Επτά κορυφαίες πολυεθνικές εταιρείες καφέ, συμπεριλαμβανομένων των Starbucks και Nestlé, βρίσκονται στο επίκεντρο σοβαρών κατηγοριών για προμήθεια καφέ από φάρμες που χρησιμοποιούν μορφές σύγχρονης δουλείας στη Βραζιλία.
Η καταγγελία κατατέθηκε στις αμερικανικές τελωνειακές αρχές από τη ΜΚΟ Coffee Watch, η οποία ισχυρίζεται ότι διαθέτει “συντριπτικές αποδείξεις” και μαρτυρίες από εργαζόμενους στην περιοχή Minas Gerais, το μεγαλύτερο κέντρο παραγωγής καφέ της χώρας.
Τόσο η Nestlé όσο και η Starbucks δηλώνουν ότι δεν έχουν λάβει επίσημη ενημέρωση για την καταγγελία, ενώ υποστηρίζουν πως εφαρμόζουν αυστηρές ηθικές πρακτικές στην εφοδιαστική τους αλυσίδα. Η Coffee Watch απαιτεί την άμεση αναστολή των εισαγωγών καφέ από τις συγκεκριμένες φάρμες, επικαλούμενη την αμερικανική νομοθεσία που απαγορεύει την εισαγωγή προϊόντων που παράγονται με καταναγκαστική εργασία.
Η σημασία της βραζιλιάνικης παραγωγής καφέ
Η Βραζιλία παραμένει ο μεγαλύτερος παραγωγός καφέ παγκοσμίως, ελέγχοντας σχεδόν το 40% της παγκόσμιας παραγωγής. Το 2024, εξήγαγε 3 εκατομμύρια τόνους καφέ σε 116 χώρες, με έσοδα 12,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αύξηση 55% από το προηγούμενο έτος. Οι ΗΠΑ αποτελούν τον μεγαλύτερο αγοραστή, απορροφώντας το 16% των συνολικών εξαγωγών.
Ο τομέας απασχολεί περίπου 8 εκατομμύρια Βραζιλιάνους εργαζόμενους σε περίπου 300.000 φάρμες, με τις μισές να βρίσκονται στην περιοχή Minas Gerais. Ωστόσο, η περιοχή κατέχει επίσης θλιβερό ρεκόρ: το 2023, τα τρία τέταρτα των 316 ατόμων που απελευθερώθηκαν από συνθήκες δουλείας στην καλλιέργεια καφέ εντοπίστηκαν εκεί. Στις επιχειρήσεις διάσωσης πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η ΜΚΟ Adere-MG, που μάχεται για τα δικαιώματα των αγροτών στην περιοχή.
Η σκοτεινή κληρονομιά και το σύγχρονο πρόσωπο της δουλείας
Η Βραζιλία έχει βαθιά ιστορική σύνδεση με τη δουλεία, καθώς υπήρξε προορισμός για περίπου 5 εκατομμύρια Αφρικανούς σκλάβους και ήταν η τελευταία χώρα στην αμερικανική ήπειρο που την κατάργησε, το 1888. Από το 1995, περισσότεροι από 65.000 άνθρωποι έχουν απελευθερωθεί από συνθήκες καταναγκαστικής εργασίας στη χώρα, με τα τρία τέταρτα να εργάζονταν στη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Τα θύματα είναι κυρίως φτωχοί μαύροι άνδρες που στρατολογούνται από διεφθαρμένους μεσάζοντες.
Το φαινόμενο επεκτείνεται πλέον και στις αστικές περιοχές. Το 2024, το ένα τρίτο των εργαζομένων που απελευθερώθηκαν εργάζονταν σε αστικά κέντρα, με πολλούς να είναι μετανάστες από τη Λατινική Αμερική, κυρίως από τη Βολιβία και την Αϊτή, που εκμεταλλεύονται στην κλωστοϋφαντουργία και τις κατασκευές.
Προσπάθειες αντιμετώπισης και μελλοντικές προκλήσεις
Από το 1995, η Βραζιλία έχει αναγνωρίσει επίσημα το πρόβλημα της καταναγκαστικής εργασίας και έχει λάβει μέτρα για την καταπολέμησή της, όπως η δημιουργία κινητών μονάδων επιθεώρησης. Ο ποινικός κώδικας προβλέπει ποινές φυλάκισης 2-8 ετών για παραβάτες.
Με την επιστροφή του στην εξουσία το 2023, ο πρόεδρος Λούλα έθεσε ως προτεραιότητα την εξάλειψη της δουλείας, με αποτέλεσμα την απελευθέρωση περισσότερων από 3.000 εργαζομένων το ίδιο έτος, αριθμός-ρεκόρ των τελευταίων 14 ετών. Το 2024, η κυβέρνηση πρόσθεσε 176 εταιρείες στη “βρώμικη λίστα” που περιλαμβάνει πλέον πάνω από 600 επιχειρήσεις που κατηγορούνται για χρήση καταναγκαστικής εργασίας.
Ωστόσο, οι προσπάθειες αυτές αντιμετωπίζουν την αντίσταση του ισχυρού αγροτικού τομέα, που αποτελεί κινητήρια δύναμη της βραζιλιάνικης οικονομίας. Η Coffee Watch ελπίζει ότι η καταγγελία της θα λειτουργήσει ως αφύπνιση τόσο για τη Βραζιλία όσο και διεθνώς. Παράλληλα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε το 2024 την απαγόρευση προϊόντων που προέρχονται από καταναγκαστική εργασία, μέτρο που θα τεθεί σε εφαρμογή το 2027.
Tη «φρενίτιδα εκτελέσεων» στη Σαουδική Αραβία, όπου τουλάχιστον 338 θανατοποινίτες εκτελέστηκαν το 2024, σύμφωνα με καταμέτρηση του Γαλλικού Πρακτορείου με βάση επίσημα στοιχεία, κατήγγειλαν την Πέμπτη, 2/1, δύο διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η βρετανική οργάνωση Reprieve και η Ευρωπαϊκή Σαουδαραβική Οργάνωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ESOHR)
«Αυτή η φρενίτιδα εκτελέσεων αποκαλύπτει την πραγματικότητα της Σαουδικής Αραβίας του Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν», του πρίγκιπα διαδόχου και ντε φάκτο ηγέτη της ίσχυρης μοναρχίας του Κόλπου, δηλώνει ο Τζεεντ Μπασγιουνί, επικεφαλής για τη Μέση Ανατολή στην οργάνωση Reprieve.
«Οι διεθνείς και οι οικονομικοί εταίροι του βασιλείου δεν μπορούν να προσποιηθούν ότι δεν γνωρίζουν, έχουν και οι ίδιοι λερωθεί με το αίμα των θυμάτων», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, που καταγράφει από το 1990 τις εκτελέσεις στη χώρα μετά την αυστηρή εφαρμογή του ισλαμικού νόμο, οι πιο αυξημένοι αριθμοί έως τώρα ήταν 196 εκτελέσεις το 2022 και 192 το 1995.
Το βασίλειο είναι η χώρα που προχώρησε το 2023 στις περισσότερες εκτελέσεις κρατουμένων στον κόσμο μετά την Κίνα και το Ιράν, σύμφωνα με τη μκο, με 170 εκτελέσεις σύμφωνα με καταμέτρηση του Γαλλικού Πρακτορείου.
Μεταξύ των εκτελεσθέντων το 2024, οι 177 είχαν καταδικαστεί για υποθέσεις ναρκωτικών, εκ των οποίων κάποιοι για απλή κατοχή χασίς, σύμφωνα με καταμέτρηση του Γαλλικού Πρακτορείου.
Το υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε χθες την εκτέλεση έξι Ιρανών στο ανατολικό τμήμα του βασιλείου για «λαθραία εισαγωγή χασίς» χωρίς να διευκρινίζει την ημερομηνία.
«Το καθεστώς χρησιμοποιεί τη θανατική ποινή ως όπλο, που εφαρμόζεται με πιο διευρυμένο τρόπο και για λιγότερα σοβαρά εγκλήματα σε σχέση με πριν», δήλωσε ο Τάχα Αλ Χάτζι, επικεφαλής του νομικού τμήματος της ESOHR.
Σοβαρή ανησυχία πως η νεαρή Ιρανή, που συνελήφθη επειδή έμεινε με τα εσώρουχά της ως ένδειξη διαμαρτυρίας, θα μπορούσε να υποβληθεί σε βασανιστήρια μετά τη μεταφορά της σε ψυχιατρείο από τις αρχές, εκφράζουν οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Όπως γράφει ο Guardian, η Διεθνής Αμνηστία ανέφερε ότι βρήκε στοιχεία ότι το ιρανικό καθεστώς χρησιμοποίησε ηλεκτροσόκ, βασανιστήρια, ξυλοδαρμούς και χημικές ουσίες σε διαδηλωτές και πολιτικούς κρατούμενους που οδηγήθηκαν σε κρατικά ψυχιατρικά ιδρύματα αφού χαρακτηρίστηκαν ψυχικά ασταθείς. Είπε ότι η κατάσταση που αντιμετώπιζε η νεαρή γυναίκα ήταν «ανησυχητική».
Το βίντεο της νεαρής γυναίκας, η οποία δεν έχει επίσημα ταυτοποιηθεί, να περπατά σε μια πανεπιστημιούπολη στην Τεχεράνη με τα εσώρουχά της, κυκλοφόρησε ευρέως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την περασμένη εβδομάδα προτού συλληφθεί από αστυνομικούς. Πιστεύεται ότι διαμαρτυρόταν για σωματική επίθεση από φρουρούς ασφαλείας της πανεπιστημιούπολης στο Πανεπιστήμιο Ισλαμικό Αζάντ στην Τεχεράνη, επειδή δεν συμμορφώθηκε με τον αυστηρό κώδικα ενδυμασίας που επιβάλλεται σε όλες τις Ιρανές γυναίκες.
Το Κέντρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Ιράν (CHRI) χαρακτήρισε «απαγωγή» τη μεταφορά της φοιτήτριας σε ψυχιατρική εγκατάσταση που δεν έχει αποκαλυφθεί, λέγοντας ότι η χρήση της αναγκαστικής μεταφοράς ανθρώπων που διαδηλώνουν κατά του καθεστώτος σε εγκαταστάσεις ψυχικής υγείας χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο για να φιμώσει τους διαφωνούντες.
«Οι ιρανικές αρχές χρησιμοποιούν συστηματικά την ακούσια ψυχιατρική νοσηλεία ως εργαλείο για να καταστείλουν τους διαφωνούντες, χαρακτηρίζοντας τους διαδηλωτές ως ψυχικά ασταθείς για να υπονομεύσουν την αξιοπιστία τους», δήλωσε ο Hadi Ghaemi, εκτελεστικός διευθυντής της CHRI.
«Η μεταφορά ατόμων που συμμετέχουν σε ειρηνικές διαδηλώσεις σε ψυχιατρικά νοσοκομεία αντιπροσωπεύει, όχι μόνο μια πράξη αυθαίρετης κράτησης, αλλά και μια μορφή απαγωγής. Αυτή η πρακτική είναι μια κατάφωρα παράνομη κίνηση για την απαξίωση των ακτιβιστών χαρακτηρίζοντάς τους ψυχικά ασταθείς» πρόσθεσε.
Υπήρξαν μια σειρά από άλλες υψηλού προφίλ περιπτώσεις διαδηλωτών που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία, οι οποίοι επίσης κλείστηκαν σε ψυχιατρεία μετά τη σύλληψή τους.
Ο Saman Yasin, ένας γνωστός Κούρδος ράπερ, μεταφέρθηκε από τις αρχές στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Aminabad της Τεχεράνης μετά τη σύλληψή του σε μια διαδήλωση το 2022, όπου φέρεται να βασανίστηκε και να εξαναγκαστεί να ομολογήσει. Πέρασε δύο χρόνια στη φυλακή πριν αφεθεί ελεύθερος με ιατρική άδεια τον περασμένο μήνα.
Πηγή κοντά στον Γιασίν είπε στον Guardian: «Ο Σαμάν ήταν δεμένος στο κρεβάτι στο ψυχιατρικό κέντρο σε σταυροειδή στάση για πολλή ώρα. Του χορήγησαν υψηλές δόσεις ηρεμιστικών και παρά το γεγονός ότι ήταν αναίσθητος, δεν αφαιρέθηκαν οι περιορισμοί στα χέρια και τα πόδια του».
Τον Οκτώβριο του 2023, η Ρόγια Ζακέρι, μια νεαρή Ιρανή που βιντεοσκοπήθηκε να φωνάζει συνθήματα κατά του καθεστώτος, παρουσιάστηκε ως ψυχικά ασταθής από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης και μεταφέρθηκε στη γυναικεία πτέρυγα του ψυχιατρικού νοσοκομείου Ραζί. Ο Guardian έχει ενημερωθεί από άτομα κοντά στην οικογένειά της ότι της έκαναν ένεση με υπνωτικές ουσίες, της επιτέθηκαν σωματικά και της δέσμευσαν τα χέρια και τα πόδια.
Η Αζάμ Τζανγκράβι, ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, είπε ότι πιέστηκε από τις ιρανικές αρχές να υπογράψει μια δήλωση λέγοντας ότι είχε προβλήματα ψυχικής υγείας, αφού το 2018 κυκλοφόρησαν φωτογραφίες της να κουνάει το χιτζάμπ της πάνω από το κεφάλι της σε δρόμο της Τεχεράνης.
«Όταν με ανέκριναν, με κατηγόρησαν ότι είμαι κατάσκοπος», είπε. «Ήθελαν να γράψω μια ομολογία δηλώνοντας ότι μετάνιωσα για τη διαμαρτυρία μου και ότι το έκανα επειδή ήμουν ψυχικά αδιάθετη. Δεν το υπέγραψα… Συνεχίζουν να μας κοροϊδεύουν κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων αναφέροντας παραδείγματα πρώην πολιτικών κρατουμένων που στάλθηκαν σε αυτά τα ψυχιατρεία, [λέγοντάς μας] «Αν δεν μετανιώσετε για την πράξη διαμαρτυρίας σας, θα αντιμετωπίσετε Φοβάμαι ότι η φοιτήτρια βρίσκεται υπό φρικτές συνθήκες αυτή τη στιγμή και πρέπει να απαιτήσουμε την απελευθέρωσή της», είπε.
Ο Guardian μίλησε με νεαρές γυναίκες στο Ιράν οι οποίες είπαν ότι εμπνεύστηκαν από το βίντεο της φοιτήτριας, η οποία χαιρετίστηκε γρήγορα ως νέο σύμβολο του κινήματος Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία του Ιράν μετά τη δημοσίευση του βίντεο στο διαδίκτυο.
«Νιώθουμε δέος για τη γενναιότητα της. Αν εξαρτιόταν από το καθεστώς, όλοι όσοι διαμαρτυρηθήκαμε θα χαρακτηριζόμασταν ψυχικά άρρωστοι» είπε φοιτήτρια του πανεπιστημίου της Τεχεράνης.
Η επιτροπή του ΟΗΕ για την πρόληψη των βασανιστηρίων και κάθε βάναυσης συμπεριφοράς έρχεται στην Ελλάδα, σήμερα Δευτέρα 7/10, ώστε να πραγματοποιήσει επισκέψεις σε Κέντρα Κράτησης Αλλοδαπών, Τμήματα Συνοριακής Φύλαξης, αλλά και αστυνομικά τμήματα.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Βασίλη Λαμπρόπουλου στο MEGA, τα μέλη του κλιμακίου θα μείνουν στη χώρα για 12 μέρες. Η επίσκεψη θα αρχίσει από σήμερα και θα διαρκέσει μέχρι τις 17 Οκτωβρίου, σύμφωνα με την ανακοίνωση της επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ, ενώ αναμένεται να αξιολογήσει τα μέτρα που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση για να προστατεύσει από τα βασανιστήρια και τις ασθένειες τους κρατούμενους στις αστυνομικές υπηρεσίες και τις φυλακές.
Συγκεκριμένα, η αντιπροσωπεία του ΟΗΕ θα επισκεφτεί φυλακές, αστυνομικά τμήματα, κέντρα κράτησης μεταναστών, ενώ θα υπάρξουν επαφές με κυβερνητικούς αξιωματούχους, τον Συνήγορο του Πολίτη και εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών. Η Υποεπιτροπή επισκέπτεται όλα τα κράτη μέλη που έχουν επικυρώσει το σχετικό πλαίσιο της Συνήθηκης για την πρόληψη των βασανιστηρίων, το οποίο η χώρα μας επικύρωσε το 2014.
Υπενθυμίζεται πως η επίσκεψη πραγματοποιείται λίγες μόλις μέρες μετά τον θάνατο του μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, που βρέθηκε νεκρός και άγρια ξυλοκοπημένος στην αίθουσα προσωρινής κράτησης του Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα, αφού, όπως καταγγέλεται, είχε προηγηθεί ήδη μία εβδομάδα κράτησής του και ένα ντόμινο μεταγωγών σε πέντε αστυνομικά τμήματα. Μάλιστα, λίγες μέρες μετά ακολούθησε ο θάνατος και δεύτερου μετανάστη σε αστυνομικό τμήμα, που βρέθηκε απαγχονισμένος στο Α.Τ. Ομόνοιας.
Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), λίγες ημέρες μετά τα δύο περιστατικά θανάτου κρατουμένων στα αστυνομικά τμήματα του Αγίου Παντελεήμονα και της Ομόνοιας, θύμισε σε ανακοίνωσή της τις εκθέσεις του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, οι οποίες συμπέραναν ότι στα περιστατικά εμπλέκονται ένστολοι και δημόσιοι λειτουργοί, το 3% των περιστατικών εμφανίζεται σε αστυνομικά τμήματα και σε 89 περιστατικά στοχοποιήθηκαν μετανάστες, πρόσφυγες ή αιτούντες άσυλο.
Ακόμη, τόνισε ότι η Επιτροπή κατά των βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης ανέδειξε σοβαρά ζητήματα σε όλη την Ελλάδα σε σχέση με την κράτηση σε αστυνομικά τμήματα και ειδικότερα την αναφορά ότι «για άλλη μια φορά, τα δύο αστυνομικά τμήματα στην περιφέρεια Αττικής που επισκέφθηκε η αντιπροσωπεία παρείχαν συνθήκες κράτησης που ήταν ακατάλληλες για παραμονή άνω των 24 ωρών». Μεταξύ των τμημάτων αυτών ήταν και το αστυνομικό τμήμα Ομονοίας.
Σε ανακοίνωσή του το αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας υποστηρίζει πως η επίσκεψη είναι «προγραμματισμένη και όχι έκτακτη», και άρα δεν σχετίζεται με τα τελευταία περιστατικά.
«Σύμφωνα με τον Ύπατο Εκπρόσωπο του Ο.Η.Ε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον Νοέμβριο του 2023 αποφασίστηκε η Ελλάδα να ενταχθεί στο πρόγραμμα επισκέψεων της Υποεπιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων για το 2024» αναφέρει, συγκεκριμένα.
«Τον Ιούλιο η χώρα ενημερώθηκε για την επικείμενη επίσκεψη και στις 7 Αυγούστου με επίσημη επιστολή ο Ο.Η.Ε ενημερώνει για τα μέλη της επιτροπής και τις ημερομηνίες της επίσκεψης. Πρόκειται για ξεκάθαρα τακτική και προγραμματισμένη ένα χρόνο επίσκεψη και σε καμία περίπτωση έκτακτη. Επίσης, η Υποεπιτροπή αξιολογεί όχι μόνο Αστυνομία, κρατητήρια και ΠΡΟ.ΚΕ.Κ.Α, αλλά και δομές φιλοξενίας μεταναστών, δομές ψυχικής υγείας, καταστήματα κράτησης, δομές ασυνόδευτων ανηλίκων, δομές κοινωνικής αλληλεγγύης κτλ» προσθέτει η ΕΛΑΣ και καταλήγει:
«Τέλος, στην ανακοίνωση του ο Ο.Η.Ε τονίζει πως η Υποεπιτροπή επισκέπτεται όλα τα κράτη μέλη που έχουν επικυρώσει το σχετικό πλαίσιο για την πρόληψη των βασανιστηρίων, τονίζεται δε πως έχει ήδη κάνει αντίστοιχες επισκέψεις σε αλλά κράτη- μέλη της Ε.Ε. και σκοπός της να φέρει σε επαφή τις σχετικές αρχές της χώρας με το παγκόσμιο πλαίσιο για τα ζητήματα».
Tον Απρίλιο, το δικαστήριο στο Στρασβούργο εξέδωσε μια άνευ προηγουμένου απόφαση, κρίνοντας ότι η Βέρνη παραβίασε τα ανθρώπινα δικαιώματα μιας ομάδας ηλικιωμένων Ελβετίδων, των αποκαλούμενων KlimaSeniorinnen, επειδή απέτυχε να αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή.
Η στάση της Ελβετίας «θα υπονομεύει τον ρόλο της νομικής εποπτείας στη δημοκρατική διακυβέρνηση»
Αρκετοί πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης στην Ελβετία υποστήριξαν ότι η δικαστική απόφαση αποτελεί πρόκληση για τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Την Τετάρτη, η Κάτω Βουλή στη Βέρνη ακολούθησε την απόφαση της Άνω Βουλής και εξέδωσε μη δεσμευτική πρόταση με 111 ψήφους υπέρ και 72 κατά, με την οποία επικρίνει τον «δικαστικό ακτιβισμό» του ευρωπαϊκού δικαστηρίου. Το κείμενο αναφέρει ότι η Ελβετία δεν υπάρχει λόγος να προχωρήσει σε περαιτέρω ενέργειες, καθώς έχει ήδη κάνει αρκετά.
Στη διάρκεια της συνεδρίασης, βουλευτές καταδίκασαν την «ανάμειξη» του δικαστηρίου στην ελβετική δημοκρατία, ενώ ηλικιωμένες γυναίκες που είχαν προσφύγει στο Στρασβούργο παρακολουθούσαν τη διαδικασία.
Μάλιστα ένας από τους βουλευτές του σκληροπυρηνικού συντηρητικού Ελβετικού Λαϊκού Κόμματος (SVP), το οποίο είναι το μεγαλύτερο κόμμα στο κοινοβούλιο, χλεύασε τις γυναίκες επειδή προσέφυγαν «γιατί παραζεσταίνονται το καλοκαίρι».
Το σχόλιο προοριζόταν ως απάντηση στο επιχείρημα οι ανεπαρκείς προσπάθειες της κυβέρνησης να καταπολεμήσει την κλιματική αλλαγή εκθέτουν τους πολίτες σε κίνδυνο να πεθάνουν όταν έχει καύσωνα.
To κτήριο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο (Reuters)
«Ανησυχητικό προηγούμενο»
«Είναι πραγματικά απαράδεκτο αυτό που μόλις συνέβη» δήλωσε στο Reuters με τρεμάμενη φωνή η 68χρονη Στεφανί Μπραντέ. «Είναι προσβολή και ασέβεια προς τα δικαιώματά μας που επιβεβαιώθηκαν από διεθνές δικαστήριο» είπε.
Έξω από το Κοινοβούλιο, μικρή ομάδα διαδηλωτών για το κλίμα κρατούσαν πλακάτ με συνθήματα όπως «Προδομένοι», «Σοκαρισμένοι» και «Ανήσυχοι».
Αν και το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο, δηλαδή η κυβέρνηση της Ελβετίας, είναι ελεύθερο να μην ακολουθεί τις αποφάσεις της Βουλής, ένα από τα μέλη του, η υπουργός Περιβάλλοντος, επίσης εμφανίστηκε να αμφισβητεί την απόφαση.
Η Ιζαμπέλα Κέσνιγκ, νομική ερευνήτρια στο London School of Economics, δήλωσε ότι αν η κυβέρνηση αρνηθεί να εφαρμόσει την απόφαση θα είναι «ένα ανησυχητικό νομικό προηγούμενο που θα υπονομεύει τον ρόλο της νομικής εποπτείας στη δημοκρατική διακυβέρνηση».
Μια τέτοια ενέργεια, εφόσον επισημοποιηθεί, θα είναι πρωτόγνωρη για το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Θα είναι επίσης απόδειξη πολιτικής οπισθοδρόμησης ενάντια στη διεθνή κλιματική δράση, ειδικά μετά τα οφέλη που αποκόμισε ευρέως η ακροδεξιά στις πρόσφατες ευρωεκλογές.
Η υπόθεση εντάσσεται σε ένα κίνημα προσφυγών για το κλίμα σε διεθνή δικαστήρια.
Το δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Λατινικής Αμερικής αναμένεται να εκδώσει φέτος συμβουλευτική γνωμοδότηση.
Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Τρανσφοβίας η 17η Μαΐου εστιάζει στην ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης για τις διακρίσεις που βιώνουν τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Η επιλογή της 17ης Μαΐου σχετίζεται με την απόφαση του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας της 17ης Μαΐου 1990 να μην θεωρείται ασθένεια η ομοφυλοφιλία.
Η οργάνωση ILGA – Europe, δημοσίευσε τον ετήσιο χάρτη με την κατάταξη των 49 χωρών με βάση τις ΛΟΑΤΚΙ+ νομοθεσίες και τα δικαιώματα της κάθε χώρας, με την Μάλτα να καταλαμβάνει για ένατη συνεχόμενη χρονιά την πρώτη θέση.
Όπως αναφέρει η οργάνωση, ο χάρτης δείχνει πως ενώ πολλοί ακροδεξιοί ηγέτες ανά την Ευρώπη επιτίθενται στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, θέλοντας έτσι να διχάσουν και να κερδίσουν ψηφοφόρους, ορισμένες χώρες δείχνουν μια σημαντική βούληση να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους για την προώθηση και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων.
Σύμφωνα με τη Διευθύντρια της ILGA-Europe, Katrin Hugendubel, «σε ολόκληρη την Ευρώπη, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα γίνονται στόχος ρητορικής μίσους και βίας και τα ανθρώπινα δικαιώματά τους υπονομεύονται σημαντικά, ωστόσο βλέπουμε ακόμα πάρα πολλές χώρες σε όλη την περιοχή να κωλυσιεργούν στην προώθηση της νομικής προστασίας και να μην ανανεώνουν τις δεσμεύσεις τους μέσω εθνικών στρατηγικών και σχεδίων δράσης. Αυτή η μη ανάληψη δράσης είναι επικίνδυνη, καθώς χωρίς κατάλληλη νομοθεσία για την προστασία των μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, θα είναι πολύ εύκολο για τις νεοεκλεγμένες κυβερνήσεις να υπονομεύσουν γρήγορα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία».
Ο χάρτης ωστόσο δείχνει σύμφωνα με την οργάνωση ότι ορισμένες κυβερνήσεις ανταποκρίνονται στην κατανόηση αυτού του ζητήματος, σε μια χρονιά με 30 και πλέον εκλογές σε ολόκληρη την περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των εκλογών της ΕΕ τον επόμενο μήνα.
Όπως σημειώνεται, η Ελλάδα, η Γερμανία, η Ισλανδία, η Εσθονία και το Λιχτενστάιν έκαναν μερικά από τα μεγαλύτερα άλματα στην κατάταξη του Χάρτη. Τόσο η Εσθονία όσο και η Ελλάδα τροποποίησαν τους νόμους τους για να επιτρέψουν στα ομόφυλα ζευγάρια να παντρεύονται και να υιοθετούν παιδιά, η Ελλάδα κάλυψε ορισμένα κενά στη νομοθεσία της κατά των διακρίσεων και το Λιχτενστάιν επέκτεινε τα δικαιώματα υιοθεσίας στα ομόφυλα ζευγάρια.
Επίσης, η Γερμανία, απαγόρευσε τα εγκλήματα μίσους με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου και τα χαρακτηριστικά φύλου. Άλλες χώρες που νομοθετούν κατά των εγκλημάτων μίσους είναι η Βουλγαρία, η Ισλανδία (η οποία ανέβηκε στο Νο2 της κατάταξης) και η Σλοβενία. Απαγορεύσεις των «θεραπειών μεταστροφής», οι οποίες επίσης ασκούν βία κατά των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, ενώ θεωρούνται βασανιστήριο, θεσπίστηκαν στο Βέλγιο, την Κύπρο, την Ισλανδία, τη Νορβηγία και την Πορτογαλία.
Οι περισσότερες χώρες που βρίσκονται σε διαδικασία ένταξης στην ΕΕ (Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κοσσυφοπέδιο, Μολδαβία, Μαυροβούνιο, Βόρεια Μακεδονία, Σερβία, Ουκρανία) καθυστερούν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους, καθυστερώντας την εισαγωγή σχετικής νομοθεσίας και θέτοντας έτσι τους πολίτες τους όλο και περισσότερο σε κίνδυνο.
Σύμφωνα με τον εκτελεστικό διευθυντή της ILGA-Europe, Chaber: «Η ΕΕ πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή όχι μόνο στην αύξηση της πολιτικής ρητορικής μίσους κατά των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, αλλά και σε νέα εργαλεία καταπίεσης, όπως η ποινικοποίηση ενός ολόκληρου τμήματος του πληθυσμού της χώρας από τη Ρωσία. Οι προσπάθειες διαίρεσης και αποπροσανατολισμού από τα εδραιωμένα αυταρχικά καθεστώτα διαρρέουν περαιτέρω σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, σε μια εποχή όπου οι εκλογές θα μπορούσαν να ωθήσουν την Ευρώπη στα χέρια ηγετών που επιθυμούν να διαμορφώσουν μια ριζοσπαστική δεξιά και αντιδημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ευρώπη χρειάζεται ισχυρότερους νόμους και πολιτικές για την προστασία των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων. Χωρίς αυτές, δεν μπορούμε να μιλάμε για ασφάλεια ή για κράτος δικαίου και δημοκρατία».
Οι πρώτοι και οι τελευταίοι της λίστας
Όπως προαναφέρθηκε, με ποσοστό 88%, η Μάλτα βρίσκεται στην πρώτη θέση του συγκεκριμένου χάρτη.
Με 83 βαθμούς, η Ισλανδία ανέβηκε στη δεύτερη θέση, με άνοδο τριών θέσεων, ως αποτέλεσμα της νέας νομοθεσίας που απαγορεύει τις «θεραπείες μεταστροφής».
Το Βέλγιο απαγόρευσε επίσης αυτές τις «θεραπείες» και έρχεται τώρα στην τρίτη θέση της κατάταξης με βαθμολογία 78.
Οι τρεις χώρες που βρίσκονται στο άλλο άκρο της κλίμακας του Χάρτη είναι η Ρωσία (2%), το Αζερμπαϊτζάν (2%) και η Τουρκία (5%). Η Ρωσία έχασε 7 βαθμούς και έπεσε 3 θέσεις εξαιτίας της ομοσπονδιακής νομοθεσίας που απαγορεύει τη νομική αναγνώριση φύλου και την ειδική για τρανς υγειονομική περίθαλψη.
Η Πολωνία εξακολουθεί να βρίσκεται στο τέλος της κατάταξης της ΕΕ με 18%, ακολουθούμενη από τη Ρουμανία (19%) και τη Βουλγαρία (23%).
Η Λευκορωσία άρχισε να κατηγοριοποιεί το περιεχόμενο ΛΟΑΤΚΙ ως «πορνογραφία», περιορίζοντας την ελευθερία έκφρασης των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων. Η Βουλγαρία και η Ελλάδα απέτυχαν να προστατεύσουν τις δημόσιες ΛΟΑΤΚΙ+ εκδηλώσεις, χάνοντας έτσι πόντους στην κατηγορία σχετικά με τον χώρο της κοινωνίας των πολιτών, σύμφωνα με την έκθεση.
Αξιοσημείωτο είναι πως, σύμφωνα με όσα επισημαίνει η οργάνωση, «οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες εξακολουθούν να μην περιλαμβάνουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή τα χαρακτηριστικά φύλου ως κριτήρια για την παροχή ασύλου. Σε ένα γενικότερο κλίμα όπου οι κυβερνήσεις υπονομεύουν όλο και περισσότερο το διεθνές δικαίωμα στο άσυλο, αυτή η συνεχιζόμενη παράλειψη είναι πολύ ανησυχητική. Η μόνη πρόοδος που σημειώθηκε φέτος στον τομέα αυτό ήταν η Τσεχία που πρόσθεσε το SOGI (Σεξουαλικός προσανατολισμός, ταυτότητα και έκφραση φύλου και χαρακτηριστικά φύλου) στο νόμο περί ασύλου και η Ιρλανδία που παρείχε ένα συνεκτικό πλαίσιο κατάρτισης για τους υπαλλήλους που ασχολούνται με το άσυλο».
Γενικότερα, σε πολλές χώρες, νομοθετικές προτάσεις που βρίσκονται επί χρόνια στο τραπέζι δεν προχωρούν. Αυτό περιλαμβάνει για παράδειγμα τη νομοθεσία για τα εγκλήματα μίσους και την πρόταση για την αναγνώριση του συμφώνου συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου στην Ουκρανία, η οποία παρά την έγκριση από διάφορα υπουργεία και την υποστήριξη από την κοινωνία εξακολουθεί να καθυστερεί.
Περιλαμβάνει επίσης ένα σχέδιο νόμου για τη νομική αναγνώριση του φύλου στην Τσεχία, το οποίο θα καταργούσε επιτέλους την απαίτηση στείρωσης. Ακόμη, μετά από πέντε χρόνια καθυστέρησης, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου εξακολουθεί να μην έχει τηρήσει τις υποσχέσεις της σχετικά με την απαγόρευση των «θεραπειών μεταστροφής». Και παρά τις πολλές δικαστικές υποθέσεις και τις συστάσεις διεθνών οργανισμών, η Λιθουανία δεν προχώρησε στην νομική αναγνώριση των ομόφυλων ζευγαριών.
Σε πολλές χώρες, οι νομοθετικές διαδικασίες για νέες διαδικασίες LGR (νομική αναγνώριση φύλου) έχουν καθυστερήσει φέτος. Ομοίως, καμία χώρα δεν απαγόρευσε τις περιττές ιατρικές επεμβάσεις σε intersex παιδιά, επισημαίνεται επίσης.
Ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία
Η έκθεση, εκτός από την κατάταξη και την εικόνα για κάθε χώρα, δίνει και ορισμένα ακόμη ενδιαφέροντα στοιχεία, σκιαγραφώντας μια γενικότερη εικόνα για την κατάσταση των δικαιωμάτων στην περιοχή.
Σύμφωνα με την οργάνωση λοιπόν, οι «θεραπείες» μεταστροφής απαγορεύονται μόνο σε 10 χώρες, ενώ η ισότητα στο γάμο έχει ψηφιστεί μόνο σε 20 χώρες συνολικά. Επίσης, σε 18 χώρες δεν υπάρχει καμία νομική προστασία των συμφώνων συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, ενώ υπάρχουν 6 χώρες στις οποίες τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα δεν έχουν καμία προστασία από τις διακρίσεις.
Επιπλέον, η τρανς γονεϊκότητα αναγνωρίζεται πλήρως μόνο σε 6 χώρες, την ώρα που 10 χώρες συνεχίζουν να μην έχουν καμία νομική ή διοικητική διαδικασία για την νομική αναγνώριση φύλου. Μόνο σε 11 χώρες συνολικά τα τρανς άτομα μπορούν να προβούν σε νομική αναγνώριση φύλου με βάση τον αυτοπροσδιορισμό.
Η κατάσταση στην Ελλάδα
Η Ελλάδα βρίσκεται στην 7η θέση της κατάταξης, με την οργάνωση να προχωρά σε ορισμένες συστάσεις για να βελτιωθεί η νομική και πολιτική κατάσταση των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων στη χώρα (έγιναν πριν από την ψήφιση του νόμου για την ισότητα στον γάμο).
Ειδικότερα, συνιστά:
Την ανάπτυξη ενός δίκαιου, διαφανούς νομικού πλαισίου για τη νομική αναγνώριση του φύλου με βάση μια διαδικασία αυτοπροσδιορισμού και χωρίς καταχρηστικές απαιτήσεις (όπως GID/ιατρική διάγνωση, υποχρεωτικό διαζύγιο ή ηλικιακό περιορισμό) και επιτρέποντας την αλλαγή ονόματος χωρίς εμπόδια, χωρίς κανέναν ηλικιακό περιορισμό
Αναγνώριση της τρανς γονεϊκότητας, αναγνώριση του νόμιμου φύλου των γονέων και ευθυγράμμιση με τις διαθέσιμες επιλογές φύλου
Ενίσχυση της αστυνομικής προστασίας για τις δημόσιες εκδηλώσεις των ΛΟΑΤΚΙ, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας από διαταραχές ή επιθέσεις.
Η έκθεση τονίζει επίσης πως πολλά τρανς άτομα είναι μετά βίας σε θέση να καλύψουν βασικές ανάγκες τους, ενώ αναφέρεται και στον νέο μεταναστευτικό νόμο, ο οποίος κατακρίθηκε από οργανώσεις ως ξεπερασμένος σε ό,τι αφορά στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, καθώς δεν συμπεριλαμβάνει τους κουήρ μετανάστες.
Ζήτημα αποτελεί φυσικά, σύμφωνα και με την οργάνωση, η ρητορική μίσους απέναντι στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα από πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες, αλλά και από πολλά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Η ILGA-Europe υπενθυμίζει ότι τα εγκλήματα μίσους συνεχίζουν να αποτελούν ένα σοβαρό ζήτημα, κάνοντας ξεχωριστή αναφορά στη δολοφονία της Άννας Ιβάνκοβα, στη διαχείριση του γεγονότος από τα μέσα ενημέρωσης αλλά και στην επίθεση κατά ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβιστών, όταν πραγματοποίησαν διαμαρτυρία έξω από το σπίτι της.
Όσον αφορά στον τομέα της υγείας, η έκθεση υπογραμμίζει η πρόσβαση σε συγκεκριμένες υπηρεσίες παρέμεινε δύσκολη, ειδικά για τα μη ασφαλισμένα άτομα. Για παράδειγμα, τον Ιανουάριο η πρόσβαση σε ένα φάρμακο ορμονοθεραπείας ανεστάλη, λόγω μιας τεχνικής αλλαγής στις συνταγές, με τη νέα διαδικασία που πρότεινε το υπουργείο Υγείας να είναι περίπλοκη και χρονοβόρα.
Η ταυτότητα του Χάρτη
Η οργάνωση δημοσιεύει τον Χάρτη και τον Δείκτη από το 2009, χρησιμοποιώντας τον για να απεικονίσει τη νομική και πολιτική κατάσταση των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων στην Ευρώπη.
Ο Χάρτης και ο Δείκτης του Ουράνιου Τόξου κατατάσσει τις ευρωπαϊκές χώρες με βάση τις αντίστοιχες νομικές και πολιτικές πρακτικές τους για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, από 0-100%.
Προκειμένου να δημιουργήσει την κατάταξη των χωρών μας, η ILGA-Europe εξετάζει τους νόμους και τις πολιτικές σε 49 χώρες χρησιμοποιώντας 75 κριτήρια, τα οποία κατανέμονται σε επτά θεματικές κατηγορίες: ισότητα και μη διάκριση, οικογένεια, εγκλήματα μίσους και ρητορική μίσους, νομική αναγνώριση του φύλου, σωματική ακεραιότητα των ίντερσεξ ατόμων, κοινωνία των πολιτών και άσυλο.
Η διάκριση για τους γκέι άνδρες, οι γυναίκες ως “μηχανές παραγωγής παιδιών” και τα “πειράματα” που δεν θέλει να κάνει ο πρωθυπουργός. Τι λέει στο Magazine η ψυχολόγος, Νάνσυ Παπαθανασίου αναφορικά με την εξαγγελία του νομοσχεδίου.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε το απόγευμα της Τετάρτης (10/1) για τα πλάνα της κυβέρνησης αναφορικά με το νομοσχέδιο για τον γάμο ανεξαρτήτως φύλου και το δικαίωμα στην απόκτηση παιδιών.
Ο πρωθυπουργός δεν έδωσε το χρονικό πλαίσιο, ωστόσο, σύμφωνα με τις πληροφορίες, το νομοσχέδιο θα “έρθει” στη Βουλή στα τέλη Φεβρουαρίου.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ, ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στα “κομμάτια” του σχετικού νομοσχεδίου, το οποίο αφορά στην ουσία τρεις σημαντικές μεταρρυθμίσεις.
Η δεύτερη αφορά το δικαίωμα απόκτησης παιδιού μέσω τεκνοθεσίας από ζευγάρια ανεξαρτήτως φύλου. Καλώς ως εδώ.
Και η τρίτη, στην οποία και θα σταθούμε, αφορά την απόκτηση παιδιού από ομόφυλα ζευγάρια μέσω της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Εδώ είναι και το πρόβλημα.
Πριν ξεκινήσουμε, είναι σημαντικό να λεχθεί ότι πρόκειται για μια ιστορική ημέρα για τα ΛΟΑΤΚΙ+ και εν γένει για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα, αφού δύο ακανθώδη προβληματικά νομικά ζητήματα, φαίνεται πως θα δρομολογηθούν σύντομα. Η επέκταση του πολιτικού γάμου και της τεκνοθεσίας.
ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ, ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΩΤΟΝ
“Εμείς δεν θα πειράξουμε καθόλου το καθεστώς της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής”, τόνισε ο Κ. Μητσοτάκης και πρόσθεσε: “Αυτή η έννοια, δηλαδή, γυναικών οι οποίες μετατρέπονται σε μηχανές παραγωγής παιδιών κατά παραγγελία, όπως είπε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, «θέλω ένα αγόρι και δεν με ενδιαφέρει ποια θα το γεννήσει», αυτό δεν πρόκειται να γίνει.”
“Οι πιο πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν κάνει αυτό το οποίο θέλουμε να κάνουμε εμείς. Δεν έχουν πάει δύο βήματα παραπέρα. Και όταν λέω ότι θα προχωρήσουμε ως κοινωνία, να προχωρήσουμε, ναι, δεν θα γίνουμε εργαστήρι πειραμάτων στην Ελλάδα. Δεν θα πειραματιστούμε με τις πιο προχωρημένες ιδέες στα θέματα των δικαιωμάτων.”
Τόνισε ότι δεν θα μπορεί ένας άντρας μόνος του να μπορεί να χρησιμοποιήσει παρένθετη μητέρα για να κάνει παιδί. “Αυτό δεν θα επιτραπεί στην Ελλάδα”, υπογράμμισε ο κ. Μητσοτάκης. “Δεν θα υπάρχει στο νομοσχέδιο «Γονέας 1», «Γονέας 2»”.
Η απόφαση της κυβέρνησης να περάσει ο γάμος για όλους και το δικαίωμα στην τεκνοθεσία, χωρίς όμως να δοθεί στα ομόφυλα ζευγάρια ανδρών το δικαίωμα της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής μέσω παρένθετης κύησης αποτελεί ξεκάθαρη διάκριση, καθώς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το Άρθρο 4 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει μεταξύ άλλων ότι “οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις”.
Αν η κυβέρνηση απαγορεύσει μόνο στους άνδρες να έχουν πρόσβαση στην εν λόγω ρύθμιση, με στόχο να προστατευθούν οι γυναίκες που -με τη θέλησή τους- γίνονται παρένθετες μητέρες, μπορούμε να κάνουμε λόγο για ένα επιχείρημα αντιεπιστημονικό, αβάσιμο και αντισυνταγματικό.
Όπως γράφει η Νίκη Μπάκουλη, η χώρα μας ανήκει στη λίστα με τις χώρες που έχουν επιτρέψει δια νόμου την παρένθετη μητρότητα -υπό προϋποθέσεις- από το 2002, με την ψήφιση του Νόμου 3089/2002. Η μορφή που επιτρέπεται είναι αυτή της αλτρουιστικής παρένθετης μητρότητας. Δηλαδή, δεν υπάρχει αμοιβή. Ο νόμος προβλέπει ένα ποσό της τάξεως των 15.000 ευρώ που αντιστοιχεί σε αποζημίωση, τα ιατρικά έξοδα και όποια άλλα εύλογα έξοδα προκύπτουν, κατά την εγκυμοσύνη και τη γέννηση του παιδιού.
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΩΣ “ΜΗΧΑΝΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ”
Η αναφορά του Κ. Μητσοτάκη στις γυναίκες “οι οποίες μετατρέπονται σε μηχανές παραγωγής παιδιών κατά παραγγελία”, είναι εντελώς προβληματική, διότι η “παραγωγή” αυτή έχει επιτραπεί από το 2002. Αυτό στην ουσία σημαίνει πως έγνοια του πρωθυπουργού δεν είναι να προστατευθούν οι γυναίκες.
Ποια είναι η έγνοια του; Να μην μπορεί κανείς να γυρίσει να του πει ότι ήταν αυτός που επέτρεψε στα γκέι ζευγάρια ανδρών να “κάνουν παιδιά”.
Αυτό που θα πρέπει να σκεφθεί καλύτερα το κυβερνητικό επιτελείο του είναι ότι στην ουσία με το “φρένο” που θα μπει στα ομόφυλα ζευγάρια γκέι ανδρών ως προς την απόκτηση παιδιών μέσω παρένθετης κύησης, δεν θα σταματήσει την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή από ομόφυλα ζευγάρια.
Τα παράνομα κυκλώματα (βλέπε Κέντρο Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής στα Χανιά) θα συνεχίσουν κανονικά τη δράση τους και τα ζευγάρια αυτά -όπως και μέχρι σήμερα- θα αναγκάζονται να προχωρούν σε παράνομες μεθόδους για την απόκτηση παιδιών, επιτρέποντας με αυτό τον τρόπο την διαιώνιση του φαινομένου.
Η εν λόγω ρύθμιση δεν θα σταματήσει τις παράνομες αυτές διαδικασίες, δεν θα τις αποτρέψει. Απλώς δεν θα τις νομιμοποιήσει. Κι αυτό, για να μην “κολλήσει η ρετσινιά” στην κυβέρνηση ότι πέρασε κάτι τόσο αμφιλεγόμενο για την πολωμένη, διχασμένη και μπερδεμένη ελληνική κοινωνία.
ΤΑ “ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ” ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ο Κ. Μητσοτάκης ξεκαθάρισε πως δεν θα δημιουργήσει “εργαστήρια πειραμάτων”, με το νομοσχέδιο αυτό, θέλοντας να “αγκαλιάσει” τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του, οι οποίοι απορούν με όλα αυτά τα… απίστευτα που κάνει αναφορικά με τα ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα.
Με μια σύντομη αναζήτηση στη Google, ένας από τους ορισμούς της λέξης “πείραμα” είναι η δοκιμή μιας μεθόδου ή μιας προσέγγισης για να διαπιστωθεί αν είναι κατάλληλη για μια ορισμένη χρήση.
Όταν γύρω μας υπάρχουν ήδη ομόφυλες οικογένειες με παιδιά, τα οποία είναι “αόρατα” για το ελληνικό νομικό σύστημα, δεν είναι δυνατόν να κάνεις λόγο για “πειράματα”.
Οι οικογένειες αυτές υφίστανται και θα συνεχίσουν να υφίστανται. Κι από τη στιγμή, που θα αναγνωρίζονται πλέον, είναι τελείως παράλογο να μην τους δίνεις ένα δικαίωμα, το οποίο στην πορεία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αυτό της νομικής οδού ίσως, τελικά θα το έχουν.
Σε αυτό το σημείο, αξίζει να αναφερθεί ότι κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο Κ. Μητσοτάκης δεν έκανε καμία απολύτως αναφορά στα τρανς άτομα και στους τρανς γονείς, αλλά και καμία αναφορά στα μη δυαδικά άτομα, για τα οποία υπάρχουν επίσης πολλά νομικά κενά, αναφορικά με τα δικαιώματα στην οικογένεια.
Αυτά τα νομικά κενά, πολλές φορές φέρνουν τεράστια ταλαιπωρία για τους τρανς γονείς, οι οποίοι βρίσκουν το δίκιο τους στα δικαστήρια, μετά από χρονοβόρες, ψυχοφθόρες και δαπανηρές διαδικασίες.
Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ
Μέσω της συνέντευξής του, ο πρωθυπουργός θέλησε να καθησυχάσει τους ακροδεξιούς βουλευτές και το συντηρητικό ακροατήριό του, λέγοντας στην ουσία ότι εμείς δεν είμαστε ΣΥΡΙΖΑ, δεν είμαστε Κασσελάκης, ότι υπάρχουν και όρια, αφήνοντας αιχμές μάλιστα κατά του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, για τις δηλώσεις του σχετικά με τα κατά παραγγελία αγόρια.
Την ίδια ώρα, θέλησε να περάσει το μήνυμα ότι “ακούει” την εκκλησία, λέγοντας ουσιαστικά πως σε όλες τις αγαστές συνεργασίες, υπάρχουν πού και πού διαφωνίες και κόντρες, αλλά στο τέλος πάλι φίλοι θα ‘μαστε, όταν “ξεφουσκώσει” το ζήτημα.
Τέλος, όσον αφορά την κομματική πειθαρχία που δεν θα επιβάλει στο κόμμα, υπό τον φόβο οι βουλευτές του να μην ψηφίσουν το σχετικό νομοσχέδιο, ο πρωθυπουργός τόνισε πως “υπάρχει και η αποχή”.
Με τον τρόπο αυτό, ο ο ίδιος είπε ξεκάθαρα στους βουλευτές της ΝΔ πως δεν έγινε και κάτι αν την ώρα της ψήφισης πάνε μέχρι το κυλικείο, υποτιμώντας στην ουσία τη σημασία και την ιστορικότητά ενός νομοσχεδίου που αφορά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και ενός νομοσχεδίου που ο ίδιος “πήρε πάνω του”.
ΝΑΝΣΥ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: “ΑΠΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ”
Η Νάνσυ Παπαθανασίου, διδακτόρισσα Kλινικής Ψυχολογίας και επιστημονικά συνυπεύθυνη του οργανισμού Orlando LGBT+, σε σχόλιό της στο Magazine σχετικά με την εξαγγελία του πρωθυπουργού για το νομοσχέδιο, κάνει λόγο για μία “θετική” εξέλιξη, η οποία -όπως επισημαίνει-, στην πραγματικότητα πρόκειται για “μία γραφειοκρατική τακτοποίηση”, που μάλιστα κρύβει πολλούς περιορισμούς για μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Αναλυτικά, η κα Παπαθανασίου τονίζει ότι: “Η εξαγγελία του γάμου ομοφύλων (ακολουθώντας την έκφραση του ίδιου του Πρωθυπουργού, αλλά και την ουσία των δηλώσεών του) είναι αρχικά θετική. Αποτελεί ένα (καθυστερημένο) βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση από τη μία, όμως από την άλλη σε απόσταση ακόμη από τον τελικό στόχο της πλήρους ισότητας. Έρχεται για να απαντήσει και να ρυθμίσει ένα υπαρκτό και σημαντικό ζήτημα που αφορά τα παιδιά που ήδη μεγαλώνουν σε ομόφυλα ζευγάρια -και μένει ακριβώς και μόνο εκεί”.
“Ολόκληρη, ολόκληρη η συνέντευξή του ήταν ένα συνεχόμενο κλείσιμο ματιού (dog whistling) στις πιο συντηρητικές και alt right φωνές. Από την αποστροφή για τα ρύζια και τις εκκλησίες, στη διαβεβαίωση ότι δε θα αλλάξει το πλαίσιο για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και ότι δε θα υπάρχει «γονέας 1 και γονέας 2», την κάθετη διαφοροποίηση από το σχέδιο νόμου του ΣΥΡΙΖΑ (που αποτελεί δουλειά στην οποία έχουν συνεισφέρει καθοριστικά οι οργανώσεις της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και είχε κατατεθεί πρώτη φορά το 2022), την έμφαση στο πόσο λίγα είναι αυτά τα παιδιά και αυτά τα ζευγάρια, τη διαβεβαίωση ότι «καινούρια παιδιά δε θα μπορούν να γεννηθούν», την αποστροφή για τα εργαστήρια πειραμάτων, μέχρι την εικόνα της Παναγίας μπροστά από την καθόταν, η σημειολογία, αλλά και η ουσία, ήταν ξεκάθαρη: πρόκειται για μία γραφειοκρατική τακτοποίηση, και τίποτα περισσότερο. Δεν περιλαμβάνονται πουθενά τα τρανς άτομα (και σίγουρα αποκλείονται τα non binary άτομα), δεν αποδομούνται οι στερεοτυπικά έμφυλοι ρόλοι, οι γκέι άνδρες (και πιθανά και τα τρανς άτομα) αποκλείονται από τη δυνατότητα απόκτησης παιδιών με τα οποία θα μπορούν να έχουν βιολογική σχέση (θα μπορούν μόνο να τεκνοθετήσουν, με όλες τις διαδικαστικές δυσκολίες που αυτό σημαίνει), και βέβαια ο καθησυχασμός ότι τίποτα δε θα θυμίζει τη συμβολική γιορτή που είναι ο γάμος”, αναφέρει στη συνέχεια η κα Παπαθανασίου.
“Ο γάμος όμως αποτελεί κάτι μεγαλύτερο και πιο σύνθετο από τη γραφειοκρατία· αφορά τη θεσμική αναγνώριση της οικογενειακότητας και της γονεϊκότητας, οι οποίες εξελίσσονται, αλλάζουν και εμπλουτίζονται μέσα στο χρόνο. Η πρόταση του πρωθυπουργού όμως δεν αφορά την αναγνώριση αυτών των νέων πραγματικοτήτων, που ήδη υπάρχουν, αλλά τη δημιουργία πολιτών, ζευγαριών και οικογενειών δύο ταχυτήτων: από τη μία τα ετερόφυλα ζευγάρια που έχουν πρόσβαση σε όλο το νομικό, πολιτισμικό και συμβολικό κεφάλαιο του γάμου και τα ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγάρια με πρόσβαση σε μέρος αυτού -αυτό πάντα με ταξικό πρόσημο. Εγκαθίστανται λοιπόν οι ανισότητες, κανονικοποιούνται οι διακρίσεις, εκβιάζονται οι κοινότητες και θρυμματίζονται οι διεκδικήσεις (και όσα υπολείπονται ξεχνιούνται πιο εύκολα), και τελικά παραμένει ημιτελής η θρυλούμενη ισότητα”, επισημαίνει.
Καταλήγοντας, η κα Παπαθανασίου υποστηρίζει ότι: “Η παγίδα είναι ότι οι ανισότητες σπάνια περιορίζονται σε μία ομάδα· αντίθετα αν νιώθουμε ότι είμαστε κάπου ανώτεροι (π.χ. μέσα στα προνόμια της ετεροφυλοφιλίας) είναι πιο εύκολο να παραβλέψουμε πού βρισκόμαστε από την άλλη πλευρά των ανισοτήτων (π.χ. οικονομικά και ταξικά) -αυτό όμως δεν είναι το βασικό επιχείρημα για την ισότητα. Όπως δεν είναι το ότι τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα μπορούν να είναι καλοί γονείς ή άνθρωποι όπως όλοι οι άλλοι. Το μόνο επιχείρημα για την ισότητα οφείλει να είναι ότι είναι ζήτημα δημοκρατίας -και ότι κάθε δημοκρατία κρίνεται και μετριέται στους αποκλεισμούς της. Και εδώ η δημοκρατία μας βρίσκεται ακόμη ελλιπής”.
Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ρωσίας έκρινε ότι οι ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβιστές θα πρέπει χαρακτηριστούν τρομοκράτες, μια κίνηση η οποία σύμφωνα με εκπροσώπους ομοφυλόφιλων και διεμφυλικών ατόμων κινδυνεύει να οδηγήσει σε συλλήψεις και διώξεις.
Δημοσιογράφος του Reuters που βρισκόταν στο δικαστήριο άκουσε το Σώμα να ανακοινώνει ότι ενέκρινε αίτημα του υπουργείου Δικαιοσύνης να αναγνωρίσει ως εξτρεμιστικό αυτό που χαρακτήρισε “διεθνές κοινωνικό κίνημα ΛΟΑΤΚΙ+ “ και να απαγορεύσει τις δραστηριότητές του.
Η κίνηση αυτή εντάσσεται στην προσπάθεια να αυξηθούν οι περιορισμοί στη Ρωσία της έκφρασης του σεξουαλικού προσανατολισμού και της έμφυλης ταυτότητας, περιλαμβανομένων νόμων που απαγορεύουν την προώθηση “μη παραδοσιακών” σεξουαλικών σχέσεων και την απαγόρευση νομικών ή ιατρικών αλλαγών φύλου.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος αναμένεται να ανακοινώσει σύντομα ότι θα διεκδικήσει μια νέα εξαετή θητεία τον Μάρτιο, έχει επιδιώξει επί μακρόν να προωθήσει μια εικόνα της Ρωσίας ως θεματοφύλακα των παραδοσιακών ηθικών αξιών σε αντίθεση με την παρηκμασμένη Δύση.
Παρέμβαση του ΟΗΕ, αποδοκιμάζει την απόφαση
Ο ‘Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα Φόλκερ Τουρκ αποδοκίμασε την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, καλώντας τη Μόσχα να καταργήσει τους νόμους που επιβάλλουν διακρίσεις σε βάρος της εν λόγω κοινότητας.
«Καλώ τις ρωσικές αρχές να καταργήσουν άμεσα τους νόμους που θέτουν ακατάλληλους περιορισμούς στο έργο των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή που εισάγουν διακρίσεις εις βάρος των ατόμων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας», ανέφερε ο Τουρκ σε δηλώσεις του.
Η απόφαση του δικαστηρίου εναντίον «του διεθνούς κοινωνικού κινήματος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας» όπως την αποκαλεί, είναι μέρος μιας σειράς αυξανόμενων περιορισμών ως προς τις εκφράσεις του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου στη χώρα.
Η Ραβίνα Σαμντασάνι, η εκπρόσωπος Τύπου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δήλωσε ότι η κατάσταση με την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ στη Ρωσία «βαίνει απ’ το κακό στο χειρότερο», με τα μέλη της να φοβούνται ότι μπορεί να συλληφθούν και να καταδικαστούν.
«Αυτό σημαίνει για την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ ότι θα υπάρξει περαιτέρω καταστολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων της», δήλωσε η Σαμντασάνι στο Reuters αναφερόμενη στην απόφαση που έλαβε το δικαστήριο νωρίτερα σήμερα.
Η ίδια πρόσθεσε ότι η έλλειψη σαφήνειας γύρω από τον ορισμό που έδωσε το δικαστήριο για το κίνημα ΛΟΑΤΚΙ+, παρέχει το δικαίωμα στον νόμο να προβαίνει σε καταχρήσεις.
«Αφήνει πολλά περιθώρια αβεβαιότητας για τους ανθρώπους σχετικά με το τι μπορεί να τους οδηγήσει στη φυλακή και τι είναι επιτρεπτό», είπε.
Είχα καιρό να πάρω το τρένο από το Παρίσι για την επαρχία. Στο πρόσφατο παρελθόν έφτανα στο χώρο αναχώρησης, επικύρωνα το εισιτήριο στα μηχανήματα –δυο το πολύ σε κάθε αποβάθρα- κι έμπαινα στο τρένο, όπου κατά τη διαδρομή περνούσε ο ελεγκτής. Τα πράγματα όμως φαίνεται πως άλλαξαν. Ο σιδηροδρομικός σταθμός με τα τρένα που αναχωρούν για την περιφέρεια και την επαρχία, δίνει την εντύπωση πως μετατράπηκε σε συνοριοφυλάκιο. Έχει χωριστεί σε τμήματα, που για να μπει κάποιος μέσα πρέπει να περάσει από σιδερένιους φράχτες, αφού πρώτα δείξει τον QR κωδικό του εισιτηρίου στον ανιχνευτή του φράχτη.
Δεν θα με πείραζε η όλη διαδικασία, αν δεν γνώριζα πως οι παραπάνω εγκαταστάσεις είναι μέρος ανησυχητικών προθέσεων:
Πριν από λίγες ημέρες έγινε γνωστό πως τo Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πρόκειται να επιτρέψει τη χρήση των τεχνολογιών βιομετρικής ταυτοποίησης εξ αποστάσεως, σε πραγματικό χρόνο (αρχικά) σε ορισμένες πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις…
Την ίδια ώρα, δοκιμάστηκε η βιομετρική αναγνώριση προσώπου σε πολλά αεροδρόμια της χώρας και σύντομα στο δεύτερο μεγαλύτερο αεροδρόμιο του Παρισιού, στο Ορλί. Αρχικά κι εδώ με φόβητρο την τρομοκρατία και δικαιολογία την ασφάλεια, η οποία είναι κατά περίσταση.
Παράλληλα και την ώρα που η προσοχή της κοινής γνώμης είναι στραμμένη στην ισραηλοπαλαιστινιακή σύρραξη, με ύπουλο τρόπο καταργούνται τα μετρητά και περιορίζεται ολοένα και περισσότερο η χρήση τους…
Μέσα στην παγκόσμια αναμπουμπούλα, ανακοινώθηκε προχθές, από τον Επίτροπο Εσωτερικής Αγοράς και Ψηφιακής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Τιερί Μπρετόν, χωρίς σχεδόν κανείς να το πάρει είδηση, πως επιτεύχθηκε τελική συμφωνία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιου και του Συμβουλίου της ΕΕ, για το πορτοφόλι ψηφιακής ταυτότητας…
Το ψηφιακό πορτοφόλι δεν είναι τίποτα άλλο από τον ακρογωνιαίο λίθο του ευρωπαϊκού συστήματος κοινωνικής πίστωσης, το οποίο θα είναι το κοινό μας μέλλον. Προβάλλοντας επιχειρήματα για άνεση και ασφάλεια (που άνετα μπορούν να καταρριφθούν) ώστε να το καθιερώσουν, το ψηφιακό πορτοφόλι μας καθιστά απόλυτα εξαρτημένους από ένα τεχνολογικό σύστημα που δεν είναι αλάνθαστο και που υπόκειται σε μια αυθαίρετη εξουσία.
Με τα πάντα συγκεντρωμένα και ψηφιοποιημένα, πρόκειται για ένα εργαλείο μαζικής επιτήρησης και επομένως μαζικού ελέγχου και μελλοντικά τιμωρίας, με αυταρχικού χαρακτήρα κριτήρια ενεργοποίησης και απενεργοποίησης της συμμετοχής μας, σε όλους τους τομείς και τις δραστηριότητες της κοινωνίας.
Ένα παράδειγμα για το πως θα λειτουργήσει το ψηφιακό πορτοφόλι, είναι η μεγάλη δοκιμή που έγινε κατά τη διάρκεια του κορωνοϊού με το τσαρλατάνικο «σωτήριο πάσο» που κοκκίνιζε και πρασίνιζε – απαγόρευε ή επέτρεπε- ανάλογα με το πόσο υπάκουος ήταν κάποιος στον παραλογισμό που διατηρούσαν με όπλο τον φόβο, τα αμέτρητα ψέματα και τις ιστορίες για αγρίους.
Πρόκειται για ένα εργαλείο το οποίο, μεταξύ άλλων, θα επιτρέψει την εισαγωγή κριτηρίων σχετικά με το ατομικό αποτύπωμα διοξειδίου του άνθρακα ώστε να μπορούν να επιβληθούν αλλαγές (προς το χειρότερο) ή περιορισμοί στις διατροφικές μας συνήθειες ακόμα και στην υγιεινή μας. Θα επιτρέψει επίσης να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε θέματα που αφορούν την υγεία μας, βλέπε εμβολιασμούς.
Εν ολίγοις όλα τα παραπάνω (βιομετρική παρακολούθηση, ψηφιακό νόμισμα, ψηφιακό πορτοφόλι κλπ.) είναι άυλα δεσμά υποχρεώσεων άνευ δικαιωμάτων, υπό την ομηρία μιας «ηγεσίας» στο τιμόνι της ΕΕ, η οποία δεν είναι εκλεγμένη από τους ευρωπαϊκούς λαούς που ουδέποτε ρωτήθηκαν, ούτε έδωσαν με οποιονδήποτε τρόπο την συγκατάθεση τους, για την υιοθέτηση τους.
Οι νόμοι και οι εφαρμογές που σιγά-σιγά υιοθετούνται και ενεργοποιούνται με πρόσχημα την τεχνολογική εξέλιξη και κατεύθυνση έναν ψηφιακό-εικονικό κόσμο, αποτελούν μέρος μιας δυναμικής μετάβασης από ένα καθεστώς ελευθερίας, σε ένα σκληροπυρηνικό καθεστώς ανελευθερίας, ακραίου αυταρχισμού και καχυποψίας.
Το Προσφυγικό θα αλλάξει ανεπιστρεπτί. Είναι μια πρόταση εκατοντάδων σελίδων που αφαιρεί κάθε στοιχείο δικαιωμάτων από τους πρόσφυγες και είναι σχεδόν βέβαιο πως θα περάσει στην ολότητά του από την ΕΕ.
Ο νέος κανονισμός για τους νεοεισελθόντες
Εφόσον ένας πρόσφυγας μπει στην χώρα εισόδου θα περνάει έναν έλεγχο 5 με 10 ημερών, εκτός αν η χώρα στην οποία συλλαμβάνεται έχει κηρύξει κατάσταση κρίσης, όπου το screening μπορεί να φτάσει έως και τις 4 εβδομάδες.
Μετά θα ακολουθεί μια διαδικασία ενώπιον της επιτροπής ασύλου που θα διαρκεί 12-16 εβδομάδες. Τρεις με τέσσερις μήνες φυλακισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Νομικά οι άνθρωποι αυτοί θα δηλώνονται ως NotEntered, δηλαδή πως δεν βρίσκονται στην Ευρώπη. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων σε ευρωπαϊκό έδαφος λοιπόν δεν είναι Ευρώπη. Γύρω γύρω Ευρώπη και τα στρατόπεδο είναι no mans land.
Ποια βασικά ανθρώπινα δικαιώματα αρνούνται στους πρόσφυγες
Με αυτό τον τρόπο για τους πρόσφυγες δεν ισχύουν η Διεθνής Προστασία, η Χάρτα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η Συνθήκη της Γενεύης. Θα βρίσκονται σε μια «limbo situation», δηλαδή δεν θα έχουν δικαίωμα σε προσωρινά έγγραφα, δουλειά ή να πας σε σχολείο.
Την ώρα που κάποια βγάζει φωτογραφίες στον φράχτη της πατρίδας του, εσύ δεν έχεις υπόσταση, είσαι ανύπαρκτος.
Πρόκειται για άτομα που μπορεί να χρήζουν ή όχι διεθνούς προστασίας. Αυτό δεν αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία απομακρύνεται χιλιόμετρα από τις στοιχειώδεις αξίες γύρω από τις οποίες δημιουργήθηκε.
Η δεύτερη φάση της διαδικασίας
Στην δεύτερη φάση της διαδικασίας της Επιτροπής Ασύλου, βρίσκονται αυτόματα όσων η αίτησηέχει «λάθη», δεν έχουν χαρτιά ή είναι «επικίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια». Να υπογραμμίσουμε σε κάθε τόνο πως πολλές φορές οι συνοριοφύλακες καταστρέφουν τα χαρτιά των προσφύγων, αφού τους ληστέψουν και τους βασανίσουν ή αν τους έχουν επαναπροωθήσει σε προηγούμενη φάση.
Σκεφτείτε απλά πόσες μεταφράσεις χωρούν στον «κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια». Αν δεν μπορείτε να σκεφτείτε ή να φανταστείτε, μπορείτε να ρωτήσετε την εισαγγελέα που υπέγραφε για τις «νόμιμες επισυνδέσεις» από την ΕΥΠ...
Αν η Χώρα Εισόδου δηλώσει πως προέρχεσαι από Ασφαλή Τρίτη Χώρα (σ.σ. θα επανέλθουμε εδώ), επιστρέφεις πάλι σε αυτή την δεύτερη φάση. Πλην όσων έχουν κάποια αποδεδειγμένη ευαλωτότητα, ζητήματα ψυχικής υγείας ή τα ασυνόδευτα ανήλικα.
Η Χώρα Εισόδου λοιπόν αρνείται στην είσοδο και ξεκινά διαδικασία απέλασης, η οποία μπορεί να διαρκέσει έως και 4 μήνες. Σε εκείνη την περίοδο ο κρατούμενος πρόσφυγας παραμένει χωρίς δικαιώματα.
Οι απελάσεις επειδή είναι ζήτημα διμερών συμφωνιών μεταξύ των χωρών θα είναι και αυτές ένα μεγάλο αγκάθι. Δηλαδή όσο και να θέλει να χαρεί ένας μισάνθρωπος ή φασίστας, απελάσεις δεν γίνονται έτσι απλά. Αυτό θα οδηγήσει σε πολύχρονες φυλακίσεις, αυτοκτονίες και εξεγέρσεις των κρατουμένων.
Αν δεν είσαι επικίνδυνος για την Εθνική Ασφάλεια, τότε τι συμβαίνει;
Αν περάσεις τα δύο στάδια νομιμοποιείσαι να ζητήσεις Άσυλο! Οι προηγούμενες διαδικασίες στις οποίες μπορεί να ληφθεί απόφαση δεν περιλαμβάνουν την ευκαιρία να ζητήσεις άσυλο! Δηλαδή το limbo stage με τα δικαιώματα μετέωρα θα αποτελεί νομικό καθεστώς με υπογραφή της «Ευρώπης των δικαιωμάτων».
Μιλάμε για πολύμηνη φυλάκιση χωρίς κατηγορία ή προσωποποιημένη κατηγορία, σε κάθε περίπτωση χωρίς δικαιώματα.
Αν η χώρα έχει κηρύξει κρίση προσφυγικών ροών όλες οι διαδικασίες επιμηκύνονται με μάξιμουμ τους 10 μήνες.
Στο μεταξύ, η υπηρεσία σου κλείνει ένα ραντεβού τηλεφωνικά και μετά σου κανονίζει συνέντευξη. Εκεί ακούς μια και μόνο ερώτηση: Από πού ξεκίνησες για την Ελλάδα/Ιταλία/Γερμανία;
Αν η απάντηση για παράδειγμα είναι η Τουρκία, τότε η Τουρκία που είναι Ασφαλής Τρίτη Χώρα σε παίρνει πίσω. Τελειώνει η διαδικασία ασύλου, τελειώνουν όλα. Ακόμα και αν έχεις προσφυγικό προφίλ. Δεν θα φτάσει η στιγμή να σε ρωτήσουν ποιοι είναι οι λόγοι που έφυγες. Αν ξεκίνησες από Ασφαλή Τρίτη Χώρα, έφυγες.
Ποια αποτελεί Ασφαλή Τρίτη Χώρα;
Ταυτόχρονα υπάρχει ρητή πρόβλεψη πως χαμηλώνουν τα κριτήρια της Ασφαλούς Τρίτης Χώρας. Ακόμα και αν μια χώρα έχει καταγγελίες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεωρείται απολυταρχική, για τους πρόσφυγες θεωρείται λίκνο της δημοκρατίας.
Στις Ασφαλείς Τρίτες Χώρες δεν υπάρχει σύστημα προστασίας, για παράδειγμα η Τουρκία δεν έχει υπογράψει την συνθήκη της Γενεύης. Δεν αναγνωρίζει προσφυγικό καθεστώς, οι πρόσφυγες θεωρούνται φιλοξενούμενοι, τα παιδιά δεν πάνε σχολείο και οι ενήλικες εργάζονται μόνο μαύρα σε συνθήκες σκλαβιάς. Χωρίς νομικό καθεστώς.
Να υπογραμμίσουμε πως η Τουρκία, μια χώρα που φεύγουν οι Τούρκοι αντικαθεστωτικοί και αγωνιστές και δεν μπαίνει στην ΕΕ λόγω ζητημάτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι ασφαλής Τρίτη χώρα.
Η Ευρώπη απεμπολεί κάθε ευθύνη τήρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τελειώνει η αλληλεγγύη.
Οι νέοι κανόνες φύλαξης των συνόρων και ο ρόλος της Frontex
Η Frontex, από παρατηρητής ή θεσμός που δίνει συνδρομή, αποκτά ενεργό ρόλο ενώ αναδιατυπώνονται οι κανόνες φύλαξης των συνόρων. Αυτό δηλαδή που οι εθνικές κυβερνήσεις ακροδεξιών κρατών ονομάζουν αποτροπή εισόδου, νομιμοποιείται. Οι επαναπροωθήσεις με ξύλο, ληστείες και βασανιστήρια νομιμοποιούνται.
Το τρίτο στάδιο της ντροπής
Αν η χώρα από την οποία προέρχεται ο πρόσφυγας είναι υψηλού προσφυγικού προφίλ και δεν προήλθε από χώρα με συμφωνία με την ΕΕ (σ.σ. αναγνωρισμένη εμπόλεμη ζώνη), τότε περνάει στο τρίτο στάδιο.
Στο τρίτο στάδιο, της διαδικασίας Ασύλου, εφόσον εγκριθεί μπορεί η χώρα υποδοχής να στείλει τους πρόσφυγες σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Όλα θα γίνονται με διμερείς συμφωνίες μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Επίσης δεν θα μπορεί κάποιος πλέον να πάρει άσυλο από δύο ευρωπαϊκές χώρες.
Η ευρωπαϊκή μας οικογένεια (με όλη την ειρωνεία του κόσμου στην έκφραση), θα μπορεί να μην πάρει τους πρόσφυγες που της αναλογούν και να πληρώσει την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία ή την Μάλτα. Τις συνήθεις Χώρες Πρώτης Εισόδου. Αντιδράσεις υπήρξαν από τις ακροδεξιές κυβερνήσεις σε Πολώνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Αυστρία, αλλά η πρόβλεψη πέρασε σχετικά εύκολα.
Στις διμερείς συμφωνίες υπάρχει όρος υπαναχώρησης 50+50%. Έστω λοιπόν πως η Γερμανία πρέπει να πάρει 10.000 πρόσφυγες. Δέχεται τις 5.000 και μετά μπορεί να υπαναχωρήσει πληρώνοντας για τις άλλες 5.000 πρόσφυγες.
Τα τελευταία δύο χρόνια, η Ελλάδα πέρα από το Δόγμα ληστεία, βασανιστήρια, επαναπροώθηση ή το βούλιαγμα των σκαφών με πρόσδεση ή με κυματισμό, σύμφωνα με κριτική ΜΚΟ πάνω στα πιο σημαντικά σημεία της νέας συμφωνίας αποτελούσε το «εργοστάσιο πειραμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Εφόσον αυτό το σχέδιο περάσει ως έχει και υπογραφεί από τις χώρες της ΕΕ θα είναι σε ισχύ σύμφωνα με νομικούς από 7-10 χρόνια. Δηλαδή πρωτόδικα δικαστήρια, Εφετεία και εν τέλει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ώστε να ανατραπεί η συμφωνία ως ενάντια στο Ευρωσύνταγμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αν το τερατούργημα ψηφιστεί ως έχει, τότε η Ευρώπη θα μετατραπεί σε μια Ένωση αυταρχικών κρατών.
Στόχος η «μεταρρύθμιση του Προσφυγικού» να αποτελέσει νόμο πριν τις ευρωεκλογές του 2024.
Την προεδρία της ΕΕ θα έχουν η Ουγγαρία (Ιούλιος 2024 με Δεκέμβριο 2024) και μετά η Πολωνία (Ιανουάριος 2025 με Ιούνιο 2025), αν σας ενδιαφέρει το πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα.
Δηλαδή αυτή είναι η καλή μεταρρύθμιση για το Προσφυγικό και φοβούνται τα ακροδεξιά τέρατα...
