Η ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Θεσσαλονίκη    
Στη Δεύτερη δημόσια παρέμβαση της «Δικαιοσύνης για Όλους»    
Για τα Μνημόνια, το Χρέος, το ΤΑΙΠΕΔ, το Υπερταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας 

Στο αμφιθέατρο της Αποθήκης Δ’ στον Ο.Λ.θ. πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας η δεύτερη δημόσια παρέμβαση της «Δικαιοσύνης για Όλους», για την υπόθεση του Χρέους και του Μνημονίου, με έμφαση το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας από το ΤΑΙΠΕΔ και το Υπερταμείο.

Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν η «Δικαιοσύνη για Όλους», το «ΟΧΙ στα Ναι τους» και σωματεία εργαζομένων στον Ο.Λ.Θ.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Διαμαντής Καραναστάσης, που παρουσίασε τα βίντεο της Πρωτοβουλίας «Δικαιοσύνη για Όλους» και το Βίντεο της Εκδήλωσης.

Ο Νίκος Παπαδόπουλος του Plasticobilism στο πλευρό της Ζωής.
Ένα ξεχωριστό κομμάτι της εκδήλωσης ήταν η τοποθέτηση του Νίκου Παπαδόπουλου, που, μέσα από τη δράση «Plasticobilism» παρεμβαίνει τα τελευταία χρόνια στη δημόσια σφαίρα, οπτικοποιώντας μηνύματα αντίστασης και ανατροπής, πολλά από τα οποία προβλήθηκαν στην εκδήλωση.

Στην ομιλία της η Ζωή μίλησε και πάλι με ντοκουμέντα: άνοιξε τα απόρρητα έγγραφα της δικογραφίας του Μνημονίου, αλλά και έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο πώς  οι σημερινές «ιδιωτικοποιήσεις» ισοδυναμούν με την πλήρη παράδοση στους κατακτητές, που σήμερα είναι οι δανειστές. Παράδοση που συνοδεύεται από ασυλία και ατιμωρησία σε αυτούς που συμπράττουν στο έγκλημα., επιτελείς του ΤΑΙΠΕΔ και του Υπερταμείου, με την ίδια πατέντα που δόθηκε ασυλία στον Ναζί εγκληματία Μέρτεν από την Κυβέρνηση Καραμανλή το 1959.

«Στο «γη και ύδωρ» απαντάμε «μολών λαβέ» και δεν ξεχνάμε ότι εκείνοι που υπερασπίσθηκαν τις Θερμοπύλες προδόθηκαν από τον Εφιάλτη. Το δικό μας «μολών λαβέ», περνά μέσα από τη Δικαιοσύνη και τη λογοδοσία για τους σύγχρονους Εφιάλτες», είπε κλείνοντας.

Στο τελευταίο μέρος της εκδήλωσης, που συντόνισε ο Μιχάλης Χουρδάκης, μίλησαν ο Λάζαρος Τανταλίδης, εκπροσωπώντας σωματεία του ΟΛΘ, που συνδιοργάνωσαν την εκδήλωση και ο Πρόεδρος των εργαζομένων της ΕΥΑΘ Γιώργος Αρχοντόπουλος.

Ολόκληρη η ομιλία της Ζωής:

Σας καλησπερίζω όλους και όλες.

Είναι τιμή που είστε μαζί μας απόψε. Είναι ιδιαίτερη χαρά που βρίσκομαι ανάμεσά σας και που κάνουμε αυτό το δεύτερο βήμα της πρωτοβουλίας ”Δικαιοσύνη για Όλους”, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κυρίαρχη και κυριαρχική έκφραση της λαϊκής αξίωσης, της κοινωνικής απαίτησης για Δικαιοσύνη.

Δεν υπάρχει Δημοκρατία χωρίς Δικαιοσύνη.

Δεν υπάρχει Ειρήνη χωρίς Δικαιοσύνη.

Δεν υπάρχει κοινωνική ευημερία χωρίς Δικαιοσύνη.

Δεν υπάρχει προοπτική χωρίς Δικαιοσύνη.

Και αυτοί που σήμερα λυσσομανούν να καθυποτάξουν την κοινωνία, εκείνοι που επιχειρούν να ενσταλάξουν το αίσθημα της απόγνωσης και της παραίτησης, είναι οι ίδιοι που θέλουν να αποδεχθούμε την αδικία, ως γενικό καθεστώς ύπαρξης και συνύπαρξης.

Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τα Σωματεία του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης, τα Σωματεία Χειριστών, Αρχιεργατών και Σημειωτών που μας φιλοξενούν απόψε εδώ. Και που δέχθηκαν να συμπράξουν μαζί μας σε αυτήν την πρωτοβουλία.

Γιατί η ”Δικαιοσύνη για Όλους” είναι μια πρωτοβουλία νομική, αλλά και βαθιά πολιτική. Είναι μια πρωτοβουλία νομική, πολιτική και, προεχόντως και προεξαρχόντως, κοινωνική και κινηματική. Είναι η απάντησή μας σε αυτούς που θέλουν να εξαπλώσουν την διαφθορά, την διαπλοκή, την ασυλία για τους επιόρκους, την ατιμωρησία για τους υπαίτιους και του υπόλογους, την έλλειψη λογοδοσίας, για εκείνους οι οποίοι έχουν καταβυθίσει την κοινωνία στο Μνημονιακό καθεστώς, έχουν συλήσει τα δημόσια ταμεία, έχουν εγκαθιδρύσει μηχανισμούς υφαρπαγής της δημόσιας περιουσίας, της δημοκρατικής κυριαρχίας, συνολικά, της ανεξαρτησίας της χώρας μας. Είναι μεγάλη χαρά μου που κάνουμε αυτήν την δεύτερη εκδήλωση, αλλά επειδή ίσως έχετε χάσει επεισόδια, γιατί επικεντρωθήκαμε το τελευταίο διάστημα στην Αθήνα, έχουμε να έρθουμε στην Θεσσαλονίκη, κάτι λιγότερο από ένα μήνα, θα ήθελα να σας πω δυο λόγια για το τι σηματοδοτεί η πρωτοβουλία μας:

Το τι σηματοδοτεί η πρωτοβουλία μας το λέει το όνομά της.

Το λέει ο τίτλος της:

Διεκδικούμε Δικαιοσύνη για Όλους. Αυτό σημαίνει, διεκδικούμε το τέλος του καθεστώτος της ασυδοσίας, το τέλος του καθεστώτος της ατιμωρησίας, το τέλος του καθεστώτος της Μνημονιακής λεηλασίας.

Το άρθρο 1 του Συντάγματος λέει καθαρά ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται υπέρ αυτού, όπως ορίζει το Σύνταγμα. Αυτό σημαίνει ότι Εκτελεστική Εξουσία, Νομοθετική Λειτουργία, Δικαστική Λειτουργία πηγάζουν από τον λαό. Ασκούνται στο όνομά του. Και πρέπει να ασκούνται υπέρ αυτού. Και πρέπει να ασκούνται υπέρ των συμφερόντων του. Και πρέπει να ασκούνται υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, που δεν είναι τίποτε άλλο από το συμφέρον των πολιτών της χώρας αυτής και το συμφέρον της χώρας αυτής.

Δυστυχώς, τα τελευταία 6,5 χρόνια, επί Μνημονίου, στις μείζονες υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος παρατηρούμε διαφόρων τύπων προδοσίες. Παρατηρούμε εκείνοι που όφειλαν να λογοδοτούν να περιφέρονται αμέριμνοι, να απολαμβάνουν την ασυλία και την ατιμωρησία την ίδια ώρα που οι απλοί πολίτες συνθλίβονται από αδυσώπητες διαδικασίες, ακόμη κι από την απειλή στην ίδια την περιουσία τους.

Σήμερα εκπλειστηριάζονται οι κατοικίες των πολιτών, τα σπίτια τους, και θέλω με την ευκαιρία αυτή να δηλώσω την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη μου και τον σεβασμό που αισθάνομαι για τους ανθρώπους που συμπαρατασσόμενοι και ορθώνοντας το ανάστημα, αποτρέπουν τους πλειστηριασμούς αδύναμων συνανθρώπων μας. Την ίδια ώρα που παραδίδονται στις τράπεζες τα σπίτια των απλών ανθρώπων, την ίδια ώρα ακόμη και Κράτη υπόλογα, όπως η Γερμανία, απολαμβάνουν ένα ιδιότυπο καθεστώς προστασίας. Τέτοιο ιδιότυπο καθεστώς προστασίας είναι η άρνηση των Υπουργών Δικαιοσύνης της χώρας αυτής, επί δεκαέξι χρόνια, από το 2000, όταν κατέστη αμετάκλητη η απόφαση αποζημίωσης των θυμάτων της θηριωδίας του Διστόμου, η άρνηση των Υπουργών Δικαιοσύνης να υπογράψουν προκειμένου να εκτελεστεί η απόφαση αυτή. Προκειμένου, δηλαδή, να αποδοθεί Δικαιοσύνη και να εκτελεσθεί η δικαστική απόφαση.

Γιατί αρνούνται;

Για να μην κατασχεθεί η περιουσία της Γερμανίας στην Ελλάδα.

Λες και η Γερμανία δεν έχει τρόπο να μην κατασχεθεί η περιουσία της.

Έχει, βεβαίως: να πληρώσει.

Όμως, αυτήν την στιγμή, δεν καλείται να πληρώσει: δεν υποχρεώνεται να πληρώσει, γιατί την προστατεύουν οι Υπουργοί Δικαιοσύνης της Ελλάδας. Με πρώτο Υπουργό-προστάτη τον κύριο Μιχάλη Σταθόπουλο, τον Υπουργό Δικαιοσύνης που διορίστηκε στις 13 Απριλίου 2000, την ημέρα που κατέστη αμετάκλητη η απόφαση του Διστόμου, και τελευταίο Υπουργό Δικαιοσύνης που αρνείται να υπογράψει για την εκτέλεση της απόφασης για το Δίστομο τον εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενο, κύριο Νίκο Παρασκευόπουλο.

Αποφασίσαμε να μην καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Αποφασίσαμε να υλοποιήσουμε την συνταγματική επιταγή: το άρθρο 120 του Συντάγματος που λέει ότι οι Έλληνες “δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον εκείνων που επιχειρούν να καταλύσουν το Σύνταγμα με τη βία”. Είναι βίαιη η κατάλυση του Συντάγματος, η Μνημονιακή επιβολή. Είναι βίαιη κατάλυση του Συντάγματος οι Μνημονιακοί εκβιασμοί, η κατάλυση της Κοινοβουλευτικής λειτουργίας και ο σφετερισμός Νομοθετικής, Εκτελεστικής αλλά και Δικαστικής λειτουργίας.

Και απέναντι σε αυτήν την βίαιη κατάλυση του Συντάγματος, απέναντι στην καταστρατήγηση της επιταγής της λαϊκής κυριαρχίας, υπάρχει η δημοκρατική, ηθική και ιστορική ευθύνη της αντίστασης με κάθε μέσο.

Εμείς λέμε, λοιπόν, ότι θα αντισταθούμε με όλα τα μέσα. Θα αντισταθούμε και με νομικά μέσα. Σε αυτούς που επιχειρούν να παρουσιάσουν τα νομικά μέσα ως δήθεν απολιτικά, απαντάμε ότι ήττα της πολιτικής και της δημοκρατικής λειτουργίας είναι να απεμπολείς τα δικαιώματα και τα νομικά σου εργαλεία, την ώρα που είναι κατακτημένα και μάλιστα με θυσίες πολλών και με το αίμα πολλών.

Θα απαντήσουμε, λοιπόν, με νομικά μέσα.

Συγκροτήσαμε την «Δικαιοσύνη για Όλους», που είναι ένας νομικός φορέας παρέμβασης στις μείζονες υποθέσεις Δημοσίου συμφέροντος και ξεχωρίσαμε τέσσερις μείζονες υποθέσεις, στις οποίες θα παρέμβουμε. Γιατί πιστεύουμε ακράδαντα ότι αυτές τις υποθέσεις τις έχει πουλήσει η Κυβέρνηση, η Δικαιοσύνη δεν έχει ενεργήσει, ή έχει παρεμποδιστεί να ενεργήσει, μέσα από τροπολογίες της ντροπής της τελευταίας στιγμής και μέσα από Μνημονιακές μεθοδεύσεις και εναπόκειται στους πολίτες, εναπόκειται σε εκείνους που τιμούν την Αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, να παρέμβουν και να διεκδικήσουν Δικαιοσύνη για όλους.

Ξεκινάμε με τις Γερμανικές Οφειλές, με την υπόθεση της Siemens, με την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ και με την μεγάλη, βέβαια, ποινική και ιστορική εκκρεμότητα, που είναι η υπόθεση του Μνημονίου και του Χρέους.

Έχουμε εδραία την πεποίθηση ότι οι υποθέσεις αυτές πρέπει να αρθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης.

Έχουμε την πεποίθηση ότι χωρίς Δικαιοσύνη δεν μπορεί να περπατήσει η κοινωνία και η Ιστορία.

Κι έχουμε την πεποίθηση ότι αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν θα μπορέσουμε ούτε εμείς να δικαιώσουμε τις προσδοκίες, αλλά και την ιστορική παρακαταθήκη και το ιστορικό παράδειγμα εκείνων που διαχρονικά αγωνίσθηκαν με πολύ λιγότερα μέσα, με πολύ λιγότερα κεκτημένα, με πολύ λιγότερα δικαιώματα καταγεγραμμένα, θεμελιωμένα και θεσμοθετημένα.

Την προηγούμενη εβδομάδα στη «Δεξαμενή», μιλήσαμε για τις Γερμανικές Οφειλές. Και εκεί είπα ότι θα εκθέσω τον εαυτό μου στον κίνδυνο της σύλληψης: θα ανοίξω τα απόρρητα έγγραφα. Γιατί έχω εδραία την πεποίθηση, ότι τίποτε από αυτά που κρατιούνται απόρρητα, δεν δικαιούται κανείς να το κρύβει από τον Ελληνικό λαό. Κι έχω εδραία, επίσης, την πεποίθηση, ότι η σιωπή ενεργεί για τη συγκάλυψη, ότι η παρασιώπηση δεν είναι παρά ένα ακόμη μέσο παρέλκυσης και, τελικά, διαιώνισης της ατιμωρησίας, της αμνησίας, της αμνηστίας.

Σήμερα, στο δεύτερο αυτό βήμα μας, θα το ξανακάνω το αδίκημα. Θα σας διαβάσω και εδώ από απόρρητα έγγραφα, γιατί πιστεύω ότι μέσα από αυτά, που κάποιοι θέλουν να κρατήσουν κρυφά, μέσα από αυτά που δεν εμπεριέχουν τίποτε το ουσιαστικά και νομικά απόρρητο, μέσα από αυτά ενεργοποιείται η συνείδηση και κινητοποιείται η κοινωνική δράση.

Σήμερα θα μιλήσουμε Νομικά, θα μιλήσουμε Πολιτικά, θα μιλήσουμε για το Χρέος και για το Μνημόνιο, θα μιλήσουμε γι’ αυτήν την νέου τύπου οικονομική, πολιτική και εδαφική Κατοχή, που λέγεται Μνημόνιο. Και η οποία υλοποιείται μέσα και από τη στρατηγική της υφαρπαγής της Δημόσιας περιουσίας.

Δεν είναι τυχαία η επιλογή μας να κάνουμε την εκδήλωση – παρέμβασή μας αυτή εδώ στον ΟΛΘ. Γιατί ο ΟΛΘ, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ο Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης, είναι μεταξύ των Δημοσίων Οργανισμών και Επιχειρήσεων που άγονται βιαίως προς ιδιωτικοποίηση.

Δεν είναι τυχαία η επιλογή μας να κάνουμε την παρέμβασή μας αυτή σε συνεργασία και συνάφεια με τους εργαζομένους στις υπό ιδιωτικοποίηση, υπό ξεπούλημα Δημόσιες Επιχειρήσεις. Γιατί ο φορέας μας, η «Δικαιοσύνη για Όλους», είναι νομικός, αλλά είναι και βαθιά κινηματικός. Ακουμπάει πάνω στους ανθρώπους, πάνω στους πολίτες, πάνω στους εργαζομένους που διεκδικούν, υπερασπίζονται, αντιστέκονται και που θα νικήσουν.

Θα σας μιλήσω, λοιπόν, για την υφαρπαγή της Δημόσιας περιουσίας, ως μηχανισμό του Μνημονίου. Και θα σας πω εκείνα που καταδεικνύουν ότι δεν μιλάμε, βέβαια, για μία όψιμη τακτική. Δεν μιλάμε για μία πρόσφατη πρακτική.

Στα αρχαία χρόνια, χρησιμοποιούσαν την έκφραση «παρέδωσαν γη και ύδωρ». Και με την έκφραση αυτή, της παράδοσης της γης και του ύδατος, αυτό που σηματοδοτούσαν εκείνοι που ζητούσαν κι εκείνοι που παρέδιδαν, οι Πέρσες και οι Έλληνες αντιστοίχως, ήταν η εξευτελιστική συνθηκολόγηση. Η παραίτηση από κάθε δικαίωμα.

Η παράδοση γης και ύδατος ήταν η απαίτηση διαχρονικά των κατακτητών.

Και εκφράσθηκε στη χώρα μας και με τον πιο αδυσώπητο τρόπο επί Γερμανικής Κατοχής. Τότε που ζητήθηκε να παραδοθούν αναγκαστικά τα ταμειακά διαθέσιμα της Τράπεζας της Ελλάδος, τότε που ζητήθηκε να παραδοθούν αναγκαστικά ακόμη και τα προϊόντα της παραγωγής της χώρας αυτής, τότε που τέθηκαν υπό τον πλήρη έλεγχο των κατακτητών όλες οι Δημόσιες επιχειρήσεις και οι υποδομές του Κράτους. Οι ίδιες που σήμερα, αφού καταστράφηκαν και ανοικοδομήθηκαν, ξεπουλιούνται, παραδίδονται.

Θα σας διαβάσω από το απόρρητο πόρισμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Έχει ημερομηνία 31 Ιανουαρίου 2014, και αποκρυσταλλώνει το βέβαιο και εμπεδωμένο των απαιτήσεων της Ελλάδας έναντι της Γερμανίας. Κάνει και μία αναδρομή. Και αναφέρεται στις μεθόδους της Κατοχής. Και αναφέρει, ειδικότερα, εκτός από την σύληση της σοδειάς, εκτός από την υφαρπαγή των ταμείων και τί άλλο έκαναν οι κατακτητές.

«Την εποχή εκείνη,- είναι η σελίδα 23-, εν όψει και των διαπραγματεύσεων του Βερολίνου και της αρχής η οποία επικράτησε σ’ αυτές, σχετικά με το ότι η έκδοση χαρτονομίσματος για την χρηματοδότηση των αρχών Κατοχής, πρέπει να αντισταθμίζεται με την εισαγωγή αγαθών ίσης αξίας, συστήθηκαν δύο Εταιρίες. Η μεν “Deutsch Griechische Gesellscnaft” από τους Γερμανούς, η δε “SACIG” από τους Ιταλούς, οι οποίες ανέλαβαν τη διεξαγωγή του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου της Ελλάδας, η μεν πρώτη μετά της Γερμανίας, η δε δεύτερη μετά της Ιταλίας. Ο εν λόγω μηχανισμός εμπορικών ανταλλαγών, κατά το σύστημα του “κλήρινγκ”, όπως αποδείχθηκε, υπήρξε άλλος ένας τρόπος οικονομικής αφαίμαξης της Ελλάδας. Ειδικότερα, οι ανωτέρω δύο Κρατικοί Εμπορικοί Οργανισμοί, έπαιρναν το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής παραγωγής και έφερναν άλλα φτηνά και άχρηστα προϊόντα από την υπόλοιπη Ευρώπη. Κατόπιν, συμψήφιζαν τις αξίες των εμπορευμάτων αυτών αλλά οι τιμές τους καθορίζονταν αυθαίρετα από τους ίδιους τους κατακτητές σε βάρος των ελληνικών προϊόντων”

Δεν ξέρω αν σας θυμίζουν τίποτε όλα αυτά…

“Δηλαδή, η δραστηριότητα των εταιρειών αυτών στην πράξη λειτούργησε σε βάρος του ελληνικού λαού ως ένα νέο μέσο απομυζήσεως αυτού.”

Αυτό αναφέρεται και στην έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας του Απριλίου του 1963, αφού “οι αναληφθείσες από τις Κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας πιστώσεις, υπερέβησαν στο πολλαπλάσιο τις γενόμενες υπό των δυο αυτών εταιρειών καταθέσεις, σε πίστωση των λογαριασμών χρηματοδότησης, πλην όμως η λειτουργία και η σύστασή τους αποτέλεσαν αναμφίβολα έμπρακτη αναγνώριση εκ μέρους των Κυβερνήσεων της Γερμανίας και της Ιταλίας της υποχρέωσής τους να εξασφαλίσουν τις πιστώσεις που εισέπραξαν πλέον των εξόδων κατοχής με την εισαγωγή αγαθών ίσης αξίας.”

Ανώνυμη εταιρία είναι και μάλιστα εδρεύουσα στο Λουξεμβούργο εταιρία είναι και το νέο Υπερταμείο, που συστήθηκε πριν από λίγους μήνες με κατεπείγουσα διαδικασία για να ρευστοποιήσει τη δημόσια περιουσία της χώρας μας. Με τις ίδιες πρακτικές που ακολουθήθηκαν πριν από εβδομήντα τόσα χρόνια, επί Κατοχής, με τις ίδιες πρακτικές προωθείται το ολοκληρωτικό καθεστώς του Μνημονίου και με τα ίδια ή ανάλογα μορφώματα επιχειρείται η υφαρπαγή της κυριαρχίας της χώρας αυτής.

Το είπα και στην Αθήνα και θα το πω κι εδώ γιατί έχει ξεχωριστή σημασία για τη Θεσσαλονίκη:

Η χώρα μας πλήρωσε το βαρύτερο φόρο αίματος από όλες τις χώρες που θυματοποιήθηκαν από τη Γερμανία. Σύμφωνα με το απόρρητο πόρισμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση μεταξύ των κρατών που θρήνησαν θύματα του πολέμου σε αναλογία επί του πληθυσμού ανερχόμενη σε 19,7% Επί συνολικού πληθυσμού 7 εκατομμυρίων περίπου, είχαμε 558.000 θανόντες και 880.000 ανάπηρους, συνολικά 1.438.000 ανθρώπους θύματα της ναζιστικής θηριωδίας. 19,7% του πληθυσμού της Ελλάδας θύματα, το αντίστοιχο για την Γαλλία ήταν 2,65%, για την Ολλανδία 2,5%, για την Τσεχοσλοβακία 2,44%, για το Λουξεμβούργο 2,34%, για το Βέλγιο 2,24%. Και όμως αυτός ο βαρύς φόρος αίματος μεταφράστηκε, μετά από διαπραγμάτευση, σε αναλογία για την Ελλάδα 2,7% των χρημάτων με τα οποία η Γερμανία θα αποζημίωνε εκ των διαθεσίμων της τότε τις χώρες-θύματά της, τους πληθυσμούς-θύματά της.

Και μπορούμε, νομίζω, να αποτιμήσουμε διαχρονικά το πώς διαπραγματεύτηκαν για τον λαό αυτό οι ηγεσίες του.

Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο που είναι ακόμη πιο οχληρό και, δυστυχώς, εξίσου διαχρονικό: Με δυο επάλληλες διατάξεις που δημοσιεύτηκαν στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης το 1959, η Κυβέρνηση Καραμανλή, σύσσωμο το Υπουργικό Συμβούλιο, νομοθέτησε, αρχικά, την αναστολή των ποινικών διώξεων εναντίον των εγκληματιών πολέμου και στην συνέχεια την πλήρη αναστολή, την πλήρη κατάργηση των δικαστικών εκκρεμοτήτων. Με αυτές τις δυο διατάξεις που δημοσιεύτηκαν στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης το Φλεβάρη και τον Νοέμβρη του 1959 -ήταν το άρθρο μόνο του νόμου 3933 του ’59 και το Νομοθετικό Διάταγμα 4016 του ’59- με αυτές τις διατάξεις περιεβλήθησαν με ατιμωρησία και ασυλία οι μεγάλοι εγκληματίες σε βάρος του λαού μας μεταξύ των οποίων ο μεγάλος εγκληματίας των ναζί, που είναι υπεύθυνος για απροσμέτρητα θύματα εδώ στη Θεσσαλονίκη, ο Μέρτεν.

Σήμερα, η κατοχή και η παράδοση της χώρας υλοποιείται όχι με τα όπλα, όχι με τα τανκς αλλά με τις τράπεζες, με την οικονομική αφαίμαξη, την επιβολή του Χρέους. Στο όνομα της οικονομικής ασφυξίας και υπό την απειλή της πλήρους άρνησης ρευστότητας, ζητείται από τη χώρα μας να παραδώσει ό,τι έχει και δεν έχει. Να παραδώσει “γη και ύδωρ”. Και κάποιοι, δυστυχώς, υπέγραψαν.

Υπέγραψαν για να παραδώσουν “γην και ύδωρ”. Στην κυριολεξία γη και ύδωρ: όλα τα ακίνητα του Ελληνικού Δημοσίου, ακόμη και εκείνα που περιέχουν αρχαιότητες ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά εκτάσεις, αιγιαλούς, παραλίες, περιοχές φυσικού κάλλους, πηγές, δρυμούς, όλα. Υπέγραψαν για να δρομολογηθούν προς “Αξιοποίηση”, όπως έλεγε ο πρώτος νόμος, ένας επείγων νόμος του 2011, “Αξιοποίηση” ή “Ρευστοποίηση”, όπως λέει η νεότερη διάταξη, αυτή με την οποία δημιουργείται το λεγόμενο Υπερταμείο, η “Εταιρεία Συμμετοχών του Ελληνικού Δημοσίου”.

Γη και ύδωρ, λοιπόν: εκτάσεις εδαφικές αλλά και το νερό και η ΕΥΑΘ και η ΕΥΔΑΠ. Παρά το γεγονός ότι στην Πόλη αυτή, στην Θεσσαλονίκη, πριν από δυόμιση χρόνια έγινε δημοψήφισμα, και χαίρομαι που είναι ανάμεσά μας και οι εργαζόμενοι στην ΕΥΑΘ που είχαν ενεργό ρόλο σε αυτήν την κινηματική, δημοκρατική και κυριαρχική πρωτοβουλία.

98% των Θεσσαλονικέων αντιτάχθηκε στην ιδιωτικοποίηση και αυτό δεν είναι αμελητέο ούτε προσπερνιέται έτσι εύκολα.

Αλλά και η Δικαιοσύνη τοποθετήθηκε εναντίον της ιδιωτικοποίησης των δικτύων και του νερού στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την ΕΥΔΑΠ, την αδελφή εταιρία της ΕΥΑΘ στην Αθήνα και τον Πειραιά.

Όμως, σήμερα κάποιοι παραδίδουν γη και ύδωρ και είναι χαρακτηριστικό ότι χωρίς να περιλαμβάνεται καν σε εκείνα τα οποία δήθεν εξαναγκάσθηκαν να συμφωνήσουν, ενέταξαν την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ στο πρόγραμμα ρευστοποίησης με το νόμο-τέρας που ψηφίστηκε το Μάιο του ΄16, με τον νόμο των 7.500 σελίδων, με τον οποίο δεσμεύτηκαν να υλοποιήσουν, όχι μόνον αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά κι άλλες, κι άλλες. Λιμάνια, ΟΛΠ, ΟΛΘ, Αεροδρόμια, Δίκτυα, ο ΑΔΜΗΕ, ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει, ό,τι προσμετράται στην πολύτιμη περιουσία της χώρας και του λαού μας, δρομολογείται προς ιδιωτικοποίηση.

Εμείς ξεκινήσαμε, η Πλεύση Ελευθερίας, πριν από λίγους μήνες, στις 5 Ιουλίου, στην επέτειο του Δημοψηφίσματος, μια πρωτοβουλία που λέγεται «ΟΧΙ στα Ναι τους» και είναι η συνδιοργανώτρια πρωτοβουλία αυτής της εκδήλωσης. Και ξεκινήσαμε με μία εκδήλωση, συναυλία και αντίσταση, στο Λυκαβηττό. «ΟΧΙ στα Ναι τους», είπαμε, και με το «ΟΧΙ στα Ναι τους» εννοούμε ότι θα αντισταθούμε σε κάθε «Ναι» που λέγεται, παραβιάζοντας το «Όχι» του Δημοψηφίσματος, το «Όχι» της 5^ης Ιουλίου του 2015. Γιατί πρέπει να το ξέρετε και, κυρίως, πρέπει να το υπενθυμίζουμε: ό,τι ψηφίζεται από τον Ιούλιο του 2015 και μετά, ψηφίζεται κατά παραβίαση της λαϊκής ετυμηγορίας, ψηφίζεται κατά παραβίαση του δεσμευτικού αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος.

Σήμερα ξεπουλιέται, εκτός από τον ΟΛΠ, εκτός από τον ΟΛΘ, εκτός από την ΕΥΔΑΠ, εκτός από την ΕΥΑΘ, ξεπουλιέται το Ελληνικό. Όμως το Ελληνικό ήταν κομμάτι της συμφωνίας, που απέρριψε με 61,3% ο ελληνικός λαός λέγοντας «Όχι». Και η εκποίηση του Ελληνικού, εκτός από επιζήμια πράξη για το δημόσιο συμφέρον και την δημόσια περιουσία, αποτελεί και σφετερισμό της δημοκρατικής λειτουργίας, του πολιτεύματος, γιατί παραβιάζει ευθέως την δεσμευτική λαϊκή ετυμηγορία της 5^ης Ιουλίου 2015.

Πώς προωθείται η ιδιωτικοποίηση; Προωθείται με κατεπείγουσες διαδικασίες. Εδώ και 6 χρόνια είναι κατεπείγον να ξεπουλήσουμε, όσο-όσο, με τον πιο επιζήμιο τρόπο. Σήμερα κάναμε διάβημα με την Σοφία τη Σακοράφα στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, είναι και ο λόγος για τον οποίο χρειάστηκε να περιμένετε λίγο παραπάνω εδώ, γιατί καθυστερήσαμε εκεί αρκετά. Κάναμε διάβημα για το Ελληνικό, γιατί το Ελληνικό εκχωρείται, παραδίδεται για 915 εκατομμύρια ευρώ ονομαστική αξία σε βάθος δεκαετίας, πράγμα που σημαίνει σημερινή αξία 576 εκατομμύρια ευρώ. Και αυτό το δρομολογούν Υπουργοί, όπως ο κύριος Σπίρτζης, που έχουν διατυπώσει την θέση ότι η αξία του Ελληνικού, κυμαίνεται στα 3 δισεκατομμύρια ευρώ. Υπουργοί που γνωρίζουν, ότι υπάρχουν εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης σύμφωνα με τις οποίες η αξία αυτής της έκτασης-φιλέτου αποτιμάται σε 1,5 έως 2,1 δισεκατομμύρια ευρώ. Υπουργοί που, παρ’ όλα αυτά, δέχονται να υπογράψουν αυτήν την τόσο επιζήμια πράξη εκχώρησης, και στη συνέχεια κλαυθμυρίζουν και παριστάνουν τους ανήμπορους. Κάτι σαν τον κύριο Δρίτσα, που έκανε πολιτική καριέρα ως υπερασπιστής του Λιμανιού, ως Επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης «το Λιμάνι της Αγωνίας», για να γίνει ο Υπουργός που υπέγραψε το ξεπούλημα του λιμανιού.

Με κατεπείγουσες, λοιπόν, διαδικασίες το ξεπούλημα. Θυμάμαι την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του 2012, για να παρακαμφθεί η Βουλή και να οριστεί άρον-άρον Διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ. Και φτάσαμε στις σημερινές διαδικασίες όπου, ο εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος κύριος Πιτσιόρλας, ενώ έχει εκπνεύσει απολύτως η εντολή του, που ήταν για ένα μόνο δίμηνο, όταν διορίστηκε το Μάρτιο του 2015, συμπράττει στην δρομολόγηση του ξεπουλήματος και νέων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου και διεκδικεί το ρόλο του εθνικού πλασιέ. Και νομίζω ότι θα μπορούσε να τον κατακτήσει αν δεν του είχε πάρει τα σκήπτρα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, που ήρθε εδώ στην ΔΕΘ και έδωσε και τιμή πώλησης για το λιμάνι, κάτι το οποίο δεν έχει προηγούμενο στα ιστορικά και πολιτικά χρονικά.

Σήμερα, στη Βουλή έγινε συζήτηση για την διαφθορά και τη διαπλοκή. Αν ήμουν μέσα θα ζητούσα από τον κύριο Τσίπρα να μας πει για την υπόθεση της ΕΥΔΑΠ. Της ΕΥΔΑΠ την οποία ξεπουλάει. Της ΕΥΔΑΠ τα χρήματα της οποίας χρησιμοποίησε η Κυβέρνησή του και οι επιτελείς του ιδίου και του Υπουργικού του Συμβουλίου προκειμένου να επιτυγχάνουν ευμενείς καταχωρίσεις σε ιστοσελίδες και εφημερίδες για Κυβερνητικά πρόσωπα. Η υπόθεση των λεγόμενων “εκβιαστών”. Δεν ξέρω αν την γνωρίζετε. Δεν την γνωρίζετε, μάλλον, και αυτό συμβαίνει γιατί η διαφθορά και διαπλοκή καλά κρατεί και η υπόθεση αυτή εμφανίστηκε ως υπόθεση εκβιασμού. Η υπόθεση αυτή, όμως, είναι μία υπόθεση όζουσας διαπλοκής στην οποία καταγράφονται και δημοσιοποιήθηκαν οι συνομιλίες των περιθωριακών αλλά όχι περιθωριοποιημένων δημοσιογράφων οι οποίοι ζητούσαν και λάμβαναν χρήματα της ΕΥΔΑΠ με Διευθύνοντα Σύμβουλο τον κύριο Μπενίση, λάμβαναν χρήματα της ΕΥΔΑΠ για να πλέκουν το εγκώμιο κυβερνητικών προσώπων.

Θα σας βάλω ένα κουίζ. Στις συνομιλίες αυτές περιγράφεται ένας Υπουργός ως “ο Αρχιμανδρίτης”. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο Αρχιμανδρίτης; To λένε τα ίδια τα έγγραφα, και δεν θα σας βάλω σε κόπο. Είναι ο κύριος Παππάς. Για τον “Αρχιμανδρίτη”, λοιπόν, ζητούνται θετικές καταχωρίσεις και γίνονται.
Περιγράφεται, όμως, και ένα άλλο πρόσωπο, ο “Πατριάρχης Αλέξιος”. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο “Πατριάρχης Αλέξιος”;

O Τσίπρας, λέτε.

Όμως τα Μέσα Ενημέρωσης, αυτά που “δεν διαπλέκονται”, αυτά που “δεν χειραγωγούνται” και αυτά που “δεν ελέγχει, δήθεν, η Κυβέρνηση”, έγραψαν ότι ο “Πατριάρχης Αλέξιος” είναι ο …Τρύφων Αλεξιάδης και νομίζω ότι από αυτή και μόνο την απόπειρα παρασιώπησης και χειραγώγησης μπορεί κανείς καλά να καταλάβει τι σημαίνει διαφθορά και διαπλοκή σήμερα και τί δεν ειπώθηκε στη σημερινή συζήτηση για τη διαφθορά και τη διαπλοκή.

Όπως δεν ειπώθηκε στη σημερινή συζήτηση για τη διαφθορά και τη διαπλοκή ότι η σημερινή Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση Τσίπρα, εξασφάλισε κατ’ απαίτηση των δανειστών για τους συμπράττοντες στην υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας για τα μέλη, δηλαδή, της Διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ και του Υπερταμείου το ίδιο που διασφάλισε ο Καραμανλής για το Μέρτεν: την ασυλία και την ατιμωρησία.

Γιατί αυτές οι πρακτικές και αυτές οι τακτικές δεν είναι σημερινές. Υφαρπαγή της Δημόσιας περιουσίας και όλων των στρατηγικών εργαλείων της χώρας μας γίνεται στο όνομα του Χρέους, γίνεται στο όνομα της δήθεν εξυπηρέτησης του Χρέους και πιστεύω ότι μπορεί να έχετε μία καλή αίσθηση του τι σημαίνει να εκχωρούνται περιουσιακά στοιχεία φιλέτα αντί τόσο ευτελούς τιμήματος και να πέφτει το τίμημα στη μαύρη τρύπα του Χρέους. Εκείνο που θέλω σήμερα να σας πω είναι ότι και αυτό το έγκλημα είναι προμελετημένο αλλά και αυτό το έγκλημα είναι αποδεδειγμένο. Πάλι θα σας διαβάσω απόρρητα έγγραφα και ειδικότερα το απόρρητο έγγραφο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με ημερομηνία 25 Μαρτίου 2010. Είναι ένα έγγραφο που εστάλη στον τότε Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, τον κύριο Προβόπουλο, στις 29 Μαρτίου 2010. Είναι μέρος της ποινικής δικογραφίας για το Μνημόνιο. Μιας δικογραφίας που κρατήθηκε για 2,5, σχεδόν, χρόνια στο συρτάρι της Νομοθετικής Υπηρεσίας της Βουλής και ανασύρθηκε το 2015 και παραδόθηκε στην Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, που χαίρομαι που βλέπω εδώ και επιφανή μέλη της.

Είναι μια Επιτροπή την οποία κυνήγησε και κατήργησε στη συνέχεια η σημερινή Κυβέρνηση και στην Επιτροπή διερεύνησης των ευθυνών για το Μνημόνιο, είναι μια Επιτροπή που διαλύθηκε με τη βίαιη διάλυση της Βουλής και δεν επανασυστήθηκε, ακριβώς για να μην διερευνηθούν οι ευθύνες για τα Μνημόνια και για το τρίτο και χειρότερο Μνημόνιο, που είναι και τριπλό Μνημόνιο, όπως ξέρετε, γιατί υπογράφηκε τον Αύγουστο του 2015, επεκτάθηκε τον Μάρτιο και συμπληρώθηκε τον Μάιο του 2016. Σε αυτό το έγγραφο, λοιπόν, υπογραμμίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ότι μία προσαρμογή όπως αυτή που περιγραφόταν σε μια ηπιότερη μορφή του πρώτου Μνημονίου, είναι πάρα πολύ ριψοκίνδυνη. Η Ελλάδα είναι μια σχετικά κλειστή οικονομία και η συμπίεση, η δημοσιονομική συμπίεση και πίεση η οποία υπονοείται στην προσαρμογή θα προκαλέσει μεγάλες αναταράξεις στην εσωτερική οικονομία, βαθιά ύφεση και διάρρηξη του κοινωνικού ιστού. Αυτό το έγγραφο από το 2010 αποδεικνύει ότι οι δανειστές γνωρίζουν -από το 2010- ότι όλα αυτά τα μέτρα τα οποία επιβάλλουν για την αποπληρωμή του Χρέους δεν μπορεί να οδηγήσουν ούτε σε σε αποπληρωμή του Χρέους αλλά ούτε και σε ανάκαμψη και ανάπτυξη. Το γνωρίζουν, αλλά αδιαφορούν, γιατί αντλούν οφέλη από την επιβολή αυτού του καθεστώτος, γιατί, όπως αναγράφεται στα επίσης εμπιστευτικά και απόρρητα έγγραφα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του Μαρτίου και του Μαΐου του 2010, που τα έχω κι αυτά στα χέρια μου γιατί είναι μέρος αυτής της δικογραφίας, η πραγματική διάσωση δεν έγινε για την Ελληνική οικονομία, έγινε για τις Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες οι οποίες γλίτωσαν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ ζημίας, επιβάλλοντας τη μη διαγραφή του Ελληνικού Χρέους. Την ίδια ώρα, στο απόρρητο έγγραφο που αποτελεί και υπόμνημα εργασίας της 10ης Μαΐου 2010, δύο μέρες μετά την υπογραφή της 1ης Δανειακής Σύμβασης, καταγράφεται ότι εκπρόσωποι πολλών χωρών – στις συζητήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κατέγραψαν ότι το πρόγραμμα δεν μπορεί να προωθηθεί και να υλοποιηθεί χωρίς αναδιάρθρωση Χρέους. Αυτά όλα, και πολλά ακόμη, που υπάρχουν και που η “Δικαιοσύνη για Όλους”, όχι απλώς θα φέρει στο φως αλλά θα διεκδικήσει να χρησιμοποιηθούν με κατεύθυνση και με ζητούμενο την λογοδοσία και την απόδοση Δικαίου, αυτά όλα αποδεικνύουν και το προμελετημένο και το ασύγγνωστο του διενεργούμενου και διαπραττόμενου σε βάρος της χώρας μας εγκλήματος.
Για την σκανδαλώδη εκποίηση-υφαρπαγή της Δημόσιας Περιουσίας υπάρχουν ανοιχτές ποινικές δικογραφίες.

Ανοιχτή ποινική δικογραφία για το Ελληνικό.

Ανοιχτή ποινική δικογραφία για τον Αστέρα Βουλιαγμένης.

Ανοιχτή ποινική δικογραφία για τα 28 ακίνητα του Ελληνικού Δημοσίου, στο πεδίο των οποίων κερδοσκόπησαν εταιρίες τραπεζικές και πρόσωπα συνδεδεμένα με τράπεζες και εταιρίες τραπεζικές.

Στην επιταγή “να παραδώσεις γη και ύδωρ”, υπάρχουν επιλογές.

Δεν υπάρχει μόνο η επιλογή της υποταγής.

Δεν υπάρχει μόνο η επιλογή της παράδοσης.

Υπάρχει και το “μολών λαβέ”.

Και αυτό που, ιστορικά, οφείλουμε, να γνωρίζουμε είναι ότι εκείνοι που υπερασπίστηκαν τη “γη και το ύδωρ”, προδόθηκαν από τον Εφιάλτη.

Το δικό μας “μολών λαβέ” περνάει μέσα από την Δικαιοσύνη.

Το δικό μας “μολών λαβέ” είναι ένα μήνυμα ότι “κανένας Εφιάλτης, ούτε οι απώτεροι, ούτε οι πιο πρόσφατοι δεν θα μείνει ατιμώρητος”.

Το δικό μας “μολών λαβέ” είναι η δική μας ενεργοποίηση ώστε η ασυλία και η ατιμωρησία, με την οποία προέλασαν τα καθεστώτα Κατοχής και στην οποία βασίζεται και ερείδεται και το ολοκληρωτικό καθεστώς του Μνημονίου, τελειώνει. Και τελειώνει γιατί θα το τελειώσει ο λαός, οι πολίτες, όλοι εμείς, διεκδικώντας Δικαιοσύνη για Όλους.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας

Παρασκευή, 14 Οκτωβρίου 2016, στις 11:30πμ

στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης

Οι συνεχείς διώξεις σε βάρος της Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α. εντάσσονται στο σχέδιο εκποίησης της Δημόσιας περιουσίας, μεταξύ των οποίων και υπηρεσιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, το οποίο επιχειρεί να υλοποιήσει η συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. σε αγαστή συνεργασία με τα επιχειρηματικά – εργολαβικά συμφέροντα και κατ’ εφαρμογή των εντολών των δανειστών.

Η μαχητικότητα και η αγωνιστική εγρήγορση των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ενοχλούσαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις, του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ., και τώρα ενοχλούν την συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ.,  καθώς στάθηκαν και στέκονται εμπόδιο στο ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας και στην εξαθλίωση των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, με τις συνεχιζόμενες πολιτικές των μνημονίων.

Μετά τις δυο δίκες που, τελικά, αναβλήθηκαν στην Αθήνα, ο Θέμης Μπαλασόπουλος ως πρώην Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. καλείται ως κατηγορούμενος, γιατί εξαιτίας της απεργιακής κινητοποίησης της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του 2011, προκλήθηκε «ρύπανση στο περιβάλλον». Του αποδίδεται δε, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ότι ως Πρόεδρος, «δεν παρεμπόδισε τη ρύπανση στο περιβάλλον που υπήρξε κατά την κινητοποίηση και ως αποτέλεσμα αυτής».

Δικάζεται, λοιπόν, μαζί με τον τότε Πρόεδρο του Συλλόγου Εργαζομένων του Συνδέσμου Ο.Τ.Α. Νομού Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνο Ζέρβα, στο Β΄ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, την Παρασκευή, 14 Οκτωβρίου 2016.

Είναι προφανές, ότι το σύστημα κυβερνώντων, αιρετών και εργολαβικών – επιχειρηματικών συμφερόντων, θορυβημένο από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων ενάντια σε μέτρα, όπως η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών καθαριότητας, στοχοποιεί την συνδικαλιστική ηγεσία της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. και ευρύτερα όλους τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους, αποσκοπώντας στην δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας και φόβου στους χώρους εργασίας.

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου της, τα μέλη του ΓΣ της Ε.Δ.Ο.Θ. και των ΔΣ των Ομοσπονδιών και Σωματείων του Δημόσιου Τομέα της Θεσσαλονίκης, να δώσουν το «παρών» στη Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή, 14 Οκτωβρίου 2016 στις 11:30πμ, έξω από το Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης.

Το μήνυμα που στέλνουν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο είναι «δεν εκβιαζόμαστε και δεν τρομοκρατούμαστε». Η «φάμπρικα» των δικαστικών διώξεων δεν πρόκειται να αναστείλει τον διαρκή αγώνα μας ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των μνημονίων, που έχει συνυπογράψει και εφαρμόζει πιστά και η σημερινή συγκυβέρνηση, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα, σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας.

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Φρένο στη σύμβαση παραχώρησης του Ελληνικού από την Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Εξηγήσεις από την Ελληνική Κυβέρνηση και την Εταιρεία θα ζητήσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Νίκος Χουντής: «Ο αγώνας για την ακύρωση αυτής της ληστρικής σύμβασης θα συνεχιστεί σε όλα τα επίπεδα»

Εξετάστηκε χθες, Τρίτη 11 Οκτώβρη 2016, στις Βρυξέλλες, στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η Αναφορά σχετικά με τις παραβιάσεις του δικαίου της ΕΕ και ευρωπαϊκών συμβάσεων κατά την ανάθεση της σύμβασης αξιοποίησης μεγάλης έκτασης στο Ελληνικό Αττικής (πρώην αεροδρόμιο).

Με πρωτοβουλία του Νίκου Χουντή, την Αναφορά υπερασπίστηκαν ενώπιον της Επιτροπής δύο από τους αναφέροντες, ενώ την ελληνική κυβέρνηση εκπροσώπησε ο κυβερνητικός βουλευτής, που εισηγήθηκε το θέμα πρόσφατα στην ελληνική Βουλή.

Ο Ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας στην τοποθέτησή του, μεταξύ άλλων, κατέρριψε τους ισχυρισμούς της Κομισιόν σχετικά με τη μη παραβίαση των όρων κρατικής ενίσχυσης και ανταγωνισμού και της τήρησης των περιβαλλοντικών όρων της σύμβασης. Επίσης, ζήτησε το ζήτημα να τεθεί στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τη μορφή προφορικής ερώτησης προς την Κομισιόν.

Το αποτέλεσμα της χθεσινής συνεδρίασης αποτελεί μια αρχική νίκη όσων αγωνίζονται για την ακύρωση της σύμβασης, αλλά και ένα πλήγμα στην Κυβέρνηση, καθώς η Επιτροπή Αναφορών δεν πείστηκε από τους ισχυρισμούς, τόσο της Κομισιόν, όσο και της Ελληνικής Κυβέρνησης, αλλά αποφάσισε να κρατήσει ανοιχτή την Αναφορά και να ζητήσει εξηγήσεις για τη σύμβαση παραχώρησης από την Κυβέρνηση και την Εταιρεία παραχώρησης.

Το βίντεο με την παρέμβαση του Νίκου Χουντή

Βασιλική Σιούτη

αναδημοσίευση από insidestory
Το δεύτερο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκινάει αύριο 13 Οκτωβρίου, δεν πρόκειται να θυμίζει σε τίποτα το ιδρυτικό του κόμματος, που έγινε τον Ιούλιο του 2013. Έχουν περάσει μόνο τρία χρόνια από τότε, αλλά ο πολιτικός χρόνος ήταν πυκνός και έφερε τόσες αλλαγές, που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον άλλο κόμμα. Ποσοτικά και ποιοτικά.

Τότε ήταν στην αντιπολίτευση, σήμερα είναι ήδη σχεδόν δύο χρόνια στην εξουσία. Τότε ήταν αντιμνημονιακός, σήμερα είναι μνημονιακός. Τότε ήταν ριζοσπαστική αριστερά, σήμερα κυβερνά με την εθνικολαϊκιστική δεξιά και πλήθος στελεχών του βαθέος ΠΑΣΟΚ, αλλά και της καραμανλικής δεξιάς. Τότε, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φώναζε «Go back, κυρία Μέρκελ», σήμερα πλέκει το εγκώμιο της Γερμανίδας καγκελαρίου και την παρουσιάζει ως μία υπεύθυνη ηγέτη.



Δεν άλλαξαν μόνο οι συνθήκες, οι επιλογές και τα συνθήματα. Ούτε τα πρόσωπα είναι τα ίδια. Μετά την ψήφιση του μνημονίου του ΣΥΡΙΖΑ πέρυσι, αποχώρησε από το κόμμα σχεδόν το ένα τρίτο των μελών και των στελεχών του. Από τους στενούς συνεργάτες και παλιούς προσωπικούς φίλους του Αλέξη Τσίπρα (Ανδρέας Καρίτζης“Συνέντευξη στην ‘FM Voice’: Ο Τσίπρας έπρεπε να παραιτηθεί και όχι να εφαρμόσει μνημόνιο”, karitzis.wordpress.com, Γιάννης Αλμπάνης“Βαθιά στο τέλμα του μνημονίου”, yannisalmpanis.gr, Θοδωρής Κόλλιας“Παραιτήθηκε ακόμη και η ο λογογράφος του Τσίπρα”, iefimerida.gr,“Παραιτήθηκε ο Κορωνάκης από τη θέση του γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ”, skai.gr Κώστας Μαρματάκης“Παραιτήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Χανιώτης Κώστας Μαρματάκης μέλος της Κ.Ε. και της Οργανωτικής Γραμματείας”, zarpanews.gr κ.α.) μέχρι τον πρώην γραμματέα και επίσης στενό του φίλο –μέχρι να δοκιμάσει τη σχέση τους η εξουσία– Τάσο Κορωνάκη“Παραιτήθηκε ο Κορωνάκης από τη θέση του γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ”, skai.gr και βέβαια τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη.“Δεν μιλάω πια με τον Αλέξη Τσίπρα-Νιώθω θλίψη για τους Συριζαίους υπουργούς”, iefimerida.gr

Η ομάδα των «53»“«Καλύτερα να πέσουμε ηρωικά», λένε οι 53 του ΣΥΡΙΖΑ”, protagon.gr αποδεκατίστηκε, με τους μισούς σχεδόν να έχουν αποχωρήσει και τους υπόλοιπους να τοποθετούνται σε θέσεις κλειδιά (είτε ως υπουργοί, είτε σε καίρια κρατικά πόστα) από όπου υλοποιούν πλέον τη μνημονιακή πολιτική που κατήγγειλαν στο προηγούμενο συνέδριο.

Οι κακές γλώσσες του κόμματος κατηγορούν τους «53» ότι ενώ θεωρούσαν τους εαυτούς τους πιο αριστερούς από τους άλλους (π.χ. από την ομάδα Παππά και τους προεδρικούς εν γένει) τελικά εξαγόρασαν ακριβότερα από όλους την παραμονή τους στον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, με τις θέσεις που διεκδίκησαν όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για μέλη των οικογενειών τους. Με δυο λόγια τόσο αυτοί που έφυγαν, όσο και τα στελέχη της δεξιάς πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, τους κατηγορούν ότι έπιασαν τα περισσότερα και καλύτερα πόστα.

Εκτός κόμματος βρίσκεται και η Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη, ο Γιάννης Μηλιός που ήταν ο υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής του κόμματος, η Ζωή Κωνσταντοπούλου που ήταν η πρώτη πρόεδρος της Βουλής μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός κόμματος είναι και ο Μανόλης Γλέζος, όπως και η Σοφία Σακοράφα, τα δύο πρόσωπα που έχουν ψηφιστεί από τους περισσότερους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός και ο Αλέξης Μητρόπουλος, ο Ρούντι Ρινάλντι, η Ελένη Πορτάλιου καθώς και πολλές από τις συλλογικότητες και προσωπικότητες της αριστεράς, που είχαν βρεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια.

Αντιθέτως, έχουν βρεθεί εντός του ΣΥΡΙΖΑ πρόσωπα που στο προηγούμενο συνέδριο δεν θα τολμούσε κανείς ούτε να φανταστεί, όπως οι Χρήστος Σπίρτζης, Μάρκος Μπόλαρης, Θεοδώρα Τζάκρη, Δημήτρης Μάρδας και άλλοι.


«Συνέδριο μετακλητών και ειδικών συμβούλων»

Το κομματικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο πέρα από το να επικυρώσει πολιτικές που έχουν ήδη αποφασιστεί και να εκλέξει τη νέα Κεντρική Επιτροπή, η οποία στην ουσία διαλύθηκε πέρυσι μετά την αποχώρηση των μισών περίπου μελών της. Η έντονη κριτική που ασκήθηκε τότε από τα μέλη που αποχώρησαν, ήταν ότι δεν συνεκλήθη η Επιτροπή πριν από την απόφαση για τη στροφή και την αποδοχή του μνημονίου, ώστε να υπάρχει κομματική έγκριση ή απόρριψη. Κάποιοι τότε υποστήριζαν ότι η μνημονιακή στροφή θα είχε πολιτική νομιμοποίηση μόνο αν την αποφάσιζε το συνέδριο. Τελικά, την αποφάσισε μόνο του το γραφείο του προέδρου και την επέβαλε εκ των υστέρων στο κόμμα και στην κοινοβουλευτική ομάδα, με αποτέλεσμα τη διάσπαση που ακολούθησε. Ο Αλέξης Τσίπρας αντί για κομματικό συνέδριο προτίμησε τις εθνικές εκλογές και αυτή η τακτική κίνηση του βγήκε. Κατάφερε με αυτόν τον τρόπο να πετάξει έξω από το κόμμα όσους αμφισβήτησαν τη συνθηκολόγηση και έγινε ο απόλυτος κυρίαρχος χωρίς καμία αμφισβήτηση.

Ακριβώς αυτό καλείται να επικυρώσει το δεύτερο συνέδριο. Την κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα και τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ στην πράξη σε αρχηγικό κόμμα.

«Πρόκειται απλώς για ένα συνέδριο χειροκροτητών», λένε όσοι έφυγαν. Όσο για τη μοναδική “αντιπολιτευτική” τάση των «53», την κατηγορούν ότι ασκεί προσχηματική κριτική, καθώς οι διαφορές της είναι περισσότερο προσωπικές, χωρίς να αμφισβητούν την κεντρική πολιτική γραμμή επί της ουσίας, αφού ως επικεφαλής της φέρεται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο πιο σκληρός εφαρμοστής του μνημονίου και –εκ των πραγμάτων– ο πιο “μνημονιακός” από όλο το υπουργικό συμβούλιο.

«Το συνέδριο αυτό έπρεπε να είχε γίνει πέρσι, πριν το μνημόνιο, για να έχει σημασία και να παίξει κάποιον ρόλο», αναφέρει στο inside story πρώην στέλεχος της ομάδας των «53», που έφυγε πέρσι το καλοκαίρι. «Τώρα δεν πρόκειται παρά για ένα συνέδριο μετακλητών και ειδικών συμβούλων», μας λέει τόσο εκείνος όσο και σχεδόν όλοι οι αποχωρήσαντες. Τα στοιχεία του ρεπορτάζ εν πολλοίς τον επιβεβαιώνουν.


Μια άλλη ποιοτική διαφορά με το παρελθόν, όπως παραδέχονται σχεδόν όλοι, είναι ότι τον τελευταίο καιρό τα κατά τόπους μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεν “πατάνε” και τόσο πολύ στις τοπικές οργανώσεις. Ακόμα και στις προσυνεδριακές συνελεύσεις, η προσέλευση ήταν κατώτερη των προσδοκιών, παρά τις προσκλήσεις και μάλιστα από ένα κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία. Σε κάποιες οργανώσεις υπήρχε πρόβλημα να εκλέξουν τον αριθμό των συνέδρων που είχαν ως στόχο, καθώς το μέτρο ήταν ένας σύνεδρος για κάθε 10 μέλη. Σε οργάνωση επαρχίας που στο πρώτο συνέδριο είχε στείλει 4 συνέδρους και φιλοδοξούσε και στο δεύτερο τώρα να στείλει τον ίδιον αριθμό, κατάφεραν να εκλέξουν μόνο έναν σύνεδρο. Σε άλλη οργάνωση, κλαδική, δεν έκαναν καν εκλογές για να εκλέξουν τους συνέδρους καθώς οι ενδιαφερόμενοι δεν ξεπερνούσαν τους συνέδρους που θα εξέλεγε η οργάνωση...

Παράλληλα, ένα θέμα που συζητήθηκε πολύ είναι ότι πολλά “αγαπημένα παιδιά” του κυβερνητικού και κομματικού μηχανισμού δεν κατάφεραν καν να εκλεγούν σύνεδροι από τις οργανώσεις τους. Ανάμεσα στα στελέχη αυτά ξεχωρίζουν τα ονόματα των Μαντά, Καρανίκα, Σταματάκη, Δουζίνα και άλλων, ενώ ο Θεόδωρος Δρίτσας κατάφερε και εξελέγη μόλις στην τελευταία θέση, ενώ την προηγούμενη φορά ήταν στους πρώτους.

Πάντως, όσοι εξελέγησαν θα έχουν τη χαρά να απαντήσουν στο γνωστό πλέον ερωτηματολόγιοΟι 48 ερωτήσεις που θα κληθούν να απαντήσουν οι σύνεδροι, που θα μοιράσει το κόμμα στους συνέδρους, χωρίς να είναι καθόλου ξεκάθαρο τι περιμένει να μάθει από αυτό και πώς θα αξιοποιήσει τις απαντήσεις.

Αλλά και η εικόνα των οργανώσεων είναι πολύ διαφορετική από αυτή που ήταν παλιά. Στη μεταμνημονιακή κυβερνητική περίοδο, έπειτα από κάθε ομιλία υψηλόβαθμου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, συχνά παρατηρείται το φαινόμενο της “ουράς”, από άτομα που περιμένουν να χαιρετήσουν για να ζητήσουν στη συνέχεια δουλειά ή κάποιο ρουσφέτι.




Το σύνθημα του συνεδρίου είναι πανομοιότυπο με αυτό της Χίλαρι Κλίντον, διεκδικήτριας της αμερικανικής προεδρίας.




Οι ομάδες

Αν και πλέον δεν είναι καθόλου έντονες οι διαφοροποιήσεις, η προεδρική τάση της «Ενωτικής Κίνησης» είναι η μαζικότερη, με την «Πλατφόρμα 2010» (στην οποίαν ανήκουν οι Δημήτρης Παπαδημούλης, Γιάννης Μπαλάφας, Ρένα Δούρου και Κώστας Ζαχαριάδης) από δίπλα. Ο άτυπος αρχηγός της «Ενωτικής Κίνησης» και δημιουργός της είναι ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς, ο οποίος επιδιώκει την απόλυτη επικράτηση και σε προσωπικό επίπεδο ο στόχος του είναι να έρθει πρώτος σε σταυροδοσία. Σύμμαχοί του στο συνέδριο αυτό είναι εκτός των άλλων και οι πασοκογενείς Παναγιώτης Κουρουμπλής και Χρήστος Σπίρτζης. Μαζί με την ομάδα αυτή είναι και η Όλγα Γεροβασίλη.

Μια άλλη συμμαχία που διαμορφώνεται στο εσωκομματικό πεδίο και κάποιοι την παρομοιάζουν με την πάλαι ποτέ ομάδα Σημίτη των “τεσσάρων” στο ΠΑΣΟΚ, είναι αυτή των Δημήτρη Παπαδημούλη, Γιάννη Δραγασάκη και Ρένας Δούρου (η οποία ενδιαφέρεται εντόνως για την επόμενη μέρα, αν υπάρξει). Και οι τρεις τους ανήκουν στην πιο συντηρητική πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Η ομάδα αυτή έχει τους πιο ισχυρούς δεσμούς με το οικονομικό-τραπεζικό-μηντιακό σύστημα, το οποίο τους θεωρεί τους πιο “σοβαρούς” και “εκσυγχρονιστές” του ΣΥΡΙΖΑ.

«Διαφορές μεταξύ των ομάδων“Οι πρωταγωνιστές της 'μάχης' του Συνεδρίου”, news247.gr που έχουν μείνει δεν υπάρχουν», μας λέει ένας από τους αποχωρήσαντες από την προεδρική πλειοψηφία. «Πρόκειται για συσσωματώσεις νομής εξουσίας».

Πολλά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έφυγαν από την ομάδα των «53» λένε σήμερα ότι οι εναπομείναντες έπαιξαν σημαντικό ρόλο «για να μην φύγουν περισσότεροι και να κρατήσουν την πλειοψηφία στον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ». Τους το χρεώνουν όμως οι πρώην σύντροφοί τους, καθώς λένε ότι χωρίς τους εναπομείναντες «53» δεν θα υπήρχε το λεγόμενο «αριστερό μνημόνιο».

Δική της παρουσία έχει και η τετράδα της πάλαι ποτέ ανανεωτικής αριστεράς, η οποία αναφέρεται στον Αλέξη Τσίπρα απευθείας και αποτελείται από τους Φίλη, Σκουρλέτη, Βούτση και Φλαμπουράρη. Στο συνέδριο θα συμμαχήσουν, προκειμένου να εκλεγούν, και με τους «53».

Οι δύο αντίπαλοι


Το ισχυρότερο πρόσωπο του συνεδρίου θεωρείται από όλους ο Νίκος Παππάς, ο οποίος υποτίθεται ότι θα αναμετρηθεί με την ομάδα των «53» του Ευκλείδη Τσακαλώτου που όμως, όπως λέγεται στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν κάνει τίποτα χωρίς να συμβουλευθεί τον Χριστόφορο Παπαδόπουλο Συνέντευξη του Παπαδόπουλου στην ιστοσελίδα της ομάδας των «53», ο οποίος για πολλούς είναι ο άτυπος αλλά ουσιαστικός καθοδηγητής των «53».
Ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος έχει στενή σχέση με τον Αλέξη Τσίπρα, ανήκει κι αυτός στην παρέα της Αίγινας, τοποθετήθηκε βουλευτής στις εκλογές του Σεπτεμβρίου με λίστα ενώ η σύζυγός του, Όλγα Χαρίτου“Στο Υπερταμείο η σύζυγος βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Όλγα Χαρίτου”, newmoney.gr, διορίστηκε πρόσφατα στο υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων. Ουσιαστικές πολιτικές διαφορές ανάμεσα στον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον Νίκο Παππά δεν υπάρχουν, υπάρχει όμως θέμα χημείας και η σχέση τους δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Ισχυρό όπλο του υπουργού Οικονομικών όμως θεωρείται η προτίμηση που του έχουν οι δανειστές.

Ο νέος γραμματέας

Το θέμα του γραμματέα έχει απασχολήσει τελευταία έντονα τον Αλέξη Τσίπρα, που το έχει συζητήσει σύμφωνα με πληροφορίες με τον Νίκο Παππά, αλλά μέχρι την τελευταία στιγμή δεν είχε γίνει γνωστό αν και τι αποφάσισαν. Ο νυν γραμματέας Πάνος Ρήγας“ΣΥΡΙΖΑ: Με ευρεία πλειοψηφία ο Πάνος Ρήγας εκλέχθηκε νέος Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής”, avgi.gr, από τα πιο ουδέτερα και συντηρητικά στελέχη, που τοποθετήθηκε εκεί πέρυσι από τον Αλέξη Τσίπρα για να αντικαταστήσει τον Τάσο Κορωνάκη, φέρεται να επιθυμεί πολύ να παραμείνει. Πλην όμως, στο Μαξίμου θεωρούν ότι δεν περνάει στον κόσμο και οι εμφανίσεις του στα ΜΜΕ (κάτι στο οποίο δίνουν ιδιαίτερη σημασία στον ΣΥΡΙΖΑ) χαρακτηρίζονται ως σχεδόν αδιάφορες.

Είναι ωστόσο πιστό και υπάκουο στέλεχος, κάτι που εκτιμάται από την ηγεσία ότι ισορροπεί τις άλλες ελλείψεις του. Για τη θέση του γραμματέα είχε συζητηθεί και το όνομα του νυν υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, αλλά τα κακά ελληνικά του λέγεται ότι τους έκαναν να απορρίψουν τη σκέψη. Άλλο όνομα που έχει ακουστεί είναι αυτό του προερχόμενου από την πάλαι ποτέ νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, Νάσου Ηλιόπουλου“Η γενιά των 30ρηδων στον ΣΥΡΙΖΑ”, iefimerida.gr, που φέρεται να ανήκει στην ομάδα Παππά, παρότι εκφέρει μια αριστερότερη ρητορική και συμμαχεί και με τους «53». Επίσης έχει ακουστεί και το όνομα του Πάνου Σκουρλέτη, ο οποίος θέλει μεν να παραμείνει υπουργός, αλλά χωρίς να φαίνεται ότι εφαρμόζει μνημόνιο, πράγμα όχι απλώς δύσκολο, αλλά αδύνατο στην περίπτωση του δικού του υπουργείου. Η έξοδος από την κυβέρνηση και η ανάληψη των καθηκόντων του γραμματέα του κόμματος θα μπορούσε, ωστόσο, να τον γλιτώσει από τη βέβαιη φθορά και τις αρνητικές συνέπειες της διακυβέρνησης, συντηρώντας τον στην πρώτη γραμμή. «Θεωρείται υποβάθμιση, αλλά θα διασωζόταν το “αριστερό προφίλ” του, ανέφεραν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Κανένας δεν αποκλείει πάντως όλο αυτό το διάστημα και κάποιο όνομα-έκπληξη, που γνωρίζουν μόνο οι Τσίπρας-Παππάς. Υπήρχε η σκέψη πάντως, να μην κάνουν γραμματέα κάποιον από την προεδρική και πλειοψηφική «Ενωτική Κίνηση», αλλά να προτιμήσουν κάποιον από την «αριστερή πτέρυγα», αφού έτσι κι αλλιώς στην πράξη θα ήταν το ίδιο. Η διαφορά είναι μόνο στη ρητορική και για λόγους τακτικής και επικοινωνίας το Μαξιμου θα προτιμούσε το κόμμα να φαίνεται ένα κλικ πιο αριστερά από την κυβέρνηση. Άλλωστε αυτό που επιθυμεί ο Αλέξης Τσίπρας είναι το κόμμα να έχει την εικόνα της αριστερής συνείδησης (παρότι θέλει να το ανοίξει προς τους ψηφοφόρους του, δηλαδή να το μετακινήσει πιο δεξιά, προς το κέντρο) αλλά παρά την όποια κριτική, να επιδοκιμάζει στην πράξη την κυβέρνηση. Ο λόγος είναι προφανώς για να μπορεί να “ψαρεύει” και δεξιά και αριστερά.

Σύμφωνα πάντως με πολιτικούς αναλυτές που βασίζονται σε στοιχεία δημοσκοπήσεων, το μεγαλύτερο μέρος των αριστερών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να τον έχει εγκαταλείψει από τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου και η απώλεια αυτή έχει αντικατασταθεί σε έναν βαθμό από άλλους, συντηρητικότερους ψηφοφόρους. Η απώλεια ψηφοφόρων έτσι κι αλλιώς όχι μόνο παραμένει, αλλά διευρύνεται.

Η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης και ο Π. Καπετανόπουλος στο Ράδιο Παντιέρα της ERTopen Η εκπομπή «Ράδιο Παντιέρα», που θα μεταδοθεί από το ελεύθερο ραδιόφωνο της ERTopen το απόγευμα της Τετάρτης 5 Οκτωβρίου 2016 από τις 18.00 μέχρι τις 19.00, είναι αφιερωμένη σε μια εξωφρενική περίπτωση ποινικοποίησης της αλληλεγγύης.
Στη δίωξη του Πέτρου Καπετανόπουλου που δικάζεται εξ αναβολής την Παρασκευή 14/10 στο Εφετείο Αθηνών:

Το βράδυ της 21/7/12, έκανε αυτό που θα όφειλε ο καθένας να κάνει. Αντιλαμβανόμενος φασαρία από το σπίτι του, διαμαρτυρήθηκε σε αστυνομικούς για την κακοποίηση και το βασανισμό ενός μετανάστη που ήδη είχε συλληφθεί και ακινητοποιηθεί.

Στη συνέχεια, ο Π. Καπετανόπουλος συλλαμβάνεται κάτω από το σπίτι του και του προσάπτονται τρεις πλημμεληματικές κατηγορίες: «αντίσταση κατά της αρχής», «προσπάθεια ελευθέρωσης κρατουμένου» και «ψευδής  ανωμοτί κατάθεση». Ο εισαγγελέας προσθέτει την επομένη και την κακουργηματική κατηγορία της «συνέργειας σε ληστεία»!!!, η οποία βέβαια κατέπεσε πριν η υπόθεση φθάσει στο ακροατήριο.

Στο στούντιο της ERTopen θα παρευρίσκεται ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Υπαλλήλων του ΟΑΕΔ (ΠΕΥ ΟΑΕΔ) Γιώργος Μακράκης, καθώς και ο ίδιος ο εργαζόμενος στον ΟΑΕΔ, γνωστός αγωνιστής Πέτρος Καπετανόπουλος.

Στη διάρκεια της εκπομπής θα παρέμβει τηλεφωνικά ο συνήγορός του Κώστας Παπαδάκης.

Στην επιμέλεια και την παρουσίαση της εκπομπής, ο δημοσιογράφος  Δημήτρης Σταμούλης.

H εκπομπή «Ράδιο Παντιέρα» μεταδίδεται από το ελεύθερο ραδιόφωνο της ERTopen κάθε Τετάρτη απόγευμα, από τις 18.00 μέχρι τις 19.00 στους 106,7 στα fm στην Αττική, καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com.

Το πρόγραμμα αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3, στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο. Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 και στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία.

Ο Κώστας Παπουλής είναι καλεσμένος την Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016 και ώρα 2 με 3 στην μεσημβρινή ραδιοεφημερίδα της ERTopen που παρουσιάζει ο Νίκος Κλέτσας.

Θα σχολιάσουν την επικαιρότητα και θα επιχειρήσουν να κάνουν μια αναδρομή και να απαντήσουν στα ερωτήματα, πώς φτάσαμε μέχρι εδώ με τα μνημόνια; για το πως φτάσαμε στο πρώτο μνημόνιο και πώς έχει εξελιχθεί η κατάσταση σήμερα μετά τα 3 μνημόνια.

Ποιες είναι η αιτίες της σημερινής καταστροφής;
Ποιες είναι οι κύριες αιτίες του προβλήματος;
H Τρόικα παγίδεψε την Ελλάδα για να σώσει τις τράπεζες; και πως
Που μας οδηγεί η μνημονιακή "Λιτότητα" και η "ρομποτική" νοοτροπία του γερμανικού οικονομικού μοντέλου με τις περικοπές σε όλα";

Ακόμη ο κ. Παπουλής απαντά σε επίκαιρα ερωτήματα όπως αν θα πάει ή όχι σε εκλογές ή κυβέρνηση Οικουμενική;
θα υπάρξει ανάκαμψη ώστε να πιαστούν οι μνημονιακοί στόχοι, όπως προβλέπει ο προϋπολογισμός; θα χρειαστούν νέα σκληρά μέτρα;
Τι Θα σημάνει μια χρεοκοπία υπό τέτοιες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες; Μπορούμε να πάμε αλλιώς;

Συντονιστείτε στους 106.7 στα fm στην Αττική στην ΕΡΤopen. Επίσης εναλλακτικά όσοι είστε εκτός Αττικής, μπορείτε να μας ακούσετε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 με έδρα τη Βοιωτία ή από τον ραδιοσταθμό του εργατικού κέντρου Εύβοιας στους 96,5, στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία και διαδικτυακά στην www.ertopen.com σε ολόκληρο τον κόσμο.

Για την συμμετοχή σας μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα 210 6002909-10  ή να στείλετε αποστολή SMS γράφοντας: 1Π (κενό) και μετά το ΜΗΝΥΜΑ στο 54045

*Ο Κώστας Παπουλής είναι εκπαιδευτικός, οικονομολόγος μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του Σχεδίου Β και συντονιστής της Οικονομικής Επιτροπής

Πριν από 72  χρόνια, στις 12 Οκτωβρίου του 1944 η Αθήνα απελευθερώθηκε από τους Ναζί και ο ελληνικός λαός κατέβηκε στους δρόμους της ελληνικής πρωτεύουσας πανηγυρίζοντας τον τερματισμό μιας ζοφερής περιόδου τρισήμιση ετών σκλαβιάς υπό τον γερμανικό ζυγό.

Μια σημαντική ημερομηνία η οποία είναι λιγότερο γνωστή και αρκετές φορές ενδεχομένως να παραβλέπεται λόγω του ότι η Ελλάδα έχει ως εθνική επέτειο  την 28η Οκτωβρίου, ημέρα κατά την οποία εισήλθε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στις 12 Οκτωβρίου, ημέρα Πέμπτη, η Αθήνα γιόρτασε την απελευθέρωσή της μετά από τις 1.264 μέρες κατά τις οποίες υφίστατο την καταπίεση των χιτλερικών στρατιωτικών δυνάμεων.

«Ώρα έντεκα π.μ. – Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΦΤΕΡΟΥΓΙΖΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΑΣ – Οι Γερμανοί εκκενώνουν οριστικά την πρωτεύουσα – Ο γερμανός διοικητής και όλο το στρατηγείο του Λυκαβηττού ανεχώρησαν – Η Αθήνα κηρύχτηκε ανοχύρωτη. Πριν φύγουν και οι τελευταίοι Ούννοι ο λαός ξεχύθηκε με σημαίες και ζητωκραυγές στους δρόμους. Απ’ το Πανεπιστήμιο, απ’ τις Τράπεζες, απ’ όλα τα κέντρα οι τηλεβόες του ΕΛΑΣ σαλπίζουν το χαρμόσυνο μήνυμα. Οι συνοικίες σε παραλήρημα ενθουσιασμού ετοιμάζονται για το μεγάλο γιορτασμό. Στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη αντιπροσωπείες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κατέθεσαν στεφάνι. Έξαλλος από τον ενθουσιασμό ο συγκεντρωμένος κατά χιλιάδες λαός ζητωκραύγαζε. Δακρύζοντας οι πολίτες αγκάλιαζε ο ένας τον άλλο (…). Η γερμανική σημαία κατέβηκε απ’ την Ακρόπολη και τα τελευταία γερμανικά τμήματα έφυγαν το πρωί απ’ την Αθήνα» (Ριζοσπάστης, 12/10/1944).

Το πρωινό της 12ης Οκτωβρίου ο βασανισμένος λαός της Αθήνας δονούνταν από την κραυγή «φεύγουν».

.



Την επομένη, 13 του Οκτώβρη, ο «Ριζοσπάστης» ήταν αφιερωμένος στη μέρα της απελευθέρωσης. «ΖΗΤΩ Η ΛΕΥΤΕΡΗ ΑΘΗΝΑ ΜΑΣ!», έγραφε στην πρώτη του σελίδα με μεγάλα, κεφαλαία γράμματα. Στην ίδια σελίδα φιλοξενούνταν ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για το θέμα και «Χαιρετισμός του ΕΑΜ προς το μαχόμενο έθνος».

Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει την Ελλάδα.

Στις 14 Οκτωβρίου, 2 μέρες μετά την απελευθέρωση, κατέφθασαν στην πρωτεύουσα και τα πρώτα βρετανικά στρατεύματα, ενώ ο Γεώργιος Παπανδρέου, επικεφαλής της κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητας ήρθε μόλις στις 18 Οκτωβρίου, συνοδευόμενος από τον Βρετανό στρατηγό Σκόμπυ. 


Μέλη του ΚΚΕ στην οδό Κοραή με σημαίες, πανό και χωνιά, Οκτώβριος 1944. Αρχείο ΕΡΤ/Συλλογή Π.Πουλίδη

Τι επόμενες μέρες ο ΕΛΑΣ άρχισε να απελευθερώνει πόλεις το ένα μετά το άλλο αστικά κέντρα. Την Θήβα, τη Λαμία, τον Βόλο, τη Λάρισα, την Ελασσόνα, την Έδεσσα και άλλες πόλεις. Στις 30 Οκτωβρίου τμήματα της 11ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ απελευθέρωσαν τη Θεσσαλονίκη.

Μέχρι της 3 Νοέμβρη τα τελευταία Γερμανικά στρατεύματα εγκατέλειψαν το ελληνικό έδαφος κάτω από τα συνεχή κτυπήματα του ΕΛΑΣ. Οι τελευταίες μάχες δόθηκαν στη Κρήτη με αποκλεισμένα  τμήματα  Γερμανικού και Ιταλικού στρατού στις περιοχές Αποκορώνου - Κυδωνίας.



Η απελευθέρωση της Ελλάδας δεν έπεσε από τον ουρανό. Ήταν αποτέλεσμα του μακροχρόνιου αγώνα που διεξήγαγε ο ΕΛΑΣ και κατέληξε στη γενική αντεπίθεση του Αυγούστου του 1944. Η κατάσταση που είχε διαμορφωθεί σηματοδοτήθηκε από την συντριβή των χιτλερικών δυνάμεων και την προέλαση του κόκκινου στρατού προς τη Σόφια και το Βελιγράδι. Το γεγονός επέσπευσε την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων μπροστά στον κίνδυνο να εγκλωβιστούν χωρίς οδό διαφυγής. Μάλιστα είχαν αρχίσει ήδη να αποσύρουν τις φρουρές τους από διάφορα νησιά του Αιγαίου.

«Ήταν ένα κάρο φορτωμένο νέους και νέες που ξεφωνίζανε. Στο άλογο που τραβούσε το κάρο καθότανε καβάλα μια γυναίκα μελαχρινή σα γύφτισσα που είχε στο κεφάλι και στους ώμους ένα σάλι επαναστατικά κατακόκκινο. Φορούσε κίτρινο φουστάνι κι είχε διάφορα χαϊμαλιά στο στήθος, κρατούσε μια ελληνική σημαιούλα και ξεφώνιζε τραγουδώντας: «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη…». Μια παρέα μάγκες γυρίζανε με ένα χαρτονένιο Χίτλερ κρεμασμένο σε ένα κοντάρι και φωνάζανε ρυθμικά «Εμπατίρησε»(καινούργια λέξη argot).. Πολλά τραμ και καμιόνια ανεβοκατέβαιναν τους κεντρικούς δρόμους φορτωμένα παιδιά του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που φωνάζανε συνθήματα των οργανώσεών τους. Είδα και μια παρέλαση πιτσιρίκων με ξύλινα τουφέκια, του «παιδικού μετώπου» του ΕΑΜ», γράφει ο συγγραφέας Γιώργος Θεοτοκάς για  τη «μεγάλη ημέρα» (Γιώργος Θεοτοκάς,Τετράδια Ημερολογίου, Αθήνα: Εστία).



Απελευθέρωση

Τη 12η Οκτωβρίου κυριαρχούν οι αυθόρμητες εκδηλώσεις του αθηναϊκού λαού για την απελευθέρωση της πόλης. Σε όλη τη διάρκεια των πανηγυρισμών επικρατεί  απόλυτη τάξη σε αντίθεση με ότι συνέβη σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.  Διασκεδάζοντας τους φόβους των πολιτικών του αντιπάλων για «λουτρό αίματος» και παρά τη διάχυτη επιθυμία για εκδίκηση απέναντι στους συνεργάτες των κατακτητών, η ηγεσία του ΕΑΜ τήρησε τις υποχρεώσεις της απέναντι στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας τιθασεύοντας τη μεγάλη δύναμή του κινήματος.

Το Α΄ Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ στην Αθήνα παρόλο που θα μπορούσε να προχωρήσει σε κατάληψη του συνόλου της πόλης, καθώς απουσίαζε μια οργανωμένη επαρκής ένοπλη δύναμη, όχι μόνο πρωτοστάτησε στην τήρηση της τάξης αλλά περιφρούρησε και προστάτευσε τις υποδομές της Αθήνας και του Πειραιά. Τμήματα μηχανικού του ΕΛΑΣ έκοψαν τα σύρματα των υπονομεύσεων στο αεροδρόμιο του Ελληνικού (Χασανίου), στο φράγμα του Μαραθώνα ενώ δυνάμεις της ΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ Αττικής συγκρούστηκαν με τους υποχωρούντες Γερμανούς στο Κακοσάλεσι (Β. Μπαρτζιώτας, Η Εθνική Αντίσταση στην αδούλωτη Αθήνα, Αθήνα: Σύγχρονη Εποχή 1984)

Ο Βρετανός συνταγματάρχης της SOE, Ρ. Σέπαρντ, σύνδεσμος του Στρατιωτικού Διοικητή με το Βρετανικό Στρατηγείο, ο οποίος επισκέφθηκε το βράδυ της 12ης Οκτωβρίου τις συνοικίες της πόλης και τις περιοχές που έλεγχε το ΕΑΜ, διαπίστωσε απόλυτη ησυχία παντού, ενώ ο ΕΛΑΣ και άλλες οργανώσεις περιπολούσαν με πειθαρχία στους σχεδόν έρημους δρόμους (Χρονολόγιο γεγονότων 1940-1944. Από τα έγγραφα του βρετανικού υπουργείου των εξωτερικών Foreign Office 371 Τόμος Β 1944, Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών 2004).

Την ίδια ημέρα μονάδα Βρετανών αλεξιπτωτιστών ρίπτεται στα Μέγαρα. Η μονάδα αυτή από κοινού με τη Βρετανική Ταξιαρχία, που θα αφιχθεί στις 14 Οκτωβρίου, θα κινηθεί προς την Αθήνα μαζί με τις άλλες βρετανικές μονάδες της επιχείρησης ΜΑΝΝΑ οι οποίες θα αρχίσουν να φτάνουν στις 15 του μηνός.


Σκοπευτήριο Καισαριανής. Κατάθεση στεφάνου από τον στρατιωτικό διοικητή του ΕΛΑΣ, στρατηγό Στέφανο Σαράφη, στη μνήμη των εκτελεσμένων αντιστασιακών από τις δυνάμεις Κατοχής. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 645 αντιστασιακοί, Γενικά Αρχεία του Κράτους – Κεντρική Υπηρεσία – Βασίλης Τσακιράκης.

Η  απελευθέρωση της Ελλάδας έθετε στο επίκεντρο το ζήτημα της δομής της μεταπολεμικής εξουσίας. Η Αντίσταση κατά των αρχών κατοχής είχε αναδείξει νέες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις οι οποίες με προεξάρχον το ΕΑΜ ασκούσαν εξουσία σε εκτεταμένες περιοχές της ορεινής Ελλάδας. Επιπρόσθετα, διέθεταν αξιόμαχο στρατό, τον ΕΛΑΣ, το δεύτερο μεγαλύτερο αντάρτικο στρατό στην Ευρώπη, ο οποίος είχε επιδείξει σημαντικές επιτυχίες εναντίον των στρατευμάτων Κατοχής. Το ΕΑΜ, λαμβάνοντας υπόψη του τη διεθνή συγκυρία, παράλληλα με τη δημιουργία της Κυβέρνησης του Βουνού υπέγραψε το Εθνικό Συμβόλαιο του Λιβάνου (20 Μαΐου 1944), προσχώρησε στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Γ. Παπανδρέου (2 Σεπτεμβρίου 1944) και στην Καζέρτα συμφώνησε στην υπαγωγή των αντάρτικων δυνάμεων στη συμμαχική διοίκηση (26 Σεπτεμβρίου 1944).

Ο παλαιός πολιτικός κόσμος, συσπειρωμένος γύρω από την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου σχεδίαζε την επιστροφή του στην πολιτική σκηνή. Μία επιστροφή η οποία θα στηρίζονταν στη βρετανική διπλωματία και στα βρετανικά όπλα. Η επιχείρηση  ΜΑΝΝΑ προέβλεπε την απόβαση βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα αμέσως μετά την υποχώρηση των Γερμανών με επίκληση την «τήρηση του νόμου και της τάξης» αλλά κατ’ ουσία για την εξασφάλιση του πολιτικού ελέγχου.


Πλακάτ του ΕΑΜ που προβάλει το αίτημα για την τιμωρία όσων συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, Γενικά Αρχεία του Κράτους – Κεντρική Υπηρεσία – Βασίλης Τσακιράκης

Στη χώρα παρέμεναν και τα Τάγματα Ασφαλείας, στρατιωτικά σώματα τα οποία οργανώθηκαν από τις δοσιλογικές κυβερνήσεις και εξοπλίστηκαν από τους Γερμανούς και τα οποία επανειλημμένως είχαν καταδικάσει η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση και οι Βρετανοί.

Οι τελευταίες γερμανικές ωμότητες

Eξαιτίας των χιτλερικών ναζιστών και των φασιστών και των τεράστιων οικονομικών συμφερόντων που υπηρετούσαν, στον πόλεμο αυτό χάθηκαν κοντά 70 εκατ. ψυχές. Μέσα σ΄αυτούς και εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Στα Καλάβρυτα, στην Κάνδανο, στην Κοκκινιά, στο Δίστομο, στην Καισαριανή, στο Δοξάτο, στο Μεσόβουνο, στο Χορτιάτη και σε τόσα μέρη σε όλη την Ελλάδα οι ναζιστές και οι φασίστες έκαναν εγκλήματα τρομερά.

Να δούμε πιο αναλυτικά τι άφησαν πίσω τους οι εγκληματίες οπαδοί του Χίτλερ, μετά από 4 χρόνια, 1940-1944, τεράστιων καταστροφών. Να σκεφτούμε τι πραγματικά πιστεύουν όσοι «Έλληνες»  υποστηρίζουν το Χίτλερ και τις μεθόδους του, είτε με τα λόγια είτε με τις πράξεις τους.

Οι ανθρώπινες απώλειες ήταν ανυπολόγιστες σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας. Στην διάρκεια της γερμανικής κατοχής, που κράτησε σαράντα δύο μήνες, πέρασαν από τα γερμανικά εκτελεστικά αποσπάσματα και τουφεκίσθηκαν 39.000 Έλληνες! Σκοτώθηκαν από σφαίρες «αδέσποτες» και άλλα «στρατιωτικά ατυχήματα 12.000. Σκοτώθηκαν σε μάχες 70.000.

Πέθαναν από πείνα σε ολόκληρη την Ελλάδα περίπου 600.000. Από αυτούς τα παιδιά, που πέθαναν από την ασιτία και τις κακουχίες των μανάδων τους, ήταν 300.000, δηλαδή, μία ολόκληρη γενιά.

Θανατώθηκαν με τρόπο εγκληματικό κι απάνθρωπο στα ναζιστικά και φασιστικά γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης κι επίσης άλλοι 60.000 Έλληνες, Εβραίοι το θρήσκευμα.

Φυλακίστηκαν στους σαράντα δύο μήνες κατοχής 200.000 κι οι περισσότεροι πέθαναν από τις κακουχίες και τα άγρια βασανιστήρια στην φυλακή ή λίγο μετά.

Προσβλήθηκαν άλλοι από βαριές ασθένειες ή έμειναν δια βίου ανίκανοι πάνω από 1.000.000.

Η άφιξη της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας – Ο Λόγος της Απελευθέρωσης



Η επίσημη άφιξη της Ελληνικής Κυβέρνησης υπό τον Γ. Παπανδρέου, στην οποία το ΕΑΜ συμμετείχε με έξι υπουργούς, έγινε το πρωί της Τετάρτης 18 Οκτωβρίου 1944.  Στην υποδοχή της βρέθηκε το σύνολο του αθηναϊκού λαού και τα μέλη της κυβέρνησης με επικεφαλής τον Γεώργιο Παπανδρέου έγιναν δεκτά με επευφημίες και   ενθουσιασμό.

18 Οκτωβρίου 1944. Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου κατά την πρώτη ελεύθερη έπαρση της ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη, Γενικά Αρχεία του Κράτους – Κεντρική Υπηρεσία – Βασίλης Τσακιράκης
Την κυβέρνηση συνόδευε ο Βρετανός πρεσβευτής R. Leeper και ο αντιστράτηγος R. Scobie, αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ελλάδα, υπό τις διαταγές του οποίου έχουν υπαχθεί ο ΕΔΕΣ και ο ΕΛΑΣ με βάση τη Συμφωνία της Καζέρτας.  Η βρετανική παρουσία αποτελούσε μια διαρκή επισήμανση του ρόλου των Βρετανών στις εξελίξεις στην Ελλάδα και συνιστούσε εγγύηση του νόμου και της τάξης για τους αστούς πολιτικούς. Η επιστροφή των τελευταίων στο θώκο της εξουσίας περνούσε μέσα από τη βρετανική διπλωματία και τα βρετανικά όπλα.  (Π. Παπαστράτης, «Από την Απελευθέρωση στο Δεκέμβρη», στο Οι 150 μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα. Απελευθέρωση – Δεκεμβριανά – Βάρκιζα, ένθετο εφημ. Επενδυτή, σειρά Ιστορικό Αρχείο, Φεβρουάριος 2013)

Σύμφωνα με το πρόγραμμα της ημέρας, αρχικά ο Παπανδρέου και μέλη της Κυβέρνησης κατευθύνθηκαν στην Ακρόπολη, όπου ύψωσαν την ελληνική σημαία την οποία μετέφεραν κορίτσια του Λυκείου Ελληνίδων με την συνοδεία ευζώνων και αντιστασιακών. Τιμητικά αγήματα του Ιερού Λόχου και του ΕΛΑΣ παρουσίασαν όπλα. Αμέσως μετά τη δοξολογία στη Μητρόπολη, στην οποία χοροστάτησε ο Αρχιεπίσκοπος και μελλοντικός Αντιβασιλέας Δαμασκηνός, ο Παπανδρέου εκφώνησε στην Πλατεία Συντάγματος τον «Λόγο της Απελευθέρωσης».

«Ποτέ δεν είχα δει την πλατεία σε τέτοιο σημείο πλημυρισμένη από λαό. Το δάσος οι σημαίες κι οι πινακίδες συνθέτανε μιαν εικόνα παρδαλή και ζωηρή, πολύ αλλιώτικη από το θέαμα των παλαιών αθηναϊκών συλλαλητηρίων, όπου έβλεπε κανείς μονάχα ένα γκρίζο πλήθος», γράφει στο ημερολόγιό του ο Θεοτοκάς.

Την ατμόσφαιρα της συγκέντρωσης περιγράφει γλαφυρά ο Θεμιστοκλής Τσάτσος αυτόπτης μάρτυς και Υπουργός Δικαιοσύνης τότε «…Η ερυθρά σημαία και τα λάβαρα με το σφυροδρέπανον εκυριάρχουν από άκρου εις άκρον. Ο Εθνικός ύμνος η εν οιονδήποτε Εθνικό άσμα δεν ηκούοντο. Μόνον η «Λαοκρατία». Θέσις δια μιαν έστω εθνικήν οργάνωσιν εις την Πλατείαν του Συντάγματος δεν υπήρχε. Μόνον Εαμικές οργανώσεις ηδυνήθησαν να καταλάβουν θέσιν επί της πλατείας. Γύρω γύρω μόνον, όπου είχον μαζευτεί όσοι δεν ενθουσιάζοντο ανά τετράδας ηκούετο η φωνή «Μεγάλη Ελλάδα»!». (Θ. Τσάτσος Αι παραμοναί της Απελευθερώσεως (1944), Αθήνα: Ίκαρος 1973).

Στο λόγο του ο πρωθυπουργός επισήμανε την αναγκαιότητα διατήρησης της Εθνικής Ενότητας έως τη διεξαγωγή των εκλογών, την εθνική ολοκλήρωση και την ανασύνταξη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας. Παράλληλα επιβεβαίωσε με έμφαση την απόφαση να τιμωρηθούν οι προδότες της πατρίδας και οι εκμεταλλευτές της δυστυχίας του λαού διαβεβαιώνοντας ότι «Η Εθνική Νέμεσις θα είναι αδυσώπητος». Απευθυνόμενος σε ένα κοινό το οποίο συνεχώς τον διέκοπτε με τα συνθήματα «Λαοκρατία» και «Εθνική Νέμεση», δε δίστασε να εκφωνήσει εκτός κειμένου την περίφημη φράση «πιστεύομεν εις την Λαοκρατίαν».

Η Απελευθέρωση εύρισκε την Ελλάδα οικονομικά κατεστραμμένη και πολιτικά διχασμένη. Παρόλο που οι ανθρώπινες απώλειες και οι υλικές ζημιές που υπέστη η Ελλάδα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν έχουν επιβεβαιωθεί με ικανοποιητική ακρίβεια, εκθέσεις ελληνικών κρατικών φορέων και διεθνών οργανισμών που συντάχθηκαν αμέσως μετά το τέλος του πολέμου καταγράφουν βαριές καταστροφές.   Η Ελλάδα απώλεσε περίπου το 10% του συνολικού πληθυσμού της (που τότε ανέρχονταν σε 7,3 εκατομμύρια) εξαιτίας της πείνας, των κακουχιών, των βομβαρδισμών, των πολεμικών συγκρούσεων και των εκτελέσεων ενώ 880.000 έμειναν ανάπηροι χωρίς να μπορούν να εργαστούν (έκθεση Αθ. Σμπαρούνη).  Οι Ισραηλιτικές Κοινότητες της Ελλάδας αποδεκατίστηκαν, καθώς η πλειοψηφία των μελών τους δολοφονήθηκε στα στρατόπεδα θανάτου. Οι απώλειες έφτασαν το 87% του προπολεμικού εβραϊκού πληθυσμού της Ελλάδος, από τα υψηλότερα ποσοστά της Ευρώπης.

Σε εφαρμογή της πολιτικής των τυφλών αντιποίνων και της «συλλογικής ευθύνης» του άμαχου πληθυσμού οι κατακτητές έκαψαν 1.170 χωριά, τα περισσότερα στην Ήπειρο. Η αγροτική και η βιομηχανική παραγωγή γνώρισαν δραματική πτώση. Ολική ήταν η καταστροφή του σιδηροδρομικού και οδικού δικτύου, του Ισθμού της Κορίνθου, των εγκαταστάσεων του πλήρως εκσυγχρονισμένου λιμανιού του Πειραιά και των αεροδρομίων. Το 75% του εμπορικού στόλου που προπολεμικά ήταν ο ένατος μεγαλύτερος σε χωρητικότητα, και το ¼ των οικοδομών, περίπου 1.500.000  σπίτια, καταστράφηκαν. Ατελείωτος ο κατάλογος με τις καταστροφές στο τηλεπικοινωνιακό δίκτυο, στις βιομηχανίες, στις επιχειρήσεις, στις υποδομές που εξαρθρώθηκαν (Έκθεση Κ. Α. Δοξιάδη για Υπουργείο Δημοσίων Έργων, 1946).



Χάρτης του Πειραιά με επισημάνσεις των περιοχών και του βαθμού των καταστροφών που προκάλεσαν οι Γερμανοί. Υφυπουργείο Ανοικοδομήσεως – Κ. Α. Δοξιάδης (επιμ.), Αι θυσίαι της Ελλάδος στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, Αθήνα 1946, Γενικά Αρχεία του Κράτους – Κεντρική Υπηρεσία

Ο συνδυασμός Κατοχής και πολέμου στέρησε από την κατεχόμενη οικονομία τα μέσα για τη συντήρηση και την αναπαραγωγή της και προσέδωσε στον σφετερισμό των παραγωγικών πόρων και των αγαθών της κατεχόμενης χώρας καταστροφικές διαστάσεις. Η Ελλάδα αναγκάστηκε να πληρώσει τόσο για τη στρατιωτική της Κατοχή όσο και για την εκπλήρωση στρατιωτικών σχεδίων του Άξονα στην Ανατολική Μεσόγειο. Μόνο το 1941-42 εκτιμήθηκε ότι τα έξοδα Κατοχής ανέρχονταν στο ισοδύναμο του 113,7% του εθνικού εισοδήματος (Έκθεση Αθ. Σμπαρούνη). Καθώς οι δαπάνες Κατοχής ολοένα αυξάνονταν για να λάβουν εν τέλει τρομακτικές διαστάσεις τα ελλείμματα του προϋπολογισμού αυξήθηκαν σε τρομακτικά επίπεδα : από 4% το 1938-9 σε 71% το 1941-2 και σε 93% το 1943-44 (Εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος) .
«Ένας νέος κόσμος θα υψωθεί από τα ερείπια» υποσχέθηκε ο Παπανδρέου στο Λόγο της Απελευθέρωσης. Αντί όμως να ξημερώσει ένας «νέος κόσμος» τον οποίο οραματίστηκαν και για τον οποίο αγωνίστηκαν όλοι όσοι αντιστάθηκαν στους κατακτητές και τους συνεργάτες τους, αυτό που περίμενε τον ελληνικό λαό ήταν νέα ερείπια.

Οι βδομάδες που ακολούθησαν την Απελευθέρωση κύλισαν μέσα σε μια διαρκή αναζήτηση πολιτικών ισορροπιών και ένα κλίμα πόλωσης που τροφοδοτούνταν από το διχασμό στη βάση της ελληνικής κοινωνίας, φανερό ήδη από το τελευταίο έτος της Κατοχής. Η αποστράτευση των αντάρτικων σωμάτων και η συγκρότηση του νέου ελληνικού στρατού αποτέλεσε το βασικότερο σημείο τριβής ανάμεσα στις πολιτικές παρατάξεις.  Η διαφωνία του ΕΑΜ ως προς το ζήτημα του αφοπλισμού του ΕΛΑΣ  οδήγησε στην παραίτηση των υπουργών του από την κυβέρνηση. Το ΕΑΜικό συλλαλητήριο την επόμενη της παραίτησης στις 3 Δεκεμβρίου 1944, χτυπήθηκε από την αστυνομία και οι δυνάμεις του ΕΑΜ προχώρησαν σε επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και σε θύλακες κυβερνητικών δυνάμεων στου Γουδή και στου Μακρυγιάννη. Με την εμπλοκή των Βρετανών στο πλευρό των κυβερνητικών δυνάμεων η σύγκρουση γενικεύτηκε. Για 33 ημέρες στην Αθήνα διεξήχθησαν σφοδρές συγκρούσεις, τα Δεκεμβριανά, οι οποίες κατέληξαν σε στρατιωτική ήττα του ΕΛΑΣ και υποχώρηση των δυνάμεών του από την Αττική.

Πολιτικό επιστέγασμα της δεκεμβριανής σύγκρουσης αποτέλεσε η Συμφωνία της Βάρκιζας η οποία παρά τις ελπίδες που γέννησε για ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής αποτέλεσε εν τέλει το προοίμιο ενός αιματηρού εμφυλίου πολέμου που συγκλόνισε τη χώρα για τρεισήμισι χρόνια.

Βιβλιογραφία

Εφημερίδες Ριζοσπάστης και Ελευθερία

προσβάσιμες στην ιστοσελίδα της Εθνικής Βιβλιοθήκης  www.nlg.gr/ns/main.html

Θεοτοκάς Γιώργος, Τετράδια Ημερολογίου 1939-1953, Αθήνα: Εστία

Β. Μπαρτζιώτας, Η Εθνική Αντίσταση στην αδούλωτη Αθήνα, Αθήνα: Σύγχρονη Εποχή 1984

Παπαστράτης Προκόπης, «Από την Απελευθέρωση στο Δεκέμβρη», στο Οι 150 μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα. Απελευθέρωση – Δεκεμβριανά – Βάρκιζα, ένθετο εφημ. Επενδυτή, σειρά Ιστορικό Αρχείο, Φεβρουάριος 2012

Παράσχος Κώστας, Η Απελευθέρωση, Αθήνα: Ερμής 1983

Πεπονής Αναστάσης, Προσωπική Μαρτυρία, Αθήνα, Προσκήνιο 2001

Σπηλιωτοπούλου Μαρία και Παπαστράτης Προκόπης (επιμ.) Χρονολόγιο γεγονότων 1940-1944. Από τα έγγραφα του βρετανικού υπουργείου των εξωτερικών Foreign Office 371 Τόμος Β 1944, Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών 2004

Τσάτσος Θεμιστοκλής Δ., Αι παραμοναί της Απελευθερώσεως (1944), Αθήνα: Ίκαρος 1973

Χαραλαμπίδης Μενέλαος, Η εμπειρία της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα, Αθήνα: Αλεξάνδρεα 2012

http://freeathens44.org/


πηγή topontiki, alfavita

Με εναρκτήριο λάκτισμα για την κούρσα που θα οδηγήσει στην μεγαλύτερη εκποίηση περιουσιακών στοιχείων που έχει ποτέ σημειωθεί επί ελληνικού εδάφους ισοδυναμεί ο αναθεωρημένος Κώδικας Δεοντολογίας της Τράπεζας της Ελλάδας για τα «κόκκινα δάνεια» που υπογράφτηκε στις 2 Αυγούστου 2016.  Εκ πρώτης όψεως, η απόφαση της Επιτροπής Πιστωτικών και Ασφαλιστικών Θεμάτων της κεντρικής τράπεζας φαίνεται να βάζει τάξη στο χάος περιγράφοντας με κάθε αυστηρότητα τα βήματα που πρέπει να ακολουθεί κάθε πιστωτικό ίδρυμα απέναντι σε φυσικά, νομικά πρόσωπα και επαγγελματίες που έχουν καθυστερημένες οφειλές. Για παράδειγμα ορίζει ότι κάθε ίδρυμα «οφείλει να θεσπίσει λεπτομερώς καταγεγραμμένη Διαδικασία Επίλυσης Καθυστερήσεων, με κατηγοριοποίηση δανείων και δανειοληπτών… Να λαμβάνει όλα τα απαιτούμενα μέτρα για τη διασφάλιση των κανόνων διαφάνειας και κατάλληλης και έγκαιρης ενημέρωσης του ιδιοκτήτη. Να συστήσει Επιτροπή Ενστάσεων συγκροτούμενη από τουλάχιστον τρία ανώτερα στελέχη, κοκ». Περιλαμβάνει μάλιστα στο Παράρτημα ακόμη και τυποποιημένες φόρμες που θα συμπληρώνονται από την τράπεζα όπου θα αναφέρονται στοιχεία για το μηνιαίο εισόδημα, την ακίνητη περιουσία, κ.α. Στην πραγματικότητα ο αναθεωρημένος Κώδικας Δεοντολογίας δεν κάνει τίποτε άλλο πέρα από το να «κανονικοποιεί» και να ρυθμίζει τη διαδικασία που θα οδηγήσει στο ξεπούλημα των κόκκινων δανείων. Περισσότερο μοιάζει με το εγχειρίδιο χρήσης που συνοδεύει την εκτέλεση μιας θανατικής ποινής, ενδύοντας την πιο βάρβαρη διαδικασία με τα ιερά άμφια της τυπικής νομιμότητας. Είναι με άλλα λόγια ο «οδικός χάρτης» που θα επιτρέψει τους μαζικούς πλειστηριασμούς οι οποίοι θα ξεκινήσουν κατ’ εφαρμογή των όσων προβλέπει το Μνημόνιο Τσίπρα και θα θωρακίζει νομικά τις τράπεζες και τα στελέχη τους από πιθανές προσφυγές θιγόμενων δανειοληπτών. Λεωνίδας Βατικιώτης

Παρόλα αυτά νομικές ευθύνες υφίστανται! Η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας συγκεκριμένα, που τώρα εμφανίζεται ως φύλακας άγγελος της νομιμότητας, λόγω των εποπτικών της αρμοδιοτήτων, φέρει τεράστια ποινική ευθύνη για την υπερχρέωση των χρόνων της λεγόμενης ευφορίας κι η οποία οδήγησε την κατάσταση στο σημερινό αδιέξοδο. Ειδικότερα, με την εγκύκλιο 1635/21.10.2005 είχε προσδιορίσει το ύψος της δόσης ενός υπό έγκριση δανείου στο 30-40% του μηνιαίου εισοδήματος του δανειολήπτη. Ήταν μια οδηγία που έπρεπε να σέβονται και να ακολουθούν όλες οι εμπορικές τράπεζες καθώς εγγυούταν τόσο την ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος (να μη γεμίσουν δηλαδή τα χαρτοφυλάκια με μη εξυπηρετούμενα δάνεια) όσο και την οικονομική ισορροπία των νοικοκυριών. Στην πράξη ωστόσο αυτή η οδηγία παραβιαζόταν κατάφωρα. Οι τράπεζες για να ικανοποιήσουν τα αιτήματα των πελατών, που υποκινούνταν εν πολλοίς από αλλεπάλληλες διαφημίσεις, και να μπορέσουν να διαχειριστούν την υπερβάλλουσα ρευστότητα που αφειδώς απελευθέρωνε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ενέκριναν δάνεια που συνοδεύονταν από δόσεις σημαντικά υψηλότερες του ποσοστού 30-40% του εισοδήματος, ενώ συμπλήρωναν το αιτούμενο ποσό με τη χορήγηση επιπλέον δανείων, συνήθως επισκευαστικών. Επρόκειτο για μια πρακτική που ακολουθούταν κατά κόρον κι είναι αδύνατο να μην είχε υποπέσει στην αντίληψη της κεντρικής τράπεζας καθώς σε μηνιαία βάση ενημερώνεται για τη δραστηριότητα των εμπορικών τραπεζών και τη σύνθεση του δανειακού τους χαρτοφυλακίου. Η έκταση ωστόσο που έλαβε το φαινόμενο βεβαιώνει ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της κεντρικής τράπεζες σφύριζαν αδιάφορα, ανάβοντας έτσι το πράσινο φως για να συνεχίζεται αυτή η πρακτική που οδήγησε στην υπερχρέωση των πολιτών. Με ποιανού εντολή ανέχονταν την παραβίαση των οδηγιών;

Ως τεκμήριο ενοχής της κεντρικής τράπεζας πρέπει να θεωρηθεί η αδιαφορία που επέδειξε η διοίκησή της στην ερώτηση που της απευθύναμε στις 4 Αυγούστου 2016. Με γραπτό μάλιστα τρόπο, ζητήσαμε να μάθουμε αν διαπιστώθηκε ποτέ στο παρελθόν υπέρβαση του παραπάνω ορίου (30-40%) και τι μέτρα έλαβε η Τράπεζα της Ελλάδας για την πιστή τήρηση όσων προβλέπει το έγγραφο 1635/21.10.2005. Ούτε καν έκαναν τον κόπο να απαντήσουν, επιλέγοντας να αφήσουν κλειστό ένα από τα πιο δυσώδη κεφάλαια της ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο, με κριτήριο της διασφάλιση των συμφερόντων του τραπεζικού λόμπι, …ορθά εποίησε η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας. Αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι το άνοιγμα του φακέλου της υπερχρέωσης όχι μόνο θα έδειχνε πως η ευθύνη δεν είναι του δανειολήπτη στον οποίο μετακυλίεται σε μια προσπάθεια ενοχοποίησής του που είναι η άλλη όψη της αθώωσης των τραπεζιτών. Επίσης, θα άνοιγε και ο δρόμος της διερεύνησης των ποινικών ευθυνών. Γι’ αυτό το λόγο προτιμάει να μην απαντά σε ενοχλητικές ερωτήσεις ο Γ. Στουρνάρας που να θυμίσουμε ότι την περίοδο 2000-2004 διετέλεσε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της κραταιάς τότε Εμπορικής Τράπεζας…

Το ζήτημα των πλειστηριασμών θα έρθει στην επιφάνεια απότομα από τις αρχές του Σεπτεμβρίου. Η σχετική ύφεση των προηγούμενων μηνών, παρότι η κυβέρνηση περιόρισε το εύρος των κατηγοριών δανειοληπτών που υπάγονται στις ευεργετικές διατάξεις του νόμου Κατσέλη ανοίγοντας έτσι το δρόμο για να βγουν στο σφυρί χιλιάδες επιπλέον υποθήκες, οφειλόταν στην απεργία των συμβολαιογράφων η οποία όμως έληξε στις 30 Ιουνίου. Τα δικαστήρια επίσης είναι κλειστά τον Αύγουστο. Είναι έτσι σίγουρο, δεδομένων και των πιέσεων των δανειστών που θέλουν να καθαρίσουν οι ισολογισμοί των τραπεζών, ότι τον μήνα που ανοίγουν τα σχολεία θα αρχίσουν να …κλείσουν πολλά σπίτια…

«Εμείς  δε θα το επιτρέψουμε», μας τόνισε ο Δημήτρης Γεωργιτσόπουλος που συμμετέχει ενεργά στη συλλογικότητα «Πλειστηριασμοί στα Μεσόγεια Στοπ», η οποία μέχρι στιγμής, με τη μαζική παρουσία του κόσμου στο Ειρηνοδικείο, έχει καταφέρει να αποτρέψει πολλούς πλειστηριασμούς. «Μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ήταν η περιουσία ενός φαρμακοποιού που έβγαινε στο σφυρί. Επρόκειτο για κατάφωρη αδικία καθώς το δημόσιο τον είχε απλήρωτο, τα περιθώρια κέρδους του είχαν μειωθεί, οι πωλήσεις είχαν πέσει κατακόρυφα κι αυτός έπρεπε να εξυπηρετήσει ένα δάνειο που είχε συνάψει υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Ήταν εντελώς αδύνατο να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του και το ίδιο συμβαίνει για χιλιάδες άλλες κτίρια, επιχειρήσεις και σπίτια ακόμη και πρώτης κατοικίας που βγαίνουν σε πλειστηριασμό, με πρωταγωνιστές συχνά την Τράπεζα Πειραιώς και την Άλφα».

Ηλεκτρονικές δημοπρασίες για το φόβο του κινήματος

Κυβέρνηση και δανειστές για να κάνουν απροσπέλαστη τη διαδικασία των πλειστηριασμών στη λαϊκή αγανάκτηση στοχεύουν να τη μεταφέρουν στο διαδίκτυο. Ήδη, στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων έχει δημιουργηθεί η σχετική πλατφόρμα (δες εδώ) ώστε οι σύγχρονοι μαυραγορίτες να μην εκτίθενται σε κοινή θέα και εισπράττουν την κατακραυγή. Η κυβέρνηση επίσης, με αυτό τον τρόπο θέλει να οικοδομήσει κοινωνικές συμμαχίες, δηλαδή να δημιουργήσει συνένοχους στην πολιτική της εκποίησης όσους έχουν λίγα χρήματα στην άκρη και θα λιγουρεύονται την αγορά περιουσιών που βγαίνουν στο σφυρί. «Ακόμη και τότε θα συνεχίσουμε δίνοντας ραντεβού στα γραφεία των συμβολαιογράφων όπου θα ολοκληρώνεται η διαδικασία της μεταβίβασης» τονίζει ο Δ. Γεωργιτσόπουλος.

Ένα από τα ψέματα  που χρησιμοποιούν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα για να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση της κοινωνίας τους πλειστηριασμούς είναι πως αφορούν ακριβά σπίτια ή όσα δεν είναι πρώτη κατοικία. «Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις προϋποθέσεις του νόμου Κατσέλη για να αντιληφθεί ότι από την εύνοιά του αποκλείστηκαν πολλοί που την είχαν άμεση ανάγκη», τονίζει ο Θανάσης Παπαγεωργίου που επίσης συμμετέχει στη συλλογικότητα «Πλειστηριασμοί στα Μεσόγεια Στοπ» και επισημαίνει ότι έχουν ήδη βγει στο σφυρί σπίτια πολύ φτωχών ανθρώπων. «Για να ενταχθείς στο νόμο Κατσέλη πρέπει να είναι ενήμερη η τελευταία δόση του δανείου σου. Όρος σχεδόν αδύνατος καθώς αν έχεις λεφτά για να πληρώσεις την τελευταία δόση, τότε γιατί να ενταχθείς; Είναι ενδεικτικό πως οι περισσότεροι χρωστούν τις δόσεις των 2-3 τελευταίων ετών. Άλλη προϋπόθεση είναι το οικογενειακό εισόδημα να μην ξεπερνά το αφορολόγητο όριο. Ενδεχόμενο εξ ίσου αδύνατο για πολλά νοικοκυριά που δούλευαν κι οι δύο. Μια ακόμη προϋπόθεση είναι ο δανειολήπτης να μην έχει πουλήσει κανένα περιουσιακό στοιχείο τα τρία προηγούμενα χρόνια. Μα όταν ξεκίνησε η πτώση των μισθών κι η αύξηση της ανεργίας οι περισσότεροι πούλησαν το δεύτερο αυτοκίνητο, τη μηχανή ή οικόπεδα που είχαν για να μπορέσουν να πληρώνουν τα δάνεια της πρώτης κατοικίας τους. Επομένως εκτός του νόμου Κατσέλη δε βρίσκονται μόνο τα εξοχικά και οι ακριβές πρώτες κατοικίες».

Ο Θ. Παπαγεωργίου τονίζει επίσης την ανάγκη να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο καθώς όπως είναι σήμερα ευνοεί τους πλειστηριασμούς: «Η εξαίρεση από το φόρο μεταβίβασης και πολύ περισσότερο η έλλειψη υποχρέωσης δικαιολόγησης της πηγής προέλευσης των χρημάτων – διάταξη που ευνοεί το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, πρέπει άμεσα να αλλάξουν για να απομακρυνθεί ο εφιάλτης των πλειστηριασμών».

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Unfollow, Σεπτεμβρίου 2016, στο πλαίσιο μεγαλύτερου ρεπορτάζ


leonidasvatikiotis

Πανσυνταξιουχική συγκέντρωση διοργανώνουν την Τετάρτη 12 Οκτώβρη στις 11 π.μ. στο Άγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη συνταξιούχοι από την Κεντρική Μακεδονία.

«Αφαιρούν τις συντάξειας, τις κοινωνικές παροχές, την Υγεία. Μας φορτώνουν με νέα φορολογικά βάρη, μας ρίχνουν στον Καιάδα. Ξεσηκωμός - Οργάνωση - Αγώνα», τονίζουν σε ανακοίνωσή τους οι Συνεργαζόμενες Συνταξιουχικές Οργανώσεις ΙΚΑ - ΕΛΤΑ - ΔΗΜΟΣΙΟΥ - ΟΣΕ - ΟΑΕΕ - ΝΑΤ - ΠΟΣΕ ΟΑΕΕ. (Ολόκληρη η ανακοίνωση στο συνημμένο)

«Διεκδικούμε την απόδοση στο ακέραιο τις κύριες, επικουρικές συντάξεις μας, το ΕΚΑΣ, τα μερίσματα. Την επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης και ό,τι άλλο μας έχει αφαιρεθεί. Ανακεφαλαιοποίηση των ταμείων μας.

Απαιτούμε την παροχή δημόσιας Υγείας, δωρεάν παροχής υπηρεσιών περίθαλψης σε όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με άμεση ενίσχυση των δημόσιων υποδομών σε έμψυχο και λοιπό υλικό, την απαγόρευση δράσης ιδιωτικού τομέα στον κλάδο της Υγείας - περίθαλψης. Επαρκή χρηματοδότηση και απόδοση των κρατήσεών μας για την Υγεία, στον ΕΟΠΥΥ.

Μας τσακίζουν κάθε μέρα χωρίς σταματημό, χωρίς έλεος, χωρίς δισταγμό», επισημαίνουν μεταξύ άλλων.




πηγή 902.gr

Έκτακτη συνέντευξη Τύπου, στις 12μ., στα γραφεία του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Εφετείων Αθηνών, Πειραιώς, Αιγαίου & Δωδεκανήσου

Η Συντονιστική Επιτροπή Συμβολαιογραφικών Συλλόγων Ελλάδος, κατά την συνεδρίασή της, αποφάσισε την απόχη των συμβουλαιογράφων από τους πλειστηριασμούς που γίνονται σήμερα Τετάρτη 12 Οκτώβρη ανά την επικράτεια. Απαιτεί «από την ελληνική πολιτεία και από όλο το πολιτικό και δικαιϊκό σύστημα να λάβει συγκεκριμένες αποφάσεις προκειμένου να επιλυθεί το μείζον ζήτημα των πλειστηριασμών και ειδικότερα των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας και να διασφαλίσει τη νομιμότητα και την ομαλότητα της διαδικασίας».

Όπως αναφέρει επίσης στην ανακοίνωσή της, «είναι δεδομένο ότι η συμμετοχή του Συμβολαιογράφου στη διαδικασία του πλειστηριασμού είναι η μόνη που εγγυάται τη νομιμότητα της εκτελεστικής διαδικασίας και την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών».

Η Συντονιστική Επιτροπή Συμβολαιογραφικών Συλλόγων Ελλάδος καλεί , στις 12μ., στα γραφεία του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Εφετείων Αθηνών, Πειραιώς, Αιγαίου & Δωδεκανήσου, σε έκτακτη συνέντευξη Τύπου με θέμα τις θέσεις της Ελληνικής Συμβολαιογραφίας για το ζήτημα των πλειστηριασμών και την περαιτέρω στάση της το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.