Στην επίσημη ιστοσελίδα της, η εταιρεία Pokemon καλεί τους επίδοξους κυνηγούς να ταξιδέψουν «…μεταξύ του πραγματικού και του εικονικού κόσμου των Pokemon με το Pokemon GO…». Συγχρόνως, μια άλλη εταιρεία, η CamSoda, υπόσχεται ότι, μέσω της ψηφιακής της πλατφόρμας, σε λίγο καιρό, θα μπορεί καθένας να βιώνει τις πιο προσωπικές ερωτικές του φαντασιώσεις με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο. Συνεπώς, τα πιο ορμέμφυτα ανθρώπινα ένστικτα, το ερωτικό και του κυνηγού, θα μπορούν πλέον να διεγείρονται  και να χορταίνουν με μια απλή σύνδεση στο internet.

Ενδεχομένως το επόμενο στάδιο να είναι ένα εικονικό εστιατόριο για τα δισεκατομμύρια των πεινασμένων της γης. Επίσης, θα μπορούσε κανείς να προτείνει τη δημιουργία μιας εικονικής οικογένειας που θα τη συναντάς στην οθόνη του υπολογιστή σου ή ενός ψηφιακού σπιτιού που, ίσως, να μην μπορεί να σου το πάρει η τράπεζα, αφού στον εικονικό κόσμο, θα μπορούσε να υπάρχει και η δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς εργασίας  που να σου εξασφαλίζει τη δόση του δανείου. Το να μην υπάρχει δάνειο, είναι μάλλον ανέφικτο, ακόμα και στην ψηφιακή πραγματικότητα… Παράλληλα, πριν από λίγο καιρό, σημαίνον στέλεχος του πολιτικού μας προσωπικού, προέτρεπε τον κόσμο να εκφράζει τις διαμαρτυρίες του για τις κυβερνητικές επιλογές στο Facebook, αλλά όχι στο δρόμο. Όπως φαίνεται, η χρήση των δρόμων μας επιτρέπεται μόνο για να κυνηγάμε κίτρινα εικονικά τερατάκια. Μπορεί όλα αυτά να μοιάζουν, σε πρώτη ανάγνωση, ασύνδετα μεταξύ τους. Ωστόσο, συνθέτουν μια ενιαία εικόνα, ενός λαού πολύ βολικού για κάθε εξουσία. Ενός λαού, που βιώνει τη ζωή στη σφαίρα του φαντασιακού, μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας, δράσης και απραξίας. Ενός λαού «κατά φαντασίαν ζωντανού».

Από την εποχή που ο Χίτλερ μοίραζε στους Γερμανούς φθηνά ραδιόφωνα, αποβλέποντας στην εισαγωγή ενός εργαλείου προπαγάνδας σε κάθε λαϊκό σπίτι, οι πολιτικές εξουσίες επεδίωκαν τη συνειδησιακή χειραγώγηση των εξουσιαζόμενων. Όσο τα χρόνια περνούσαν και η τεχνολογική πρόοδος παρείχε όλο και πιο διευρυμένες δυνατότητες, το όνειρο της χειραγώγησης αποκτούσε σάρκα… όση σάρκα καλούμαστε να δώσουμε εμείς σήμερα για να περιορίσουμε το στομάχι μας, να αυξήσουμε τις αντοχές μας και να είμαστε υπάκουοι. Το όνειρο εμπλουτίστηκε, οι εξουσίες υπερέβησαν τη φιλοδοξία της απλής χειραγώγησης μεταβαίνοντας στο επόμενο στάδιο, εκείνο της πρόβλεψης της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Σύμφωνα με το περιοδικό Vulture Magazine, ο υπεύθυνος για τις κάμερες ασφαλείας του Ηνωμένου Βασιλείου, κ. Tony Porter αποκάλυψε, στις αρχές του περασμένου έτους, ότι οι πληροφορίες που συλλέγονται από τις κάμερες CCTV (Closed-circuit television, κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης) του Λονδίνου, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για να προβλέψουν τις ανθρώπινες συμπεριφορές.

Η δυνατότητα αυτή δεν περιορίζεται στις κάμερες των δρόμων, αλλά γίνεται ακόμα πιο εφικτή μέσα από παιχνίδια όπως το Pokemon Go. Είναι ενδεικτικό, ότι στο ψηφιακό συμφωνητικό που απαιτεί η εταιρεία να υπογράψει ο χρήστης πριν εγκαταστήσει το λογισμικό στη συσκευή του, απαιτείται η συναίνεσή του στη συλλογή προσωπικών στοιχείων και η πρόσβαση της εταιρείας στον προσωπικό λογαριασμό Google και στη βιντεοκάμερά του.



Παράλληλα, η δημιουργός εταιρεία του παιχνιδιού αναφέρει στους όρους διαχείρισης του ιδιωτικού απορρήτου ότι : «η Niantic θα μοιραστεί τις πληροφορίες που συγκεντρώνει με κρατικές αρχές και ιδιωτικούς οργανισμούς.Συνεργαζόμαστε με νομικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους ή ιδιώτες για να ενισχύσουμε τη συμμόρφωση με το νόμο. Μπορούμε να αποκαλύψουμε κάθε προσωπική σας πληροφορία (ή του ανήλικου παιδιού που του έχετε δώσει εξουσιοδότηση) και η οποία βρίσκεται στην κατοχή μας ή στον έλεγχό μας, τόσο σε κυβερνητικούς ή νομικούς αξιωματούχους, όσο και σε ιδιώτες, εφόσον, εμείς – με βάση την διακριτική μας ευχέρεια -το θεωρούμε απαραίτητο ή ορθό». Στις πέντε αυτές γραμμές, φωλιάζουν οι πιο αμφιλεγόμενες όψεις του σύγχρονου πολιτισμού. Η εταιρεία δηλώνει, ότι για να ενισχύσει το νόμο δύναται να παραδώσει σε ιδιωτικούς φορείς και κρατικές αρχές όλες τις πληροφορίες μας. Η ερώτηση που προκύπτει είναι σχεδόν αυτονόητη. Ποιους νόμους υπηρετεί η εταιρεία; Το νόμιμο και το παράνομο είναι συμβατικές κατηγοριοποιήσεις που αλλάζουν από καιρό σε καιρό και από τη μια χώρα στην άλλη. Αυτό που είναι νόμιμο στη Γαλλία, ενδεχομένως να είναι παράνομο στην Ουγγαρία, ενώ αυτό που είναι παράνομο σήμερα ίσως να νομιμοποιηθεί αύριο.

Επιπλέον, από πότε ο οποιοσδήποτε ιδιωτικός οργανισμός δικαιούται να λειτουργεί σαν πληροφοριοδότης των καθημερινών ανθρώπινων επιλογών; Ιστορικά, στην πατρίδα μας συναντάμε το ρόλο του πληροφοριοδότη, εκείνου που λειτουργεί στις παρυφές του κρατικού μηχανισμού συνδράμοντας στην επιβολή του νόμου. Εκείνου που συλλέγει ταυτοποιημένα προσωπικά δεδομένα και τα προωθεί σε κρατικές δομές. Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες αυτός ο ρόλος, θεωρητικά, καταδικάστηκε. Οι ίδιες οι εταιρείες συχνά καλύπτουν την πολιτική συλλογής προσωπικών δεδομένων πίσω από την αιτιολόγηση της ανάγκης δημιουργίας καταναλωτικών προφίλ και της γενικότερης ενίσχυσης των τεχνικών διαφήμισης. Όμως, οι δημοσκοπική μέθοδος που επικαλούνται,  όσο και αν συλλέγει προσωπικά δεδομένα, το κάνει ανώνυμα και σε περιορισμένο πληθυσμιακό δείγμα. Αντιθέτως, οι περισσότερες απ’ αυτές τις επιχειρήσεις συλλέγουν ταυτοποιημένα προσωπικά δεδομένα ενός τεράστιου αριθμού πολιτών. Ανάμεσα στον δημοσκόπο και τον πληροφοριοδότη, γέρνουν περισσότερο στον δεύτερο, δηλώνοντας και αυτές με τη σειρά τους, ότι συνδράμουν τις κρατικές δομές στον έλεγχο της νομιμότητας.

Η Πολιτεία αντλεί το κύρος της από εκείνο το παλιό Κοινωνικό Συμβόλαιο. Εκείνο, που όριζε ότι η εξουσία προέρχεται από τα σπλάχνα της κοινωνίας και λειτουργεί με άξονα τα συμφέροντά της. Όσο και αν η εμπειρία των τελευταίων 200 χρόνων έχει αποδείξει ότι αυτό το Συμβόλαιο δεν εφαρμόστηκε στο δυτικό κόσμο, το αστικό κράτος θεμελιώνει το δικαίωμά να νομοθετεί και να κρίνει το νόμιμο έναντι του παράνομου σε αυτή τη συμφωνία. Ποιος ιδιώτης, δρώντας ως πληροφοριοδότης, έστω και με τη συναίνεση του πολίτη, δικαιούται να επικαλεστεί ότι διατηρεί το ίδιο δικαίωμα, το δικαίωμα αυτής της κρίσης; Τελικά, εμείς σε ποιόν είμαστε διατεθειμένοι να παραχωρήσουμε μια τέτοια εξουσία, μια εξουσία που έχει αξία μόνο όταν πηγάζει από τους πολλούς, από το κοινό περί δικαίου αίσθημα, από την συνισταμένη που δημιουργεί η κοινωνική ζύμωση.

Όσο εμείς ασκούμαστε στην εικονική ζωή, οι εταιρείες που μας παρέχουν τη δυνατότητα να χορταίνουμε χωρίς να τρώμε, να ερωτευόμαστε χωρίς να αλληλεπιδρούμε και να τρέχουμε στους δρόμους κυνηγώντας «πουκάμισα αδειανά», αυτές οι εταιρείες γίνονται όλο και πιο πλούσιες… διότι, όλα μπορεί να γίνουν εικονικά, εκτός από τα κέρδη των πολυεθνικών. Αυτά τα τελευταία είναι πάντοτε εμπράγματα. Συνεπώς, μαθαίνουμε ότι μέσα στις δύο πρώτες μέρες κυκλοφορίας του παιχνιδιού η Nintendo,  που κατέχει το 30% της εταιρείας Niantic, κέρδισε 7,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Για να το δούμε άλλη μια φορά… στη Nintendo ανήκει το 30% της εταιρείας που δημιούργησε το Pokemon Go. Έχοντας, λοιπόν, αυτό το ποσοστό στην κατοχή της, τα κέρδη που της αναλογούσαν (μόνο για τις δύο πρώτες μέρες κυκλοφορίας στην αγορά) ήταν 7,5 δις δολάρια, δηλαδή περίπου 6 δισεκατομμύρια 718 εκατομμύρια 22 χιλιάδες 214 ευρώ (6.718.022.214). Σε αυτό το σημείο είναι, μάλλον, λογικό να αναρωτηθεί κανείς για το υπόλοιπο 70%, που ανήκει σε άλλες εταιρείες, όπως η Google.



Τα μεγέθη είναι μεγάλα για να χωρέσουν στους εγκεφάλους μας, ίσως επειδή αυτοί οι εγκέφαλοι έχουν κουραστεί παλεύοντας να καταστήσουν τα 400 ευρώ μηνιάτικο αρκετά για την επιβίωση τετραμελών οικογενειών. Ωστόσο, ας αναλογιστούμε ότι με το τελευταίο μνημόνιο, αυτό που υπέγραψε η τωρινή μας κυβέρνησή, έχουμε περικοπές περίπου 9 δισεκατομμυρίων ευρώ. Δηλαδή, ένας ολόκληρος λαός διολισθαίνει στην ανέχεια, μια πατρίδα ξεπουλιέται για ένα ποσό που μια εταιρεία κέρδισε μέσα σε τρία εικοσιτετράωρα. Για να το δούμε και αλλιώς, για πόσα εκατομμύρια (όχι δισεκατομμύρια) πουλήθηκαν οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι;  Ή ακόμα καλύτερα, πόσες φορές χωράει το τίμημα του Πειραιά στα κέρδη δύο ημερών της Nintendo;

 …επειδή όλες αυτές οι ερωτήσεις απαιτούν κομπιουτεράκι, ας αναλογιστεί ο καθένας την απάντηση σε μια άλλη ερώτηση που απαιτεί μόνο ήθος. Θα ήταν νόμιμο ή δίκαιο ή, μήπως, θα ήταν απλά λογικό αυτά τα χρήματα, τα οποία είναι υπαρκτά και χειροπιαστά, να μην έπεφταν στις τσέπες των πολυεθνικών, αλλά να γινόντουσαν δομές και υπηρεσίες στις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες, στη στέγαση, στη διατροφή, στη νοσηλεία, στην εκπαίδευση. Βέβαια σε ένα τέτοιο κόσμο, τα 7,5 δις δεν θα αποτελούσαν μέτρο αξιολόγησης της επιχειρηματικής επιτυχίας, αλλά μέτρο αξιολόγησης του κινδύνου που κρύβει για τις κοινωνίες η κοινοποίηση τόσο πολλών προσωπικών στοιχείων, τόσο πολλών επώνυμων ανθρώπων.   

Σοφία Χουδαλάκη – Master Ιστορικής Δημογραφίας

Την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διακηρύσσει, τάχα, την πρόθεσή της να προστατευθούν οι εργασιακές σχέσεις και να κατοχυρωθούν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, στην αγορά εργασίας οι συνθήκες είναι πιο βάρβαρες από ποτέ.

Ιδιαίτερα στον κλάδο του Τουρισμού και του Επισιτισμού, που αποτελεί την «ατμομηχανή» της ελληνικής οικονομίας μέσω της οποίας έρχεται η ανάπτυξη, όπως ισχυρίζονται τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, επικρατούν συνθήκες «γαλέρας» για χιλιάδες εργαζόμενους. Η καταπάτηση κάθε έννοιας εργατικού Δικαίου, ακόμα και αυτού του ισχνού που έχει απομείνει από τα μνημόνια, σε πάρα πολλές τουριστικές επιχειρήσεις είναι πλέον καθεστώς, εξαιτίας –και- της διάλυσης των ελεγκτικών μηχανισμών.

Ενδεικτικό είναι το καθημερινό φαινόμενο, «παλαιοί» εργαζόμενοι να απολύονται και στη συνέχεια να προσλαμβάνονται νεότεροι ηλικιακά, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα. Αυτό έχει, μεταξύ άλλων, ως αποτέλεσμα οι μισθοί να κυμαίνονται στα επίπεδα των 300 – 400 ευρώ ανεξάρτητα από τις ώρες και τις συνθήκες εργασίας!

Οι συνθήκες αυτές είναι σε βάρος τόσο των εργαζομένων, όσο και της ελληνικής οικονομίας. Με την ανοχή της κυβέρνησης και των δανειστών, οι μοναδικοί πραγματικά ωφελούμενοι είναι τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα και οι μεγαλοεργοδότες, οι οποίοι ουσιαστικά λυμαίνονται τα τεράστια οφέλη από τον ελληνικό τουρισμό, σε βάρος του ελληνικού λαού συνολικά.

Παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις της κυβέρνησης για λόγους αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης και μόνο, όλα αυτά συμβαίνουν ενώ οι αρμόδιοι υπουργοί –σε αγαστή συνεργασία με τους δανειστές- προετοιμάζουν νέα μέτρα για την οριστική «κατεδάφιση» των εργασιακών σχέσεων. Σε αυτά θα περιλαμβάνονται οι ομαδικές απολύσεις, η ολοκληρωτική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και, πιθανότατα, η περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού.

Οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό – Επισιτισμό και, γενικότερα, ο κόσμος της εργασίας στο σύνολο του, καθώς και οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι νέες και οι νέοι που βιώνουν καθημερινά τις συνέπειες των εξοντωτικών μνημονίων, πρέπει να αντισταθούν μπροστά στην επερχόμενη ολοκληρωτική κατάργηση ακόμη και των στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων. Όλοι μαζί μπορούν να συμβάλλουν στη συγκρότηση ενός μεγάλου και δυναμικού κοινωνικοπολιτικού «μετώπου», ικανού να οδηγήσει στην ανατροπή των μνημονίων και των πολιτικών εκφραστών τους και στην «έξοδο» από την κρίση προς όφελος του ελληνικού λαού.

Μάζευαν κι άρπαζαν, μα δε χόρταιναν ποτέ. Διαρκώς ζητούσαν κι άλλο. Στο τραπέζι χιλιάδες πιάτα με τα πιο νόστιμα φαγητά, κι όμως, μόνο που τα κοίταζες, σ’ έπιανε το στομάχι σου. Κρέατα, ψάρια, σάλτσες, ζυμαρικά, λίπη, όσπρια, λαχανικά, μπαχαρικά, παγωτά, όλα ανακατεμένα. Κάθε λίγο και λιγάκι, έκαναν τις πιο απίθανες παραγγελίες. Τελείωνε το ένα γεύμα και καλούσαν το γκαρσόνι, για να τους φέρει το επόμενο.   Το υπηρετικό προσωπικό, κάθε βράδυ, έβαζε τ’ αποφάγια και τα κόκαλα σε μαύρες σακούλες σκουπιδιών. Το πρωί τις άδειαζαν και μοίραζαν τα «προϊόντα» σε ειδικές συσκευασίες, με διαφορετικές ετικέτες. Ηταν έτοιμα να πουληθούν. Είχαν στήσει, μάλιστα, κι έναν ολόκληρο μηχανισμό διαφήμισης για τ’ αποφάγια τους!

  Ενίοτε, διοργάνωναν φανταχτερές εκδηλώσεις, με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση και τα απαραίτητα χαμόγελα. Οι κυρίες των κυρίων «χάριζαν» μικρές ποσότητες στους πολύ ταλαιπωρημένους. «Δάκρυζαν» για τον άδικο τούτο κόσμο. Αργότερα, γυρνούσαν στο τραπέζι, αφιέρωναν (για… ποικιλία) λίγα λεπτά στις «περιπέτειες των δυστυχισμένων» κι άρχιζαν το επόμενο φαγοπότι.

  Οι συμμετέχοντες στο τραπέζι δεν είχαν σταθερό αριθμό. Τρωγοπίναν, αντάλλασσαν φιλοφρονήσεις και μαχαιριές, το ίδιο μαχαίρι για το φαγητό, το ίδιο για τις μαχαιριές. Δεν είχαν κανένα, απολύτως, πρόβλημα να το χρησιμοποιούν και για τις δυο «δουλειές». Τα τραύματα, για ορισμένους, ήταν ανεπανόρθωτα κι έχαναν τη θέση τους.

  Έναν ξεχωριστό ρόλο, σ’ αυτή την ιστορία, είχαν τα «χρυσά γκαρσόνια». Η διαδρομή απ’ την κουζίνα μέχρι το τραπέζι ήταν πολύ προσοδοφόρα. Μια μικρή «κλεψιά» δεν άφηνε κανένα σημάδι. Τα πιο «ξύπνια», δε, έκαναν και συμφωνίες με τους συμμετέχοντες του τραπεζιού. Έτσι, πού και πού, έδιναν και καμιά μαχαιριά, φυσικά με την απαραίτητη αμοιβή.

  Η πείνα των μελών του μεγάλου τραπεζιού ήταν ανεξέλεγκτη. Ορισμένες φορές αδυνατούσαν να δουν ο ένας τον άλλον! Τα ψυγεία γεμάτα, οι αποθήκες γεμάτες και το τραπέζι έμοιαζε μ’ ένα βουνό από πιάτα και φαγητά! Ήθελε προσπάθεια για να διακρίνεις ανθρώπινο πρόσωπο ή σώμα. Οι μαχαιριές – ανάμεσα στ’ αποφάγια, τις καρέκλες και τις κοιλιές τους – πολλαπλασιάζονταν. Οι συμμετέχοντες λιγόστευαν. Οι χαμένοι κατηγορούσαν τα «χρυσά γκαρσόνια» για την …απληστία τους!

  Τότε, η αγορά με τ’ αποφάγια περνούσε κρίση. Οι κερδισμένοι τρώγανε όλο και πιο πολύ, συνεπώς τ’ αποφάγια και τα κόκαλα ήταν περισσότερα. Έλα, όμως, που ελάχιστοι, πια, μπορούσαν να τ’ αγοράσουν! Είχαν αρπάξει από παντού! Δεν ήταν, όμως, διατεθειμένοι να χάσουν. Σ’ αυτές τις συνθήκες οι διορισμένοι «ρυθμιστές» αναλάμβαναν δράση. Αγόραζαν, σε πολύ υψηλή τιμή, τις αποθήκες που είχαν κηρύξει πτώχευση. Πού έβρισκαν τα χρήματα; Μα, «φυσικά» απ’ τους φόρους των πολλών!

  Έκαναν τα απαραίτητα μερεμέτια και τις πουλούσαν, μετά από λίγο διάστημα, στην ελάχιστη τιμή, στους συμμετέχοντες στο μεγάλο τραπέζι. Οι «ρυθμιστές» έταζαν, στους πολλούς, καλύτερης ποιότητας αποφάγια και μερικά κόκαλα δωρεάν. Τελικά, ούτε το ένα δέκατο δεν έφτανε στα χέρια τους. Η «ρύθμιση» είχε έναν και μοναδικό σκοπό: Να εξασφαλιστεί η καλή λειτουργία του τραπεζιού.

  Χρόνια και χρόνια, η ίδια ιστορία έκανε «κύκλους». Τίποτα, όμως, δε μπορούσε να σταματήσει την αθεράπευτη βουλιμία τους. Η δικαιολογία με τα …άπληστα «χρυσά γκαρσόνια», με τον καιρό, μόνο ως ανέκδοτο μπορούσε να εκληφθεί. Οι μάσκες των «ρυθμιστών» όλο και ξεθώριαζαν. Πολλοί άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι η ευθύνη βρίσκεται στο …τραπέζι. Η «κοινωνική συνοχή» διαταράχθηκε. Τότε να δεις τι πάθανε…

Ριζοσπάστης 14-10-2008

Οι τελευταίοι εναπομείναντες γιατροί στην ανατολική περιοχή, που ελέγχεται από τους αντάρτες στο Χαλέπι, απευθύνουν έκκληση για βοήθεια και προσωπικά στον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα για ανθρωπιστική και φαρμακευτική βοήθεια.

Στην επιστολή προς τον ένοικο του Λευκού Οίκου, που υπογράφουν 29 γιατροί ζητούν από τις ΗΠΑ να επιβάλλουν απαγόρευση πτήσεων πάνω από την πόλη για να προστατεύσουν τις 250.000 των αμάχων, που παραμένουν εγκλωβισμένοι στο Χαλέπι με όλες τις ιατρικές εγκαταστάσεις κατεστραμμένες από τους βομβαρδισμούς.



Η πρώτη απάντηση, ωστόσο, ήρθε από τη Μόσχα που ανακοίνωσε παύση των αεροπορικών βομβαρδισμών, αλλά και κάθε άλλης στρατιωτικής δραστηριότητας στο Χαλέπι, για τρεις ώρες κάθε μέρα: από τις 10 το πρωί τοπική ώρα (07:00 GMT) μέχρι και τις 13:00 (10:00 GMT).

Εντούτοις, τα Ηνωμένα Έθνη, ανακοίνωσαν αμέσως μετά ότι οι τρεις ώρες είναι ανεπαρκείς για να μπορέσουν τα μέλη του διεθνούς οργανισμού να βοηθήσουν τους αμάχους, που έχουν άμεση ανάγκη τροφίμων και φαρμάκων και απηύθυνε έκκληση για 48ωρες επαναλαμβανόμενες παύσεις.

Οι συγκρούσεις έχουν ενταθεί τις τελευταίες ημέρες, με τους αντάρτες να έχουν καταφέρει να αποκόψουν τις καθεστωτικές δυνάμεις του Άσαντ από την κύρια διαδρομή τους στα δυτικά της πόλης.

Η επίθεση των ανταρτών προσπάθησε να σπάσει την πολιορκία των κυβερνητικών δυνάμεων, οι οποίες έχουν περικυκλώσει την ανατολική περιοχή στο Χαλέπι από τον περασμένο μήνα, με την υποστήριξη ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών, που πλήττουν θέσεις των ανταρτών.

Οι γιατροί στην επιστολή τους προς τον Αμερικανό πρόεδρο γράφουν ότι στα πέντε χρόνια από την εξέγερση κατά του προέδρου της Συρίας Μπασάρ Αλ Άσαντ έχουν γίνει «μάρτυρες του πόνου αμέτρητων θυμάτων, μεταξύ των οποίων, φίλων και συναδέλφων τους, που υπέκυψαν από βίαιους και βασανισμένους θανάτους».



«Ο κόσμος στέκεται και παρατηρεί πως η κατάσταση είναι «περίπλοκη» στη Συρία ενώ κάνει λίγα για να μας προστατεύσει», καταγγέλλουν.

Γράφουν ακόμη ότι οι πρόσφατες προτροπές των κυβερνητικών και των Ρώσων για απομάκρυνση των πολιτών έμοιαζαν με καλυμμένες απειλές προς τους κατοίκους, σαν να τους έλεγαν: φύγετε τώρα ή αλλιώς θα σας βρουν χειρότερα.

Τον περασμένο μήνα, αναφέρουν ότι υπήρξαν 42 επιθέσεις σε ιατρικές εγκαταστάσεις στη Συρία, 15 από αυτές σε νοσοκομεία όπου εργάζονταν.

«Πριν από δύο εβδομάδες, τέσσερα νεογέννητα μωρά πέθαναν από ασφυξία μετά από έκρηξη που έκοψε την παροχή οξυγόνου στις θερμοκοιτίδες τους. Λαχάνιαζαν και αγωνιούσαν για λίγο αέρα, μέχρι που η ζωή τους έληξε πριν αρχίσει» γράφουν.

Οι γιατροί υπενθυμίζουν στον Ομπάμα ότι είχε υποσχεθεί βοήθεια σε όσους έχουν ανάγκη και του ζητούν τώρα να «κάνει το καθήκον του».

«Δεν χρειαζόμαστε τα δάκρυα ή τη συμπάθεια ή ακόμα και τις προσευχές σας. Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα μια ζώνη ελεύθερη από βομβαρδισμούς πάνω από την ανατολική περιοχή στο Χαλέπι για να σταματήσουν οι επιθέσεις και διεθνή δράση για να εξασφαλιστεί ότι η πόλη δεν θα αποκλειστεί ποτέ ξανά ούτε θα πολιορκηθεί και πάλι».

Ο ΟΗΕ ανακοίνωσε ότι είναι έτοιμος να βοηθήσει τους άμαχους στο Χαλέπι, αλλά υποστηρίζει ότι απαιτείται μια πλήρης κατάπαυση του πυρός είτε εβδομαδιαία με 48ωρες ανθρωπιστικές παύσεις για να μπορέσουν οι αποστολές να φτάσουν και να αναπληρωθούν τα αποθέματά τους σε τρόφιμα και φάρμακα,  τα οποία «βρίσκονται τώρα σε επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα».

Μένει να δούμε, όμως, και ποια θα είναι η απάντηση του προέδρου των ΗΠΑ, κι αν τελικώς δοθεί…

πηγή insideoutborders

Στην Ιταλία βρίσκονται, σύμφωνα με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, οι δύο στρατιωτικοί ακόλουθοι της τουρκικής πρεσβείας στην Αθήνα, τα ίχνη των οποίων χάθηκαν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, όταν οι τουρκικές αρχές τους ανακάλεσαν στην Άγκυρα.

Ο Τσαβούσογλου δήλωσε στο δίκτυο NTV ότι οι τουρκικές αρχές θα επικοινωνήσουν με τις αρμόδιες ιταλικές, προκειμένου οι δύο ακόλουθοι να επιστρέψουν στην Τουρκία.

Η είδηση για την «εξαφάνισή τους» έγινε γνωστή χθες και οι πληροφορίες τους ήθελαν να έχουν φύγει με τις οικογένειές τους από την Ελλάδα, κάτι που τελικά επιβεβαίωσε ο Τούρκος ΥΠΕΞ.

Όπως είπε, ορισμένοι διπλωμάτες έχουν διαφύγει από τότε που η Τουρκία ξεκίνησε την εκκαθάριση στους κόλπους του στρατού και του Δημοσίου.

Ο Τούρκος ΥΠΕΞ διευκρίνισε πως η προθεσμία που είχε δοθεί στους διπλωμάτες για να επιστρέψουν στην Άγκυρα στο πλαίσιο των ερευνών για το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα εξέπνευσε σήμερα και πως νομικές ενέργειες θα αναληφθουν εναντίον εκείνων που δεν επέστρεψαν.


πηγή naftemporiki

Ούτε την προσωρινή σύνταξη, που σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να πέσει κάτω από τα 200 ευρώ [σ.σ.: μετά το «τσεκούρεμα» κατά 38% ελέω (απ)ασφαλιστικού Κατρούγκαλου], δε θα πάρουν οι ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ, εάν έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Ταμείο που ξεπερνούν τα 20.000 ευρώ (15.000 ευρώ κύρια οφειλή + 5.000 ευρώ από προσαυξήσεις). Αυτό προβλέπει εγκύκλιος που εξέδωσε ο διοικητής του ΟΑΕΕ Δημήτρης Τσακίρης (φωτογραφία), εφαρμόζοντας τις διατάξεις του πρόσφατου ασφαλιστικού νόμου. Όπως επισημαίνει, η προσωρινή σύνταξη θα χορηγείται σε υποψήφιους συνταξιούχους (γήρατος, αναπηρίας, θανάτου), οι οποίοι κατά την υποβολή της σχετικής αίτησης δεν θα έχουν καμία ληξιπρόθεσμη οφειλή, με εξαίρεση αυτές από την αναγνώριση πλασματικών ετών και εφόσον εκδοθεί η απόφαση αναγνώρισης (σ.σ.: η εξαγορά του χρόνου θα γίνεται τμηματικά με παρακράτηση του σχετικού ποσού από τη σύνταξη του δικαιούχου). Να σημειωθεί πως η προσωρινή σύνταξη θα κυμαίνεται από 384 ευρώ μέχρι 768 ευρώ για πλήρη σύνταξη λόγω γήρατος ή αναπηρίας.

1. Σε περίπτωση μειωμένης, τα ποσά μειώνονται κατά 1/200 για κάθε μήνα που υπολείπεται για τη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας πλήρους συνταξιοδότησης. Για παράδειγμα: εάν υπολείπονται 60 μήνες, τότε η μείωση ανέρχεται σε 60/200, με τα ποσά να διαμορφώνονται σε 268,80 ευρώ και 537,60 ευρώ αντίστοιχα.
   
   
2. Σε περίπτωση μειωμένης λόγω αναπηρίας, για παράδειγμα, με βαθμό αναπηρίας 70%, το κατώτατο και ανώτερο όριο διαμορφώνονται αντίστοιχα σε 288 ευρώ και 576 ευρώ αντίστοιχα.
   
   
3. Σε περίπτωση συνταξιοδότησης λόγω θανάτου, όπου η προσωρινή σύνταξη καθορίζεται σε ποσοστό 50%, τα ποσά διαμορφώνονται αντίστοιχα.
   
   

Να σημειωθεί πως η απόφαση προσωρινής σύνταξης εκδίδεται για όλους όσοι τη δικαιούνται εντός δύο μηνών από την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης και για τους ελεύθερους επαγγελματίες ορίζεται στο 50% του μέσου μηνιαίου εισοδήματος των τελευταίων 12 μηνών ασφάλισης που προηγήθηκαν. Το μέσο μηνιαίο εισόδημα προκύπτει από το πηλίκο των τρεχουσών εισφορών που καταβλήθηκαν ή έπρεπε να καταβληθούν διαιρούμενου διά του 20% και διά του 12.


Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Εννέα θα είναι τελικά οι υποψήφιοι για τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, καθώς η Ειδική Επιτροπή Ενστάσεων έκανε δεκτές τις προσφυγές της DIMERA του Ιβάν Σαββίδη και της ITV CP των κυπριακών συμφερόντων.

Αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο οι σχετικές αποφάσεις του Γενικού Γραμματέα Ενημέρωσης και Επικοινωνίας για τις προδικαστικές προσφυγές, που είχαν καταθέσει όλοι οι υποψήφιοι και εξετάστηκαν από την Ειδική Επιτροπή Ενστάσεων. 

Στη συνέχεια, η επιτροπή Διενέργειας του Διαγωνισμού ανακοίνωσε τον οριστικό κατάλογο των υποψηφίων, οι οποίοι είναι:

1. ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΝΤΟΤ ΚΟΜ ΑΝΩΝΥΜΗ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΟΧΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ (ΣΚΑΙ ΑΕ)

2. ΝΕΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ (N.T.V.)

3. ΑΝΤΕΝΝΑ TV ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

4. ALPHA ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Α.Ε. (ALPHA)

5. ΙΩΑΝΝΗΣ-ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Χ. ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΚΑΛΥΨΗΣ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ (Τ.Π.Κ. μ.α.ε.)

6. ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ Α.Ε. (E RADIO-TV)

7. ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΙΑ (ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ Μ.Μ.Ε. Α.Ε.)

8. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ ΠΑΡΟΧΟΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ (ITV CP)

9. DIMERA MEDIA INVESTMENTS LIMITED.

Η εταιρεία ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ (MEGA CHANNEL), αποκλείστηκε από την περαιτέρω διαδικασία για τους λόγους που αναφέρονται στην απόφαση με Αρ. Πρωτ. 202/10.8.2016



πηγή tvxs

«Αποφράδα ημέρα για την Ελλάδα» χαρακτήρισε ο γραμματέας του Πολιτικού Συμβουλίου της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης σχολιάζοντας τη «μεταβίβαση ερήμην της Βουλής, του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών του λιμανιού του Πειραιά στην COSCO».

Κάνει λόγο για «μέγα έγκλημα» και υποστηρίζει ότι το Δημόσιο όχι μόνο δεν κέρδισε από αυτή την πώληση αλλά ζημιώθηκε «χαρίζοντας ενοίκια πάνω από 1 δισ. στην COSCO» η οποία επιπλέον «βάζει χέρι σε δεκάδες εκατομμύρια μετρητά του ΟΛΠ και θα επωφεληθεί επενδύσεων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ στο λιμάνι του Πειραιά στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ, δηλαδή λεφτά του ελληνικού Δημοσίου και της ΕΕ».

«Οι πανηγυρικοί και συναινετικοί τόνοι για το μέγα σκάνδαλο της μεταβίβασης του ΟΛΠ στην COSCO δεν μπορούν να εξωραΐσουν το μέγα έγκλημα ούτε να αποκρύψουν τις πελώριες ποινικές ευθύνες, οι οποίες θα αναζητηθούν και θα αποδοθούν γρήγορα, όσο και αν θεωρούν οι κυβερνώντες ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο» τονίζει ο γραμματέας της ΛΑΕ.

Οι κοινωνικές αντιθέσεις δημιουργούν μια πραγματικότητα που αποκαλύπτει τι συμβαίνει πίσω από την «βιτρίνα» των Ολυμπιακών αγώνων στην Βραζιλία. Δείχνει με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο, την σκληρή πραγματικότητα που βιώνει ένας λαός λίγα χιλιόμετρα μακριά από τους φανταχτερούς αθλητικούς χώρους.

Και όμως αυτός ο λαός φαίνεται πως θα πληρώσει τον λογαριασμό της διοργάνωσης όπου σύμφωνα με τον οίκοMoody’s έφτασε στο τεράστιο ποσό των 4.9 δις ευρώ.

Αξίζει να σημειωθεί πως την ώρα που ξοδεύεται αυτός ο πακτωλός δημοσίου χρήματος, η κυβέρνηση της Βραζιλίας είχε αφήσει απλήρωτους χιλιάδες υπαλλήλους, ενώ αύξησε την κρατική καταστολή και την βία ενάντια στις μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις που ξέσπασαν στη χώρα των εκατομμυρίων φτωχών.

Στην χώρα δηλαδή, που σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστική Υπηρεσίας περίπου 11.400.000 άνθρωποι ζουν σε φαβέλες. Στη χώρα που το 12% των κατοίκων δεν γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση, ενώ το 71% των μαθητών, 10 με 18 ετών, έχουν μείνει πίσω στο σχολείο.

Στη Βραζιλία λοιπόν, παρά τα μεγάλα και εκτενή ρεπορτάζ για την υποτιθέμενη ιδέα των Ολυμπιακών αγώνων, δεν μπορεί να κρυφτεί η δυστυχία, η φτώχεια, η εγκληματικότητα και η πορνεία που δοκιμάζουν την χώρα της Λατινικής Αμερικής.

Εξώσεις δια των όπλων

Το σχέδιο για την διεξαγωγή της φιέστας, φαίνεται πως οργανώθηκε πολλά χρόνια πριν, ενώ το βάρος της «επιτυχίας», είναι προφανές πως το σήκωσε ο φτωχός πληθυσμός, ακόμα και με το ίδιο του το σπίτι.

Όπως είχε καταγγελθεί παλαιότερα από διάφορες οργανώσεις κατά την διάρκεια της διεξαγωγής του Μουντιάλ αλλά και για την προετοιμασία των Ολυμπιακών αγώνων στην Βραζιλία, οι εγκαταστάσεις και οι υποδομές που απαιτούνταν, οδήγησαν στην αναγκαστική απαλλοτρίωση μεγάλων περιοχών, που με χαρά το είδαν σαν ευκαιρία κερδοσκοπίας οι κατασκευαστικές εταιρίες.

Η αστυνομία με στρατιωτικές μεθόδους οδήγησε σε εξώσεις και κατεδαφίσεις μεγάλων περιοχών στις φτωχότερες συνοικίες των Βραζιλιάνικων πόλεων, με αποτέλεσμα να υπάρχουν δεκάδες νεκροί.

Σύμφωνα με την οργάνωση (The National Coalition of Local Committees for a People’s World Cup and Olympics), περισσότεροι από 170.000 πολίτες υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, στις περισσότερες των περιπτώσεων με την απειλή όπλων.

Πορνεία στη «γιορτή του αθλητισμού»

Πρόσφατα, ήρθε και η είδηση που μεταδόθηκε πριν λίγες μέρες από το αυστραλιανού portal, news.com.au, όπου αναφέρει μεταξύ άλλων πως «Σε μια στροφή σε έναν από τους μεγαλύτερους αυτοκινητόδρομους της Βραζιλίας, μόλις 50 λεπτά με το αυτοκίνητο από το Ολυμπιακό χωριό του Ρίο ντε Τζανέιρο, κορίτσια από την ηλικία των εννέα χρόνων, πωλούν το σώμα τους στους οδηγούς φορτηγών για 1,6 δολάρια».

Όλα τα παραπάνω αποτελούν κομμάτια ενός πάζλ που στοιχειοθετεί το σκοτεινό τοπίο που περιβάλλει την υποτιθέμενη «γιορτή του αθλητισμού».

Αξίζει μόνο να σημειωθεί πως περίπου 500.000 παιδιά υπολογίζεται ότι πέφτουν κάθε χρόνο θύματα του λεγόμενου «σεξουαλικού τουρισμού» στη Βραζιλία που τείνει να γίνει η χώρα με το μεγαλύτερο αριθμό παιδιών που υφίστανται καταστάσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης, στον κόσμο.

«Σε μια χώρα σαν τη Βραζιλία, όπου ο «σεξουαλικός τουρισμός» ενδημεί, οι Ολυμπιακοί αγώνες, όπως συνέβη και με το Μουντιάλ, εντείνουν τα φαινόμενα σεξουαλικής εκμετάλλευσης».

Αυτό συμβαίνει γιατί οι μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις φέρνουν πολλούς τουρίστες, αθλητές, δημοσιογράφους, εργαζόμενους και συγχρόνως γιγαντώνουν το καθεστώς της πορνείας και ευνοούν τη διακίνηση ανθρώπων, αναφέρει σε ανακοίνωση της η Συμμαχία κατά της Διακίνησης Γυναικών και Κοριτσιών στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική (CATWLAC).

Με άλλα λόγια, όταν ο αθλητισμός δεν είναι πλέον αθλητισμός αλλά μια μεγάλη φιέστα από την οποία κερδίζουν δισεκατομμύρια δολάρια οι πολυεθνικές, οι χορηγοί και η μαφία πάνω στο νεκρό σώμα μιας χώρας, τότε ιδέα του «ευ αγωνίζεσθαι » δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα κομμάτι της γενικευμένης υποκρισίας.

Οι φυσικές καταστροφές που έπληξαν την Κίνα τον περασμένο μήνα άφησαν πίσω τους 612 νεκρούς, όπως ανακοίνωσε σήμερα το υπουργείο Πολιτικών Υποθέσεων.

Τα πιο αξιοσημείωτα συμβάντα του περασμένου μήνα σχετίζονται με πλημμύρες, τυφώνες και μια σειρά γεωλογικών καταστροφών, σύμφωνα με το υπουργείο.

Οι άμεσες οικονομικές ζημίες από τις φυσικές καταστροφές ανέρχονται σε 233,1 δισεκ. γιουάν (περίπου 35 δισεκ. δολάρια), ενώ έπληξαν 73 εκατ. στρέμματα καλλιεργήσιμης γης.

Περισσότερα από 1,87 εκατ. σπίτια σε όλη την Κίνα υπέστησαν ζημιές ή καταστράφηκαν, με τον αριθμό τους να ξεπερνά αυτόν που καταγράφηκε σε αντίστοιχη περίοδο από το 2011 και ύστερα.

Στους 671 ανέρχεται ο αριθμός των νεκρών και των αγνοουμένων από τις πλημμύρες που έπληξαν 29 επαρχίες και προκάλεσαν άμεση οικονομική ζημιά ύψους άνω των 213,24 δισεκ. γιουάν.


πηγή ΑΠΕ