Οι άνθρωποι δεν είναι τελικά τα μόνα πλάσματα στη Γη που μπορούν να υποθέσουν τι σκέπτονται οι γύρω τους και πότε οι απόψεις των άλλων είναι λανθασμένες.

Το ίδιο μπορούν να κάνουν και οι χιμπατζήδες, οι ουραγκοτάγκοι και οι πίθηκοι μπονόμπο, όπως δείχνει νέα επιστημονική έρευνα, η οποία διεξήχθη μέσω σειράς έξυπνων πειραμάτων.

Επιστήμονες από τα πανεπιστήμια του Ντιούκ, του Κιότο και του Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ, με επικεφαλής τον Κρίστοφερ Κρουπένιε, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», δηλώνουν πλέον σχεδόν βέβαιοι ότι οι πίθηκοι είναι σε θέση να αντιληφθούν πως οι άλλοι γύρω τους έχουν τις δικές τους επιθυμίες και αντιλήψεις, που μερικές φορές είναι λανθασμένες.

Η ικανότητα να κατανοούμε ότι οι άλλοι έχουν δικές τους πεποιθήσεις,αντιλήψεις, προθέσεις, γνώση και επιθυμίες, η λεγόμενη «θεωρία του νου», αποτέλεσε ορόσημο στη νοητική ανάπτυξη των ανθρώπων, καθώς βοηθά να νιώσουμε τους άλλους, να προβλέψουμε τι θα κάνουν ή και να τους κοροϊδέψουμε.

Το «ταλέντο» λοιπόν αυτό, που θεωρείτο άλλη μία αποκλειστικότητα του είδους μας που συναντάται μόνο σε περίπλοκες και προχωρημένες κοινωνίες, φαίνεται να κατέχουν και οι μακρινοί μας συγγενείς, τα ανθρωποειδή.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν για τα πειράματα ένα «φιλμ σαπουνόπερας», καθώς όπως αναφέρουν «τα ανθρωποειδή λατρεύουν ένα καλό δράμα», εννοώντας ότι όταν αντιλαμβάνονται κάποια προστριβή μεταξύ ατόμων, εκφράζουν μεγάλη περιέργεια για την έκβασή της.

Οι πίθηκοι παρακολούθησαν έναν ερευνητή ντυμένο με στολή «Κινγκ Κονγκ» να κλέβει μια πέτρα από έναν άνθρωπο, να την κρύβει σε ένα από τα δύο τοποθετημένα κουτιά και έπειτα να τρομάζει τον άνθρωπο για να τον διώξει. Όταν ο άνθρωπος φεύγει, ο «Κινγκ Κονγκ» κρύβει την πέτρα στο άλλο κουτί αλλά τελικά αλλάζει γνώμη και την παίρνει μαζί του, φεύγοντας από το πλάνο.

Τι συμβαίνει λοιπόν όταν ο άνθρωπος επιστρέφει για να ψάξει την πέτρα; Οι περισσότεροι από μας σωστά θα υπέθεταν ότι θα αναζητήσει την πέτρα στο πρώτο κουτί.

Για να εξακριβώσουν εάν και τα ανθρωποειδή σκέφτονται με αυτό τον τρόπο χρησιμοποίησαν υψηλής τεχνολογίας ανιχνευτές καταγραφής οφθαλμικών κινήσεων (eye-trackers) για να βεβαιωθούν ότι όντως παρακολούθησαν το βίντεο και που έστρεψαν το βλέμμα τους όταν ο άνθρωπος επέστρεψε για να βρει την πέτρα.

Οι κινήσεις λοιπόν των ματιών τους απέδειξαν ότι μάντεψαν σωστά ότι θα αναζητήσει το αντικείμενο στο πρώτο κουτί, ακόμα κι αν αυτοί γνώριζαν ότι δεν βρισκόταν πια εκεί. Από τα 30 ζώα, τα 22 κοίταξαν αμέσως στα κουτιά, ενώ τα 17 στράφηκαν στο πρώτο κουτί. Παρόμοια αποτελέσματα έλαβαν όταν πραγματοποίησαν πείραμα ελέγχου με τη συμμετοχή 40 πιθήκων.

Όπως ανέφερε ο διακεκριμένος καθηγητής ψυχολογίας και νευροεπιστήμης Μάικλ Τομαζέλο, «ουσιαστικά, οι πίθηκοι μπορούν, σε ένα βαθμό τουλάχιστον, να καταλάβουν ότι αυτό που έχει κανείς στο κεφάλι του, δεν είναι κατ' ανάγκη πραγματικό. Ότι υπάρχει ένας νοητικός κόσμος διαφορετικός από τον πραγματικό».

Ο επικεφαλής της έρευνας Κρίστοφερ Κρουπένιε, συμπλήρωσε ότι «παρόλο που χρειάζεται να γίνουν περισσότερες έρευνες για να ειπωθεί με απόλυτη βεβαιότητα, ότι τα ανθρωποειδή μπορούν να αντιληφθούν λανθασμένες πεποιθήσεις, καταφέραμε να αποδείξουμε ότι κατέχουν μια άλλη εκλεπτυσμένη ικανότητα, να προβλέπουν δηλαδή τις συμπεριφορές των άλλων, ανακαλώντας γνώση από το παρελθόν».

Οι ερευνητές εμφανίζονται αισιόδοξοι ότι το πρόγραμμα «eye-tracking» μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε παρόμοια πειράματα πάνω σε άλλα είδη. Μεγάλο ενδιαφέρον εκτός από τα θηλαστικά παρουσιάζουν και κάποια είδη κορακιδών, καθώς έχουν δείξει ότι μπορούν να καταλάβουν ότι οι άλλοι έχουν δικό τους νου.


πηγή efsyn

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ, ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ Π.Σ ΤΗΣ ΛΑ.Ε.:

ΤΣΙΠΡΑΣ – ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ, ΑΒΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ, ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ''ΣΑΚΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΞ'' ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΔΝΤ ΚΑΙ ΗΠΑ

''ΑΝΘΡΑΚΕΣ'' ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ, ΠΗΓΕ ΓΙΑ ''ΜΑΛΛΙ'' ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΕ ''ΚΟΥΡΕΜΕΝΟΣ''

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΙΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΕΙΩΣΕΙΣ, ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΟΥΣ

''Σε άλλο ένα ''βατερλό'' για τον τόπο και το λαό απέβη το ταξίδι του Υπουργού Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτου στην Ουάσιγκτον.

''Άνθρακες'' απεδείχθη ο θησαυρός της ελάφρυνσης του χρέους.

Ο Ευκλ. Τσακαλώτος πήγε στην Ουάσιγκτον για ''μαλλί'' και γύρισε ο ίδιος ''κουρεμένος'' και όχι το χρέος, αφού, αντί για οποιαδήποτε θετική εξέλιξη, εισέπραξε πιέσεις για νέα σκληρά φορολογικά μέτρα και νέα μέτρα περικοπής των εξαερωμένων συνάξεων.

Αλ. Τσίπρας και Ευκλ. Τσακαλώτος άβουλοι, μοιραίοι και πολιτικάδειλοί, χωρίς σχέδιο και στρατηγική, πέραν της αμετανόητης προσήλωσης τους στα καταστροφικά μνημόνια, έχουν άφωνοι καταντήσει ''σάκος του μποξ'' και ''καρπαζοεισπράκτορες'' στο τρίγωνο Γερμανία, ΔΝΤ, ΗΠΑ και ανάμεσα στους Λιού, Σόιμπλε, Λαγκάρντ και Τόμσεν.

Η Ελλάδα αυτήν την ώρα χρειάζεται όσο ποτέ, για λόγους επιβίωσης και προοπτικής, μια βαθιά δημοκρατική, αντιμνημονιακή ανατροπή που θα θέσει ως πρώτη προτεραιότητα την διαγραφή ενός επονείδιστους, απεχθούς, έκνομου και κυρίως μη βιώσιμου χρέους μαζί με το πέρασμα στο εθνικό νόμισμα.

Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει εδώ και τώρα όλα τα αναγκαία και αποφασιστικά μέτρα για να διεκδικήσει αποτελεσματικά και ανυποχώρητα τις γερμανικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο, τα οποία, σύμφωνα με τα συντηρητικά στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, ξεπερνούν τα 300 δισ. ευρώ (!).

Είναι αδιανόητο η Ελλάδα των μνημονιακών υπαλλήλων και των υπαλλήλων της Γερμανίας να συνεχίζει από τη μια να μην εφαρμόζει τις τελεσίδικες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων που δικαιώνουν τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας σε βάρος του Γερμανικού δημοσίου και από την άλλη να εκπλειστηριάζει της πρώτες κατοικίες ακόμα και πολύτεκνων οικογενειών με αναπήρους.''

Να μη χαθεί καμία θέση εργασίας - Να μην κλείσει κανένα κατάστημα!

Επιτροπές αγώνα σε κάθε κατάστημα



Μετά την υπογραφή της περιβόητης συμφωνίας Μαρινόπουλου- Σκλαβενίτη και την αναβολή της εκδίκασης του άρθρου 99 για τις 14 Δεκέμβρη, κατατέθηκε στις 28/09  στη γραμματεία του πολυμελούς πρωτοδικείου Αθηνών η συμφωνία εξυγίανσης της εταιρείας "Μαρινόπουλος ΑΕΓΕ" καθώς και των εταιρειών Ξυνός, Express Μαρινόπουλος και Πειραϊκόν.

Το ποσοστό των πιστώσεων έφτασε το 70,2% (το 60% ήταν απαραίτητο για την επίτευξη της συμφωνίας) για την ένταξη της εταιρείας στο άρθρο 106Β και 106Θ, ενώ το ποσοστό των ενέγγυων πιστωτών που συναίνεσαν έφτασε στο 64,5%. Η αίτηση θα εκδικαστεί στις 19 Οκτωβρίου. 

Τα βασικά στοιχεία του επιχειρηματικού  σχεδίου των 21 ετών της νέας εταιρείας είναι:

1) Οι τέσσερις εταιρείες προς εξυγίανση θα ενοποιηθούν σε μια νομική οντότητα ενώ οι εταιρείες Κρόνος, Μαρκέτα, Αρβανιτίδης και Παλμύρα θα συνεχίζουν να λειτουργούν ως ξεχωριστές. 

2) Η νέα εταιρεία θα έχει κοινή κι ενιαία πολιτική στον τρόπο λειτουργίας, στις τιμές κλπ. σε Αθήνα και Πειραιά. 

3) Όσον αφορά τις πωλήσεις ο στόχος είναι η αύξηση του κύκλου εργασιών σε 1,03 δισ. το πρώτο έτος μετά την επικύρωση της συμφωνίας (το 2015 ο Μαρινόπουλος είχε τζίρο 1,27 δισ.). Για το δεύτερο έτος ο συνολικός τζίρος εργασιών αναμένεται ν' αυξηθεί κατά 17%  για το τρίτο 9% , το τέταρτο και το πέμπτο 2% , για το έκτο κι έβδομο έτος 1% και από το όγδοο και μετά εκτιμάται ότι ο κύκλος εργασιών θα παραμένει σταθερός στα επίπεδα του εβδόμου  έτους μέχρι και τη λήξη του σχεδίου. 

Όσον αφορά τη χρηματοδότηση θα υπάρξει δανεισμός ύψους 352 εκατομμυρίων με εταιρική εγγύηση του Σκλαβενίτη. Το επιτόκιο θα είναι σε euribor +  1,5% για 15 χρόνια ενώ θα έχει τετραετή περίοδο χάριτος από την ημερομηνία ολοκλήρωσης της συναλλαγής. Η αποπληρωμή της θα είναι σε 10 ισόποσες ή άνισες δόσεις επίσης προβλέπεται και δόση  balloon (δηλαδή στη λήξη θα καταβληθεί το 70 % του αρχικού κεφαλαίου).

Όλα φαίνονται «θετικά» αλλά όμως υπάρχουν πάρα πολλά ερωτηματικά που πρέπει να απαντηθούν. Στη συμφωνία δεν υπάρχει ούτε μισή λέξη για το τι  θα γίνει με τους 10800 εργαζομένους που μπορεί να λέγεται ότι θα παραμείνουν όλοι γενικά και  αόριστα καθώς, όμως δεν υπάρχει καμία εμπράγματη εγγύηση γι' αυτό, παρά το θετικό βήμα της αποπληρωμής των δεδουλευμένων. Ό,τι και να γίνει σ' αυτή την ιστορία το μόνο σίγουρο είναι ότι θα κλείσουν πολλά καταστήματα , και επομένως μπορεί να χαθούν θέσεις εργασίας θα υπάρξουν μειώσεις μισθών άσχετα  με το τι ακούγεται. 

Η κυβέρνηση έχει βασική ευθύνη, γιατί για το μέλλον των εργαζομένων δεν λέει κουβέντα γεγονός που δείχνει ότι το μόνο της ενδιαφέρον είναι η προστασία των εκάστοτε Μαρινόπουλων.

Γι’ αυτό το λόγο οι εργαζόμενοι πρέπει να  είναι σε συνεχή επαγρύπνηση για να αποτρέψουν τον κίνδυνο απώλειας θέσεων εργασίας και μειώσεις μισθών. Ειδικά τώρα που έρχονται και τα δολοφονικά αντεργατικά μέτρα, που δίνουν μεγάλα περιθώρια στους εργοδότες για ομαδικές απολύσεις, μείωσης μισθών, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων κ.α.

Εδώ να σημειώσουμε την παθητική στάση του επιχειρησιακού σωματείου που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά, όσον αφορά το γιατί όλους αυτούς τους μήνες δεν έκανε ούτε μια συνέλευση ούτε μια στάση εργασίας, ούτε μια παράσταση διαμαρτυρίας.

Η μόνη λύση είναι εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να οργανωθούμε σε επιτροπές σε κάθε κατάστημα που θα αποφασίζουν για τις κινήσεις μας μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Να ενισχύσουμε την αλληλεγγύη μας και την ενότητα όλων  των εργαζομένων για να διασφαλίσουμε την εργασία μας, τους μισθούς μας και παράλληλα να σταματήσουμε και να τσακίσουμε όλη αυτή την αντεργατική λαίλαπα που μας ετοιμάζουν. 



ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ των ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στο Εμπόριο



okde

Ο καθηγητής Γιώργος Ρούσης μίλησε την Παρασκευή 30/9/2016 στην ERTopen και στην εκπομπή «Με χωρίς πατρίδα» που παρουσιάζουν η Μαρία Παπαγεωργίου και ο Ανδρέας Στασινόπουλος. Μπορείτε να παρακολουθήσετε στο βίντεο που ακολουθεί, ολόκληρη την ωριαία συζήτηση που κινήθηκε σε όλη τη γκάμα, από θεωρητικά ζητήματα μέχρι την άμεση πολιτική επικαιρότητα.

Απαντώντας στην πρώτη ερώτηση («Όταν κάποιοι έχαφταν τα της ελπίδας στον ΣΥΡΙΖΑ εσύ έκρουες τον κώδωνα του κινδύνου…»), ο Γ. Ρούσης ανέφερε:

-Καταρχάς να διευκρινήσουμε ότι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ουδέποτε υπήρξε ένα πλειοψηφικό ρεύμα που να ζητάει συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρχανε βέβαια τάσεις, και υπήρχαν άνθρωποι που τον θέλανε όπως υπάρχουν και σήμερα, άλλοι που το λένε ξεκάθαρα, άλλοι που το κρύβουνε γιατί ντρέπονται αλλά το δουλεύουνε. Εμένα η άποψή μου είναι ότι στην εποχή μας, όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, η σοσιαλδημοκρατία που στην Ελλάδα πήρε τη μορφή του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της περιόδου που διανύουμε, δηλαδή η ρεφορμιστική πολιτική, δεν μπορεί παρά να οδηγηθεί στο νεοφιλελευθερισμό και σε αυτά που εφαρμόζει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ δε νομίζω ότι πρόδωσε τις αρχές του. Γι’ αυτό και διαφωνώ με ανθρώπους όπως η Νάντια η Βαλαβάνη και άλλοι όμοιοί της οι οποίοι θέλουνε να επανασυσταθεί ο καλός ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ από γεννησιμιού του, και ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο, από  όταν ένιωσε ότι μπορεί να πάει να γίνει κυβέρνηση, έδειχνε ότι θα πάει εκεί που πήγε. Και δε μπορούσε να γίνει διαφορετικά, και εδώ θα είμαι λίγο πιο θεωρητικός για τον απλούστατο λόγο ότι στην εποχή μας η απόσταση που χωρίζει την επανάσταση δηλαδή  τη ριζοσπαστική πολιτική, την κοινωνική αλλαγή, με τη μεταρρύθμιση, έχει ελαχιστοποιηθεί. Έχει γίνει ελάχιστη, έχει μικρύνει πολύ, και δε μπορεί να υπάρξουνε πραγματικές φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις, παρά μόνον στο βαθμό που είναι αντισυστημικές, για να είμαστε πιο σαφείς, αντικαπιταλιστικές.

Συνεπώς εάν ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει στο πρόγραμμά του είτε στη στάση του, στην πολιτική του πρακτική, αυτού του είδους τη λογική την αντικαπιταλιστική, είναι βέβαιο ότι θα αφομοιωθεί από το σύστημα και θα αποτελέσει κομμάτι του και θα πάψει βέβαια και να είναι αριστερά όπως συμβαίνει σήμερα με το ΣΥΡΙΖΑ. Εξ ου και έχει τελειώσει και το παραμύθι με το ‘’πρώτη φορά αριστερά’’. Θάταν καλύτερο να λέμε νιοστή φορά δεξιά και μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έλεγε ο Ανιέλι εφαρμόζει καλύτερα την πολιτική της δεξιάς από ό,τι η ίδια η δεξιά. Συνεπώς αυτό που έλεγα τότε, ότι πρέπει να συσπειρωθούμε ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ, το έλεγα φαίνεται προληπτικά, σήμερα θεωρώ ότι ισχύει περισσότερο από ποτέ. Και ένα από τα αιτήματα του οποιουδήποτε μετώπου, πρέπει να είναι η ανατροπή του ΣΥΡΙΖΑ.

-Πρέπει να επιδιωχθεί πάση θυσία ένα μέτωπο, ανέφερε επανειλημμένα. Στην ερώτηση τού Α. Στασινόπουλου, ποιες δυσκολίες δεν έχουν μέχρι στιγμής επιτρέψει τη δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου, απάντησε:

«Πρώτα από όλα, επειδή συνηθίζεται να ρίχνεται η ευθύνη στην αριστερά, στο ΚΚΕ, στην  εξωκοινοβουλευτική αριστερά, στο ελευθεριακό ρεύμα, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο καπιταλισμός από την ίδια του τη φύση, πέρα απ’ τους πολέμους, την οικολογική καταστροφή, την εκμετάλλευση, αλλοτριώνει και αποξενώνει τους ανθρώπους, την ίδια την ουσία τους. Τους αποβλακώνει, τους κάνει να αποδέχονται σαν κυρίαρχες τις αξίες του. Τον ανταγωνισμό, το χρήμα, τη βία κλπ. Κυρίαρχη ιδεολογία είναι η αστική ιδεολογία. Αυτό πρέπει να σπάσει, και δεν είναι εύκολο όσο κυριαρχεί ο καπιταλισμός. Μπορεί να το σπάσει μία πρωτοπορία η οποία σιγά σιγά θα μπορέσει να γίνει ηγεμονική. Αυτή είναι μια αντικειμενική δυσκολία, δεν είναι δυσκολία που οφείλεται στην αριστερά.

Σημαίνει αυτό ότι και η αριστερά δεν έχει την ευθύνη της; Βεβαίως και την έχει.

Την έχει γιατί ένα τμήμα της, αυτής της αριστεράς, είναι στη λογική «όλα θα λυθούν όταν έρθει ο σοσιαλισμός»,  και άρα δεν χρειάζεται ένα μέτωπο σε ένα πόλεμο θέσεων που θα οδηγήσει στην επανάσταση την αναγκαία για το σοσιαλισμό. Την έχει όταν ορισμένα μικρομάγαζα της αριστεράς θέλουν να συνεχίσουν να υπάρξουν και το καθένα όταν λέει μέτωπο εννοεί «ελάτε στο μαγαζί μου».

Την έχει όταν ένα τμήμα της αριστεράς επιδιώκει να ξαναχτίσει τον ‘’καλό ΣΥΡΙΖΑ’‘ και δεν καταλαβαίνει ότι αυτό το μέτωπο πρέπει να έχει σαφή αντικαπιταλιστική προοπτική και κατεύθυνση.»

Απαντώντας σε ερωτήσεις της εκπομπής και των ακροατών, έδωσε ενδιαφέρουσες ερμηνείες για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, μίλησε για την ανάγκη αποεπαγγελματοποίησης της πολιτικής, το ρόλο της συμμετοχής στις εκλογές, για την ανάγκη κατάργησης του κράτους, την εργατική εξουσία καθώς και για οραματικά στοιχεία της κομμουνιστικής προοπτικής.

Ακούστε ολόκληρη την ενδιαφέρουσα συζήτηση στο βίντεο


pandiera

Το ΔΝΤ δεν θα συμμετέχει στο “πρόγραμμα διάσωσης” της ελληνικής οικονομίας αλλά θα αποκτήσει ειδικό συμβουλευτικό καθεστώς, αναφέρει το πρακτορείο Reuters επικαλούμενο ανώτατα στελέχη του ταμείου.


Εδώ και ένα χρόνο, αναφέρει το σχετικό τηλεγράφημα, το ΔΝΤ επιχειρεί να καθορίσει τους όρους κάτω από τους οποίους θα μπορούσε να συμμετέχει καθώς θεωρεί ανεδαφικούς τους στόχους που έχουν τεθεί εάν δεν συνοδεύονται από σημαντική μείωση του χρέους.

“Το ταμείο δεν θα συμμετέχει στους τριμηνιαίους ελέγχους για την εκπλήρωση των στόχων” δήλωσε ένας από τους αξιωματούχους στο Reuters.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες ο νέος ρόλος του ΔΝΤ δεν θα είναι αποκλειστικά συμβουλευτικός και θα παραμείνει μέλος της τρόικας (καλά αυτή δεν την κατάργησε ο ΣΥΡΙΖΑ;) αλλά το ταμείο δεν θα βάζει χρήματα στο πρόγραμμα διάσωσης.

Οι πηγές του Reuters προβλέπουν συνέχιση της ύφεσης για την ελληνική οικονομία παρά το γεγονός ότι η επίσημη πρόβλεψη του ΔΝΤ κάνει λόγο για αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,1% – ποσοστό που ούτως η άλλως απέχει έτη φωτός από το στόχο του 2.8% για τον οποίο μιλούν στην ΕΕ.

Αξίζει να σημειωθεί πως ούτε το ΔΝΤ δεν συζητά για διαγραφή χρέους αλλά περισσότερο για… ευκολίες πληρωμής, παρά το γεγονός ότι εδώ και χρόνια οι ερευνητές του ταμείου θεωρούν το ελληνικό χρέος μη βιώσιμο.

Σε κάθε περίπτωση ο αμερικανικός πυρήνας του ΔΝΤ φαίνεται ότι δεν είναι διατεθειμένος να χρεωθεί ένα ακόμη ναυάγιο ιστορικών διαστάσεων ακολουθώντας τους παράλογους στόχους της ΕΕ… όπως κάνει δηλαδή η κυβέρνηση Τσίπρα.

Και μόνο το γεγονός πάντως ότι ένας διεθνής οργανισμός που έχει οδηγήσει ολόκληρα έθνη στην ολοκληρωτική εξαθλίωση μέσα από απάνθρωπα προγράμματα λιτότητας θεωρεί ανεδαφικές τις προτάσεις της “μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας”, θα έπρεπε να απασχολεί τους ευρώδουλους της κυβέρνησης. Όχι;

Α.Χ



Αναδημοσίευση info-war.gr

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΚΑΛΕΣΜΑ της ΠΟΣΠΕΡΤ:

Συναδέλφισσες/ φοι

Από την πρώτη στιγμή δείξαμε έμπρακτα την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μας στους εργαζόμενους στα ιδιωτικά ΜΜΕ όταν μπροστά τους άνοιξε η πόρτα της ανεργίας και της αβεβαιότητας.

Παρά τις συνεχείς και δυναμικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των συνδικάτων και των άλλων φορέων της κοινωνίας, για το δικαίωμα στην εργασία, η Κυβέρνηση και τα αρμόδια Υπουργεία δεν έχουν ακόμα πάρει εκείνες τις αποφάσεις, που είναι αναγκαίες για την εξασφάλιση και την εγγύηση των θέσεων εργασίας σε όλα τα ΜΜΕ, ούτε έχει προχωρήσει στην αδειοδότηση των Περιφερειακών καναλιών.

Καλούμε όλους τους αρμόδιους φορείς, Κυβέρνηση, Υπουργεία και αρχές να σταματήσουν τα παιχνίδια στις πλάτες χιλιάδων οικογενειών και των ίδιων των εργαζομένων στα Ιδιωτικά ΜΜΕ, να εγγυηθούν την εργασία τους και τα δικαιώματά τους και όχι τα συμφέροντα των καναλαρχών.


Συνάδελφισσες/ φοι

Οι εργαζόμενοι δεν είναι αναλώσιμοι.

Η ενότητα και η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.


Σας καλούμε όλους στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που διοργανώνει η ΕΤΙΤΑ

τη Δευτέρα 10 Οκτωβρίου στις 10:30 το πρωί, στην είσοδο της βουλής (Λ. Βασιλίσσης Σοφίας)

Απαιτούμε σταθερή και μόνιμη εργασία με ΣΣΕ και αξιοπρεπείς μισθούς

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΜΙΚΑ

Γράφει ο Κίμων Ρηγόπουλος

Ο Ζουράρις στο πιάνο έπαιζε τα ρέστα μας. Ο Φλαμπουράρης συγκινημένος θυμόταν ένδοξες εργολαβίες και τσιτάτα του Γκράμσι. Κάποιοι ηλικιωμένοι βουλευτές άκουγαν με κατάνυξη το σοφό παιδί και ευεργέτη τους. Η Φωτίου έχοντας μαγειρέψει με τα χεράκια της το εφικτό, το σέρβιρε υπερήφανη στους συνδαιτυμόνες της που την ευχαριστούσαν με ένα αγέρωχο ΄ο αγώνας τώρα δικαιώνεται΄.

Κάποια ντουντούκα ακούστηκε έξω από το Μαξίμου. Ο ηγέτης τούς καθησύχασε: Είναι ο μαλάκας ο Κατρούγκαλος . Πιστεύει ότι έτσι θα ενισχύσει τη διαπραγμάτευση. Οι αυλικοί άρχισαν να γελούν μόλις άκουσαν Κατρούγκαλος και διαπραγμάτευση.

Σε μια γωνιά της αίθουσας είχαν απομονωθεί ο Μπαλτάς με τον Φίλη. Ήταν απαρηγόρητοι αφού είχαν δεχτεί τα βέλη της  θιγμένης αρχαιογνωσίας του Ζουράρι. Ο αισθαντικός πιανίστας τους είχε ψέξει κατά την είσοδό τους στο χώρο της δεξίωσης. Τον μεν πρώτο διότι απευθυνόμενος στον βουλευτή Γεωργιάδη, τον χαρακτήρισε ευφράδη αντί του ορθού ευφραδής, τον δε επί της Παιδείας διότι σε τηλεοπτική συνέντευξη είχε κατακρεουργήσει το αύθαδες σε αυθάδες.

Αυτή η εισαγωγική αναστάτωση δεν φάνηκε όμως να επηρεάζει αισθητά την ατμόσφαιρα, όπως μια απρογραμμάτιστη αναποδιά δεν μπορεί να σκιάσει τη σχέση συντρόφων που έχουν ορκιστεί στη σωτηρία του λαού τους με το αζημίωτο.

Ο ταλαντούχος πιανίστας περιήγησε τους καλεσμένους σε ένα πλούσιο μουσικό κολάζ:  από τον ρεμβασμό του Χατζηνάσιου μέχρι τα ηρωικά τραγούδια του Μίκη. Αυτό το αυτοσχέδιο αλλά τόσο γόνιμο ρεσιτάλ του δεξιοτέχνη κατέληξε στο: Πότε θα κάνει ξαστεριά κι ένα δάκρυ κύλησε στις τρυφερές παρειές  μερικών βουλευτών, συνδεδεμένων ασταθώς με την απερίσκεπτη εφηβεία τους.

Ένας σερβιτόρος προς στιγμήν πήγε να χαλάσει τη σεμνή γιορτή εκτοξεύοντας ξεδιάντροπα ένα: ό, τι φάτε, ό, τι πιείτε και ό, τι αρπάξει ο κώλος σας, αλλά οι μπρατσωμένοι του αρχηγού φρόντισαν να ακυρώσουν την εκτροπή του ασεβούς νεανία.

Ο Ζουράρις έχοντας εγκαταλείψει το πιάνο είχε σχηματίσει ένα πηγαδάκι γύρω του από ανθρώπους πρόθυμους να κοινωνήσουν Θουκυδίδη και μπέρμπον μαζί. Αγόρευε ακατάπαυστα, έλεγε, έλεγε…και στο τέλος κατέληξε με το: το δε σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα, αλλά οι σώφρονες είχαν ήδη αποχωρήσει για να συνεχίσουν σε μπιστρό του Κολωνακίου και ήταν πολύ αργά -πάντα ήταν πολύ αργά-  για να επωμιστεί ο μέγας αρχαιογνώστης τις συνέπειες των καταδικαστικών της δειλίας ρητών.


πηγή pandiera

Η Ανακοίνωση της ΕΤΕΡ:
Οι τεχνικοί της ραδιοφωνίας στον Βήμα FM παραμένουν απλήρωτοι για 4 μήνες. Προχωρήσαμε σε ασφαλιστικά μέτρα και στην δέσμευση λογαριασμών της ιδιοκτησίας του ραδιοσταθμού. Χθες η ιδιοκτησία πλήρωσε τους διοικητικούς υπαλλήλους και τους δημοσιογράφους μισό μισθό. Όχι όμως και τους τεχνικούς της ραδιοφωνίας. Τους εξαίρεσε της πληρωμής προκειμένου, να  τους «συνετίσει» γιατί «ήταν κακά παιδιά» και «απαίτησαν με κάθε μέσο το δίκιο τους». Τούτες οι πρακτικές των εργοδοτών, στην ΕΤΕΡ είναι πασίγνωστες. Τις αντιμετωπίσαμε και τις αντιμετωπίζουμε εδώ 19! χρόνια. Δεν τις φοβόμαστε. Αντίθετα μας ατσαλώνουν και μας δείχνουν ότι είμαστε στο σωστό δρόμο. Αταλάντευτοι και συνεπείς στην υπεράσπιση των δικαίων της τάξης μας. Καμιά ανοχή σε εργοδοσία και τα ενεργούμενά της.

Ο αγώνας μας συνεχίζεται.

Κανένας εργαζόμενος μόνος του.

Συντάκτης: Βασίλης Γεώργας

Ομαδικές απολύσεις κατά παραγγελία και κατεδάφιση της Διαιτησίας επεδίωκε ήδη από το 2011, σε ανοιχτή γραμμή με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η πολυεθνική τσιμεντοβιομηχανία Lafarge-ΑΓΕΤ Ηρακλής.

Πέντε χρόνια μετά, η γαλλο-ελβετική εταιρεία έχει γίνει ο μοιραίος παίκτης για τη διευκόλυνση των απολύσεων στην Ελλάδα καθώς η προσφυγή της στο ΣτΕ και η επικείμενη απόφαση που αναμένεται να εκδώσει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα είναι ο καταλύτης για τις αλλαγές που θα γίνουν στη νομοθεσία.

Αλλωστε το θέμα της συζήτησης για τις αλλαγές στο καθεστώς των ομαδικών απολύσεων έχει παγώσει μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και δανειστών μέχρι την έκδοση απόφασης από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (αναμένεται στο τέλος Οκτωβρίου).

Η « Εφ.Συν.» αποκαλύπτει σήμερα εμπιστευτικό e-mail της Lafarge προς το ΔΝΤ που αποδεικνύει ότι ο τότε διευθύνων σύμβουλος της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ Ηρακλής, Πιερ Ντελαπλάν, είχε απευθείας συνομιλίες με τον Μπομπ Τράα και την ομάδα του στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προκειμένου να «περάσουν» στο Μνημόνιο οι θέσεις της γαλλικής πολυεθνικής για τις επιδιωκόμενες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα.

Μέσω του ΔΝΤ παράλληλα, η Lafarge επιχειρούσε να ανοίξει διαύλους και με την υπόλοιπη τρόικα ώστε να επεκτείνει τις πιέσεις σε όλη την κλίμακα των δανειστών.

Επιβεβαιώνονται έτσι οι υποψίες που είχε ανοιχτά διατυπώσει η ΓΣΕΕ ότι ο ρόλος κάποιων μεγάλων πολυεθνικών οι οποίες δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα καθώς και άλλων εγχώριων επιχειρηματικών φορέων που επίσης διατηρούν στενές επαφές, δεν απέχει πολύ από εκείνον του «υποβολέα» της τρόικας στη σύνταξη των μνημονίων ανάλογα με τα συμφέροντά τους.

Σήμερα ο Ντελαπλάν είναι πλέον περιφερειακός διευθυντής της Lafarge Holcim για τις αναδυόμενες ευρωπαϊκές αγορές, ενώ ο Ολλανδός Μπομπ Τράα έχει αντικατασταθεί.

Ωστόσο η «δουλειά» έχει γίνει αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι οι περισσότερες από τις προτάσεις της Lafarge προς το ΔΝΤ -με αποκορύφωμα αυτές για τη διευκόλυνση των ομαδικών απολύσεων και την αποδυνάμωση της Διαιτησίας για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις- αποτελούν «επίδικο» των ανατροπών που επιχειρείται να επιβληθούν στα εργασιακά με τις διαπραγματεύσεις κυβέρνησης-δανειστών στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης.

Γνώστες των εν λόγω συζητήσεων μεταξύ Lafarge-ΔΝΤ που διεξάγονταν διά ζώσης και με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ήταν επίσης και δύο Ελληνες, στελέχη του ΔΝΤ: ο Γιώργος Γατόπουλος, μέλος της μόνιμης αντιπροσωπείας της τρόικας στην Ελλάδα, και η Μαριαλένα Αθανασοπούλου, η οποία εργαζόταν για λογαριασμό των αποστολών του ΔΝΤ και σήμερα έχει ενταχθεί στα κλιμάκια του ESM.

Αμφότερα τα ονόματα των δύο στελεχών του ΔΝΤ αναφέρονται ως αποδέκτες του εμπιστευτικού e-mail που έστειλε τον Νοέμβριο του 2011 ο επικεφαλής της ΑΓΕΤ στον Μπομπ Τράα. Οι συνεννοήσεις αυτές διεξάγονταν σε φορτισμένο κλίμα καθώς συνέπεσαν χρονικά με την εξαγγελία του δημοψηφίσματος Παπανδρέου, το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Στο e-mail που φέρει την ένδειξη «εμπιστευτικό-αποκλειστικά για εσωτερική χρήση από το ΔΝΤ» και εστάλη όπως προκύπτει, λίγες μέρες μετά τη διά ζώσης επαφή Ντελαπλάν-Μπομπ Τράα, το στέλεχος της Lafarge εκφράζει τη δυσαρέσκεια της εταιρείας του για το ότι οι νόμοι που είχαν ήδη ψηφιστεί για τις ομαδικές απολύσεις, τη Διαιτησία και τις κλαδικές συμβάσεις δεν εφαρμόζονταν.

Παράλληλα επισυνάπτει αναλυτικές προτάσεις των Γάλλων προς το ΔΝΤ για τις «πιο στοχευμένες αλλαγές» που θέλει να γίνουν στα εργασιακά, αλλά και το θεσμικό πλαίσιο για τις στρατηγικές επενδύσεις, με στόχο να εξυπηρετηθούν ειδικότερα συμφέροντα της Lafarge και ευρύτερα συμφέροντα των μεγάλων βιομηχανιών.

Εκείνη την περίοδο η Lafarge είχε ανοιχτά μέτωπα λόγω του λουκέτου που ήθελε να βάλει στο εργοστάσιο των Τσιμέντων Χαλκίδας (σ.σ. σταμάτησε την παραγωγή του το 2011 και έκλεισε το 2013) απολύοντας ομαδικά τους 236 εργαζομένους, αλλά και με τις αντιδράσεις που συναντούσε η επένδυση καύσης RDF που προωθούσε η εταιρεία στο Μυλάκι Αλιβερίου.

Η προσπάθεια της ΑΓΕΤ να απολύσει τους εργαζομένους στα Τσιμέντα Χαλκίδας ήταν εκείνη που την οδήγησε τελικά να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της απόρριψης του αιτήματός της από το υπουργείο Εργασίας.

Η υπόθεση αυτή παραπέμφθηκε στη συνέχεια από το ίδιο το ΣτΕ στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τη διατύπωση προδικαστικού ερωτήματος, ώστε να κριθεί αν είναι συμβατό με το κοινοτικό δίκαιο το δικαίωμα του υπουργείου Εργασίας να εγκρίνει ή να απορρίπτει αιτήματα ομαδικών απολύσεων.

Από τις παρατηρήσεις της Lafarge στο περιβόητο e-mail ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν:

το αίτημα για κατάργηση των κλαδικών συμφωνιών και υπερίσχυση των ατομικών συμβάσεων. Είναι ο τρόπος να καταργηθούν στην πράξη όλες οι προστατευτικές δικλίδες ασφαλείας για την εργασία των μισθωτών και το ΔΝΤ παλεύει με νύχια και με δόντια να επιβάλει την κατάργηση.

 η πρόταση να καταργηθεί η δυνατότητα του υπουργείου Εργασίας να εγκρίνει ή να απορρίπτει τις ομαδικές απολύσεις σε περίπτωση που δεν καταλήγουν σε συμφωνία οι εργοδότες με τους εκπροσώπους των εργαζομένων. Αποτελεί τον τρόπο να αρθεί το πρόβλημα των ομαδικών απολύσεων αφού κανείς περιφερειάρχης ή υπουργός μέχρι σήμερα δεν έχει δεχθεί να βάλει την υπογραφή του και να εγκρίνει σχέδιο ομαδικών απολύσεων.



 το αίτημα για διευκόλυνση των ομαδικών απολύσεων και προστασία των εργοδοτών από δικαστικές αποφάσεις υπέρ των εργαζομένων.

 η αυστηρή εφαρμογή του νόμου για τη Διαμεσολάβηση-Διαιτησία με τη συμβολή «αξιοσέβαστων επιχειρηματιών και επαγγελματιών». Ουσιαστικά ήταν ο τρόπος με τον οποίο σταμάτησαν να υπογράφονται συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Το 2014, όταν κρίθηκε αντισυνταγματική η ρύθμιση επανήλθε το δικαίωμα της μονομερούς προσφυγής, ωστόσο η ζημιά είχε συντελεστεί. Πολλοί κλάδοι δεν είχαν συλλογική σύμβαση εργασίας.

Απoσπάσματα από τα επίμαχα e-mails

Αγαπητέ Μπομπ,

Ηταν χρήσιμη, διαφωτιστική και έγκαιρη η συνάντηση μαζί σας και με την ομάδα σας την περασμένη Δευτέρα στο γραφείο σας, μόλις λίγες ώρες πριν από την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος.

Οπως σας είχα υποσχεθεί, παρακαλώ βρείτε συνημμένο το ανεπίσημο έγγραφο (non paper) που συνοψίζει την πρόταση της Lafarge για περισσότερο στοχευμένες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ας ελπίσουμε ότι η κατάσταση θα παραμείνει υπό έλεγχο και ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει να μείνει στο ευρώ και να επιστρέψει στο μονοπάτι των μεταρρυθμίσεων.

Μας ανέφερες τα ονόματα των ανθρώπων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με το πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών. Θα μπορούσες να ξαναστείλεις τα στοιχεία επικοινωνίας μαζί τους επειδή ενδεχομένως έχουμε λανθασμένα τα ονόματά τους.

Σε ευχαριστώ πολύ που αφιέρωσες χρόνο για να συναντήσεις τη Lafarge

Τις καλύτερες ευχές

Pierre Delaplanque

Ceo Heracles General Cement Company

Νοέμβριος 2011

Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις – Εμπιστευτικό αποκλειστικά για εσωτερική χρήση από το ΔΝΤ

Παρακάτω είναι μερικές προτάσεις μεταρρυθμίσεων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους:

ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

Α. Διασφάλιση της αυστηρής εφαρμογής του νόμου που ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2010 (Διαμεσολάβηση/Διαιτησία)

Ο νόμος 3899/17.12.2020 ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2010 με σκοπό την καλύτερη εξισορρόπηση ισχύος εργοδότη/εργαζομένου στις διαπραγματεύσεις και τον περιορισμό της Διαιτησίας στις συζητήσεις για τον ελάχιστο μισθό. Ωστόσο, έπειτα από 11 μήνες, η πρακτική του ελληνικού σώματος Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) δεν καταδεικνύει τη συμμόρφωση με το πνεύμα του ανωτέρω νόμου.

Μια σειρά από αποφάσεις Διαιτησίας επεκτείνονται πέρα από τα ζητήματα των μισθών/αποδοχών και ενσωματώνουν ρήτρες που διατηρούν σε ισχύ τις προηγούμενες Συλλογικές Συμβάσεις, αν και αυτό δεν εμπίπτει πλέον στο πεδίο εφαρμογής της διαιτησίας.

Πρόταση: Πλήρης εφαρμογή των ανεξάρτητων ειδικών ομάδων Διαιτησίας που προέρχονται από σεβαστούς επιχειρηματίες και επαγγελματίες χωρίς πολιτικές διασυνδέσεις.

Β. Η ευελιξία δεν έχει επιτευχθεί από το εργατικό δίκαιο τον Δεκέμβριο του 2010

Τον Δεκέμβριο του 2010 η νομοθεσία αύξησε το όριο των απολύσεων από 2% σε 5% του συνολικού αριθμού των εργαζομένων για τις εταιρείες με πάνω από 150 εργαζομένους, περιορίζοντας τον μέγιστο αριθμό των απολύσεων ανά μήνα στις 30.

Στην πράξη, όμως, αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό ανεφάρμοστο για τις μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις, δεδομένου ότι τα κριτήρια για την επιλογή των εργαζομένων που πρέπει να απολυθούν είναι πολύ συγκεκριμένα και έχουν πολύ στενή ερμηνεία.

Οι απολύσεις είναι, συνεπώς, εύκολο να αμφισβητηθούν από τους εργαζομένους στα τοπικά δικαστήρια, οι οποίοι μπορούν εύκολα να καταθέσουν και να κερδίσουν μια δικαστική υπόθεση, με βάση το ότι η εταιρεία δεν είχε το δικαίωμα να τον/την απολύσει.

Πρόταση: Ενα πιο αποτελεσματικό εργαλείο θα ήταν να επιτραπεί στις επιχειρήσεις να απορροφήσουν το πλήρες κόστος των συνταξιοδοτικών ενσήμων για τους εργαζομένους κοντά στη συνταξιοδότηση χωρίς περιοριστικά κριτήρια.

Μια παρόμοια διάταξη που είχε περιληφθεί στον νόμο του 2010, δυστυχώς μπορεί να εφαρμοστεί σε απολυμένους για τους οποίους το γραφείο εργασίας συμβάλλει στο κόστος των συντάξιμων ενσήμων και για μέγιστο χρονικό διάστημα 3 ετών.

Από τη στιγμή που οι μεγάλες εταιρείες δεν μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμα απολύσεων, η διάταξη σχετικά με τα συνταξιοδοτικά ένσημα που εισήχθη στο νομοσχέδιο Ιουλίου 2010 δεν ισχύει. Η ανωτέρω πρόταση θα είναι επωφελής τόσο για το κράτος που παίρνει τα μετρητά εκ των προτέρων για τον εργαζόμενο που υποβάλλει αίτηση συνταξιοδότησης όσο και για τον εργαζόμενο και για την εταιρεία.

Γ. Περιορισμένη επίπτωση του νομοσχεδίου που ψηφίστηκε στις 21 Οκτωβρίου 2011

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στις 21.10.2011, για τα επόμενα δύο χρόνια ο υπουργός Εργασίας δεν έχει πλέον την εξουσία να επεκτείνει την εφαρμογή των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων σε επιχειρήσεις που δεν συμμετέχουν στη σχετική διαδικασία των διαπραγματεύσεων, ακόμη και αν αυτές αντιπροσωπεύουν πάνω από το 50% του κλάδου.

Αυτό δεν προσφέρει καμία πραγματική πρόοδο για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων επιχειρήσεων και ιδιαίτερα των βιομηχανιών, δεδομένου ότι η δομή των δικών τους συλλογικών συμβάσεων αντανακλά τις κλαδικές συμφωνίες.

Πρόταση:Ενα πιο αποτελεσματικό μέτρο θα ήταν να καταργήσει τις τομεακές συμφωνίες. Αυτό θα παρέχει ευελιξία για πιθανές επαναδιαπραγματεύσεις των ατομικών συλλογικών συμβάσεων.

Δ. Ομαδικές απολύσεις

Σύμφωνα με τον νόμο 1387/1983 που τροποποιήθηκε από τον νόμο 3863/2010, η διαδικασία για τις ομαδικές απολύσεις προβλέπει ότι μετά τη δέουσα διαβούλευση με τους εκπροσώπους των εργαζομένων και σε περίπτωση που δεν υπάρχει συμφωνία, ο εργοδότης μπορεί να προχωρήσει σε απολύσεις μόνο αν το υπουργείο Εργασίας δίνει την έγκρισή του.

Πρόταση:Ενα αποτελεσματικό μέτρο θα ήταν να απλουστευθεί η διαδικασία συλλογικής απόλυσης αποφεύγοντας την έγκριση από τους υπουργούς, ενδεχομένως με επίκληση της ανανέωσης της διαδικασίας Διαιτησίας που αναφέρεται παραπάνω.

Η αρχή του τέλους της δημόσιας διαχείρισης ή το τέλος των ψευδαισθήσεων

Του Δημήτρη Σημαιοφορίδη*
δρόμος της Αριστεράς

Εντός των προσεχών ημερών αναμένεται να δημοσιευθεί από το ΤΑΙΠΕΔ η προκήρυξη για την παραχώρηση του αυτοκινητοδρόμου της Εγνατίας Οδού και των τριών σημαντικότερων καθέτων αξόνων της στη Βόρεια Ελλάδα. Η παραπάνω προκήρυξη αποτελεί ένα από τα μνημονιακά προαπαιτούμενα της 1^ης αξιολόγησης για την είσπραξη της υπολειπόμενης δόσης (σύμφωνα με την πρόσφατη απόφαση του Eurogroup τον Μάιο του 2016), οριοθετώντας την αντίστροφη μέτρηση για το τέλος της δημόσιας Εγνατίας Οδού. Κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή, αξίζει να αναφερθούν τα εξής:

Η παραχώρηση του αυτοκινητοδρόμου της Εγνατίας Οδού εντάχθηκε στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής τον Ιούνιο του 2011. Στη συνέχεια, στο τέλος του ίδιου έτους, η διοικητική εποπτεία της κρατικής εταιρίας Εγνατία Οδός Α.Ε. που διαχειρίζεται τον δημόσιο αυτοκινητόδρομο πέρασε στον νεοσύστατο τότε οργανισμό του ΤΑΙΠΕΔ, αποτελώντας ένα μέρος του πλούσιου χαρτοφυλακίου του, με σκοπό την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας για τον περιορισμό του δημόσιου χρέους της χώρας. Τον Αύγουστο του 2012, με ΚΥΑ της τότε κυβέρνησης και προκειμένου η παραχώρηση να γίνει ακόμα πιο δελεαστική, προικοδοτήθηκε και με τους 3 κυριότερους κάθετους άξονές της που τη συνδέουν με τις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι των μνημονίων και μεταξύ των άλλων δραματικών γεγονότων της περιόδου της κρίσης και οικονομικής κηδεμονίας (και όχι μόνο) από τους ξένους δανειστές, η ελληνική κοινωνία είδε και πώς «αξιοποίησε» το ΤΑΙΠΕΔ τη δημόσια περιουσία, που βγήκε κυριολεκτικά στο σφυρί έναντι ευτελών τιμημάτων (με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα τον ΟΠΑΠ).

Αναζητώντας δημοκρατικές διεξόδους (και για αρκετούς ψηφοφόρους ανεξαρτήτως ιδεολογίας), η ελληνική κοινωνία βρήκε την ελπίδα της στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς με τη ριζοσπαστική ρητορική, αναδεικνύοντας το 1^ο κόμμα στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Στο πλαίσιο αυτής της ρητορικής είχε εκφραστεί ρητά και πολλάκις από υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι η παραχώρηση της Εγνατίας Οδού δεν πρόκειται να προχωρήσει, καθώς αποτελεί δημόσια περιουσία στο στρατηγικό τομέα των υποδομών των μεταφορών.

Δυστυχώς, το αρχικό διάστημα ευφορίας από την αλλαγή του πολιτικού κλίματος το διαδέχτηκε σύντομα η απογοήτευση, καθώς η νέα ελληνική κυβέρνηση σύρθηκε; -το επέλεξε; το είχε προαποφασίσει; ο καθένας το βλέπει από τη δική του σκοπιά- σε έναν οδυνηρό και εν πολλοίς ταπεινωτικό συμβιβασμό με τους δανειστές τον Αύγουστο του 2015.

Με βάση, λοιπόν, τη συμφωνία του Αυγούστου 2015 (την οποία βέβαια ο ελληνικός λαός ουσιαστικά αποδέχτηκε με βαριά καρδιά με την ψήφο του τον Σεπτέμβριο του 2015 επανεκλέγοντας τον ΣΥΡΙΖΑ 1^ο κόμμα, προσβλέποντας προφανώς σε μία καλύτερη διαχείριση της κατάστασης από τους προηγούμενους κυβερνώντες και με τη λογική του «μη χείρον βέλτιστον»), εξακολούθησε να είναι μνημονιακή δέσμευση η παραχώρηση της Εγνατίας οδού και των σημαντικότερων καθέτων αξόνων της. Βέβαια, από διάφορα στελέχη της κυβέρνησης, με προεξάρχοντα τον υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, δημοσιεύονταν κατά καιρούς δηλώσεις κατά της παραχώρησης της Εγνατίας οδού, που συνοδεύονταν από διαβεβαιώσεις προς τον Σύλλογο Εργαζομένων ότι η κυβέρνηση θα δώσει «μάχη» για να μη γίνει τελικά αυτή η παραχώρηση.

Απαξίωση της Εγνατία Οδός Α.Ε.

Όλο αυτό το διάστημα, η εταιρία που διαχειρίζεται τον δρόμο, Εγνατία Οδός Α.Ε., μία κατά γενική ομολογία από τις πλέον αξιόπιστες εταιρίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα με σημαντικό έργο και πολλές προοπτικές, αντιμετωπίστηκε από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις στην καλύτερη περίπτωση με αδιαφορία (αρκεί να αναφερθεί ότι η τελευταία φορά που της ανατέθηκαν σημαντικές αρμοδιότητες επί των δημοσίων έργων ήταν το 2010). Δυστυχώς, την ίδια αδιάφορη αντιμετώπιση υφίσταται και από τη σημερινή κυβέρνηση (χαρακτηριστικό παράδειγμα η μη ανάθεση της αρμοδιότητας λειτουργίας και συντήρησης του προσφάτως κατασκευασμένου τμήματος Φλώρινα-Νίκη).

Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με τη δρομολογούμενη παραχώρηση του αυτοκινητόδρομου (η και εξαιτίας αυτής), συντέλεσε και συντελεί, στη συστηματική απαξίωσή της.

Ο Σύλλογος Εργαζομένων από την πρώτη στιγμή τάχθηκε ενάντια στην προοπτική της παραχώρησης της Εγνατίας Οδού, όχι για λόγους ιδεολογίας-ιδεοληψίας ούτε για λόγους ιδιοτέλειας, αλλά γιατί, με βάση έγκυρα τεχνικοοικονομικά στοιχεία και ασφαλείς εκτιμήσεις, μία τέτοια ιδιωτικοποίηση σε καμία περίπτωση δεν επρόκειτο να αποδειχθεί επωφελής ούτε για το Ελληνικό Δημόσιο ούτε για τους χρήστες της οδού.

Συνοπτικά (σε παλαιότερο άρθρο του υπογράφοντος τον Ιούλιο του 2014 υπάρχει εκτενέστατη αναφορά), οι κυριότεροι λόγοι για αυτή την εναντίωση, είναι οι εξής:

• Ο μελλοντικός παραχωρησιούχος δεν θα χρειαστεί καθόλου να προβεί σε άξιες λόγου επενδύσεις, καθώς η Εγνατία Οδός και οι προς παραχώρηση κάθετοι άξονες έχουν κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου ως δημόσια έργα με κοινοτικά και εθνικά κονδύλια που προσεγγίζουν τα 7,0 δισ. ευρώ. Επομένως, η σκοπιμότητα-αναγκαιότητα μιας τέτοιας παραχώρησης δεν υφίσταται και ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα των απανταχού υπέρμαχων των ιδιωτικοποιήσεων περί αύξησης επενδύσεων και συνακόλουθα θέσεων εργασίας καταρρέει.
• Το κόστος διέλευσης των διοδίων, σύμφωνα με την ΚΥΑ Χρυσοχοΐδη του Νοεμβρίου 2014 (που ενεργοποιήθηκε εκ νέου προσφάτως), δύναται να υπερδιπλασιαστεί σε σχέση με τη σημερινή χρέωση, προκειμένου το ύψος αυτής να φτάσει στα ίδια επίπεδα με τους υπόλοιπους παραχωρημένους αυτοκινητοδρόμους. Είναι προφανές ότι στην περίπτωση της ιδιωτικοποίησης θα γίνει χρήση αυτής της δυνατότητας υπέρογκης αύξησης της τιμής διέλευσης, προς όφελος του μελλοντικού παραχωρησιούχου και εις βάρος των χρηστών της οδού.
• Το Ελληνικό Δημόσιο, σε χρονικό ορίζοντα 30 ετών (τόση έχει προαναγγελθεί κατ’ ελάχιστον η διάρκεια της παραχώρησης), θα στερηθεί καθαρά έσοδα που προσεγγίζουν τα 2 δισ. ευρώ. Η παραπάνω εκτίμηση του Συλλόγου Εργαζομένων βασίζεται στη διατήρηση του σημερινού τέλους διοδίων σε ένα ανεκτό κοινωνικά επίπεδο και όχι στη δυνατότητα διπλασιασμού του που αναφέρθηκε παραπάνω. Αυτό το μελλοντικό πλεόνασμα εσόδων θα μπορούσε να αξιοποιηθεί πολλαπλά, διοχετευόμενο, είτε στις τοπικές κοινωνίες από τις οποίες διέρχεται ο αυτοκινητόδρομος υπό τη μορφή νέων έργων υποδομών και συντήρησης των υφισταμένων τοπικών οδικών δικτύων, είτε με τη μορφή μερίσματος στα δημόσια ταμεία προς ενίσχυση της πολυπόθητης ρευστότητας, είτε για τη μείωση του δημόσιου χρέους.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία και απόψεις του Συλλόγου Εργαζομένων (με τις ανάλογα κάθε φορά επικαιροποιήσεις) έχουν κατατεθεί όλα αυτά τα χρόνια στους αρμόδιους φορείς και κυβερνήσεις, αλλά όλες οι προσπάθειες έχουν αποδειχθεί «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».

Δυστυχώς, το ίδιο ισχύει και με τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία, εάν θέλει ακόμα να αποκαλείται «αριστερή», θα πρέπει, έστω και στο παρά πέντε, να ακυρώσει τη συμφωνημένη παραχώρηση της Εγνατίας Οδού ως καταφανώς αντίθετη προς το δημόσιο συμφέρον.

Εάν θέλει έστω να σώσει τα προσχήματα, επικαλούμενη την αναγκαστική συμφωνία με τους δανειστές, θα πρέπει άμεσα να δρομολογήσει την απένταξη της παραχώρησης από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του ΤΑΙΠΕΔ, επανεξετάζοντας όλα τα δεδομένα αυτής (διάρκεια, ποσοστό παραχώρησης με εξασφάλιση πλειοψηφικής συμμετοχής του Δημοσίου, εξαίρεση των ασαφών τμημάτων αυτής που σηκώνουν υπερκοστολογήσεις όπως π.χ. η βαριά συντήρηση και οι περιοχές γεωτεχνικών κινδύνων, ελάχιστο αποδεκτό τίμημα συνυπολογίζοντας τόσο τα μελλοντικά έσοδα του Δημοσίου όσο και το συνολικό κόστος κατασκευής, σημαντικό τμήμα του οποίου θα αποπληρώνουμε ακόμη για πολλά χρόνια κ.ά.) από μηδενική βάση, με γνώμονα την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος.

*Ο Δημήτρης Σημαιοφορίδης είναι πρώην πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων της «Εγνατία Οδός Α.Ε.»