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, εάν η τάση της υπερθέρμανσης του πλανήτη δεν αντιστραφεί μέχρι το έτος 2000»!!! Αλλά, η «προφητεία» δεν επαληθεύτηκε.

• Το 1989, ένας «ειδικός» για το κλίμα, ο Jim Hansen, εξήγησε σε έναν δημοσιογράφο του Salon ότι:  

«Μέσα σε 20 ή 30 χρόνια, [δηλαδή, μέχρι το… 2009] ο αυτοκινητόδρομος West Side, κατά μήκος του ποταμού Hudson στο Μανχάταν, θα είναι υποβρύχιος». Αλλά, δυστυχώς γι’ αυτόν, σήμερα ο εν λόγω αυτοκινητόδρομος εξακολουθεί να είναι ακόμα κανονικός αυτοκινητόδρομος. 

• Τον Μάρτιο του 2000, η ​​εφημερίδα Independent είχε ένα άρθρο που εξηγούσε ότι οι χιονοπτώσεις ανήκουν πλέον στο παρελθόν: 

«Το χιόνι αρχίζει να εξαφανίζεται από τις ζωές μας». Το άρθρο ανέφερε έναν «εμπειρογνώμονα» για το κλίμα, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι «τα παιδιά απλά δεν πρόκειται να μάθουν τι είναι το χιόνι». 

• Το 2004, και ενώ ο πολιτισμός υπήρχε ακόμα, ο Guardian προέβλεψε ότι: 

«Oι μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις θα βυθιστούν κάτω από την ανερχόμενη στάθμη των θαλασσών καθώς η Βρετανία θα βυθιστεί σε ένα κλίμα της Σιβηρίας μέχρι το 2020». (!!!) 
Κάτι που όχι μόνο δεν συνέβη αλλά και που είναι λογικά παράλογο, δεδομένου ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν παράγει συνήθως κλίμα… Σιβηρίας. 

Τελικά, οι «Ειδικοί» του Τίποτα δεν μπορούν να αποφασίσουν τί θα συμβεί: Ο άνθρωπος θα είναι ένα λείψανο της Εποχής των Παγετώνων ή της Εποχής της υπερθέρμανσης του πλανήτη;  Θα εξαφανιστούμε από την υπερβολική ψύξη ή την υπερβολική ζέστη; Θα παγώσουμε ή θα καούμε; 

Και περίπου εκείνη τη στιγμή, για να ξεπεράσουν το αδιέξοδό τους, οι «Ειδικοί του Τίποτα» της Κλιματικής Αλλαγής, αποφάσισαν ότι: «Δεν θέλουμε να κολλήσουμε στις λεπτομέρειες. Θα κάνει πολύ ζέστη; Θα κάνει πολύ κρύο; Δεν θέλουμε να το πούμε. Κάτι κακό πρόκειται να συμβεί, οπότε θα το ονομάσουμε μόνο κλιματική αλλαγή».

• Το 2006, ο Al Gore κυκλοφόρησε το διαβόητο ντοκιμαντέρ του Μια Ανεπιθύμητη Αλήθεια (An Inconvenient Truth). Μετά από 15 χρόνια από την κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ, μπορούν να ελεγχθούν οι ισχυρισμοί που προβάλλει σ’ αυτό. Στο τρέιλερ λέει: 

Al Gore (2006):  «Αν κοιτάξετε τα 10 πιο καυτά χρόνια που έχουν μετρηθεί ποτέ, όλα έχουν σημειωθεί κατά τα τελευταία 14 χρόνια και το θερμότερο έτος ήταν το 2005. Αυτή είναι η Παταγονία πριν από 75 χρόνια και η Παταγονία σήμερα. Αυτό είναι το όρος Κιλιμάντζαρο πριν από 30 χρόνια και το ίδιο όρος πέρυσι. Μέσα μέσα σε 10 χρόνια δεν θα υπάρχουν άλλα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο». 

Ο Al Gore δήλωσε επίσης ότι «δεν θα υπάρχει πάγος στην Αρκτική»,  και παραθέτοντας τα λόγια «ερευνητών» και «ειδικών» για το κλίμα, εξήγησε ότι «ο Βόρειος Πόλος θα είναι απαλλαγμένος από πάγους το καλοκαίρι μέχρι το 2013 λόγω της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη». (!!!) 

Βέβαια, χρειάζεται υπερβολικό θράσος και αδιαντροπιά για να κάνει μια τόσο «ακριβή» πρόβλεψη. Ένας αξιοπρεπής άνθρωπος ύστερα από μια σωρεία (μόνο αποτυχημένων) «προβλέψεων», μάλλον θα αποσύρονταν από το προσκήνιο. Αλλά ο Al Gore δεν αποσύρθηκε. Αντιθέτως συνεχίζει να κάνει αποτυχημένες «προβλέψεις», και σε αυτό τον βοηθούν όλα τα συστημικά μέσα «ενημέρωσης». Γιατί;  Όταν όλα τα συστημικά μέσα συνωμοτούν για να αποκρύψουν τα ψεύδη, πρέπει να αναρωτηθούμε εάν συμβαίνει κάτι άλλο εδώ. 

• Μέχρι το 2006, το NBC News ενημέρωσε τον κόσμο ότι: 

«Ένας κορυφαίος ερευνητής του κλίματος των ΗΠΑ λέει ότι ο κόσμος έχει ένα περιθώριο 10 ετών [μέχρι το… 2016] για την ανάληψη αποφασιστικής δράσης κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη και την αποτροπή της καταστροφής». 
Φυσικά, μέχρι την προβλεπόμενη ημερομηνία τους δεν συντελέστηκε αυτό που προέβλεπε ο εν λόγω «κορυφαίος ερευνητής του κλίματος».  

• Το 2008, το Associated Press ανέφερε ότι σύμφωνα με έναν κορυφαίο επιστήμονα της NASA:
 
«Σε 5 έως 10 χρόνια [δηλαδή από το 2013 έως το 2018] η Αρκτική θα είναι απαλλαγμένη από πάγους κατά το καλοκαίρι». 
Φυσικά, δεν συνέβη αυτό που προέβλεψε ο «κορυφαίος ερευνητής της NASA». 

Αλλά, επειδή κανείς δεν λογοδότησε για τις τρομοκρατικές προβλέψεις του, το κακό συνεχίστηκε ανεμπόδιστα. 

• Το 2009, ο John Kerry, σημερινός τσάρος του κλίματος, και Ειδικός Απεσταλμένος του Προέδρου Biden για το Κλίμα, επικαλείται την ίδια ανεκδοτολογική «επιστήμη» του κλίματος, μεταξύ άλλων και στις συναντήσεις του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. 

John Kerry (2009): «Έχετε θαλάσσιο πάγο, ο οποίος λιώνει με ρυθμό που πλέον ο Αρκτικός Ωκεανός εκτίθεται όλο και περισσότερο. Οι επιστήμονες προβλέπουν ότι  σε 5 χρόνια, θα έχουμε το πρώτο καλοκαίρι στην Αρκτική χωρίς πάγο» (!!!).   [φυσικά, το 2013, δεν είχαμε κανένα «το πρώτο καλοκαίρι χωρίς πάγο στην Αρκτική»]

Ο John Kerry είναι ένας άνθρωπος που δεν δούλεψε ποτέ στη ζωή του. Ασχολήθηκε μόνο με την πολιτική. Ποτέ δεν έκανε κάτι χρήσιμο. Δεν είναι επιστήμονας, ερευνητής ή ειδικός σε κάτι. Αλλά υποδύεται τον «ειδικό» επειδή έχει πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία ενισχύουν τους ισχυρισμούς του. 

Είναι περίεργο ότι η «πρόβλεψη» του John Kerry που μόλις παρατέθηκε, βρίσκεται σε αντίθεση με τη ανάλογη κλιματική πρόβλεψη του τότε αφεντικού-του Barak Obama, μόλις ένα χρόνο νωρίτερα (2008). 

Barak Obama (2008): «Εάν είμαστε πρόθυμοι να πιστέψουμε, να παλέψουμε και να δουλέψουμε γι’ αυτό, τότε είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα μπορούμε να κοιτάξουμε τα παιδιά μας και να τα πούμε ότι αυτή ήταν η στιγμή που αρχίσαμε να παρέχουμε φροντίδα στους άρρωστους και καλές δουλειές για τους άνεργους. Αυτή ήταν η στιγμή που η άνοδος της στάθμης των ωκεανών άρχισε να επιβραδύνεται και ο πλανήτης μας άρχισε να επουλώνεται».  

Στην πραγματικότητα, δεν ήρθε ποτέ ούτε η παγκόσμια θεραπεία που υποσχέθηκε ο Obama στην αρχή της πρώτης του θητείας ούτε και η παγκόσμια καταστροφή. 

Εδώ, αξίζει να αναφερθεί ο Neil deGrasse Tyson, ένας άλλος μεγάλος «προγνωστικός», που δήλωσε με θράσος ότι μέχρι το 2014, το Άγαλμα της Ελευθερίας θα είναι περίπου… υποβρύχιο, εξαιτίας της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.  

Neil deGrasse Tyson: «Ξέρετε τι λέω στους ανθρώπους; Αυτό τους ξυπνά πραγματικά. Εδώ στη μητροπολιτική περιοχή της Νέας Υόρκης, τους λέω, ξέρετε ότι αν χάσουμε τους πάγους, πόσο ψηλά θα ανέβαινε η στάθμη του νερού; Νομίζετε, ίσως μερικά πόδια. Όχι, θα έφτανε στον αγκώνα του Αγάλματος της Ελευθερίας, εκείνου που κρατά τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Εκεί θα είναι η ίσαλος γραμμή».  

Φυσικά, η ανοητολογική «προφητεία» του Tyson διαψεύστηκε παταγωδώς. Σήμερα, εν έτει 2023, το Άγαλμα της Ελευθερίας δεν το επισκεπτόμαστε … υποβρυχίως.  Αλλά, ο Neil Degasse Tyson εξακολουθεί να προβάλλεται ως «επιστήμονας».!!! 

Όπως γράφει ο έγκυρος σχολιαστής δημοσιογράφος Tucker Carlson του Fox News:

«Φυσικά το κλίμα αλλάζει. Πάντα αλλάζει. Στην πραγματικότητα, το τοπίο στο οποίο ζούμε τώρα διαμορφώνεται από την κλιματική αλλαγή. Οι παγετώνες είναι προϊόν της κλιματικής αλλαγής. Το κλίμα αλλάζει και δεν σταματά ποτέ να αλλάζει. Πρόκειται για μια διαδικασία που δεν την προκαλέσαμε εμείς, που δεν μπορούμε να την ελέγξουμε σε μεγάλο βαθμό, και που δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ελέγξουμε. Και στην οποία υπάρχουν θετικά και αρνητικά. 

Παρεμπιπτόντως, εάν η Γη όντως θερμαίνεται θα μπορούσε να είναι κάτι καλό, γιατί θα αυξηθούν καλλιεργήσιμες εκτάσεις σε μέρη όπως ο Καναδάς και η Βόρεια Ευρώπη. Έτσι, όπως όλα σ’ αυτή τη ζωή, είναι μια εξέλιξη που εμπεριέχει θετικά και αρνητικά στοιχεία. Αλλά όταν ακούτε μόνο τα αρνητικά, πρέπει να ξέρετε ότι αυτό δεν είναι επιστήμη . Είναι χειραγώγηση. Αυτά δεν είναι αναφορές των ειδικών. Είναι απειλές». 

Ενώ ο Τζο Μπάιντεν δηλώνει: 

Πρόεδρος Biden: «Αυτή είναι η κλιματική αλλαγή. Είναι κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά, ένας σαφής και παρών κίνδυνος. Η τελευταία έκθεση για το κλίμα, δεν είναι τίποτα λιγότερο από έναν “κόκκινο κωδικό για την ανθρωπότητα”. Επιτρέψτε μου να το ξαναπώ, ένας κόκκινος κωδικός για την ανθρωπότητα».  

 Φυσικά, ο πρόεδρος Biden και οι λοιποί της κουστωδίας των «Ειδικών του Τίποτα» αποφεύγουν επιμελώς να εξηγήσουν τί σημαίνει «Κόκκινος Κωδικός για την ανθρωπότητα». 

Όπως όλοι οι «Ειδικοί» του Τίποτα, έτσι και οι «ειδικοί» της Κλιματικής Αλλαγής, αποφεύγουν να δίνουν πολλές λεπτομέρειες, επειδή απλούστατα όλες οι προβλέψεις τους αποδεικνύονται λανθασμένες διαρκώς, όπως επιβεβαιώνεται με την πάροδο του χρόνου. Η επιχείρηση κατατρομοκράτησης στην οποία συμμετέχουν δεν έχει να κάνει με τη σωτηρία της Γης.  Έχει να κάνει με τον έλεγχο μας. Kι αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε». 

ΤΟ ΤΡΙΠΛΟ ΥΠΕΡΟΠΛΟ: ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ – ΥΓΕΙΑ - ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Όπως αποκαλύπτεται από επιφανείς «Ειδικούς του Τίποτα», στόχος είναι να εκτοξεύσουν  εναντίον μας το τριπλο υπερόπλο «της κλιματικής δράσης, της υγείας  και του ελέγχου της ενέργειας, που πρέπει να αντιμετωπίζονται όχι ως τρία ξεχωριστά ζητήματα, αλλά ως ένα». (Joseph Mercola, 7/4/2023 - PDF) Γιατί αυτό δίνει απεριόριστες εξουσίες στον Παγκόσμιο Οργανισμό Αρρώστιας και Διαφθοράς (ΠΟΥ) να κηρύσσει οποιαδήποτε στιγμή και για οποιοδήποτε λόγο Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης με τη δικαιολογία ότι αυτός ο λόγος έχει επίδραση στη δημόσια υγεία... 
 
• Στις 22 Σεπτεμβρίου 2020, η βρετανίδα καθηγήτρια οικονομικών Mariana Mazzucato προειδοποίησε ότι «Στο εγγύς μέλλον, ο κόσμος μπορεί να χρειαστεί να καταφύγει ξανά σε lockdown — αυτή τη φορά για να αντιμετωπίσει μια κλιματική έκτακτη ανάγκη». (Project-syndicate.org September 22, 2020 )

• Στις 27 Δεκεμβρίου 2020, ο υπουργός Υγείας της Γερμανίας Karl Lauterbach, διακήρυξε ότι «η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής θα απαιτήσει περιορισμούς στην προσωπική ελευθερία, παρόμοιους με αυτούς που εφαρμόζονται για την ισοπέδωση της καμπύλης του COVID». (Welt December 27, 2020 ) και

• Μέχρι τις 8 Σεπτεμβρίου 2022, οι συνεργαζόμενες συμμορίες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF), των  Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) και του Παγκόσμιου Οργανισμός Υγείας (WHO / ΠΟΥ) που λειτουργούν ήδη ως όργανα Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, έχουν επίσης δημοσιεύσει πλήθος άρθρων που δηλώνουν την πρόθεσή τους «να καταπολεμήσουν την κλιματική αλλαγή κλειδώνοντας την κοινωνία». ( Center for the Preservation of Humanity September 8, 2022)

Πηγές
• Tucker Carlson https://www.foxnews.com/opinion/tucker-carlson-climate-now-state-religion
Tucker Carlson: Το Κλίμα είναι τώρα η Κρατική Θρησκεία μας
• Tucker Carlson https://www.foxnews.com/opinion/tucker-carlson-climate-change-experts-bullying-helping-earth-controlling-us
• Joseph Mercola https://media.mercola.com/ImageServer/Public/2023/April/PDF/energy-vehicle-of-control-war-on-carbon-pdf.pdf
• https://tigerdoor.ru/el/buildings/maloe-oledenenie-nastupaet-klimaticheskii-haos-prihodit-malyi/ 
• Συν αυτές που αναφέρονται στο τέλος της ανάρτησης.

ΑΝΑΠΤΥΞΙΟΦΡΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Απόσπασμα από το Κλεάνθης Γρίβας: Αναπτυξιοφρένεια και Καταστροφή. Δημοσιεύθηκε στην εφημ. Θεσσαλονίκη, 21/2/1986 και περιλαμβάνεται στο Κλεάνθης Γρίβας Η Εξουσία της Βίας, Θεσσαλονίκη, Ιανός, 1987.

Ο βιομηχανικός πολιτισμός και το μοντέλο της «διαρκούς ανάπτυξης» στο οποίο στηρίζεται, βρίσκεται στην εποχή μας αντιμέτωπος με την αυτοαναίρεσή του. Γιατί απλούστατα, η επιδίωξη της διαρκούς ανάπτυξης σε κάθε κλειστό σύστημα είναι αδύνατη και αδιανόητη γιατί οδηγεί στην έκρηξή του. Και, δυστυχώς για τα άπληστα αρπακτικά που κατέχουν την εξουσία και τον πλούτο, ο πλανήτης Γη είναι ένα κλειστό σύστημα.

To 1972 δημοσιεύθηκε η Έκθεση της Λέσχης της Ρώμης με τίτλο Τα Όρια στην Ανάπτυξη (The Limits to Growth) που εκπονήθηκε από ομάδα επιστημόνων του ΜΙΤ (Donella  Meadows, Dennis  Meadows, Jorgen Randers και William  Behrens) που προκάλεσε σοκ, προφητεύοντας την καταστροφή του βιομηχανικού πολιτισμού, από τον συνδυασμό ορισμένων παραγόντων, ανάμεσα στους οποίους κεντρική θέση κατείχε η προφητεία της εξάντλησης των πρώτων υλών που είναι αναγκαίες για τη βιομηχανική παραγωγή.  Αυτό το δυστοπικό μανιφέστο προειδοποιούσε ότι εάν η κατανάλωση των εν χρήσει πρώτων υλών παραμείνει σταθερή στους ρυθμούς του 1972, τότε: 

«Ο χρυσός θα εξαντληθεί σε 21 χρόνια, ο υδράργυρος σε 41, ο άργυρος σε 42, ο χαλκός σε 48, το φυσικό αέριο σε 49, ο ψευδάργυρος σε 50, το αλουμίνιο σε 61, ο μόλυβδος σε 64, κλπ. Και μόνο 4 στοιχεία, το κάρβουνο, ο σίδηρος, το κοβάλτιο και το χρώμιο, θα ξεπεράσουν τον ένα αιώνα, αλλά ποτέ τους δύο». 

Παράλληλα, σύμφωνα με την ίδια Έκθεση, «το έτος 2030 ολόκληρος ο κόσμος θα υποφέρει από δραματικά προβλήματα λόγω έλλειψης οξυγόνου, ενώ το έτος 2050 το πόσιμο νερό θα λείπει απ’ τα 70% των κατοίκων του πλανήτη μας». 

Μπροστά στην έσχατη κρίση του βιομηχανικού πολιτισμού που θεός του είναι η επιδίωξη της διαρκώς διευρυνόμενης αναπαραγωγής του κέρδους πάση θυσία, ο κοινός λόγος των «δεξιών» και των «αριστερών» φορέων της αναπτυξιακού παραλογισμού, επιμένει να προτείνει ως φάρμακο την ίδια την αρρώστια, αυτοεξαντλούμενος στο τρίπτυχο «ορθολογικότητα, προγραμματισμός, εκσυγχρονισμός».

Εγκλωβισμένοι στα αδιέξοδα των καρτεσιανών ιδεολογημάτων («κατάκτηση και κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στη φύση»), οι «δεξιοί» και «αριστεροί» διαχειριστές ή επίδοξοι διαχειριστές της εξουσίας, όντες απόλυτα σύμφωνοι μεταξύ τους ως προς το σκοπό («βιομηχανική ανάπτυξη με κάθε θυσία») και διαφωνώντας μόνο με τον τρόπο (οι μεν με «ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής» και «ιδιωτική πρωτοβουλία», οι δε με «κρατική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής» εμπνεόμενοι από το λενινιστικό «σοσιαλισμός ίσον σοβιέτ συν εξηλεκτρισμός»), θρηνολογούν την ενδεχόμενη «απώλεια του τρένου της τεχνολογικής επανάστασης» και επιδιώκουν να αντιμετωπίσουν τα άλυτα προβλήματα που απορρέουν από την βιομηχανική «ανάπτυξη» με μεγαλύτερη «ανάπτυξη», ανεξαρτήτως τρόπου, μέσου και τιμήματος.

Και αυτό ακριβώς είναι που κάνει ολοφάνερο το γεγονός ότι η καθολική κρίση του βιομηχανικού πολιτισμού είναι ταυτόχρονα και ολική κρίση της πολιτικής του διαχείρισης (συντηρητικής ή «προοδευτικής»).

Αν είναι σωστή η διαπίστωση ότι η σημερινή κρίση οφείλεται στην υπερανάπτυξη της βιομηχανικής παραγωγής, στην επιστήμη και την τεχνολογία ως υπηρετικά εργαλεία της εξουσίας που κάνουν δυνατή αυτή την παραγωγή και στην απόλυτη κυριαρχία της ιδεολογίας της «απεριόριστης ανάπτυξης», τότε γίνεται φανερό ότι για το ανθρώπινο είδος υπάρχουν δυο και μόνον εναλλακτικές προοπτικές:

Από τη μια μεριά, η εμπέδωση σε πλανητική κλίμακα ενός καθολικού τεχνοφασισμού, που είναι θεμελιώδης προϋπόθεση τόσο για τη λειτουργία του βιομηχανικού μοντέλου «ανάπτυξης», όσο και για τη διασφάλιση της μονοπωλιακής κατοχής των αποθεμάτων των πρώτων υλών (συμπεριλαμβανομένου και του ουρανίου) σε συνδυασμό με τη διατήρηση του μοντέλου ζωής μιας κυρίαρχης παρασιτικής μειοψηφίας (πράγμα που σε συνθήκες σπανιότητας, συνεπάγεται τη δραστική συμπίεση του βιοτικού επιπέδου της τεράστιας πλειοψηφίας των ανθρώπων). 

Κι απ’ την άλλη μεριά, η εμπέδωση μιας αυτορρυθμιζόμενης συμβίωσης των ανθρώπων η οποία είναι δυνατή μόνο σε πλαίσια αμεσο-δημοκρατικών μορφών κοινωνικής οργάνωσης που αποτελούν αναγκαία προϋπόθεση τόσο για την ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών όλων των κατοίκων αυτού του πλανήτη, όσο και για την εξασφάλιση των υλικών προϋποθέσεων της επιβίωσης του ανθρώπινου είδους.

 Ανάμεσα στις δύο εναλλακτικές, η λογική επιλογή είναι προφανής και έγκειται στον ολοκληρωτικό αναπροσανατολισμό του σημερινού μοντέλου του βιομηχανικού πολιτισμού, με την πλήρη ανατροπή των υφισταμένων εξουσιαστικών σχέσεων, τον επανακαθορισμό της έννοιας των «ανθρώπινων αναγκών» και την αναγωγή όλων των υπαρχόντων αποθεμάτων πρώτων υλών σε παγκόσμια κληρονομιά, που ή έλλογη χρήση τους θα πρέπει να εξασφαλίζει την μεταβίβασή τους στους μεταγενέστερους.

Σίγουρα μια τέτοια ριζική ανατροπή είναι αφάνταστα δύσκολη αλλά όχι αδύνατη εάν γίνει κοινή συνείδηση ότι δεν υπάρχει καμιά άλλη εφικτή λύση στο πρόβλημα του επαπειλούμενου ολοκληρωτικού αφανισμού που αντιμετωπίζει το ανθρώπινο είδος για πρώτη φορά στην ιστορία του.

Έτσι μέσα από ύστατο δίλημμα που θέτει στον άνθρωπο το αδιέξοδο του βιομηχανικού πολιτισμού (ή «ανάπτυξη», καθολικός εκφασισμός και ολοκληρωτικός αφανισμός ή άμεσο-δημοκρατική οργάνωση της κοινωνίας και επιβίωση), μοναδική δυνατή ρεαλιστική απάντηση αποδεικνύεται η ουτοπία.

Η τελική επιλογή ανάμεσα στη μια ή την άλλη εναλλακτική λύση θα εξαρτηθεί από τη συνειδητή ενεργητική παρέμβαση του ανθρώπου ως ιστορικού υποκειμένου ή από την παθητική παραδοχή του ρόλου του ως ιστορικού αντικειμένου και τη συνακόλουθη μοιρολατρική αποδοχή του «μέλλοντος» που του επιφυλάσσει η εξουσία.

Στη διαμόρφωση της τελικής απόφασης, και, κατά συνέπεια, της τελικής επιλογής, ουσιαστικό ρόλο μέλλει να παίξει η συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή της ιστορίας του ανθρώπινου είδους, οι έννοιες της ουτοπίας και του ρεαλισμού ταυτίζονται: Ουτοπία γίνεται η διεκδίκηση του ρεαλισμού, και ρεαλισμός η διεκδίκηση της ουτοπίας.

Κλεάνθης Γρίβας
21 Φεβρουαρίου 1986  

Πηγές: The Limits to Growth, 1972, ‎Chelsea Green Publ. ▪ Κ. Καστοριάδης: Υπάρχει σοσιαλιστικό μοντέλο ανάπτυξης; και Σκέψεις πάνω στην «ανάπτυξη» και την ορθολογικότητα. ▪ Φ. Κάπρα: Κρίσιμη καμπή. ▪ Μ. Μποσκέ: Οικολογία και Πολιτική. ▪ Κ. Γκρούλ: Ένας πλανήτης λεηλατείται, Αθήνα, Νότος, 1982. ▪ Π. Σάμουελ: Οικολογία, Αθήνα, Βέργος, 1973 ▪ Ρ. Ντυμόν: Η ουτοπία ή ο θάνατος, Αθήνα, Ράππας, 1973]