Απολύσεις, εντατικοποίηση και ελαστική εργασία  πίσω από τη βιτρίνα των εταιρειών τηλεπικοινωνίας

Η εκπομπή Ράδιο Παντιέρα που μεταδίδεται από το ελεύθερο ραδιόφωνο τηςERTOpen, την Τετάρτη 27 Ιουλίου έδωσε… φωνή και λόγο στα σωματεία του κλάδου των τηλεπικοινωνιών. Φιλοξένησε την Λιλιάνα Κυρίμη, ταμία του Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων Wind και τον Παναγιώτη Λεοντόπουλο, μέλος ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στη Νόκια Ελλάδας.

Με αφορμή την πρόσφατη συγκρότηση του Συντονισμού Σωματείων και Εργαζομένων στις Τηλεπικοινωνίες και την Τεχνολογία, οι δύο καλεσμένοι έφεραν στο προσκήνιο την πραγματικότητα στους χώρους εργασίας του κλάδου που κρύβεται πίσω από την εκθαμβωτική βιτρίνα των γκάτζετ και της εξελιγμένης τεχνολογίας, αλλά και τα πρώτα μαζική σκιρτήματα των εργαζομένων να την αμφισβητήσουν.

«Ξεκινήσαμε από κοινούς αγώνες του κλάδου, την πάλη ενάντια στην εργάσιμη Κυριακή, την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων, την εναντίωση σε απολύσεις», σημείωσε η Λ. Κυρίμη η οποία εκτίμησε ότι πλέον υπάρχει γόνιμο έδαφος για κοινή πάλη, ώστε να σταματήσει το κάθε σωματείο να κινείται μόνο του.

Ο Π. Λεντόπουλος παρουσίασε την κατάσταση στη Νόκια αλλά και τους άλλους χώρους εργασίας. «Οι μισθοί έχουν υποστεί σοβαρές μειώσεις μετά τα μνημόνια», ανέφερε, και όπως είπε χαρακτηριστικά, δεν υπάρχει μισθός πάνω από 1000 ευρώ για ειδικευμένος και υψηλής μόρφωσης εργαζόμενους, όταν πριν λίγα χρόνια ανάλογη εργασία αμείβονταν με 1400-1600 ευρώ. Επιπλέον, έχουν κοπεί μπόνους, επιδόματα και άλλες κατακτήσεις από τους εργαζόμενους.

Και οι δύο ομιλητές ανέδειξαν δύο κρίσιμα ζητήματα, τις απολύσεις και την έξαρση της εντατικοποίησης της εργασίας. Στη Γουίντ, για παράδειγμα, όπως είπε η Λ. Κυρίμη, το 2010 υπήρχαν 2000 εργαζόμενοι και σήμερα έχουν μείνει οι μισοί, δηλαδή 1000 άτομα. Αυτό επιτεύχθηκε με απολύσεις, «εθελούσιες» εξόδους, αλλά και μεταφορά προσωπικού σε εργολαβικές εταιρείες υπό χειρότερους όρους εργασίας, όπως έκαναν Γουΐντ και Βόνταφον ιδρύοντας την Βίκτους. Πολύ ενδιαφέρουσα ήταν η εκτίμηση ότι πλέον στον κλάδο, τα μεγάλα «ονόματα» των εταιρειών προτιμούν να συρρικνώνουν τις μητρικές και να αναπτύσσουν ένα πολυπλόκαμο δίκτυο εργολάβων στους οποίους παραχωρούν σημαντικές εργασίες, όπως δίκτυα, τηλεφωνικά κέντρα κ.α. Επιδίωξή τους είναι η παραπέρα μείωση του εργατικού κόστους αλλά και το χτύπημα των δικαιωμάτων (μισθοί, ΣΣΕ κ.α.) στους εργαζόμενους των μητρικών. Για παράδειγμα, καταγγέλθηκε ότι μαχητικοί εργαζόμενοι μέλη του σωματείου, μεταφέθηκαν από τον Γουΐντ στη Βίκτους και από εκεί, όταν προσπάθησαν να οργανώσουν νέο σωματείο, «μετατάχτηκαν» σε άλλη εργολαβική.

Ειδική μνεία έγινε στα τηλεφωνικά κέντρα των εταιρειών τηλεπικοινωνίας. «Αποτελούν κάτεργα στις εργασιακές συνθήκες» τόνισε η Λ. Κυρίμη, με εργαζόμενους ελαστικούς, με ανανεούμενες συμβάσεις, χαμηλότερους μισθούς, απασχολούμενους κυρίως σε εργολάβους.

Σχολιάζοντας το φαινόμενο των βάουτσερ που πλέον έχουν εισβάλει και στον κλάδο, ο Π. Λεοντόπουλος μίλησε για κακές συνθήκες εργασίας των εργαζόμενων αυτών, που ουσιαστικά αποτελούν μια μορφή μαθητείας, και με μισθούς πείνας έως 400 ευρώ. Συχνά οι εργοδότες καλούν τους «βαουτσεράδες» να ανανεώσουν τη σύμβασή τους και να παραμείνουν με 400 ευρώ, όταν δίπλα τους θα εργάζονται στην ίδια εργασία, συνάδελφοί τους με διπλάσια χρήματα.

Ένα άλλο σοβαρό μέτωπο στις τηλεπικοινωνίες αναδεικνύεται η εντατικοποίηση και πώς αυτή διασυνδέεται με την παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου. Ο Π. Λεοντόπουλος έφερε το παράδειγμα του πώς οι απολύσεις στη Νόκια Φινλανδίας επηρέασαν τους εδώ εργαζόμενους της Νόκια. Ενώ η Λ. Κυρίμη παρουσίασε τη ζοφερή κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι στα τηλεφωνικά κέντρα, όπου καταγράφονται παραιτήσεις λόγω αφόρητου φόρτου εργασίας, φαινόμενα εξουθένωσης, ακόμα και ψυχολογικών προβλημάτων. Φυσικά ούτε λόγος για πληρωμένες υπερωρίες, που συχνά ανέρχονται και σε 4-5 ημερησίως!

Αναφερόμενοι στις υποσχέσεις της κυβέρνησης περί επαναφοράς του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων, οι δύο εργαζόμενοι τόνισαν ότι οι συνάδελφοί τους δεν έχουν πλέον αυταπάτες για το πού θα οδηγήσει τα πράγματα η κυβέρνηση και κάλεσαν τα σωματεία και τους εργαζόμενους σε μαχητικό και συντονισμένο αγώνα για την κατάκτηση ΣΣΕ με βάση τις ανάγκες τους και για ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής

Την εκπομπή συντόνισε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Σταμούλης και στον ήχο ήταν ο Γιάννης Καραμπέκιος.

Η εκπομπή Ράδιο Παντιέρα μεταδίδεται από το ραδιόφωνο της ΕΡΤόπεν τους 106,7 στα FM στην Αττική, καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com. Επίσης, το πρόγραμμα αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3, στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο. Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 και στα Χανιά στους 1134χιλιόκυκλους στα μεσαία.


δείτε τα video εδώ: pandiera

Ύστερα από την 24ωρη απεργία της περασμένης Τετάρτης, αλλά κι άλλων κινητοποιήσεων που προηγήθηκαν το τελευταίο διάστημα, με τη μορφή στάσεων εργασίας, το Συνδικάτο των Εργαζομένων του Οργανισμού αποφάσισε για σήμερα νέα 24ωρη απεργία, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα δύο μηνών.

Όπως ανακοίνωσε ο Οργανισμός, κατά τη διάρκεια της σημερινής απεργίας θα κυκλοφορήσουν ελάχιστα λεωφορεία με προσωπικό ασφαλείας.

Αντίθετα, κανονικά θα λειτουργήσει η νυκτερινή λεωφορειακή γραμμή 78Ν «ΚΤΕΛ - Αεροδρόμιο», όπως, επίσης, το ειδικά διασκευασμένο λεωφορείο για τη δωρεάν μετακίνηση των ΑμΕΑ.

Ολόκληρη η ανακοίνωση από το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Π.Γ.Ν. ΑΤΤΙΚΟΝ “ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ” :


Στην αρχή νομίζαμε ότι πρόκειται για το γνωστό θέατρο «υποσχέσεων», θεωριών «καμένης γης» που «παραλάβαμε από τους προηγούμενους», δήθεν προσπαθειών για «σταθεροποίηση του ΕΣΥ» και «διατήρηση του κοινωνικού κράτους». Δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία μιας και το ίδιο δούλεμα έπεφτε από όλες τις κυβερνήσεις, ειδικά τα μαύρα μνημονιακά χρόνια του δημοσιονομικού σφαγείου και της καταπάτησης των δικαιωμάτων μας.

Η κατάσταση όμως πλέον γίνεται πολύ επικίνδυνη! Οι άνθρωποι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχουν περάσει κάθε όριο αλαζονείας και βιασμού της λογικής μας.


Δείτε τη δραματική συσχέτιση του νοσοκομείου Σαντορίνης με το ΑΤΤΙΚΟ και το ΕΣΥ της Δυτικής Αθήνας:

-Ξεκινάνε ένα νοσοκομείο με όρους και νομικό καθεστώς Ανώνυμης Εταιρείας, με πρωθυπουργικά εγκαίνια και όλα τα «ταρατατζούμ», ισχυριζόμενοι ότι έχει την εποπτεία το δημόσιο (όπως και στα λιμάνια, στα τραίνα, στο Ελληνικό και σε τόσα άλλα, που η «εποπτεία» του δημοσίου κάθε άλλο παρά προστάτεψε από το μπιρ παρά ξεπούλημά τους).

-Για να το λειτουργήσουν και να δείξουν επικοινωνιακό πρόσωπο «ετοιμότητας» δεν προσλαμβάνουν προσωπικό αλλά ξεδοντιάζουν με υπουργικές (εν μια νυκτί) αποφάσεις μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας από γιατρούς και νοσηλευτές. Από το ΑΤΤΙΚΟ ήδη με υπουργικές αποφάσεις (επισυνάπτονται) έχουν αποσπαστεί – άγνωστο για πόσο διάστημα – δύο νοσηλευτές και άγνωστός αριθμός γιατρών. Χώρια οι ρουσφετολογικές αποσπάσεις σε υπουργεία, περιφέρειες και την ΑΕΜΥ. Και έπεται συνέχεια. Παίρνουν προσωπικό από το ΑΤΤΙΚΟ των 350 κενών οργανικών θέσεων, των ράντζων, της αναβολής χειρουργείων, των κλειστών κλινών ΜΕΘ, των κλειστών πτερύγων, των διασωληνωμένων στους διαδρόμους, των χιλιάδων οφειλόμενων ρεπό ΛΟΓΩ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ!!!

-Για τα ποσά του δημοσίου που ξοδεύονται για να λειτουργήσει στην ουσία ένα ιδιωτικό μισο-νοσοκομείο, με δανεικό προσωπικό και ελαστικές εργασιακές σχέσεις δεν υπάρχει πρόβλημα. Για να ανοίξει όμως ένα νοσοκομείο στην άνεργη και φτωχή Δυτική Αθήνα (πχ το Λοιμωδών), για να προσληφθεί προσωπικό, για να εξαλειφτούν τα ράντζα, για να λειτουργήσουν τα χειρουργεία, τα χρήματα δεν φτάνουν, ανακαλύπτονται διαρκώς δεκάδες τεχνικά προβλήματα και εκατοντάδες δικαιολογίες.

-Το αποκορύφωμα: 13 επικουρικοί νοσηλευτές και τραυματιοφορείς, που με κυβερνητική απόφαση δημοσιευμένη σε ΦΕΚ, είχε προγραμματιστεί να έρθουν στο ΑΤΤΙΚΟ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΛΗΦΘΟΥΝ διότι το ΑΤΤΙΚΟ και η Β' ΔΥΠΕ δεν έχει τα αντίστοιχα κονδύλια για την πληρωμή τους (το μισθολογικό κόστος των επικουρικών πιστώνεται στα νοσοκομεία και τις ΔΥΠΕ και όχι στον κρατικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Υγείας).

Ρόλο «επιστημονικού συνεργάτη» της κυβέρνησης και υπεύθυνου για τις «μεταγγίσεις» προσωπικού από τα νοσοκομεία των Αθηνών στη Σαντορίνη έχει διαδραματίσει η Διευθύντρια Ιατρικής Υπηρεσίας και καθηγήτρια της Β' Πανεπιστημιακής Αναισθησιολογικής Κλινικής του ΑΤΤΙΚΟΥ νοσοκομείου κα Κωστοπαναγιώτου. Έχει σοβαρή ευθύνη για την ανοχή (να μην πούμε καθοδήγηση) στη συνεχή αποψίλωση του νοσοκομείου στο οποίο μάλιστα εργάζεται. Γι αυτό συμμετείχε σε όλες τις φιέστες των εγκαινίων και των “προετοιμασιών” στη Σαντορίνη μαζί με τους υπουργούς.

Μας φτύνουν μπροστά στη μούρη μας! Διαλύουν μεθοδευμένα το νοσοκομείο και όλη τη δημόσια υγεία της Δυτικής Αθήνας. Μας δουλεύουν με εικονικές, ψεύτικες προσλήψεις, που μένουν στα χαρτιά. Αυτή είναι η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και της περιφέρειας; Με νέους νοσηλευτές στην ανεργία και στα 5μηνα και με «καινούρια» νοσοκομεία που λειτουργούν με μετακινήσεις μόνιμου προσωπικού από τα μεγάλα μάχιμα νοσοκομεία; Τόση υποταγή των πραγματικών υγειονομικών αναγκών στην εντυπωσιοθηρία;


Αίσχος πια. Να ξεσηκωθούμε όλοι. Καμιά ανοχή, καμιά αυταπάτη για την κυβέρνηση, τα μνημόνια, το μαύρο μέτωπο ΕΕ – ΔΝΤ - επιχειρηματιών της υγείας. Γενικευμένος αγώνας όλου του υγειονομικού κινήματος για την συνολική ανατροπή αυτής τη αθλιότητας.




Το Διοικητικό Συμβούλιο




http://somateioattikon.blogspot.gr

Κάποιοι δεν μπορούν να ξεφύγουν από το αμαρτωλό τους πολιτικό παρελθόν και ορισμένα στελέχη της Ν.Δ., όχι μόνο δεν έχουν μετανιώσει για το Μαύρο στην ΕΡΤ, αλλά επιμένουν να διατυπώνουν με τον πιο αντιδημοκρατικό τρόπο τη θέση τους για την ελευθεροτυπία, τις δημοκρατικές διαδικασίες και την άποψή τους για τη δημόσια τηλεόραση.

Χθες ο πρώην υπουργός της Ν.Δ., Δημήτρης Σταμάτης, απαντώντας στην βουλευτή δημοσιογράφο, Αννέτα Καββαδία δήλωσε με σαφήνεια και μάλλον με υπερηφάνεια ότι: «καλά κάναμε και κλείσαμε την ΕΡΤ, γιατί είχε κάτι ανθρώπους σαν κι εσάς που λειτουργούσαν ως φερέφωνα και ιεροκήρυκες του ΣΥΡΙΖΑ».

Ο πρώην υπουργός, όχι μόνο δεν έχει αντιληφθεί ότι η ΕΡΤ δεν είναι «μαγαζί» της κάθε κυβέρνησης, αλλά φθάνει στην ακραία παραδοχή ότι όποιο ΜΜΕ δεν ελέγχει έχει κάθε δικαίωμα να το κλείσει.

Είναι πρόκληση, όμως, απέναντι στην ελληνική κοινωνία και τους εργαζόμενους να επιχειρεί μαζί με τους συνοδοιπόρους του να απαξιώσει τους αγώνες και τις θυσίες των συναδέλφων στην ΕΡΤ, που επί δύο χρόνια την κράτησαν ανοιχτή με τους δικούς τους όρους, ώστε να επαναλειτουργήσει από τις 29 Ιουλίου του 2015.

Σε μια περίοδο κρίσιμη για την πολυφωνία και την ελευθερία της έκφρασης οι δημοσιογράφοι, οι τεχνικοί και οι διοικητικοί υπάλληλοι, που εργάζονται στην ΕΡΤ προσπαθούν καθημερινά να δικαιώσουν το αίτημα για μια ΕΡΤ ανοιχτή στην κοινωνία. Αυτός ο αγώνας θα δικαιωθεί ανεξάρτητα από τις επιδιώξεις όσων δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα σύνδρομα του κυβερνητισμού.

Οι δημοσιογράφοι, λοιπόν, μαζί με την ΕΣΗΕΑ, απαιτούν να μπει τέλος σε πολιτικές παρεμβάσεις στο δημοσιογραφικό έργο επειδή η κοινωνία τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει ανάγκη την υπεύθυνη ενημέρωση.

Ο αγώνας για μια ΕΡΤ ανοιχτή στην κοινωνία είναι πάντα επίκαιρος.

Ο κ. Σταμάτης, πρώην Υπουργός Επικρατείας, συν-εμπνευστής του μαύρου και δήμιος της δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης πάει πολύ να μας «κουνάει το δάχτυλο».

Η φαύλη κυβέρνηση που υπηρέτησε, δεν είχε προηγούμενο σε αυταρχισμό και συσκότιση της ελευθεροφωνίας και της κατάργησης δημόσιων αγαθών.

Μετά τις δηλώσεις του εχθές στη Βουλή, επιβεβαιώνεται ότι είναι - άχθος αρούρης - της πολιτικής και της δημοκρατίας.


Η κοινωνία και οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ θα συνεχίζουν να αγωνίζονται για την ελευθεροφωνία, ελευθεροτυπία, για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση που δικαιούνται και οι κάθε λογής «Σταμάτηδες» δεν θα μας σταματήσουν σε αυτό τον αγώνα.


Άλλωστε το έχουμε αποδείξει, ποτίζοντας αυτούς τους αγώνες ακόμα και με αίμα, που οι κ. «Σταμάτηδες» ξεχνούν.

Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη θα πραγματοποιηθούν σήμερα Πέμπτη 28 Ιουλίου στις 6μμ
ως απάντηση στην αστυνομική επιχείρηση που εξαπέλυσε χθες η αστυνομία σε τρεις καταλήψεις στέγης προσφύγων στη Θεσσαλονίκη. Η αστυνομιά προχώρησε σε συλλήψεις 74 ατόμων, τα οποία περνάνε από αυτόφωρο σήμερα.



Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 6 μ.μ. στα Προπύλαια πραγματοποιεί  ο Χώρος Στέγασης Προσφύγων City Plaza, ζητώντας την άμεση απελευθέρωση των 74 ατόμων που συνελήφθησαν κατά την έκκένωση των καταλήψεων στέγης στη Θεσσαλονίκη.

Σε σχετική ανακοίνωση τονίζεται ότι η εκκένωση «από τα ΜΑΤ συνιστά ποιοτική αναβάθμιση μιας πολιτικής που προτάσσει την καταστολή ως μέθοδο αντιμετώπισης του προσφυγικού ζητήματος». Στη διαδήλωση καλούν και άλλες συλλογικότητες και πρωτοβουλίες.



Σήμερα 27/07/2016 νωρίς το πρωί μπάτσοι εισέβαλαν και εκκένωσαν τρείς καταλήψεις προσφύγων στην θεσσαλονική (Ορφανοτροφείο, hurriya και Καρόλου Nτήλ).

Μεταφέρφηκαν όλοι/ες μετανάστες και μη στην ΓΑΔΘ.

Περίπου 85 άτομα έχουν προσαχθεί και θα διωχθούν ποινικά για διατάραξη οικιακής ειρήνης για τις 2 και για την άλλη για διατάραξη ιδιωτικής οικιακής ειρήνης.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΣΗ

Έτσι καλούμε αύριο 28/7 στις 6 το απόγευμα πορεία στα προπυλαιά για τις εκκενώσεις των καταλήψεων και όλους τους προσαχθέντες.


Σήμερα το πρωί, πριν ακόμα ξημερώσει, το κράτος επιτέθηκε και πραγματοποίησε εισβολή σε 3 καταλήψεις στέγης στη Θεσσαλονίκη. Στο Ορφανοτροφείο, στην κοινότητα Hurriya και την κατάληψη στη Λεωφόρο Νίκης 39. Σε αυτές τις καταλήψεις διέμεναν οικογένειες προσφύγων και μεταναστών/ριών καθώς και αλληλέγγυοι/ες. Ο ακριβής αριθμός προσαγωγών και συλλήψεων δεν είναι σίγουρος ακόμα, αλλά γνωρίζουμε ότι οι προσαγωγές αυτή τη στιγμή είναι 100 και οι συλλήψεις πάνω από 70.

Η εξουσία αντεπιτίθεται και τρίζει τα δόντια της στο κίνημα αλληλεγγύης. Μια εκδικητική κίνηση που έρχεται 2 μέρες μετά το NoBorderCamp στη Θεσσαλονίκη, το οποίο έφερε στην καθημερινότητα της πόλης το μεταναστευτικό ζήτημα και ενόχλησε ιδιαίτερα την εξουσία. Η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη είναι έννοιες εχθρικές προς κάθε κυβέρνηση και φρόντισαν να το αποδείξουν αξιοποιώντας φασιστικές πρακτικές εν μια νυκτί. Η επίθεση συνεχίστηκε με την κατεδάφιση του Ορφανοτροφείου και σύντροφοι/συντρόφισσες απάντησαν με κατάληψη των γραφείων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στη Θεσσαλονίκη.

Το μακρύ χέρι του κράτους δηλώνει πιο ανοιχτά από ποτέ την εναντίωση του στέλνοντας τους/τις πρόσφυγες/ μετανάστες/τριες πίσω στα κέντρα κράτησης και απομονώνοντας τους αλληλέγγυους και τις αλληλέγγυες στα κρατητήρια.

Η απάντηση μας παραμένει η ίδια.Το κίνημα αλληλεγγύης και οι καταλήψεις στέγης δε θα σταματήσουν να υπάρχουν. Είμαστε και θα είμαστε αλληλέγγυοι/ες στους αγώνες των προσφύγων/ μεταναστών/τριών και απαιτούμε την απελευθέρωση των συλληφθέντων αλληλέγγυων και μεταναστών/ριών.

ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΕΓΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ/ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΡΙΩΝ ΝΟΤΑΡΑ 26

Σε εξέλιξη βρίσκεται δασική πυρκαγιά στην περιοχή Πλάκα Κερατέας Αττικής.

Στην επιχείρηση κατάσβεσης της πυρκαγιάς μετέχουν αυτή την ώρα 40 πυροσβέστες με 20 οχήματα, πεζοπόρο τμήμα 21 ατόμων, τρία ελικόπτερα και δυο αεροσκάφη.

Η υπόθεση της «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές της Χαλκιδικής δεν είναι μόνο μια ιστορία απαράδεκτης παραχώρησης του ορυκτού πλούτου του τόπου σε ιδιωτικά συμφέροντα, δεν είναι μόνο μια ιστορία ληστρικής εκμετάλλευσης, δεν είναι μόνο μια ιστορία περιβαλλοντικής καταστροφής. Φαίνεται ότι έχει όλα τα χαρακτηριστικά να γίνει και μια ιστορία καταστροφής στοιχείων και σπαραγμάτων της πολιτιστικής κληρονομιάς.  

Την περασμένη Τρίτη το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο κλήθηκε να γνωμοδοτήσει για τημεταφορά ή διατήρηση των αρχαιοτήτων που αποκαλύφθηκαν στο πλαίσιο κατασκευής του έργου«Μεταλλευτικές-Μεταλλουργικές Εγκαταστάσεις των Μεταλλείων Κασσάνδρας».  Με οριακή πλειοψηφιά (8 υπέρ, 7 κατά) τα μέλη του ΚΑΣ γνωμοδότησαν υπέρ της αυτοψίας στο χώρο των αρχαιοτήτων οι οποίες βρίσκονται στο ανοιχτό όρυγμα (openpit) στη θέση Κόνιαρη. Η ανασκαφική σκαπάνη έφερε στο φως μεταλλουργική εγκατάσταση του 2^ου αιώνα πΧ και σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Κώστα Παπαστάθη αποκαλύφθηκαν τα κατάλοιπα ενός αψιδωτού κτιρίου, ένα μικρό λιθόστρωτο, λάκκοι και πασσαλότρυπες, καθώς και αρκετά κινητά ευρήματα, όπως ακροφύσια φυσερών, τα οποία διοχέτευαν οξυγόνο στον κλίβανο, τμήματα από οινοχόες με ωραία σχέδια κεφαλών κι ένας «θησαυρός» 12 νομισμάτων.

Σημειώνεται ότι η πρόταση τόσο της Διεύθυνσης Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων όσο και της  Εφορείας Χαλκιδικής και Αγίου Ορους ήταν η απόσπαση των αρχαίων καταλοίπων και η μεταφορά τους σε άλλη θέση. Πρόταση που αν τελικά επικρατήσει, όταν το ΚΑΣ κληθεί να γνωμοδοτήσει καταληκτικά, θα ανοίξει το δρόμο για το συνολικό «ξήλωμα» των αρχαιοτήτων από μια περιοχή που ιστορικά συνδέεται με μεταλλευτικές δραστηριότητες.

Αλλωστε δεν είναι μόνο η εν λόγω θέση στην οποία έχουν αποκαλυφθεί κατάλοιπα μεταλλουργίας της αρχαιότητας. Εχει ήδη αποκαλυφθεί αγροικία του 6^ουμΧ αιώνα που συνδέεται με την εξόρυξη και επεξεργασία μεταλλεύματος ενώ οι εκπρόσωποι των κατοίκων οι οποίοι παραβρέθηκαν στη συνεδρίαση του ΚΑΣ έδειξαν χάρτη στον οποίο σημειώνεται η ύπαρξη τριάντα τεσσάρων αρχαίων εγκαταστάσεων. Γεγονός που αποδεικνύει ότι στην περιοχή υπάρχει είναι πλέγμα μικρών εγκαταστάσεων μεταλλουργίας της αρχαιότητας, οι οποίες συνιστούν ένα σύνολο που αν ερευνηθεί θα δώσει πολύτιμα στοιχεία για τη διαδικασίας της εξόρυξης και επεξεργασίας του μεταλλεύματος και βέβαια για την οικονομία της περιοχής. Γι’ αυτό και η πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, Ολγα Σακαλή μίλησε «για  διάσπαρτα μνημεία που διατηρούν την ιστορική φυσιογνωμία της περιοχής και τα οποία χρήζουν προστασίας σε ένα ενιαίο σύνολο που θα εξασφαλιστεί μόνο με μια ήπια οικοτουριστική παρέμβαση». Εξάλλου, όπως τονίστηκε από μέλη του ΚΑΣ, και η αρχαία μεταλλευτική εγκατάσταση για την οποία καλούνταν να γνωμοδοτήσουν παρά την ταπεινή της εικόνα παρέχει μοναδικά στοιχεία για την περιοχή.

Στο μεταξύ, όπως ειπώθηκε κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο ΚΑΣ, η εταιρία έχει ήδη ρίξει τόνους χωμάτων γύρω από την εγκατάσταση αδιαφορώντας για την ύπαρξη της ανοιχτής ανασκαφής, ενώ και δίπλα στην αγροικία του 6ουμΧ έχουν χτιστεί βοηθητικά κτήρια.

Μένει να δούμε αν η αυτοψία είναι μια καθυστέρηση η οποία θα λειτουργήσει υπέρ των αρχαιοτήτων ή μια καθυστέρηση στην οποία θα «παιχτεί» τελικά η «συμμόρφωση» της πολιτιστικής κληρονομιάς στην επενδυτική λογική σύμφωνα με την οποία περιβάλλον και πολιτισμός όταν δεν μπορούν μεταφραστούν σε επιπλέον κέρδος τότε συνιστούν εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί.

Η απάντηση στην ερώτηση του συνθήματος στον τοίχο είναι, προφανώς, ΌΧΙ. Μόνο που πρέπει να συμπληρωθεί και κάτι ακόμα πριν το ερώτημα: «Κι εμείς μετανάστες»… Οπότε προστίθεται ένας ακόμα αυτονόητος λόγος… 

Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν από το 2008 μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με την εκτίμηση έρευνας της Τράπεζας της Ελλάδας ο αριθμός φτάνει τους 427.000 (σύμφωνα με την εκτίμηση του οργανισμού Endeavor είναι 350.000). 

Δεν πρόκειται για μετανάστευση …πολυτελείας, όπως θέλουν να παρουσιάσουν κάποιοι, αλλά μετανάστευση διότι, όπως συχνά τονίζεται, «εδώ δεν υπάρχει τίποτα και ούτε πρόκειται να φτιάξουν τα πράγματα». Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως απαραίτητα πως οι Έλληνες μετανάστες βρίσκουν καλύτερες συνθήκες στο εξωτερικό. Έτσι κι αλλιώς η μετανάστευση ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Επιπλέον, ας λάβουμε υπόψη μας και τις εργασιακές σχέσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη. Θυμίζουμε μόνο ένα στοιχείο από τη Γερμανία: Σχεδόν 1 δισεκατομμύριο ήταν οι απλήρωτες ώρες εργασίας στη Γερμανία, το 2015! Συγκεκριμένα,1,8 δισεκατομμύρια επιπλέον ώρες εργασίας, την περασμένη χρονιά, από τις οποίες 997,1 εκατομμύρια ήταν απλήρωτες και 816,2 εκατομμύρια, με αμοιβή!

Ας επανέλθουμε, όμως, στα στοιχεία για τη μετανάστευση Ελλήνων προς άλλες χώρες. 350.000. αναφέρουν τα στοιχεία (από το 2008 μέχρι σήμερα) που δημοσίευσε  ο οργανισμός Endeavor (διεθνής οργανισμός στήριξης της επιχειρηματικότητας). Πρόκειται κυρίως για εργαζόμενους και άνεργους ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης. Εργαζόμενοι είναι το 49% και άνεργοι  το 43%.  Σημειώνεται, δε, πως  η συνεισφορά των Ελλήνων που μετανάστευσαν από το 2008 μέχρι σήμερα, στο ΑΕΠ των κρατών όπου πήγαν, ξεπερνά τα 50 δισ. ευρώ.

Στην έρευνα της Τράπεζας της Ελλάδας (Καθημερινή 2/7/2016), όπως αναφέραμε, ο αριθμός των μεταναστών, από το 2008 μέχρι σήμερα, είναι 427.000. Στην ίδια έρευνα καταγράφεται πως το 2013 παρατηρείται τριπλασιασμός του μέσου όρου από το 2008 και οι μετανάστες ξεπερνούν τα 100.000 άτομα. Οι ρυθμοί συνεχίζονται με την ίδια ένταση και οξύνονται το πρώτο εξάμηνο του 2015.

Στην έρευνα συγκρίνεται η ροή μετανάστευσης της περιόδου, από το 2010 μέχρι σήμερα, με άλλες δύο μεταναστευτικές ροές που γνώρισε η χώρα.

Πρώτη αναφέρεται η μετανάστευση από το 1903 έως το 1917. Βασικοί προορισμοίήταν οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Βραζιλία και η ΝΑ Αφρική. Επτά στους δέκα ήταν ηλικίας 15-44 χρόνων, λιγότεροι από 2 στους 10 ήταν γυναίκες και στησυντριπτική πλειοψηφία ήταν ανειδίκευτοι εργάτες και αγρότες.

Επόμενη περίοδος αναφέρεται αυτή από το  1960 έως το 1972 και συνδέεται εκτός από τα οικονομικά προβλήματα και με την πολιτική κατάσταση στη χώρα (δικτατορία).  Η περίοδος αυτή αφορούσε κυρίως νέους ηλικίας 20-34 χρόνων (7 στους 10), 5 στους 10 δήλωναν χειρώνακτες. 6 στους 10 κατευθύνθηκαν στη Γερμανία και στο Βέλγιο και απασχολήθηκαν ως βιομηχανικοί εργάτες.

Η περίοδος από το 2010 μέχρι σήμερα συγκεντρώνει κυρίως μετανάστες νέους σε ηλικία, με ανώτερη/ανώτατη εκπαίδευση και επαγγελματική εμπειρία, οι οποίοι πηγαίνουν κυρίως στη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.


Αναδημοσίευση από imerodromos

Αφού έπαιξαν πρώτα το παιχνίδι της κότας που ντύνεται λιοντάρι, αφού εξάντλησαν όλο το μελό ρεπερτόριο του ‘τραβάτε με κι ας κλαίω’, αφού ασέλγησαν πάνω στην απελπισία των ανθρώπων που τους επέτρεψε να λεονταρίζουν δωρεάν, τώρα γειώθηκαν οι τιποτένιοι στην πραγματική τους φύση. Είναι οι σύγχρονοι κοτσαμπάσηδες. Δεν προσκυνούν βέβαια τον Σουλτάνο αλλά τον Σόιμπλε. Δεν λογοδοτούν στην Υψηλή Πύλη αλλά στην τρόικα. Μικρές λεπτομέρειες που δεν ακυρώνουν την αποκαλυπτική ιστορική αναλογία.

Είναι οι ίδιοι για τους οποίους η μακαρίτισσα η Μαλβίνα Κάραλη είχε πει κάποτε: αυτοί δεν είναι κόμμα, είναι δέκα κώλοι που ζητάνε καρέκλα. Απομυζούν αποστεωμένα κουφάρια με το καλαμάκι. Έχοντας περιηγηθεί ασκόπως στην πρώτη νιότη τους σε θεωρίες που τους ξεβόλευαν, αποφάσισαν να αγκυροβολήσουν στο απάνεμο λιμάνι του ολοκληρωτικού καπιταλισμού που διά βίου τους τρέφει. Άλλοτε με κανένα κέφαλο, κανένα πρόγραμμα ευρωπαϊκό, τώρα με συναγρίδα πεσκέσι των αξιοσέβαστων δανειστών. Φοροεισπράκτορες της συμφοράς, αφήνουν πίσω τους την αποφορά της ακατάσχετης λιγούρας τους.

Εξαγγέλλουν μέτρα για την αθλιότητα ισοδύναμα της αθλιότητάς τους. Άλλοτε κλαίγοντας και άλλοτε στεγνοί δακρύων, παριστάνουν ότι κυβερνούν οι προσκυνημένοι των μνημονίων.

Σκιαμαχούν για το θεαθήναι στο καταργημένο κοινοβούλιο για να στήσουν το θλιβερό σκηνικό του δικομματισμού. Χαζοχαρούμενες υπάρξεις που η ελλειμματική τους συνείδηση αποτελεί και το ασφαλές διαβατήριο της ψωραλέας καριέρας τους. Πουλάνε τα εναπομείναντα στο σεντούκι της γιαγιάς για τη ‘φουκαριάρα την πάρτη τους’.

Δεν τους χωρούν οι έννοιες γι’ αυτό εφευρίσκουν ισοδύναμες μετωνυμίες. Δεν τους χωράει η φωνή τους γι’ αυτό μιλούν με άλλες. Δεν τους χωράει η αλητεία τους γι’ αυτό δανείζονται και τις αλητείες των προστατών τους. Ενώ τραγουδούσαν ανέξοδα κάποτε το ‘γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον’, τώρα ενθρονισμένοι με το αζημίωτο στο παρόν, αλλάζουν το χαβά τους και τραγουδούν αμέριμνοι το ‘και περάσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα’. Στοιχημένοι δίπλα και κάτω από τον άνθρωπο που ο λόγος του είναι σπαθί  στομωμένο απ’ το ψέμα, εφορμούν σαν όρνια με νύχια που δεν είναι πια γαμψά, καλλωπισμένα από το μανικιούρ της τρόικας. Κλεπταποδόχοι ιδεών που ποτέ δεν πίστεψαν, τις εξαργυρώνουν τώρα όσο όσο για μια πρέζα «δυτικής» καλοπέρασης. Μικροί άνθρωποι στήνουν τις μεγάλες απάτες. Ψευδομάρτυρες της συμφοράς χαρτζιλικωμένοι, είναι αυτοί που αναλαμβάνουν συνήθως την υπεράσπιση των μεγάλων αφεντικών.

Και το ακροατήριο; Το σιωπηλό ακροατήριο γιατί δεν επεμβαίνει; Αφού δεν έχει να χάσει τίποτα. Μόνο να κερδίσει τη φωνή του και την τιμή του έχει.

ΥΓ. Διαβάζω αναλύσεις επί αναλύσεων για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που παγιώνεται σε αναπόφευκτο κακό. Με ενοχλεί ότι οι περισσότερες είναι στρογγυλεμένες για να πληρούν τους όρους του πολιτικώς ορθού. Πιστεύω ότι χωρίς την ολοκληρωτική αποδόμηση αυτών των τυχάρπαστων που παριστάνουν τους κυβερνήτες, θα αιωρείται μονίμως μια ντροπαλή συμπάθεια γι’ αυτούς που ‘προσπάθησαν αλλά δεν μπόρεσαν’. Είναι λοιπόν χρέος μας να αποκαλύψουμε χωρίς αστερίσκους και δισταγμούς το πραγματικό μέγεθος των ψύλλων που κάθισαν στο σβέρκο μας.